Gospodarka remontowa w obiektach budowlanych, służby zdrowia i opieki społecznej.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MZiOS.1984.2.11

Akt utracił moc

Wersja od: 24 lutego 1984 r.

WYTYCZNE

MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 3 stycznia 1984 r.

w sprawie gospodarki remontowej w obiektach budowlanych służby zdrowia i opieki społecznej.

§ 1. Niniejsze wytyczne regulują ogół spraw związanych z utrzymaniem obiektów budowlanych służby zdrowia i opieki społecznej, zwanych dalej obiektami, w należytym stanie technicznym i niedopuszczeniem do szybkiego i nadmiernego ich zużywania się.

Usuwanie skutków normalnego zużywania się obiektów jest podstawowym zadaniem służb technicznych danej jednostki. Ścisłe stosowanie zasad umożliwi właściwe ekonomicznie i technicznie wykorzystanie obiektów.

§ 2. Stosowanie wytycznych obowiązuje jednostki organizacyjne podległe i nadzorowane przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej.

§  3.

1. Remontem w rozumieniu niniejszych wytycznych jest działalność, której celem jest przywrócenie obiektom ich pierwotnej zdolności użytkowej, zmniejszonej na skutek zużycia lub uszkodzenia.

2. Do remontów zalicza się w szczególności wszelkie czynności związane z naprawą lub wymianą zużytych lub uszkodzonych elementów obiektu oraz przywracające pierwotną wartość techniczną tego obiektu.

3. Nie należy dokonywać ze środków przeznaczonych na remonty robót polegających na budowie, nadbudowie lub dobudowie budynku, jak również wymianie zużytych maszyn lub urządzeń, które stanowią oddzielne środki trwałe.

§  4.

1. Nie zalicza się w zasadzie do remontów, robót remontowych, których koszt przekracza 70% wartości obiektu według cen odtworzenia. Roboty te stanowią odbudowę obiektu i powinny być wykonywane w ramach inwestycji.

2. Obiekty, których koszt remontu przekracza 70% ich wartości według cen odtworzenia mogą być włączone do planu remontów w uzasadnionych ekonomicznie przypadkach jedynie za zgodą jednostki nadrzędnej.

Zgoda ta może być wyrażona po zbadaniu przyczyn kształtowania się kosztów na tak wysokim poziomie oraz po stwierdzeniu, że względy ekonomiczne lub inne uzasadniają konieczność wykonania takiego remontu.

3. Postanowienia ust. 2 nie dotyczą robót remontowych i modernizacyjnych, których koszt przekracza 100% wartości według cen odtworzenia.

§  5.

1. Do zakresu remontów mogą być włączone roboty związane z modernizacją obiektu wykonywane łącznie z robotami o charakterze remontów.

2. Za modernizację należy uważać te wszystkie zmiany i uzupełnienia obiektu, które mają na celu doprowadzenie go do poziomu technicznego odpowiadającego współczesnym wymaganiom i potrzebom przyjętym dla danego rodzaju obiektu, a w szczególności polepszenia warunków bytowych chorych w zakładach leczniczych lub pensjonariuszy w zakładach pomocy społecznej, ułatwienie pracy personelu, podniesienie stanu higieniczno-sanitarnego zakładów.

Roboty modernizacyjne nie zmieniają charakteru obiektów, a jedynie podnoszą ich wartość użytkową.

§  6.

1. Do zakresu remontów mogą być zaliczane roboty o charakterze adaptacyjnym z wyjątkiem robót związanych z odbudową obiektu.

2. Za adaptację należy uważać zmiany, przeróbki i uzupełnienia dokonywane w budynkach lub pomieszczeniach, które były poprzednio użytkowane do innych celów, jeżeli konieczność wykonania tych zmian, przeróbek i uzupełnień wynika z potrzeb zakładu użytkującego dany obiekt.

§ 7. Należyta konserwacja obiektów należy do podstawowych obowiązków kierowników zakładów w zakresie utrzymania budynków wraz z ich wszelkimi urządzeniami w stanie pełnej sprawności technicznej i usługowej oraz powinna być przedmiotem ich szczególnej troski.

§ 8. Plany potrzeb remontowych należy sporządzać biorąc przede wszystkim pod uwagę:

1) wnioski użytkowników obiektów bądź orzeczenia organów państwowego nadzoru nad budownictwem o konieczności wykonania remontów tych obiektów,

2) wyniki przeglądów.

§ 9. Jednostki sporządzają plany potrzeb remontowych i przesyłają je do swoich bezpośrednich jednostek nadrzędnych w terminach ustalonych przez te jednostki. Przy ustalaniu potrzeb remontowych należy kierować się zasadą kompleksowego wykonywania remontów, tzn. aby jednym planem rocznym objęta była całość potrzeb remontowych danego obiektu.

§ 10. W planach potrzeb remontowych należy uwzględniać w pierwszej kolejności remonty poawaryjne oraz remonty rozpoczęte, a niezakończone w roku ubiegłym (roboty kontynuowane).

§ 11. Zakres dokumentacji dla remontów dostosowany do charakteru robót ustala zleceniodawca w porozumieniu z wykonawcą, a dla robót połączonych ze zmianami elementów konstrukcyjnych budynku oraz ich adaptacją i modernizacją, zakres dokumentacji ustala się według wymagań Prawa budowlanego.

§ 12. Dokumentacja dla remontów i adaptacji wykonywanych w obiektach zabytkowych powinna być uzgodniona z urzędem konserwatora wojewódzkiego.

§ 13. Dokumentację na roboty remontowe zatwierdzają pod względem potrzeb użytkownika kierownicy jednostek przeprowadzających remont, ponosząc odpowiedzialność za celowe zużycie środków przeznaczonych na remonty.

§ 14. Wytyczne wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.