Rozporządzenie wykonawcze 2020/894 zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) 2019/159 nakładające ostateczne środki ochronne w odniesieniu do przywozu niektórych wyrobów ze stali
Dz.U.UE.L.2020.206.27
Akt jednorazowyROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2020/894
z dnia 29 czerwca 2020 r.
zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) 2019/159 nakładające ostateczne środki ochronne w odniesieniu do przywozu niektórych wyrobów ze stali
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/478 z dnia 11 marca 2015 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu 1 , w szczególności jego art. 16 i 20,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu z niektórych państw trzecich 2 , w szczególności jego art. 13 i 16,
1. PRZEBIEG PROCEDURY
(1) Rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2019/159 ("rozporządzenie w sprawie ostatecznych środków ochronnych") 3 Komisja nałożyła środki ochronne na przywóz niektórych wyrobów ze stali (26 kategorii produktów ze stali). Środki te mają postać systemu kontyngentów taryfowych dla poszczególnych kategorii produktu ustalonych na poziomie zapewniającym ograniczenie zakłóceń w przywozie do minimum oraz zachowanie tradycyjnych poziomów przywozu od partnerów handlowych. W przypadku przywozu przekraczającego kontyngent taryfowy stosuje się taryfę celną poza kontyngentem, wynoszącą 25 %.
(2) W następstwie pierwszego przeglądu tych środków Komisja rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2019/1590 ("rozporządzenie dotyczące pierwszego przeglądu") 4 wprowadziła szereg dostosowań, biorąc pod uwagę zmienione okoliczności i interes Unii, w celu zwiększenia skuteczności ich działania.
(3) Rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2020/35 ("rozporządzenie dotyczące końcowego przeznaczenia") 5 Komisja uchyliła dostosowanie uprzednio wprowadzone w odniesieniu do zarządzania kontyngentem taryfowym w ramach kategorii produktu 4, ponieważ okazało się ono niewykonalne.
2. PROCEDURA DOTYCZĄCE DRUGIEGO PRZEGLĄDU
(4) Zgodnie z art. 8 rozporządzenia w sprawie ostatecznych środków ochronnych Komisja może dokonać przeglądu środków w przypadku zmiany okoliczności w okresie ich obowiązywania.
(5) W dniu 14 lutego 2020 r. Komisja rozpoczęła drugi przegląd środków ochronnych, publikując zawiadomienie o wszczęciu postępowania 6 , w którym wezwała zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii i do przedłożenia dowodów dotyczących pięciu podstaw przeglądu 7 .
(6) Rzetelne postępowanie odbyło się w ramach dwuetapowej procedury pisemnej. W pierwszym etapie Komisja otrzymała około 90 uwag. W drugim etapie zainteresowanym stronom umożliwiono również zakwestionowanie wstępnych uwag innych stron. Komisja otrzymała ponad 30 dodatkowych uwag.
(7) Pisemny etap postępowania zakończył się w dniu 18 marca 2020 r., w okresie gdy Unia i inne państwa wprowadzały rygorystyczne blokady i ograniczenia w przemieszczaniu się w celu powstrzymania rozprzestrzeniania się pandemii COVID-19.
(8) W celu uwzględnienia w ramach przeglądu skutków gospodarczych tego nieoczekiwanego rozwoju sytuacji skutkującego drastyczną zmianą okoliczności w funkcjonowaniu unijnego rynku stali oraz obecnych środków ochronnych, w dniu 30 kwietnia 2020 r. Komisja otworzyła dodatkowy i nadzwyczajny etap, w ramach którego zainteresowane strony mogły przedstawić swoje opinie na temat skutków gospodarczych pandemii COVID-19 na rynku stali.
3. USTALENIA WYNIKAJĄCE Z DOCHODZENIA
(9) Po przeprowadzeniu dogłębnej analizy wszystkich otrzymanych uwag Komisja doszła do następujących wniosków. Uporządkowano je w sześciu różnych podsekcjach. Pierwsza dotyczy skutków gospodarczych pandemii COVID-19 (sekcja 3.1 poniżej), kolejnych pięć (sekcje 3.2-3.6) odnosi się do pięciu podstaw przeglądu określonych w zawiadomieniu o wszczęciu drugiego przeglądu, a mianowicie: a) poziomu i przydziału kontyngentów taryfowych; b) wypierania tradycyjnych przepływów handlowych; c) ewentualnych szkodliwych skutków dla osiągnięcia celów w zakresie integracji realizowanych z preferencyjnymi partnerami handlowymi; d) aktualizacji wykazu rozwijających się państw członkowskich WTO wyłączonych z zakresu środków na podstawie uaktualnionych statystyk dotyczących przywozu za 2019 r. oraz e) innych zmian okoliczności, które mogą wymagać dostosowania poziomu przydziału kontyngentów taryfowych.
3.1. Wpływ pandemii COVID-19 na unijny rynek stali i funkcjonowanie obecnych środków ochronnych
Uwagi zainteresowanych stron
(10) Komisja otrzymała około 200 uwag dotyczących skutków gospodarczych pandemii COVID-19 oraz jej wpływu na funkcjonowanie obecnych środków ochronnych. Znaczna większość z nich pochodziła od eksporterów, importerów, użytkowników i przedsiębiorców. Swoje uwagi przedstawiło również kilka państw wywozu, a także stowarzyszeń unijnego przemysłu producentów stali ("przemysłu unijnego") i dalszych użytkowników stali.
(11) Autorzy znacznej większości uwag zdecydowanie sprzeciwiali się wnioskowi przemysłu unijnego dotyczącemu radykalnego zmniejszenia wielkości kontyngentów taryfowych. W uwagach tych wskazano, że obniżenie kontyngentów taryfowych stanowiłoby nie tylko faktyczny zakaz przywozu naruszający zasady WTO, ale również byłoby sprzeczne z interesem Unii, ponieważ nie uwzględniałoby interesu rynków niższego szczebla, co wpływałoby negatywnie na działalność związaną z produkcją stali. Kilka stron podkreśliło również, że dodatkowe zmiany w zarządzaniu kontyngentami taryfowymi byłyby całkowicie nieuzasadnione oraz uznało, że wyeliminowanie mechanizmu przenoszenia niewykorzystanych kontyngentów z jednego kwartału na drugi sprawiłoby, że środki byłyby bardziej restrykcyjne, co naruszałoby zasady WTO. Wiele stron podkreśliło, że skutki pandemii COVID-19 są nadal niepewne i trudne do przewidzenia oraz że będą się różnić w zależności od segmentu sektora stalowego. W związku z tym niektóre strony zasugerowały odroczenie wszelkich dostosowań do czasu uzyskania jasności co do skutków oraz ostrzegły, że obniżenie poziomu kontyngentów taryfowych zagroziłoby realizacji złożonych zamówień na dostawy.
Stanowisko Komisji
(12) W październiku 2019 r., kiedy Komisja przyjęła pierwszy pakiet dostosowań w odniesieniu do unijnych środków ochronnych dotyczących stali, prognoza dla przemysłu stalowego wskazywała na spadek popytu w miarę stopniowego spowolnienia światowej gospodarki. Oprócz dostosowania tempa liberalizacji do tego przewidywanego spowolnienia wzrostu Komisja wprowadza również szereg innych dostosowań ukierunkowanych na zachowanie tradycyjnych przepływów handlowych i zapobieganie sytuacji, w której niektóre źródła wywozu wypierałyby inne w stosowaniu kontyngentów taryfowych dostępnych w ramach obowiązujących środków w stopniowo pogarszającym się kontekście gospodarczym.
(13) Nie można było wówczas przewidzieć, że kilka miesięcy później pandemia COVID-19 pogrąży światową gospodarkę w najpoważniejszej recesji od czasu globalnego kryzysu finansowego z 2008 r. Rygorystyczne kontrole ustanowione przez władze na całym świecie w celu złagodzenia lub stłumienia choroby od czasu wybuchu pandemii w pierwszym kwartale 2020 r. spowodowały ogromne straty. Skutki gospodarcze ograniczeń w poruszaniu się i środków izolacji były natychmiastowe i dotkliwe. Skala i dotkliwość wstrząsu gospodarczego była bardzo znacząca, jeżeli chodzi o produkcję, nakłady na środki trwałe, przymusowe urlopy bezpłatne i popyt.
(14) Według Oxford Economics należy się spodziewać, że światowy PKB "zmniejszy się o prawie 7 % w pierwszej połowie roku, co stanowi prawie dwukrotnie większy spadek niż w czasie globalnego kryzysu finansowego i odzwierciedla szeroko zakrojone zmiany w największych gospodarkach 8 ". Ta recesja gospodarcza dotyka wszystkich głównych sektorów przemysłu, a także spowodowała kryzys na rynku zamówień. W marcu 2020 r. wskaźnik J.P. Morgan Global Composite Output Index spadł do 39,4, co stanowi najmniejszą wartość od 133 miesięcy, a spadek poziomu wskaźnika w ujęciu miesięcznym (6,7 pkt) był drugim największym w historii serii 9 . "Dotkliwość tych skutków podkreślały rekordowe spadki poziomów wskaźników śledzących wydajność w stosunku do zeszłego miesiąca (spadek o 10,1 punktu), nowe zamówienia (spadek o 9,4), zaległe interesy (spadek o 7,3), nowe zamówienia eksportowe (spadek o 10,4) i przyszłą działalność (spadek o 13,1)" 10 . Wskaźnik PMI (Indeks Menadżerów Zakupów, ang. Purchasing Managers' Index) sektora globalnego opublikowany przez IHS Markit w maju potwierdza te skutki i wykazuje rekordowe spadki produkcji we wszystkich monitorowanych sektorach z wyjątkiem usług opieki zdrowotnej 11 .
(15) Unijni producenci stali przewidują, że w drugiej połowie 2020 r. nastąpi zatrzymanie popytu, przy czym spadek w południowej Europie przekroczy 60 %, a w północnej około 50 %, co będzie spowodowane głównie gwałtownym spadkiem popytu w segmencie motoryzacyjnym - na poziomie około 80 % - na skutek gwałtownego spadku sprzedaży i produkcji pojazdów. Potwierdzają to ustalenia banku Morgan Stanley przedstawione w jego ostatnim sprawozdaniu dotyczącym sektora stalowego 12 , w którym zauważono, że "rynki końcowe stali stają w obliczu poważnych zakłóceń, a popyt motoryzacyjny (stanowiący 18 % popytu na stal w Unii) gwałtownie spadł o 40-85 % r/r w marcu, natomiast segmenty budownictwa, ropy naftowej i gazu oraz przemysłu lotniczego również napotykają poważne przeszkody". Wspomniany wyżej stały spadek popytu na stal wydaje się prawdopodobny i potwierdzony przez zmiany sezonowo dostosowanego wskaźnika PMI globalnych użytkowników stali (ang. Global Steel Users PMI), który jest złożonym wskaźnikiem pozwalającym uzyskać dokładny przegląd warunków pracy producentów określonych jako intensywni użytkownicy stali. W marcu wskaźnik ten wynosił 49,3, a w kwietniu spadł do najniższego poziomu od 133 miesięcy - 43,7, co było spowodowane zatrzymaniem popytu na rynku krajowym i eksportowym, przy czym w przypadku tego ostatniego odnotowano najszybszy spadek od końca 2008 r. 13 .
(16) Wynikające z tego poważne straty gospodarcze zostaną odnotowane przez przedsiębiorstwa i państwa w pierwszej połowie 2020 r. Zmiany tendencji można się spodziewać dopiero pod koniec drugiego kwartału, przy ewentualnym wzroście działalności w zaledwie kilku państwach, o ile w ogóle to nastąpi. Zgodnie z opracowaną przez Komisję Europejską prognozą gospodarczą z wiosny 2020 r. wystąpi głęboka i niejednakowo przebiegająca recesja oraz niepewne ożywienie gospodarki, przy czym stopa bezrobocia w Unii wzrośnie z 6,7 % w 2019 r. do 9 % w 2020 r., a następnie spadnie do około 8 % w 2021 r. 14 .
(17) Prognozy gospodarcze dotyczące pozostałego okresu obowiązywania środków ochronnych, który upływa w dniu 30 czerwca 2021 r., nie napawają optymizmem. W opracowanej przez Komisję Europejską prognozie gospodarczej z wiosny 2020 r. przewidziano również, że gospodarka Unii odnotuje spadek o 7,5 % w 2020 r., a w 2021 r. wzrost o około 6 %. W związku z tym prognozuje się, że gospodarka UE nie zdoła do końca 2021 r. w pełni odrobić strat spowodowanych kryzysem. Inwestycje prowadzone będą na ograniczoną skalę, a rynek pracy nie odbuduje się całkowicie do rozmiarów sprzed pandemii 15 . Prognozy wzrostu opracowane przez Komisję dla Unii i strefy euro skorygowano w dół o około dziewięć punktów procentowych w porównaniu z prognozą gospodarczą z jesieni 2019 r.
(18) Ciężar skutków gospodarczych o masowym charakterze wynikających z pandemii COVID-19 jest jednak trudny do przewidzenia na tym etapie. Jak zauważa Oxford Economics, "najważniejszą niepewnością nie jest obecnie wielkość spadku w drugiej połowie 2020 r. a tempo i czas późniejszego ożywienia gospodarczego 16 ". W swojej ostatniej analizie niepewności IHS Markit zauważa, że niepewność w szybkim tempie osiąga poziom ogólnego kryzysu finansowego oraz opisuje, jak "przedsiębiorstwa bardziej niż kiedykolwiek wcześniej obawiają się recesji gospodarczej i w dużej mierze spodziewają się, że pogorszenie koniunktury gospodarczej utrzyma się w nadchodzących latach 17 ".
(19) Chociaż od połowy maja 2020 r. państwa zaczęły wdrażać strategie wyjścia w odniesieniu do bardziej rygorystycznych środków kontroli pandemii, w rzeczywistości nadal wiele kwestii dotyczących ożywienia gospodarczego pozostaje w sferze niepewności. Po pierwsze, trudno jest na tym etapie w przejrzysty sposób skalibrować rozmiar szkód poniesionych przez przemysł krajowy oraz krajowe i międzynarodowe łańcuchy dostaw. Po drugie, nie jest wykluczone, że w późniejszym okresie tego roku, w miarę stopniowego łagodzenia środków kontroli, pojawią się nowe fale wirusa, co może doprowadzić do przywrócenia blokad i środków izolacji, w tym cyklów przestoju i nadrabiania, które mogą zdusić ożywienie w zarodku oraz mogą spowodować bardziej trwałe szkody.
(20) W świetle tej analizy Komisja stwierdza, że wstrząs gospodarczy wywołany pandemią COVID-19 stanowi zasadniczą i niespotykaną zmianę okoliczności mającą drastyczny wpływ na funkcjonowanie rynku stali w Unii i na świecie. Z tego powodu Komisja uważa, że konieczne jest staranne uwzględnienie skutków gospodarczych pandemii COVID- 19 przy kształtowaniu dostosowań w ramach drugiego przeglądu środków ochronnych.
(21) Jak wyjaśniono wcześniej, w ramach pierwszego przeglądu środków ochronnych, w wyniku odnotowanego już pogorszenia koniunktury gospodarczej na rynku stali, które było sprzeczne z oczekiwaniami w momencie przyjmowania ostatecznych środków ochronnych, Komisja wprowadziła dostosowania w celu rozwiązania kwestii ograniczonych efektów wypierania zaobserwowanych w pierwszym roku obowiązywania środków. Efekty te ulegną jednak dalszemu nasileniu w obecnej sytuacji gospodarczej w przypadku braku dostosowań.
(22) Podczas gdy wstrząs gospodarczy wywołany pandemią był stosunkowo symetryczny, ponieważ pandemia wpłynęła na wszystkie państwa na świecie, przynosząc nagły i bardzo znaczący spadek produkcji i popytu, siła odbicia w 2021 r. będzie prawdopodobnie asymetryczna. Będzie to zależało nie tylko od rozwoju pandemii w każdym państwie, ale również od struktury gospodarek krajowych i ich zdolności do reagowania za pomocą polityki ożywienia gospodarczego.
(23) W obecnej sytuacji spadku popytu i wynikającego z tego gwałtownego spadku sprzedaży, który wpłynął praktycznie na wszystkie kategorie produktów ze stali, w połączeniu z horyzontem wysokiego poziomu niepewności i prawdopodobnie silnej asymetrii geograficznej w zakresie tempa i terminu ożywienia gospodarczego, można się spodziewać 18 , że niektórzy eksporterzy stali do Unii przyjmą jeszcze bardziej agresywne zachowania handlowe, aby "opróżnić rynek" na szkodę innych uczestników rynku, gdy działalność zostanie wznowiona po pandemii.
(24) W szczególności można się spodziewać 19 , że niektórzy eksporterzy, zwłaszcza w obszarach geograficznych, w których działalność jest wznawiana stosunkowo wcześniej niż w innych, bardziej zdecydowanie niż w przeszłości skoncentrują się na wstępie na sprzedaży na rynku unijnym, aby przede wszystkim możliwie jak najwcześniej wykorzystać kontyngenty krajowe i być gotowymi do natychmiastowego wykorzystania kontyngentów rezydualnych, gdy tylko będą one dostępne.
(25) To oportunistyczne zachowanie eksporterów pochodzących z określonych obszarów bardziej niż kiedykolwiek grozi wyparciem innych uczestników rynku i bezzasadnym przetrzymywaniem udziałów w rynku, które w normalnych okolicznościach odpowiadałyby innym tradycyjnym obszarom przepływów handlowych lub produkcji krajowej. Jest to realne zagrożenie, ponieważ eksporterzy będą w desperacki sposób próbowali zdobyć większe udziały w mniejszym rynku, aby zrekompensować sobie bezwzględne straty w sprzedaży wynikające ze zmniejszonego popytu.
(26) Wspomniane wyżej oportunistyczne zachowanie, które nie tylko zagraża utrzymaniu tradycyjnych przepływów handlowych pod względem miejsc pochodzenia, ale także nadmiernie wypiera tradycyjne przepływy handlowe i produkcję krajową, może również spowodować bardzo poważne zaburzenia równowagi na unijnym rynku stali, co może ostatecznie zagrozić skutkom naprawczym pierwotnych środków ochronnych w zakresie ochrony przed nowym nagłym wzrostem przywozu.
(27) W tych okolicznościach, aby zagwarantować uporządkowany powrót na rynek wszystkich dostawców - zarówno przemysłu krajowego, jak i eksporterów - oraz zminimalizować występowanie nieuzasadnionych oportunistycznych zachowań, Komisja uznaje za konieczne wprowadzenie dwóch ogólnych dostosowań w odniesieniu do zarządzania kontyngentami taryfowymi. Pierwsze z nich polega na przejściu na kwartalne, a nie roczne zarządzanie wszystkimi kontyngentami krajowymi; dostosowanie to, przy zachowaniu całkowitej wielkości kontyngentu dla każdej kategorii produktu, zapewni bardziej stabilny przepływ przywozu i zminimalizuje ryzyko nadmiernego wzrostu przywozu w pozostałym okresie obowiązywania środków. Drugie uzupełniające dostosowanie polega na wprowadzeniu udoskonalonego systemu dostępu do kontyngentów rezydualnych dla państw korzystających z kontyngentów krajowych. Dostosowanie to przyczyni się do wyodrębnienia, w stosownych przypadkach, wykorzystania kontyngentów rezydualnych dla dotychczasowych mniejszych państw wywozu objętych zakresem tej globalnej sekcji kontyngentów taryfowych oraz zminimalizuje ryzyko wyparcia ich przez eksporterów korzystających z kontyngentów krajowych. Te dwa dostosowania zostaną szerzej omówione odpowiednio w sekcji 3.2 i 3.3 poniżej.
3.2. Poziom i przydział kontyngentów taryfowych
(28) W tej sekcji Komisja oceniła, czy obecny poziom i przydział kontyngentów taryfowych, w tym zarządzanie nimi, jest odpowiedni. Jak wskazano w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, poza uwagami i dowodami przedstawionymi przez zainteresowane strony Komisja w swojej ocenie zwróciła szczególną uwagę na zmiany w wykorzystaniu kontyngentów taryfowych w drugim roku obowiązywania środków 20 , które były przedmiotem codziennego monitorowania w odniesieniu do wszystkich dwudziesty sześciu kategorii produktu.
Uwagi zainteresowanych stron
(29) Większość zainteresowanych stron przedstawiła uwagi na temat tego aspektu przeglądu. Wiele z nich, w szczególności producenci eksportujący, rządy państw trzecich, użytkownicy i importerzy, wystąpiło z wnioskiem albo o zwiększenie poziomu kontyngentów taryfowych, albo o zapewnienie innego systemu przydziału dla kategorii produktu będących przedmiotem ich obaw. We wnioskach tych uwzględniono zmianę okresu odniesienia do obliczenia poziomów kontyngentu taryfowego, aby skorzystać z wyższego kontyngentu. Niektóre zainteresowane strony zwróciły się do Komisji o zmianę podstawy przydzielania kontyngentów krajowych przez podwyższenie lub obniżenie obecnego progu wynoszącego 5 %.
(30) Z drugiej strony przemysł unijny poparł szereg dostosowań zmierzających w przeciwnym kierunku. Przede wszystkim przemysł unijny zwrócił się z wnioskiem o kwartalne zarządzanie kontyngentami taryfowymi oraz o nieprzenoszenie ilości niewykorzystanych w jednym kwartale na następny kwartał. W ramach wyjątkowego wznowienia etapu otrzymywania pisemnych uwag w sprawie skutków gospodarczych pandemii COVID-19 przemysł unijny zwrócił się o obniżenie poziomu kontyngentów taryfowych do 75 %, aby zrekompensować niszczycielskie skutki gospodarcze pandemii. Wiele zainteresowanych stron zdecydowanie sprzeciwiło się temu wnioskowi, argumentując, że byłby on niezgodny z zasadami WTO i miałby nadmierny wpływ na przemysł niższego szczebla w Unii.
Stanowisko Komisji
(31) Komisja zauważa, że nawet w ostatnim kwartale drugiego roku obowiązywania środków (dane analizowane do dnia 15 maja 2020 r.) ogólny poziom kontyngentów taryfowych pozostał w dużej mierze niewykorzystany 21 , a kontyngenty były dostępne dla każdej kategorii produktu. Biorąc pod uwagę widoczne tempo i tendencje wykorzystania kontyngentów taryfowych po upływie ponad trzech kwartałów tego okresu, a także uwzględniając dominujący kontekst gospodarczy zatrzymania wzrostu opisany w sekcji 3.1 powyżej, Komisja uważa za mało prawdopodobne, aby w pozostałej części ostatniego kwartału wykorzystanie kontyngentu taryfowego uległo przyspieszeniu. Przeciwnie, najnowsze tendencje w przywozie i prognozy dotyczące popytu wskazują, że do końca tego okresu, tj. do dnia 30 czerwca 2020 r., tempo przywozu może zostać jeszcze bardziej zmniejszone. Ponadto, jak stwierdzono w motywie 15 rozporządzenia dotyczącego pierwszego przeglądu, w pierwszym roku obowiązywania środków, kiedy sytuacja na rynku była bardziej stabilna, a popyt był zrównoważony w porównaniu z obecną sytuacją, około 3,2 mln ton bezcłowych kontyngentów taryfowych pozostało niewykorzystanych 22 .
(32) W tym kontekście Komisja uważa, że obowiązujące poziomy kontyngentów taryfowych nie ograniczały nadmiernie przepływów handlowych w drugim roku obowiązywania środków, ale umożliwiły przywóz na poziomie proporcjonalnym do potrzeb rynku unijnego.
(33) W odpowiedzi na wnioski o podwyższenie poziomów kontyngentów taryfowych Komisja zauważa, że w uwagach przekazanych przez zainteresowane strony nie wykazano, że popyt na unijnym rynku stali wzrósłby w jakikolwiek sposób, tak że rzeczywiste kontyngenty taryfowe spowodowałyby niedobór w zakresie dostaw na rynku. Przeciwnie, jak szczegółowo opisano w sekcji 3.1, tendencja wskazuje raczej na przeciwny kierunek. Ponadto Komisja zauważa również, że okres odniesienia zastosowany do obliczenia kontyngentów taryfowych stanowi jeden z filarów struktury środków określonych w rozporządzeniu w sprawie ostatecznych środków ochronnych oraz że zakres przeglądu nie obejmuje istotnych zmian podstawowej struktury środków. Jego celem jest raczej ocena, czy konieczne są jakieś szczególne dostosowania w zarządzaniu kontyngentami taryfowymi. Komisja odrzuciła zatem te wnioski.
(34) Niezależnie od powyższego Komisja uważa za konieczne wprowadzenie szeregu dostosowań i udoskonaleń w zakresie zarządzania kontyngentami taryfowymi w celu dostosowania go do zmian na rynku i zapewnienia lepszego funkcjonowania środków ochronnych. Dostosowania te mają zarówno charakter horyzontalny, jak i specyficzny w odniesieniu do określonych kategorii produktu.
3.2.1. Dostosowanie horyzontalne: kwartalne zarządzanie wszystkimi kontyngentami krajowymi
(35) Dochodzenie przeglądowe wykazało, że w drugim roku obowiązywania środków szereg państw wywozu nadal zachowywał się bardzo agresywnie w zakresie wywozu w odniesieniu do wielu kategorii produktu. Państwa te wyczerpały kilka (lub większość) swoich rocznych kontyngentów krajowych wyjątkowo szybko (w niektórych przypadkach zaledwie w kilka miesięcy od początku okresu). Jeden roczny kontyngent krajowy został nawet wyczerpany już pierwszego dnia drugiego roku obowiązywania środków.
(36) Zachowanie to doprowadziło w przypadku tych kategorii produktu do sytuacji, w której nieproporcjonalnie duży napływ przywozu koncentrował się na dość wczesnym etapie okresu rocznego. Napływ ten uległ następnie spowolnieniu aż do początku ostatniego kwartału tego okresu, kiedy to ponownie miał miejsce nowy szczyt przywozu zbiegający się w czasie z momentem, w którym państwa korzystające z kontyngentu krajowego mogły korzystać ze zwolnienia z cła w ramach dostępnego rezydualnego kontyngentu taryfowego. Komisja uważa, że zachowanie to powoduje poważne zaburzenia równowagi i uniemożliwia sprawne funkcjonowanie rynku.
(37) W sytuacji skrajnej niepewności, spadku popytu i wynikającego z tego gwałtownego spadku sprzedaży wpływającego praktycznie na wszystkie kategorie produktu ze stali opisane szczegółowo w sekcji 3.1 Komisja uważa za bardzo prawdopodobne, że wyżej wspomniane praktyki wyłączeniowe w zakresie wywozu ulegną dalszemu zaostrzeniu. W tych wyjątkowych okolicznościach eksporterzy przyjmą bardzo agresywne i oportunistyczne zachowanie w stosunku do innych konkurentów w celu odzyskania utraconej sprzedaży. Jeżeli chodzi o wspomniane oportunistyczne zachowanie, można się spodziewać, że eksporterzy w najsilniejszych państwach wywozu będą starali się na wstępie skoncentrować na sprzedaży w celu "opróżnienia rynku". Takie oportunistyczne zachowanie handlowe jest najpoważniejszym zagrożeniem dla właściwego funkcjonowania środków ochronnych, ponieważ spowodowałoby ono bardzo poważne zakłócenia na rynku, a w przypadku braku działań naprawczych zagrażałoby nadmiernym wyparciem tradycyjnych przepływów handlowych i produkcji krajowej, równoważąc tym samym skuteczność obowiązujących środków ochronnych.
(38) Od czasu nałożenia ostatecznych środków ochronnych kontyngentami krajowymi zarządzano w ujęciu rocznym, tzn. na początku każdego okresu rocznego udostępniano eksporterom całe podstawowe kontyngenty bez ograniczeń czasowych na ich wykorzystanie w danym okresie, w przeciwieństwie do kontyngentów rezydualnych, którymi zarządzano w ujęciu kwartalnym. Wprowadzenie ograniczeń czasowych okazało się wówczas niepotrzebnym i uciążliwym obciążeniem administracyjnym, zakłócającym normalne funkcjonowanie rynku.
(39) W następstwie dochodzenia przeglądowego, Komisja uważa jednak, że obecne zarządzanie kontyngentami dla poszczególnych państw w ujęciu rocznym nie byłoby skuteczne w zapobieganiu określonym powyżej zakłóceniom na unijnym rynku stali, które uległyby zaostrzeniu w wyniku spodziewanego oportunistycznego zachowania niektórych eksporterów. Zakłócenia te byłyby nie tylko sprzeczne z interesem większości państw wywozu, ale miałyby również bardzo negatywny wpływ na warunki ekonomiczne unijnego przemysłu stalowego, co osłabiłoby skuteczność środków.
(40) W związku z tym Komisja zdecydowała, że kontyngenty krajowe będą zarządzane również w ujęciu kwartalnym. Dostosowanie to zapewni bardziej stabilny przepływ przywozu i przyczyni się do zminimalizowania istniejącego bardzo wysokiego ryzyka, że zachowanie oportunistyczne eksporterów będzie sprzeczne z prawnie uzasadnionym interesem innych uczestników rynku w następnym okresie obowiązywania środków, tj. od dnia 1 lipca 2020 r. do dnia 30 czerwca 2021 r.
(41) Dostosowanie to będzie miało pozytywny stabilizujący wpływ na rynek, ponieważ pozwoli uniknąć masowego gromadzenia zapasów na początku okresu, które wykryto już w przeszłości w odniesieniu do szeregu kategorii produktu. Dostosowanie to umożliwi również tym producentom - zarówno w Unii, jak i w państwach trzecich - których możliwość prowadzenia działalności w czasie pandemii COVID-19 została znacznie ograniczona i którym po zniesieniu blokad zezwolono na wznowienie działalności stosunkowo później niż innym, konkurowanie na bardziej wyrównanych zasadach po zwiększeniu się popytu.
(42) Ponadto należy również wspomnieć, że Komisja nie znajduje żadnych powodów, aby wstrzymać przenoszenie niewykorzystanych pul kontyngentu zarządzanego w ujęciu kwartalnym z jednego kwartału na drugi w tym samym okresie. Utrzymanie mechanizmu przenoszenia zapewnia przystosowanie wykorzystania kontyngentu taryfowego do zmian popytu w ciągu roku, bez niepotrzebnego stwarzania zakłóceń na rynku.
3.2.2. Szczególne dostosowania poszczególnych kategorii produktu
a) Kategoria 1 (wyroby płaskie walcowane na gorąco)
(43) Jak wyjaśniono w motywie 149 rozporządzenia w sprawie ostatecznych środków ochronnych oraz w motywach 17-19 rozporządzenia dotyczącego pierwszego przeglądu, kategorie produktu podlegały wyłącznie globalnym kontyngentom taryfowym. Był to wyjątek od preferowanego skądinąd systemu mającego zastosowanie do niemal wszystkich innych kategorii produktu, polegający na połączeniu kontyngentów krajowych dla największych tradycyjnych dostawców z kontyngentami rezydualnymi dla pozostałych.
Uwagi zainteresowanych stron
(44) W odniesieniu do tej kategorii produktu szereg zainteresowanych stron wnioskował o obniżenie 30-procentowego limitu na kraj pochodzenia do 20 %, podczas gdy inne zainteresowane strony opowiadały się za zniesieniem limitu i przywróceniem sytuacji sprzed pierwszego przeglądu.
Stanowisko Komisji
(45) W ramach dochodzenia przeglądowego wykryto szereg zmian, w oparciu o które Komisja uznała, że konieczne jest dostosowanie w zakresie zarządzania kontyngentem taryfowym w ramach tej kategorii produktu. W pierwszej kolejności w toku dochodzenia potwierdzono, że wykorzystanie kontyngentu taryfowego w odniesieniu do tej kategorii konsekwentnie gwałtownie spadało w całym okresie (zob. wykres 1 poniżej) i w rezultacie w drugim i trzecim kwartale drugiego roku obowiązywania środków sięgało średnio 54 % 23 .
Wykres 1
(46) Pod koniec trzeciego kwartału łączny niewykorzystany kontyngent od początku drugiego roku obowiązywania środków osiągnął wielkość ponad 1,5 mln ton (zob. wykres 2 poniżej). Ponadto dane dostępne do połowy maja 2020 r. wskazują na znacznie bardziej drastyczne obniżenie poziomów przywozu w tej kategorii produktu i wykorzystanie jedynie 16 % kontyngentu taryfowego. Składa się to na ponad 3 mln ton niewykorzystanego kontyngentu taryfowego tylko na sześć tygodni przed końcem kwartału. W związku z tym tendencja przywozu w ramach tej kategorii produktu, która stanowi około jednej trzeciej historycznych wielkości przywozu z dwudziestu sześciu kategorii produktu objętych środkami ochronnymi, jest istotnym wskaźnikiem obecnej gwałtownej tendencji spadkowej popytu na rynku stali UE.
Wykres 2
(47) Komisja zauważa również, że to znaczne ograniczenie wykorzystania kontyngentu taryfowego miało miejsce w okresie, na który nie miał jeszcze wpływu wstrząs związany z pandemią COViD-19. Wyraźnie wynika z tego, że jest bardzo mało prawdopodobne, aby przyszłe ożywienie popytu unijnego w trzecim roku obowiązywania środków było na tyle silne, aby ostatecznie umożliwić osiągnięcie pełnego lub bardzo wysokiego wykorzystania kontyngentu taryfowego w ramach tej kategorii produktu.
(48) W tym kontekście Komisja stwierdza, że ryzyko ewentualnego niedoboru podaży, któremu starała się zapobiec przez globalizację kontyngentu taryfowego w ramach ostatecznych środków ochronnych, nie istnieje już w obecnych okolicznościach. W związku z tym Komisja podjęła decyzję o zaprzestaniu wyjątkowego globalnego zarządzania kontyngentem taryfowym w ramach tej kategorii produktu oraz o zastosowaniu domyślnego systemu połączonych kontyngentów krajowych i rezydualnych, który obowiązuje w odniesieniu do niemal wszystkich innych kategorii produktu.
(49) W związku z tym od dnia 1 lipca 2020 r. kontyngent taryfowy dla kategorii produktu 1 będzie złożony z kontyngentu krajowego dla tych państw, których poziom przywozu w odniesieniu do tej kategorii osiągnął co najmniej 5 % w odpowiednim okresie odniesienia 2015-2017 24 , oraz z globalnego kontyngentu rezydualnego dla pozostałych państw. Ten kontyngent taryfowy będzie zarządzany w ujęciu kwartalnym, jak wyjaśniono w sekcji 3.2.1 powyżej. Limit udziału dla każdego państwa wywozu, wynoszący 30 %, będzie jednak nadal stosowany w odniesieniu do wykorzystania kontyngentu rezydualnego w czwartym kwartale, aby zapobiec efektom wypierania 25 .
(50) Komisja nadal uważa, że domyślny system kontyngentów taryfowych łączący kontyngenty krajowe i rezydualne jest najodpowiedniejszym systemem zapewniającym zachowanie tradycyjnych przepływów handlowych zarówno pod względem wielkości, jak i pochodzenia 26 . W związku z tym w ogólnym interesie Unii leży wdrożenie go w odniesieniu do tej kategorii produktu, gdy tylko wystąpią ku temu warunki.
b) Kategoria 8 (blachy i taśmy ze stali nierdzewnej walcowane na gorąco)
(51) Od czasu poprzedniego dochodzenia przeglądowego Komisja zaobserwowała szereg istotnych zmian mających wpływ na tę kategorię. W pierwszej kolejności w dniu 8 kwietnia 2020 r. Komisja nałożyła tymczasowe środki antydumpingowe na przywóz produktów z tej kategorii pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, Indonezji i Tajwanu 27 . Następnie Komisja potwierdziła konsekwentne bardzo niskie wykorzystanie krajowego kontyngentu taryfowego przez Stany Zjednoczone 28 . W związku z tym cztery z pięciu największych państw wywozu należących do tej kategorii są obecnie objęte różnymi środkami handlowymi. Należy się zatem spodziewać, że państwa te nie będą prowadzić dalszego wywozu do Unii na historycznym poziomie.
Uwagi zainteresowanych stron
(52) Niektóre zainteresowane strony zwróciły się do Komisji o wprowadzenie limitu kontyngentu rezydualnego dla tej kategorii. Inne zainteresowane strony zwróciły się do Komisji o przeniesienie do kontyngentu rezydualnego tych kontyngentów krajowych, które wykazują bardzo niski poziom wykorzystania.
Stanowisko Komisji
(53) Biorąc pod uwagę zmianę okoliczności opisaną w motywie 51, która może spowodować niedobór w zakresie dostaw tej kategorii produktu na rynku unijnym, oraz zgodnie z podejściem przyjętym w przypadku innych kategorii produktu od czasu wprowadzenia ostatecznych środków ochronnych Komisja uznaje, że w interesie Unii leży przeniesienie pul kontyngentów krajowych wszystkich państw objętych różnymi środkami ochrony handlu 29 do rezydualnego kontyngentu taryfowego. Dzięki temu dostosowaniu obowiązujące środki nie będą wpływały na tradycyjne wielkości handlu, a użytkownicy unijni będą wystarczająco elastyczni, by w razie potrzeby zmienić źródło dostaw.
(54) W związku z tym od dnia 1 lipca 2020 r. kontyngent taryfowy dla kategorii produktu 8 stanie się globalnym kontyngentem taryfowym zarządzanym kwartalnie.
c) Kategoria 25 - Duże przewody rurowe spawane
(55) Komisja przypomina uzasadnienie globalizacji tego kontyngentu taryfowego i odnosi się do wyjaśnień przedstawionych w motywach 54-59 rozporządzenia dotyczącego pierwszego przeglądu.
Uwagi zainteresowanych stron
(56) Niektóre zainteresowane strony zwróciły się z wnioskiem o wprowadzenie zmian w tej kategorii. W szczególności strony zwróciły się o powrót systemu połączonych kontyngentów krajowych i rezydualnych. Ponadto niektóre strony zwróciły się również z wnioskiem o podzielenie tego kontyngentu taryfowego na dwie podkategorie w celu lepszego uwzględnienia specyfiki produktów sklasyfikowanych w ramach tej kategorii.
Stanowisko Komisji
(57) W swojej analizie przeprowadzonej w ramach drugiego przeglądu Komisja zaobserwowała (na podstawie zbioru danych niedostępnych w czasie pierwszego dochodzenia przeglądowego) - w ramach tej jednej kategorii - że struktura przepływów przywozowych odbiega nieco od norm 30 , tj. że różni się znacznie od tradycyjnych przepływów handlowych pod względem wielkości i pochodzenia oraz może powodować zakłócenia równowagi na rynku unijnym.
(58) Komisja zauważa, że ponad 70 % całkowitej wielkości kontyngentu taryfowego tej kategorii odpowiada historycznym przepływom handlowym wynikającym z szeregu rodzajów produktu stosowanych głównie w dużych projektach inżynieryjnych. Natomiast z rzeczywistego wykorzystania kontyngentu taryfowego w tej kategorii produktu wynika, że niektóre państwa wykorzystują go do wywozu rodzajów produktów nieużywanych w dużych projektach inżynieryjnych, znacznie wykraczających poza ich tradycyjną wielkość handlu (w niektórych przypadkach wzrost jest dziesięciokrotny), kosztem innych uczestników rynku krajowego i państw wywozu. W konsekwencji Komisja uważa, że obecny system zarządzania kontyngentem taryfowym doprowadził do sytuacji nadmiernego wypierania.
(59) W przypadku braku dostosowania, jeżeli w trzecim roku obowiązywania środków pojawią się duże projekty inżynieryjne wymagające specjalnych przewodów rurowych, istnieje ryzyko, że nie będzie można zamówić na potrzeby ich realizacji całej puli kontyngentów taryfowych, która powinna odpowiadać tym specjalnym przewodom rurowym, ponieważ zostałaby ona wyparta przez inny przywóz.
(60) W związku z tym Komisja uznaje za konieczne dostosowanie obecnej struktury kontyngentu, aby zapobiec wyżej wspomnianemu niepożądanemu zaburzeniu równowagi. Najodpowiedniejszym sposobem skutecznego rozwiązania powyższej sytuacji jest podział tej kategorii na następujące dwie kategorie: pierwszy podkontyngent taryfowy (kategoria 25A) powinien zatem obejmować te kody cN, które są zwykle wykorzystywane w dużych projektach inżynieryjnych 31 , a drugi podkontyngent taryfowy (kategoria 25B) pozostałe kody CN, które nie są wykorzystywane w takich projektach 32 . Podział ten jest prosty i nie wydaje się zbyt dużym obciążeniem dla organów celnych.
(61) Jeżeli chodzi o zarządzanie tymi podkategoriami, kategoria produktu 25A będzie złożona z jednego globalnego kontyngentu taryfowego, aby zapewnić równe szanse wszystkim potencjalnym oferentom w projektach na szeroką skalę zgodnie z rozporządzeniem dotyczącym pierwszego przeglądu 33 . Kategoria produktu 25B będzie złożona z kontyngentu krajowego dla tych państw, których średni udział w przywozie w okresie odniesienia 2015-2017 osiągnął co najmniej 5 %, oraz z kontyngentu rezydualnego dla pozostałych państw.
(62) Komisja uważa, że podział kontyngentu taryfowego w odniesieniu do tej kategorii produktu dokładniej odzwierciedlałby historyczne przepływy przywozowe odpowiadające dwóm podkategoriom przewodów rurowych i w ten sposób zapewniłby bardziej sprawiedliwe funkcjonowanie kontyngentu. Podział ten zagwarantuje dostępność niezbędnych ilości produktów, które w przeciwnym razie zostałyby wyparte przez inne rodzaje produktów, dla każdego wielkoskalowego projektu inżynieryjnego w Unii w pozostałym okresie obowiązywania środków. Taka nierównowaga stoi w sprzeczności z interesem Unii i z celem polegającym na zachowaniu w ramach środków ochronnych możliwie jak najbardziej tradycyjnych przepływów handlowych pod względem wielkości i pochodzenia.
d) Kategoria 4B (produkty walcowane płaskie z powłokami metalowymi, stosowane głównie w sektorze motoryzacyjnym)
(63) W motywie 8 rozporządzenia dotyczącego końcowego przeznaczenia Komisja zwróciła uwagę, że "nadal jest zdania, że interes Unii może wymagać na późniejszym etapie wprowadzenia szczególnego mechanizmu - czy to procedury końcowego przeznaczenia (po rozwiązaniu kwestii związanych z wdrożeniem), czy jakiegokolwiek alternatywnego systemu, w celu wyodrębnienia w ramach kategorii produktowej 4B przywozu »gatunków motoryzacyjnych« stali. Kwestie te zostaną w związku z tym ponownie ocenione w kontekście przyszłego dochodzenia przeglądowego na podstawie uwag i propozycji zgłoszonych przez zainteresowane strony oraz z uwzględnieniem innych zmian mających wpływ na tę kategorię produktu".
(64) W związku z tym Komisja dokładnie przeanalizowała otrzymane uwagi w odniesieniu do wszelkich wniosków dotyczących specjalnego mechanizmu w tej kategorii produktu.
Uwagi zainteresowanych stron
(65) Zainteresowane strony przedstawiające uwagi dotyczące tej kategorii zgodziły się zasadniczo, że istotne jest zachowanie niezbędnych wielkości przywozu stali przeznaczonych dla przemysłu motoryzacyjnego. W tym celu złożyły różne wnioski. Niektóre zainteresowane strony zwróciły się o identyfikację przywożonych produktów przeznaczonych do stosowania w sektorze motoryzacyjnym w drodze "oświadczenia własnego" lub o dopuszczenie do swobodnego obrotu jedynie po przedstawieniu "dokumentu wejścia" wydanego przez właściwy organ wyznaczony przez państwa członkowskie na wniosek importera unijnego. Ponadto zainteresowane strony zwróciły się o przesunięcie niewykorzystanych pul kontyngentów taryfowych z kategorii 4A do kategorii 4B oraz o wprowadzenie 30 % limitu w ostatnim kwartale okresu, aby uniknąć sytuacji, w której "gatunki niemotoryzacyjne" nadal wykorzystują część kontyngentu taryfowego, wypierając tym samym "gatunki motoryzacyjne". Co więcej, niektóre zainteresowane strony zwróciły się do Komisji z wnioskiem o opracowanie alternatywnego systemu dla przeznaczenia końcowego, ale służącego temu samemu celowi, a nawet o przywrócenie mechanizmu końcowego przeznaczenia, podczas gdy inne były temu przeciwne.
Analiza Komisji
(66) Po pierwsze, Komisja podtrzymuje swoją opinię, że pożądane byłoby zbadanie alternatywnych rozwiązań w zakresie dalszego wyodrębnienia, w miarę możliwości, przywozu stali motoryzacyjnej w ramach kategorii produktu 4B. W tym duchu Komisja dokładnie oceniła otrzymane wnioski i doszła do następujących wniosków.
(67) Wdrożenie mechanizmu końcowego przeznaczenia nie przyniosło oczekiwanych efektów, jak szczegółowo opisano w rozporządzeniu dotyczącym końcowego przeznaczenia. Komisja nie dostrzegła żadnych dowodów wskazujących na to, że okoliczności, które doprowadziły do jego wycofania, zmieniły się na tyle, że ponowne wprowadzenie takiego mechanizmu byłoby skutecznym rozwiązaniem. W rezultacie Komisja uznała, że ponowne wprowadzenie mechanizmu końcowego przeznaczenia nie jest właściwe.
(68) Komisja zauważa również, że pomimo możliwości przedstawienia spostrzeżeń dotyczących uwag innych stron, nie przedstawiono żadnego wniosku, który zyskałby minimalne poparcie zainteresowanych stron we wszystkich państwach członkowskich. Komisja, opierając się na doświadczeniach związanych z mechanizmem końcowego przeznaczenia, przypomina, że dla wdrożenia alternatywnego skutecznego mechanizmu w odniesieniu do tej kategorii produktu zasadnicze znaczenie ma jednoznaczne zobowiązanie się wszystkich uczestników złożonego łańcucha dostaw do sektora motoryzacyjnego do współpracy w państwach członkowskich, aby zapewnić jego sprawne działanie. W związku z tym Komisja stwierdza, że żaden z zaproponowanych alternatywnych mechanizmów wyodrębnienia nie mobilizuje, jak się wydaje, większości uczestników tak, aby mieć szanse na powodzenie.
(69) Komisja podjęła zatem decyzję o niewdrażaniu żadnego nowego szczególnego mechanizmu dla tej kategorii produktu i uniknięciu bardzo negatywnych skutków, jakie mógłby ponownie wywołać brak dostatecznego przestrzegania przepisów.
(70) Komisja chciałaby z zadowoleniem podkreślić, że uzyskanie pozwolenia na końcowe przeznaczenie jest możliwe w przypadku, gdy wszystkie zainteresowane strony skutecznie ze sobą współpracują. Komisja odnosi się do szczególnej sytuacji z udziałem zainteresowanej strony, która pod koniec kwietnia 2020 r. otrzymała pozwolenie na końcowe przeznaczenie od organów państw członkowskich UE. Niestety Komisja nie może skutecznie wdrożyć specjalnego procesu zarządzania kontyngentem taryfowym, który miałby zastosowanie tylko do jednego przedsiębiorstwa.
(71) Po drugie, analizując wykorzystanie kontyngentu taryfowego w odniesieniu do kategorii 4B, Komisja zaobserwowała masowy napływ przywozu na rynek unijny po otwarciu kontyngentu rezydualnego w czwartym kwartale, w dniu 1 kwietnia 2020 r., który to napływ skutkował szybkim wyczerpaniem pierwotnie dostępnego kontyngentu rezydualnego. Sytuacja ta przypomina sytuację z dnia 1 lipca 2019 r., kiedy otwarto nowe kontyngenty na drugi rok obowiązywania środków i wyczerpano w ciągu jednego dnia roczny kontyngent krajowy. W tym względzie wiele zainteresowanych stron nadal ostrzegało Komisję, że w większości przypadków wielkości te nie będą służyć unijnemu przemysłowi motoryzacyjnemu. W odniesieniu do tych stwierdzeń Komisja zauważa, że żadne inne zainteresowane strony nie zakwestionowały przedstawionych w tym zakresie uwag. Ponadto Komisja przypomina, że prowadzi dochodzenie w sprawie obejścia środków względem przywozu tej kategorii produktu z Chin w oparciu o wystarczające dowody potwierdzające prawdziwość stwierdzeń, że przywóz w ramach kategorii produktu 4B może w rzeczywistości nie odpowiadać tej kategorii produktu.
(72) W związku z tym Komisja uważa za konieczne wprowadzenie dostosowań w celu uniknięcia sytuacji, w której niezwykle duże ilości niemotoryzacyjnych typów kategorii 4 będą nadal nadmiernie wypierać tradycyjne przepływy dostaw do sektora motoryzacyjnego UE. Dostosowanie to omówiono w sekcji 3.2.3 poniżej.
3.2.3. "Wypieranie" tradycyjnych przepływów handlowych
(73) W motywie 150 rozporządzenia w sprawie ostatecznych środków ochronnych Komisja ustaliła, że państwa, które wyczerpały swój kontyngent krajowy, będą mogły uzyskać dostęp do kontyngentu rezydualnego w ostatnim kwartale okresu. Celem takiego mechanizmu było uniknięcie sytuacji, w której wielkość kontyngentów rezydualnych pozostałaby potencjalnie niewykorzystana. W motywach 85-98 rozporządzenia dotyczącego pierwszego przeglądu Komisja przeprowadziła ocenę funkcjonowania tego elementu, identyfikując określone efekty wypierania i w związku z tym dostosowała funkcjonowanie tego elementu środków w odniesieniu do dwóch kategorii produktu 34 .
Uwagi zainteresowanych stron
(74) W ramach przedmiotowego przeglądu wiele zainteresowanych stron przedstawiło uwagi i wnioski dotyczące rozwiązania kwestii domniemanych efektów wypierania, które miałyby miejsce w przypadku wielu kategorii produktu. Niektóre strony zwróciły się z wnioskiem o nałożenie limitów na określone kategorie produktu dla państw mających dostęp do kontyngentów rezydualnych w ostatnim kwartale. Niektóre strony zwróciły się również z wnioskiem o zmniejszenie istniejących poziomów limitów w odniesieniu do dwóch kategorii produktu oraz o całkowite wyeliminowanie możliwości dostępu państw do kontyngentu rezydualnego w ostatnim kwartale okresu. W tym samym duchu inne strony zasugerowały nałożenie limitu na wykorzystanie kontyngentów (krajowych lub rezydualnych) przez konkretny kraj oraz umożliwienie dostępu do kontyngentu rezydualnego jedynie w odniesieniu do niewykorzystanych ilości przeniesionych z poprzedniego kwartału.
(75) Jeszcze inne strony zwróciły się natomiast o wyeliminowanie limitów i umożliwienie nieograniczonego dostępu w ostatnim kwartale lub przynajmniej o utrzymanie status quo. Ponadto niektóre strony wnioskowały o umożliwienie państwom korzystającym z kontyngentu krajowego natychmiastowego dostępu do kontyngentów rezydualnych, gdy tylko ten pierwszy zostanie wyczerpany, bez konieczności oczekiwania na ostatni kwartał okresu.
Stanowisko Komisji
(76) W odróżnieniu do pierwszego dochodzenia przeglądowego Komisja może objąć oceną w ramach drugiego przeglądu znacznie dłuższy okres stosowania ostatecznych środków ochronnych w celu przeprowadzenia analizy: dostępne są dane z pięciu kwartałów 35 . W związku z tym Komisja jest teraz w stanie ocenić w bardziej precyzyjny i wiarygodny sposób, jakie są faktyczne tendencje w zakresie wielkości i pochodzenia przywozu w ramach kontyngentów rezydualnych dla poszczególnych kategorii.
(77) W pierwszej kolejności Komisja była w stanie określić typowe wykorzystanie kontyngentu rezydualnego na kwartał przez państwa będące obecnymi beneficjentami tej sekcji kontyngentu taryfowego. W tym względzie Komisja z jednej strony obliczyła średnie wykorzystanie kontyngentu rezydualnego (ogółem i w podziale na kraje pochodzenia) w każdym z czterech kwartałów, w których państwa korzystające z kontyngentu krajowego nie mogły jeszcze uzyskać dostępu do sekcji rezydualnej. Z drugiej strony Komisja sprawdziła to typowe wykorzystanie w porównaniu z rzeczywistym wykorzystaniem (ogólnym i w podziale na kraje pochodzenia) w czwartym kwartale, kiedy większe państwa wywozu faktycznie mogły korzystać z rezydualnej części kontyngentu taryfowego 36 .
(78) Na podstawie powyższego porównania Komisja doszła do wniosku, że dostęp do kontyngentu rezydualnego w czwartym kwartale okresu nie może nadal stanowić standardowego systemu, ponieważ powoduje nadmierny efekt wypierania oddziałujący w różnym stopniu na wiele kategorii produktu. Zamiast tego dostępu do kontyngentu rezydualnego w ostatnim kwartale okresu należy udzielić - lub nie - na podstawie rzeczywistego typowego wykorzystania kontyngentu rezydualnego przez obecnych beneficjentów, jak opisano w poprzednim motywie.
(79) Aby skutecznie i proporcjonalnie kształtować system dostępu do kontyngentu rezydualnego w czwartym kwartale okresu, Komisja uważa za właściwe, by dostosowania miały zastosowanie wyłącznie do tych kategorii produktu, w przypadku których zidentyfikowano negatywne efekty wypierania. Na tej podstawie Komisja opracowała trzy różne systemy odpowiadające trzem różnym systemom dostępu do kontyngentu rezydualnego dla wszystkich kategorii produktu. Te trzy systemy zależą od stopnia zaobserwowanych efektów wypierania, z wyjątkiem kategorii 1, 4B, 8 i 25A, które mają swój odpowiedni system zarządzania kontyngentem taryfowym (zob. odpowiednio sekcja 3.2.2 lit. a) i sekcja 3.2.3 lit. d), sekcja 3.2.2 lit. d) i sekcja 3.2.3 lit. d) oraz sekcja 3.2.2 lit. c) i sekcja 3.2.3 lit. d)).
System 1: Brak dalszego dostępu
(80) W wielu kategoriach mniejsze państwa będące dostawcami konsekwentnie wykazały w trakcie wszystkich kwartałów objętych oceną, że są na tyle samowystarczalne, aby w pełni lub w bardzo dużym stopniu wykorzystać ilości dostępne w ramach kontyngentu rezydualnego. Ponadto zaobserwowane zachowanie większych państw wywozu w ramach tych kategorii w czwartym kwartale wyraźnie spowodowało nadmierne wypieranie wszystkich lub kilku historycznych pul kontyngentu mniejszych państw będących dostawcami. W tym przypadku w celu skutecznego zachowania tradycyjnych przepływów handlowych pod względem pochodzenia Komisja uznaje za konieczne zakazanie państwom korzystającym z kontyngentów krajowych dalszego dostępu do kontyngentu rezydualnego w czwartym kwartale trzeciego roku obowiązywania środków. Brak dalszego dostępu będzie miał zastosowanie do kategorii: 5, 16, 20, i 27 37 . W przypadku tych kategorii wyniki dotyczące średniego wykorzystania kontyngentu rezydualnego na kwartał wyraźnie wskazują, że ryzyko niewykorzystania części kontyngentu jest bardzo niskie.
System 2: Ograniczony dostęp
(81) W szeregu innych kategorii średnie wykorzystanie kontyngentu dowodzi, że chociaż obecne kraje będące dostawcami w ramach kontyngentu rezydualnego wykorzystują go w sposób rozsądny, same nie są w stanie w pełni lub w dużym stopniu wykorzystać dostępnych ilości. W związku z tym dostęp większych państw wywozu w czwartym kwartale jest nadal uzasadniony. Szczegółowa analiza wykorzystania kontyngentu rezydualnego w tych przypadkach wykazała jednak, że ostateczna równowaga pod względem pochodzenia powstała w wyniku nieograniczonego dostępu jest niesprawiedliwa. W szczególności powszechnie obserwowaną cechą było to, że udział przywozu dotychczasowych mniejszych państw będących dostawcami w czwartym kwartale był zawsze notorycznie poniżej ich średniej w poprzednich kwartałach. Ta nierównowaga wynikała bezpośrednio z wykluczającej obecności większych państw wywozu, które wyczerpały swoje kontyngenty krajowe, co spowodowało nadmierne efekty wypierania sprzeczne z interesem Unii, który polega na zachowaniu w możliwie największym stopniu przepływów handlowych pod względem pochodzenia 38 .
(82) W związku z tym w celu zapewnienia, aby niezbędne wprowadzenie w tych przypadkach nie spowodowało nadmiernego wyparcia tradycyjnych przepływów handlowych z dotychczasowych mniejszych państw będących dostawcami, Komisja uznaje za właściwe ograniczenie państwom korzystającym z wyczerpanych kontyngentów krajowych dostępu do kontyngentów rezydualnych. Dostęp ten będzie ograniczony jedynie do ilości przekraczających średni kontyngent wykorzystywany przez mniejsze państwa będące dostawcami w ciągu czterech kwartałów 39 . Dostosowanie będzie miało zastosowanie do następujących kategorii produktu: 10, 12, 13, 14, 15, 21, 22 i 28 40 .
System 3: Utrzymanie status quo
(83) W odniesieniu do pozostałych kategorii Komisja uważa, że zgodnie z odnotowanymi tendencjami, które nie wykazują żadnego nadmiernego wyparcia źródła pochodzenia, w interesie Unii leży utrzymanie status quo, tj. umożliwienie beneficjentom wyczerpanych kontyngentów krajowych dostępu do czwartego kontyngentu bez ograniczeń. Niemniej jednak, aby zagwarantować zachowanie przepływów handlowych z państw korzystających obecnie z kontyngentu rezydualnego, niewykorzystane pule kontyngentu, które podlegają przeniesieniu, będą wydzielone dla nich. Ten nieograniczony dostęp będzie miał zastosowanie do kategorii: 2, 3A, 3B, 4A, 6, 7, 9, 17, 18, 19, 24, 25B i 26 41 .
Szczególne przypadki: Kategorie produktu 1, 4B, 8 i 25A
(84) Opisane powyżej podejście z różnych powodów nie może być stosowane w odniesieniu do kategorii produktu 1, 4B, 8 i 25A.
(85) Od czasu nałożenia ostatecznych środków ochronnych oraz do czasu wprowadzenia nowego dostosowania w ramach niniejszego przeglądu kategoria produktu 1 była objęta systemem globalnego kontyngentu taryfowego. Uniemożliwia to analizę rodzaju wypierania prowadzoną w odniesieniu do kategorii produktu określonych w lit. a)-c) powyżej.
(86) Zgodnie z rozporządzeniem dotyczącym pierwszego przeglądu Komisja zdecydowała, że limit w wysokości 30 % na kwartał pozwoli na zachowanie w możliwie największym stopniu tradycyjnych wielkości handlu zarówno pod względem ilości, jak i pochodzenia. Na tej samej podstawie Komisja uważa, że utrzymanie 30 % limitu początkowo dostępnego kontyngentu rezydualnego na początku czwartego kwartału jest nadal najlepszym sposobem zapobieżenia wypieraniu dotychczasowych państw z nowo ustanowionego kontyngentu rezydualnego przez państwa korzystające z kontyngentu krajowego w ramach tej kategorii po indywidualnym dostosowaniu, o którym zdecydowano w ramach niniejszego przeglądu.
(87) Jeżeli chodzi o kategorię produktu 4B, mechanizm końcowego przeznaczenia był stosowany w dwóch kwartałach: od października do grudnia 2019 r. i częściowo od stycznia do marca 2020 r. Od czasu wprowadzenia tego mechanizmu państwa wywozu napotkały poważne przeszkody w wywozie do Unii. W konsekwencji poziom przywozu był niezwykle niski. Komisja nie dysponuje zatem tak obszernym zbiorem danych do przeprowadzenia oceny wypierania, jak w przypadku kategorii produktu określonych powyżej w lit. a)-c).
(88) Dostępne dane z czwartego kwartału 2019 r. i 2020 r. jednoznacznie wskazują jednak, że występują pewne efekty wypierania. W rzeczywistości na początku obu kwartałów praktycznie cała wielkość kontyngentu rezydualnego została wykorzystana przez tylko jedno państwo wywozu korzystające z kontyngentu krajowego. W związku z tym Komisja uważa za właściwe, w celu zapobieżenia nadmiernym efektom wypierania oraz zachowania historycznych przepływów handlowych pod względem pochodzenia, wprowadzenie limitu 30 % w tej kategorii w zakresie dostępu państw korzystających z wyczerpanych kontyngentów krajowych, w odniesieniu do pierwotnej wielkości dostępnej na początku czwartego kwartału.
(89) Ponieważ od dnia 1 lipca 2020 r. kategorie 8 i 25A będą obejmowały wyłącznie globalny kontyngent taryfowy, system ten nie ma do nich zastosowania.
3.2.4. Ewentualne szkodliwe skutki dla osiągnięcia celów w zakresie integracji realizowanych z preferencyjnymi partnerami handlowymi
(90) W rozporządzeniu w sprawie ostatecznych środków ochronnych Komisja zobowiązała się ocenić, czy funkcjonowanie środków ochronnych w odniesieniu do wyrobów ze stali spowodowało jakiekolwiek znaczące ryzyko dla stabilizacji lub rozwoju gospodarczego niektórych preferencyjnych partnerów handlowych, w stopniu, który byłby szkodliwy dla celów w zakresie integracji określonych w ich układach z UE. W rozporządzeniu dotyczącym pierwszego przeglądu Komisja stwierdziła, że środki ochronne nie wywarły szkodliwego wpływu na osiągnięcie celów w zakresie integracji. W motywie 106 tego samego rozporządzenia stwierdzono, że "zdolność kraju do wywozu do UE nie była przez środki ochronne nadmiernie ograniczona".
Uwagi zainteresowanych stron
(91) Kilka zainteresowanych stron, w szczególności rządy państw trzecich, przedstawiło uwagi w ramach tej sekcji zawiadomienia o wszczęciu postępowania. Niektóre państwa zwróciły się o zwolnienie ich ze środków lub o preferencyjne traktowanie. W tym względzie pojawiły się wnioski o zwolnienie Bałkanów Zachodnich ze środków ochronnych, ponieważ mogą one wpłynąć na rozwój przemysłu stalowego tych państw, wywierając tym samym znaczny negatywny wpływ na ich gospodarki krajowe, co mogłoby zagrozić osiągnięciu celów określonych w układzie o stabilizacji i stowarzyszeniu podpisanym z Unią. Ponadto wspomniane zainteresowane strony stwierdziły, że środki ochronne spowodowałyby zmniejszenie wywozu do Unii w porównaniu z okresem poprzedzającym wprowadzenie środków. Eksporterzy rozważaliby zatem tymczasowe zamknięcie niektórych obiektów oraz przyznanie bezpłatnego urlopu dużej liczbie pracowników. Niektóre państwa odniosły się do faktu, że skutecznie przestrzegają unijnych zasad pomocy państwa dotyczących przemysłu stalowego, co powinno zapewnić im nieograniczony i bezcłowy dostęp do rynku Unii. Inne wnioski o zwolnienie lub preferencyjne traktowanie, dotyczące szeregu państw trzecich, były oparte na różnych postanowieniach odpowiednich umów dwustronnych z Unią.
Stanowisko Komisji
(92) W pierwszej kolejności Komisja przywołuje argumentację zawartą w rozporządzeniu dotyczącym pierwszego przeglądu, zgodnie z którą wszystkie umowy dwustronne, do których odnoszą się zainteresowane strony w ramach niniejszej sekcji, pozwalają na wprowadzenie środków ochronnych, takich jak te obowiązujące. W związku z tym Komisja nie jest prawnie zobowiązana do zwolnienia ich z tych środków. Po drugie, zgodnie z art. 2 Porozumienia WTO w sprawie środków ochronnych, środki ochronne stosowane są wobec produktu objętego dochodzeniem przywożonego niezależnie od źródła. Jak wskazano już w rozporządzeniu dotyczącym pierwszego przeglądu, "jedyne wyjątki od tych zasad dotyczą szczególnej sytuacji niektórych krajów rozwijających się lub - w zależności od przypadku - obowiązków wynikających z umów dwustronnych". W związku z tym Komisja podtrzymuje swoje stanowisko, że nie ma żadnych podstaw prawnych do wyłączenia któregokolwiek z tych państw ze stosowania środków ochronnych.
(93) Jak zauważono w motywie 99 rozporządzenia dotyczącego pierwszego przeglądu, zobowiązanie do wykonania przeglądu środków w zakresie szczególnych aspektów określonych w motywie 90 odnosiło się w szczególności do państw, z którymi Komisja zawarła układ o stabilizacji i stowarzyszeniu.
(94) W odniesieniu do tych państw Komisja w pierwszej kolejności przeprowadziła ocenę retrospektywną dotyczącą ich wyników wywozu w drugim roku obowiązywania środków, tj. od dnia 1 lipca 2019 r. Analiza ta wykazała, że w przypadku kategorii produktu, w odniesieniu do których państwa te korzystają z kontyngentu krajowego, w ostatnim kwartale okresu na ogół dysponowały one jeszcze niewykorzystanymi ilościami dostępnymi w ramach przyznanych im kontyngentów Ponadto dla tych kategorii produktu, w odniesieniu do których państwa mogły następnie wyczerpać swoje kontyngenty krajowe, w większości przypadków obejmujących również kategorie określone przez niektóre z tych państw jako kluczowe dla ich przemysłu, w ramach kontyngentu rezydualnego nadal dostępne były znaczne ilości. Oznacza to, że zasadniczo państwa te miały możliwość kontynuowania wywozu wykraczającego poza ich historyczne poziomy w ramach najbardziej typowych dla nich kategorii produktu. Natomiast w odniesieniu do tych kategorii produktu, w przypadku których państwa te były objęte kontyngentem rezydualnym, analiza danych nie wykazała, aby system kontyngentów taryfowych ogólnie ograniczał ich zdolność wywozową. W rzeczywistości w niektórych przypadkach w ramach obowiązujących środków państwa nie napotykały faktycznie żadnych ograniczeń w przekraczaniu swojego historycznego poziomu wywozu.
(95) Komisja stwierdziła zatem, że poziom kontyngentów taryfowych był odpowiedni i proporcjonalny do celu polegającego na zachowaniu tradycyjnych przepływów handlowych oraz że nie było żadnych dowodów potwierdzających znaczny wzrost popytu w Unii lub zmianę okoliczności innego rodzaju, które uzasadniałyby zmianę tego poziomu bez wpływu na skuteczność obecnych środków.
(96) Komisja przeprowadziła również analizę perspektywiczną i zbadała sposób, w jaki dostosowania uwzględnione w niniejszym rozporządzeniu mogłyby ewentualnie wpływać na stabilizację lub rozwój gospodarczy państw Bałkanów Zachodnich. Przeprowadzając tę ocenę, Komisja wzięła pod uwagę obecną sytuację rynkową i prognozy dotyczące najbliższej przyszłości, jak opisano powyżej w sekcji 3.1.
(97) W tym względzie Komisja przypomina po pierwsze, że wbrew wnioskom przemysłu unijnego Komisja nie obniżyła poziomu kontyngentów taryfowych w ramach niniejszego drugiego przeglądu, podobnie jak nie zrobiła tego w ramach pierwszego przeglądu, a po drugie, że wspomniane kontyngenty taryfowe zostaną ponownie zliberalizowane poprzez ich zwiększenie o 3 % z chwilą wejścia w życie dostosowań w ramach drugiego przeglądu 42 . Oznacza to, że państwa Bałkanów Zachodnich będą korzystać z większych kontyngentów krajowych i będą miały w dalszym ciągu ogólny dostęp do większych kontyngentów rezydualnych w ostatnim kwartale, co da im możliwość kontynuowania wywozu na poziomie przekraczającym ich poziomy historyczne, jak to miało miejsce od czasu wprowadzenia ostatecznych środków ochronnych. Komisja zauważa ponadto, że nowe dostosowania o charakterze horyzontalnym dotyczące wypierania, o którym mowa w sekcji 3.2.3, oraz dotyczące wyłączeń dla krajów rozwijających się, o których mowa w sekcji 3.2.5, przyniosą ogólne, dodatkowe pozytywne skutki w przypadku niektórych kategorii produktu będących przedmiotem zainteresowania Bałkanów Zachodnich.
(98) W tym kontekście Komisja stwierdza, że środki ochronne nie spowodowały ani nie mogły spowodować po ich dostosowaniu poważnego zagrożenia dla stabilizacji lub rozwoju gospodarczego państw Bałkanów Zachodnich.
(99) Ponadto Komisja zauważa, że roszczenia przedstawione w uwagach zainteresowanych stron nie były poparte żadnymi dowodami wskazującymi na istnienie takiego zagrożenia ani nie dostarczyły żadnych istotnych wskazówek w tym zakresie.
(100) W związku z tym, na podstawie powyższej oceny i przy braku innych dowodów przeciwnych, Komisja może jedynie oddalić roszczenia przedstawione w tej sekcji.
3.2.5. Aktualizacja wykazu rozwijających się państw członkowskich WTO wyłączonych z zakresu środków na podstawie uaktualnionych statystyk dotyczących przywozu
(101) Po przyjęciu ostatecznych środków ochronnych rozporządzeniem (UE) 2019/159 Komisja zobowiązała się do regularnego przeglądu wykazu krajów rozwijających się, które mogą zostać wyłączone z zakresu stosowania środków na podstawie uaktualnionych statystyk dotyczących przywozu.
Uwagi zainteresowanych stron
(102) W otrzymanych przez Komisję uwagach niektóre zainteresowane strony zwróciły się z wnioskiem o wyłączenie ich z zakresu stosowania środków, ponieważ dane państwo nie przekraczałoby już progu 3 % w danej kategorii produktu. Inne strony zwróciły się z wnioskiem o objęcie niektórych państw zakresem stosowania środków, ponieważ przekroczyłyby one próg 3 % w danej kategorii produktu. Niektóre zainteresowane strony zwróciły się o wyłączenie ich z zakresu danej kategorii produktu, ponieważ w ujęciu indywidualnym dane państwo nie przekroczyłoby progu 3 %, nawet gdyby ogólny udział państw w takiej sytuacji przekraczał 9 % udziału w przywozie. Ponadto inne strony uznały za bardziej właściwe dokonanie obliczeń w oparciu o wszystkie dwadzieścia sześć kategorii produktu.
Stanowisko Komisji
(103) Zgodnie z art. 18 rozporządzenia (UE) 2015/478 oraz międzynarodowymi zobowiązaniami Unii, a mianowicie art. 9 ust. 1 Porozumienia WTO w sprawie środków ochronnych, "środki ochronne nie powinny mieć zastosowania wobec jakichkolwiek produktu pochodzących z krajów rozwijających się będących członkami WTO, jeżeli udział danego kraju w przywozie tego produktu do Unii nie przekracza 3 %, pod warunkiem że kraje rozwijające się będące członkami WTO, których udział w przywozie jest niższy niż 3 %, łącznie posiadają udział nie większy niż 9 % całkowitego przywozu do Unii produktów objętych dochodzeniem". Ponadto w interesie Unii leży dostosowanie wykazu krajów rozwijających się wyłączonych z zakresu środków, aby uniknąć sytuacji, w której niektóre kraje rozwijające się bezzasadnie korzystałyby z pierwotnego wykluczenia.
(104) W związku z tym na podstawie danych za cały rok 2019 43 Komisja ponownie obliczyła udział w przywozie każdego państwa wywozu w poszczególnych kategoriach produktu 44 .
(105) W oparciu o dane z całego roku 2019 przywóz z następujących krajów, które były wyłączone z zakresu stosowania środków, przekroczył w odniesieniu do niektórych kategorii produktu próg 3 %. W związku z tym w wyniku tego przeglądu powinny one zostać objęte środkami:
- Brazylia należy do kategorii produktu 3A, ponieważ jej udział w przywozie w tej kategorii osiągnął 23 % w 2019 r.,
- Macedonia Północna należy do kategorii produktu 12, ponieważ jej udział w przywozie w tej kategorii osiągnął 3,54 % w 2019 r.,
- Tunezja należy do kategorii produktu 4A, ponieważ jej udział w przywozie w tej kategorii osiągnął 4,88 % w 2019 r.,
- Turcja należy do kategorii produktu 6, ponieważ jej udział w przywozie w tej kategorii osiągnął 9,77 % w 2019 r.,
- Zjednoczone Emiraty Arabskie należą do kategorii produktu 21, ponieważ ich udział w przywozie w tej kategorii osiągnął 3,28 % w 2019 r.,
- Wietnam należy do kategorii produktu 5, ponieważ jego udział w przywozie w tej kategorii osiągnął 4,87 % w 2019 r.
(106) Następnie Komisja oceniła, czy w odniesieniu do powyższych kategorii zainteresowane kraje rozwijające się kwalifikowałyby się do krajowego kontyngentu. W tym celu Komisja oceniła, czy w latach 2015-2017 przywóz przedmiotowych kategorii z tych krajów wyniósł dla którejkolwiek z nich co najmniej 5 % łącznego przywozu w tym okresie. Wyniki wykazały, że żaden z nich nie kwalifikował się do krajowego kontyngentu. W związku z tym wszystkie te kraje będą objęte kontyngentem rezydualnym dla odpowiednich kategorii produktu.
(107) W odniesieniu do wyłączeń z zakresu środków ochronnych wynik tego przeglądu jest następujący:
- Brazylia jest wyłączona z kategorii produktu 1, 6 i 7, w ramach których jej udział w przywozie w 2019 r. wyniósł odpowiednio 1,53 %, 1,55 % i 2,25 %,
- Egipt jest wyłączony z kategorii produktu 1, w ramach której jego udział w przywozie w 2019 r. wyniósł 1,75 %,
- Wietnam jest wyłączony z kategorii produktu 4A, w ramach której jego udział w przywozie w 2019 r. wyniósł 1,23 %.
(108) Kontyngenty krajowe odpowiadające tym krajom rozwijającym się będącym członkami WTO, które po przeglądzie zostaną wyłączone z zakresu stosowania środków (Brazylia w kategorii 6 i Chiny w kategorii 3A), zostaną włączone do odpowiednich kontyngentów rezydualnych w ramach każdej z danych kategorii produktu od początku pierwszego kwartału trzeciego roku obowiązywania środków, tj. od dnia 1 lipca 2020 r. 45
(109) W następstwie tego przeliczenia Komisja zaktualizowała wykaz wyłączeń dla każdej z 26 kategorii produktu objętych środkami na podstawie zaktualizowanych danych liczbowych dotyczących przywozu (pełen zaktualizowany wykaz znajduje się w załączniku I).
3.2.6. Inne zmiany okoliczności, które mogą wymagać dostosowania poziomu przydziału kontyngentów taryfowych Uwagi zainteresowanych stron dotyczące liberalizacji
(110) W ramach tego przeglądu Komisja otrzymała bardzo różne rodzaje wniosków. Głównym tematem był poziom liberalizacji. W związku ze spadkiem popytu przemysł unijny opowiadał się za obniżeniem obecnego poziomu wynoszącego 3 %, a nawet za jego całkowitym wyeliminowaniem. Z drugiej strony inne zainteresowane strony twierdziły, że poziom liberalizacji określony w pierwszym przeglądzie należy albo utrzymać, albo nawet zwiększyć, zarówno w odniesieniu do wszystkich kategorii produktu, jak i do niektórych konkretnych kategorii produktu lub konkretnego pochodzenia.
Stanowisko Komisji
(111) W art. 7 ust. 4 Porozumienia WTO w sprawie środków ochronnych stwierdzono, że "w celu ułatwienia dostosowania w sytuacji, gdy przewidziany okres stosowania środka ochronnego zgłoszony na podstawie art. 12 ust. 1 wynosi jeden rok, państwo członkowskie stosujące ten środek stopniowo liberalizuje go w regularnych odstępach czasu w okresie stosowania".
(112) W tym względzie w rozporządzeniu dotyczącym pierwszego przeglądu Komisja wprowadziła 3 % poziom liberalizacji obowiązujący w odniesieniu do drugiego roku obowiązywania środków. W rozporządzeniu tym ustalono również, że ten sam poziom liberalizacji powinien mieć zastosowanie w trzecim roku obowiązywania środków, tj. od dnia 1 lipca 2020 r. Komisja przeanalizowała, czy uzasadniona jest jakakolwiek zamiana w zakresie zwiększenia obecnego poziomu.
(113) Jak szczegółowo wyjaśniono w sekcji 3.1, praktycznie wszystkie źródła wskazują na wyraźny spadek aktywności gospodarczej w latach 2020-2021 w stosunku do lat poprzednich. W tym względzie Komisja zauważa, że popyt na stal jest w dużej mierze zgodny z trendami makroekonomicznymi, np. ze wzrostem PKB, danego państwa lub regionu gospodarczego. Ponadto Komisja przypomina, że znaczne ilości kontyngentów taryfowych nie zostały wykorzystane w pierwszym roku obowiązywania środków, a jeszcze większe ilości prawdopodobnie pozostaną niewykorzystane pod koniec drugiego roku. W związku z tym, biorąc pod uwagę obecne prognozy gospodarcze na lata 2020-2021, stałą znaczną ilość kontyngentów taryfowych dostępnych w różnych kategoriach produktu oraz brak jakichkolwiek solidnych dowodów w aktach wskazujących na potrzebę zwiększenia kontyngentów taryfowych, Komisja może jedynie odrzucić wszystkie wnioski o zwiększenie tempa liberalizacji.
(114) Z drugiej strony Komisja przeanalizowała następnie wnioski o obniżenie lub wyeliminowanie obecnego poziomu liberalizacji. Komisja uważa, że brzmienie art. 7 ust. 4 Porozumienia WTO w sprawie środków ochronnych wyraźnie zobowiązuje organ prowadzący dochodzenie co najmniej do zachowania poziomu liberalizacji po jego skutecznym wdrożeniu w drugim roku obowiązywania środków. W związku z tym w odniesieniu do trzeciego roku obowiązywania środków, który rozpoczyna się w dniu 1 lipca 2020 r., Komisja uważa, że poziom liberalizacji nie może zostać obniżony poniżej poziomu, który faktycznie obowiązywał pod koniec drugiego roku, tj. 3 %. W związku z tym Komisja odrzuca wnioski dotyczące obniżenia poziomu liberalizacji.
(115) W świetle powyższych ustaleń poziom liberalizacji zostaje zatem utrzymany na poziomie 3 % dla każdej kategorii produktu.
Inne uwagi
(116) Kilka zainteresowanych stron poinformowało Komisję o domniemanych praktykach mających na celu uniknięcie zapłaty 25 % cła poza kontyngentem. Te domniemane praktyki związane z obejściem środków lub fałszywym zgłaszaniem przyjmują różne formy i dotyczą szeregu kategorii produktu.
(117) Komisja przyjmuje do wiadomości te zastrzeżenia i zobowiązuje się do ich dalszej analizy w celu podjęcia wszelkich niezbędnych działań zaradczych w przypadku potwierdzenia domniemanych praktyk. W każdym razie Komisja przypomina, że przepisy prawa celnego nadal mają pełne zastosowanie w odniesieniu do tych zarzutów.
(118) Niektóre zainteresowane strony zwróciły się o dokonanie podziału pewnych kategorii. Na poparcie tych wniosków niektóre strony twierdziły, że w niektórych przypadkach zarówno produkty standardowe, jak i produkty wysokiej klasy, konkurują ze sobą w ramach tego samego kontyngentu taryfowego oraz że Komisja powinna zapewnić zachowanie właściwego połączenia tych dwóch rodzajów produktów, unikając efektów wypierania.
(119) W tym względzie Komisja podkreśla, że w następstwie przedmiotowych wniosków przeprowadziła w ramach drugiego przeglądu bardzo dogłębną analizę ewentualnych efektów wypierania i wprowadziła udoskonalone dostosowania określone w sekcji 3.2.3 powyżej w celu ich usunięcia. Komisja zauważa, że dostosowania te pozwoliłyby na uwzględnienie wielu z tych wniosków, ponieważ zapewniłyby państwom dostarczającym małe ilości produktów wysokiej klasy, które zazwyczaj objęte są kontyngentem rezydualnym, bezpieczniejszy dostęp do dostępnej puli kontyngentu. Ponadto Komisja przypomina, że przy opracowywaniu środków należy zachować trudną do osiągnięcia równowagę między zapewnieniem, w miarę możliwości, zachowania tradycyjnych przepływów handlowych pod względem wielkości i pochodzenia a utrzymaniem zestawu środków, które krajowe organy celne państw członkowskich UE mogą skutecznie wdrożyć. Komisja uważa, że w przypadku pojawienia się większej liczby podkategorii produktu, wdrożenie tych środków mogłoby stać się zbyt uciążliwe i mogłoby osłabić skuteczne zarządzanie kontyngentami taryfowymi.
(120) W niektórych wnioskach dotyczących podziału odnoszono się szczególnie do faktu, że niektóre rodzaje produktów były wykorzystywane w sektorze motoryzacyjnym i dlatego powinny być traktowane podobnie do tych należących do kategorii produktu 4B. W tym względzie Komisja zauważa jednak, że takie wnioski były w dużej mierze ignorowane na etapie pisemnym przez sam przemysł motoryzacyjny, co wzbudza uzasadnione wątpliwości co do interesu Unii związanego z przyjęciem takiego dostosowania.
(121) W związku z tym Komisja stwierdza, że otrzymane w tym zakresie uwagi, z wyjątkiem tych dotyczących kategorii produktu 25, o których mowa powyżej w motywach 55-62, nie dostarczyły wystarczających dowodów na poparcie tych twierdzeń, ani nie udowodniły, że wprowadzenie tych dostosowań przez organy celne nie byłoby nadmiernie uciążliwe, ani też nie wykazały, w jaki sposób takie dostosowanie leżałoby w ogólnym interesie Unii.
(122) Niektóre zainteresowane strony zwróciły się do Komisji o włączenie określonych kategorii produktu do zakresu stosowania środków, natomiast inne twierdziły, że niektóre kategorie należy z niego wyłączyć.
(123) Komisja odwołuje się do swojego ustalenia zawartego w motywie 163 rozporządzenia dotyczącego pierwszego przeglądu, w którym stwierdziła, że zakres przeglądu nie obejmuje zmiany zakresu produktu. W związku z tym wnioski te zostają odrzucone.
(124) Niektóre strony utrzymywały również, że obowiązujące środki nie spełniają norm Porozumienia WTO w sprawie środków ochronnych, a zatem powinny zostać zakończone.
(125) Komisja odwołuje się do motywu 165 rozporządzenia dotyczącego pierwszego przeglądu i zawartych w nim odniesień, a zatem odrzuca te wnioski.
(126) Inne zainteresowane strony zaproponowały, aby kontyngenty taryfowe były zarządzane za pośrednictwem systemu licencjonowania.
(127) W związku z tym Komisja przypomina, że w ramach każdego systemu zarządzania kontyngentem taryfowym należy zapewnić, aby jego wdrożenie nie było nadmiernie uciążliwe dla organów celnych na tyle, by zagrozić jego skutecznemu stosowaniu. Komisja jest nadal zdania, że system zarządzania kontyngentami taryfowymi wprowadzony przez nią w ramach rozporządzenia w sprawie ostatecznych środków ochronnych jest najwłaściwszy do osiągnięcia odpowiedniej równowagi.
(128) Ponadto kilka stron zapytało o skutki i wszelkie możliwe dostosowania związane z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z Unii ("brexit").
(129) Komisja zauważa, że w chwili przyjęcia dostosowań okres przejściowy na wycofanie się Zjednoczonego Królestwa z Unii nadal obowiązuje, ponieważ trwają negocjacje dotyczące przyszłego porozumienia między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem. W stosownych przypadkach Komisja niezwłocznie ponownie zbada sytuację w świetle wszelkich zmian związanych z tą kwestią.
(130) Ponadto Komisja zauważa, że obecny przegląd zmieniający obowiązujące środki ochronne jest również zgodny z zobowiązaniami wynikającymi z umów dwustronnych podpisanych z niektórymi państwami trzecimi.
Klauzula przeglądowa
(131) Komisja uważa, że mając na względzie interes Unii, może być zmuszona dostosować poziom lub przydział kontyngentu taryfowego określonego w załączniku II na okres rozpoczynający się 1 lipca 2020 r. w przypadku zmian okoliczności w okresie obowiązywania środków. Zmienione okoliczności mogłyby na przykład pojawić się w przypadku ogólnego pogłębienia recesji w unijnym popycie na niektóre kategorie produktu, które wymagałoby ponownej oceny poziomu kontyngentu taryfowego, wprowadzenia środków antydumpingowych lub antysubsydyjnych, które mogą znacząco wpłynąć na przyszły rozwój przywozu lub nawet jakichkolwiek zmian dotyczących amerykańskiej sekcji 232, które mogą mieć bezpośredni wpływ na wnioski z tego dochodzenia, mianowicie pod względem przesunięcia handlu. Komisja może także dokonać przeglądu w celu sprawdzenia, czy funkcjonowanie środków mogłoby mieć negatywne skutki dla osiągnięcia celów w zakresie integracji z preferencyjnymi partnerami handlowymi, takie jak znaczne zagrożenie dla ich stabilizacji lub rozwoju gospodarczego.
(132) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Środków Ochronnych ustanowionego na podstawie odpowiednio art. 3 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2015/478 i art. 22 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2015/755,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
| W imieniu Komisji | |
| Przewodnicząca | |
| Ursula VON DER LEYEN |