Dyrektywa 2007/62/WE zmieniająca niektóre załączniki do dyrektyw Rady 86/362/EWG i 90/642/EWG w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości bifenazanu, petoksamidu, pirymetanilu i rimsulfuronu
Dz.U.UE.L.2007.260.4
Akt jednorazowyDYREKTYWA KOMISJI 2007/62/WE
z dnia 4 października 2007 r.
zmieniająca niektóre załączniki do dyrektyw Rady 86/362/EWG i 90/642/EWG w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości bifenazanu, petoksamidu, pirymetanilu i rimsulfuronu
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 86/362/EWG z dnia 24 lipca 1986 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w zbożach i na ich powierzchni(1), w szczególności jej art. 10,
uwzględniając dyrektywę Rady 90/642/EWG z dnia 27 listopada 1990 r. w sprawie ustalania najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w niektórych produktach pochodzenia roślinnego, w tym owocach i warzywach oraz na ich powierzchni(2), w szczególności jej art. 7,
uwzględniając dyrektywę Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin(3), w szczególności jej art. 4 ust. 1 lit. f),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Następujące substancje czynne ujęte w załączniku I do dyrektywy 91/414/EWG: bifenazan, petoksamid, pirymetanil i rimsulfuron, zostały do niego włączone, odpowiednio, następującymi dyrektywami Komisji: 2006/74/WE(4), 2006/41/WE(5), 2005/58/WE(6) i 2006/39/WE(7).
(2) Włączenie rozpatrywanych substancji czynnych do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG oparto na ocenie przedłożonych informacji dotyczących proponowanego zastosowania. Informacje dotyczące tego zastosowania zostały przedłożone przez niektóre państwa członkowskie zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. f) tej dyrektywy. Dostępne informacje zostały poddane analizie i są wystarczające do ustalenia niektórych najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości (NDP).
(3) W przypadku braku wspólnotowego lub tymczasowego NDP państwa członkowskie powinny ustanowić krajowy tymczasowy NDP zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG, przed wydaniem zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające wspomniane substancje czynne.
(4) Wspólnotowe NDP oraz poziomy zalecane przez Kodeks Żywnościowy są ustalane i oceniane według podobnych procedur. W kodeksie znajduje się szereg NDP dla bifenazanu. Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości oparte na NDP zawartych w Kodeksie zostały ocenione pod względem ryzyka dla konsumentów. W oparciu o analizy dostępne Komisji nie stwierdzono żadnego ryzyka w przypadku stosowania toksykologicznych punktów końcowych.
(5) W sprawozdaniach Komisji z przeglądu, które zostały przygotowane w związku z włączeniem rozpatrywanych substancji czynnych do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, ustalono akceptowalne dzienne pobranie (ADI) oraz, w przypadkach, w których było to konieczne, ostrą dawkę referencyjną (ARfD) dla wspomnianych substancji. Narażenie konsumentów produktów spożywczych poddanych działaniu rozpatrywanych substancji czynnych zostało ocenione zgodnie z procedurami wspólnotowymi. Uwzględniono również wytyczne opublikowane przez Światową Organizację Zdrowia(8) oraz opinię Komitetu Naukowego ds. Roślin(9) w sprawie przyjętej metodologii. Wyciągnięto wniosek, że zaproponowane NDP nie doprowadzą do przekroczenia ADI i ARfD.
(6) W celu zapewnienia odpowiedniej ochrony konsumenta przed wpływem pozostałości wynikających z niedozwolonych zastosowań środków ochrony roślin należy określić tymczasowe NDP dla odpowiednich kombinacji produktów i pestycydów na poziomie granicy oznaczalności metody analitycznej.
(7) Ustalenie na poziomie Wspólnoty tymczasowych NDP nie wyklucza ustanowienia przez państwa członkowskie tymczasowych NDP dla rozpatrywanych substancji, zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG i z jej załącznikiem VI. Uważa się, że okres czterech lat jest wystarczający, by umożliwić dalsze stosowanie danej substancji czynnej. Tymczasowe najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości powinny następnie stać się poziomami ostatecznymi.
(8) Konieczne jest zatem wprowadzenie zmian dotyczących NDP określonych w załącznikach do dyrektyw 86/362/EWG i 90/642/EWG dla zapewnienia właściwego nadzoru i kontroli zakazu ich stosowania oraz w celu ochrony konsumenta.
(9) Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywy 86/362/EWG i 90/642/EWG.
(10) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
| W imieniu Komisji | |
| Markos KYPRIANOU | |
| Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 221 z 7.8.1986, str. 37. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 2007/57/WE (Dz.U. L 243 z 18.9.2007, str. 61).
(2) Dz.U. L 350 z 14.12.1990, str. 71. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2007/57/WE.
(3) Dz.U. L 230 z 19.8.1991, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 2007/52/WE (Dz.U. L 214 z 17.8.2007, str. 3).
(4) Dz.U. L 235 z 30.8.2006, str. 17.
(5) Dz.U. L 187 z 8.7.2006, str. 24.
(6) Dz.U. L 246 z 22.9.2005, str. 17.
(7) Dz.U. L 104 z 13.4.2006, str. 30.
(8) Wytyczne dotyczące przewidywania spożycia w żywności pozostałości pestycydów (wersja zmieniona), opracowane przez GEMS/Program Żywnościowy we współpracy z Komitetem Kodeksu ds. Pozostałości Pestycydów, opublikowane przez Światową Organizację Zdrowia w 1997 r. (WHO/FSO/FOS/97.7).
(9) Opinia Komitetu Naukowego ds. Roślin dotycząca kwestii związanych ze zmianą załączników do dyrektyw Rady 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG (opinia wyrażona przez Komitet Naukowy ds. Roślin dnia 14 lipca 1998 r.) (http://europa.eu.int/comm/food/fs/sc/index_en.html).
ZAŁĄCZNIKI