Decyzja 2016/1754 zmieniająca decyzję (UE) 2015/1601 ustanawiającą środki tymczasowe w obszarze ochrony międzynarodowej na rzecz Włoch i Grecji
Dz.U.UE.L.2016.268.82
Akt jednorazowyDECYZJA RADY (UE) 2016/1754
z dnia 29 września 2016 r.
zmieniająca decyzję (UE) 2015/1601 ustanawiającą środki tymczasowe w obszarze ochrony międzynarodowej na rzecz Włoch i Grecji
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 78 ust. 3,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego 1 ,
(1) W oparciu o art. 78 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) Rada przyjęła dwie decyzje ustanawiające środki tymczasowe w obszarze ochrony międzynarodowej na rzecz Włoch i Grecji. Zgodnie z decyzją Rady (UE) 2015/1523 2 40 000 osób ubiegających się o ochronę międzynarodową ma zostać relokowanych z Włoch i Grecji do innych państw członkowskich. Zgodnie z decyzją Rady (UE) 2015/1601 3 120 000 osób ubiegających się o ochronę międzynarodową ma zostać relokowanych z Włoch i Grecji do innych państw członkowskich.
(2) Zgodnie z art. 4 ust. 2 decyzji (UE) 2015/1601 od dnia 26 września 2016 r. 54 000 osób ubiegających się o ochronę międzynarodową ma zostać relokowanych z Włoch i Grecji na terytorium innych państw członkowskich, chyba że, zgodnie z art. 4 ust. 3 tej decyzji, Komisja wystąpi do tego dnia z wnioskiem o przydział takiej liczby miejsc konkretnemu państwu członkowskiemu (beneficjentowi), które znalazło się w sytuacji nadzwyczajnej charakteryzującej się nagłym napływem osób.
(3) W art. 1 ust. 2 decyzji (UE) 2015/1601 przewidziano, że Komisja prowadzi stały przegląd sytuacji w odniesieniu do masowego napływu obywateli państw trzecich do państw członkowskich. W stosownych przypadkach Komisja ma przedłożyć wnioski dotyczące zmiany tej decyzji, aby uwzględnić zmianę sytuacji w terenie i jej wpływ na mechanizm relokacji, a także zmieniającą się presję wywieraną na państwa członkowskie, w szczególności państwa członkowskie pierwszej linii.
(4) W celu położenia kresu nieuregulowanej migracji z Turcji do UE w dniu 18 marca 2016 r. 4 UE i Turcja uzgodniły szereg działań, m.in. zasadę, iż każdej readmisji Syryjczyka z wysp greckich do Turcji będzie odpowiadać przesiedlenie innego Syryjczyka z Turcji do państw członkowskich UE, w ramach istniejących zobowiązań. Przesiedlenia na mocy tego mechanizmu będą dokonywane w pierwszej kolejności z poszanowaniem zobowiązań podjętych przez państwa członkowskie w konkluzjach z posiedzenia przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie, które odbyło się dnia 20 lipca 2015 r. Jakiekolwiek dalsze potrzeby w zakresie przesiedleń mają być zaspokajane z zastosowaniem podobnego dobrowolnego uzgodnienia, z zachowaniem limitu dodatkowych 54 000 osób, zezwalając na odliczenie wszelkich zobowiązań w zakresie przesiedlania podjętych w ramach tego uzgodnienia z puli nieprzydzielonych miejsc dostępnych na mocy decyzji (UE) 2015/1601.
(5) Można oczekiwać, że przesiedlenie, przyjęcie ze względów humanitarnych lub inne formy legalnego przyjęcia migrantów z Turcji w ramach krajowych i wielostronnych programów złagodzą presję migracyjną wywieraną na państwa członkowskie, które są beneficjentami relokacji na mocy decyzji (UE) 2015/1601, dzięki zapewnieniu legalnych i bezpiecznych dróg wjazdu do Unii oraz zniechęcaniu do nielegalnego przekraczania granicy. Dlatego w odniesieniu do 54 000 osób ubiegających się o udzielenie ochrony międzynarodowej, o których mowa powyżej, uwzględnić należy solidarne działania państw członkowskich polegające na dobrowolnym przyjmowaniu na swoje terytorium przebywających w Turcji obywateli syryjskich w sposób oczywisty wymagających ochrony międzynarodowej. Liczba osób przyjętych w ten sposób z Turcji przez dane państwo członkowskie powinna zostać odjęta od liczby osób, które mają być relokowane do tego państwa członkowskiego na mocy decyzji (UE) 2015/1601 w odniesieniu do wspomnianych 54 000 osób ubiegających się o ochronę międzynarodową.
(6) Do mechanizmów przyjęcia można zaliczyć przesiedlenie, przyjęcie ze względów humanitarnych lub inne legalne sposoby przyjęcia przebywających w Turcji obywateli syryjskich ewidentnie wymagających ochrony międzynarodowej, takie jak programy wizowe ze względów humanitarnych, transfery ze względów humanitarnych, programy łączenia rodzin, prywatne projekty sponsorowania, programy stypendialne, programy mobilności zawodowej i inne.
(7) Niniejsza decyzja nie powinna mieć wpływu na zobowiązania podjęte przez państwa członkowskie w ramach programu przesiedleń uzgodnionego w konkluzjach przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 20 lipca 2015 r., a zobowiązania te nie powinny liczyć się jako wypełnianie zobowiązań wynikających z decyzji (UE) 2015/1601. Z tego względu państwo członkowskie, które zdecyduje się na wypełnienie swoich zobowiązań na mocy decyzji (UE) 2015/1601 przez przyjęcie w drodze przesiedlenia Syryjczyków przebywających w Turcji, nie powinno mieć możliwości zaliczenia tych działań w poczet zobowiązań wynikających z programu przesiedleń z dnia 20 lipca 2015 r.
(8) Aby zapewnić odpowiednie monitorowanie sytuacji, państwa członkowskie, po podjęciu decyzji o skorzystaniu z wyżej wspomnianej możliwości, powinny co miesiąc składać Komisji sprawozdania dotyczące Syryjczyków przebywających w Turcji przyjętych na terytorium tego państwa w ramach możliwości przewidzianej w niniejszej zmianie, wskazując przy tym, na podstawie jakiego programu, krajowego czy wielostronnego, przyjęto daną osobę oraz jaką formę legalnego przyjęcia zastosowano.
(9) Ponieważ cele niniejszej decyzji nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na skalę i skutki działań możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(10) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.
(11) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do TUE i do TFUE, oraz bez uszczerbku dla art. 4 tego Protokołu, Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związane ani jej nie stosuje.
(12) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do TUE i do TFUE, oraz bez uszczerbku dla art. 4 i 4a tego Protokołu, Irlandia nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.
(13) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do TUE i do TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.
(14) Zważywszy na pilny charakter sytuacji, niniejsza decyzja powinna wejść w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: