Rozporządzenie 509/2014 zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu
Dz.U.UE.L.2014.149.67
Akt jednorazowyROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 509/2014
z dnia 15 maja 2014 r.
zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 77 ust. 2 lit. a),
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 1 ,
(1) Od 2001 r. określenie państw trzecich, których obywatele podlegają obowiązkowi wizowemu lub są z niego zwolnieni, jest dokonywane na podstawie kryteriów ustanowionych w motywie 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 539/2001 2 . Ewoluujący charakter polityki wizowej Unii oraz rosnąca potrzeba zapewnienia większej spójności między polityką wizową a innymi dziedzinami polityki Unii uzasadnia uwzględnienie pewnych dodatkowych kryteriów przy dokonywaniu przeglądu wykazów państw trzecich zawartych w załącznikach I i II do rozporządzenia (WE) nr 539/2001.
(2) Określenie państw trzecich, których obywatele podlegają obowiązkowi wizowemu lub są z niego zwolnieni, powinno być dokonywane na podstawie przemyślanej indywidualnej oceny. Oceny tej należy dokonywać okresowo i może ona prowadzić do przedstawienia wniosków ustawodawczych w sprawie zmian w załącznikach do rozporządzenia (WE) nr 539/2001, niezależnie od możliwości wprowadzenia w tych załącznikach zmian dotyczących poszczególnych państw w związku z wystąpieniem szczególnych okoliczności, na przykład w wyniku procesu liberalizacji reżimu wizowego lub jako ostateczna konsekwencja czasowego zawieszenia zwolnienia z obowiązku wizowego.
(3) Treść wykazów państw trzecich w załącznikach I i II do rozporządzenia (WE) nr 539/2001 powinna pozostawać zgodna z kryteriami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. Niektóre państwa trzecie, w przypadku których nastąpiła zmiana sytuacji w odniesieniu do tych kryteriów, powinny zostać przeniesione z jednego załącznika do drugiego.
(4) Utrzymanie obowiązku wizowego w stosunku do obywateli następujących państw: Dominika, Grenada, Kiribati, Mikronezja, Nauru, Palau, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Samoa, Timor Wschodni, Tonga, Trynidad i Tobago, Tuvalu, Wyspy Marshalla, Wyspy Salomona, Vanuatu oraz Zjednoczone Emiraty Arabskie, nie jest już uzasadnione. Państwa te nie stwarzają żadnego zagrożenia z punktu widzenia nielegalnej migracji ani zagrożenia dla porządku publicznego i bezpieczeństwa Unii, zgodnie z kryteriami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. W związku z powyższym obywatele tych państw powinni zostać zwolnieni z obowiązku wizowego w przypadku całkowitego pobytu nie dłuższego niż 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu, a wzmianki o tych państwach powinny zostać przeniesione do załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 539/2001.
(5) Komisja powinna ponadto dokonać oceny sytuacji Kolumbii i Peru w odniesieniu do kryteriów określonych w niniejszym rozporządzeniu przed rozpoczęciem negocjacji w sprawie umów dwustronnych o ruchu bezwizowym między Unią a tymi państwami.
(6) Zwolnienie obywateli Dominiki, Grenady, Kiribati, Kolumbii, Mikronezji, Nauru, Palau, Peru, Saint Lucii, Saint Vincent i Grenadyn, Samoa, Timoru Wschodniego, Tonga, Trynidadu i Tobago, Tuvalu, Wysp Marshalla, Wysp Salomona, Vanuatu oraz Zjednoczonych Emiratów Arabskich z obowiązku wizowego nie powinno jednak wejść w życie dopóki - w celu zapewnienia pełnej wzajemności - nie zostaną zawarte umowy dwustronne o ruchu bezwizowym między Unią a tymi państwami.
(7) Z danych statystycznych wynika, że grupy obywateli brytyjskich obecnie wymienione w części 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 539/2001 nie stwarzają ryzyka w kontekście nielegalnej imigracji do obszaru Schengen oraz że większość z nich zamieszkuje wyspy w regionie Karaibów, który wykazuje silne więzi i podobieństwa do państw sąsiadujących, których obywatele są zwolnieni z obowiązku wizowego. Te grupy obywateli brytyjskich powinny zatem zostać zwolnione z obowiązku wizowego w przypadku całkowitego pobytu nie dłuższego niż 90 dni w ciągu każdego 180-dniowego okresu, a wzmianki o tych grupach powinny zostać przeniesione do załącznika II tego rozporządzenia.
(8) Rozwój prawa międzynarodowego, pociągający za sobą zmiany statusu lub oznaczeń niektórych państw lub podmiotów, powinien znaleźć odzwierciedlenie w załącznikach do rozporządzenia (WE) nr 539/2001. Do załącznika I do tego rozporządzenia należy dodać wzmiankę o Sudanie Południowym, ponieważ kraj ten ogłosił niepodległość w dniu 9 lipca 2011 r. i uzyskał członkostwo w Organizacji Narodów Zjednoczonych w dniu 14 lipca 2011 r.
(9) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 3 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji Rady 1999/437/WE 4 .
(10) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 5 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B i C decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE 6 .
(11) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 7 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B i C decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE 8 .
(12) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE 9 ; Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu, nie jest nim związane ani go nie stosuje.
(13) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE 10 ; Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu, nie jest nim związana ani go nie stosuje.
(14) W odniesieniu do Cypru niniejsze rozporządzenie jest aktem opartym na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 3 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2003 r.
(15) W odniesieniu do Bułgarii i Rumunii niniejsze rozporządzenie jest aktem opartym na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 4 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2005 r.
(16) W odniesieniu do Chorwacji niniejsze rozporządzenie jest aktem opartym na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 4 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2011 r.
(17) Rozporządzenie (WE) nr 539/2001 powinno zostać odpowiednio zmienione,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli dnia 15 maja 2014 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego | W imieniu Rady |
M. SCHULZ | D. KOURKOULAS |
Przewodniczący | Przewodniczący |