Dyrektywa 95/43/WE

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1995.184.21

Akt jednorazowy

Wersja od: 3 sierpnia 1995 r.

DYREKTYWA KOMISJI 95/43/WE

z dnia 20 lipca 1995 r.

zmieniająca załączniki C i D do dyrektywy Rady 92/51/EWG w sprawie drugiego ogólnego systemu uznawania kształcenia i szkolenia zawodowego, uzupełniająca dyrektywę 89/48/EWG

(tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 92/52/EWG z 18 czerwca 1992 r. w sprawie drugiego ogólnego systemu uznawania kształcenia i szkolenia zawodowego, uzupełniającą dyrektywę 89/48/EWG ⁽¹⁾ zmienioną przez dyrektywę Komisji 94/38/WE ⁽²⁾, a w szczególności zaś jej art. 15,

a także mając na uwadze, co następuje:

rozpatrując umotywowany wniosek o dodanie kursu kształcenia lub szkolenia do listy w załączniku C lub D, Komisja, na mocy art. 15 ust. 2 dyrektywy 92/51/EWG, jest zobowiązana badać w szczególności, czy kwalifikacje uzyskane w wyniku danego kursu kształcenia przyznają jego posiadaczowi poziom kształcenia lub szkolenia zawodowego porównywalny do poziomu wykształcenia przekraczającego zakres szkoły średniej, o którym mowa w art. 1 lit. a) akapit pierwszy, tiret drugie ppkt i) oraz podobny zakres odpowiedzialności i czynności;

rząd niderlandzki skierował umotywowane wnioski o zmiany w załącznikach C i D dyrektywy 92/51/EWG, zaś rząd austriacki skierował umotywowany wniosek o zmianę załącznika D;

w szczególności, kursy szkolenia, które mają zostać dodane do listy w załączniku C do dyrektywy 92/51/EWG w przypadku Niderlandów są porównywalne z kursami wymienionymi już w Załączniku pod względem struktury, długości i przyznawanego zakresu odpowiedzialności oraz czynności;

zgodnie z art. 2 dyrektywy 92/51/EWG, przepisy niniejszej dyrektywy nie stosują się do działalności, które są objęte zakresem jednej z dyrektyw wymienionych w załączniku A, w tym także dyrektyw stosujących się do wykonywania przez osobę zatrudnioną rodzajów działalności wymienionych w załączniku B, nawet jeśli obywatel Państwa Członkowskiego ukończył jeden z "kursów o szczególnej strukturze", o których mowa w załączniku D;

w szczególności, kursy szkolenia, które mają zostać dodane do Załącznika D dyrektywy 92/51/EWG w odniesieniu do Niderlandów i Austrii, są porównywalne co do struktury i długości do niektórych kursów szkoleniowych w załączniku C i niektórych kursów, które już znajdują się w załączniku D i charakteryzują się tym, że ich łączny czas trwania wynosi niezmiennie 13 albo więcej lat;

zgodnie z art. 17 ust. 2 dyrektywy 92/51/EWG oraz w celu podniesienia skuteczności ogólnego systemu, te Państwa Członkowskie, których kursy kształcenia i szkolenia są wymienione w załączniku D, powinny przekazać Komisji i innym Państwom Członkowskim listę odpowiednich dyplomów;

w celu poprawy czytelności załączników C i D do dyrektywy 92/51/EWG, należy opublikować listy zmienione;

środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 15 dyrektywy 92/51/EWG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 3

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 lipca 1995 r.

	W imieniu Komisji
	Mario MONTI
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 209 z 24.7.1992, str. 25.

⁽²⁾ Dz.U. L 217 z 23.8.1994, str. 8.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK Nr I

A. W załączniku C wprowadza się następujące zmiany:

1. a) W pkt 1 "Kursy w dziedzinie paramedycznej i socjo-pedagogicznej" w pozycji "W Luksemburgu", w ostatnim tiret "wychowawcy/wychowawczyni (éducateur/trice)", dodaje się następującą pozycję i tiret następujące:

"W Niderlandach

- asystent weterynaryjny (»dierenartassistent«)".

b) W punkcie "1. Kursy w dziedzinie paramedycznej i socjopedagogicznej", w pozycji "którym odpowiada kształcenie o łącznym czasie trwania co najmniej trzynastu lat, obejmujące:", tiret ostatnie, dodaje się tiret następujące:

"- albo, w przypadku asystentów weterynaryjnych (»dierenartassistent«) w Niderlandach, trzy lata kształcenia zawodowego w specjalistycznej szkole (schemat »MBO«) albo alternatywnie trzy lata kształcenia zawodowego w systemie podwójnego terminowania (»LLW«); w obu przypadkach kształcenie zakończone jest egzaminem."

2. a) W punkcie "3. Sektor żeglugi morskiej lit. a) Żegluga morska", w pozycji "W Niderlandach", dodaje się tiret następujące:

"- funkcjonariusz VTS (»VTS - functionaris«)."

b) W punkcie "3. Sektor żeglugi morskiej lit. a) Żegluga morska" w pozycji "których kształcenie obejmuje:", tiret

"- W Niderlandach, czternaście lat nauki, w tym co najmniej dwa lata w specjalistycznej szkole zawodowej, uzupełnione ewentualnie roczną praktyką zawodową," otrzymuje następujące brzmienie:

"- W Niderlandach:

- na pierwszego oficera (jednostki żeglugi przybrzeżnej) (ze szkoleniem uzupełniającym) (»stuurman kleine handelsvaart (met aanvulling)«) oraz mechanika jednostki przybrzeżnej (dyplomowanego) (»diploma motordrijver«), obejmujące kurs trwający 14 lat, w tym co najmniej dwa lata w specjalistycznej szkole zawodowej, uzupełnione 12-stomiesięczną praktyką zawodową,

- funkcjonariusza VTS (»VTS - functionaris«), o łącznym czasie trwania wynoszącym co najmniej 15 lat, obejmujący co najmniej trzy lata wyższego kształcenia zawodowego (»HBO«) lub średniego szkolenia zawodowego (»MBO«), po których następują krajowe lub regionalne kursy specjalizacji, z których każdy obejmuje co najmniej dwanaście tygodni szkolenia teoretycznego i jest zakończony egzaminem."

3. a) W punkcie "4. Sektor techniczny", w pozycji "W Niderlandach", dodaje się tiret następujące:

"- protetyk dentystyczny" (»tandprotheticus«)".

b) W punkcie "4. Sektor techniczny" w pozycji "W Niderlandach", fragment, który obecnie następuje po tiret "- komornik sądowy" otrzymuje następujące brzmienie:

"które odpowiadają kursowi szkolenia i kształcenia zawodowego

- w przypadku komorników sądowych (»gerechtsdeurwaarder«), o łącznej długości dziewiętnastu lat, w tym osiem lat szkolnictwa obowiązkowego oraz ośmioletni okres szkoły średniej, obejmujący cztery lata kształcenia technicznego, zakończony egzaminem państwowym i uzupełniony trzyletnim teoretycznym i praktycznym kształceniem zawodowym,

- w przypadku protetyka dentystycznego (»tandprotheticus«), o łącznej długości co najmniej piętnastu lat kształcenia w pełnym wymiarze godzin oraz trzech lat w niepełnym wymiarze, w tym osiem lat kształcenia podstawowego, cztery lata kształcenia średniego ogólnego oraz trzy lata kształcenia zawodowego, obejmującego kształcenie teoretyczne i praktyczne w charakterze technika dentystycznego, uzupełniony przez trzyletnie szkolenie w niepełnym wymiarze godzin w charakterze protetyka dentystycznego, zakończony egzaminem."

B. W Załączniku D dodaje się następujące sekcje:

a) "W Niderlandach:

Następujące regulowane kursy:

- Kursy podlegające regulacjom o łącznym czasie trwania co najmniej piętnastu lat, których przesłanką jest ukończenie ośmiu lat kształcenia podstawowego, a następnie czterech lat kształcenia średniego ogólnego (»MAVO«) lub zawodowego kształcenia przygotowawczego (»VBO«) lub kształcenia średniego ogólnego wyższego stopnia i wymagające trzech lub czterech lat kursu kształcenia w zakładzie średniego szkolenia zawodowego (»MBO«) zakończone egzaminem,

- kursy podlegające regulacjom o łącznym czasie trwania co najmniej szesnastu lat, których przesłanką jest ukończenie ośmiu lat kształcenia podstawowego, następnie przynajmniej czterech lata zawodowego kształcenia przygotowawczego (»VBO«) lub szkolnictwa średniego ogólnego wyższego stopnia i wymagające ukończenia co najmniej czterech lat szkolenia zawodowego w systemie terminowania, obejmującego nauczanie teoretyczne w placówce oświatowej w wymiarze co najmniej jednego dnia tygodniowo oraz, w pozostałe dni tygodnia, szkolenia praktycznego w ośrodku szkolenia praktycznego lub w przedsiębiorstwie, zakończonego egzaminem drugiego i trzeciego stopnia.

Władze niderlandzkie przekażą Komisji i pozostałym Państwom Członkowskim listę kursów szkolenia objętych zakresem niniejszego załącznika."

b) "W Austrii:

- Kursy prowadzone w wyższych szkołach zawodowych (»Berufsbildende Höhere Schulen«) oraz w placówkach szkolnictwa wyższego w dziedzinie rolnictwa i leśnictwa (»Höhere Land - und Forstwirtschaftiche Lehranstalten«), łącznie z placówkami szczególnego typu (»einschließlich des Sonderformen«), których struktura i poziom są określone w przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych.

Kursy te trwają co najmniej trzynaście lat i obejmują pięcioletnie szkolenie zawodowe, zakończone egzaminem końcowym, którego zdanie jest dowodem kompetencji zawodowej.

- Kursy prowadzone w szkołach dla mistrzów-rzemieślników (»Meisterschulen«), w ramach zajęć dla mistrzów-rzemieślników (»Meisterklassen«), w szkołach przeznaczonych do kształcenia mistrzów-rzemieślników w sektorze przemysłowym (»Werkmeisterschulen«) lub w szkołach przeznaczonych do kształcenia rzemieślników w dziedzinie budownictwa (»Bauhandwerkerschulen«), których struktura i poziom są określone w przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych.

Kursy te trwają łącznie co najmniej trzynaście lat, obejmując dziewięć lat kształcenia obowiązkowego, a następnie co najmniej trzy lata kształcenia zawodowego w specjalistycznej szkole, albo co najmniej trzy lata kształcenia naprzemiennego w przedsiębiorstwie i w szkole zawodowej (»Berufsschule«), zakończonego w obu przypadkach egzaminem i uzupełnionego przez pomyślne zakończenie co najmniej rocznego kursu szkolenia w szkole dla mistrzów-rzemieślników (»Meisterschule«), w ramach zajęć dla mistrzów-rzemieślników (»Meisterklasse«), szkole przeznaczonej do kształcenia mistrzów-rzemieślników w sektorze przemysłowym (»Werkmeisterschule«) lub szkole przeznaczonej do kształcenia rzemieślników w dziedzinie budownictwa (»Bauhandwerkerschule«). W większości przypadków, łączny czas trwania wynosi co najmniej 15 lat, obejmując okresy praktyki zawodowej, które poprzedzają kursy szkolenia prowadzonego w placówce albo towarzyszą im kursy odbywające się w niepełnym wymiarze godzin (co najmniej 960 godzin).

Władze austriackie przekażą Komisji i Państwom Członkowskim listę kursów szkolenia objętych zakresem niniejszego załącznika."

ZAŁĄCZNIK Nr II

"SPIS KURSÓW O SZCZEGÓLNEJ STRUKTURZE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 1 LIT. A) AKAPIT PIERWSZY, TIRET DRUGIE PPKT II)

(ZAŁĄCZNIK C DO DYREKTYWY 92/51/EWG)

1. Dziedzina paramedyczna i socjopegagogiczna

Kursy przygotowujące do zawodu:

w Niemczech:

– pielęgniarki pediatrycznej (»Kinderkrankenschwester/Kinderkrankenpfleger«),

– fizjoterapeuty (»Krankengymnast(in)/Physiotherapeut(in)«) ⁽¹⁾,

– terapeuty zajęciowego (»Beschaeftigungs- und Arbeitstherapeut(in)«),

– logopedy (»Logopäde/Logopädin«),

– ortoptyka (»Orthoptist(in)«),

– wychowawcy/wychowawczyni z egzaminem państwowym (»Staatlich anerkannte(r) Erzieher(in)«),

– wychowawcy/wychowawczyni terapeuty z egzaminem państwowym (»Staatlich anerkannte(r) Heilpädagoge(-in)«),

– technika laboranta medycznego (»Medizinisch-technische(r) Laboratoriums -Assistent(in)«),

– technika rentgenologicznego (»Medizinisch-technische(r) Radiologie-Assistent(in)«),

– technika diagnostyki czynnościowej (»medizinisch-technische(r)Assistent(in) für Funktionsdiagnostik«),

– technika weterynaryjnego (»veterinärmedizinsche(r) Assistent(in)«),

– dietetyka (»Diätassistent(in)«),

– technika farmaceutycznego (»Pharmazieingenieur«), ukończony przed 31 marca 1994 r. na terytorium byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej lub na terytorium nowych Landów (Länder),

– pielęgniarza psychiatrycznego/pielęgniarki psychiatrycznej (»Psychiatrisch(er) Krankenschwester/Krankerpfleger«),

– terapeuty mowy (»Sprachtherapeut(in)«),

we Włoszech:

– technika dentystycznego (»odontotecnico«),

– optyka (»ottico«),

– specjalisty w zakresie leczenia chorób nóg (»podologo«)

w Luksemburgu:

– technika rentgenologicznego (assistant(e) technique médical(e) en radiologie),

– technika laboranta medycznego (assistant(e) technique medical(e) de laboratoire),

– pielęgniarza/pielęgniarki psychiatrycznego/psychiatrycznej (infirmier/ière psychiatrique),

– technika asystenta chirurgicznego (assistant(e) technique médical(e) en chirurgie),

– pielęgniarza/pielęgniarki pediatrycznego/pediatrycznej (infirmier/iére puériculteur/trice),

– pielęgniarza/pielęgniarki anestezjologicznego/anestezjologicznej (infirmier/iére anesthésiste),

– dyplomowanego masażysty/masażystki (masseur/euse diplômé(e)),

– specjalisty opieki nad dziećmi (éducateur/trice),

w Niderlandach:

– asystenta weterynaryjnego (»dierenartassistent«),

którym odpowiada kształcenie o łącznym czasie trwania co najmniej trzynastu lat, obejmujące:

i) co najmniej trzy lata szkolenia zawodowego w szkole specjalistycznej zakończonego egzaminem, w niektórych przypadkach uzupełnionego rocznym lub dwuletnim kursem specjalizacyjnym zakończonym egzaminem, albo

ii) co najmniej dwa i pół roku szkolenia zawodowego w szkole specjalistycznej zakończonego egzaminem i uzupełnionego co najmniej sześciomiesięczną praktyką zawodową lub co najmniej sześciomiesięcznym stażem zawodowym w przeznaczonej do tego celu placówce, albo

iii) co najmniej dwa lata szkolenia zawodowego w szkole specjalistycznej zakończonego egzaminem i uzupełnionego co najmniej roczną praktyką zawodową lub co najmniej rocznym stażem w przeznaczonej do tego celu placówce, albo

iv) w przypadku asystentów weterynaryjnych (»dierenartassistent«) w Niderlandach, trzy lata kształcenia zawodowego w specjalistycznej szkole (schemat »MBO«) albo alternatywnie trzy lata kształcenia zawodowego w systemie podwójnego terminowania (»LLW«), w obu przypadkach kształcenie zakończone jest egzaminem.

w Austrii:

– optyka-specjalisty w zakresie szkieł kontaktowych (»Kontaktlinsenoptiker«),

– pedikiurzysty/pedikurzystki (»Fußpfleger«),

– technika leczenia wad słuchu (»Hörgeräteakustiker«),

– drogisty (»Drogist«),

którym odpowiada kurs kształcenia i szkolenia o łącznym czasie trwania co najmniej czternastu lat, w tym co najmniej pięcioletniego kształcenia podzielonego w ramach rozbudowanego systemu kształcenia na co najmniej trzyletni okres terminatorski, obejmujący kształcenie odbywające się częściowo w miejscu pracy, a częściowo prowadzony w zakładzie kształcenia zawodowego, i na okres praktyki i kształcenia zakończony egzaminem zawodowym, który uprawnia do wykonywania zawodu i kształcenia czeladników,

– masażysty (»Masseur«),

którym odpowiada kurs kształcenia i szkolenia o łącznym czasie trwania co najmniej czternastu lat, w tym co najmniej pięcioletniego kształcenia w ramach rozbudowanego systemu szkolenia, obejmującego dwuletni okres terminatorski, dwuletni okres praktyki i kształcenia oraz roczny kurs kształcenia zakończony egzaminem zawodowym, który uprawnia do wykonywania zawodu i kształcenia czeladników,

– wychowawcy przedszkolnego/wychowawczyni przedszkolnej (»Kindergärtner(in)«),

– specjalisty opieki nad dziećmi (»Erzieher«),

którym odpowiada kurs kształcenia i szkolenia o łącznym czasie trwania trzynastu lat, w tym pięcioletniego szkolenia zawodowego w szkole specjalistycznej, zakończonego egzaminem.

2. Sektor mistrzowski (»Mester/Meister/Maître«) który stanowi kurs kształcenia i szkolenia w zakresie umiejętności nie objętych dyrektywami z załącznika A

Szkolenie przygotowujące do zawodu:

w Danii:

– optyka (»optometrist«),

gdzie kurs kształcenia trwa łącznie czternaście lat, w tym pięć lat kształcenia zawodowego, podzielonego na dwuipółletnie kształcenie teoretyczne prowadzone w zakładzie szkolenia zawodowego oraz dwuipółletnią praktykę zawodową, odbywaną w przedsiębiorstwie, zakończoną uznanym egzaminem z zakresu działalności rzemieślniczej uprawniającym do używania tytułu »Mester«,

– technika ortopedy (»Ortopädikmekaniker«),

gdzie kurs kształcenia trwa łącznie dwanaście i pół roku, w tym trzyipółletnie kształcenie zawodowe, podzielone na sześć miesięcy kształcenia teoretycznego prowadzonego w zakładzie szkolenia zawodowego i trzyletnią praktykę zawodową odbywaną w przedsiębiorstwie, zakończoną uznanym egzaminem z zakresu działalności rzemieślniczej i uprawniającym do używania tytułu »Mester«,

– obuwnika ortopedycznego (»Ortopädiskomager«),

gdzie kurs trwa łącznie trzynaście i pół roku, w tym cztero- i pół letnie kształcenie zawodowe, podzielone na dwuletni okres szkolenia teoretycznego prowadzonego w zakładzie szkolenia zawodowego oraz dwu- i pół letnią praktykę zawodową odbywaną w przedsiębiorstwie, zakończoną uznanym egzaminem z zakresu działalności rzemieślniczej uprawniającym do używania tytułu »Mester«.

w Niemczech:

– optyka (»Augenoptiker«),

– technika dentystycznego (»Zahntechniker«),

– bandażysty chirurgicznego (»Bandagist«),

– wytwórcy aparatów słuchowych (»Hörgeräteakustiker«),

– technika ortopedy (»Orthopädiemechaniker«),

– obuwnika ortopedycznego (»Orthopädieschumacher«),

w Luksemburgu

– optyka aptekarskiego (»opticien«),

– technika dentystycznego (»mécanicien dentaire«),

– wytwórcy aparatów słuchowych (»audioprothésiste«),

– technika ortopedy/bandażysty chirurgicznego (»mécanicien orthopédiste/bandagiste«),

– obuwnika ortopedycznego (»orthopédiste-cordonnier«),

gdzie kurs kształcenia trwa łącznie czternaście lat, w tym co najmniej pięcioletnie kształcenie odbyte w ramach rozbudowanego systemu kształcenia, częściowo realizowanego w miejscu pracy i częściowo prowadzonego w zakładzie szkolenia zawodowego, zakończone egzaminem, którego zaliczenie warunkuje wykonywanie zawodu rzemieślnika zarówno niezależnie, jak również jako pracownik najemny o porównywalnym stopniu odpowiedzialności.

w Austrii:

– bandażysty chirurgicznego (»Bandagist«),

– gorseciarza (»Miederwarenerzeuger)«,

– optyka (»Optiker«),

– obuwnika ortopedycznego (»Orthopädieschuhmacher«)

– technika ortopedycznego (»Orthopädietechniker«),

– technika dentystycznego (»Zahntechniker«),

– ogrodnika (»Gärtner«),

kursy na mistrzów - rzemieślników w zakresie rolnictwa i leśnictwa, mianowicie:

– mistrza rolnika (»Meister in der Landwirtschaft«),

– mistrza gospodarstwa wiejskiego (»Meister in der ländlichen Hauswirtschaft«),

– mistrza ogrodnika ("Meister in Gartenbau«),

– mistrza ogrodnictwa rynkowego (»Meister in Feldgemüsbau«),

– mistrza sadownictwa i przetwórstwa owoców (»Meister im Obstbau und in der Obstverwertung«),

– mistrza uprawy winorośli i technik winiarskich (»Meister im Weinbau und in der Kellerwirtschaft«),

– mistrza mleczarstwa i serowarstwa (»Meister in der Mollkerei- und Käsewitschaft«),

– mistrza hodowli koni (»Meister in der Pferdewirtschaft«),

– mistrza rybactwa śródlądowego (»Meister in der Fischereiwirtschaft«),

– mistrza hodowli drobiu (»Meister in der Geflügelwirtschaft«),

– mistrza pszczelarza (»Meister in der Bienenwirtschaft«),

– mistrza leśnika (»Meister in der Forstwirtschaft«),

– mistrza szkółkarstwa i gospodarki leśnej (»Meister in der Forstgarten- und Forstpflegenwirtschaft«),

– mistrza składowania płodów rolnych (»Meister in der landwirtschaftlichen Lagerhaltung«)

którym odpowiada kurs kształcenia i szkolenia o łącznym czasie trwanie co najmniej piętnastu lat, w tym co najmniej sześcioletnie szkolenie w ramach rozbudowanego systemu szkolenia, podzielone na co najmniej trzyletni okres terminatorski, obejmujący kształcenie prowadzone częściowo w miejscu zatrudnienia i częściowo w zakładzie szkolenia zawodowego oraz okres trzech lat praktyki zawodowej zakończony egzaminem mistrzowskim, który odnosi się do zawodu i który uprawnia do kształcenia czeladników i używania tytułu »Meister«.

3. Sektor żeglugi morskiej

a) Żegluga morska

Kursy przygotowujące do zawodu:

w Danii:

– kapitana statku morskiego (»skibsf ø rer«),

– pierwszego oficera (»overstyrmand«),

– sternika, oficera pokładowego statku morskiego (»enestyrmand, vagthavende styrmand«),

– oficera pokładowego statku morskiego (»vagthavende styrmand«),

– mechanika okrętowego (»maskinchef«),

– pierwszego mechanika okrętowego (»1. maskinmester«),

– pierwszego mechanika okrętowego/mechanika pokładowego (»1. maskinmester/vagthavende maskinmester«),

w Niemczech:

– kapitana dużej jednostki przybrzeżnej (»Kapitän AM«),

– kapitana jednostki przybrzeżnej (»Kapitän AK«),

– oficera pokładowego dużej jednostki przybrzeżnej (»Nautischer Schiffsoffizier AMW«),

– oficera pokładowego jednostki przybrzeżnej (»Nautischer Schiffsoffizier AKW«),

– głównego mechanika okrętowego, stopień C - szefa maszynowni (»Schiffsbetriebstechniker CT - Leiter von Maschinenanlagen«),

– mechanika okrętowego, stopień C - szefa maszynowni (»Schiffsmaschinist Cma - Leiter von Maschinenanlagen«),

– mechanika okrętowego, stopień C (»Schiffsbetriebstechniker CTW«),

– mechanika okrętowego, stopień C - oficera mechanika okrętowego ponoszącego jednoosobową odpowiedzialność (»Schiffsmaschinist CMaW - Technischer Alleinoffizier«),

we Włoszech:

– oficera pokładowego (»ufficiale di coperta«),

– oficera mechanika okrętowego (»ufficiale di macchina«),

w Niderlandach:

– pierwszego oficera (jednostki przybrzeżnej) (ze szkoleniem uzupełniającym) (»stuurman kleine handelsvaart (met aanvulling) «),

– mechanika okrętowego jednostki przybrzeżnej (z dyplomem) (»diploma motordrijver«),

– funkcjonariusza VTS (»VTS-functionaris«),

których kształcenie obejmuje:

– w Danii: dziewięć lat szkoły podstawowej, a następnie podstawowy kurs kształcenia zasadniczego i/lub służby na morzu, trwającego od siedemnastu do trzydziestu sześciu miesięcy, uzupełnione o:

i) w przypadku oficera pokładowego, roczne specjalistyczne szkolenie zawodowe,

ii) w pozostałych przypadkach, trzyletnie specjalistyczne szkolenie zawodowe,

– w Niemczech: łącznie od czternastu do osiemnastu lat, w tym trzyletni kurs zasadniczego szkolenia zawodowego oraz roczna służba na morzu, a następnie od roku do dwóch lat specjalistycznego szkolenia zawodowego, uzupełnionego w miarę potrzeby dwuletnią praktyką nawigacyjną,

– we Włoszech: łącznie trzynaście lat, w tym co najmniej pięć lat szkolenia zawodowego zakończonego egzaminem w miarę potrzeb uzupełnionego stażem,

– w Niderlandach:

i) pierwszego oficera (jednostki przybrzeżnej) (ze szkoleniem uzupełniającym) (»stuurman kleine handelsvaart (met aanvulling)«) oraz mechanika jednostki przybrzeżnej (dyplomowanego) (»diploma motor drijver«), obejmujące kurs trwający 14 lat, w tym co najmniej dwa lata w specjalistycznej szkole zawodowej, uzupełnione 12-miesięczną praktyką zawodową,

ii) funkcjonariusza VTS (»VTS-functionaris«), o łącznej czasie trwania wynoszącym co najmniej 15 lat, obejmujący co najmniej trzy lata wyższego kształcenia zawodowego (»HBO«) lub średniego szkolenia zawodowego (»MBO«), po których następują krajowe lub regionalne kursy specjalizacji, z których każdy obejmuje co najmniej dwanaście tygodni szkolenia teoretycznego i jest zakończony egzaminem, i

które są uznane w ramach Międzynarodowej Konwencji STCW (międzynarodowa konwencja o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht, 1978 r.).

b) Rybołówstwo morskie

Szkolenie przygotowujące do zawodu:

w Niemczech:

– kapitana statku, połowy głębokowodne (»Kapitän BG/Fischerei«),

– kapitana statku, połowy przybrzeżne (»Kapitän BK/Fischerei«),

– oficera pokładowego, jednostka głębokowodna (»Nautischer Schiffoffizier BGW/Fischerei«),

– oficera pokładowego, jednostka przybrzeżna (»Nautischer Schiffoffizier BKW/Fischerei«),

w Niderlandach:

– pierwszego oficera/mechanika okrętowego V (»stuurman werktuigkundige V«),

– mechanika okrętowego IV (jednostka rybacka) (»werktuigkundige IV visvaart«),

– pierwszego oficera IV (jednostka rybacka) (»stuurman IV visvaart«),

– pierwszego oficera/mechanika okrętowego VI (»stuurman werktuigkundige VI«),

które odpowiadają szkoleniom:

– w Niemczech: o łącznej długości mogącej wahać się od czternastu do osiemnastu lat, w tym trzyletni kurs zasadniczego kształcenia zawodowego i roczną służbę na morzu oraz specjalistyczne szkolenie zawodowe trwające rok do dwóch lat, uzupełnione tam gdzie jest to konieczne dwuletnią zawodową praktyką nawigacyjną,

– w Niderlandach: o kursie nauki trwającym od trzynastu do piętnastu lat, w tym co najmniej dwa lata w specjalistycznej szkole zawodowej, uzupełnionym przez dwunastomiesięczną praktykę zawodową,

i uznanym w ramach Konwencji z Torremolinos (Międzynarodowa Konwencja o Bezpieczeństwie Statków Rybackich z 1977 r.).

4. Sektor techniczny

Kursy przygotowujące do zawodu:

we Włoszech:

– geodety budowlanego (»geometra«),

– geodety gruntowego (»perito agrario«),

które odpowiadają kursom technicznym z zakresu szkoły średniej trwającym łącznie co najmniej trzynaście lat, w tym osiem lat szkolnictwa obowiązkowego oraz pięcioletni okres szkoły średniej, na który składa się trzyletnie studium zawodowe, zakończone egzaminem absolwenckim technika i uzupełnione o:

i) w przypadku geodety budowlanego co najmniej dwuletnim stażem w kancelarii geodety, albo pięcioletnim doświadczeniem zawodowym,

ii) w przypadku geodety gruntowego ukończenie co najmniej dwuletniej praktyki zawodowej,

zakończone egzaminem państwowym,

w Niderlandach:

– komornika sądowego (»gerechtsdeurwaarder«),

– protetyka dentystycznego (»tandprotheticus«),

które odpowiadają kursowi szkolenia i kształcenia zawodowego:

i) w przypadku komorników sądowych (»gerechtsdeurwaarde«) o łącznej długości dziewiętnastu lat, w tym osiem lat szkolnictwa obowiązkowego oraz ośmioletni okres szkoły średniej, obejmujący cztery lata kształcenia technicznego, zakończony egzaminem państwowym i uzupełniony trzyletnim teoretycznym i praktycznym szkoleniem zawodowym,

ii) w przypadku protetyka dentystycznego (»tandprotheticus«) o łącznej długości co najmniej piętnastu lat kształcenia w pełnym wymiarze godzin oraz trzech lat w niepełnym wymiarze, w tym osiem lat kształcenia podstawowego, cztery lata kształcenia średniego ogólnego oraz trzy lata kształcenia zawodowego, obejmującego kształcenie teoretyczne i praktyczne w charakterze protetyka dentystycznego, uzupełniony przez trzyletnie szkolenie w niepełnym wymiarze godzin w charakterze technika dentystycznego, zakończone egzaminem,

w Austrii:

– leśnika (»Förster«),

– konsultanta technicznego (»Technisches Büro«),

– specjalisty w zakresie udostępniania siły roboczej (»Ueberlassung von Arbeitskraeften - Arbeitsleihe«),

– pośrednika pracy (»Arbeitsvermittlung«),

– doradcy inwestycyjnego (»Vermögensberater«),

– prywatnego detektywa (»Berufsdetectiv«),

– strażnika (»Bewachungsgwerbe«),

– pośrednika w handlu nieruchomościami (»Immobilienmakler«),

– zarządcy nieruchomości (»Immobilinverwalter«),

– specjalisty w zakresie reklamy i promocji (»Werbeagentur«),

– kierownika budowy (»Bauträger, Bauorganisator, Baubetreuer«),

– egzekutora wierzytelności (»Inkassoinstitut«),

które obejmuje kurs kształcenia i szkolenia o łącznym czasie trwania co najmniej piętnastu lat, z tego osiem lat obowiązkowej nauki szkolnej, następnie co najmniej pięć lat średniego szkolnictwa technicznego lub handlowego, zakończone maturalnym egzaminem technicznym lub handlowym, uzupełnione przez co najmniej dwa lata kształcenia i szkolenia w miejscu zatrudnienia zakończonego egzaminem zawodowym,

– doradcy ubezpieczeniowego (»Berater in Versicherungsangelegenheit«),

które obejmuje kurs kształcenia i szkolenia o łącznym czasie trwania piętnastu lat, w tym sześcioletnie szkolenie w ramach rozbudowanego systemu szkolenia podzielone na trzyletni okres terminatorski i trzyletni okres praktyki zawodowej i szkolenia, zakończony egzaminem,

– mistrza budowlanego/planowania i obliczeń technicznych (»Planender Baumeister«),

– mistrza budowlanego budowli drewnianych/planowania i obliczeń technicznych (»Planeder Baumeister«),

które obejmuje kurs kształcenia i szkolenia o łącznym czasie trwania co najmniej osiemnastu lat, w tym co najmniej dziewięcioletnie szkolenie zawodowe podzielone na cztery lata średniego szkolnictwa technicznego i pięć lat praktyki zawodowej i szkolenia, zakończonego egzaminem zawodowym, który uprawnia do wykonywania zawodu i szkolenia czeladników, w takim zakresie, w jakim szkolenie to uprawnia do sporządzania planów budowy, wykonywania obliczeń technicznych i nadzorowania prac budowlanych (»przywilej Marii Teresy«).

5. Kursy w Zjednoczonym Królestwie akredytowane w ramach Krajowych Ram Kwalifikacji Zawodowych lub Szkockich Kwalifikacji Zawodowych

Kursy przygotowujące do zawodu:

– laboranta badań medycznych,

– inżyniera elektryka górnictwa,

– inżyniera mechanika górnictwa,

– licencjonowanego pracownika socjalnego w zakresie zdrowia psychicznego,

– kuratora sądowego,

– asystenta(tki) stomatologicznego(ej),

– higienisty(tki) stomatologicznego(ej),

– optyka aptecznego,

– sztygara górnictwa,

– syndyka masy upadłości,

– licencjonowanego prawnika sporządzającego przeniesienie tytułu własności,

– protetyka,

– pierwszego oficera - statki towarowe/pasażerskie - bez ograniczeń,

– drugiego oficera - statki towarowe/pasażerskie - bez ograniczeń,

– trzeciego oficera - statki towarowe/pasażerskie - bez ograniczeń,

– oficera pokładowego - statki towarowe/pasażerskie - bez ograniczeń,

– oficera mechanika okrętowego - statki towarowe/pasażerskie - nieograniczony obszar handlowy,

– przedstawiciela ds. znaków handlowych,

prowadzące do uzyskania kwalifikacji akredytowanych w ramach Krajowych Ram Kwalifikacji Zawodowych (NVQs) albo przyjęte lub uznane jako odpowiednik przez Krajową Radę Kwalifikacji Zawodowych, albo w Szkocji akredytowane w ramach Szkockich Kwalifikacji Zawodowych, na poziomach 3 i 4 Programu Krajowego Kwalifikacji Zawodowych Zjednoczonego Królestwa.

Poziomy te określa się następująco:

– Poziom 3: zdolność do wykonywania szerokiego wachlarza różnych zadań w bardzo różnorodnych sytuacjach, spośród których większość ma charakter złożony i nietypowy. Zakres odpowiedzialności i autonomii jest znaczny, a funkcje pełnione na tym poziomie obejmują często nadzór lub kierowanie innymi osobami.

– Poziom 4: zdolność do wykonywania szerokiego wachlarza złożonych technicznych lub specjalistycznych zadań w bardzo różnorodnych sytuacjach, z dużym zakresem odpowiedzialności osobistej i autonomii indywidualnej. Pełnione na tym poziomie funkcje często obejmują odpowiedzialność za pracę wykonywaną przez inne osoby oraz podział zasobów.

SPIS KURSÓW O SZCZEGÓLNYM PROFILU, O KTÓRYCH MOWA W ART. 3 LIT. B) AKAPIT PIERWSZY, TIRET TRZECIE

(ZAŁĄCZNIK D DO DYREKTYWY 92/51/EWG)

W Zjednoczonym Królestwie:

Kursy objęte regulacjami prowadzące do uzyskania kwalifikacji akredytowanych w ramach Krajowych Ram Kwalifikacji Zawodowych (NVQs) przez Krajową Radę Kwalifikacji Zawodowych, albo w Szkocji akredytowane w ramach Szkockich Kwalifikacji Zawodowych, na poziomach 3 i 4 Programu Krajowego Kwalifikacji Zawodowych Zjednoczonego Królestwa.

Poziomy te określone są następująco:

– Poziom 3: zdolność do wykonywania szerokiego wachlarza różnych zadań w bardzo różnorodnych sytuacjach, spośród których większość ma charakter złożony i nietypowy. Zakres odpowiedzialności i autonomii jest znaczny, a funkcje pełnione na tym poziomie obejmują często nadzór lub kierowanie innymi osobami.

W Niemczech:

Następujące regulowane kursy:

– kursy podlegające regulacjom przygotowujące do wykonywania zawodów asystenta technicznego (»technischer/technische Assistent (in)«), asystenta handlowego (»kaufmännischer/kaufmännische Assistent(in)«), do zawodów socjalnych (»soziale Berufe«), a także do zawodu rehabilitanta oddychania, mowy i głosu, mającego dyplom państwowy (»staatlisch geprüfter Atem-, Sprech-, und Stimmlehrer(in)«), trwające łącznie przynajmniej 13 lat, które wymagają ukończenia kursu kształcenia średniego (»mittlerer Bildungsabschuss«) i obejmują:

i) co najmniej trzyletnie ⁽²⁾ kształcenie zawodowe w szkole specjalistycznej (»Fachschule«) zakończone egzaminem i w miarę potrzeb uzupełnione przez roczny lub dwuletni kurs specjalizacyjny zakończony egzaminem;

ii) co najmniej dwuipółletnią naukę w szkole specjalistycznej (»Fachschule«), zakończoną egzaminem i uzupełnioną przez co najmniej sześciomiesięczną praktykę zawodową albo co najmniej sześciomiesięczny staż zawodowy w przeznaczonej do tego celu placówce,

iii) albo co najmniej dwuletnią naukę w szkole specjalistycznej (»Fachschule«) zakończoną egzaminem i uzupełnioną co najmniej roczną praktyką zawodową lub co najmniej rocznym stażem zawodowym w przeznaczonej do tego celu placówce,

– podlegające regulacjom kursy w zawodach techników (»Techniker(in)«), specjalistów z zakresu ekonomiki przedsiębiorstw (»Betriebswirt(in)«), projektantów (»Gestalter(in)«) oraz opiekunów rodzinnych (»Familienpfleger(in)«), mających dyplom państwowy (»staatlich geprüfte(r)«) o łącznym czasie trwania co najmniej 16 lat, których przesłanką jest ukończenie obowiązkowego okresu nauki szkolnej albo równoważnego kształcenia i szkolenia (minimalny czas trwania wynosi dziewięć lat), jak również ukończenie co najmniej trzyletniego kształcenia w szkole handlowej (»Berufschule«), które obejmuje, po odbyciu co najmniej dwuletniej praktyki zawodowej, kształcenie w pełnym wymiarze godzin przez co najmniej dwa lata lub kształcenie w niepełnym wymiarze godzin i szkolenie o równoważnym czasie trwania,

– kursy podlegające regulacjom oraz podlegające regulacjom szkolenie ustawiczne o łącznym czasie trwania co najmniej piętnastu lat, którego przesłanką jest, co do zasady, ukończenie obowiązkowego okresu nauki (o czasie trwania wynoszącym co najmniej dziewięć lat) i ukończone szkolenie zawodowe (zwykle trzy lata) i które obejmują, co do zasady, co najmniej dwuletnią praktykę zawodową (w większości przypadków trzy lata), jak również egzamin w ramach kształcenia ustawicznego, do którego przygotowanie obejmuje zwykle kurs szkolenia będący uzupełnieniem praktyki (co najmniej 1.000 godzin), albo kursem odbywanym w pełnym wymiarze godzin (co najmniej jeden rok).

Niemieckie władze przekażą Komisji i innym Państwom Członkowskim listę kursów szkoleniowych objętych zakresem niniejszego Załącznika.

W Niderlandach:

– kursy podlegające regulacjom o łącznym czasie trwania co najmniej piętnastu lat, których przesłanką jest ukończenie ośmiu lat kształcenia podstawowego, a następnie czterech lat kształcenia średniego ogólnego (»MAVO«) lub zawodowego kształcenia przygotowawczego (»VBO«) lub kształcenia średniego ogólnego wyższego stopnia i wymagające trzech lub czterech lat kursu kształcenia w zakładzie średniego szkolenia zawodowego (»MBO«) zakończone egzaminem,

– kursy podlegające regulacjom o łącznym czasie trwania co najmniej szesnastu lat, których przesłanką jest ukończenie ośmiu lat kształcenia podstawowego, następnie przynajmniej czterech lata zawodowego kształcenia przygotowawczego (»VBO«) lub szkolnictwa średniego ogólnego wyższego stopnia i wymagające ukończenia co najmniej czterech lat szkolenia zawodowego w systemie terminowania, obejmującego nauczanie teoretyczne w placówce oświatowej w wymiarze co najmniej jednego dnia tygodniowo oraz, w pozostałe dni tygodnia, szkolenia praktycznego w ośrodku szkolenia praktycznego lub w przedsiębiorstwie, zakończonego egzaminem drugiego i trzeciego stopnia.

Władze niderlandzkie przekażą Komisji i pozostałym Państwom Członkowskim listę kursów objętych zakresem niniejszego załącznika.

W Austrii:

– kursy prowadzone w wyższych szkołach zawodowych (»Berufsbildende Höhere Schulen«) oraz w placówkach szkolnictwa wyższego w dziedzinie rolnictwa i leśnictwa (»Höhere Land- und Forstwirtschaftiche Lehranstalten«), łącznie z placówkami szczególnego typu (»einschliesslich des Sonderformen«), których struktura poziomów jest określona w przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych.

Kursy te trwają łącznie co najmniej trzynaście lat i obejmują pięcioletnie szkolenie zawodowe, zakończone egzaminem końcowym, którego zdanie jest dowodem kompetencji zawodowej.

– Kursy prowadzone w szkołach dla mistrzów-rzemieślników (»Meisterschulen«), w ramach zajęć dla mistrzów-rzemieślników (»Meisterklassen«), w szkołach przeznaczonych do kształcenia mistrzów-rzemieślników w sektorze przemysłowym (»Werkmeisterschulen«) lub w szkołach przeznaczonych do kształcenia rzemieślników w dziedzinie budownictwa (»Bauhandwerkerschulen«), których struktura i poziom są określone w przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych.

Kursy te trwają łącznie co najmniej trzynastu lat, obejmując dziewięć lat kształcenia obowiązkowego, a następnie co najmniej trzy lata szkolenia zawodowego w specjalistycznej szkole, albo co najmniej trzy lata szkolenia równoległego w przedsiębiorstwie i w placówce szkolenia zawodowego (»Berufsschule«), zakończonego w obu przypadkach egzaminem i uzupełnionego przez pomyślne zakończenie co najmniej rocznego kursu szkolenia w szkole dla mistrzów-rzemieślników (»Meisterschule«), w ramach zajęć dla mistrzów-rzemieślników (»Meisterklasse«), szkole przeznaczonej do kształcenia mistrzów-rzemieślników w sektorze przemysłowym (»Werkmeisterschule«) lub szkole przeznaczonej do kształcenia rzemieślników w dziedzinie budownictwa (»Bauhandwerkerschule«). W większości przypadków, łączny czas trwania wynosi co najmniej 15 lat, obejmując okresy praktyki zawodowej, które poprzedzają kursy szkolenia prowadzonego w tych placówkach albo towarzyszą im kursy odbywające się w niepełnym wymiarze godzin (co najmniej 960 godzin).

Władze austriackie przekażą Komisji i pozostałym Państwom Członkowskim listę kursów objętych zakresem niniejszego Załącznika.

______

⁽¹⁾Od dnia 1 czerwca 1994 r. tytuł zawodowy »Krankengymnast(in)« będzie zastąpiony tytułem »Physiotherapeut(in)«. Jednakże przedstawiciele tego zawodu, którzy uzyskali dyplomy przed tą datą, mogą nadal używać poprzedniego tytułu »Krankengymnast(in)«.

⁽²⁾Minimalny okres może być skrócony z trzech do dwóch lat, jeśli dana osoba posiada kwalifikacje wymagane do wstąpienia na uniwersytet (»Abitur«), tj. trzynaście lat nauki i szkolenia, kwalifikacje potrzebne do podjęcia nauki w »Fachhochschule« (»Fachhochschulreife«), tj. 12 lat nauki i szkolenia."

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Dyrektywa 95/43/WE

Dz.U.UE.L.1995.184.21

DYREKTYWA KOMISJI 95/43/WE z dnia 20 lipca 1995 r. zmieniająca załączniki C i D do dyrektywy Rady 92/51/EWG w sprawie drugiego ogólnego systemu uznawania kształcenia i szkolenia zawodowego, uzupełniająca dyrektywę 89/48/EWG (tekst mający znaczenie dla EOG)

ZAŁĄCZNIK Nr I

ZAŁĄCZNIK Nr II "SPIS KURSÓW O SZCZEGÓLNEJ STRUKTURZE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 1 LIT. A) AKAPIT PIERWSZY, TIRET DRUGIE PPKT II)

DYREKTYWA KOMISJI 95/43/WE

z dnia 20 lipca 1995 r.

zmieniająca załączniki C i D do dyrektywy Rady 92/51/EWG w sprawie drugiego ogólnego systemu uznawania kształcenia i szkolenia zawodowego, uzupełniająca dyrektywę 89/48/EWG

(tekst mający znaczenie dla EOG)

ZAŁĄCZNIK Nr II

"SPIS KURSÓW O SZCZEGÓLNEJ STRUKTURZE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 1 LIT. A) AKAPIT PIERWSZY, TIRET DRUGIE PPKT II)