Obliczanie mierników służących do ustalania podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń za rok 1986.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MF.1986.11.37

Akt utracił moc

Wersja od: 30 listopada 1986 r.

INSTRUKCJA Nr 12/KS

MINISTERSTWA FINANSÓW

z dnia 14 listopada 1986 r.

w sprawie obliczania mierników służących do ustalania podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń za rok 1986.

W związku z przepisami zarządzenia Ministra Finansów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie szczegółowych zasad obliczania mierników służących do ustalania podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń (Monitor Polski Nr 2, poz. 12), zwanego dalej zarządzeniem - ustala się, co następuje:

§ 1. Przy obliczaniu produkcji sprzedanej netto za rok 1986 za rok 1985, sprzedaż obiektów i robót budowlano-montażowych wykonywanych siłami własnymi, zwanych dalej robotami, wykazuje się w cenach ustalonych na podstawie kosztorysów szczegółowych, sporządzonych zgodnie z obowiązującą metodą kosztorysowania, przyjmując za podstawę kosztorysów nakłady rzeczowe zawarte w katalogach norm kosztorysowych (KNK) lub innych katalogach norm dopuszczonych do stosowania, z wyjątkiem norm zakładowych. W związku z tym, do zmian poziomu cen, o których mowa w § 5 ust. 1 zarządzenia zalicza się również ustalenie ceny na roboty przy uwzględnieniu:

1) wskaźników, o których mowa w zarządzeniu nr 41 Ministra Finansów z dnia 23 maja 1986 r. w sprawie ustalenia maksymalnych wskaźników wzrostu cen umownych obiektów i robót budowlanych (Dz. Urz. Cen Nr 4, poz. 29) i w zarządzeniu nr 42 Ministra Finansów z dnia 23 maja 1986 r. zmieniającym zarządzenie w sprawie zasad ustalania cen regulowanych na obiekty i roboty budowlane (Dz. Urz. Cen Nr 4, poz. 30),

2) norm kosztorysowych zawartych w Katalogach Nakładów Rzeczowych (KNR) nr 2-05, 2-15, 2-16, 2-20 (rozdział 02, 03 i 04), 5-08, 5-14, 5-16, 7-01 i 7-08.

§ 2. W celu ustalenia skutków zmian poziomu cen, o których mowa w § 1 pkt 1, produkcję sprzedaną za rok 1986 powiększa się o różnicę między ceną kosztorysową robót kontynuowanych, wykonanych po dniu 1 czerwca 1986 r., ustaloną zgodnie z obowiązującą metodą kosztorysowania i aktualizacji cen kosztorysowych przed zastosowaniem maksymalnych wskaźników wzrostu cen, przy uwzględnieniu należnych zamawiającemu opustów i rabatów, a zafakturowaną ceną tego samego zakresu robót.

§  3.

1. W celu ustalenia skutków zmian poziomu cen, o których mowa w § 1 pkt 2, produkcję sprzedaną za rok 1986 i za rok 1985 powiększa się o różnice cen kosztorysowych spowodowane ustaleniem na podstawie KNR ceny sprzedanych robót w pozycjach "robocizna", "praca sprzętu i transportu i technologicznego", "koszty pośrednie" i "zysk", z wyłączeniem pozycji "materiały bezpośrednie" i "koszty zakupu".

2. Różnice ceny kosztorysowej oblicza się mnożąc różnice norm zawartych w KNK i KNR (roboczogodziny, maszynogodziny), przez niezmienione zastosowane w kosztorysie stawki za roboczogodzinę lub za jednostkę pracy sprzętu i transportu technologicznego i powiększa je o narzuty kosztów pośrednich oraz zysku. Przeliczeń tych dokonuje się w sposób bezpośredni. Bezpośredni sposób przeliczeń można ograniczyć do 35% wartości dokonanej w danym roku sprzedaży robót według cen kosztorysowych opartych o zastosowane, wymienione w § 1 pkt 2 KNR, pomniejszonej o wartość kosztorysową materiałów bezpośrednich i kosztów zakupu. W przypadku takim, na podstawie przeliczeń dokonanych w sposób bezpośredni oblicza się dla poszczególnych KNR wskaźniki zmian, odrębne dla pozycji ceny kosztorysowej "robocizna" oraz "praca sprzętu i transportu technologicznego". Za pomocą tych wskaźników przelicza się pozostałą wartość ustalonej w oparciu o KNR sprzedaży robót w pozycji "robocizna" oraz "praca sprzętu i transportu technologicznego" a następnie dolicza się przypadające na te pozycje koszty pośrednie i zysk. Łączna suma różnic pozycji ceny kosztorysowej "robocizna", "praca sprzętu i transportu technologicznego", "koszty pośrednie" oraz "zysk" dotyczących określonego KNR zwiększa wartość sprzedaży robót.

3. Nie przelicza się cen kosztorysowych sprzedanych robót, ustalonych w oparciu o KNR, jeżeli:

1) rentowność uzyskana w 1986 r. przy sprzedaży ogółu robót po uwzględnieniu przepisu § 2 jest wyższa o 3 i więcej punktów od rentowności uzyskanej w 1985 r.; rentowność mierzy się stosunkiem procentowym wyniku uzyskanego ze sprzedaży robót w kraju do kosztu własnego sprzedaży tych robót,

2) łączne obniżenie norm zawartych w określonym KNR w stosunku do KNK, dotyczące sprzedaży robót dokonanej w 1986 r. przez jednostkę gospodarczą jest mniejsze niż 5% odpowiedniej części kosztorysowej z wyłączeniem pozycji "materiały bezpośrednie" i "koszty zakupu",

3) na wykonane i sprzedane roboty brak jest norm w dotychczas stosowanych katalogach.

§ 4. Jednostki gospodarcze mogą zaniechać przeliczeń, o których mowa w § 2 i 3.

§ 5. Po przeliczeniu produkcji sprzedanej, o którym mowa w § 2 i 3, produkcję sprzedaną za 1986 r. doprowadza się do poziomu porównywalnego pod względem cen w sposób określony w § 6 ust. 4 lub § 7 ust. 2 zarządzenia.

§ 6. Jednostki gospodarcze, dla których Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych ustalił jako podstawę opodatkowania podatkiem od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń nadwyżkę przeciętnego wynagrodzenia ponad przeciętne wynagrodzenie wolne od tego podatku i dokonujące przeliczeń produkcji sprzedanej według zasad określonych w § 7 ust. 2 zarządzenia, mogą zwiększyć wynagrodzenia za rok 1985 i naliczone od nich składki ZUS oraz podatek od płac o kwotę stanowiącą iloczyn przyrostu przeciętnej rocznej liczby robotników zatrudnionych w roku 1986 w stosunku do roku 1985 i przeciętnego wynagrodzenia jednego robotnika za rok 1985, powiększonego o 63%. Przy ustalaniu przeciętnego rocznego zatrudnienia, przeliczonego na pełne etaty nie bierze się pod uwagę uczniów. Przeciętne roczne wynagrodzenie dotyczy wyłącznie wynagrodzeń osobowych robotników - z wyłączeniem wynagrodzeń uczniów i zorganizowanych grup roboczych.

§ 7. Jednostki gospodarcze, które zaliczyły od dnia 1 lipca 1986 r. rekompensaty z tytułu wzrostu cen detalicznych do wynagrodzeń osobowych zgodnie z uchwałą nr 75 Rady Ministrów z dnia 19 maja 1986 r. w sprawie najniższych wynagrodzeń pracowników uspołecznionych zakładów pracy (Monitor Polski Nr 18, poz. 119), stosownie do § 7 ust. 4 pkt 4 zarządzenia wyłączają podatek od płac oraz składki na ubezpieczenia społeczne, naliczone od tych rekompensat, ze wzrostu lub spadku kosztów, o które zmniejsza się sprzedaż produktów nieporównywalnych za 1986 r.