Obliczanie mierników sprzedaży produkcji budowlano-montażowej służących do ustalania podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MF.1987.11.33

Akt utracił moc

Wersja od: 20 listopada 1987 r.

INSTRUKCJA Nr 11/KS

MINISTERSTWA FINANSÓW

z dnia 11 listopada 1987 r.

w sprawie obliczania mierników sprzedaży produkcji budowlano-montażowej służących do ustalania podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń.

W związku z przepisami zarządzenia Ministra Finansów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie szczegółowych zasad obliczania mierników służących do ustalania podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń (Monitor Polski z 1986 r. Nr 2, poz. 12 i z 1987 r. Nr 19, poz. 164) ustala się, co następuje.

§  1.

1. Przy obliczaniu produkcji sprzedanej netto za rok podatkowy i za rok poprzedni, sprzedaż obiektów i robót budowlano-montażowych wykonanych siłami własnymi, zwanych dalej robotami, wykazuje się za oba lata w cenach ustalonych na podstawie kosztorysów szczegółowych, sporządzonych zgodnie z obowiązującą metodą kosztorysowania, przyjmując za podstawę kosztorysów nakłady rzeczowe zawarte w katalogach norm kosztorysowych (KNK) lub innych katalogach norm dopuszczonych do stosowania, z wyjątkiem norm zakładowych.

2. Przy obliczaniu produkcji sprzedanej, o której mowa w ust. 1, przeliczeniom podlegają ceny na roboty ustalone przy uwzględnieniu norm kosztorysowych zawartych w katalogach nakładów rzeczowych (KNR) nr: 2-05, 2-15, 2-16, 2-20 (rozdział 02, 03 i 04), 5-08, 5-14, 5-16, 7-01 i 7-08 według zasad określonych w § 2.

§  2.

1. Produkcję sprzedaną za rok podatkowy i za rok poprzedni powiększa się o różnice cen kosztorysowych, spowodowane ustaleniem na podstawie KNR ceny sprzedanych robót w pozycjach "robocizna", "praca sprzętu i transportu technologicznego", "koszty pośrednie" i "zysk", a pomniejsza się o 5% podlegającej przeliczeniu wartości kosztorysowej. Z przeliczeń wyłącza się pozycje "materiały bezpośrednie" i "koszty zakupu".

2. Różnice ceny kosztorysowej oblicza się mnożąc różnice norm zawartych w KNK i KNR (roboczogodziny, maszynogodziny) przez niezmienione zastosowane w kosztorysie stawki za roboczogodzinę lub za jednostkę pracy sprzętu i transportu technologicznego i powiększa je o narzuty kosztów pośrednich i zysk. Przeliczeń tych dokonuje się w sposób bezpośredni. Bezpośredni sposób przeliczeń można ograniczyć do 35% wartości dokonanej w danym roku sprzedaży robót według cen kosztorysowych opartych o zastosowane KNR, wymienione w § 1 ust. 2, pomniejszonej o wartość kosztorysową materiałów bezpośrednich i kosztów zakupu. W przypadku takim, na podstawie przeliczeń dokonanych w sposób bezpośredni oblicza się dla poszczególnych KNR wskaźniki zmian, odrębne dla pozycji ceny kosztorysowej "robocizna" oraz "praca sprzętu i transportu technologicznego". Za pomocą tych wskaźników przelicza się pozostałą wartość ustalonej w oparciu o KNR sprzedaży robót w pozycji "robocizna" oraz "praca sprzętu i transportu technologicznego", a następnie dolicza przypadające na te pozycje koszty pośrednie i zysk. Łączna suma różnic pozycji ceny kosztorysowej "robocizna", "praca sprzętu i transportu technologicznego", "koszty pośrednie" oraz "zysk", dotyczących określonego KNR zwiększa wartość sprzedaży robót.

3. Nie przelicza się cen kosztorysowych sprzedanych robót, ustalonych w oparciu o KNR, jeżeli:

1) rentowność uzyskana w roku podatkowym przy sprzedaży ogółu robót jest wyższa o 3 i więcej punktów od rentowności uzyskanej w roku poprzednim; rentowność mierzy się stosunkiem procentowym wyniku uzyskanego ze sprzedaży robót w kraju do kosztu własnego sprzedaży tych robót,

2) łączne obniżenie norm zawartych w określonym KNR w stosunku do KNK dotyczące sprzedaży robót dokonanej w roku podatkowym przez jednostkę gospodarczą jest mniejsze niż 5% odpowiedniej części ceny kosztorysowej z wyłączeniem pozycji "materiały bezpośrednie" i "koszty zakupu",

3) na wykonane i sprzedane roboty brak jest norm w dotychczas stosowanych katalogach.

4. Skutki przeliczeń, o których mowa wyżej nie mogą powodować utworzenia rezerwy na wynagrodzenia.

§ 3. Jednostki gospodarcze mogą:

1) zaniechać przeliczeń, o których mowa w § 2,

2) stosować do przeliczeń wskaźniki zmian wyprowadzone dla 1986 r. dla poszczególnych KNR i pozycji ceny kosztorysowej, pomniejszone o 5 punktów.

§  4.

1. Przy obliczaniu produkcji sprzedanej netto nie uwzględnia się wartości robót polegających na usuwaniu skutków awarii sieci cieplnej i wodno-kanalizacyjnej, wykonywanych przez pracowników brygad awaryjno-remontowych przedsiębiorstw budowlano-montażowych na zlecenie jednostek gospodarki komunalnej i mieszkaniowej oraz kosztów materialnych tej sprzedaży, jeżeli wynagrodzenia wypłacane pracownikom brygad wyłącza się z kwoty wynagrodzeń, której przyrost podlega opodatkowaniu podatkiem od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń (§ 3 ust. 1 pkt 22 rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 7 lutego 1986 r. w sprawie szczegółowych zasad obliczania podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń (Dz.U. Nr 7, poz. 43 i Nr 38, poz. 189 oraz z 1987 r. Nr 10, poz. 68). Koszty materialne sprzedaży robót, ustala się w wysokości sumy kosztów: materiałów bezpośrednich, zakupu, sprzętu i transportu technologicznego oraz 50% ogólnych budowy.

2. Jeżeli obliczenie produkcji sprzedanej netto wytworzonej przez brygady awaryjno-remontowe w sposób określony w ust. 1 napotyka na trudności, produkcję tę można ustalać w wysokości takiego jej procentowego udziału w produkcji sprzedanej netto jednostki gospodarczej w okresie podatkowym, jaki odpowiada udziałowi kwoty wynagrodzeń brygad awaryjno-remontowych w ogólnej sumie wynagrodzeń uwzględnionych w okresie podatkowym w obliczeniach podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń, powiększonej o wynagrodzenia brygad awaryjno-remontowych.

§ 5. Instrukcję stosuje się z dniem ogłoszenia i ma ona zastosowanie do obliczania przyrostu produkcji sprzedanej za 1987 r.