Rozporządzenie 3559/91 zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 2670/81 ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące produkcji cukru przewyższającej kwotę

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1991.336.26

Akt jednorazowy

Wersja od: 1 lipca 1991 r.

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (EWG) NR 3559/91

z dnia 6 grudnia 1991 r.

zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 2670/81 ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące produkcji cukru przewyższającej kwotę

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 1785/81 z dnia 30 czerwca 1981 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru⁽¹⁾, ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 464/91⁽²⁾, w szczególności jego art. 26 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

artykuł 26 rozporządzenia (EWG) nr 1785/81 przewiduje, że cukier C i izoglukoza C nie mogą być zbyte na wewnętrznym rynku Wspólnoty, ale muszą zostać wywiezione w postaci naturalnej przed dniem 1 stycznia roku następującego po danym roku gospodarczym; artykuł ten ustala również kwotę opłaty nakładanej na cukier C i izoglukozę C, których wywóz w postaci naturalnej w wyznaczonym czasie nie został udokumentowany przed określoną datą;

rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2670/81 z dnia 14 września 1981 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące produkcji cukru przewyższającej kwotę⁽³⁾, ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 56/91⁽⁴⁾, przewiduje, że producenci cukru C i izoglukozy C działający na terenie Państwa Członkowskiego mogą w wywozie zastępować cukier C innym białym cukrem w postaci naturalnej lub zastępować izoglukozę C inną izoglukozą wytworzoną przez innego producenta działającego na terenie tego samego Państwa Członkowskiego pod warunkiem, że producent dokonujący zastąpienia wnosi zryczałtowaną kwotę w wysokości 1,25 ECU za 100 kilogramów białego cukru lub 100 kilogramów suchej masy;

płatność tej kwoty ma na celu wyrównanie jakiejkolwiek korzyści, która może powstać w wyniku takiego zastąpienia, w szczególności biorąc pod uwagę koszty transportu; wspomniana powyżej zryczałtowana kwota została wprowadzona kilka lat temu, a od tego czasu warunki i sposoby transportu znacznie się rozwinęły, czyniąc przewóz tańszym; wydaje się również, że na skutek tego producenci nie są już skłonni do korzystania z omawianej możliwości zastąpienia; należy zatem dostosować wysokość kwoty zryczałtowanej w zakresie, który nie będzie zachęcać do zastąpień;

kwota do pobrania w wypadku, gdy cukier C i izoglukoza C nie zostają wywiezione w wyznaczonym czasie, jest również uzależniona od wysokości kwoty zryczałtowanej reprezentującej spodziewane korzyści związane szczególnie z kosztami przewozu; wysokość kwoty zryczałtowanej powinna zostać skorygowana o tę samą kwotę;

aby zapobiec stosowaniu różnych wysokości kwoty zryczałtowanej dla cukru C i izoglukozy C, wyprodukowanych w ciągu tego samego roku gospodarczego, należy wprowadzić przepisy ustalające nową kwotę ryczałtową stosowaną dopiero od momentu wyprodukowania cukru C i izoglukozy C w roku gospodarczym 1991/92;

środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

W rozporządzeniu (EWG) nr 2670/81 wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 ust. 2 akapit drugi "1,25 ECU" zastępuje się "1,00 ECU";

2) w art. 3 ust. 1 lit. a) i b) "1,25 ECU" zastępuje się "1,00 ECU".

Artykuł  2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do cukru C i izoglukozy C, wyprodukowanych począwszy od roku gospodarczego 1991/92.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 6 grudnia 1991 r.

	W imieniu Komisji
	Ray MAC SHARRY
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 177 z 1.7.1981, str. 4.

⁽²⁾ Dz.U. L 54 z 28.2.1991, str. 22.

⁽³⁾ Dz.U. L 262 z 16.9.1981, str. 14.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 7 z 10.1.1991, str. 25.