Określenie minimalnych wymagań programowych dla studiów magisterskich na kierunkach: "muzykologia", "wychowanie muzyczne", "wychowanie plastyczne".

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MEN.1999.1.8

Akt utracił moc

Wersja od: 26 kwietnia 1999 r.

Uchwała Nr 340/98

Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego

z dnia 17 grudnia 1998 r.

w sprawie określenia minimalnych wymagań programowych dla studiów magisterskich na kierunkach: "muzykologia", "wychowanie muzyczne", "wychowanie plastyczne".

Działając na podstawie art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385 z późn. zm.) Rada Główna uchwala, co następuje:

§  1.

1. Określa się minimalne wymagania programowe na studiach magisterskich dla kierunków studiów:

– "muzykologia",

– "wychowanie muzyczne",

– "wychowanie plastyczne".

2. Wymagania o których mowa w ust. 1, stanowią załączniki do niniejszej uchwały.

§ 2. Przekazuje się niniejszą uchwałę Ministrowi Edukacji Narodowej.

§ 3. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK nr 1

Minimalne wymagania programowe

dla studiów magisterskich

kierunek: MUZYKOLOGIA

I.

WYMAGANIA OGÓLNE

Studia magisterskie na kierunku "muzykologia" trwają 5 lat (10 semestrów). Zakładana, orientacyjna liczba godzin wynosi 2800, w tym 1650 godzin objętych "minimalnymi wymaganiami programowymi". Kandydat na studia muzykologiczne powinien mieć przygotowanie muzyczne. Zakres tego przygotowania określa dana uczelnia.

II.

SYLWETKA ABSOLWENTA

Muzykologia, czyli historia i teoria muzyki, zajmuje się badaniem dzieł muzycznych i słowno-muzycznych, badaniem myśli filozoficznej, estetycznej i teoretycznej ludzi tworzących muzykę i wypowiadających się o niej, a także wzajemnego oddziaływania na siebie muzyki i społeczeństwa; wszystko to w kontekście ogólnokulturowym i w odniesieniu do różnych epok i kręgów kulturowych. Absolwent studiów muzykologicznych powinien przede wszystkim znać historię i teorię muzyki na tle ogólniejszych koncepcji sztuki oraz posiadać umiejętność analizy i teoretycznej interpretacji dzieła muzycznego. W zależności od specjalizacji absolwent powinien być przygotowany do pracy m.in. jako: naukowiec, prowadzący badania muzykologiczne, krytyk muzyczny, kustosz w muzeach instrumentów muzycznych, ekspert w dziedzinie budowy instrumentów muzycznych, bibliotekarz muzyczny, edytor muzyczny, organizator życia muzycznego, specjalista w przemyśle fonograficznym.

III.

GRUPY PRZEDMIOTÓW (OBSZARÓW WIEDZY) I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE

A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO	420
B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE	885
C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE	345
Razem:	1650

IV.

PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE

A.

PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO

1.	Historia filozofii	60
2.	Przedmiot do wyboru (np. historia sztuki, historia teatru, przedmiot przyrodniczy, informatyka, podstawy ochrony własności intelektualnej) ,	60
3.	Języki obce (co najmniej dwa) ,	240
4.	Wychowanie fizyczne	60
Razem:	420

Uwaga: Bardziej rozbudowany – w porównaniu z innymi kierunkami – program nauki języków obcych wynika stąd, że oprócz śledzenia fachowej literatury obcojęzycznej, koniecznego w każdej dziedzinie, muzykolog analizując dzieło słowno-muzyczne, musi rozumieć jego tekst.

B.

PRZEDMIOTY PODSTAWOWE

1.	Muzykologia systematyczna
a)	Propedeutyka i systematyka muzykologii	30
b)	Harmonia (aspekty historyczne i teoretyczne)	60
c)	Kontrapunkt (aspekty historyczne i teoretyczne)	60
d)	Podstawy analizy muzycznej	120
e)	Metodologia badań muzykologicznych	60
Razem:		330

2.	Muzykologia historyczna
a)	Powszechna historia muzyki
	– Antyk i Średniowiecze	45
	– Renesans	45
	– Barok	45
	– Klasycyzm	45
	– Romantyzm i Neoromantyzm	45
	– Wiek XX	45
b)	Historia muzyki polskiej	120
c)	Dzieje myśli o muzyce	60
d)	Historia notacji muzycznych	30
Razem:		480

3.	Etnomuzykologia
a)	Wprowadzenie do etnomuzykologii	15
b)	Kultury muzyczne świata	30
c)	Muzyka ludowa, ze szczególnym uwzględnieniem tradycji polskiej	30
Razem:		75

C.

PRZEDMIOTY KIERUNKOWE

Wybrane działy muzykologii

345

(w tym 240 godzin seminariów uczących na danym materiale pisania prac naukowych, dyskusji i krytycznego odbioru literatury muzykologicznej)

V.

TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW W GRUPACH (wraz z wymaganymi umiejętnościami)

A.

PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO

1. Historia filozofii.

Po ukończeniu kursu wymagana znajomość podstawowych nurtów filozoficznych od antyku do współczesności.

2. Przedmioty do wyboru.

Treści ustalane w ramach wybranego przez studenta(tkę) przedmiotu.

3. Języki obce (co najmniej dwa).

Po ukończeniu kursów wymagana jest co najmniej bierna znajomość jednego języka obcego w zakresie swobodnego posługiwania się literaturą fachową oraz umiejętność zrozumienia (przy pomocy słownika) tekstu w utworze słowno-muzycznym co najmniej w jednym języku obcym.

B.

PRZEDMIOTY PODSTAWOWE

1. Muzykologia systematyczna.

a) Propedeutyka i systematyka muzykologii.

Przedstawienie:

(1) zakresu przedmiotowego muzykologii, jej historii i zasadniczych kierunków badań oraz

(2) podstawowego warsztatu muzykologii (najważniejsze światowe nutowe serie wydawnicze, różnojęzyczne encyklopedie muzyczne, różnojęzyczne serie książkowe i czasopisma dotyczące muzyki, bibliografie dotyczące muzyki i piśmiennictwa muzykologicznego).

b) Harmonia (aspekty historyczne i teoretyczne).

Historyczny zakres obejmuje muzykę od baroku do XX wieku. Zakres teoretyczny wyznaczają normy nauki harmonii dur-moll. Zajęcia powinny się koncentrować na dwóch uzupełniających się, odrębnych aspektach:

(1) konstrukcyjnym (zakres teoretyczno-muzyczny) – tworzenie przykładów muzycznych w wielogłosie w oparciu o normy nauki harmonii oraz

(2) analitycznym (zakres historyczno-muzyczny) – opisowa analiza przykładów muzyki XVII–XX w. w świetle nauki harmonii.

c) Kontrapunkt (aspekty historyczne i teoretyczne).

Celem i treścią jest poznanie zasad ars componendi w odniesieniu do muzyki dawnej, przede wszystkim norm regulujących konstrukcję polifoniczną w okresie renesansu (tzw. kontrapunkt palestrinowski, zwany też staroklasycznym) i baroku (polifonia J. S. Bacha). Praktyczna znajomość zasad kontrapunktu różnych epok ma ułatwić stylokrytyczną analizę dzieł. W procesie dydaktycznym dopuszcza się także propedeutykę komponowania w określonym stylu.

d) Podstawy analizy muzycznej.

Celem jest wprowadzenie w metody analityczne muzyki różnych epok. Zajęcia winny dostarczyć wiedzy teoretycznej, systematycznie sprawdzanej w praktycznych analizach utworów.

e) Metodyka badań muzykologicznych.

Treścią zajęć jest analiza piśmiennictwa muzykologicznego, prezentująca ważkie dla współczesnej muzykologii metody badań historyczno-muzycznych i analityczno-muzycznych. Kurs obejmuje wybrane problemy współczesnej historiografii muzycznej (np. heurystyka i krytyka źródeł, społeczna historia muzyki, hermeneutyka) oraz rozwija i pogłębia problemy metodologii analizy dzieła muzycznego.

2. Muzykologia historyczna.

a) Powszechna historia muzyki.

Po ukończeniu kursów wymagana znajomość podstawowych nurtów w historii muzyki profesjonalnej krajów europejskich w powiązaniu ze zjawiskami ogólnokulturowymi: znajomość i umiejętność analitycznego scharakteryzowania najwybitniejszych dzieł, a także historii gatunków muzycznych i znajomość sylwetek najważniejszych twórców muzyki. W odniesieniu do ostatniego z okresów zakres geograficzny obejmuje także kraje pozaeuropejskie (głównie Ameryki Płn.).

b) Historia muzyki polskiej.

Przedmiot obejmuje "polską tradycję muzyczną" w aspekcie genezy i nacechowania we wszystkich możliwych kontekstach kultury polskiej i w odniesieniu do historii muzyki europejskiej, od początku dostępnych w poznaniu po czasy współczesne.

c) Dzieje myśli o muzyce.

Treścią przedmiotu winny być najważniejsze problemy rozpatrywane w traktatach muzycznych od średniowiecza do XVII w., omawiane na konkretnych przykładach dzieł najwybitniejszych teoretyków oraz (zwłaszcza od XVIII w.) rozważania myślicieli z dziedziny estetyki muzycznej.

d) Historia notacji muzycznych.

Przedmiotem zajęć winien być ciąg systemów zapisu muzyki, stosowanych w Europie od antycznej Grecji do XVII w. Po ukończeniu kursu wymagana znajomość zasad najważniejszych systemów (greckich, neumatycznych, dasia, modalnego) oraz – prócz znajomości zasad – umiejętność dokonania transkrypcji prostego przykładu zapisanego w notacji menzuralnej i w tabulaturach klawiszowych i lutniowych. Zalecane jest omówienie problemów zapisu muzyki współczesnej.

3. Etnomuzykologia.

a) Wprowadzenie do etnomuzykologii.

Treścią zajęć jest omówienie przedmiotu badania, jego zakresu, koncepcji celu badania i przegląd głównych metod; także relacji etnomuzykologii do innych kierunków. Po ukończeniu kursu wymagana jest m.in. umiejętność stosowania zasad poprawnej dokumentacji, tak muzycznej (transkrypcja), jak opisu etnograficznego.

b) Kultury muzyczne świata.

Przegląd fenomenów muzycznych kultur Azji, Afryki, Ameryki, Australii i Oceanii w ich zróżnicowaniu regionalnym i społecznym oraz rola muzyki i jej transmisja w uwarunkowaniu instytucjonalnym przez funkcje tradycyjne (dworu, świątyni, organizacji plemiennych i kultywowanych przez nie rytmów i cykli, np. kalendarza, rodziny).

c) Muzyka ludowa, ze szczególnym uwzględnieniem tradycji polskiej.

Omówienie głównych funkcji, instytucji i form transmisji muzycznej oraz przemian zachodzących dziś w wyniku procesów integracyjnych. Prezentacja charakterystycznych cech muzyki ludowej różnych regionów Polski.

C.

PRZEDMIOTY KIERUNKOWE

Wybrane działy muzykologii.

Blok zajęć obejmujący wykłady, konwersatoria, ćwiczenia i seminaria., których celem jest (w zależności od specyfiki ośrodka) pogłębienie wiedzy w zakresie wymienionym w punkcie B i/lub rozszerzenie wiedzy o zakresy takie, jak np. historia i budowa instrumentów muzycznych, akustyka związana z nagraniami muzycznymi, krytyka muzyczna, edytorstwo muzyczne. Treści przedmiotów kierunkowych ustalają instytuty lub wydziały prowadzące ten kierunek studiów.

VI.

ZALECENIA

1. Zaleca się położenie nacisku na samodzielną pracę studenta(tki), w tym na szczególnie czasochłonny odsłuch nagrań muzyki wszystkich epok; z tego względu przewidziano mniejszą niż na wielu kierunkach łączną ilość godzin zajęć zbiorowych.

2. Ze względu na specyfikę wielu zajęć zaleca się ograniczenie liczebności grup ćwiczeniowych i seminaryjnych do 10–12 osób, w niektórych wypadkach do grup jeszcze mniejszych, np. kontrapunkt praktyczny – 6–8 osób, czytanie partytur – 4–6 osób.

ZAŁĄCZNIK nr 2

Minimalne wymagania programowe

na studiach magisterskich

Kierunek: WYCHOWANIE MUZYCZNE

I.

WYMAGANIA OGÓLNE

Studia na kierunku wychowanie muzyczne trwają 5 lat (10 semestrów). Zakłada się, że łączny wymiar zajęć wynosi ok. 3500 godzin. Minimum programowe obejmuje łącznie 2160 godzin. Kandydaci na studia powinni mieć przygotowanie muzyczne określone przez daną uczelnię.

II.

SYLWETKA ABSOLWENTA

Absolwent kierunku winien być przygotowany do realizacji zajęć dydaktycznych w zakresie wychowania muzycznego w szkole ogólnokształcącej (podstawowej i średniej), a także do prowadzenia zespołów muzycznych w szkole i w środowisku pozaszkolnym oraz organizowania innej działalności wspomagającej rozwój kultury muzycznej dzieci i młodzieży.

Absolwenci studiów z wychowania muzycznego powinni posiadać określoną wiedzę i umiejętności muzyczno-pedagogiczne wzbogacone zasobem ogólnej wiedzy humanistycznej.

III.

GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE

A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO	360
B. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA NAUCZYCIELSKIEGO	495
C. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE	1305
Razem:	2160

IV.

PRZEDMIOTY W GRUPACH I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE

A.

PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO

1.	Język obcy	120
2.	Przedmioty do wyboru (np. filozofia, estetyka, przedmiot przyrodniczy)	120
3.	Podstawy informatyki	60
4.	Wychowanie fizyczne	60
Razem:	360

B.

PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA NAUCZYCIELSKIEGO

1.	Psychologia	60
2.	Pedagogika z technicznymi środkami nauczania	105
3.	Metodyka nauczania przedmiotu (w tym metodyka zajęć muzyczno-ruchowych)	120
4.	Praktyka pedagogiczna przedmiotowa	150
5.	Seminarium pracy magisterskiej	60
Razem:		495

C.

PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE

1.	Dyrygowanie	120
2.	Czytanie partytur	30
3.	Fortepian	120
4.	Drugi instrument	60
5.	Instrumenty szkolne	45
6.	Emisja głosu	60
7.	Zasady muzyki	60
8.	Kształcenie słuchu	180
9.	Harmonia	120
10.	Kontrapunkt	30
11.	Historia muzyki z literaturą muzyczną	120
12.	Formy muzyczne	60
13.	Zespół wokalny z metodyką	60
14.	Zespół instrumentalny z metodyką	60
15.	Instrumentoznawstwo	30
16.	Propedeutyka instrumentacji	30
17.	Propedeutyka kompozycji	30
18.	Zajęcia muzyczno-ruchowe	60
19.	Polski folklor muzyczny	30
Razem:		1305

V.

TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW

A.

PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO

1. Język obcy.

Czynne opanowanie jednego języka obcego w mowie i piśmie, pozwalające na korzystanie z fachowej literatury zagranicznej i nawiązywanie kontaktów międzyludzkich.

2. Przedmioty do wyboru.

W zależności od zainteresowań studenta możliwość uzyskania szerszego zakresu wiedzy z filozofii, estetyki, historii sztuki lub innych przedmiotów.

3. Podstawy informatyki.

Podstawowe pojęcia informatyki. Edytory tekstów. Problematyka związana z zastosowaniem komputera i multimediów w wychowaniu muzycznym: CD-ROM-y lub DVD-ROM-y muzyczno-edukacyjne, karty dźwiękowe, programy notacyjne. (Oprócz wykładów konieczne ćwiczenia).

B.

PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA NAUCZYCIELSKIEGO

1. Psychologia.

Zarys psychologii ogólnej. Psychologia muzyki: uzdolnienia muzyczne, słuch muzyczny, percepcja muzyki.

2. Pedagogika z technicznymi środkami nauczania.

Zarys pedagogiki ogólnej. Umiejętność obsługiwania związanych z wychowaniem muzycznym środków technicznych, takich jak magnetofon, wieża, syntetyzator, keyboard i inne.

3. Metodyka wychowania muzycznego.

Przygotowanie studentów do prowadzenia przedmiotu Wychowanie Muzyczne w szkole podstawowej, gimnazjum i liceum ogólnokształcącym. Ogólnowychowawcze wartości muzyki. Wybrana problematyka z historii wychowania muzycznego, systemy Dalcroze’a, Orffa, Kodaly’a. Formy aktywności muzycznej: śpiewanie, gra na instrumentach, tworzenie muzyki, ruch z muzyką, percepcja muzyki artystycznej, wykorzystanie komputera na lekcjach muzyki.

C.

PRZEDMIOTY PODSTAWOWE I KIERUNKOWE

1. Dyrygowanie.

Opanowanie prawidłowych ruchów dyrygenckich oraz schematów taktowania w 2, 3, 4, 6, 9, 12, – miarze, takt alla breve. Realizacja manualna różnych rodzajów artykulacji, frazowanie. Dyrygowanie w różnych tempach z uwzględnieniem zmian agogicznych. Dyrygowanie w różnej dynamice. Nieregularne grupy rytmiczne. Problemy wykonawcze muzyki różnych stylów.

2. Czytanie partytur.

Poznanie różnych układów partytur wokalnych oraz łatwiejszych instrumentalnych i wokalno-instrumentalnych. Czytanie i granie z partytur utworów wokalnych wykonywanych na zajęciach z dyrygowania. Sporządzanie i granie wyciągów fortepianowych z partytur łatwiejszych utworów wokalnych i instrumentalnych.

3. Fortepian.

W zależności od stopnia zaawansowania w grze na instrumencie student powinien opanować zróżnicowany repertuar, dostosowany do jego możliwości wykonawczych. Dobór tego repertuaru pozostawia się nauczycielom akademickim, jednak obok gam i pasaży należy uwzględniać etiudy, utwory polifoniczne, klasyczne i dowolne. Ważne jest wyrabianie poczucia stylu i kształcenie umiejętności szybkiego i bezbłędnego odczytywania tekstu nutowego, jak również nauka akompaniamentu do piosenek szkolnych. Jeśli student ma dyplom szkoły muzycznej II stopnia w zakresie fortepianu, uczelnia może rozważyć zwolnienie go z zajęć w zakresie gry solowej, pozostawiając jednak naukę akompaniamentu i czytanie nut.

4. Drugi instrument.

Opanowanie przynajmniej podstawowych umiejętności gry na akordeonie lub gitarze, ewentualnie kontynuacja nauki ze szkoły muzycznej gry na skrzypcach lub innym instrumencie, o ile dana uczelnia wyraża na to zgodę. Wykorzystywanie instrumentu w realizacji programu wychowania muzycznego (akompaniament, zespół instrumentalny).

5. Instrumenty szkolne.

Opanowanie umiejętności gry na instrumentach perkusyjnych (instrumentarium Orffa). Opanowanie podstawowych zasad i umiejętności gry na flecie podłużnym. Przygotowanie praktyczne do wykorzystania tych instrumentów w zajęciach z przedmiotu "Muzyka" w szkole ogólnokształcącej.

6. Emisja głosu.

Przyswojenie umiejętności posługiwania się postawionym głosem co najmniej w obrębie średnicy skali. Prawidłowe oddychanie. Zachowanie prawidłowej postawy w czasie śpiewu. Opanowanie miękkiego sposobu wysyłania dźwięku oraz zasadniczych rodzajów artykulacji muzycznej. Przyswojenie podstawowych wiadomości teoretycznych związanych z procesem kształcenia głosu a głosu dziecka w szczególności. Sposoby rozwijania problemów emisyjnych w śpiewie zbiorowym.

7. Zasady muzyki.

Dźwięk i jego cechy. Podstawowe elementy notacji muzycznej. Skala, gama, tonacja, interwały. Diatonika, chromatyka, enharmonia. Budowa trójdźwięków, czterodźwięków, pięciodźwięków. Problemy metrorytmiczne. Agogika. Dynamika. Inne skale poza systemem durmoll. Dzieło muzyczne i jego elementy (struktura, faktura). Konsonanse i dysonanse, rozwiązywanie dysonansów.

8. Kształcenie słuchu.

Gamy durowe i molowe we wszystkich odmianach (śpiewanie i zapis). Skala całotonowa i chromatyczna (analiza słuchowa). Interwały melodyczne i symultatywne (określenie, śpiewanie, zapis). Ćwiczenia melodyczne jedno-, dwu-, trzy-, czterogłosowe (określenie, zapis, śpiewanie a vista, granie z pamięci, rozwijanie inwencji twórczej). Ćwiczenia metrorytmiczne. Ćwiczenia harmoniczne (analiza słuchowa i zapis zjawisk harmonicznych pojedynczych w kontekstach funkcyjnych, śpiewanie pionów akordowych z zapisu nutowego.

9. Harmonia.

Akordy – ich układ, postać, pozycja. Łączenie trójdźwięków triady. Harmonizowanie melodii w różnych odmianach majoru i minoru. Kadencje: doskonała, zawieszona, plagalna. Dominanta septymowa i nonowa. Trójdźwięki poboczne. Kadencja zwodnicza. Czterodźwięki i pięciodźwięki na wszystkich stopniach. Progresja niemodulująca. Opanowanie umiejętności harmonizowania melodii i dokomponowywania akompaniamentu fortepianowego do melodii.

10. Kontrapunkt.

Tworzenie konstrukcji polifonicznych utrzymanych w technice swobodnej imitacji oraz w technice imitacji kanonicznej (od trzech głosów) na zespół wokalny i instrumentalny.

11. Historia muzyki z literaturą muzyczną.

Zaznajomienie z podstawowymi faktami z dziedziny historii muzyki w powiązaniu z historią powszechną, historią kultury oraz dziełami reprezentatywnymi dla różnych epok i stylów. Miejsce muzyki polskiej na tle muzyki innych narodów. Analiza wybranych dzieł czołowych kompozytorów, kształcenie umiejętności pojmowania zjawisk muzycznych w ich wzajemnym powiązaniu oraz dostrzegania ich wzajemnych związków przyczynowych i genetycznych.

12. Formy muzyczne.

Przekazanie podstawowych wiadomości z zakresu własności różnych typów ukształtowań formalnych opartych o system dur-moll. Zdobycie umiejętności analizy form muzycznych opartych o system dur-moll oraz analizy utworów muzyki współczesnej.

13. Zespół wokalny z metodyką.

Praktyczne i metodyczne przygotowanie do prowadzenia zespołów wokalnych w szkołach i placówkach pozaszkolnych. Rozwijanie i utrwalanie umiejętności dyrygenckich. Samodzielne przygotowanie utworów wokalnych z uwzględnieniem doboru środków wyrazu artystycznego.

14. Zespół instrumentalny z metodyką.

Przygotowanie do prowadzenia zespołów instrumentalnych o różnym składzie, mogących funkcjonować na terenie szkoły. Ćwiczenia praktyczne na zespole instrumentalnym grupy studentów. Propozycje interpretacji utworów na zespoły instrumentalne. Formy pracy ze szkolnym zespołem instrumentalnym. Możliwości wykorzystania własnych aranżacji utworów na szkolne zespoły instrumentalne.

15. Instrumentoznawstwo.

Zapoznanie studenta z możliwościami technicznymi, barwą dźwięku oraz ogólną budową instrumentów muzycznych. Przygotowanie do korzystania z nowych systemów zapisu nutowego.

16. Propedeutyka instrumentacji.

Zapoznanie studenta z niektórymi problemami techniki instrumentacyjnej: instrumentowanie na kwintet smyczkowy, kwintet smyczkowy z niektórymi instrumentami dętymi, zespoły akordeonowe, zespoły fletów prostych, kapele ludowe i zespoły popularne.

17. Propedeutyka kompozycji.

Praktyczne wprowadzenie studentów w problematykę twórczych opracowań melodii na szkolne i amatorskie zespoły wokalne i instrumentalne oraz technikę komponowania małych form wokalnych i instrumentalnych.

18. Zajęcia muzyczno-ruchowe.

System ćwiczeń muzyczno-ruchowych, których celem jest kształcenie wrażliwości na metrorytmiczne i agogiczne elementy muzyki poprzez ekspresję ruchowo-przestrzenną oraz wyrabianie precyzji i estetyki ruchu.

19. Polski folklor muzyczny.

Podstawowe wiadomości na temat folkloru muzycznego. Cechy polskiej muzyki ludowej (ludowa pieśń i muzyka instrumentalna, a także zróżnicowanie regionalnych kapel ludowych). Miejsce folkloru muzycznego w procesie wychowania muzycznego. Kultura ludowa a kultura narodowa.

VI.

ZALECENIA

1. Uczelnia winna dopełnić minimum programowe własnymi treściami programowymi do ustalonej globalnej liczby godzin (tzn. ok. 3500).

2. Zaleca się zwrócenie szczególnej uwagi na wyrobienie u studentów nawyku śledzenia aktualnych wydarzeń kulturalnych odzwierciedlających współczesne kierunki i tendencje w sztuce.

3. Wskazane jest tworzenie specjalności realizowanych zgodnie z regionalnym zapotrzebowaniem na rynku pracy, bądź ze specyficznymi możliwościami uczelni.

4. Zaleca się następującą liczebność grup ćwiczeniowych:

Fortepian	1 osoba
II instrument	1 osoba
Czytanie partytur	2 osoby
Instrument szkolny	2–3 osoby
Emisja głosu	2 osoby
Ćwiczenia z harmonii	4–6 osób
Propedeutyka instrumentacji i kompozycji	3–4 osoby
Kształcenie słuchu	6–10 osób

ZAŁĄCZNIK nr 3

Minimalne wymagania programowe

dla studiów magisterskich

Kierunek: WYCHOWANIE PLASTYCZNE

I.

WYMAGANIA OGÓLNE

Studia na kierunku wychowanie plastyczne trwają 5 lat (10 semestrów). Zakłada się, iż łączny wymiar zajęć wynosi około 3500 godzin, w tym 2460 godzin stanowi minimum programowe. Kandydaci na studia powinni posiadać przygotowanie plastyczne określone przez daną uczelnię.

II.

SYLWETKA ABSOLWENTA

Absolwent kierunku "Wychowanie plastyczne" winien być przygotowany do realizacji zajęć dydaktycznych w szkole ogólnokształcącej (podstawowej i średniej). Powinien też być przygotowany do działalności upowszechnieniowej w domach kultury, galeriach itp. Absolwent wychowania plastycznego powinien posiadać określoną wiedzę i umiejętności plastyczno-pedagogiczne wzbogacone zasobem wiedzy ogólnej.

III.

GRUPY PRZEDMIOTÓW I MINIMALNE OBCIĄŻENIA GODZINOWE

A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO	360
B. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA NAUCZYCIELSKIEGO	510
C. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE	450
D. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE	1140
Razem:	2460

A.

PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO

1.	Język obcy	120
2.	Przedmioty do wyboru np.: socjologia, ochrona środowiska, historia kultury, przedmiot przyrodniczy	60
3.	Filozofia	60
4.	Informatyka	60
5.	Wychowanie fizyczne	60
Razem:	360

B.

PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA NAUCZYCIELSKIEGO

1.	Pedagogika	90
2.	Psychologia ogólna	90
3.	Metodyka wychowania plastycznego	80
4.	Metody upowszechniania kultury plastycznej	40
5.	Praktyka pedagogiczna przedmiotowa	150
6.	Seminarium pracy magisterskiej	60
Razem:	510

C.

PRZEDMIOTY PODSTAWOWE

1.	Estetyka	60
2.	Historia sztuki	180
3.	Wiedza o działaniach i strukturach wizualnych	120
4.	Psychologia widzenia i problemy form plastycznych	90
Razem:		450

D.

PRZEDMIOTY KIERUNKOWE

1.	Rysunek z anatomią	360
2.	Malarstwo	120
3.	Rzeźba	120
4.	Grafika	120
5.	Rysunek techniczny i zasady perspektywy	30
6.	Projektowanie graficzne	120
7.	Fotografia	90
8.	Techniki multimedialne	90
9.	Plener	90
Razem:		1140

IV.

TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTÓW

A.

PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO

1. Język obcy.

Czynne opanowanie jednego języka obcego w mowie i w piśmie, pozwalające na korzystanie z fachowej literatury zagranicznej i nawiązanie kontaktów międzyludzkich.

2. Przedmioty do wyboru.

W zależności od zainteresowań studenta możliwość uzyskania szerszego zakresu wiedzy z socjologii, ochrony środowiska naturalnego i kulturowego, historii kultury lub innych przedmiotów.

3. Filozofia.

Podstawy filozofii ogólnej i elementy logiki.

4. Informatyka.

Podstawowe pojęcia informatyki. Edytory tekstów. Wizualizacja przestrzeni. Problematyka związana z zastosowaniem komputera i multimediów w wychowaniu plastycznym. Konieczny duży udział ćwiczeń.

B.

PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA NAUCZYCIELSKIEGO

1. Pedagogika.

Pedagogika ogólna wraz z technikami wspomagającymi (umiejętność obsługiwania odtwarzacza wideo, rzutnika, kamery video, aparatu fotograficznego itp.).

2. Psychologia ogólna.

Podstawowe wiadomości z zakresu psychologii.

3. Metodyka wychowania plastycznego.

Tradycyjne i alternatywne metody nauczania. Programy nauczania. Struktura lekcji i analiza jej elementów. Działania interdyscyplinarne. Zajęcia w grupach integracyjnych. Organizacja warsztatu dydaktycznego. Techniki plastyczne. Analiza psychologiczna twórczości dzieci i młodzieży.

4. Metody upowszechniania kultury plastycznej.

Ćwiczenia z zakresu współczesnych metod upowszechniania kultury plastycznej przy pomocy różnych mediów (w galeriach, muzeach, domach kultury, szkołach itp.).

5. Praktyka pedagogiczna przedmiotowa.

150 godzin praktyki, w tym 2-tygodniowa praktyka w szkole podstawowej i 2-tygodniowa praktyka w szkole średniej.

C.

PRZEDMIOTY PODSTAWOWE

1. Estetyka.

Podstawowe wiadomości z zakresu estetyki i jej związków z filozofią i teorią sztuki.

2. Historia sztuki.

Postawy wiedzy ogólnej z historii sztuki starożytnej, nowoczesnej i współczesnej.

3. Wiedza o działaniach i strukturach wizualnych.

Podstawowe zagadnienia z zakresu kompozycji i kształtowania struktur wizualnych na płaszczyźnie i w przestrzeni.

4. Psychologia widzenia.

Podstawy współczesnej wiedzy na temat procesu widzenia i przetwarzania informacji wizualnej. Problemy formy plastycznej.

D.

PRZEDMIOTY KIERUNKOWE

1. Rysunek, 2. Malarstwo, 3. Rzeźba, 4. Grafika.

Kształcenie obejmujące każdą z wymienionych dyscyplin winno zapewnić studentowi umiejętność posługiwania się możliwie wieloma środkami przydatnymi do budowania dzieła plastycznego, a także zapewnić zapoznanie się z różnorodnością technik i sposobów kreacji plastycznej.

5. Rysunek techniczny i zasady perspektywy.

Podstawowe zagadnienia rysunku technicznego (skala, rzuty, przekroje) i zasad perspektywy wykreślnej i malarskiej.

6. Projektowanie graficzne.

Wiedza o podstawowym warsztacie grafika-projektanta, w tym podstawy liternictwa, znak plastyczny, informacja wizualna. Współzależność treści i formy.

7. Fotografia.

Podstawy fotochemicznego i elektronicznego sposobu rejestracji rzeczywistości. Fotografia, video i komputer, jako narzędzia kreacji w warsztacie plastyka.

8. Techniki multimedialne.

Podstawy technik komputerowych (grafika i animacja) i realizacji video. Zastosowanie obrazu foto-video i dźwięku w kreacji plastycznej.

9. Plener.

Studentów obowiązuje 2-tygodniowy obóz plenerowy.

V.

ZALECENIA

1. Uczelnia winna dopełnić minimum programowe własnymi treściami programowymi do ustalonej globalnej liczby godzin, tj. ok. 3500.

2. Zaleca się zwrócenie szczególnej uwagi na wyrobienie u studentów nawyku śledzenia aktualnych wydarzeń kulturalnych odzwierciedlających współczesne kierunki i tendencje w sztuce.