Rozporządzenie 985/2003 zmieniające środki antydumpingowe nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 1334/1999 na przywóz tlenku magnezu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej
Dz.U.UE.L.2003.143.1
Akt jednorazowyROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 985/2003
z dnia 5 czerwca 2003 r.
zmieniające środki antydumpingowe nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 1334/1999 na przywóz tlenku magnezu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed przywozem dumpingowym z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej(1) (rozporządzenie podstawowe), w szczególności jego art. 11 ust. 3,
uwzględniając wniosek Komisji, przedstawiony po konsultacji z Komitetem Doradczym,
a także mając na uwadze, co następuje:
A. POSTĘPOWANIE
1. Obowiązujące środki
(1) W czerwcu 1999 r., rozporządzeniem (WE) nr 1334/1999(2), Rada nałożyła ostateczne cła antydumpingowe na przywóz tlenku magnezu pochodzący z Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL). Cła przybrały formę minimalnej ceny importowej.
2. Wszczęcie postępowania
(2) W dniu 13 czerwca 2002 r., Komisja ogłosiła w zawiadomieniu (zawiadomienie o wszczęciu postępowania) opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich(3), wszczęcie częściowego okresowego przeglądu środków antydumpingowych stosowanych do przywozu do Wspólnoty tlenku magnezu pochodzącego z ChRL na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.
(3) Przegląd został zapoczątkowany z inicjatywy Komisji w celu zbadania odpowiedniości formy obowiązujących środków. Bieżące środki w postaci minimalnej ceny importowej nie rozróżniają sprzedaży do podmiotów powiązanych i sprzedaży do podmiotów niepowiązanych, albo bezpośredniej sprzedaży do Wspólnoty i sprzedaży pośredniej, tzn. sprzedaży dokonanej niebezpośrednio przez eksportera w danym kraju importerowi we Wspólnocie. Ten brak rozróżnienia między różnymi rodzajami sprzedaży może prowadzić do problemów związanych z omijaniem środków. Faktycznie, strony mogą ustalać cenę importową na sztucznie zawyżonym poziomie przy wejściu do Wspólnoty w celu uniknięcia płacenia cła antydumpingowego. Ten sztucznie zawyżony poziom może zostać osiągnięty na podstawie porozumienia między powiązanymi podmiotami lub z powodu wzrostu ceny wywołanego kolejnymi sprzedażami przed odprawą celną.
(4) W konsekwencji, istniejące środki nie wydają się wystarczające do zwalczania dumpingu, który powoduje szkody.
(5) Ponadto, bieżące środki nie uwzględniają sytuacji, w których towary przywożone uległy uszkodzeniu przed wprowadzeniem do swobodnego obrotu do Wspólnoty. W związku z tym należy zauważyć, że ponieważ środki nie powinny wykraczać poza to, co jest niezbędne do usunięcia szkody, należy wziąć pod uwagę ewentualny spadek wartości w przypadkach uszkodzeń powstałych przed wprowadzeniem towarów do swobodnego obrotu we Wspólnocie.
3. Dochodzenie
(6) Komisja oficjalnie powiadomiła producentów eksportujących, importerów i użytkowników uznanych za zainteresowanych oraz ich stowarzyszeń, przedstawicieli zainteresowanego kraju wywozu i producentów ze Wspólnoty o wszczęciu postępowania.
(7) Zainteresowane strony otrzymały możliwość przedstawienia swoich opinii na piśmie i wnioskowania o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.
(8) Jedna izba gospodarcza w zainteresowanym kraju, stowarzyszenie producentów wspólnotowych oraz wspólnotowi importerzy/pośrednicy handlowi, przedstawili swoje poglądy na piśmie. Wszystkim Stronom, które wnioskowały o to w określonym terminie i przedstawiły istnienie szczególnych powodów, dla których powinny zostać przesłuchane, taka możliwość została zagwarantowana.
(9) Komisja zebrała i zweryfikowała wszystkie informacje uważane za niezbędne do celów ustalenia odpowiedniości obowiązujących środków.
B. SPRZEDAŻ PODMIOTOM POWIĄZANYM I NIEPOWIĄZANYM
(10) W przypadku wywozu do przedsiębiorstw powiązanych we Wspólnocie, eksporterzy podlegający środkom mogą wystawiać faktury z ceną powyżej minimalnej ceny importowej, a następnie rekompensować taką cenę po zgłoszeniu celnym. Może to spowodować, iż minimalna cena importowa nie będzie obowiązywać, ponieważ może to oznaczać, że dany produkt jest skutecznie w dalszym ciągu wywożony do Wspólnoty po cenie niższej niż minimalna cena importowa. Może do dalej prowadzić do ustalania cen odsprzedaży we Wspólnocie, co nie pozwala na osiągnięcie zamierzonych skutków środka, tzn. eliminowania szkodliwych skutków dumpingu.
(11) Gdyby, jednakże sprzedaż przez eksporterów znajdujących się w ChRL powiązanym importerom we Wspólnocie była obłożona cłem wartościowym (ad valorem), poważne ryzyko unikania takiego cła w obrotach powiązanymi podmiotami zostałaby znacznie zredukowane i wszelkie ewentualne manipulacje cenowe byłyby łatwiejsze do wykrycia. Faktycznie, cło wartościowe byłoby ustalane w odniesieniu do wartości w świetle istniejących reguł ustalania wartości celnej towarów przywożonych do Wspólnoty, określonych we Wspólnotowym Kodeksie Celnym(4). Dla transakcji realizowanych między niepowiązanymi podmiotami Wspólnotowy Kodeks Celny zakłada, że wartość towarów przywożonych do celów celnych to zazwyczaj wartość transakcyjna. Aby organ celny zaakceptował wartość transakcyjną między powiązanymi podmiotami, eksporter musi zademonstrować, że wartość ta jest bardzo bliska jednej z wartości transakcyjnych określonych w art. 30 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. W ramach rutynowych działań organy celne wykrywają ewentualne niedoszacowania w ten sposób ustalanych wartości transakcyjnych. Jeżeli organy celne wykryją sztucznie zaniżoną cenę transferową między powiązanymi podmiotami, obliczą one nowa wartość celną, która będzie wówczas wyższa. Wspólnotowe ustawodawstwo celne(5) zawiera wyczerpująca definicję "podmiotów powiązanych" do celów celnych. Dlatego w ramach rutynowej działalności organy celne ustalają, czy transakcja dokonywana jest między stronami powiązanymi i w związku z tym organy celne są dobrze wyposażone do identyfikacji statusu podmiotów zaangażowanych w obrót danym produktem. W rezultacie, gdyby stosowane było cło wartościowe, organy celne mogłyby wykryć wszelkie nieprawidłowe zgłoszenia wartości między powiązanymi podmiotami, utrudniając w ten sposób obchodzenie przepisów.
(12) Należność celną należy zapłacić w oparciu o kwotę wartości transakcyjnej. Jeżeli strony obniżą wartość transakcyjna, będzie to miało konsekwencje w kolejnych przeglądach, obejmujących również dochodzenia antyabsorpcyjne, ponieważ te niskie wartości transakcyjne zostaną przyjęte za podstawę do określenia nowej ceny eksportowej z możliwością zwiększenia marży dumpingowej. W tym kontekście, w przypadku cła wartościowego, (niskie) wartości transakcyjne są odnotowane w odpowiednich dokumentach transportowych.
(13) Na koniec, należy również uwzględnić fakt, że zachęta dla powiązanych podmiotów do manipulowania cenami jest większa w przypadku minimalnej ceny importowej. Przy minimalnej cenie importowej, manipulacje cenowe mogą prowadzić do uniknięcia cła antydumpingowego całkowicie. W przypadku cła wartościowego, z drugiej strony, ewentualne manipulacje cenowe będą prowadzić jedynie do niższego cła, jako że cło obliczane jest jako procent od ceny, niezależnie od jej wielkości. Dlatego ryzyko manipulacji jest większe w przypadku stosowania minimalnej ceny importowej, niż w przypadku stosowania cła wartościowego.
(14) Producenci Wspólnoty wnioskowali o niewprowadzanie żadnych zmian jeżeli chodzi o formę środków stosowanych w transakcjach między powiązanymi importerami. Argumentowali, że istnieje ryzyko, iż krajowe organy celne nie zidentyfikują odpowiednio statusu powiązanych importerów. W konsekwencji twierdzi się, że niepowiązani importerzy mogą podawać się za powiązanych importerów, korzystając w związku z tym w sposób nieuzasadniony z cła wartościowego zamiast minimalnej ceny importowej. Pod tym względem, jak wspomniano powyżej, organy celne są w stanie zidentyfikować status zaangażowanych podmiotów. Ponadto, niezależnie od formy, tzn. czy jest to minimalna cena importowa czy cło wartościowe, skutek cła jest ten sam, a mianowicie eliminacja skutków szkodliwego dumpingu. Z tych powodów, nawet w mało prawdopodobnych przypadku, że importerzy będą fałszywie podawać się za podmioty powiązane, cło będzie w dalszym ciągu mieć ten sam skutek, podczas gdy ogólne ryzyko obchodzenia przepisów uznaje się za zmniejszone.
(15) Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdza się również, że gdyby sprzedaż dokonywana przez eksporterów znajdujących się w ChRL powiązanym podmiotom we Wspólnocie była obłożona cłem wartościowym, ryzyko obchodzenia cła byłoby znacznie zredukowane. Wniosek producentów wspólnotowych o niezmienianie formy środków dla powiązanych importerów zostaje dlatego odrzucony.
(16) Producenci wspólnotowi również argumentowali, że definicja ceny w operacyjnej części rozporządzenia (WE) nr 1334/1999 "netto franco granica Wspólnoty" w dalszym ciągu umożliwia importerowi odprawić towary w składzie końcowego odbiorcy, łącznie z wszystkimi kosztami logistycznymi poniesionymi między "cif free out" i "franco końcowy odbiorca" i w związku z tym cena importowa może być sztucznie zawyżona. I dlatego wnioskowano o zmianę sformułowania na "franco port Wspólnoty".
(17) Jednakże wartość celna ustalona przy zastosowaniu definicji "netto franco granica Wspólnoty" obejmuje tylko koszty transportu i ubezpieczenia przywożonych towarów oraz opłaty przeładunkowe związane z transportem przywożonych towarów do miejsca wwozu na obszar celny Wspólnoty. W konsekwencji koszty poniesione po przywozie od granicy do końcowego odbiorcy nie są uwzględnione i dlatego wniosek zostaje odrzucony jako nieuzasadniony.
(18) Producenci Wspólnoty również argumentowali, że w celu uniknięcia jakiejkolwiek absorpcji środków, formą środka powinno być podwójne cło, tzn. minimalna cena importowa lub cło wartościowe, którekolwiek jest wyższe, w celu uniknięcia ewentualnej manipulacji cenowej. Argument ten nie został uzasadniony i dlatego jest odrzucony.
(19) Jedna Izba Gospodarcza argumentowała, że wszelka cena transakcyjna, która jest na poziomie lub powyżej minimalnej ceny importowej, powinna wystarczyć do eliminacji szkody, niezależnie od tego, czy transakcja odbywa się między powiązanymi czy niepowiązanymi podmiotami. Gdyby cło wartościowe stosować do ceny, która jest na poziomie lub powyżej minimalnej ceny importowej, ochrona przekroczyłaby poziom niezbędny do eliminacji szkody.
(20) W związku z tym podkreśla się, że niezależnie od formy, tzn. czy jest to minimalna cena importowa czy cło wartościowe, skutek cła jest ten sam, mianowicie usunięcie skutków szkodliwego dumpingu. Z drugiej strony, nie proponuje się, aby cło wartościowe było stosowane oprócz minimalnej ceny importowej, ale zamiast minimalnej ceny importowej. Ponadto jak podkreślono powyżej, eksporterzy produktów, dla których istnieją środki antydumpingowe mogliby z łatwością podawać w fakturach sztucznie zawyżoną cenę (tzn. powyżej minimalnej ceny importowej), kiedy wywożą do powiązanych przedsiębiorstw we Wspólnocie, a następnie rekompensować te cenę po zgłoszeniu celnym. Może to spowodować, iż minimalna cena importowa stanie się bez znaczenia, a następnie ustalane ceny odsprzedaży we Wspólnocie mogą nie osiągać zamierzonych efektów środka. Z tych powodów oraz biorąc pod uwagę poważne ryzyko manipulacji cenowej w obrocie między powiązanymi podmiotami, argument przedstawiony przez Izbę Gospodarczą jest odrzucony.
C. BEZPOŚREDNIA/POŚREDNIA SPRZEDAŻ MIĘDZY NIEPOWIĄZANYMI PODMIOTAMI
(21) Jeżeli chodzi o sprzedaż między niepowiązanymi podmiotami, należy przeprowadzić dalsze rozróżnienie między sprzedażą bezpośrednią (tzn. między importerem we Wspólnocie i eksporterem w danym kraju) i sprzedażą pośrednią (tzn. niedokonywaną bezpośrednio od eksportera w danym kraju do importera we Wspólnocie), ponieważ w tym drugim przypadku istnieje to samo ryzyko manipulacji cenowej.
(22) Jeden importer argumentował, że nie powinno być rozróżnienia między sprzedażą bezpośrednią i pośrednią do Wspólnoty, jako że prowadziłoby to do nierównoprawnego traktowania różnych importerów. Na przykład, importerzy nabywający produkt poprzez pośredników handlowych w państwach trzecich byliby w mniej korzystnej sytuacji niż importerzy nabywający produkt bezpośrednio od eksportera w danym kraju, nawet w przypadku gdy zaangażowane przedsiębiorstwa są niepowiązane.
(23) Po pierwsze, należy pamiętać, że oba rodzaje ceł mają skutek usuwania skutków szkodliwego dumpingu i tym samym reprezentują ten sam poziom. Ponadto, rozróżnienie między sprzedażą bezpośrednią i pośrednią umotywowane jest koniecznością ograniczenia ryzyka manipulacji cenowej. Uznaje się, że to ryzyko istnieje we wszystkich przypadkach, w których sprzedaż nie jest dokonywana bezpośrednio od eksportera zlokalizowanego w ChRL do niepowiązanego importera we Wspólnocie, w wyniku większej liczby zaangażowanych podmiotów i trudności napotykanych przez organy celne w zweryfikowaniu pełnego łańcucha zdarzeń w przypadku sprzedaży dokonywanej poprzez pośredników w państwach trzecich. Powaga tego ryzyka podkreślana jest w informacjach Europejskiego Trybunału Obrachunkowy w jego sprawozdaniu rocznym za rok 2000(6). Z powodu poważnego ryzyka manipulacji cenowych w przypadku sprzedaży pośredniej, które uważane jest za ważniejsze od ewentualnych niekorzyści dla importerów zaopatrujących się z państw trzecich, argument importera jest odrzucony.
(24) Dlatego stwierdza się, że sprzedaż dokonana przez eksporterów zlokalizowanych w ChRL bezpośrednio do niepowiązanego podmiotu we Wspólnocie pozostaje przedmiotem minimalnej ceny importowej, którą uznano za środek właściwy w pierwotnym dochodzeniu. Jednakże w celu uniknięcia ryzyka manipulacji cenowej, we wszystkich pozostałych przypadkach stosuje się cło wartościowe w wysokości 27,1 % jak ustalono poprzednio(7).
D. TOWARY USZKODZONE
(25) Artykuł 145 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 przewiduje, że dla określenia wartości celnej stosuje się procent ceny faktycznie zapłaconej bądź należnej w sytuacjach, w których towary uległy uszkodzeniu przed wprowadzeniem do swobodnego obrotu. W konsekwencji, cło wartościowe od towarów uszkodzonych ustala się w stosunku do zmniejszonej ceny zapłaconej lub należnej w przypadku uszkodzenia towaru i należność celna zostaje automatycznie obniżona.
(26) W przypadku towarów uszkodzonych, dla których obowiązuje minimalna cena importowa, należność celna, tzn. różnica między minimalną ceną importową a ceną netto franco granica Wspólnoty, przed odprawą celną, nie jest automatycznie obniżana. W konsekwencji, jeżeli ta sama minimalna cena importowa stosowana dla towarów nieuszkodzonych byłaby również stosowana dla towarów uszkodzonych, środki mogłyby wykroczyć poza to, co jest niezbędne dla eliminacji szkód.
(27) W celu uniknięcia opisanej sytuacji, w przypadku towarów uszkodzonych minimalna cena importowa powinna zostać obniżona o procent odpowiadający procentowi obniżki ceny faktycznie zapłaconej bądź należnej. Należność celna będzie wtedy równa różnicy między obniżoną minimalną ceną importową i obniżoną ceną netto franco granica Wspólnoty, przed odprawą celną.
(28) Producenci wspólnotowi argumentowali, że w celu uniknięcia oszustw, wartość celną uszkodzonych towarów powinien szacować niezależny rzeczoznawca.
(29) Wyceną towarów, uszkodzonych lub nie, zajmują się organy celne zgodnie z ustalonymi regułami wymienionymi we Wspólnotowym Kodeksie Celnym. W świetle tych zasad, które zapewniają wystarczający stopień bezstronności, uważa się, że nie istnieje potrzeba dalszych przepisów szczególnych. Dlatego wniosek jest odrzucony.
(30) Wobec braku jakikolwiek uzasadnionych argumentów ze strony zainteresowanych podmiotów stwierdza się, że w przypadkach, kiedy towary uległy uszkodzeniu przed wprowadzeniem do swobodnego obrotu, należność celna powinna równać się różnicy między obniżoną minimalną ceną importową i obniżoną ceną netto franco granica Wspólnoty, przed odprawą celną,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Luksemburgu, dnia 5 czerwca 2003 r.
| W imieniu Rady | |
| M. STRATAKIS | |
| Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 56 z 6.3.1996, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1972/2002 (Dz.U. L 305 z 7.11.2002, str. 1).
(2) Dz.U. L 159 z 25.6.1999, str. 1.
(3) Dz.U. C 140 z 13.6.2002, str. 6.
(4) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1.
(5) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1). Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 444/2002 (Dz.U. L 68 z 12.3.2002, str. 11).
(6) Dz.U. C 359 z 15.12.2001, str. 1, akapit 1.31 i 1.35.
(7) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1473/93 (Dz.U. L 145 z 17.6.1993, str. 1).