Określenie kwalifikacji uznanych za równorzędne z posiadaniem specjalizacji I i II stopnia.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MZiOS.1978.19.53

Akt utracił moc

Wersja od: 1 grudnia 1978 r.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 30 listopada 1978 r.

w sprawie określenia kwalifikacji uznanych za równorzędne z posiadaniem specjalizacji I i II stopnia.

Na podstawie § 34 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 listopada 1978 r. w sprawie uposażenia pracowników zakładów społecznych służby zdrowia, zakładów pomocy społecznej i zakładów rehabilitacji zawodowej inwalidów (Dz. U. Nr 28, poz. 120) zarządza się, co następuje:

§ 1. Za kwalifikacje uznane za równorzędne z posiadaniem specjalizacji I stopnia przez pracowników z innym niż medyczne wyższym wykształceniem mającym trwałe zastosowanie w podstawowej działalności zakładów służby zdrowia - uważa się:

1) zatrudnienie przez okres co najmniej 3 lat po uzyskaniu wyższego wykształcenia w opiece zdrowotnej oraz odbycie przeszkolenia specjalistycznego zapewniającego dobrą znajomość danej dziedziny mającej trwałe zastosowanie w podstawowej działalności zakładów służby zdrowia, albo

2) zatrudnienie przez okres co najmniej 5 lat po uzyskaniu wyższego wykształcenia w opiece zdrowotnej, w tym nie mniej niż 3 lata na stanowisku wymagającym dobrej znajomości danej dziedziny mającej trwałe zastosowanie w podstawowej działalności zakładów służby zdrowia.

§ 2. Za kwalifikacje uznane za równorzędne z posiadaniem specjalizacji II stopnia przez pracowników z innym niż medyczne wyższym wykształceniem mającym trwałe zastosowanie w podstawowej działalności zakładów służby zdrowia - uważa się:

1) zatrudnienie przez okres co najmniej 7 lat po uzyskaniu wyższego wykształcenia w opiece zdrowotnej oraz odbycie przeszkolenia specjalistycznego o programie zapewniającym wybitną znajomość danej dziedziny mającej trwałe zastosowanie w podstawowej działalności zakładów służby zdrowia, albo

2) zatrudnienie przez okres co najmniej 10 lat po uzyskaniu wyższego wykształcenia w opiece zdrowotnej, w tym nie mniej niż 5 lat na stanowisku wymagającym wybitnej znajomości danej dziedziny mającej trwałe zastosowanie w podstawowej działalności zakładów służby zdrowia.

§ 3. Ocena szkolenia specjalistycznego, o którym mowa w § 1 pkt 1 i § 2 pkt 1, należy do dyrektora zakładu pracy zatrudniającego pracownika. W razie wątpliwości dyrektor zakładu pracy obowiązany jest zasięgnąć opinii właściwego specjalisty wojewódzkiego lub regionalnego.

§ 4. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 grudnia 1978 r.