Ogłoszenie tekstu Załącznika 9 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, sporządzonej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r.
Dz.Urz.ULC.2018.62
Akt obowiązującyOBWIESZCZENIE Nr 18
PREZESA URZĘDU LOTNICTWA CYWILNEGO
z dnia 19 listopada 2018 r.
w sprawie ogłoszenia tekstu Załącznika 9 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym, sporządzonej w Chicago dnia 7 grudnia 1944 r.
ZAŁĄCZNIK
Ułatwienia
Ułatwienia
ZAŁĄCZNIK Nr 6
ZALECENIE RADY WSPÓŁPRACY CELNEJ *
ZALECENIE RADY WSPÓŁPRACY CELNEJ *
RADA WSPÓŁPRACY CELNEJ
RADA WSPÓŁPRACY CELNEJ
Nawiązując do Zalecenia Nr 11, przyjętego na Drugiej Sesji Europejskiej Konferencji Lotnictwa Cywilnego w lipcu 1969 r., poświęconej systemowi dwukanałowemu zwanemu też RG (od angielskiego red/green - czerwony / zielony);
Pragnąc przyczynić się do usprawnienia przepływu ruchu pasażerskiego na terenie portów lotniczych;
Uwzględniając, że cel ten można osiągnąć poprzez zastosowanie uproszczonej procedury, opartej na systemie dwukanałowym, przeznaczonym do kontroli celnej pasażerów oraz i ich bagażu;
Uwzględniając, że system ten można dostosować, bez ograniczania efektywności kontroli, a także, że pozwala on władzom celnym na sprawną obsługę rosnącej liczby pasażerów, bez związanego z tym zwiększania liczby urzędników celnych;
Uwzględniając, że zharmonizowanie funkcji tego systemu pomiędzy różnymi krajami jest bardzo ważne dla jego płynnej pracy;
Zaleca się, aby Członkowie, ściśle współpracując z zarządzającymi lotniskami oraz innymi zainteresowanymi agencjami, zastosowali, na terenie większych portów lotniczych, opisany poniżej dwukanałowy system kontroli celnej pasażerów oraz bagażu:
1. System umożliwi pasażerom wybór dwóch typów kanałów:
a) pierwszy (zielony), przeznaczony dla pasażerów nie posiadających przy sobie towarów lub posiadających tylko towary niepodlegające opłatom i podatkom importowym oraz nie podlegające zakazom lub ograniczeniom dotyczącym importu oraz
b) drugi (czerwony), przeznaczony dla innych pasażerów.
2. Każdy z kanałów będzie dokładnie oznaczony, tak aby różnica pomiędzy nimi była zrozumiała dla pasażerów. Za podstawowe oznakowanie należy przyjąć:
a) dla kanału, o którym mowa w punkcie 1 a), znak zielony, w kształcie ośmiokąta, z napisem:
NIC DO OCLENIA - NOTHING TO DECLARE (RIEN Ă DÈCLARER)
b) dla kanału, o którym mowa w punkcie 1 b), znak czerwony, w kształcie kwadratu, z napisem: TOWARY DO OCLENIA (MARCHANDISES Ă DÈCLARER)
Zaleca się ponadto oznaczenie kanałów napisem: ODPRAWA CELNA (DOUANE)
3. Napisy, o których mowa w punkcie 2, będą wykonane w języku angielskim lub francuskim, a także w innych językach, przydatnych na terenie danego portu lotniczego.
4. Pasażerowie muszą być dostatecznie poinformowani na temat wyboru kanałów. Z tego powodu ważnym jest, aby:
a) pasażerowie zostali poinformowani o działaniu systemu, a także o opisach i ilości towarów, jakie mogą posiadać przy korzystaniu z kanału zielonego. Można tego dokonać za pomocą plakatów lub tablic, ulokowanych na terenie portu lotniczego lub za pomocą ulotek, dostępnych publicznie na terenie portu lotniczego bądź rozprowadzanych przez agencje turystyczne, linie lotnicze i inne zainteresowane organy;
b) droga prowadząca do kanałów była czytelnie oznaczona.
5. Kanały będą ulokowane za obszarem dostawy bagażu, tak aby pasażerowie posiadali swój bagaż podczas wybierania kanału. Należy również przygotować kanały, tak aby ruch pasażerów z tego obszaru do wyjść był jak najbardziej bezpośredni.
6. Odległość pomiędzy obszarem dostawy bagażu i wejściami do kanałów będzie umożliwiała pasażerom podjęcie decyzji o wyborze kanału oraz przejście do niego bez powodowania zatorów.
7. Pasażerowie w kanale zielonym nie będą poddawani formalnościom celnym, a funkcjonariusze celni będą mogli dokonywać jedynie kontroli wyrywkowej; w kanale czerwonym pasażerowie będą wypełniać formalności wymagane przez kontrolę celną.
Zwraca się uwagę na fakt, że system dwukanałowy jest niekoniecznie kompatybilny z innymi systemami kontroli, na przykład systemem wymiany, chyba że stosowne przepisy wymagają pełnej kontroli pasażerów oraz ich bagażu.
Prosi się Członków akceptujących niniejsze Zalecenie o poinformowanie Sekretarza Generalnego:
a) o swojej akceptacji oraz o dacie, od której rozpoczną stosowanie danego Zalecenia;
b) o nazwach portów lotniczych, na terenie których używany jest system dwukanałowy.
Sekretarz Generalny prześle te informacje do Administracji Celnych Członków, Sekretarza Generalnego Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO), a także do Dyrektora Międzynarodowego Stowarzyszenia Transportu Lotniczego (IATA).
ZAŁĄCZNIK 11
WZÓR PROGRAMU UŁATWIEŃ W PORCIE LOTNICZYM
WZÓR PROGRAMU UŁATWIEŃ W PORCIE LOTNICZYM
Celem programu ułatwień w porcie lotniczym jest zapewnienie wykonywania postanowień Załącznika 9 na poziomie operacyjnym, ułatwienie formalności związanych z odprawą graniczną w porcie lotniczym w odniesieniu do statków powietrznych, załóg, pasażerów i ładunków.
2. ZAKRES PROGRAMU UŁATWIEŃ W PORCIE LOTNICZYM
Program ułatwień w porcie lotniczym obejmuje wszystkie postanowienia Załącznika 9 dotyczące procesów odprawy granicznej w porcie lotniczym, jak również planowanie i zarządzanie tymi procesami. Przykładowa lista zadań do zrealizowania i Norm lub Zalecanych Metod Postępowanie mających zastosowanie w każdym zadaniu zostały wykazane w poniższej tabeli.
3. ORGANIZACJA I ZARZĄDZANIE
3.1 Zespół ds. Ułatwień w Porcie Lotniczym jest zalecanym ciałem odpowiedzialnym za prowadzenie programu ułatwień na poziomie operacyjnym. Jakkolwiek Zespoły te powinny być zachęcane przez Krajową Radę ds. Ułatwień i informować ją o swoich problemach i postępach, nie jest konieczne aby były nadzorowane przez władzę państwową. Głównym zadaniem Zespołów ds. Ułatwień powinno być codzienne rozwiązywanie problemów i wdrażanie postanowień Załącznika 9.
3.2 Zalecane jest, aby zarządzający portem lotniczym przewodniczył Zespołowi i prowadził jego regularne spotkania. W skład Zespołu powinni wchodzić wyżsi rangą szefowie instytucji inspekcyjnych funkcjonujących na lotnisku, np. celnych, imigracyjnych, służby zdrowia, odpowiedzialnych za kwarantannę itp., jak również przedstawiciele linii lotniczych wykonujących międzynarodowe operacje lotnicze z danego portu. Uczestnictwo wszystkich stron jest konieczne, aby program ułatwień w porcie lotniczym mógł stać się sukcesem.
| Zadnia Programu Ułatwień w Porcie Lotniczym | Załącznik 9 (Wydanie 15) Normy i Zalecane Metody Postępowania |
| Ustanowić, dokonywać przeglądu i zmieniać w razie potrzeby, procedury przylotu i odprawy lotów w porcie lotniczym | Zalecana Metoda Postępowania 6.1.1; Normy 6.1.2 do 6.1.4 i 8.17 |
| Dokonywać regularnie przeglądu w zakresie odpowiedniego przygotowania wszystkich zaangażowanych podmiotów do spełnienia docelowej 45 minutowej odprawy pasażerów przylatujących i 60 minutowej odprawy pasażerów odlatujących. Należy używać pomiaru czasu oraz analizy tworzących się kolejek w celu stwierdzenia wymaganych obszarów poprawy. | Zalecane Metody Postępowania 3.37 i 3.40 |
| Wprowadzić nowoczesny system kontroli granicznej i celnej, używając do tego celu odpowiednich technologii. Współpracować w zainstalowaniu zautomatyzowanego systemu odprawy pasażerskiej ■ | Normy 3.41, 3.49, 4.7, 6.20 i 6.21 |
| Wprowadzać odpowiednie zmiany w ciągach komunikacyjnych i punktach odprawy biletowo-bagażowej, celem sprostania rosnącemu natężeniu ruchu. | Zalecana Metoda Postępowania 6.1.1 |
| Ulepszać jakość i ilość oznakowania w budynkach przeznaczonych do kontroli, w celu zminimalizowania zakłopotania pasażerów. | Zalecane Metody Postępowania 6.9 i 6.12 |
| Dokonywać przeglądu w zakresie ilości osób pracujących na stanowiskach kontroli - zmian pracy, nadgodzin, itp. - oraz poszukiwać odpowiednich rozwiązań w celu sprostania zapotrzebowaniu związanemu z ruchem. | Zalecana Metoda Postępowania 6.3 |
| Umożliwić dostarczenie wkładu ze strony przedstawicieli przewoźników lotniczych bazujących na danym lotnisku oraz agencji dokonujących kontroli w procesie projektowania nowych portów lotniczych lub nowych budynków przeznaczonych do kontroli. | Normy 6.1.4 i 6.2 |
| Monitorować i ulepszać dostarczanie bagażu do miejsca kontroli celnej. | Zalecane Metody Postępowania: 6.8 i 6.22 |
| Koordynować ułatwienia, kontrolę antynarkotykową, ochronę lotnictwa cywilnego oraz procedury przewozu towarów niebezpiecznych, tak aby cele wszystkich czterech obszarów zostały osiągnięte. | Norma 8.19 |
| Nie należy zapominać o cargo! Koordynować działalność i wymagania różnych agencji kontrolnych w celu zapewnienia właściwej odprawy i dostawy towarów przewożonych drogą lotniczą. Zapewnić odpowiednie rozwiązania w zakresie załadunku/rozładunku i bezpiecznego składowania towarów podczas oczekiwania na odprawę celną. | Norma 4.27; Zalecane Metody Postępowania 4.30 i 4.30.1 oraz 4.31 i 6.31 do 6.34 włącznie |
| Wprowadzić i utrzymać elektroniczny system zgłaszania, odprawy celnej i dostawy cargo. | Normy 4.5 i 4.17 |
| Obsługa klienta: Dokonywać regularnie przeglądu przygotowania wszystkich zaangażowanych stron celem osiągnięcia zakładanego okresu 3 godzin na wykonanie formalności kontrolnych cargo. Dokonywać usprawnień w przypadku, gdy jest to konieczne i możliwe. | Zalecane Metody Postępowania 4.30, 4.30.1 i 4.31 |
| Dokonywać przeglądu w zakresie ilości osób pracujących przy odprawie celnej towarów - zmian pracy, nadgodzin itp. - oraz poszukiwać odpowiednich rozwiązań w celu sprostania potrzebom klienta. | Normy 6.1.3 i 6.42 |
ZAŁĄCZNIK 12
MODEL WZORCOWY DLA KRAJOWEGO PROGRAMU UŁATWIEŃ W TRANSPORCIE LOTNICZYM
MODEL WZORCOWY DLA KRAJOWEGO PROGRAMU UŁATWIEŃ W TRANSPORCIE LOTNICZYM
Celem Krajowego Programu Ułatwień w Lotnictwie Cywilnym jest wdrożenie pełnomocnictwa Konwencji Chicagowskiej dla Umawiających się Państw do uwzględnienia i ułatwienia formalności związanych z przekraczaniem granicy, które muszą być wykonane w odniesieniu do statków powietrznych zaangażowanych w międzynarodowe operacje lotnicze, pasażerów, załóg oraz towarów.
2. ZAKRES KRAJOWEGO PROGRAMU UŁATWIEŃ W LOTNICTWIE CYWILNYM
Artykuł y Konwencji Chicagowskiej mające zastosowanie oraz działania związane z ich wdrożeniem zostały przedstawione w zamieszczonej poniżej tabeli. Działania ukierunkowane na ich osiągnięcie oraz związane z tym zadania w Państwie tworzą Krajowy Program Ułatwień. 1
3. ORGANIZACJA I ZARZĄDZANIE
3.1 Nadrzędna odpowiedzialność za Krajowy Program Ułatwień spoczywa na Władzy Lotnictwa Cywilnego i/lub Ministrze Transportu. Jednakże, sukces programu wymaga aktywnego uczestniczenia innych ministrów lub agencji, takich jak:
Służba Celna
Organ wydający paszporty/wizy
Spraw Zagranicznych
Rolnictwa/środowiska
Zdrowia Publicznego
Ochrony i kontroli antynarkotykowej
Organ wydający dowody tożsamości
Turystyki
Imigracji
Kwarantanny
3.2 Dodatkowo, aktywne uczestniczenie zarządzających portami lotniczymi (publicznymi lub prywatnymi) i przedstawicieli przewoźników lotniczych bazujących w danym państwie, lub organizacji ich reprezentujących, jest zasadnicze.
3.3 Inne jednostki mogące odgrywać rolę doradczą stanowią agencje rządowe lub pozarządowe organizacje promujące międzynarodową turystykę i handel.
3.4 Zalecanym ciałem odpowiedzialnym za realizację Krajowego Programu Ułatwień jest Krajowy Komitet ds. Ułatwień, który składa się z szefów rządowych agencji oraz prezesów krajowych organizacji reprezentujących przewoźników lotniczych i zarządzających portami. Przewodniczącym powinien być przedstawiciel kierownictwa Władzy Lotnictwa Cywilnego lub innej odpowiedniej władzy. W celu utrzymania bliskich relacji pomiędzy Krajowym Komitetem ds. Ułatwień i Krajowym Komitetem ds. Ochrony Lotnictwa Cywilnego, odpowiedni członkowie Komitetu ds. Ochrony Lotnictwa Cywilnego mogą być również członkami Komitetu ds. Ułatwień i vice-versa.
3.5 W celu realizacji prac Komitetu, członkowie mogą desygnować jedną lub więcej osób ze średniego szczebla zarządzania danej organizacji, które będą ich reprezentowały podczas posiedzeń na szczeblu roboczym (grupy robocze). Przedstawiciele ci powinni być wystarczająco upoważnieni, żeby zajmować głos w imieniu ich organizacji i inicjować wymagane działanie wspierające pracę Komitetu. Przewodniczący powinien desygnować przedstawiciela szczebla średniego zarządzania w jego departamencie lub agencji, do zarządzania i zwoływania posiedzeń szczebla roboczego.
3.6 Decyzja odnośnie zwołania posiedzenia Krajowego Komitetu ds. Ułatwień lub desygnowanych przedstawicieli członków Komitetu oraz częstotliwość i miejsce spotkań, są sprawami pozostającymi w kompetencji przewodniczącego. Ustalenia robocze w celu wykonania różnych zadań wdrażających, od charakteru zadania i zagadnienia, którego to dotyczy.
4. USTANOWIENIE KRAJOWEGO PROGRAMU UŁATWIEŃ
Zalecane jest, aby władza odpowiedzialna za Krajowy Program Ułatwień i członkowstwo w Krajowym Komitecie ds. Ułatwień zostało ustanowione poprzez akt prawny, rozporządzenie lub działanie wykonawcze ze strony upoważnionej osoby, celem zapewnienia udziału różnych agencji oraz przedstawicieli branży lotniczej i jednocześnie zapewnić ich kontynuację. Dyrektor Generalny Lotnictwa Cywilnego (The Director General of Civil Aviation - DGCA), lub inna odpowiednia władza, powinien zainicjować proces otrzymania odpowiedniego pełnomocnictwa poprzez krajowy system polityczny.
| Pełnomocnictwo Konwencji Chicagowskiej | Zadanie do wdrożenia |
| Artykuł 10 - Lądowanie porcie lotniczym objętym wymogami celnymi ( ...) każdy statek powietrzny przybywający na terytorium Umawiającego się Państwa powinien lądować, jeżeli wymagają tego przepisy danego Państwa, w porcie lotniczym wyznaczonym przez to Państwo dla celów kontroli celnej i innej. Statek powietrzny opuszczający terytorium Umawiającego się Państwa powinien odlatywać z podobnie wyznaczonego celnego portu lotniczego. (...) | - Utworzyć porty celne i otworzyć nowe jeśli jest to zasadne. - Ustanowić procedury zgodnie, z którymi przewoźnicy wykonujący połączenia rozkładowe i nierozkładowe mogą ubiegać się o zezwolenie na lądowanie lub odlot z portu celnego. - Ustanowić procedury kontroli granicznej w portach celnych. |
| Artykuł 13 - Przepisy dotyczące przybycia i odprawy Z chwilą przybycia na terytorium Umawiającego się Państwa, przy opuszczaniu tego terytorium lub podczas pobytu na nim pasażerowie i załogi statków powietrznych oraz towary przewiezione tymi statkami podlegają ustawom i przepisom tego Państwa, dotyczącym przybycia wspomnianych pasażerów, załóg lub towarów na jego terytorium i opuszczeniu przez nich tego terytorium takim, jak przepisy w sprawie przyjęcia, odprawy, imigracji, paszportów, ceł i kwarantanny. | - Wspierać zainteresowane agencje kontroli granicznej we wprowadzeniu i utrzymaniu efektywnego systemu kontroli w portach lotniczych, jak również w ich staraniach zmierzających do racjonalizacji swoich procedur. - Ustanowić programy kontroli zagadnień bezpieczeństwa takich jak fałszerstwo dokumentów, nielegalna imigracja i przemyt. - Koordynować przygotowania do odprawy dużych ilości międzynarodowych gości z okazji specjalnych wydarzeń, np. międzynarodowe zawody atletyczne. |
| Artykuł 14 - Zapobieganie szerzeniu się chorób Każde Umawiające się Państwo zobowiązuje się zastosować skuteczne środki w celu przeciwdziałania szerzeniu się za pośrednictwem żeglugi powietrznej cholery, tyfusu (epidemicznego), ospy, żółtej febry i dżumy, jak również wszelkich innych chorób zakaźnych, których określenie w razie potrzeby należy do Umawiających się Państw. (...) | - Ustanowić, dokonywać przeglądu i zmieniać jeśli jest to konieczne krajową politykę odnośnie zapobieganiu rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych drogą lotniczą, np. dezynfekcja i dezynsekcja statków powietrznych, programy dotyczące kwarantanny w związku ze zdrowiem publicznym oraz procedury kontroli w przypadku sytuacji wyjątkowej. |
| Artykuł 22 - Uproszczenie formalności Każde Umawiające się Państwo zobowiązuje się zastosować wszelkie możliwe w praktyce środki przez wydanie specjalnych przepisów lub w inny sposób, w celu ułatwienia i usprawnienia żeglugi statków powietrznych między terytoriami Umawiających się Państw i zapobieżenia wszelkiej zbytecznej zwłoce w stosunku do statków powietrznych, ich załóg, pasażerów i ładunku, w szczególności o ile chodzi o zastosowanie ustaw dotyczących imigracji, kwarantanny, cła i odprawy. | - Ustanowić, dokonywać przeglądu i zmieniać, jeśli jest to konieczne, krajowe regulacje wdrażające Państwowe prawo w zakresie cła, imigracji i kwarantanny odnośnie międzynarodowego transportu lotniczego. |
| Artykuł 23 - Formalności celne i imigracyjne Każde Umawiające się Państwo zobowiązuje się, jak dalece uzna to za możliwe w praktyce, wydawać przepisy celne i imigracyjne dotyczące międzynarodowej żeglugi powietrznej, w zgodności z zasadami postępowania, które mogą być co pewien czas ustalane lub zalecane w zastosowaniu niniejszej Konwencji. (...) | - Ustanowić i zmieniać jeśli to konieczne, procedury celne i imigracyjne stosowane w portach lotniczych, w celu zapewnienia ich zgodności z Normami i Zalecanymi Metodami Postępowania zawartymi w Załączniku 9. - Wspierać i doradzać krajowe wydawanie paszportów i innych dokumentów podróży w zgodzie ze specyfikacjami ICAO zawartymi w Dokumencie 9303 - Dokumenty Podróży Odczytywalne Komputerowo. |
| Artykuł 37 - Przyjęcie międzynarodowych norm i zasad postępowania Każde Umawiające się Państwo zobowiązuje się współpracować w celu zapewnienia najwyższego możliwego w praktyce ujednostajnienia przepisów, norm, zasad postępowania i organizacji w odniesieniu do statków powietrznych, personelu, dróg lotniczych i służb pomocniczych we wszelkich przypadkach, w których takie ujednostajnienie może ułatwić i ulepszyć żeglugę powietrzną. (j) formalności celnych i imigracyjnych, | - Uczestniczyć w pracach ICAO nad rozwojem Załącznika 9. - Dokonywać okresowego przeglądu krajowych procedur w celu zapewnienia zgodności z zapisami Załącznika 9. |
| Artykuł 38 - Odstępstwa od międzynarodowych norm i zasad postępowania Każde Państwo, które uważa za niemożliwe w praktyce zastosowanie się pod każdym względem do którychkolwiek ze wspomnianych międzynarodowych norm lub zasad postępowania albo całkowite dostosowanie wprowadzonych przez siebie przepisów lub metod postępowania do międzynarodowych norm i zasad postępowania w przypadkach ich zmian, albo które uważa za konieczne wprowadzenie przepisów lub metod postępowania, różniących się pod jakimkolwiek względem od przepisów i metod postępowania ustalonych zgodnie z normami międzynarodowymi, powinno niezwłocznie podać do wiadomości Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego różnice zachodzące między jego własną praktyką a praktyką ustaloną przez normy międzynarodowe. | - Dokonywać okresowego przeglądu dostosowania wszystkich właściwych agencji do postanowień Załącznika 9 i zgłaszać do ICAO odstępstwa pomiędzy krajową praktyką i odpowiednimi normami. |