Decyzja wykonawcza 2014/703/UE zmieniająca załączniki I i II do decyzji 2004/558/WE w odniesieniu do zatwierdzenia programu zwalczania zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła w Belgii oraz statusu kraju związkowego Turyngia w Niemczech jako wolnego od zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2014.294.43

Akt jednorazowy
Wersja od: 10 października 2014 r.

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI
z dnia 8 października 2014 r.
zmieniająca załączniki I i II do decyzji 2004/558/WE w odniesieniu do zatwierdzenia programu zwalczania zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła w Belgii oraz statusu kraju związkowego Turyngia w Niemczech jako wolnego od zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła

(notyfikowana jako dokument nr C(2014) 7113)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2014/703/UE)

(Dz.U.UE L z dnia 10 października 2014 r.)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną 1 , w szczególności jej art. 9 ust. 2 i art. 10 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dyrektywie 64/432/EWG ustanowiono zasady do stosowania w wewnątrzunijnym handlu bydłem. Art. 9 tej dyrektywy stanowi, że państwo członkowskie posiadające obowiązkowy krajowy program zwalczania jednej z chorób zakaźnych wymienionych w wykazie w załączniku E (II) do tej dyrektywy może przedłożyć ten program Komisji do zatwierdzenia. Wykaz ten obejmuje zakaźne zapalenie nosa i tchawicy bydła. Zakaźne zapalenie nosa i tchawicy bydła to wyraźna kliniczna manifestacja objawów zakażenia wirusem opryszczki bydła typu 1 (BHV1).

(2) W art. 9 dyrektywy 64/432/EWG zdefiniowano także dodatkowe gwarancje, które mogą być wymagane w handlu wewnątrzunijnym.

(3) Ponadto art. 10 dyrektywy 64/432/EWG stanowi, że jeżeli państwo członkowskie uzna, że jego terytorium lub część jego terytorium są wolne od chorób wymienionych w załączniku E (II) do tej dyrektywy, przedkłada ono Komisji odpowiednią dokumentację towarzyszącą. Artykuł ten definiuje także dodatkowe gwarancje, które mogą być wymagane w handlu wewnątrzunijnym.

(4) W decyzji Komisji 2004/558/WE 2 zatwierdzono programy kontroli i zwalczania BHV1 przedstawione przez państwa członkowskie wymienione w załączniku I do tej decyzji w odniesieniu do regionów wymienionych w tym załączniku, do których zastosowanie mają dodatkowe gwarancje zgodnie z art. 9 dyrektywy 64/432/EWG.

(5) Ponadto załącznik II do decyzji 2004/558/WE wymienia regiony państw członkowskich wolne od zakażenia BHV1, do których mają zastosowanie dodatkowe gwarancje zgodnie z art. 10 dyrektywy 64/432/EWG.

(6) Belgia przedłożyła Komisji program na rzecz zwalczania infekcji BHV1 na całym jej terytorium. Program ten spełnia kryteria określone w art. 9 ust. 1 dyrektywy 64/432/EWG. W programie tym określone są również zasady przemieszczania bydła w obrębie kraju, które są równoważne z zasadami wdrożonymi uprzednio w niektórych państwach członkowskich lub w ich regionach i które to zasady pomogły skutecznie zwalczyć chorobę w tych państwach członkowskich lub ich regionach.

Należy zatwierdzić program przedstawiony przez Belgię oraz dodatkowe gwarancje przedstawione zgodnie z art. 9 dyrektywy 64/432/EWG.

(7) Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I do decyzji 2004/558/WE.

(8) Wszystkie regiony Niemiec, z wyjątkiem kraju związkowego Bawaria, są obecnie wymienione w wykazie w załączniku I do decyzji 2004/558/WE. Kraj związkowy Bawaria jest wolny od BHV1 i w związku z tym jest wymieniony w wykazie w załączniku II do tej decyzji.

(9) Niemcy przedłożyły Komisji dokumentację towarzyszącą dotyczącą uznania kraju związkowego Turyngia za wolny od BHV1 oraz dodatkowych gwarancji zgodnie z art. 10 dyrektywy 64/432/EWG.

W następstwie oceny dokumentacji towarzyszącej, przedłożonej przez wspomniane państwo członkowskie, kraj związkowy Turyngia nie powinien już być wymieniony w załączniku I do decyzji 2004/558/WE, lecz powinien być wymieniony w załączniku II do tej decyzji, a stosowanie dodatkowych gwarancji zgodnie z art. 10 dyrektywy 64/432/EWG powinno zostać rozszerzone na ten kraj związkowy.

(10) Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik II do decyzji 2004/558/WE.

(11) Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2004/558/WE.

(12) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Paszy,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Załączniki I i II do decyzji 2004/558/WE zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł  2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 8 października 2014 r.

W imieniu Komisji

Tonio BORG

Członek Komisji

ZAŁĄCZNIK

Załączniki I i II do decyzji 2004/558/WE otrzymują brzmienie:

"ZAŁĄCZNIK I
Państwa członkowskieRegiony państw członkowskich, do których mają zastosowanie dodatkowe gwarancje w zakresie zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła zgodnie z art. 9 dyrektywy 64/432/EWG
BelgiaWszystkie regiony
Republika CzeskaWszystkie regiony
NiemcyWszystkie regiony, z wyjątkiem kraju związkowego Bawaria i kraju związkowego Turyngia
WłochyRegion Friuli-Wenecja Julijska

Region Dolina Aosty

Autonomiczna Prowincja Trydent

ZAŁĄCZNIK II

Państwa członkowskieRegiony państw członkowskich, do których mają zastosowanie dodatkowe gwarancje w zakresie zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła zgodnie z art. 10 dyrektywy

64/432/EWG

DaniaWszystkie regiony
NiemcyKraj związkowy Bawaria

Kraj związkowy Turyngia

WłochyAutonomiczna Prowincja Bolzano
AustriaWszystkie regiony
FinlandiaWszystkie regiony
SzwecjaWszystkie regiony"
1 Dz.U. 121 z 29.7.1964, s. 1977/64.
2 Decyzja Komisji 2004/558/WE z dnia 15 lipca 2004 r. wdrażająca dyrektywę Rady 64/432/EWG w sprawie dodatkowych gwarancji dla handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem odnoszących się do zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła i zatwierdzenia programów zwalczania przedstawionych przez państwa członkowskie (Dz.U. L 249 z 23.7.2004, s. 20).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.