Rozporządzenie 275/2007 zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1825/2000 określające szczegółowe przepisy stosowania rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny
Dz.U.UE.L.2007.76.12
Akt jednorazowyROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 275/2007
z dnia 15 marca 2007 r.
zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1825/2000 określające szczegółowe przepisy stosowania rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. ustanawiające system identyfikacji i rejestracji bydła i dotyczące etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 820/97(1), w szczególności jego art. 14 akapit czwarty i jego art. 19 lit. a) i b),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Definicje grup, o których mowa w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, i kwestię ich jednorodności interpretowano w różny sposób. Należy więc sprecyzować w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1825/2000(2), w jaki sposób ustanawiać te grupy.
(2) W kwestii etykietowania mielonego mięsa wołowego mieszanego z mięsem innych gatunków zwierząt stawiano sobie wiele pytań. W tytule I części pierwszej załącznika I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej(3) przewiduje się szczegółowe zasady klasyfikacji produktów składających się z tego typu mieszanek. W tym kontekście odesłanie do wspomnianej nomenklatury za pomocą kodów CN, o których mowa w art. 12 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, umożliwia niezbędne wyjaśnienie.
(3) Ze względu na ograniczenia związane z jednorodnością grup wynikających ze stosowania art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 podmioty gospodarcze wytwarzające mięso rozebrane i drobne mięso napotykają na trudności w ustanawianiu jednorodnych grup o odpowiedniej wielkości, aby zaspokoić oczekiwania swoich klientów. Trudności te jeszcze zwiększają się w przypadku zapotrzebowania na duże ilości. Doświadczenie pokazuje, że ze względu na trudności i powstałe w związku z tym dodatkowe czynności dochodzi do licznych błędów, a identyfikowalność w przypadku tego typu produkcji jest często zagrożona.
(4) Jeśli jest to możliwe, podmioty te z reguły coraz częściej wybierają bardzo rzadkich i dużych dostawców, aby uniknąć dodatkowych trudności wynikających z zarządzania kilkoma grupami o różnych charakterystykach. W dłuższej perspektywie czasowej może to stanowić ryzyko dla dalszego prowadzenia działalności przez niektóre małe i średnie rzeźnie lub zakłady rozbioru mięsa, które mogą być w ten sposób wyłączone z niektórych obiegów handlowych.
(5) W rzeczywistości problemy, na które napotykają podmioty gospodarcze wytwarzające mięso rozebrane i drobne mięso, mają taki sam charakter jak problemy, na które napotykają podmioty gospodarcze wytwarzające mięso mielone. Przyjęcie w odniesieniu do drobnego mięsa środków podobnych do środków przewidzianych w odniesieniu do mięsa mielonego pozwoliłoby rozwiązać problemy, na które napotykają te podmioty. W przypadku drobnego mięsa doświadczenie pokazuje, że umożliwienie ponownego ustanowienia grup z mięs pochodzących od zwierząt poddanych ubojowi w trzech różnych rzeźniach i tusz rozebranych w trzech zakładach rozbioru mięsa, przy jednoczesnym zapewnieniu prawidłowej identyfikowalności, w wystarczającym stopniu rozwiązałoby większość występujących problemów.
(6) Z doświadczenia wynika również, że w punktach sprzedaży konsumentowi końcowemu niepaczkowanego mięsa rozebranego podmioty gospodarcze często napotykają na trudności w stosowaniu przepisów rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 dotyczących etykietowania. W punktach tych mięso rozbiera się i sprzedaje z reguły ręcznie na prośbę klienta, utrudniając w ten sposób, a nawet uniemożliwiając, wcześniejsze ustanowienie jakiejkolwiek grupy zwierząt w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000. Bieżąca aktualizacja obowiązkowych informacji na etykiecie wraz ze stałym uzupełnianiem wystaw w punktach sprzedaży wydaje się również bardzo trudna. W przypadku tego mięsa przyjęcie uproszczonych przepisów dotyczących etykietowania okazuje się zatem niezbędne. Przyjęcie w odniesieniu do tego mięsa przepisów podobnych do przepisów stosowanych obecnie w odniesieniu do mięsa mielonego rozwiązałoby większość problemów napotykanych przez te podmioty.
(7) Należy równocześnie zapewnić, aby w punktach sprzedaży na prośbę konsumenta w każdej chwili udzielano ustnych informacji dotyczących ubojni i zakładów rozbioru tusz w przypadku wystawianego codziennie do sprzedaży niepaczkowanego mięsa rozebranego. Dzięki temu możliwa byłaby co najmniej taka identyfikowalność, jaką przewiduje się w przypadku mięsa mielonego.
(8) Ponadto, utrzymując jednocześnie wymogi dotyczące identyfikowalności i rejestrowania informacji na temat mięsa wystawianego do sprzedaży w punktach sprzedaży konsumentowi końcowemu, należy umożliwić dokonanie rozbioru tego mięsa w różnych dniach.
(9) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1825/2000.
(10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Wołowego i Cielęcego,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli, dnia 15 marca 2007 r.
W imieniu Komisji | |
Mariann FISCHER BOEL | |
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 204 z 11.8.2000, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 1791/2006 (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 1).
(2) Dz.U. L 216 z 26.8.2000, str. 8.
(3) Dz.U. L 256 z 7.9.1987, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 129/2007 (Dz.U. L 56 z 23.2.2007, str. 1).