Ogłoszenie tekstów Regulaminów Światowego Związku Pocztowego, z którymi związała się Rzeczypospolita Polska na podstawie uchwały Rady Ministrów Nr 270/2003 z dnia 27 października 2003 r., stanowiących akty wykonawcze do Światowej Konwencji Pocztowej oraz Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych, sporządzonych w Pekinie dnia 15 września 1999 r., ratyfikowanych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej dnia 13 maja 2002 r.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MI.2003.19.33

Akt utracił moc

Wersja od: 28 listopada 2003 r.

OBWIESZCZENIE

MINISTRA INRASTRUKTURY

z dnia 27 listopada 2003 r.

w sprawie ogłoszenia tekstów Regulaminów Światowego Związku Pocztowego, z którymi związała się Rzeczypospolita Polska na podstawie uchwały Rady Ministrów Nr 270/2003 z dnia 27 października 2003 r., stanowiących akty wykonawcze do Światowej Konwencji Pocztowej oraz Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych, sporządzonych w Pekinie dnia 15 września 1999 r., ratyfikowanych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej dnia 13 maja 2002 r.

1. Obwieszcza się teksty Regulaminów Światowego Związku Pocztowego:

1. Regulaminu poczty listowej,

2. Regulaminu dotyczącego paczek pocztowych,

3. Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych,

z którymi związała się Rzeczypospolita Polska na podstawie uchwały Rady Ministrów Nr 270/2002 z dnia 27 października 2003 r., stanowiących akty wykonawcze do Światowej Konwencji Pocztowej oraz Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych, sporządzonych w Pekinie dnia 15 maja 1999 r., ratyfikowanych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej dnia 13 maja 2002 r.

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

REGULAMIN POCZTY LISTOWEJ 

Spis treści

Rozdział 1

Postanowienia ogólne stosowane w międzynarodowej służbie pocztowej

Art.

RE 101 Stosowanie wolności tranzytu

RE 102 Nieprzestrzeganie wolności tranzytu

RE 103 Wybór jednostki monetarnej innej niż SDR (DTS)

RE 104 Równowartości

RE 105 Znaczki pocztowe. Informacja o emisjach i wymiana między administracjami

RE 106 Stosowanie zwolnień od opłat pocztowych wobec organów zajmujących się jeńcami wojennymi i internowanymi osobami cywilnymi

RE 107 Oznaczenie przesyłek zwolnionych od opłat pocztowych

Rozdział 2

Rodzaje przesyłek i warunki przyjmowania

RE 201 Szczegółowe postanowienia dotyczące usług podstawowych

RE 202 Szczegółowe dane dotyczące limitów masy

RE 203 Limity wymiarów

RE 204 Warunki przyjmowania przesyłek

RE 205 Szczegółowe postanowienia dotyczące każdego rodzaju przesyłek

RE 205.1 Przesyłki priorytetowe i niepriorytetowe oraz listy

RE 205.2 Aerogramy

RE 205.3 Kartki pocztowe

RE 205.4 Druki

RE 205.5 Druki dla ociemniałych (cekogramy)

RE 205.6 Pakieciki

RE 205.7 Worki M

RE 205.8 Przesyłki masowe

RE 206 Oznaczenie priorytetu lub sposobu kierowania

RE 207 Opakowania specjalne

RE 208 Przesyłki w kopertach z okienkiem

RE 209 Przesyłki standardowe

Rozdział 3

Opłaty i dopłaty lotnicze. Sposoby uiszczania opłat

RE 301 Stawki opłat

RE 302 Warunki stosowania stawek opłat

RE 303 Obliczanie dopłat za przesyłki lotnicze

RE 304 Opłaty specjalne

RE 305 Uiszczanie opłat

RE 305.1 Zasada

RE 305.2 Sposoby uiszczania opłat

RE 306 Charakterystyka znaczków pocztowych, znaków lub nadruków ofrankowania

RE 306.1 Znaczki pocztowe i pocztowe znaki ofrankowania

RE 306.2 Odciski maszyn do frankowania

RE 306.3 Nadruki ofrankowania

RE 307 Podejrzenie fałszywego użycia znaczków pocztowych, znaków lub nadruków ofrankowania

RE 308 Stosowanie datownika

RE 309 Przesyłki nie opłacone lub niedostatecznie opłacone

RE 310 Uiszczanie opłat i stemplowanie przesyłek nadanych na statkach

Rozdział 4

Usługi specjalne

RE 401 Przesyłki polecone

RE 401.1 Przyjmowanie

RE 401.2 Maksymalna kwota opłaty za polecenie

RE 401.3 Oznaczenie przesyłek i postępowanie z nimi

RE 402 Przesyłki z poświadczonym doręczeniem

RE 402.1 Przyjmowanie

RE 402.2 Oznaczenie przesyłek

RE 403 Przesyłki z podaną wartością

RE 403.1 Przyjmowanie

RE 403.2 Deklarowana wartość

RE 403.3 Opłaty. Maksymalna kwota

RE 403.4 Oznaczenie przesyłek i postępowanie z nimi

RE 404 Przesyłki za pobraniem

RE 404.1 Przesyłki przyjmowane

RE 404.2 Opłata

RE 404.3 Rola urzędu nadania

RE 404.4 Rola urzędu przeznaczenia

RE 404.5 Dosyłanie

RE 405 Przesyłki ekspresowe

RE 405.1 Oznaczenie

RE 405.2 Opłata

RE 405.3 Postępowanie z przesyłkami

RE 406 Potwierdzenie odbioru

RE 406.1 Oznaczenie przesyłek z potwierdzeniem odbioru

RE 406.2 Opłata

RE 406.3 Postępowanie z potwierdzeniami odbioru

RE 407 Doręczanie do rąk własnych

RE 407.1 Oznaczenie przesyłek, które mają być doręczone do rąk własnych i postępowanie z nimi

RE 407.2 Opłata

RE 408 Przesyłki wolne od opłat i należności

RE 408.1 Oznaczenie przesyłek i postępowanie z nimi

RE 408.2 Opłaty

RE 408.3 Zwrot ceduł należnościowych (część A). Odzyskiwanie opłat i należności

RE 408.4 Rozliczanie z administracją kraju nadania przesyłek

RE 409 Usługa międzynarodowej korespondencji handlowej z odpowiedzią (CCRI lub IBRS)

RE 409.1 Postanowienia ogólne

RE 409.2 Sposoby funkcjonowania

RE 409.3 Charakterystyka przesyłek CCRI (IBRS)

RE 409.4 Fakturowanie usługi CCRI (IBRS)

RE 409.5 Rozliczanie opłat za usługę CCRI (IBRS)

RE 410 Usługa międzynarodowej korespondencji handlowej z odpowiedzią - odpowiedź na poziomie lokalnym

RE 411 Międzynarodowe kupony na odpowiedź

RE 412 Warunki przyjmowania i znakowanie przesyłek zawierających łatwo psujące się substancje biologiczne (w tym próbki diagnostyczne)

RE 413 Warunki przyjmowania i znakowanie przesyłek zawierających substancje wywołujące zakażenie

RE 414 Warunki przyjmowania i znakowanie przesyłek zawierających substancje promieniotwórcze

Rozdział 5

Postanowienia szczególne

RE 501 Postępowanie z przesyłkami przyjętymi niezgodnie z przepisami

RE 502 Warunki dosyłania przesyłek

RE 502.1 Sposoby dosyłania

RE 502.2 Kierowanie

RE 502.3 Ustalenie opłaty

RE 502.4 Dosyłanie zbiorowe

RE 503 Przesyłki niedoręczalne. Zwrot do kraju nadania lub do nadawcy i termin przechowywania

RE 503.1 Przypadek ogólny

RE 503.2 Postępowanie specjalne

RE 503.3 Kierowanie

RE 503.4 Postępowanie z przesyłkami

RE 504 Postępowanie z żądaniami wycofania przesyłek z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu

RE 504.1 Przygotowanie żądania

RE 504.2 Opłaty

RE 504.3 Przesyłanie żądania drogą pocztową

RE 504.4 Przesyłanie żądania środkami łączności telekomunikacyjnej

RE 505 Wycofanie z obiegu pocztowego. Zmiana lub korekta adresu. Przesyłki nadane w kraju innym niż kraj, który przyjmuje żądanie

RE 506 Postępowanie z reklamacjami

RE 506.1 Zasady

RE 506.2 Przygotowanie żądania

RE 506.3 Reklamacje dotyczące przesyłek zwykłych lub przesyłek z poświadczonym doręczeniem

RE 506.4 Reklamacje dotyczące przesyłek poleconych i przesyłek z podaną wartością

RE 506.5 Żądania przesłania reklamacji telegramem, teleksem lub przesyłką EMS

RE 507 Reklamacje dotyczące przesyłek nadanych w innym kraju

Rozdział 6

Zagadnienia celne

RE 601 Przesyłki podlegające kontroli celnej

RE 602 Opłata za przedstawienie do kontroli celnej

RE 603 Umarzanie opłat celnych i innych należności

Rozdział 7

Odpowiedzialność administracji pocztowych

RE 701 Stosowanie odpowiedzialności administracji pocztowych

RE 702 Doręczanie ograbionej lub uszkodzonej przesyłki z podaną wartością

RE 703 Stwierdzenie odpowiedzialności nadawcy

RE 704 Termin wypłaty odszkodowania

RE 705 Wypłata odszkodowania z urzędu

RE 706 Sposoby ustalania odpowiedzialności administracji pocztowych

RE 707 Odzyskiwanie wypłaconych odszkodowań od przewoźników lotniczych

RE 708 Zwrot odszkodowania administracji, która je wypłaciła

RE 709 Rozliczanie odszkodowań między administracjami pocztowymi

RE 710 Rozliczanie należnych sum z tytułu odszkodowania za przesyłki listowe

Rozdział 8

Warunki dotyczące przekazywania, kierowania i przyjmowania przesyłek

RE 801 Pierwszeństwo postępowania z przesyłkami priorytetowymi i przesyłkami lotniczymi

RE 802 Odsyłki

RE 803 Wymiana w odsyłkach zamkniętych

RE 804 Tranzyt otwarty

RE 805 Drogi i sposoby przekazywania przesyłek z podaną wartością

RE 806 Sporządzanie odsyłek

RE 806.1 Sporządzanie wiązanek

RE 806.2 Formowanie worków

RE 806.3 Sporządzanie pakietów lub kopert

RE 806.4 Worki zbiorcze. Przewóz w kontenerach

RE 807 Karta listowa

RE 808 Przekazywanie przesyłek poleconych

RE 809 Przekazywanie przesyłek z poświadczonym doręczeniem

RE 810 Przekazywanie przesyłek z podaną wartością

RE 811 Przekazywanie przekazów pocztowych i niepoleconych przesyłek za pobraniem

RE 812 Przekazywanie przesyłek ekspresowych

RE 813 Przekazywanie przesyłek CCRI (IBRS)

RE 814 Przekazywanie worków M

RE 815 Przekazywanie przesyłek masowych

RE 816 Przekazywanie przesyłek przeznaczonych do bezpośredniego dostępu do obrotu krajowego

RE 817 Oznaczanie odsyłek chorągiewkami

RE 818 Stosowanie kodów kreskowych

RE 819 Kierowanie odsyłek

RE 820 Przeładunek odsyłek lotniczych i odsyłek lądowo-morskich przewożonych drogą lotniczą (S.A.L.)

RE 821 Postępowanie w przypadku, gdy nie można tak jak zaplanowano dokonać bezpośredniego przeładunku odsyłek lotniczych

RE 822 Sporządzanie zawiadomień próbnych

RE 823 Przekazywanie odsyłek

RE 823.1 Odsyłki priorytetowe i odsyłki lądowo-morskie

RE 823.2 Odsyłki lotnicze i odsyłki lądowo morskie przewożone drogą lotniczą (S.A.L.)

RE 824 Sporządzanie i sprawdzanie wykazów zdawczych CN 37, CN 38 lub CN 41

RE 825 Brak wykazu zdawczego CN 37, CN 38 lub CN 41

RE 826 Sprawdzanie odsyłek

RE 827 Zawiadomienia o sprawdzeniu

RE 828 Przesyłki mylnie skierowane

RE 829 Działania podejmowane w razie wypadku

RE 830 Działania podejmowane w przypadku przerwania lotu, zmiany trasy lub mylnego skierowania poczty lotniczej

RE 831 Działania podejmowane w przypadku przerwania lotu, zmiany trasy lub mylnego skierowania poczty lądowo-morskiej przewożonej drogą lotniczą (S.A.L.)

RE 832 Działania podejmowane w przypadku czasowego zawieszenia usług i ich wznowienia

RE 833 Zwrot próżnych worków

RE 834 Odsyłki wymieniane z jednostkami wojskowymi

Rozdział 9

Poczta elektroniczna

RE 901 Usługi telekopiowania

RE 902 Usługi teletekstu komputerowego

Rozdział 10

Opłaty tranzytowe i opłaty końcowe (koszty końcowe)

RE 1001 Stosowanie opłat tranzytowych

RE 1002 Stawki opłat tranzytowych

RE 1003 Odległości wyrażone w kilometrach

RE 1004 Usługi nadzwyczajne. Przewóz różnymi środkami transportu

RE 1005 Opłaty tranzytowe za odsyłki, które zboczyły z trasy lub zostały błędnie skierowane

RE 1006 Odsyłki lotnicze i S.A.L. przesyłane w tranzycie drogą lądowo-morską

RE 1007 Obliczanie stawek opłat końcowych (kosztów końcowych) stosowanych przy wymianie poczty między krajami uprzemysłowionymi

RE 1008 Ogólne zasady dotyczące pobierania próbek statystycznych i obliczania średniej liczby przesyłek zawartych w kilogramie

RE 1009 Mechanizm korekcyjny stawek opłat końcowych (kosztów końcowych)

RE 1010 Mechanizm harmonizacyjny systemów

RE 1010.1 Obliczanie progu

RE 1010.2 Żądanie zastosowania mechanizmu

RE 1010.3 Zastosowanie mechanizmu

RE 1011 Specjalne pomiary statystyczne mające na celu zastosowanie mechanizmu korekcyjnego lub mechanizmu harmonizacyjnego systemów

RE 1012 Pomiary statystyczne stosowane przy wymianie poczty między krajami uprzemysłowionymi

RE 1013 Inna metoda pomiarów statystycznych stosowanych przy wymianie poczty między krajami uprzemysłowionymi

RE 1014 Regulowanie różnic wynikających z zastosowania mechanizmu harmonizacyjnego systemów

RE 1015 Żądanie specyficznej zapłaty za przesyłki masowe

RE 1016 Rozliczanie opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

RE 1016.1 Opłaty tranzytowe

RE 1016.2 Opłaty końcowe (koszty końcowe)

RE 1017 Sporządzanie wykazów odsyłek CN 55 i CN 56

RE 1018 Przesyłanie i uznawanie wykazów odsyłek CN 55 i CN 56

RE 1019 Rozliczanie przesyłek masowych

RE 1020 Rozliczanie poczty przeznaczonej do bezpośredniego dostępu do obrotu krajowego

RE 1021 Sporządzanie, przesyłanie i zatwierdzanie rachunków opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

RE 1022 Zaliczkowe płatności opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

RE 1023 Specjalny adres dla przesyłania formularzy dotyczących opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

RE 1024 Płatności opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

RE 1025 Płatności kwot należnych z tytułu Funduszu na poprawę jakości usług w krajach rozwijających się

RE 1026 Odsyłki zamknięte wymieniane z jednostkami wojskowymi

Rozdział 11

Opłaty za przewóz lotniczy

RE 1101 Formuła obliczania stawki podstawowej i obliczanie opłat za przewóz lotniczy odsyłek zamkniętych

RE 1102 Obliczanie i rozliczanie opłat za przewóz lotniczy przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym

RE 1102.1 Postanowienia ogólne

RE 1102.2 Czynności statystyczne

RE 1102.3 Sporządzanie i sprawdzanie wykazów CN 65

RE 1102.4 Przesyłki priorytetowe i przesyłki lotnicze wysyłane w tranzycie otwartym wyłączone z czynności statystycznych

RE 1103 Sposoby rozliczania opłat za przewóz lotniczy

RE 1104 Sporządzanie wykazów masy CN 66 i CN 67

RE 1105 Sporządzanie rachunków szczegółowych CN 51 i rachunków ogólnych CN 52

RE 1106 Przesyłanie i uznawanie wykazów CN 55, CN 66 i CN 67, rachunków szczegółowych CN 51 i rachunków ogólnych CN 52

RE 1107 Zmiany stawek opłat za przewóz lotniczy

RE 1108 Płatności z tytułu przewozu lotniczego

RE 1109 Płatności z tytułu przewozu lotniczego próżnych worków

RE 1110 Opłaty za przewóz lotniczy odsyłek lub worków, które zboczyły z trasy lub zostały mylnie skierowane

RE 1111 Opłaty za przewóz lotniczy zaginionej lub zniszczonej poczty

Rozdział 12

Połączenia telematyczne

RE 1201 Postanowienia ogólne dotyczące połączeń telematycznych

RE 1202 Postanowienia szczegółowe dotyczące połączeń telematycznych

RE 1203 Zasady płatności za połączenia telematyczne

Rozdział 13

Postanowienia różne

RE 1301 Regulowanie rachunków

RE 1302 Sporządzanie i rozliczanie rachunków

RE 1303 Rozliczanie rachunków za pośrednictwem Biura Międzynarodowego

RE 1304 Płatności zaległych należności wynikających z regulowania rachunków poprzez system kompensacyjny Biura Międzynarodowego

RE 1305 Płatności zobowiązań wyrażonych w SDR (DTS). Postanowienia ogólne

RE 1306 Zasady płatności rachunków nie regulowanych za pośrednictwem Biura Międzynarodowego

RE 1307 Informacje przekazywane przez administracje

RE 1308 Publikacje Biura Międzynarodowego

RE 1309 Adresy telegraficzne

RE 1310 Termin przechowywania dokumentów

RE 1311 Formularze

RE 1312 Formularze do użytku publicznego

Rozdział 14

Usługa EMS

RE 1401 Świadczenie usługi EMS

Rozdział 15

Postanowienia przejściowe i końcowe

RE 1501 Wejście w życie i okres obowiązywania Regulaminu poczty listowej

Protokół końcowy Regulaminu poczty listowej

Art.

RE I Warunki przyjmowania przesyłek listowych

RE II Szczegółowe postanowienia dotyczące każdego rodzaju przesyłek

RE III Przesyłki standardowe

RE IV Warunki stosowania stawek opłat

RE V Polecone worki M

RE VI Fakturowanie usługi CCRI (IBRS)

RE VII Postępowanie z przesyłkami przyjętymi niezgodnie z przepisami

RE VIII Przesyłki podlegające kontroli celnej

RE IX Kierowanie odsyłek

RE X Specjalne opłaty tranzytowe

RE XI Pomiary statystyczne stosowane przy wymianie poczty między krajami uprzemysłowionymi

RE XII Rozliczanie przesyłek masowych

RE XIII Formuła obliczania stawki podstawowej i obliczanie opłat za przewóz lotniczy odsyłek zamkniętych

RE XIV Przesyłanie i uznawanie wykazów CN 55, CN 66 i CN 67, rachunków szczegółowych CN 51 i rachunków ogólnych CN 62

RE XV Międzynarodowe kupony na odpowiedź wydane przed 1 stycznia 2001 roku

RE XVI Płatności zaległych należności wynikających z ostatecznego rozliczenia dokonanego przez Biuro Międzynarodowe odnośnie uregulowania rachunków dotyczących międzynarodowych kuponów na odpowiedź dostarczonych przed 1 stycznia 2001 roku

RE XVII Płatności zaległych należności wynikających z regulowania rachunków poprzez system kompensacyjny Biura Międzynarodowego obowiązujący przed 1 stycznia 2001 roku

RE VIII Formularze

Spis formularzy

Numer	Nazwa lub rodzaj formularza	Odniesienie do artykułu
CN 01	Międzynarodowy kupon na odpowiedź	RE 411.2
CN 02bis	Wykaz szczegółowy. Kupony na odpowiedź	RE XV.4
CN 03	Wykaz szczegółowy. Wymienione kupony na odpowiedź	RE 411.5
CN 03bis	Wykaz zbiorczy. Kupony na odpowiedź	RE XV.6
CN 04	Nalepka "R" dla przesyłek poleconych	RE 401.3.2
CN 05	Nalepka dla przesyłek z poświadczonym doręczeniem	RE 402.2.1
CN 06	Nalepka "V" dla przesyłek z podaną wartością	RE 403.4.1.
CN 07	Potwierdzenie odbioru/doręczenia/wypłaty/wpisu	RE 406.1.2.
CN 08	Reklamacja	RE 406.3.2
CN 09	Wykaz wysłanych przesyłek CCRI	RE 409.5.1.1
CN 10	Wykaz zbiorczy przesyłek CCRI	RE 409.5.1.2
CN 11	Ceduła należnościowa	RE 408.1.2
CN 12	Miesięczny rachunek szczegółowy. Opłaty celne itp.	RE 408.4.1
CN 13	Protokół. Informacja w przypadku zajęcia przesyłki pocztowej	RE 501.5
CN 14	Koperta zbiorcza. Dosyłanie przesyłek listowych	RE 502.4.1
CN 15	Nalepka "Zwrot"	RE 503.4.2
CN 16	Karta wartościowa. Przesyłki z podaną wartością	RE 503.4.5
CN 17	Żądanie: - wycofania - zmiany lub korekty adresu - anulowania lub zmiany kwoty pobrania	RE 504.1.1
CN 18	Oświadczenia dotyczące nieotrzymania (lub otrzymania) przesyłki pocztowej	RE 506/2/6
CN 19	Rachunek szczegółowy. Opłaty za usługę CCRI	RE 409.5.3.2
CN 20	Wykaz. Opłaty za usługę CCRI	RE 409.5.4.1
CN 21	Zawiadomienie. Dosyłanie formularza CN 08	RE 506.4.6
CN 22	Nalepka "Cło"	RE 601.1
CN 23	Deklaracja celna	RE 601.1
CN 24	Protokół (nieprawidłowości dotyczące przesyłek listowych z podaną wartością lub paczek pocztowych)	RE 702.1
CN 25	Kartki wiązankowe	RE 804.5.1
CN 26	Kartki wiązankowe	RE 804.5.2
CN 27	Tablica. Drogi i sposoby przekazywania przesyłek z podaną wartością	RE 805.1
CN 28	Koperta do sporządzania odsyłek lotniczych	RE 806.3.4
CN 29	Nalepka "Pobranie"	RE 404.3.2
CN 29bis	Nalepka dla przesyłek za pobraniem	RE 404.3.1
CN 30	Nalepka "R" z nazwą urzędu nadania, numerem przesyłki i z trójkątem z napisem "Pobranie"	RE 404.3.2
CN 31	Karta listowa. Wymiana odsyłek	RE 409.5.1.1
CN 32	Karta listowa. Odsyłki masowe	RE 706.1.3
CN 33	Lista specjalna. Przesyłki polecone	RE 706.1.3
CN 34	Chorągiewki worków lądowo-morskich	RE 814.1
CN 35	Chorągiewki worków lotniczych	RE 814.1
CN 36	Chorągiewki worków S.A.L.	RE 814.1
CN 37	Wykaz zdawczy. Odsyłki wysyłane drogą lądowo-morską	RE 819.3
CN 38	Wykaz zdawczy. Odsyłki lotnicze	RE 819.3
CN 41	Wykaz zdawczy. Odsyłki lądowo-morskie przewożone drogą lotniczą (S.A.L.)	RE 819.3
CN 42	Chorągiewka "Przeładunek bezpośredni"	RE 820.6
CN 43	Zawiadomienie o sprawdzeniu. Wymiana odsyłek	RE 821.3
CN 44	Zawiadomienie próbne	RE 822.1
CN 45	Koperta do przesyłania wykazów CN 38, CN 41 i CN 47	RE 823.2.4
CN 46	Zastępczy wykaz zdawczy	RE 825.3
CN 47	Wykaz zdawczy. Odsyłki z próżnymi workami	RE 833.2
CN 48	Rachunek. Kwoty należne z tytułu odszkodowania	RE 710.1
CN 51	Rachunek szczegółowy. Poczta lotnicza	RE 710.4
CN 52	Rachunek ogólny	RE 409.5.3.6
CN 53	Wykaz odsyłki. Liczba przesyłek i masa pojemników	RE 1011.5.1
CN 54	Wykaz zbiorczy przesyłek	RE 1011.5.2
CN 54bis	Roczny wykaz zbiorczy	RE 1011.6.1
CN 55	Wykaz odsyłek	RE 1017.1
CN 56	Wykaz zbiorczy odsyłek	RE 1011.6.3
CN 57	Rachunek. Otrzymana poczta masowa	RE 1019.2.1
CN 58	Wykaz zbiorczy. Rachunki opłat końcowych (kosztów końcowych) poczty masowej	RE 1019.2.3
CN 61	Rachunek szczegółowy. Opłaty końcowe (koszty końcowe)	RE 1014.1
CN 61bis	Rachunek szczegółowy - Regulowanie. Opłaty końcowe (koszty końcowe)	RE 1014.1.2
CN 62	Rachunek szczegółowy. Opłaty tranzytowe	RE 1021.2.1
CN 63	Wykaz. Opłaty tranzytowe	RE 1024.1
CN 64	Wykaz. Opłaty końcowe (koszty końcowe)	RE 1024.1
CN 64bis	Wykaz szczegółowy. Fundusz "Jakość usług"	RE 1025.1
CN 65	Wykaz. Masa przesyłek priorytetowych/lotniczych kierowanych w tranzycie otwartym	RE 1102.2.2
CN 66	Wykaz masy. Odsyłki lotnicze i S.A.L.	RE 1104.1
CN 67	Wykaz masy. Przesyłki priorytetowe/lotnicze kierowane w tranzycie otwartym	RE 1104.2
CN 68	Wykaz ogólny usług pocztowo-lotniczych	RE 409.4.2.2

Regulamin poczty listowej

Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych), zgodnie z artykułem 2 ustęp 5 Konstytucji Światowego Związku Pocztowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 10 lipca 1964 roku, przyjęła następujące środki dla zapewnienia wykonania wspólnych zasad stosowanych w międzynarodowej służbie pocztowej oraz postanowienia dotyczące poczty listowej.

Rozdział  1

Postanowienia ogólne stosowane w międzynarodowej służbie pocztowej

Artykuł RE 101

Stosowanie wolności tranzytu

1. Kraje członkowskie, które nie zapewniają usługi przesyłek z podaną wartością lub które nie przyjmują odpowiedzialności za wartości przewożone przez ich służby morskie lub lotnicze, są jednak zobowiązane do kierowania najszybszymi połączeniami i najbezpieczniejszymi sposobami odsyłek zamkniętych, jakie im są dostarczane przez inne administracje.

Artykuł RE 102

Nieprzestrzeganie wolności tranzytu

1. O wstrzymaniu ruchu pocztowego z krajem, który nie przestrzega wolności tranzytu, należy wcześniej powiadomić zainteresowane administracje środkami łączności telekomunikacyjnej. O fakcie tym informuje się Biuro Międzynarodowe.

Artykuł RE 103

Wybór jednostki monetarnej innej niż SDR (DTS)

1. Kraje członkowskie Związku mogą wybrać, za obopólną zgodą, inną jednostkę monetarną niż SDR (DTS) lub jedną ze swych walut narodowych do prowadzenia i rozliczania rachunków.

Artykuł RE 104

Równowartości

1. Administracje ustalają równowartości opłat pocztowych przewidzianych w Konwencji i w innych Aktach Związku oraz cenę sprzedaży międzynarodowych kuponów na odpowiedź. Przekazują te informacje do Biura Międzynarodowego, aby powiadomiło o nich administracje pocztowe. W tym celu, każda administracja powinna poinformować Biuro Międzynarodowe o średniej wartości SDR (DTS) w walucie swego kraju.

2. Średnią wartość SDR (DTS), która wejdzie w życie z dniem 1 stycznia każdego roku, wykorzystywaną wyłącznie dla ustalania opłat, podaje się z dokładnością do czterech miejsc po przecinku, na podstawie danych publikowanych przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, a dotyczących okresu co najmniej 12 miesięcy, które poprzedziły dzień 30 września poprzedniego roku.

3. Walutę, której dzienne kursy wymiany w stosunku do SDR (DTS) nie są publikowane przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, przelicza się na inną notowaną walutę.

4. Kraje członkowskie Związku, których kursy walut w stosunku do SDR (DTS) nie są obliczane przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy lub które nie należą do tej wyspecjalizowanej instytucji, deklarują jednostronnie równowartość swojej waluty w stosunku do SDR (DTS).

5. Administracje pocztowe powinny możliwie jak najszybciej powiadomić Biuro Międzynarodowe o równowartości opłat pocztowych lub o ich zmianach, podając datę ich wejścia w życie.

6. Biuro Międzynarodowe publikuje zbiór informacji podający, dla każdego kraju, równowartości opłat, średnią wartość SDR (DTS) i cenę sprzedaży międzynarodowych kuponów na odpowiedź wymienionych w ustępie 1.

7. Każda administracja informuje bezpośrednio Biuro Międzynarodowe o ustalonej przez nią równowartości dla odszkodowań przewidzianych w przypadku zaginięcia przesyłki poleconej lub poleconego worka M.

Artykuł RE 105

Znaczki pocztowe. Informacja o emisjach i wymiana między administracjami

1. O każdej nowej emisji znaczków pocztowych, dana administracja powiadamia wszystkie inne administracje za pośrednictwem Biura Międzynarodowego, podając niezbędne informacje.

2. Administracje wymieniają za pośrednictwem Biura Międzynarodowego, trzy egzemplarze każdej ze swych nowych emisji znaczków pocztowych i przesyłają jeden egzemplarz dla Biura Międzynarodowego.

Artykuł Re 106

Stosowanie zwolnień od opłat pocztowych wobec organów zajmujących się jeńcami wojennymi i internowanymi osobami cywilnymi

1. W myśl artykułu 8 ustęp 3 Konwencji, ze zwolnień od opłat pocztowych korzystają:

1.1 biura informacyjne, przewidziane w artykule 122 Konwencji Genewskiej z dnia 12 sierpnia 1949 roku o traktowaniu jeńców wojennych;

1.2 Centralna Agencja Informacyjna o Jeńcach Wojennych, przewidziana w artykule 123 tej samej Konwencji;

1.3 biura informacyjne, przewidziane w artykule 136 Konwencji Genewskiej z dnia 12 sierpnia 1949 roku o ochronie osób cywilnych w czasie działań wojennych;

1.4 Centralna Agencja Informacyjna, przewidziana w artykule 140 tej ostatniej Konwencji.

Artykuł RE 107

Oznaczenie przesyłek zwolnionych od opłat pocztowych

1. Na przesyłkach zwolnionych od opłat pocztowych należy umieścić na stronie adresowej, w górnym prawym rogu, następujące wskazówki, które można uzupełnić tłumaczeniem:

1.1 "Service des postes" ("Służba pocztowa") lub analogiczną wskazówkę na przesyłkach wymienionych w artykule 8 ustęp 2 Konwencji;

1.2 "Service des prisonniers de guerre" ("Usługa dla jeńców wojennych") lub :Service des internés civils" ("Usługa dla internowanych osób cywilnych") na przesyłkach wymienionych w artykule 8 ustęp 3 Konwencji oraz na odpowiadających im formularzach;

1.3 "Cécogrammes" ("Druki dla ociemniałych") /"Cekogramy"/ na przesyłkach wymienionych w artykule 8 ustęp 4 Konwencji.

Wersja angielska

Rozdział  2

Rodzaje przesyłek i warunki przyjmowania

Artykuł RE 201

Szczegółowe postanowienia dotyczące usług podstawowych

1. W systemie klasyfikacji opartym na zawartości:

1.1 przesyłki przewożone drogą lotniczą z priorytetem są nazywane "przesyłkami lotniczymi" (po francusku: "envois-avion", po angielsku: "airmail items")

1.2 przesyłki lądowo-morskie przewożone drogą lotniczą o zmniejszonym priorytecie są nazywane "przesyłkami S.A.L." (po francusku: "envois S.A.L.", po angielsku: "S.A.L. items").

2. Każda administracja ma prawo przyjmować przesyłki priorytetowe i przesyłki lotnicze utworzone z odpowiednio złożonej i zaklejonej ze wszystkich stron kartki papieru. Takie przesyłki nazywane są "aerogramami" (po francusku: "aerogrammes", po angielsku: "aerogrammes").

3. Przesyłki nadawane w dużych ilościach przez tego samego nadawcę, otrzymywane w tej samej odsyłce lub w oddzielnych odsyłkach, zgodnie z warunkami określonymi w artykule RE 205 ustęp 8, nazywane są "przesyłkami masowymi" (po francusku: "courrier en nombre", po angielsku: "bulk mail").

Artykuł RE 202

Szczegółowe dane dotyczące limitów masy

1. Za zgodą zainteresowanych administracji, limit masy przesyłek zawierających książki lub broszury może być podniesiony do 10 kilogramów.

2. Przesyłki mające związek ze służbą pocztową, o których mowa w artykule 8 ustęp 2 Konwencji, nie podlegają limitom masy i wymiarów określonych w artykule 10 Konwencji i w artykule RE 203. Jednakże, maksymalna masa worka z takimi przesyłkami nie może przekroczyć 30 kilogramów.

3. Administracje mogą stosować do przesyłek listowych nadawanych w swoich krajach limit maksymalnej masy przewidziany dla przesyłek tego samego rodzaju w ich obrocie krajowym pod warunkiem, że takie przesyłki nie przekraczają limitu masy określonego w artykule 10 Konwencji.

Artykuł RE 203

Limity wymiarów

1. Limity wymiarów przesyłek innych niż kartki pocztowe i aerogramy określone są poniżej:

1.1 maksimum: suma długości, szerokości i grubości: 900 mm pod warunkiem, że największy wymiar nie może przekroczyć 600 mm, z tolerancją 2 mm;

w rulonach: suma długości i podwójnej średnicy: 1040 mm pod warunkiem, że największy wymiar nie może przekroczyć 900 mm, z tolerancją 2 mm;

1.2 minimum: powierzchnia o wymiarach nie mniejszych niż 90 x 140 mm, z tolerancją 2 mm;

w rulonach: suma długości i podwójnej średnicy: 170 mm pod warunkiem, że największy wymiar nie może być mniejszy niż 100 mm.

2. Limity wymiarów kartek pocztowych są następujące:

2.1 maksimum: 120 x 235 mm, z tolerancją 2 mm, pod warunkiem, że są one dosyć sztywne, aby umożliwić ich swobodne opracowanie;

2.2 minimum: 90 x 140 mm, z tolerancją 2 mm.

Długość powinna być co najmniej równa szerokości pomnożonej przez Ö2 (przybliżona wartość 1,4).

3. Limity wymiarów aerogramów są następujące:

3.1 maksimum: 110 x 220 mm, z tolerancją 2 mm;

3.2 minimum: 90 x 140 mm, z tolerancją 2 mm.

Długość powinna być co najmniej równa szerokości pomnożonej przez Ö2 (przybliżona wartość 1,4).

Artykuł RE 204

Warunki przyjmowania przesyłek

1. Przesyłki powinny być opakowane solidnie i w sposób uniemożliwiający przemieszczanie się innych przesyłek wraz z nimi. Koperta lub opakowanie powinny być dostosowane do kształtu i rodzaju zawartości oraz do warunków przewozu. Każda przesyłka powinna być opakowana w taki sposób, aby nie stanowiła zagrożenia dla zdrowia pracowników. Opakowanie powinno chronić przed wszelkim niebezpieczeństwem, jeśli przesyłka zawiera przedmioty mogące zranić pracowników mających z nią do czynienia, zabrudzić bądź uszkodzić inne przesyłki lub urządzenia pocztowe. Spinacze metalowe używane do zamknięcia przesyłek nie powinny mieć ostrych krawędzi; nie powinny one utrudniać wykonywania usług pocztowych.

1.1 Administracje pocztowe mogą uzgodnić między sobą wymienianie przesyłek masowych, które nie są opakowane. Administracja pocztowa kraju wysyłającego i administracja kraju przeznaczenia ustalają za obopólną zgodą warunki przyjmowania takich przesyłek.

2. Kod identyfikacyjny Światowego Związku Pocztowego, taki jaki określony jest w normie S18 Zbioru norm technicznych, może być umieszczony na przesyłkach listowych, aby ułatwić opracowywanie poczty w kraju przeznaczenia i przynieść inne korzyści. Kod identyfikacyjny umieszcza się na odpowiedzialność administracji pocztowej i powinien on znaleźć się w polu R 1 na odwrotnej stronie przesyłki listowej, zgodnie ze specyfikacjami przyjętymi przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych) i postanowieniami normy S18 Zbioru norm technicznych Światowego Związku Pocztowego.

Administracje powinny odradzać swym klientom drukowania informacji w polu R 1 i nie mogą one wykorzystywać tego pola do kodowania informacji, o ile przestrzegają postanowień norm technicznych S18 i S19.

3. Administracje powinny zalecać swym klientom przestrzeganie następujących zasad:

3.1 Co najmniej prawą połowę strony adresowej należy zarezerwować na adres odbiorcy jak również na znaczki pocztowe, znaki lub nadruki ofrankowania względnie zastępujące je wskazówki. Te ostatnie umieszcza się, o ile to możliwe, w górnym prawym rogu. Administracja kraju nadania może postępować według swych przepisów z przesyłkami, na których znak opłaty nie jest zgodny z tym warunkiem.

3.2 Adres odbiorcy należy pisać równolegle do dłuższej krawędzi, a gdy chodzi o kopertę - na gładkiej stronie, na której nie ma skrzydełka zamknięcia. Na przesyłkach przekraczających limity wymiarów przesyłek standardowych, określonych w artykule RE 209, adres można umieszczać równolegle do krótszej krawędzi przesyłki.

3.3 Adres odbiorcy podany będzie w sposób dokładny i kompletny. Będzie on napisany bardzo czytelnie literami alfabetu łacińskiego i cyframi arabskimi. Jeżeli w kraju przeznaczenia stosuje się inny alfabet i inne cyfry, zaleca się pisanie adresu również przy użyciu tego alfabetu i tych cyfr. Nazwa miejscowości przeznaczenia i nazwa kraju przeznaczenia, pisane wielkimi literami, będą uzupełnione, w danym przypadku, odpowiednim numerem kodu pocztowego lub numerem strefy doręczeń. Nazwę kraju przeznaczenia pisze się najlepiej w języku kraju nadania. W celu uniknięcia wszelkich trudności w krajach tranzytowych, pożądanym jest podawanie dodatkowo nazwy kraju przeznaczenia w znanym języku międzynarodowym.

3.4 W celu ułatwienia automatycznego odczytu, adres odbiorcy będzie napisany w sposób zwarty, bez rozsuwania liter wyrazów i bez pozostawiania niezapisanego wiersza między wierszem zawierającym miejsce przeznaczenia a innymi elementami adresu. Nie podkreśla się miejscowości i kraju przeznaczenia jak również w danym przypadku pocztowego numeru kierowania.

3.5 Na przesyłce będą podawane nazwisko (nazwa) i adres nadawcy wraz, w danym przypadku, z pocztowym numerem kierowania lub numerem strefy doręczeń. Jeśli dane te znajdują się na stronie adresowej kopert, powinny być umieszczone w górnym lewym rogu i być wystarczająco oddalone od adresu odbiorcy, aby uniknąć wszelkiej pomyłki.

3.6 Adresy nadawcy i odbiorcy będą podawane we właściwy sposób wewnątrz przesyłki oraz o ile to możliwe na przedmiocie umieszczonym w przesyłce. Jest to szczególnie wskazane w przypadku przesyłek wysyłanych w stanie otwartym.

3.7 Klienci nadający przesyłki masowe o tym samym kształcie i tej samej masie mogą być proszeni o sporządzenie wiązanek według numeru kodu pocztowego i strefy doręczeń w taki sposób, by można je było opracowywać możliwie najszybciej w kraju przeznaczenia. Administracja kraju przeznaczenia może domagać się takiego dzielenia tylko wówczas, gdy jest zawarte porozumienie z administracją kraju nadania.

4. Z wyjątkiem przypadków, gdy w niniejszym Regulaminie postanowiono inaczej, wskazówki i nalepki służbowe umieszcza się na stronie adresowej przesyłki, o ile to możliwe, w jej lewym górnym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska (nazwy) nadawcy i jego adresu. Wskazówki służbowe redaguje się w języku francuskim lub w innym języku ogólnie znanym w kraju przeznaczenia. Można dołączyć tłumaczenie tych wskazówek na język kraju nadania.

5. Znaczki niepocztowe i nalepki związane z celami dobroczynnymi oraz inne nalepki i rysunki, które można pomylić ze znaczkami pocztowymi lub nalepkami służbowymi, nie mogą być przyklejane lub drukowane na stronie adresowej. To samo dotyczy odcisków stempli, które mogłyby być pomylone z nadrukami ofrankowania.

6. We wszystkich przypadkach, gdy przesyłka umieszczona jest pod opaską, adres odbiorcy należy podawać na opasce.

7. Koperty, których brzegi są zakończone kolorowymi paskami, są zastrzeżone wyłącznie dla przesyłek lotniczych.

8. Adres przesyłki wysyłanej na "poste restante" powinien zawierać nazwisko odbiorcy, nazwę miejscowości i w miarę możliwości nazwę urzędu pocztowego, w którym przesyłka powinna zostać odebrana. Wskazówka "poste restante" powinna być napisana wyraźnymi literami na stronie adresowej. Używanie inicjałów, cyfr, samych imion, zmyślonych nazwisk lub jakichkolwiek znaków umownych nie jest dozwolone przy tego rodzaju przesyłkach.

9. Na drukach nazwisko odbiorcy może być wyjątkowo uzupełnione wskazówką "lub współmieszkaniec" w języku francuskim lub w innym języku przyjętym w kraju przeznaczenia (po francusku: "ou tout autre occupant des lieux", po angielsku: "or occupant".

10. Na kopercie lub opakowaniu może znajdować się tylko jeden adres nadawcy. W przypadku przesyłek masowych, adres ten powinien znajdować się w kraju ich nadania.

11. Nie przyjmuje się wszelkiego rodzaju przesyłek, których strona adresowa została podzielona, w całości lub w części, na kilka pól przeznaczonych do wpisywania kolejnych adresów.

Artykuł RE 205

Szczegółowe postanowienia dotyczące każdego rodzaju przesyłek

1. Przesyłki priorytetowe i niepriorytetowe oraz listy.

1.1 Z zastrzeżeniem postanowień dotyczących przesyłek standardowych i opakowania przesyłek, nie stosuje się wobec przesyłek priorytetowych i niepriorytetowych oraz listów żadnych ograniczeń dotyczących ich kształtu lub sposobu ich zamknięcia. Jednakże, przesyłki takie wysyłane w kopertach powinny mieć kształt prostokąta, aby nie powodować trudności w czasie ich opracowywania. Przesyłki o sztywności kartki pocztowej, ale o nieprostokątnym kształcie, należy również wkładać do prostokątnych kopert. Zaleca się, aby na stronie adresowej umieścić słowo "Priorytet" (po francusku: "Prioritaire", po angielsku: "Priority") lub "List" (po francusku: "Lettre", po angielsku: "Letter") na takich przesyłkach, które ze względu na ich wielkość lub opakowanie mogłyby być wzięte omyłkowo za przesyłki podlegające obniżonej opłacie.

2. Aerogramy

2.1 Aerogramy winny mieć kształt prostokąta i być wykonane w taki sposób, aby nie utrudniać opracowania przesyłek.

2.2 Przednia strona aerogramu przeznaczona jest na adres, znak opłaty i wskazówki lub nalepki służbowe. Na takiej przesyłce powinien być wydrukowany napis "Aérogramme" ("Aerogram") i może być umieszczony równoznaczny napis w języku kraju nadania. Aerogram nie powinien zawierać żadnego przedmiotu. Może być on wysłany jako przesyłka polecona, jeśli zezwalają na to przepisy kraju nadania.

2.3 Każda administracja ustala, w granicach określonych w artykule RE 203 ustęp 3, warunki wydawania, produkcji i sprzedaży aerogramów.

3. Kartki pocztowe

3.1 Kartki pocztowe winny mieć kształt prostokąta i być wykonane z kartonu lub z dosyć sztywnego papieru, aby nie utrudniać opracowania przesyłek. Nie mogą one posiadać części wystających lub wypukłych i winny odpowiadać warunkom określonym przez administrację kraju nadania.

3.2 Kartki pocztowe winny mieć, na przedniej stronie w nagłówku, napis w języku frncuskim "Carte postale" ("Kartka pocztowa") lub jego odpowiednik w innym języku. Napis ten nie jest konieczny na widokówkach.

3.3 Kartki pocztowe winny być wysyłane w stanie otwartym, to znaczy bez opaski i bez koperty.

3.4 Co najmniej prawa połowa przedniej strony jest przeznaczona na adres odbiorcy, znak opłaty i wskazówki lub nalepki służbowe. Do dyspozycji nadawcy pozostawia się odwrotną stronę kartki i lewą część przedniej strony.

3.5 Kartki pocztowe nie spełniające warunków ustalonych dla tego rodzaju przesyłek traktuje się jak listy, z wyjątkiem tych, gdzie stwierdzona nieprawidłowość polega jedynie na umieszczeniu znaku opłaty na ich odwrotnej stronie. Te ostatnie traktuje się jako nie opłacone i postępuje się z nimi w odpowiedni sposób.

4. Druki

4.1 Odbitki na papierze, kartonie lub innym materiale zwykle używanym w drukarstwie, wykonane w wielu identycznych egzemplarzach, za pomocą metody aprobowanej przez administrację kraju nadania, mogą być przesyłane jako druki. Druki nie odpowiadające powyższej definicji mogą być również przyjmowane w ruchu międzynarodowym, jeżeli są przyjmowane w obrocie wewnętrznym kraju nadania.

4.2 Druki winny posiadać na stronie adresowej, w miarę możności w górnym lewym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska (nazwy) i adresu nadawcy, wyraźny napis zależnie od okoliczności "Imprimé" ("Druk") lub "Imprimé á taxe réduite" ("Druk o obniżonej opłacie") lub jego odpowiednik w języku znanym w kraju przeznaczenia. Oznaczenia te są wskazówką, że przesyłki zawierają tylko druki.

4.3 Druki spełniające ogólne warunki stosowane zarówno wobec druków jak i kartek pocztowych są przyjmowane w stanie otwartym według taryfy dotyczącej druków, nawet jeśli zawierają napis "Carte postale" ("Kartka pocztowa") lub jego odpowiednik w jakimkolwiek języku.

4.4 Kilka druków może być przesyłanych razem w jednej przesyłce pod warunkiem, że nie umieszczono na nich adresów różnych odbiorców. Administracje krajów nadania mogą ograniczyć druki przesyłane w ten sposób do tych, które pochodzą od jednego nadawcy.

4.5 Do wszystkich druków można załączyć kartkę, kopertę lub opaskę z wydrukowanym adresem nadawcy przesyłki albo jego przestawiciela w kraju nadania lub przeznaczenia pierwszej przesyłki; zwrot tych załączników może być uprzednio opłacony za pomocą znaczków pocztowych lub pocztowych znaków ofrankowania kraju przeznaczenia pierwszej przesyłki.

4.6 Administracja kraju nadania może wyrazić zgodę na umieszczanie adnotacji lub dołączanie załączników, zgodnie z jej przepisami krajowymi.

4.7 Druki winny być opakowane w taki sposób, aby ich zawartość była dostatecznie chroniona, a ich szybkie i łatwe sprawdzanie nie było utrudnione. Warunki są określone przez administrację kraju nadania.

4.8 Administracje mogą wyrazić zgodę na zamykanie druków nadawanych w dużych ilościach, wydając w tym celu pozwolenie ubiegającym się o to klientom. W takich przypadkach, numer pozwolenia powinien zostać umieszczony poniżej napisu "Imprimé" ("Druk") lub "Imprimé á taxe réduite" ("Druk o obniżonej opłacie").

4.9 Administracje krajów nadania mogą także pozwolić na zamykanie wszystkich druków bez wydawania pozwolenia, jeżeli w ich obrocie krajowym nie są wymagane żadne specjalne warunki dotyczące zamknięcia.

4.10 Druki mogą być umieszczane w zamkniętym opakowaniu wykonanym z tworzywa sztucznego, zarówno przezroczystego jak i nieprzezroczystego, na warunkach określonych przez administrację kraju nadania.

4.11 Dozwolone jest otwieranie zamkniętych druków dla sprawdzenia ich zawartości.

5. Druki dla ociemniałych (cekogramy)

5.1 Listy zawierające druki dla ociemniałych nadawane w stanie otwartym oraz płytki ze znakami cekograficznymi odczytywanymi przez ociemniałych mogą być przesyłane jako druki dla ociemniałych (cekogramy). Dotyczy to również nagrań dźwiękowych i specjalnego papieru przeznaczonych wyłącznie dla ociemniałych pod warunkiem, że są one wysyłane przez urzędowo uznany instytut dla ociemniałych lub do niego adresowane.

5.2 Administracje krajów nadania mają prawo przyjmować jako druki dla ociemniałych (cekogramy) nagrania dźwiękowe wysyłane przez ociemniałego lub adresowane do niego, jeżeli taka możliwość istnieje w ich obrocie krajowym.

5.3 Administracje krajów nadania mają prawo przyjmować jako druki dla ociemniałych (cekogramy) przesyłki dopuszczone jako takie w ich obrocie krajowym.

5.4 Druki dla ociemniałych (cekogramy) winny być opakowane w taki sposób, aby ich zawartość była dostatecznie chroniona, a ich szybkie i łatwe sprawdzanie nie było utrudnione.

5.5. Administracje pocztowe zalecają swoim klientom umieszczanie na drukach dla ociemniałych (cekogramach), na stronie z adresem odbiorcy, białej nalepki

grafika

6. Pakieciki

6.1 Pakieciki powinny posiadać na stronie adresowej, o ile to możliwe w jej lewym górnym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska (nazwy) i adresu nadawcy, bardzo wyraźny napis "Petit paquet" ("Pakiecik") lub jego odpowiednik w języku znanym w kraju przeznaczenia. Podanie adresu nadawcy na zewnętrznej stronie przesyłki jest obowiązkowe.

6.2 Dozwolone jest wkładanie do pakiecików każdego dokumentu mającego charakter bieżącej i osobistej korespondencji. Jednakże, dokumenty takie nie mogą być adresowane do innego odbiorcy niż odbiorca pakiecika i nie mogą pochodzić od innego nadawcy niż nadawca pakiecika. Ponadto, przepisy krajowe zainteresowanej administracji winny zezwolić na umieszczanie takich dokumentów. Administracja kraju nadania decyduje czy załączony dokument lub dokumenty odpowiadają tym warunkom. Określa ona inne ewentualne warunki dotyczące załączanych dokumentów.

6.3 Nie wymaga się dla pakiecików żadnego specjalnego sposobu zamknięcia pakiecików; przesyłki określone jako pakieciki mogą być otwierane dla sprawdzenia ich zawartości.

7. Worki M

7.1 Możliwe jest umieszczanie innych przedmiotów w workach M, o ile spełnione są następujące warunki:

7.1.1 przedmioty te ograniczają się do następujących artykułów: płyt, taśm magnetofonowych, kaset, próbek handlowych wysyłanych przez producentów i dystrybutorów, innych artykułów handlowych, które nie podlegają opłatom celnym lub materiałów informacyjnych, które nie mogą być odsprzedawane;

7.1.2 przedmioty mają związek z drukami, z którymi są wysyłane;

7.1.3 przedmioty są przytwierdzone lub złączone w inny sposób z drukami, którym towarzyszą;

7.1.4 masa każdej przesyłki zawierającej przedmioty złączone z drukami nie przekracza 2 kilogramów;

7.1.5 worki M zaopatrzone są w nalepkę "Douane" ("Cło") CN 22 lub w deklarację celną CN 23 sporządzoną przez nadawcę, zgodnie z postanowieniami artykułu RE 601 ustęp 4.

7.2 Adres odbiorcy podaje się na każdym pakiecie druków włożonym do worka specjalnego i wysyłanym do tego samego odbiorcy pod tym samym adresem.

7.3 Każdy worek M winien być zaopatrzony w prostokątną chorągiewkę adresową dostarczoną przez nadawcę i zawierającą wszystkie informacje o adresacie. Chorągiewka adresowa winna być wykonana z dość sztywnego płótna, grubego kartonu, tworzywa sztucznego, pergaminu lub papieru naklejonego na deseczkę i mieć dziurkę. Wymiary chorągiewki nie powinny być mniejsze niż 90 x 140 mm, z tolerancją 2 mm.

7.4 Znak uiszczenia całej opłaty za worki M przedstawia się na chorągiewce adresowej worka.

8. Przesyłki masowe

8.1 Cechami określającymi przesyłki masowe są:

8.1.1 otrzymanie w tej samej odsyłce lub w tym samym dniu, jeśli sporządza się kilka odsyłek dziennie, 1.500 lub więcej przesyłek nadanych przez tego samego nadawcę;

8.1.2 otrzymanie w okresie dwóch tygodni 5.000 lub więcej przesyłek nadanych przez tego samego nadawcę.

8.2 W rozumieniu niniejszego artykułu, nadawcą przesyłek masowych jest osoba lub organizacja rzeczywiście nadająca przesyłki.

8.3 W miarę potrzeby, nadawcę można zidentyfikować na podstawie wspólnej cechy przesyłek lub jakiejkolwiek wskazówki znajdującej się na przesyłkach (np. adres zwrotny, nazwisko lub nazwa, oznakowanie lub stempel nadawcy, numer zezwolenia pocztowego itp.).

Artykuł RE 206

Oznaczenie priorytetu lub sposobu kierowania

1. W przypadku braku specjalnego porozumienia zawartego między zainteresowanymi administracjami, przesyłki, które administracje krajów tranzytowych i kraju przeznaczenia mają traktować jako priorytetowe lub lotnicze, powinny posiadać specjalną nalepkę w kolorze niebieskim lub odcisk stempla w tym samym kolorze albo w kolorze czarnym, jeśli przepisy administracji kraju wysyłającego na to pozwalają zawierającą wyrazy "Prioritaire" ("Priorytetowa") lub "Par avion" ("Lotnicza"). Można te wyrazy napisać odręcznie lub na maszynie wielkimi literami, z ewentualnym tłumaczeniem na język kraju nadania. Nalepkę, odcisk lub napis "Prioritaire" ("Priorytetowa") lub "Par avion" ("Lotnicza") należy umieścić na stronie adresowej, o ile to możliwe w jej lewym górnym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska lub nazwy i adresu nadawcy.

2. Oznaczenie "Prioritaire" ("Priorytetowa") lub "Par avion" ("Lotnicza") i każdą inną wskazówkę związaną z przewozem priorytetowym lub lotniczym należy przekreślić dwiema poziomymi kreskami, jeśli kierowanie nie odbywa się najszybszą drogą.

3. Administracja kraju nadania może wymagać także oznaczenia przesyłek niepriorytetowych lub lądowo-morskich.

Artykuł RE 207

Opakowania specjalne

1. Przedmioty wykonane ze szkła lub inne przedmioty łamliwe powinny być opakowane w pudełko o odpowiedniej wytrzymałości, wypełnione właściwym materiałem ochronnym. Należy uniemożliwić ocieranie się lub uderzanie przedmiotów o siebie lub o boki pudełka w czasie transportu.

2. Płyny i ciała łatwo przechodzące w stan płynny powinny być zamknięte w szczelnych pojemnikach. Każdy pojemnik powinien być umieszczony w pudełku o odpowiedniej wytrzymałości, zawierającym właściwy materiał ochronny, w wystarczającym stopniu pochłaniający płyn w przypadku pęknięcia pojemnika. Pokrywa pudełka powinna być przymocowana w taki sposób, aby nie mogła łatwo się odłączyć.

3. Tłuszcze trudno przechodzące w stan płynny, takie jak maści, miękkie mydło, żywice itp., a także kokony jedwabników, przysparzające mniejszych trudności przy przewozie, powinny być włożone do pierwszego opakowania (pudełko, worek wykonany z tkaniny lub tworzywa sztucznego, itp.), a następnie umieszczone w pojemniku o odpowiedniej wytrzymałości dla zapobieżenia wydostawania się zawartości.

4. Suche proszki barwiące, takie jak błękit anilinowy, przyjmowane są tylko w szczelnych pojemnikach metalowych, umieszczonych z kolei w pojemnikach o odpowiedniej wytrzymałości, z pochłaniaczem i właściwym materiałem ochronnym między obydwoma pojemnikami.

5. Suche proszki niebarwiące powinny być umieszczone w solidnych pojemnikach (pudełko, worek). Pojemniki te powinny być zamknięte w pojemniku o odpowiedniej wytrzymałości.

6. Żywe pszczoły, pijawki i pasożyty powinny być zamknięte w pojemnikach wykonanych w taki sposób, aby uniknąć jakiegokolwiek niebezpieczeństwa.

7. Administracja pocztowa może zalecić swym klientom umieszczanie nalepki w kolorze jasnozielonym na przesyłkach zawierających pilnie potrzebne lekarstwa lub wzorcowe substancje chemiczne, na stronie, gdzie znajduje się adres odbiorcy. Nalepka ta ma następujący tekst i symbol:

Symbol i napis w kolorze czarnym

grafika

Wymiary 62 x 44 mm)

8. Nie wymaga się opakowania dla przedmiotów stanowiących tylko jeden kawałek, takich jak drewno, metal, itp., gdy nie ma zwyczaju pakowania ich w handlu. W tym przypadku, adres odbiorcy powinien być umieszczony na samym przedmiocie.

Artykuł RE 208

Przesyłki w kopertach z okienkiem

1. Przesyłki w kopertach z przezroczystym okienkiem adresowym przyjmuje się po spełnieniu następujących warunków:

1.1 Okienko powinno znajdować się na gładkiej stronie koperty, na której nie ma skrzydełka zamknięcia.

1.2 Okienko powinno być wykonane z takiego materiału i w taki sposób, aby można było łatwo odczytać przez nie adres.

1.3 Okienko powinno być prostokątne. Jego dłuższy wymiar powinien być równoległy do długości koperty. Adres odbiorcy powinien być widoczny w tym samym kierunku. Jednakże, dla przesyłek formatu C 4 (229 x 324 mm) lub podobnych formatów, administracje mogą dopuścić, aby przezroczyste okienko zostało umieszczone poprzecznie w taki sposób, by jego dłuższy wymiar był równoległy do szerokości koperty.

1.4 Wszystkie krawędzie okienka powinny być dokładnie przyklejone do wewnętrznych krawędzi wycięcia koperty. W tym celu, należy pozostawić odpowiedni obszar między bocznymi krawędziami koperty a dolną krawędzią koperty i okienka.

1.5 Tylko adres odbiorcy powinien być widoczny przez okienko lub przynajmniej powinien on wyróżniać się wyraźmie od innych wskazówek ewentualnie widocznych przez okienko.

1.6 Okienko powinno być umieszczone tak, aby pozostało wystarczające miejsce na umieszczenie odcisku datownika.

1.7 Zawartość przesyłki powinna być złożona w taki sposób, aby adres pozostawał całkowicie widoczny przez okienko, nawet jeśli zawartość przesunie się wewnątrz koperty.

2. Przesyłki w kopertach całkowicie przezroczystych mogą być przyjmowane, jeśli powierzchnia koperty jest wykonana w sposób nie utrudniający opracowania przesyłek. Do zewnętrznej strony przesyłki należy solidnie przymocować naklejkę o wystarczająco dużej powierzchni pozwalającej na umieszczenie adresu odbiorcy, znaku opłaty i wskazówek służbowych. Nie przyjmuje się przesyłek w kopertach z otwartym okienkiem.

3. Administracje krajów nadania mogą przyjmować koperty z dwoma lub kilkoma przezroczystymi okienkami. Okienko przeznaczone na adres odbiorcy powinno odpowiadać warunkom określonym w ustępie 1. Do innych okienek stosuje się przez analogię warunki określone w ustępie 1 punkt 2, w ustępie 1 punkt 4, w ustępie 1 punkt 6 i w ustępie 1 punkt 7.

Artykuł RE 209

Przesyłki standardowe

1. Za standardowe uważa się przesyłki w kształcie prostokąta, których długość nie jest mniejsza niż szerokość pomnożona przez Ö2 (przybliżona wartość 1,4). Przesyłki te powinny odpowiadać następującym warunkom.

1.1 Wymiary minimalne: 90 x 140 mm, z tolerancją 2 mm.

1.2 Wymiary maksymalne: 120 mm x 235 mm, z tolerancją 2 mm. Przyjmuje się poniższe maksymalne wymiary, kiedy koperty, o które chodzi są szeroko stosowane w danym kraju;

- 150 x 245 mm, z tolerancją 2 mm;

- 165 x 235 mm, z tolerancją 2 mm.

1.3 Masa maksymalna: 20 g

1.4 Grubość maksymalna: 5 mm.

1.5 Listy winny być zamknięte przez całkowite zaklejenie skrzydełka zamknięcia koperty, a adres powinien być napisany na gładkiej stronie koperty, gdzie nie ma skrzydełka zamknięcia.

1.6 Adres powinien być napisany w polu prostokątnym umieszczonym co najmniej w odległości:

40 mm od górnej krawędzi koperty (tolerancja 2 mm);

15 mm od prawej krawędzi;

15 mm od dolnej krawędzi;

i w maksymalnej odległości 140 mm od prawej krawędzi.

1.7 Na stronie adresowej należy zarezerwować pole prostokątne o wysokości 40 mm (-2 mm), licząc od górnej krawędzi i o długości 74 mm, licząc od prawej krawędzi, przeznaczone na umieszczenie znaku opłaty i odcisku kasownika. Wewnątrz tego pola, w prawym górnym rogu należy umieszczać znaczki pocztowe lub nadruki ofrankowania.

2. Postanowienia przewidziane w ustępie 1 stosuje się także do przesyłek w kopertach z przezroczystym okienkiem, dla których ogólne warunki przyjmowania określono w artykule RE 208. Ponadto, przezroczyste okienko, w którym widoczny jest adres odbiorcy, powinno znajdować się co najmniej w odległości:

40 mm od górnej krawędzi koperty (tolerancja 2 mm);

15 mm od prawej krawędzi;

15 mm od lewej krawędzi;

15 mm od dolnej krawędzi.

2.1 Granica okienka nie może być oznaczona kolorowym paskiem lub kolorową ramką. Wskazówki służbowe mogą być umieszczone tuż nad adresem odbiorcy.

3. Nie należy umieszczać napisów lub jakichkolwiek znaków graficznych:

3.1. poniżej adresu;

3.2 z prawej strony adresu, od pola zarezerwowanego na umieszczenie znaku opłaty i odcisk datownika do dolnej krawędzi przesyłki;

3.3 z lewej strony adresu, w polu o szerokości co najmniej 15 mm zaczynającym się od pierwszego wiersza adresu a kończącym na dolnej krawędzi przesyłki;

3.4 w polu o wysokości 15 mm, licząc od dolnej krawędzi przesyłki oraz o długości 140 mm, licząc od prawej krawędzi przesyłki; pole to może częściowo pokrywać się z polami określonymi powyżej.

4. Administracje, które w swym obrocie krajowym przyjmują jako standardowe przesyłki w kopertach o szerokości nie większej niż 162 mm, z tolerancją 2 mm, mogą także przyjmować takie przesyłki jako standardowe w obrocie międzynarodowym.

5. Przesyłki w kształcie kartek aż do wymiarów 120 x 235 mm mogą być przyjmowane jako przesyłki standardowe pod warunkiem, że zostały wykonane z kartonu o gramaturze dającej wystarczającą sztywność umożliwiającą ich swobodne opracowanie.

6. Nie uważa się za przesyłki standardowe:

6.1 złożonych kartek;

6.2 przesyłek zamkniętych za pomocą spinaczy, metalowych oczek lub zgiętych agrafek;

6.3 perforowanych kart wysyłanych w stanie otwartym (bez koperty);

6.4 przesyłek, których koperta jest wykonana z materiału o właściwościach fizycznych zasadniczo odmiennych od właściwości papieru (z wyjątkiem materiału użytego do wykonania okienka kopert);

6.5 przesyłek zawierających wystające przedmioty;

6.6 złożonych przesyłek wysyłanych w stanie otwartym (bez koperty), które nie są zamknięte ze wszystkich stron i których sztywność jest niewystarczająca do opracowania mechanicznego.

Wersja angielska

Rozdział  3

Opłaty i dopłaty lotnicze. Sposoby uiszczania opłat

Artykuł RE 301

Stawki opłat

1. Wskaźnikowe stawki opłat przedstawiono w poniższej tablicy:

Przesyłki	Przedziały wagowe	Stawki wskaźnikowe
1	2	3
		SDR (DTS)
1.1 Opłaty w systemie opartym na szybkości opracowania:
Przesyłki priorytetowe	do 20 g	0,37
	powyżej 20 g do 100 g	0,88
	powyżej 100 g do 250 g	1,76
	powyżej 250 g do 500 g	3,38
	powyżej 500 g do 1.000 g	5,88
	powyżej 1.000 g do 2.000 g	9,56
	za każde następne 1.000 g	4,78 (fakultatywnie)
Przesyłki niepriorytetowe	do 20 g	0,18
	powyżej 20 g do 100 g	0,40
	powyżej 100 g do 250 g	0,74
	powyżej 250 g do 500 g	1,32
	powyżej 500 g do 1.000 g	2,21
	powyżej 1.000 g do 2.000 g	3,09
	za każde następne 1.000 g	1,54 (fakultatywnie)
1.2 Opłaty w systemie opartym na zawartości:
Listy	do 20 g	0,37
	powyżej 20 g do 100 g	0,88
	powyżej 100 g do 250 g	1,76
	powyżej 250 g do 500 g	3,38
	powyżej 500 g do 1.000 g	5,88
	powyżej 1.000 g do 2.000 g	9,56
	za każde następne 1.000 g	4,78 (fakultatywnie)
Kartki pocztowe		0,26
Druki	do 20 g	0,18
	powyżej 20 g do 100 g	0,40
	powyżej 100 g do 250 g	0,74
	powyżej 250 g do 500 g	1,32
	powyżej 500 g do 1.000 g	2,21
	powyżej 1.000 g do 2.000 g	3,09
	za każde następne 1.000 g	1,54
Pakieciki	powyżej 20 g do 100 g	0,40
	powyżej 100 g do 250 g	0,74
	powyżej 250 g do 500 g	1,32
	powyżej 500 g do 1.000 g	2,21
	powyżej 1.000 g do 2.000 g	3,09
	za każde następne 1.000 g	1 ,54 (fakultatywnie)

2. Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) jest upoważniona do korygowania i zmiany wskaźnikowych stawek opłat wymienionych w ustępie 1 w okresie pomiędzy dwoma Kongresami. Zmienione opłaty będą opierały się na medianie wartości opłat ustalonych przez członków Związku dla nadawanych w ich krajach przesyłek w obrocie międzynarodowym.

3. Opłata dotycząca worków M obliczana jest w przedziałach co 1 kg aż do pełnej masy każdego worka. Administracja kraju nadania może udzielać zniżki za takie worki do 20% opłaty za stosowany rodzaj przesyłek. Zniżka ta może być niezależna od zniżek wymienionych w artykule 11 ustęp 6 Konwencji.

4. W systemie opartym na zawartości, dozwolone jest grupowanie w jedną przesyłkę przedmiotów podlegających różnym opłatom pod warunkiem, że łączna masa nie jest większa od maksymalnej masy tego rodzaju, dla którego limit masy jest największy. Opłata stosowana za taką przesyłkę, według życzenia administracji kraju nadania, może być opłatą za tego rodzaju przesyłkę, za którą pobierana jest najwyższa opłata lub sumą różnych opłat stosowanych dla każdego elementu przesyłki. Przesyłki takie określane są jako "Przesyłki mieszane" (po francusku: "Envois mixtes", po angielsku: "Combination mailing").

Artykuł RE 302

Warunki stosowania stawek opłat

1. Kraje członkowskie, które ze względu na swój obrót wewnętrzny, nie mogą przyjąć układu dziesiętnego dla określenia masy, mają prawo stosować odpowiednie równowartości z ich systemu krajowego.

2. Kraje członkowskie mogą zmienić strukturę przedziałów wagowych podanych w artykule RE 301.

2.1 Dla każdego rodzaju przesyłek, najwyższy przedział wagowy nie powinien przekraczać maksymalnej masy ustalonej w artykule 10 od ustępu 3 do ustępu 5 Konwencji.

3. Kraje członkowskie, które zniosły w obrocie krajowym kartki pocztowe, druki lub pakieciki jako odrębne rodzaje przesyłek, mogą uczynić to samo w odniesieniu do przesyłek wysyłanych za granicę.

4. Administracje pocztowe mają prawo ograniczyć przewidzianą w artykule 11 ustęp 6 Konwencji zniżkę do gazet i czasopism spełniających warunki określone w przepisach krajowych dotyczących przewozu według taryfy dla gazet. Zniżką nie są objęte, bez względu na regularność wydawania, druki handlowe takie jak katalogi, prospekty, cenniki, itp. To samo dotyczy reklam drukowanych na oddzielnych arkuszach załączanych do gazet i czasopism. Jednakże, zniżka jest możliwa w przypadku oddzielnych materiałów reklamowych, jeżeli stanowią one integralną część gazety lub czasopisma.

Artykuł RE 303

Obliczanie dopłat za przesyłki lotnicze

1. Administracje mają prawo stosować, do obliczania dopłat za przesyłki lotnicze, przedziały wagowe mniejsze niż ustalone w artykule RE 301 ustęp 1.

Artykuł RE 304

Opłaty specjalne

1. Maksymalną kwotę przewidzianej w artykule 12 ustęp 4 Konwencji opłaty specjalnej za ryzyko związane z działaniem siły wyższej ustala się na 0,13 SDR (DTS) za przesyłkę poleconą.

Artykuł RE 305

Uiszczanie opłat

1. Zasada

1.1 W zasadzie przesyłki powinny być całkowicie opłacone przez nadawcę.

2. Sposoby uiszczania opłat

2.1 Uiszczania opłat dokonuje się jednym z następujących sposobów:

2.1.1 znaczkami pocztowymi wydrukowanymi lub naklejonymi na przesyłki i będącymi w obiegu w kraju nadania;

2.1.2 pocztowymi znakami ofrankowania pochodzącymi z automatów instalowanych przez administracje pocztowe;

2.1.3 odciskami maszyn do frankowania, które są dopuszczone oficjalnie i działają pod bezpośrednim nadzorem administracji pocztowej;

2.1.4 nadrukami ofrankowania wykonanymi za pomocą prasy drukarskiej albo innych sposobów drukowania lub stemplowania, jeśli taki sposób jest dozwolony przepisami administracji kraju nadania.

2.2 Na przesyłkach może również znajdować się wskazówka, że całość opłaty została uiszczona, na przykład w formie "Taxe perçue" ("Opłata pobrana"). Wskazówkę tę należy umieścić w górnym prawym rogu strony adresowej i potwierdzić odciskiem datownika urzędu nadania. W przypadku przesyłek nie opłaconych lub niedostatecznie opłaconych, odcisk datownika urzędu, który uiścił brakującą opłatę lub jej część, umieszcza się obok tej wskazówki.

Artykuł RE 306

Charakterystyka znaczków pocztowych, znaków lub nadruków ofrankowania

1. Znaczki pocztowe i pocztowe znaki ofrankowania

1.1 Na znaczkach pocztowych i pocztowych znakach ofrankowania powinna znajdować się nazwa kraju nadania przedstawiona za pomocą liter alfabetu łacińskiego. Może na nich znajdować się wartość opłaty przedstawiona literami alfabetu łacińskiego lub cyframi arabskimi. Może też na nich być umieszczone słowo "Postes" ("Pocztowe") przedstawione literami alfabetu łacińskiego lub innego.

1.2 Znaczki pocztowe i pocztowe znaki ofrankowania mogą mieć dowolny kształt, z zastrzeżeniem że w zasadzie ich wymiary pionowe lub poziome nie są mniejsze niż 15 mm ani większe niż 50 mm.

1.3 Mogą one być wyraźnie oznaczone perforacjami lub wytłoczeniami wykonanymi za pomocą urządzeń wytłaczających zgodnie z warunkami określonymi przez administrację emitującą, pod warunkiem że te działania nie zmniejszają czytelności szczegółów przewidzianych w ustępie 1 punkt 1.

1.4 Na znaczkach pocztowych wydanych w celach pamiątkowych lub dobroczynnych można umieścić rok emisji przedstawiony cyframi arabskimi. Można tak samo umieścić napis w dowolnym języku wskazujący z jakiej okazji zostały one wydane. Jeśli uiszcza się dodatkową opłatę oprócz wartości opłaty pocztowej, to znaczki należy wykonać w taki sposób, aby nie było żadnej wątpliwości co do tej wartości.

2. Odciski maszyn do frankowania

2.1 Administracje pocztowe mogą same używać maszyn do frankowania lub udzielać upoważnienia do ich używania; maszyny te odtwarzają na przesyłkach nazwę kraju nadania i wartość opłaty pocztowej jak również nazwę miejscowości nadania i datę nadania. Te dwie ostatnie informacje nie są jednak obowiązkowe. W maszynach do frankowania używanych przez same administracje pocztowe, wartość opłaty pocztowej może być zastąpiona wskazówką podającą, że opłata pocztowa została uiszczona, na przykład w formie "Taxe perçue" ("Opłata pobrana").

2.2 Odciski maszyn do frankowania powinny być, w zasadzie, wykonane w kolorze jasnoczerwonym. Jednakże, administracje pocztowe mogą zezwolić, aby odciski maszyn do frankowania były wykonane w innym kolorze. Odciski nadruków reklamowych, które mogłyby być stosowane wraz z odciskami maszyn do frankowania mogą być także wykonane w kolorze innym niż czerwony.

2.3 Nazwy kraju i miejscowości nadania powinny być przedstawione literami alfabetu łacińskiego, uzupełnione ewentualnie tymi samymi informacjami podanymi w innym alfabecie. Wartość opłaty pocztowej należy przedstawić cyframi arabskimi.

3. Nadruki ofrankowania

3.1 Nadruki ofrankowania wykonane za pomocą prasy drukarskiej albo innych sposobów drukowania lub stemplowania powinny zawierać nazwę kraju nadania i ewentualnie urzędu nadania przedstawione literami alfabetu łacińskiego, uzupełnione w zależności od przypadku taką samą informacją przedstawioną literami innego alfabetu. Powinny one zawierać także wskazówkę podającą, że opłata pocztowa została uiszczona, na przykład w formie "Taxe perçue" ("Opłata pobrana"). W każdym przypadku, przyjęte oznaczenie należy wykonać widocznymi literami w ograniczonym wyraźną ramką polu; pole powinno być w miarę możliwości prostokątne o powierzchni nie mniejszej niż 300 mm^2. Jeśli przykłada się datownik, to jego odcisk nie powinien znajdować się w tym polu.

Artykuł RE 307

Podejrzenie fałszywego użycia znaczków pocztowych, znaków lub nadruków ofrankowania

1. Z wyraźnym zastrzeżeniem postanowień ustawodawstwa każdego kraju, w przypadku podejrzenia o fałszywe użycie do uiszczenia opłaty znaczków pocztowych, pocztowych znaków ofrankowania, odcisków maszyn do frankowania lub nadruków ofrankowania, stosuje się poniższą procedurę.

1.1 Jeżeli przy wysyłaniu znak uiszczenia opłaty umieszczony na przesyłce nasuwa przypuszczenie o sfałszowaniu (domniemanie podrobienia lub ponownego użycia), a nadawca nie jest znany, nie narusza się znaku w żaden sposób. Przesyłkę z dołączonym zawiadomieniem przesyła się do urzędu przeznaczenia w kopercie jako przesyłkę poleconą z urzędu. Jeden egzemplarz takiego zawiadomienia kieruje się, w celu poinformowania, do administracji krajów nadania i przeznaczenia. Każda administracja może domagać się za pomocą noty skierowanej do Biura Międzynarodowego, aby takie zawiadomienia dotyczące jej służby były przekazywane do jej zarządu centralnego lub do specjalnie wyznaczonego urzędu.

1.2 Wzywa się adresata w celu stwierdzenia faktu. Przesyłkę wydaje mu się tylko wtedy, gdy uiści należną opłatę, poda nazwisko (nazwę) i adres nadawcy oraz po zapoznaniu się z zawartością odda do dyspozycji poczty przypuszczalny dowód rzeczowy. Może to być cała przesyłka, jeśli nie można jej oddzielić od dowodu rzeczowego lub jej część (koperta, opaska, część listu itp.) zawierająca adres oraz odcisk lub znaczek ujawniony jako wątpliwy. Wynik wezwania przedstawia się w protokole podpisanym przez pracownika pocztowego i przez adresata. Ewentualna odmowa tego ostatniego jest odnotowywana w tym dokumencie.

2. Urzędowy protokół wraz z dowodami rzeczowymi przesyła się przesyłką poleconą do administracji kraju nadania, która podejmuje działania zgodne z jej ustawodawstwem.

3. Administracje, których ustawodawstwo nie pozwala na przeprowadzenie procedury przewidzianej w ustępie 1 punkt 1 i w ustępie 1 punkt 2 powinny powiadomić o tym Biuro Międzynarodowe w celu przekazania informacji innym administracjom.

Artykuł RE 308

Stosowanie datownika

1. Na stronie adresowej przesyłek umieszcza się odcisk datownika podający literami alfabetu łacińskiego nazwę urzędu zobowiązanego do stemplowania i datę wykonania tej czynności. Można dodać równoznaczny napis przedstawiony literami języka kraju nadania.

2. Umieszczenie datownika nie jest obowiązkowe:

2.1 na przesyłkach, na których potwierdzono uiszczenie opłaty odciskami maszyn do frankowania, jeśli odcisk podaje nazwę miejscowości nadania i datę nadania na poczcie;

2.2 na przesyłkach, na których potwierdzono uiszczenie opłaty nadrukami wykonanymi za pomocą prasy drukarskiej albo innym sposobem drukowania lub stemplowania;

2.3 na niepoleconych przesyłkach o obniżonej opłacie, pod warunkiem że na tych przesyłkach podane jest miejsce ich nadania;

2.4 na przesyłkach listowych mających związek ze służbą pocztową, o których mowa w artykule 8 ustęp 2 Konwencji.

3. Wszystkie znaczki pocztowe ważne do uiszczenia opłaty powinny być skasowane.

4. O ile administracje nie zaleciły skasowania za pomocą specjalnego stempla, znaczki pocztowe nie skasowane w wyniku błędu lub przeoczenia w służbie kraju nadania powinny być:

4.1 przekreślone grubą kreską atramentem lub niezmywalnym ołówkiem przez urząd, który stwierdzi nieprawidłowości lub

4.2 skasowane przez ten sam urząd przez odciśnięcie brzegu datownika w taki sposób, aby nie można było zidentyfikować nazwy urzędu pocztowego.

5. Na przesyłkach mylnie skierowanych, z wyjątkiem niepoleconych przesyłek o obniżonej opłacie, należy umieścić odcisk datownika urzędu, do którego one omyłkowo nadeszły. Obowiązek ten ciąży nie tylko na urzędach stałych, ale również, w miarę możliwości, na pocztach ruchomych. Odcisk należy umieścić na odwrotnej stronie przesyłek priorytetowych wysyłanych w kopertach oraz listów i na przedniej stronie kartek pocztowych.

Artykuł RE 309

Przesyłki nie opłacone lub niedostatecznie opłacone

1. Administracja kraju nadania ponosi odpowiedzialność za sprawdzenie czy międzynarodowe przesyłki pocztowe nadane w jej kraju są prawidłowo opłacone. Po nadejściu do kraju przeznaczenia, każdą przesyłkę, na której nie ma odcisku stempelka "T", zgodnie z ustępem 8, uważa się za należycie opłaconą i postępuje się z nią w odpowiedni sposób.

2. Administracja kraju nadania może zwrócić do nadawców przesyłki nie opłacone lub niedostatecznie opłacone w celu uzupełnienia przez nich opłaty.

3. Z zastrzeżeniem postanowień przewidzianych w ustępie 1, administracja kraju nadania nie jest zobowiązana kierować do krajów przeznaczenia nie opłaconych kartek pocztowych, na których znajdują się nalepki lub znaki fałszujące stwierdzenie uiszczenia opłaty, gdy te kartki pocztowe zostały wrzucone do skrzynek listowych lub do innych instalacji administracji pocztowej.

4. Administracja kraju nadania może również sama opłacać przesyłki nie opłacone lub uzupełniać opłatę przesyłek niedostatecznie opłaconych oraz pobierać od nadawcy brakującą kwotę. W takim przypadku jest ona upoważniona do pobierania także opłaty manipulacyjnej w maksymalnej wysokości 0,33 SDR (DTS).

5. Jeśli administracja kraju nadania nie korzysta z możliwości przewidzianych w ustępach 2 i 4 albo jeśli nadawca nie może uzupełnić opłaty, to nie opłacone lub niedostatecznie opłacone przesyłki priorytetowe, listy i kartki pocztowe są zawsze kierowane do kraju przeznaczenia. Można również wysyłać inne przesyłki nie opłacone lub niedostatecznie opłacone.

6. Na administracji kraju nadania spoczywa ustalenie warunków kierowania do kraju przeznaczenia przesyłek nie opłaconych lub niedostatecznie opłaconych. Jednakże, administracje powinny na ogół wysyłać najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) przesyłki oznaczone przez nadawcę jako takie, które powinny być kierowane jako przesyłki priorytetowe lub lotnicze.

7. Administracja kraju nadania, która życzy sobie, aby uiszczenie brakującej opłaty było pobierane od adresata stosuje procedurę podaną w ustępach 8 i 9. Poddane tej procedurze przesyłki nie opłacone lub niedostatecznie opłacone podlegają opłacie specjalnej uiszczanej przez adresata lub, w przypadku zwrotu, przez nadawcę. Obliczanie tej specjalnej opłaty jest określone w ustępie 10.

8. Przed skierowaniem do kraju przeznaczenia, przesyłki nie opłacone lub niedostatecznie opłacone oznakowane są odciskiem stempelka "T" (opłata do uiszczenia) umieszczonym na środku górnej części przedniej strony. Obok odcisku tego stempelka, administracja kraju nadania wpisuje bardzo czytelnie, w walucie swego kraju, kwotę brakującej opłaty (licznik ułamka), a pod kreską (mianownik ułamka) minimalną kwotę opłaty bez zniżki, obowiązującą za pierwszy przedział wagowy wysyłanych za granicę przesyłek priorytetowych lub listów.

9. Gdy administracja pierwszego kraju przeznaczenia życzy sobie, aby uiszczenie brakującej opłaty było pobrane od adresata (przesyłki dosyłane) lub nadawcy (przesyłki zwracane), umieszczenie odcisku stempelka "T" oraz podanie kwot w formie ułamka należy do obowiązku tej administracji. Tak samo postępuje się z przesyłkami pochodzącymi z krajów, które stosują zniżone opłaty w obrocie z administracją kraju dosyłającego. W takim przypadku, ułamek powinien być ustalony na podstawie opłat przewidzianych w niniejszym Regulaminie i obowiązujących w kraju nadania przesyłki.

10. Administracja kraju doręczającego, która chce pobierać brakującą opłatę, oznacza na przesyłkach opłatę, którą należy pobrać. Opłatę tę oblicza mnożąc ułamek powstały z danych wymienionych w ustępie 8 przez kwotę, wyrażoną w walucie krajowej, opłaty stosowanej w jej ruchu międzynarodowym dla pierwszego przedziału wagowego za wysyłane za granicę przesyłki priorytetowe lub listy. Do tej opłaty dodaje się opłatę manipulacyjną wymienioną w ustępie 4. Administracja kraju doręczającego może, o ile sobie tego życzy, pobierać tylko opłatę manipulacyjną.

11. Jeśli przewidziany w ustępie 8 ułamek nie został wpisany obok odcisku stempelka "T" przez administrację kraju nadania lub przez administrację kraju dosyłającego w przypadku niedoręczenia, to administracja kraju przeznaczenia może doręczyć przesyłkę niedostatecznie opłaconą bez pobierania opłaty.

12. Nie bierze się pod uwagę nieważnych znaczków pocztowych ani odcisków ofrankowania. W takim przypadku, zakreśla się je wokoło ołówkiem i obok wpisuje się cyfrę "0" (zero).

13. Nadchodzące przesyłki polecone i przesyłki z podaną wartością uważa się za należycie opłacone.

Artykuł RE 310

Uiszczanie opłat i stemplowanie przesyłek nadanych na statkach

1. Przesyłki nadane na statku podczas postoju w początkowym lub końcowym punkcie trasy lub w jednym z portów pośrednich, do których zawija statek, powinny być opłacone za pomocą znaczków pocztowych i według taryfy kraju, na którego wodach znajduje się statek.

2. Jeżeli nadanie na statku ma miejsce na pełnym morzu, przesyłki mogą być opłacone, w przypadku braku specjalnego porozumienia między zainteresowanymi administracjami, za pomocą znaczków pocztowych i według taryfy kraju, do którego należy lub któremu podlega statek. Opłacone w tych warunkach przesyłki powinny być dostarczone do urzędu pocztowego w porcie w miarę możliwości niezwłocznie po przybyciu statku.

3. Stemplowanie przesyłek nadanych na statkach należy do obowiązków pracownika pocztowego lub wyznaczonego do tej służby oficera pokładowego, a w przypadku ich braku - do obowiązków urzędu pocztowego w porcie, w którym przekazuje się te przesyłki. W tym przypadku, urząd odciska na nich swój datownik i umieszcza napis "Navire" ("Okręt"), "Paquebot" ("Statek") lub inną podobną adnotację.

Wersja angielska

Rozdział  4

Usługi specjalne

Artykuł RE 401

Przesyłki polecone

1. Przyjmowanie

1.1 Nie stosuje się wobec przesyłek poleconych żadnych specjalnych ograniczeń dotyczących kształtu, sposobu zamknięcia lub sposobu adresowania.

1.2 Nie przyjmuje się jako poleconych przesyłek z adresem napisanym ołówkiem lub składającym się z inicjałów. Jednakże adres przesyłek innych niż wysyłane w kopertach z przezroczystym okienkiem może być napisany ołówkiem kopiowym.

1.3 Nadawcy przesyłki poleconej należy, w chwili nadania, wydać bezpłatnie dowód nadania.

2. Maksymalna kwota opłaty za polecenie

2.1 Zgodnie z artykułem 13 ustęp 2 Konwencji, maksymalna kwota opłaty stałej za polecenie wynosi 1,31 SDR (DTS). Za każdy worek M, administracje pobierają zamiast opłaty jednostkowej, opłatę globalną nie przekraczającą pięciokrotnej opłaty jednostkowej.

3. Oznaczenie przesyłek i postępowanie z nimi

3.1 Przesyłki polecone powinny być oznaczone wyraźnym napisem "Recommandé" ("Polecony"), któremu towarzyszy, w danym przypadku, podobne określenie w języku kraju nadania.

3.2 Przesyłki polecone powinny być zaopatrzone w dokładnie przylegającą nalepkę CN 04.

3.3 Administracje, które nie są w stanie wykonać nalepek CN 04, mogą używać nalepek z ramką o wymiarach wzoru CN 04 z wydrukowaną literą "R". Inne dane określone we wzorze powinny być uzupełnione dowolną metodą w sposób wyraźny, przejrzysty i trwały.

3.4 Nalepkę i napis "Recommandé" ("Polecony") należy umieścić na stronie adresowej, o ile to możliwe w jej górnym lewym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska (nazwy) i adresu nadawcy. Jeśli chodzi o przesyłki w kształcie kartek, oznaczenia te umieszcza się ponad adresem w taki sposób, żeby nie pogorszyć jego czytelności. W przypadku poleconych worków M, nalepkę CN 04 należy starannie nakleić na chorągiewkę adresową dostarczoną przez nadawcę.

3.5 Administracje, które zastosowały w swoim obrocie krajowym mechaniczny system przyjmowania przesyłek poleconych mogą zamiast stosować nalepkę CN 04, drukować bezpośrednio na stronie adresowej takich przesyłek te same oznaczenia, jakie znajdują się na nalepce. W danym przypadku, administracje mogą umieszczać w tym samym miejscu wydrukowany maszynowo pasek zawierający te same oznaczenia.

3.6 Za zgodą administracji kraju nadania, klienci mogą wykorzystywać dla swych przesyłek poleconych koperty z wydrukowanym faksymile nalepki CN 04, w miejscu przewidzianym na umieszczenie takiej nalepki; wymiary faksymile nie powinny być mniejsze niż wymiary nalepki CN 04. W razie potrzeby, na faksymile może być zaznaczony, dowolną metodą, numer porządkowy, o ile zostanie uzupełniony w sposób wyraźny, przejrzysty i trwały. Faksymile nalepki CN 04 można także drukować na chorągiewkach adresowych lub bezpośrednio na zawartości przesyłek wysyłanych w kopertach z przezroczystym okienkiem pod warunkiem jednak, że to faksymile umieszczone jest zawsze z lewej strony okienka.

3.7 Administracja kraju nadania upewnia się czy przesyłki polecone są oznaczone zgodnie z wyżej wymienionymi postanowieniami. Jest ona zobowiązana usunąć ewentualnie stwierdzone nieprawidłowości przed skierowaniem przesyłek do krajów przeznaczenia.

3.8 Administracje krajów pośredniczących nie powinny umieszczać na stronie adresowej przesyłek poleconych żadnego numeru porządkowego.

3.9 Podczas doręczania lub wydawania przesyłki poleconej, administracja kraju doręczającego, winna uzyskać, oznaczający jej przyjęcie, podpis osoby, której dostarcza przesyłkę lub każdą inną formę poświadczenia odbioru.

Artykuł RE 402

Przesyłki z poświadczonym doręczeniem

1. Przyjmowanie

1.1 Nie stosuje się żadnych specjalnych ograniczeń dotyczących kształtu, sposobu zamknięcia lub sposobu adresowania.

1.2 Nadawcy przesyłki należy, w chwili nadania, wydać bezpłatnie dowód nadania.

2. Oznaczenie przesyłek

2.1 Przesyłki powinny być zaopatrzone w dokładnie przylegającą nalepkę CN 05.

2.2 Nalepkę należy umieścić na stronie adresowej, o ile to możliwe w jej górnym lewym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska (nazwy) i adresu nadawcy. Jeśli chodzi o przesyłki w kształcie kartek, nalepkę tę umieszcza się ponad adresem w taki sposób, żeby nie pogorszyć jego czytelności.

2.3 Za zgodą administracji kraju nadania, klienci mogą wykorzystywać dla swoich przesyłek koperty z wydrukowanym faksymile nalepki CN 05, w miejscu przewidzianym na umieszczenie takiej nalepki; wymiary faksymile nie powinny być mniejsze niż wymiary nalepki CN 05. W razie potrzeby, na faksymile może być zaznaczony, dowolną metodą, numer porządkowy, o ile zostanie uzupełniony w sposób wyraźny, przejrzysty i trwały. Faksymile nalepki CN 05 można także drukować na chorągiewkach adresowych lub bezpośrednio na zawartości przesyłek wysyłanych w kopertach z przezroczystym okienkiem pod warunkiem jednak, że to faksymile umieszczone jest zawsze z lewej strony okienka.

2.4 Administracja kraju nadania powinna upewnić się czy przesyłki są prawidłowo oznaczone zgodnie z wyżej wymienionymi postanowieniami. Jest ona zobowiązana usunąć ewentualnie stwierdzone nieprawidłowości przed skierowaniem przesyłek do krajów przeznaczenia.

2.5 Administracje krajów pośredniczących nie powinny umieszczać na stronie adresowej przesyłek żadnego numeru porządkowego.

Artykuł RE 403

Przesyłki z podaną wartością

1. Przyjmowanie

1.1 Administracje podejmą niezbędne środki w celu zapewnienia, w miarę możliwości, świadczenia usługi przesyłek z podaną wartością we wszystkich urzędach pocztowych swoich krajów.

1.2 Przesyłki z podaną wartością powinny spełniać następujące warunki, aby zostały przyjęte do wysłania.

1.2.1 Przesyłki z podaną wartością powinny być opakowane w taki sposób, aby nie można ich było ograbić bez uszkodzenia koperty, opakowania lub pieczęci i powinny być prawidłowo zabezpieczone, na przykład cienką taśmą samoprzylepną oraz mieć specjalny jednakowy odcisk lub znak nadawcy. Administracje mogą jednak uzgodnić, aby nie wymagać takiego odcisku lub znaku. Jeżeli przepisy administracji kraju nadania na to pozwalają, powinna ona zalecać swym klientom stosowanie kopert specjalnie wykonanych dla przesyłek z podaną wartością.

1.2.2 Bez względu na postanowienia przewidziane w ustępie 1 punkt 2.1, administracje mogą wymagać, aby przesyłki z podaną wartością były zabezpieczone identycznymi pieczęciami lakowymi, plombami lub innymi skutecznymi środkami, ze specjalnym jednakowym odciskiem lub znakiem nadawcy.

1.2.3 Pieczęcie, znaczki pocztowe świadczące o uiszczeniu opłaty, pocztowe nalepki służbowe i nalepki innych urzędowych służb powinny być rozmieszczone w pewnych odstępach od siebie, aby nie mogły zakryć naruszeń koperty lub opakowania. Znaczki pocztowe i nalepki nie powinny być zginane na dwie strony koperty lub opakowania tak, aby zakrywały krawędź. Zabrania się umieszczania na przesyłkach nalepek innych niż odnoszące się do służby pocztowej lub służb urzędowych, których interwencja mogłaby być wymagana na mocy ustawodawstwa kraju nadania.

1.2.4 Jeśli przesyłki są przewiązane sznurkiem na krzyż i zabezpieczone w sposób określony w ustępie 1 punkt 2.1, nie jest konieczne przykładanie pieczęci na samym sznurku.

1.3 Przesyłki o kształcie pudełek powinny spełnić następujące dodatkowe warunki.

1.3.1 Pudełka powinny być wystarczająco wytrzymałe, wykonane z drewna, metalu lub tworzywa sztucznego.

1.3.2 Ścianki drewnianych pudełek powinny mieć grubość co najmniej 8 mm.

1.3.3 Górna i dolna powierzchnia powinny być pokryte białym papierem, aby można było na nim umieścić adres odbiorcy, deklarowaną wartość i odcisk służbowych stempli. Pudełka te powinny być zabezpieczone ze wszystkich czterech stron w sposób określony w ustępie 1 punkt 2.1. Jeśli jest to konieczne dla zapewnienia nienaruszalności, pudełka powinny być przewiązane na krzyż mocnym sznurkiem bez węzłów. Oba końce sznurka powinny być złączone pod pieczęcią lakową ze specjalnym jednakowym stemplem lub znakiem nadawcy.

1.4 Nadawcy przesyłki z podaną wartością należy, w chwili nadania, wydać bezpłatnie dowód nadania.

1.5 Uiszczenie opłaty może być przedstawione za pomocą wskazówki podającej, że całość opłaty została uiszczona, na przykład w formie "Taxe perçue" ("Opłata pobrana"). Wskazówkę tę należy umieścić w górnym prawym rogu strony adresowej i potwierdzić odciskiem datownika urzędu nadania.

1.6 Nie przyjmuje się przesyłek z adresem podanym w postaci inicjałów lub napisanym ołówkiem jak również takich przesyłek, w których adresie występują skreślenia lub poprawki. Przesyłki takie, które byłyby przyjęte niezgodnie z przepisami zwraca się obowiązkowo do urzędu nadania.

2. Deklarowana wartość

2.1 Każda administracja ma prawo ograniczyć deklarowaną wartość, jeśli o nią chodzi, do kwoty nie niższej niż 4.000 SDR (DTS), zgodnie z artykułem 15 ustęp 2 Konwencji.

2.2 W obrocie między krajami, które przyjęły różne maksymalne kwoty deklarowanej wartości, obie strony są zobowiązane przyjąć najniższy limit wartości.

2.3 Deklarowana wartość nie może przekroczyć rzeczywistej wartości zawartości przesyłki, ale dozwolone jest podawanie tylko części tej wartości. Kwota deklarowanej wartości papierów, których wartość jest określona kosztem ich wystawienia, nie może przekroczyć ewentualnych kosztów zastąpienia tych dokumentów w przypadku ich zaginięcia.

2.4 Każde oszukańcze deklarowanie wartości większej niż rzeczywista wartość zawartości przesyłki ścigane jest sądownie, zgodnie z ustawodawstwem kraju nadania.

2.5 Deklarowana wartość powinna być wyrażona w walucie kraju nadania. Powinna ona być wpisana, przez nadawcę lub jego przedstawiciela, powyżej adresu przesyłki, słownie literami alfabetu łacińskiego i cyframi arabskimi, bez skreśleń i poprawek, nawet potwierdzonych. Nie można wpisywać kwoty deklarowanej wartości ani ołówkiem zwykłym, ani kopiowym.

2.6 Kwota deklarowanej wartości powinna zostać przeliczona na SDR (DTS) przez nadawcę lub przez urząd nadania. Wynik przeliczenia, zaokrąglony w danym przypadku w górę do najbliższej jednostki, powinien być napisany cyframi obok lub poniżej cyfr wyrażających wartość w walucie kraju nadania. Nie dokonuje się przeliczenia w obrocie bezpośrednim między krajami posiadającymi wspólną walutę.

2.7 Jeżeli jakiekolwiek okoliczności lub oświadczenia zainteresowanych osób pozwolą stwierdzić oszukańcze zadeklarowanie wartości wyższej niż rzeczywista wartość zamieszczona w przesyłce, zawiadamia się o tym w jak najkrótszym czasie administrację kraju nadania. W danym przypadku, dokumenty przeprowadzonego dochodzenia dołącza się do zawiadomienia. Jeżeli przesyłka nie została jeszcze doręczona adresatowi, administracja kraju nadania może zażądać jej zwrotu.

3. Opłaty. Maksymalna kwota

3.1 Zgodnie z artykułem 15 ustęp 4 Konwencji, maksymalna kwota opłaty, jaką mogą pobierać administracje pocztowe zamiast opłaty stałej za polecenie wynosi 3,27 SDR (DTS).

3.2 Zgodnie z artykułem 15 ustęp 5 Konwencji, maksymalna kwota opłaty ubezpieczeniowej wynosi 0,33 SDR (DTS) za każde zadeklarowane 65,34 SDR (DTS) lub część 65,34 SDR (DTS) albo 0,5 % przedziału zadeklarowanej wartości.

4. Oznaczenie przesyłek i postępowanie z nimi

4.1 Przesyłki z podaną wartością powinny być zaopatrzone w nalepkę CN 06 zawierającą, wpisane literami alfabetu łacińskiego, literę "V", nazwę urzędu nadania oraz numer porządkowy przesyłki.

4.2 Na przesyłce wpisuje się dokładną masę w gramach.

4.3 Nalepkę CN 06 i oznaczenie masy umieszcza się na stronie adresowej, o ile to możliwe w jej górnym lewym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska (nazwy) i adresu nadawcy.

4.4 Administracje mogą jednak zastąpić nalepkę CN 06, przewidzianą w artykule RE 401 ustęp 3 punkt 2, nalepką CN 04 oraz różową nalepką o małych wymiarach z wyraźnie umieszczonym napisem "Valeur déclarée" ("Podana wartość").

4.5 Na stronie adresowej umieszcza się odcisk datownika podającego urząd i datę nadania.

4.6 Administracje krajów pośredniczących nie powinny umieszczać żadnego numeru porządkowego na przedniej stronie przesyłek.

4.7 Urząd przeznaczenia umieszcza, na odwrotnej stronie każdej przesyłki, odcisk swego datownika stwierdzający datę otrzymania.

4.8 Podczas doręczania lub wydawania przesyłki z podaną wartością, administracja kraju doręczającego winna uzyskać, oznaczający jej przyjęcie, podpis osoby, której dostarcza przesyłkę lub każdą inną formę poświadczenia odbioru.

Artykuł RE 404

Przesyłki za pobraniem

1. Przesyłki przyjmowane

1.1 Na podstawie dwustronnych umów, za pobraniem mogą być wysyłane przesyłki zwykłe, przesyłki polecone i przesyłki z podaną wartością, które spełniają warunki przewidziane w niniejszym Regulaminie.

1.2 Administracje mają prawo przyjmować przy świadczeniu usługi przesyłek za pobraniem tylko niektóre rodzaje wyżej wymienionych przesyłek.

2. Opłata

2.1 Administracja kraju nadania określa dowolnie opłatę, jaką ma zapłacić nadawca, oprócz opłat pocztowych stosowanych wobec rodzaju, do jakiego należy przesyłka.

3. Rola urzędu nadania

3.1 Wskazówki, jakie mają być umieszczone na przesyłkach za pobraniem. Na przesyłkach poleconych lub niepoleconych oraz na przesyłkach z podaną wartością należy umieścić w sposób bardzo wyraźny, na stronie adresowej, napis "Remboursement" ("Pobranie"), po którym następuje informacja o kwocie pobrania, zgodnie z postanowieniami przewidzianymi w artykułach RE 1301 ustęp 2 i RE 1302 Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych. Administracje mogą jednak dostarczać te informacje umieszczając je na nalepce CN 29bis.

3.2 Nalepki. Przesyłki, które obciążone są pobraniem, są zaopatrzone, na stronie adresowej, o ile to możliwe w lewym górnym rogu, w danym przypadku pod nazwiskiem (nazwą) i adresem nadawcy, w nalepkę koloru pomarańczowego zgodną ze wzorem CN 29. Przewidzianą w artykule RE 401 ustęp 3 punkt 2 nalepkę wzoru CN 04 (lub zastępujący ją odcisk specjalnego stempelka) stosuje się, o ile to możliwe, w górnym rogu nalepki CN 29; jednakże, dozwolone jest, aby administracje używały zamiast dwóch wyżej przewidzianych nalepek jedną nalepkę zgodną ze wzorem CN 30 zawierającą, wpisane literami alfabetu łacińskiego, nazwę urzędu nadania, literę "R", numer porządkowy przesyłki i trójkąt koloru pomarańczowego, w którym znajduje się słowo "Remboursement" ("Pobranie").

3.3 Formularz, jaki ma być dołączony do przesyłek. Każdej przesyłce za pobraniem towarzyszy formularz przekazowy, zgodnie z postanowieniami przewidzianymi w artykule RE 1301 Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych.

4. Rola urzędu przeznaczenia

4.1 Przesyłki obciążone pobraniem doręczane są adresatom na warunkach ustalonych przez administrację kraju przeznaczenia. Zainkasowane sumy traktuje się zgodnie z postanowieniami przewidzianymi w artykule 13 ustęp 2 Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych.

5. Dosyłanie

5.1 Każda przesyłka obciążona pobraniem może być dosyłana, jeśli kraj nowego przeznaczenia zapewnia tę usługę w obrocie z krajem nadania.

Artykuł RE 405

Przesyłki ekspresowe

1. Oznaczenie

1.1 Przesyłki do doręczenia ekspresem są oznaczone za pomocą albo specjalnej wydrukowanej nalepki w kolorze jasnoczerwonym, albo odciskiem stempelka w tym samym kolorze, zawierającymi wyraźny napis: "Expres" ("Ekspres"). W przypadku braku nalepki lub odciska stempelka, słowo "Expres" powinno być napisane wyraźnymi wielkimi literami w kolorze czerwonym. W miarę możliwości, nalepka lub odcisk stempelka powinny odpowiadać wzorowi przedstawionemu poniżej. Nalepkę, odcisk stempelka lub napis "Expres" należy umieścić na stronie adresowej, o ile to możliwe w jej górnym lewym rogu, w danym przypadku pod nazwiskiem (nazwą) i adresem nadawcy.

grafika

2. Opłata

2.1 Zgodnie z artykułem 17 ustęp 3 Konwencji, maksymalna kwota opłaty, jakiej podlegają przesyłki ekspresowe wynosi 1,63 SDR (DTS). Za każdy worek M administracje pobierają, zamiast opłaty jednostkowej, opłatę globalną nie przekraczającą pięciokrotnej opłaty jednostkowej.

3. Postępowanie z przesyłkami

3.1 Z przesyłkami ekspresowymi można postępować w różny sposób, dopóki ogólny poziom jakości usługi oferowanej adresatowi jest co najmniej równie wysoki jak w przypadku doręczania przez specjalnego posłańca.

3.2 Administracje, które dzielą przesyłki listowe na różne strumienie, po nadejściu przesyłek ekspresowych do urzędu wymiany powinny je włączyć do najszybszego strumienia przesyłek krajowych, a następnie opracować te przesyłki w najszybszy możliwy sposób.

3.3 Jeśli przesyłki nadejdą do urzędu oddawczego po ostatnim normalnym w danym dniu doręczaniu, są doręczane przez specjalnego posłańca w tym samym dniu i na takich samych warunkach, jakie stosuje się w obrocie wewnętrznym w krajach świadczących tę usługę.

3.4 Jeśli przepisy krajowe to przewidują, administracja kraju przeznaczenia może doręczyć ekspresem zawiadomienie o nadejściu przesyłki z podaną wartością, a nie samą przesyłkę.

3.5 Jeśli przesyłki ekspresowe winny być poddane kontroli celnej, administracje są zobowiązane do:

3.5.1 przedstawiania ich do kontroli celnej w miarę możliwości niezwłocznie po ich nadejściu;

3.5.2 zachęcania władz celnych w swoim kraju do szybkiego przeprowadzenia kontroli tych przesyłek.

3.6 Przesyłki ekspresowe, za które przy nadaniu nie uiszczono w całości wszystkich należnych opłat, są doręczane jak zwykłe przesyłki, chyba że zostały przez urząd nadania potraktowane jako ekspresowe. W tym ostatnim przypadku, podlegają one opłacie zgodnie z artykułem RE 309 ustęp 7.

3.7 Administracje mogą ograniczyć doręczanie ekspresowe do jednej próby. Jeśli próba ta nie powiedzie się, przesyłkę można traktować jako przesyłkę zwykłą.

Artykuł RE 406

Potwierdzenie odbioru

1. Oznaczenie przesyłek z potwierdzeniem odbioru

1.1 Na przesyłkach, dla których nadawca zażąda potwierdzenia odbioru, należy umieścić na stronie adresowej wyraźne litery "A.R.". Na zewnętrznej stronie przesyłki nadawca powinien podać swoje nazwisko (nazwę) i adres napisane literami alfabetu łacińskiego. Ta ostatnia informacja, jeśli znajduje się na stronie adresowej, powinna być umieszczona w lewym górnym rogu. Miejsce to powinno być w miarę możliwości przeznaczone także na umieszczenie liter "A.R.", które można, w danym przypadku, usytuować poniżej nazwiska (nazwy) i adresu nadawcy.

1.2 Do wymienionych w ustępie 1 punkt 1 przesyłek dołącza się formularz CN 07 w kolorze jasnoczerwonym o sztywności kartki pocztowej. Na formularzu tym należy umieścić wyraźne litery "A.R.". Nadawca, używając do pisania przyboru innego niż zwykły ołówek, wypełnia literami alfabetu łacińskiego różne rubryki zgodnie z układem formularza. Formularz ten jest uzupełniany przez urząd nadania lub inny urząd wyznaczony przez administrację kraju wysyłającego, a następnie jest mocno przytwierdzany do przesyłki. Jeśli formularz nie nadejdzie do urzędu przeznaczenia, urząd ten sporządza z urzędu nowe potwierdzenie odbioru.

1.3 Przy obliczaniu opłaty za przesyłkę z potwierdzeniem odbioru, obejmującym w danym przypadku obliczenie dopłaty lotniczej, można uwzględnić masę formularza CN 07. Opłatę za potwierdzenie odbioru przedstawia się na przesyłce razem z innymi opłatami.

2. Opłata

2.1 Zgodnie z artykułem 18 ustęp 1 Konwencji, maksymalna kwota opłaty za potwierdzenie odbioru wynosi 0,98 SDR (DTS)

3. Postępowanie z potwierdzeniem odbioru

3.1 Potwierdzenie odbioru powinno być podpisane w pierwszej kolejności przez adresata, a gdy to nie jest możliwe przez inną osobę do tego upoważnioną na mocy przepisów kraju przeznaczenia. Jeśli przepisy te na to zezwalają, to z wyjątkiem przesyłek doręczanych do rąk własnych adresata, potwierdzenie odbioru może być podpisane przez pracownika urzędu przeznaczenia.

3.2 Urząd przeznaczenia zwraca najbliższą pocztą bezpośrednio do nadawcy należycie wypełniony formularz CN 07. Formularz jest przesyłany bez koperty i bez pobierania opłaty pocztowej najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską). Jeśli potwierdzenie odbioru zwrócono bez należytego wypełnienia, to nieprawidłowość sygnalizuje się za pomocą przewidzianego w artykule RE 506 ustęp 2 formularza CN 08, do którego dołącza się powyższe potwierdzenie odbioru.

3.3 Jeżeli nadawca reklamuje nieotrzymanie potwierdzenia odbioru z powrotem w normlnym terminie, bez pobierania opłaty żąda się tego potwierdzenia za pomocą formularza CN 08. Do reklamacji CN 08 dołącza się duplikat potwierdzenia odbioru z wyraźnym napisem "Duplicata" ("Duplikat") umieszczonym na jego przedniej stronie. Reklamacja jest opracowywana zgodnie z artykułem RE 506. Formularz CN 07 pozostaje przytwierdzony do reklamacji CN 08 w celu późniejszego doręczenia osobie, która złożyła reklamację.

Artykuł RE 407

Doręczanie do rąk własnych

1. Oznaczenie przesyłek, które mają być doręczone do rąk własnych i postępowanie z nimi

1.1 Na przesyłkach, które mają być doręczone do rąk własnych należy umieścić bardzo wyraźny napis "A remettre en main propre" ("Doręczyć do rąk własnych") lub równoznaczny napis w języku znanym w kraju przeznaczenia. Oznaczenie to powinno być umieszczone na stronie adresowej, o ile to możliwe w jej górnym lewym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska (nazwy) i adresu nadawcy.

1.2 Jeśli nadawca zażądał potwierdzenia odbioru i doręczenia do rąk własnych adresata, to formularz CN 07 powinien być podpisany przez adresata lub jeśli jest to niemożliwe, przez jego należycie upoważnionego przedstawiciela.

1.3 Administracje są zobowiązane do podjęcia drugiej próby doręczenia tych przesyłek tylko wówczas, gdy istnieje przypuszczenie, że będzie to skuteczne, a przepisy krajowe na to pozwalają.

2. Opłata

2.1 Maksymalna kwota opłaty za doręczenie do rąk własnych wynosi 0,16 SDR (DTS), zgodnie z artykułem 19 Konwencji.

Artykuł RE 408

Przesyłki wolne od opłat i należności

1. Oznaczenie przesyłek i postępowanie z nimi

1.1 Na przesyłkach, które mają być doręczone adresatom jako wolne od opłat i należności należy umieścić bardzo wyraźny napis "Franc de taxes et de droits" ("Wolna od opłat i należności") lub analogiczną uwagę w języku kraju nadania. Na przesyłkach takich umieszcza się nalepkę koloru żółtego z również wyraźnym napisem "Franc de taxes et de droits" ("Wolna od opłat i należności"). Napis i nalepkę należy umieścić na stronie adresowej, o ile to możliwe w jej lewym górnym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska (nazwy) i adresu nadawcy.

1.2 Każdej przesyłce wolnej od opłat i należności towarzyszy ceduła należnościowa CN 11. Nadawca przesyłki uzupełnia na przedniej stronie ceduły należnościowej tekst zamieszczony po prawej stronie części A i B. Urząd wysyłający nanosi tutaj wpisy odnoszące się do służby pocztowej. Wpisy nadawcy mogą być wykonane za pomocą kalki. Tekst powinien zawierać zobowiązanie przewidziane w artykule 20 ustęp 2 Konwencji. Odpowiednio wypełnioną cedułę należnościową przytwierdza się w sposób trwały do przesyłki.

1.3 Nadawca może zgłosić żądanie, po nadaniu, aby przesyłka została doręczona jako wolna od opłat i należności.

1.3.1 Jeżeli żądanie jest przeznaczone do wysłania drogą pocztową, urząd nadania informuje o tym urząd przeznaczenia za pomocą zawiadomienia wyjaśniającego. Zawiadomienie takie zaopatruje się w znaki pobrania należnej opłaty. Zawiadomienie wysyła się jako przesyłkę poleconą i kieruje najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) do urzędu przeznaczenia wraz z odpowiednio wypełnioną cedułą należnościową. Urząd przeznaczenia umieszcza na przesyłce nalepkę przewidzianą w ustępie 1 punkt 1.

1.3.2 Jeżeli żądanie jest przeznaczone do wysłania drogą telekomunikacyjną, urząd nadania informuje o tym urząd przeznaczenia środkami łączności telekomunikacyjnej i jednocześnie przekazuje odpowiednie szczegóły dotyczące nadania przesyłki. Urząd przeznaczenia sporządza z urzędu cedułę należnościową.

2. Opłaty

2.1 Maksymalna kwota opłaty pobieranej od nadawcy przez administrację kraju nadania wynosi 0,98 SDR (DTS), zgodnie z artykułem 20 ustęp 3 Konwencji.

2.2 Maksymalna kwota opłaty dodatkowej, przewidziana w artykule 20 ustęp 4 Konwencji, w przypadku żądania zgłoszonego po nadaniu wynosi 1,31 SDR (DTS) za każde żądanie.

2.3 Maksymalna kwota opłaty prowizyjnej, jaką administracja przeznaczenia jest upoważniona do pobrania za każdą przesyłkę, zgodnie z artykułem 20 ustęp 5 Konwencji, wynosi 0,98 SDR (DTS).

3. Zwrot ceduł należnościowych (część A). Odzyskiwanie opłat i należności

3.1 Po doręczeniu adresatowi przesyłki wolnej od opłat i należności, urząd, który zaliczkowo pokrył opłaty, opłaty celne i inne należności na rachunek nadawcy, uzupełnia przy użyciu kalki dane zamieszczone na odwrotnej stronie części A i B ceduły należnościowej. Przesyła on do urzędu nadania przesyłki część A wraz z dowodami rzeczowymi; dokumenty te przekazywane są w zamkniętej kopercie bez podawania zawartości. Administracja kraju przeznaczenia przesyłki zachowuje część B w celu rozliczenia z administracją - dłużnikiem.

3.2 Jednakże, każda administracja może spowodować, aby specjalnie wyznaczone urzędy dokonywały zwrotu części A ceduł należnościowych obciążonych należnościami oraz żądać, aby część ta była przesyłana do określonego urzędu.

3.3 W każdym przypadku, urząd wysyłający przesyłkę wpisuje na przedniej stronie części A ceduł należnościowych nazwę urzędu, do którego należy zwrócić tę część.

3.4 Jeśli przesyłka z napisem "Franc de taxes et de droits" ("Wolna od opłat i należności") nadejdzie do służby kraju przeznaczenia bez ceduły należnościowej, urząd odpowiedzialny za odprawę celną sporządza duplikat ceduły. Na częściach A i B tej ceduły podaje on nazwę kraju nadania i o ile to możliwe datę nadania przesyłki.

3.5 W przypadku zaginięcia ceduły należnościowej po doręczeniu przesyłki, sporządza się duplikat na tych samych zasadach.

3.6 Części A i B ceduł należnościowych dotyczących przesyłek, które z jakiegokolwiek powodu są zwracane do kraju nadania powinny być unieważnione staraniem administracji kraju przeznaczenia.

3.7 Po otrzymaniu części A ceduły należnościowej, podającej opłaty uiszczone przez służbę kraju przeznaczenia, administracja kraju nadania przelicza kwotę tych opłat na własną walutę. Stosowany kurs wymiany waluty nie powinien być wyższy niż kurs ustalony dla przekazów pocztowych przeznaczonych do danego kraju. Wynik przeliczenia podaje się w części głównej formularza i na odcinku bocznym (kuponie). Po pobraniu kwoty opłat, wyznaczony w tym celu urząd wydaje nadawcy kupon ceduły i w danym przypadku załączone dokumenty.

4. Rozliczanie z administracją kraju nadania przesyłek

4.1 Rozliczanie związane z opłatami, opłatami celnymi i innymi należnościami wydatkowanymi przez każdą administrację na rachunek innej administracji odbywa się za pomocą miesięcznych rachunków szczegółowych CN 12, które sporządza administracja - wierzyciel w walucie swojego kraju. Dane z zachowanych przez nią części B ceduł należnościowych wpisuje się w porządku alfabetycznym urzędów, które zaliczkowo pokryły opłaty i według nadanego im porządku liczbowego.

4.2 Jeśli dwie zainteresowane administracje świadczą we wzajemnym obrocie także usługę paczek pocztowych, mogą one, w przypadku braku sprzeciwu, ujmować w rozliczeniach opłat, opłat celnych oraz innych należności za paczki także opłaty za przesyłki listowe.

4.3 Rachunek szczegółowy CN 12, z dołączonymi częściami B ceduł należnościowych, przesyła się do administracji - dłużnika najpóźniej do końca miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy. Nie sporządza się rachunku zerowego.

4.4 Rachunki są rozliczane oddzielnie. Jednakże, każda administracja może żądać, aby rachunki te były rozliczane z rachunkami dotyczącymi przekazów pocztowych, z rachunkami CP 75 dotyczącymi paczek pocztowych lub wreszcie z rachunkami SFP 3 przesyłek za pobraniem, bez włączania ich do tych rachunków.

Artykuł RE 409

Usługa międzynarodowej korespondencji handlowej z odpowiedzią (CCRI lub IBRS)

1. Postanowienia ogólne

1.1 Celem usługi międzynarodowej korespondencji handlowej z odpowiedzią (CCRI lub IBRS) jest umożliwienie upoważnionym nadawcom uiszczenia z góry opłaty za przesyłki z odpowiedzią nadane przez ich respondentów zamieszkałych za granicą.

1.2 Administracje, które świadczą tę usługę powinny przestrzegać poniżej określonych postanowień.

1.3 Niemniej, administracje mogą dwustronnie uzgodnić przyjęcie innego systemu świadczenia tej usługi między sobą.

1.4 Administracje mogą wprowadzić system kompensaty uwzględniający ponoszone koszty.

2. Sposoby funkcjonowania

2.1 Usługa ta wykonywana jest w następujący sposób:

2.1.1 każda z przesyłek upoważnionego nadawcy mającego siedzibę w kraju "A" wysyłanych do jego respondentów zamieszkałych w jednym lub kilku krajach "B" zawiera kopertę, kartkę albo nalepkę CCRI (IBRS);

2.1.2 respondenci zamieszkujący w kraju lub krajach "B" mogą wykorzystać koperty, kartki albo nalepki CCRI (IBRS) do udzielenia odpowiedzi nadawcy; przesyłki CCRI (IBRS) uważa się za przesyłki priorytetowe lub za zwykłe przesyłki lotnicze z uiszczoną opłatą zgodnie z artykułem RE 305 ustęp 2 punkt 1.4;

2.1.3 nadane przesyłki CCRI (IBRS) przekazuje się do kraju "A" i doręcza upoważnionemu nadawcy.

2.2 Administracje pocztowe mogą dowolnie ustalać opłaty i warunki dotyczące udzielania upoważnienia do korzystania z usługi oraz warunki postępowania z doręczanymi przesyłkami.

2.3 Administracje świadczące usługę CCRI (IBRS) mogą je wykonywać w obrocie wzajemnym lub tylko w jednym kierunku ("usługa "zwrotna"). W tym ostatnim przypadku zakłada się, że administracja kraju "B" przyjmuje przesyłki CCRI (IBRS), ale nie udziela upoważnienia do korzystania z usługi klientom zamieszkałym na terytorium swojego kraju.

2.4 Przesyłki CCRI (IBRS) przyjmuje się w przesyłkach listowych wymienianych między administracjami wykonującymi tę usługę.

2.5 Administracje świadczące tę usługę dokładnie określają swoim klientom, w chwili udzielania upoważnienia do korzystania z usługi, obowiązek przestrzegania postanowień niniejszego artykułu i zaleceń zawartych w "Podręczniku poczty listowej" (po francusku: "Manuel de la poste aux lettres", po angielsku: "Letter Post Manual")

3. Charakterystyka przesyłek CCRI (IBRS)

3.1 Przesyłki CCRI (IBRS) mogą mieć kształt kartek lub kopert wykonanych zgodnie z przewidzianym wzorem i zaleceniami zawartymi w Podręczniku poczty listowej.

3.2 Jako przesyłki CCRI (IBRS) przyjmuje się także przesyłki utworzone z kopert lub pakiecików zawierających nalepkę wykonaną według przewidzianego wzoru i zgodną z zaleceniami zawartymi w Podręczniku poczty listowej.

3.3 Przesyłki CCRI (IBRS) powinny odpowiadać podanym w artykule RE 203 limitom wymiarów określonych dla podobnych przesyłek listowych. Jeśli chodzi o kartki pocztowe lub przesyłki w formie kartek z odpowiedzią przesyłki CCRI (IBRS) spełniające postanowienia artykułu RE 209 ustęp 5 są także dopuszczone do przyjęcia. Przesyłki CCRI (IBRS) nie powinny ważyć więcej niż 50 gramów.

3.4 Przesyłki CCRI (IBRS) mogą zawierać korespondencję i druki.

3.5 W odstępstwie od postanowień ustępu 3 punkt 3 i ustępu 3 punkt 4, administracje mogą uzgodnić dwustronnie, że przyjmują towary bez wartości handlowej w przesyłkach CCRI (IBRS) i ograniczają ich masę do 250 gramów. Administracje mogą także dwustronnie uzgodnić każde inne rozszerzenie usługi.

4. Fakturowanie usługi CCRI (IBRS)

4.1 Każda administracja zwracająca przesyłki CCRI (IBRS) do innej administracji ma prawo pobierać od tej ostatniej sumę odpowiadającą kosztom, jakie poniosła przy zwrocie przesyłek CCRI (IBRS).

4.2 Sumę tę ustala się na podstawie stawki za przesyłkę i stawki za kilogram. Stawki te oblicza się w następujący sposób:

4.2.1 stawkę za przesyłkę ustala się w kwocie 0,15 SDR (DTS);

4.2.2 stawkę za kilogram określa się na podstawie stawek opublikowanych w Wykazie CN 68 zgodnie z artykułem RE 1102 ustęp 1; administracje, których stawki nie są podane w Wykazie CN 68 obliczają swoje stawki za kilogram w sposób przedstawiony w artykule RE 1102 ustęp 1 punkt 1, ale bez wspomnianego w tym artykule powiększenia w wysokości 5%.

4.3 Każda korekta wymienionej w ustępie 4 punkt 2.1 stawki powinna opierać się na dostępnych danych ekonomicznych.

4.4 Przesyłki CCRI (IBRS) są zwolnione z opłat końcowych (kosztów końcowych).

4.5 Nie ma kompensaty opłat za usługę CCRI (IBRS), jeśli liczba przesyłek zwracanych w ciągu roku przez każdą administrację jest mniejsza lub równa 1.000. Jeśli liczba przesyłek CCRI (IBRS) zwracanych w ciągu roku przekracza 1.000 dla jednej administracji, kompensata uwzględnia liczbę przesyłek zwróconych przez obie współdziałające administracje.

5. Rozliczanie opłat za usługę CCRI (IBRS)

5.1 Sporządzanie wykazów przesyłek CN 09 i CN 10

5.1.1. Po przekazaniu ostatniej odsyłki w każdym miesiącu, urząd wymiany pochodzenia przesyłek CCRI (IBRS) sporządza, w podziale na urzędy wymiany przeznaczenia, na podstawie danych zawartych w kartach listowych CN 31, wykaz wysłanych przesyłek CCRI (IBRS) na formularzu CN 09. Przesyła następnie te wykazy do swego centralnego zarządu.

5.1.1.1 Jeśli karta listowa CN 31 nie zawiera żadnych danych dotyczących masy zwróconych przesyłek CCRI (IBRS), przyjmuje się dla przesyłki masę równą 5 gramów.

5.1.2 Dla każdej administracji kraju przeznaczenia przesyłek CCRI (IBRS), administracja kraju nadania sporządza kwartalnie, na podstawie danych zawartych w wykazach CN 09 i w podziale na urzędy pochodzenia oraz urzędy przeznaczenia i w danym przypadku w podziale na drogę kierowania, wykaz zbiorczy przesyłek CN 10.

5.1.3 Wykazy CN 09 przekazuje się administracji kraju przeznaczenia jako udokumentowanie wykazu zbiorczego CN 10.

5.2 Przesyłanie i uznawanie wykazów przesyłek CN 09 i CN 10

5.2.1 Wykaz zbiorczy CN 10 przesyła się w dwóch egzemplarzach do administracji krajów przeznaczenia przesyłek CCRI (IBRS) w terminie sześciu miesięcy po zakończeniu kwartału, którego on dotyczy.

5.2.2 Po jego uznaniu, administracja kraju przeznaczenia przesyłek CCRI (IBRS) zwraca jeden egzemplarz do administracji, która go sporządziła. Jeśli dana administracja nie otrzymała żadnego sprostowania w terminie trzech miesięcy, licząc od dnia wysłania, uważa ona ten wykaz za przyjęty na mocy prawa. Jeśli w wyniku sprawdzenia ujawnione zostaną rozbieżności, poprawiony wykaz CN 09 powinien być dołączony jako dowód do należycie poprawionego i uznanego wykazu zbiorczego CN 10. Jeśli administracja kraju nadania przesyłek CCRI (IBRS) kwestionuje zmiany naniesione do tego wykazu CN 09, potwierdza rzeczywiste dane przesyłając fotokopie formularzy CN 31 sporządzonych przez urząd pochodzenia w chwili wysyłania spornych odsyłek.

5.2.3 Administracje mogą uzgodnić, aby wykazy CN 09 i CN 10 były sporządzane przez administrację kraju przeznaczenia przesyłek CCRI (IBRS). W tym przypadku dostosowuje się odpowiednio procedurę uznania przewidzianą w ustępie 5 punkt 2.1 i ustępie 5 punkt 2.2.

5.3 Sporządzanie, przesyłanie i zatwierdzanie rachunków za usługę CCRI (IBRS)

5.3.1 Obowiązek sporządzenia rachunków spoczywa na administracji - wierzycielu, która przesyła je do administracji - dłużnika.

5.3.2 Rachunki szczegółowe sporządza się na formularzu CN 19 na podstawie różnicy między kwotami obliczonymi dla liczby i masy przesyłek CCRI (IBRS) otrzymanych i wysłanych, które wynikają z wykazów zbiorczych CN 10.

5.3.3 Rachunek szczegółowy CN 19 przesyła się w dwóch egzemplarzach do administracji - dłużnika możliwie jak najszybciej po zakończeniu roku, którego dotyczy.

5.3.4 Administracja - dłużnik nie ma obowiązku uznawania rachunków szczegółowych, które nie zostaną jej przesłane w terminie osiemnastu miesięcy po upływie roku rozliczeniowego.

5.3.5 Jeśli administracja, która przesłała rachunek szczegółowy nie otrzymała żadnego sprostowania w terminie trzech miesięcy, licząc od dnia wysłania, rachunek ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

5.3.6 Administracja - wierzyciel ma prawo ująć rachunki szczegółowe CN 19 w rachunku ogólnym CN 52, na warunkach określonych w artykule RE 1105 ustęp 5.

5.4 Rozrachunek ogólny i płatności z tytułu opłat za usługę CCRI (IBRS)

5.4.1 Artykuł RE 1302 ma zastosowanie do opłat za usługę CCRI (IBRS), dla których administracja - wierzyciel sporządza wykaz CN 20.

Artykuł RE 410

Usługa międzynarodowej korespondencji handlowej z odpowiedzią - odpowiedź na poziomie lokalnym

1. Administracje mogą dwustronnie uzgodnić, aby świadczyć fakultatywną usługę "CCRI (IBRS) - odpowiedź na poziomie lokalnym" albo w obrocie wzajemnym lub tylko w jednym kierunku (usługa zwrotna).

2. Usługa CCRI (IBRS) - odpowiedź na poziomie lokalnym opiera się na tej samej zasadzie co usługa CCRI (IBRS), z taką różnicą, że opłacone z góry odpowiedzi prezentują się w takiej samej formie jak odpowiedzi handlowe w obrocie krajowym administracji, w której są nadawane. Administracja pocztowa kraju nadania doręcza te odpowiedzi na adres skrytki pocztowej umieszczonej na jej terytorium, wyjmuje je z tej skrytki i wysyła do administracji kraju pochodzenia poczty międzynarodowej.

3. Warunki funkcjonowania tej usługi uzgadnia się dwustronnie między zainteresowanymi administracjami, na podstawie wytycznych określonych przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych).

Artykuł RE 411

Międzynarodowe kupony na odpowiedź

1. Przewidziana w artykule 20 Konwencji wartość kuponu na odpowiedź wynosi 0,61 SDR (DTS).

2. Międzynarodowe kupony na odpowiedź wykonuje się według wzoru CN 01. Są one drukowane pod nadzorem Biura Międzynarodowego na specjalnym papierze ze znakiem wodnym przedstawiającym wielkie litery "UPU". Na kuponach drukuje się nazwę kraju pochodzenia. Poza tym, znajduje się na nich wydrukowany standardowy kod kreskowy Światowego Związku Pocztowego, który zawiera kod ISO 3166 kraju, datę drukowania i ustaloną przez Biuro Międzynarodowe cenę sprzedaży wyrażoną w SDR (DTS).

3. Każda administracja ma prawo podawać za pomocą nadruku cenę sprzedaży na kuponach na odpowiedź lub prosić Biuro Międzynarodowe, aby cena ta została na nich umieszczona w chwili drukowania.

4. Termin wymiany kuponów na odpowiedź jest nieograniczony. Przy ich wymianie urzędy pocztowe upewniają się co do autentyczności dokumentów, sprawdzając w szczególności obecność znaków wodnych. Odmawia się przyjęcia jako nieważnych kuponów na odpowiedź, na których wydrukowany tekst nie odpowiada tekstowi oficjalnemu. Na wymienionych kuponach na odpowiedź umieszcza się odcisk datownika urzędu dokonującego wymiany.

5. Wymienione kupony na odpowiedź zwraca się do Biura Międzynarodowego w pakietach po tysiąc lub po sto sztuk. Przesyła się je razem z wykazem CN 03 sporządzonym w dwóch egzemplarzach, podając ich ogólną liczbę i ogólną wartość. Wartość oblicza się według stawki przewidzianej w ustępie 1. W przypadku zmiany tej stawki, wszystkie kupony na odpowiedź wymienione przed datą wprowadzenia jej w życie są przesyłane w jednej przesyłce mogącej wyjątkowo zawierać niepełny pakiet; dołącza się do nich specjalny wykaz CN 03 uwzględniający poprzednią wartość.

6. Po sprawdzeniu przez Biuro Międzynarodowe, wykaz CN 03, z naniesionymi odpowiednio datą i podpisem, zwraca się do administracji pocztowych. Z wymienionych kuponów na odpowiedź odczytuje się dane za pomocą czytnika optycznego i rejestruje się je w informatycznym systemie rozliczeniowym, który tworzy zawiadomienia o płatności dla administracji, które wymieniły kupony. Biuro Międzynarodowe dokonuje następnie płatności na podstawie tych zawiadomień.

7. Biuro Międzynarodowe przyjmuje także uszkodzone kupony na odpowiedź, o ile co najmniej część kodów kreskowych pozwala na określenie ich wartości, przesyłane przy oddzielnym wykazie CN 03, sporządzonym w dwóch egzemplarzach.

Artykuł RE 412

Warunki przyjmowania i znakowanie przesyłek zawierających łatwo psujące się substancje biologiczne (w tym próbki diagnostyczne)

1. Łatwo psujące się substancje biologiczne, w tym próbki diagnostyczne, które nie należą do rodzaju substancji wywołujących zakażenie, przyjmuje się na warunkach podanych poniżej.

1.1 Nadawcy powinni upewnić się czy przesyłki zostały przygotowane w sposób gwarantujący ich dotarcie do miejsca przeznaczenia w dobrym stanie. Przesyłki nie powinny w czasie przewozu stanowić żadnego niebezpieczeństwa dla osób lub zwierząt.

1.2 Opakowanie powinno składać się z następujących elementów:

1.2.1 wewnętrznego opakowania zawierającego:

1.2.1.1 jeden lub kilka pierwszych szczelnych pojemników;

1.2.1.2 drugie szczelne opakowanie;

1.2.1.3 z wyjątkiem substancji stałych, materiał pochłaniający, w ilości wystarczającej do wchłonięcia całej zawartości, który powinien być umieszczony pomiędzy pierwszym lub pierwszymi pojemnikami a drugim opakowaniem; jeśli w drugim opakowaniu znajduje się kilka pierwszych pojemników, wówczas każdy z nich należy opakować;

1.2.2 zewnętrznego opakowania o trwałości odpowiadającej przewidywanej pojemności, masie i wykorzystaniu pojemnika; opakowania te powinny mieć co najmniej 100 milimetrów w ich najmniejszym ogólnym zewnętrznym wymiarze.

1.3 Każde całe opakowanie powinno móc wytrzymać próby na upuszczenie z wysokości zalecane w Przepisach technicznych Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO), z tym, że wysokość upuszczenia nie powinna być mniejsza niż 1,2 metra.

1.4 Opis zawartości, przedmiot po przedmiocie, powinien być umieszczony między drugim opakowaniem a jego zewnętrzną ścianką.

1.5 Przesyłki powinny być opakowane zgodnie z następującymi specyfikacjami. 1.5.1 Substancje liofilizowane

1.5.1.1 Pierwszymi opakowaniami powinny być szklane ampułki zamknięte termicznie (płomieniem) lub szklane flakony hermetycznie zamknięte kauczukiem i zaopatrzone w metalowe pieczęcie.

1.5.2 Płyny lub ciała stałe

1.5.2.1 Substancje przewożone w temperaturze otoczenia lub w wyższej temperaturze. Pierwsze pojemniki powinny być wykonane tylko ze szkła, metalu lub tworzywa sztucznego. W celu zapewnienia szczelności, należy stosować skuteczne środki takie jak zgrzewanie na gorąco, korki uszczelniające lub metalowe kapsle. Jeśli pojemniki zamyka się za pomocą nakrętek, powinny zostać wzmocnione taśmą samoprzylepną.

1.5.2.2 Substancje przewożone w stanie schłodzonym lub zamrożonym. Lód lub inne środki chłodzące, które nie są produktami niebezpiecznymi według Przepisów technicznych Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO), powinny być umieszczone na zewnątrz drugiego lub drugich opakowań. Przewiduje się użycie wsporników wewnętrznych dla zapewnienia równowagi drugiego opakowania, gdy nastąpiłoby roztopienie się środka chłodzącego. Jeśli stosuje się lód, zewnętrzne opakowanie powinno być szczelne. Pierwsze i drugie opakowanie nie powinny odkształcać się pod wpływem temperatury stosowanego środka chłodzącego lub temperatur i ciśnień, którym mogłyby być poddane pojemnik i drugie opakowanie podczas przewozu lotniczego, jeśli chłodzenie przestałoby działać.

1.6 Pierwszy pojemnik lub drugie opakowanie stosowane przy łatwo psujących się substancjach biologicznych, w tym próbkach diagnostycznych, powinny być odporne na działanie temperatur w przedziale od -40° i +55° C, a jeśli chodzi o płyny, powinny być odporne, bez utraty szczelności, na działanie ciśnienia wewnętrznego wywołującego różnicę ciśnień równą co najmniej 95 kPa.

1.7 Pierwsze pojemniki nie powinny przekraczać objętości 500 mililitrów, a ogólna objętość zewnętrznego opakowania nie powinna być większa niż 4 litry.

1.8 Na zewnętrznym opakowaniu jak również na materiale osłaniającym przesyłkę należy umieścić napis "Echantillon de diagnostic" lub "Diagnostic specimen" (Próbka diagnostyczna") i należy zaopatrzyć je na stronie, na której są umieszczone adresy laboratoriów wysyłającego i przeznaczenia, w jedną z nalepek koloru fioletowego z następującym napisem i symbolem:

grafika

(Wymiary 62 x 44 mm)

Artykuł RE 413

Warunki przyjmowania i znakowanie przesyłek zawierających substancje wywołujące zakażenie

1. Łatwo psujące się substancje biologiczne wywołujące zakażenie, które wywołują zakażenie u człowieka lub zwierząt albo które w sposób uzasadniony mogą za takie uchodzić, powinny być zgłoszone jako "substancje wywołujące zakażenie" (po francusku: substances infectueuses", po angielsku: "infectious substances").

2. Nadawcy substancji wywołujących zakażenie powinni upewnić się czy przesyłki zostały przygotowane w sposób gwarantujący ich dotarcie do miejsca przeznaczenia w dobrym stanie. Przesyłki nie powinny w czasie przewozu stanowić żadnego niebezpieczeństwa dla osób lub zwierząt.

3. Opakowanie powinno składać się z następujących elementów:

3.1 wewnętrznego opakowania zawierającego:

3.1.1 jeden lub kilka pierwszych szczelnych pojemników;

3.1.2 drugie szczelne opakowanie;

3.1.3 z wyjątkiem substancji stałych, materiał pochłaniający, w ilości wystarczającej do wchłonięcia całej zawartości, który powinien być umieszczony pomiędzy pierwszym lub pierwszymi pojemnikami a drugim opakowaniem; jeśli w drugim opakowaniu znajduje się kilka pierwszych pojemników, wówczas każdy z nich należy opakować;

3.2 zewnętrznego opakowania o trwałości odpowiadającej przewidywanej pojemności, masie i wykorzystaniu pojemnika; opakowania powinny mieć co najmniej 100 milimetrów w ich najmniejszym ogólnym zewnętrznym wymiarze.

4. Opakowanie powinno, co zostanie potwierdzone w badaniach, przejść z powodzeniem standardowe próby zalecane w Przepisach technicznych Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO). Opakowania zewnętrzne powinny zostać oznaczone zgodnie z przepisami w zakresie znakowania opakowań ONZ.

5. Opis zawartości, przedmiot po przedmiocie, powinien być umieszczony między drugim opakowaniem a jego zewnętrzną ścianką.

6. Substancje wywołujące zakażenie powinny być opakowane zgodnie z następującymi specyfikacjami.

6.1 Substancje liofilizowane

6.1.1 Pierwszymi pojemnikami powinny być szklane ampułki zamknięte termicznie (płomieniem) lub szklane flakony hermetycznie zamknięte kauczukiem i zaopatrzone w metalowe pieczęcie.

6.2 Płyny lub ciała stałe

6.2.1 Substancje przewożone w temperaturze otoczenia lub w wyższej temperaturze. Pierwsze pojemniki powinny być wykonane tylko ze szkła, metalu lub tworzywa sztucznego. W celu zapewnienia szczelności, należy stosować skuteczne środki takie jak zgrzewanie na gorąco, korki uszczelniające lub metalowe kapsle. Jeśli pojemniki zamyka się za pomocą nakrętek, powinny zostać wzmocnione taśmą samoprzylepną.

6.2.2 Substancje przewożone w stanie schłodzonym lub zamrożonym. Lód, suchy lód lub inne środki chłodzące powinny być umieszczone na zewnątrz drugiego lub drugich opakowań. Należy przewidzieć użycie wsporników wewnętrznych dla utrzymania drugiego lub drugich opakowań w pierwotnej pozycji, gdy nastąpiłoby roztopienie się lodu lub suchego lodu. Jeśli stosuje się lód, zewnętrzne opakowanie powinno być szczelne, a jeśli stosuje się suchy lód, zewnętrzne opakowanie powinno umożliwiać ulatnianie się dwutlenku węgla. Pierwszy pojemnik i drugie opakowanie powinny zachować swoją nienaruszalność pod wpływem działania temperatury stosowanego środka chłodzącego jak również temperatur i ciśnień, którym mogłyby być poddane pojemnik i drugie opakowanie podczas przewozu lotniczego, jeśli chłodzenie przestałoby działać.

7. Pierwszy pojemnik lub drugie opakowanie stosowane przy substancjach wywołujących zakażenie, powinny być odporne, bez utraty szczelności, na działanie ciśnienia wewnętrznego wywołującego różnicę ciśnień równą co najmniej 95 kPa i na działanie temperatur w przedziale od -40° i +55° C.

8. Maksymalna ilość netto, jaką może zawierać zewnętrzne opakowanie, wynosi 50 mililitrów lub 50 miligramów.

9. Na zewnętrznych opakowaniach należy umieścić następujące informacje:

9.1 ogólne określenie substancji, po którym następuje nazwa techniczna (biologiczna) substancji i odpowiadający jej numer ONZ, poprzedzony literami "UN";

9.2 nazwisko i adres osoby (nazwę i adres firmy), która zajmuje się wysyłaniem substancji wywołującej zakażenie i nazwisko (nazwę) adresata;

9.3 nazwisko i numer telefonu osoby odpowiedzialnej za wysyłkę.

10. Zewnętrzne opakowanie powinno być zaopatrzone na stronie, na której umieszczone są adresy odpowiednio upoważnionych laboratoriów wysyłającego i przeznaczenia, w nalepkę z napisem "Substance infectieuse" lub "Infectious substance" ("Substancja wywołująca zakażenie"). Nalepka ta ma kształt rombu o wymiarach 10 x 10 centymetrów lub 5 x 5 centymetrów z czarnymi literami na białym tle. W górnej części nalepki znajduje się symbol przyjęty dla oznaczenia substancji wywołujących zakażenie, a w dolnej części napis "Substance infectieuse. En cas de dommage ou de fuite, avertir immédiatement les autorités de santé publique" lub "Infectious substance. In case of damage or leakage immediately notify public health authority" ("Substancja wywołująca zakażenie. W przypadku uszkodzenia lub wycieku, należy niezwłocznie powiadomić władze sanitarne"). Wzory nalepek przedstawiono poniżej:

grafika

10.1 Jeśli stosuje się suchy lód do chłodzenia przesyłki, należy użyć nalepki "Divers" lub "Miscellaneous" ("Różne"). Nalepka ta ma kształt rombu o minimalnych wymiarach 10 x 10 centymetrów, tak jak przedstawiają to poniższe rysunki.

grafika

10.2 Na cały przewóz lotniczy, należy sporządzić dokument przewozowy zgodny z Przepisami technicznymi Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) lub przepisów Stowarzyszenia Międzynarodowego Transportu Lotniczego (IATA) dotyczących niebezpiecznych towarów. Poza tym, na wykazie zdawczym CN 38, który odpowiada takiej przesyłce należy umieścić następujący napis: "Marchandises dangereuses faisant l'objet de la declaration ci-jointe des expediteurs" lub "Dangerous Goods as par attached shipper's declaration" ("Niebezpieczne towary stanowiące przedmiot załączonej deklaracji nadawców").

10.3 Jeśli chodzi o worki zawierające tylko substancje wywołujące zakażenie i oznaczone przez specjalne nalepki "Substance infectieuse" lub "Infectious substances" ("Substancja wywołująca zakażenie"), władze pocztowe powinny przekazać je liniom lotniczym nie zamykając ich za pomocą pieczęci.

Artykuł RE 414

Warunki przyjmowania i znakowanie przesyłek zawierających substancje promieniotwórcze

1. Przesyłki zawierające substancje promieniotwórcze, których zawartość i opakowanie są zgodne z zaleceniami Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej przewidującymi specjalne wyjątki dla niektórych rodzajów przesyłek, dopuszczone są do przewozu przez pocztę po uprzednim uzyskaniu zezwolenia kompetentnych organów kraju nadania.

2. Opakowanie zewnętrzne przesyłek zawierających substancje promieniotwórcze powinno być wyraźnie i trwale oznaczone przez nadawcę poprzez umieszczenie napisu: "Matierés radioactives. Quantités admises au transport par la poste" lub "Radioactive materials. Quantities permitted for movement by post" ("Substancje promieniotwórcze. Ilości dopuszczone do przewozu przez pocztę") i odpowiedniego numeru ONZ. Ponadto na opakowaniu zewnętrznym, poza nazwiskiem (nazwą) i adresem nadawcy, należy napisać wielkimi literami żądanie zwrotu przesyłek w przypadku ich niedoręczenia.

3. Nadawca powinien podać na wewnętrznym opakowaniu swoje nazwisko (nazwę) i adres oraz informację o zawartości przesyłki.

4. Napis "Matierés radioactives. Quantités admises au transport par la poste" lub "Radioactive materials. Quantities permitted for movement by post" ("Substancje promieniotwórcze. Ilości dopuszczone do przewozu przez pocztę") należy przekreślić z urzędu w przypadku zwrotu opakowania do miejsca nadania.

5. Administracje mogą wyznaczyć urzędy pocztowe specjalnie powołane do przyjmowania przesyłek zawierających substancje promieniotwórcze.

Wersja angielska

Rozdział  5

Postanowienia szczególne

Artykuł RE 501

Postępowanie z przesyłkami przyjętymi niezgodnie z przepisami

1. Przesyłki, które zostały przyjęte niezgodnie z przepisami i które nie różnią się w sposób zasadniczy od warunków określonych w artykule 10 Konwencji, jeśli chodzi o klasyfikację lub masę i od warunków określonych w niniejszym Regulaminie, jeśli chodzi o zawartość, wymiary, wygląd i przepisowe oznaczenia, powinny jednak być doręczone adresatom bez dopłaty. Przyjęte niezgodnie z przepisami przesyłki zawierające łatwo psujące się substancje biologiczne lub substancje promieniotwórcze, które nie spełniają postanowień artykułów 26 i 44 Konwencji, mogą także zostać doręczone adresatom, jeśli przepisy kraju przeznaczenia na to zezwalają. Jeśli doręczenie przyjętych niezgodnie z przepisami przesyłek jest niewłaściwe lub niemożliwe, należy zwrócić je do administracji kraju nadania.

2. Z przesyłkami zawierającymi przedmioty wymienione w artykule 25 od ustępu 2 punkt 1 do ustępu 2 punkt 4 Konwencji i przyjętymi do przewozu niezgodnie z przepisami, postępuje się według ustawodawstwa kraju administracji nadania lub przeznaczenia, która stwierdzi ich obecność.

3. Administracja kraju przeznaczenia może doręczyć adresatowi część zawartości, która nie podlega zakazom.

4. W przypadku, gdy przesyłka przyjęta do przewozu niezgodnie z przepisami nie jest ani zwrócona do miejsca nadania, ani doręczona adresatowi, administracja kraju nadania powinna zostać niezwłocznie poinformowana o sposobie postępowania z taką przesyłką. Informacja powinna podawać w sposób precyzyjny na podstawie jakiego zakazu zajęto przesyłkę oraz przedmioty. Podobna informacja powinna towarzyszyć przyjętej niezgodnie z przepisami przesyłce zwracanej do miejsca nadania.

5. W przypadku zajęcia przesyłki pocztowej przyjętej do przewozu niezgodnie z przepisami, administracja kraju przeznaczenia powinna poinformować o tym administrację kraju nadania, przesyłając protokół CN 13.

6. Ponadto, każdy kraj członkowski ma prawo odmowy przewozu przez swoje terytorium w tranzycie otwartym przesyłek listowych innych niż listy, kartki pocztowe i druki dla ociemniałych (cekogramy), nie spełniających wymagań prawnych dotyczących warunków ich publikacji lub rozpowszechniania w tym kraju. Przesyłki takie zwraca się do administracji kraju nadania.

Artykuł RE 502

Warunki dosyłania przesyłek

1. Sposoby dosyłania

1.1 Przesyłki adresowane do odbiorców, którzy zmienili adres, uważa się za przesyłki adresowane bezpośrednio z miejsca nadania do nowego miejsca przeznaczenia.

1.2 Każda przesyłka z podaną wartością kierowana do adresata, który wyjechał do innego kraju, może być dosłana, jeśli ten kraj wykonuje taką usługę z krajem pierwszego miejsca przeznaczenia. W przeciwnym przypadku, przesyłka jest zwracana niezwłocznie do administracji kraju nadania w celu wydania jej nadawcy.

1.3 Dosyłanie z jednego kraju do drugiego ma miejsce tylko wtedy, gdy przesyłki spełniają warunki wymagane dla nowego przewozu. Odnosi się to także do przesyłek adresowanych pierwotnie do miejscowości znajdujących się wewnątrz kraju.

1.4 Przy dosyłaniu, urząd dosyłający umieszcza odcisk swego datownika na przedniej stronie przesyłek w kształcie kartek i na odwrotnej stronie wszystkich innych rodzajów przesyłek.

1.5 Przesyłki zwykłe lub polecone zwracane do nadawców w celu uzupełnienia lub sprostowania adresu nie uważa się, przy ich powtórnym nadaniu, za przesyłki dosyłane. Traktuje się je jako nowe przesyłki, podlegające nowej opłacie.

1.6 Jeśli próba doręczenia przez specjalnego posłańca przesyłki ekspresowej pod podany adres nie powiodła się, to urząd dosyłający przekreśla nalepkę lub napis "Expres" ("Ekspres") dwoma grubymi poziomymi kreskami.

1.7 Każda administracja może ustalić termin dosyłania odpowiadający terminowi obowiązującemu w jej obrocie krajowym.

2. Kierowanie

2.1 Przesyłki priorytetowe i przesyłki lotnicze dosyła się do nowego miejsca przeznaczenia najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

2.2 Inne przesyłki dosyła się środkami transportu wykorzystywanymi normalnie do przewozu przesyłek niepriorytetowych lub lądowo-morskich (włączając przesyłki S.A.L.). Mogą one być dosyłane jako priorytetowe lub lotnicze na specjalne żądanie odbiorcy, jeśli zobowiąże się on uiścić różnicę w opłacie pocztowej za nowy przewóz priorytetowy lub lotniczy. W tym przypadku, różnica opłaty pocztowej jest pobierana, w zasadzie, przy doręczaniu przesyłki i zatrzymuje ją administracja doręczająca. Wszystkie przesyłki mogą być także dosyłane najszybszą drogą, jeśli różnicę w opłacie pocztowej uiszcza osoba trzecia w urzędzie dosyłającym. Dosyłanie takich przesyłek najszybszą drogą wewnątrz kraju przeznaczenia odbywa się zgodnie z przepisami tego kraju.

2.3 Za dosłanie lotnicze lub priorytetowe na warunkach ustalonych w ustępie 2, administracje pobierające opłaty złożone mogą ustanowić opłaty specjalne, nie przekraczające opłat złożonych.

3. Ustalenie opłaty

3.1 Przesyłki nie opłacone lub niedostatecznie opłacone za ich pierwszy odcinek drogi obciąża się taką opłatą, jaka zostałaby określona, gdyby były one wysłane bezpośrednio z miejsca nadania do nowego miejsca przeznaczenia.

3.2 Przesyłki prawidłowo opłacone za pierwszy odcinek drogi, ale za które nie uiszczono opłaty przed ich dosłaniem za dalszy odcinek drogi, są obciążone dopłatą odpowiadającą różnicy między opłatą już uiszczoną, a opłatą jaka zostałaby pobrana, gdyby przesyłki zostały wysłane od razu z miejsca nadania do nowego miejsca przeznaczenia. Do tej dopłaty dodaje się opłatę manipulacyjną za przesyłki nie opłacone lub niedostatecznie opłacone. W przypadku dosyłania drogą lotniczą lub priorytetową przesyłki obciąża się ponadto za dalszy odcinek drogi dopłatą opłatą złożoną lub opłatą specjalną, zgodnie z ustępem 2 punkt 2 i ustępem 2 punkt 3.

3.3 Przesyłki, które pierwotnie były przewożone wewnątrz kraju jako zwolnione od opłat pocztowych, obciąża się opłatą, którą należałoby pobrać, gdyby przesyłki te były kierowane bezpośrednio z miejsca nadania do nowego miejsca przeznaczenia. Do opłaty tej dodaje się opłatę manipulacyjną za przesyłki nie opłacone lub niedostatecznie opłacone.

3.4 W przypadku dosyłania do innego kraju, należy anulować następujące opłaty:

3.4.1 opłatę za wydanie przesyłki adresowanej na "poste restante";

3.4.2 opłatę za przedstawienie do kontroli celnej;

3.4.3 opłatę za składowanie;

3.4.4 opłatę prowizyjną;

3.4.5 uzupełniającą opłatę za ekspres;

3.4.6 opłatę za doręczenie adresatom pakiecików.

3.5 Opłaty celne i inne należności, których umorzenia nie można było uzyskać przy dosyłaniu lub zwrocie do miejsca nadania, są egzekwowane, drogą pobrania, od administracji nowego miejsca przeznaczenia. W tym przypadku, administracja pierwotnego kraju przeznaczenia dołącza do przesyłki zawiadomienie wyjaśniające i przekaz pobraniowy (wzór TFP 3 Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych). Jeśli nie świadczy się usługi za pobraniem w obrocie między zainteresowanymi administracjami, to należności, o których mowa, są ścigane na drodze korespondencyjnej.

3.6 Dosyłane przesyłki listowe doręcza się adresatom po uiszczeniu opłat, jakimi są one obciążone przy wysyłaniu, po nadejściu lub w trakcie przewozu w następstwie dosłania poza pierwszy odcinek. Adresaci uiszczają także opłaty celne lub inne opłaty specjalne, jakich nie anulowała administracja kraju dosyłającego.

4. Dosyłanie zbiorowe

4.1 Przesyłki zwykłe dosyłane do tej samej osoby, która zmieniła miejsce pobytu, można włożyć do dostarczonych przez administrację kopert zbiorczych CN 14. Na kopertach tych należy umieścić tylko nazwisko (nazwę) i nowy adres odbiorcy.

4.2 Jeśli liczba przesyłek dosyłanych zbiorowo to uzasadnia, można wykorzystać worek. W tym przypadku, wymagane szczegóły należy umieścić na specjalnej chorągiewce dostarczonej przez administrację, wydrukowanej na ogół według tego samego wzoru co koperty CN 14.

4.3 Nie można wkładać do tych kopert lub worków przesyłek podlegających kontroli celnej. Wyłącza się także przesyłki, których kształt, objętość i masa mogłyby spowodować ich rozdarcie.

4.4 Koperty zbiorcze CN 14 i worki użyte do zbiorowego dosyłania korespondencji kieruje się do nowego miejsca przeznaczenia drogą przeznaczoną dla przesyłek indywidualnych.

4.5 Kopertę lub worek należy okazać urzędowi dosyłającemu w stanie otwartym. Urząd dosyłający pobiera, w razie potrzeby, dopłaty, którymi dosyłane przesyłki mogłyby być obciążone. Jeśli dopłata nie została uiszczona, to opłatę, jaka ma być pobrana przy doręczeniu, podaje się na przesyłkach. Po sprawdzeniu urząd dosyłający zamyka kopertę lub worek. W danym przypadku, umieszcza on na kopercie lub na chorągiewce worka odcisk stempelka "T" w celu wskazania, że należy pobrać opłaty od wszystkich lub części dosyłanych przesyłek.

4.6 Po nadejściu do miejsca przeznaczenia, koperta lub worek mogą być otwarte, a ich zawartość sprawdzona przez urząd doręczający, który pobiera, w razie potrzeby, nie uiszczone dopłaty. Opłatę manipulacyjną za nie opłacone lub niedostatecznie opłacone przesyłki pobiera się tylko jeden raz za wszystkie przesyłki umieszczone w kopertach lub workach.

4.7 Przesyłki zwykłe adresowane do marynarzy lub pasażerów przebywających na tym samym statku lub do osób uczestniczących w zbiorowej podróży mogą być także traktowane zgodnie z postanowieniami określonymi od ustępu 4 punkt 1 do ustępu 4 punkt 6. W tym przypadku, na kopertach lub na chorągiewkach worków należy umieścić adres statku (agencji żeglugi lub biura podróży, itp.), któremu koperty lub worki powinny być doręczone.

Artykuł RE 503

Przesyłki niedoręczalne. Zwrot do kraju nadania lub do nadawcy i termin przechowywania

1. Przypadek ogólny

1.1 Wymienione w artykule 28 Konwencji przesyłki niedoręczalne zwraca się do kraju nadania, z zachowaniem przepisów kraju przeznaczenia.

1.2 Przesyłki, których adresat odmówił przyjęcia lub gdy ich doręczenie jest niemożliwe, powinny być zwracane bezzwłocznie.

1.3 Inne nie doręczone przesyłki przechowuje administracja kraju przeznaczenia w okresie ustalonym w jej przepisach. Jednakże, termin przechowywania nie może przekroczyć jednego miesiąca, z wyjątkiem szczególnych przypadków, w których administracja kraju przeznaczenia uważa za niezbędne przedłużenie go do maksimum dwóch miesięcy. Zwrot do kraju nadania powinien nastąpić w krótszym terminie, jeśli nadawca zastrzegł to sobie, umieszczając odpowiednią wskazówkę na stronie adresowej w języku znanym w kraju przeznaczenia.

2. Postępowania specjalne

2.1 Niedoręczalne przesyłki w obrocie krajowym dosyła się za granicę, celem zwrócenia ich nadawcy tylko wówczas, jeśli spełniają one warunki nowego przewozu. To samo dotyczy przesyłek w obrocie międzynarodowym, jeśli nadawca przeniósł się do innego kraju.

2.2 Nie zwraca się kartek pocztowych, na których nie ma adresu nadawcy. Jednakże, polecone kartki pocztowe powinny być zawsze zwracane.

2.3 Zwrot niedoręczalnych druków do miejsca nadania nie jest obowiązkowy, o ile nadawca nie zażądał zwrotu, umieszczając na przesyłce wskazówkę w języku znanym w kraju przeznaczenia. Jednakże, administracje dołożą starań, aby dokonać takiego zwrotu do nadawcy lub należycie go o tym poinformować, w przypadku powtarzalnych nieudanych prób doręczenia lub w przypadku przesyłek masowych. Polecone druki i książki powinny być zawsze zwracane.

2.4 Jako niedoręczalne powinny być uważane przesyłki przeznaczone do osób trzecich:

2.4.1 adresowane do służb dyplomatycznych lub konsularnych i zwrócone przez nie urzędowi pocztowemu jako nie podjęte;

2.4.2 adresowane do hoteli, wynajętych mieszkań, agencji przewoźników lotniczych lub morskich i zwrócone do urzędu pocztowego z powodu niemożności doręczenia ich adresatom.

2.5 W żadnym przypadku, wymienionych w ustępie 2 punkt 4 przesyłek nie należy uważać za nowe przesyłki, za które trzeba pobrać opłatę pocztową.

3. Kierowanie

3.1 Jeśli kraj dokonujący zwrotu nie ma już połączeń lądowo-morskich, powinien zwrócić niedoręczalne przesyłki najwłaściwszym środkiem przewozu, z którego sam korzysta.

3.2 Przesyłki priorytetowe, listy lotnicze i lotnicze kartki pocztowe zwraca się do kraju nadania najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

3.3 Niedoręczalne przesyłki lotnicze, inne niż listy lotnicze i lotnicze kartki pocztowe, zwraca się do kraju nadania środkami transportu używanymi normalnie do przewozu przesyłek niepriorytetowych lub lądowo-morskich (w tym S.A.L.), z wyjątkiem:

3.3.1 przypadku przerwy w obiegu tych środków transportu;

3.3.2 jeśli administracja kraju przeznaczenia systematycznie obiera drogę lotniczą dla zwrotu takich przesyłek.

3.4 Przy dokonywanym na żądanie nadawcy zwrocie przesyłek do kraju nadania drogą priorytetową lub lotniczą, stosuje się przez analogię artykuł RE 502 ustęp 2 punkt 2 i ustęp 3.

4. Postępowanie z przesyłkami

4.1 Przed zwróceniem do administracji kraju nadania przesyłek nie doręczonych z jakiegokolwiek powodu, urząd przeznaczenia powinien podać, po francusku, przyczynę niedoręczenia. Wyraźną i zwięzłą informację o przyczynie umieszcza się, o ile to możliwe, na przedniej stronie przesyłki, w następującej formie: "inconnu"/"unknown" ("nieznany"), "refus"é/"refused" ("odmówił przyjęcia"), "déménagé"/"moved" ("wyprowadził się"), "non réclamé"/"unclaimed" ("nie podjął"), "adresse insuffisante"/"address incomplete" ("niewystarczający adres"), itp. Na kartkach pocztowych i drukach w kształcie kartek, przyczynę niedoręczenia podaje się w prawej części przedniej strony.

4.2 Informację tę podaje się za pomocą odcisku stempelka lub przyklejonej, właściwie wypełnionej, nalepki CN 15. Każda administracja może dodać w jej własnym języku tłumaczenie przyczyny niedoręczenia i inne przydatne informacje. W obrocie między administracjami, które wyraziły na to zgodę, informacje te można podawać w jednym wybranym języku. Tak samo, odręczne adnotacje o niedoręczeniu odnotowane przez pracowników poczty lub przez urzędy pocztowe można, w takim przypadku, uznać za wystarczające.

4.3 Urząd przeznaczenia powinien przekreślić dotyczące go fragmenty adresu w taki sposób, aby można je było odczytać oraz powinien umieścić napis "Retour"/"Return" ("Zwrot") na przedniej stronie przesyłki obok nazwy urzędu nadania. Urząd przeznaczenia powinien ponadto umieścić odcisk swojego datownika na odwrotnej stronie wysyłanych w kopertach przesyłek priorytetowych i listów oraz na przedniej stronie kartek pocztowych.

4.4 Niedoręczalne przesyłki zwraca się do urzędu wymiany kraju nadania albo pojedynczo, albo w specjalnej wiązance oznaczonej "Envois non distribuables"/"undeliverable items" ("Niedoręczalne przesyłki") w taki sam sposób jak postępuje się z przesyłkami przeznaczonymi do tego kraju. Niedoręczalne zwykłe przesyłki, na których znajdują się wystarczające informacje do dokonania ich zwrotu, odsyła się bezpośrednio do nadawcy.

4.5 Nie doręczone przesyłki z podaną wartością należy zwrócić jak najszybciej, nie później niż w terminach określonych w ustępie 1 punkt 3. Przesyłki te wpisuje się do karty wartościowej CN 16 i umieszcza w pakiecie, kopercie lub worku z nalepką "Valeurs déclarées"/"Insured items" ("Podane wartości").

4.6 Z przesyłkami niedoręczalnymi zwracanymi do kraju nadania postępuje się zgodnie z artykułem RE 502 ustęp 3.

Artykuł RE 504

Postępowanie z żądaniami wycofania przesyłek z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu

1. Przygotowanie żądania

1.1 Przy zgłaszaniu każdego żądania wycofania przesyłek z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu, nadawca wypełnia formularz CN 17. Jeden formularz może być użyty dla kilku przesyłek nadanych w tym samym czasie, w tym samym urzędzie, przez tego samego nadawcę do tego samego adresata.

1.2 Zgłaszając takie żądanie w urzędzie pocztowym, nadawca powinien wykazać swą tożsamość i okazać dowód nadania, jeśli taki został wydany. Administracja kraju nadania jest odpowiedzialna za sprawdzenie tożsamości.

1.3 Nadawca może zgłosić żądanie drobnej korekty adresu (bez zmiany nazwiska (nazwy) lub określenia adresata) bezpośrednio w urzędzie przeznaczenia. W takim przypadku nie pobiera się opłaty przewidzianej w artykule 29 ustęp 3 Konwencji.

1.4 Każda administracja może domagać się, poprzez zawiadomienie skierowane do Biura Międzynarodowego, aby wymiana dotyczących jej żądań CN 17 odbywała się za pośrednictwem jej centralnego zarządu albo specjalnie wyznaczonego urzędu. Zawiadomienie to powinno zawierać nazwę tego urzędu.

1.5 Administracje, które korzystają z możliwości przewidzianej w ustępie 1 punkt 4, pokrywają wszystkie koszty, które mogą wyniknąć z przesyłania w ich służbie drogą pocztową lub telekomunikacyjną informacji wymienianych z urzędem przeznaczenia. Zastosowanie środka łączności telekomunikacyjnej lub podobnej usługi jest obowiązkowe, jeśli nadawca użył takiego środka, a nie można powiadomić urzędu przeznaczenia na czas drogą pocztową.

1.6 Jeśli przesyłka znajduje się jeszcze w kraju nadania, to żądanie jest traktowane zgodnie z przepisami tego kraju.

2. Opłaty

2.1 Maksymalna kwota przewidzianej w artykule 29 ustęp 3 Konwencji opłaty specjalnej, jaką nadawca winien zapłacić za każde żądanie wynosi 1,31 SDR (TDS).

2.2 Żądanie przesyła się drogą pocztową lub środkami łączności telekomunikacyjnej na koszt nadawcy. Warunki przekazania żądania i postanowienia dotyczące użycia środka łączności telekomunikacyjnej podane są poniżej w ustępie 4.

2.3 Za każde żądanie wycofania z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu dotyczących kilku przesyłek nadanych w tym samym czasie, w tym samym urzędzie, przez tego samego nadawcę do tego samego adresata, pobiera się tylko jeden raz opłaty przewidziane w ustępie 2 punkt 1 i w ustępie 2 punkt 2.

3. Przesyłanie żądania drogą pocztową

3.1 Jeśli żądanie ma być przesłane drogą pocztową do formularza CN 17 dołącza się w miarę możliwości dokładne faksymile koperty lub adresu figurującego na przesyłce i wysyła się bezpośrednio do urzędu przeznaczenia w przesyłce poleconej najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

3.2 Jeśli wymiana żądań odbywa się za pośrednictwem centralnych zarządów, to w nagłych przypadkach urząd nadania może wysłać kopię żądania bezpośrednio do urzędu przeznaczenia. Urząd ten powinien uwzględnić żądania wysłane bezpośrednio. Dane przesyłki wyłącza się z doręczenia do czasu nadejścia żądania z centralnego zarządu.

3.3 Po otrzymaniu formularza CN 17, urząd przeznaczenia poszukuje zgłoszonej przesyłki i podejmuje niezbędne działania.

3.4 Urząd przeznaczenia powiadamia bezzwłocznie urząd nadania o sposobie załatwienia każdego żądania wycofania przesyłek z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu za pomocą kopii formularza CN 17, wypełnionego należycie w części "Réponse du bureau de destination" ("Odpowiedź urzędu przeznaczenia") i wysłanego najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską). Urząd nadania informuje osobę, która zgłosiła żądanie. Podobnie postępuje się w następujących poniższych przypadkach:

3.4.1 poszukiwnia pozostały bezowocne;

3.4.2 przesyłka została już doręczona adresatowi;

3.4.3 przesyłka została skonfiskowana, zniszczona lub zajęta.

3.5 Przesyłkę niepriorytetową lub lądowo-morską zwracaną do kraju nadania na skutek zgłoszenia żądania jej wycofania z obiegu pocztowego, wysyła się drogą priorytetową lub lotniczą tylko wtedy, gdy nadawca zobowiązuje się do uiszczenia odpowiedniej różnicy w opłacie pocztowej. Jeśli przesyłka w następstwie zgłoszenia żądania zmiany lub korekty adresu jest dosyłana drogą priorytetową lub lotniczą, to różnica w opłacie pocztowej odpowiadająca nowemu odcinkowi drogi jest pobierana od adresata i pozostaje w administracji kraju doręczenia.

4. Przesyłanie żądania środkami łączności telekomunikacyjnej

4.1 Jeśli żądanie ma być przesłane środkami łączności telekomunikacyjnej, formularz CN 17 składa się w odpowiedniej służbie zobowiązanej do przekazania szczegółów urzędowi pocztowemu przeznaczenia. Nadawca powinien uiścić odpowiednią opłatę za tę usługę.

4.2 Po otrzymaniu wiadomości przekazanych środkami łączności telekomunikacyjnej, urząd przeznaczenia poszukuje zgłoszonej przesyłki i podejmuje niezbędne działania.

4.3 Każde żądanie zmiany lub korekty adresu przesyłki z podaną wartością przekazane środkami łączności telekomunikacyjnej wymaga potwierdzenia pocztowego, najbliższą pocztą w sposób przewidziany w ustępie 3 punkt 1. Na formularzu CN 17 powinien zostać umieszczony w nagłówku wyraźny napis "Confirmation de la demande transmise par voie des télécommunications du ..." ("Potwierdzenie żądania przesłanego środkami łączności telekomunikacyjnej z dnia ..."). Czekając na to potwierdzenie, urząd przeznaczenia ogranicza się do zatrzymania przesyłki. Jednakże, administracja kraju przeznaczenia może, na własną odpowiedzialność, nadać dalszy bieg żądaniu przekazanemu środkami łączności telekomunikacyjnej nie czekając na potwierdzenie pocztowe.

4.4 W obrocie między dwoma krajami, które przyjęły taką procedurę, nadawca może zażądać, aby powiadomienie o dyspozycjach wydanych przez urząd przeznaczenia zostało mu przekazane środkami łączności telekomunikacyjnej. Nadawca winien uiścić odpowiednią opłatę. Jeśli korzysta się z telegramów, winien on uiścić opłatę obliczoną za piętnaście wyrazów taryfowych. Jeśli korzysta się z teleksu, od nadawcy pobiera się, w zasadzie, opłatę w takiej samej kwocie, jaką uiszcza on za wysłanie żądania teleksem.

4.5 Jeśli nadawca żądania przesłanego środkami łączności telekomunikacyjnej prosił o powiadomienie go podobnymi środkami łączności, to odpowiedź wysyła się taką drogą do urzędu nadania. Urząd nadania możliwie jak najszybciej powiadamia nadawcę. Tak samo postępuje się, jeśli żądanie przesłane środkami łączności telekomunikacyjnej nie jest wystarczająco dokładne do niezawodnego zidentyfikowania przesyłki.

Artykuł RE 505

Wycofanie z obiegu pocztowego. Zmiana lub korekta adresu. Przesyłki nadane w kraju innym niż kraj, który przyjmuje żądanie

1. Każdy urząd, który przyjmuje żądanie wycofania przesyłek z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu, zgłaszane zgodnie z artykułem 29 ustęp 2 Konwencji, sprawdza tożsamość nadawcy przesyłki. Upewnia się zwłaszcza czy adres nadawcy znajduje się w miejscu do tego przeznaczonym na formularzu CN 17. Następnie wysyła formularz CN 17 do urzędu nadania lub przeznaczenia przesyłki.

2. Jeżeli żądanie dotyczy przesyłki poleconej lub przesyłki z podaną wartością, nadawca winien przedstawić dowód nadania, a na formularzu CN 17 należy umieścić napis "Vu l'original de récépissé de dépôt" ("Widziano oryginał dowodu nadania"). Na dowodzie nadania, przed oddaniem go nadawcy, wpisuje się następujcą uwagę: "Demande de retrait (de modification ou de correction d'adresse) déposée le ... au bureau de ..." ["Żądanie wycofania z obiegu pocztowego (zmiany lub korekty adresu) zgłoszone w dniu ... w urzędzie ..."]. Obok tego napisu umieszcza się odcisk datownika urzędu, który przyjmuje żądanie. Następnie formularz CN 17 wysyła się do urzędu przeznaczenia za pośrednictwem urzędu nadania przesyłki.

3. Każde żądanie przekazane środkami łączności telekomunikacyjnej, zgłoszone zgodnie z warunkami przewidzianymi w ustępie 1, wysyła się bezpośrednio do urzędu przeznaczenia przesyłki. Jednakże, jeśli dotyczy ono przesyłki poleconej lub przesyłki z podaną wartością formularz CN 17 z napisami "Vu l'original du récépissé de depôt" ("Widziano oryginał dowodu nadania") i "Demande transmise par voie des télécommunications déposée le ...au bureau de ..." ("Żądanie przesłane środkami łączności telekomunikacyjnej zgłoszone w dniu ... w urzędzie ...") powinien być także wysłany do urzędu nadania przesyłki. Po sprawdzeniu danych, urząd nadania wpisuje bardzo wyraźnie w nagłówku formularza CN 17 uwagę: Confirmation de la demande transmise par voie des télécommunications du ..." ("Potwierdzenie żądania przesłanego środkami łączności telekomunikacyjnej z dnia ...") i przesyła go do urzędu przeznaczenia. Urząd przeznaczenia zatrzymuje przesyłkę poleconą lub przesyłkę z podaną wartością do czasu otrzymania tego potwierdzenia.

4. W celu poinformowania nadawcy, urząd przeznaczenia przesyłki powiadamia urząd, który przyjął żądanie o sposobie jego wykonania. Jednakże, w przypadku przesyłki poleconej lub z podaną wartością, powiadomienie to należy przekazać za pośrednictwem urzędu nadania przesyłki. W przypadku wycofania przesyłki z obiegu pocztowego, załącza się ją do tego powiadomienia.

5. Postanowienia artykułu RE 504 stosuje się przez analogię do urzędu, który przyjmuje żądanie i do jego administracji.

Artykuł RE 506

Postępowanie z reklamacjami

1. Zasady

1.1 W terminie podanym w artykule 30 Konwencji, reklamacje zostają przyjęte natychmiast po zgłoszeniu problemu przez nadawcę lub przez adresata. Jednakże, jeśli reklamacja nadawcy dotyczy nie doręczonej przesyłki, a nie upłynął jeszcze przewidziany termin jej przesłania, należy poinformować nadawcę o tym terminie.

2. Przygotowanie żądania

2.1 Każda reklamacja wymaga sporządzenia formularza CN 08.

2.2 Do formularza CN 08 należy dołączyć, o ile to możliwe, faksymile adresu przesyłki. Formularz reklamacyjny winien być wypełniony z podaniem wszystkich wymaganych danych i w sposób bardzo czytelny. Pożądane jest pisanie wielkimi literami alfabetu łacińskiego i cyframi arabskimi lub jeszcze lepiej - na maszynie do pisania.

2.3 Jeśli reklamacja odnosi się do przesyłki za pobraniem, dołącza się poza tym duplikat przekazu TFP 3 Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych.

2.4 Jeden formularz można wypełnić dla kilku przesyłek nadanych w tym samym czasie, w tym samym urzędzie, przez tego samego nadawcę i przesyłanych tą samą drogą do tego samego adresata.

2.5 Każda administracja może domagać się, poprzez zawiadomienie skierowane do Biura Międzynarodowego, aby dotyczące jej służby reklamacje CN 08 były kierowane do centralnego zarządu albo do specjalnie wyznaczonych jednego lub kilku urzędów.

2.6 Administracja, która jako pierwsza otrzymuje formularz CN 08 i dowody rzeczowe od klienta, powinna bezwzględnie zakończyć swoje postępowanie w terminie dziesięciu dni i przesłać formularz CN 08 wraz z dowodami rzeczowymi do danej administracji. Formularz i dowody należy zwrócić do administracji, skąd pochodzi reklamacja możliwie jak najszybciej, ale nie później niż w terminie dwóch miesięcy od daty pierwotnej reklamacji lub trzydziestu dni, licząc od tej daty, jeśli reklamacja została wysłana faksem lub innym środkiem elektronicznym. Załącza się oświadczenie adresata, sporządzone na formularzu CN 18, potwierdzające nieotrzymanie reklamowanej przesyłki. Po upływie ustalonego okresu, przesyła się faksem, pocztą elektroniczną lub innym środkiem łączności telekomunikacyjnej odpowiedź do administracji kraju nadania na koszt administracji kraju przeznaczenia.

2.7 Odpowiedzi na reklamacje przesłane faksem lub pocztą elektroniczną powinny być przekazywane, w miarę możliwości, za pomocą tych samych środków.

2.8 Jeżeli nadawca zwraca uwagę na to, że mimo poświadczenia doręczenia otrzymanego od administracji kraju przeznaczenia, adresat twierdzi, że nie otrzymał poszukiwanej przesyłki, postępuje się jak następuje. Na życzenie wyrażone przez administrację kraju nadania, administracja kraju przeznaczenia jest zobowiązana potwierdzić fakt doręczenia listem potwierdzeniem odbioru CN 07 lub innym sposobem, podpisanym zgodnie z artykułem RE 406 ustęp 3 punkt 1 lub RE 407 ustęp 1 punkt 2, stosownie do okoliczności.

3. Reklamacje dotyczące przesyłek zwykłych lub przesyłek z poświadczonym doręczeniem

3.1 Urząd, który przyjmuje reklamację, przesyła ją bezpośrednio do odpowiedniego urzędu. Ten po uzyskaniu niezbędnych informacji od nadawcy lub adresata, zależnie od okoliczności, przesyła formularz CN 08 do urzędu, który go sporządził. Przesyłanie odbywa się w miarę możliwości faksem lub pocztą elektroniczną bez dodatkowych opłat dla klienta, a jeśli nie, to przesyłanie odbywa się drogą pocztową. W tym ostatnim przypadku formularz wysyła się w kopercie bez pisma przewodniego najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

3.2 Jeśli reklamacja została uznana za uzasadnioną, to urząd który sporządził formularz CN 08 przesyła go do centralnego zarządu swego kraju do dalszego zbadania.

4. Reklamacje dotyczące przesyłek poleconych i przesyłek z podaną wartością

4.1 Przy reklamacjach dotyczących przesyłek poleconych wymienianych w systemie kartowania sumarycznego, nie ma potrzeby wpisywania na formularzu reklamacyjnym CN 08 numeru i daty wysłania odsyłki. Administracje mogą uzgodnić między sobą sposób przekazywania sobie tych informacji, na formularzu CN 08 lub w innej formie. Przesyłanie odbywa się w miarę możliwości faksem lub pocztą elektroniczną, bez dodatkowych opłat dla klienta, a jeśli nie, to przesyłanie odbywa się drogą pocztową. W tym przypadku formularz wysyła się z urzędu bez pisma przewodniego i zawsze najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

4.2 Jeśli administracja kraju nadania lub administracja kraju przeznaczenia życzy sobie tego, reklamację przesyła się bezpośrednio z urzędu nadania do urzędu przeznaczenia.

4.3 Jeśli po otrzymaniu reklamacji, centralny zarząd kraju przeznaczenia lub specjalnie wyznaczony właściwy urząd jest w stanie dostarczyć informacje o ostatecznym losie przesyłki, wypełnia on formularz CN 08 w części zatytułowanej "Renseignement a fournir par le service de destination" ("Informacje, jakich udziela służba przeznaczenia"). W przypadku opóźnionego doręczenia, przechowywania lub zwrotu do kraju nadania, na formularzu CN 08 podaje się krótką informację o przyczynie.

4.4 Administracja, która nie może udowodnić ani doręczenia przesyłki, ani prawidłowego jej przekazania innej administracji, nakazuje bezzwłocznie przeprowadzenie niezbędnego dochodzenia. Na formularzu CN 08 w części zatytułowanej "Réponse définitive" ("Ostateczna odpowiedź") powinna ona obowiązkowo podać swoją decyzję dotyczącą odpowiedzialności.

4.5 Formularz CN 08, należycie wypełniony w sposób opisany w ustępie 4 punkt 3 i ustępie 4 punkt 4, zwraca się w miarę możliwości faksem lub pocztą elektroniczną, a jeśli nie to najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) do urzędu, który go sporządził.

4.6 Z wyjątkiem przypadków przesyłek z podaną wartością, reklamacje dotyczące przesyłek, które były przewożone w tranzycie przez jedną lub kilka administracji pośredniczących opracowuje się bezpośrednio między krajem nadania i krajem ostatecznego przeznaczenia, bez konsultowania kraju lub krajów pośredniczących. W przypadkach gdy konsultacja ta powinna być utrzymana, administracja kraju pośredniczącego, przekazująca reklamację CN 08 następnej administracji, zobowiązana jest poinformować o tym administrację kraju nadania za pomocą formularza CN 21. Jeśli w terminie jednego miesiąca administracja kraju nadania nie otrzymała zawiadomienia CN 21, kieruje do danej administracji przypomnienie poparte kopią formularza CN 08.

4.7 Jeśli reklamacja nie została zwrócona w terminie jednego miesiąca, przesyła do centralnego zarządu kraju przeznaczenia duplikat formularza CN 08 zawierający dane o drodze kierowania. Na duplikacie należy wyraźnie umieścić napis "Duplicata" ("Duplikat") i podać także datę wysłania pierwotnej reklamacji.

5. Żądania przesłania reklamacji telegramem, teleksem lub przesyłką EMS

5.1 Jeśli żąda się telgraficznego przesłania reklamacji, to zamiast formularza CN 08 wysyła się telegram albo do centralnego zarządu kraju przeznaczenia, albo do specjalnie wyznaczonego właściwego urzędu. Od osoby zgłaszającej reklamację pobiera się opłatę telegraficzną.

5.2 Jeśli zgłoszone zostało żądanie wysłania reklamacji przesyłką EMS, to od osoby zgłaszającej reklamację można pobrać opłaty obowiązujące normalnie dla tej usługi.

5.3 W obrocie między dwoma krajami, które przyjęły taką procedurę, nadawca może zażądać powiadomienia go telegramem o sposobie załatwienia jego reklamacji. W tym przypadku, nadawca winien uiścić opłatę za telegram obliczoną za piętnaście wyrazów taryfowych. Jeśli korzysta się z teleksu, od nadawcy pobiera się, w zasadzie, opłatę w takiej samej kwocie, jaką uiszcza on za wysłanie reklamacji teleksem. Na zasadzie wzajemności, nie pobiera się opłaty za odpowiedź przesłaną innymi środkami łączności telekomunikacyjnej lub przesyłką EMS.

5.4 Jeśli reklamacja przesłana telegramem lub teleksem nie pozwala ustalić losu przesyłki poleconej lub przesyłki z podaną wartością, reklamację należy przesłać ponownie drogą pocztową przed rozstrzygnięciem sprawy odszkodowania. Sporządza się wówczas formularz CN 08, z którym należy postępować zgodnie z procedurą przedstawioną od ustępu 4 punkt 1 do ustępu 4 punkt 7.

Artykuł RE 507

Reklamacje dotyczące przesyłek nadanych w innym kraju

1. Jeśli reklamacja dotyczy przesyłki nadanej w innym kraju, formularz CN 08 wysyła się do centralnego zarządu lub do specjalnie wyznaczonego urzędu administracji kraju pochodzenia przesyłki. Dowód nadania winien zostać przedstawiony, ale nie załącza się go do formularza CN 08. Na formularzu należy umieścić napis "Vu récépissé de dépôt n° ... délivré le ... par le bureau de ..."("Widziano dowód nadania nr ... wydany w dniu ... przez urząd ...").

2. Formularz powinien nadejść do administracji kraju nadania w terminie przewidzianym na przechowywanie dokumentów.

Wersja angielska

Rozdział  6

Zagadnienia celne

Artykuł RE 601

Przesyłki podlegające kontroli celnej

1. Przesyłki podlegające kontroli celnej powinny być zaopatrzone w nagumowaną nalepkę CN 22 lub w przywiązaną chorągiewkę według tego samego wzoru. Nagumowaną nalepkę CN 22 umieszcza się na stronie adresowej, o ile to możliwe w jej górnym lewym rogu, w danym przypadku poniżej nazwiska (nazwy) i adresu nadawcy. Za zgodą administracji kraju nadania, użytkownicy mogą stosować koperty lub opakowania, które w miejscu przewidzianym na umieszczenie nalepki CN 22 mają zamiast niej wydrukowane faksymile nalepki. Wymiary i kolor powinny być takie same jak nalepki CN 22. Jeśli zadeklarowana przez nadawcę wartość zawartości przekracza 300 SDR (DTS) lub jeśli nadawca sobie tego życzy, do przesyłek dołącza się także ustaloną liczbę oddzielnych egzemplarzy deklaracji celnych CN 23. W tym przypadku, na przesyłce umieszcza się tylko górną część nalepki CN 22.

2. Deklaracje celne CN 23 przytwierdza się w sposób trwały do zewnętrznej części przesyłki, najlepiej w przezroczystej, samoprzylepnej kopercie. Wyjątkowo, deklaracje te można, jeśli nadawca sobie tego życzy, włożyć do przesyłek poleconych wysyłanych w zamkniętych kopertach zawierających wartości wymienione w artykule 25 ustęp 5 punkt 1 Konwencji lub do przesyłek z podaną wartością.

3. Pakieciki podlegają obowiązkowo, we wszystkich przypadkach, formalnościom przewidzianym w ustępie 1.

4. W przypadku worków M, nalepkę CN 22 umieszcza się na chorągiewce adresowej, jeśli żąda tego kraj przeznaczenia. Jeśli zadeklarowana przez nadawcę wartość zawartości przekracza 300 SDR (DTS) lub jeśli nadawca sobie tego życzy, a chorągiewce adresowej umieszcza się tylko górną część nalepki CN 22, a deklaracje celne CN 23 przytwierdza się do tej samej chorągiewki. Na życzenie administracji kraju przeznaczenia, deklaracje celne przytwierdza się do jednej z przesyłek umieszczonych w worku.

5. Brak nalepki CN 22 nie może w żadnym przypadku spowodować zwrotu do urzędu nadania przesyłek z zawartością druków, surowic, szczepionek, łatwo psujących się substancji biologicznych, substancji promieniotwórczych, jak również pilnie potrzebnych, trudno dostępnych lekarstw.

6. Zawartość przesyłki należy szczegółowo wymienić w deklaracji celnej CN 23. Nie przyjmuje się opisów o charakterze ogólnym.

7. Administracje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności z tytułu deklaracji celnych. Wyłącznie nadawca ponosi odpowiedzialność za wypełnienie deklaracji celnych. Jednakże, administracje powinny dołożyć wszelkich starań, aby poinformować swych klientów o sposobach dopełnienia formalności celnych, a w szczególności dokładnego wypełnienia nalepek CN 22 i deklaracji celnych tak, aby ułatwić szybką odprawę celną przesyłek.

Artykuł RE 602

Opłata za przedstawienie do kontroli celnej

1. Maksymalna kwota opłaty specjalnej przewidzianej w artykule 31 ustęp 2 Konwencji dla przesyłek podlegających kontroli celnej w kraju nadania lub w kraju przeznaczenia wynosi 2,61 SDR (DTS). Za każdy worek M, opłata specjalna nie może przekroczyć 3,27 SDR (DTS).

Artykuł RE 603

Umarzanie opłat celnych i innych należności

1. Administracje pocztowe zobowiązują się występować do właściwych służb swego kraju o umorzenie opłat celnych i innych należności ciążących na przesyłkach:

1.1 zwracanych do miejsca nadania;

1.2 zniszczonych z powodu całkowitego uszkodzenia zawartości;

1.3 dosyłanych do trzeciego kraju.

Wersja angielska

Rozdział  7

Odpowiedzialność administracji pocztowych

Artykuł RE 701

Stosowanie odpowiedzialności administracji pocztowych

1. Odpowiedzialność administracji pocztowych dotyczy zarówno przesyłek przewożonych w tranzycie otwartym jak też przesyłek kierowanych w odsyłkach zamkniętych.

2. Administracje pocztowe, które zobowiązują się do ponoszenia ryzyka związanego z działaniem siły wyższej, odpowiadają wobec nadawców przesyłek nadanych w ich kraju za szkody spowodowane działaniem siły wyższej w czasie całego przewozu przesyłek. Zobowiązanie obejmuje także dosyłanie lub zwrot do miejsca nadania.

3. Administracja, w służbie której miało miejsce zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie powinna zdecydować, zgodnie z ustawodawstwem swego kraju, czy to zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie przypisuje się okolicznościom związanym z działaniem siły wyższej. O okolicznościach tych powiadamiana jest administracja kraju nadania, jeśli sobie tego życzy.

4. Kwota odszkodowania przewidziana w artykule 34 ustęp 2 punkt 1 Konwencji w przypadku zaginięcia, całkowitego ograbienia lub całkowitego uszkodzenia przesyłki poleconej wynosi 30 SDR (DTS). W przypadku zaginięcia, całkowitego ograbienia lub całkowitego uszkodzenia poleconego worka M odszkodowanie wynosi 150 SDR (DTS).

5. Administracje, które uczestniczą w wymianie przesyłek za pobraniem odpowiadają, do wysokości kwoty pobrania za doręczenie przesyłek za pobraniem bez zainkasowania pieniędzy lub zainkasowania sumy niższej niż kwota pobrania. Administracje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności z tytułu opóźnień, jakie mogą powstać w inkasowaniu i przesyłaniu pieniędzy.

Artykuł RE 702

Doręczanie ograbionej lub uszkodzonej przesyłki z podaną wartością

1. Urząd, który doręcza ograbioną lub uszkodzoną przesyłkę z podaną wartością sporządza protokół CN 24 z komisyjnego sprawdzenia i przedstawia go, o ile to możliwe, adresatowi do podpisania. Jeden egzemplarz protokołu wręcza się adresatowi, lub w przypadku odmowy przyjęcia przesyłki albo dosyłania, dołącza się go do przesyłki. Drugi egzemplarz przechowuje administracja, która sporządziła protokół.

2. Egzemplarz protokołu CN 24 sporządzonego zgodnie z artykułem RE 826 ustęp 10 punkt 2 dołącza się do przesyłki i postępuje się, w przypadku doręczenia, według przepisów kraju przeznaczenia. W przypadku odmowy przyjęcia przesyłki, egzemplarz ten pozostaje dołączony do przesyłki.

3. Jeżeli przepisy krajowe tego wymagają, przesyłkę z którą postąpiono zgodnie z ustępem 1, zwraca się do nadawcy, jeżeli adresat odmawia podpisania protokołu CN 24.

Artykuł RE 703

Stwierdzenie odpowiedzialności nadawcy

1. Administracja, która stwierdza szkodę powstałą z winy nadawcy, informuje o tym administrację kraju nadania, do której należy wszczęcie, w danym przypadku, postępowania przeciwko nadawcy.

Artykuł RE 704

Termin wypłaty odszkodowania

1. Wypłata odszkodowania powinna być dokonana możliwie jak najszybciej, jednakże nie później niż w terminie trzech miesięcy, licząc od dnia następnego po dniu złożenia reklamacji.

Artykuł RE 705

Wypłata odszkodowania z urzędu

1. Zwrot formularza CN 08, którego części zatytułowane "Renseignements á fournir par les services intermédiaires" ("Informacje, jakich udziela służba pośrednicząca"), "Renseignements á fournir par le service de destination" ("Informacje, jakich udziela służba przeznaczenia") i "Réponse définitive" ("Odpowiedź ostateczna") nie zostały uzupełnione, nie może być uważany jako odpowiedź ostateczna w rozumieniu artykułu 37 ustęp 3 Konwencji.

2. Administracje pocztowe, które wniosły zastrzeżenia do Protokołu końcowego Konwencji dotyczące stosowania artykułu 37 ustęp 3 Konwencji powinny powiadomić o terminie, nie dłuższym niż sześć miesięcy, w jakim rozstrzygną sprawę w sposób ostateczny.

Artykuł RE 706

Sposoby ustalania odpowiedzialności administracji pocztowych

1. Administracja kraju pośredniczącego lub przeznaczenia jest, aż do chwili przedstawienia dowodu przeciwnego i z zastrzeżeniem artykułu 41 ustęp 2 Konwencji, zwolniona od wszelkiej odpowiedzialności:

1.1 jeśli przestrzegała postanowień dotyczących sprawdzania odsyłek i stwierdzania nieprawidłowości;

1.2 jeśli może udowodnić, że została poinformowana o reklamacji po zniszczeniu dokumentów służbowych dotyczących poszukiwanej przesyłki, ponieważ upłynął termin ich przechowywania; zastrzeżenie to nie narusza praw osoby zgłaszającej reklamację;

1.3. jeśli, w przypadku indywidualnego wpisywania przesyłek poleconych, nie można ustalić prawidłowego doręczenia poszukiwanej przesyłki, ponieważ administracja kraju nadania nie wpisała szczegółowo przesyłek poleconych do karty listowej CN 31 lub CN 32 albo do list specjalnych CN 33.

2. Do chwili przedstawienia dowodu przeciwnego, administracja wysyłająca przesyłkę z podaną wartością nie ponosi żadnej odpowiedzialności, jeśli urząd wymiany, któremu przekazano przesyłkę, nie przesłał, najbliższą pocztą po sprawdzeniu, protokołu CN 24 stwierdzającego brak lub naruszenie albo całego pakietu wartościowego, albo samej przesyłki.

3. Jeśli ograbienie lub uszkodzenie przesyłki z podaną wartością zostało stwierdzone w kraju przeznaczenia lub w przypadku zwrotu do nadawcy - w kraju nadania, do administracji tego kraju należy udowodnienie, że:

3.1 ani pakiet, koperta lub worek i ich zamknięcie, ani opakowanie i zamknięcie przesyłki nie nosiły widocznych śladów ograbienia lub uszkodzenia;

3.2 stwierdzona w czasie nadania masa nie uległa zmianie.

4. Jeżeli wymieniony w ustępie 3 dowód został dostarczony, żadna z innych zainteresowanych administracji nie może uchylić się od swojej części odpowiedzialności, powołując się na fakt, że przekazała przesyłkę następnej administracji, a ta nie zgłosiła zastrzeżeń.

5. Jeśli przesyłka polecona lub przesyłka z podaną wartością zaginęła, została ograbiona lub uszkodzona w okolicznościach związanych z działaniem siły wyższej, administracja, na terytorium której lub w służbach której powstała szkoda, jest odpowiedzialna wobec administracji kraju nadania tylko wówczas, gdy obie administracje przyjmują na siebie ponoszenie ryzyka związanego z działaniem siły wyższej.

Artykuł RE 707

Odzyskiwanie wypłaconych odszkodowań od przewoźników lotniczych

1. Gdy zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie miało miejsce w służbie przewoźnika lotniczego, kwota odszkodowania wypłaconego nadawcy odzyskiwana jest od przewoźnika.

1.1 przez administrację kraju nadania, jeśli ta reguluje należne opłaty za przewóz bezpośrednio linii lotniczej;

1.2 przez administrację, która pobrała opłaty za przewóz, jeśli administracja kraju nadania nie reguluje bezpośrednio opłat linii lotniczej; kwota odszkodowania wypłaconego nadawcy będzie zwrócona administracji kraju nadania przez administrację, która pobrała opłaty za przewóz.

Artykuł RE 708

Zwrot odszkodowania administracji, która je wypłaciła

1. Administracja odpowiedzialna lub na rachunek której dokonano wypłaty powinna zwrócić administracji wypłacającej kwotę odszkodowania przekazaną uprawnionej osobie. Procedury rozliczeniowe, jakich należy przestrzegać, są opisane w artykułach RE 709 i RE 710.

2. Jeżeli odszkodowanie powinno być pokryte przez kilka administracji, całość należnego odszkodowania powinna być przekazana administracji wypłacającej przez pierwszą administrację, która należycie przyjęła reklamowaną przesyłkę ale nie może udowodnić jej prawidłowego przekazania następnej służbie. Do administracji tej należy dochodzenie od innych współodpowiedzialnych administracji zwrotu ewentualnego udziału każdej z nich w odszkodowaniu wypłaconym uprawnionej osobie.

3. Administracja, której odpowiedzialność została należycie ustalona i która początkowo uchyliła się od zapłacenia odszkodowania, powinna przyjąć na siebie pokrycie wszystkich dodatkowych kosztów wynikających z nieuzasadnionej zwłoki w płatności.

Artykuł RE 709

Rozliczanie odszkodowań między administracjami pocztowymi

1. Niezwłocznie po wypłaceniu odszkodowania administracja, która dokonała wypłaty powinna poinformować odpowiedzialną administrację o dniu i kwocie dokonanej płatności. Jeśli rok po dniu wysłania upoważnienia do wypłaty odszkodowania administracja wypłacająca nie powiadomiła o dacie i kwocie wypłaty lub nie obciążyła rachunku odpowiedzialnej administracji, to upoważnienie traktuje się jako niebyłe. Administracja , która je otrzymała, nie ma już prawa domagać się zwrotu ewentualnie wypłaconego odszkodowania.

2. Jeżeli odpowiedzialność została uznana, a także w przypadku przewidzianym w artykule 37 ustęp 3 Konwencji, kwotę odszkodowania można również pobrać z urzędu od administracji odpowiedzialnej drogą dowolnego rozliczenia bądź bezpośrednio, bądź za pośrednictwem administracji, która regularnie prowadzi rozliczenia z odpowiedzialną administracją.

3. Jeżeli dowód doręczenia dostarczono po upływie terminu przewidzianego w artykule RE 704 ustęp 1, wypłacone odszkodowanie obciąża administrację kraju pośredniczącego lub kraju przeznaczenia, jeśli wypłaconej kwoty nie można z jakiejkolwiek przyczyny odzyskać od nadawcy.

4. Jeżeli nadawca lub adresat odbierze odnalezioną przesyłkę po zwróceniu kwoty wypłaconego odszkodowania, kwotę tę przekazuje się w ciągu jednego roku, licząc od dnia jej oddania, administracji lub ewentualnie administracjom, które pokryły szkodę.

5. Administracje mogą uzgodnić okresowe rozliczanie odszkodowań wypłaconych uprawnionym osobom, jeśli odszkodowania te zostały uznane za uzasadnione.

6. Administracje kraju nadania i kraju przeznaczenia mogą uzgodnić między sobą, że całą kwotą odszkodowania obciąża się tę administrację, która powinna dokonać wypłaty uprawnionej osobie.

7. Zwrot kwoty odszkodowania administracji - wierzycielowi dokonuje się zgodnie z zasadami płatności przewidzianymi w artykule RE 1305.

Artykuł RE 710

Rozliczanie należnych sum z tytułu odszkodowania za przesyłki listowe

1. Jeśli należy obciążyć płatnościami odpowiedzialne administracje, to administracja - wierzyciel sporządza miesięcznie lub kwartalnie rachunki CN 48.

2. Rachunek CN 48 przesyła się w dwóch egzemplarzach do administracji - dłużnika najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) i nie później niż w ciągu dwóch miesięcy następujących po okresie, którego on dotyczy. Nie sporządza się rachunku zerowego.

3. Po sprawdzeniu i uznaniu, jeden egzemplarz rachunku CN 48 zwraca się do administracji - wierzyciela najpóźniej w ciągu dwóch miesięcy, licząc od dnia wysłania. Jeśli administracja - wierzyciel nie otrzymała żadnego sprostowania w wyznaczonym terminie, rachunek uważa się za przyjęty na mocy prawa.

4. W zasadzie, rachunki te powinny być rozliczane oddzielnie. Jednakże, administracje mogą uzgodnić, aby były one rozliczane razem z rachunkami szczegółowymi CN 51 lub z rachunkami ogólnymi CN 52 albo ewentualnie z rachunkami CP 75.

Wersja angielska

Rozdział  8

Warunki dotyczące przekazywania, kierowania i przyjmowania przesyłek

Artykuł RE 801

Pierwszeństwo postępowania z przesyłkami priorytetowymi i przesyłkami lotniczymi

1. Administracje są zobowiązane do kierowania połączeniami lotniczymi, które używają dla przewozu własnych przesyłek priorytetowych lub przesyłek lotniczych, także przesyłek tego rodzaju otrzymywanych od innych administracji.

2. Administracje krajów, które nie dysponują służbą lotniczą kierują przesyłki priorytetowe i przesyłki lotnicze najszybszymi połączeniami wykorzystywanymi przez pocztę. Odnosi się to także do przypadków, kiedy z jakiejkolwiek przyczyny kierowanie drogą lądowo-morską jest korzystniejsze niż kierowanie drogą lotniczą.

3. Każda administracja określa, w ramach swej umowy zawieranej z linią lotniczą, termin przekazywania przesyłek administracji kraju przeznaczenia. Pożądane jest, aby termin ten nie przekraczał jednej godziny, a maksymalnie dwóch. Administracja kraju przyjmującego stara się przyczyniać do przestrzegania tego ostatniego, przesyłając administracji kraju wysyłającego wyniki osiągnięć linii lotniczych w stosunku do przewidzianego terminu.

4. Administracje podejmują wszelkie niezbędne działania w celu:

4.1 zapewnienia najlepszych warunków przyjęcia i dalszego kierowania odsyłek zawierających przesyłki priorytetowe i przesyłki lotnicze;

4.2 dbanie o przestrzeganie porozumień zawieranych z przewoźnikami dotyczących priorytetu należnego takim odsyłkom;

4.3 przyspieszenia czynności związanych z przeprowadzeniem kontroli celnej przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych adresowanych do ich kraju;

4.4 ograniczenia do minimum czasu niezbędnego do kierowania do krajów przeznaczenia przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych nadanych w ich kraju oraz do doręczenia adresatom przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych nadchodzących z zagranicy. Pojedyncze przesyłki, które nadchodzą w odsyłce priorytetowej lub w listowej odsyłce lotniczej i na których nie ma oznaczeń dotyczących przewozu priorytetowego lub lotniczego określonych w artykule RE 206, powinny jednak być uważane za przesyłki priorytetowe lub przesyłki lotnicze i zostać umieszczone w strumieniu przesyłek krajowych poczty priorytetowej lub poczty lotniczej administracji kraju przeznaczenia.

5. Administracje krajów tranzytowych i krajów przeznaczenia powinny jednakowo traktować przesyłki priorytetowe i przesyłki lotnicze; administracje powinny także w ten sam sposób traktować lądowo-morskie przesyłki LC, jeśli nadawcy nie udostępnia się żadnej lepszej usługi. Podobnie, nie powinno być żadnej różnicy co do szybkości opracowywania między przesyłkami niepriorytetowymi, lądowo-morskimi przesyłkami AO i przesyłkami S.A.L.

Artkuł RE 802

Odsyłki

1. Odsyłki dzieli się następująco:

1.1 "Odsyłki lotnicze" (po francusku: "Dépeches-avion", po angielsku: "Airmails"), przewożone drogą lotniczą z zachowaniem priorytetu. Odsyłki lotnicze mogą zawierać przesyłki lotnicze i przesyłki priorytetowe.

1.2 "Odsyłki priorytetowe" (po francusku: "Dépeches prioritaire", po angielsku: Priority mails"), przewożone drogą lądowo-morską, ale mające taki sam priorytet jak odsyłki lotnicze. Odsyłki priorytetowe mogą zawierać przesyłki priorytetowe i przesyłki lotnicze.

1.3 "Odsyłki lądowo-morskie" przewożone drogą lotniczą (S.A.L.) (po francusku: "Dépeches-surface transportées par voie aérienne (S.A.L)", po angielsku: "Surface airlifted S.A.L. mails"), które zawierają przesyłki S.A.L. i przesyłki niepriorytetowe.

1.4 "Odsyłki lądowo-morskie" (po francusku: "Dépeches-surface", po angielsku: "Surface mails"), które zawierają przesyłki lądowo-morskie i przesyłki niepriorytetowe.

2. Odsyłki przewożone drogą lotniczą i drogą lądowo-morską zawierające tylko przesyłki nadawane w dużych ilościach nazywa się "odsyłkami masowymi" (po francusku, "dépeches de courrier en nombre", po angielsku: bulk mails").

2.1 Postanowienia niniejszego Regulaminu, mające zastosowanie do odsyłek wymienionych od ustępu 1 punkt 1 do ustępu 1 punkt 4, stosuje się także do odsyłek masowych przewożonych tą samą drogą lub tym samym sposobem kierowania, o ile nie przewidziano wyraźnie szczególnych postanowień.

Artykuł RE 803

Wymiana w odsyłkach zamkniętych

1. Odsyłki zamknięte powinny być sporządzane do kraju przeznaczenia, gdy liczba przesyłek wysyłanych w odsyłce lub w ciągu dnia (jeśli dokonuje się kilku wysyłek w ciągu dnia) przekracza limit dla przesyłek kierowanych w tranzycie otwartym, o którym mowa w artykule RE 804 niniejszego Regulaminu.

2. Wymianę przesyłek w odsyłkach zamkniętych reguluje wspólne porozumienie zawarte między zainteresowanymi administracjami. O ewentualnych zmianach w kierowaniu administracja kraju wysyłającego powiadamia administrację kraju przeznaczenia w jak najwcześniejszym terminie i jeśli możliwe przed datą wprowadzenia zmiany w życie.

3. Aby uczestniczyć w dobrym jakościowo kierowaniu poczty, każda administracja powinna sporządzać co najmniej trzy priorytetowe odsyłki listowe w ciągu tygodnia do każdego miejsca przeznaczenia. Jeżeli ilość i masa przesyłek nie uzasadniają takiej częstotliwości, należy przewidzieć kierowanie w tranzycie otwartym.

4. Administracje, za których pośrednictwem wysyła się odsyłki zamknięte powinny zostać powiadomione we właściwym czasie.

5. W przypadku gdy wyjątkowo duża liczba przesyłek zwykłych lub poleconych ma być wysłana do kraju, do którego poczta, jest zwykle kierowana w tranzycie otwartym, administracja kraju nadania jest upoważniona do sporządzenia odsyłek zamkniętych adresowanych do urzędów wymiany w kraju przeznaczenia. Administracja kraju nadania uprzedza o tym kraje tranzytowe i kraj przeznaczenia.

Artykuł 804

Tranzyt otwarty

1. Przekazywanie administracji kraju pośredniczącego przesyłek kierowanych w tranzycie otwartym należy ściśle ograniczyć do przypadków, gdy sporządzanie odsyłek zamkniętych do kraju przeznaczenia nie znajduje uzasadnienia. Przekazywanie w tranzycie otwartym przesyłek nie powinno być stosowane, jeśli średnia masa przesyłek przekracza regularnie 3 kilogramy w odsyłce lub w ciągu dnia (jeśli sporządza się kilka odsyłek w ciągu dnia).

2. Administracja kraju wysyłającego powinna porozumieć się z administracjami krajów pośredniczących czy droga, którą chce ona kierować swe przesyłki w tranzycie otwartym jest odpowiednia i powiadomić zainteresowane administracje o dacie rozpoczęcia wysyłania poczty w tranzycie otwartym. Przesyłki priorytetowe i przesyłki lotnicze wysyłane w tranzycie otwartym należy, w miarę możliwości, wysyłać do administracji, która sporządza odsyłki priorytetowe lub odsyłki lotnicze do administracji kraju przeznaczenia.

3. Przesyłki przekazywane w tranzycie otwartym kierowane drogą lądowo-morską podlegają opłatom tranzytowym, gdy ogólna masa przesyłek wysyłanych do określonego kraju przeznaczenia przekracza 3 kilogramy, bez względu na to czy przesyłki umieszczone są w tej samej odsyłce czy wysyłane są w ciągu dnia, jeśli sporządza się kilka odsyłek w ciągu dnia. W tym przypadku, stosuje się stawki znajdujące się w artykule RE 1002 powiększone o 10%.

4. W przypadku braku specjalnego porozumienia, wszystkie przesyłki nadane na pokładzie statku i nie włączone do zamkniętej odsyłki wymienionej w artykule 40 Konwencji, powinny być przekazane przez pracownika statku bezpośrednio do urzędu pocztowego w porcie, bez względu na to czy przesyłki te zostały ostemplowane na pokładzie czy też nie.

5. W przypadku braku specjalnego porozumienia, przesyłki wysyłane w tranzycie otwartym powinny być umieszczone w wiązankach w następujący sposób:

5.1 przesyłki priorytetowe przesyłane drogą lotniczą i przesyłki lotnicze łączy się w wiązanki oznaczone kartkami wiązankowymi CN 25;

5.2 przesyłki priorytetowe przesyłane drogą lądowo-morską, przesyłki niepriorytetowe i przesyłki lądowo-morskie łączy się w wiązanki oznaczone kartkami wiązankowymi CN 26.

6. Jeśli liczba przesyłek i ich opakowanie na to pozwalają, przesyłki wysyłane w tranzycie otwartym do jednej administracji powinny zostać podzielone według krajów przeznaczenia. Łączy się je w wiązanki oznaczone kartką z napisaną literami alfabetu łacińskiego nazwą każdego z krajów.

Artykuł RE 805

Drogi i sposoby przekazywania przesyłek z podaną wartością

1. Na podstawie tablic CN 27 otrzymanych od odpowiednich administracji, każda administracja określa drogi przesyłania swoich przesyłek z podaną wartością.

2. W obrocie między krajami oddzielonymi od siebie jedną lub kilkoma służbami pośredniczącymi, przesyłki z podaną wartością powinny być kierowane najkrótszą drogą. Jednakże, zainteresowane administracje mogą uzgodnić tranzyt otwarty drogami okrężnymi, jeśli przesyłanie najkrótszą drogą nie gwarantowałoby odpowiedzialności na całej trasie.

3. Stosownie do wymagań służby, przesyłki z podaną wartością mogą być wysyłane w odsyłkach zamkniętych. Mogą być także przekazywane w tranzycie otwartym pierwszej administracji kraju pośredniczącego, jeśli jest ona w stanie zapewnić przesyłanie na warunkach określonych w tablicach CN 27.

4. Administracje kraju nadania i kraju przeznaczenia mogą uzgodnić między sobą wymianę przesyłek z podaną wartością w odsyłkach zamkniętych za pośrednictwem służb jednego lub kilku krajów pośredniczących, niezależnie od tego, czy dany kraj wykonuje usługę przesyłek z podaną wartością czy też nie. Administracje krajów pośredniczących powinny być powiadomione co najmniej na jeden miesiąc przed rozpoczęciem usługi.

Artykuł RE 806

Sporządzanie odsyłek

1. Sporządzanie wiązanek

1.1 Wszystkie zwykłe przesyłki, które mogą być umieszczone w wiązankach, dzieli się według ich formatu (przesyłki standardowe, duże koperty i inne przesyłki) i układa stroną adresową w tym samym kierunku. Administracje stosujące system klasyfikacji przewidziany w artykule 10 ustęp 4 Konwencji sporządzają wiązanki w podziale na następujące rodzaje przesyłek:

1.1.1 Listy i kartki pocztowe;

1.1.2 gazety i czasopisma wymienione w artykule RE 817 ustęp 5;

1.1.3 inne przesyłki AO.

1.2 Wiązanki oznacza się kartkami z napisaną literami alfabetu łacińskiego nazwą urzędu przeznaczenia lub urzędu dosyłającego przesyłki zawarte w wiązankach. Kartki CN 25 używa się w przypadku przesyłek priorytetowych przesyłanych drogą lotniczą lub przesyłek lotniczych, a kartki CN 26 w przypadku przesyłek priorytetowych przesyłanych drogą lądowo-morską, przesyłek niepriorytetowych lub przesyłek lądowo-morskich.

1.3 Przesyłki nie opłacone lub niedostatecznie opłacone umieszcza się w oddzielnych wiązankach, które należy wkładać do worka zawierającego kartę listową. Na kartce wiązankowej odciska się stempelek "T".

1.4 Grubość wiązanek z przesyłkami standardowymi nie powinna przekroczyć 150 mm po związaniu. Masa wiązanek z przesyłkami niestandardowymi nie może przekraczać 5 kilogramów.

1.5 Przesyłki priorytetowe i listy noszące ślady otwierania, naderwania lub uszkodzenia powinny być zaopatrzone w adnotację stwierdzającą ten fakt i odcisk datownika urzędu, który to stwierdził. Ponadto, jeśli bezpieczeństwo zawartości przesyłek tego wymaga, przesyłki umieszcza się najlepiej w przezroczystej kopercie lub w nowym opakowaniu, na którym należy odtworzyć dane znajdujące się na kopercie.

2. Formowanie worków

2.1 Odsyłki, łącznie z tymi, które składają się tylko z próżnych worków, umieszcza się w workach, których liczba powinna być ograniczona do niezbędnego minimum. Worki te powinny być w dobrym stanie zapewniającym ochronę ich zawartości. Każdy worek powinien być oznaczony chorągiewką.

2.2 Worki zamyka się, najlepiej za pomocą ołowianych plomb. Zamknięcia mogą być wykonane także z lekkiego metalu lub tworzywa sztucznego. Zamknięcie powinno być tak wykonane, aby nie można go było otworzyć lub naruszyć bez pozostawienia śladów. Odciski umieszczane na zamknięciach powinny w sposób bardzo czytelny odtwarzać, literami alfabetu łacińskiego, nazwę urzędu nadania lub oznaczenie wystarczające do zidentyfikowania tego urzędu.

2.3 W przypadku gdy na zamknięciach podane są tylko numer oraz kraj wysyłający i gdy chodzi o worki z czerwoną chorągiewką, wyżej wymieniony numer może być wpisany również do kart listowych CN 31 lub CN 32 i w danym razie do listy specjalnej CN 33.

2.4 Do sporządzania odsyłek lotniczych używa się worków całkowicie niebieskich lub z szerokimi paskami w kolorze niebieskim. W przypadku braku specjalnego porozumienia między zainteresowanymi administracjami, worki lotnicze mogą być także używane do odsyłek priorytetowych. Do sporządzania odsyłek lądowo-morskich lub odsyłek lądowo-morskich przewożonych drogą lotniczą używa się worków lądowo-morskich w kolorze innym niż kolor worków lotniczych (np. w kolorze beżowym, brązowym, białym itp.). Administracje krajów przeznaczenia powinny jednak sprawdzać wszystkie chorągiewki worków w celu zagwarantowania właściwego opracowania przesyłek.

2.5 Administracje mogą uzgodnić dwustronnie, że będą wykorzystywały specjalne worki lotnicze lub pojemniki, takie jak skrzynki itp., odpowiednio oznakowane dla wyróżnienia, że zawierają tylko przesyłki ekspresowe.

2.6 Na workach powinna być wyraźnie podana, literami alfabetu łacińskiego, nazwa urzędu lub kraju nadania oraz powinien znaleźć się napis "Postes" ("Pocztowe") lub każdy inny podobny wyróżniający je jako odsyłki pocztowe.

2.7 Jeśli liczba lub objętość przesyłek wymaga użycia więcej niż jednego worka, należy stosować, o ile to możliwe, oddzielne worki:

2.7.1 dla listów i kartek pocztowych;

2.7.2 w danym przypadku dla gazet i czasopism wymienionych w artykule RE 817 ustęp 5;

2.7.3 dla innych przesyłek AO;

2.7.4 w danym przypadku dla pakiecików; chorągiewki tych ostatnich worków oznacza się uwagą "Petits paquets" ("Pakieciki").

2.8 Pakiet lub worek z przesyłkami poleconymi lub z przesyłkami z podaną wartością umieszcza się w jednym z worków z listami lub w oddzielnym worku; worek zewnętrzny powinien w każdym przypadku być oznaczony chorągiewką w kolorze czerwonym. Jeśli jest kilka worków z przesyłkami poleconymi lub z przesyłkami z podaną wartością, wszystkie te worki powinny być oznaczone chorągiewką w kolorze czerwonym.

2.9 Administracje mogą uzgodnić dwustronnie, że nie umieszczają przesyłek zwykłych w worku zawierającym kartę listową ale rezerwują ten worek wyłącznie dla przesyłek poleconych, przesyłek z podaną wart,ością i przesyłek ekspresowych.

2.10 Masa każdego worka nie może w żadnym przypadku przekroczyć 30 kilogramów.

3. Sporządzanie pakietów lub kopert

3.1 W przypadku braku specjalnego porozumienia, odsyłki o małej objętości pakuje się tylko w mocny papier tak, aby zapobiec jakiemukolwiek uszkodzeniu zawartości.

3.2 Pakiety należy związać sznurkiem, opieczętować, zamknąć plombą ołowianą lub zamknięciem wykonanym z lekkiego metalu albo z tworzywa sztucznego.

3.3 Jeśli pakiety zawierają tylko przesyłki zwykłe, można je zamknąć za pomocą nagumowanych pieczęci posiadających wydrukowane oznaczenie urzędu nadania.

3.4 Do odsyłek lotniczych zawierających przesyłki priorytetowe i przesyłki lotnicze wysyłane w małej ilości można wykorzystać koperty CN 28. Koperty wykonuje się z mocnego papieru w kolorze niebieskim, z tworzywa sztucznego lub z innego materiału i są oznaczone niebieską nalepką.

3.5 Niewielkie ilości przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych nadanych na krótko przed odlotem samolotu w urzędach pocztowych zlokalizowanych w portach lotniczych mogą być wysyłane w kopercie CN 28. Procedurę tę stosuje się tylko przy wysyłce do urzędów wymiany administracji krajów przeznaczenia, które wyraziły zgodę na przyjmowanie sporządzonych w ten sposób odsyłek lotniczych.

4. Worki zbiorcze. Przewóz w kontenerach

4.1 Urzędy wymiany włączają, o ile to możliwe, wszystkie otrzymane odsyłki o małych wymiarach (pakiety lub worki) przeznaczone do danego urzędu, do swoich własnych odsyłek kierowanych do tego urzędu.

4.2 Jeśli uzasadnia to liczba worków o małej masie, liczba kopert lub pakietów, które mają być przewiezione na tej samej trasie lotniczej, stosuje się w miarę możliwości worki zbiorcze. Są one przygotowywane przez urzędy pocztowe zobowiązane do przekazania odsyłek lotniczych towarzystwu lotniczemu zapewniającemu przewóz. Na chorągiewkach worków zbiorczych powinno znaleźć się bardzo wyraźne oznaczenie "Sac collecteur" ("Worek zbiorczy"). Zainteresowane administracje uzgadniają między sobą, jaki adres umieszcza się na tych chorągiewkach.

4.3 W celu przewiezienia odsyłek, można je umieszczać w kontenerach, pod warunkiem zawarcia specjalnego porozumienia między zainteresowanymi administracjami co do sposobów użycia tych kontenerów.

4.4 Administracje mogą uzgodnić dwustronnie, że będą dokonywały wymiany odsyłek w pojemnikach innych niż worki (np. skrzynki, palety itp.), jeśli to ułatwi czynności związane z opracowywaniem przesyłek i ochroni ich stan.

Artykuł RE 807

Karta listowa

1. Do każdej odsyłki dołącza się kartę listową CN 31, z wyjątkiem odsyłek masowych i odsyłek, dla których przewiduje się bezpośredni dostęp do obrotu krajowego. Kartę listową umieszcza się w kopercie oznaczonej wyraźnym napisem "Feuille d'avis" ("Karta listowa"). Koperta jest w kolorze różowym, jeśli odsyłka zawiera przesyłki z podaną wartością i w kolorze niebieskim, jeśli ich nie zawiera. Kopertę przytwierdza się do zewnętrznej powierzchni pakietu lub worka z przesyłkami poleconymi. Jeśli nie ma przesyłek poleconych, kopertę przyczepia się, w miarę możliwości, do wiązanki z przesyłkami zwykłymi.

2. Do odsyłek masowych dołącza się kartę listową CN 32, zgodnie z postanowieniami artykułu RE 815.

3. Jeśli chodzi o odsyłki, dla których przewiduje się bezpośredni dostęp do obrotu krajowego, administracje uzgadniają między sobą dokumentację, jakiej będą używać. Może tutaj chodzić o zmienioną kartę listową CN 31 lub inny przyjęty wspólnie dokument, taki jak wykaz dotyczący poczty krajowej.

4. Z wyjątkiem przypadków przewidzianych w artykułach RE 811 ustęp 1 i RE 812 ustęp 2, gdy odsyłka nie zawiera przesyłek poleconych ani przesyłek z podaną wartością, administracje mogą uzgodnić dwustronnie, aby karta listowa była przytwierdzona do zewnętrznej strony jednego z worków odsyłki i była umieszczona w mocnej, wodoodpornej kieszonce wytrzymującej trudne warunki przewozu.

5. W obrocie między krajami, których administracje tak uzgodniły, wysyłający urząd wymiany przesyła drogą lotniczą jeden egzemplarz formularza CN 31 do urzędu wymiany przeznaczenia. Adminstracje mogą uzgodnić w specjalnych porozumieniach, aby do odsyłek zawierających tylko próżne worki nie dołączać karty listowej.

6. Urząd wysyłający wypełnia kartę listową, wpisując wszystkie niezbędne dane w następujący sposób:

6.1 Nagłówek: w przypadku braku specjalnego porozumienia, urzędy wysyłające numerują karty listowe według rocznej kolejności odnoszącej się do każdego urzędu przeznaczenia, oddzielnie dla przesyłek lądowo-morskich, przesyłek S.A.L. i przesyłek lotniczych lub dla przesyłek priorytetowych i niepriorytetowych. Każda odsyłka powinna mieć zatem swój odrębny numer. Przy pierwszej wysyłce w danym roku, karta powinna posiadać, oprócz numeru bieżącego odsyłki także numer ostatniej odsyłki z roku poprzedniego. Gdy zaprzestaje się wysyłania odsyłek, urząd wysyłający umieszcza, oprócz numeru ostatniej odsyłki, napis "Derniére dépéche" ("Ostatnia odsyłka").

6.2 Tablica 1: administracje mogą uzgodnić, aby w tablicy 1 kart listowych wpisywać tylko worki oznaczone czerwoną chorągiewką.

6.3 Tablica 3: w tablicy 3 kart listowych należy wpisać ogólną liczbę przesyłek poleconych, obejmujących zarówno przesyłki wpisane indywidualnie jak i przesyłki wpisane sumarycznie oraz ogólną liczbę przesyłek z podaną wartością umieszczonych w odsyłce.

6.4 Tablica 4: w tej tablicy wpisuje się, z jednej strony, liczbę worków użytych przez administrację kraju wysyłającego, a z drugiej strony, liczbę worków zwracanych administracji kraju przeznaczenia. W danym przypadku, należy oddzielnie wpisać liczbę worków próżnych należących do administracji innej niż ta, do której kieruje się odsyłkę, podając tę inną administrację. Jeśli dwie administracje uzgodniły wpisywanie tylko worków oznaczonych czerwoną chorągiewką (ustęp 6 punkt 2), to w tablicy 4 nie należy wpisywać liczby worków użytych do sporządzenia odsyłki i liczby próżnych worków należących do administracji kraju przeznaczenia. Jeśli odsyłka zawiera przesyłki CCRI (IBRS), należy wypełnić pole zatytułowane "Autres indications" ("Inne wskazówki"), podając oddzielnie liczbę oraz masę worków i wiązanek CCRI (IBRS), a także ogólną liczbę przesyłek CCRI (IBRS). Obecność przesyłek zwykłych lub poleconych za pobraniem powinna zostać oznaczona w odpowiednim polu zarówno w przypadku wpisywania indywidualnego jak i sumarycznego.

6.5 Jeśli administracje uzgodniły dwustronnie dokonywanie wymiany odsyłek w pojemnikach innych niż worki, powinny wpisywać do karty listowej CN 31 liczbę i masę każdego rodzaju pojemnika. Należy wówczas wybrać miejsce na formularzu CN 31 na wpisanie tej informacji.

7. Administracje mogą uzgodnić między sobą wprowadzenie dodatkowych tablic lub rubryk na karcie listowej albo dokonanie zmian tablic w zależności od ich potrzeb, gdy uważają to za konieczne.

8. W przypadku wysyłanych do danego kraju przeznaczenia przesyłek kierowanych w tranzycie otwartym drogą lądowo-morską o masie większej niż 3 kilogramy w odsyłce lub w ciągu dnia, administracja kraju tranzytowego jest upoważniona do sporządzenia dla każdego z krajów karty listowej CN 31, której kopię wysyła do administracji kraju nadania.

9. Jeśli urząd wymiany nie ma żadnej przesyłki do wysłania do odpowiedniego urzędu, a na mocy specjalnego porozumienia zawartego między zainteresowanymi administracjami nie numeruje się kart listowych, to przy następnej odsyłce przesyła się próżną kartę listową. W przypadku numerowania odsyłek w ciągu roku, nie wysyła się próżnej karty listowej.

Artykuł RE 808

Przekazywanie przesyłek poleconych

1. Przy przekazywaniu przesyłek poleconych wpisuje się je indywidualnie na odwrotnej stronie karty listowej. Można stosować jedną lub więcej list specjalnych CN 33 bądź zamiast wpisu umieszczanego na odwrocie karty listowej bądź jako jej uzupełnienie. Stosowanie list specjalnych jest obowiązkowe, jeśli żąda tego administracja kraju przeznaczenia. Listy specjalne powinny mieć ten sam numer odsyłki, jaki jest wpisany do karty listowej odpowiedniej odsyłki. Jeśli używa się kilku list specjalnych, powinny one ponadto być oznaczone kolejnymi numerami właściwymi dla każdej odsyłki. Liczba przesyłek poleconych, które mogą być wpisane na pojedynczą listę specjalną lub na odwrotnej stronie karty listowej jest ograniczona liczbą rubryk znajdujących się na odpowiednim formularzu. Ogólną liczbę przesyłek poleconych zamieszczonych w odsyłce należy wpisać do tablicy 3 karty listowej.

2. Administracje mogą uzgodnić między sobą sumaryczne wpisywanie przesyłek poleconych. Ogólną liczbę przesyłek poleconych zamieszczonych w odsyłce wpisuje się do tablicy 3 karty listowej. Jeśli odsyłka składa się z kilku worków z przesyłkami poleconymi, każdy worek, z wyjątkiem worka, do którego włożona jest karta listowa, powinien zawierać listę specjalną CN 33, podającą słownie i cyframi w odpowiednich miejscach ogólną liczbę przesyłek poleconych znajdujących się w tym worku. Liczbę przesyłek poleconych umieszczonych w worku zawierającym kartę listową podaje się w przeznaczonym do tego celu polu w tablicy 6 karty listowej.

3. Przesyłki polecone i ewentualnie listy specjalne przewidziane w ustępie 1 łączy się w jeden lub kilka pakietów lub oddzielnych worków, które powinny być odpowiednio opakowane lub zamknięte i opieczętowane lub zaplombowane, w sposób ochraniający zawartość. Sporządzone w ten sposób worki i pakiety można zastąpić workami wykonanymi z tworzywa sztucznego zamykanymi za pomocą zgrzewania na gorąco. Przesyłki polecone układa się w każdym pakiecie według ich kolejności wpisywania. Jeśli używa się jednej lub kilku list specjalnych, każdą z nich umieszcza się w wiązance z przesyłkami poleco- powinien zawierać listę specjalną w której wpisane są przesyłki umieszczone w tym worku.

4. Z zastrzeżeniem porozumienia zawartego między zainteresowanymi administracjami i gdy wielkość przesyłek poleconych na to pozwala, przesyłki te można umieścić w specjalnej kopercie zawierającej kartę listową. Koperta ta powinna być zapieczętowana.

5. W żadnym przypadku przesyłki polecone nie mogą być umieszczone w tej samej wiązance, co przesyłki zwykłe.

6. W miarę możliwości, jeden worek nie powinien zawierać więcej niż 600 przesyłek poleconych.

7. Jeśli polecone przesyłki za pobraniem są wpisywane indywidualnie na odwrotnej stronie karty listowej CN 31 lub do listy specjalnej CN 33, należy wpisać słowo "Reimbursement" ("Pobranie") lub skróconą formę "Remb" lub "Pobranie" obok informacji o przesyłce w kolumnie "Observations" ("Uwagi").

8. Polecony worek M wpisuje się jako jedną przesyłkę poleconą w tablicy 6 lub na odwrotnej stronie karty listowej CN 31 albo na liście specjalnej CN 33. W kolumnie "Observations" ("Uwagi") należy wpisać literę "M".

Artykuł RE 809

Przekazywanie przesyłek z poświadczonym doręczeniem

1. Przesyłki z poświadczonym doręczeniem przekazuje się w taki sam sposób jak przesyłki zwykłe.

Artykuł RE 810

Przekazywanie przesyłek z podaną wartością

1. Wysyłający urząd wymiany wpisuje przesyłki z podaną wartością do kart wartościowych CN 16 wypełniając pole formularza wszystkimi niezbędnymi danymi. W przypadku przesyłek za pobraniem, należy wpisać słowo "Reimbursement ("Pobranie") lub skróconą formę "Remb" lub "Pobranie" obok informacji o przesyłce w kolumnie "Observations" ("Uwagi").

2. Przesyłki z podaną wartością tworzą z kartą wartościową lub z kartami wartościowymi jeden lub kilka specjalnych pakietów związanych ze sobą sznurkiem. Pakiety opakowuje się mocnym papierem, obwiązuje na zewnątrz sznurkiem, lakuje na wszystkich zagięciach, odciskając pieczęć wysyłającego urzędu wymiany. Pakiety te oznacza się napisem "Valeurs déclarées" ("Podane wartości").

3. Zamiast umieszczać przesyłki z podaną wartością w pakiecie, można je włożyć do koperty wykonanej z mocnego papieru, zamkniętej za pomocą pieczęci lakowych.

4. Pakiety lub koperty z przesyłkami z podaną wartością mogą być także zamykane za pomocą nagumowanych pieczęci posiadających wydrukowane oznaczenie administracji kraju pochodzenia odsyłki. Odcisk datownika urzędu wysyłającego należy umieścić na nagumowanej pieczęci w taki sposób, aby znajdował się on jednocześnie na tej pieczęci jak i na opakowaniu. Tego sposobu zamknięcia nie stosuje się, jeśli administracja kraju przeznaczenia odsyłki wymaga lakowania lub plombowania pakietów lub kopert z przesyłkami z podaną wartością.

5. Jeśli jest to uzasadnione liczbą lub wielkością przesyłek z podaną wartością, mogą być one umieszczone w worku odpowiednio zamkniętym i zalakowanym lub zaplombowanym.

6. Pakiet, kopertę lub worek z przesyłkami z podaną wartością wkłada się do pakietu lub worka zawierającego przesyłki polecone, a w przypadku ich braku, do pakietu lub worka, który zwykle zawierałby takie przesyłki. Jeśli przesyłki polecone są umieszczone w kilku workach, to pakiet, kopertę lub worek z przesyłkami z podaną wartością należy włożyć do worka, do którego szyjki jest przytwierdzona specjalna koperta zawierająca kartę listową.

7. Worek zewnętrzny zawierający przesyłki z podaną wartością powinien być w doskonałym stanie i jeśli jest możliwe, przy górnej krawędzi należy umieścić kołnierz uniemożliwiający niedozwolone otwarcie worka bez pozostawienia widocznych śladów.

8. Ogólną liczbę przesyłek z podaną wartością zamieszczonych w odsyłce należy wpisać do tablicy 3 karty listowej.

Artykuł RE 811

Przekazywanie przekazów pocztowych i niepoleconych przesyłek za pobraniem

1. Przekazy pocztowe wysyłane w stanie otwartym łączy się w odrębną wiązankę, którą należy umieścić w pakiecie lub w worku zawierającym przesyłki polecone albo ewentualnie w pakiecie lub worku zawierającym przesyłki z podaną wartością. Tak samo postępuje się z niepoleconymi przesyłkami za pobraniem. Jeśli odsyłka nie zawiera ani przesyłek poleconych, ani przesyłek z podaną wartością, przekazy i w danym przypadku niepolecone przesyłki za pobraniem umieszcza się w kopercie zawierającej kartę listową lub wraz z kartą sporządza się wiązankę.

2. Obecność niepoleconych przesyłek za pobraniem oznacza się w zależności od przypadku, w części 4 karty listowej CN 31 lub w części 3 karty listowej CN 32.

Artykuł RE 812

Przekazywanie przesyłek ekspresowych

1. Obecność przesyłek ekspresowych oznacza się krzyżykiem (X) w odpowiednim polu w tablicy 4 karty listowej CN 31 (w tablicy 3 karty listowej CN 32).

2. Przesyłki ekspresowe łączy się w oddzielne wiązanki zaopatrzone w kartkę oznaczoną napisem '"Expres" ("Ekspres") w sposób podany w artykule RE 405 "Przesyłki ekspresowe". Wiązanki te należy umieścić, o ile to możliwe, w odrębnych pojemnikach. Jeśli nie jest to możliwe, powinny one zostać włożone do pojemnika zawierającego kartę listową.

3. Polecone przesyłki ekspresowe układa się według ich kolejności wraz z innymi przesyłkami poleconymi. Oznaczenie "Expres" ("Ekspres") umieszcza się w kolumnie "Observations" ("Uwagi") na odwrotnej stronie karty listowej lub w listach specjalnych CN 33, obok wpisu dotyczącego każdej z nich. W przypadku kartowania sumarycznego, obecność takich przesyłek poleconych oznacza się także za pomocą krzyżyka umieszczonego w odpowiednim polu w tablicy 4 karty listowej. Podobne oznaczenie umieszcza się w kolumnie "Observations" ("Uwagi") kart wartościowych CN 16, obok wpisu dotyczącego przesyłek z podaną wartością, które mają być doręczane ekspresem.

Artykuł RE 813

Przekazywanie przesyłek CCRI (IBRS)

1. Administracje zapewniające świadczenie usługi CCRI (IBRS) wyznaczają urząd wymiany przeznaczenia specjalizujący się w opracowywaniu odsyłek zawierających przesyłki CCRI (IBRS). Jeśli jest to uzasadnione względami operacyjnymi, administracje mogą wyznaczyć do tego celu kilka urzędów wymiany.

2. Przesyłki CCRI (IBRS) łączy się w oddzielne wiązanki. Na kartce wiązankowej CN 25 umieszcza się oznaczenie "CCRI" (lub "IBRS") i podaje się liczbę przesyłek. Wiązanki z przesyłkami CCRI (IBRS) wkłada się do worka zawierającego kartę listową. Jednakże, nie należy ich umieszczać w worku z przesyłkami poleconymi.

2.1 Jeśli odsyłka zawiera ponad 2 kilogramy przesyłek CCRI (IBRS), przesyłki te wkłada się do oddzielnego worka. Na chorągiewce worka umieszcza się oznaczenie "CCRI" (lub "IBRS"), a na odwrocie podaje się liczbę przesyłek.

3. Przesyłki CCRI (IBRS) znajdujące się w odsyłce wykazuje się w karcie listowej CN 31 w tablicy 4 (w tablicy 3 karty listowej CN 32) w polu "Autrex indications" ("Inne wskazówki") w następujący sposób:

3.1 o ile przesyłki znajdują się w oddzielnych workach, wpisuje się w wierszu "Sacs CCRI" ("Worki CCRI") [lub "IBRS bags" ("Worki IBRS")] liczbę oraz masę worków i liczbę przesyłek;

3.2 o ile przesyłki znajdują się wraz z innymi przesyłkami, wpisuje się w wierszu "Liases CCRI" ("Wiązanki CCRI") [lub "IBRS bundles" ("Wiązanki IBRS")] liczbę i masę wiązanek oraz liczbę przesyłek.

4. W zależności od wielkości obrotu, administracje mogą dwustronnie uzgodnić odmienne procedury.

Artykuł RE 814

Przekazywanie worków M

1. Każdy worek M należy oznaczyć jedną z chorągiewek CN 34, CN 35 lub CN 36, na której umieszcza się dużą literę "M" w prawym górnym rogu. Chorągiewka ta jest uzupełnieniem chorągiewki adresowej dostarczonej przez nadawcę.

Artykuł RE 815

Przekazywanie przesyłek masowych

1. Jeśli administracja kraju przeznaczenia zażądała specyficznej zapłaty za pocztę masową, administracja kraju nadania może wysyłać przesyłki masowe w oddzielnych odsyłkach z dołączoną kartą listową CN 32.

2. Na karcie listowej CN 32 podaje się liczbę i masę przesyłek.

2.1 O ile administracje tak uzgodnią, liczbę i masę przesyłek można podawać według ich wielkości (formatu).

3. Postanowienia artykułu RE 807 stosuje się przez analogię do kart listowych CN 32.

4. Administracje mogą dwustronnie uzgodnić stosowanie innych formularzy i procedur rozliczeniowych przy ich wymianie przesyłek masowych.

Artykuł RE 816

Przekazywanie przesyłek przeznaczonych do bezpośredniego dostępu do obrotu krajowego

1. Przesyłki przeznaczone do bezpośredniego dostępu do obrotu krajowego administracji, zgodnie z artykułem 47 ustęp 4 Konwencji, wysyła się w oddzielnych odsyłkach, do których dołącza się odpowiednio zmienioną kartę listową CN 31 lub każdy inny dokument, jakiego żąda administracja kraju przeznaczenia.

2. W zmienionej karcie listowej CN 31 lub każdym innym dokumencie, jakiego żąda administracja kraju przeznaczenia podaje się liczbę, masę i w danym przypadku rodzaj przesyłek albo każdą inną dodatkową informację, jakiej wymaga administracja kraju przeznaczenia.

3. Postanowienia artykułu RE 807 stosuje się przez analogię do kart listowych CN 31 lub do każdego innego dokumentu, jakiego żąda administracja kraju przeznaczenia.

4. Administracje powinny uzgodnić dwustronnie stosowanie innych formularzy i procedur przekazywania przesyłek przeznaczonych do bezpośredniego dostępu do obrotu krajowego, jeśli żąda tego administracja kraju przeznaczenia.

Artykuł RE 817

Oznaczanie odsyłek chorągiewkami

1. Chorągiewki worków powinny być wykonane z dość sztywnego płótna, tworzywa sztucznego, grubego kartonu, pergaminu lub papieru naklejonego na deseczkę. Należy je zaopatrzyć w otwór. Ich kształt i rozmieszczenie tekstu powinno odpowiadać załączonym wzorom, wymienionym poniżej:

1.1 CN 34 w przypadku worków lądowo-morskich;

1.2 CN 35 w przypadku worków lotniczych;

1.3 CN 36 w przypadku worków lądowo-morskich kierowanych drogą lotniczą (S.A.L.).

2. W obrocie między urzędami krajów graniczących, można stosować chorągiewki wykonane z grubego papieru. Powinny one jednak być dostatecznie trwałe, aby mogły wytrzymać wszelkie działania, jakim podlegają odsyłki w czasie przesyłania.

3. Worki zawierające przesyłki polecone, przesyłki z podaną wartością i/lub kartę listową oznacza się chorągiewką w kolorze czerwonym (cynober).

3.1 Jednakże, administracje mają prawo uzgodnić w swoich dwustronnych relacjach zaniechanie stosowania chorągiewek w kolorze czerwonym i przyjąć ze względów bezpieczeństwa wzajemnie uzgodniony sposób oznaczania.

4. Chorągiewkę w kolorze białym stosuje się dla oznaczania worków zawierających tylko przesyłki zwykłe następujących rodzajów:

4.1 przesyłki priorytetowe;

4.2 listy i kartki pocztowe wysyłane drogą lądowo-morską i lotniczą;

4.3 przesyłki mieszane (listy, kartki pocztowe, gazety i czasopisma oraz inne przesyłki).

5. Chorągiewkę w kolorze białym stosuje się także dla oznaczania worków zawierających gazety nadawane w dużych ilościach przez wydawców lub ich przedstawicieli, wysyłanych tylko drogą lądowo-morską, z wyjątkiem zwracanych do nadawcy. Na chorągiewce w kolorze białym należy umieścić napis "Journaux" ("Gazety") lub skrót "Jx", jeśli worki zawierają tylko ten rodzaj przesyłek.

6. Chorągiewkę w kolorze jasnoniebieskim stosuje się dla oznaczania worków zawierających tylko przesyłki zwykłe niepriorytetowe, druki, druki dla ociemniałych (cekogramy), pakieciki.

7. Chorągiewkę w kolorze jasnoniebieskim stosuje się także dla oznaczania worków zawierających czasopisma inne niż wymienione w ustępie 5. Na chorągiewce w kolorze niebieskim można umieścić oznaczenie "Ecrits périodiques" ("Czasopisma"), jeśli worki zawierają tylko ten rodzaj przesyłek.

8. Chorągiewkę w kolorze fioletowym stosuje się dla oznaczania worków zawierających tylko zwykłe przesyłki masowe.

9. Chorągiewkę w kolorze białym z obramowaniem w postaci fioletowych pasków i z napisem "Accés direct" ("Bezpośredni dostęp") stosuje się dla oznaczania pojemników zawierających przesyłki tego rodzaju.

10. Chorągiewkę w kolorze zielonym stosuje się dla oznaczania worków zawierających tylko próżne worki zwracane do kraju nadania.

11. W przypadku odsyłki priorytetowej kierowanej drogą lądowo-morską na chorągiewce CN 34 należy umieścić wyraźne, napisane wielkimi literami, oznaczenie "PRIOR".

12. Na chorągiewce worka lub pakietu zawierającego kartę listową umieszcza się zawsze wyraźnie napisaną literę "F". Można też wpisać liczbę worków wchodzących w skład odsyłki.

13. Na chorągiewce pojemników zawierających przesyłki ekspresowe należy umieścić nalepkę lub napis "Exprés" ("Ekspres"). Jeśli nalepka lub napis "Exprés" ("Ekspres") zasłania kod kreskowy lub tekst zamieszczony na chorągiewce CN 35, do worka można dołączyć dodatkowo inną, większą chorągiewkę pomocniczą z oznaczeniem "Exprés" ("Ekspres").

14. Chorągiewkę w kolorze białym można także stosować w połączeniu z kartką o wymiarach 5 x 3 cm w jednym z kolorów wymienionych w ustępach od 3 do 7 i 10. Chorągiewkę w kolorze niebieskim lub fioletowym można również stosować w połączeniu z analogiczną kartką w kolorze czerwonym.

15. Przesyłki zawierające łatwo psujące się substancje biologiczne wywołujące zakażenie umieszcza się w oddzielnych workach. Każdy worek powinien być oznaczony kartką identyfikacyjną podobną w kolorze i kształcie do nalepki określonej w artykule RE 413, ale nieco większej, ażeby znalazło się niezbędne miejsce na otwór. Oprócz specjalnego symbolu oznaczającego przesyłki zawierające substancje wywołujące zakażenie, na kartce tej umieszcza się oznaczenia "Substance infectieuse" lub "Ifectious substance" ("Substancja wywołująca zakażenie") i "En cas de dommage ou de fuite, avertir immédiatement les autorités de santé publique" lub "In cas of damage or leakage immediately notify public health authority" ("W przypadku uszkodzenia lub wycieku, należy niezwłocznie powiadomić władze sanitarne").

16. W przypadku worków zawierających tylko przesyłki wolne od opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych), na nalepce worka należy umieścić bardzo wyraźne oznaczenie "Exempt" ("Wolny").

17. Masę brutto każdego worka, koperty lub pakietu wchodzących w skład odsyłki należy podać na chorągiewce worka lub na adresie zewnętrznym. W przypadku użycia worka zbiorczego, jego masy nie bierze się pod uwagę. Masę zaokrągla się do najbliższych 100 gramów w górę, jeśli część hektogramu jest równa lub większa niż 50 gramów, a w przeciwnym przypadku zaokrągla się w dół do najbliższych 100 gramów. Oznaczenie masy zastępuje się cyfrą O, jeśli masa odsyłek lotniczych jest równa lub mniejsza niż 50 gramów.

18. Urzędy pośredniczące nie powinny wpisywać żadnego numeru porządkowego na chorągiewkach worków lub pakietów odsyłek zamkniętych przesyłanych w tranzycie.

Artykuł RE 818

Stosowanie kodów kreskowych

1. Administracje mogą stosować w międzynarodowej służbie pocztowej kody kreskowe generowane przez komputer oraz system indywidualnego oznaczania dla celów śledzenia przebiegu przesyłek lub innych potrzeb identyfikacyjnych. Szczegóły ustala Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych).

2. Administracje stosujące kody kreskowe w międzynarodowej służbie pocztowej powinny przestrzegać wymagań technicznych określonych przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych).

Artykuł RE 819

Kierowanie przesyłek

1. Odsyłki zamknięte kierowane są możliwie najbardziej bezpośrednią drogą.

2. Jeżeli odsyłka składa się z kilku worków, worki te należy, w miarę możliwości, zgromadzić razem i wysłać tym samym połączeniem.

3. Administracja kraju pochodzenia może podać drogę, jaką mają być przewożone odsyłki zamknięte, które ona wysyła, pod warunkiem, że nie pociągnie to za sobą specjalnych kosztów dla administracji kraju pośredniczącego. Informacje o drodze kierowania wpisuje się do wykazów CN 37, CN 38 lub CN 41 i na chorągiewkach CN 34, CN 35 lub CN 36.

4. Zamknięte odsyłki lotnicze powinny być kierowane rejsem lotniczym, którego życzy sobie administracja kraju pochodzenia, o ile połączenie to jest wykorzystywane przez administrację kraju tranzytowego do przewozu jej własnych odsyłek. W przeciwnym przypadku lub gdy nie ma wystarczająco wiele czasu na przeładunek, należy o tym poinformować administrację kraju pochodzenia.

5. W przypadku zmiany dotyczącej wymiany odsyłek zamkniętych ustalonej między dwiema administracjami za pośrednictwem jednego lub kilku krajów trzecich, administracja kraju pochodzenia odsyłki informuje administracje tych krajów o wprowadzanej zmianie.

6. W przypadku zmiany dotyczącej drogi kierowania odsyłek, o nowej drodze przewozu należy poinformować administracje, które poprzednio pośredniczyły w tranzycie. Poprzednią drogę podaje się do wiadomości administracjom, które będą od tej pory zapewniać ten tranzyt.

Artykuł RE 820

Przeładunek odsyłek lotniczych i odsyłek lądowo-morskich przewożonych drogą lotniczą (S.A.L.)

1. W zasadzie, przeładunek odsyłek w trakcie przewozu, w tym samym porcie lotniczym, zapewnia administracja kraju, na terenie którego odbywa się przeładunek.

2. Nie stosuje się tego, jeśli przeładunek odbywa się między samolotami tego samego przewoźnika lotniczego wykonującego przewóz na dwóch kolejnych odcinkach drogi.

3. W przypadku wymienionym w ustępie 2 i jeśli administracja kraju pochodzenia, kraju przeznaczenia oraz dany przewoźnik lotniczy uzgodnią to wcześniej, przewoźnik lotniczy wykonujący przeładunek może sporządzić, jeśli potrzeba, specjalny wykaz ładunku, który zastąpi oryginalny wykaz CN 38 lub CN 41. Zainteresowane strony uzgadniają wzajemnie właściwe procedury i stosowany formularz.

4. Jeśli administracja kraju pochodzenia życzy sobie tego, jej odsyłki przeładowuje się bezpośrednio, w tranzytowym porcie lotniczym, między dwoma różnymi przewoźnikami lotniczymi. Zainteresowani przewoźnicy lotniczy powinni jednakże zaakceptować zapewnienie przeładunku, a administracja kraju tranzytowego powinna zostać uprzednio o tym poinformowana.

5. W przypadku wymienionym w ustępie 4 i jeśli administracja kraju pochodzenia, kraju przeznaczenia oraz zainteresowani przewoźnicy lotniczy uzgodnią to wcześniej, przewoźnicy lotniczy wykonujący przeładunek mogą sporządzić, jeśli potrzeba, specjalny wykaz ładunku, który zastąpi oryginalny wykaz CN 38 lub CN 41. Zaintersowane strony uzgadniają wzajemnie właściwe procedury i stosowany formularz.

6. W przypadkach wymienionych w ustępach 2 i 4, worki odsyłek można zaopatrzyć, oprócz chorągiewek przewidzianych do przewozu lotniczego poczty, także w chorągiewkę CN 42.

7. Jeśli odsyłki lądowo-morskie pochodzące z jednej administracji są dalej kierowane drogą lotniczą staraniem innej administracji, warunki tego dalszego kierowania stanowią przedmiot specjalnego porozumienia zawartego między zainteresowanymi administracjami.

Artykuł RE 821

Postępowanie w przypadku, gdy nie można tak jak zaplanowano dokonać bezpośredniego przeładunku odsyłek lotniczych

1. Jeśli w porcie lotniczym, przeładunku odsyłki wpisane do dokumentów związanych z bezpośrednim przeładunkiem nie mogły być dalej wysłane planowanym rejsem, przewoźnik lotniczy przekazuje je bezzwłocznie pracownikom pocztowym w porcie lotniczym przeładunku, aby dalej skierować je najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

2. Postanowień tych nie stosuje się, jeśli:

2.1 administracja wysyłająca odsyłki wydała niezbędne dyspozycje, aby zapewnić ich dalsze kierowanie późniejszym rejsem.

2.2 przy braku dyspozycji wymienionych w ustępie 2 punkt 1, przewoźnik lotniczy odpowiedzialny za przekazanie odsyłek jest w stanie skierować je w dalszą drogę w ciągu dwudziestu czterech godzin, od chwili ich nadejścia do portu lotniczego przeładunku.

3. W przypadku wymienionym w ustępie 1, urząd, który dokonał dalszego kierowania jest zobowiązany poinformować urząd pochodzenia o każdej odsyłce za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43, podając w szczególności nazwę służby lotniczej, która ją przekazała i nazwę służb wykorzystywanych do dalszego jej kierowania (drogą lotniczą lub lądowo-morską) aż do miejsca przeznaczenia.

Artykuł RE 822

Sporządzanie zawiadomień próbnych

1. W celu ustalenia najbardziej korzystnej drogi i czasu przekazania odsyłki, urząd wymiany pochodzenia może przesłać do urzędu wymiany przeznaczenia tej odsyłki zawiadomienie próbne CN 44. Zawiadomienie to należy umieścić w odsyłce i przytwierdzić do karty listowej CN 31, na której jego obecność zaznacza się krzyżykiem w odpowiednim polu tablicy 4 (tablicy 3 karty listowej CN 32). Jeśli w chwili nadejścia odsyłki brakuje formularza CN 44, urząd przeznaczenia winien sporządzić jego duplikat. Zawiadomienie próbne należycie wypełnione przez urząd przeznaczenia zwraca się najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) albo pod podany adres, albo w przypadku braku takiej informacji do urzędu, który go sporządził.

2. W celu ustalenia najbardziej korzystnej drogi i czasu przekazania przesyłek kierowanych w tranzycie otwartym za pośrednictwem jakiejkolwiek administracji, urząd wymiany pochodzenia może przesłać administracji kraju przeznaczenia tych przesyłek zawiadomienie próbne CN 44. Zawiadomienie to należy włożyć do koperty, na której umieszcza się oznaczenie "CN 44" w jej górnym rogu na przedniej stronie. Zawiadomienie próbne należycie wypełnione przez administrację kraju przeznaczenia zwraca się najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

3. Za każdym razem, gdy administracja kraju przeznaczenia stwierdza poważne opóźnienia i widzi możliwość kierowania szybszą drogą, może sporządzić zawiadomienie próbne CN 44 i zasugerować kierowanie bardziej korzystną drogą zarówno odsyłek zamkniętych, jak i przesyłek wysyłanych w tranzycie otwartym za pośrednictwem innej administracji. Administracja kraju pochodzenia powinna wnikliwie rozważyć propozycję urzędu przeznaczenia.

Artykuł RE 823

Przekazywanie odsyłek

1. Odsyłki priorytetowe i odsyłki lądowo-morskie

1.1 W przypadku braku specjalnego porozumienia zawartego między zainteresowanymi administracjami, przekazywanie odsyłek między dwoma właściwymi urzędami odbywa się za pomocą wykazu zdawczego CN 37. Wykaz ten sporządza się w dwóch egzemplarzach. Pierwszy jest przeznaczony dla urzędu przyjmującego, a drugi dla urzędu przekazującego. Urząd przyjmujący kwituje odbiór na drugim egzemplarzu, który niezwłocznie zwraca najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

1.2 Wykaz zdawczy CN 37 można sporządzić w trzech egzemplarzach, jeśli przekazywanie odsyłek między dwoma właściwymi urzędami odbywa się za pośrednictwem służby przewozowej. W tym przypadku pierwszy egzemplarz jest przeznaczony dla urzędu przyjmującego i dołącza się go do odsyłek. Drugi zostaje pokwitowany przez służbę przewozową i dostarczony jest do urzędu przekazującego. Trzeci po podpisaniu przez urząd przyjmujący jest przechowywany przez służbę przewozową.

1.3 Wykaz zdawczy CN 37 można także sporządzać w trzech egzemplarzach, jeśli przewóz odsyłek odbywa się środkiem transportu bez udziału osób towarzyszących. Dwa pierwsze egzemplarze przesyła się wraz z odsyłkami, a trzeci pozostaje w urzędzie przekazującym. Pierwszy egzemplarz jest przeznaczony dla urzędu przyjmującego, a drugi, należycie podpisany przez ten urząd, zwraca się najszybszą drogą do urzędu przekazującego.

1.4 Ze względu na swą wewnętrzną organizację, niektóre administracje mogą wymagać, aby wykazy CN 37 sporządzano oddzielnie dla odsyłek listowych i oddzielnie dla paczek pocztowych.

1.5 Jeśli przekazywanie odsyłek między dwoma właściwymi urzędami odbywa się za pośrednictwem służby morskiej, przekazujący urząd wymiany może sporządzić czwarty egzemplarz wykazu zdawczego CN 37, który po potwierdzeniu przez przyjmujący urząd wymiany zostaje mu zwrócony. W tym przypadku egzemplarze trzeci i czwarty dołącza się do odsyłek. Jeden egzemplarz wykazu CN 37 należy wcześniej przesłać drogą lotniczą lub pocztą elektroniczną lub za pomocą każdego innego właściwego środka łączności telekomunikacyjnej albo do przyjmującego urzędu wymiany w porcie wyładunku, albo do centralnego zarządu.

2. Odsyłki lotnicze i odsyłki lądowo-morskie przewożone drogą lotniczą (S.A.L.)

2.1 Do odsyłek przekazywanych w porcie lotniczym dołącza się, dla każdego portu przeładunkowego, po pięć egzemplarzy wykazu zdawczego CN 38, jeśli są to odsyłki lotnicze lub wykazu zdawczego CN 41, jeśli są to odsyłki lądowo-morskie przewożone drogą lotniczą (S.A.L.).

2.2 Jeden egzemplarz wykazu CN 38 lub CN 41, podpisany jako dowód przekazania odsyłek przez przewoźnika lotniczego lub organ odpowiedzialny za służbę naziemną, przechowuje urząd wysyłający.

2.3 Dwa egzemplarze wykazu CN 38 lub CN 41 przechowuje w porcie lotniczym przeładunku linia lotnicza przewożąca odsyłki.

2.4 Dwa egzemplarze wykazu CN 38 lub CN 41 wkłada się do koperty CN 45. Jest ona przewożona w teczce pokładowej samolotu lub w innej specjalnej torbie, gdzie przechowuje się dokumenty pokładowe. Po przylocie do portu lotniczego wyładunku odsyłek, pierwszy egzemplarz wykazu, należycie podpisany przy wydaniu odsyłek, przechowuje linia lotnicza, która przewiozła odsyłki. Drugi egzemplarz towarzyszy odsyłkom do urzędu pocztowego, do którego jest adresowany wykaz CN 38 lub CN 41.

2.5 Wykazy zdawcze CN 38 lub CN 41 przesyłane elektronicznie przez przewoźnika lotniczego mogą być uznane przez przyjmujący urząd wymiany, jeśli dwa ich egzemplarze wymienione w ustępie 2 punkt 4 nie są natychmiast dostępne. W takim przypadku, dwa egzemplarze wykazu CN 38 lub CN 41 są podpisane przez przedstawiciela przewoźnika lotniczego w docelowym porcie lotniczym przed przekazaniem ich administracji kraju przyjmującego. Jeden egzemplarz jest podpisany przez administrację kraju przyjmującego po otrzymaniu odsyłek i jest przechowywany przez przewoźnika lotniczego. Drugi egzemplarz towarzyszy odsyłkom do urzędu pocztowego, do którego jest adresowany wykaz CN 38 lub CN 41.

2.6 Administracje mogą uzgodnić między sobą, że będą regularnie korzystać z poczty elektronicznej lub każdego innego właściwego środka łączności elektronicznej do przesyłania wykazów CN 38 lub CN 41 z urzędu sporządzającego dokument do urzędu, który go otrzymuje.

2.7 Jeżeli odsyłki są przesyłane drogą lądowo-morską do administracji pośredniczącej w celu dalszego skierowania ich drogą lotniczą, dołącza się do nich wykaz CN 38 lub CN 41 dla urzędu pośredniczącego. Wykaz zdawczy CN 38 lub CN 41 sporządza się również dla kraju przeznaczenia dla odsyłek lotniczych kierowanych dalej drogą lądowo-morską.

3. Odsyłki powinny być przekazywane w dobrym stanie. Jednakże, nie można odmówić przyjęcia przesyłki ze względu na jej uszkodzenie lub ograbienie.

4. Jeśli wykazy zdawcze CN 37, CN 38 i CN 41 są generowane elektronicznie i przesyłane, bezpośrednio i bez udziału personelu administracji pocztowej, do przedsiębiorstwa przewozowego lub do przedstawiciela z nim współpracującego i wykazy te są tam drukowane, administracje lub przedsiębiorstwa uczestniczące w operacjach transportowych mogą uzgodnić, aby nie było konieczne podpisywanie wykazów zdawczych.

5. Postanowienia przewidziane od ustępu 1 do 4 stosuje się również do odsyłek masowych.

Artykuł RE 824

Sporządzanie i sprawdzanie wykazów zdawczych CN 37, CN 38 lub CN 41

1. Wykazy zdawcze wypełnia się zgodnie z układem formularza na podstawie danych znajdujących się na chorągiewkach worków lub na adresach. Ogólną liczbę i ogólną masę worków oraz kopert każdej odsyłki wpisuje się zbiorczo w podziale na rodzaje przesyłek. Administracje krajów nadania mogą wpisywać indywidualnie każdy worek, jeśli sobie tego życzą. Liczbę i masę worków oznaczonych chorągiewką w kolorze czerwonym należy wpisać oddzielnie; oznacza się je literą "R" w kolumnie "Observations" ("Uwagi") wykazu zdawczego. Jeśli wpisane masy obejmują także masy poczty wolnej od opłat tranzytowych i od opłat końcowych (kosztów końcowych), kolumnę "Observations" ("Uwagi") wykorzystuje się również do podania w podziale na rodzaje przesyłek, masy, jaka ma zostać odliczona.

2. Obecność odsyłek priorytetowych kierowanych drogą lądowo-morską oznacza się wpisując uwagę "PRIOR" w kolumnie "Observations" ("Uwagi") wykazu CN 37.

3. Do wykazu CN 38 wpisuje się także:

3.1 indywidualnie, odsyłki umieszczone w worku zbiorczym z zaznaczeniem, że są one tam włożone;

3.2 odsyłki umieszczone w kopercie CN 28.

4. Każdy urząd pośredniczący lub przeznaczenia, który stwierdzi błędy we wpisach zamieszczonych na wykazie CN 38 lub CN 41, powinien bezzwłocznie je poprawić. Powiadamia on o tym, za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43, ostatni wysyłający urząd wymiany i urząd wymiany, który sporządził odsyłkę. Administracje mogą uzgodnić, że będą regularnie korzystać z poczty elektronicznej lub każdego innego właściwego środka łączności telekomunikacyjnej do powiadamiania o nieprawidłowościach.

5. Jeśli wysyłane odsyłki są umieszczane w kontenerach zapieczętowanych przez służbę pocztową, to numer porządkowy każdego kontenera i numer pieczęci odciśniętej na każdym z nich wpisuje się w przeznaczonej do tego celu rubryce wykazu CN 37, CN 38 lub CN 41.

Artykuł RE 825

Brak wykazu zdawczego CN 37, CN 38 lub CN 41

1. W przypadku braku wykazu CN 37, urząd przyjmujący powinien sporządzić wykaz w trzech egzemplarzach, wpisując otrzymany ładunek. Dwa egzemplarze z dołączonym zawiadomieniem o sprawdzeniu CN 43 przesyła się do urzędu przekazującego, który zwraca jeden egzemplarz po jego sprawdzeniu i podpisaniu.

2. Jeżeli odsyłka nadejdzie bez wykazu zdawczego CN 38 lub CN 41 do lotniczego portu przeznaczenia - lub do lotniczego portu pośredniczącego zobowiązanego do zapewnienia jej dalszego kierowania przez inne przedsiębiorstwo przewozowe - administracja, do której należy ten port lotniczy, sporządza z urzędu jeden dokument. Powinien on być należycie poświadczony przez pracownika przewoźnika, od którego otrzymano odsyłkę. O fakcie tym powiadamia się urząd odpowiedzialny za załadunek tej odsyłki za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43 wraz z dołączonymi dwoma egzemplarzami w ten sposób sporządzonego wykazu CN 38. Urząd ten jest proszony o zwrócenie należycie poświadczonego jednego egzemplarza.

3. Jeśli brakuje oryginalnego wykazu CN 38 lub CN 41, administracja otrzymująca odsyłkę powinna przyjąć wykaz zastępczy CN 46 sporządzony przez przewoźnika lotniczego. O fakcie tym powiadamia się urząd pochodzenia za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43 z dołączonymi dwoma egzemplarzami wykazu zastępczego CN 46.

4. Administracje mogą uzgodnić, że będą regularnie korzystać z poczty elektronicznej lub każdego innego właściwego środka łączności telekomunikacyjnej do regulowania spraw związanych z brakiem wykazu CN 38 lub CN 41.

5. Urząd wymiany w lotniczym porcie przeznaczenia - lub w lotniczym porcie pośredniczącym zobowiązanym do kierowania odsyłki przez innego przewoźnika - może, bez sporządzania zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43, uznać wykaz CN 38 lub CN 41 dostarczony przez pierwszego przewoźnika i przekazany elektronicznie z jego urzędu w wysyłającym porcie lotniczym oraz należycie podpisany przez jego przedstawiciela w porcie lotniczym wyładunku odsyłki.

6. Jeśli nie można ustalić portu załadunku, zawiadomienie o sprawdzeniu kieruje się bezpośrednio do urzędu wysyłającego odsyłkę, który jest zobowiązany do skierowania zawiadomienia do tego urzędu, przez który odsyłka była tranzytowana.

Artykuł RE 826

Sprawdzanie odsyłek

1. Każdy urząd otrzymujący odsyłkę powinien sprawdzić:

1.1 miejsce pochodzenia i przeznaczenia worków wchodzących w skład odsyłki i wpisanych do wykazu zdawczego;

1.2 stan zamknięcia i opakowania worków oznaczonych chorągiewką w kolorze czerwonym;

1.3 dokładność informacji znajdujących się na wykazie zdawczym.

2. Masę podaną na chorągiewce CN 34, CN 35 lub CN 36 sprawdza się wyrywkowo lub systematycznie. Dane podane przez urząd pochodzenia uznaje się za miarodajne, jeśli różnią się one od stwierdzonych mas lub liczby przesyłek:

2.1 o 200 gramów lub mniej w przypadku worków wchodzących w skład odsyłek lądowo-morskich lub odsyłek lądowo-morskich przewożonych drogą lotniczą (S.A.L.);

2.2 o 100 gramów lub mniej w przypadku worków wchodzących w skład odsyłek lotniczych, odsyłek priorytetowych lub odsyłek masowych;

2.3 o 100 gramów lub mniej albo o 20 przesyłek lub mniej w przypadku przesyłek CCRI (IBRS).

3. Jeśli urząd pośredniczący lub urząd przeznaczenia stwierdzi, że różnica między masą rzeczywistą worka a masą podaną lub różnica między rzeczywistą masą przesyłek CCRI (IBRS) albo rzweczywistą ich liczbą a ich podaną masą lub liczbą przekracza limity przewidziane w ustępie 2 punkt 1, ustępie 2 punkt 2 lub ustępie 2 punkt 3, zależnie od okoliczności, poprawia dane na chorągiewce worka i w wykazie zdawczym. Powiadamia niezwłocznie o pomyłce, za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43, wysyłający urząd wymiany i w danym przypadku ostatni pośredniczący urząd wymiany.

4. Jeśli urząd pośredniczący otrzymuje odsyłkę w złym stanie, powinien sprawdzić jej zawartość, o ile przypuszcza że została ona naruszona. W takim stanie w jakim znajduje się odsyłka, wkłada się ją do nowego opakowania. Urząd ten powinien przenieść dane z oryginalnej chorągiewki na nową chorągiewkę i przystawić na niej odcisk swego datownika poprzedzony napisem "Remballé a ..." ("Przepakowano w ..."). Sporządza on zawiadomienie o sprawdzeniu CN 43 i jeden egzemplarz wkłada do przepakowanej odsyłki.

5. Po otrzymaniu odsyłki, urząd przeznaczenia postępuje w następujący sposób:

5.1 Sprawdza czy odsyłka jest kompletna i czy nadeszła w kolejności, w jakiej została wysłana.

5.2 Sprawdza czy wpisy zamieszczone w karcie listowej oraz w danym przypadku w kartach wartościowych CN 16 i listach specjalnych CN 33 są prawidłowe.

5.3 Upewnia się czy nie ma żadnych nieprawidłowości dotyczących stanu zewnętrznego worka zewnętrznego, pakietu, koperty lub worka wewnętrznego zawierających przesyłki z podaną wartością.

5.4 Sprawdza liczbę przesyłek z podaną wartością i bada każdą z nich oraz sprawdza czy przesyłki za pobraniem są należycie oznaczone i czy dołączone są do nich właściwe formularze płatności.

5.5 Czyni wszystko, aby przesyłki ekspresowe przesłane w specjalnych workach lub umieszczone w worku zawierającym kartę listową były bezzwłocznie przekazane do wewnętrznego systemu tak, aby zostały one jak najszybciej wysłane i doręczone.

5.6 W przypadku braku odsyłki lub jednego albo kilku worków wchodzących w jej skład, fakt ten potwierdza bezzwłocznie dwóch pracowników. Wprowadzają oni niezbędne poprawki do kart listowych lub list specjalnych. W danym przypadku, starają się przekreślać błędne dane w sposób pozwalający odczytać pierwotne wpisy. O ile nie zaszła oczywista pomyłka, poprawki uznaje się za bardziej miarodajne niż oryginalne wpisy.

5.7 Przewidzianą w ustępie 5 punkt 6 procedurę stosuje się także w przypadku każdej innej nieprawidłowości takiej jak: brak przesyłek z podaną wartością, przesyłek poleconych, karty listowej, karty wartościowej lub listy specjalnej.

5.8 W przypadku braku karty listowej, karty wartościowej lub listy specjalnej, urząd przyjmujący powinien ponadto sporządzić dodatkową kartę listową, kartę wartościową lub listę specjalną albo dokładnie zanotować otrzymane przesyłki z podaną wartością lub przesyłki polecone.

6. Dodatkowe informacje dotyczące odsyłek masowych

6.1 Do administracji kraju pochodzenia przesyła się zawiadomienie o sprawdzeniu CN 43 z dołączoną zastępczą kartą listową CN 32, która zawiera szczegóły dotyczące przesyłek masowych otrzymanych w następujących przypadkach:

6.1.1 administracja kraju pochodzenia wybrała sporządzanie odsyłek masowych, a wysyła przesyłki masowe w innych odsyłkach;

6.1.2 odsyłkom masowym nie towarzyszy karta listowa CN 32;

6.1.3 administracja kraju przeznaczenia otrzymuje niezapowiedziane przesyłki masowe, za które przysługuje niezwłocznie specyficzna opłata; w tym przypadku, administracja kraju przeznaczenia przekazuje formularze CN 43 i CN 32 do administracji kraju pochodzenia odsyłek za pośrednictwem środków łączności telekomunikacyjnej.

6.2 W przypadkach przewidzianych w ustępie 6 punkt 1.1 i ustępie 6 punkt 1.3, poprawia się odpowiednio kartę listową CN 31 odsyłki zawierającej przesyłki masowe i przesyła się razem z zawiadomieniem o sprawdzeniu CN 43.

7. Przy otwieraniu odsyłek, elementy stanowiące zamknięcie (plomby, pieczęcie, sznurki, chorągiewki) powinny pozostać złączone. W tym celu sznurek przecina się tylko w jednym miejscu.

8. Jeśli urząd otrzymuje karty listowe, karty wartościowe lub listy specjalne, które nie są przeznaczone dla niego, to najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) przesyła do urzędu przeznaczenia te dokumenty lub, jeśli wymagają tego jego przepisy, potwierdzone wierne kopie.

9. Nieprawidłowości stwierdzone przy przyjęciu odsyłki zawierającej przesyłki z podaną wartością wymagają niezwłocznego zgłoszenia zastrzeżeń służbie przekazującej. O stwierdzeniu braku przesyłki, uszkodzeniu lub każdej innej nieprawidłowości, za którą administracje mogą ponieść odpowiedzialność w odniesieniu do przesyłek z podaną wartością, powiadamia się niezwłocznie za pomocą środków łączności telekomunikacyjnej wysyłający urząd wymiany lub służbę pośredniczącą. Ponadto sporządza się protokół CN 24. Należy w nim podać stan, w jakim znajdowało się opakowanie odsyłki. Protokół przekazuje się w przesyłce poleconej do centralnego zarządu kraju, któremu podlega wysyłający urząd wymiany, niezależnie od zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43, które niezwłocznie przesyła się do tego urzędu. Kopię protokołu przekazuje się równocześnie albo do centralnego zarządu, któremu podlega przyjmujący urząd wymiany, albo do każdego innego organu kontrolnego, wyznaczonego przez tę administrację.

10. Urząd wymiany otrzymujący z odpowiedniego urzędu uszkodzoną lub niedostatecznie opakowaną przesyłkę z podaną wartością powinien włączyć ją do obiegu, zachowując następujące zasady:

10.1 W przypadku nieznacznego uszkodzenia lub częściowego zniszczenia pieczęci, wystarczające jest ponowne zabezpieczenie przesyłki z podaną wartością dla ochrony zawartości. Jest to dopuszczalne pod warunkiem, że z całą pewnością zawartość nie została uszkodzona, a pomiar masy nie wykazał jej ubytku. Istniejące pieczęcie powinny zostać zachowane. Jeśli trzeba, przesyłki z podaną wartością powinny zostać przepakowane, pozostawiając w miarę możliwości pierwotne opakowanie. W danym przypadku, przepakowanie może polegać na włożeniu uszkodzonej przesyłki do oznaczonego chorągiewką worka, który plombuje się. W takich przypadkach, nie ma potrzeby ponownego zabezpieczania uszkodzonej przesyłki. Na chorągiewce worka należy podać oznaczenie "Envoi avec valeur déclarée endommagé" ("Uszkodzona przesyłka z podaną wartością"). Na chorągiewce winny być umieszczone także następujące informacje: numer porządkowy, urząd nadania, kwota podanej wartości, nazwisko (nazwa) i adres odbiorcy, odcisk datownika i podpis pracownika, który włożył przesyłkę do worka.

10.2 Jeśli stan przesyłki z podaną wartością wskazuje na to, że jej zawartość mogła zostać uszczuplona, urząd powinien przystąpić do otwarcia z urzędu przesyłki, gdy nie zabraniają tego przepisy kraju i do sprawdzenia zawartości. Wynik tego sprawdzenia powinien być przedmiotem protokołu CN 24. Jeden egzemplarz protokołu dołącza się do przesyłki z podaną wartością. Przesyłka powinna zostać przepakowana.

10.3 We wszystkich przypadkach, należy sprawdzić masę przesyłki z podaną wartością przy jej otrzymaniu i masę przesyłki po przepakowaniu oraz należy je podać na kopercie. Po danych tych umieszcza się napis "Scellé d'office a ..." ("Zabezpieczono z urzędu w ...") lub "Remballé a ..." ("Przepakowano w ... "). Oznaczenie to uzupełnia odcisk datownika i podpis pracowników, którzy dokonali zabezpieczenia lub przepakowania.

11. Stwierdzenie podczas sprawdzania jakiejkolwiek nieprawidłowości nie może w żadnym przypadku uzasadniać zwrotu przesyłki zawartej w badanej odsyłce, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w artykule 25 Konwencji.

Artykuł RE 827

Zawiadomienia o sprawdzeniu

1. Po całkowitym sprawdzeniu odsyłki, o stwierdzonych nieprawidłowościach powiadamia się bezzwłocznie urząd pochodzenia odsyłki za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43, sporządzonego w dwóch egzemplarzach. W przypadku tranzytu, zawiadomienie o sprawdzeniu przesyła się do ostatniego urzędu pośredniczącego, który przekazał odsyłkę w złym stanie.

2. Informacje umieszczane w zawiadomieniu o sprawdzeniu powinny podawać, możliwie jak najdokładniej, o jaki worek, kopertę, pakiet lub przesyłkę chodzi. Jeśli odsyłka zawiera wiązanki oznaczone kartkami CN 25 i CN 26, to kartki te powinny, w przypadku nieprawidłowości, być dołączone do zawiadomienia o sprawdzeniu. Jeśli występują poważne nieprawidłowości, nasuwające przypuszczenie o zaginięciu lub ograbieniu, to w zawiadomieniu o sprawdzeniu należy określić, możliwie jak najdokładniej, stan w jakim znajdowało się opakowanie odsyłki.

3. O ile nie jest to wykluczone z uzsadnionej przyczyny, to następujące elementy przechowuje się nienaruszone przez okres sześciu tygodni, licząc od dnia sprawdzenia i przesyła do administracji kraju nadania, jeśli ona tego zażąda:

3.1 worek, kopertę, ze sznurkami, chorągiewki, pieczęcie, plomby lub zabezpieczenia zamknięcia;

3.2 wszystkie pakiety lub worki wewnętrzne i zewnętrzne, w których znajdowały się przesyłki z podaną wartością i przesyłki polecone;

3.3 opakowanie uszkodzonych przesyłek, o ile odzyskano je od adresata.

4. Jeśli przekazywanie odsyłek odbywa się za pośrednictwem przewoźnika, wykaz zdawczy CN 37, CN 38 lub CN 41, na którym naniesiono informacje o nieprawidłowościach stwierdzonych przy przyjmowaniu odsyłek przez administrację kraju pośredniczącego lub administrację kraju przeznaczenia, powinien być w miarę możliwości podpisany przez przewoźnika lub jego przedstawiciela. Na egzemplarzach wykazu CN 37, CN 38 lub CN 41 należy obowiązkowo umieścić zastrzeżenia wniesione wobec służby przewozowej. Jeśli odsyłki są przewożone w kontenerze, zastrzeżenia te odnoszą się wyłącznie do stanu kontenera, jego zamknięć i pieczęci.

5. W przypadkach przewidzianych w artykule RE 826 ustęp 4, ustęp 5 i ustęp 8, urząd pochodzenia i w danym przypadku ostatni pośredniczący urząd wymiany mogą być ponadto powiadomione środkami łączności telekomunikacyjnej na koszt administracji, która wysyła zawiadomienie. Zawiadomienie takie powinno być przesłane zawsze, gdy odsyłka nosi widoczne ślady ograbienia, aby umożliwić urzędowi wysyłającemu lub urzędowi pośredniczącemu niezwłoczne zbadanie sprawy. W danym przypadku, urząd pośredniczący powiadamia także środkami łączności telekomunikacyjnej poprzednią administrację w celu kontynuowania dochodzenia.

6. Jeśli nieobecność odsyłki jest wynikiem braku zbieżności połączeń lub gdy jest ona należycie wyjaśniona na wykazie zdawczym, zawiadomienie o sprawdzeniu CN 43 sporządza się tylko wtedy, gdy odsyłka nie nadejdzie do urzędu przeznaczenia następnym połączeniem.

7. Po nadejściu odsyłki, o której braku powiadomiono urząd pochodzenia i w danym przypadku ostatni pośredniczący urząd wymiany, należy wysłać do tych urzędów najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) drugie zawiadomienie o sprawdzeniu informujące o otrzymaniu tej odsyłki.

8. Jeśli urząd przyjmujący, na którym spoczywał obowiązek sprawdzenia odsyłki, nie przesłał najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) do urzędu pochodzenia i w danym przypadku do ostatniego pośredniczącego urzędu wymiany zawiadomienia CN 42 stwierdzającego jakiekolwiek nieprawidłowości, to uważa się, do czasu przedstawienia dowodu przeciwnego, że otrzymał on odsyłkę i jej zawartość. To samo założenie przyjmuje się w odniesieniu do nieprawidłowości, które w zawiadomieniu o sprawdzeniu pominięto lub przedstawiono w sposób niekompletny. Podobnie jest także, gdy postanowienia niniejszego artykułu i artykułu RE 826 dotyczące dopełnienia formalności nie zostały zachowane.

9. Zawiadomienia o sprawdzeniu przesyła się najlepiej faksem lub innym elektronicznym środkiem łączności. Jeśli nie jest to możliwe, zawiadomienia te przesyła się najszybszą drogą pocztową (lotniczą lub lądowo-morską).

10. Zawiadomienia o sprawdzeniu przesyłane drogą pocztową wysyła się w kopertach oznaczonych wyraźnym napisem "Bulletin de vérification" ("Zawiadomienie o sprawdzeniu"). Koperty te mogą mieć ten napis bądź wcześniej wydrukowany, bądź wykonany wyraźnie za pomocą stempla.

11. Urzędy, do których wysyła się zawiadomienia o sprawdzeniu zwracają je możliwie jak najszybciej, najlepiej drogą elektroniczną do urzędu wymiany, z którego nadeszły, po ich zbadaniu i ewentualnym naniesieniu swoich uwag. Zawiadomienia o sprawdzeniu uważa się, do czasu przedstawienia dowodu przeciwnego, za należycie uznane:

11.1 jeśli nie udzielono odpowiedzi w terminie jednego miesiąca, licząc od dnia ich przesłania;

11.2 jeśli administracja kraju nadania nie jest powiadomiona w tym terminie o dochodzeniach, które mogłyby okazać się jeszcze konieczne ani o dodatkowym przesłaniu niezbędnych dokumentów.

Artykuł RE 828

Przesyłki mylnie skierowane

1. Wszelkiego rodzaju przesyłki mylnie skierowane kieruje się bezzwłocznie dalej najszybszą drogą do ich miejsca przeznaczenia.

Artykuł RE 829

Działania podejmowane w razie wypadku

1. Jeśli statek, pociąg, samolot albo każdy inny środek transportu uległ wypadkowi w czasie przewozu i nie może kontynuować podróży ani dostarczyć poczty do przewidzianych portów lub stacji, personel pokładowy powinien przekazać odsyłki do urzędu pocztowego znajdującego się najbliżej miejsca wypadku albo najbardziej odpowiedniego do dalszego kierowania poczty. Jeśli personel pokładowy nie może tego uczynić, to urząd ten, będąc poinformowany o wypadku, interweniuje bezzwłocznie, aby przejąć pocztę i dalej ją skierować najszybszą drogą do miejsca przeznaczenia, po sprawdzeniu jej stanu i ewentualnie poprawieniu stanu uszkodzonych przesyłek.

2. Administracja kraju, w którym zdarzył się wypadek, powinna powiadomić środkami łączności telekomunikacyjnej wszystkie administracje poprzednich portów lub stacji o losie ładunku pocztowego. Administracje te z kolei powiadamiają tą samą drogą wszystkie inne zainteresowane administracje.

3. Administracje krajów pochodzenia, których ładunek znajdował się w środkach transportu, które uległy wypadkowi, powinny przesłać kopię wykazów zdawczych CN 37, CN 38 lub CN 41 do administracji kraju, gdzie zdarzył się wypadek.

4. Następnie właściwy urząd powiadamia urzędy przeznaczenia o odsyłkach, które uległy wypadkowi za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43, podając szczegóły okoliczności wypadku i stwierdzone fakty. Jeden egzemplarz każdego zawiadomienia o sprawdzeniu przesyła się do urzędów pochodzenia odpowiednich odsyłek, a drugi do administracji kraju, do którego należy przedsiębiorstwo przewozowe. Dokumenty te przesyła się najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

Artykuł RE 830

Działania podejmowane w przypadku przerwania lotu, zmiany trasy lub mylnego skierowania poczty lotniczej

1. Jeśli samolot przerywa swój lot na okres, który może spowodować opóźnienie poczty lub jeśli z jakiejkolwiek przyczyny ładunek pocztowy jest wyładowany w porcie lotniczym innym niż podany w wykazie zdawczym CN 38, przewoźnik lotniczy przekazuje niezwłocznie ten ładunek pracownikom administracji kraju, gdzie ma miejsce lądowanie. Pracownicy ci kierują go dalej najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

2. Administracja, która otrzymuje odsyłki lotnicze lub worki mylnie skierowane na skutek błędów w oznaczeniu chorągiewkami, powinna dołączyć nową chorągiewkę do odsyłki lub worka, podając urząd pochodzenia i skierować dalej do właściwego miejsca przeznaczenia.

3. We wszystkich przypadkach urząd, który dokonał dalszego kierowania jest zobowiązany poinformować urząd pochodzenia każdej odsyłki lub worka za pośrednictwem zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43, podając w nim w szczególności służbę lotniczą, od której przyjęto ładunek, służby (lotnicze lub lądowo-morskie), którym go przekazano do dalszego kierowania do miejsca przeznaczenia i przyczynę mylnego skierowania, jak na przykład błąd w przewozie lub w oznaczeniu chorągiewką.

Artykuł RE 831

Działania podejmowane w przypadku przerwania lotu, zmiany trasy lub mylnego skierowania poczty lądowo-morskiej przewożonej drogą lotniczą (S.A.L.)

1. Jeśli poczta wchodząca w skład odsyłki lądowo-morskiej przewożonej drogą lotniczą (S.A.L.) znajduje się w samolocie przerywającym lot lub zostaje wyładowana w porcie lotniczym innym niż podany w wykazie CN 41, postępuje się w następujący sposób:

1.1 Pracownicy administracji kraju, w którym ładunek pocztowy znajduje się w tranzycie, przejmują go i kierują drogą lądowo-morską, jeśli warunki dalszego kierowania umożliwiają wysłanie go w krótkim czasie do kraju przeznaczenia. Administrację kraju pochodzenia informuje się o tym środkami łączności telekomunikacyjnej.

1.2 Jeśli szybkie przekazanie ładunku pocztowego drogą lądowo-morską do kraju przeznaczenia nie może być zapewnione, administracja kraju tranzytowego porozumiewa się, środkami łączności telekomunikacyjnej, z administracją kraju pochodzenia tego ładunku w celu określenia sposobu, w jaki należy go dalej skierować do miejsca przeznaczenia oraz jak powinna być obliczona i uregulowana ewentualna zapłata za nowe kierowanie.

1.3 Administracja kraju tranzytowego sporządza nowy wykaz zdawczy (CN 37, CN 41 lub CN 38, zależnie od okoliczności) i dosyła ładunek pocztowy zgodnie z instrukcjami otrzymanymi od administracji kraju pochodzenia.

Artykuł RE 832

Działania podejmowane w przypadku czasowego zawieszenia usług i ich wznowienia

1. Jeśli usługi są czasowo zawieszone, należy powiadomić o tym zainteresowaną administrację lub zainteresowane administracje środkami łączności telekomunikacyjnej, podając w miarę możliwości przewidywany czas trwania zawieszenia usług. Taką samą procedurę należy zastosować w przypadku wznowienia zawieszonych usług.

2. Biuro Międzynarodowe powinno być powiadomione o zawieszeniu lub wznowieniu usług, jeśli powiadomienie ogólne uznaje się za potrzebne. W danym przypadku, Biuro Międzynarodowe powinno powiadomić administracje środkami łączności telekomunikacyjnej.

3. Administracja kraju pochodzenia może zwrócić nadawcy opłaty pocztowe, opłaty specjalne i dopłaty lotnicze, jeśli na skutek zawieszenia usług świadczenie związane z przewozem jego przesyłki było wykonane tylko częściowo lub w ogóle nie zostało wykonane.

Artykuł 833

Zwrot próżnych worków

1. W przypadku braku specjalnego porozumienia między zainteresowanymi administracjami, próżne worki powinny być zwracane, najbliższą pocztą w odsyłce do kraju, do którego należą i jeżeli to możliwe wykorzystując tę samą drogę, jaką nadeszły. Liczbę worków zwracanych w każdej odsyłce należy wpisać do tablicy 4 karty listowej CN 31 (tablicy 3 karty listowej CN 32). Wpisu tego nie dokonuje się, jeśli dwie administracje uzgodniły, że w karcie listowej wpisuje się tylko worki oznaczone chorągiewką w kolorze czerwonym.

2. Administracje kraju pochodzenia mogą sporządzać odsyłki specjalne w celu dokonania zwrotu próżnych worków. Jednakże, sporządzanie odsyłek specjalnych jest obowiązkowe, gdy żądają tego administracje krajów tranzytowych lub krajów przeznaczenia. W przypadku worków zwracanych drogą lotniczą sporządzanie odsyłek specjalnych jest obowiązkowe. Odsyłki specjalne wpisuje się do wykazów CN 47. Jeśli nie sporządza się odsyłek specjalnych z próżnymi workami zwracanymi drogą lądowo-morską, liczbę i masę pakietów z próżnymi workami podaje się we właściwej kolumnie wykazu CN 37.

3. Zwrot odbywa się pomiędzy wyznaczonymi do tego celu urzędami wymiany. Zainteresowane administracje mogą uzgodnić między sobą warunki zwrotu. W obrocie między odległymi krajami, administracje powinny, w zasadzie, wyznaczyć tylko jeden urząd zobowiązany do zapewnienia przyjmowania zwracanych im próżnych worków.

4. Próżne worki powinny być zwinięte w odpowiednie pakiety. W danym przypadku, deseczki z chorągiewkami jak też chorągiewki wykonane z płótna, pergaminu lub z innego trwałego materiału powinny być umieszczone wewnątrz worków.

5. Jeżeli liczba próżnych worków zwracanych drogą lądowo-morską nie jest zbyt duża, można je umieścić w workach zawierających przesyłki listowe. We wszystkich innych przypadkach, w tym próżnych worków zwracanych drogą lotniczą, powinny one być umieszczone oddzielnie w workach oznaczonych chorągiewkami, na których znajduje się nazwa urzędów wymiany. Worki mogłyby być zabezpieczone, po uzgodnieniu między danymi administracjami. Na chorągiewkach powinien zostać umieszczony napis "Sacs vides" ("Próżne worki").

6. Worki zawierające druki wysyłane do tego samego odbiorcy pod tym samym adresem (worki M) należy po ich doręczeniu odebrać od adresatów i zgodnie z wyżej przedstawionymi postanowieniami zwrócić do administracji krajów, do których one należą.

7. Jeśli kontrola przeprowadzona przez administrację wykaże, że należące do niej worki nie zostały zwrócone jej służbom w terminie dłuższym od tego, jakiego wymaga czas przewozu (tam i z powrotem), ma ona prawo żądać zapłaty wartości worków przewidzianej w ustępie 8. Dana administracja może odmówić tej zapłaty tylko wtedy, gdy jest w stanie udowodnić zwrot brakujących worków.

8. Każda administracja ustala, okresowo i jednakowo dla wszystkich rodzajów worków używanych przez jej urzędy wymiany, wartość w SDR (DTS) i powiadamia o tym zainteresowane administracje za pośrednictwem Biura Międzynarodowego. Przy ustalaniu zapłaty bierze się pod uwagę koszt wymiany worków.

9. Po uprzednim uzgodnieniu, administracja może używać do sporządzania swoich odsyłek lotniczych worków należących do administracji kraju przeznaczenia.

10. Przy rozliczaniu opłat tranzytowych, odsyłki z próżnymi workami traktuje się jak odsyłki listowe.

11. Administracja kraju wysyłającego ma prawo podać czy życzy sobie czy też nie życzy, aby pojemniki użyte do sporządzenia danej odsyłki były do niej zwrócone. Umieszcza ona tę informację w karcie listowej sporządzanej do odsyłki.

Artykuł RE 834

Odsyłki wymieniane z jednostkami wojskowymi

1. Administracje pośredniczące powinny być poinformowane, w miarę możliwości z wyprzedzeniem, o ustanowieniu wymiany odsyłek zamkniętych, o której mowa w artykule 40 Konwencji.

2. Adres tych odsyłek redaguje się w sposób następujący:

Z urzędu w ....................................................

{ jednostki morskiej (lub lotniczej (narodowość) }

Do { (oznaczenie jednostki w ...................... }

{ okrętu (narodowość) (nazwa okrętu) w ......... } (kraj)

albo

z jednostki morskiej (lub lotniczej) (narodowość)

(oznaczenie jednostki) w ............................. } (kraj)

albo

Z jednostki morskiej (lub lotniczej) (narodowość)

oznaczenie jednostki) w .............................. }

Z okrętu (narodowość) (nazwa okrętu) w ................. (kraj)

{ jednostki morskiej (lub lotniczej) (narodowość)}

{ (oznaczenie jednostki w ...................... }

Do { .............................................. } (kraj)

{ okrętu (narodowość) (nazwa okrętu) w ......... }

3. Odsyłki, o których mowa, kieruje się najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) zgodnie ze wskazówkami podanymi w adresie i na tych samych warunkach, jak w przypadku odsyłek wymienianych między urzędami pocztowymi.

4. Kapitan statku pocztowego, który przewozi odsyłki dla jednostki morskiej lub okrętu wojennego, przechowuje je do dyspozycji dowódcy jednostki morskiej lub okrętu przeznaczenia, w przypadku gdyby dowódca ten zażądał wydania ich na trasie.

5. Jeśli okręty nie znajdują się w miejscu przeznaczenia w czasie, gdy odsyłki adresowane do nich nadejdą do tego miejsca, są one przechowywane w urzędzie pocztowym do chwili ich odbioru przez adresata lub ich dostania do innego miejsca. Dosłania może zażądać albo administracja kraju pochodzenia, albo dowódca jednostki morskiej lub okrętu przeznaczenia, albo też konsul tej samej narodowości.

6. Odsyłki, o których mowa, oznaczone napisem "Aux soins du Consul D..." ("Do rąk Konsula w...") doręcza się do wskazanego konsula. Na żądanie konsula mogą one być później ponownie przyjęte przez służbę pocztową i dosłane do miejsca pochodzenia lub do innego miejsca przeznaczenia.

7. Odsyłki przeznaczone dla okrętu wojennego uważa się za tranzytowe aż do chwili ich wydania dowódcy tego okrętu, nawet jeśli były one początkowo adresowane do urzędu pocztowego lub konsula zobowiązanego do pośredniczenia w ich przekazywaniu. Nie są więc one uważane jako dowiezione pod ich adres, dopóki nie zostaną wydane okrętowi wojennemu przeznaczenia.

8. Po uzgodnieniu między zainteresowanymi administracjami, powyższą procedurę stosuje się również, w danym przypadku, wobec odsyłek wymienianych z jednostkami wojennymi oddanymi do dyspozycji Organizacji Narodów Zjednoczonych i z samolotami wojskowymi.

Wersja angielska

Rozdział  9

Poczta elektroniczna

Artykuł RE 901

Usługi telekopiowania

1. Gama usług typu biurofaks umożliwia transmisję tekstów i ilustracji zgodnych z oryginałem za pośrednictwem telefaksu.

Artykuł RE 902

Usługi teletekstu komputerowego

1. Gama usług umożliwia transmisję tekstów i ilustracji generowanych przez urządzenia informatyczne (PC, centralny komputer).

Wersja angielska

Rozdział  10

Opłaty tranzytowe i opłaty końcowe (koszty końcowe)

Artykuł RE 1001

Stosowanie opłat tranzytowych

1. W przypadku braku specjalnego porozumienia, bezpośredni przewóz drogą morską między dwoma krajami odbywający się za pomocą statków należących do jednego z nich uważa się jako usługę strony trzeciej.

2. Tranzyt morski rozpoczyna się z chwilą, gdy odsyłki przestają być pod kontrolą administracji pocztowej, a kończy się z chwilą przekazania odsyłek administracji kraju przeznaczenia. Tranzytowe opłaty morskie obejmują wszystkie koszty poniesione przez przewoźnika morskiego w porcie docelowym. Jednakże, koszty składowania powstałe po powiadomieniu przez przewoźnika morskiego, że odsyłki są do dyspozycji i fizycznie gotowe do odbioru, pokrywa administracja kraju przeznaczenia. Jeśli administracja kraju przeznaczenia musi płacić dodatkowe opłaty za usługi świadczone przed powiadomieniem, takie jak opłaty portowe, opłaty za przepłynięcie kanałami, opłaty związane z opracowywaniem odsyłek przesyłanych w kontenerach lub luzem, to administracja kraju przeznaczenia może uzyskać zwrot tych dodatkowych opłat od administracji kraju wysyłającego.

2.1 Bez względu na postanowienia podane w ustępie 2, administracja kraju przeznaczenia odsyłek pobiera od administracji kraju pochodzenia sumę odpowiadającą opłatom składowania portowego, jeśli urząd wysyłający zapomina przesłać na czas jeden formularz wykazu CN 37 przewidzianego w artykule RE 823 ustęp 1 punkt 5.

3. Jeśli zagraniczna służba transportowa porusza się po terytorium kraju bez udziału służb tego kraju, zgodnie z artykułem 39 ustęp 3 Konwencji, kierowane w ten sposób odsyłki nie podlegają tranzytowym opłatom lądowym.

Artykuł RE 1002

Stawki opłat tranzytowych

1. Opłaty tranzytowe oblicza się według stawek zamieszczonych w poniższej tablicy:

Odległości	Opłata za kg brutto
1	2
1.1 Odległości lądowe wyrażone w kilometrach	SDR(DTS)
Do 50 km	0,15
Powyżej 50 do 100	0,17
Powyżej 100 do 200	0,19
Powyżej 200 do 300	0,22
Powyżej 300 do 400	0,24
Powyżej 400 do 500	0,26
Powyżej 500 do 600	0,28
Powyżej 600 do 700	0,30
Powyżej 700 do 800	0,32
Powyżej 800 do 900	0,34
Powyżej 900 do 1.000	0,36
Powyżej 1.000 do 1.100	0,38
Powyżej 1.100 do 1.200	0,39
Powyżej 1.200 do 1.300	0,41
Powyżej 1.300 do 1.400	0,43
Powyżej 1.400 do 1.500	0,44
Powyżej 1.500 do 1.600	0,46
Powyżej 1.600 do 1.700	0,48
Powyżej 1.700 do 1.800	0,49
Powyżej 1.800 do 1.900	0,51
Powyżej 1.900 do 2.000	0,52
Powyżej 2.000 do 2.500	0,57
Powyżej 2.500 do 3.000	0,64
Powyżej 3.000 do 4.000	0,74
Powyżej 4.000 do 5.000	0,87
Powyżej 5.000 do 7.000	1,05
Powyżej 7.000 do 8.000	1,22
Powyżej 8.000 do 9.000	1,33
Powyżej 9.000 do 11.000	1,49

Odległości		Opłata za kg brutto
1		2
1.1 Odległości morskie wyrażone w milach morskich	w kilometrach po przeliczeniu 1 mila morska = 1,852 km	SDR(DTS)
Do 50 mil morskich	Do 93 km	0,15
Powyżej 50 do 100	Powyżej 93 do 185	0,16
Powyżej 100 do 500	Powyżej 185 do 926	0,19
Powyżej 500 do 750	Powyżej 926 do 1.389	0,21
Powyżej 750 do 1.000	Powyżej 1.389 do 1.852	0,23
Powyżej 1.000 do 1.500	Powyżej 1.852 do 2.778	0,25
Powyżej 1.500 do 2.000	Powyżej 2.778 do 3.704	0,27
Powyżej 2.000 do 2.500	Powyżej 3.704 do 4.630	0,29
Powyżej 2.500 do 3.000	Powyżej 4.630 do 5.556	0,30
Powyżej 3.000 do 3.500	Powyżej 5.556 do 6.482	0,32
Powyżej 3.500 do 4.000	Powyżej 6.482 do 7.408	0,33
Powyżej 4.000 do 4.500	Powyżej 7.408 do 8.334	0,34
Powyżej 4.500 do 5.000	Powyżej 8.334 do 9.260	0,36
Powyżej 5.000 do 5.500	Powyżej 9.260 do 10.186	0,37
Powyżej 5.500 do 6.000	Powyżej 10.186 do 11.112	0,38
Powyżej 6.000 do 6.500	Powyżej 11.112 do 12.038	0,39
Powyżej 6.500 do 7.000	Powyżej 12.038 do 12.964	0,40
Powyżej 7.000 do 8.000	Powyżej 12.964 do 14.816	0,42
Powyżej 8.000 do 9.000	Powyżej 14.816 do 16.668	0,44
Powyżej 9.000 do 10.000	Powyżej 16.668 do 18.520	0,45
Powyżej 10.000 do 11.000	Powyżej 18.520 do 20.372	0,47
Powyżej 11.000 do 15.000	Powyżej 20.372 do 27.780	0,51
Powyżej 15.000 do 17.000	Powyżej 27.780 do 31.484	0,56

2. Opłaty związane z opracowaniem odsyłek lotniczych przesyłanych w tranzycie obciążają administrację kraju pochodzenia odsyłek. Stosowana stawka wynosi 0,184 SDR (DTS) za kilogram.

3. Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) jest upoważniona w okresie między dwoma Kongresami do korekty i zmiany wymienionych w ustępie 1 i w ustępie 2 stawek opłat tranzytowych i stawki związanej z opracowaniem odsyłek lotniczych przesyłanych w tranzycie. Zmiana, która będzie mogła być dokonana zgodnie z metodologią zapewniającą sprawiedliwą zapłatę administracjom wykonującym operacje tranzytowe, powinna opierać się na godnych zaufania i reprezentatywnych danych ekonomicznych i finansowych. Ewentualna zmiana, o której będzie można zadecydować, wejdzie w życie z dniem ustalonym przez Radę Eksploatacji Pocztowej (Radę do spraw Operacji Pocztowych).

Artykuł RE 1003

Odległości wyrażone w kilometrach

1. Odległości przyjmowane do obliczenia opłat tranzytowych za przewozy lądowe, według artykułu RE 1002 ustęp 1 punkt 1, odczytuje się z "Wykazu odległości wyrażonych w kilometrach dotyczących odcinków lądowych przy przewozie odsyłek wysyłanych w tranzycie", publikowanego przez Biuro Międzynarodowe.

Artykuł RE 1004

Usługi nadzwyczajne. Przewóz różnymi środkami transportu

1. Opłaty tranzytowe określone w artykule RE 1002 nie mają zastosowania do przewozu przez służby nadzwyczajne, specjalnie utworzone lub utrzymywane przez administrację pocztową na prośbę jednej lub kilku innych administracji. Warunki tego rodzaju przewozu są ustalane w porozumieniu zawieranym przez zainteresowane administracje.

2. Jeśli odsyłki lądowo-morskie pochodzące z jakiejś administracji kieruje się dalej środkami transportu zarówno lądowego jak i morskiego, warunki takiego przewozu stanowią przedmiot specjalnego porozumienia zawieranego przez zainteresowane administracje.

Artykuł RE 1005

Opłaty tranzytowe za odsyłki, które zboczyły z trasy lub zostały błędnie skierowane

1. Administracje pocztowe krajów tranzytowych dokładają wszelkich starań, aby skierować odsyłki zgodnie ze wskazówkami podanymi przez administrację kraju wysyłającego. Jeśli jednak odsyłki zboczyły z trasy lub zostały mylnie skierowane, uiszcza się opłaty tranzytowe administracjom uczestniczącym w przewozie tranzytem takich odsyłek bez stosowania artykułu RE 1016 ustęp 1 punkt 5. Administracja kraju pochodzenia będzie mogła ze swej strony domagać się zwrotu opłat od administracji, której służby popełniły błąd w kierowaniu.

Artykuł RE 1006

Odsyłki lotnicze i S.A.L. przesyłane w tranzycie drogą lądowo-morską

1. W przypadku braku specjalnego porozumienia zawartego między zainteresowanymi administracjami, odsyłki lotnicze oraz odsyłki S.A.L. często przewożone drogą lądowo-morską na części swojej trasy przez kraje trzecie podlegają opłatom tranzytowym.

2. W przewidzianym wyżej przypadku, opłaty tranzytowe oblicza się na podstawie rzeczywistej masy brutto podanej w wykazach CN 38 dla odsyłek lotniczych i w wykazach CN 41 oraz w danym przypadku na chorągiewkach CN 36 dla odsyłek S.A.L.

Artykuł RE 1007

Obliczanie stawek opłat końcowych (kosztów końcowych) stosowanych przy wymianie poczty między krajami uprzemysłowionymi

1. Zapłata opłat końcowych (kosztów końcowych) między krajami uprzemysłowionymi oparta jest na obowiązującej w dniu 1 lutego 1999 roku opłacie za list wysyłany w obrocie krajowym o masie 20 gramów, zgodnie z postanowieniami artykułu RE 209. W zasadzie, jako podstawę stosuje się usługę priorytetową. Administracje krajów uprzemysłowionych informują Biuro Międzynarodowe o tej opłacie, wyrażonej w walucie lokalnej, a w przypadku jej braku stosuje się stawki przewidziane w artykule 48 ustęp 4 Konwencji.

2. Biuro Międzynarodowe przetwarza corocznie podaną wartość w stawkę za przesyłkę i w stawkę za kilogram, wyrażone w SDR (DTS), według ostatniego kursu, jakim dysponuje. Stawki, jakie z tego wynikają, przekazywane są do wiadomości za pośrednictwem pisma okólnego, najpóźniej w dniu 1 lipca. Zaczynają one obowiązywać z dniem 1 stycznia następnego roku i zachowują moc przez cały rok kalendarzowy.

2.1 Bez względu na postanowienia przewidziane w ustępie 1, w przypadku obniżenia opłaty za list wysyłany w obrocie krajowym o masie 20 gramów, Biuro Międzynarodowe powinno być o tym poinformowane przez daną administrację, aby przystąpić do obliczenia nowej stosowanej zapłaty opłat końcowych (kosztów końcowych). Nowa stawka zaczyna obowiązywać z dniem 1 stycznia następnego roku i zachowuje moc przez cały rok kalendarzowy.

2.2 Od 2004 roku, w przypadku podwyższenia opłaty za list wysyłany w obrocie krajowym o masie 20 gramów, nowa opłata może być stosowana do obliczenia zapłaty opłat końcowych (kosztów końcowych), jeśli powiadomiono o niej Biuro Międzynarodowe co najmniej jeden rok przed wprowadzeniem jej w życie przez daną administrację.

2.3 Obliczenie i wejście w życie stawek opłat końcowych (kosztów końcowych) wynikających z nowych opłat podanych w ustępie 2 punkt 1 i ustępie 2 punkt 2 odbywa się zgodnie z postanowieniami przewidzianymi w ustępie 2.

Artykuł RE 1008

Ogólne zasady dotyczące pobierania próbek statystycznych i obliczania średniej liczby przesyłek zawartych w kilogramie

1. Poniższe zasady stosuje się wobec wszystkich rodzajów próbek statystycznych strumieni poczty wymaganych dla celów związanych z płatnością opłat końcowych (kosztów końcowych) opartych o stawkę za przesyłkę i stawkę za kilogram (pobieranie próbek związanych z mechanizmem korekcyjnym, mechanizmem harmonizacyjnym systemów, wymianą poczty między krajami uprzemysłowionymi, itp.).

1.1 Zarówno próbki jak i obliczanie średniej liczby przesyłek zawartych w kilogramie powinny odzwierciedlać strukturę poczty. Biorąc pod uwagę, że struktura ta zmienia się w zależności od rodzaju transportu, rodzaju pojemnika, okresu w ciągu roku (miesiąca) i dnia tygodnia, próbki przesyłek winny odzwierciedlać te zmiany i przedstawiać, możliwie jak najdokładniej, całość strumienia poczty. Również metoda obliczania powinna także odzwierciedlać te zmiany.

1.2 Program dotyczący pobierania próbek powinien być ustalony w taki sposób, aby osiągnąć dopuszczalny błąd statystyczny ± 5%, z przedziałem ufności 95%, jeśli chodzi o obliczanie średniej liczby przesyłek zawartych w kilogramie i liczby przesyłek wymienianych między administracjami pocztowymi.

1.2.1 Ten dopuszczony błąd statystyczny stanowi cel, jaki powinny starać się osiągnąć wszystkie administracje przeprowadzające badania statystyczne, dzięki zastosowaniu swych metod dotyczących pobierania próbek. Ten błąd statystyczny nie określa minimalnych wymagań w zakresie dokładności.

1.3 Koncepcja programu dotyczącego pobierania próbek, wybór próbek, metoda zbierania danych i proces obliczania powinny być zgodne z zasadami ogólnie przyjętymi w dziedzinie statystyki matematycznej, pobierania próbek związanych z rachunkiem prawdopodobieństwa i koncepcji prowadzenia badań statystycznych.

1.4 W granicach narzuconych przez te zasady, każda administracja korzysta z marginesu manewru przy przyjmowaniu koncepcji swego programu pobierania próbek w zależności od cech charakterystycznych jej strumieni poczty i środków finansowych. Jednakże, każda administracja powinna poinformować, przed okresem badania, odpowiednią administrację o swych decyzjach podjętych w tym względzie jak również o swej metodzie obliczania.

Artykuł RE 1009

Mechanizm korekcyjny stawek opłat końcowych (kosztów końcowych)

1. Administracja kraju wysyłającego lub kraju otrzymującego strumień ponad 150 ton poczty rocznie (bez worków M) może domagać się od odpowiedniej administracji zastosowania mechanizmu korekcyjnego opisanego poniżej dla określenia nowej stawki opłat końcowych (kosztów końcowych) dostosowanej do ich obrotu. Żądanie takie może nastąpić w każdej chwili w ciągu roku i podlega następującym warunkom:

1.1 jeśli administracja kraju uprzemysłowionego stwierdzi, że średnia liczba przesyłek otrzymanych z kraju rozwijającego się jest większa niż liczba wymieniona w artykule 49 ustęp 2 Konwencji;

1.1.1 mechanizm przewidziany w ustępie 1 punkt 1 może być zastosowany do danego strumienia przesyłek tylko wtedy, gdy dana administracja kraju uprzemysłowionego nie wybierze stosowania wobec tego samego strumienia mechanizmu harmonizacyjnego systemów przewidzianego w artykule RE 1010;

1.2 jeśli administracja kraju rozwijającego się stwierdzi, że średnia liczba przesyłek wysyłanych do kraju uprzemysłowionego jest mniejsza niż liczba wymieniona w artykule 49 ustęp 2 punkt 1 Konwencji;

1.3 jeśli administracja kraju rozwijającego się stwierdzi, że średnia liczba przesyłek otrzymanych z kraju uprzemysłowionego lub innego kraju rozwijającego się jest większa niż liczba wymieniona w artykułach 50 ustęp 2 punkt 1 i 51 ustęp 2 punkt 1 Konwencji.

2. Mechanizm korekcyjny polega na przeprowadzeniu specjalnego pomiaru statystycznego dla obliczenia średniej liczby przesyłek zawartych w kilogramie, zgodnie z procedurami określonymi w artykule RE 1011.

3. Administracja zamierzająca zastosować mechanizm korekcyjny powinna zawiadomić o tym administrację z wyprzedzeniem co najmniej trzech miesięcy.

4. Żądanie powinno być poparte danymi statystycznymi wykazującymi, że liczba przesyłek zawartych w kilogramie strumienia, o który chodzi, różni się od średniej światowej. Te dane statystyczne powinny być uzyskane w wyniku pobrania próbek przez co najmniej sześć dni badania w ciągu jednego miesiąca.

5. Zachowując termin przewidziany w ustępie 3, okres statystyczny zaczyna się na początku kwartalnego okresu rozrachunkowego. Nowa stawka obowiązuje od tego momentu i zachowuje moc przez okres co najmniej jednego roku aż do czasu, gdy nowej korekty zażąda jedna z zainteresowanych administracji na warunkach określonych w artykułach 49, 50 i 51 Konwencji.

6. Jeśli wyniki pomiaru statystycznego potwierdzą prawdziwość danych administracji domagającej się zastosowania mechanizmu korekcyjnego, jest ona upoważniona do wprowadzenia dla tego strumienia nowej stawki opłat końcowych (kosztów końcowych), obliczonej w SDR (DTS) w następujący sposób:

stawka za kilogram = (średnia liczba przesyłek zawartych w kg x 0,14) + 1

7. W przypadku gdy wynikająca z tej rewizji średnia liczba przesyłek zawartych w kilogramie mieści się między 14 i 21, dla takiego strumienia przesyłek stosuje się stawkę przewidzianą w artykułach 49 ustęp 1 punkt 1, 50 ustęp 1 punkt 1 i 51 ustęp 1 punkt 1 Konwencji.

Artykuł RE 1010

Mechanizm harmonizacyjny systemów

1. Obliczanie progu

1.1 Dla każdego strumienia przesyłek pochodzącego z kraju rozwijającego się przeznaczonego do kraju uprzemysłowionego, średnia masa poczty wysłanej w latach 1998 i 1999 oraz w 1999 roku powiększona o 21%, bez worków M, określa próg, jaki ma być stosowany w roku 2001.

1.1.1 Jeśli masa poczty wysłanej w 1999 roku, powiększona o 10%, jest większa niż średnia wysłanej masy poczty obliczonej według formuły wymienionej w ustępie 1 punkt 1, masa ta, powiększona o 10%, określa próg, jaki ma być stosowany w roku 2001.

1.2 Dla kolejnych lat, próg ten jest uaktualniany przez zastosowanie współczynnika wzrostu 10% w ciągu roku.

1.3 W przypadku występowania okoliczności wyjątkowych wpływających na normalne przesyłanie poczty, takich jak katastrofy naturalne, Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) może - na prośbę administracji, jeśli dostarczy ona dowodu, że dany okres nie jest reprezentatywny dla wysyłanej poczty - ustalić okres odniesienia różniący się od tego przewidzianego w ustępie 1 punkt 1 dla obliczenia progu.

2. Żądanie zastosowania mechanizmu

2.1 Administracja kraju przeznaczenia zamierzająca zastosować mechanizm harmonizacyjny powinna zawiadomić o tym odpowiednią administrację. Żądanie takie może nastąpić w każdej chwili w ciągu roku.

2.1.1 Administracja kraju przeznaczenia, która żąda zastosowania mechanizmu harmonizacyjnego przewidzianego w niniejszym artykule wobec strumienia przesyłek pochodzącego z innej administracji rezygnuje ze stosowania mechanizmu korekcyjnego opisanego w artykule RE 1009.

3. Zastosowanie mechanizmu

3.1 Mechanizm harmonizacyjny systemów polega na przeprowadzeniu specjalnego pomiaru statystycznego dla obliczenia średniej liczby przesyłek zawartych w kilogramie, zgodnie z procedurami określonymi w artykule RE 1011.

3.2 Mechanizm stosuje się wobec strumieni ponad 50 ton poczty w ciągu roku, bez worków M, które przekroczyły w ciągu roku kalendarzowego próg wymieniony w ustępie 1. Wyniki specjalnego pomiaru statystycznego stosuje się wobec poczty, która przekroczyła ten próg.

3.3 Wyniki specjalnego pomiaru statystycznego obowiązują od początku roku, w którym zażądano zastosowania mechanizmu. Zachowują one moc przez okres co najmniej jednego roku aż do czasu, gdy nowego specjalnego pomiaru statystycznego zażąda jedna z zainteresowanych administracji.

3.3.1 Jeśli żądanie zastosowania mechanizmu harmonizacyjnego następuje do dnia 30 czerwca danego roku, wyniki specjalnego pomiaru statystycznego można zastosować do poczty otrzymanej w roku poprzednim, jeżeli nie podlegała ona mechanizmowi harmonizacyjnemu.

Artykuł RE 1011

Specjalne pomiary statystyczne mające na celu zastosowanie mechanizmu korekcyjnego lub mechanizmu harmonizacyjnego systemów

1. W celu zastosowania mechanizmu korekcyjnego lub mechanizmu harmonizacyjnego systemów, w przypadku braku specjalnego porozumienia, pomiary statystyczne przeprowadza się dokonując badania próbek danego strumienia przesyłek.

1.1 Próbki powinny odzwierciedlać strukturę poczty i być zgodne z zasadami wymienionymi w artykule RE 1008. Pomiary statystyczne powinny obejmować co najmniej dwadzieścia cztery dni badania w dwunastomiesięcznym okresie, którego dotyczą. Podczas jednego dnia badania administracje mogą pobrać próbki z części ładunku, jeśli nie jest możliwe, aby przeprowadzić kompletne pomiary statystyczne otrzymanej poczty w danym dniu.

1.1.1 Zamiast pobierać próbki w określonej liczbie dni, administracje mogą stosować w praktyce ciągłe pobieranie próbek, dokonując systematycznego wyboru próbki pojemników do przeprowadzania badania w czasie całego okresu obserwacji. Zainteresowane administracje uzgadniają stosowane formularze statystyczne.

1.2 Dni badania rozkłada się możliwie jak najbardziej równomiernie na wszystkie dni robocze tygodnia (bierze się pod uwagę tylko dni robocze danego urzędu wymiany) i powinny one odzwierciedlać rodzaje transportu wykorzystywane dla całego strumienia poczty. Dni badania wybiera się w skali roku, kwartału lub miesiąca, tak jak podano to poniżej:

1.2.1 skala roku: co najmniej dwadzieścia cztery dni badania w okresie dwunastu miesięcy; każdy dzień roboczy tygodnia powinien być co najmniej raz dniem badania w ciągu kwartału;

1.2.2 skala kwartału: co najmniej sześć dni badania w kwartale; każdy dzień roboczy tygodnia powinien być co najmniej raz dniem badania; tak samo postępuje się w trzech następnych kwartałach;

1.2.3 skala miesiąca: dwadzieścia cztery dni badania w jednym miesiącu lub, gdy jest ich mniej, we wszystkie dni robocze w tym miesiącu; pomiary statystyczne przeprowadza się w maju w latach nieparzystych i w październiku w latach parzystych.

2. Obliczanie średniej liczby przesyłek zawartych w kilogramie

2.1 W przypadku pobierania próbek w skali roku lub kwartału, średnia liczba roczna przesyłek zawartych w kilogramie odpowiada średniej ważonej średnich liczb przesyłek zawartych w kilogramie obliczonych oddzielnie dla każdego rodzaju transportu i dla każdego miesiąca. Oblicza się ją w następujący sposób:

2.1.1 Średnią liczbę przesyłek zawartych w kilogramie uzyskaną z pobranych próbek, dla danego rodzaju transportu, w danym miesiącu mnoży się przez ogólną masę poczty przesłanej tym rodzajem transportu w ciągu badanego miesiąca. Celem jest obliczenie ogólnej liczby przesyłek dla danego rodzaju transportu miesiąca.

2.1.2 Sumę obliczeń ogólnej liczby przesyłek dla każdego rodzaju transportu i każdego miesiąca dzieli się przez ogólną masę poczty przesłanej w ciągu roku.

2.1.3 W ramach procedur opisanych w ustępie 2 punkt 1.1 i w ustępie 2 punkt 1.2, administracje mogą zastąpić miesiąc dniem lub kwartałem.

2.2 W przypadku pobierania próbek w skali miesiąca, średnia liczba roczna przesyłek zawartych w kilogramie odpowiada średniej ważonej średnich liczb przesyłek zawartych w kilogramie obliczonych oddzielnie dla każdego rodzaju transportu. Oblicza się ją w następujący sposób:

2.2.1 Średniąliczbę przesyłek zawartych w kilogramie uzyskaną z pobranych próbek, dla danego rodzaju transportu, mnoży się przez ogólną masę poczty przesłanej tym rodzajem transportu w ciągu badanego miesiąca. Celem jest obliczenie ogólnej liczby przesyłek dla danego rodzaju transportu.

2.2.2 Sumę obliczeń ogólnej liczby przesyłek dla każdego rodzaju transportu dzieli się przez ogólną masę poczty przesłanej w danym miesiącu.

3. Administracja domagająca się zastosowania mechanizmu korekcyjnego lub mechanizmu harmonizacyjnego systemów wybiera system pomiarów statystycznych do przeprowadzenia badań, w tym metodę obliczania i informuje o tym odpowiednią administrację, aby mogła ona podjąć ewentualne działania kontrolne.

4. Administracja domagająca się zastosowania mechanizmu korekcyjnego lub mechanizmu harmonizacyjnego systemów nie jest zobowiązana do wcześniejszego informowania o wybranych przez siebie dniach przeprowadzenia badania.

5. Sporządzanie, przesyłanie i uznawanie wykazów CN 53 i CN 54

5.1 W czasie dni badania, urząd wymiany administracji domagającej się zastosowania mechanizmu korekcyjnego lub mechanizmu harmonizacyjnego systemów wpisuje do wykazu CN 53, dla każdej badanej odsyłki, liczbę i masę przesyłek.

5.2 Na podstawie wykazów CN 53, administracja domagająca się przeprowadzenia specjalnych pomiarów statystycznych sporządza wykaz zbiorczy CN 54, który zawiera zestawienie danych dotyczących zbadanych odsyłek według rodzaju transportu i miesiąca w kwartale roku kalendarzowego.

5.3 Wykaz zbiorczy CN 54 wraz z formularzami CN 53 przesyła się do drugiej zainteresowanej administracji po zakończeniu każdego kwartału i/lub na zakończenie okresu pobierania próbek, najpóźniej w terminie jednego miesiąca od wysłania lub otrzymania ostatniej odsyłki włączonej do badań statystycznych. Te wykazy CN 53 i CN 54 dostarcza się, w miarę możliwości, nie tylko na papierze, ale również w znormalizowanej formie elektronicznej.

5.4 Jeśli druga zainteresowana administracja otrzymała wykazy CN 53 i CN 54 na papierze i nie zgłosiła uwag w terminie trzech miesięcy, licząc od daty przesłania wykazu zbiorczego CN 54, wykaz ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

5.5 Jeśli druga zainteresowana administracja otrzymała wykazy CN 53 i CN 54 w znormalizowanej formie elektronicznej i nie zgłosiła uwag w terminie dwóch miesięcy, licząc od daty przesłania wykazu zbiorczego CN 54, wykaz ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

6. Sporządzanie, przesyłanie i uznawanie wykazów zbiorczych CN 54bis

6.1 Na podstawie przyjętych wykazów zbiorczych CN 54 i CN 55, administracja domagająca się przeprowadzenia specjalnych pomiarów statystycznych sporządza roczny wykaz zbiorczy CN 54bis, który zawiera zestawienie danych dotyczących zbadanych odsyłek według rodzaju transportu i kwartału.

6.2 Na podstawie rocznego wykazu zbiorczego CN 54bis, administracja domagająca się przeprowadzenia specjalnych pomiarów statystycznych, oblicza średnią liczbę przesyłek zawartych w kilogramie, a w przypadku stosowania mechanizmu korekcyjnego - nową stawkę opłat końcowych (kosztów końcowych) według formuły opisanej w artykule RE 1009 ustęp 6.

6.3 Roczny wykaz zbiorczy CN 54bis przesyła się drugiej zainteresowanej administracji najpóźniej w terminie jednego miesiąca następującego po uznaniu wykazów zbiorczych CN 54 i CN 56 dotyczących czwartego kwartału. Wykaz CN 54bis dostarcza się, w miarę możliwości, na papierze jak również w znormalizowanej formie elektronicznej.

6.4 Jeśli druga zainteresowana administracja otrzymała wykaz zbiorczy CN 54bis i nie zgłosiła uwag w terminie jednego miesiąca, licząc od daty przesłania rocznego wykazu CN 54bis, wykaz ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

7. W przypadku gdy druga zainteresowana administracja przeprowadziła kontrolne pomiary statystyczne, to dane uzyskane przez administrację domagającą się zastosowania mechanizmu korekcyjnego będą uważane za miarodajne, jeśli nie różnią się one więcej niż o 10% od danych uzyskanych przez drugą administrację.

7.1 W przypadku różnicy przekraczającej 10%, zainteresowane administracje uzgadniają przyjmowane przy rozliczaniu wielkości opłat końcowych (kosztów końcowych), biorąc pod uwagę dokładność systemów statystycznych stosowanych przez każdą administrację.

8. W przypadku rozbieżności pomiędzy dwiema stronami co do stosowania mechanizmu korekcyjnego, administracje mogą odwołać się do procedury arbitrażu przewidzianej w artykule 129 Regulaminu Ogólnego.

Artykuł RE 1012

Pomiary statystyczne stosowane przy wymianie poczty między krajami uprzemysłowionymi

1. W przypadku braku specjalnego porozumienia, przy wymianie poczty między administracjami krajów uprzemysłowionych przeprowadza się pomiary statystyczne. Pomiary statystyczne wykonuje się zgodnie z zasadami wymienionymi w artykule RE 1008. Dni badania rozkłada się możliwie jak najbardziej równomiernie na wszystkie dni robocze tygodnia (bierze się pod uwagę tylko dni robocze danego urzędu wymiany) i powinny one odzwierciedlać rodzaje transportu wykorzystywane dla całego strumienia poczty. Pomiary statystyczne powinny obejmować co najmniej czterdzieści osiem dni badania w ciągu roku, z czterema dniami w miesiącu. Podczas jednego dnia badania, administracje mogą pobrać próbki z części ładunku, jeśli nie jest to możliwe, aby przeprowadzić kompletne pomiary statystyczne otrzymanej poczty w danym dniu.

1.1 Zamiast pobierać próbki w określonej liczbie dni, administracje mogą stosować w praktyce ciągłe pobieranie próbek, dokonując systematycznego wyboru próbki pojemników do przeprowadzania badania w czasie całego okresu obserwacji. Zainteresowane administracje uzgadniają stosowane formularze statystyczne.

2. Obliczanie rocznej liczby przesyłek

2.1 Roczna liczba przesyłek odpowiada średniej ważonej liczb przesyłek obliczonych oddzielnie dla każdego rodzaju transportu i dla każdego miesiąca. Oblicza się ją w następujący sposób:

2.1.1 Średnią liczbę przesyłek zawartych w kilogramie uzyskaną z pobranych próbek, dla danego rodzaju transportu, w danym miesiącu mnoży się przez ogólną masę poczty przesłanej tym rodzajem transportu w ciągu badanego miesiąca. Celem jest obliczenie ogólnej liczby przesyłek dla danego rodzaju transportu i miesiąca.

2.1.2 aby określić roczną liczbę przesyłek, dodaje się obliczoną ogólną liczbę przesyłek dla każdego rodzaju transportu i każdego miesiąca.

2.1.3 W ramach procedur opisanych w ustępie 2 punkt 1.1 i w ustępie 2 punkt 1.2, administracje mogą zastąpić miesiąc dniem lub kwartałem.

3. Każda administracja powinna poinformować odpowiednią administrację, co najmniej dwa miesiące przed okresem badania, o swych decyzjach podjętych na temat koncepcji programu dotyczącego pobierania próbek, zwłaszcza jeśli chodzi o wybraną metodę obliczania. Jednakże, administracja kraju otrzymującego nie jest zobowiązana do wcześniejszego informowania administracji kraju wysyłającego o wybranych dniach przeprowadzenia badania ani pojemnikach wybranych do pomiarów.

4. Sporządzanie, przesyłanie i uznawanie wykazów CN 53 i CN 54

4.1 Dla każdego pojemnika poddanego badaniu, urząd wymiany administracji kraju otrzymującego wpisuje do wykazu CN 53 liczbę i masę przesyłek. Dla każdego rodzaju transportu (lotniczego, S.A.L., lądowo-morskiego) sporządza się oddzielne wykazy CN 53.

4.2 Na podstawie wykazów CN 53, administracja kraju otrzymującego sporządza wykaz zbiorczy CN 54, który zawiera zestawienie wykazów CN 53 według rodzaju transportu i miesiąca w kwartale roku kalendarzowego.

4.3 Wykaz zbiorczy CN 54 wraz z formularzami CN 53 przesyła się do drugiej zainteresowanej administracji, co kwartał, najpóźniej w terminie dwóch miesięcy następujących po otrzymaniu ostatniej odsyłki włączonej do badań statystycznych. Te wykazy CN 53 i CN 54 dostarcza się, w miarę możliwości, nie tylko na papierze, ale również w znormalizowanej formie elektronicznej.

4.4 Jeśli administracja kraju wysyłającego otrzymała wykazy CN 53 i CN 54 na papierze i nie zgłosiła uwag w terminie trzech miesięcy, licząc od daty przesłania wykazu zbiorczego CN 54, wykaz ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

4.5 Jeśli administracja kraju wysyłającego otrzymała wykazy CN 53 i CN 54 w znormalizowanej formie elektronicznej i nie zgłosiła uwag w terminie dwóch miesięcy, licząc od daty przesłania wykazu zbiorczego CN 54, wykaz ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

5. Sporządzanie, przesyłanie i uznawanie wykazów zbiorczych CN 54bis

5.1 Na podstawie przyjętych wykazów zbiorczych CN 54 i CN 55, administracja kraju otrzymującego sporządza roczny wykaz zbiorczy CN 54bis, który zawiera zestawienie danych dotyczących zbadanych odsyłek według rodzaju transportu i kwartału; na tej podstawie oblicza się roczną liczbę przesyłek dla danego roku.

5.2 Roczny wykaz zbiorczy CN 54bis przesyła się drugiej zainteresowanej administracji najpóźniej w terminie jednego miesiąca następującego po uznaniu wykazów zbiorczych CN 54 i CN 56 dotyczących czwartego kwartału. Wykaz CN 54bis dostarcza się, w miarę możliwości, nie tylko na papierze, ale również w znormalizowanej formie elektronicznej.

5.3 Jeśli administracja kraju wysyłającego otrzymała wykaz CN 54bis i nie zgłosiła uwag w terminie jednego miesiąca, licząc od daty przesłania rocznego wykazu CN 54bis, wykaz ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

6. W przypadku gdy administracja kraju wysyłającego przeprowadziła kontrolne pomiary statystyczne, to dane uzyskane przez administrację kraju otrzymującego będą uważane za miarodajne, jeśli nie różnią się one więcej niż o 10% od danych uzyskanych przez drugą administrację.

6.1 W przypadku różnicy przekraczającej 10%, zainteresowane administracje uzgadniają przyjmowane przy rozliczaniu wielkości opłat końcowych (kosztów końcowych), biorąc pod uwagę dokładność systemów statystycznych stosowanych przez każdą administrację.

7. W przypadku rozbieżności pomiędzy dwiema stronami co do stosowania tego artykułu, administracje mogą odwołać się do procedury arbitrażu przewidzianej w artykule 129 Regulaminu Ogólnego.

Artykuł RE 1013

Inna metoda pomiarów statystycznych stosowanych przy wymianie poczty między krajami uprzemysłowionymi

1. Administracje krajów uprzemysłowionych, które wymieniają pocztę w kasetach i/lub płytkich skrzynkach mogą podjąć działania, aby dokonywać obliczeń opartych na rodzaju pojemnika. Pomiary statystyczne wykonuje się zgodnie z zasadami wymienionymi w artykule RE 1008. Dni badania rozkłada się możliwie jak najbardziej równomiernie na wszystkie dni robocze tygodnia (bierze się pod uwagę tylko dni robocze danego urzędu wymiany) i powinny one odzwierciedlać rodzaje transportu wykorzystywane dla całego strumienia poczty. Pomiary statystyczne powinny obejmować co najmniej czterdzieści osiem dni badania w ciągu roku, z czterema dniami w miesiącu. Podczas jednego dnia badania, administracje mogą pobrać próbki z części ładunku, jeśli nie jest możliwe, aby przeprowadzić kompletne pomiary statystyczne otrzymanej poczty w danym dniu.

1.1 Zamiast pobierać próbki w określonej liczbie dni, administracje mogą stosować w praktyce ciągłe pobieranie próbek, dokonując systematycznego wyboru próbki pojemników do przeprowadzania badania w czasie całego okresu obserwacji. Zainteresowane administracje uzgadniają stosowane formularze statystyczne.

2. Obliczanie rocznej liczby przesyłek

2.1 Roczna liczba przesyłek odpowiada średniej ważonej liczb przesyłek obliczonych oddzielnie dla każdego rodzaju pojemnika i dla każdego rodzaju transportu. Oblicza się ją w następujący sposób:

2.1.1 Średnią liczbę przesyłek zawartych w kilogramie uzyskaną z pobranych próbek, dla danego rodzaju pojemnika i dla danego rodzaju transportu, mnoży się przez ogólną masę poczty przesłanej w tego rodzaju pojemniku określonym rodzajem transportu. Celem jest obliczenie ogólnej liczby przesyłek dla danego rodzaju pojemnika i dla danego rodzaju transportu.

2.1.2 Aby określić roczną liczbę przesyłek, dodaje się obliczoną ogólną liczbę przesyłek dla każdego rodzaju pojemnika i dla każdego rodzaju transportu.

3. Administracje powinny podawać masę poczty wysłanej według rodzaju pojemnika (np. masę przesyłek w kasetach, płytkich skrzynkach, workach, itp.) na odpowiednio zmienionych formularzach oraz dostarczać informacji dotyczących pojemników, o ile to możliwe, za pośrednictwem elektronicznej wymiany danych (EDI).

4. Każda administracja powinna poinformować odpowiednią administrację, co najmniej dwa miesiące przed okresem badania, o swych decyzjach podjętych na temat koncepcji programu dotyczącego pobierania próbek, zwłaszcza jeśli chodzi o wybraną metodę obliczania. Jednakże, administracja kraju otrzymującego nie jest zobowiązana do wcześniejszego informowania administracji kraju wysyłającego o wybranych dniach przeprowadzenia badania ani pojemnikach wybranych do pomiarów.

5. Sporządzanie, przesyłanie i uznawanie wykazów CN 53 i CN 54

5.1 Dla każdego pojemnika poddanego badaniu, urząd wymiany administracji kraju otrzymującego wpisuje do wykazu CN 53 liczbę i masę przesyłek. Dla każdego rodzaju transportu (lotniczego, S.A.L., lądowo-morskiego) sporządza się oddzielne wykazy CN 53.

5.2 Na podstawie wykazów CN 53, administracja kraju otrzymującego sporządza wykaz zbiorczy CN 54, który zawiera zestawienie wykazów CN 53 według rodzaju pojemnika, według rodzaju transportu i miesiąca w kwartale roku kalendarzowego.

5.3 Wykaz zbiorczy CN 54 wraz z formularzami CN 53 przesyła się do drugiej zainteresowanej administracji, co kwartał, najpóźniej w terminie dwóch miesięcy następujących po otrzymaniu ostatniej odsyłki włączonej do badań statystycznych. Te wykazy CN 53 i CN 54 dostarcza się, w miarę możliwości, nie tylko na papierze, ale również w znormalizowanej formie elektronicznej.

5.4 Jeśli administracja kraju wysyłającego otrzymała wykazy CN 53 i CN 54 na papierze i nie zgłosiła uwag w terminie trzech miesięcy, licząc od daty przesłania wykazu zbiorczego CN 54, wykaz ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

5.5 Jeśli administracja kraju wysyłającego otrzymała wykazy CN 53 i CN 54 w znormalizowanej formie elektronicznej i nie zgłosiła uwag w terminie dwóch miesięcy, licząc od daty przesłania wykazu zbiorczego CN 54, wykaz ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

6. Sporządzanie, przesyłanie i uznawanie wykazów zbiorczych CN 54bis

6.1 Na podstawie przyjętych wykazów zbiorczych CN 54 i CN 55, administracja kraju otrzymującego sporządza roczny wykaz zbiorczy CN 54bis, który zawiera zestawienie danych dotyczących zbadanych odsyłek według rodzaju transportu i kwartału; na tej podstawie oblicza się roczną liczbę przesyłek dla danego roku.

6.2 Roczny wykaz zbiorczy CN 54bis przesyła się drugiej zainteresowanej administracji najpóźniej w terminie jednego miesiąca następującego po uznaniu wykazów zbiorczych CN 54 i CN 56 dotyczących czwartego kwartału. Wykaz 54 bis dostarcza się, w miarę możliwości, nie tylko na papierze, ale również w znormalizowanej formie elektronicznej.

6.3 Jeśli administracja kraju wysyłającego otrzymała wykaz CN 54bis i nie zgłosiła uwag w terminie jednego miesiąca, licząc od daty przesłania rocznego wykazu CN 54bis, wykaz ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

7. W przypadku, gdy administracja kraju wysyłającego przeprowadziła kontrolne pomiary statystyczne, to dane uzyskane przez administrację kraju otrzymującego będą uważane za miarodajne, jeśli nie różnią się one więcej niż o 10% od danych uzyskanych przez drugą administrację.

7.1 W przypadku różnicy przekraczającej 10%, zainteresowane administracje uzgadniają przyjmowane przy rozliczaniu wielkości opłat końcowych (kosztów końcowych), biorąc pod uwagę dokładność systemów statystycznych stosowanych przez każdą administrację.

8. W przypadku rozbieżności pomiędzy dwiema stronami co do stosowania tego artykułu, administracje mogą odwołać się do procedury arbitrażu przewidzianej w artykule 129 Regulaminu Ogólnego.

Artykuł RE 1014

Regulowanie różnic wynikających z zastosowania mechanizmu harmonizacyjnego systemów

1. W przypadkach przewidzianych w artykule RE 1010 ustęp 3 punkt 3.1 lub gdy wyniki specjalnych pomiarów statystycznych związanych z mechanizmem harmonizacyjnym są znane dopiero po sporządzeniu rachunku szczegółowego CN 61 dotyczącego danego roku zastosowania mechanizmu, regulowanie różnic w zapłacie opłat końcowych (kosztów końcowych) dokonuje się zgodnie z następującymi postanowieniami:

1.1 Natychmiast gdy wykaz zbiorczy CN 54 jest uznany lub uważany za przyjęty na mocy prawa, administracja - wierzyciel sporządza w dwóch egzemplarzach rachunek szczegółowy CN 61bis.

1.2 Rachunek szczegółowy CN 61bis przesyła się zainteresowanej administracji najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską). Jeśli administracja, która wysłała rachunek szczegółowy nie otrzymała żadnego sprostowania w terminie trzech miesięcy, licząc od daty jego wysłania, rachunek ten uważa się za przyjęty na mocy prawa.

1.3 Saldo rachunku szczegółowego CN 61bis przenosi się do następnego wykazu CN 64, sporządzanego między danymi administracjami według postanowień artykułu RE 1024.

Artykuł RE 1015

Żądanie specyficznej zapłaty za przesyłki masowe

1. Administracja kraju przeznaczenia jest upoważniona do zażądania wprowadzenia opłaty specyficznej za przesyłki masowe, jeśli stwierdzi:

1.1 otrzymanie w tej samej odsyłce lub w tym samym dniu, jeśli sporządza się kilka odsyłek dziennie, 1.500 lub więcej przesyłek nadanych przez tego samego nadawcę,

1.2 otrzymanie w okresie dwóch tygodni 5.000 lub więcej przesyłek nadanych przez tego samego nadawcę.

2. Administracja kraju przeznaczenia, która chce wprowadzić opłatę specyficzną za przesyłki masowe powinna powiadomić o tym administrację kraju nadania w terminie dwóch tygodni, licząc od daty otrzymania pierwszej odsyłki masowej. Powiadomienie takie przesyła się faksem lub drogą elektroniczną pod specjalny adres przewidziany w artykule RE 1023 i zawiera ono numer odsyłki, datę wysłania, urząd wymiany pochodzenia jak również urząd wymiany przeznaczenia; dołącza się do niego fotokopię próbki danych przesyłek.

2.1 Z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustępach 3 i 4, opłata specyficzna zaczyna obowiązywać dopiero po upływie trzech miesięcy, licząc od daty otrzymania powiadomienia wysłanego przez administrację kraju przeznaczenia. Tę opłatę specyficzną stosuje się jedynie do odsyłek masowych wysłanych po upływie terminu powiadomienia wynoszącego trzy miesiące.

2.2 Otrzymanie odsyłek masowych przewidziane w ustępie 2 punkt 1 powinno być stwierdzone przez administrację kraju przeznaczenia zgodnie z postanowieniami artykułu RE 826 ustęp 6.

3. Bez względu na postanowienia ustępu 2 punkt 1, administracja kraju przeznaczenia jest upoważniona do wprowadzenia, w trybie natychmiastowym, opłaty specyficznej za przesyłki masowe, jeśli stwierdzi:

3.1 otrzymanie w tej samej odsyłce lub w tym samym dniu, jeśli sporządza się kilka odsyłek dziennie, 3.000 lub więcej przesyłek nadanych przez tego samego nadawcę;

3.2 otrzymanie w okresie dwóch tygodni 10.000 lub więcej przesyłek nadanych przez tego samego nadawcę.

4. Administracja kraju przeznaczenia, która chce wprowadzić opłatę specyficzną za przesyłki masowe w trybie natychmiastowym powinna powiadomić o tym administrację kraju nadania w terminie trzech dni roboczych, licząc od daty otrzymania odsyłki masowej. Powiadomienie takie przesyła się, faksem lub drogą elektroniczną pod specjalny adres przewidziany w artykule RE 1023 w formie zawiadomienia o sprawdzeniu zawierającego numer odsyłki, datę wysłania, urząd wymiany pochodzenia jak również urząd wymiany przeznaczenia; dołącza się do niego fotokopię próbki danych przesyłek.

5. Od chwili gdy administracja kraju przeznaczenia zażądała wprowadzenia opłaty specyficznej za przesyłki masowe, administracja kraju pochodzenia dysponuje trzema miesiącami, aby zażądać wprowadzenia tej specyficznej opłaty do wszystkich przesyłek masowych, które będzie wysyłała do tej administracji, chyba że początkowe żądanie administracji kraju przeznaczenia zostanie wycofane.

6. O przerwaniu stosowania opłaty specyficznej za przesyłki masowe przewidzianej w ustępie 5 administracja kraju pochodzenia powinna powiadomić trzy miesiące wcześniej lub powinno to zostać rozstrzygnięte we wspólnym porozumieniu.

Artykuł RE 1016

Rozliczanie opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

1. Opłaty tranzytowe

1.1 Rozliczanie opłat tranzytowych za pocztę lądowo-morską i rozliczanie opłat za opracowanie odsyłek lotniczych przesyłanych w tranzycie przeprowadza corocznie administracja kraju tranzytowego dla każdej administracji kraju pochodzenia. Podstawą rozliczeń jest masa odsyłek przyjętych do tranzytu i wysłanych w ciągu danego roku. Stosuje się stawki ustalone w artykule RE 1002.

1.2 Opłaty tranzytowe i opłaty za opracowanie odsyłek lotniczych przesyłanych w tranzycie obciążają administrację kraju pochodzenia odsyłek. Są one płatne, z zastrzeżeniem wyjątku przewidzianego w ustępie 1 punkt 4, administracjom krajów tranzytowych lub których służby uczestniczą w przewozie odsyłek drogą lądową lub morską.

1.3 Jeśli administracja kraju tranzytowego nie uczestniczy w lądowym lub morskim przewozie odsyłek, to odpowiednie opłaty tranzytowe płacone są administracji kraju przeznaczenia, o ile ponosi ona koszty związane z tym tranzytem.

1.4 Opłaty za przewóz odsyłek tranzytowanych drogą morską mogą być regulowane bezpośrednio między administracjami pocztowymi kraju pochodzenia odsyłek a przedsiębiorstwami żeglugowymi lub ich agentami. Administracja pocztowa kraju, w którym znajduje się dany port załadunku powinna uprzednio wyrazić na to zgodę.

1.5 Administracja - dłużnik jest zwolniona z płatności z tytułu opłat tranzytowych, gdy saldo roczne nie przekracza kwoty 163,35 SDR (DTS). Roczne saldo mniejsze od 163,35 SDR (DTS) powinno być włączone przez administrację - wierzyciela do salda następnego roku.

2. Opłaty końcowe (koszty końcowe)

2.1 Rozliczanie opłat końcowych (kosztów końcowych) za przesyłki listowe, z wyjątkiem worków M, prowadzi corocznie administracja - wierzyciel na podstawie otrzymanej rzeczywistej masy odsyłek i rzeczywistej liczby otrzymanych przesyłek poleconych oraz przesyłek z podaną wartością oraz w danym przypadku liczby otrzymanych przesyłek w danym roku. Stosuje się stawki ustalone w artykułach od 48 do 51 Konwencji.

2.2 Rozliczanie opłat końcowych (kosztów końcowych) za worki M prowadzi corocznie administracja - wierzyciel na podstawie masy przyjmowanej do obliczeń tych opłat zgodnie z warunkami ustalonymi w artykułach od 48 do 51 Konwencji.

2.3 W celu umożliwienia określenia masy i liczby przesyłek w skali roku, administracje krajów pochodzenia odsyłek powinny stale podawać dla każdej odsyłki:

- masę przesyłek (z wyjątkiem worków M);

- masę worków M przekraczających 5 kilogramów;

- liczbę worków M nie przekraczających 5 kilogramów;

- liczbę przesyłek poleconych zawartych w odsyłce;

- liczbę przesyłek z podaną wartością zawartych w odsyłce.

2.4 W przypadku braku specjalnego porozumienia między zainteresowanymi administracjami, w relacjach między krajami uprzemysłowionymi, określenie liczby przesyłek odbywa się zgodnie z artykułem RE 1012.

2.5 W razie potrzeby określenia liczby i masy przesyłek masowych, stosuje się sposoby podane w artykule RE 815 dla tego rodzaju przesyłek.

2.6 Zainteresowane administracje mogą uzgodnić rozliczanie opłat końcowych (kosztów końcowych) w swych wzajemnych relacjach na podstawie różnych metod statystycznych. Mogą też uzgodnić inną okresowość przeprowadzania badań statystycznych niż te, które przewiduje artykuł RE 1011.

2.7 Administracja - dłużnik jest zwolniona z płatności z tytułu opłat końcowych (kosztów końcowych), gdy saldo roczne nie przekracza kwoty 326,70 SDR (DTS). Roczne saldo mniejsze od 326,70 SDR (DTS) powinno być włączone przez administracje - wierzyciela do salda następnego roku.

3. Każda administracja ma prawo przedstawiać do oceny komisji arbitrów wyniki roczne, które według niej odbiegałyby znacznie od rzeczywistości. Arbitraż ten ustanawia się zgodnie z postanowieniami artykułu 128 Regulaminu Ogólnego. Arbitrzy mają prawo ustalić w sprawiedliwy sposób kwotę opłat tranzytowych lub opłat końcowych (kosztów końcowych), jaka ma zostać zapłacona.

Artykuł RE 1017

Sporządzanie wykazów odsyłek CN 55 i CN 56

1. Po otrzymaniu ostatniej odsyłki w każdym miesiącu, urząd wymiany przeznaczenia, na podstawie danych zawartych w kartach listowych CN 31 sporządza wykaz odsyłek CN 55 w podziale na rodzaje odsyłek i wysyłające urzędy wymiany. Przesyła następnie te wykazy do swojego centralnego zarządu.

2. Dla każdej administracji kraju pochodzenia odsyłek, a także w danym przypadku dla każdej administracji kraju tranzytowego, administracja kraju przeznaczenia, na podstawie wykazów CN 55, sporządza kwartalnie wykaz zbiorczy odsyłek CN 56 w podziale na rodzaje odsyłek, urzędy pochodzenia i urzędy przeznaczenia oraz ewentualnie drogi kierowania.

3. Wykazy CN 55 dostarcza się administracji kraju pochodzenia jako załączniki do wykazu zbiorczego CN 56. W danym przypadku, po ich uznaniu, administracja ta przekazuje wykazy zbiorcze CN 56 administracjom krajów tranzytowych i zwraca jeden egzemplarz administracji kraju przeznaczenia odsyłek.

4. W przypadku wystąpienia różnic, administracja kraju tranzytowego może przekazać masy podane w wykazie zdawczym CN 37, jak postanowiono w ustępach od 1 do 3.

Artykuł 1018

Przesyłanie i uznawanie wykazów odsyłek CN 55 i CN 56

1. Wykaz zbiorczy CN 56 przesyła się w dwóch egzemplarzach do administracji krajów pochodzenia odsyłek w maksymalnym terminie sześciu miesięcy po zakończeniu kwartału, którego dotyczy.

2. Po jego uznaniu, administracja kraju pochodzenia odsyłek zwraca jeden egzemplarz do administracji, która go sporządziła. Jeśli dana administracja nie otrzymała żadnego sprostowania w terminie trzech miesięcy, licząc od daty jego wysłania, uważa go ona za przyjęty na mocy prawa. W przypadku ujawnienia rozbieżności w wyniku sprawdzenia, poprawiony wykaz CN 55 powinien zostać załączony do należycie zmienionego i zaakceptowanego wykazu zbiorczego CN 56. Jeśli administracja kraju przeznaczenia odsyłek kwestionuje zmiany naniesione w wykazie CN 55, to administracja kraju pochodzenia potwierdza rzeczywiste dane, przesyłając fotokopie formularzy CN 31 sporządzonych przez urząd pochodzenia w chwili wysyłania spornych odsyłek.

3. Administracje mogą uzgodnić, aby wykazy CN 55 i CN 56 były sporządzane przez administrację kraju pochodzenia odsyłek. W tym przypadku, dostosowuje się odpowiednio przewidzianą w ustępach 1 i 2 procedurę zatwierdzania.

Artykuł RE 1019

Rozliczanie przesyłek masowych

1. Jeśli administracja kraju pochodzenia dokonała wyboru wysyłania odsyłek masowych zgodnie z postanowieniami artykułu RE 1015 ustęp 5, wykazy CN 55 sporządzane przez urząd wymiany przeznaczenia obejmują także przesyłki masowe, na podstawie danych zawartych w kartach listowych CN 32.

1.1 Dane dotyczące przesyłek masowych wykorzystuje się przy kwartalnym sporządzaniu wykazów zbiorczych CN 56.

1.2 W przypadku wystąpienia w wykazach CN 55 rozbieżności dotyczących danych związanych z przesyłkami masowymi, administracja kraju pochodzenia przesyła fotokopie kart listowych CN 32 spornych odsyłek.

2. Jeśli administracja kraju przeznaczenia wprowadziła specyficzną opłatę za przesyłki masowe zgodnie z artykułem RE 1015 ustęp 1, to stosuje się procedury opisane w ustępie 1 punkt 1 i w ustępie 1 punkt 2.

2.1 Po sporządzeniu wykazów zbiorczych CN 56, administracja kraju przeznaczenia sporządza rachunek CN 57 na podstawie danych zawartych w kartach listowych CN 32 przekazywanych do administracji kraju pochodzenia odsyłek, zgodnie z artykułem RE 826 ustęp 6 punkt 1.3.

2.2 Rachunek CN 57 powinien być uregulowany przez administrację kraju pochodzenia w terminie sześciu tygodni po dniu jego sporządzenia.

2.3 Rachunki CN 57 uregulowane przez administrację kraju pochodzenia odsyłek są ujmowane w wykazie zbiorczym CN 58. Kwotę podaną w wykazie CN 58 odejmuje się z rachunku szczegółowego CN 61. Kopię formularza CN 58 dołącza się do rachunku szczegółowego CN 61.

3. Administracje mogą dwustronnie uzgodnić stosowanie innych formularzy i procedur rozliczeniowych przy wymianie przesyłek masowych.

Artykuł RE 1020

Rozliczanie poczty przeznaczonej do bezpośredniego dostępu do obrotu krajowego

1. Opłaty dotyczące poczty przeznaczonej do bezpośredniego dostępu do obrotu krajowego fakturowane są przez administrację kraju przeznaczenia na podstawie formularzy rozliczeniowych, których użycie uzgodniły zainteresowane administracje.

2. Rachunki reguluje administracja kraju pochodzenia w terminie ustalonym przez administrację kraju przeznaczenia odsyłek. Termin ten nie powinien być krótszy niż termin ustalony przez daną administrację dla jej klientów krajowych. Administracja kraju przeznaczenia określa także walutę, w jakiej powinna zostać dokonana płatność, zgodnie z postanowieniami artykułu RE 1306 ustęp 1.

3. W przypadkach wystąpienia rozbieżności dotyczących danych wpisanych do wykazów rozliczeniowych związanych z pocztą przeznaczoną do bezpośredniego dostępu do obrotu krajowego, administracja kraju nadania przesyła fotokopie formularzy rozliczeniowych, które dołączone były do spornych odsyłek.

Artykuł RE 1021

Sporządzanie, przesyłanie i zatwierdzanie rachunków opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

1. Obowiązek sporządzania rachunków spoczywa na administracji - wierzycielu, która przesyła je do administracji - dłużnika. Przesyłanie rachunków nie będzie jednak wymagane, jeśli dane saldo jest mniejsze od przewidzianego w tym celu minimum określonego w artykule RE 1016 ustęp 1 punkt 5 i ustęp 2 punkt 7.

2. Rachunki szczegółowe sporządza się w następujący sposób:

2.1 Opłaty tranzytowe. Na formularzu CN 62, na podstawie ogólnej masy dla tych rodzajów przesyłek, jakie występują w wykazach zbiorczych CN 56.

2.2 Opłaty końcowe (koszty końcowe). Na formularzu CN 61, na podstawie różnicy między kwotami obliczonymi dla masy przesyłek otrzymanych i wysłanych w odniesieniu do każdego rodzaju przesyłek, jakie występują w wykazach zbiorczych CN 56 i rachunkach CN 19.

3. Rachunki szczegółowe CN 62 i CN 61 przesyła się w dwóch egzemplarzach do administracji - dłużnika możliwie jak najszybciej po upływie roku, którego dotyczą.

4. Administracja - dłużnik nie ma obowiązku uznania rachunków szczegółowych, które nie zostaną jej przesłane w terminie dwunastu miesięcy od zakończenia danego roku.

5. Jeśli administracja, która wysłała rachunek szczegółowy nie otrzymała żadnego sprostowania w okresie trzech miesięcy, licząc od dnia jego wysłania, rachunek ten jest uważany za przyjęty na mocy prawa.

6. Wyjątkowo, dodatkowe rachunki szczegółowe mogą zostać przesłane do administracji - dłużnika tylko wtedy, gdy stanowią uzupełnienie już istniejących rachunków danego roku. Stosuje się wobec nich warunki przedstawione w ustępach 4 i 5.

7. Administracje mogą uzgodnić, aby regulować oddzielnie rachunki opłat końcowych (kosztów końcowych) za odsyłki lądowo-morskie i za odsyłki lotnicze. W tym przypadku, zainteresowane administracje określają procedury sporządzania, zatwierdzania i regulowania takich rachunków.

Artykuł RE 1022

Zaliczkowe płatności opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

1. Administracje - wierzyciele mogą domagać się zaliczkowych płatności z tytułu opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych). Zaliczki dotyczące danego roku oblicza się w oparciu o masę poczty służącej jako podstawa do ostatecznych rozliczeń roku poprzedniego. Jeśli ta wielkość masy nie została jeszcze określona, zaliczki oblicza się na podstawie wykazów zbiorczych CN 56 należycie zatwierdzonych dla ostatnich czterech kwartałów. Zaliczki dotyczące danego roku wpłaca się najpóźniej do końca lipca tego roku. Jeśli tylko ostateczne rachunki danego roku są uznane lub przyjęte na mocy prawa, przystępuje się do korygowania płatności zaliczkowych.

Artykuł RE 1023

Specjalny adres dla przesyłania formularzy dotyczących opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

1. Każda administracja informuje inne administracje, za pośrednictwem Biura Międzynarodowego, pod jaki specjalny adres należy przesyłać wszystkie formularze (CN 43, CN 54, CN 56, CN 57, CN 58, CN 61, CN 61bis i CN 62) brane pod uwagę przy regulowaniu opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych).

Artykuł RE 1024

Płatności opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych)

1. Jeśli tylko rachunki szczegółowe CN 62 i CN 61 między administracjami zostały uznane lub uważane za przyjęte na mocy prawa, administracja - wierzyciel sporządza, w dwóch egzemplarzach, oddzielny wykaz dla opłat tranzytowych CN 63 i dla opłat końcowych (kosztów końcowych) CN 64.

2. Wykazy CN 63 lub CN 64 przesyła się, w dwóch egzemplarzach, do zainteresowanej administracji najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską). Jeśli w terminie jednego miesiąca, licząc od dnia wysłania tych wykazów, administracja, która je sporządziła nie otrzymała żadnego zastrzeżenia ze strony zainteresowanej administracji, wykazy te uważa się za przyjęte na mocy prawa.

3. Do każdej zmiany wniesionej do wykazów CN 63 lub CN 64 przez administrację - dłużnika, należy dołączyć rachunki szczegółowe CN 61 lub CN 62.

4. Dla strumieni poczty wymienianych między krajem uprzemysłowionym a krajem rozwijającym się, administracja kraju rozwijającego się przesyła do organizacji zobowiązanej do fakturowania kwot należnych z tytułu Funduszu na poprawę jakości usług jeden egzemplarz uznanego lub uważanego za przyjęty na mocy prawa wykazu CN 64. Organizacja ta nie przyjmuje wykazów CN 64 otrzymanych po trzech miesiącach od ich uznania.

5. W przypadku przewidzianym w ustępie 2, na wykazach należy umieścić oznaczenie "Aucune observation de l'administration débitrice n'est parvenue dans délai réglementaire" ("Żadna uwaga ze strony administracji - dłużnika nie nadeszła w przepisowym terminie").

6. Wykazy CN 63 lub CN 64 dotyczące płatności zaliczkowych, określonych w artykule RE 1017, są przesyłane przez administrację - wierzyciela do administracji - dłużnika w drugim kwartale danego roku kalendarzowego.

7. Regulowanie płatności może odbywać się zgodnie z postanowieniami artykułów RE 1302 i RE 1303.

Artykuł RE 1025

Płatności kwot należnych z tytułu Funduszu na poprawę jakości usług w krajach rozwijających się

1. Na podstawie uznanych lub uważanych za przyjęte na mocy prawa wykazów CN 64, które do niej zostały przysłane, organizacja zobowiązana do fakturowania przygotowuje wykazy CN 64bis dla administracji krajów uprzemysłowionych. Wykazy te zawierają następujące informacje:

1.1 nazwę administracji krajów rozwijających się, których dane dotyczą;

1.2 kwotę w SDR (DTS) podlegającą powiększeniu o 7,5% przewidzianemu w artykule 50 ustęp 1 punkt 1.1 Konwencji;

1.3 ogólną kwotę do zapłacenia przez daną administrację.

2. Wykaz CN 64bis przesyła się do uznania najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) do każdej zainteresowanej administracji. Jeśli w okresie jednego miesiąca, licząc od przesłania tego wykazu, organizacja zobowiązana do fakturowania nie otrzyma żadnej uwagi, kwotę tego wykazu uważa się za przyjętą na mocy prawa.

3. Kwoty wykazów CN 64bis mogą być regulowane za pośrednictwem systemu kompensacyjnego Biura Międzynarodowego.

Artykuł RE 1026

Odsyłki zamknięte wymieniane z jednostkami wojskowymi

1. Obowiązkiem administracji pocztowych krajów, do których należą jednostki wojskowe, okręty wojenne lub samoloty wojskowe, jest bezpośrednie regulowanie z zainteresowanymi administracjami opłat tranzytowych i opłat końcowych (kosztów końcowych) za odsyłki wysyłane przez te jednostki wojskowe, okręty lub samoloty.

2. Jeśli dosyła się te odsyłki, administracja kraju dosyłającego informuje o tym administrację kraju, do którego należy jednostka wojskowa, okręt lub samolot.

Wersja angielska

Rozdział  11

Opłaty za przewóz lotniczy

Artykuł RE 1101

Formuła obliczania stawki podstawowej i obliczanie opłat za przewóz lotniczy odsyłek zamkniętych

1. Maksymalną stawkę podstawową stosowaną za przewóz lotniczy oblicza się według poniższej formuły, której elementy pochodzą z informacji finansowych przedsiębiorstw międzynarodowego transportu lotniczego dostarczonych przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego. Stawkę tę ustala się z dokładnością do tysięcznej części SDR (DTS) za kilogram masy brutto i za kilometr; stosuje się ją proporcjonalnie do ułamków kilograma.

T = (A - B - C + D + E + F), gdzie:

T = Stawka podstawowa za t/km (w ramach tej stawki gwarantuje się priorytet dla przewożonej poczty lotniczej).

A = Średnie wydatki eksploatacyjne za t/km.

B = Koszt usług "pasażerskich" za t/km.

C = Procent z tytułu kosztów własnych dotyczących biletów, sprzedaży, promocji (na podstawie liczby pasażerów w stosunku do wielkości ruchu).

D = Wydatki związane z przewozem za t/km przesyłek nieeksploatacyjnych.

E = 10% od wielkości (A - B - C + D) jako zysk.

F = Podatek dochodowy za przewóz przeliczony na t/km.

2. Opłaty za przewóz lotniczy odsyłek lotniczych oblicza się według rzeczywistej stawki podstawowej (mniejszej lub co najwyżej równej stawce podstawowej określonej według formuły przedstawionej w ustępie 1) i odległości wyrażonych w kilometrach podanych w "Wykazie odległości pocztowo-lotniczych" z jednej strony, a z drugiej masy brutto tych odsyłek. Nie bierze się, w danym przypadku, pod uwagę masy worków zbiorczych.

3. Opłaty należne za przewóz lotniczy wewnątrz kraju przeznaczenia ustala się, o ile to ma miejsce, w postaci jednolitej ceny. Ta jednolita cena obejmuje wszystkie wydatki związane z przewozem lotniczym wewnątrz kraju, bez względu na port lotniczy nadejścia odsyłek, pomniejszone o odpowiednie koszty transportu lądowo-morskiego. Jest ona obliczona na podstawie stawek rzeczywiście płaconych za przewóz poczty wewnątrz kraju przeznaczenia, bez możliwości przekroczenia maksymalnej stawki określonej według formuły przedstawionej w ustępie 1 i według średniej ważonej odległości odcinków przebytych przez pocztę międzynarodową na liniach wewnętrznych. Z zastrzeżeniem artykułu 53 ustęp 5 Konwencji, średnio ważona odległość jest obliczana przez Biuro Międzynarodowe w zależności od ogólnej masy brutto wszystkich odsyłek lotniczych nadchodzących do kraju przeznaczenia, łącznie z przesyłkami, które nie są dalej kierowane wewnątrz kraju drogą lotniczą.

3.1 Administracje, które stosują opłaty końcowe (koszty końcowe) powiązane z kosztami lub taryfami krajowymi są zobowiązane do powiadomienia Biura Międzynarodowego w terminie określonym w artykule RE 1107 o danych pozwalających na obliczenie nowej średniej ważonej odległości.

4. Opłaty za przewóz lotniczy odsyłek lotniczych w tranzycie między dwoma portami lotniczymi tego samego kraju mogą być także ustalone w postaci jednolitej ceny. Cenę tę oblicza się na podstawie stawki rzeczywiście płaconej za przewóz lotniczy poczty wewnątrz kraju tranzytowego, bez możliwości przekroczenia maksymalnej stawki określonej według formuły przedstawionej w ustępie 1 i według średniej ważonej odległości odcinków przebytych przez pocztę międzynarodową na liniach lotniczych wewnętrznych kraju tranzytowego. Średnią ważoną odległość określa się w zależności od masy brutto wszystkich odsyłek lotniczych przewożonych tranzytem przez kraj pośredniczący.

5. Kwota opłat wymienionych w ustępach 3 i 4 nie może przekroczyć kwoty ogółem, którą należy rzeczywiście zapłacić za przewóz.

6. Ceny za przewóz lotniczy na liniach międzynarodowych i krajowych, otrzymane przez pomnożenie rzeczywistej stawki podstawowej przez odległość, służące do obliczania opłat wymienionych w ustępach 2, 3 i 4, zaokrągla się w górę do najbliższej dziesiętnej części, jeśli liczba utworzona z setnej i tysięcznej części jest równa lub wyższa od 50; w przeciwnym przypadku zaokrągla się w dół do najbliższej dziesiętnej części.

Artykuł RE 1102

Obliczanie i rozliczanie opłat za przewóz lotniczy przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym

1. Postanowienia ogólne

1.1 Opłaty za przewóz lotniczy przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym oblicza się, w zasadzie, w sposób podany w artykule RE 1101 ustęp 2, ale według masy netto. Opłaty te ustala się na podstawie pewnej liczby stawek średnich nie większej niż dziesięć, z których każda odnosząca się do grupy krajów przeznaczenia, jest określana na podstawie masy przesyłek wyładowywanych w różnych miejscach przeznaczenia w ramach danej grupy. Kwotę tych opłat, która nie może przekroczyć kwoty ogółem, którą należy zapłacić za przewóz, powiększa się o 5%.

1.2 Rozliczanie opłat za przewóz lotniczy przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym odbywa się, w zasadzie, na podstawie danych z wykazów statystycznych.

1.3 Rozliczanie przeprowadza się na podstawie rzeczywistej masy w przypadku przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych mylnie skierowanych, nadanych na pokładzie statków lub przesyłanych z nieregularną częstotliwością lub w bardzo zmieniających się ilościach. Jednakże, rozliczanie to przeprowadza się tylko wtedy, gdy administracja kraju pośredniczącego domaga się zapłaty za przewóz.

2. Czynności statystyczne

2.1 Czynności statystyczne przeprowadza się corocznie na przemian w maju w latach nieparzystych i w październiku w latach parzystych.

2.2 W czasie okresu statystycznego dołącza się wykazy CN 65 do przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym. Na kartce wiązankowej CN 25 i na wykazie CN 65 należy umieścić nadrukowaną literę "S". Jeśli nie ma przesyłek priorytetowych lub przesyłek lotniczych zarówno poleconych jak i niepoleconych, kierowanych w tranzycie otwartym w odsyłce, w której normalnie takie przesyłki występują, to do karty listowej dołącza się, zależnie od przypadku, jeden lub dwa wykazy CN 65 z uwagą "Néant" ("Nie ma").

2.3 W czasie okresu statystycznego wszystkie przesyłki priorytetowe i wszystkie przesyłki lotnicze wysyłane w tranzycie otwartym umieszcza się razem z wykazem CN 65 w zamkniętym worku, który może być wykonany z przezroczystego tworzywa sztucznego, włożonym do worka zawierającego kartę listową.

2.4 Każda administracja, która wysyła przesyłki priorytetowe lub przesyłki lotnicze kierowane w tranzycie otwartym jest zobowiązana poinformować administracje krajów pośredniczących o każdej zmianie występującej w okresie rozliczeniowym w postanowieniach dotyczących wymiany tej poczty.

3. Sporządzanie i sprawdzanie wykazów CN 65

3.1 W wykazach CN 65 podaje się masy oddzielnie dla każdej grupy krajów przeznaczenia. Wykazy te podlegają specjalnej numeracji w dwóch ciągłych seriach: jedna dla przesyłek niepoleconych, a druga dla przesyłek poleconych. Liczbę wykazów CN 65 wpisuje się do odpowiedniej rubryki tablicy 4 karty listowej CN 31 (tablicy 3 karty listowej CN 32). Administracje krajów tranzytowych mogą żądać używania wykazu CN 65, w których wyszczególnia się w określonej kolejności najważniejsze grupy krajów. Wszystkie wykazy CN 65 umieszcza się w worku zawierającym kartę listową CN 31.

3.2 Masę przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym dla każdej grupy krajów zaokrągla się w górę do najbliższego dekagrama, jeśli część dekagrama jest równa lub większa od 5 gramów; w przeciwnym przypadku zaokrągla się w dół do najbliższego dekagrama.

3.3 Jeśli urząd pośredniczący stwierdzi, że masa rzeczywista przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym różni się więcej niż o 20 gramów od masy podanej, to poprawia on wykaz CN 65 i niezwłocznie powiadamia o błędzie wysyłający urząd wymiany za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CN 43. Jeśli stwierdzona różnica pozostaje w podanej wyżej granicy błędu, dane urzędu wysyłającego uznaje się za właściwe.

3.4 W przypadku braku wykazu CN 65, przesyłki priorytetowe i przesyłki lotnicze kierowane w tranzycie otwartym należy dalej wysyłać drogą lotniczą, chyba że droga lądowo-morska okaże się szybsza. W danym przypadku, wykaz CN 65 sporządza się z urzędu, a o nieprawidłowości powiadamia się urząd pochodzenia za pomocą zawiadomienia CN 43.

4. Przesyłki priorytetowe i przesyłki lotnicze wysyłane w tranzycie otwartym wyłączone z czynności statystycznych

4.1 Do przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym, wyłączonych z czynności statystycznych i rozliczanych na podstawie masy rzeczywistej, należy dołączyć wykazy CN 65. Jeśli masa mylnie skierowanych przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych, pochodzących z tego samego urzędu wymiany i umieszczonych w odsyłce tego urzędu nie przekracza 50 gramów, nie sporządza się z urzędu wykazu CN 65, o którym mowa w ustępie 3 punkt 4.

4.2 Do przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych nadanych na pokładzie statku znajdującego się na pełnym morzu, opłaconych za pomocą znaczków pocztowych kraju, do którego należy lub któremu podlega statek, należy dołączyć wykaz CN 65 przy przekazywaniu ich do administracji w porcie pośredniczącym. Jeśli na statku nie ma urzędu pocztowego, dołącza się wykaz masy, który winien posłużyć administracji kraju pośredniczącego za podstawę do żądania opłat za przewóz lotniczy. W wykazie CN 65 lub w wykazie masy należy podać masę przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych dla każdego kraju przeznaczenia, datę, nazwę statku i jego banderę oraz kolejny numer ciągłej serii rocznej danego statku. Dane te są sprawdzane przez urząd, któremu przekazuje się przesyłki ze statku.

Artykuł RE 1103

Sposoby rozliczania opłat za przewóz lotniczy

1. Rozliczanie opłat za przewóz lotniczy przeprowadza się zgodnie z postanowieniami artykułów RE 1101 i RE 1102.

2. W odstępstwie od zasady wymienionej w ustępie 1, administracje mogą zdecydować, po wspólnym porozumieniu się, że regulowanie rachunków za odsyłki lotnicze będzie odbywać się na podstawie wykazów statystycznych. W tym przypadku mogą one same określić sposoby przeprowadzania statystyk i sporządzania rachunków.

Artykuł RE 1104

Sporządzanie wykazów masy CN 66 i CN 67

1. Każda administracja - wierzyciel sporządza wykaz CN 66, miesięcznie lub kwartalnie według swego uznania, na podstawie danych dotyczących odsyłek lotniczych zamieszczonych w wykazach CN 38. Odsyłki przewożone na tej samej trasie lotniczej wpisuje się do tego wykazu według urzędu pochodzenia, następnie kraju i urzędu przeznaczenia, a dla każdego urzędu przeznaczenia w chronologicznej kolejności odsyłek. Jeśli duplikaty wykazu CN 55 wykorzystuje się do regulowania opłat za przewóz lotniczy wewnątrz kraju przeznaczenia, zgodnie z artykułem 53 ustęp 3 Konwencji, to wykorzystuje się wykazy CN 55 sporządzone na podstawie kart listowych CN 31 i CN 32.

2. Dla przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym i dalej kierowanych drogą lotniczą administracja - wierzyciel sporządza corocznie wykaz CN 67 na zakończenie każdego okresu statystycznego przewidzianego w artykule RE 1102 ustęp 2 punkt 1, na podstawie danych umieszczonych w wykazach CN 65 sporządzonych w tym okresie. W wykazie CN 67 ogólne masy mnoży się przez 12. Jeśli rachunki powinny być sporządzone na podstawie masy rzeczywistej przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych, wykazy CN 67 sporządza się na podstawie odpowiednich wykazów CN 65, z częstotliwością określoną w ustępie 1 dla wykazów CN 66.

3. Jeśli w okresie rozrachunkowym wystąpiła zmiana w postanowieniach dotyczących wymiany przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym, która powoduje różnicę wynoszącą co najmniej 20% i przekraczającą kwotę 163,35 SDR (DTS) w ogólnej sumie, jaką administracja kraju wysyłającego ma zapłacić administracji kraju pośredniczącego, to administracje te, na żądanie jednej lub drugiej, uzgadniają zastąpienie mnożnika wymienionego w ustępie 2 przez inny dotyczący tylko danego roku.

4. Jeśli administracja - dłużnik tego wymaga, sporządza się oddzielne wykazy CN 55, CN 66 i CN 67 dla każdego urzędu wymiany wysyłającego odsyłki lotnicze lub przesyłki priorytetowe oraz przesyłki lotnicze kierowane w tranzycie otwartym.

Artykuł RE 1105

Sporządzanie rachunków szczegółowych CN 51 i rachunków ogólnych CN 52

1. Administracja - wierzyciel sporządza na formularzu CN 51 rachunki szczegółowe podające należne jej kwoty na podstawie wykazów CN 55, CN 66 i CN 67. Sporządza się oddzielne rachunki szczegółowe dla lotniczych odsyłek zamkniętych z jednej strony, a z drugiej dla przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym. W niektórych rachunkach szczegółowych CN 51 sporządzanych dla lotniczych odsyłek zamkniętych, należy podać oddzielnie dla poczty LC/AO, CP i EMS masę i należne sumy, zgodnie z wykazami masy CN 66.

2. Kwoty wpisywane do rachunków szczegółowych CN 51 oblicza się:

2.1 dla odsyłek zamkniętych, na podstawie mas brutto podanych w wykazach CN 55 i CN 66;

2.2 dla przesyłek priorytetowych i dla przesyłek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym, na podstawie mas netto podanych w wykazach CN 67, powiększonych o 5%.

3. Jeśli do uregulowania pozostają opłaty za przewóz lotniczy wewnątrz kraju przeznaczenia, to administracja tego kraju przesyła, do uznania, rachunki CN 51 dotyczące tego przewozu razem z wykazami CN 55 i CN 56.

4. Administracja - wierzyciel sporządza rachunki CN 51 miesięcznie, kwartalnie, półrocznie lub rocznie, stosownie do uzgodnień dokonanych między zainteresowanymi administracjami.

5. Rachunki szczegółowe CN 51 mogą być zsumowane w rachunku ogólnym CN 52 sporządzanym kwartalnie przez administracje - wierzycieli, które przyjęły system regulowania rachunków w drodze kompensaty. Jednakże, rachunek ten można sporządzać co pół roku, po uzgodnieniu dokonanym między zainteresowanymi administracjami.

Artykuł RE 1106

Przesyłanie i uznawanie wykazów CN 55, CN 66 i CN 67, rachunków szczegółowych CN 51 i rachunków ogólnych CN 52

1. Możliwie jak najszybciej, jednak nie później niż w terminie sześciu miesięcy po upływie okresu, którego dotyczą, administracja - wierzyciel przesyła administracji - dłużnikowi razem i w dwóch egzemplarzach wykazy CN 66, duplikaty wykazów CN 55 i wykazy CN 67, jeśli płatność jest dokonywana na podstawie rzeczywistej masy przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym oraz odpowiednie rachunki szczegółowe CN 51. Administracja - dłużnik może odmówić uznania rachunków, które nie zostaną jej przekazane w tym terminie.

2. Po sprawdzeniu wykazów CN 55, CN 66 i CN 67 oraz po uznaniu odpowiedniego rachunku szczegółowego CN 51, jeden egzemplarz rachunków CN 51 zwraca się administracji - wierzycielowi tylko w przypadku dokonania poprawek. Wówczas, odpowiednio poprawia się ten rachunek i załącza się do niego wykazy CN 55, CN 66 i CN 67. Jeśli administracja - wierzyciel kwestionuje poprawki naniesione w tych wykazach, to administracja - dłużnik potwierdza rzeczywiste dane przesyłając fotokopie formularzy CN 38 lub CN 65 sporządzone przez urząd pochodzenia w czasie wysyłania spornych odsyłek. O każdym kwestionowaniu wprowadzonych zmian należy poinformować w ciągu dwóch miesięcy po otrzymaniu poprawionych wykazów i rachunków. Administracja - wierzyciel, która nie otrzymała żadnego sprostowania w terminie dwóch miesięcy, licząc od dnia wysłania rachunków, uważa je za przyjęte na mocy prawa.

3. Administracje, które były wierzycielami netto w poprzednim roku mogą dokonać wyboru, aby płatności odbywały się w okresach miesięcznych, kwartalnych, półrocznych lub rocznych. Dokonany wybór pozostaje w mocy w ciągu roku kalendarzowego począwszy od 1 stycznia.

4. Administracje mają prawo korzystać z systemu fakturowania bezpośredniego lub systemu kompensaty dwustronnej.

5. Postanowienia ustępów 1 i 2 stosuje się również do przesyłek priorytetowych i do przesyłek lotniczych, za które dokonuje się płatności na podstawie danych statystycznych.

6. W systemie fakturowania bezpośredniego, rachunki CN 51 służą za fakturę do bezpośrednich płatności. Administracja - dłużnik powinna dokonać wpłaty kwoty podanej w rachunku w terminie sześciu tygodni przewidzianym w artykule RE 1306 ustęp 10. Może ona odmówić sprawdzenia i uznania każdego rachunku CN 51, jeśli administracja - wierzyciel nie przedstawi jej w terminie sześciu miesięcy, jaki upłynie po okresie, którego dotyczą. Każdą różnicę przekraczającą 9,80 SDR (DTS), jaka może być wykazana przez administrację - dłużnika, podaje się w rachunku CN 51, który zwraca się administracji - wierzycielowi z załączonymi wykazami CN 55, CN 66 i CN 67. Wykazana różnica będzie włączona do następnego rachunku CN 51 przedkładanemu administracji - dłużnikowi lub powinna stanowić przedmiot zakwestionowania w ciągu dwóch miesięcy następujących po otrzymaniu rachunku, gdzie pojawiła się ta różnica. O ile tego nie uczyniono, to administracja, która zgłosiła różnicę będzie ją uważała za przyjętą na mocy prawa i umieści ją jako taką w swoim następnym, odpowiednio poprawionym, rachunku CN 51.

7. W systemie kompensaty dwustronnej, administracja - wierzyciel sporządza rachunki CN 51 oraz CN 52 i przesyła je równocześnie do administracji - dłużnika co miesiąc, kwartał, pół roku lub rok. Administracja - dłużnik uznaje lub poprawia rachunki CN 51 oraz CN 52 i dokonuje płatności na rzecz administracji - wierzyciela w ciągu dwóch miesięcy. Jeśli rachunki CN 51 lub CN 52 zostały poprawione, to podstawą płatności jest poprawiona kwota. Jeśli administracja, która wysłała rachunki nie otrzymała żadnego sprostowania w terminie dwóch miesięcy, rachunki uważa się za przyjęte na mocy prawa.

8. Do każdej wniesionej przez administrację - dłużnika zmiany do rachunków ogólnych CN 52 należy załączyć odpowiednie rachunki szczegółowe CN 19 oraz CN 51 i rachunki zbiorcze CP 75.

9. Jeśli okres statystyczny przypada na październik, roczne płatności dotyczące przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym mogą być dokonane zaliczkowo na podstawie wyników badań statystycznych z maja poprzedniego roku. Płatności zaliczkowe są potem korygowane w następnym roku, gdy rachunki sporządzone na podstawie badań statystycznych przeprowadzonych w październiku są uznane lub uważane za przyjęte na mocy prawa.

10. Jeśli administracja nie może wykonać corocznych czynności statystycznych, to uzgadnia z zainteresowanymi administracjami sprawę uregulowania płatności rocznych na podstawie badań statystycznych przeprowadzonych w poprzednim roku i użycia, w miarę potrzeby, specjalnego mnożnika przewidzianego w artykule RE 1104 ustęp 3.

11. Jeśli saldo rachunku CN 51 lub CN 52 nie przekracza 163,35 SDR (DTS), przenosi się je do następnego rachunku CN 51 lub CN 52, jeśli zainteresowane administracje nie biorą udziału w systemie kompensacyjnym Biura Międzynarodowego.

12. Wykazy CN 55, CN 66 i CN 67 jak również odpowiednie rachunki CN 51 i CN 52 przesyła się zawsze najszybszą drogą (lotniczą lu lądowo-morską).

13. Regulowania płatności można dokonywać zgodnie z postanowieniami artykułów RE 1302 i RE 1305.

Artykuł RE 1107

Zmiany stawek opłat za przewóz lotniczy

1. Zmiany dotyczące stawek opłat za przewóz lotniczy wymienionych w artykułach RE 1101 ustęp 3 i RE 1102 ustęp 1 powinny:

1.1 wejść w życie tylko z dniem 1 stycznia;

1.2 być przekazane z co najmniej trzymiesięcznym wyprzedzeniem do Biura Międzynarodowego, które powiadamia wszystkie administracje na co najmniej dwa miesiące przed datą ustaloną w ustępie 1 punkt 1.

Artykuł RE 1108

Płatności z tytułu przewozu lotniczego

1. Opłaty za przewóz lotniczy odsyłek lotniczych przekazuje się przedsiębiorstwu lotniczemu zapewniającemu ich przewóz na części lub na całej trasie.

2. W odstępstwie od tej zasady, opłaty za przewóz lotniczy można przekazywać administracji kraju, do którego należy przedsiębiorstwo lotnicze, które zapewniło przewóz odsyłek lotniczych, z zastrzeżeniem, że zawarte zostało porozumienie między zainteresowanym przedsiębiorstwem lotniczym i daną administracją.

3. Opłaty za przewóz lotniczy przesyłek priorytetowych i przesyłek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym przekazuje się administracji, która zapewnia dalsze kierowanie tych przesyłek.

4. O ile nie postanowiono inaczej, opłaty za przewóz lotniczy odsyłek lotniczych przeładowywanych bezpośrednio między dwoma różnymi przedsiębiorstwami lotniczymi są przekazywane przez administrację kraju pochodzenia:

4.1 albo pierwszemu przewoźnikowi, który jest wówczas zobowiązany opłacić następnego przewoźnika;

4.2 albo każdemu z przewoźników uczestniczących w przeładunku.

Artykuł RE 1109

Płatności z tytułu przewozu lotniczego próżnych worków

1. Opłaty za przewóz lotniczy próżnych worków uiszcza administracja właściciel worków.

2. Maksymalna stosowana stawka z tytułu przewozu lotniczego odsyłek z próżnymi workami odpowiada 30% stawki podstawowej zgodnie z postanowieniami artykułu RE 1101 ustęp 1.

Artykuł RE 1110

Opłaty za przewóz lotniczy odsyłek lub worków, które zboczyły z trasy lub zostały mylnie skierowane

1. Administracja kraju pochodzenia odsyłki, która zboczyła z trasy w czasie przewozu, powinna uiścić opłaty za przewóz tej odsyłki na odcinkach rzeczywiście przebytych.

2. Uiszcza ona opłaty za przewóz do portu lotniczego wyładunku wskazanego pierwotnie w wykazie zdawczym CN 38, jeśli:

2.1 rzeczywista droga kierowania nie jest znana;

2.2 nie zażądano jeszcze opłat za odcinki rzeczywiście przebyte;

2.3 zmiana trasy jest spowodowana przez przedsiębiorstwo lotnicze zapewniające przewóz.

3. Dodatkowe opłaty wynikające z odcinków rzeczywiście przebytych przez odsyłkę, która zboczyła z trasy, uiszczane są następująco:

3.1 przez administrację, której służby popełniły błąd w kierowaniu;

3.2 przez administrację, która pobrała opłaty za przewóz przekazane przedsiębiorstwu lotniczemu, które dokonało przeładunku w innym miejscu niż podane w wykazie zdawczym CN 38.

4. Postanowienia, o których mowa w ustępach 1 do 3, stosuje się przez analogię, jeśli tylko część odsyłki jest wyładowana w porcie lotniczym innym niż podany w wykazie zdawczym CN 38.

5. Administracja kraju pochodzenia odsyłki lub worka mylnie skierowanego w wyniku błędu występującego na chorągiewce powinna uiścić opłaty za przewóz na całej trasie lotniczej zgodnie z artykułem 53 ustęp 1 punkt 1 Konwencji.

Artykuł RE 1111

Opłaty za przewóz lotniczy zaginionej lub zniszczonej poczty

1. W przypadku zaginięcia lub zniszczenia poczty w następstwie wypadku, któremu uległ samolot lub z każdej innej przyczyny pociągającej za sobą odpowiedzialność przewoźnika lotniczego, administracja kraju pochodzenia jest zwolniona z wszelkiej płatności z tytułu przewozu lotniczego zaginionej lub zniszczonej poczty za jakikolwiek przebyty odcinek drogi.

Wersja angielska

Rozdział  12

Połączenia telematyczne

Artykuł RE 1201

Postanowienia ogólne dotyczące połączeń telematycznych

1. Administracje pocztowe mogą uzgodnić, że ustanowią połączenia telematyczne między sobą i z innymi partnerami.

2. Zainteresowane administracje pocztowe mają swobodę wyboru dostawców i środków technicznych (sprzętu i oprogramowania) służących wymianie danych.

3. W prozumieniu z dostawcą usług sieciowych, administracje pocztowe uzgadniają dwustronnie sposób płatności za te usługi.

4. Administracje pocztowe nie ponoszą odpowiedzialności ani finansowej ani prawnej, jeśli inna administracja nie uiści opłat należnych za usługi dotyczące połączeń telematycznych.

Artykuł RE 1202

Postanowienia szczegółowe dotyczące połączeń telematycznych

1. Administracje pocztowe są zobowiązane przestrzegać norm uzgodnionych na płaszczyźnie międzynarodowej w celu zapewnienia kompatybilności systemów.

2. Biuro Międzynarodowe publikuje, uzupełnia i aktualizuje przeznaczony dla administracji pocztowych Poradnik Światowego Związku Pocztowego o opracowaniu wiadomości oraz Podręcznik użytkownika Światowego Związku Pocztowego.

3. W wymianie danych z innymi administracjami pocztowymi i z partnerami zewnętrznymi, administracje pocztowe wykorzystują wiadomości opracowane w ramach Światowego Związku Pocztowego i publikowane przez Biuro Międzynarodowe w Poradniku Światowego Związku Pocztowego o opracowaniu wiadomości, jeśli takie wiadomości zostały zdefiniowane i są przydatne dla zamierzonej wymiany. Można także stosować wiadomości opracowane przez inne organizacje, jeśli zostały one aprobowane przez Światowy Związek Pocztowy i zostały opublikowane w Podręczniku o opracowaniu wiadomości.

4. Administracje pocztowe są zobowiązane dostosować się do specyfikacji operacyjnych i technicznych, opisanych w Podręczniku użytkownika Światowego Związku Pocztowego, który określa procedury wymiany danych.

5. Biuro Międzynarodowe regularnie publikuje wykaz dokumentów i poradników dotyczących połączeń telematycznych i udostępnia je na życzenie administracji świadczących usługi telematyczne.

Artykuł RE 1203

Zasady płatności za połączenia telematyczne

1. Administracje pocztowe decydują o sposobie płatności za usługi korzystania z sieci wybierając jedną z trzech niżej opisanych procedur:

1.1 administracja nadająca płaci tylko za wysyłane przez nią wiadomości;

1.2 administracja odbierająca płaci tylko za wiadomości, które otrzymuje;

1.3 administracje nadająca i odbierająca uzgadniają, że pokryją po równo koszty wiadomości nadanych i odebranych.

2. W przypadku gdyby dwie administracje nie mogły uzgodnić sposobu płatności za usługi korzystania z sieci, stosuje się automatycznie sposób opisany w ustępie 1 punkt 1, chyba że te dwie administracje mogą dwustronnie uzgodnić zupełnie inny sposób płatności.

Wersja angielska

Rozdział  13

Postanowienia różne

Artykuł RE 1301

Regulowanie rachunków

1. Regulowanie między administracjami pocztowymi rachunków międzynarodowych dotyczących obrotu pocztowego może być uważane za transakcje bieżące i dokonywane stosownie do bieżących zobowiązań międzynarodowych zainteresowanych krajów członkowskich, jeśli istnieją umowy w tej sprawie. W przypadku braku tego rodzaju umów, rachunki są regulowane zgodnie z przewidzianymi poniżej postanowieniami.

Artykuł RE 1302

Sporządzanie i rozliczanie rachunków

1. Z wyjątkiem rachunków CN 51 i CN 52, które sporządza się według postanowień artykułu RE 1106, każda administracja sporządza swoje rachunki i przekazuje je w dwóch egzemplarzach innym zainteresowanym. Jeden z uznanych egzemplarzy, ewentualnie poprawiony lub z dołączonym stwierdzeniem różnic, zwraca się do administracji - wierzyciela. Rachunek ten służy za podstawę do sporządzenia, w danym przypadku, końcowego rozrachunku między dwiema administracjami.

2. W kwocie każdego rachunku sporządzonego w SDR (DTS) na formularzach CN 02bis, CN 03, CN 48, CN 51, CN 52, CN 57, CN 61, CN 61bis, CN 62, CN 63, CN 64, i CN 64bis pomija się dziesiętne części w sumie lub w saldzie. Różnice w rachunkach sporządzonych na wyżej wymienionych formularzach nie są brane pod uwagę, jeśli nie przekraczają w sumie 9,80 SDR (DTS) dla jednego rachunku.

3. Administracje pocztowe mają prawo regulować swoje rachunki albo dwustronnie, albo poprzez wielostronny system kompensacyjny Biura Międzynarodowego, albo za pomocą każdego innego systemu rozliczania rachunków. Jedynie administracje pocztowe, które podpisały umowę o ich przystąpieniu do systemu są uprawnione do uczestniczenia w wielostronnym rozliczaniu dokonywanym przez Biuro Międzynarodowe.

4. Administracja - wierzyciel wybiera sposoby rozliczania, po konsultacji przeprowadzonej z administracją - dłużnikiem. W przypadku braku porozumienia, wybór dokonany przez administrację wierzyciela jest zawsze decydującym. W przypadku regulowania za pośrednictwem wielostronnego systemu kompensacyjnego Biura Międzynarodowego, administracja - wierzyciel i administracja - dłużnik powinny obie podpisać stosowną umowę o przystąpieniu i wspólnie uzgodnić włączenie danego rachunku do systemu.

Artykuł RE 1303

Rozliczanie rachunków za pośrednictwem Biura Międzynarodowego

1. Rozliczanie rachunków za pośrednictwem systemu kompensacyjnego Biura Międzynarodowego odbywa się zgodnie z następującymi postanowieniami:

1.1 Udział w systemie kompensacyjnym Biura Międzynarodowego jest otwarty dla administracji pocztowych lub dla służb tych administracji, które podpisały umowę o przystąpieniu; zobowiązuje je ona do stosowania się do warunków wymienionych w karcie użytkowania systemu.

1.2 Biuro Międzynarodowe publikuje w okólniku w regularnych odstępach czasu uaktualnioną listę uczestników.

1.3 Administracja - wierzyciel, która zamierza, aby rachunek został uregulowany za pośrednictwem Biura Międzynarodowego przesyła do dłużnika egzemplarz tego rachunku z umieszczonym na nim oznaczeniem "Proposé pour iclusion dans POST*Clear" ("Proponowany do włączenia do POST*Clear"). Jeśli dłużnik nie proponuje poprawki, przesyła rachunek do Biura Międzynarodowego i do administracji - wierzyciela z uwagą "Accepté pour inclusion dans POST*Clear" ("Uznany do włączenia do POST*Clear"). Jeśli dłużnik proponuje poprawkę, zwraca on rachunek do administracji - wierzyciela, która przesyła rachunek do Biura Międzynarodowego, jeśli uznaje ona zaproponowaną zmianę. Do Biura Międzynarodowego należy przesyłać rachunki tylko wtedy, gdy administracja - dłużnik i administracja - wierzyciel uzgodnią je w całości.

1.4 Płatność zobowiązań powinna odbywać się zgodnie z warunkami zamieszczonymi w karcie użytkowania systemu.

1.5 Jeśli uczestnik nie wywiązuje się ze swoich obowiązków zamieszczonych w karcie użytkowania systemu lub jeśli popełnia błędy, Biuro Międzynarodowe podejmuje właściwe działania i informuje o tym wszystkich uczestników systemu.

Artykuł RE 1304

Płatności zaległych należności wynikających z regulowania rachunków poprzez system kompensacyjny Biura Międzynarodowego

1. Jeśli w wyniku regulowania rachunków dokonywanego poprzez system kompensacyjny Biura Międzynarodowego okaże się, że jedna administracja zalega z należnościami, możliwe jest regulowanie tych należności za pomocą zobowiązań, jakie wobec administracji - dłużnika ma jakakolwiek inna administracja. Przed podjęciem takiego działania, Biuro Międzynarodowe konsultuje się z daną administracją - wierzycielem i wysyła przypomnienie do dłużnka. Jeśli żadna płatność nie została dokonana w ciągu miesiąca, który nastąpił po dniu przypomnienia, Biuro Międzynarodowe jest upoważnione do przeprowadzenia niezbędnych transferów rozliczeniowych po poinformowaniu o tym wszystkich zainteresowanych stron.

Artykuł RE 1305

Płatności zobowiązań wyrażonych w SDR (DTS). Postanowienia ogólne

1. Poniżej przewidziane zasady płatności stosuje się do wszelkich zobowiązań wyrażonych w SDR (DTS) i powstałych z obrotu pocztowego. Zobowiązania mogą wynikać albo z rachunków ogólnych lub wykazów sporządzonych przez Biuro Międzynarodowe, albo z rozrachunków lub wykazów sporządzonych bez jego udziału. Niniejsze zasady dotyczą również regulowania różnic, odsetek lub w danym przypadku zaliczek.

2. Każda administracja może regulować swoje zobowiązania przez wpłacanie z góry zaliczek o wysokość których jest zmniejszone jej zadłużenie w chwili jego ustalenia.

3. Każda administracja może regulować swoje zobowiązania pocztowe wyrażone w SDR (DTS) w formie kompensaty przychodu i rozchodu w jej obrocie z inną administracją z zastrzeżeniem przestrzegania terminów płatności. Kompensata może być rozszerzona, za obopólną zgodą, na zobowiązania z tytułu usług telekomunikacyjnych, jeśli obie administracje świadczą usługi pocztowe i telekomunikacyjne. Kompensata nie może być dokonana w odniesieniu do zobowiązań za transakcje zlecone innej instytucji lub przedsiębiorstwu będącemu pod kontrolą administracji pocztowej, jeśli ta administracja sprzeciwia się temu.

4. Włączenie rachunku za pocztę lotniczą do rachunku ogólnego, zawierającego różne zobowiązania, nie powinno powodować zwłoki w płatności za przewóz lotniczy na rzecz zainteresowanego przedsiębiorstwa lotniczego.

Artykuł RE 1306

Zasady płatności rachunków nie regulowanych za pośrednictwem Biura Międzynarodowego

1. Zobowiązania płaci się w walucie wybranej przez administrację - wierzyciela po konsultacji przeprowadzonej z administracją - dłużnikiem. W razie braku porozumienia, wybór dokonany przez administrację - wierzyciela powinien być decydującym we wszystkich przypadkach. Jeśli administracja - wierzyciel nie określi waluty, wybór należy do administracji - dłużnika.

2. Kwota płatności w wybranej walucie, określona w sposób podany poniżej, powinna odpowiadać równowartości salda rachunku wyrażonego w SDR (DTS).

3. Z zastrzeżeniem postanowień przewidzianych w ustępie 4, kwotę płatności w wybranej walucie określa się przeliczając SDR (DTS) na walutę płatności zgodnie z poniższymi postanowieniami:

3.1 W przypadku walut, dla których kurs w stosunku do SDR (DTS) publikuje Międzynarodowy Fundusz Walutowy, stosuje się kurs wymiany obowiązujący w przeddzień lub ostatnio opublikowany.

3.2 W przypadku innych walut, przelicza się najpierw kwotę wyrażoną w SDR (DTS) na walutę pośrednią, której wartość w SDR (DTS) jest publikowana codziennie przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, stosując ostatnią opublikowaną wartość tego kursu. Następnie uzyskany wynik przelicza się na walutę płatności, stosując ostatni kurs notowany na rynku wymiany kraju - dłużnika.

3.3 W przypadku płatności zaliczkowych przewidzianych w artykule RE 1022, procedury opisane w ustępie 3 punkt 1 i ustępie 3 punkt 2 są odmienne. W odniesieniu do walut, dla których Międzynarodowy Fundusz Walutowy publikuje kurs wymiany na SDR (DTS), stosuje się kurs obowiązujący w dniu 30 czerwca tego roku lub gdy jest to dzień świąteczny, to w następnym dniu roboczym; w przypadku przewidzianym w ustępie 3 punkt 2, do przeliczenia na walutę pośrednią przyjmuje się ostatni kurs opublikowany w czerwcu danego roku.

4. Jeśli za obopólną zgodą administracja - wierzyciel i administracja - dłużnik wybrały walutę kraju nie będącego członkiem Międzynarodowego Funduszu Walutowego i którego prawo nie zezwala na zastosowanie postanowień przewidzianych w ustępie 3, zainteresowane administracje ustalają wzajemnie relację między SDR (DTS) a wartością wybranej waluty.

5. W celu określenia równowartości waluty na oficjalnym lub ogólnie uznawanym rynku wymiany, należy opierać się na kursie zamknięcia stosowanym w większości transakcji handlowych lub na ostatnio notowanym kursie.

6. W dniu płatności administracja - dłużnik powinna przekazać kwotę w wybranej walucie za pomocą przelewu pocztowego lub bankowego lub jeśli nie dysponuje się takimi środkami za pomocą czeku bankowego, weksla lub każdego innego sposobu przyjętego przez obie administracje. Jeśli administracja - wierzyciel nie wyraziła żadnych preferencji, wybór należy do administracji - dłużnika.

7. Administracje - wierzyciele powinny publikować, za pomocą okólnika rozpowszechnianego przez Biuro Międzynarodowe, każdą zmianę dotyczącą danych stosowanych przy przekazywaniu czeków lub przelewów.

8. Opłaty związane z przekazywaniem płatności (należności, koszty rozliczeń, prowizje, opłaty manipulacyjne itp.) pobierane w kraju będącym dłużnikiem ponosi administracja - dłużnik. Opłaty pobierane w kraju będącym wierzycielem, łącznie z opłatami pobieranymi przez banki pośredniczące w krajach trzecich, ponosi administracja - wierzyciel. Jeśli stosuje się przelew pocztowy zwolniony od opłat, zwolnienie od opłat przyznawane jest także przez urząd wymiany kraju lub krajów trzecich pośredniczących między administracją - dłużnikiem a administracją wierzycielem, jeśli nie ma między nimi wymiany bezpośredniej.

9. Jeśli w okresie między wysłaniem zlecenia przelewu lub płatności dokonanej za pomocą innych środków a otrzymaniem przez administrację - wierzyciela wystąpi zmiana równowartości wybranej waluty, obliczonej w sposób opisany w ustępach 3, 4 lub 5, a różnica wynikająca z tej zmiany przekroczy 5% wartości należnej kwoty (według obliczeń dokonanych po zmianie), wówczas ogólną różnicę dzieli się po połowie między obie administracje.

10. Płatność powinna zostać dokonana możliwie jak najszybciej, ale najpóźniej przed upływem terminu sześciu tygodni, licząc od dnia uznania lub powiadomienia o przyjęciu na mocy prawa rozrachunków i rachunków podających kwoty lub salda do uregulowania. Po tym terminie należne kwoty zostają oprocentowane w wysokości 6% rocznie, licząc od dnia następnego po dniu wygaśnięcia powyższego terminu. Przez płatność rozumie się przesłanie środków płatniczych lub dokumentu płatniczego (czeku, weksla itp.) albo podpisanie zlecenia przelewu lub zapłaty przez organizację zobowiązaną do transferu w kraju - dłużniku.

11. Po dokonaniu płatności do formularza płatności, czeku, weksla itp. dołącza się informacje o tytule płatności, okresie, kwocie w SDR (DTS), przyjętym kursie wymiany i dacie stosowania tego kursu dla każdego rachunku składającego się na ogólną sumę płatności. Jeśli nie jest możliwe dołączenie niezbędnych szczegółów do przelewu lub dokumentu płatności, to w dniu dokonania płatności należy przesłać drogą elektroniczną lub najszybszą drogą pocztową (lotniczą lub lądowo-morską) pismo wyjaśniające. Szczegółowego wyjaśnienia należy udzielić po francusku lub w języku znanym w administracji, na rzecz której dokonano płatności.

Artykuł RE 1307

Informacje przekazywane przez administracje

1. Administracje powinny przekazać do Biura Międzynarodowego, na formularzach przez niego przesłanych, odpowiednie informacje dotyczące wykonywania usług pocztowych. Informacje te obejmują w szczególności następujące zagadnienia:

1.1 decyzje podjęte na temat stosowania lub niestosowania niektórych ogólnych postanowień Konwencji i jej Regulaminów;

1.2 obniżone opłaty przyjęte zgodnie z artykułem 8 Konstytucji oraz podanie relacji, w jakich opłaty te mają zastosowanie;

1.3 stosowane krajowe opłaty pocztowe;

1.4 zgodnie z artykułem 42 Konwencji;

1.4.1. cele (zadania) w zakresie jakości usług ustalone dla doręczania w swoich krajach przesyłek priorytetowych, przesyłek lotniczych i przesyłek niepriorytetowych oraz przesyłek lądowo-morskich;

1.4.2 najpóźniejsze godziny przyjmowania międzynarodowej poczty nadchodzącej na lotnisko lub do innego właściwego miejsca;

1.4.3 najpóźniejsze godziny przyjmowania poczty w wejściowych urzędach wymiany;

1.4.4 poziom świadczonych usług (np. doręczenie następnego dnia w stolicy lub jeden dzień później na pozostałym terytorium kraju);

1.5 różne stawki za przewóz lotniczy pobierane stosownie do artykułów RE 1101 ustęp 3 i ustęp 4 oraz RE 1102 ustęp 1 punkt 1 wraz z datami stosowania;

1.6 dopłaty lotnicze lub opłaty złożone dla różnych rodzajów przesyłek lotniczych i dla różnych krajów, z podaniem nazw krajów do których przyjmuje się pocztę bez dopłaty.

2. Wszelkie zmiany dotyczące informacji wymienionych w ustępie 1 należy bezzwłocznie przekazywać najszybszą drogą do Biura Międzynarodowego. Zmiany dotyczące informacji wymienionych w ustępie 1 punkt 5 powinny nadejść do Biura Międzynarodowego w terminie przewidzianym w artykule RE 1107.

3. Administracje mogą porozumieć się w sprawie bezpośredniego przekazywania sobie informacji dotyczących interesujących je usług lotniczych, w szczególności rozkładów lotów i najpóźniejszych godzin, do których przesyłki pochodzące z zagranicy otrzymane drogą lotniczą powinny nadejść, aby mogły być doręczone we właściwym czasie.

4. Administracje krajów uczestniczących w usłudze przesyłek z podaną wartością, które zapewniają wymianę bezpośrednią przekazują sobie wzajemnie, za pomocą tablic CN 27, informacje dotyczące wymiany tych przesyłek.

5. Administracje powinny dostarczyć do Biura Międzynarodowego dwa egzemplarze dokumentacji, którą publikują zarówno w odniesieniu do usług krajowych jak i międzynarodowych. Przekazują także, w miarę możliwości, inne prace publikowane w swoim kraju a dotyczące usług pocztowych.

Artykuł RE 1308

Publikacje Biura Międzynarodowego

1. Biuro Międzynarodowe publikuje, na podstawie informacji dostarczonych zgodnie z postanowieniami artykułu RE 1307, oficjalny zbiór informacji ogólnych dotyczących stosowania Konwencji i jej Regulaminów w każdym z krajów członkowskich. Publikuje także podobny zbiór o stosowaniu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych i jego Regulaminu, na podstawie informacji dostarczonych przez odpowiednie administracje w odniesieniu do postanowień Regulaminu tego Porozumienia.

2. Publikuje także, na podstawie informacji dostarczonych przez administracje i ewentualnie przez Związki Regionalne w odniesieniu do ustępu 2 punkt 1 lub Organizację Narodów Zjednoczonych w odniesieniu do ustępu 2 punkt 5:

2.1 spis adresów, nazwisk szefów i kadry kierowniczej administracji pocztowych i Związków Regionalnych;

2.2 międzynarodowy wykaz urzędów pocztowych;

2.3 zbiór informacji tranzytowych zawierający:

2.3.1 wykaz odległości wyrażonych w kilometrach związanych z przewozami lądowymi odsyłek tranzytowych;

2.3.2 wykaz usług tranzytowych świadczonych dla poczty lądowo-morskiej (w tym S.A.L.);

2.4. zbiór informacji o równowartościach;

2.5 wykaz przedmiotów zakazanych, w którym wymienia się także narkotyki objęte zakazami przewidzianymi w wielostronnych umowach o narkotykach oraz definicje towarów niebezpiecznych określonych przez Międzynarodową Organizację Lotnictwa Cywilnego (OACI lub ICAO), zabronionych do przewozu przez pocztę;

2.6 zbiór informacji o opłatach stosowanych w obrocie krajowym administracji pocztowych;

2.7 dane statystyczne dotyczące usług pocztowych (krajowych i międzynarodowych);

2.8 studia, opinie, sprawozdania i inne opracowania dotyczące usług pocztowych;

2.9 następujące trzy katalogi:

2.9.1 katalog biblioteki Biura Międzynarodowego (zawierający spis prac nabytych przez bibliotekę);

2.9.2 katalog biblioteki czasopism Biura Międzynarodowego (zawierający spis czasopism otrzymanych przez Biuro Międzynarodowe);

2.9.3 katalog filmoteki Biura Międzynarodowego (zawierający spis filmów, które Biuro Międzynarodowe może wypożyczyć administracjom pocztowym);

2.10 katalog wyposażenia pocztowego;

2.11 "Liste générale des services aéropostaux" ("Wykaz ogólny usług pocztowo-lotniczych"), znany jako "Liste CN 68") "Wykaz CN 68");

2.12 "Liste des distances aéropostales" ("Wykaz odległości pocztowo-lotniczych") sporządzony we współpracy z przewoźnikami lotniczymi.

3. Biuro Międzynarodowe publikuje także:

3.1 Podręczniki Konwencji i Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych;

3.2 inne Akta Światowego Związku Pocztowego opatrzone adnotacjami Biura Międzynarodowego;

3.3 wielojęzyczny słownik międzynarodowej służby pocztowej.

4. Zmiany dokonywane w różnych publikacjach wymienionych w ustępach od 1 do 3 ogłaszane są za pomocą okólników, biuletynów, dodatków lub w jakikolwiek inny sposób. Jednakże, zmiany publikacji wymienionych w ustępie 2 punkt 11 i w ustępie 2 punkt 12 oraz daty wprowadzenia w życie tych zmian podaje się do wiadomości administracjom najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) w najkrótszych okresach czasu i w najbardziej odpowiedniej formie.

5. Publikacje wydawane przez Biuro Międzynarodowe rozprowadza się wśród administracji według następujących zasad:

5.1 Wszystkie publikacje, z wyjątkiem wymienionych w ustępie 5 punkt 2, przekazuje się w trzech egzemplarzach, z których jeden jest w języku oficjalnym. Dwa pozostałe egzemplarze dostarcza się albo w języku oficjalnym, albo w języku, o który się prosi, stosownie do postanowień artykułu 108 Regulaminu Ogólnego.

5.2. Czasopismo "Union Postale" rozprowadza się proporcjonalnie do liczby jednostek składki obowiązkowej, określonych dla każdej administracji zgodnie z postanowieniami artykułu 127 Regulaminu Ogólnego.

5.3 Poza liczbą egzemplarzy dostarczonych bezpłatnie na zasadach określonych w ustępie 5 punkt 1, administracje mogą nabywać publikacje Biura Międzynarodowego po cenie pokrywającej koszty własne.

6. Publikacje wydawane przez Biuro Międzynarodowe są również przesyłane do Związków Regionalnych.

Artykuł RE 1309

Adresy telegraficzne

1. W zawiadomieniach telegraficznych, wymienianych między administracjami, stosuje się następujące adresy telegraficzne:

1.1 "Postgen" dla telegramów przeznaczonych dla administracji centralnych;

1.2 "Postbur" dla telegramów przeznaczonych dla urzędów pocztowych;

1.3 "Postex" dla telegramów przeznaczonych dla urzędów wymiany.

2. Adresy telegraficzne uzupełnia się oznaczeniem miejsca przeznaczenia oraz, w miarę potrzeby, innymi szczegółami uznanymi za niezbędne.

3. Adres telegraficzny Biura Międzynarodowego brzmi: "UPU Berne".

4. Adresy telegraficzne wymienione w ustępach 1 i 3, uzupełnione w miarę potrzeby oznaczeniem urzędu wysyłającego, służą jako podpis w zawiadomieniach telegraficznych.

Artykuł RE 1310

Termin przechowywania dokumentów

1. Dokumenty z zakresu usług międzynarodowych należy przechowywać przez okres co najmniej osiemnastu miesięcy, licząc od dnia następnego po dniu, do którego się odnoszą. Jednakże, jeśli dokumenty są przenoszone na mikrofilmy, mikrofisze lub podobne nośniki, mogą być zniszczone po upewnieniu się, że reprodukcja jest zadawalająca.

2. Dokumenty dotyczące sporu lub reklamacji powinny być przechowywane do chwili załatwienia sprawy. Jeśli administracja reklamująca, będąc prawidłowo poinformowana o wyniku dochodzenia, nie zgłosi zastrzeżeń w ciągu sześciu miesięcy, licząc od daty powiadomienia, sprawę uznaje się za zamkniętą.

Artykuł RE 1311

Formularze

1. Formularze powinny odpowiadać załączonym wzorom.

2. Treść, kolory i wymiary formularzy, a także inne cechy charakterystyczne, jak miejsce wyznaczone na wprowadzenie kodu kreskowego, powinny być takie, jak opisane w niniejszym Regulaminie.

3. Formularze do użytku publicznego powinny mieć tłumaczenia między wierszami w języku francuskim, jeśli nie zostały wydrukowane w tym języku.

4. O ile zainteresowane administracje nie postanowiły inaczej w porozumieniach bezpośrednich, to formularze używane przez administracje pocztowe w ich wzajemnych relacjach powinny być zredagowane po francusku z tłumaczeniem między wierszami lub bez tego tłumaczenia.

5. Formularze i ich ewentualne kopie powinny być wypełnione w taki sposób, aby wpisy były w pełni czytelne. Oryginał formularza przesyła się właściwej administracji lub stronie najbardzej zainteresowanej.

Artykuł RE 1312

Formularze do użytku publicznego

1. Mając na względzie postanowienia artykułu RE 1311 ustęp 3, za formularze do użytku publicznego uważa się:

CN 01 (Międzynarodowy kupon na odpowiedź);

CN 07 (Potwierdzenie odbioru/doręczenia/wypłaty/wpisu);

CN 08 (Reklamacja);

CN 11 (Ceduła należnościowa);

CN 14 (Koperta zbiorcza);

CN 17 (Żądanie wycofania, zmiany lub korekty adresu, anulowania lub zmiany kwoty pobrania);

CN 22 (Nalepka "Cło");

CN 23 (Deklaracja celna);

CN 29 (Nalepka "Pobranie");

CN 30 (Nalepka "R" z nazwą urzędu nadania, numerem przesyłki i trójkątem zawierającym napis "Pobranie")

Wersja angielska

Rozdział  14

Usługa EMS

Artykuł RE 1401

Świadczenie usługi EMS

1. W celu zachowania sieci EMS oraz jeśli okoliczności tego wymagają administracja może zapewnić świadczenie usługi EMS wspólnie z przesiębiorstwem prywatnym, prowadzącym operacje w innym kraju, zgodnie z ustawodawstwem tego kraju.

Wersja angielska

Rozdział  15

Postanowienia przejściowe i końcowe

Artykuł RE 1501

Wejście w życie i okres obowiązywania Regulaminu poczty listowej

1. Niniejszy Regulamin będzie obowiązywał z dniem wejścia w życie Światowej Konwencji Pocztowej.

2. Będzie on obowiązywał przez ten sam okres co Konwencja, o ile Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) nie postanowi inaczej.

Sporządzono w Bernie, dnia 1 grudnia 1999 roku

za zgodność tłumaczenia z oryginałem:

Wersja angielska

SPIS FORMULARZY

Numer	Nazwa lub rodzaj formularza	Odniesienie do artykułu	Wersja polska	Wersja angielska
CN 01	Międzynarodowy kupon na odpowiedź	RE 411.2.	grafika	grafika
CN 02bis	Wykaz szczegółowy. Kupony na odpowiedź	RE XV.4.	grafika	grafika
CN 03	Wykaz szczegółowy. Wymienione kupony na odpowiedź	RE 411.5.	grafika	grafika
CN 03bis	Wykaz zbiorczy. Kupony na odpowiedź	RE XV.6.	grafika	grafika
CN 04	Nalepka "R" dla przesyłek poleconych	RE 401.3.2.	grafika	grafika
CN 05	Nalepka dla przesyłek z poświadczonym doręczeniem	RE 402.2.1.	grafika	grafika
CN 06	Nalepka "V" dla przesyłek z podaną wartością	RE 403.4.1.	grafika	grafika
CN 07	Potwierdzenie odbioru/doręczenia/wypłaty/wpisu	RE 406.1.2.	grafika	grafika
CN 08	Reklamacja	RE 406.3.2.	grafika	grafika
CN 09	Wykaz wysłanych przesyłek CCRI	RE 409.5.1.1.	grafika	grafika
CN 10	Wykaz zbiorczy przesyłek CCRI	RE 409.5.1.2.	grafika	grafika
CN 11	Ceduła należnościowa	RE 408.1.2.	grafika	grafika
CN 12	Miesięczny rachunek szczegółowy. Opłaty celne itp.	RE 408.4.1.	grafika	grafika
CN 13	Protokół. Informacja w przypadku zajęcia przesyłki pocztowej	RE 501.5.	grafika	grafika
CN 14	Koperta zbiorcza. Dosyłanie przesyłek listowych	RE 502.4.1.	grafika	grafika
CN 15	Nalepka "Zwrot"	RE 503.4.2.	grafika	grafika
CN 16	Karta wartościowa z podaną wartością	RE 503.4.5.	grafika	grafika
CN 17	Żądanie: - wycofania - zmiany lub lub korekty adresu - anulowania lub zmiany kwoty pobrania	RE 504.1.1.	grafika	grafika
CN 18	Oświadczenie dotyczące nieotrzymania (lub otrzymania przesyłki pocztowej)	RE 506.2.6.	grafika	grafika
CN 19	Rachunek szczegółowy	RE 409.5.3.2.	grafika	grafika
CN 20	Wykaz. Opłaty za usługę CCRI	RE 409.5.4.1.	grafika	grafika
CN 21	Zawiadomienie. Dosyłanie formularza CN 08	RE 506.4.6.	grafika	grafika
CN 22	Nalepka "Cło"	RE 601.1.	grafika	grafika
CN 23	Deklaracja celna	RE 601.1.	grafika	grafika
CN 24	Protokół (nieprawidłowości dotyczące przesyłek listowych z podaną wartością lub paczek pocztowych	RE 702.1.	grafika	grafika
CN 25	Kartki wiązankowe	RE 804.5.1.	grafika	grafika
CN 26	Kartki wiązankowe	RE 804.5.2.	grafika	grafika
CN 27	Tablica. Drogi i sposoby przekazywania przesyłek z podaną wartością	RE 805.1.	grafika	grafika
CN 28	Koperta do sporządzania odsyłek lotniczych	RE 806.3.4.	grafika	grafika
CN 29	Nalepka "Pobranie"	RE 404.3.2.	grafika	grafika
CN 29bis	Nalepka dla przesyłek za pobraniem	RE 404.3.1.	grafika	grafika
CN 30	Nalepka "R" z nazwą urzędu nadania, numerem przesyłki i z trójkątem z napisem "Pobranie"	RE 404.3.2.	grafika	grafika
CN 31	Karta listowa. Wymiana odsyłek	RE 409.5.1.1.	grafika	grafika
CN 32	Karta listowa. Odsyłki masowe	RE 706.1.3.	grafika	grafika
CN 33	Lista specjalna. Przesyłki polecone	RE 706.1.3.	grafika	grafika
CN 34	Chorągiewki worków lądowo-morskich	RE 814.1.	grafika	grafika
CN 35	Chorągiewki worków lotniczych	RE 814.1.	grafika	grafika
CN 36	Chorągiewki worków S.A.L.	RE 814.1.	grafika	grafika
CN 37	Wykaz zdawczy. Odsyłki wysyłane drogą lądowo-morską	RE 819.3.	grafika	grafika
CN 38	Wykaz zdawczy. Odsyłki lotnicze	RE 819.3.	grafika	grafika
CN 41	Wykaz zdawczy Odsyłki lądowo-morskie przewożone drogą lotniczą (S.A.L.)	RE 819.3.	grafika	grafika
CN 42	Chorągiewka "Przeładunek bezpośredni"	RE 820.6.	grafika	grafika
CN 43	Zawiadomienie o sprawdzeniu. Wymiana odsyłek	RE 821.3.	grafika	grafika
CN 44	Zawiadomienie próbne	RE 822.1.	grafika	grafika
CN 45	Koperta do przesyłania wykazów CN 38, CN 41 i CN 47	RE 823.2.4.	grafika	grafika
CN 46	Zastępczy wykaz zdawczy	RE 825.3.	grafika	grafika
CN 47	Wykaz zdawczy. Odsyłki z próżnymi pojemnikami	RE 833.2.	grafika	grafika
CN 48	Rachunek. Kwoty należne z tytułu odszkodowania	RE 710.1.	grafika	grafika
CN 51	Rachunek szczegółowy. Poczta lotnicza	RE 710.4.	grafika	grafika
CN 52	Rachunek ogólny	RE 409.5.3.6.	grafika	grafika
CN 53	Wykaz odsyłki. Liczba przesyłek i masa pojemników	RE 1011.5.1.	grafika	grafika
CN 54	Wykaz zbiorczy przesyłek	RE 1011.5.2.	grafika	grafika
CN 54bis	Roczny wykaz zbiorczy	RE 1011.6.1.	grafika	grafika
CN 55	Wykaz odsyłek.	RE 1017.1.	grafika	grafika
CN 56	Wykaz zbiorczy odsyłek	RE 1011.6.3.	grafika	grafika
CN 57	Rachunek. Otrzymana poczta masowa	RE 1019.2.1.	grafika	grafika
CN 58	Wykaz zbiorczy. Rachunki opłat końcowych (kosztów końcowych) poczty masowej	RE 1019.2.3.	grafika	grafika
CN 61	Rachunek szczegółowy. Opłaty końcowe (koszty końcowe)	RE 1014.1.	grafika	grafika
CN 61bis	Rachunek szczegółowy - Regulowanie. Opłaty końcowe (koszty końcowe)	RE 11014.1.2.	grafika	grafika
CN 62	Rachunek szczegółowy. Opłaty tranzytowe	RE 1021.2.1.	grafika	grafika
CN 63	Wykaz. Opłaty tranzytowe	RE 1024.1.	grafika	grafika
CN 64	Wykaz. Opłaty końcowe (koszty końcowe)	RE 1024.1.	grafika	grafika
CN 64bis	Wykaz szczegółowy. Fundusz "Jakość usług"	RE 1025.1.	grafika	grafika
CN 65	Wykaz. Masa przesyłek priorytetowych/lotniczych kierowanych w tranzycie otwartym	RE 1102.2.2.	grafika	grafika
CN 66	Wykaz masy. Odsyłki lotnicze i S.A.L.	RE 1104.1.	grafika	grafika
CN 67	Wykaz masy. Przesyłki priorytetowe/lotnicze kierowane w tranzycie otwartym	RE 1104.2.	grafika	grafika
CN 68	Wykaz ogólny usług pocztowo-lotniczych	RE 409.4.2.2.	grafika	grafika

Final Protocol to the Letter Post Regulations

REGULAMIN DOTYCZĄCY PACZEK POCZTOWYCH 

Spis treści

Rozdział 1

Ogólne warunki przyjmowania i nadawania. Opłaty

Art.

RE 101 Stosowanie pojęcia "paczka"

RE 102 Postanowienia ogólne stosowane do usługi paczek pocztowych

RE 103 Wykonywanie usługi przez przedsiębiorstwa przewozowe

RE 104 Szczegółowe dane dotyczące limitów masy

RE 105 Limity wymiarów

RE 106 Warunki przyjmowania paczek

RE 107 Oznaczenie sposobu kierowania

RE 108 Opakowania specjalne

RE 109 Formalności, jakie ma wypełnić nadawca

RE 110 Wskazówki nadawcy w chwili nadania

RE 111 Formalności, jakie ma wypełnić urząd nadania

RE 112 System wagowy. Funt avoirdupois

RE 113 Obliczanie dopłat lotniczych

RE 114 Opłaty specjalne

RE 115 Uiszczanie opłat

RE 116 Oznaczenie paczek zwolnionych od opłat pocztowych

Rozdział 2

Usługi specjalne

RE 201 Paczki z podaną wartością

RE 201.1. Przyjmowanie

RE 201.2. Procedura doręczenia

RE 201.3. Deklarowana wartość

RE 201.4. Opłaty

RE 201.5. Oznaczenie paczek i postępowanie z nimi

RE 202 Paczki za pobraniem

RE 202.1. Przyjmowanie przesyłki i opłaty

RE 202.2. Rola urzędu nadania

RE 202.3. Rola urzędu przeznaczenia

RE 202.4. Dosyłanie

RE 203 Paczki ekspresowe

RE 203.1 Oznaczenie paczek

RE 203.2 Opłaty

RE 203.3 Postępowanie z paczkami

RE 204 Paczki z potwierdzeniem odbioru

RE 204.1 Oznaczenie paczek

RE 204.2 Opłata

RE 204.3 Postępowanie z potwierdzeniami odbioru

RE 205 Paczki wolne od opłat i należności

RE 205.1 Oznaczenie paczek i postępowanie z nimi

RE 205.2 Opłaty

RE 205.3 Zwracanie ceduł należnościowych (część A). Odzyskiwanie opłat i należności

RE 205.4 Rozliczanie z administracją kraju nadania

RE 206 Paczki łamliwe. Paczki utrudniające manipulacje

RE 206.1 Oznaczenie paczek łamliwych i paczek utrudniających manipulacje

RE 206.2 Opłaty

RE 207 Usługa ładunku zbiorowego "Consignment"

RE 207.1 Identyfikacja usługi ładunku zbiorowego "Consignment"

Rozdział 3

Postanowienia szczególne

RE 301 Wyjątki od zakazów

RE 302 Postępowanie z paczkami przyjętymi niezgodnie z przepisami

RE 303 Warunki dosyłania paczek

RE 304 Terminy przechowywania

RE 305 Paczki zatrzymane z urzędu

RE 306 Zwrot do nadawcy nie doręczonych paczek

RE 307 Zwrot do nadawcy paczek przyjętych niezgodnie z przepisami

RE 308 Zwrot do nadawcy na skutek zawieszenia usługi

RE 309 Nieprzestrzeganie przez administrację udzielonych wskazówek

RE 310 Paczki zawierające przedmioty, co do których istnieje obawa ich szybkiego zepsucia lub zgnicia

RE 311 Postępowanie z żądaniami wycofania paczki z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu

RE 312 Postępowanie z reklamacjami

Rozdział 4

Zagadnienia celne

RE 401 Deklaracja celna i odprawa celna paczek pocztowych

RE 402 Opłata za przedstawienie do kontroli celnej

RE 403 Umarzanie opłat celnych i innych należności

Rozdział 5

Odpowiedzialność administracji pocztowych

RE 501 Stosowanie odpowiedzialności administracji pocztowych

RE 501.1 Zasady

RE 501.2 Odszkodowania

RE 502 Doręczanie paczek ograbionych lub uszkodzonych

RE 503 Stwierdzenie odpowiedzialności nadawcy

RE 504 Termin wypłaty odszkodowania

RE 505 Wypłata odszkodowania z urzędu

RE 506 Sposoby ustalania odpowiedzialności między administracjami pocztowymi

RE 507 Odzyskiwanie wypłaconych odszkodowań od przedsiębiorstw zajmujących się przewozem lotniczym

RE 508 Zwrot odszkodowania administracji, która je wypłaciła

RE 509 Rozliczanie odszkodowań między administracjami pocztowymi

RE 510 Rozliczanie należnych sum z tytułu odszkodowania za paczki

Rozdział 6

Warunki dotyczące przekazywania, kierowania i przyjmowania paczek

RE 601 Ogólne zasady wymiany paczek

RE 602 Różne sposoby przesyłania

RE 603 Przesyłanie w odsyłkach zamkniętych

RE 604 Karty pączkowe

RE 605 Sporządzanie kart paczkowych CP 86 i CP 87

RE 606 Przesyłanie dokumentów towarzyszących paczkom

RE 607 Kierowanie i przeładunek odsyłek. Działania podejmowane w razie wypadku, przerwania lotu lub zmiany trasy odsyłek

RE 608 Sporządzanie zawiadomień próbnych

RE 609 Przekazywanie odsyłek

RE 610 Sprawdzanie odsyłek

RE 611 Stwierdzenie nieprawidłowości i postępowanie z zawiadomieniami o sprawdzeniu

RE 612 Rozbieżności dotyczące masy lub wymiarów paczek

RE 613 Otrzymanie przez urząd wymiany paczki uszkodzonej lub niedostatecznie opakowanej

RE 614 Stwierdzenie nieprawidłowości powodujących odpowiedzialność administracji

RE 615 Sprawdzanie odsyłek z paczkami przekazywanymi sumarycznie

RE 616 Dosyłanie paczki mylnie skierowanej

RE 617 Procedura doręczania

RE 618 Zwrot próżnych pojemników

Rozdział 7

Udziały i opłaty za przewóz lotniczy

RE 701 Wskaźnikowe stawki końcowych udziałów lądowych

RE 702 Zmiany końcowych udziałów lądowych

RE 703 Stosowanie nowych udziałów w wyniku nieprzewidzianych zmian w kierowaniu

RE 704 Masa odsyłek uwzględniana przy zapłacie administracjom

RE 705 Tranzytowy udział lądowy

RE 706 Stosowanie tranzytowych udziałów lądowych

RE 707 Udział morski

RE 708 Stosowanie udziału morskiego

RE 709 Zaliczanie udziałów

RE 710 Udziały i opłaty zaliczane na dobro innych administracji przez administrację kraju pochodzenia odsyłki

RE 711 Zaliczanie i przejmowanie udziałów, opłat i należności w przypadku zwrotu do nadawcy lub dosyłania

RE 712 Sporządzanie rachunków

RE 713 Regulowanie rachunków

RE 714 Obliczanie opłat za przewóz lotniczy

RE 715 Opłaty za przewóz lotniczy zaginionych lub zniszczonych paczek lotniczych

Rozdział 8

Postanowienia różne

RE 801 Informacje dostarczane przez administracje

RE 802 Termin przechowywania dokumentów

RE 803 Formularze

Rozdział 9

Postanowienia przejściowe i końcowe

RE 901 Wejście w życie i okres obowiązywania Regulaminu

Protokół końcowy Regulaminu dotyczącego paczek pocztowych

Art.

RE I Szczegółowe dane dotyczące limitów masy paczek

RE II Procedura doręczania

RE III Postępowanie z paczkami przyjętymi niezgodnie z przepisami

RE IV Przesyłanie w odsyłkach zamkniętych

RE V Wyznaczanie średnich udziałów

RE VI Wyjątkowe tranzytowe udziały lądowe

RE VII Udziały morskie

RE VIII Udziały dodatkowe

RE IX Sporządzanie rachunków

RE X Opłaty za przewóz lotniczy

RE XI Paczki zatrzymane z urzędu

Spis formularzy

Numer	Nazwa lub rodzaj formularza	Odniesienie do artykułu
CP 71	Adres pomocniczy	art. RE 109.1
CP 72	Formularz - plik. Deklaracja celna/Adres pomocniczy	art. RE 109.1.
CP 73	Nalepka na paczkę, z numerem paczki i nazwą urzędu nadania	art. RE 111.1
CP 74	Nalepka "V" dla paczek z podaną wartością	art. RE 205.5.1
CP 75	Rachunek zbiorczy. Wykazy (formularze CP 93 i CP 94)	art. RE 205.4.3
CP 77	Wykaz opłat	art. RE 306.9
CP 78	Zawiadomienie o sprawdzeniu	art. RE 502.4
CP 81	Tablica. Paczki lądowo-morskie	art. RE 601.1
CP 82	Tablica. Paczki lotnicze	art. RE 601.1
CP 83	Chorągiewka paczkowej odsyłki lądowo-morskiej	art. RE 603.2
CP 84	Chorągiewka paczkowej odsyłki lotniczej	art. RE 603.2
CP 85	Chorągiewka paczkowej odsyłki S.A.L.	art. RE 603.2
CP 86	Karta paczkowa. Paczki lądowo-morskie i S.A.L.	art. RE 604.1
CP 87	Karta paczkowa. Paczki lotnicze	art. RE 604.1
CP 88	Specjalna karta paczkowa. Zaliczanie udziałów należnych za tranzyt paczek	art. RE 604.11
CP 91	Koperta do przesyłania adresu pomocniczego, dokumentów celnych itp.	art. RE 606.3
CP 92	Koperta do przesyłania adresu pomocniczego, dokumentów celnych itp.	art. RE 606.3
CP 93	Wykaz należnych sum. Paczki lądowo-morskie	art. RE 712.1.1
CP 94	Wykaz należnych sum. Paczki lotnicze	art. RE 712.1.2
CP 95	Nalepka "Pobranie"	art. RE 202.2.2.1

Regulamin dotyczący paczek pocztowych

Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych), zgodnie z artykułem 22 ustęp 5 Konstytucji Światowego Związku Pocztowego, sporządzonej w Wiedniu dnia 10 lipca 1964 roku, przyjęła następujące środki dla zapewnienia wykonania usługi paczek pocztowych.

Rozdział  1

Ogólne warunki przyjmowania i nadawania. Opłaty

Artykuł RE 101

Stosowanie pojęcia "paczka"

1. Stosowanie pojęcia "paczka" w niniejszym Regulaminie i w jego Protokole końcowym odnosi się do wszystkich paczek.

2. Paczki przewożone drogą lotniczą z priorytetem nazywa się "paczkami lotniczymi".

Artykuł RE 102

Postanowienia ogólne stosowane do usługi paczek pocztowych

1. Artykuły Regulaminu poczty listowej związane z ogólnymi postanowieniami mającymi zastosowanie do międzynarodowych usług pocztowych stosuje się przez analogię do usługi paczek pocztowych.

2. Kraje członkowskie, które nie zapewniają usługi paczek pocztowych z podaną wartością lub które nie przyjmują odpowiedzialności za przesyłki wartościowe przewożone przez ich służby morskie lub lotnicze, są jednak zobowiązane do kierowania najszybszymi połączeniami i najbezpieczniejszymi sposobami odsyłek zamkniętych, jakie są im dostarczane przez inne administracje.

Artykuł RE 103

Wykonywanie usługi przez przedsiębiorstwa przewozowe

1. Administracja pocztowa, która zleciła wykonywanie usługi przedsiębiorstwom przewozowym, powinna porozumieć się z nimi, aby zapewnić całkowite wykonanie przez te ostatnie wszystkich postanowień Konwencji i Regulaminu dotyczącego paczek pocztowych, szczególnie, aby zorganizować służbę wymiany. Administracja taka jest odpowiedzialna za wszystkie ich kontakty z administracjami innych umawiających się krajów i z Biurem Międzynarodowym.

Artykuł RE 104

Szczegółowe dane dotyczące limitów masy

1. Kraje ustalające masę niższą niż 50 kilogramów mają jednak możliwość przyjmowania paczek, które przewożone są tranzytem w workach lub innych zamkniętych pojemnikach i które ważą od 20 do 50 kilogramów.

2. Paczki mające związek ze służbą pocztową i wymienione w artykule 8 ustęp 2 punkt 3 i ustęp 2 punkt 4 Konwencji mogą osiągnąć maksymalną masę 20 kilogramów. W obrocie między krajami, które ustaliły wyższy limit, paczki mające związek ze służbą pocztową mogą mieć masę większą niż 20 kilogramów, ale nie mogą przekraczać 50 kilogramów.

Artykuł RE 105

Limity wymiarów

1. Paczki nie powinny przekraczać 2 metrów w którymkolwiek z wymiarów ani 3 metrów dla sumy długości i największego obwodu mierzonego w innym kierunku niż długość.

2. Administracje, które nie są w stanie dopuścić wymiarów przewidzianych w ustępie 1, w odniesieniu do wszystkich paczek lub tylko do paczek lotniczych, mogą przyjąć w zastępstwie jeden z następujących wymiarów:

2.1 1,50 metra w którymkolwiek z wymiarów lub 3 metry dla sumy długości i największego obwodu mierzonego w innym kierunku niż długość;

2.2 1,05 metra w którymkolwiek z wymiarów lub 2 metry dla sumy długości i największego obwodu mierzonego w innym kierunku niż długość.

3. Paczki nie powinny mieć mniejszych wymiarów niż minimalne wymiary przewidziane dla listów.

Artykuł RE 106

Warunki przyjmowania paczek

1. Ogólne warunki opakowania

1.1 Każda paczka powinna być opakowana i zamknięta w sposób dostosowany do masy, kształtu i rodzaju zawartości jak również do sposobu i czasu trwania przewozu. Opakowanie i zamknięcie powinny chronić zawartość tak, aby nie uległa ona uszkodzeniu ani przez nacisk, ani przez kolejne wykonywanie czynności i aby nie było możliwe naruszenie zawartości bez pozostawienia widocznego śladu.

1.2 Każda paczka powinna być opakowana w sposób szczególnie mocny, jeśli ma być:

1.2.1 przewożona na dużych odległościach;

1.2.2 poddana wielu przeładunkom i różnym czynnościom;

1.2.3 narażona na znaczne zmiany klimatu, temperatury lub w przypadku przewozu lotniczego na zmiany ciśnienia atmosferycznego.

1.3 Paczka powinna być opakowana i zamknięta w taki sposób, aby nie stanowiła zagrożenia dla zdrowia pracowników i pozwalała uniknąć jakiegokolwiek niebezpieczeństwa, jeśli zawiera przedmioty mogące zranić pracowników mających z nią do czynienia, zabrudzić lub uszkodzić inne paczki bądź urządzenia pocztowe.

1.4 Paczka powinna mieć, na opakowaniu lub na kopercie, powierzchnie wystarczające do wpisania wskazówek służbowych oraz umieszczenia stempli i nalepek.

1.5 Bez opakowania przyjmuje się:

1.5.1 przedmioty, które mogą być umieszczone w pudełkach lub które mogą być zebrane i połączone mocnym wiązadłem zaopatrzonym w plomby lub pieczęcie w taki sposób, że tworzą jedną i tę samą paczkę nie dającą się rozdzielić;

1.5.2 paczki składające się z jednej sztuki, takie jak kawałki drewna, metalu itp., których opakowanie nie jest praktykowane w handlu.

2. Adresy nadawcy i odbiorcy

2.1 Każda paczka, aby mogła zostać przyjęta do nadania, powinna posiadać, napisane literami łacińskimi i cyframi arabskimi, na samej paczce lub na przymocowanej do niej w sposób trwały nalepce, pełne adresy odbiorcy i nadawcy. Jeżeli w kraju przeznaczenia używane są inne litery i cyfry, zaleca się podanie adresu również za pomocą tych liter i cyfr. Nie dopuszcza się adresów napisanych ołówkiem; przyjmuje się jednak paczki, których adresy napisane są za pomocą ołówka kopiowego na uprzednio zwilżonej powierzchni.

2.2 Jako adresata można podać tylko jedną osobę fizyczną lub prawną. Jednakże, adresy takie jak "Pan A w... dla Pana Z w..." lub "Bank A w... dla Pana Z w..." mogą być dopuszczone, przyjmując, że jedynie osoba wymieniona jako A uważana jest przez administracje za adresata. Ponadto, adresy A i Z powinny znajdować się w tym samym kraju.

2.3 Poza tym, urząd nadania powinien zalecić nadawcy, aby w paczce umieścił kopię swego adresu i adresu odbiorcy.

Artykuł RE 107

Oznaczenie sposobu kierowania

1. Każda paczka lotnicza powinna być przy wysyłaniu zaopatrzona w specjalną nalepkę koloru niebieskiego z napisem "Par avion" ("Lotnicza"), z ewntualnym tłumaczeniem w języku kraju nadania. Sposób kierowania powinien także być wyraźnie podany na adresie pomocniczym paczki albo przez umieszczenie specjalnej nalepki "Par avion" ("Lotnicza"), albo przez zaznaczenie właściwego pola.

2. Jeśli adres pomocniczy umieszczony jest w samoprzylepnej kopercie, dobrze naklejonej na paczce i zaopatrzonej w niebieskie pole zaznaczone we właściwy sposób, nie jest konieczne umieszczenie wymienionej w ustępie 1 nalepki na kopercie zawierającej adres pomocniczy lub na paczce.

Artykuł RE 108

Opakowania specjalne

1. Przez analogię stosowane są postanowienia Regulaminu poczty listowej w zakresie opakowań specjalnych.

2. Ponadto powinny być przestrzegane następujące warunki.

2.1 Metale szlachetne powinny być opakowane albo w mocne pudełko z metalu, albo w drewnianą skrzynkę. Opakowanie drewniane powinno mieć minimalną grubość 1 centymetra dla paczek o masie do 10 kilogramów i 1,5 centymetra dla paczek o masie powyżej 10 kilogramów. Opakowania mogą także stanowić dwa worki bez szwa tworząc podwójne opakowanie. Jeżeli używa się skrzynek wykonywanych ze sklejki, ich grubość może zostać zmniejszona do 5 milimetrów, pod warunkiem, że krawędzie wzmocnione są kątownikami.

2.2 Opakowanie paczek zawierających żywe zwierzęta jak również ich adres pomocniczy powinny być zaopatrzone w nalepkę z dobrze widocznym napisem "Animaux vivants" ("Żywe zwierzęta").

2.3 Zawartość i opakowanie paczek, w których znajdują się substancje promieniotwórcze, powinny odpowiadać zaleceniom Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej. Paczki powinny być zapatrzone przez nadawcę w widoczny i trwały napis "Matieres radioactives". Quantités admises au transport par la poste" ("Substancje promieniotwórcze. Ilości dopuszczone do przewozu przez pocztę"). Napis ten przekreśla się z urzędu w przypadku zwrotu opakowania do miejsca pochodzenia. Paczki takie powinny ponadto posiadać poza nazwiskiem (nazwą) i adresem nadawcy widoczny napis żądający ich zwrotu w przypadku niedoręczenia. Nadawca powinien podać na wewnętrznym opakowaniu swoje nazwisko (nazwę) i adres oraz informacje o zawartości paczki.

Artykuł RE 109

Formalności, jakie ma wypełnić nadawca

1. Do każdej paczki należy dołączyć adres pomocniczy CP 71 albo jako część formularza - pliku CP 72, albo jako pojedynczy formularz CP 71.

2. Deklarację celną CN 23 dołącza się do każdej paczki albo jako pojedynczy formularz, albo jako część formularza - pliku CP 72. Zawartość paczki powinna być podana szczegółowo na deklaracji; nie są dopuszczone uwagi o charakterze ogólnym. Deklaracja celna winna być mocno przytwierdzona do adresu pomocniczego.

3. Nadawca może również dołączyć do adresu pomocniczego każdy dokument (fakturę, pozwolenie wywozu, pozwolenie przywozu, świadectwo pochodzenia, świadectwo sanitarne itp.) niezbędny przy czynnościach celnych w kraju nadania i w kraju przeznaczenia.

4. Adresy nadawcy i odbiorcy oraz wszelkie inne informacje dostarczane przez nadawcę powinny być identyczne na paczce i na adresie pomocniczym. W przypadku rozbieżności, ważne są dane zamieszczone na paczce.

5. Z wyjątkiem przypadków dotyczących paczek z podaną wartością, paczek wolnych od opłat i należności oraz paczek za pobraniem, jeden adres pomocniczy, z dołączonymi deklaracjami celnymi w ilości żądanej dla pojedynczej paczki, może służyć dla kilku paczek, jeśli są one nadane jednocześnie w tym samym urzędzie przez tego samego nadawcę, są kierowane tą samą drogą, podlegają takiej samej opłacie i są przeznaczone dla tej samej osoby. Nazwisko (nazwa) oraz pełny adres nadawcy i odbiorcy powinny być wpisane poprawnie i kompletnie na każdej paczce. Każda administracja może jednak wymagać adresu pomocniczego i przepisowej ilości deklaracji celnych dla każdej paczki.

Artykuł RE 110

Wskazówki nadawcy w chwili nadania

1. W chwili nadania paczki, nadawca zobowiązany jest podać jak należy z nią postępować w przypadku niedoręczenia. W tym celu, zakreśla on właściwe pole na adresie pomocniczym.

2. Może on podać tylko jedną z następujących wskazówek:

2.1 natychmiastowy zwrot do nadawcy, drogą najbardziej ekonomiczną lub drogą lotniczą;

2.2 zwrot do nadawcy, drogą najbardziej ekonomiczną lub drogą lotniczą, po upływie terminu, który nie może przekroczyć przepisowego terminu przechowywania w kraju przeznaczenia;

2.3 dosłanie paczki, drogą najbardziej ekonomiczną lub drogą lotniczą, w celu doręczenia adresatowi;

2.4 zrzeczenie się paczki przez nadawcę.

3. Administracje kraju pochodzenia mają prawo nie dopuścić wszystkich wskazówek wymienionych w ustępie 2. W tym przupadku, ograniczają w konsekwencji liczbę pól. Jednakże, powinny one zawsze wymieniać wskazówki podane w ustępie 2 punkt 1 i w ustępie 2 punkt 4. Nadawcy wolno wpisać lub wydrukować na adresie pomocniczym tylko jedną z dopuszczonych wskazówek. Wskazówka podana na adresie pomocniczym powinna być umieszczona na samej paczce albo za pomocą kopii adresu pomocniczego CP 71 lub kartki "Etiquette d'adresse" ("Nalepka adresowa") formularza CP 72, albo w inny sposób zachowujący wskazówkę podaną na tym formularzu. Wskazówka powinna być zredagowana po francusku lub w języku znanym w kraju przeznaczenia.

4. Jeżeli nadawca pragnie zakazać wszelkiego dosyłania zgodnie z artykułem 27 ustęp 2 punkt 1 Konwencji, paczka i adres pomocniczy powinny być zaopatrzone w napis "Ne pas réexpédier" ("Nie dosyłać") zredagowany po francusku lub w języku znanym w kraju przeznaczenia.

5. Paczki zwraca się bez zawiadomienia, jeśli nadawca nie udzielił wskazówek lub jeśli są one sprzeczne.

Artykuł RE 111

Formalności, jakie ma wypełnić urząd nadania

1. Urząd nadania lub wysyłający urząd wymiany zobowiązany jest do umieszczenia nalepki CP 73 na paczce obok adresu i na adresie pomocniczym. Nalepka ta powinna pokazywać, w sposób widoczny, numer porządkowy paczki i nazwę urzędu nadania. Jeżeli administracja kraju nadania zezwala na to, część nalepki CP 73, która ma być umieszczona na adresie pomocniczym może zostać zastąpiona wydrukowanym oznaczeniem mającym taki sam wygląd jak odpowiednia część nalepki.

2. Masa paczki, w kilogramach i setkach gramów, powinna być podana na paczce i na adresie pomocniczym. Każdą część setki gramów zaokrągla się do wyższej setki.

3. Odcisk datownika umieszcza się na adresie pomocniczym.

4. Znaczki pocztowe lub oznaczenia świadczące o uiszczeniu opłaty wykonane według każdego innego sposobu dopuszczonego przez przepisy administracji kraju nadania umieszcza się albo na paczce, albo na adresie pomocniczym.

5. Administracje mogą porozumieć się w sprawie niedopełniania formalności wymienionych w ustępach od 1 do 4.

6. Ten sam urząd nadania lub ten sam wysyłający urząd wymiany nie może stosować równocześnie dwóch lub kilku serii nalepek, chyba że serie te różnią się użyciem innego znaku.

Artykuł RE 112

System wagowy. Funt avoirdupois

1. Masę paczek wyraża się w kilogramach.

2. Kraje, które ze względu na swój obrót wewnętrzny nie mogą przyjąć dziesiętnego systemu miar, mają prawo zastąpić masy wyrażone w kilogramach równowartościami w funtach avoirdupois.

Artykuł RE 113

Obliczanie opłat lotniczych

1. Administracje pocztowe mają prawo stosować, do obliczania dopłat lotniczych, przedziały wagowe mniejsze niż 1 kilogram.

Artykuł RE 114

Opłaty specjalne

1. Opłata za "poste restante"

1.1 W przypadku zwrotu do nadawcy lub dosyłania paczki adresowanej "poste restante", żądana kwota nie może przekroczyć 0,49 SDR (DTS), zgodnie z artykułem 12 ustęp 2 punkt 5 Konwencji.

2. Opłata za składowanie

2.1 W przypadku zwrotu do nadawcy lub dosyłania paczki obciążonej opłatą za składowanie, żądana kwota nie może przekroczyć 6,53 SDR (DTS), zgodnie z artykułem 12 ustęp 2 punkt 6 Konwencji.

3. Opłata za ryzyko związane z działaniem siły wyższej

3.1 Dla paczek bez podanej wartości, opłata ta nie może przekroczyć 0,20 SDR (DTS) za paczkę, zgodnie z artykułem 12 ustęp 4 Konwencji. Dla paczek z podaną wartością, maksymalną kwotę przewidziano w artykule RE 201 ustęp 4.

Artykuł RE 115

Uiszczanie opłat

1. Paczki powinny być opłacone za pomocą znaczków pocztowych lub w każdy inny sposób dopuszczony przez przepisy administracji kraju nadania.

Artykuł RE 116

Oznaczenie paczek zwolnionych od opłat pocztowych

1. Na każdej paczce służbowej obok wpisanego adresu i na jej adresie pomocniczym należy umieścić uwagę "Service des postes" ("Służba pocztowa") lub analogiczną uwagę; uwagę tę można uzupełnić tłumaczeniem w innym języku.

2. Na każdej paczce jeńców wojennych i internowanych osób cywilnych obok wpisanego adresu i na jej adresie pomocniczym należy umieścić jedną z uwag: "Service des prisonniers de guerre" ("Usługa dla jeńców wojennych") lub "Service des internés civils" ("Usługa internowanych osób cywilnych"); uwagi te można uzupełnić tłumaczeniem w innym języku.

Wersja angielska

Rozdział  2

Usługi specjalne

Artykuł RE 201

Paczki z podaną wartością

1. Przyjmowanie

1.1 Każda paczka z podaną wartością podlega poniższym szczególnym przepisom dotyczącym opakowania.

1.1.1 Przesyłki z podaną wartością powinny być opakowane w taki sposób, aby nie można ich było ograbić bez uszkodzenia koperty, opakowania lub pieczęci oraz powinny być zabezpieczone za pomocą skutecznych środków takich jak cienka taśma samoprzylepna, ze specjalnym jednakowym odciskiem lub znakiem nadawcy. Administracje mogą jednak uzgodnić, aby nie wymagać takiego odcisku lub znaku.

1.1.2 Bez względu na postanowienia przewidziane w ustępie 1 punkt 1.1, administracje mogą wymagać, aby przesyłki z podaną wartością były zabezpieczone identycznymi pieczęciami lakowymi, plombami lub innymi skutecznymi środkami, ze specjalnym jednakowym odciskiem lub znakiem nadawcy.

1.1.3 Pieczątki, pieczęcie, wszelkiego rodzaju nalepki i w danym przypadku naklejone na tych paczkach znaczki pocztowe powinny być rozmieszczone w taki sposób, aby nie mogły zakryć naruszeń opakowania.

1.1.4 Nalepki i znaczki pocztowe nie powinny być zginane na dwie strony opakowania tak, aby zakrywały krawędź.

1.1.5 Nalepka adresowa może być naklejona na samym opakowaniu.

1.2 Każda administracja ma prawo ustalić maksymalną kwotę deklarowanej wartości, do wysokości której rezygnuje ze stosowania postanowień przewidzianych w ustępie 4 punkt 1.1 i w ustępie 1 punkt 1.2. W obrocie między krajami, których administracje ustaliły różne maksymalne kwoty, stosuje się najniższą z nich.

1.3 Nadawcy paczki z podaną wartością należy, w chwili nadania, wydać bezpłatnie dowód nadania.

2. Procedura doręczenia

2.1 Rola urzędu przeznaczenia

2.1.1 Podczas doręczania lub wydawania paczki z podaną wartością, administracja kraju doręczającego winna uzyskać, oznaczający jej przyjęcie, podpis osoby, której dostarcza się przesyłkę lub każdą inną formę poświadczenia odbioru.

3. Deklarowana wartość

3.1 Kwota limitu deklarowanej wartości, którą każda administracja może ustalić nie może być niższa niż 4.000 SDR (DTS), zgodnie z artykułem 15 ustęp 2 Konwencji.

3.2 W obrocie między krajami, które przyjęły różne maksymalne kwoty deklarowanej wartości, obie strony są zobowiązane przyjąć najniższy limit wartości.

3.3 Deklarowana wartość nie może przekroczyć rzeczywistej wartości zawartości paczki, ale dozwolone jest podawanie tylko części tej wartości.

3.4 Każde oszukańcze deklarowanie wartości większej niż rzeczywista wartość zawartości paczki ścigane jest sądownie, zgodnie z ustawodawstwem kraju nadania.

3.5 Deklarowana wartość powinna być wyrażona w walucie kraju nadania i być wpisana przez nadawcę na paczce i na adresie pomocniczym. Dane te powinny być napisane słownie literami alfabetu łacińskiego oraz cyframi arabskimi, bez poprawek i dopisków, nawet potwierdzonych. Nie można wpisywać kwoty deklarowanej wartości ani ołówkiem zwykłym, ani kopiowym.

3.6 Kwota deklarowanej wartości powinna zostać przeliczona na SDR (DTS) przez nadawcę lub przez urząd nadania. Wynik przeliczenia, zaokrąglony w danym przypadku w górę do najbliższej jednostki, powinien być napisany cyframi obok lub poniżej cyfr wyrażających wartość w walucie kraju nadania. Nie dokonuje się przeliczenia w obrocie bezpośrednim między krajami posiadającymi wspólną walutę.

3.7 Jeżeli jakiekolwiek okoliczności ujawnią oszukańcze zadeklarowanie wartości wyższej niż rzeczywista wartość zawartości paczki, zawiadamia się o tym w jak najkrótszym czasie administrację kraju nadania. W danym przypadku, przesyła się jej dokumenty przeprowadzonego dochodzenia. Jeżeli paczka nie została jeszcze doręczona adresatowi, administracja kraju nadania może zażądać jej zwrotu.

4. Opłaty

4.1 Zgodnie z artykułem 15 ustęp 4 Konwencji, maksymalna kwota opłaty, jaką mogą pobierać administracje pocztowe zamiast opłaty stałej za polecenie wynosi 3,27 SDR (DTS).

4.2 Zwykła opłata ubezpieczeniowa wynosi maksymalnie 0,33 SDR (DTS) za każde zadeklarowane 65,34 SDR (DTS) lub część 65,34 SDR (DTS) albo 0,5% przedziału zadeklarowanej wartości, zgodnie z artykułem 15 ustęp 5 Konwencji.

5. Oznaczenie paczek i postępowanie z nimi

5.1 Każda paczka z podaną wartością i jej adres pomocniczy powinny być zaopatrzone w różową nalepkę CP 74. Na nalepce tej powinny znajdować się, wpisane literami alfabetu łacińskiego, litera "V", nazwa urzędu nadnia oraz numer porządkowy paczki. Nalepka powinna być naklejona na paczce, na stronie adresowej obok adresu.

5.2 Administracje mogą jednak stosować jednocześnie nalepkę CP 73 przewidzianą w artykule RE 111 ustęp 1 oraz różową nalepkę o małych wymiarach, z umieszczonym wyraźnie napisem "Valeur déclarée" ("Podana wartość").

5.3 Masę paczki w kilogramach i w dziesiątkach gramów podaje się z jednej strony na paczce obok adresu, a z drugiej na adresie pomocniczym w miejscu do tego przeznaczonym. Każdą część dziesięciu gramów zaokrągla się do wyższej dziesiątki.

5.4 Administracje krajów pośredniczących nie powinny umieszczać żadnego numeru porządkowego na przedniej stronie paczek z podaną wartością.

Artykuł RE 202

Paczki za pobraniem

1. Przyjmowane przesyłki i opłaty

1.1 Na podstawie dwustronnych umów, mogą być wysyłane paczki, które spełniają warunki przewidziane w niniejszym Regulaminie.

1.2 Administracja kraju nadania paczki określa dowolnie opłatę, jaką ma zapłacić nadawca, oprócz opłat pocztowych stosowanych wobec rodzaju, do jakiego należy paczka.

2. Rola urzędu nadania

2.1 Wskazówki, jakie mają być umieszczone na paczkach i na adresach pomocniczych

2.1.1 Na obciążonych pobraniem paczkach i odpowiadających im adresach pomocniczych należy umieścić, w sposób bardzo wyraźny, na stronie adresowej, jeśli chodzi o paczki, napis "Remboursement" ("Pobranie"), po którym następuje informacja o kwocie pobrania, zgodnie z postanowieniami przewidzianymi w artykułach RE 1301 i RE 1302 Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych.

2.1.2 Nadawca powinien podać, na stronie adresowej paczki i na przedniej stronie adresu pomocniczego, swoje nazwisko i adres napisane literami łacińskimi.

2.2 Nalepka

2.2.1 Adresy pomocnicze paczek za pobraniem są zaopatrzone w nalepkę koloru pomarańczowego zgodną ze wzorem CN 29. Jeśli adres pomocniczy umieszczony jest w kopercie samoprzylepnej i znajduje się na nim dokładne oznaczenie kwoty do zapłacenia przy doręczeniu, nalepka CN 29 nie jest obowiązkowa. Poza tym, paczki za pobraniem zaopatrzone są, na stronie adresowej, w dwie dodatkowe nalepki zgodne odpowiednio ze wzorami CN 29bis i CP 95.

2.3 Formularz, jaki ma być dołączony do paczek

2.3.1 Każdej paczce za pobraniem powinien towarzyszyć formularz przekazowy zgodnie z postanowieniami artykułu RE 1301 Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych.

3. Rola urzędu przeznaczenia

3.1 Paczki obciążone pobraniem doręczane są adresatom na warunkach ustalonych przez administrację kraju przeznaczenia. Zainkasowane sumy traktuje się zgodnie z postanowieniami przewidzianymi w artykule RE 1303 Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych.

4. Dosyłanie

4.1 Każda paczka obciążona pobraniem może być dosyłana, jeśli kraj nowego przeznaczenia zapewnia w obrocie z krajem nadania usługę przesyłek tego rodzaju.

Artykuł RE 203

Paczki ekspresowe

1. Oznaczenie paczek

1.1 Każda paczka ekspresowa i jej adres pomocniczy powinny być zaopatrzone w nalepkę koloru jasnoczerwonego z widocznym nadrukiem "Expres". Nalepkę tę umieszcza się, o ile to możliwe, obok nazwy miejscowości przeznaczenia.

2. Opłaty

2.1 Dodatkowa opłata przewidziana w artykule 17 ustęp 3 Konwencji, któym podlegają paczki ekspresowe, wynosi maksymalnie 1,63 SDR (DTS).

2.2 Jeśli paczka zwracana jest do nadawcy lub jest dosyłana, żądana kwota opłaty uzupełniającej przewidzianej w artykule 17 ustęp 4 Konwencji nie może przekroczyć 1,63 SDR (DTS).

3. Postępowanie z paczkami

3.1 W krajach, w których administracja pocztowa nie zapewnia doręczania do miejsca zamieszkania (siedziby), paczki ekspresowe dają podstawę do doręczenia przez specjalnego posłańca zawiadomienia o ich nadejściu. Zawiadomienie może być również przesłane środkami łączności telekomunikacyjnej.

3.2 Jeżeli miejsce zamieszkania (siedziba) adresata znajduje się poza miejscowym obszarem doręczeń urzędu przeznaczenia, doręczenie przez specjalnego posłańca paczki ekspresowej lub zawiadomienia o jej nadejściu nie jest obowiązkowe.

3.3 Tylko jeden raz dokonuje się doręczenia przez specjalnego posłańca paczki ekspresowej lub zawiadomienia o jej nadejściu. Jeżeli próba doręczenia jest bezowocna, paczkę przestaje się traktować jako ekspresową.

3.4 Administracje uczestniczące w wymianie paczek ekspresowych podejmują wszelkie środki, aby przyspieszyć ich odprawę celną.

Artykuł RE 204

Paczki z potwierdzeniem odbioru

1. Oznaczenie paczek

1.1 Na każdej paczce, dla której nadawca zażąda potwierdzenia odbioru, należy umieścić bardzo widoczny napis "Avis de réception" ("Potwierdzenie odbioru") lub odcisk stempla A.R. Taki sam napis powinien znaleźć się również na adresie pomocniczym.

1.2 Do paczek z potwierdzeniem odbioru dołącza się jeden egzemplarz formularza CN 07 wymienionego w Regulaminie poczty listowej i wypełnionego zgodnie z jego układem. Formularz powinien być dołączony do adresu pomocniczego. Jeśli formularz CN 07 nie nadejdzie do urzędu przeznaczenia, urząd ten sporządza z urzędu nowe potwierdzenie odbioru.

2. Opłata

2.1 Maksymalna opłata przewidzianej w artykule 18 ustęp 1 Konwencji opłaty za potwierdzenie odbioru wynosi 0,98 SDR (DTS).

3. Postępowanie z potwierdzeniami odbioru

3.1 Natychmiast po doręczeniu paczki, urząd przeznaczenia zwraca należycie wypełniony formularz CN 07 pod adres podany przez nadawcę. Formularz ten przesyłany jest najszybszą drogą, bez koperty i jako wolny od opłaty pocztowej.

3.2 Jeżeli nadawca reklamuje nieotrzymanie potwierdzenia odbioru z powrotem w normalnym terminie, postępuje się zgodnie z Regulaminem poczty listowej.

Artykuł RE 205

Paczki wolne od opłat i należności

1. Oznaczenie paczek i postępowanie z nimi

1.1 Na każdej paczce, która ma zostać doręczona adresatowi jako wolna od opłat i należności oraz na jej adresie pomocniczym należy umieścić bardzo widoczny napis "Franc de taxes et de droits" ("Wolna od opłat i należności") lub analogiczną uwagę w języku kraju nadania. Na paczce i adresie pomocniczym umieszcza się nalepkę koloru żółtego z również bardzo widocznym napisem "Franc de taxes et de droits" ("Wolna od opłat i należności").

1.2 Każdej paczce wolnej od opłat i należności towarzyszy ceduła należnościowa CN 11 wykonana z żółtego papieru. Nadawca paczki uzupełnia na przedniej stronie ceduły należnościowej tekst zamieszczony po prawej stronie części A i B. Urząd wysyłający nanosi tutaj wpisy odnoszące się do służby pocztowej. Wpisy nadawcy mogą być wykonane za pomocą kalki. Tekst powinien zawierać zobowiązanie przewidziane w artykule 20 ustęp 2 Konwencji. Adres pomocniczy, deklaracje celne i ceduła należnościowa powinny być przytwierdzone ze sobą w sposób trwały.

2. Opłaty

2.1 Maksymalna kwota wymienionej w artykule 20 ustęp 3 Konwencji opłaty wynosi 0,98 SDR (DTS) za paczkę.

2.2 Maksymalna kwota przewidzianej w artykule 20 ustęp 5 Konwencji opłaty prowizyjnej wynosi 0,98 SDR (DTS) za paczkę.

3. Zwracanie ceduł należnościowych (część A). Odzyskiwanie opłat i należności

3.1 Stosuje się postanowienia Regulaminu poczty listowej.

3.2 Jeżeli nadawca kwestionuje kwotę opłat wykazanych w części A ceduły należnościowej, administracja kraju przeznaczenia sprawdza wydatkowaną kwotę. W razie potrzeby podejmuje ona interwencję w służbach celnych swego kraju. Po dokonaniu ewentualnie stosownych poprawek zwraca część A danej ceduły do administracji kraju nadania. Podobnie, gdy administracja kraju przeznaczenia stwierdzi błąd lub pominięcie dotyczące opłat związanych z paczką wolną od opłat i należności, której część A ceduły należnościowej zwrócono do administracji kraju nadania, sporządza ona duplikat prostujący. Przesyła część A do administracji kraju nadania w celu uregulowania należności.

4. Rozliczanie z administracją kraju nadania

4.1 Rozliczanie związane z opłatami, opłatami celnymi i innymi należnościami wydatkowanymi przez każdą administrację na rachunek innej administracji odbywa się za pomocą rachunków szczegółowych CN 12, sporządzanych kwartalnie przez administrację - wierzyciela. Dane z zachowanych przez nią części B ceduł należnościowych wpisuje się w porządku alfabetycznym urzędów, które zaliczkowo pokryły opłaty i według nadanego im porządku liczbowego. Nie sporządza się rachunku zerowego.

4.2 Rachunek szczegółowy, z dołączonymi częściami B ceduł należnościowych przesyła się do administracji - dłużnika najpóźniej do końca drugiego miesiąca następującego po kwartale, którego on dotyczy.

4.3 Rozliczeń dokonuje się za pomocą wymienionego w artykule RE 712 rachunku CP 75.

4.4 O ile zainteresowane administracje nie uzgodniły inaczej, kwota z ostatniego wiersza rachunku CN 12 winna zostać włączona przez administrację - wierzyciela do następnego rachunku CP 75 wysyłanego przez tę samą administrację, z zaznaczeniem w kolumnie "Observations" ("Uwagi")

4.5 W przypadku gdy administracja nie używałaby rachunku CP 75 w swych relacjach z administracją - dłużnikiem, wyjątkowo, rachunek CN 51 będzie mógł zostać wykorzystany w podobny sposób.

Artykuł RE 206

Paczki łamliwe. Paczki utrudniające manipulacje

1. Oznaczenie paczek łamliwych i paczek utrudniających manipulacje

1.1 Każda paczka łamliwa, z zastrzeżeniem, że odpowiada ogólnym przepisom dotyczącym przygotowania i opakowania, powinna być zaopatrzona albo przez nadawcę, albo przez urząd nadania w nalepkę z rysunkiem przedstawiającym kieliszek wydrukowany w kolorze czerwonym na białym tle.

1.2 Odpowiadający takiej przesyłce adres pomocniczy winien być na przedniej stronie zaopatrzony w dobrze widoczny napis "Colis fragile" ("Paczka łamliwa") wykonany odręcznie lub wydrukowany na nalepce.

1.3 Każdą paczkę, której kruchość zawartości zasygnalizowana jest za pomocą jakiegokolwiek zewnętrznego znaku umieszczonego przez nadawcę, urząd nadania zaopatruje obowiązkowo w przewidzianą w ustępie 1 punkt 1 nalepkę. Pobiera się odpowiednią dodatkową opłatę. Jeżeli nadawca nie życzy sobie, aby paczka była traktowana jako łamliwa, urząd nadania skreśla znak umieszczony przez nadawcę.

1.4 Każda paczka utrudniająca manipulacje i przednia strona odpowiadającego tej przesyłce adresu pomocniczego powinny być zaopatrzone w nalepkę z dobrze widocznym napisem "Encombrant" ("Utrudniająca manipulacje").

1.5 Administracje, które dopuszczają określone w artykule RE 105 ustęp 1 limity wymiarów, mają prawo ustalić opłatę za każdą paczkę utrudniającą manipulacje, jeśli jej wymiary przekraczają granice podane w artykule RE 105 ustęp 2, ale której masa jest mniejsza niż 10 kilogramów. W podobnym przypadku, napis "Encombrant" ("Utrudniająca manipulacje") powinien zostać uzupełniony, tylko na adresie pomocniczym, słowami: "en vertu de l'article RE 206.1.5" ("zgodnie z artykułem RE 206 ustęp 1 punkt 5").

2. Opłaty

2.1 Maksymalna kwota wymieniona w artykule 23 ustęp 3 Konwencji opłaty dodatkowej odpowiada 50% opłaty zasadniczej.

Artykuł RE 207

Usługa ładunku zbiorowego

1. Identyfikacja usługi ładunku zbiorowego "Consignment"

1.1 Logo przeznaczone do identyfikowania usługi ładunku zbiorowego "Consignment" składa się z następujących elementów:

- słowa "CONSIGNMENT" w kolorze niebieskim;

- trzech poziomych pasków (czerwonego, niebieskiego i zielonego).

Wersja angielska

Rozdział  3

Postanowienia szczególne

Artykuł RE 301

Wyjątki od zakazów

1. Zakaz dotyczący narkotyków i substancji psychotropowych nie ma zastosowania do przesyłek wysyłanych w celach medycznych lub naukowych do krajów, które przyjmują je pod tym warunkiem.

2. Jeżeli przepisy krajowe zainteresowanych administracji na to pozwalają, paczki mogą zawierać każdy dokument wymieniany między nadawcą a adresatem paczki lub osobami z nimi zamieszkującymi.

3. Warunki przyjmowania i oznaczenie paczek zawierających substancje promieniotwórcze

3.1 Paczki zawierające substancje promieniotwórcze, których zawartość i opakowanie są zgodne z zaleceniami Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej przewidującymi specjalne wyjątki dla pewnych rodzajów przesyłek, dopuszcza się do przewozu przez pocztę po wcześniejszym uzyskaniu zezwolenia kompetentnych organów kraju nadania.

3.2 Opakowanie zewnętrzne paczek zawierających substancje promieniotwórcze powinno być zaopatrzone przez nadawcę w widoczny i trwały napis "Matieres radioactives. Quantités admises au transport par la poste" ("Substancje promieniotwórcze. Ilości dopuszczone do przewozu przez pocztę") i w odpowiedni numer ONZ. Ponadto na opakowaniu zewnętrznym, poza nazwiskiem (nazwą) i adresem nadawcy, powinien znajdować się widoczny napis żądający zwrotu paczki w przypadku niedoręczenia.

3.3 Nadawca powinien podać na wewnętrznym opakowaniu swoje nazwisko (nazwę) i adres oraz informacje o zawartości paczki.

3.4 Napis "Matieres radioactives. Ouantités admises au transport par la poste" ("Substancje promieniotwórcze. Ilości dopuszczone do przewozu przez pocztę") należy przekreślić z urzędu w przypadku zwrotu opakowania do miejsca nadania.

3.5 Administracje mogą wskazać urzędy pocztowe specjalnie wyznaczone do przyjmowania paczek zawierających substancje promieniotwórcze.

4. Nie stosuje się postanowień artykułu 25 ustęp 5 Konwencji, gdy wymiana paczek pomiędzy dwiema administracjami przyjmującymi paczki z podaną wartością może odbywać się tylko w tranzycie otwartym za pośrednictwem administracji, która ich nie dopuszcza.

Artykuł RE 302

Postępowanie z paczkami przyjętymi niezgodnie z przepisami

1. Z paczkami zawierającymi przedmioty wymienione w artykule 25 ustęp 2, ustęp 3 punkt 2 i ustęp 4 Konwencji i przyjętymi do przewozu niezgodnie z przepisami, postępuje się zgodnie z przepisami kraju tej administracji, która stwierdzi ich obecność.

2. W przypadku umieszczenia jedynie korespondencji niedozwolonej w myśl artykułu 25 ustęp 4 Konwencji, jest ona traktowana jako nie opłacona przesyłka listowa. Paczka nie może zostać z tego powodu zwrócona do nadawcy.

3. Administracja kraju przeznaczenia jest upoważniona do doręczenia adresatowi, na warunkach określonych przez jej przepisy, paczki bez podanej wartości pochodzącej z kraju przyjmującego deklarację wartości i zawierającej przedmioty wymienione w artykule 25 ustęp 5 Konwencji. Jeżeli doręczenie nie jest dopuszczone, paczkę zwraca się do nadawcy.

4. Postanowienia ustępu 3 stosuje się do paczek, których masa lub wymiary znacznie przekraczają przyjęte limity. Jednakże, paczka ta może być doręczona, w danym przypadku, adresatowi, jeśli uiścił on wcześniej ewentualne opłaty.

5. Jeżeli paczka przyjęta niezgodnie z przepisami lub część jej zawartości nie jest ani doręczona adresatowi, ani zwrócona do nadawcy, administracja kraju nadania powinna zostać niezwłocznie poinformowana o sposobie postępowania z taką paczką. Informacja taka powinna podawać w sposób precyzyjny na podstawie, jakiego zakazu zajęto paczkę lub przedmioty.

6. W przypadku zajęcia paczki przyjętej do przewozu niezgodnie z przepisami, administracja kraju przeznaczenia powinna poinformować o tym administrację kraju nadania przesyłając formularz CN 13.

Artykuł RE 303

Warunki dosyłania paczek

1. Dosłanie wewnątrz kraju przeznaczenia może być dokonane na żądanie nadawcy lub adresata albo z urzędu, jeżeli przepisy tego kraju na to zezwalają.

2. Dosłanie poza kraj przeznaczenia może być dokonane tylko na żądanie nadawcy lub adresata. W tym przypadku, paczka powinna odpowiadać warunkom wymaganym przy nowym przesłaniu.

3. Na żądanie nadawcy lub adresata, dosłanie może odbyć się drogą lotniczą. Należy zagwarantować uiszczenie dopłat lotniczych za nowe przesłanie.

4. Za pierwsze dosłanie lub za każde następne ewentualne dosłanie każdej paczki można pobrać:

4.1 opłaty należne za to dosłanie na podstawie przepisów zainteresowanej administracji, w przypadku dosyłania wewnątrz kraju przeznaczenia;

4.2 udziały i dopłaty lotnicze za nowe przesłanie, w przypadku dosyłania poza kraj przeznaczenia;

4.3 opłaty i należności, na których umorzenie nie zgadzają się poprzednie administracje krajów przeznaczenia.

5. Wymienione w ustępie 4 opłaty, udziały i należności pobierane są od adresata.

6. Jeżeli wymienione w ustępie 4 opłaty, udziały i należności uiszczone są w chwili dosyłania, paczkę traktuje się tak, jak gdyby pochodziła z kraju dosyłającego i była przeznaczona do kraju nowego przeznaczenia.

7. Jeżeli paczkę ekspresową która ma być dosyłana, usiłowano bezskutecznie doręczyć do miejsca zamieszkania (siedziby) przez specjalnego posłańca, urząd dosyłający powinien przekreślić dwiema grubymi kreskami nalepkę lub napis "Expres".

Artykuł RE 304

Terminy przechowywania

1. Każdą paczkę, o której nadejściu poinformowano adresata, przechowuje się do jego dyspozycji przez piętnaście dni lub co najwyżej jeden miesiąc licząc od dnia następnego po wysłaniu zawiadomienia. Termin ten może być wyjątkowo przedłużony do dwóch miesięcy, jeżeli zezwalają na to przepisy administracji kraju przeznaczenia.

2. Jeżeli adresat nie mógł zostać powiadomiony o nadejściu paczki, stosuje się termin przechowywania ustalony przepisami kraju przeznaczenia. Tak samo jak w przypadku paczek adresowanych "poste restante". Termin ten zaczyna się od następnego dnia po dniu, w którym paczkę zatrzymuje się do dyspozycji adresata. Termin ten nie może przekroczyć dwóch miesięcy. Zwrot paczki powinien nastąpić w krótszym terminie, jeżeli nadawca zażądał tego w języku znanym w kraju przeznaczenia.

3. Przewidziane w ustępach 1 i 2 terminy przechowywania stosuje się, w przypadku dosyłania, do paczki, która ma zostać doręczona przez nowy urząd przeznaczenia.

4. Jeżeli, po zakończeniu kontroli celnej paczki, upłynęło więcej niż trzy miesiące czasu, administracja kraju przeznaczenia winna zażądać od administracji kraju nadania instrukcji dotyczących tej paczki.

5. Jeżeli administracja kraju przeznaczenia nie zastosuje się do postanowień przewidzianych w powyższych ustępach od 1 do 4, zobowiązana jest zapłacić należne udziały i opłaty za zwrot paczki do miejsca nadania.

Artykuł RE 305

Paczki zatrzymane z urzędu

1. Dla każdej paczki zatrzymanej z urzędu lub zalegającej z powodu ograbienia, uszkodzenia lub innej przyczyny tego samego rodzaju, administracja kraju przeznaczenia sporządza zawiadomienie o sprawdzeniu CP 78. Taki sposób postępowania nie jest jednak obowiązkowy w przypadkach działania siły wyższej lub gdy liczba paczek zatrzymanych z urzędu czyni fizycznie niemożliwym wysłanie zawiadomienia.

2. Zawiadomienie o sprawdzeniu CP 78 jest sporządzane przez daną administrację pośredniczącą na każdą przewożoną paczkę zatrzymaną z urzędu albo przez służby pocztowe (nieprzewidziane przerwanie obrotu), albo przez służby celne. Przewidziane w ustępie 1 zastrzeżenie ma zastosowanie również do tych przypadków.

3. W zawiadomieniu o sprawdzeniu CP 78 należy umieścić wszystkie dane znajdujące się na nalepkach CP 74 i CP 73 jak również datę nadania paczki. Zawiadomienie o sprawdzeniu CP 78 przesyła się najszybszą drogą do administracji kraju zamieszkania (siedziby) nadawcy.

4. Do zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78 dołącza się kopię adresu pomocniczego. W przypadkach wymienionych w ustępie 1 i 2, formularz CP 78 powinien posiadać bardzo widoczny napis "Colis retenu d'office" ("Paczka zatrzymana z urzędu"). Jeżeli paczka zalega z powodu ograbienia lub uszkodzenia, stanowi ona przedmiot protokołu CN 24. Kopia protokołu informująca o rozmiarze szkody powinna zostać dołączona do formularza CP 78.

5. Kilka paczek nadanych jednocześnie przez tego samego nadawcę pod adresem tego samego odbiorcy może stanowić przedmiot jednego zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78, nawet jeżeli paczkom tym towarzyszyło kilka adresów pomocniczych. W tym przypadku, wszystkie te adresy dołącza się do zawiadomienia CP 78.

6. W zasadzie, zawiadomienie CP 78 wymienia się między urzędem przeznaczenia i urzędem wymiany kraju nadania. Jednak, każda administracja może zażądać, aby zawiadomienia CP 78 dotyczące jej służby były przesyłane do jej jednostki centralnej lub do specjalnie wyznaczonego urzędu. Nazwa tego urzędu powinna być zakomunikowana administracjom za pośrednictwem Biura Międzynarodowego. Do administracji kraju zamieszkania (siedziby) nadawcy należy powiadomienie nadawcy. Wymiana zawiadomień o sprawdzeniu CP 78 powinna być przyspieszona w miarę możliwości przez wszystkie zainteresowane urzędy.

Artykuł RE 306

Zwrot do nadawcy nie doręczonych paczek

1. Zwrot paczki, której nie można było doręczyć, następuje natychmiast, jeżeli:

1.1 nadawca zażądał natychmiastowego zwrotu;

1.2 nadawca zgłosił niedozwolone żądanie;

1.3 wskazówki nadawcy, udzielone w chwili nadania, nie przyniosły pożądanego rezultatu.

2. Paczkę, której nie można było doręczyć, zwraca się w następujących przypadkach natychmiast po upływie:

2.1 terminu ewentualnie określonego przez nadawcę;

2.2 przewidzianych w artykule RE 304 terminów przechowywania, jeżeli nadawca nie zastosował się do postanowień artykułu RE 110; jednak, w tym przypadku, można wszystkimi właściwymi środkami zażądać od niego podania wskazówek;

2.3 terminu odpowiadającego stosowanemu w obrocie krajowym terminowi przechowywania nie opłaconych paczek za pobraniem.

3. Każdą paczkę zwraca się drogą normalnie wykorzystywaną do wysyłania odsyłek, których priorytet jest najmniejszy. Zwraca się ją drogą lotniczą tylko wtedy, gdy nadawca zapewnił uiszczenie dopłat lotniczych.

4. Urząd, który dokonuje zwrotu paczki, podaje powód niedoręczenia na paczce i na adresie pomocniczym. Stosuje się do tego celu pieczątkę lub nalepkę CN 15. W przypadku braku adresu pomocniczego, przyczynę zwrotu wpisuje się do karty paczkowej. Uwaga ta powinna być sformułowana w języku francuskim. Każda administracja ma prawo dodać tłumaczenie w swoim własnym języku i jakąkolwiek inną wskazówkę.

5. Urząd przeznaczenia powinien przekreślić dotyczące go fragmenty adresu oraz umieścić na stronie adresowej paczki i na adresie pomocniczym napis "Retour" ("Zwrot"). Powinien on przystawić obok tego napisu odcisk swego datownika.

6. Paczki zwraca się do nadawcy w ich pierwotnym opakowaniu. Dołącza się do nich adres pomocniczy sporządzony przez nadawcę. Jeżeli paczka musi być przepakowana lub musi być zastąpiony pierwotny adres pomocniczy, nazwa urzędu nadania paczki, pierwotny numer porządkowy i jeśli możliwe data nadania powinny znaleźć się na nowym opakowaniu i na adresie pomocniczym.

7. Jeżeli paczkę lotniczą zwraca się drogą lądowo-morską, należy przekreślić z urzędu nalepkę "Par avion" ("Lotnicza") i wszelkie uwagi dotyczące przesyłania drogą lotniczą.

8. Paczka zwracana do nadawcy podlega udziałom związanym z nowym przewozem. Paczka podlega również nie umorzonym opłatom i należnościom, które przypadają administracji kraju przeznaczenia w chwili zwrotu do nadawcy. Jednak, jeżeli nadawca zrzeka się paczki, która nie mogła zostać doręczona adresatowi, ani nadawca, ani administracje nie są zobowiązane pokrywać opłat pocztowych, opłat celnych lub innych należności, którymi może być obciążona dana paczka.

9. Zaliczanie i przejmowanie udziałów, opłat i należności, jakimi paczka jest obciążona, dokonywane jest w sposób określony w artykule RE 711. Powinno to być szczegółowo podane na wykazie opłat CP 77. Wykaz ten przykleja się brzegiem do adresu pomocniczego.

10. Przewidziane w ustępie 8 udziały, opłaty i należności pobiera się od nadawcy. Administracje mogą powstrzymać się od obliczania dokładnych kwot tych opłat oraz należności i zdecydować o ustaleniu znormalizowanych opłat za paczki, które mają być zwrócone do nadawcy.

11. Paczki, które zwracane są do nadawcy i które nie mogą zostać doręczone, traktowane są przez daną administrację zgodnie z jej własnym ustawodawstwem.

Artykuł RE 307

Zwrot do nadawcy paczek przyjętych niezgodnie z przepisami

1. Każda paczka przyjęta niezgodnie z przepisami i zwracana do nadawcy podlega przewidzianym w artykule RE 306 ustęp 8 udziałom, opłatom i należnościom.

2. Te udziały, opłaty i należności pobiera się od nadawcy, jeżeli paczkę przyjęto niezgodnie z przepisami w wyniku popełnionego przez niego błędu lub jeżeli paczka podlega jednemu z zakazów podanych w artykule 25 Konwencji.

3. Te udziały, opłaty i należności pobiera się od administracji odpowiedzialnej za popełnienie błędu, jeżeli paczkę przyjęto niazgodnie z przepisami w wyniku pomyłki przypisanej służbie pocztowej. W takim przypadku, nadawca ma prawo do zwrotu poniesionych opłat.

4. Jeżeli udziały zaliczone administracji, która zwraca paczkę, nie wystarczają na pokrycie wymienionych w ustępie 1 udziałów, opłat i należności, to pozostałą kwotę pobiera się od administracji kraju zamieszkania (siedziby) nadawcy.

5. W przypadku wystąpienia nadwyżki, administracja, która zwraca paczkę, pokrywa administracji kraju zamieszkania (siedziby) nadawcy saldo udziałów w celu zwrócenia ich nadawcy.

Artykuł RE 308

Zwrot do nadawcy na skutek zawieszenia usługi

1. Zwrot paczki do nadawcy na skutek zawieszenia usługi jest bezpłatny. Pobrane za przewóz docelowy, a nie zaliczone udziały wpisuje się na dobro administracji kraju zamieszkania (siedziby) nadawcy w celu zwrócenia ich nadawcy.

Artykuł RE 309

Nieprzestrzeganie przez administrację udzielonych wskazówek

1. Jeżeli administracja kraju przeznaczenia lub administracja pośrednicząca nie zastosowała się do wskazówek udzielonych w chwili nadania lub później, powinna ona ponieść koszty przewozu (tam i z powrotem) i inne opłaty lub należności, których nie umorzono. Jednak kosztami poniesionymi za przewóz w jedną stronę obciąża się nadawcę, jeżeli oświadczył w chwili nadania lub później, że zrzeka się paczki w przypadku niedoręczenia.

2. Administracja kraju zamieszkania (siedziby) nadawcy upoważniona jest do obciążenia z urzędu wymienionymi w ustępie 1 kosztami administrację, która nie zastosowała się do udzielonych wskazówek i która, prawidłowo poinformowana o sprawie, pozwoliła, aby upłynęły trzy miesiące bez udzielenia ostatecznej odpowiedzi. Termin zaczyna się od dnia, gdy administracja została powiadomiona o sprawie.

3. Przewidziane w ustępie 2 postanowienie stosuje się również wtedy, gdy administracja kraju zamieszkania (siedziby) nadawcy nie została poinformowana, że nieprzestrzeganie wskazówek było spowodowane działaniem siły wyższej lub, że paczka została zatrzymana, zajęta lub skonfiskowana na mocy przepisów kraju przeznaczenia.

Artykuł RE 310

Paczki zawierające przedmioty, co do których istnieje obawa ich szybkiego zepsucia lub zgnicia

1. Jeżeli paczkę sprzedano lub zniszczono zgodnie z artykułem 28 ustęp 5 Konwencji, sporządza się protokół sprzedaży lub zniszczenia. Kopię protokołu wraz z adresem pomocniczym przesyła się do urzędu nadania.

2. Suma uzyskana ze sprzedaży służy, po pierwsze, do pokrycia opłat ciążących na paczce. W danym przypadku, nadwyżkę przesyła się do urzędu nadania w celu zwrócenia nadawcy. Nadawca pokrywa opłaty związane z przesłaniem.

Artykuł RE 311

Postępowanie z żądaniami wycofania paczki z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu

1. W zasadzie, z żądaniami wycofania paczki z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu postępuje się zgodnie z artykułem RE 504 Regulaminu poczty listowej.

2. Maksymalna kwota opłaty specjalnej wymienionej w artykule 29 ustęp 3 Konwencji nie może przekroczyć 1,31 SDR (DTS) za każde żądanie. Do tej kwoty można dodać odpowiednią opłatę, jeżeli żądanie winno być przesłane środkami łączności telekomunikacyjnej.

3. Każde żądanie zmiany lub korekty adresu dotyczące paczki z podaną wartością przesłane środkami łączności telekomunikacyjnej wymaga potwierdzenia pocztowego wysłanego pierwszą pocztą. Potwierdzające żądanie sporządzone na formularzu CN 17, wykorzystywanym dla przesyłek listowych, powinno posiadać wyraźną i podkreśloną uwagę "Confirmation de la demande transmise par voie des télécommunications du ..." ("Potwierdzenie żądania przesłanego środkami łączności telekomunikacyjnej z ..."). Do żądania powinno zostać dołączone faksymile przewidziane w Regulaminie poczty listowej.

4. Po otrzymaniu żądania wycofania z obiegu pocztowego, zmiany lub korekty adresu, urząd przeznaczenia poszukuje wymienionej paczki i nadaje dalszy bieg żądaniu.

5. Kiedy urząd przeznaczenia otrzymuje żądanie przesłane środkami łączności telekomunikacyjnej, zatrzymuje paczkę i wykonuje żądanie dopiero po otrzymaniu potwierdzenia pocztowego. Jednakże, administracja kraju przeznaczenia może, na własną odpowiedzialność, nadać dalszy bieg żądaniu, nie czekając na to potwierdzenie.

Artykuł RE 312

Postępowanie z reklamacjami

1. Z każdą reklamacją dotyczącą paczki postępuje się zgodnie z artykułem RE 506 Regulaminu poczty listowej.

2. Jeżeli reklamacja dotyczy paczki nadanej w innym kraju, formularz CN 08 przesyła się do administracji kraju pochodzenia paczki. Powinna ona otrzymać formularz w terminie przewidzianym na przechowywanie dokumentów. Jeżeli nadawca może przedstawić dowód nadania, na formularzu CN 08 umieszcza się napis "Vu récépissé de dépôt" ("Widziano dowód nadania").

Wersja angielska

Rozdział  4

Zagadnienia celne

Artykuł RE 401

Deklaracja celna i odprawa celna paczek pocztowych

1. Administracje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności z tytułu deklaracji celnych. Wyłącznie nadawca ponosi odpowiedzialność za wypełnienie deklaracji celnych. Jednakże, administracje powinny dołożyć wszelkich starań, aby poinformować swych klientów o sposobach dopełnienia formalności celnych, a w szczególności dokładnego wypełnienia deklaracji celnych CN 23 tak, aby ułatwić szybką odprawę celną przesyłek.

2. Administracje podejmują wszelkie środki, aby w miarę możliwości przyspieszyć odprawę celną paczek lotniczych.

Artykuł RE 402

Opłata za przedstawienie do kontroli celnej

1. Maksymalna kwota wymienionej w artykule 31 ustęp 2 Konwencji opłaty za przedstawienie do kontroli celnej, którą mogą być obciążone paczki podlegające kontroli celnej w kraju nadania, nie może być wyższa niż 0,65 SDR (DTS) za paczkę.

2. Paczki podlegające kontroli celnej w kraju przeznaczenia mogą być obciążone opłatą wynoszącą maksymalnie 3,27 SDR (DTS) za paczkę, zgodnie z artykułem 31 ustęp 2 Konwencji.

3. W przypadku braku specjalnego porozumienia, pobranie opłaty odbywa się w chwili doręczenia paczki adresatowi. Jednakże, jeśli chodzi o paczki wolne od opłat i należności, opłata za przedstawienie do kontroli celnej pobierana jest przez administrację kraju nadania na rzecz administracji kraju przeznaczenia.

Artykuł RE 403

Umarzanie opłat celnych i innych należności

1. Administracje zobowiązują się występować do właściwych władz swego kraju, aby opłaty (w tym opłaty celne) były umarzane wtedy, gdy dotyczą paczki:

1.1 zwracanej do nadawcy;

1.2 dosyłanej do trzeciego kraju;

1.3 której zrzekł się nadawca;

1.4 zaginionej w ich służbie lub zniszczonej z powodu całkowitego uszkodzenia zawartości;

1.5 ograbionej lub uszkodzonej w ich służbie.

2. W przypadkach ograbienia lub uszkodzenia, umorzenia należności żąda się tylko od wartości brakującej zawartości lub od obniżenia wartości, któremu uległa zawartość.

Wersja angielska

Rozdział  5

Odpowiedzialność administracji pocztowych

Artykuł RE 501

Stosowanie odpowiedzialności administracji pocztowych

1. Zasady

1.1 Odpowiedzialność administracji pocztowych dotyczy zarówno paczek przewożonych w tranzycie otwartym jak i paczek wysyłanych w odsyłkach zamkniętych.

1.2 Administracje pocztowe, które zobowiązują się do ponoszenia ryzyka związanego z działaniem siły wyższej, odpowiadają wobec nadawców paczek nadanych w ich kraju za zaginięcia, ograbienia i uszkodzenia spowodowane działaniem siły wyższej w czasie całego przewozu paczek. Zobowiązanie obejmuje ewentualnie drogę dosyłania lub zwrotu do nadawcy.

1.3 Administracja, w służbie której miało miejsce zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie, powinna zdecydować zgodnie z ustawodawstwem swego kraju, czy to zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie przypisuje się okolicznościom związanym z działaniem siły wyższej. O okolicznościach tych powiadamiana jest administracja kraju nadania, jeżeli sobie tego życzy.

1.4 Administracje, które uczestniczą w wymianie paczek za pobraniem odpowiadają, do wysokości kwoty pobrania, za doręczenie paczek za pobraniem bez zainkasowania pieniędzy lub zainkasowania sumy niższej niż kwota pobrania. Administracje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności z tytułu opóźnień, jakie mogą powstać w inkasowaniu i przesyłaniu pieniędzy.

2. Odszkodowania

2.1 Przewidziane w artykule 34 ustęp 4 punkt 1 Konwencji odszkodowanie nie może w żadnym przypadku przekroczyć, dla paczek zwykłych, kwot obliczonych poprzez połączenie stawki 40 SDR (DTS) i stawki 4,50 SDR (DTS) za kilogram.

2.2 Administracje mogą uzgodnić stosowanie we wzajemnym obrocie kwoty 130 SDR (DTS) za paczkę, bez względu na jej masę.

Artykuł RE 502

Doręczanie paczek ograbionych lub uszkodzonych

1. Urząd, który doręcza ograbioną lub uszkodzoną paczkę sporządza, w dwóch egzemplarzach, protokół CN 24 z komisyjnego sprawdzenia i przedstawia go, o ile to możliwe, adresatowi do podpisania. Jeden egzemplarz wręcza się adresatowi lub, w przypadku odmowy przyjęcia paczki albo dosyłania, dołącza się go do paczki. Drugi egzemplarz przechowuje administracja, która sporządziła protokół.

2. Jeżeli przepisy krajowe tego wymagają, paczkę, z którą postąpiono zgodnie z ustępem 1, zwraca się do nadawcy, jeżeli adresat odmawia podpisania protokołu CN 24.

3. Z egzemplarzem protokołu CN 24, sporządzonym przez wejściowy urząd wymiany zgodnie z artykułem RE 613 ustęp 2, postępuje się, w przypadku doręczania, zgodnie z przepisami kraju przeznaczenia. W przypadku odmowy przyjęcia paczki, egzemplarz ten pozostaje dołączony do paczki.

4. Jeżeli odpowiedzialność ponoszona zgodnie z artykułem 35 ustęp 1 Konwencji powinna być dzielona z inną administracją przesyła się jej w tym celu żądanie pisemne, któremu towarzyszy kopia lub tłumaczenie protokołu CN 24. W danym przypadku, dołącza się również kopie zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78 wymienionego w artykule RE 610 ustęp 4.

Artykuł RE 503

Stwierdzenie odpowiedzialności nadawcy

1. Administracja, która stwierdza szkodę powstałą z winy nadawcy, informuje o tym administrację kraju nadania, do której należy wszczęcie, w danym przypadku, postępowania przeciwko nadawcy.

Artykuł RE 504

Termin wypłaty odszkodowania

1. Wypłata odszkodowania powinna być dokonana jak najszybciej, a najpóźniej w terminie trzech miesięcy, licząc od dnia następnego po dniu złożenia reklamacji.

2. Jeżeli przesyłki są zaopatrzone w kod kreskowy i są przedmiotem śledzenia i lokalizacji w czasie całego przewozu, stosuje się następujące zasady:

2.1 Żądanie wszczęcia poszukiwania: administracja kraju nadania żąda po pierwsze od administracji kraju przeznaczenia przekazania informacji uzyskanych dzięki systemowi śledzenia; administracja kraju przeznaczenia przesyła je w ciągu trzydziestu sześciu godzin, jeśli dwie administracje mogą komunikować się za pomocą poczty elektronicznej.

2.2 Specjalne poszukiwanie: jeżeli żądanie wszczęcia poszukiwania nie przynosi żadnego rezultatu, administracja kraju nadania może wówczas zażądać od administracji kraju przeznaczenia, aby przeprowadziła poszukiwanie w urzędach i węzłach doręczających, przez które przesyłka prawdopodobnie przechodziła w czasie swej drogi kierowania; o uzyskanych informacjach należy powiadomić w ciągu siedemdziesięciu dwu godzin, jeśli dane administracje dysponują systemem poczty elektronicznej.

2.3 Uzupełniające poszukiwanie specjalne: jeśli przesyłka nie może zostać zlokalizowana w trakcie specjalnego poszukiwania, należy przeprowadzić bardziej pogłębione poszukiwanie trzy tygodnie później; po upływie tego okresu, administracja kraju nadania może wypłacić odszkodowanie osobie uprawnionej na rachunek administracji kraju przeznaczenia.

Artykuł RE 505

Wypłata odszkodowania z urzędu

1. Zwrot formularza CN 08, którego części zatytułowane "Renseignements á fournir par les services intérmédiaires" ("Informacje, jakich udzielają służby pośredniczące"), "Renseignements á fournir par le service de destination" ("Informacje, jakich udziela służba przeznaczenia") i "Réponse définitive" ("Odpowiedź ostateczna") nie zostały uzupełnione, nie może być uważany jako odpowiedź ostateczna w rozumieniu artykułu 37 ustęp 3 Konwencji.

2. Administracje pocztowe, które wniosły zastrzeżenia do Protokołu końcowego Konwencji dotyczące stosowania artykułu 37 ustęp 3 Konwencji, powinny powiadomić o terminie, w jakim rozstrzygają sprawę w sposób ostateczny.

Artykuł RE 506

Sposoby ustalania odpowiedzialności między administracjami pocztowymi

1. Administracja pośrednicząca lub administracja kraju przeznaczenia jest, aż do chwili przedstawienia dowodu przeciwnego i z zastrzeżeniem artykułu 41 ustęp 2 Konwencji, zwolniona od wszelkiej odpowiedzialności:

1.1 jeśli przestrzegała postanowień dotyczących sprawdzania odsyłek i paczek oraz stwierdzania nieprawidłowości;

1.2 jeśli może udowodnić, że została poinformowana o reklamacji po zniszczeniu dokumentów służbowych dotyczących poszukiwanej paczki, ponieważ upłynął przepisowy termin ich przechowywania; zastrzeżenie to nie narusza praw osoby zgłaszającej reklamację.

2. Jeżeli ograbienie lub uszkodzenie zostało stwierdzone w kraju przeznaczenia lub w przypadku zwrotu do nadawcy w kraju jego zamieszkania (w kraju, w którym mieści się jego siedziba), do administracji tego kraju należy udowodnienie, że:

2.1 ani opakowanie, ani zamknięcie paczki nie nosiły widocznych śladów ograbienia lub uszkodzenia;

2.2 w przypadku paczki z podaną wartością, stwierdzona w czasie nadania masa nie uległa zmianie;

2.3 w odniesieniu do paczek przesyłanych w zamkniętych pojemnikach, pojemniki te tak samo jak i ich zamknięcie nie były naruszone.

3. Jeżeli wymieniony w ustępie 2 dowód został dostarczony, żadna z innych zainteresowanych administracji nie może uchylić się od swojej części odpowiedzialności, powołując się na fakt, że przekazała paczkę następnej administracji, a ta nie zgłosiła zastrzeżeń.

4. W przypadku paczek przesyłanych sumarycznie, żadna z zainteresowanych administracji nie może, w celu uchylenia się od swojej części odpowiedzialności, powoływać się na fakt, że liczba paczek znalezionych w odsyłce różni się od liczby wpisanej do karty paczkowej.

5. W przypadku przesyłania sumarycznego, zainteresowane administracje mogą uzgodnić, aby odpowiedzialność była podzielona w przypadku zaginięcia, ograbienia lub uszkodzenia pewnych rodzajów paczek określonych we wspólnym porozumieniu.

6. Jeśli paczka zaginęła, została ograbiona lub uszkodzona w okolicznościach związanych z działaniem siły wyższej, administracja, na terytorium której lub w służbach której powstała szkoda, jest odpowiedzialna wobec administracji kraju nadania tylko wówczas, gdy obie administracje przyjmują na siebie ponoszenie ryzyka związanego z działaniem siły wyższej.

Artykuł RE 507

Odzyskiwanie wypłaconych odszkodowań od przedsiębiorstw zajmujących się przewozem lotniczym

1. Gdy zaginięcie, ograbienie lub uszkodzenie miało miejsce w służbie przedsiębiorstwa zajmującego się przewozem lotniczym, administracja kraju, która pobiera opłaty za transport, zobowiązana jest zwrócić administracji kraju nadania odszkodowanie wypłacone nadawcy. Do niej należy odzyskanie tych kwot od odpowiedzialnego przedsiębiorstwa zajmującego się przewozem lotniczym. Jeżeli administracja kraju nadania reguluje opłaty za przewóz bezpośrednio towarzystwu lotniczemu, sama powinna zażądać zwrotu tych kwot od tego towarzystwa.

Artykuł RE 508

Zwrot odszkodowania administracji, która je wypłaciła

1. Administracja odpowiedzialna lub na rachunek której dokonano wypłaty powinna zwrócić administracji wypłacającej kwotę odszkodowania przekazanego uprawnionej osobie. Zwrot ten powinien nastąpić w terminie dwóch miesięcy, licząc od daty zawiadomienia o wypłacie.

2. Jeżeli odszkodowanie powinno być pokryte przez kilka administracji, całość należnego odszkodowania powinna być przekazana administracji wypłacającej, w terminie podanym w ustępie 1, przez pierwszą administrację, która należycie przyjęła reklamowaną przesyłkę, ale nie może udowodnić jej prawidłowego przekazania następnej służbie. Do administracji tej należy dochodzenie od innych współodpowiedzialnych administracji zwrotu ewentualnego udziału każdej z nich w odszkodowaniu wypłaconym uprawnionej osobie.

3. Administracja, której odpowiedzialność została należycie ustalona i która początkowo uchyliła się od zapłacenia odszkodowania, powinna przyjąć na siebie pokrycie wszystkich dodatkowych kosztów wynikających z nieuzasadnionej zwłoki w płatności.

Artykuł RE 509

Rozliczanie odszkodowań między administracjami pocztowymi

1. Niezwłocznie po wypłaceniu odszkodowania, administracja, która dokonała wypłaty powinna poinformować odpowiedzialną administrację o dniu i kwocie dokonanej płatności. Jeśli rok po dniu wysłania upoważnienia do wypłaty odszkodowania, administracja wypłacająca nie powiadomiła o dacie i kwocie wypłaty lub nie obciążyła rachunku odpowiedzialnej administracji, to upoważnienie traktuje się jako niebyłe. Administracja, która je otrzymała, nie ma już prawa domagać się zwrotu ewentualnie wypłaconego odszkodowania.

2. Jeżeli odpowiedzialność została uznana, a także w przypadku przewidzianym w artykule 37 ustęp 3 Konwencji, kwotę odszkodowania można również pobrać z urzędu od odpowiedzialnej administracji. Pobranie to ma miejsce drogą dowolnego rozliczenia bądź bezpośrednio, bądź za pośrednictwem administracji, która prowadzi regularnie rozliczenia z odpowiedzialną administracją.

3. Jeżeli dowód doręczenia dostarczono po upływie terminu przewidzianego w artykule 37 ustęp 3 Konwencji, wypłacone odszkodowanie obciąża administrację kraju pośredniczącego lub kraju przeznaczenia, jeśli wypłaconej kwoty nie można z jakiejkolwiek przyczyny odzyskać od nadawcy.

4. Jeżeli nadawca lub adresat odbierze odnalezioną przesyłkę po zwróceniu kwoty wypłaconego odszkodowania, kwotę tę przekazuje się administracji lub ewentualnie administracjom, które pokryły szkodę. Zwrot ten powinien nastąpić w terminie jednego roku, licząc od dnia oddania kwoty odszkodowania.

5. Administracje kraju nadania i kraju przeznaczenia mogą uzgodnić między sobą, aby całą kwotą odszkodowania obciążyć tę administrację, która powinna dokonać wypłaty uprawnionej osobie.

6. Zwrot kwoty odszkodowania administracji - wierzycielowi dokonuje się zgodnie z zasadami płatności przewidzianymi w Regulaminie poczty listowej.

Artykuł RE 510

Rozliczanie należnych sum z tytułu odszkodowania za paczki

1. Jeżeli należy obciążyć płatnościami odpowiedzialne administracje i chodzi o kilka kwot, zestawia się je na formularzu CN 48. Ogólną kwotę przenosi się do rachunku CP 75 wymienionego w artykule RE 712 ustęp 3.

Wersja angielska

Rozdział  6

Warunki dotyczące przekazywania, kierowania i przyjmowania paczek

Artykuł RE 601

Ogólne zasady wymiany paczek

1. Każda administracja podaje warunki, na jakich przyjmuje do przewozu w tranzycie paczki przeznaczone do krajów, do których może ona służyć jako pośrednik. Do tego celu wykorzystuje tablice CP 81 i CP 82. Tablice podają w szczególności udziały, jakie należy zaliczyć administracji.

2. Oficjalny zbiór informacji o charakterze ogólnym dotyczących wykonywania usługi paczek pocztowych dostarcza szczegółów na temat wymiany paczek.

3. Na podstawie tych informacji oraz tablic CP 81 i CP 82 administracji pośredniczących, każda administracja określa drogi, jakimi mają być kierowane jej paczki. Dane te pozwalają jej również ustalić opłaty, jakie ma pobierać od nadawców.

4. Administracje przesyłają sobie wzajemnie, co najmniej na miesiąc przed rozpoczęciem ich stosowania, tablice CP 81 i CP 82. Przekazują ich kopie do Biura Międzynarodowego. O późniejszych zmianach wprowadzanych do tych tablic powiadamia się w taki sam sposób. Termin powiadomienia nie dotyczy przypadków wymienionych w artykule RE 703 ustęp 1.

5. Każda administracja jest zobowiązana kierować paczki przekazane jej przez inną administrację do przewozu w tranzycie przez jej terytorium, drogami i środkami, jakie ona wykorzystuje do przewozu własnych paczek.

6. W przypadku przerwania zaplanowanej drogi, paczki przesyłane w tranzycie kierowane są najkorzystniejszą dostępną drogą.

7. Jeżeli wykorzystywanie nowej drogi kierowania powoduje wyższe koszty (dodatkowe udziały lądowe lub morskie), administracja kraju tranzytowego postępuje zgodnie z artykułem RE 703 ustęp 1.

8. Tranzyt powinien odbywać się na warunkach ustalonych przez Konwencję i niniejszy Regulamin, nawet jeżeli administracja kraju nadania lub kraju przeznaczenia paczek nie uczestniczy w usłudze paczek pocztowych.

9. W obrocie między krajami, które dzieli jedno lub kilka terytoriów pośrednich, paczki powinny być kierowane drogami uzgodnionymi przez zainteresowane administracje.

10. Każda administracja, która świadczy usługę paczek lotniczych, zobowiązana jest kierować paczki lotnicze przekazane jej przez inną administrację drogami lotniczymi wykorzystywanymi dla jej własnych przesyłek tego rodzaju. Jeżeli kierowanie paczek lotniczych inną drogą jest korzystniejsze od istniejącego połączenia lotniczego, paczki lotnicze powinny być kierowane tą drogą.

11. Administracje, które nie uczestniczą w usłudze paczek lotniczych, kierują je połączeniami lotniczymi wykorzystywanymi do przewozu ich korespondencji lotniczej. W przypadku braku połączenia lotniczego, administracje te wysyłają paczki lotnicze drogą lądowo-morską wykorzystywaną zwykle dla innych paczek.

12. Wymiana odsyłek paczkowych dokonywana jest przez urzędy zwane "urzędami wymiany".

Artykuł RE 602

Różne sposoby przesyłania

1. Wymiana odsyłek paczkowych odbywa się, w zasadzie, przy użyciu pojemników. Administracje sąsiadujące ze sobą mogą porozumieć się na temat przekazywania niektórych rodzajów paczek poza pojemnikami.

2. W obrocie między krajami nie sąsiadującymi ze sobą, wymiana odbywa się, w zasadzie, za pomocą odsyłek zamkniętych.

3. Administracje mogą porozumieć się, aby wprowadzić wymianę w tranzycie otwartym. Jednakże, sporządzanie odsyłek zamkniętych jest obowiązkowe, gdy paczki przesyłane w tranzycie otwartym, według oświadczenia administracji pośredniczącej, utrudniają jej wykonywanie czynności.

4. Paczki lądowo-morskie przewożone drogą lotniczą (S.A.L.) wymieniane są na warunkach przewidzianych w Konwencji i w Regulaminie poczty listowej.

Artykuł RE 603

Przesyłanie w odsyłkach zamkniętych

1. W normalnych warunkach przesyłania w odsyłkach zamkniętych, pojemniki (worki, kosze, skrzynie itp.) powinny być oznaczone, zamknięte i zaopatrzone w chorągiewki w sposób przewidziany dla worków listowych w Regulaminie poczty listowej.

2. Należy jednak stosować chorągiewki CP 83, CP 84 i CP 85 w kolorze ochry. Masa brutto każdego pojemnika winna być wpisana na odpowiadającej temu pojemnikowi chorągiewce.

3. Ponadto, specjalne zamknięcie może zostać przyjęte dla pojemników innych niż worki, pod warunkiem, że zawartość będzie należycie chroniona.

4. Na chorągiewkach lub w napisach znajdujących się na zamkniętych pojemnikach zawierających paczki lotnicze należy umieścić uwagę lub nalepkę "Par avion" ("Lotnicza").

5. Paczki z podaną wartością wysyła się w odrębnych pojemnikach. W przypadku wysyłania w tym samym worku paczek bez podanej wartości, paczki z podaną wartością umieszcza się w zapieczętowanym lub zaplombowanym pojemniku wewnętrznym. Worek zewnętrzny zawierający paczki z podaną wartością powinien być w dobrym stanie. Jeżeli to możliwe, powinien on posiadać, na swym górnym brzegu, kołnierz uniemożliwiający niedozwolone otwarcie bez pozostawienia widocznych śladów. Pojemniki, które wyłącznie lub częściowo zawierają paczki z podaną wartością, powinny być oznaczone literą "V".

6. Paczki łamliwe wysyła się również w odrębnych pojemnikach. Pojemniki te zaopatruje się w nalepkę przewidzianą w artykule RE 206 ustęp 1 punkt 1.

7. Paczki ekspresowe wysyła się w odrębnych pojemnikach, jeżeli ich liczba to uzasadnia. Na pojemnikach, które zawierają wyłącznie lub częściowo takie paczki, powinna zostać umieszczona nalepka lub napis "Expres".

8. Paczki za pobraniem wysyła się w odrębnych pojemnikach, jeżeli ich liczba to uzasadnia. Na pojemnikach, które zawierają wyłącznie paczki za pobraniem, powinna zostać umieszczona nalepka lub napis "Remboursement" ("Pobranie").

9. Chorągiewka pojemnika zawierającego kartę paczkową jest zawsze zaopatrzona w literę "F", napisaną w sposób wyraźny. Po zawarciu specjalnego porozumienia między zainteresowanymi administracjami, można na niej wpisywać liczbę worków tworzących odsyłkę oraz w danym przypadku liczbę paczek przesyłanych w tranzycie otwartym.

10. Paczki utrudniające manipulacje, łamliwe lub takie, których właściwości to uzasadniają, mogą być przewożone poza pojemnikami. W celu określenia odsyłki, do jakiej one należą paczki takie powinny być zaopatrzone w chorągiewkę CP 83 lub CP 84. Chorągiewki paczek z podaną wartością wysyłanych poza pojemnikami powinny być zaopatrzone w literę "V". Jednakże, paczki przesyłane drogą morską z wyjątkiem paczek utrudniających manipulacje, powinny być wysyłane w pojemnikach.

11. W zasadzie, worki i inne pojemniki zawierające paczki nie powinny ważyć więcej niż 32 kilogramy.

12. Ze względu na przewóz, worki paczkowe i paczki przesyłane poza pojemnikami mogą być umieszczane w kontenerach. Warunki wykorzystania kontenerów stanowią przedmiot specjalnej umowy zawieranej między zainteresowanymi administracjami.

Artykuł RE 604

Karty paczkowe

1. Wszystkie paczki, które mają być przesłane drogą lądowo-morską lub S.A.L. wpisywane są przez wysyłający urząd wymiany do karty paczkowej CP 86. Dla paczek lotniczych używa się specjalnej karty paczkowej zgodnej ze wzorem CP 87. Masa brutto odsyłki powinna być zawsze wpisana do karty paczkowej CP 86 (Karta paczkowa. Paczki lądowo-morskie i S.A.L.) i do karty paczkowej CP 87 (Lotnicza karta paczkowa. Paczki lotnicze).

2. Karta paczkowa winna być umieszczona w jednym z pojemników tworzących odsyłkę. W danym przypadku, karta ta będzie włożona do jednego z worków zawierających paczki z podaną wartością lub paczki ekspresowe.

3. Karty paczkowe dotyczące odsyłek zawierających paczki z podaną wartością powinny być włożone do koperty koloru różowego. Jeżeli paczki z podaną wartością umieszczone są w zapieczętowanym lub zaplombowanym pojemniku wewnętrznym, różową kopertę należy przytwierdzić na zewnątrz tego pojemnika.

4. Kartę paczkową wypełnia się ze wszystkimi szczegółami, jakie zawiera układ formularza.

5. Przy paczkach służbowych, paczkach jeńców wojennych i internowanych osób cywilnych wysyłanych drogą lotniczą, opłaty za przewóz lotniczy wpisuje się na dobro zainteresowanych administracji.

6. W przypadku braku specjalnego porozumienia, karty paczkowe lądowo-morskie i karty paczkowe S.A.L. powinny być numerowane oddzielnie według kolejności rocznej dla każdego wysyłającego urzędu wymiany i dla każdego urzędu wymiany przeznaczenia. Numerowanie będzie inne dla każdej drogi, jeżeli wykorzystuje się więcej niż jedną drogę. Ostatni numer roku powinien zostać podany na pierwszej karcie paczkowej roku następnego. Gdy zaprzestaje się wysyłania odsyłki, urząd wysyłający umieszcza na karcie paczkowej, obok numeru odsyłki, uwagę "Derniére dépeche" ("Ostatnia odsyłka"). W przypadku połączeń morskich oraz lotniczych, wpisuje się do kart paczkowych, o ile to możliwe, nazwę statku przewożącego odsyłkę lub w danym przypadku wykorzystywaną służbę lotniczą.

7. Jeżeli paczki lotnicze są przesyłane z jednego kraju do drugiego drogą lądowo-morską jednocześnie z innymi paczkami, ich obecność podaje się w karcie paczkowej CP 86 za pomocą umieszczenia odpowiedniej uwagi.

8. Każdą paczkę z podaną wartością wpisuje się do karty paczkowej z oznaczeniem "V" w kolumnie "Observations" ("Uwagi").

9. Każdą paczkę dosyłaną lub zwracaną do nadawcy wpisuje się do karty paczkowej z oznaczeniem "Réexpédié" ("Dosyłana") lub "Retour"("Zwrot") w kolumnie "Observations" ("Uwagi").

10. Do karty paczkowej należy wpisać liczbę pojemników, z których składa się odsyłka i, jeżeli nie zostało to uzgodnione inaczej między zainteresowanymi administracjami, liczbę pojemników, które mają zostać zwrócone. W przypadku braku specjalnego porozumienia, administracje numerują pojemniki tworzące tę samą odsyłkę. Numer porządkowy każdego pojemnika wpisuje się na chorągiewce CP 83 lub CP 84.

11. W przypadku wymiany odsyłek zamkniętych pomiędzy krajami nie sąsiadującymi ze sobą, wysyłający urząd wymiany sporządza, dla każdej z pośredniczących administracji, specjalną kartę paczkową CP 88. Urząd ten wpisuje w niej ogólną liczbę paczek i masę brutto odsyłki. Karta paczkowa CP 88 numerowana jest według kolejności rocznej dla każdego wysyłającego urzędu wymiany i dla każdej z pośredniczących administracji. Ponadto posiada ona numer porządkowy odpowiedniej odsyłki. Ostatni numer roku powinien zostać podany na pierwszej karcie paczkowej roku następnego. W przypadku połączeń morskich, karta paczkowa CP 88 powinna, o ile to możliwe, zostać uzupełniona o nazwę statku przewożącego odsyłkę.

12. Jeżeli paczki lotnicze kierowane są drogą lądowo-morską, wysyłający urząd wymiany sporządza specjalną kartę paczkową CP 88 dla zainteresowanych administracji tranzytowych.

13. Specjalną kartę paczkową CP 88 przesyła się luzem lub w każdy inny sposób uzgodniony między zainteresowanymi administracjami i dołącza się do niej, w danym przypadku, dokumenty wymagane przez kraje pośredniczące.

Artykuł RE 605

Sporządzanie kart paczkowych CP 86 i CP 87

1. Paczki dosyłane, paczki zwracane do nadawcy lub paczki wysyłane w tranzycie otwartym aż do kraju przeznaczenia są zawsze wpisywane indywidualnie z podaniem kwoty ciążących na nich opłat lub odpowiedniego udziału. Liczba i masa tych paczek nie powinny być ujęte w liczbie i masie brutto paczek podanych w części "Inscription globale" ("Wpis sumaryczny") karty paczkowej. Liczba i masa paczek brutto podanych w części "Inscription globale" ("Wpis sumaryczny") karty paczkowej dotyczy zawsze wszystkich paczek innych niż paczki dosyłane, zwracane do nadawcy lub wysyłane w tranzycie otwartym aż do kraju przeznaczenia.

2. Paczki z podaną wartością wpisuje się także indywidualnie, ale bez podawania odpowiedniego udziału. Ich liczba i masa powinny być ujęte w liczbie i ogólnej masie paczek podanych w części "Inscription globale" ("Wpis sumaryczny") karty paczkowej.

3. Jeśli dane administracje postanowiły, że będą wpisywać szczegółowo paczki w kartach paczkowych, powinny wpisywać w karcie paczkowej indywidualnie wszystkie paczki zwykłe wysyłane do administracji kraju przeznaczenia, ale bez podawania ich odpowiedniego udziału lądowego. Tak jak określono to w ustępie 2, liczba i masa paczek powinny być ujęte w liczbie i ogólnej masie paczek podanych w części "Inscription globale" ("Wpis sumaryczny") karty paczkowej.

4. Obecność paczek za pobraniem powinna zostać zaznaczona w części "Inscription globale" ("Wpis sumaryczny") formularza.

5. Paczki służbowe oraz paczki jeńców wojennych i internowanych osób cywilnych, które zgodnie z artykułem 60 ustęp 1 Konwencji nie dają podstawy do zaliczenia żadnego udziału, nie powinny być ujęte w liczbie i masie ogólnej paczek podanych w karcie paczkowej. Przy wysyłaniu paczek drogą lotniczą stosuje się artykuł RE 604 ustęp 5.

Artykuł RE 606

Przesyłanie dokumentów towarzyszącym paczkom

1. Wymienione w artykule RE 109 ustęp 1 i 2 dokumenty towarzyszące powinny być przytwierdzone do odpowiedniej paczki.

2. Formularz - plik CP 72 nakleja się na paczkę.

3. Jeżeli formularz - plik CP 72 nie może być naklejony na paczkę lub paczce powinny towarzyszyć inne dokumenty, które nie stanowią części wiązanki, dokumenty towarzyszące powinny być umieszczone w przezroczystej, samoprzylepnej kopercie CP 91 lub CP 92. Kopertę nalepia się na paczkę.

4. W razie potrzeby, formularze przekazów pobraniowych, ceduły należnościowe i potwierdzenia odbioru przesyła się w ten sam sposób.

5. Administracje kraju nadania i kraju przeznaczenia mogą porozumieć się, aby dołączać dokumenty towarzyszące do karty paczkowej.

6. W przypadku przewidzianym w ustępie 5, zainteresowane administracje mogą uzgodnić, aby kartę paczkową i dokumenty towarzyszące przesyłać drogą lotniczą do urzędu wymiany przeznaczenia.

7. W przypadku, gdy z powodu wymiarów paczek lub rodzaju ich opakowania, naklejenie formularza - pliku CP 72 lub przezroczystej, samoprzylepnej koperty nie jest na nich możliwe, dokumenty towarzyszące przytwierdza się mocno do paczek.

8. Administracje, które nie są w stanie stosować przezroczystych, samoprzylepnych kopert, mają prawo dołączać dokumenty towarzyszące przytwierdzając je mocno do paczek.

9. Administracje kraju nadania i kraju przeznaczenia mogą porozumieć się, aby dokumenty towarzyszące paczkom wymienianym w odsyłkach bezpośrednich były przekazywane zgodnie z każdym innym systemem, który im odpowiada.

Artykuł RE 607

Kierowanie i przeładunek odsyłek. Działania podejmowane w razie wypadku, przerwania lotu lub zmiany trasy odsyłek

1. Odpowiednie artykuły Regulaminu poczty listowej stosuje się przez analogię do odsyłek paczkowych.

Artykuł RE 608

Sporządzanie zawiadomień próbnych

1. W celu ustalenia najkorzystniejszego przebiegu odsyłek paczkowych, wysyłający urząd wymiany może skierować do urzędu wymiany przeznaczenia zawiadomienie próbne zgodne ze wzorem CN 44 wymienionym w Regulaminie poczty listowej. Zawiadomienie to winno być dołączone do karty paczkowej, na której zaznacza się jego obecność. Jeżeli w chwili nadejścia odsyłki brakuje formularza CN 44, urząd przeznaczenia winien sporządzić jego duplikat. Zawiadomienie próbne należycie wypełnione przez urząd przeznaczenia zwraca się najszybszą drogą albo pod podany adres, albo, w przypadku braku takiej informacji do urzędu, który go sporządził.

Artykuł RE 609

Przekazywanie odsyłek

1. W przypadku braku specjalnego porozumienia zawartego między zainteresowanymi administracjami, przekazywanie paczkowych odsyłek lądowo-morskich odbywa się za pomocą wykazu zdawczego CN 37 wymienionego w Regulaminie poczty listowej.

2. Administracje otrzymujące odsyłki czuwają nad tym, aby służby przewozowe mogły je przekazywać właściwej służbie.

3. Odsyłki powinny być przekazywane w dobrym stanie. Jednakże, nie można odmówić przyjęcia odsyłki z powodu uszkodzenia lub ograbienia.

4. Paczkowym odsyłkom lotniczym, które mają być przekazane na lotnisku, towarzyszą wykazy CN 38 zgodnie z warunkami przewidzianymi w Regulaminie poczty listowej.

5. Paczkowym odsyłkom lądowo-morskim, które mają być przekazane na lotnisku, towarzyszą wykazy zdawcze CN 41 zgodnie z warunkami przewidzianymi w Regulaminie poczty listowej.

6. Masa worków lub innych pojemników zawierających paczki lotnicze z podaną wartością podawana jest indywidualnie na wykazie CN 38. Obok tego zapisu umieszcza się ponadto literę "V" w kolumnie "Observations" ("Uwagi").

Artykuł RE 610

Sprawdzanie odsyłek

1. Każdy urząd, który otrzymuje odsyłkę, przystępuje natychmiast do sprawdzenia pojemników i ich zamknięcia. Sprawdza również pochodzenie i przeznaczenie worków tworzących odsyłkę i wpisanych do wykazu zdawczego, następnie sprawdza paczki i różne dokumenty im towarzyszące. Kontrole takie przeprowadza się komisyjnie za każdym razem, gdy jest to możliwe.

2. Urząd przeznaczenia ściśle kontroluje zgodność nadejścia odsyłek z kolejnością ich wysyłania, szczególnie w odniesieniu do odsyłek zawierających paczki z podaną wartością.

3. Przy otwieraniu pojemników, elementy stanowiące zamknięcie (sznurek, plomba, chorągiewka) powinny zostać złączone; w tym celu, sznurek przecina się tylko w jednym miejscu.

4. Stwierdzone nieprawidłowości sygnalizuje się bezzwłocznie za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78. Jeżeli urząd wymiany przeznaczenia nie prześle zawiadomienia CP 78 pierwszą możliwą pocztą, uważa się, aż do chwili przedstawienia dowodu przeciwnego, że otrzymał w dobrym stanie wszystkie worki i paczki.

5. Jeżeli stwierdzenia dokonane przez urząd wymiany dopuszczają możliwość pociągnięcia za sobą odpowiedzialności przedsiębiorstwa przewozowego, powinny one być, o ile to możliwe, kontrasygnowane przez przedstawiciela tego przedsiębiorstwa. Poświadczenie to może być umieszczone albo na zawiadomieniu o sprawdzeniu CP 78, którego jeden egzemplarz przekazuje się przedsiębiorstwu, albo zależnie od okoliczności, na wykazach CN 37, CN 41 lub CN 38, które towarzyszą odsyłce.

6. Stwierdzenie podczas sprawdzania jakiejkolwiek nieprawidłowości nie może w żadnym przypadku uzasadnić zwrotu paczki do nadawcy, z wyjątkiem zastosowania postanowień artykułu RE 302 ustępy 3 i 4.

Artykuł RE 611

Stwierdzenie nieprawidłowości i postępowanie z zawiadomieniami o sprawdzeniu

1. Jeśli urząd pośredniczący otrzymuje odsyłkę w złym stanie, powinien sprawdzić jej zawartość, o ile przypuszcza, że została naruszona; odsyłkę w stanie, w jakim ją otrzymał, powinien umieścić w nowym opakowaniu. Urząd ten powinien przenieść dane z oryginalnej chorągiewki na nową chorągiewkę i przystawić na niej odcisk swego datownika poprzedzony napisem "Remballé á ..." ("Przepakowano w..."). Fakt ten sygnalizuje się zawiadomieniem o sprawdzeniu CP 78 sporządzonym w czterech lub w pięciu egzemplarzach, w zależności od potrzeby. Jeden egzemplarz zatrzymuje urząd, który go sporządził. Inne przesyła się:

1.1 do urzędu wymiany, z którego otrzymano odsyłkę (dwa egzemplarze);

1.2 do wysyłającego urzędu wymiany (jeżeli jest to inny urząd niż wymieniony powyżej);

1.3 do urzędu przeznaczenia (włożony do przepakowanej odsyłki).

2. W przypadku braku odsyłki lub jednego albo kilku worków wchodzących w jej skład lub wystąpienia każdej innej nieprawidłowości, fakt sygnalizuje się w sposób opisany w ustępie 1. Jednakże, pośredniczące urzędy wymiany nie mają obowiązku sprawdzania dokumentów towarzyszących karcie paczkowej.

3. Jeżeli urząd wymiany kraju przeznaczenia stwierdza błędy lub przeoczenia w karcie paczkowej, dokonuje natychmiast niezbędnych sprostowań. Stara się przekreślić błędne dane w sposób pozwalający odczytać pierwotne wpisy. Sprostowania te dokonywane są w obecności dwóch pracowników; uznaje się je za bardziej miarodajne od oryginalnych wpisów, o ile nie zaszła oczywista pomyłka. Urząd wymiany przystępuje także do przepisowych ustaleń, jeżeli pojemnik lub jego zamknięcie nasuwają przypuszczenie, że zawartość została naruszona lub że popełniono jakąkolwiek inną nieprawidłowość. Stwierdzone nieprawidłowości sygnalizuje się bezzwłocznie wysyłającemu urzędowi wymiany za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78 sporządzonego w trzech lub czterech egzemplarzach. Jeden egzemplarz zatrzymuje urząd wymiany, który go sporządził. Inne przesyła się:

3.1 do wysyłającego urzędu wymiany (dwa egzemplarze);

3.2 do pośredniczącego urzędu wymiany, z którego otrzymano odsyłkę (jeżeli nie otrzymano odsyłki bezpośrednio).

4. Brak odsyłki, jednego lub kilku worków wchodzących w jej skład lub karty paczkowej sygnalizuje się w sposób opisany w ustępie 3. W przypadku braku karty paczkowej, urząd wymiany przeznaczenia winien sporządzić zastępczą kartę paczkową.

5. Brak paczkowej odsyłki lądowo-morskiej lub lotniczej sygnalizuje się najpóźniej w chwili otrzymania pierwszej odsyłki nadesłanej po brakującej odsyłce. Tak samo brak jednego lub kilku worków albo paczek przesyłanych poza workiem w paczkowej odsyłce lądowo-morskiej lub lotniczej sygnalizuje się najpóźniej w chwili otrzymania pierwszej odsyłki nadesłanej po tej odsyłce.

6. Urząd wymiany kraju przeznaczenia ma prawo zrezygnować z dokonywania sprostowań i sporządzania zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78, jeżeli błędy lub przeoczenia dotyczące należnych udziałów nie przekraczają 10 SDR (DTS) w jednej karcie paczkowej.

7. Zawiadomienia o sprawdzeniu przesyła się, najlepiej faksem lub każdym innym elektronicznym środkiem łączności lub, jeśli są wysyłane pocztą, najszybszą drogą, w specjalnej kopercie opisanej w Regulaminie poczty listowej. Nieprawidłowości dotyczące paczek z podaną wartością, które pociągają za sobą odpowiedzialność administracji są zawsze sygnalizowane natychmiast drogą elektroniczną, jeśli pozostaje ona do dyspozycji.

8. Urzędy, do których wysyła się zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78, zwracają je możliwie jak najszybciej po ich zbadaniu i ewentualnym naniesieniu swych uwag; zachowują one jeden egzemplarz. Zwrócone zawiadomienia dołącza się do właściwych kart paczkowych. Poprawki dokonane w karcie paczkowej, a nie poparte dowodami rzeczowymi, uważa się za nieważne. Jeżeli zawiadomienia te nie są zwrócone do urzędu wymiany, z którego nadeszły w ciągu jednego miesiąca licząc od dnia ich wysłania, uważa się, aż do przedstawienia dowodu przeciwnego, za należycie uznane.

Artykuł RE 612

Rozbieżności dotyczące masy lub wymiarów paczek

1. Punkt widzenia urzędu nadania jest decydujący, jeśli chodzi o określenie masy lub wymiarów paczek, z wyjątkiem wystąpienia oczywistego błędu.

2. Różnice masy mniejsze niż 1 kilogram dotyczące paczek zwykłych nie mogą być podstawą do sporządzania zawiadomień o sprawdzeniu lub do zwrotu paczek.

3. Różnice masy paczek z podaną wartością do 10 gramów wzwyż lub w dół w stosunku do wykazanej masy nie mogą być podstawą do składania zastrzeżeń ze strony administracji pośredniczącej lub administracji kraju przeznaczenia, chyba że wymaga tego stan zewnętrzny paczki.

Artykuł RE 613

Otrzymanie przez urząd wymiany paczki uszkodzonej lub niedostatecznie opakowanej

1. Każdy urząd wymiany, który otrzymuje paczkę uszkodzoną lub niedostatecznie opakowaną, winien wysłać ją dalej po ewentualnym jej przepakowaniu. Należy zachować, w miarę możliwości, oryginalne opakowanie, adres i chorągiewki. Masę paczki przed i po przepakowaniu należy podać na samym opakowaniu paczki. Po informacji tej umieszcza się napis "Remballé á ..." ("Przepakowano w...") wraz z odciskiem datownika i podpisami pracowników, którzy dokonali przepakowania.

2. Jeżeli stan paczki wskazuje na to, że jej zawartość mogła być wyjęta lub uszkodzona, fakt ten sygnalizuje się do wysyłającego urzędu wymiany za pomocą wystarczająco precyzyjnej adnotacji umieszczonej w zawiadomieniu o sprawdzeniu CP 78. Przystępuje się ponadto do otwarcia paczki z urzędu i do sprawdzenia jej zawartości. Wynik tego sprawdzenia winien stanowić przedmiot protokołu CN 24. Protokół sporządza się w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz zatrzymuje urząd wymiany, który go sporządził, drugi dołącza się do paczki.

3. Procedurę opisaną w ustępie 2 stosuje się również wtedy, gdy paczka wykazała różnicę masy pozwalającą przypuszczać, że wyjęto z niej całą zawartość lub jej część.

Artykuł RE 614

Stwierdzenie nieprawidłowości powodujących odpowiedzialność administracji

1. Każdy urząd wymiany, który w chwili nadejścia odsyłki, stwierdza brak, ograbienie lub uszkodzenie jednej lub kilku paczek, postępuje w następujący sposób:

1.1 W zawiadomieniu o sprawdzeniu CP 78 lub w protokole CN 24 podaje w sposób jak najbardziej szczegółowy stan, w jakim znalazł opakowanie zewnętrzne odsyłki. Oprócz przypadków, gdy z uzasadnionych przyczyn jest to niemożliwe, pojemnik, sznurek, pieczęć lub plomba zamknięcia i chorągiewka przechowywane są w stanie nienaruszonym przez sześć tygodni licząc od dnia sprawdzenia. Są one przesyłane do administracji kraju nadania, jeżeli sobie tego życzy.

1.2 Przesyła duplikat zawiadomienia o sprawdzeniu do ostatniego pośredniczącego urzędu wymiany, ewentualnie tą samą pocztą co do wysyłającego urzędu wymiany.

2. Urząd wymiany przeznaczenia, jeżeli uzna to za wskazane, może na koszt swojej administracji poinformować środkami łączności telekomunikacyjnej, wysyłający urząd wymiany o swoich stwierdzeniach.

3. Jeżeli chodzi o urzędy wymiany będące w bezpośrednim kontakcie, to administracje związane z tymi urzędami mogą porozumieć się na temat sposobu postępowania w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości pociągających za sobą ich odpowiedzialność.

Artykuł RE 615

Sprawdzanie odsyłek z paczkami przekazywanymi sumarycznie

1. Artykuły od RE 610 do RE 614 stosuje się tylko do paczek ograbionych i uszkodzonych, jak również do paczek wpisanych indywidualnie do kart paczkowych. Inne paczki są tylko potwierdzane liczbowo.

2. Administracja kraju nadania może uzgodnić z administracją kraju przeznaczenia ograniczenie do pewnych rodzajów paczek szczegółowego sprawdzania, jak również sporządzania zawiadomień o sprawdzeniu CP 78 i protokółów CN 24. Takie samo uzgodnienie może być dokonane z administracjami pośredniczącymi.

3. Jeżeli liczba paczek znajdujących się w odsyłce różni się od liczby podanej w karcie paczkowej, zawiadomienie o sprawdzeniu ogranicza się do poprawienia ogólnej liczby paczek.

4. Jeżeli masa brutto odsyłki podana w karcie paczkowej nie odpowiada stwierdzonej masie brutto, zawiadomienie o sprawdzeniu ogranicza się do poprawienia masy brutto odsyłki.

Artykuł RE 616

Dosyłanie paczki mylnie skierowanej

1. Każdą paczkę mylnie skierowaną dosyła się do właściwego miejsca przeznaczenia najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

2. Każda paczka dosyłana w myśl niniejszego artykułu podlega udziałom za przesłanie do właściwego miejsca przeznaczenia i opłatom oraz należnościom wymienionym w artykule RE 303 ustęp 4 punkt 3.

3. Administracja dosyłająca sygnalizuje ten fakt administracji, od której otrzymała paczkę, za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78.

4. Administracja dosyłająca postępuje z paczką mylnie skierowaną tak jak gdyby nadeszła ona w tranzycie otwartym. Jeżeli zaliczone jej udziały nie są wystarczające dla pokrycia kosztów dosłania, zalicza ona administracji właściwego kraju przeznaczenia i w danym przypadku administracjom pośredniczącym odpowiednie udziały za przewóz.

Następnie zalicza ona sobie kwotę, jaką wydatkowała, odbierając ją od administracji, której podlega urząd wymiany, który mylnie skierował paczkę. Administracja ta pobiera kwotę od nadawcy, jeżeli można mu przypisać błąd. O zaliczeniu kwoty i przyczynie tego zaliczenia informuje się za pomocą zawiadomienia o sprawdzeniu.

5. Zamiast stosowania systemu opisanego w ustępie 4, administracje otrzymujące mogą żądać od administracji odpowiedzialnej za złe skierowanie paczki zapłacenia jedynie kosztów jej dosłania do właściwego kraju przeznaczenia.

Artykuł RE 617

Procedura doręczania

1. Rola urzędu doręczającego

1.1 Podczas doręczania lub wydania paczki zwykłej, administracja kraju doręczającego winna uzyskać, oznaczający jej przyjęcie, podpis osoby, której dostarcza się przesyłkę lub każdą inną formę poświadczenia odbioru.

Artykuł RE 618

Zwrot próżnych pojemników

1. W przypadku braku specjalnego porozumienia zawartego między zainteresowanymi administracjami, próżne worki powinny być zwracane najbliższą pocztą w odsyłce do kraju, do którego one należą i, jeżeli to możliwe, wykorzystując tę samą drogę, jaką nadeszły. Liczbę worków zwracanych w każdej odsyłce należy wpisać do karty paczkowej CP 86 lub CP 87.

2. Administracje krajów pochodzenia mogą sporządzać specjalne odsyłki w celu dokonania zwrotu próżnych worków. Jednakże, sporządzanie specjalnych odsyłek jest obowiązkowe, gdy zażądają tego administracje krajów tranzytowych lub krajów przeznaczenia. W przypadku worków zwracanych drogą lotniczą, sporządzanie specjalnych odsyłek jest obowiązkowe. Odsyłki specjalne wpisuje się do wykazów CN 47. Jeśli nie sporządza się odsyłek specjalnych z próżnymi workami zwracanymi drogą lądowo-morską, liczbę i masę pakietów z próżnymi workami wpisuje się do właściwej kolumny wykazu CN 37.

3. Zwrot odbywa się pomiędzy wyznaczonymi do tego celu urzędami wymiany. Zainteresowane administracje mogą uzgodnić między sobą warunki zwrotu. W obrocie między odległymi krajami, administracje powinny, w zasadzie, wyznaczyć tylko jeden urząd zobowiązany do zapewnienia przyjmowania zwracanych im próżnych worków.

4. Próżne worki powinny być zwinięte w odpowiednie pakiety. W danym przypadku, deseczki z chorągiewkami, jak również chorągiewki wykonane z płótna, pergaminu lub z innego trwałego materiału powinny być umieszczone wewnątrz worków.

5. Jeżeli liczba próżnych worków zwracanych drogą lądowo-morską nie jest zbyt duża, można je umieścić w workach zawierających paczki pocztowe. We wszystkich innych przypadkach, w tym próżnych worków zwracanych drogą lotniczą, powinny być one umieszczone oddzielnie w workach oznaczonych chorągiewkami, na których znajduje się nazwa urzędów wymiany. Worki te mogłyby być zabezpieczone po uzgodnieniu między danymi administracjami. Na chorągiewkach powinno zostać umieszczone oznaczenie "Sacs vides" ("Próżne worki").

6. Jeżeli kontrola przeprowadzona przez administrację wykaże, że należące do niej worki nie zostały zwrócone jej służbom w terminie dłuższym od tego, jakiego wymaga czas przewozu (tam i z powrotem), ma ona prawo żądać zapłaty wartości worków przewidzianej w ustępie 7. Dana administracja może odmówić tej zapłaty tylko wtedy, gdy jest w stanie udowodnić zwrot brakujących worków.

7. Każda administracja ustala, okresowo i jednakowo dla wszystkich rodzajów worków używanych przez jej urzędy wymiany, wartość w SDR (DTS) i powiadamia o tym zainteresowane administracje za pośrednictwem Biura Międzynarodowego. Przy ustalaniu zapłaty, bierze się pod uwagę koszt wymiany worków.

8. Po uprzednim uzgodnieniu, administracja może używać do sporządzania swoich odsyłek lotniczych worków należących do administracji kraju przeznaczenia.

9. Odsyłki z próżnymi pojemnikami traktuje się tak jak odsyłki listowe nie dające podstawy do płatności z tytułu opłat końcowych (kosztów końcowych), ale podlegające płatnościom z tytułu opłat tranzytowych.

10. Administracja kraju wysyłającego ma prawo podać czy życzy sobie czy nie życzy, aby pojemniki użyte do formowania danej odsyłki były do niej zwrócone. Umieszcza ona tę informację w karcie paczkowej sporządzanej dla odsyłki.

Wersja angielska

Rozdział  7

Udziały i opłaty za przewóz lotniczy

Artykuł RE 701

Wskaźniowe stawki końcowych udziałów lądowych

1. Kwoty stawek wskaźnikowych przewidzianych w artykule 56 ustęp 1 Konwencji podane są poniżej:

1.1 stawka za paczkę: 2,85 SDR (DTS);

1.2 stawka za kilogram masy brutto odsyłki: 0,28 SDR (DTS).

Artykuł RE 702

Zmiany końcowych udziałów lądowych

1. Podwyższenie końcowych udziałów lądowych, zgodnie z artykułem 56 ustęp 1 i 2 Konwencji, może wejść w życie wyłącznie od dnia 1 stycznia. Aby zmiany te mogły być stosowane, powinny być zakomunikowane Biuru Międzynarodowemu co najmniej cztery miesiące przed tą datą. Biuro Międzynarodowe informuje o nich zainteresowane administracje co najmniej trzy miesiące przed datą ich wejścia w życie. Jeżeli terminy te nie zostały zachowane, zmiany te wchodzą w życie dopiero 1 stycznia następnego roku.

2. Zmniejszenie końcowych udziałów lądowych może wejść w życie od dnia 1 stycznia, 1 kwietnia, 1 lipca lub 1 października. Biuro Międzynarodowe przekazuje bezzwłocznie te informacje administracjom pocztowym.

Artykuł RE 703

Stosowanie nowych udziałów w wyniku nieprzewidzianych zmian w kierowaniu

1. Okoliczności związane z działaniem siły wyższej lub inne nieprzewidziane wydarzenia mogą zmusić administrację do wykorzystania, do transportu swych własnych paczek, nowej drogi kierowania powodującej dodatkowe koszty przewozu lądowego lub morskiego. W takim przypadku, administracja ta powinna bezzwłocznie poinformować o tym, środkami łączności telekomunikacyjnej, wszystkie administracje, których odsyłki paczkowe lub paczki przesyłane w tranzycie otwartym kierowane są w tranzycie przez jej kraj. Począwszy od piątego dnia następującego po wysłaniu tej informacji, administracja pośrednicząca upoważniona jest do obciążenia administracji kraju nadania udziałami lądowymi lub morskimi odpowiadającymi nowej trasie.

Artykuł RE 704

Masa odsyłek uwzględniona przy zapłacie administracjom

1. W celu dokonania zapłaty administracjom krajów przeznaczenia lub krajów tranzytowych, do masy brutto odsyłek włącza się masę pojemników (worki pocztowe itp.), ale nie masę kontenerów przewożonych drogą morską lub lotniczą. Jednakże, administracje kraju nadania i przeznaczenia mogą uzgodnić między sobą uwzględnianie mas netto, bez względu na sposób wpisywania stosowany przez nie przy wypełnianiu kart paczkowych CP 86, CP 87 lub CP 88.

Artykuł RE 705

Tranzytowy udział lądowy

1. Stosowane przy obliczaniu tranzytowego udziału lądowego, zgodnie z artykułem 57 ustęp 1 Konwencji, stawki za kilogram dla każdego przedziału odległości są następujące:

Przedziały odległości 1	Stawka za kg masy brutto odsyłki 2
	SDR (DTS)
Do 600 km	0,23
Powyżej 600 do 1.000 km	0,33
Powyżej 1.000 do 2.000 km	0,45
Powyżej 2.000 km	0,45 + 0,11 za dodatkowe 1.000 km

2. Dla paczek przesyłanych w tranzycie otwartym, administracje pośredniczące mają prawo do żądania udziału ryczałtowego w wysokości 0,40 SDR (DTS) za przesyłkę.

Artykuł RE 706

Stosowanie tranzytowych udziałów lądowych

1. Każdy z krajów uczestniczących w przewozie ma prawo żądać, za każdą paczkę, tranzytowych udziałów lądowych odpowiadających określonemu przedziałowi odległości. W przypadku, gdy nie występuje przewóz lądowy, stosuje się tylko ryczałtowy udział wymieniony w artykule RE 705 ustęp 2.

2. Dalsze kierowanie, w danym przypadku po przechowaniu, przez służby pocztowe kraju pośredniczącego odsyłek nadchodzących i wychodzących przez ten sam port lub lotnisko (tranzyt bez przewozu lądowego) podlega ryczałtowemu udziałowi za paczkę, wymienionemu w artykule RE 705 ustęp 2, z wyłączeniem tranzytowych udziałów lądowych.

3. Jeżeli zagraniczna służba transportowa przewozi ładunki pocztowe przez terytorium kraju bez udziału jego służb, zgodnie z artykułem 39 ustęp 3 Konwencji, kierowane w ten sposób paczki nie podlegają tranzytowemu udziałowi lądowemu.

Artykuł RE 707

Udział morski

1. Stosowane przy obliczaniu udziału morskiego, zgodnie z artykułem 58 ustęp 2 Konwencji, stawki za kilogram dla każdego przedziału odległości są następujące:

Przedziały odległości
a) wyrażone w milach morskich	b) wyrażone w km po przeliczeniu 1 mila morska = 1,852 km	Stawka za kg masy brutto odsyłki
		SDR (DTS)
Do 500 mil morskich	Do 926 km	0,18
Powyżej 500 do 1.000	Powyżej 926 do 1.852	0,22
Powyżej 1.000 do 2.000	Powyżej 1.852 do 3.704	0,26
Powyżej 2.000 do 3.000	Powyżej 3.704 do 5.556	0,29
Powyżej 3.000 do 4.000	Powyżej 5.556 do 7.408	0,32
Powyżej 4.000 do 5.000	Powyżej 7.408 do 9.260	0,35
Powyżej 5.000 do 6.000	Powyżej 9.260 do 11.112	0,38
Powyżej 6.000 do 7.000	Powyżej 11.112 do 12.964	0,40
Powyżej 7.000 do 8.000	Powyżej 12.964 do 14.816	0,42
Powyżej 8.000	Powyżej 14.816	0,42 + 0,02 za dodatkowe 1000 mil morskich (1852 km)

Artykuł RE 708

Stosowanie udziału morskiego

1. W danym przypadku, przedziały odległości służące do określenia kwoty udziału morskiego, która ma być zastosowana między dwoma krajami, oblicza się na podstawie średniej ważonej odległości. Odległość ta określona jest w zależności od tonażu odsyłek przewiezionych między poszczególnymi portami obu krajów.

2. Przewóz morski między dwoma portami tego samego kraju nie może być podstawą do pobierania udziału morskiego, gdy administracja tego kraju otrzymuje już, za te same paczki, należność z tytułu przewozu lądowego.

3. Udział morski administracji lub służb pośredniczących stosuje się wobec paczek lotniczych tylko w przypadku, gdy paczka korzysta z pośredniego przewozu morskiego. Każdą służbę morską włączoną przez kraj nadania lub przeznaczenia do przewozu uważa się w tym przypadku za służbę pośredniczącą.

4. W przypadku wprowadzenia podwyżki, powinna być ona także stosowana wobec paczek pochodzących z kraju, któremu podlegają służby wykonujące przewóz morski. Jednakże, obowiązek ten nie dotyczy ani obrotu między krajem a terytoriami, których sprawy międzynarodowe prowadzi ten kraj, ani obrotu pomiędzy tymi terytoriami.

5. W przypadku zmiany udziału morskiego stosuje się postanowienia artykułu RE 702.

Artykuł RE 709

Zaliczanie udziałów

1. Zaliczanie udziałów zainteresowanym administracjom odbywa się, w zasadzie, za każdą paczkę.

Artykuł RE 710

Udziały i opłaty zaliczane na dobro innych administracji przez administrację kraju pochodzenia odsyłki

1. W przypadku wymiany odbywającej się w odsyłkach zamkniętych, administracja kraju pochodzenia odsyłki wpisuje na dobro administracji kraju przeznaczenia i każdej administracji pośredniczącej jej udziały lądowe i morskie, w tym udziały wyjątkowe dopuszczone przez Konwencję lub jej Protokół końcowy.

2. W przypadku wymiany odbywającej się w tranzycie otwartym, administracja kraju pochodzenia odsyłki wpisuje na dobro:

2.1 administracji kraju przeznaczenia odsyłki - jej udziały wymienione w ustępie 1 jak również udziały przypadające kolejnym administracjom pośredniczącym i administracji kraju przeznaczenia paczki.

2.2 administracji kraju przeznaczenia odsyłki - sumy odpowiadające opłatom przewozu lotniczego, do których ma ona prawo z tytułu dalszego kierowania paczek lotniczych;

2.3 administracji pośredniczących poprzedzających administrację kraju przeznaczenia odsyłki - udziały wymienione w ustępie 1.

Artykuł RE 711

Zaliczanie i przejmowanie udziałów, opłat i należności w przypadku zwrotu do nadawcy lub dosyłania

1. Jeżeli udziały, opłaty i należności nie zostały uiszczone przy zwrocie do nadawcy lub dosyłaniu, administracja zwracająca lub dosyłająca postępuje w podany niżej sposób.

2. W przypadku wymiany odbywającej się w odsyłkach zamkniętych, administracja, która zwraca lub dosyła paczkę, pobiera od administracji, do której przeznaczona jest odsyłka:

2.1 udziały przypadające jej jak również administracjom pośredniczącym;

2.2 przypadające jej opłaty i należności, które nie zostały jej zapłacone.

3. Administracja, która zwraca lub dosyła paczkę w odsyłce zamkniętej, zalicza na dobro administracji pośredniczących przypadające im udziały.

4. W przypadku wymiany odbywającej się w tranzycie otwartym, administracja pośrednicząca jest obciążona przez administrację, która zwraca lub dosyła paczkę, sumami wymienionymi w ustępie 2. Zalicza ona na swoje konto, obciążając administrację, której przekazuje paczkę, należną jej sumę oraz sumę, jaka przypada administracji zwracającej lub dosyłającej. Operacja taka jest powtarzana, w miarę potrzeby, przez każdą administrację pośredniczącą.

5. Opłaty związane z przewozem lotniczym paczek zwracanych do nadawcy lub dosyłanych drogą lotniczą pobierane są ewentualnie od administracji krajów, skąd pochodzi żądanie zwrotu lub dosłania.

6. W przypadku dosyłania mylnie skierowanych paczek, zaliczanie i przejmowanie udziałów, opłat i należności odbywa się zgodnie z artykułem RE 616 ustęp 4.

7. Opłaty związane z przewozem lotniczym paczkowych odsyłek lotniczych skierowanych w czasie przekazywania inną trasą reguluje się zgodnie z Regulaminem poczty listowej.

Artykuł RE 712

Sporządzanie rachunków

1. Każda administracja poleca sporządzanie swoim urzędom wymiany bezzwłocznie, na koniec każdego miesiąca lub kwartału, dla wszystkich przesyłek otrzymanych z jednej i tej samej administracji, w podziale na urzędy wysyłające i na odsyłki:

1.1 dla paczek wysyłanych drogą lądowo-morską - wykaz CP 93;

1.2 dla paczek lotniczych - wykaz CP 94.

2. W przypadku poprawiania kart paczkowych CP 86, CP 88 lub CP 87, w kolumnie "Observations" ("Uwagi") wykazów CP 93 lub CP 94 podaje się numer i datę zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78 sporządzonego przez urząd wymiany przekazujący lub przejmujący.

3. Wykazy CP 93 i CP 94 zestawia się w rachunku CP 75.

4. Administracje, które w poprzednim roku miały saldo kredytowe netto, mogą dokonać wyboru, aby płacono im zgodnie z częstotliwością miesięczną, kwartalną, półroczną lub roczną. Dokonany wybór pozostaje w mocy przez rok kalendarzowy rozpoczynający się od dnia 1 stycznia.

5. Administracje mają prawo stosować system fakturowania bezpośredniego lub dwustronnej kompensaty.

6. W ramach systemu fakturowania bezpośredniego, rachunki CP 75 służyłyby za faktury dla płatności bezpośrednich. Rachunek CP 75 z dołączonymi wykazami CP 93 i CP 94, ale bez kart paczkowych, przesyła się najszybszą drogą do zainteresowanej administracji w celu uznania i dokonania zapłaty miesięcznej, kwartalnej, półrocznej lub rocznej. Przesyłka taka winna nastąpić w ciągu dwóch miesięcy od nadejścia ostatniej karty paczkowej okresu, którego rachunek ten dotyczy.

7. Administracja - dłużnik winna dokonać zapłaty zafakturowanej kwoty w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli administracja, która wysłała rachunek, nie otrzymała żadnego prostującego zawiadomienia w terminie dwóch miesięcy, rachunek uważa się za przyjęty na mocy prawa. Jeżeli pojawi się różnica przekraczająca kwotę 9,80 SDR (DTS), należy poprawić wykazy CP 93 oraz CP 94 i dołączyć je jako dowody rzeczowe do poprawionego rachunku CP 75. Administracje będące dłużnikami mogą odmówić sprawdzania i uznania rachunków CP 75, które nie zostały im przedstawione przez administracje - wierzycieli w terminie sześciu miesięcy po okresie, którego one dotyczą.

8. W ramach systemu dwustronnej kompensaty, administracja - wierzyciel sporządza rachunki CP 75 oraz CP 52 i przedkłada je jednocześnie i najszybszą drogą administracji - dłużnikowi zgodnie z częstotliwością miesięczną, kwartalną, półroczną lub roczną. Jednakże, natychmiast po tym, gdy rachunki CP 75 między dwiema administracjami są uznane lub przyjęte na mocy prawa, mogą one zostać ujęte w rachunku ogólnym CN 52 sporządzonym według jednej z wyżej wymienionych częstotliwości.

9. Administracja - dłużnik uznaje lub zmienia rachunki CP 75 oraz CN 52 i przesyła swą zapłatę do administracji - wierzyciela w terminie dwóch miesięcy. Jeżeli administracja, która wysłała rachunki, nie otrzymała żadnego prostującego zawiadomienia w terminie dwóch miesięcy, rachunki te uważa się za przyjęte na mocy prawa.

10. Gdy różnica przekraczająca kwotę 9,80 SDR (DTS) wykazana jest przez administrację dłużnika, wykazy CP 93 i CP 94 winny być poprawione i dołączone do rachunku CP 75 jako dowody rzeczowe.

11. Jeżeli saldo rachunku CP 75 lub CN 52 nie przekracza kwoty 163,35 SDR (DTS), ujmuje się je w następnym rachunku CP 75 lub CN 52, gdy zainteresowane administracje uczestniczą w systemie kompensaty Biura Międzynarodowego.

Artykuł RE 713

Regulowanie rachunków

1. Saldo każdego rachunku CP 75 sporządzanego przez administrację - wierzyciela jest regulowane przez administrację - dłużnika zgodnie z postanowieniami Regulaminu poczty listowej

2. W przypadku dwustronnej kompensaty i fakturowania na podstawie nierównowagi obrotu:

2.1 sporządzanie i przesłanie rachunku ogólnego może nastąpić, bez czekania na ewentualne poprawienie rachunku CP 75, natychmiast, gdy jedna administracja będąca w posiadaniu wszystkich rachunków dotyczących danego okresu uważa się za wierzyciela; sprawdzanie rachunku CN 52 przez administrację dłużnika i uregulowanie salda powinny być dokonane w terminie dwóch miesięcy po otrzymaniu rachunku ogólnego; administracja - dłużnik nie jest zobowiązana do uznania rachunków, które nie zostały jej przesłane w terminie sześciu miesięcy po upływie roku, którego rachunki te dotyczą;

2.2 każda administracja, która w każdym miesiącu i w sposób ciągły stwierdza, że inna administracja jest jej dłużna kwotę wyższą niż 9800,72 SDR (DTS), ma prawo do żądania miesięcznej zaliczki do wysokości trzech czwartych swej należności; żądanie jej winno być spełnione w terminie dwóch miesięcy.

Artykuł RE 714

Obliczanie opłat za przewóz lotniczy

1. Opłaty za przewóz lotniczy paczkowych odsyłek lotniczych oblicza się, z jednej strony, według rzeczywistej stawki podstawowej i wyrażonych w kilometrach odległości podanych w "Wykazie odległości pocztowo-lotniczych" i z drugiej, według masy brutto odsyłek. Rzeczywista stawka podstawowa może być mniejsza lub co najwyżej równa stawce podanej w artykule 59 ustęp 1 Konwencji.

2. Należności dla administracji pośredniczącej z tytułu przewozu lotniczego paczek lotniczych wysyłanych w tranzycie otwartym ustala się w zasadzie tak, jak podano to w ustępie 1, ale za pół kilograma dla każdego kraju przeznaczenia. Jednakże, jeśli terytorium kraju przeznaczenia takich paczek obsługuje jedna lub kilka linii mających kilka międzylądowań na tym obszarze, opłaty za przewóz oblicza się na podstawie średniej stawki ważonej. Stawkę tę określa się w zależności od masy paczek wyładowywanych na każdym lotnisku, gdzie następuje międzylądowanie. Opłaty oblicza się za każdą paczkę, zaokrąglając masę każdej do pół kilograma wzwyż.

Artykuł RE 715

Opłaty za przewóz lotniczy zaginionych lub zniszczonych paczek lotniczych

1. Administracja kraju nadania zwolniona jest ze wszelkich opłat z tytułu przewozu lotniczego paczek lotniczych zaginionych lub zniszczonych w wyniku wypadku, któremu uległ samolot albo z jakiegokolwiek powodu, za który odpowiedzialność ponosi przedsiębiorstwo zajmujące się przewozem lotniczym. Zwolnienie to stosuje się bez względu na to, jaki jest odcinek wykorzystywanej linii.

Wersja angielska

Rozdział  8

Postanowienia różne

Artykuł RE 801

Informacje dostarczane przez administracje

1. Każda administracja powinna podać do wiadomości innym administracjom za pośrednictwem Biura Międzynarodowego:

1.1 końcowe udziały lądowe oraz w danym przypadku tranzytowe udziały lądowe i udziały morskie, jakie pobiera;

1.2 odpowiednie informacje dotyczące usług fakultatywnych, warunków przyjmowania, limitów masy, limitów wymiarów i innych szczegółów.

2. O każdej zmianie informacji wymienionych w ustępie 1, należy bezzwłocznie powiadomić tą samą drogą.

Artykuł RE 802

Termin przechowywania dokumentów

1. Regulamin poczty listowej ma zastosowanie do dokumentów związanych z paczkami.

Artykuł RE 803

Formularze

1. Formularze powinny być zgodne z załączonymi wzorami.

2. Tekst, kolory i wymiary formularzy, jak również inne dane, takie jak miejsce przeznaczone na umieszczenie kodu kreskowego, powinny być takie, jak nakazuje to niniejszy Regulamin.

3. Do pozostałych spraw stosuje się Regulamin poczty listowej.

4. Poniższe formularze uważa się za formularze przeznaczone do użytku publicznego:

CP 71 (Adres pomocniczy);

CP 72 (formularz - plik) (Adres pomocniczy/Deklaracja celna);

CP 95 (Nalepka "Pobranie");

CN 11 (Ceduła należnościowa);

CN 23 (Deklaracja celna).

Wersja angielska

Rozdział  9

Postanowienia końcowe

Artykuł RE 901

Wejście w życie i okres obowiązywania Regulaminu

1. Niniejszy Regulamin będzie obowiązywał z dniem wejścia w życie Konwencji.

2. Będzie on obowiązywał przez ten sam okres co Konwencja, o ile Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) nie postanowi inaczej.

Sporządzono w Bernie, dnia 1 grudnia 1999 roku

Wersja angielska

Protokół końcowy Regulaminu dotyczącego paczek pocztowych 

W chwili przystąpienia do zatwierdzania Regulaminu dotyczącego paczek pocztowych, Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) uzgodniła, co następuje:

Artykuł RE I

Szczegółowe dane dotyczące limitów masy przesyłek

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RE 104, administracja pocztowa Kanady upoważniona jest do ograniczenia nadchodzących i wysyłanych paczek mających związek ze służbą pocztową.

Artykuł RE II

Procedura doręczania

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RE 201, administracja pocztowa Kanady ma prawo podczas doręczania lub wydawania paczek z podaną wartością nie uzyskiwać podpisu osoby, której dostarcza przesyłkę, ani żadnej innej formy poświadczenia odbioru.

2. W odstępstwie od postanowień artykułu RE 617, administracja pocztowa Kanady ma prawo podczas doręczania lub wydawania paczek zwykłych nie uzyskiwać podpisu osoby, której dostarcza przesyłkę, ani żadnej innej formy poświadczenia odbioru.

Artykuł RE III

Postępowanie z paczkami przyjętymi niezgodnie z przepisami

1. Uzbekistan, Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna, Tadżykistan, Ukraina i Wietnam zastrzegają sobie prawo do ograniczenia udzielania informacji na temat przyczyn zajęcia paczki lub części jej zawartości do informacji pochodzących od władz celnych, zgodnie z ich wewnętrznym ustawodawstwem.

Artykuł RE IV

Przesyłanie w odsyłkach zamkniętych

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RE 603 ustęp 11, administracje pocztowe Bahamów, Barbados i Kanady upoważnione są do ograniczenia do 30 kilogramów masy nadchodzących i wysyłanych worków i innych pojemników zawierających paczki.

Artykuł V

Wyznaczanie średnich udziałów

1. Stany Zjednoczone Ameryki są upoważnione do wyznaczania średnich udziałów lądowych i morskich za kilogram w oparciu o wagowy podział paczek otrzymanych ze wszystkich administracji.

Artykuł VI

Wyjątkowe tranzytowe udziały lądowe

1. Tymczasowo, administracje wymienione w poniższej tabeli mają prawo do pobierania wyjątkowych tranzytowych udziałów lądowych zamieszczonych w tej tabeli, które dodaje się do udziałów tranzytowych podanych w artykule RE 705 ustęp 1.

	Upoważnione administracje		Kwota wyjątkowego tranzytowego udziału lądowego
Nr porządkowy		Stawka za paczkę	Stawka za kilogram masy brutto odsyłki
1	2	3	4
		SDR(DTS)	SDR(DTS)
1	Afganistan	0,48	0,45
2	Stany Zjednoczone Ameryki		W zależności od przedziału odległości: Do 600 km 0,10
			Powyżej 600 do 1.000 km 0,18
			Powyżej 1.000 do 2.000 km 0,25
			Powyżej 2.000 za każde 0,10 dodatkowe 1.000 km
3	Bahrajn	0,85	0,55
4	Chile		0,21
5	Egipt		0,40
6	Francja	1,00	0,20
7	Grecja	1,16	0,29
8	Hongkong, Chiny		0,12
9	Indie	0,40	0,51
10	Malezja	0,39	0,05
11	Federacja Rosyjska	0,77	Dwa razy kwota za kg podana w kolumnie 3 artykułu RE 705 ustęp 1 dla danej odległości
12	Singapur	0,39	0,05
13	Sudan	1,61	0,65
14	Syria		0,65
15	Tajlandia	0,58	0,14

2. Administracja pocztowa Finlandii zastrzega sobie prawo podwyższenia o 50% tranzytowych udziałów lądowych określonych w artykule RE 705.

Artykuł RE VII

Udziały morskie

1. Niżej wymienione administracje zastrzegają sobie prawo do podwyższenia o maksymalnie 50% udziałów morskich przewidzianych w artykule RE 707: Niemcy, Stany Zjednoczone Ameryki, Argentyna, Antigua i Barbuda, Bahamy, Bahrajn, Bangladesz, Barbados, Belgia, Belize, Brazylia, Brunei Darussalam, Kanada, Chile, Cypr, Komory, Kongo, Dżibuti, Dominika, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Hiszpania, Finlandia, Francja, Gabon, Gambia, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Terytoria Zamorskie zależne od Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Grecja, Grenada, Gujana, Indie, Włochy, Jamajka, Japonia, Kenia, Kiribati, Madagaskar, Malezja, Malta, Mauritius, Nigeria, Norwegia, Oman, Uganda, Pakistan, Papua - Nowa Gwinea, Holandia, Portugalia, Katar, Saint Christopher i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Wyspy Salomona, Seszele, Sierra Leone, Singapur, Szwecja, Tanzania, Tajlandia, Trynidad i Tobago, Tuvalu, Vanuatu, Jemen, Zambia.

Artykuł RE VIII

Udziały dodatkowe

1. Każda paczka kierowana drogą lądowo-morską lub lotniczą przeznaczona do zamorskich departamentów francuskich, zamorskich terytoriów francuskich i wspólnot Majotta oraz Świętego Piotra i Miquelon podlega końcowemu udziałowi lądowemu równemu maksymalnie odpowiedniemu udziałowi francuskiemu. Jeżeli paczka taka jest kierowana w tranzycie przez Francję kontynentalną, pobiera się za nią ponadto następujące udziały i dodatkowe opłaty:

1.1 paczka przesyłana drogą lądowo-morską

1.1.1 francuski tranzytowy udział lądowy;

1.1.2 francuski udział morski odpowiadający przedziałowi odległości dzielącej Francję kontynentalną od każdego z tych departamentów, terytoriów i wspólnot;

1.2 paczka lotnicza

1.2.1 francuski tranzytowy udział lądowy za paczki przesyłane w tranzycie otwartym;

1.2.2 opłaty za przewóz lotniczy odpowiadający odległości pocztowo-lotniczej dzielącej Francję kontynentalną od każdego z tych departamentów, terytoriów i wspólnot.

2. Administracje pocztowe Egiptu i Sudanu mają prawo do pobierania dodatkowego udziału wynoszącego 1 SDR (DTS), oprócz tranzytowych udziałów lądowych przewidzianych w artykule RE 705 ustęp 1, za każdą paczkę przesyłaną w tranzycie przez jezioro Nassera między Shallal (Egipt) i Wadi Halfa (Sudan).

3. Za każdą paczkę kierowaną w tranzycie między Danią a Wyspami Owczymi lub między Danią a Grenlandią pobiera się następujące dodatkowe udziały:

3.1 paczka przesyłana drogą lądowo-morską:

3.1.1 duński tranzytowy udział lądowy;

3.1.2 duński udział morski odpowiadający przedziałowi odległości dzielącej odpowiednio Danię i Wyspy Owcze lub Danię i Grenlandię;

3.2 paczka lotnicza

3.2.1 opłaty za przewóz lotniczy odpowiadający odległości pocztowo-lotniczej dzielącej odpowiednio Danię i Wyspy Owcze lub Danię i Grenlandię.

4. Administracja pocztowa Chile ma prawo do pobierania dodatkowego udziału w maksymalnej wysokości 2,61 SDR (DTS) za kilogram za przewóz paczek przeznaczonych na Wyspę Wielkanocną.

5. Za każdą paczkę kierowaną drogą lądowo-morską lub lotniczą, w tranzycie między Portugalią kontynentalną a autonomicznymi regionami Madera i Azory, pobiera się następujące dodatkowe udziały i opłaty:

5.1 paczka przesyłana drogą lądowo-morską

5.1.1 portugalski tranzytowy udział lądowy;

5.1.2 portugalski udział morski odpowiadający przedziałowi odległości dzielącej Portugalię kontynentalną od każdego z tych autonomicznych regionów;

5.2 paczka lotnicza

5.2.1 portugalski tranzytowy udział lądowy;

5.2.2 opłaty za przewóz lotniczy odpowiadający odległości pocztowo-lotniczej dzielącej Portugalię kontynentalną od każdego z tych autonomicznych regionów.

6. Paczki adresowane na wyspy Alandzkie dają podstawę do pobierania, poza końcowym udziałem lądowym stosowanym dla Finlandii, następujących dodatkowych udziałów:

6.1 paczka przesyłana drogą lądowo-morską

6.1.1 udział obliczony na podstawie stawki ryczałtowej za paczkę stosowanej wobec paczek wysyłanych w tranzycie otwartym, zgodnie z artykułem RE 705;

6.1.2 tranzytowy udział lądowy Finlandii;

6.1.3 fiński udział morski odpowiadający przedziałowi odległości dzielącej wyspy Alandzkie od urzędu wymiany w Finlandii;

6.2 paczka lotnicza

6.2.1 wymieniony w artykule RE 705 udział obliczony na podstawie stawki ryczałtowej za paczkę;

6.2.2 opłaty za przewóz lotniczy odpowiadający przedziałowi odległości dzielącej wyspy Alandzkie od urzędu wymiany w Finlandii.

Artykuł RE IX

Sporządzanie rachunków

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RE 712, rachunki przedkładane administracjom pocztowym Stanów Zjednoczonych, Kanady i Chińskiej Republiki Ludowej nie są uważane za przyjęte na mocy prawa ani płatności jako należne, w okresie dwóch miesięcy po otrzymaniu tych rachunków, chyba że nadejdą one w ciągu siedmiu dni od dnia, w którym zostały wysłane przez administrację - wierzyciela.

2. W odstępstwie od postanowień artykułu RE 712, rachunki przedkładane administracji pocztowej Arabii Saudyjskiej są uważane jako przyjęte na mocy prawa, gdy administracja - wierzyciel nie otrzyma żadnego prostującego zawiadomienia w terminie trzech miesięcy. W ten sam sposób, administracja pocztowa Arabii Saudyjskiej nie jest zobowiązana do wysyłania płatności do administracji - wierzyciela, na mocy postanowień przewidzianych w ustępie 7, w terminie dwóch miesięcy, ale w terminie trzech miesięcy.

Artykuł RE X

Opłaty za przewóz lotniczy

1. Afganistan, Arabia Saudyjska, Argentyna, Australia, Bahamy, Bangladesz, Brazylia, Boliwia, Kanada, Republika Zielonego Przylądka, Chile, Chińska Republika Ludowa, Kolumbia, Kongo, Kuba, Salwador, Egipt, Ekwador, Gabon, Gujana, Honduras, Indie, Indonezja, Iran, Libia, Kazachstan, Meksyk, Mongolia, Mozambik, Myanmar, Nowa Zelandia, Pakistan, Paragwaj, Peru, Filipiny, Rumunia, Federacja Rosyjska, Wyspy Salomona, Sudan, Czad, Tajlandia, Turcja, Wenezuela, Wietnam, Jemen i Zambia mają prawo do zwrócenia im dodatkowych wydatków spowodowanych przewozem lotniczym paczek lotniczych pochodzących z zagranicy wewnątrz ich kraju. Opłaty za przewóz lotniczy będą jednakowe dla wszystkich odsyłek pochodzących z zagranicy, bez względu na to czy paczki lotnicze będą czy nie będą dalej kierowane drogą lotniczą.

Artykuł RE XI

Paczki zatrzymane z urzędu

1. W odstępstwie od postanowień artykułu RE 305, administracja pocztowa Kanady nie jest zobowiązana sporządzać zawiadomienia o sprawdzeniu CP 78 dotyczącego paczek zatrzymanych z urzędu w jej służbach.

Niniejszy Protokół będzie miał tę samą moc i to samo znaczenie, jak gdyby jego postanowienia były zamieszczone w samym tekście Regulaminu, którego dotyczy.

Sporządzono w Bernie, dnia 1 grudnia 1999 roku

Za zgodność tłumaczenia z oryginałem:

Final Protocol to the Parcel Post Regulations

SPIS FORMULARZY 

Numer	Nazwa lub rodzaj formularza	Odniesienie do artykułu	Wersja polska	Wersja angielska
CP 71	Adres pomocniczy	RE 109.1	grafika	grafika
CP 72	Formularz - plik. Deklaracja celna/Adres pomocniczy	RE 109.1	grafika	grafika
CP 73	Nalepka na paczkę, z numerem paczki i nazwą urzędu	RE 111.1	grafika	grafika
CP 74	Nalepka "V" dla paczek z podaną wartością	RE 201.5.1.	grafika	grafika
CP 75	Rachunek zbiorczy. Wykazy (formularze CP 93 i CP 94)	RE 205.4.3.	grafika	grafika
CP 77	Wykaz opłat	RE 306.9.	grafika	grafika
CP 78	Zawiadomienie o sprawdzeniu	RE 502.4.	grafika	grafika
CP 81	Tablica. Paczki lądowo-morskie	RE 601.1.	grafika	grafika
CP 82	Tablica. Paczki lotnicze	RE 601.1.	grafika	grafika
CP 83	Chorągiewka paczkowej odsyłki lądowo-morskiej	RE 603.2.	grafika	grafika
CP 84	Chorągiewka paczkowej odsyłki lotniczej	RE 603.2.	grafika	grafika
CP 85	Chorągiewka paczkowej odsyłki S.A.L.	RE 603.2.	grafika	grafika
CP 86	Karta paczkowa. Paczki lądowo-morskie i S.A.L.	RE 604.1.	grafika	grafika
CP 87	Lotnicza karta paczkowa. Paczki lotnicze	RE 604.1.	grafika	grafika
CP 88	Specjalna karta paczkowa. Zaliczanie udziałów należnych za tranzyt paczek	RE 604.11.	grafika	grafika
CP 91	Koperta do przesyłania adresu pomocniczego, dokumentów celnych itp.	RE 606.3	grafika	grafika
CP 92	Koperta do przesyłania adresu pomocniczego, dokumentów celnych itp.	RE 606.3.	grafika	grafika
CP 93	Wykaz należnych sum. Paczki lądowo-morskie	RE 712.1.1.	grafika	grafika
CP 94	Wykaz należnych sum. Paczki lotnicze	RE 712.1.2.	grafika	grafika
CP 95	Nalepka "Pobranie"	RE 202.2.2.1.	grafika	grafika

REGULAMIN POROZUMIENIA DOTYCZĄCEGO POCZTOWYCH USŁUG PŁATNICZYCH 

Spis treści

Rozdział I

Postanowienia wstępne

Art.

RE 201 Formularze do użytku klientów

Rozdział II

Składanie zleceń

RE 301 Wystawianie przekazów wymienianych drogą pocztową

RE 302 Wystawianie przekazów wymienianych drogą telekomunikacyjną

RE 303 Napisy zabronione lub dozwolone

RE 304 Określenie kwoty

RE 305 Polecenie z urzędu

RE 306 Przekazy adresowane na "poste restante" lub do osób przebywających w hotelach lub pensjonatach

RE 307 Pokwitowanie

RE 308 Usługi specjalne

RE 309 Wycofanie

RE 310 Wystawianie zawiadomienia o dokonaniu przelewu

RE 311 Wystawianie przelewów teleksowych

RE 312 Wysokość przekazywanych kwot

RE 401 Opłata za telegraficzne przekazy i polecenia wypłaty

Rozdział III

Przekazywanie zleceń wypłaty

RE 501 Przesyłanie przekazów

RE 502 Wykaz przelewów

RE 503 Odpisywanie kwoty przelewów z łącznikowego bieżącego rachunku pocztowego

Rozdział IV

Opracowywanie w kraju wypłaty i reklamacje

RE 601 Kwota do wypłaty

RE 602 Wypłacanie przekazów

RE 603 Wpisywanie przekazów

RE 604 Wypłacanie przekazów telegraficznych

RE 605 Przedłużenie termniu ważności

RE 606 Doręczanie przez umyślnego posłańca

RE 607 Przelanie prawa własności (indos)

RE 608 Przekazy nie wypłacone

RE 609 Kopia międzynarodowego przekazu pocztowego

RE 610 Postępowanie z przekazami nieprawidłowymi

RE 611 Postępowanie z nieprawidłowymi przekazami telegraficznymi

RE 612 Przekazy przedawnione

RE 613 Przekazy mylnie skierowane, zagubione lub zniszczone po wypłacie

RE 614 Niewykonanie przelewu

RE 615 Weryfikacja przesyłek i postępowanie z przelewami nieprawidłowymi

RE 616 Postanowienia ogólne dotyczące postępowania z przelewami teleksowymi

RE 617 Odpisywanie przelewów teleksowych od bieżącego konta łącznikowego

RE 618 Postępowanie z przelewami teleksowymi po ich wpłynięciu

RE 619 Postępowanie z nieprawidłowościami dotyczącymi przelewów teleksowych

RE 701 Postępowanie z reklamacjami dotyczącymi przekazów

RE 702 Postępowanie z reklamacjami dotyczącymi przelewów

RE 801 Określenie odpowiedzialności

RE 802 Wypłata należnych kwot. Zwrot kwot

RE 803 Termin wypłaty

RE 804 Zwrot kwot administracji interweniującej. Odsetki za zwłokę

Rozdział V

Rozliczenia, konta łącznikowe

RE 901 Sposoby wynagradzania administracji wypłacającej

RE 1001 Zasilanie bieżącego łącznikowego rachunku pocztowego. Odsetki za zwłokę

RE 1002 Funkcjonowanie łącznikowego bieżącego rachunku pocztowego

RE 1003 Urzędy wymiany

RE 1004 Sporządzanie miesięcznych rachunków za przekazy

RE 1005 Sporządzanie rachunków miesięcznych za przekazy przekazywane drogą telegraficzną

RE 1006 Sporządzanie rachunku ogólnego

RE 1007 Regulowanie rachunków. Sposoby i terminy płatności

RE 1008 Zaliczki

Rozdział VI

Postczeki

RE 1101 Przedstawianie postczeków w okienku wypłaty

RE 1102 Warunki wypłaty

RE 1103 Zwrot wypłaconych postczeków służbie czeków pocztowych pochodzenia

RE 1104 Zastępcze blankiety postczeków zagubionych po wypłacie

Rozdział VII

Sieć POSTNET

RE 1201 Sekretariat POSTNET

RE 1202 Specyfikacje techniczne wykorzystywania sieci POSTNET

RE 1203 Procedury rozliczeniowe

Rozdział VIII

Przesyłki za pobraniem

RE 1301 Formularz

RE 1302 Określenie kwoty

RE 1303 Przesyłanie pieniędzy i doręczanie ich odbiorcy

RE 1304 Koszty związane z przesyłaniem pieniędzy

RE 1305 Postępowanie z reklamacjami dotyczącymi przekazów pobraniowych

RE 1306 Odpowiedzialność

RE 1307 Sporządzanie rachunków

RE 1308 Inne postanowienia

Rozdział IX

Postanowienia różne

Rozdział X

Postanowienia końcowe

RE 1501 Stosowanie Regulaminu dotyczącego poczty listowej

RE 1502 Informacje przekazywane przez administracje

RE 1503 Wejście w życie i okres obowiązywania Porozumienia

Protokół końcowy Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych

Regulamin Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych 

Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych), zgodnie z artykułem 22 ustęp 5 Konwencji Światowego Związku Pocztowego, sporządzonej w Wiedniu w dniu 10 lipca 1964 roku, przyjęła następujące środki w celu zapewnienia wykonania Regulaminu pocztowych usług płatniczych.

Rozdział  1

Postanowienia wstępne

Artykuł RE 201

Formularze do użytku klientów

1. W celu realizacji postanowień artykułu RE 1310 ustęp 3 Regulaminu dotyczącego poczty listowej, następujące formularze uznane są za formularze przeznaczone do użytku publicznego:

TFP 1 (Międzynarodowy przekaz pocztowy),

TFP 2 (Potwierdzenie przelewu),

TFP 3 (Międzynarodowy przekaz pobraniowy),

TFP 4 (Postczek),

TFP 5 (Karta gwarancyjna postczeku),

TFP 6 (Reklamacja/Żądanie wycofania),

TFP 7 (Reklamacja lub żądanie anulowania - Polecenie przelewu),

TFP 8 (Reklamacja - Kwota pobrania nie przekazana odbiorcy).

2. Formularze służby krajowej lub formularze o charakterze krajowym zgodne z zastosowaniem bankowym używane jako potwierdzenie przelewu na warunkach określonych w artykule RE 307 ustęp 1 nie podlegają postanowieniom artykułu RE 1310 ustęp 3 Regulaminu dotyczącego poczty listowej.

3. Przekazy są sporządzane na formularzu zgodnym ze wzorem TFP 1.

4. Postczeki są sporządzane na formularzu papierowym zgodnie ze wzorem TFP. Wskazówki figurujące na postczeku są wpisywane w języku lub językach kraju wystawienia.

5. Karta gwarancyjna postczeku powinna być zgodna ze wzorem TFP 5.

6. Charakterystyki techniczne formularzy TFP 4 i TFP 5 oraz wszelkie informacje dotyczące ich wykorzystania są zdeponowane w Biurze Międzynarodowym.

Wersja angielska

Rozdział  II

Składanie zleceń

Artykuł RE 301

Wystawianie przekazów wymienianych drogą pocztową

1. Przekazy wypełnia się alfabetem łacińskim i cyframi arabskimi, bez przekreśleń, zdrapań i poprawek, nawet potwierdzonych. Wpisów dokonuje się ręcznie, o ile to możliwe, literami drukowanymi lub maszynowo. Wpisy dokonywane ołówkiem są niedozwolone.

2. Jeżeli przekazy są wystawiane sposobem mechanicznym, to nie jest konieczny odręczny podpis urzędnika ani oznaczenie cyfrowe, które może go zastąpić.

3. Adres przekazu powinien być wpisany w taki sposób, by wyraźnie był określony odbiorca; adresy skrócone i adresy telegraficzne są niedopuszczalne.

Artykuł RE 302

Wystawianie przekazów wymienianych drogą telegraficzną

1. Dla każdego przekazu telegraficznego urząd pocztowy wystawiający przekaz sporządza telegram przekazowy wysyłany bezpośrednio do urzędu pocztowego wypłaty lub, w zależności od przypadku, do centrum czeków pocztowych prowadzącego bieżący rachunek pocztowy odbiorcy. Jednak, jeśli zostało zawarte porozumienie między zainteresowanymi administracjami, administracja wystawiająca przekaz powinna wysłać przekaz telegraficzny do urzędu wymiany kraju wypłaty. Taka możliwość jest dopuszczalna wyłącznie po zawarciu porozumienia przez zainteresowane administracje. Telegramy przekazowe są redagowane w języku francuskim, o ile nie ma specjalnego porozumienia, i sporządzane niezmiennie według następującego porządku:

1.1 Część "Adres" zawiera:

1.1.1 oznaczenia POSTFIN (w razie potrzeby poprzedzone wskazówką służby telegraficznej URGENT - PILNE - lub innymi wskazówkami służby telegraficznej;

1.1.2 wskazówkę służby pocztowej, jeśli zachodzi taka potrzeba;

1.1.3 nazwę urzędu wypłacającego, urzędu czeków pocztowych lub urzędu wymiany przeznaczenia;

1.2 Część "Tekst" zawiera:

1.2.1 słowo MANDAT (PRZEKAZ) i następujący po nim numer wystawienia;

1.2.2 nazwę wystawiającego urzędu pocztowego, jego charakterystyczny numer, jeśli taki jest, oraz nazwę kraju nadania;

1.2.3 nazwisko nadawcy;

1.2.4 wysokość kwoty do wypłacenia lub wpisania na bieżące konto pocztowe odbiorcy;

1.2.5 dokładne określenie odbiorcy, miejscowości jego zamieszkania oraz, jeśli to możliwe, mieszkania w taki sposób, by uprawniony do odbioru pieniędzy był wyraźnie określony, a także, w zależności od przypadku, numer jego bieżącego rachunku pocztowego, poprzeczony skrótem CCP (compte courant postal - bieżący rachunek pocztowy).

1.2.6 korespondencję prywatną (w razie potrzeby).

2. Nazwisko rodowe nadawcy, nawet jeśli jest podane imię, powinno być poprzedzone słowami "Monsieur" ("Pan"), "Madame" ("Pani") lub "Mademoiselle" ("Panna"), chyba że ta wskazówka byłaby zbędnym powtórzeniem w przypadku, gdy podane są: godność, tytuł, funkcja lub zawód, pozwalające wyraźnie określić odbiorcę; nie wolno oznaczać skrótem lub słowem umownym ani nadawcy, ani odbiorcy.

3. Jeżeli ten sam nadawca przesyła jednocześnie kilka przekazów telegraficznych pod adresem tego samego odbiorcy, można wysłać tylko jeden telegram przekazowy, o ile administracja kraju wypłaty zgadza się na to. W takim przypadku numer wystawienia podaje się w następujący sposób: "Mandats 201 - 203" ("Przekazy 201 - 203), a suma globalna do wypłaty obejmuje kwoty poszczególnych przekazów.

4. Nazwę miejsca zamieszkania odbiorcy można pominąć, jeśli jest taka sama jak nazwa miejsca siedziby urzędu w języku kraju przeznaczenia) powinny figurować w tekście telegramu przekazowego, tuż po określeniu odbiorcy.

5. Kwotę przekazu określa się w następujący sposób: liczba całkowita jednostek monetarnych cyframi, a następnie słownie, nazwa jednostki monetarnej w skrócie, zgodnie z międzynarodową normą ISO 4217 i, w razie potrzeby, ułamek jednostki cyframi. Kwota pisana słownie może być wyrażona nazwami cyfr pisanymi oddzielnie, cyfra po cyfrze.

6. Jeżeli administracje zgadzają się wykorzystywać do przesyłania przekazów telegraficznych inny środek telekomunikacyjny niż telegraf, to określają sposoby jego stosowania.

Artykuł RE 303

Napisy zabronione lub dozwolone

1. Przekazy służbowe powinny być oznaczone na pierwszej stronie wzmianką "Service de poste" ("Służba pocztowa") lub analogiczną.

2. Odwrotna strona blankietu (kuponu) lub określona część przedniej jego strony może być wykorzystana do wpisywania korespondencji osobistej przeznaczonej dla odbiorcy przekazu.

3. Niedozwolone jest wpisywanie do przekazu innych treści, niż te, które stanowią tekst formularza, z wyjątkiem wskazówek służbowych takich, jak "Service des postes" ("Służba pocztowa"), "Ne payer qu' en main propre" ("Wypłacić tylko do rąk własnych"), "Avis de paiement" ("Zawiadomienie o wypłacie"), "Avis d'inscription" ("Zawiadomienie o wpisaniu"), "Par avion" ("Poczta lotnicza"), "Par expres" ("Doręczyć przez umyślnego posłańca"), "Duplicata" ("Kopia"), "Mandat complémentaire" ("Przekaz uzupełniający").

Artykuł RE 304

Określenie kwoty

1. Kwota przekazów i nazwa jednostki monetarnej powinny być określone słownie w języku wskazanym przez administrację nadania. Kwota podana słownie może być wyrażona nazwami cyfr pisanymi oddzielnie, cyfra po cyfrze, a nazwa waluty podana w skrócie, zgodnie z międzynarodową normą ISO 4217. Kwota jest również wyrażona cyframi i, jeśli jest to konieczne, wraz ze skrótem nazwy jednostki monetarnej zgodnym z międzynarodową normą ISO 4217. W przypadku cyfrowego określenia kwoty, ułamki jednostki monetarnej wyrażane są za pomocą dwóch (lub trzech) cyfr, w tym również zer, odpowiadających częściom dziesiętnym, setnym (i tysięcznym). W przypadku słownego określenia kwoty powtarzanie słowne ułamków nie jest konieczne, mogą być one wyrażone cyframi po liczbie jednostek monetarnych.

Artykuł RE 305

Polecenie z urzędu

1. Administracje mogą uzgodnić między sobą wartość kwoty, powyżej której wystawiane przez nie przekazy podlegają poleceniu z urzędu.

Artykuł RE 306

Przekazy adresowane na "Poste restante" lub do osób przebywających w hotelach lub pensjonatach

1. W przypadku przekazów adresowanych na "poste restante" lub do osób przebywających okresowo w hotelach, pensjonatach lub innych publicznych miejscach pobytu, administracje uzgadniają między sobą wartość kwoty przekazów, powyżej której przekazy te podlegają bądź poleceniu z urzędu, bądź przesłaniu drogą telekomunikacyjną.

Artykuł RE 307

Pokwitowanie

1. Z chwilą wpłacenia pieniędzy nadawca może otrzymać bezpłatnie pokwitowanie.

Artykuł RE 308

Usługi specjalne

1. Zawiadomienie o wypłacie

1.1 Nadawca przekazu może żądać powiadomienia go o dokonanej wypłacie. Ponadto, w stosunkach między krajami, których administracje uzgodniły to między sobą, nadawca przekazu przelewowego może żądać przesłania mu zawiadomienia o wpisaniu kwoty na dobro rachunku odbiorcy. W takim przypadku do zawiadomienia o wpisaniu dołącza się formularz zgodny ze wzorem CN 07. Przekazy oraz polecenia przelewu z potwierdzeniem wypłaty lub wpisu powinny być oznaczone na przedniej stronie bardzo wyraźną odpowiednią wzmianką "Avis de paiement" ("Zawiadomienie o wypłacie") lub "Avis d'inscription" ("Zawiadomienie o wpisaniu").

1.2 Z wyjątkiem postanowień dotyczących maksymalnego limitu opłaty jaką można pobrać, do zawiadomień o wypłacie lub o wpisaniu mają zastosowanie postanowienia artykułu 18 ustęp 1 Konwencji.

2. Doręczenie przez umyślnego posłańca

2.1 Z zastrzeżeniem postanowień artykułu RE 606, nadawca może żądać, by z chwilą nadejścia przekazu umyślny posłaniec doręczył mu do domu odbiorcy pieniądze, przekaz lub zawiadomienie o jego nadejściu. W takim przypadku mają zastosowanie postanowienia artykułu 17 ustępy 1, 2, 4 i 5. Konwencji.

3. Wypłacanie do rąk własnych

3.1 W stosunkach między krajami dopuszczającymi wypłacanie do rąk własnych, nadawca przekazu, który ma być wypłacony odbiorcy gotówką, może żądać, by wypłata została dokonana bądź wyłącznie do rąk własnych i za osobistym potwierdzeniem odbiorcy, bądź, jeśli odbiorca nie jest osiągalny, specjalnemu pełnomocnikowi wyznaczonemu zgodnie z przepisami prawnymi obowiązującymi w kraju przeznaczenia. Nadawca żądający wypłaty przekazu do rąk własnych uiszcza specjalną opłatę. Przekaz przeznaczony do wypłaty powinien być oznaczony, na przedniej i tylnej stronie, bardzo wyraźną wzmianką "Ne payer qu'en main propre" ("Wypłacić tylko do rąk własnych").

Artykuł RE 309

Wycofanie

1. Nadawca przekazu lub przelewu może, zgodnie z warunkami określonymi w artykule 29 Konwencji, polecić go wycofać ze służby.

2. Każde żądanie wycofania kierowane drogą pocztową jest sporządzane na formularzu zgodnym ze wzorem TFP 6 w przypadku przekazów lub TFP 7 w przypadku przelewów.

3. Każde żądanie wycofania kierowane drogą telekomunikacyjną powinno być potwierdzone żądaniem pocztowym, wysłanym pierwszą pocztą. W tym przypadku na formularzach TFP 6 lub TFP 7 umieszcza się napis "Confirmation de la demande télégraphique du..." ("Potwierdzenie żądania telegraficznego z dnia...") i podkreśla kolorem czerwonym. Urząd przeznaczenia przekazu lub urząd wymiany przelewów zatrzymuje przekaz lub polecenie przelewu do czasu otrzymania tego potwierdzenia.

4. Administracja wypłacająca może jednak, na własną odpowiedzialność, nadać bieg żądaniu wycofania przesłanemu drogą telekomunikacyjną, nie czekając na potwierdzenie pocztowe.

Artykuł RE 310

Wystawianie zawiadomienia o wpisaniu

1. Każde polecenie przelewu przesyłane drogą pocztową jest potwierdzane zawiadomieniem o wpisaniu na dobro rachunku.

2. Zawiadomienie o wpisaniu sporządza się na formularzu zgodnym ze wzorem TFP 2. Jednak każda administracja może stosować formularze, używane w swoich służbach krajowych dostosowanych do potrzeb wewnętrznych zgodnych z zasadami bankowymi.

3. Do zawiadomień o wpisaniu mają zastosowanie, przez analogię, postanowienia artykułu RE 303 ustęp 2.

4. Jeśli wystawca przelewu określił kwotę przelewu w walucie kraju nadania, urząd otrzymujący polecenie przelewu - lub urząd wymiany, któremu ten urząd podlega - dokonuje przeliczenia i wpisuje na zawiadomieniu kwotę przekazu w walucie kraju wypłacającego. Kwota ta powinna być poprzedzona skrótem nazwy jednostki monetarnej, zgodnym z międzynarodową normą INO 4217.

5. Wszelkie wpisy do formularza powinny być dokonywane maszynowo. Wpis dotyczący kwoty dokonywany jest oryginalnym przyborym do pisania i nie może być ani skreślany, ani podkreślany, ani zdrapywany, nawet jeśli te czynności są potwierdzone podpisem.

6. Zawiadomienia o wpisaniu są stemplowane datownikiem czekowego centrum nadania.

Artykuł RE 311

Wystawianie przelewów teleksowych

1. Przelewy teleksowe są podstawą do wysłania informacji teleksowej między urzędami wymiany.

2. Przelew teleksowy wystawiany jest w języku francuskim, jeśli nie uzgodniono inaczej, i sporządzany jest niezmiennie w następującej kolejności:

2.1 dane; data i godzina wysłania

2.2 służbowe wskazówki (wpisy) pocztowe, w razie potrzeby ("Avis d'inscription": - "Zawiadomienie o wpisaniu", itp.);

2.3 słowo "Virement" ("Przelew"), wraz z numerem kodu;

2.4 nazwisko lub określenie nadawcy;

2.5 numer rachunku, z którego dokonano odpisu, następnie numer centrum czekowego prowadzącego rachunek nadawcy;

2.6 kwota jaką należy odpisać, wyrażona w następujący sposób: pełna liczba jednostek monetarnych cyframi, nazwa jednostki monetarnej i, w razie potrzeby, ułamek jednostki monetarnej;

2.7 nazwisko i określenie odbiorcy;

2.8 numer konta, na które należy dokonać wpisu, następnie numer pocztowego centrum czeków prowadzącego rachunek odbiorcy;

2.9 korespondencja osobista;

2.10 sprawdzenie danych faksu.

Artykuł RE 312

Wysokość przekazywanych kwot

1. Wysokość przekazywanych kwot jest nieograniczona. Niemniej, każda administracja ma prawo ograniczenia kwoty transferu pieniędzy jakiego każdy nadawca może dokonać w jednym dniu lub w określonym czasie.

Artykuł RE 401

Opłata za przekazy telegraficzne i telegraficzne polecenia wypłaty

1. Oprócz opłaty pocztowej nadawca telegraficznego przekazu lub telegraficznego polecenia wypłaty uiszcza także opłatę telegraficzną, w tym ewentualnie opłatę za korespondencję osobistą przeznaczoną dla odbiorcy.

Wersja angielska

Rozdział  III

Przekazywanie zleceń wypłaty

Artykuł RE 501

Przesyłanie przekazów

1. Przesyłanie drogą pocztową

1.1 Przekazy są przesyłane najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) i, jeśli nie ma specjalnego porozumienia, bez koperty. Umieszcza się je w odsyłkach zgodnie ze sposobem opisanym w artykule RE 808 ustępy 2 do 8 lub w artykule RE 811 ustęp 11 Regulaminu dotyczącego poczty listowej, w zależności od tego czy są polecone z urzędu, czy też nie. Administracje mogą uzgodnić, że postanowienia artykułu RE 808 ustęp 2 Regulaminu dotyczącego poczty listowej nie mają zastosowania do przekazów podlegających poleceniu z urzędu.

2. Przesyłanie drogą teleksową

2.1 Wymiana przekazów wysyłanych drogą teleksową odbywa się za pośrednictwem wyznaczonych przez administracje u rzędów wymiany.

2.2 Wymiana jest zabezpieczona systemem kodowym.

2.3 Każdy przekaz jest przesyłany oddzielnie, z zachowaniem następującej kolejności przesyłania informacji teleksowej:

2.3.1 służbowe wskazówki (wpisy) pocztowe ("avis de paiement" - Zawiadomienie o wypłacie, "Avis d'inscription" - Zawiadomienie o wpisaniu, "Paiement en main propre" - Wypłata do rąk własnych), jeśli zachodzi taka potrzeba;

2.3.2 słowo "Mandat" ("Przekaz"), następnie numer wystawienia i międzynarodowy symbol ISO nazwy kraju wystawienia;

2.3.3 nazwa urzędu wystawienia, poprzedzona jego charakterystycznym kodem;

2.3.4 nazwisko i adres nadawcy;

2.3.5 kwota do wypłaty, podana w następujący sposób: całkowita liczba jednostek monetarnych cyframi, następnie słownie, nazwa waluty skrótem, zgodnie z normą międzynarodową ISO 4217 i, w razie potrzeby, ułamek jednostki cyframi; kwota pisana słownie może być wyrażona nazwami cyfr, pisanymi oddzielnie cyfra po cyfrze;

2.3.6 nazwisko, imię i pełny adres lub numer bieżącego konta pocztowego odbiorcy;

2.3.7 numer transakcji międzynarodowej;

2.3.8 kod informacji, zgodnie z dwustronnymi ustaleniami.

3. Przesyłanie przekazów telegraficznych

3.1 Przekazy telegraficzne są przesyłane bezpośrednio przez urząd pocztowy nadania do urzędu pocztowego wypłaty, bez pośrednictwa urzędów wymiany. Jednak, jeśli zainteresowane administracje zawarły między sobą porozumienie, administracja nadania powinna wysłać przekaz telegraficzny do urzędu wymiany kraju wypłaty.

4. Przesyłanie innymi systemami telekomunikacyjnymi

4.1 Administracje mogą uzgodnić między sobą, że będą stosowały inny system telekomunikacyjny, pod warunkiem, że upewnią się, iż są przestrzegane wszystkie niezbędne środki ostrożności.

5. Przesyłanie elektroniczne za pośrednictwem sieci POST*Net

5.1 Przekazy są przesyłane drogą elektroniczną za pośrednictwem POST*Net, telekomunikacyjnej sieci Światowego Związku Pocztowego.

5.2 Dane dotyczące przekazów przesyłanych w sieci POST*Net są kierowane poprzez most bezpieczeństwa POST*Star(PSPS).

5.2.1 Dane dotyczące przekazów są przygotowywane do przyjęcia przez PSPS w formie specyficznego zbioru (pliku) zgodnego z charakterystykami ustalonymi dla informacji MONORD, normą informacji EDI Światowego Związku Pocztowego przyjętą dla przesyłania danych figurujących na przekazach.

5.2.2. Informacje dotyczące postępowania z przekazami oraz ich doręczenia są odsyłane do administracji, które wystawiły międzynarodowe przekazy pocztowe w formie specyficznego pliku zgodnie z charakterystykami ustalonymi dla informacji RESORD, normy informacji EDI Światowego Związku Pocztowego przyjętej dla przesyłania danych dotyczących etapu kierowania międzynarodowych przekazów pocztowych. Odsyłanie danych RESORD przez użytkowników sieci POST*Net jest obowiązkowe.

5.2.3 Przesyłanie odbywa się w zasadzie raz dziennie.

Artykuł RE 502

Wykazy przelewów

1. Przelewy są przekazywane przez administrację pochodzenia do administracji przeznaczenia za pomocą wykazów.

2. Wykazy przelewów są sporządzane przez urzędy wymiany na formularzach zgodnych ze wzorem SFP 5. Administracje mogą uzgodnić, że nie będą wypełniały kolumny 3 formularza. Na każdym wykazie należy odcisnąć pieczęć urzędu, który go sporządza.

3. Przelewy mogą być przekazywane za pośrednictwem sieci elektronicznej. Administracje powinny wówczas stosować się do postanowień przewidzianych w szczególnych porozumieniach dotyczących funkcjonowania takiej sieci.

4. Kwota ogólna każdego z wykazów przewidzianych w artykule RE 502 ustęp 1 przeznaczonych do tego samego urzędu wymiany jest przenoszona na wykaz zbiorczy sporządzany w dwóch egzemplarzach, zgodnie ze wzorem SFP 6, na którym kwota ogólna zapisywana jest słownie lub drukowana cyframi.

5. Na każdy wykaz przelewów nanoszony jest numer wpisu do wykazu zbiorczego.

6. Na wykazach zbiorczych umieszcza się odcisk stempla urzędu, który je sporządził i składa się podpis funkcjonariusza lub funkcjonariuszy do tego upoważnionych. Każdy z tych wykazów otrzymuje kolejny numer, którego kolejność rozpoczyna się na nowo każdego miesiąca dla każdego urzędu wymiany przeznaczenia.

7. Wykaz zbiorczy przesyła się w dwóch egzemplarzach.

8. Wykazy zbiorcze, wykazy oraz zawiadomienia o przelewach są zbierane i wysyłane raz dziennie w dniu roboczym, jako wolne od opłat, do urzędu wymiany kraju przeznaczenia najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską); przesyłki te mogą być nadane jako polecone. Administracje mogą także uzgodnić, że do przesyłania wykazów będą wykorzystywać środki elektroniczne, takie jak na przykład teletransmisja danych.

Artykuł RE 503

Odpisywanie kwoty przelewów z bieżącego łącznikowego rachunku pocztowego

1. Po weryfikacji wykazów SFP 5 i wykazów zbiorczych SFP 6 ogólną kwotę otrzymanych poleceń przelewów potrąca się z bieżącego łącznikowego konta pocztowego otwartego dla administracji wystawiającej przelewy.

2. Jeden egzemplarz wykazu zbiorczego SFP 6 z odciśniętym datownikiem służby czeków pocztowych kraju przeznaczenia jest dołączany do wyciągu z rachunku dziennego, który wysyłany jest jeszcze tego samego dnia do administracji posiadającej bieżące łącznikowe konto pocztowe, z którego dokonano odpisu.

Wersja angielska

Rozdział  IV

Postępowanie w kraju wypłaty i reklamacje

Artykuł RE 601

Kwota do wypłaty

1. Po powiadomienu zainteresowanych administracji, administracja wypłacająca lub administracja przeznaczenia, przy wpisywaniu kwoty na dobro rachunku odbiorcy, może, o ile wymagają tego jej przepisy wewnętrzne, bądź pominąć ułamki kwoty, bądź zaokrąglić sumę do najbliższej dziesiętnej części.

Artykuł RE 602

Wypłacanie przekazów

1. Kwota przekazów wypłacana jest odbiorcy w oficjalnej walucie kraju wypłaty. Może być także wypłacona w każdej innej walucie, zgodnie z porozumieniem zawartym między właściwymi administracjami.

2. Wypłata może nastąpić, w sposób prawomocny, poprzez dokonanie przelewu na bieżący rachunek pocztowy, zgodnie z zasadami stosowanymi przez administrację wypłaty.

3. Do przekazów przesyłanych teleksem mają zastosowanie, przez analogię, postanowienia artykułu RE 604.

4. Zawiadomienie o dokonaniu wypłaty sporządzone przez urząd wypłacający na formularzu CN 7, przewidzianym w artykule RE 406 ustęp 1.2 Regulaminu dotyczącego poczty listowej, wysyła się bezpośrednio do nadawcy przekazu. Jednakże, administracje, których przepisy nie dopuszczają stosowania formularzy dostarczonych przez administracje wystawiające zawiadomienie, mogą sporządzać zawiadomienie o wypłacie na swoich własnych formularzach.

5. Jeśli ten sam nadawca wystawia na rzecz tego samego odbiorcy, tego samego dnia przekazy, których ogólna kwota przekracza maksimum przyjęte przez administrację wypłacającą, ta ostatnia ma prawo do stopniowego wypłacania przekazów w taki sposób, by kwota wypłacana odbiorcy w jednym dniu nie przekraczała owego maksimum.

Artykuł RE 603

Wpisywanie przekazów

1. Telegramy przekazowe

1.1 Telegramy przekazowe powinny być wpisywane do właściwego formularza lub do formularza TFP 1, którego treść ulega zmianie w następujący sposób:

1.1.1 nazwa kraju wypłaty zostaje zastąpiona nazwą kraju wystawienia,

1.1.2 wzmianka "Mandat de poste international" ("Przekaz pocztowy") jest uzupełniona słowem "télégraphique" ("telegraficzny").

1.2 Stosowany formularz nabiera autentyczności po umieszczeniu na nim stempla urzędu dokonującego wpisu.

2. Przekazy przekazywane teleksem lub innym systemem telekomunikacyjnym

2.1 Urzędy wymiany wpisują przekazy przesyłane teleksem lub innym systemem telekomunikacyjnym zgodnie z warunkami opisanymi w ustępie 1.1. Jednakże, w takim przypadku wzmiankę "Mandat de poste international" ("Międzynarodowy przekaz pocztowy") uzupełnia się słowem "télex" ("teleks") lub nazwą stosowanego systemu telekomunikacyjnego.

2.2 Międzynarodowy numer transakcji umieszcza się po numerze wystawienia przekazu, od którego jest oddzielony kreską ułamkową.

Artykuł RE 604

Wypłacanie przekazów telegraficznych

1. Przekazy telegraficzne wypłaca się po ich otrzymaniu.

2. Doręczanie przekazów telegraficznych odbywa się zawsze zgodnie z zasadami przewidzianymi w artykule RE 606.

3. Obowiązek wystawienia zawiadomienia o wypłaceniu przekazu spoczywa na urzędzie wypłacającym, który przesyła je do urzędu wystawiającego przekaz natychmiast po dokonaniu wypłaty.

Artykuł RE 605

Przedłużenie terminu ważności

1. Przedłużenie terminu ważności powinno być wpisane do przekazu.

Artykuł RE 606

Doręczanie przez umyślnego posłańca

1. Jeżeli nadawca zażądał wypłaty przez umyślnego posłańca, to administracja wypłaty ma możliwość doręczenia w ten sposób, jeśli jej przepisy wewnętrzne to przewidują albo pieniędzy, albo przekazu, albo zawiadomienia o nadejściu przekazu.

Artykuł RE 607

Przelanie prawa własności (indos)

1. Każdy kraj ma prawo umożliwić, drogą przelania prawa własności, dokonania na swoim terytorium, zmiany właściciela przekazów nadchodzących z innego kraju.

Artykuł RE 608

Przekazy nie wypłacone

1. Każdy przekaz, którego przyjęcia odmówiono, lub którego odbiorca jest nieznany lub wyjechał nie zostawiając swojego nowego adresu, jest natychmiast odsyłany do kraju nadania.

2. Każdy przekaz, o którego wypłacenie nie upomniano się w obowiązującym terminie ważności, jest odsyłany natychmiast po wygaśnięciu tego terminu i, jeśli przekaz został doręczony odbiorcy, po przedłożeniu go w urzędzie wypłaty. Przekazy telgraficzne, po wypłatę których nie zgłoszono się w terminie 30 dni, licząc od dnia nadejścia przekazu do urzędu wypłaty, powinny być odesłane w kopercie do urzędu nadania.

3. Każdy przekaz nie wypłacony z jakiegokolwiek powodu jest zwracany nadawcy.

4. Przekazy przesyłane drogą pocztową, które z jakiegokolwiek powodu nie mogą być wypłacone odbiorcy są odsyłane bezpośrednio do urzędu wystawienia; wcześniej jednak urząd wypłaty je rejestruje, oznacza stemplem lub nalepką, której zasady użycia są opisane w artykule RE 503 ustęp 4.2 Regulaminu dotyczącego poczty listowej.

Artykuł RE 609

Kopia międzynarodowego przekazu pocztowego

1. Każdy przekaz mylnie skierowany, zagubiony lub zniszczony przed wypłatą może być, na życzenie nadawcy lub odbiorcy, zastąpiony kopią wystawioną przez kraj wystawiający przekaz. Kopie przekazów powinny być oznaczone w górnej części przedniej strony bardzo wyraźną wzmianką "Duplicata" ("Kopia").

2. Jeśli nadawca i odbiorca żądają w tym samym czasie, jeden zwrotu przekazu, drugi jego wypłacenia, kopię sporządza się:

2.1 na rzecz nadawcy, jeśli jego żądanie zostało sformułowane przed doręczeniem odbiorcy przekazu lub zawiadomienia o jego nadejściu:

2.2 na rzecz odbiorcy, jeśli jego żądanie zostało sformułowane po doręczeniu przekazu lub zawiadomienia o jego nadejściu.

3. Przekaz uzupełniający jest wystawiany wówczas, gdy z powodu błędu w przeliczeniu popełnionym przez urząd wystawienia zachodzi konieczność dokonania uzupełniającej wypłaty odbiorcy. Takie przekazy powinny być oznaczone w górnej części przedniej strony bardzo wyraźną wzmianką "Mandat complémentaire" ("Przekaz uzupełniający").

4. Termin ważności kopii jest taki sam jak przekazu wystawionego tego samego dnia.

5. Przed doręczeniem kopii zastępującej mylnie skierowany, zagubiony lub zniszczony przekaz administracja wystawienia powinna się upewnić, w porozumieniu z administracją wypłaty, czy przekaz nie został ani wypłacony, ani zwrócony; należy podjąć także wszelkie środki ostrożności, by taki przekaz nie został wypłacony w przyszłości.

6. Jako dowód swego żądania zwrotu przekazu, nadawca powinien przedłożyć pokwitowanie nadania mylnie skierowanego, zagubionego lub zniszczonego przekazu.

7. Jeśli administracja wypłaty oświadcza, że nie otrzymała przekazu, administracja nadania może wystawić kopię, pod warunkiem, że sporny przekaz nie figuruje w żadnym z rachunków miesięcznych odnoszących się do terminu ważności przekazu; jednakże, jeśli administracja wypłaty nie prześle żadnej odpowiedzi w terminie dwóch miesięcy, licząc od dnia złożenia reklamacji, przeznaczonego zgodnie z artykułem 37 Konwencji na uwzględnienie roszczeń osoby reklamującej i jeśli przekaz nie figuruje w żadnym z rachunków miesięcznych otrzymanych do chwili upłynięcia tego terminu, to administracja wystawienia ma prawo dokonać zwrotu pieniędzy. Zawiadomienie o tym przesyła się przesyłką poleconą do administracji wypłaty, a przekaz, od tej pory uznany za ostatecznie zaginiony, nie może być później wpisany do rachunku.

Artykuł RE 610

Postępowanie z przekazami nieprawidłowymi

1. Każdy przekaz wykazujący jedną z następujących nieprawidłowości zwraca się do urzędu wystawienia najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) w kopercie wraz z formularzem zgodnym ze wzorem SFP 1, w celu usunięcia usterek.

1.1 niedokładne, niewystarczające, nasuwające wątpliwości lub pominięte nazwisko lub adres odbiorcy, mylnie podany numer bieżącego konta pocztowego lub jego brak;

1.2 różnice w kwotach lub ich brak;

1.3 przekroczenie maksymalnej kwoty uzgodnionej między zainteresowanymi administracjami;

1.4 przekreślenia lub poprawki we wpisach;

1.5 brak stempla, podpisu na przekazach nie wystawianych mechanicznie lub innych oznaczeń służbowych;

1.6 podanie kwoty do wypłaty w innej walucie niż dopuszczalna lub pominięcie oznaczenia jednostki monetarnej;

1.7 widoczny błąd w relacji między walutą kraju nadania i walutą kraju wypłaty; błąd, do którego korekty urząd wypłaty nie jest zobowiązany;

1.8 użycie nieprzepisowego formularza;

1.9 brak polecenia z urzędu lub niewykorzystanie drogi telekomunikacyjnej, jeśli takie postanowienia były przewidziane w stosowaniu artykułów RE 305 i RE 306.

2. Niemniej, w przypadku nieprawidłowości popełnionych przez nadawcę lub takich, które wydają się być popełnione przez niego, administracja wypłaty może, w odpowiednim przypadku, po powiadomieniu o tym odbiorcy, zezwolić mu na zgłoszenie żądania usunięcia nieprawidłowości. Żądanie to można przekazać drogą lotniczą lub telegraficzną na koszt odbiorcy. Opłaty te zwraca się odbiorcy, jeśli ustali się, że pomyłka powstała z winy służby pocztowej.

3. Jednakże administracja wypłaty może, na własną odpowiedzialność, dokonać sprostowania z urzędu błędów mniejszej wagi. Sprostowanie to wpisuje się kolorem czerwonym i uzupełnia podpisem urzędnika.

4. Jeżeli sprostowanie nieprawidłowości kieruje się drogą telegraficzną, to nieprawidłowy przekaz przechowuje się w urzędzie wypłaty, który przystępuje do usuwania nieprawidłowości z chwilą otrzymania telegramu prostującego. Telegram ten dołącza się do przekazu.

5. Po otrzymaniu żądania sprostowania drogą lotniczą lub telegraficzną, urząd nadania sprawdza czy nieprawidłowość powstała z winy służby. Jeśli tak, to natychmiast dokonuje sprostowania nieprawidłowości drogą lotniczą lub telegraficzną. W przeciwnym przypadku zawiadamia nadawcę, który jest wówczas upoważniony do sprostowania nieprawidłowości drogą lotniczą lub telegraficzną na własny koszt.

6. Jeśli, po upływie 30 dni, nadawca nie nadał toku żądaniu sprostowania przekazu przesłanego na formularzu SFP 1, to przekaz jest uważany za niewypłacony. Powyższy formularz, opatrzony odpowiednią adnotacją, jest odsyłany do urzędu przeznaczenia najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

Artykuł RE 611

Postępowanie z nieprawidłowymi przekazami telegraficznymi

1. W każdym przypadku, gdy przekaz telegraficzny, którego doręczenie odbiorcy jest niemożliwe z powodu niekompletnego lub niewłaściwego adresu lub też z innego powodu, niezawinionego przez nadawcę, do urzędu nadania przesyła się telegraficzną notę służbową informującą o przyczynie nie doręczenia.

2. Po otrzymaniu żądania sprostowania przesłanego telegraficzną notą służbową, urząd wystawienia postępuje zgodnie z postanowieniami artykułu RE 610 ustępy 5 i 6 .

3. Każdy przekaz telegraficzny, którego nieprawidłowość nie została sprostowana w normalnym terminie drogą lotniczą lub telegraficzną, podlega sprostowaniu w sposób przewidziany dla wykazów.

Artykuł RE 612

Przekazy przedawnione

1. Wpłacone kwoty w celu nadania przekazów, które nie były reklamowane przed terminem przedawnienia, ostatecznie przechodzą na własność administracji kraju wystawienia. Termin przedawnienia ustala się zgodnie z ustawodawstwem tegoż kraju.

Artykuł RE 613

Przekazy mylnie skierowane, zagubione lub zniszczone po wypłacie

1. Każdy przekaz mylnie skierowany, zagubiony lub zniszczony po wypłacie może być zastąpiony innym dokumentem przez administrację wypłaty wystawionym na formularzu TFP 1. Formularz ten powinien mieć takie same wpisy jak oryginalny przekaz i powinien być oznaczony wzmianką "Przekaz wystawiono zamiast przekazu mylnie skierowanego (zagubionego lub zniszczonego) po wypłacie" oraz ostemplowany datownikiem.

2. Oświadczenie odbiorcy potwierdzające otrzymanie pieniędzy powinno być wpisane na odwrotnej stronie przekazu zastępczego. Wyjątkowo, oświadczenie to może być sformułowane na oddzielnej kartce, załączonej do przekazu jako dowód. To oświadczenie zastępuje pierwotne pokwitowanie.

3. Jeśli nie ma możliwości zażądania od nadawcy takiego oświadczenia, na odwrotnej stronie przekazu zastępczego lub na oddzielnym potwierdzeniu dokonuje się wpisu z urzędu potwierdzającego, że kwota przekazu została istotnie wypłacona.

Artykuł RE 614

Niewykonanie przelewu

1. Kwota każdego przekazu, która z jakiegokolwiek powodu nie została przelana na dobro rachunku odbiorcy, jest z powrotem zapisywana na konto wystawcy.

2. Jeśli z jakiegokolwiek powodu przelew nie może być wpisany na dobro rachunku odbiorcy, wpisuje się go do formularza SFP 7, do którego się dołącza, w razie potrzeby, odpowiednie zawiadomienie o przelewie. Do formularza SFP 7 mogą być wpisane także inne nie wykonane przelewy.

3. Przelewy odrzucone wpisuje się do formularza SFP 7 kwotami wyrażonymi w walucie ich pierwszego przeznaczenia, tak jak zostały obliczone przez administrację wystawiającą przelewy.

4. Kwota ogólna formularza SFP 7 jest zaliczana na dobro bieżącego rachunku łącznikowego otwartego na rzecz administracji, która wystawiła odrzucone przelewy.

5. Formularz SFP 7 i zawiadomienia o przelewie stanowiące jego załączniki, dołącza się do wyciągu z rachunku dziennego towarzyszącego wykazowi zbiorczemu SFP 6, który jest w dniu operacji przesyłany administracji, której obciążono bieżący rachunek łącznikowy.

Artykuł RE 615

Weryfikacja przesyłek i postępowanie z przelewami nieprawidłowymi

1. Po otrzymaniu pakietu, zawierającego wykazy zbiorcze, wykazy i zawiadomienia o przelewach, urząd wymiany przeznaczenia przystępuje do weryfikacji przesyłki. Jeśli stwierdzi jakąkolwiek nieprawidłowość lub pominięcie, informuje o tym natychmiast, drogą telekomunikacyjną, urząd wymiany nadania, który powinien odpowiedzieć tą samą drogą a w razie konieczności, przesłać najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską) kopie brakujących dokumentów. W przypadku niemożności skorzystania z drogi telekomunikacyjnej, wymiany informacji dokonuje się za pomocą wykazu sprostowań zgodnym ze wzorem SFP 7.

2. Jeżeli nieprawidłowość polega na rozbieżności sum figurujących na zawiadomieniu o przelewie i w wykazie przelewów, to urząd wymiany przeznaczenia jest upoważniony do wykonania przelewu mniejszej sumy; w tym przypadku zawiadomienie o przelewie lub wykaz przelewów i wykaz zbiorczy poprawia się czerwonym atramentem, a zawiadomienie o korekcie przekazuje się do właściwego urzędu wymiany, na formularzu zgodnym ze wzorem SFP 7.

Artykuł RE 616

Postanowienia ogólne dotyczące postępowania z przelewami teleksowymi

1. Do przelewów teleksowych, we wszystkich przypadkach jakie nie zostały wyraźnie określone w poniższych artykułach RE 617 i RE 617, mają zastosowanie postanowienia dotyczące przelewów wymienianych drogą pocztową.

Artykuł RE 617

Odpisywanie przelewów teleksowych z bieżącego rachunku łącznikowego

1. Administracja przeznaczenia dokonuje natychmiastowego odpisu kwot przelewów teleksowych, w miarę ich napływu, z bieżącego rachunku łącznikowego otwartego dla administracji ich pochodzenia. Nie sporządza się ani wykazów SFP 5, ani wykazów zbiorczych SFP 6.

Artykuł RE 618

Postępowanie z przekazami przelewowymi po ich wpłynięciu

1. Dla każdego przelewu teleksowego centrum czeków pocztowych przeznaczenia sporządza, bez obciążania kosztami odbiorcy, zawiadomienie o nadejściu lub zawiadomienie o przelaniu ze służby krajowej lub zagranicznej. Jeśli w teleksie nie ma żadnej korespondencji osobistej, zawiadomienie o nadejściu lub zawiadomienie o przelewie można zastąpić zapiskiem na wyciągu z konta umożliwiającym identyfikację wystawcy przelewu.

Artykuł RE 619

Postępowanie z nieprawidłowościami dotyczącymi przelewów teleksowych

1. Przelewy teleksowe, które nie mogą być zrealizowane stanowią podstawę do wysłania do centrum czeków pocztowych nadania lub centrum czeków pocztowych administracji wystawienia, drogą telekomunikacyjną, zawiadomienia służbowego informującego o przyczynie niewykonania przelewu. Jeśli, po sprawdzeniu, urząd nadania lub urząd wymiany stwiedzą, że nieprawidłowość wynika z błędu służbowego, natychmiast ją usuwają za pomocą zawiadomienia służbowego przesłanego drogą telekomunikacyjną. W przeciwnym przypadku, nawiązuje się kontakt z wystawcą przelewu i dokonuje się sprostowania bezpłatnie, drogą pocztową lub na koszt wystawcy, drogą telekomunikacyjną.

2. Przelewy teleksowe, których nieprawidłowości nie zostały sprostowane we właściwym terminie są odrzucane zgodnie z postanowieniami artykułu RE 614 ustępy 2 do 5.

Artykuł RE 701

Postępowanie z reklamacjami dotyczącymi przekazów

1. Każdą reklamację dotyczącą przekazu sporządza się na formularzu TFP 6. Przesyła ją przeważnie urząd wystawienia bezpośrednio do urzędu wypłaty. Można wykorzystać tylko jeden formularz dla kilku przekazów wystawionych równocześnie na życzenie tego samego nadawcy i na rzecz tego samego odbiorcy. Reklamacje przesyła się z urzędu i zawsze najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

2. Jeżeli urząd wypłaty jest w stanie udzielić ostatecznych informacji o losie przekazu, to przesyła do urzędu, który otrzymał reklamację, formularz wypełniony zgodnie z wynikami poszukiwań. W przypadku, gdy poszukiwania nie dały rezultatu lub gdy zakwestionowano wypłatę, formularz wysyła się do administracji wystawienia za pośrednictwem administracji wypłaty, która załącza, o ile to możliwe, oświadczenie odbiorcy potwierdzające, że nie otrzymał kwoty przekazu.

3. Jeżeli reklamację złożono w innym kraju niż kraj wystawienia lub kraj wypłaty, to do administracji wystawienia wysyła się formularz TFP 6 wraz z dowodem nadania. Jeśli, z różnych przyczyn, dowodu tego nie można załączyć do formularza TFP 6, to formularz ten oznacza się wzmianką "Vu récépissé de dépôt nr... délvré le... par le bureau de...pour un montant de......" ("widziano dowód nadania nr...... wystawiony dnia...... przez urząd w...... na kwotę......").

Artykuł RE 702

Postępowanie z reklamacjami dotyczącymi przelewów

1. Każda reklamacja dotycząca wykonania polecenia przelewu jest wysyłana przez wystawcę do administracji, której zlecił dokonanie przelewu, chyba że upoważnił odbiorcę do porozumienia się z administracją zarządzającą rachunkiem tego odbiorcy.

2. Każdą reklamację dotyczącą wykonania polecenia przelewu sporządza na formularzu zgodnym ze wzorem TFP 7 centrum czeków pocztowych zarządzające rachunkiem debetowym i przesyła, w razie potrzeby, za pośrednictwem urzędów wymiany każdego kraju do centrum czeków pocztowych zarządzającego rachunkiem kredytowym. Z reklamacją postępuje się zgodnie z postanowieniami artykułu RE 506 ustępy 3.1 i 3.2 Regulaminu dotyczącego poczty listowej.

Artykuł RE 801

Określenie odpowiedzialności

1. Z zastrzeżeniem postanowień przewidzianych w ustępach od 2 do 5 odpowiedzialność spada na administrację wystawienia.

2. Odpowiedzialność ponosi administracja wypłacająca, jeśli nie jest w stanie udowodnić, że wypłaty dokonano zgodnie z warunkami określonymi w jej przepisach.

3. Odpowiedzialność spoczywa na administracji kraju, w którym powstał błąd

3.1 jeśli chodzi o błąd służbowy, w tym błąd w przeliczeniu,

3.2 jeśli chodzi o błąd w zbieraniu lub przekazywaniu informacji popełniony na terenie kraju wystawienia lub kraju wypłaty,

4. Odpowiedzialność spoczywa, w równych częściach, na administracji wystawienia i na administracji wypłaty:

4.1 jeśli błąd można przypisać obu administracjom lub jeśli nie można stwierdzić, w którym kraju błąd został popełniony,

4.2 jeśli błąd w przesyłaniu nastąpił w kraju pośredniczącym,

4.3 jeśli nie można określić kraju, na terenie którego popełniono błąd.

5. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 2 odpowiedzialność spoczywa:

5.1 w przypadku wypłacenia fałszywego przekazu, na administracji, na terenie której fałszywy dokument został wprowadzony do obiegu,

5.2 w przypadku wypłacenia przekazu, którego kwota została fałszywie zawyżona, na administracji kraju, w którym dokument został sfałszowany; jednak ciężar ponoszony jest w równych częściach przez administrację wystawienia i administrację wypłaty, jeśli nie można wskazać kraju, w którym dokonano fałszerstwa lub jeśli nie można uzyskać odszkodowania za fałszerstwo dokonane na terenie kraju pośredniczącego, nie uczestniczącego w usłudze przesyłania pieniędzy na podstawie Porozumienia.

Artykuł RE 802

Wypłata należnych kwot. Zwrot kwot

1. Obowiązek uwzględnienia roszczeń osoby reklamującej spoczywa na administracji, której zgłoszono reklamację.

2. Administracja, która uwzględniła roszczenia osoby reklamującej ma prawo domagać się zwrotu kwoty od odpowiedzialnej administracji.

3. Administracja, która ostatecznie pokryła szkodę ma prawo do zwrotu, do wysokości wypłaconej kwoty, od osoby, która skorzystała w wyniku tego błędu.

Artykuł RE 803

Termin wypłaty

1. Wypłaty należnych sum osobie reklamującej powinno dokonać się niezwłocznie po ustaleniu odpowiedzialności, w terminie nie przekraczającym trzech miesięcy, licząc od następnego dnia po dniu złożenia reklamacji.

2. Jeśli administracja uznana za odpowiedzialną, przepisowo powiadomiona, w ciągu dwóch miesięcy nie załatwiła ostatecznie reklamacji, do której zgłoszono reklamację ma prawo uwzględnić roszczenia osoby reklamującej na rachunek tej drugiej administracji.

Artykuł RE 804

Zwrot kwot administracji interweniującej. Odsetki za zwłokę

1. Odpowiedzialna administracja jest zobowiązana do uwzględnienia roszczeń administracji, która wypłaciła kwotę osobie reklamującej, w terminie dwóch miesięcy licząc od dnia wysłania zawiadomienia o wypłacie.

2. Po upływie terminu, kwota należna administracji, która wypłaciła pieniądze osobie reklamującej, podlega oprocentowaniu w wysokości 1% rocznie powyżej międzybankowej miesięcznej kredytowej stopy procentowej w kraju wierzycielskim, licząc od dnia wysłania zawiadomienia o wypłacie.

Wersja angielska

Rozdział  V

Zaliczki. Konta łącznikowe

Artykuł RE 901

Sposoby wynagradzania administracji wypłacającej

1. Średnia stawka zapłaty za wypłacony przekaz zwykły, przewidziana w artykule 9 ustęp 1, należnej administracji wypłacającej przekazy wynosi:

1.1 0,98 DTS do kwoty 130,68 DTS

1.2 1,47 DTS powyżej kwoty 130,68 DTS i do kwoty 261,35 DTS,

1.3 2,09 DTS powyżej kwoty 261,35 DTS.

2. Zapłatę należną administracji wypłacającej z tytułu każdego rachunku miesięcznego ustala się w następujący sposób:

2.1 wysokość zapłaty w DTS (SDR), jaką należy stosować za każdy wypłacony przekaz określa się po dokonaniu przeliczenia na DTS (SDR) średniej kwoty przekazów na podstawie średniej wartości DTS (SDR) w walucie kraju dokonującego wypłaty, takiej jaka jest wskazana w artykule RE 104 Regulaminu dotyczącego poczty listowej (Ekwiwalenty);

2.2 ogólną sumę w DTS (SDR) otrzymaną jako zapłatę za każdy rachunek przelicza się na walutę kraju wypłaty na podstawie realnej wartości DTS (SDR) w ostatnim dniu miesiąca, do którego się odnosi rachunek.

3. Za każdy przekaz wypłacony do rąk własnych administracja wypłacająca otrzymuje zapłatę dodatkową w wysokości 0,13 DTS.

Artykuł RE 1001

Zasilanie bieżącego łącznikowego rachunku pocztowego. Odsetki za zwłokę

1. Każda administracja wystawienia zachowuje wystarczające zasoby na bieżącym rachunku łącznikowym otwartym na jej nazwę w administracji przeznaczenia, umożliwiające pokrywanie jej bieżących długów wobec tej administracji. Administracje nadania i przeznaczenia uzgadniają między sobą sposób wymiany informacji dotyczących debetów i kredytów.

2. Zasoby te nie mogą być w żadnym przypadku użyte w innym celu, niż ten przewidziany w artykule 10 ustęp 2.1 Porozumienia bez zgody administracji, która je utworzyła. Jeśli zasoby te są niewystarczające na pokrycie zobowiązań, to mimo to realizuje się przelewy i wypłaca przekazy, z zastrzeżeniem artykułu 1001 ustępy 4 i 5.

3. Administracja wierzycielska może domagać się w każdej chwili zapłacenia należnych jej sum, ewentualnie ustala termin, do którego płatność powinna być dokonana, uwzględniając czas trwania transferu.

4. Jeśli stwierdza się brak pokrycia na rachunku łącznikowym, to administracja wierzycielska ma prawo zastosować odsetki w wysokości 1% w skali roku powyżej międzybankowej miesięcznej kredytowej stopy procentowej w kraju wierzycielskim, tak jednak, by kwota przeznaczona na zasilenie rachunku została wpisana w dniu wpłynięcia jej do centrum czeków pocztowych prowadzącego rachunek łącznikowy. Jeśli na nazwę jednej administracji jest otwartych kilka rachunków łącznikowych, to naliczanie odsetek powinno odbywać się dwustronnie. Kwota tych odsetek jest pobierana, zgodnie z umową, z rachunku lub rachunków administracji dłużniczki.

5. Jeśli rachunek pozostaje bez pokrycia przez więcej niż piętnaście dni w czasie kolejno następujących po sobie trzydziestu dni, administracja wierzycielka może zawiesić usługę po upływie ośmiu dni od wysłania drogą telekomunikacyjną zawiadomienia o takim zamiarze.

Artykuł RE 1002

Funkcjonowanie bieżącego łącznikowego rachunku pocztowego

1. Na dobro bieżącego rachunku łącznikowego kraju dokonującego transferu pieniędzy zapisuje się:

1.1 przekazanie kwoty na utworzenie lub zasilenie jego stanu; odpowiednich transferów dokonuje się albo za pomocą czeków bankowych, albo weksli płatnych a vista w stolicy lub ośrodku handlowym kraju wierzyciela, albo przelewów do instytucji bankowych w tej stolicy lub w tym ośrodku;

1.2 transfery kwot, które nie mogły być zrealizowane.

2. Administracje ustalają dwustronnie wszystkie operacje debetowe na rachunku łącznikowym.

3. Ewentualne koszty ponoszone są przez administrację, na nazwę której jest otwarty ten rachunek, z wyjątkiem kosztów prowadzenia rachunku.

Artykuł RE 1003

Urzędy wymiany

1. Wszelkiego rodzaju wymiany mają miejsce wyłącznie za pośrednictwem urzędów czeków pocztowych, zwanych "urzędami wymiany"; są one wyznaczone przez administrację każdego z umawiających się krajów.

Artykuł RE 1004

Sporządzanie rachunków miesięcznych za przekazy

1. Przy sporządzaniu rachunków przewidzianych w artykule 10 ustęp 3 Porozumienia (rachunek miesięczny według wzoru SFP 3 za przekazy), zestawień dokonuje się, zachowując:

1.1 porządek chronologiczny miesięcy wystawienia,

1.2 porządek alfabetyczny lub numeryczny urzędów wystawienia, w zależności od uzgodnień,

1.3 kolejność numeracji przekazów dla każdego urzędu wystawienia.

2. W razie potrzeby, wypłacone przekazy zestawia się w specjalnym wykazie zgodnym ze wzorem SFP 2, który dołącza się do rachunku miesięcznego sporządzonego, w tym przypadku, na formularzu zgodnym ze wzorem SFP 3.

3. Przekazy wypłacane do rąk własnych powinny być wyróżnione wzmianką "MP" (do rąk własnych) wpisaną w kolumnie uwag lub na oddzielnej kartce.

4. Administracja wypłaty wpisuje do tego rachunku także:

4.1 kwotę zapłaty należnej jej na podstawie artykułu 9 Porozumienia;

4.2 w odpowiednim przypadku, kwotę pobrań i odsetek, o których mowa w artykułach RE 804, RE 1001 i RE 1007 ustęp 6.

5. Kopie przekazów, które są traktowane jak przekazy i wpisane do rachunku SFP 3 lub, ewentualnie, do wykazu SFP 2, na takich samych warunkach jak gdyby chodziło o same przekazy.

6. Jeśli strony niniejszego Porozumienia uzgodniły regulowanie swoich rachunków na zasadzie kompensaty i jeśli ich odpowiednie przekazy zostały wypłacone w różnych walutach, najniższa wierzytelność jest przeliczana na walutę najsilniejszej wierzytelności, przy uwzględnieniu jako podstawy przeliczenia średniego oficjalnego kursu wymiany w kraju administracji dłużniczki w okresie, do którego odnosi się rachunek, kurs ten powinien być przeliczony niezmiennie do czwartego miejsca po przecinku.

7. Rachunek miesięczny przesyłany jest administracji dłużniczce najpóźniej przed końcem miesiąca następującego po miesiącu, do którego się odnosi, wraz z dowodami uzasadniającymi (pokwitowane przekazy), sklasyfikowanymi w tej samej kolejności jak na wykazie zbiorczym SFP 2. Jeżeli, z jakiegokolwiek powodu, rachunek miesięczny nie może być przesłany we właściwym czasie, to administracja dłużniczka powinna być poinformowana, w ciągu ośmiu dni licząc od dnia upłynięcia wymienionego terminu, o przewidywanej dacie wysłania odnośnego rachunku. Administracje powinny dołożyć wszelkich starań, by dokument ten dotarł przed upływem drugiego miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczył.

8. W razie braku wypłaconych dokumentów, do odpowiedniej administracji wysyła się negatywny rachunek miesięczny, z wyjątkiem przypadku, gdy administracje uzgodnią między sobą inaczej.

9. Stwierdzone przez administrację dłużniczkę różnice w rachunkach miesięcznych, dotyczące zestawienia przekazów lub obliczenia zapłaty, ujmuje się w pierwszym rachunku miesięcznym jaki należy sporządzić. Pomija się je, jeśli kwota nie przekracza 3,27 DTS (SDR) za rachunek.

10. Administracje mogą uzgodnić, na zasadzie dwustronnego porozumienia, że będą stosowały inny sposób dokonywania rozliczeń i przekazywania wypłaconych przekazów, niż ten przewidziany w artykule RE 1004 ustępy 1 do 6.

Artykuł RE 1005

Sporządzanie rachunków miesięcznych za przekazy wysłane drogą telekomunikacyjną

1. Przekazy telegraficzne są wpisywane do rachunków miesięcznych z przekazami zwykłymi.

2. Do rachunków załącza się przekazy telegraficzne, a nie telegramy.

3. Wystawianie rachunków miesięcznych za przekazy przesyłane teleksem mają zastosowanie postanowienia artykułu RE 1004.

Artykuł RE 1006

Sporządzanie rachunku ogólnego

1. Rachunek ogólny sporządza administracja wierzycielka na formularzu według wzoru SFP 4 natychmiast po otrzymaniu rachunków miesięcznych, nawet przed szczegółowym ich sprawdzeniem.

2. Rachunek ten powinien być sporządzony w terminie dwóch miesięcy od zakończenia miesiąca rozliczeniowego.

3. Administracje mogą uzgodnić między sobą, że rachunek ogólny będzie sporządzany za okresy kwartalne, półroczne lub roczne.

Artykuł RE 1007

Regulowanie rachunków. Sposoby i terminy płatności

1. Z wyjątkiem specjalnego porozumienia i z zastrzeżeniem postanowień przewidzianych w ustępie 2, saldo rachunku ogólnego lub sumy ogólne rachunków miesięcznych są regulowane w walucie kraju wierzyciela, bez jakiejkolwiek straty z jego strony:

1.1 albo za pośrednictwem czeków lub weksli płatnych a vista w stolicy lub ośrodku handlowym kraju wierzycielskiego lub za pomocą przelewów pocztowych;

1.2 albo przez potrącenie ze stanu rachunku utworzonego przez kraj dłużniczy w kraju wierzycielskim.

2. Koszty płatności (należności, opłaty clearingowe, prowizje, opłaty manipulacyjne, itp.) pobrane w kraju dłużniczym jak też opłaty pobrane przez banki pośredniczące w krajach trzecich ponosi administracja wierzycielska. Koszty pobrane w kraju wierzycielskim są ponoszone przez administrację wierzycielska.

3. Płatności należy dokonać w ciągu 15 dni po otrzymaniu rachunku ogólnego lub rachunku miesięcznego, jeżeli rozliczenie odbywa się na podstawie takiego właśnie rachunku.

4. W razie rozbieżności między dwiema administracjami dotyczących wysokości kwoty do zapłacenia, można odroczyć jedynie płatność kwestionowanej części; administracja dłużniczka powinna powiadomić administrację wierzycielkę, w terminie określonym w ustępie 3, o przyczynach zakwestionowania płatności.

5. Jeżeli przesłany rachunek miesięczny nie dotarł do administracji dłużniczki, to ma ona prawo uważać, o ile nie otrzyma kopii tego rachunku, że kwota wpłaconych zaliczek w miesiącu rozliczeniowym pokrywa jej dług za dany okres i może przerzucić na administracje wierzycielkę ciężar odszkodowań należnych nadawcom za przekazy uznane za wypłacone osobom trzecim.

6. W razie nie zapłacenia w terminach określonych w ustępie 3, należne kwoty podlegają oprocentowaniu w wysokości 1% w skali roku powyżej międzybankowej miesięcznej kredytowej stopy procentowej w kraju wierzycielskim, licząc od dnia upłynięcia tego terminu aż do dnia uiszczenia zapłaty.

Artykuł RE 1008¹

Zaliczki

1. Każda administracja, której inna administracja jest winna sumę przekraczającą 6.533,81 DTS (SDR) miesięcznie, ma prawo żądać automatycznego wpłacenia zaliczki, najpóźniej do piętnastego dnia miesiąca, w którym wystawiono przekazy. Wysokość tej zaliczki oblicza się na podstawie średniej sumy ostatnich trzech rachunków miesięcznych zaakceptowanych i dostosowanych w zależności:

1.1 od wielkości rachunku dotyczącego okresu analogicznego w ubiegłym roku;

1.2 rozwoju obrotu pocztowego w trakcie roku bieżącego;

1.3 kwoty 6.533,81 DTS (SDR), poniżej której nie należy się żadna zaliczka, i którą to kwotę, w konsekwencji, należy odliczyć od otrzymanej średniej.

2. W przypadku nie zapłacenia we właściwym terminie, stosuje się postanowienia artykułu RE 1007 ustęp 6, chyba że administracja dłużnicza może udowodnić, że administracja wierzycielska nie przesyła regularnie swoich rachunków w terminie określonym w artykule RE 1004 ustęp 7.

3. Ustalony w poprzednim ustępie limit 6.533,81 DTS (SDR) nie dotyczy administracji, zajmującej się usługą przekazów wyłącznie jako administracja wypłacająca. W takim przypadku dolną granicę ustala się za obopólnym porozumieniem z administracją wystawiającą przekazy.

4. Administracja dłużniczka, która pragnie skorzystać z prawa przewidzianego artykułem RE 1007 ustęp 1.2, a nie otrzymała uprzednio żądania wpłacenia zaliczki administracji wierzycielce, określa, w dowolny sposób, kwotę i częstotliwość wpłat, które jej zdaniem zapewnią pokrycie wystawionych przekazów.

5. Jeżeli ogólna suma wpłat dokonanych z tytułu zaliczki przewyższa kwotę należną właściwej administracji za rozpatrywany okres, to różnicę wykazuje się w jednym z następnych rachunków, zgodnie z zaleceniami sformułowanymi przez administrację dłużniczkę lub, w odpowiednim przypadku, zalicza się ją do rachunku, o którym mowa w artykule RE 1007 ustęp 1.7.

________

¹⁾ Patrz Protokół końcowy Porozumienia - artykuł RE jedyny (Zaliczki)

Wersja angielska

Rozdział  VI

Postczek

Artykuł RE 1101

Przedstawianie postczeków w okienku wypłaty

1. W chwili przedstawiania postczeku w okienku wypłaty odbiorca, inny niż osoba trzecia, wpisuje w miejscu do tego przeznaczonym, cyframi arabskimi kwotę do wypłaty, wyrażoną w walucie uzgodnionej między umawiającymi się krajami.

2. Kwota jest poprzedzona skrótem nazwy jednostki waluty kraju wypłaty, zgodnym z międzynarodową normą ISO 4217.

3. Określenie sumy wpisuje się atramentem, wpis nie może się cechować ani przekreśleniami, ani zdrapaniami, ani dopiskami, nawet potwierdzonymi.

Artykuł RE 1102

Warunki wypłaty

1. Maksymalna liczba postczeków wypłacanych jednocześnie jest ograniczona do trzech.

2. Postczek posiada podpis odbiorcy, innego niż osoba trzecia, złożony w obecności pracownika dokonującego wypłaty. W przypadku, gdy postczek został wcześniej pokwitowany, pracownik okienkowy może domagać się powtórzenia, w jego obecności, podpisu na odwrocie postczeku.

3. Odbiorca, inny niż osoba trzecia, powinien przedstawić swoją kartę gwarancyjną postczeku. Przy każdej wypłacie postczeku wymaga się także okazania dowodu tożsamości (paszportu lub karty tożsamości uprawniającej do przekraczania granicy).

4. Pracownik wypłacający stwierdza zgodność informacji (nazwisko i ewentualnie imię posiadacza rachunku, numer rachunku pocztowego, jeśli taki jest, oraz podpis na przedniej stronie i ewentualnie na odwrotnej stronie) figurujących na postczeku i, w razie potrzeby, w dowodzie tożsamości.

5. Pracownik wypłacający odciska na postczeku datownik urzędu wypłacającego i odnotowuje numer karty gwarancyjnej postczeku w miejscach na to przeznaczonych. W koniecznym przypadku, przedstawiony dowód opisuje się na odwrotnej stronie jednego z wypłaconych postczeków.

6. Zasady wypłacania postczeków osobom trzecim są określone w porozumieniu między zainteresowanymi administracjami.

Artykuł RE 1103

Zwrot wypłaconych postczeków służbie czeków pocztowych pochodzenia

1. Wypłacone postczeki zbiera urząd wymiany administracji wypłacającej.

2. Postczeki wpisuje się do wykazu SFP 5 lub do rachunku SFP 3, wykazując ogólną kwotę dokonanych wypłat, wyrażoną w walucie kraju wypłacającego. Do ogólnej kwoty wykazu SFP 5 lub rachunku SFP 3 dodaje się należności przysługujące administracji wypłacającej od administracji wystawiającej postczeki.

3. Ogólna kwota wykazu SFP 5 jest odpisywana z bieżącego rachunku łącznikowego administracji wystawienia. Wykaz SFP 5 i wypłacone postczeki dołącza się do wyciągu z odpowiedniego rachunku, przesyłanego do administracji wystawiającej postczeki.

4. Wypłacone postczeki powinny być odesłane do administracji wystawiającej możliwie jak najszybciej ale nie później, niż w terminie jednego miesiąca po dokonaniu wypłaty.

5. Do wypłat rachunku SFP 3 mogą mieć ewentualnie zastosowanie postanowienia artykułu RE 1007.

Artykuł RE 1104

Zastępcze blankiety postczeków zagubionych po wypłacie

1. Postczeki zagubione lub zniszczone po wypłacie są zastępowane przez administrację wypłacającą duplikatem sporządzanym na czystym formularzu. Formularz ten musi zawierać wszystkie niezbędne wpisy z postczeku oryginalnego i być zaopatrzony w adnotację "Duplicata établi en remplacement d'un postcheque perdu apres paiement" ("Duplikat sporządzony dla zastąpienia postczeku zagubionego po wypłacie") oraz odcisk datownika urzędu wymiany administracji wypłacającej.

2. Administracja wystawiająca postczeki dostarcza administracji wypłacającej formularze postczeków, niezbędne do sporządzania omówionych powyżej duplikatów.

Wersja angielska

Rozdział  VII

Sieć POSTNET

Artykuł RE 1201

Sekretariat POSTNET

1. Rolę sekretariatu sieci POSTNET pełni jeden z sygnatariuszy konwencję POSTNET przez okres dwóch lat, z możliwością odnowienia.

2. Jego adres jest zdeponowany w Biurze Międzynarodowym UPU.

Artykuł RE 1202

Szczegóły techniczne wykorzystywania sieci POSTNET

1. Szczegóły techniczne wykorzystywania sieci POSTNET są zdeponowane w Sekretariacie POSTNET.

2. Przekazuje się je każdej instytucji podpisującej konwencję POSTNET, która uiściła kwotę wejściową.

Artykuł RE 1203

Procedura rozliczeniowa

1. Kwoty należne z tytułu rozliczania transakcji dokonywanych w sieci POSTNET są odpisywane z rachunku łącznikowego dłużniczej pocztowej instytucji finansowej.

Wersja angielska

Rozdział  VIII

Przesyłki za pobraniem

Artykuł RE 1301

Formularz

1. Każdej przesyłce za pobraniem musi towarzyszyć formularz przekazu pobraniowego zgodny ze wzorem TFP 3.

2. Na formularzu powinny być wpisane: kwota pobrania w walucie kraju nadania lub przeznaczenia przesyłki lub w innej walucie, jeśli kwota pobrania będzie odpisana z rachunku, adres odbiorcy oraz oznaczenia dotyczące przesyłki.

Artykuł RE 1302

Określenie kwoty

1. Kwota pobrania powinna być zaznaczona na przesyłce, jeśli to możliwe, na nalepce "Remboursement" ("Pobranie") i na formularzu przekazu pobraniowego.

2. Kwota wyrażona jest w następujący sposób: skrót nazwy jednostki monetarnej zgodny z międzynarodową normą ISO 4217, pełna liczba jednostek monetarnych cyframi, potem słownie i, w razie konieczności, ułamek jednostki cyframi. Kwota słownie może być wyrażona nazwami cyfr pisanymi oddzielnie, cyfra po cyfrze.

Artykuł RE 1303

Przesyłanie pieniędzy i doręczanie ich odbiorcy

1. Pocztowa instytucja finansowa przesyła pieniądze odbiorcy bądź drogą elektroniczną, bądź, w razie potrzeby, za pośrednictwem przekazu pobraniowego.

2. Zgodnie z obowiązującym porozumieniem zawartym między odpowiednimi instytucjami finansowymi, kwota pobrania może być wypłacona odbiorcy gotówką w walucie kraju nadania przesyłki albo wpisana na dobro rachunku pocztowego lub bankowego w kraju nadania przesyłki, kraju wpłaty za doręczoną przesyłkę lub kraju trzeciego, w walucie wybranej przez odbiorcę.

3. Zwrot pieniędzy nadawcy odbywa się zgodnie z przepisami obowiązującymi w kraju wypłaty.

Artykuł RE 1304

Koszty związane z przesyłaniem pieniędzy

1. Koszty związane z przesyłaniem kwoty pobrania ponosi odbiorca przesyłki, który uiszcza, oprócz tejże opłaty pobrania także opłatę za wystawienie przekazu pocztowego lub przelewu krajowego lub zagranicznego.

Artykuł RE 1305

Postępowanie z reklamacjami dotyczącymi przekazów pobraniowych

1. Każda reklamacja dotycząca przesyłki za pobraniem jest rozpatrywana zgodnie z postanowieniami określonymi w artykule RE 506 Regulaminu dotyczącego poczty listowej.

2. Jeśli reklamacja (CN 08) przesłana z powrotem potwierdza doręczenie przesyłki bez pobrania opłat z nią związanych, urząd nadania przesyłki sporządza z urzędu reklamację zgodnie ze wzorem TFP 8 i przesyła ją, w zasadzie, bezpośrednio do urzędu, który doręczył przesyłkę. Reklamacje są przesyłane z urzędu i zawsze najszybszą drogą (lotniczą lub lądowo-morską).

Artykuł RE 1306

Odpowiedzialność

1. Instytucje finansowe są odpowiedzialne za powierzone im pieniądze aż do czasu prawidłowego wypłacenia przekazu pobraniowego lub prawidłowego wpisania na dobro rachunku odbiorcy lub, w razie konieczności, do chwili przekazania pieniędzy do banku zarządzającego rachunkiem odbiorcy.

Artykuł RE 1307

Sporządzanie rachunków

1. Przekazy pobraniowe wymieniane zgodnie z procedurami przewidzianymi w Porozumieniu i niniejszym Regulaminie są włączane do rachunków SFP 3 za przekazy pocztowe. Mogą być zebrane w specjalnym zbiorze. Będą uwzględniane przy określaniu średniej kwoty rachunku i przy obliczaniu zapłaty przewidzianej artykułem RE 901.

Artykuł RE 1308

Postanowienia inne

1. Wszelkie postanowienia dotyczące przekazów pocztowych zawarte w Porozumieniu o pocztowych usługach płatniczych i jego Regulaminie stosuje się, przez analogię, do przekazów pobraniowych.

Wersja angielska

Rozdział  IX

Postanowienia różne

Wersja angielska

Rozdział  X

Postanowienia końcowe

Artykuł RE 1501

Stosowanie Regulaminu dotyczącego poczty listowej

1. We wszystkich przypadkach kiedy nie jest to wyraźnie określone w Regulaminie, do pocztowych usług płatniczych mają zastosowanie postanowienia Regulaminu dotyczącego poczty listowej, a szczególnie te będące przedmiotem następujących artykułów:

1.1 artykuł RE 406 (Zawiadomienie o otrzymaniu),

1.2 artykuł RE 405 (Przesyłki ekspresowe),

1.3 artykuły RE 504 i RE 505 (Wycofanie) uzupełnione artykułem RE 309 niniejszego Regulaminu.

Artykuł RE 1502

Informacje przekazywane przez administracje

1. Każda administracja powinna przekazać innym administracjom, za pośrednictwem Biura Międzynarodowego, użyteczne informacje na temat pocztowych usług płatniczych.

2. Każda zmiana warunków realizacji pocztowych usług płatniczych powinna być natychmiast sygnalizowana.

Artykuł RE 1503

Wejście w życie i okres obowiązywania Regulaminu

1. Niniejszy Regulamin nabierze mocy wykonawczej z dniem wejścia w życie Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych.

2. Będzie obowiązywał przez ten sam okres, co Porozumienie, o ile Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) nie postanowi inaczej.

Sporządzono w Bernie, dnia 1 grudnia 1999 roku

Wersja angielska

Protokół końcowy Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych 

Z chwilą przystąpienia do zatwierdzenia Regulaminu Porozumienia dotyczącego pocztowych usług płatniczych zawartego z datą tego dnia Rada Eksploatacji Pocztowej (Rada do spraw Operacji Pocztowych) postanawia, co następuje:

Artykuł RE jedyny

Zaliczki

1. W celu zapewnienia normalnego wypłacania pieniędzy odbiorcom w swoim kraju, administracja Wietnamu prosi, by wszystkie kraje stosujące z nią wymianę przekazów pocztowych dokonywały automatycznie wpłat zaliczek bez czekania na wszczęcie procedur opisanych w artykule RE 1008 ustęp 1.

Niniejszy protokół będzie miał taką samą moc jak gdyby jego postanowienia były wpisane do tekstu Regulaminu, do którego się on odnosi.

Sporządzono w Bernie, 1 grudnia 1999 roku

Za zgodność tłumaczenia z oryginałem:

Final Protocol to the Regulations of the Postal Payment Services Agreement

SPIS FORMULARZY

Numer	Nazwa lub rodzaj formularza	Odniesienie do artykułu	Wersja polska	Wersja angielska
TFP 1	Międzynarodowy przekaz pocztowy	RE 201.3.	grafika	grafika
TFP 2	Potwierdzenie przelewu	RE 310.2.	grafika	grafika
TFP 3	Międzynarodowy przekaz pobraniowy	RE 1301.1	grafika	grafika
TFP 4^1	Postczek	RE 201.4.
TFP 5^1	Karta gwarancyjna postczeku	RE 201.5.
TFP 6	Reklamacja/Żądanie wycofania	RE 701.1.	grafika	grafika
TFP 7	Reklamacja lub żądanie anulowania - polecenie przelewu	RE 309.2. RE 702.2.	grafika	grafika
TFP 8	Reklamacja - kwota pobrania nie wpłynęła do nadawcy	RE 1305.2.	grafika	grafika
SFP 1	Żądanie sprostowania przekazu międzynarodowego	RE 610.1.	grafika	grafika
SFP 2	Wykaz zbiorczy przekazów pocztowych	RE 1004.2.	grafika	grafika
SFP 3	Rachunek miesięczny przekazów pocztowych i przekazów pobraniowych	RE 1004.2	grafika	grafika
SFP 4	Rachunek ogólny przekazów pocztowych	RE 1006.1.	grafika	grafika
SFP 5	Wykaz przelewów	RE 502.2.	grafika	grafika
SFP 6	Wykaz zbiorczy	RE 502.4.	grafika	grafika
SFP 7	Wykaz prostujący	RE 615.1.	grafika	grafika

Załączniki

Formularze TFP 1 do 3 i 6 do 8, SFP 1 do 7.

¹⁾ Formularze TFP 4 i TFP 5 nie są częścią tego dokumentu; ich charakterystyki techniczne są zdeponowane w Biurze Międzynarodowym