Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i na cele emerytalne za pracowników zatrudnionych za granicą.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.ZUS.1973.4.11

Akt utracił moc

Wersja od: 29 stycznia 1973 r.

OKÓLNIK Nr 7

ZAKŁADU UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH

z dnia 29 stycznia 1973 r.

w sprawie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i na cele emerytalne za pracowników zatrudnionych za granicą.

(znak: Fs-003-5/72)

Pracownicy delegowani lub skierowani do pracy za granicą dzielą się na dwie grupy:

I. wykonujący zatrudnienie za granicą jako pracownicy zagranicznych instytucji lub przedsiębiorstw i wynagradzani z tytułu tego zatrudnienia wyłącznie przez zagraniczne instytucje lub przedsiębiorstwa;

II. wykonujący zatrudnienie za granicą jako pracownicy polskich instytucji lub przedsiębiorstw i wynagradzani w okresie tego zatrudnienia przez polskie instytucje lub przedsiębiorstwa.

Pracownicy wynagradzani przez zagraniczne instytucje i przedsiębiorstwa (grupa I) nie podlegają w okresie pracy za granicą obowiązkowi ubezpieczenia społecznego w Polsce. Pracownicy ci z tytułu ich zatrudnienia za granicą mają prawo do niektórych świadczeń polskiego ubezpieczenia społecznego na podstawie szczególnych przepisów. Pracownicy zatrudnieni i wynagradzani przez polskie instytucje i przedsiębiorstwa (II grupa) podlegają obowiązkowi ubezpieczenia społecznego w Polsce z tytułu zatrudnienia za granicą.

Zatrudnienie za granicą pracowników polskich Instytucji i przedsiębiorstw (II grupa) normują następujące akty prawne:

1) uchwała nr 12/69 Rady Ministrów z dnia 9 stycznia 1969 r. w sprawie wynagradzania osób skierowanych do pracy za granicą oraz pokrywania kosztów przy podróżach poza granicami kraju (poprzednio obowiązywała uchwała nr 29/59 Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1959 r.),

2) uchwała nr 8/72 Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 1972 r. w sprawie zatrudnienia i wynagradzania pracowników budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem (poprzednio obowiązywały: uchwała nr 138/65 Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów z dnia 9 czerwca 1965 r. oraz uchwała nr 68/69 Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1969 r.),

3) uchwała nr 146/72 Rady Ministrów z dnia 2 czerwca 1972 r. w sprawie wynagradzania obywateli polskich delegowanych za granicę do pracy w organach Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej i w organizacjach powstałych z jej inicjatywy za granicą oraz w Zjednoczonym Instytucie Badań Jądrowych w Dubnej (poprzednio obowiązywała uchwała nr 84/71 Rady Ministrów z dnia 24 kwietnia 1971 r.).

Wynagrodzenie pracowników zatrudnionych za granicą na zasadzie powyższych przepisów składa się z uposażenia złotowego i walutowego.

W związku z niejednolitą praktyką w zakresie ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne polskich pracowników zatrudnionych za granicą na zasadach ustalonych w wymienionych na wstępie przepisach - Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyjaśnia i zarządza, co następuje:

1.1. Składki na ubezpieczenie społeczne i na cele emerytalne za pracowników zatrudnionych za granicą obowiązane są obliczać i regulować zakłady pracy kierujące tych pracowników za granicę w Oddziale ZUS właściwym dla ich siedziby w kraju.

1.2. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne pracowników w okresie zatrudnienia za granicą stanowi zgodnie z rozporządzeniem Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z dnia 19 sierpnia 1968 r. (Dz. U. nr 35, poz. 246) - wynagrodzenia wypłacane pracownikom w tym okresie w złotych.

1.3. Podstawę wymiaru składki na cele emerytalne w okresie zatrudnienia pracowników za granicą stanowi wynagrodzenie wypłacane w tym okresie w złotych (§ 1 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20.2.1968 r. w sprawie podstawy wymiaru i wysokości składki na cele emerytalne - Dz. U. nr 5, poz. 129).

2. Traci moc okólnik nr 2 z dnia 20 stycznia 1970 r. w sprawie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i na cele emerytalne za pracowników zatrudnionych w budownictwie eksportowym.

3. Okólnik niniejszy wchodzi w życie z dniem podpisania i ma zastosowanie począwszy od składek należnych za miesiąc luty 1973 r.