Rozporządzenie 2019/592 zmieniające rozporządzenie (UE) 2018/1806 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu, w związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z Unii
Dz.U.UE.L.2019.103I.1
Akt jednorazowyROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2019/592
z dnia 10 kwietnia 2019 r.
zmieniające rozporządzenie (UE) 2018/1806 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu, w związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z Unii
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 77 ust. 2 lit. a),
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 1 ,
(1) W dniu 29 marca 2017 r. Zjednoczone Królestwo notyfikowało Radzie Europejskiej zamiar wystąpienia z Unii zgodnie z art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). W dniu 21 marca 2019 r. Rada Europejska uzgodniła przedłużenie okresu przewidzianego w art. 50 ust. 3 TUE do dnia 22 maja 2019 r., pod warunkiem że brytyjska Izba Gmin zatwierdzi Umowę o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej 2 (zwanej dalej "umową o wystąpieniu"). W przypadku gdy brytyjska Izba Gmin nie zatwierdzi umowy o wystąpieniu, Rada Europejska uzgodniła przedłużenie tego okresu do dnia 12 kwietnia 2019 r.
(2) Na mocy art. 21 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) oraz na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/38/WE 3 obywatele Unii mają prawo do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium państw członkowskich, w tym prawo wjazdu na terytorium państw członkowskich bez wizy lub równoważnych formalności.
(3) W wyniku wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Traktaty i dyrektywa 2004/38/WE, w tym prawo wjazdu na terytorium państw członkowskich bez wizy lub równoważnych formalności, przestaną mieć zastosowanie do obywateli (nationals) Zjednoczonego Królestwa posiadających status British citizens. Konieczne jest zatem włączenie Zjednoczonego Królestwa do jednego z załączników do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1806 4 . Załącznik I zawiera wykaz państw trzecich, których obywatele mają obowiązek posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych państw członkowskich, a załącznik II zawiera wykaz tych państw trzecich, których obywatele są zwolnieni z tego obowiązku.
(4) Gibraltar nie jest częścią Zjednoczonego Królestwa. Prawo Unii ma zastosowanie do Gibraltaru w zakresie przewidzianym w Akcie przystąpienia z 1972 r. wyłącznie na mocy art. 355 ust. 3 TFUE. Dodanie Zjednoczonego Królestwa do części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) 2018/1806 nie obejmie obywateli brytyjskich terytoriów zamorskich (ang. British overseas territories citizens), którzy uzyskali obywatelstwo na podstawie związków z Gibraltarem. Gibraltar należy zatem zamieścić wraz z innymi brytyjskimi terytoriami zamorskimi w wykazie znajdującym się w części 3 załącznika II do rozporządzenia (UE) 2018/1806.
(5) Kryteria, które należy uwzględnić przy określaniu - na podstawie indywidualnej oceny każdego przypadku -państw trzecich, których obywatele objęci są obowiązkiem wizowym, oraz państw trzecich, których obywatele są zwolnieni z tego obowiązku, ustanowiono w art. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1806. Kryteria te odnoszą się między innymi do nielegalnej imigracji, porządku i bezpieczeństwa publicznego, korzyści gospodarczych, w szczególności w zakresie turystyki i handlu zagranicznego, oraz do stosunków zewnętrznych Unii z danymi państwami trzecimi, w tym w szczególności w zakresie poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, a także do skutków spójności regionalnej i wzajemności.
(6) Uwzględniając wszystkie kryteria wymienione w art. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1806, należy zwolnić obywateli (nationals) Zjednoczonego Królestwa posiadających status British citizens z obowiązku wizowego podczas podróży na terytorium państw członkowskich. Biorąc pod uwagę bliskość geograficzną, powiązania między gospodarkami, poziom wymiany handlowej i zakres krótkoterminowych przepływów osób między Zjednoczonym Królestwem a Unią w celach gospodarczych, rekreacyjnych lub innych, ruch bezwizowy powinien ułatwić turystykę i działalność gospodarczą, przynosząc tym samym korzyści Unii.
(7) Należy zatem włączyć Zjednoczone Królestwo do załącznika II do rozporządzenia (UE) 2018/1806 w odniesieniu do obywateli posiadających status British citizens.
(8) Niniejsze rozporządzenie opiera się na założeniu, że w celu utrzymywania bliskich stosunków Zjednoczone Królestwo przyzna pełną wzajemność wizową obywatelom wszystkich państw członkowskich. Jeżeli w przyszłości Zjednoczone Królestwo wprowadzi obowiązek wizowy dla obywateli przynajmniej jednego państwa członkowskiego, zastosowanie powinien mieć mechanizm wzajemności przewidziany w art. 7 rozporządzenia (UE) 2018/1806. Parlament Europejski, Rada, Komisja i państwa członkowskie powinny działać niezwłocznie w celu zastosowania tego mechanizmu wzajemności. Komisja powinna stale monitorować przestrzeganie zasady wzajemności i natychmiast informować Parlament Europejski i Radę w razie wystąpienia jakichkolwiek zdarzeń, które mogłyby stanowić naruszenie tej zasady.
(9) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 5 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B decyzji Rady 1999/437/WE 6 .
(10) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 7 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B i C decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE 8 .
(11) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 9 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt B i C decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE 10 .
(12) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE 11 ; Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związane ani go nie stosuje.
(13) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE 12 ; Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu i nie jest nim związana ani go nie stosuje.
(14) Niniejsze rozporządzenie jest aktem opartym na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu, odpowiednio, art. 3 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2003 r., art. 4 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2005 r. oraz art. 4 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2011 r.
(15) Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w dniu następującym po dniu, w którym prawo Unii przestaje mieć zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa.
(16) Należy zatem zmienić rozporządzenie (UE) 2018/1806,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
| W imieniu Parlamentu Europejskiego | W imieniu Rady |
| A. TAJANI | G. CIAMBA |
| Przewodniczący | Przewodniczący |