Pośrednictwo pracy.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MPiPS.1984.7.31

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1984 r.

ZARZĄDZENIE Nr 35

MINISTRA PRACY, PŁAC I SPRAW SOCJALNYCH

z dnia 17 lipca 1984 r.

w sprawie pośrednictwa pracy.

Na podstawie art. 147 ust. 5 pkt 1 i art. 148 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego (Dz. U. z 1983 r. Nr 41, poz. 185 i z 1984 r. Nr 21, poz. 100) ustala się, co następuje:

§ 1. Zarządzenie określa zasady wykonywania zadań w zakresie pośrednictwa pracy, przez terenowe organy administracji państwowej o właściwości szczególnej zwane dalej wydziałami zatrudnienia i spraw socjalnych".

§ 2. Pośrednictwo pracy ma na celu organizowanie dopływu pracowników do zakładów pracy zgodnie z ich potrzebami, udzielanie pomocy kandydatom do pracy w uzyskaniu zatrudnienia oraz inicjowanie i organizowanie przygotowania zawodowego dla osób poszukujących pracy.

§ 3. Pośrednictwem pracy są objęci kandydaci do pracy, którzy mają być zatrudnieni na podstawie:

1) umowy o pracę,

2) spółdzielczej umowy o pracę,

3) umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego,

4) umowy o pracę nakładczą.

we wszystkich zakładach pracy z zastrzeżeniem § 4, w tym również w zakładach pracy prowadzonych przez osoby fizyczne oraz przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne zatrudniające obywateli polskich.

§  4.

1. Pośrednictwem pracy nie są objęci kandydaci do pracy, w:

1) organizacjach politycznych,

2) organach administracji państwowej, związkach zawodowych, centralnych związkach spółdzielczych z wyjątkiem personelu pomocniczego i obsługi,

3) jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej.

2. Pośrednictwem pracy nie są objęci również kandydaci na stanowiska:

1) na których stosunek pracy nawiązuje się na podstawie powołania, wyboru oraz mianowiania,

2) pracowników naukowych, naukowo-badawczych oraz nauczycieli i nauczycieli akademickich,

3) dziennikarzy w redakcjach pism, czasopism, radia i telewizji, agencjach prasowych i fotograficznych,

4) muzyków i artystów,

5) pracowników medycznych z wyższym i średnim wykształceniem,

6) marynarzy i rybaków,

7) pracowników służby weterynaryjnej działalności podstawowej.

3. Kandydaci do pracy, o których mowa w ust. 2, mogą być objęci pośrednictwem pracy jeżeli utracili prawo do wykonywania zawodu i zachodzi potrzeba ich przekwalifikowania lub brak jest dla nich propozycji pracy w zawodzie wyuczonym.

§ 5. Wydziały zatrudnienia i spraw socjalnych współdziałają z zakładami pracy w zakresie kierowania do pracy kandydatów na wolne miejsca pracy lub miejsca nauki zawodu zgłoszone przez zakłady pracy.

§ 6. Szczegółowe zasady realizacji przez wydziały zatrudnienia i spraw socjalnych zadań w zakresie pośrednictwa pracy określa instrukcja stanowiąca załącznik do zarządzenia.

§ 7. Traci moc zarządzenie nr 11 Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 23 czerwca 1978 r. w sprawie pośrednictwa pracy oraz współdziałania zakładów pracy z terenowymi organami administracji państwowej w zakresie racjonalizacji zatrudnienia (Dz. Urz. MPPiSS z 1978 r. nr 7, poz. 10 i z 1981 r. nr 9, poz. 16).

§ 8. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem podpisania.

ZAŁĄCZNIK 

INSTRUKCJA

w sprawie szczegółowych zasad realizacji przez wydziały zatrudnienia i spraw socjalnych zadań w zakresie pośrednictwa pracy.

I.

Zgłaszanie i realizacja zapotrzebowań na pracowników

§  1.

1. Zapotrzebowania zakładów pracy na pracowników zwane dalej "zapotrzebowaniem" powinny być zgłaszane do wydziału zatrudnienia i spraw socjalnych na formularzu według wzoru ustalonego przez ten wydział i aktualizowane w okresach miesięcznych.

2. Zapotrzebowanie powinno określać w szczególności:

1) wymagania, jakim powinien odpowiadać kandydat do pracy (zawód, staż pracy),

2) uprawnienia przysługujące pracownikowi na zgłoszonym miejscu pracy,

3) wysokość wynagrodzenia,

4) warunki pracy.

§  2.

1. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych ustala terminy składania zapotrzebowań, w uzasadnionych przypadkach zapotrzebowanie może być złożone w innym terminie, niż ustalony.

2. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych przy przyjmowaniu zapotrzebowania powinien uzgodnić w miarę potrzeby z zakładem pracy możliwość skierowania na zgłoszone miejsce pracy zamiast mężczyzn kobiet oraz osób o zmniejszonej sprawności do pracy.

3. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych prowadzi rejestr zgłoszonych zapotrzebowań.

§  3.

1. Zapotrzebowanie na pracowników młodocianych w celu przygotowania zawodowego powinno określać rodzaj przygotowania zawodowego i czas trwania oraz nazwę zawodu, do którego młodociany będzie przygotowywany.

2. Zapotrzebowanie na pracownika młodocianego powinno zawierać stwierdzenie, że praca ta przy której ma być zatrudniony nie jest objęta wykazem prac wzbronionych młodocianym.

II.

Informacje dla kandydatów do pracy

§ 4. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych prowadzi informację o możliwościach zatrudnienia. Informacja ta powinna wskazywać przede wszystkim miejsca pracy, na które kandydaci do pracy powinni być kierowani w pierwszej kolejności, w szczególności w zakładach pracy realizujących programy operacyjne i zamówienia rządowe.

§  5.

1. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych udziela kandydatowi do pracy informacji o wolnych miejscach pracy na podstawie:

1) zgłoszonych zapotrzebowań zakładów pracy,

2) informacji zawartych w międzywojewódzkich biuletynach informacyjnych o wolnych miejscach pracy w tym o miejscach pracy z zakwaterowaniem,

3) innych materiałów informacyjnych własnych oraz dostarczonych przez zakłady pracy.

2. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych udzielając informacji o wolnych miejscach pracy, powinien uwzględniać:

1) zapotrzebowanie na pracowników, którzy kwalifikują się do niezwłocznego zatrudnienia,

2) kwalifikacje zawodowe i życzenia kandydata oraz jego sytuację rodzinną,

3) możliwość zaoferowania pracy w pobliżu miejsca zamieszkania.

§  6.

1. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych udziela również pomocy kandydatom do pracy w wyborze zawodu. W razie potrzeby należy skierować ich do wyspecjalizowanych instytucji zajmujących się poradnictwem zawodowym.

2. Wskazanym jest, aby pracownicy wydziału zatrudnienia i spraw socjalnych udzielając informacji zawodowej zaznajamiali się z warunkami pracy na stanowiskach pracy, które wymagają popularyzacji.

3. Informacja zawodowa powinna w miarę potrzeby wskazywać możliwość i celowość odbycia nauki bądź przygotowania zawodowego w formach pozaszkolnych, szczególnie przez osoby, które:

1) nie posiadają kwalifikacji zawodowych, albo

2) z przyczyn uzasadnionych zamierzają zmienić zawód lub rodzaj wykonywanej pracy.

4. Informacja, o której mowa w ust. 3, powinna umożliwiać, młodocianym prawidłowy wybór przygotowania zawodowego, uwzględniając ich zainteresowania oraz zapotrzebowania zakładów pracy na kadry kwalifikowane. W związku z tym przy udzielaniu informacji należy:

1) brać pod uwagę planowany nabór młodzieży do szkół zawodowych i innych form przygotowania zawodowego, ze szczególnym uwzględnieniem zawodów deficytowych,

2) współdziałać ze szkołami zawodowymi w opracowywaniu informacji zawodowej,

3) kierować młodocianego - w razie trudności w określaniu jego przydatności zawodowej - do poradni wychowawczo-zawodowej.

III.

Współdziałanie wydziałów zatrudnienia i spraw socjalnych z zakładami pracy w zakresie racjonalnego rozmieszczania zasobów pracy oraz kierowanie kandydatów do pracy.

§  7.

1. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych powinien współdziałać z zakładami pracy w zakresie racjonalnego rozmieszczenia zasobów pracy w szczególności przez:

1) organizowanie międzyzakładowych przemieszczeń pracowników,

2) inicjowanie organizowania w formach pozaszkolnych przygotowania zawodowego dla kandydatów do pracy oraz dla pracowników zmieniających kwalifikacje,

3) opiniowanie programów kompletowania załóg dla nowouruchamianych zakładów pracy oraz współdziałanie w ich realizacji,

4) inicjowanie zatrudnienia osób o zmniejszonej sprawności do pracy i nie zaliczonych do jednej z grup inwalidów na odpowiednich stanowiskach pracy,

5) inicjowanie uruchamiania bądź zwiększania liczby miejsc pracy nakładczej we wszystkich rodzajach usług lub produkcji kwalifikujących się do tej pracy,

6) ustalenie możliwości zatrudniania osób nie pracujących i nie uczących się.

§  8.

1. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych powinien prowadzić ewidencję zakładów pracy do których mogą być kierowane osoby objęte pośrednictwem pracy. Ewidencja ta powinna zawierać informację o kształtowaniu się stanu i struktury zatrudnienia w tych zakładach pracy.

2. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych stopnia wojewódzkiego ustala sposób prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1. Prowadzenie ewidencji może być ograniczone do określonych zakładów pracy.

§  9.

1. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych stopnia wojewódzkiego powinien przeprowadzać okresowe narady z przedstawicielami zakładów pracy w sprawach związanych z zatrudnieniem.

2. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych stopnia wojewódzkiego może zlecić przeprowadzanie narad, o których mowa w ust. 1, niektórym wydziałom zatrudnienia i spraw socjalnych stopnia podstawowego.

§  10.

1. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych powinien kierować do zakładów pracy położonych na terenie jego działania kandydatów do pracy: zamieszkałych na obszarze jego działania lub na obszarze działania innych wydziałów.

2. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych w przypadku kierowania do pracy kandydatów zamieszkałych poza obszarem jego działania powinien uzgodnić skierowanie tych kandydatów z wydziałem zatrudnienia i spraw socjalnych właściwym dla miejsca ich zamieszkania.

§  11.

1. Osoba zgłaszająca się do wydziału zatrudnienia i spraw socjalnych w celu uzyskania skierowania do pracy powinna okazać:

1) dowód osobisty z wpisami:

a) o zameldowaniu na pobyt stały lub na pobyt czasowy,

b) o rozwiązaniu stosunku pracy w ostatnim zakładzie pracy,

2) dokument stwierdzający kwalifikacje zawodowe i poziom wykształcenia, a w szczególności świadectwo bądź dyplom ukończenia szkoły, zaświadczenie o ukończeniu kursu zawodowego albo o uzyskaniu tytułu robotnika kwalifikowanego lub dyplomu mistrza w zawodzie.

2. Pracownikowi, który przedstawi pismo zakładu pracy, stwierdzające rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem, wydział zatrudnienia i spraw socjalnych powinien umożliwić dobór odpowiedniego miejsca pracy przed upływem okresu wypowiedzenia.

§  12.

1. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych powinien kierować młodocianego nie posiadającego kwalifikacji zawodowych do pracy tylko w celu przygotowania zawodowego.

2. W wyjątkowych przypadkach wydział zatrudnienia i spraw socjalnych może skierować młodocianego do lekkich prac sezonowych i dorywczych - jeśli młodociany ukończył 16 lat.

§ 13. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych wydaje skierowanie do pracy na formularzu według ustalonego wzoru oraz odnotowuje na odwrotnej stronie zapotrzebowania datę skierowania oraz nazwisko i imię, zawód i adres kandadata do pracy.

W razie nie przyjęcia kandydata skierowanego do pracy zakład pracy odnotowuje na skierowaniu przyczynę jego nie przyjęcia.

W przypadku zatrudnienia kandydata zakład pracy obowiązany jest w terminie 7 dni powiadomić wydział zatrudnienia i spraw socjalnych o jego zatrudnieniu.

§  14.

1. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych przy kierowaniu do pracy w zawodach, w których występuje niedobór propozycji pracy, bierze pod uwagę, również warunki materialne kandydatów do pracy.

2. W przypadkach niedoboru propozycji pracy przy równych kwalifikacjach zawodowych pierwszeństwo przy kierowaniu do pracy mają kandydaci pilnie poszukujący pracy, zaliczani do kategorii "A".

3. Do kategorii "A" zalicza się:

1) osoby będą jedynymi żywicielami rodzin,

2) osoby samotne, dla których praca zarobkowa stanowi wyłączne źródło utrzymania,

3) absolwentów szkół,

4) osoby którym pierwszeństwo w uzyskaniu pracy zapewniają przepisy szczególne tj.:

a) żołnierze, którzy przed powołaniem do służby wojskowej nie pracowali zarobkowo, a po jej odbyciu ubiegają się o pracę lub którzy po powrocie ze służby wojskowej nie mogą kontynuować zatrudnienia w ostatnim miejscu pracy z powodu zmiany miejsca zamieszkania lub zmiany zawodu,

b) żony żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową, oraz jej formy zastępcze,

c) osoby, które wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej stały się niezdolne do wykonywania dotychczasowej pracy, a nie zostały zaliczone do żadnej z grup inwalidów, oraz inne osoby ze zmniejszoną sprawnością do pracy po zakończeniu rehabilitacji zawodowej,

d) młodociani i absolwenci szkół z wadami i zaburzeniami rozwoju, nie zaliczani do jednej z grup inwalidów,

e) osoby, które ze względów społecznych powinny być szybko zatrudnione, np. młodociani pozostający pod nadzorem kuratora, członkowie rodzin osób przebywających w zakładach karnych, osoby zwolnione z zakładów karnych lub zakładów poprawczych, osoby z zakładów likwidowanych.

4. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych może zaliczyć do kat. "A" również:

1) osoby pozostające w szczególnie trudnej sytuacji materialnej, jak np. członków rodzin wielodzietnych o niskich dochodach,

2) osoby o wysokich kwalifikacjach zawodowych.

§ 15. W razie trudności w skierowaniu do pracy kandydata, zaliczonego do kategorii "A", wydział zatrudnienia i spraw socjalnych powinien w celu jego zatrudnienia porozumiewać się z zakładami pracy, a w razie potrzeby z innymi wydziałami zatrudnienia i spraw socjalnych właściwymi dla miejscowości, z których jest możliwy codzienny dojazd do pracy.

§  16.

1. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych powinien kierować do pracy nakładczej w pierwszej kolejności kandydatów, dla których ze względu na sytuację rodzinną lub osobistą ten rodzaj pracy jest najodpowiedniejszy, a w szczególności:

1) kobiety wychowujące dzieci do lat 14, przy czym pierwszeństwo przysługuje kobietom z rodzin o niskich dochodach,

2) osoby o ograniczonej zdolności do pracy, stwierdzonej przez zakład społecznej służby zdrowia, jeżeli zatrudnienie tych osób w zakładach pracy nie jest wskazane lub napotyka trudności,

3) osoby sprawujące stałą opiekę nad chorymi członkami rodziny.

2. W razie braku kandydatów, o których mowa w ust. 1, do pracy nakładczej mogą być kierowani inni kandydaci (głównie kobiety), jeżeli nie kwalifikują się do zatrudnienia w zakładach pracy, lub jeżeli szczególne okoliczności uzasadniają ich zatrudnienie przy pracy nakładczej.

3. Do pracy nakładczej nie należy kierować osób już zatrudnionych - z wyjątkiem kobiet korzystających z urlopów wychowawczych oraz jedynych żywicielek rodzin o niskich dochodach.

IV.

Rejestracja i ewidencja kandydatów do pracy

§  17.

1. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych rejestruje na oddzielnej karcie rejestracyjnej każdą osobę poszukującą pracy.

2. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych może w uzasadnionych przypadkach rejestrować także osoby skierowane do pracy:

1) jeżeli zostały zatrudnione w pracy pokrewnej lub zastępczej, wobec chwilowego braku propozycji pracy w wyuczonym zawodzie,

2) młodocianych zatrudnionych w celu przygotowania zawodowego,

3) osoby zmierzające podjąć dodatkowe zatrudnienie.

3. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych rejestruje w zasadzie tylko te osoby poszukujące pracy, które mieszkają na terenie jego działania.

4. W razie zatrudnienia kandydata do pracy na obszarze działania innego wydziału zatrudnienia i spraw socjalnych należy przekazać do tego wydziału jego kartę rejestracyjną.

§ 18. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych powinien na zgłoszone przez zakłady pracy miejsca pracy kierować w pierwszej kolejności osoby zarejestrowane jako poszukujące pracy. Nie dotyczy to osób, które bez uzasadnienia odmawiają przyjęcia proponowanych im miejsc pracy.

§  19.

1. Prawdziwość informacji, zamieszczonych w karcie rejestracyjnej, stwierdza kandydat do pracy własnoręcznym podpisem złożonym po uprzedzeniu go o odpowiedzialności za udzielenie nieprawdziwych informacji.

2. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych odnotowuje w karcie rejestracyjnej kandydata do pracy datę:

1) wydania skierowania do pracy oraz nazwę zakładu pracy,

2) przyjęcia do pracy kandydata (na podstawie potwierdzenia zakładu pracy).

§  20.

1. Zbiór kart rejestracyjnych stanowi ewidencję osób poszukujących pracy, zwaną dalej "ewidencją".

2. Ewidencję można podzielić na działy zawodowe, np. pracownicy wykwalifikowani, niewykwalifikowani, administracyjno-biurowi, inżynieryjno-techniczni, młodociani oraz absolwenci szkół.

Podział na działy oraz układ kart powinien zapewniać szybkie odnajdywanie kart rejestracyjnych kandydatów. Może to być układ alfabetyczny według nazwisk zarejestrowanych bądź według zawodów. W razie potrzeby karty rejestracyjne kobiet poszukujących pracy mogą być wyodrębnione.

§ 21. Karty rejestracyjne kandydatów zakwalifikowanych do kategorii "A" należy oznaczać w prawym rogu literą "A" i wyodrębnić z ewidencji w celu zapewnienia tym osobom pracy w pierwszej kolejności.

Należy również wyodrębnić z ewidencji karty rejestracyjne osób zatrudnionych przy robotach interwencyjnych, w celu przedstawienia tym osobom - w miarę zgłaszania wolnych miejsc pracy - propozycji podjęcia stałej pracy.

§  22.

1. Kartę rejestracyjną wycofuje się z ewidencji i przenosi do kartoteki archiwalnej w przypadkach, gdy kandydat do pracy:

1) został zatrudniony,

2) nie zgłosił się w sprawie pracy przez okres 1 miesiąca,

3) nie zgłosił się na wezwanie wydziału zatrudnienia i spraw socjalnych bez podania powodów,

4) zmienił miejsce zamieszkania względnie podjął pracę na terenie działania innego wydziału zatrudnienia i spraw socjalnych.

2. W karcie rejestracyjnej wycofanej z ewidencji należy odnotować datę i przyczynę wycofania.

3. Wydział zatrudnienia i spraw socjalnych w ostatnich dniach każdego miesiąca przed sporządzeniem sprawozdania statystycznego aktualizuje ewidencję.

4. Karty rejestracyjne osób, o których mowa w § 17 ust. 2, wydział zatrudnienia i spraw socjalnych przechowuje w odrębnej ewidencji i przenosi do kartoteki archiwalnej w trybie ustalonym we własnym zakresie.

§  23.

1. Kartoteka archiwalna składa się z dwóch części, z których jedna obejmuje mężczyzn - druga kobiety i powinna być ułożona alfabetycznie według nazwisk osób zarejestrowanych.

2. Karta rejestracyjna przeniesiona do kartoteki archiwalnej pozostaje w niej przez okres ustalony w przepisach o archiwizowaniu akt osobowych.