Decyzja 71/96 zmieniająca protokół 4 Porozumienia EOG dotyczący reguł pochodzenia

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1997.21.12

Akt jednorazowy

Wersja od: 1 stycznia 1997 r.

DECYZJA WSPÓLNEGO KOMITETU EOG NR 71/96

z dnia 22 listopada 1996 r.

zmieniająca protokół 4 Porozumienia EOG dotyczący reguł pochodzenia

WSPÓLNY KOMITET EOG,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, dostosowane Protokołem o dostosowaniu tego Porozumienia, zwanego dalej Porozumieniem, w szczególności jego art. 98,

a także mając na uwadze co następuje:

należałoby wprowadzić poszerzony system kumulacji, pozwalający na użycie materiałów pochodzących ze Wspólnoty Europejskiej, Polski, Węgier, Republiki Czeskiej, Słowacji, Bułgarii, Rumunii, Litwy, Łotwy, Estonii, Słowenii, Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), Islandii, Norwegii lub Szwajcarii, w celu uproszczenia handlu i poprawienia skuteczności Porozumienia; należy wprowadzić zmiany w definicji pojęcia "produktów pochodzących";

aby Porozumienie mogło mieć zastosowanie do towarów pochodzących z Andory lub San Marino, należy zapewnić taką możliwość w drodze Wspólnej Deklaracji dotyczącej protokołu 4;

pewne warunki obróbki lub przetworzenia, jakie należy spełnić aby materiały niepochodzące uzyskały status materiałów pochodzących powinny zostać zmienione biorąc pod uwagę ewolucję technik przetwórczych; uwzględniając zdobyte doświadczenie, można poprawić prezentację wykazu reguł obróbki lub przetwarzania, w przypadku gdy odnosi się ona do wszystkich pozycji Systemu Zharmonizowanego (HS); w regułach tych należy wprowadzić zmiany techniczne uwzględniające obowiązujące od dnia 1 stycznia 1996 r. zmiany do HS;

w związku z powyższym, dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania Porozumienia i ułatwienia pracy użytkowników i administracji celnych, całość tych przepisów należy zawrzeć w jednym tekście,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł  1

Protokół 4 Porozumienia zostaje zastąpiony tekstem załączonym do niniejszej decyzji, wraz z odpowiednimi Wspólnymi Deklaracjami.

Artykuł  2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 1 grudnia 1996 r., o ile Wspólnemu Komitetowi EOG przesłane zostaną wszystkie notyfikacje przewidziane art. 103 ust. 1 Porozumienia. Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 1997 r.

Artykuł  3

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Sekcji EOG i w Suplemencie EOG Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 listopada 1996 r.

	W imieniu Wspólnego Komitetu EOG
	H. HAFSTEIN
	Przewodniczący

PROTOKÓŁ  4

dotyczący reguł pochodzenia

TYTUŁ  I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł  1

Definicje

Do celów niniejszego Protokołu:

a) "wytwarzanie" oznacza każdy rodzaj obróbki lub przetworzenia łącznie z montażem i operacjami szczególnymi;

b) "materiał" oznacza każdy składnik, surowiec, komponent lub część itp. użyte do wytworzenia produktu;

c) "produkt" oznacza wytwarzany produkt, nawet jeśli jest on przeznaczony do użycia w innym procesie wytwarzania;

d) "towary" oznaczają zarówno materiały jak i produkty;

e) "wartość celna" oznacza wartość określoną zgodnie z Porozumieniem w sprawie stosowania artykułu VII Układu Ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. (Porozumienie WTO w sprawie ustalania wartości celnej);

f) "cena loco zakład" oznacza cenę zapłaconą za produkt loco zakład producentowi we Wspólnocie lub w Polsce, który dokonuje ostatniej obróbki lub przetworzenia, pod warunkiem że cena ta zawiera wartość wszystkich użytych materiałów z wyłączeniem wszystkich podatków wewnętrznych, które są lub mogą być zwrócone w chwili wywozu produktu;

g) "wartość materiałów" oznacza wartość celną w czasie przywozu użytych materiałów niepochodzących lub, jeśli nie jest znana i nie może być ustalona, pierwszą możliwą do ustalenia cenę zapłaconą za materiały w EOG;

h) "wartość materiałów pochodzących" oznacza wartość takich materiałów, jak zdefiniowano w lit. g) stosowanej odpowiednio;

i) "wartość dodana" otrzymywana jest po odjęciu od ceny loco zakład wartości celnej każdego z użytych produktów, który nie pochodzi z kraju, w którym te produkty zostały uzyskane;

j) "działy" i "pozycje" oznaczają działy i pozycje (kody czterocyfrowe) używane w nomenklaturze Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów, zwanego w tym Protokole Zharmonizowanym Systemem lub HS;

k) "klasyfikowany" odnosi się do klasyfikacji produktu lub materiału do poszczególnych pozycji;

l) "przesyłka" oznacza produkty, które są albo wysyłane od jednego eksportera do jednego odbiorcy albo objęte jednym dokumentem przewozowym obejmującym ich transport od eksportera do odbiorcy albo, w przypadku braku takich dokumentów, jedną fakturą;

m) "terytoria" oznaczają terytoria łącznie z wodami terytorialnymi.

TYTUŁ  II

DEFINICJA POJĘCIA "PRODUKTY POCHODZĄCE"

Artykuł  2

Wymogi ogólne

1. Do celów realizacji tego Porozumienia, produkt jest uważany za pochodzący z EOG, jeżeli został tam całkowicie uzyskany w rozumieniu art. 4 lub jeżeli został tam poddany wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 5. W tym celu terytoria Umawiających się Stron, do których ma zastosowanie niniejsze Porozumienie uważa się za jedno terytorium.

2. Niezależnie od postanowień ust. 1, do dnia 1 stycznia 2000 r. terytorium Księstwa Liechtenstein jest wyłączone z obszaru celnego Wspólnoty do celów ustalania pochodzenia produktów wymienionych w tabelach I i II protokołu 3, produkty te uważa się za pochodzące z EOG tylko w przypadku, jeżeli zostały całkowicie uzyskane lub zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu na terytoriach pozostałych Umawiających się Stron.

Artykuł  3

Kumulacja wielostronna

1. Nienaruszając postanowień ust. 2 i 3, materiały pochodzące z Polski, Węgier, Republiki Czeskiej, Słowacji, Bułgarii, Rumunii, Łotwy, Litwy, Estonii, Słowenii lub Szwajcarii w rozumieniu Umów zawartych między Umawiającymi się Stronami i tymi krajami są uważane za pochodzące z EOG, jeśli są włączone do produktu tam uzyskanego. Nie jest konieczne poddanie takich materiałów wystarczającej obróbce lub przetworzeniu.

2. Produkty, które uzyskały status produktów pochodzących na mocy ust. 1, mogą być uważane za pochodzące z EOG tylko wtedy, kiedy wartość tam dodana przewyższa wartość użytych materiałów pochodzących z któregokolwiek kraju wymienionego w ust. 1. Jeśli tak nie jest, produkty te powinny być uważane za pochodzące z kraju wymienionego w ust. 1, który ma największy udział użytych materiałów pochodzących. Przy określaniu pochodzenia nie bierze się pod uwagę materiałów pochodzących z innych krajów wymienionych w ust. 1, które poddane zostały wystarczającej obróbce lub przetworzeniu we EOG.

3. Kumulacja, o której mowa w niniejszym artykule, może być stosowana tylko wtedy, kiedy wymogi odnoszące się do obróbki lub przetworzenia wymaganego, aby materiały niepochodzące, będąc objęte danymi Porozumieniami, uzyskały status produktów pochodzących, są identyczne jak wymagane warunki określone w załączniku II do niniejszego Protokołu. Umawiające się Strony udostępnią sobie wzajemnie, za pośrednictwem Komisji Europejskiej, szczegóły umów, które zostały zawarte z innymi krajami wymienionymi w ust. 1 oraz szczegóły określonych w nich reguł pochodzenia.

4. Komisja Europejska opublikuje w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich (seria C) daty, w których kraje wymienione w ust. 1 spełniły wymagania określone w ust. 3.

Artykuł  4

Produkty całkowicie uzyskane

1. Następujące produkty są uważane za całkowicie uzyskane we Wspólnocie lub w Polsce:

a) produkty mineralne wydobyte z ich ziemi lub z dna morskiego lub oceanicznego;

b) produkty roślinne tam zebrane;

c) żywe zwierzęta tam urodzone i wyhodowane;

d) produkty uzyskane od żywych zwierząt tam wyhodowanych;

e) produkty uzyskane przez polowanie lub rybołówstwo tam przeprowadzone;

f) produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty wydobyte z morza poza wodami terytorialnymi Umawiających się Stron przez ich statki;

g) produkty wytworzone na pokładzie ich statków-przetwórni wyłącznie z produktów, o których mowa w lit. f);

h) używane artykuły tam zebrane, nadające się tylko do odzysku surowców, łącznie z używanymi oponami nadającymi się tylko do bieżnikowania lub do wykorzystania jako odpady;

i) odpady i złom powstający w wyniku działalności wytwórczej tam przeprowadzonej;

j) produkty wydobyte z dna morskiego lub spod niego poza ich wodami terytorialnymi, pod warunkiem że mają wyłączne prawa do użytkowania tych terenów;

k) towary wytworzone tam wyłącznie z produktów wymienionych w lit. a)-j).

2. Określenie "ich statki" i "ich statki-przetwórnie" w ust. 1 lit. f) i g) odnosi się tylko do statków i statków-przetwórni:

a) które są wpisane do rejestru lub zarejestrowane w Państwie Członkowskim Wspólnoty lub w państwie EFTA;

b) które pływają pod banderą Państwa Członkowskiego Wspólnoty lub państwa EFTA;

c) które w części wynoszącej przynajmniej 50 % są własnością obywateli Państw Członkowskich Wspólnoty lub państwa EFTA lub spółki z głównym zarządem mieszczącym się w jednym z tych krajów, której dyrektorem lub dyrektorami, Przewodniczącym Zarządu lub Rady Nadzorczej i większością członków tych zarządów są obywatele Państw Członkowskich Wspólnoty lub państwa EFTA i w których, ponadto, w przypadku spółek lub spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, przynajmniej polowa kapitału należy do tych państw lub do ich organizacji publicznych bądź do ich obywateli;

d) w których kapitan i oficerowie są obywatelami Państw Członkowskich Wspólnoty lub państwa EFTA;

e) w których przynajmniej 75 % załogi jest obywatelami Państw Członkowskich Wspólnoty lub państwa EFTA.

Artykuł  5

Produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu

1. Do celów stosowania art. 2, produkty, które nie są całkowicie uzyskane, są uważane za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu wtedy, gdy spełnione są warunki określone w załączniku II do niniejszego Protokołu.

Powyższe warunki określają, dla wszystkich produktów objętych niniejszym Porozumieniem, obróbki lub przetworzenia, które muszą zostać dokonane na materiałach niepochodzących, użytych w procesie produkcji tych wyrobów, i odnoszą się tylko do tych materiałów. I odpowiednio, jeśli produkt, który uzyskał status pochodzącego poprzez spełnienie warunków określonych w wykazie dla tego rodzaju produktu, jest użyty do wytworzenia innego produktu, warunki odnoszące się do produktu, do którego wytworzenia został użyty, nie odnoszą się do niego i nie bierze się pod uwagę materiałów niepochodzących, które mogły zostać użyte w procesie jego produkcji.

2. Niezależnie od postanowień ust. 1, materiały niepochodzące, które zgodnie z warunkami określonymi w wykazie II nie powinny być użyte do wytworzenia produktu, mogą zostać użyte pod warunkiem, że:

a) ich łączna wartość nie przekracza 10 % ceny loco zakład produktu;

b) żaden z udziałów procentowych określony w wykazie jako wartość maksymalna materiałów niepochodzących nie został przekroczony przy zastosowaniu postanowień tego ustępu.

Postanowienia niniejszego ustępu nie odnoszą się do produktów z działów 50-63 Zharmonizowanego Systemu.

3. Postanowienia ust. 1 i 2 stosuje się z zastrzeżeniem art. 6.

Artykuł  6

Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie

1. Nienaruszając postanowień ust. 2, następujące operacje są uważane za niewystarczającą obróbkę lub przetworzenie dla nadania statusu produktów pochodzących, niezależnie od tego, czy spełnione zostały wymagania określone w art. 5:

a) czynności mające na celu zapewnienie zachowania produktów w niezmienionym stanie podczas transportu i magazynowania (wietrzenie, rozkładanie, suszenie, chłodzenie, umieszczanie w roztworze soli, dwutlenku siarki lub w innych roztworach wodnych, usuwanie uszkodzonych części i podobne operacje);

b) proste czynności polegające na usuwaniu kurzu, przesiewaniu lub sortowaniu, segregowaniu, dobieraniu (łącznie z kompletowaniem zestawów towarów), myciu, malowaniu, rozcinaniu;

c) i) zmiany opakowania oraz rozdzielanie i łączenie przesyłek;

ii) zwykle umieszczanie w butelkach, kolbach, workach, skrzynkach, pudelkach, umocowanie na kartach lub planszach itp.; oraz wszystkie inne proste czynności związane z pakowaniem;

d) umieszczanie znaków, etykiet i innych podobnych wyróżniających oznakowań na towarach lub na innych opakowaniach;

e) proste mieszanie produktów, również różnych rodzajów, gdzie jeden lub więcej składników mieszaniny nie spełnia warunków ustalonych w niniejszym Protokole, umożliwiających uznanie ich za pochodzące z EOG;

f) prosty montaż części dla otrzymania kompletnego wyrobu;

g) połączenie dwóch lub więcej operacji wymienionych w lit. a)-f);

h) ubój zwierząt.

2. Wszystkie operacje przeprowadzane w EOG na danym produkcie powinny być traktowane łącznie do celów określenia, czy przetworzenie lub obróbka dokonana na produkcie mają być traktowane jako niewystarczające w rozumieniu ust. 1.

Artykuł  7

Jednostka kwalifikacyjna

1. Jednostką kwalifikacyjną do celów realizacji postanowień niniejszego Protokołu jest poszczególny produkt, który uważa się za jednostkę podstawową dla klasyfikacji w nomenklaturze Zharmonizowanego Systemu.

Odpowiednio, jak następuje:

a) jeśli produkt złożony z grupy lub zestawu wyrobów klasyfikowany jest w oparciu o Zharmonizowany System w jednej pozycji, to całość stanowi jednostkę kwalifikacyjną;

b) jeśli przesyłka składa się z kilku identycznych produktów klasyfikowanych w tej samej pozycji Zharmonizowanego Systemu, to każdy produkt musi być traktowany indywidualnie do celów realizacji postanowień niniejszego Protokołu.

2. Jeśli przy zastosowaniu reguły ogólnej 5 Zharmonizowanego Systemu opakowanie jest traktowane łącznie z produktem do celów klasyfikacji, powinno być również traktowane łącznie do celów określania pochodzenia.

Artykuł  8

Akcesoria, części zamienne i narzędzia

Akcesoria, części zamienne i narzędzia wysyłane z częścią wyposażenia, maszyną, aparaturą lub pojazdem, które są częścią typowego wyposażenia i są wliczone w ich cenę lub nie są oddzielnie fakturowane, są uważane za tworzące całość z częścią wyposażenia, maszyną, aparatem lub pojazdem, o których mowa.

Artykuł  9

Komplety

Komplety, jak zdefiniowano w regule ogólnej 3 Zharmonizowanego Systemu, są uważane za pochodzące, jeżeli wszystkie elementy kompletu są produktami pochodzącymi. Niemniej jednak, jeżeli komplet składa się z wyrobów pochodzących i niepochodzących, to jest on jako całość uważany za pochodzący, pod warunkiem że wartość wyrobów niepochodzących nie przekracza 15 % ceny loco zakład kompletu.

Artykuł  10

Elementy neutralne

Do określenia czy produkt jest pochodzący, nie jest konieczne ustalenie pochodzenia następujących składników, które mogły zostać użyte w procesie jego produkcji:

a) energii elektrycznej i paliwa,

b) instalacji i wyposażenia,

c) maszyn i narzędzi,

d) towarów, które nie wchodzą i które nie są planowane do wejścia w końcowy skład produktu.

TYTUŁ  III

WYMOGI TERYTORIALNE

Artykuł  11

Zasada terytorialności

1. Warunki określone w tytule II dotyczące nabywania statusu pochodzenia muszą być nieprzerwanie spełniane w EOG, z zastrzeżeniem art. 3 i ust. 2 niniejszego artykułu.

2. Jeśli produkty pochodzące, wywiezione z EOG do innego kraju, są przywożone ponownie, z zastrzeżeniem art. 3, muszą być uważane za niepochodzące, chyba że administracji celnej dostarczone zostaną wystarczające dowody na to, że:

a) towary powracające są tymi samymi towarami, które zostały wywiezione; i

b) nie została na nich dokonana żadna operacja wykraczająca poza czynności konieczne dla utrzymania ich w niezmienionym stanie w kraju wywozu bądź podczas transportu.

3. Na uzyskanie statusu pochodzenia na warunkach określonych w tytule II nie ma wpływu obróbka lub przetworzenie dokonane poza EOG na materiałach wywiezionych z EOG, które są później powrotnie przywożone do EOG, pod warunkiem, że:

a) materiały te zostały całkowicie uzyskane w EOG lub przed ich wywozem poza EOG zostały poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza wymienione w art. 6 operacje niewystarczające i

b) można wykazać w sposób zadowalający organy celne, że:

i) towary powtórnie przywożone pochodzą z przetworzenia materiałów wywiezionych; oraz

ii) całkowita wartość dodana nabyta poza EOG z zastosowaniem niniejszego artykułu nie przekracza 10 % ceny loco zakład produktu gotowego, który nabywa pochodzenie.

4. Do celów stosowania ust. 3, warunki wymienione w tytule II odnoszące się do nabycia pochodzenia nie mają zastosowania do obróbek lub przetworzeń dokonanych poza EOG. Jednakże jeżeli do ustalenia pochodzenia danego produktu gotowego znajduje zastosowanie, umieszczona w wykazie załącznika II, reguła określająca maksymalną wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących, wartość wszystkich użytych w EOG materiałów niepochodzących i całkowita wartość nabyta poza EOG z zastosowaniem niniejszego artykułu razem, nie mogą przekraczać podanej wartości procentowej.

5. Do celów stosowania ust. 3 i 4, "całkowita wartość dodana" oznacza wszystkie koszty skumulowane poza EOG, łącznie z wartością dodanych tam materiałów.

6. Postanowienia ust. 3 i 4 nie mają zastosowania do produktów, które nie spełniają warunków wymienionych w wykazie załącznika II i które można uznać za wystarczająco obrobione lub przetworzone jedynie stosując zasady ogólnej tolerancji określone w art. 5 ust. 2.

7. Postanowienia ust. 3 i 4 nie mają zastosowania do produktów z działów 50-63 Zharmonizowanego Systemu.

Artykuł  12

Transport bezpośredni

1. Preferencyjne traktowanie przewidziane w Porozumieniu dotyczy tylko produktów, spełniających wymogi niniejszego Protokołu, które są przewożone bezpośrednio w obrębie EOG lub przez terytoria państw wymienionych w art. 3. Jednakże towary tworzące jedną przesyłkę mogą być przewożone przez inne terytoria, gdzie mogą być przeładowywane lub czasowo składowane, pod warunkiem, że pozostają pod dozorem organów celnych państwa tranzytu lub składowania i że nie zostaną poddane innym czynnościom niż wyładunek, ponowny załadunek lub jakiejkolwiek czynności wymagane dla utrzymania ich w niezmienionym stanie.

Transport produktów pochodzących rurociągami może odbywać się przez terytoria innych krajów niż kraje EOG.

2. Dowód, że warunki, o których mowa w ust. 1 zostały łącznie spełnione dostarczany jest poprzez przedstawienie właściwym organom celnym państwa przywozu:

a) jednolitego dokumentu przewozowego, z zastosowaniem którego dokonano przejazdu przez kraj tranzytu; lub

b) zaświadczenia wydanego przez organy celne kraju tranzytu zawierającego:

i) dokładny opis produktów,

ii) datę rozładunku i ponownego załadunku produktów, również ze statku lub na statek, ze wskazaniem wykorzystanych statków lub innych środków transportu, i

iii) poświadczenie warunków pozostawania produktów w kraju tranzytu;

c) bądź, w razie ich braku, jakichkolwiek dokumentów dowodowych.

Artykuł  13

Wystawy

1. Produkty pochodzące wysyłane w celu wystawienia w innym kraju, niż kraje, o których mowa w art. 3, które są sprzedawane i przywożone po zakończeniu wystawy do EOG i, korzystają w przywozie z postanowień Porozumienia, pod warunkiem, że zgodnie z wymogami właściwych organów celnych zostanie potwierdzone:

a) że eksporter wysłał te produkty z jednej z Umawiających się Stron do kraju wystawy, gdzie je wystawił;

b) że eksporter ten sprzedał produkty lub odstąpił je odbiorcy w innej Umawiającej się Stronie;

c) że produkty zostały wysłane w trakcie wystawy lub bezpośrednio po niej w stanie, w jakim zostały wysłane na wystawę, i

d) że od chwili ich wysyłki w celu wystawienia, produkty nie były użytkowane do innych celów niż pokaz na tej wystawie.

2. Dowód pochodzenia powinien zostać wystawiony lub sporządzony zgodnie z postanowieniami tytułu V i należy go przedstawić na zwykłych warunkach właściwym organom celnym kraju przywozu. Musi na nim być umieszczona nazwa i adres danej wystawy. Jeżeli zaistnieje taka potrzeba, można zażądać przedstawienia dodatkowych dokumentów potwierdzających rodzaj produktów i warunki, na których były one wystawiane.

3. Przepis ust. 1 stosuje się do każdej wystawy, targów lub podobnej publicznej imprezy o charakterze handlowym, przemysłowym, rolniczym lub rzemieślniczym, nieorganizowanej w celach prywatnych w pomieszczeniach lub magazynach handlowych w celu sprzedaży produktów zagranicznych i w trakcie której dane produkty pozostają pod kontrolą celną.

TYTUŁ  IV

ZWROT LUB ZWOLNIENIE Z NALEŻNOŚCI CELNYCH

Artykuł  14

Zakaz zwrotu lub zwolnienia z należności celnych

1. Materiały niepochodzące wykorzystane w produkcji wyrobów pochodzących z EOG w rozumieniu niniejszego Protokołu, dla których dowód pochodzenia jest wystawiany lub sporządzany zgodnie z przepisami tytułu V, nie korzystają w żadnej z Umawiających się Stron z jakiegokolwiek zwrotu lub zwolnienia z należności celnych.

2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, znajduje zastosowanie do każdego porozumienia zawartego w celu zwrotu, umorzenia lub niezapłacenia, w całości lub części, należności celnych lub opłat o podobnym skutku obowiązujących w całej Umawiającej się Stronie w odniesieniu do materiałów użytych do produkcji, jeśli ten zwrot, umorzenie lub niezapłacenie stosuje się wyraźnie lub faktycznie, jeżeli produkty wytworzone z tych materiałów są przedmiotem wywozu i nie są przeznaczone do użycia w kraju

3. Eksporter produktów, na które wystawiony został dowód pochodzenia powinien mieć możliwość przedstawienia w każdym czasie, na żądanie organów celnych, wszelkich stosownych dokumentów potwierdzających, że nie otrzymał jakiegokolwiek zwrotu za materiały niepochodzące, użyte w produkcji danych wyrobów i że wszystkie należności celne lub opłaty o podobnym skutku, zostały uiszczone.

4. Postanowienia ust. 1-3 stosuje się również do niepochodzących opakowań, o których mowa w art. 7 ust. 2, akcesoriów, części zamiennych i narzędzi, o których mowa w art. 8 oraz kompletów, o których mowa w art. 9.

5. Postanowienia ust. 1-4 stosuje się wyłącznie do materiałów będących przedmiotem Porozumienia. Ponadto nie stanowią one przeszkody dla stosowania systemu zwrotów wywozowych za produkty rolne, który jest stosowany w wywozie zgodnie z przepisami Porozumienia.

TYTUŁ  V

DOWÓD POCHODZENIA

Artykuł  15

Wymogi ogólne

1. Produkty pochodzące korzystają z postanowień niniejszego Porozumienia w przywozie do jednej z Umawiających się Stron, po przedstawieniu:

a) zaświadczenia transportowego EUR.1, którego wzór znajduje się w załączniku III; lub

b) w przypadkach, o których mowa w art. 2 ust. 1, deklaracji, której tekst znajduje się w załączniku IV, sporządzonej przez eksportera na fakturze, dowodzie dostawy lub jakimkolwiek innym dokumencie handlowym opisującym dane produkty w sposób wystarczająco szczegółowy aby można je było zidentyfikować (dalej zwanej "deklaracją na fakturze").

2. Niezależnie od postanowień ust. 1, produkty pochodzące w rozumieniu niniejszego Porozumienia mogą, w przypadkach, o których mowa w art. 25, korzystać z postanowień Porozumienia bez konieczności przedstawiania żadnego z wymienionych wyżej dokumentów.

Artykuł  16

Procedura wystawiania zaświadczeń transportowych EUR.1

1. Zaświadczenie transportowe EUR.1 wystawiane jest przez właściwe władze celne kraju wywozu na pisemny wniosek sporządzony przez eksportera lub na jego odpowiedzialność przez jego upoważnionego przedstawiciela.

2. W tym celu eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel wypełnia zaświadczenie transportowe EUR.1 oraz formularz wniosku, których wzory znajdują się w załączniku III. Formularze te wypełnia się w jednym z języków, w których sporządzone zostało Porozumienie. Formularze wypełniane ręcznie powinny być wypisane tuszem i drukowanymi literami. Produkty powinny zostać opisane w przeznaczonym na to polu bez odstępów. Jeżeli pole nie jest wypełnione w całości pod ostatnim wierszem opisu musi być narysowana linia pozioma a niewykorzystane miejsce należy przekreślić.

3. Eksporter występujący o wydanie zaświadczenia transportowego EUR.1 powinien mieć możliwość przedstawienia w każdej chwili, na żądanie właściwych władz celnych kraju wywozu, w którym zostało wydane zaświadczenie transportowe EUR.1, wszystkich dokumentów potwierdzających pochodzenie danych produktów i potwierdzających, że pozostałe warunki przewidziane w niniejszym Protokole są spełnione.

4. Zaświadczenie transportowe EUR.1 jest wydawane przez właściwe władze celne Państwa Członkowskiego Wspólnoty lub państwa EFTA, jeżeli dane produkty mogą być uważane za produkty pochodzące z EOG lub jednego z krajów, o których mowa w art. 3 i spełniają pozostałe warunki przewidziane w niniejszym Protokole.

5. Władze celne wydając zaświadczenie transportowe EUR.1 podejmują wszelkie niezbędne działania w celu skontrolowania pochodzenia produktów i sprawdzenia czy spełnione są wszystkie pozostałe warunki przewidziane w niniejszym Protokole. W tym celu mają one prawo zażądać przedstawienia wszelkich dokumentów potwierdzających i przeprowadzić kontrolę księgowości eksportera lub każdą innego rodzaju kontrolę, którą uznają za potrzebną. Władze celne odpowiedzialne za wydawanie zaświadczeń transportowych EUR.1 powinny zapewnić, aby formularze, o których mowa w ust. 2 były właściwie wypełniane. W szczególności powinny one sprawdzić czy miejsce przeznaczone na opis produktów zostało wypełnione w sposób wykluczający możliwość dokonania niezgodnych z prawem uzupełnień.

6. Data wystawienia zaświadczenia transportowego EUR.1 musi być umieszczona w polu 11 świadectwa.

7. Zaświadczenie transportowe EUR.1 wydawane jest przez władze celne i, od chwili faktycznego dokonania wywozu lub jego zapewnienia, przechowywane do dyspozycji eksportera.

Artykuł  17

Zaświadczenie transportowe EUR.1 wystawione z mocą wsteczną

1. Niezależnie od postanowień art. 16 ust. 7, zaświadczenie transportowe EUR.1 może, w drodze wyjątku, zostać wystawione po dokonaniu wywozu produktów, których dotyczy, jeżeli:

a) nie zostało wystawione w chwili wywozu w związku z pomyłką, nieumyślnym przeoczeniem lub zaistnieniem innych szczególnych okoliczności albo

b) zgodnie z wymogami organów celnych wykazano, że zaświadczenie transportowe EUR.1 zostało wystawione, ale nie zostało z przyczyn technicznych przyjęte przy przywozie.

2. Do celów stosowania postanowień ust. 1, eksporter powinien podać we wniosku miejsce i datę wywozu produktów, na które ma zostać wystawione zaświadczenie transportowe EUR.1 oraz podać przyczyny złożenia wniosku.

3. Władze celne mogą wydać zaświadczenie transportowe EUR.1 z mocą wsteczną jedynie po sprawdzeniu czy dane zawarte we wniosku eksportera są zgodne z danymi znajdującymi się w odpowiednich dokumentach.

4. Wydane z mocą wsteczną zaświadczenia transportowe EUR.1 muszą być opatrzone jednym z następujących potwierdzeń:

"NACHTRÄGLICH AUSGESTELLT", "DÉLIVRÉ A POSTERIORI", "RILASCIATO A POSTERIORI", "AFGEGEVEN A POSTERIORI", "ISSUED RETROSPECTIVELY", "UDSTEDT EFTERFØLGENDE", "ΕΚ∆ ОΘΕΝ ΕΚ ΤΩ Ν ΥΣΤΕΡΩ Ν", "EXPEDIDO A POSTERIORI", "EMITIDO A POSTERIORI", "ANNETTU JÄLKIKÄTEEN", "UTFÄRDAT I EFTERHAND", "ÚTGEFID EFTIR Á", "UTSTEDT SENERE".

5. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 4, umieszcza się w rubryce "uwagi" zaświadczenia transportowego EUR.1.

Artykuł  18

Wystawianie duplikatu zaświadczenia transportowego EUR.1

1. W przypadku kradzieży, zagubienia lub zniszczenia zaświadczenia transportowego EUR.1, eksporter może zażądać od organów celnych, które je wystawiły, wydania duplikatu w oparciu o dokumenty wywozowe, znajdujące się w ich posiadaniu.

2. W ten sposób wydany duplikat musi być opatrzony jednym z następujących potwierdzeń:

"DUPLIKAT", "DUPLICATA", "DUPLICATO", "DUPLICAAT", "DUPLICATE", "ΑΝΤΙΓΡΑΦО", "DUPLICADO", "SEGUNDA VIA", "KAKSOISKAPPALE", "EFTIRRIT".

3. Potwierdzenie, o którym mowa w ust. 2, umieszcza się w rubryce "uwagi" duplikatu zaświadczenia transportowego EUR.1.

4. Duplikat, który musi mieć datę wystawienia oryginalnego zaświadczenia transportowego EUR.1, obowiązuje również od tej daty.

Artykuł  19

Wystawianie zaświadczeń transportowych EUR.1 na podstawie dowodu pochodzenia wystawionego lub sporządzonego uprzednio

Jeżeli produkty pochodzące znajdują się pod kontrolą jednego z urzędów celnych we Wspólnocie lub w państwie EFTA, pierwotny dowód pochodzenia może zostać zastąpiony, do celów przesłania tych produktów lub niektórych z nich do innego miejsca w EOG, jednym lub większą liczbą zaświadczeń transportowych EUR.1. Zastępcze zaświadczenia transportowe EUR.1 wydawane są przez urząd celny, pod kontrolą którego znajdują się towary.

Artykuł  20

Warunki sporządzania deklaracji na fakturze

1. Deklaracja na fakturze, o której mowa w art. 15 ust. 1 lit. b), może zostać sporządzona:

a) przez upoważnionego eksportera, w rozumieniu art. 21;

b) przez każdego eksportera dla każdej przesyłki składającej się z jednej lub większej liczby opakowań zawierających produkty pochodzące, których całkowita wartość nie przekracza 6.000 ECU.

2. Deklaracja na fakturze może zostać sporządzona w przypadku, gdy dane produkty mogą być uważane za produkty pochodzące z EOG lub jednego z państw, o których mowa w art. 3, i spełniają pozostałe warunki przewidziane w niniejszym Protokole.

3. Eksporter sporządzając deklarację na fakturze musi posiadać możliwość przedstawienia w każdej chwili, na żądanie władz celnych kraju wywozu, wszystkich dokumentów potwierdzających pochodzenie danych produktów i dowodzących, że pozostałe warunki przewidziane w niniejszym Protokole są spełnione.

4. Eksporter sporządza deklarację na fakturze wpisując na maszynie lub drukując na fakturze, dowodzie dostawy lub każdym innym dokumencie handlowym, deklarację, której tekst znajduje się w załączniku IV, w wersji językowej użytej w tym załączniku, zgodnie z przepisami prawa wewnętrznego kraju wywozu. Deklaracja może również zostać sporządzona odręcznie; w tym przypadku musi ona zostać napisana literami drukowanymi tuszem.

5. Deklaracje na fakturze są opatrzone odręcznym oryginalnym podpisem eksportera. Jednakże upoważniony w rozumieniu art. 21 eksporter nie jest zobowiązany do podpisywania takich deklaracji, o ile przedstawi władzom celnym pisemne zobowiązanie, którym przyjmuje pełną odpowiedzialność za każdą deklarację na fakturze, tak jak gdyby była przez niego podpisana własnoręcznie.

6. Deklaracja na fakturze może zostać sporządzona przez eksportera, gdy produkty, których dotyczy są wywożone lub po dokonaniu ich wywozu, pod warunkiem, że zostanie ona przedstawiona w kraju przywozu nie później niż w ciągu dwóch lat od przywozu produktów, których dotyczy.

Artykuł  21

Upoważniony eksporter

1. Władze celne kraju wywozu mogą zezwolić każdemu eksporterowi, zwanemu dalej "upoważnionym eksporterem", który często dokonuje wywozu produktów będących przedmiotem niniejszego Porozumienia i przedstawi, zgodnie z wymogami organów celnych, wszelkie gwarancje do celów kontroli pochodzenia produktów, jak również przestrzegania wszystkich innych warunków niniejszego Protokołu, na sporządzanie deklaracji na fakturze niezależnie od wartości danych produktów.

2. Władze celne mogą uzależnić nadanie statusu upoważnionego eksportera od spełnienia warunków, które będą uważać za zasadne.

3. Władze celne nadają upoważnionemu eksporterowi numer pozwolenia celnego, który musi zostać umieszczony na deklaracji na fakturze.

4. Władze celne kontrolują sposób wykorzystania pozwolenia przez upoważnionego eksportera.

5. Władze celne mogą w każdej chwili cofnąć pozwolenie. Muszą one dokonać tego w przypadku gdy upoważniony eksporter nie daje już gwarancji, o których mowa w ust. 1, nie spełnia już warunków, o których mowa w ust. 2 lub w jakikolwiek sposób nadużywa pozwolenia.

Artykuł  22

Termin ważności dowodu pochodzenia

1. Dowód pochodzenia jest ważny przez cztery miesiące, licząc od daty wydania w kraju wywozu i należy go przedstawić organom celnym kraju przywozu w tym samym terminie.

2. Dowody pochodzenia przedstawiane organom celnym kraju przywozu po upływie terminu przedstawienia, o którym mowa w ust. 1, mogą zostać przyjęte do celów stosowania preferencji taryfowych, jeżeli niedotrzymanie terminu spowodowane jest zaistnieniem wyjątkowych okoliczności.

3. W innych przypadkach opóźnionego przedstawienia organy celne kraju przywozu mogą przyjąć dowody pochodzenia, gdy produkty zostały przedstawione przed datą końcową.

Artykuł  23

Przedkładanie dowodów pochodzenia

Dowody pochodzenia przedstawiane są organom celnym kraju przywozu zgodnie z procedurami obowiązującymi w tym kraju. Organy te mogą zażądać przedstawienia tłumaczenia dowodu pochodzenia. Mogą one ponadto zażądać, aby do zgłoszenia przywozowego zostało dołączone oświadczenie, w którym importer poświadcza, że produkty spełniają warunki wymagane dla stosowania Porozumienia.

Artykuł  24

Przywóz partiami

Jeżeli, na wniosek importera i na warunkach określonych przez władze celne kraju przywozu, produkty zdemontowane lub niezmontowane, w rozumieniu reguły ogólnej 2a) Zharmonizowanego Systemu, należące do sekcji XVI i XVII lub klasyfikowane pod pozycjami nr 7308 i 9406 Zharmonizowanego Systemu, przywożone są partiami, organom celnym wraz z pierwszą przesyłką przedstawiany jest jeden dowód pochodzenia.

Artykuł  25

Zwolnienie z obowiązku przedstawiania dowodu pochodzenia

1. Produkty przewożone w małych przesyłkach adresowanych przez osoby fizyczne do osób fizycznych lub przewożone w bagażu osobistym podróżnych mogą zostać uznane za produkty pochodzące bez przedstawiania dowodu pochodzenia, pod warunkiem, że chodzi o przywóz całkowicie pozbawiony charakteru handlowego, jeżeli zostaną zgłoszone jako spełniające warunki niniejszego Protokołu i nie ma żadnych wątpliwości co do szczerości takiego oświadczenia. W przypadku przesyłek pocztowych takie oświadczenie może zostać umieszczone na zgłoszeniu celnym CN22/CN23 lub na załączonej do tego dokumentu kartce papieru.

2. Za pozbawiony jakiegokolwiek charakteru handlowego uważa się przywóz o charakterze okazjonalnym odnoszący się wyłącznie do produktów przeznaczonych do użytku osobistego lub rodzinnego odbiorców lub podróżnych, a rodzaj i ilość tych produktów nie wskazuje na możliwość ich wykorzystania do celów handlowych.

3. Całkowita wartość takich produktów nie może być wyższa od 500 ECU w odniesieniu do małych przesyłek i 1.200 ECU w przypadku bagażu osobistego podróżnych.

Artykuł  26

Deklaracja dostawcy

1. W przypadku gdy jedna z Umawiających się Stron wystawia zaświadczenie transportowe EUR.1 lub sporządza deklarację na fakturze dla produktów pochodzących, w wytworzeniu których zostały użyte towary przywiezione z innych Umawiających się Stron i poddane w EOG obróbce lub przetworzeniu, nie nabywając preferencyjnego pochodzenia, zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu uwzględnia się deklarację dostawcy dotyczącą tych towarów.

2. Deklaracja dostawcy, o której mowa w ust. 1, służy za dowód obróbki lub przetworzenia, którym zostały poddane w EOG dane towary w celu określenia czy produkty, przy wytworzeniu których zostały użyte te towary można uważać za pochodzące z EOG i czy spełniają pozostałe warunki niniejszego Protokołu.

3. Z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ust. 4, dostawca sporządza oddzielną deklarację dla każdej przesyłki towarów w formie określonej w załączniku V na kartce dołączonej do faktury, dowodu dostawy lub jakiegokolwiek innego dokumentu handlowego, opisując towary w sposób wystarczająco szczegółowy, aby można je było zidentyfikować.

4. Jeżeli dostawca regularnie wysyła do danego klienta towary, które w długim okresie mają być poddawane w EOG obróbce lub przetworzeniu, dostawca ten może sporządzić jedną deklarację obejmującą późniejsze przesyłki takich towarów, zwaną dalej "długoterminową deklaracją dostawcy".

Długoterminowa deklaracji dostawcy może być ważna przez okres nie dłuższy od jednego roku, licząc od dnia sporządzenia. Władze celne kraju, w którym sporządzona została deklaracja określają warunki dopuszczenia dłuższych okresów ważności.

Dostawca sporządza długoterminową deklarację w formie określonej w załączniku VI i opisuje właściwe towary w sposób wystarczająco szczegółowy, aby można je było zidentyfikować. Przed pierwszą przesyłką towarów, które obejmuje ta deklaracja lub w chwili wysłania pierwszej przesyłki, dostawca przesyła deklarację swojemu klientowi.

W przypadku gdy długoterminowa deklaracja nie jest już ważna dla dostarczanych towarów, dostawca bezzwłocznie powiadamia o tym swojego klienta.

5. Deklaracja dostawcy, o której mowa w ust. 3 i 4, jest pisana na maszynie lub drukowana w jednym z języków, w których sporządzono Porozumienie, zgodnie z przepisami prawa wewnętrznego kraju, w którym jest sporządzana i opatrzona odręcznym oryginalnym podpisem dostawcy. Deklaracja może zostać również sporządzona odręcznie; w tym wypadku powinna być napisana tuszem i drukowanymi literami.

6. Sporządzając deklarację dostawca powinien być w stanie przedstawić w każdej chwili, na żądanie organów celnych kraju, w którym sporządzana jest ta deklaracja, wszelkie stosowne dokumenty potwierdzające, że zawarte w deklaracji informacje są prawidłowe.

Artykuł  27

Dokumenty dowodowe

Dokumentami, o których mowa w art. 16 ust. 3, art. 20 ust. 3 i art. 26, służącymi do ustalenia czy produkty ujęte na zaświadczeniu transportowym EUR.1 lub na deklaracji na fakturze mogą być uważane za produkty pochodzące z EOG i spełniają pozostałe warunki niniejszego Protokołu, oraz, czy informacje zawarte w deklaracji dostawcy są prawidłowe, między innymi w szczególności:

a) bezpośredni dowód operacji zrealizowanych przez eksportera lub dostawcę w celu otrzymania danych towarów, znajdujący się na przykład w jego rachunkach lub wewnętrznej księgowości;

b) dokumenty potwierdzające pochodzenie użytych materiałów, wystawione lub sporządzone w Umawiającej się Stronie, gdzie takie dokumenty są wykorzystywane zgodnie z prawem wewnętrznym;

c) dokumenty potwierdzające fakt dokonania w EOG obróbki lub przetworzenia materiałów, sporządzone lub wydane w Umawiającej się Stronie, gdzie takie dokumenty są wykorzystywane zgodnie z prawem wewnętrznym;

d) zaświadczenie transportowe EUR.1 lub deklaracje na fakturze potwierdzające pochodzenie użytych materiałów, wystawione lub sporządzone w innych Umawiających się Stronach zgodnie z niniejszym Protokołem, lub w jednym z krajów, o których mowa w art. 3 zgodnie z tym artykułem;

e) sporządzone w innych Umawiających się Stronach zgodnie z postanowieniami niniejszego Protokołu deklaracje dostawcy potwierdzające obróbkę lub przetworzenie, którym w EOG poddane zostały użyte materiały;

f) odpowiednie dowody obróbki lub przetworzenia dokonanego poza EOG z zastosowaniem art. 11, potwierdzające, że spełnione zostały warunki określone w tym artykule.

Artykuł  28

Przechowywanie dowodów pochodzenia, deklaracji dostawcy i dokumentów dowodowych

1. Eksporter występujący o wydanie świadectwa przewozowego EUR.1 powinien przechowywać dokumenty, o których mowa w art. 16 ust. 3 przez okres co najmniej trzech lat.

2. Sporządzając deklarację na fakturze eksporter powinien przechowywać kopię tej deklaracji na fakturze, jak również dokumenty, o których mowa w art. 20 ust. 3, przez okres co najmniej trzech lat.

3. Sporządzając deklarację dostawca powinien przechowywać kopię tej deklaracji i faktury, dowodu dostawy lub jakiegokolwiek innego dokumentu handlowego, do którego dołączono deklarację, tak samo jak dokumenty, o których mowa w art. 26 ust. 6, przez okres co najmniej trzech lat.

Sporządzając deklarację długoterminową dostawca powinien przechowywać kopie deklaracji i wszystkich faktur, dowodów dostawy lub innych dokumentów handlowych, dotyczących towarów objętych deklaracją adresowanych do danego klienta, tak samo jak dokumenty, o których mowa w art. 26 ust. 6, przez okres co najmniej trzech lat. Okres ten rozpoczyna swój bieg z dniem wygaśnięcia ważności długoterminowej deklaracji.

4. Władze celne kraju wywozu, które wydają zaświadczenie transportowe EUR.1, powinny przechowywać formularz wniosku, o którym mowa w art. 16 ust. 2, przez okres co najmniej trzech lat.

5. Władze celne kraju przywozu powinny przechowywać przedstawione im zaświadczenia transportowe EUR.1 i deklaracje na fakturze przez okres co najmniej trzech lat.

Artykuł  29

Niezgodności i błędy formalne

1. Stwierdzenie drobnych niezgodności między oświadczeniami umieszczonymi w dowodzie pochodzenia a oświadczeniami podanymi w dokumentach przedstawionych w urzędzie celnym w celu spełnienia formalności przywozowych dla produktów, nie czyni tego świadectwa lub tej deklaracji nieważnym, jeżeli zostanie odpowiednio potwierdzone, że dokument ten odnosi się do przedstawianych produktów.

2. Oczywiste błędy formalne, takie jak błędy maszynowe w dowodzie pochodzenia, nie powodują nieprzyjęcia dokumentu, jeżeli rodzaj tych błędów nie stwarza wątpliwości, co do prawdziwości oświadczeń zawartych w tym dokumencie.

Artykuł  30

Kwoty wyrażone w ECU

1. Kwoty w walucie krajowej kraju wywozu stanowiące równowartość kwot wyrażonych w ecu są ustalane przez kraj wywozu i podawane do wiadomości pozostałych Umawiających się Stron.

2. Jeżeli kwoty te są wyższe od odpowiednich kwot ustalonych przez kraj przywozu, ten ostatni kraj akceptuje je w przypadku, gdy produkty zostały zafakturowane w walucie kraju wywozu. Jeżeli produkty są fakturowane w walucie innej Umawiającej się Strony lub kraju, o którym mowa w art. 3, kraj przywozu uznaje kwotę notyfikowaną przed dany kraj.

3. Kwota stosowana w walucie krajowej powinna być równowartością w tej walucie krajowej kwot wyrażonych w ECU pierwszego dnia roboczego października 1999 r.

4. Kwoty wyrażone w ECU i ich równowartość w walutach krajowych Państw Członkowskich Wspólnoty i państw EFTA podlegają, na wniosek Umawiającej się Strony, przeglądom Wspólnego Komitetu EOG. Podczas takiego przeglądu Wspólny Komitet EOG zapewnia, że nie nastąpi obniżenie kwot wyrażonych w żadnej z walut krajowych. Ponadto może rozważyć potrzebę zachowania wielkości odnośnych limitów w realnych okresach. W tym celu Komitet może podjąć decyzję o zmianie kwot wyrażonych w ECU.

TYTUŁ  VI

METODY WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ

Artykuł  31

Wzajemna pomoc

1. Władze celne Umawiających się Stron przekazują sobie wzajemnie za pośrednictwem Komisji wzory odcisków pieczęci używanych w ich urzędach przy wystawianiu zaświadczeń transportowych EUR.1 oraz adresy organów celnych właściwych dla weryfikacji tych świadectw i deklaracji na fakturze.

2. W celu zapewnienia właściwego stosowania niniejszego Protokołu, Wspólnota i EOG udzielają sobie wzajemnej pomocy, za pośrednictwem swoich administracji celnych, w kontroli autentyczności zaświadczeń transportowych EUR.1 lub deklaracji na fakturze i prawidłowości informacji podanych w tych dokumentach.

Artykuł  32

Kontrola dowodu pochodzenia

1. Kontrola po zwolnieniu towarów dowodów pochodzenia dokonywana jest wyrywkowo lub za każdym razem, gdy organy celne kraju przywozu mają uzasadnione wątpliwości odnośnie autentyczności tych dokumentów, pochodzenia danych produktów lub przestrzegania innych warunków przewidzianych w niniejszym Protokole.

2. Do celów stosowania postanowień ust. 1, władze celne kraju przywozu odsyłają zaświadczenie transportowe EUR.1 oraz fakturę, jeżeli została przedstawiona, deklarację na fakturze lub kopię tych dokumentów organom celnym kraju wywozu, podając, w zależności od przypadku, merytoryczne lub formalne powody uzasadniające przeprowadzenie takiej kontroli. Na poparcie wniosku o przeprowadzenie kontroli po zwolnieniu towarów dostarczają one wszystkie dokumenty i uzyskane informacje, które nasuwają przypuszczenie, że informacje znajdujące się na dowodzie pochodzenia są nieścisłe.

3. Kontrolę przeprowadzają władze celne kraju wywozu. W tym celu mają one prawo zażądać przedstawienia wszelkich dowodów oraz przeprowadzić kontrolę księgowości eksportera lub każdą innego rodzaju kontrolę, którą uznają za potrzebną.

4. Jeżeli władze celne kraju przywozu podejmą decyzję o zawieszeniu udzielenia preferencji taryfowych w odniesieniu do danego produktu, to w oczekiwaniu na wyniki kontroli zwalniają importerowi produkty, z zastrzeżeniem podjęcia środków zachowawczych, które uznają za niezbędne.

5. Władze celne wnioskujące o dokonanie kontroli powinny zostać jak najszybciej poinformowane o wynikach kontroli. Wyniki muszą jednoznacznie wskazywać czy dokumenty są autentyczne, czy dane produkty mogą zostać uznane za produkty pochodzące z EOG lub jednego z krajów, o których mowa w art. 3, i czy spełniają pozostałe warunki przewidziane w niniejszym Protokole.

6. W przypadku uzasadnionych wątpliwości i braku odpowiedzi w terminie dziesięciu miesięcy od dnia przedstawienia wniosku o przeprowadzenie kontroli lub, gdy odpowiedź nie zawiera informacji wystarczających do stwierdzenia autentyczności danego dokumentu lub rzeczywistego pochodzenia produktów, władze celne, z wyjątkiem szczególnych okoliczności, nie wyrażają zgody na zastosowanie preferencyjnych środków taryfowych.

Artykuł  33

Kontrola deklaracji dostawcy

1. Kontrola po zwolnieniu towarów deklaracji dostawców lub długoterminowych deklaracji dostawców może być dokonywana wyrywkowo lub za każdym razem, gdy władze celne kraju, w którym deklaracje te zostały wykorzystane do celów wystawienia zaświadczenia EUR.1 lub sporządzenia deklaracji na fakturze, mają uzasadnione wątpliwości odnośnie autentyczności tych dokumentów lub prawidłowości informacji podanych w tym dokumencie.

2. Do celów stosowania postanowień ust. 1, władze celne wspomnianych wyżej państw odsyłają deklarację dostawcy i fakturę(y), dowód(ody) dostawy lub inny(e) dokument(y) handlowy(e) dotyczące towarów będących przedmiotem tej deklaracji organom celnym kraju, w którym deklaracja została sporządzona, podając, w zależności od przypadku, merytoryczne lub formalne powody uzasadniające przeprowadzenie takiej kontroli.

Na poparcie wniosku o przeprowadzenie kontroli po zwolnieniu towarów dostarczają one wszystkie dokumenty i uzyskane informacje, które nasuwają przypuszczenie, że informacje znajdujące się w deklaracji dostawcy są nieścisłe.

3. Kontrolę przeprowadzają władze celne kraju, w którym sporządzona została deklaracja dostawcy. W tym celu mają one prawo zażądać przedstawienia wszelkich dowodów oraz przeprowadzić kontrolę księgowości dostawcy lub każdą innego rodzaju kontrolę, którą uznają za potrzebną.

4. Władze celne wnioskujące o dokonanie kontroli powinny zostać jak najszybciej poinformowane o wynikach kontroli. Wyniki muszą jednoznacznie wskazywać, czy informacje podane w deklaracji dostawcy są prawidłowe i powinny pozwalać na ustalenie czy i w jakim zakresie deklaracja dostawcy mogła zostać uwzględniona do celów wystawienia zaświadczenia transportowego EUR.1 lub sporządzenia deklaracji na fakturze.

Artykuł  34

Rozstrzyganie sporów

1. W przypadku gdy spory wynikłe w związku z przeprowadzaniem kontroli, o których mowa w art. 32 i 33, nie mogą zostać rozstrzygnięte przez organy celne, które wystąpiły z wnioskiem o dokonanie kontroli i władze celne odpowiedzialne za jej przeprowadzenie lub gdy pojawi się problem związany z interpretacją niniejszego Protokołu, to przedstawia się je do rozpatrzenia przez Wspólny Komitet EOG.

2. Spory zaistniałe między importerem a władzami celnymi kraju przywozu są zawsze rozstrzygane zgodnie z ustawodawstwem tego kraju.

Artykuł  35

Kary

Kary nakładane są na każdą osobę, która sporządza lub przyczynia się do sporządzenia dokumentu, który zawiera nieprawdziwe informacje, w celu uzyskania preferencyjnego traktowania produktu.

Artykuł  36

Wolne obszary celne

1. Umawiające się Strony podejmą wszelkie niezbędne kroki w celu przeciwdziałania, aby produkty sprzedawane z zastosowaniem zaświadczenia transportowego EUR.1, z wykorzystaniem podczas transportu wolnego obszaru celnego znajdującego się na ich obszarze, nie zostały zastąpione innymi towarami lub nie zostały poddane innym zabiegom niż zwyczajowe czynności mające na celu zachowanie ich w niezmienionym stanie.

2. Niezależnie od postanowień ust. 1, jeżeli produkty pochodzące z EOG, przywożone do wolnego obszaru celnego z zastosowaniem dowodu pochodzenia, zostają poddane obróbce lub przetworzeniu, to jeżeli obróbka lub przetworzenie, którym poddano produkty są zgodne z przepisami niniejszego Protokołu, właściwe organy celne wystawiają na wniosek eksportera nowe zaświadczenie transportowe EUR.1.

TYTUŁ  VII

CEUTA I MELILLA

Artykuł  37

Stosowanie Protokołu

1. Użyte w niniejszym Protokole określenie "EOG" nie obejmuje Ceuty i Melilli. Wyrazy "produkty pochodzące z EOG" nie obejmują produktów pochodzących z Ceuty i Melilli.

2. Do celów stosowania protokołu 49 w odniesieniu do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli niniejszy Protokół stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem specjalnych wymogów określonych w art. 38.

Artykuł  38

Wymogi specjalne

1. Pod warunkiem, że były przewożone bezpośrednio, zgodnie z postanowieniami art. 12, następujące produkty uważane są za:

1) pochodzące z Ceuty i Melilli:

a) produkty całkowicie uzyskane na terytorium Ceuty i Melilli;

b) produkty uzyskane na terytorium Ceuty i Melilli, do których wytworzenia użyto produktów innych niż wymienione w lit. a), pod warunkiem, że:

i) wymienione produkty zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 5; lub że

ii) produkty te pochodzą z EOG w rozumieniu niniejszego Protokołu, pod warunkiem że zostały poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza niewystarczającą obróbkę lub przetworzenie określone w art. 6 ust. 1.

2) pochodzące z EOG:

a) produkty całkowicie uzyskane w EOG;

b) produkty uzyskane w EOG, do których wytworzenia użyto produktów innych niż wymienione w lit. a), pod warunkiem że:

i) wymienione produkty zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 5; lub że

ii) produkty te pochodzą z Ceuty i Melilli lub ze Wspólnoty w rozumieniu niniejszego Protokołu, pod warunkiem że poddane zostały obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza niewystarczającą obróbkę lub przetworzenie określone w art. 6 ust. 1.

2. Ceuta i Melilla traktowane są jako jedno terytorium.

3. Eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel powinien umieścić wyrazy "EOG" i "Ceuta i Melilla" w polu 2 zaświadczenia transportowego EUR.1 lub deklaracji na fakturze. Dodatkowo w przypadku produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w polu 4 zaświadczenia transportowego EUR.1 lub deklaracji na fakturze powinno być podane pochodzenie towarów.

4. Władze celne Hiszpanii są odpowiedzialne za stosowanie tego Protokołu w Ceucie i Melilli.

ZAŁĄCZNIK  I

UWAGI WSTĘPNE DO WYKAZU ZAŁĄCZNIKA B

Uwaga 1

W wykazie ujęte są, dla wszystkich produktów, warunki wymagane do tego aby produkty te mogły zostać uznane za poddane, w rozumieniu art. 6 Protokołu, wystarczającej obróbce lub przetworzeniu.

Uwaga 2

2.1. Dwie pierwsze kolumny wykazu opisują uzyskany produkt. Pierwsza kolumna zawiera numer pozycji lub działu Zharmonizowanego Systemu, a druga opis towarów umieszczonych w systemie pod tą pozycją lub w tym dziale. Na początku wpisów umieszczonych w dwóch pierwszych kolumnach podana jest reguła wymieniona w kolumnach 3 lub 4. Jeżeli, w pewnych wypadkach, numer z pierwszej kolumny poprzedzony jest oznaczeniem "ex", oznacza to, że regułę podana w kolumnie 3 lub 4 stosuje się tylko do części pozycji opisanej w kolumnie 2.

2.2. Jeżeli w kolumnie 1 znajduje się większa liczba pozycji lub też podany jest tam numer działu, i w związku z tym produkty z kolumny 2 opisane są tam w sposób ogólny, odpowiednią regułę wymienioną w kolumnie 3 lub 4 stosuje się do wszystkich produktów które, w ramach Systemu Zharmonizowanego klasyfikowane są pod różnymi pozycjami danego działu lub pod podanymi tam pozycjami.

2.3. Jeżeli w wykazie podane są różne reguły mające zastosowanie do różnych produktów z tej samej pozycji, każde tiret zawiera opis odnoszący się do części pozycji będącej przedmiotem odpowiedniej reguły z kolumny 3 lub 4.

2.4. Jeżeli na początku wpisów znajdujących się w dwóch pierwszych kolumnach podano odniesienie do reguły w kolumnie 3 lub 4, eksporter może wybrać, czy stosować regułę podaną w kolumnie 3, czy też w kolumnie 4. Jeżeli w kolumnie 4 nie jest podana żadna reguła, należy stosować regułę podaną w kolumnie 3.

Uwaga 3

3.1. Przepisy art. 5 Protokołu dotyczące produktów, które nabyły charakter produktów pochodzących i które są używane do produkcji innych wyrobów, stosuje się bez względu na to czy uzyskały ten status w fabryce gdzie produkty te zostały użyte czy też w innej fabryce tego samego lub innego kraju EOG.

Przykład:

Silnik z pozycji nr 8407, dla którego reguła określa, że wartość materiałów niepochodzących, które mogą wchodzić w jego skład, nie może przekraczać 40 % ceny loco zakład produktu, wytwarzany jest z półwyrobów wstępnych ze stali stopowej z pozycji nr 7224.

Jeżeli półwyrób został uzyskany w EOG poprzez kucie wlewki niepochodzącej, to z zastosowaniem reguły podanej w wykazie dla produktów z pozycji nr 7224 uzyskał on już status produktu pochodzącego. Przy obliczaniu wartości silnika półwyrób ten może być więc traktowany jako produkt pochodzący, jeżeli został wyprodukowany w tej samej fabryce co silnik lub w innej tego samego lub innego kraju EOG. Wartość wlewki niepochodzącej nie może być więc uwzględniana jeżeli powiększa ona wartość użytych materiałów niepochodzących.

3.2. Reguła podana w wykazie określa minimalny stopień obróbki lub przetworzenia, którego należy dokonać; wynika z tego, że obróbka lub przetworzenia idące dalej również nadają status pochodzenia i, że odwrotnie, obróbka lub przetworzenie nieosiągające tego stopnia nie nadaje pochodzenia. Innymi słowy, jeżeli reguła określa, że materiały niepochodzące będące na określonym etapie przetworzenia mogą zostać użyte, wykorzystanie tego rodzaju materiałów będących na mniej zaawansowanym etapie przetworzenia jest również dopuszczalne, podczas gdy nie jest dopuszczalne użycie takich materiałów znajdujących się na bardziej zaawansowanym etapie przetworzenia.

3.3. Nienaruszając uwagi 3.2, jeżeli reguła dopuszcza użycie materiałów z każdej pozycji, materiały z tej samej pozycji co produkt mogą zostać również użyte, jednakże z zastrzeżeniem szczególnych ograniczeń, które mogą być zawarte w regule. Jednakże wyrażenie "wytworzenie z materiałów z każdej pozycji, włącznie z wytworzeniem z innych materiałów z pozycji nr ..." wiąże się z dopuszczeniem użycia jedynie materiałów klasyfikowanych pod tą samą pozycją co produkt, którego opis różni się od opisu produktu umieszczonego w kolumnie 2 wykazu.

3.4. Jeżeli podana w wykazie reguła określa, że produkt może zostać wytworzony z większej ilości materiałów, oznacza to, że można użyć jednego lub większej liczby tych materiałów. Nie wiąże się to oczywiście z koniecznością równoczesnego użycia wszystkich materiałów.

Przykład:

Reguła mająca zastosowanie do tkanin z pozycji nr 5208 do 5212 określa, że można wykorzystywać włókna naturalne i że, między innymi, można wykorzystywać materiały chemiczne. Reguła ta nie oznacza, że włókna naturalne i materiały chemiczne muszą być wykorzystywane równocześnie; można wykorzystywać jeden lub drugi rodzaj tych materiałów lub też nawet obydwa równocześnie.

3.5. Jeżeli zamieszczona w wykazie reguła przewiduje, że produkt musi być wytworzony z określonego materiału, warunek ten nie stanowi oczywistej przeszkody dla wykorzystania innych materiałów które, ze względu na swój charakter, nie mogą spełniać warunków reguły (patrz również uwaga 6.2 dotycząca materiałów włókienniczych).

Przykład:

Reguła, dotycząca produktów spożywczych z pozycji nr 1904, która wyraźnie wyklucza użycie zbóż lub produktów zbożowych, nie zabrania w oczywisty sposób wykorzystania soli mineralnych, materiałów chemicznych lub innych dodatków, o ile nie zostały one uzyskane ze zbóż.

Jednakże reguły tej nie stosuje się do produktów, które chociaż nie mogą być wytwarzane z materiałów wymienionych w wykazie, mogą jednak być wytwarzane z tego samego rodzaju materiałów znajdujących się na wcześniejszym etapie produkcji.

Przykład:

W przypadku odzieży klasyfikowanej jako ex w dziale 62, wytwarzanej z materiałów nietkanych, jeżeli określono, że ten typ produktu może być uzyskany wyłącznie z przędzy niepochodzącej, to nie można wykorzystywać materiałów nietkanych, nawet jeżeli potwierdzono, że materiałów nietkanych nie można w normalny sposób uzyskać z przędzy. W takim przypadku, materiałem, który należy wykorzystać, jest materiał znajdujący się na bezpośrednio wcześniejszym stadium obróbki przed stadium przędzy, to znaczy w stadium włókien.

3.6. Jeżeli przedstawiona w wykazie reguła przewiduje dwie maksymalne wartości procentowe materiałów niepochodzących, które mogą zostać wykorzystane, wartości tych nie można sumować. Wynika z tego, że maksymalna wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie może nigdy przekroczyć danej wartości procentowej. W związku z tymi przepisami szczególne wartości procentowe, które mają zastosowanie do szczególnych produktów nie powinny być przekraczane.

Uwaga 4

4.1. Określenie "włókna naturalne", o ile jest ono użyte w wykazie, odnosi się do włókien innych niż włókna sztuczne i syntetyczne i powinno ograniczać się do włókien we wszystkich stanach, w jakich mogą występować przed przędzeniem, łącznie z odpadkami i, o ile przepisy nie stanowią inaczej, obejmuje włókna zgrzeblone, czesane lub w inny sposób przygotowane do przędzenia, ale nieprzędzone.

4.2. Określenie "włókna naturalne" obejmuje włosie końskie z pozycji nr 0503, jedwab z pozycji nr 5002 i 5003, jak również wełnę, cienką i grubą sierść z pozycji nr 5101-5105, włókna bawełny z pozycji nr 5201-5203 oraz pozostałe włókna pochodzenia roślinnego z pozycji nr 5301-5305.

4.3. Użyte w wykazie określenia "masa włókiennicza", "materiały chemiczne" i "materiały przeznaczone do produkcji papieru" opisują materiały nieklasyfikowane w działach 50-63, które mogą być wykorzystywane do wytwarzania włókien lub przędzy chemicznej bądź włókien lub przędzy papierowej.

4.4. Użyte w wykazie określenie "włókna chemiczne cięte" obejmuje kabel z włókna, włókna cięte i odpady ciętych włókien chemicznych z pozycji nr 5501-5507.

Uwaga 5

5.1. W przypadku zastosowania niniejszej uwagi wstępnej do określonego produktu, który ujęty jest w wykazie, warunki podane w kolumnie 3 nie mogą mieć zastosowania do różnych podstawowych materiałów włókienniczych, które wykorzystywane są w produkcji tego wyrobu, jeżeli stanowią one w całości 10 % lub mniej całkowitej masy wszystkich użytych podstawowych materiałów włókienniczych (patrz również uwagi 5.3 i 5.4).

5.2. Jednakże tolerancja, o której mowa w uwadze 5.1, może mieć zastosowanie wyłącznie do wyrobów mieszanych, które zostały uzyskane z dwóch lub większej ilości podstawowych materiałów włókienniczych.

Podstawowymi materiałami włókienniczymi są:

– jedwab,

– wełna,

– gruba sierść zwierzęca,

– cienka sierść zwierzęca,

– włosie końskie,

– bawełna,

– materiały służące do produkcji papieru i papier,

– len,

– konopie,

– juta i inne włókna łykowe,

– sizal i inne włókna przędne z gatunku "Agava",

– włókno kokosowe, manila, ramia i inne roślinne włókna przędne,

– włókna chemiczne,

– włókna sztuczne,

– cięte włókna chemiczne z polipropylenu,

– cięte włókna chemiczne poliestru,

– cięte włókna chemiczne z poliamidu,

– cięte włókna chemiczne z poliakrylonitrylu,

– cięte włókna chemiczne z policzterofluoroetylenu,

– cięte włókna chemiczne polisiarczku fenylenu,

– cięte włókna chemiczne z polichlorku winylu,

– cięte włókna chemiczne z wiskozy,

– pozostałe cięte włókna chemiczne,

– podzielona na odcinki przędza poliuretanowa z elastycznymi odcinkami polieterów, żyłkowana lub nie,

– podzielona na odcinki przędza poliuretanowa z elastycznymi odcinkami poliestrów, żyłkowana lub nie,

– produkty z pozycji nr 5605 (przędza metalizowana) składające się z rdzenia z cienkiej taśmy aluminiowej lub błony z tworzywa sztucznego pokrytej lub nie proszkiem aluminiowym, o szerokości nie przekraczającej 5 mm, przy czym rdzeń ten wklejony jest za pomocą przezroczystego lub barwnego kleju pomiędzy dwie błony z tworzywa sztucznego,

– pozostałe produkty z pozycji nr 5605.

Przykład:

Przędza z pozycji nr 5205 uzyskana z włókien bawełny z pozycji nr 5203 i ciętych włókien chemicznych z pozycji nr 5506 jest nicią mieszaną. Właśnie dlatego niepochodzące cięte włókna chemiczne, które nie spełniają reguł pochodzenia (co wymaga wytworzenia z materiałów chemicznych lub masy włókienniczej) mogą być wykorzystywane do wartości 10 % masy przędzy.

Przykład:

Tkanina wełniana z pozycji nr 5112, uzyskana z przędzy wełnianej z pozycji nr 5107 i przędzy z ciągłych włókien chemicznych z pozycji nr 5509 jest tkaniną mieszaną. Właśnie dlatego włókna chemiczne, które nie spełniają reguł pochodzenia (co wymaga wytworzenia z materiałów chemicznych lub masy włókienniczej) lub przędza wełniana, która nie spełnia reguł pochodzenia (co wymaga wytworzenia z niezgrzebnych ani czesanych lub inaczej przygotowanych do przędzenia włókien naturalnych mogą być wykorzystywane do wartości 10 % masy tkaniny.

Przykład:

Rózgowa tkanina włókiennicza z pozycji nr 5802, uzyskana z przędzy wełnianej z pozycji nr 5205 i tkanina bawełniana z pozycji nr 5210 uważana jest za produkt mieszany wyłącznie w przypadku, jeżeli sama tkanina bawełniana jest tkaniną mieszaną wytworzoną z przędzy klasyfikowanej pod dwoma różnymi pozycjami, lub, jeżeli wykorzystywane przędze bawełniane same są mieszanką.

Przykład:

Jeżeli ta sama rózgowa tkanina włókiennicza wytwarzana jest z przędzy bawełnianej z pozycji nr 5205 i tkaniny chemicznej z pozycji nr 5407, oczywistym jest, że obydwa wykorzystane rodzaje włókien są dwoma różnymi materiałami włókienniczymi i że rózgowa tkanina włókiennicza jest w związku z tym wyrobem mieszanym.

5.3. W przypadku produktów zawierających "podzieloną na odcinki przędzę poliuretanową z elastycznymi odcinkami poliestrów, żyłkowaną lub nie", tolerancja dla przędzy wynosi 20 %.

5.4. W przypadku produktów składających się z "rdzenia z cienkiej taśmy aluminiowej lub błony z tworzywa sztucznego pokrytej lub nie proszkiem aluminiowym, o szerokości nieprzekraczającej 5 mm, przy czym rdzeń ten wklejony jest za pomocą przezroczystego lub barwnego kleju pomiędzy dwie błony z tworzywa sztucznego", odchylenie dla rdzenia wynosi 30 %.

Uwaga 6

6.1. Dla konfekcjonowanych wyrobów włókienniczych, do których w wykazie na dole strony umieszczony jest odniesienie do niniejszej uwagi wstępnej, materiały włókiennicze, z wyjątkiem podszewek i płótna krawieckiego, które nie spełniają warunków reguły podanej w kolumnie 3 wykazu dla danego wyrobu konfekcjonowanego, mogą być wykorzystywane, pod warunkiem, że są klasyfikowane pod inną pozycją niż produkt a ich wartość nie przekracza o więcej niż 8 % ceny loco zakład produktu.

6.2. Nie naruszając uwagi 6.3, materiały, które nie są klasyfikowane w działach 50-63, mogą być swobodnie wykorzystywane do produkcji wyrobów włókienniczych, które zawierają lub nie zawierają materiałów włókienniczych.

Przykład:

Jeżeli podana w wykazie reguła przewiduje dla szczególnego artykułu z materiału włókienniczego, takiego jak spodnie, konieczność wykorzystania przędzy, nie powoduje to zakazu wykorzystania artykułów metalowych, takich jak guziki, gdyż te ostatnie nie są klasyfikowane w działach 50-63. Z tego samego powodu nie powoduje to zakazu wykorzystania zamków błyskawicznych, nawet jeżeli te ostatnie normalnie zawierają materiały włókiennicze.

6.3. W przypadku stosowania reguły wartości procentowej, przy obliczaniu wartości użytych materiałów niepochodzących musi zostać uwzględniona wartość materiałów, które nie są klasyfikowane w działach 50-63.

Uwaga 7

7.1. "Procesami specyficznymi", w rozumieniu pozycji nr ex 2707, 2713-2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403, są:

a) destylacja próżniowa;

b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania⁽¹⁾;

c) krakowanie;

d) reformowanie;

e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników;

f) proces, w skład którego wchodzą następujące zabiegi: poddanie działaniu kwasu siarkowego lub oleum bądź bezwodnika siarkowego, neutralizacja środkami alkalicznymi, odbarwianie i oczyszczenie naturalnymi ziemiami aktywnymi, węglem drzewnym lub boksytem;

g) polimeryzacja;

h) alkilowanie;

i) izomeryzacja.

7.2. "Procesami specyficznymi", w rozumieniu pozycji nr 2710-2712, są:

a) destylacja próżniowa;

b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania⁽¹⁾;

c) krakowanie;

d) reformowanie;

e) ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników;

f) proces, w skład którego wchodzą następujące zabiegi: poddanie działaniu kwasu siarkowego lub oleum bądź bezwodnika siarkowego, neutralizacja środkami alkalicznymi, odbarwianie i oczyszczenie naturalnymi ziemiami aktywnymi, węglem drzewnym lub boksytem;

g) polimeryzacja;

h) alkilowanie;

ij) izomeryzacja;

k) odsiarczanie, z wykorzystaniem wodoru, wyłącznie w odniesieniu do olejów ciężkich z ciężkich z pozycji nr ex 2710, prowadzące do obniżenia o co najmniej 85 % zawartości siarki w odsiarczanych produktach (metoda ASTM D 1266-59 T);

l) odparafinowywanie z zastosowaniem procesu innego niż filtrowanie, wyłącznie w odniesieniu do produktów z pozycji nr 2710;

m) poddawanie działaniu wodoru nie będące odsiarczaniem, wyłącznie w odniesieniu do olejów ciężkich z pozycji nr ex 2710, w którym to procesie wodór czynnie uczestniczy w reakcji chemicznej przeprowadzanej pod ciśnieniem przekraczającym 20 barów i w temperaturze ponad 250 °C z wykorzystaniem katalizatora. Dalsze traktowanie wodorem olejów ciężkich z pozycji nr ex 2710, którego celem jest w szczególności poprawa zabarwienia i stabilności (np. wykańczanie metodą wodorową lub odbarwienie) nie traktuje się jako procesu specyficznego;

n) destylacja atmosferyczna, wyłącznie w odniesieniu do olejów opalowych z pozycji ex 2710, pod warunkiem że produkty destyluje się, włączając w to straty, w mniej niż 30 % przy 300 °C, z zastosowaniem metody ASTM D 86;

o) poddawanie działaniu wysokiej częstotliwości wyładowań elektrycznych, wyłącznie w odniesieniu do olejów ciężkich innych niż olej gazowy i oleje opalowe z pozycji nr ex 2710.

7.3. W rozumieniu pozycji nr ex 2707, 2713-2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403, proste zabiegi takie jak czyszczenie, dekantacja, odsalanie, oddzielanie od wody, filtracja, barwienie, znakowanie, uzyskiwanie danej zawartości siarki poprzez wymieszanie produktów o różnej zawartości siarki, wszelkiego rodzaju kombinacje tych zabiegów lub podobne zabiegi, które nie nadają pochodzenia.

______

⁽¹⁾ Patrz uzupełniająca uwaga wyjaśniająca 4b) działu 27 Nomenklatury Scalonej.

ZAŁĄCZNIK  II

WYKAZ OBRÓBEK LUB PRZETWORZEŃ DO WYKONANIA NA MATERIAŁACH NIEPOCHODZĄCYCH DLA UZYSKANIA PRZEZ PRZETWORZONY PRODUKT STATUSU POCHODZENIA

.................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

.................................................

grafika

ZAŁĄCZNIK  III

ZAŚWIADCZENIE TRANSPORTOWE EUR.1 I WNIOSEK JEGO WYSTAWIENIE

grafika

ZAŁĄCZNIK  IV

DEKLARACJA NA FAKTURZE

Deklaracja na fakturze, której tekst jest podany poniżej, musi byc sporządzona zgodnie z uwagami znajdującymi się na dole strony. Nie jest jednak konieczne powtarzanie tych uwag.

Wersja angielska

The exporter of the products covered by this document (customs authorization No ...⁽¹⁾) declares that, except where otherwise clearly indicated, these products are of EEE preferential origin⁽²⁾.

Wersja hiszpańska

El exportador de los productos incluidos en el presente documento (autorización aduanera n°...⁽¹⁾) declara que, salvo indicación en sentido contrario, estos productos gozan de un origen preferencial EEE⁽²⁾.

Wersja duńska

Eksportøren af varer, der er omfattet af nærværende dokument (toldmyndighedernes tilladelse nr. ...⁽¹⁾), erklærer, at varerne, medmindre andet tydeligt er angivet, har præferenceoprindelse i EØS⁽²⁾.

Wersja niemiecka

Der Ausführer (Ermächtigter Ausführer; Bewilligungs-Nr ...⁽¹⁾) der Waren, auf die sich dieses Handelspapier bezieht, erklärt, dass diese Waren, soweit nicht anderes angegeben, präferenzbegünstigte EWR Ursprungswaren sind⁽²⁾.

Wersja grecka

Ο εξαγωγέας των προϊόντων που καλύπτονται ατό το παρόν έγγραφο (άδεια τελωνείου αριθ. ...⁽¹⁾) δηλώνει ότι, εκτός εάν δηλώνεται σαφώς άλλως, τα προϊόντα αυτά είναι προτιµησιακής καταγωγής ΕΟΧ⁽²⁾.

Wersja francuska

L'exportateur des produits couverts par le présent document (autorisation douanière n° ...⁽¹⁾) déclare que, sauf indication claire du contraire, ces produits ont l'origine préférentielle EEE⁽²⁾.

Wersja włoska

L'esportatore delle merci contemplate nel presente documento (autorizzazione doganale n. ...⁽¹⁾) dichiara che, salvo indicazione contraria, le merci sono di origine preferenziale SEE⁽²⁾.

Wersja niderlandzka

De exporteur van de goederen waarop dit document van toepassing is (douanevergunning nr ...⁽¹⁾), verklaart dat, behoudens uitdrukkelijke andersluidende vermelding, deze goederen van preferentiële EER oorsprong zijn⁽²⁾.

Wersja portugalska

O abaixo assinado, exportador dos produtos cobertos pelo presente documento (autorização aduaneira n.° ...⁽¹⁾), declara que, salvo expressamente indicado em contrário, estes produtos são de origem preferencial EEE⁽²⁾.

Wersja fińska

Tässä asiakirjassa mainittujen tuotteiden viejä (tullin lupan:o ...⁽¹⁾) ilmoittaa, että nämä tuotteet ovat, ellei toisin ole selvästi merkitty, etuuskohteluun oikeutettuja ETA-alkuperätuotteita⁽²⁾.

Wersja szwedzka

Exportören av de varor som omfattas av detta dokument (tullmyndighetens tillstånd nr ...⁽¹⁾) försäkrar att dessa varor, om inte annat tydligt markerats, har förmånsberättigande EES-ursprung⁽²⁾.

Wersja islandzka

Útflytjandi framleiðsluvara sem skjal þetta tekur til (leyfi tollyfirvalda nr. ...⁽¹⁾), lýsir því yfir að vörurnar séu, ef annars er ekki greinilega getið, af EES-fríðindauppruna⁽²⁾.

Wersja norweska

Eksportøren av produktene omfattet av dette dokument (tollmyndighetenes autorisasjonsnr. ...⁽¹⁾) erklærer at disse produktene, unntatt hvor annet er tydelig angitt, har EØS-preferenseopprinnelse⁽²⁾.

...........................................................⁽³⁾

(miejsce i data)

...........................................................⁽⁴⁾

(podpis eksportera; dodatkowo nazwisko osoby podpisującej

deklarację musi być na oryginale)

______

⁽¹⁾ Jeśli deklaracja na fakturze jest sporządzona przez upoważnionego eksportera w rozumieniu art. 21 Protokołu, numer upoważnienia tego eksportera musi byc umieszczony w tym miejscu. Jeśli deklaracja na fakturze nie jest sporządzona przez upoważnionego eksportera, wyrazy w nawiasach są opuszczane lub miejsce pozostawia się niewypełnione.

⁽²⁾ Należy podać pochodzenie produktów. W przypadku, gdy deklaracja na fakturze dotyczy, w całości lub w części, produktów pochodzących z Ceuty i Melilli w rozumieniu art. 38 Protokołu, eksporter jest zobowiązany do ich wyraźnego oznaczenia w dokumencie, na którym znajduje się deklaracja, umieszczając w tym celu skrót "CM".

⁽³⁾ Te oznaczenia mogą być opuszczone, jeśli informacja na ten temat jest umieszczona na dokumencie.

⁽⁴⁾ Patrz art. 20 ust. 5 Protokołu. W przypadkach, gdzie nie jest wymagany podpis eksportera, zwolnienie z obowiązku złożenia podpisu powoduje również zwolnienie z obowiązku podania nazwiska podpisującego.

ZAŁĄCZNIK  V

Deklaracja dostawcy

grafika

ZAŁĄCZNIK  VI

Długoterminowa deklaracja dostawcy

grafika