Czynności z zakresu handlu zagranicznego i usług związanych z tym handlem, na które indywidualnych zezwoleń dewizowych udziela Minister Handlu Zagranicznego.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MF.1985.3.4

Akt utracił moc

Wersja od: 1 marca 1985 r.

ZARZĄDZENIE Nr 10

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 6 lutego 1985 r.

w sprawie czynności z zakresu handlu zagranicznego i usług związanych z tym handlem, na które indywidualnych zezwoleń dewizowych udziela Minister Handlu Zagranicznego.

Na podstawie art. 34 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 22 listopada 1983 r. Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 63, poz. 288) zarządza się, co następuje:

§ 1. Zarządzenie dotyczy udzielania indywidualnych zezwoleń dewizowych państwowym przedsiębiorstwom, dla których organem założycielskim jest Minister Handlu Zagranicznego oraz innym osobom prawnym i osobom fizycznym uprawnionym do prowadzenia handlu zagranicznego, zwanym dalej "jednostkami handlu zagranicznego".

§  2.

1. Minister Handlu Zagranicznego udziela indywidualnych zezwoleń dewizowych jednostkom handlu zagranicznego w zakresie handlu zagranicznego i usług związanych z tym handlem na zawarcie umowy, a także dokonanie czynności nie wynikającej z umowy, powodującej lub mającej powodować płatności środkami stanowiącymi wartości dewizowe oraz dokonanie płatności tymi środkami z następujących tytułów:

1) odstępstw od cen kontraktowych,

2) usług spedycji i przewozu towarów w handlu zagranicznym,

3) kontroli towarów, będących przedmiotem obrotu handlu zagranicznego,

4) kosztów postępowania sądowego i arbitrażowego, honorariów zagranicznych adwokatów w sprawach sądowych i arbitrażowych oraz opłat za porady i opinie prawne zasięgane za granicą,

5) transakcji switchowych,

6) transakcji kredytowych na warunkach stanowiących odstępstwo od warunków kredytowych określonych odrębnie, w ramach globalnej kwoty kredytów ustalonej w planie bilansu płatniczego na dany rok,

7) udzielenia gwarancji przez jednostkę handlu zagranicznego należytego wykonania umowy przez osobę trzecią, powodującej zobowiązania finansowe gwaranta, stanowiącej samodzielną umowę,

8) związanych z utworzeniem przez jednostkę handlu zagranicznego oddziału za granicą,

9) wykorzystania należności pieniężnych jednostki handlu zagranicznego, pozostających u pośrednika lub przedstawiciela handlowego na cele inne niż przewidziane w umowie z tymi osobami, jeżeli wykorzystanie zgodne z umową jest niemożliwe lub niecelowe i nie ma możliwości sprowadzenia tej należności do kraju,

10) pobrania należności pieniężnej z zagranicy lub dokonania płatności za granicę z pominięciem banku dewizowego w przypadkach, w których jest to niezbędne ze względu na szczególnie uzasadniony interes dewizowy lub handlowy jednostki handlu zagranicznego,

11) potrąceń należności z zobowiązaniami w obrotach z tymi samymi osobami zagranicznymi.

2. W sprawach wymienionych w ust. 1 pkt 1, 2, 3, 4 i 11 indywidualne zezwolenia dewizowe udzielane są w przypadku, gdy czynność obrotu dewizowego wykracza poza warunki określone w zarządzeniu nr 6 Ministra Handlu Zagranicznego z dnia 4 lutego 1985 r. w sprawie ogólnego zezwolenia dewizowego w zakresie handlu zagranicznego i usług związanych z tym handlem (Dz. Urz. MHZ Nr 4, poz. 7).

3. O wydaniu zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 11, Minister Handlu Zagranicznego zawiadamia Ministra Finansów.

§ 3. Na czynności obrotu dewizowego w zakresie handlu zagranicznego i usług związanych z tym handlem nie wymienione w § 2, Minister Handlu Zagranicznego udziela indywidualnych zezwoleń dewizowych w porozumieniu z Ministrem Finansów.

§ 4. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.