Dyrektywa 1999/75/WE zmieniająca dyrektywę Komisji 95/45/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1999.206.19

Akt jednorazowy

Wersja od: 5 sierpnia 1999 r.

DYREKTYWA KOMISJI 1999/75/WE

z dnia 22 lipca 1999 r.

zmieniająca dyrektywę Komisji 95/45/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(Dz.U.UE L z dnia 5 sierpnia 1999 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/107/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących dodatków do żywności dopuszczonych do użycia w środkach spożywczych przeznaczonych do spożycia przez ludzi⁽¹⁾, zmienioną dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 94/34/WE⁽²⁾, w szczególności jej art. 3 ust. 3 lit. a),

po konsultacjach z Naukowym Komitetem ds. Żywności,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 94/36/WE z dnia 30 czerwca 1994 r. w sprawie barwników używanych w środkach spożywczych⁽³⁾, ustala substancje, które mogą być użyte jako barwniki w środkach spożywczych.

(2) Dyrektywa Komisji 95/45/WE z dnia 26 lipca 1995 r. ustanawiająca szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych⁽⁴⁾, określa kryteria czystości dla barwników, wymienionych w dyrektywie 94/36/WE.

(3) W świetle postępu technicznego konieczna jest zmiana kryteriów czystości ustalonych w dyrektywie 95/45/WE dla mieszanin karotenów (E 160a i)); w konsekwencji, konieczne jest dostosowanie tej dyrektywy.

(4) Jest rzeczą właściwą uwzględnienie wymagań i technik analitycznych dotyczących barwników, jakie zostały ustalone w Codex Alimentarius oraz przez Wspólny Komitet Ekspertów FAO/WHO ds. dodatków do żywności (JECFA).

(5) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. środków spożywczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

W dyrektywie 95/45/WE wprowadza się następujące zmiany:

W części B załącznika, rozdział dotyczący E 160a i) Mieszanina karotenów, zastępuje się tekstem załącznika do niniejszej dyrektywy.

Artykuł  2

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przed 1 lipca 2000 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł  3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł  4

1. Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 lipca 1999 r.

	W imieniu Komisji
	Karel VAN MIERT
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 40 z 11.2.1989, str. 27.

⁽²⁾ Dz.U. L 237 z 10.9.1994, str. 1.

⁽³⁾ Dz.U. L 237 z 10.9.1994, str. 13.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 226 z 22.9.1995, str. 1.

ZAŁĄCZNIK

"E 160a i) Mieszanina karotenów

1. KAROTENY ROŚLINNE
Synonimy	CI oranż żywnościowy 5
Definicja	Mieszaniny karotenów otrzymuje się przez ekstrakcję rozpuszczalnikową naturalnych szczepów jadalnego materiału roślinnego, marchwi, olejów roślinnych, trawy, alfalfa (lucerny siewnej) oraz pokrzywy.
	Główny barwnik składa się z karotenoidów, których głównym składnikiem jest beta-karoten. Mogą występować α-, γ-karoten i inne pigmenty. Oprócz pigmentów, substancja może zawierać oleje, tłuszcze i woski naturalnie występujące w materiale wyjściowym.
	Do celów ekstrakcji można używać jedynie następujących rozpuszczalników: aceton, metylo etylo keton, metanol, etanol, propan-2-ol, heksan, dichlorometan i ditlenek węgla
Klasa	Karotenoidy
Nr wskaźnika barwnika	75130
EINECS	230-636-6
Wzór chemiczny	β-karoten: C40H56
Masa cząsteczkowa	β-karoten: 536,88
Wyszczególnienie	Zawartość karotenów (liczone jako β -karoten) jest nie mniejsza niż 5 %. Dla produktów otrzymanych przez ekstrakcję olejów roślinnych: nie mniej niż 0,2 % w tłuszczach jadalnych
	1%
	E1cm 2 500 przy ca 440-457 nm w cykloheksanie
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksimum w cykloheksanie dla 440-457 nm oraz 470-486 nm
Czystość
Pozostałości rozpuszczalnika	Aceton	) )
	Keton metylowo-etylowy	)
	Metanol	}Nie więcej niż 50 mg/kg,
	Propan-2-ol	)pojedynczo lub w połączeniu
	Heksan	)
	Etanol	)
	Dichlorometan Nie więcej niż 10 mg/kg
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg
2. KAROTENY Z ALG
Definicja	Mieszaniny karotenów mogą być również produkowane z alg Dunaliella salina, rosnących w dużych jeziorach salinowych znajdujących się w Whyalla w Australii Południowej. β-karoten jest ekstrahowany przy użyciu olejku eterycznego. Preparat stanowi 20-30 % zawiesina w oleju sojowym zawierająca naturalne tokoferole (do 0,3 %). Proporcja izomerów trans oraz cis zawiera się w zakresie 50/50-71/29.
	Podstawowy barwnik stanowią karotenoidy, wśród których główną część stanowi betakaroten. Może też występować alfakaroten, luteina, zeaksantyna oraz betakryptoksantyna. Oprócz pigmentów, substancja może zawierać oleje, tłuszcze i woski naturalnie występujące w materiale wyjściowym.
Klasa	Karotenoidy
Nr wskaźnika barwnika	75130
Wyszczególnienie	Zawartość karotenów (liczonych jako β-karoten) jest nie mniejsza niż 20 %.
Identyfikacja
A. Spektrometria	Maksymalna w cykloheksanie dla 448-457 nm i 474-486 nm
Czystość
Arsen	Nie więcej niż 3 mg/kg
Ołów	Nie więcej niż 10 mg/kg
Rtęć	Nie więcej niż 1 mg/kg
Kadm	Nie więcej niż 1 mg/kg
Metale ciężkie (jako Pb)	Nie więcej niż 40 mg/kg"