Dyrektywa 91/368/EWG zmieniająca dyrektywę 89/392/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do maszyn
Dz.U.UE.L.1991.198.16
Akt jednorazowyDYREKTYWA RADY
z dnia 20 czerwca 1991 r.
zmieniająca dyrektywę 89/392/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do maszyn
(Dz.U.UE L z dnia 22 lipca 1991 r.)
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100a,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
we współpracy z Parlamentem Europejskim(2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),
a także mając na uwadze, co następuje:
maszyny powodujące szczególne ryzyka wynikające z ich przemieszczaniem się lub też ich zdolnością do podnoszenia ładunków, albo występowaniem obu tych funkcji jednocześnie, muszą spełniać zarówno ogólne wymogi dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia ustalone w dyrektywie Rady 89/392/EWG(4), a także wymogi bezpieczeństwa i ochrony zdrowia odnoszące się do tych szczególnych ryzyk;
nie jest konieczne stosowanie innych niż początkowo przewidzianych dyrektywą 89/392/EWG, procedur certyfikacji tych rodzajów maszyn;
wprowadzanie dodatkowych wymogów bezpieczeństwa i ochrony zdrowia dla szczególnych ryzyk wynikających z przemieszczania się maszyn i podnoszenia przez nie ładunków, może być uzyskane przez zmianę dyrektywy 89/392/EWG w celu zawarcia odpowiednich przepisów uzupełniających; zmiany te mogą być wykorzystane do poprawy pewnych niedoskonałości podstawowych wymogów bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników zatrudnionych przy różnych maszynach;
konieczne jest wprowadzenie przejściowych rozwiązań umożliwiających Państwom Członkowskim udzielanie zezwoleń na wprowadzanie na obrotu i oddawanie do użytku maszyn, wyprodukowanych zgodnie z krajowymi przepisami obowiązującymi w dniu 31 grudnia 1992 r.;
niektóre maszyny i urządzenia objęte obowiązującymi dyrektywami, wchodzą w zakres niniejszej dyrektywy; jest bardziej pożądane posiadanie jednej dyrektywy uwzględniającej wszystkie urządzenia; tym samym jest pożądane, aby odpowiednie obowiązujące dyrektywy zostały uchylone z dniem zastosowania niniejszej dyrektywy,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
W dyrektywie 89/392/EWG wprowadza się następujące zmiany:
1) W art. 1 wprowadza się następujące zmiany:
a) w ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:
"»Maszyna« oznacza również wymienne wyposażenie zmieniające funkcję maszyny, które jest wprowadzane do obrotu w celu połączenia go przez operatora z maszyną lub szeregiem różnych maszyn albo z ciągnikiem, o ile wyposażenie to nie stanowi części zapasowej lub narzędzia";
b) w ust. 3:
– skreśla się tiret pierwszy,
– tiret drugi otrzymuje brzmienie:
"- urządzeń podnoszących zaprojektowanych i wykonanych w celu podnoszenia/przemieszczania osób z ładunkiem lub bez, z wyjątkiem pojazdów przemysłowych z podnoszącym się stanowiskiem operatora.",
– w tiret trzecim dodaje się wyrazy w brzmieniu:
"chyba że jest to maszyna używana do podnoszenia lub opuszczania ładunków,",
– dodaje się tiret w brzmieniu:
"- środków transportu, tj. pojazdów i ich przyczep przeznaczonych wyłącznie do pasażerskiego transportu lotniczego, drogowego, kolejowego lub wodnego oraz środków transportu w zakresie, w jakim są one przeznaczone do powietrznego, drogowego, kolejowego lub wodnego transportu towarów. Wyłączeniu nie podlegają pojazdy używane przy eksploatacji złóż mineralnych,
- statków pełnomorskich i pływających jednostek przybrzeżnych, wraz z wyposażeniem znajdującym się na ich pokładzie,
- urządzeń transportu linowego przeznaczonych do publicznego lub prywatnego transportu osób,
- ciągników rolniczych i leśnych określonych w art. 1 ust. 1 dyrektywy Rady 74/150/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji typu kołowych ciągników rolniczych lub leśnych(5), ostatnio zmienionej dyrektywą 88/297EWG(6),
- maszyn zaprojektowanych i wykonanych specjalnie do zastosowań w wojsku i policji."
2) W art. 2 ust. 3 zdanie pierwsze wyrazy "...przepisy niniejszej dyrektywy" zastępuje się wyrazami "obowiązujące przepisy wspólnotowe".
3) W art. 4 ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:
"»Wymienne wyposażenie« w rozumieniu art. 1 ust. 2 akapit trzeci, uznaje się maszynę i odpowiednio musi ono w każdym przypadku nosić oznakowanie »WE« oraz musi mu towarzyszyć deklaracja zgodności WE określona w załączniku II (A)."
4) W art. 8 dodaje się ustęp w brzmieniu:
"7. Obowiązki określone w ust. 6 nie mają zastosowania do osób montujących do maszyny lub ciągnika wyposażenie wymienne określone w art. 1, pod warunkiem że części te są wzajemnie dostosowane, a każda z części składowych złożonej maszyny nosi oznakowanie WE i towarzyszy mu deklaracja zgodności WE."
5) Artykuł 13 otrzymuje brzmienie:
"Artykuł 13
1. Państwa Członkowskie przyjmą i opublikują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przed dniem 1 stycznia 1992 r. Niezwłocznie powiadamią o tym Komisję.
Kiedy Państwa Członkowskie przyjmują te środki, zawierają one odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to towarzyszy ich urzędowej publikacji. Państwa Członkowskie określają metody dokonywania takiego odniesienia.
Państwa Członkowskie stosują wymienione środki z mocą od dnia 1 stycznia 1993 r., z wyjątkiem dotyczących urządzeń określonych w dyrektywach 86/295/EWG(1), 86/296/EWG(2), 86/663/EWG(3), dla których środki te stosuje się od dnia 1 lipca 1995 r.
2. Ponadto Państwa Członkowskie zezwalają, na okres do dnia 31 grudnia 1994 r., z wyjątkiem urządzeń określonych w dyrektywach 86/295/EWG, 86/296/EWG, 86/663/EWG, dla których ten okres skończy się dnia 31 grudnia 1995 r., na wprowadzenie do obrotu i oddanie do użytku maszyn zgodnych z przepisami krajowymi obowiązującymi na ich terytoriach dnia 31 grudnia 1992 r.
Dyrektywy 86/295/EWG, 86/296/EWG i 86/663/EWG nie stanowią przeszkody dla stosowania ust. 1 od dnia 1 lipca 1995 r.
3. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.
4. Przed dniem 1 stycznia 1994 r., Komisja bada postęp w zakresie prac normalizacyjnych odnoszących się do niniejszej dyrektywy oraz proponuje podjęcie właściwych środków.
______
(1) Dz.U. L 186 z 8.7.1986, str. 1.
(2) Dz.U. L 186 z 8.7.1986, str. 10.
(3) Dz.U. L 384 z 31.12.1986, str. 12."
6) W załączniku I wprowadza się następujące zmiany:
a) w sekcji 1.3.7 dodaje się akapit w brzmieniu: "Należy podjąć wszelkie niezbędne środki w celu zapobieżenia przypadkowemu zablokowaniu się części ruchomych podczas pracy. W przypadkach, gdy mimo podjętych środków ostrożności, prawdopodobieństwo zablokowania nadal występuje, producent musi zapewnić specjalne elementy bezpieczeństwa lub narzędzia, instrukcje oraz ewentualnie oznakowanie maszyny, w celu przeprowadzenia bezpiecznego odblokowania części.";
b) dodaje się sekcję w brzmieniu:
"1.6.5. Czyszczenie części wewnętrznych
Maszyna musi być zaprojektowana i wykonana w taki sposób, aby możliwe było czyszczenie jej części wewnętrznych, które uprzednio zawierały niebezpieczne substancje lub preparaty, bez potrzeby wchodzenia do nich; wszelkie konieczne odblokowywanie musi być również możliwe od zewnątrz. Jeżeli uniknięcie wchodzenia do maszyny jest absolutnie niemożliwe, producent musi podczas projektowania maszyny zapewnić rozwiązania pozwalające na jej czyszczenie przy minimalnym zagrożeniu.";
c) w sekcji 1.7.0 dodaje się akapit w brzmieniu: "W przypadku gdy zdrowie i bezpieczeństwo osób narażonych może być zagrożone poprzez błąd w działaniu maszyny pozostawionej bez nadzoru, maszyna musi być wyposażona w odpowiednią sygnalizację ostrzegawczą, dźwiękową lub optyczną.";
d) w sekcji 1.7.3 dodaje się akapity w brzmieniu:
"W przypadku gdy część maszyny trzeba przenosić podczas użytkowania przy pomocy urządzeń podnoszących, musi ona być opatrzona wskazaniem jej masy, w sposób czytelny, trwały i jednoznaczny.
Informacja taka musi zostać naniesiona na wyposażeniu wymiennym określonym w art. 1 ust. 2 akapit trzeci.";
e) w sekcji 1.7.4 lit. a) dodaje się tiret w brzmieniu:
"- w miarę potrzeby, zasadnicze własności narzędzi, które można stosować w maszynie.";
f) w sekcji 1.7.4 lit. f) akapit trzeci otrzymuje brzmienie:
"W przypadkach niestosowania norm zharmonizowanych, poziomy dźwięku mierzy się przy użyciu metody najbardziej odpowiedniej dla danej maszyny.";
g) dodaje się sekcję 3 do 5.7 wymienioną w załączniku I do niniejszej dyrektywy.
7) W załączniku II (B) po tiret drugim dodaje się tiret w brzmieniu:
"- w odpowiednich przypadkach, nazwę i adres jednostki notyfikowanej oraz numer świadectwa badania typu WE,
- w odpowiednich przypadkach, nazwę i adres jednostki notyfikowanej, do której przesłano dokumentację zgodnie z art. 8 ust. 2 lit. c) tiret pierwsze,
- w odpowiednich przypadkach, nazwę i adres jednostki notyfikowanej, która dokonała weryfikacji określonej w art. 8 ust. 2 lit. c) tiret drugie,
- w odpowiednich przypadkach, odniesienie do norm zharmonizowanych."
8) W załączniku IV pozycję 12 zastępuje się pozycją 12-15 określonymi w załączniku II do niniejszej dyrektywy.
Z dniem 31 grudnia 1994 r. tracą moc:
– art. 2 i 3 dyrektywy Rady 73/361/EWG z dnia 19 listopada 1973 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do zaświadczeń i oznakowań lin drucianych, łańcuchów i haków ładunkowych(7), ostatnio zmienionej dyrektywą 76/434/EWG(8),
– dyrektywa Komisji 76/434/EWG z dnia 13 kwietnia 1976 r. dostosowującą do postępu technicznego dyrektywę Rady z dnia 19 listopada 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zaświadczeń i oznakowań lin drucianych, łańcuchów i haków ładunkowych.
Z dniem 31 grudnia 1995 r. tracą moc:
– dyrektywa Rady 86/295/EWG z dnia 26 maja 1986 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do konstrukcji zabezpieczających przy przewróceniu (ROPS)(9) dla niektórych instalacji budowlanych,
– dyrektywa Rady 86/296/EWG z dnia 26 maja 1986 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do konstrukcji zabezpieczających przeciwko przedmiotom spadającym (FOPS)(10) dla niektórych instalacji budowlanych,
– dyrektywa Rady 86/663/EWG z dnia 22 grudnia 1986 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do samobieżnych wózków natorowych(11), ostatnio zmieniona dyrektywą 89/240/EWG(12).
Kiedy Państwa Członkowskie przyjmują te środki, zawierają one odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to towarzyszy ich urzędowej publikacji. Państwa Członkowskie określają metody dokonywania takiego odniesienia.
Państwa Członkowskie stosują te środki z mocą od dnia 1 stycznia 1993 r.
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Luksemburgu, dnia 20 czerwca 1991 r.
| W imieniu Rady | |
| R. GOEBBELS | |
| Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 37 z 17.2.1990, str. 5; oraz Dz.U. C 268 z 24.10.1990, str. 12.
(2) Dz.U. C 175 z 16.7.1990, str. 119; oraz Dz.U. C 129 z 20.5.1991.
(3) Dz.U. C 168 z 10.7.1990, str. 15.
(4) Dz.U. L 183 z 29.6.1989, str. 9.
(5) Dz.U. L 84 z 28.3.1974, str. 10.
(6) Dz.U. L 126 z 20.5.1988, str. 52.
(7) Dz.U. L 335 z 5.12.1973, str. 51.
(8) Dz.U. L 122 z 8.5.1976, str. 20.
(9) Dz.U. L 186 z 8.7.1986, str. 1.
(10) Dz.U. L 186 z 8.7.1986, str. 10.
(11) Dz.U. L 384 z 31.12.1986, str. 12.
(12) Dz.U. L 100 z 12.4.1989, str. l.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK I
"3. ZASADNICZE WYMOGI W ZAKRESIE OCHRONY ZDROWIA I BEZPIECZEŃSTWA ZAPOBIEGAJĄCE SZCZEGÓLNYM ZAGROŻENIOM POWODOWANYM PRZEZ PRZEMIESZCZANIE SIĘ MASZYN
W uzupełnieniu do zasadniczych wymogów zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa przedstawionych w sekcjach 1 i 2, maszyny, które mogą stanowić zagrożenie ze względu na ich przemieszczanie się, muszą być zaprojektowane i wykonane zgodnie z wymogami określonymi poniżej.
Ryzyka związane z przemieszczaniem się istnieją zawsze w przypadku wykorzystywanych w miejscach pracy maszyn samobieżnych, holowanych, pchanych lub wiezionych przez inne maszyny lub ciągniki, gdy użytkowanie tych maszyn wymaga przemieszczania się podczas pracy, ciągłego lub przerywanego, między kolejnymi stałymi stanowiskami pracy.
Ryzyko wynikające z przemieszczania się może również zaistnieć w przypadku maszyn, które nie muszą się przemieszczać w trakcie pracy, ale są wyposażone w sposób ułatwiający ewentualne przemieszczanie z miejsca na miejsce (np. maszyny wyposażone w koła, rolki, płozy itd. lub ulokowane na suwnicach, wózkach itp.).
W celu sprawdzenia, czy kultywatory obrotowe i brony mechaniczne nie stanowią niedopuszczalnego ryzyka w stosunku do osób narażonych, producent lub jego upoważniony przedstawiciel posiadający siedzibę we Wspólnocie musi przeprowadzić lub zlecić przeprowadzenie odpowiednich badań dla każdego typu takiej maszyny.
3.1. Ogólne
3.1.1. Definicja
»Kierowca« oznacza operatora odpowiedzialnego za przemieszczanie się maszyny. Kierowca może być transportowany przez maszynę, towarzyszyć jej pieszo albo kierować nią zdalnie (przy użyciu przewodów, fal radiowych itp.).
3.1.2. Oświetlenie
Jeżeli zgodnie z założeniami producenta, maszyna samobieżna ma pracować w miejscach nieoświetlonych, musi ona być wyposażona w urządzenia oświetleniowe odpowiednie do rodzaju wykonywanej pracy, bez uszczerbku dla innych obowiązujących przepisów (przepisy ruchu drogowego, przepisy o nawigacji itp.).
3.1.3. Konstrukcja maszyny ułatwiająca przemieszczanie
W trakcie przemieszczania maszyny i/lub jej części niedopuszczalna jest możliwość nagłego przemieszczenia się lub powstania zagrożenia wynikającego z braku stateczności, jeżeli maszyna i/lub jej części przemieszczane są zgodnie z zaleceniami producenta.
3.2. Stanowiska pracy
3.2.1. Stanowisko kierowcy
Stanowisko kierowcy musi być zaprojektowane z należytym uwzględnieniem zasad ergonomii. Stanowisk pracy kierowcy może być kilka i w takim wypadku każde stanowisko musi być wyposażone we wszystkie wymagane urządzenia sterownicze. W przypadku występowania kilku stanowisk, maszyny muszą być zaprojektowane w taki sposób, aby używanie jednego stanowiska wykluczało używanie pozostałych, z wyjątkiem możliwości zatrzymywania maszyny. Widoczność ze stanowiska kierowcy powinna być taka, aby mógł on sterować urządzeniem i jego częściami w przewidzianych warunkach użytkowania, przy zachowaniu całkowitego bezpieczeństwa własnego i osób narażonych. W razie konieczności należy przewidzieć odpowiednie urządzenia, które zapobiegną niebezpieczeństwom wynikającym ze złej widoczności.
Maszyny muszą być zaprojektowane i wykonane tak, aby na stanowisku kierowcy nie występowało zagrożenie przypadkowego kontaktu między kierowcą czy operatorami znajdującymi się na maszynie a szynami lub gąsienicami.
Stanowisko kierowcy musi być tak zaprojektowane, aby uniknąć zagrożenia zdrowia wskutek zatrucia gazami spalinowymi i/lub braku tlenu.
Stanowisko pracy kierowcy jeżdżącego na maszynie musi być tak zaprojektowane i wykonane, aby można było zamocować kabinę kierowcy w każdym przypadku, gdy jest na to miejsce. W takiej sytuacji w kabinie musi znajdować się miejsce na instrukcje niezbędne kierowcy i/lub operatorowi maszyny. W przypadku zagrożenia spowodowanego niebezpiecznym środowiskiem, stanowisko pracy kierowcy musi być wyposażone w odpowiednią kabinę.
Jeżeli maszyna jest wyposażona w kabinę, musi ona być zaprojektowana, wykonana i wyposażona w taki sposób, aby zapewnić kierowcy dobre warunki pracy i ochronić go przed wszelkimi ewentualnymi zagrożeniami (np. nieodpowiednie ogrzewanie i wentylacja, niedostateczna widoczność, nadmierny hałas i drgania, spadające przedmioty, przedostanie się ciał obcych, wywrócenie się itp.). Wyjście musi umożliwiać szybkie wydostanie się z kabiny. Ponadto należy przewidzieć wyjście awaryjne, położone w kierunku innym niż wyjście normalne.
Materiały użyte do produkcji kabiny i jej wyposażenia muszą być ognioodporne.
3.2.2. Siedzisko
Siedzisko kierowcy w każdej maszynie musi umożliwiać kierowcy utrzymywanie stałej pozycji i musi być zaprojektowane z należytym uwzględnieniem zasad ergonomii.
Siedzisko musi być tak zaprojektowane, aby drgania przenoszone na kierowcę zostały ograniczone do racjonalnie osiągalnego minimum. Zamocowanie siedziska musi wytrzymywać wszystkie siły, jakie mogą na nie oddziaływać, szczególnie w przypadku wywrócenia się maszyny. Jeżeli pod nogami kierowcy nie ma podłogi, w miejscu tym muszą znajdować się podnóżki pokryte materiałem przeciwpoślizgowym.
Jeżeli w maszynie przewidziano możliwość stosowania konstrukcji chroniącej przed skutkami wywrócenia, siedzisko musi być wyposażone w pas bezpieczeństwa lub równoważne urządzenie, które utrzymuje kierowcę w siedzisku, nie ograniczając jego ruchów niezbędnych do prowadzenia maszyny ani wszelkich ruchów powodowanych przez zawieszenie.
3.2.3. Inne miejsca
Jeżeli warunki pracy maszyny przewidują możliwość przypadkowego lub regularnego przewozu bądź pracy na niej operatorów niebędących kierowcami, należy dla nich przewidzieć odpowiednie miejsca umożliwiające im bezpieczną jazdę lub pracę, eliminując w szczególności niebezpieczeństwo wypadnięcia.
Jeżeli pozwalają na to warunki pracy, miejsca takie muszą być wyposażone w siedzenia.
Jeżeli zachodzi konieczność wyposażenia stanowiska kierowcy w kabinę, inne miejsca dla osób powinny także być chronione przed zagrożeniem, które uzasadniało taką ochronę stanowiska kierowcy.
3.3. Urządzenia sterownicze
3.3.1. Urządzenia sterownicze
Kierowca musi mieć możliwość uruchomienia ze swego stanowiska wszystkich urządzeń sterowniczych wymaganych do obsługi maszyny, z wyjątkiem funkcji, które można bezpiecznie aktywować tylko przy użyciu urządzeń sterowniczych umieszczonych z dala od stanowiska kierowcy. Odnosi się to w szczególności do tych stanowisk pracy, innych niż stanowisko kierowcy, za które odpowiedzialni są operatorzy inni niż kierowcy lub tych, które wymagają, aby kierowca opuścił swoje stanowisko w celu bezpiecznego przeprowadzenia odpowiednich manewrów.
Jeżeli maszyna wyposażona jest w pedały, muszą one być zaprojektowane, wykonane i umieszczone w taki sposób, aby umożliwić bezpieczną obsługę z minimalnym ryzykiem pomyłki; ich powierzchnia musi być przeciwpoślizgowa i łatwa do czyszczenia.
Jeżeli obsługa urządzeń sterowniczych może prowadzić do zagrożenia, w szczególności do wykonywania przez maszynę niebezpiecznych ruchów, urządzenia te muszą wracać w położenie neutralne z chwilą zwolnienia ich przez operatora. Nie dotyczy to urządzeń o pozycjach ustalonych.
W przypadku maszyn poruszających się na kołach układ kierowniczy musi być zaprojektowany i wykonany w taki sposób, aby ograniczyć siły wywołane nagłymi ruchami kierownicy lub dźwigni sterowniczej, spowodowanymi przez wstrząsy kół kierowanych.
Wszelkie urządzenia blokujące mechanizm różnicowy muszą być zaprojektowane i zbudowane w taki sposób, aby możliwe było jego odblokowanie, gdy maszyna jest w ruchu.
Sekcja 1.2.2 ostatnie zdanie nie ma zastosowania w odniesieniu do funkcji przemieszczania się maszyny.
3.2.3. Uruchamianie/przemieszczanie
Wyposażenie maszyn samobieżnych z kierowcą jadącym na maszynie musi uniemożliwiać uruchomienie silnika przez osoby nieupoważnione.
Przemieszczanie się maszyn samobieżnych z kierowcą jadącym na maszynie powinno być możliwe tylko wówczas, gdy kierowca znajduje się przy urządzeniach sterowniczych.
Jeżeli do celów eksploatacyjnych maszyna musi być wyposażona w urządzenia wychodzące poza jej normalne gabaryty (np. stabilizatory, wysięgnik itp.), przed ruszeniem kierowca musi mieć możliwość łatwego sprawdzenia, czy urządzenia te znajdują się w określonym położeniu umożliwiającym bezpieczną jazdę maszyny.
Dotyczy to także innych części, które w celu zapewnienia bezpiecznej pracy maszyny muszą pozostawać w określonym, w razie potrzeby zablokowanym, położeniu.
W przypadkach uzasadnionych z technicznego i gospodarczego punktu widzenia, ruch maszyny musi być uwarunkowany bezpiecznym położeniem wyżej wymienionych części.
Ruch maszyny podczas uruchamiania silnika musi być uniemożliwiony.
3.3.3. Funkcja jazdy
Bez uszczerbku dla przepisów ruchu drogowego, maszyny samobieżne i ich przyczepy muszą spełniać wymogi dotyczące zwalniania, zatrzymywania się, hamowania i unieruchamiania, w sposób zapewniający bezpieczeństwo w każdych warunkach pracy, obciążenia, szybkości, nawierzchni i jej nachylenia, dopuszczanych przez producenta i odpowiadających warunkom występującym podczas normalnego użytkowania.
Kierowca musi mieć możliwość zmniejszania prędkości i zatrzymania maszyny samobieżnej przy użyciu hamulca głównego. Jeżeli wymaga tego bezpieczeństwo, na wypadek awarii hamulca głównego lub braku dopływu energii uruchamiającej go, należy zainstalować urządzenie pozwalające na zmniejszenie prędkości i zatrzymanie maszyny posiadające całkowicie niezależne i łatwo dostępne urządzenia sterownicze.
Jeżeli wymagają tego względy bezpieczeństwa, należy przewidzieć urządzenie pozwalające na unieruchomienie maszyny podczas postoju. Urządzenie może być połączone z jednym z urządzeń określonych w akapicie drugim, pod warunkiem że jest ono typu wyłącznie mechanicznego.
Maszyny sterowane zdalnie muszą być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby zatrzymywały się automatycznie w przypadku utracenia przez kierowcę kontroli.
Sekcja 1.2.4 nie ma zastosowania w odniesieniu do funkcji jazdy.
3.3.4. Ruch maszyn sterowanych przez kierowców pieszych
Ruch maszyn samobieżnych, sterowanych przez kierowcę pieszego, musi być możliwy wyłącznie w przypadku ciągłego działania kierowcy na odpowiednie urządzenie sterownicze. W szczególności podczas uruchamiania silnika ruch maszyny nie może być możliwy.
Układy sterowania maszyny sterowanej przez kierowcę pieszego muszą być zaprojektowane w taki sposób, aby zminimalizować zagrożenia wynikające z przypadkowego ruchu maszyny w kierunku kierowcy. W szczególności dotyczy to możliwości:
a) zgniecenia;
b) zranienia obracającymi się narzędziami.
Ponadto normalna prędkość jazdy maszyny musi być zgodna z prędkością poruszania się kierowcy pieszego.
W przypadku maszyn, w których można zabudować obracające się narzędzia, należy wykluczyć możliwość uruchomienia tych narzędzi, gdy włączone jest urządzenie sterowniczy powodujące cofanie, z wyjątkiem przypadku, gdy ruch maszyny powodowany jest przez ruch narzędzia. W takich przypadkach prędkość cofania się nie może zagrażać operatorowi.
3.3.5. Awaria zasilania układu sterowania
W przypadku układu kierowniczego ze wspomaganiem awaria zasilania tego układu nie powinna uniemożliwić kierowania maszyną przez czas niezbędny do jej zatrzymania.
3.4. Ochrona przed zagrożeniami mechanicznymi
3.4.1. Ruchy niekontrolowane
Po zatrzymaniu ruchu części maszyny wszelkie odchylenie się jej od pozycji zatrzymania, wywołane dowolnymi przyczynami innymi niż działanie na urządzenia sterownicze, nie może stanowić zagrożenia dla osób narażonych.
Maszyny muszą być zaprojektowane, wykonane i, w odpowiednich przypadkach, umieszczone na konstrukcji jezdnej w taki sposób, aby w trakcie ruchu niekontrolowane wahania ich środków ciężkości nie miały wpływu na ich stateczność ani nie powodowały nadmiernych odkształceń ich konstrukcji.
3.4.2. Ryzyko rozerwania
Obracające się z dużą prędkością części maszyn, które mimo podjętych środków mogą pęknąć lub rozpaść się, muszą być umocowane i chronione tak, aby w razie rozerwania ich odłamki zostały przechwycone, a w przypadku braku takiej możliwości, aby nie zostały odrzucone w kierunku stanowiska kierowcy lub obsługi.
3.4.3. Wywrócenie maszyny
Maszyna samobieżna przewożąca kierowcę i ewentualnie innych operatorów, narażona na wywrócenie się, musi być wyposażona w punkty zamocowania umożliwiające zainstalowanie konstrukcji chroniącej przed skutkami wywrócenia (ROPS).
Konstrukcja taka musi zapewnić kierowcy oraz ewentualnie innym operatorom odpowiednią przestrzeń zabezpieczoną przed odkształceniem (DLV).
W celu sprawdzenia, czy konstrukcja taka spełnia wymogi ustanowione w akapicie drugim, producent lub jego upoważniony przedstawiciel posiadający siedzibę we Wspólnocie musi przeprowadzić odpowiednie próby dla każdego typu takiej konstrukcji lub zlecić ich przeprowadzenie.
Ponadto wymienione poniżej maszyny do robót ziemnych o mocy przekraczającej 15 kW muszą być wyposażone w konstrukcję chroniącą przed skutkami wywrócenia:
- ładowarki kołowe lub gąsienicowe,
- koparko-ładowarki podsiębierne,
- ciągniki kołowe i gąsienicowe,
- zgarniarki samozaładowcze lub inne,
- równiarki,
- wywrotki przegubowe.
3.4.4. Spadające przedmioty
Jeżeli w przypadku maszyny przewożącej kierowcę i ewentualnie innych operatorów istnieje zagrożenie spowodowane spadaniem przedmiotów lub materiałów, maszyna taka, jeżeli pozwalają na to jej wymiary, musi być zaprojektowana z uwzględnieniem punktów zamocowania, a następnie wyposażona w te punkty, co pozwala na zbudowanie konstrukcji chroniącej przed spadającymi przedmiotami (FOPS).
W przypadku spadających przedmiotów lub materiałów, konstrukcja ta musi gwarantować przewożonym na maszynie osobom odpowiednią przestrzeń zabezpieczoną przed odkształceniami (DLV).
W celu sprawdzenia, czy konstrukcja ta spełnia wymóg ustanowiony w akapicie drugim, producent lub jego upoważniony przedstawiciel z siedzibą we Wspólnocie powinien przeprowadzić odpowiednie próby dla każdego typu takiej konstrukcji lub zlecić ich przeprowadzenie.
3.4.5. Środki dostępu
Uchwyty i stopnie muszą być zaprojektowane, wykonane i rozmieszczone w taki sposób, aby operatorzy używali ich instynktownie i nie używali do tego celu urządzeń sterowniczych.
3.4.6. Urządzenia holownicze
Wszystkie maszyny używane do holowania lub holowane muszą być wyposażone w urządzenia holownicze lub sprzęgające, zaprojektowane, wykonane i umieszczone w sposób zapewniający łatwe i bezpieczne połączenie i rozłączenie oraz uniemożliwiający przypadkowe rozłączenie się w trakcie użytkowania maszyny.
Jeżeli ciężar dyszla holowniczego tego wymaga, maszyna taka musi być wyposażona w element wsporczy o powierzchni nośnej dostosowanej do ciężaru i do rodzaju podłoża.
3.4.7. Przenoszenie mocy z maszyny samobieżnej (lub ciągnika) do maszyny napędzanej
Wały napędowe z przegubami uniwersalnymi, łączące maszyny samobieżne (lub ciągniki) z pierwszym stałym łożyskiem maszyny napędzanej, muszą być osłonięte zarówno po stronie maszyny samobieżnej, jak i napędzanej, na całej długości wału i związanych z nim przegubów uniwersalnych.
Po stronie maszyny samobieżnej (lub ciągnika) punkt odbioru mocy, do którego podłączony jest wał napędowy, musi być chroniony przez osłonę przymocowaną do maszyny samobieżnej (lub ciągnika) albo przez dowolny inny element bezpieczeństwa dający równoważną ochronę.
Po stronie maszyny holowanej wał napędowy musi być osłonięty obudową ochronną przymocowaną do maszyny.
Ograniczniki momentu obrotowego lub sprzęgła jednokierunkowe mogą być przymocowane do napędów z przegubami uniwersalnymi wyłącznie po stronie maszyny napędzanej. Wał napędowy z przegubem uniwersalnym musi być odpowiednio oznakowany.
Wszystkie maszyny holowane, których działanie wymaga podłączenia ich do samobieżnej maszyny lub ciągnika za pomocą wału napędowego, muszą być wyposażone w taki układ podłączenia wału, który zapewni, że wał napędowy i jego osłona nie ulegną uszkodzeniu wskutek kontaktu z podłożem lub z częściami maszyny, gdy maszyna zostanie odłączona.
Zewnętrzne części osłony muszą być zaprojektowane, wykonane i umiejscowione w taki sposób, aby nie mogły się obracać wraz z wałem napędowym. Osłona musi przykrywać wał napędowy do końców widełek wewnętrznych, w przypadku zwykłego przegubu uniwersalnego, oraz co najmniej do środkowej części przegubu zewnętrznego lub przegubów, w przypadku przegubów uniwersalnych »szerokokątnych«.
Producenci przewidujący środki dostępu do stanowiska pracy w pobliżu napędowego wału przegubowego muszą się upewnić, że osłony wału opisane w akapicie szóstym nie mogą być używane jako stopnie, jeśli nie zostały w tym celu zaprojektowane i wykonane.
3.4.8. Ruchome części przenoszenia napędu
W drodze odstępstwa od sekcji 1.3.8.A, w przypadku silników spalinowych zdejmowane osłony zapobiegające dostępowi do ruchomych części w komorze silnikowej nie wymagają urządzeń blokujących, jeżeli otwierają się przy pomocy klucza lub innego narzędzia lub przy użyciu urządzenia sterowniczego znajdującego się na stanowisku kierowcy, w przypadku gdy stanowisko takie jest całkowicie obudowane kabiną z zamkiem uniemożliwiającym dostęp osobom nieupoważnionym.
3.5. Zabezpieczenia przed innymi zagrożeniami
3.5.1. Akumulatory
Akumulator musi mieć obudowę, którą należy unieruchomić, a sam akumulator musi być instalowany w taki sposób, aby uniknąć w miarę możliwości wylania się elektrolitu na operatora w przypadku wywrócenia się maszyny oraz gromadzenia się oparów w miejscach pracy operatorów.
Maszyna powinna być tak zaprojektowana i wykonana, aby można było bez trudności odłączać akumulator za pomocą łatwo dostępnego narzędzia przewidzianego do tego celu.
3.5.2. Pożar
W zależności od zagrożeń przewidywanych przez producenta, maszyna musi, jeżeli pozwala na to jej wielkość:
- umożliwiać wyposażenie w łatwo dostępne gaśnice,
- albo mieć wbudowane systemy gaśnicze.
3.5.3. Emisje pyłu, gazów itp.
W przypadku występowania takiego zagrożenia, urządzenie separujące przewidziane w sekcji 1.5.13 można zastąpić innymi środkami, np. układem zraszania wodą.
Sekcja 1.5.13 akapit drugi i trzeci nie mają zastosowania, jeżeli główną funkcją maszyny jest rozpylanie produktów.
3.6. Wskaźniki
3.6.1. Znaki i ostrzeżenia
Maszyny muszą być wyposażone w środki sygnalizacji i/lub w tablice z instrukcjami dotyczącymi użytkowania, regulacji i konserwacji, wszędzie tam, gdzie jest to konieczne w celu zapewnienia ochrony zdrowia i bezpieczeństwa narażonych osób. Muszą zostać one wybrane, zaprojektowane i wykonane w sposób zapewniający ich dobrą widoczność i nieusuwalny.
Bez uszczerbku dla wymogów obowiązujących na drogach publicznych, maszyny z kierowcą muszą być wyposażone w:
- ostrzegawczą sygnalizację dźwiękową w celu ostrzegania osób narażonych,
- system sygnałów świetlnych odpowiednich do zamierzonych warunków użytkowania, takich jak np. światła stop, światła cofania i obracające się lampy sygnalizacyjne. Wymóg ten nie ma zastosowania w odniesieniu do maszyn przeznaczonych wyłącznie do użytkowania pod ziemią i nie zasilanych energią elektryczną.
Maszyny zdalnie sterowane, które w normalnych warunkach użytkowania stwarzają zagrożenie poprzez możliwość uderzenia lub zgniecenia osób narażonych, muszą być wyposażone w odpowiednie środki sygnalizujące ruch maszyny lub też w środki chroniące osoby narażone przed tego rodzaju zagrożeniami. Takie same wymogi mają zastosowanie w odniesieniu do maszyn, które w użytkowaniu wykonują stale powtarzające się ruchy w przód i w tył wzdłuż jednej osi, w sytuacji, gdy tył maszyny nie jest bezpośrednio widoczny dla kierowcy.
Maszyny muszą być zaprojektowane w sposób uniemożliwiający przypadkowe wyłączenie wszystkich urządzeń sygnalizujących i ostrzegawczych. W przypadkach koniecznych ze względu na bezpieczeństwo, w urządzeniach tych należy przewidzieć środki sprawdzenia ich stanu technicznego, zaś ich uszkodzenia muszą być sygnalizowane operatorowi.
Jeżeli ruch maszyny albo jej narzędzi stanowi szczególne zagrożenie, na maszynie umieszcza się znaki ostrzegające przed zbliżaniem się do pracującej maszyny. Znaki te muszą być czytelne z wystarczającej odległości, w celu zapewnienia bezpieczeństwa osób, które zmuszone są przebywać w pobliżu maszyny.
3.6.2. Oznakowanie
Minimalne wymogi wymienione w sekcji 1.7.3 muszą zostać uzupełnione następującymi danymi:
- moc nominalna wyrażona w kW,
- masa podana w kg dla najczęściej stosowanego układu maszyny oraz, w odpowiednich przypadkach:
- maksymalna siła uciągu na haku sprzęgającym, wyrażona w N, przewidziana przez producenta,
- maksymalne obciążenie pionowe na haku sprzęgającym, wyrażone w N, przewidziane przez producenta.
3.6.3. Instrukcja obsługi
Oprócz minimalnych wymogów wymienionych w sekcji 1.7.4 instrukcja obsługi musi zawierać następujące informacje:
a) w odniesieniu do drgań wytwarzanych przez maszynę, wartość rzeczywistą lub obliczoną na podstawie pomiarów wykonanych na identycznych maszynach:
- ważoną wartość skuteczną przyspieszenia działającego na kończyny górne operatora, jeżeli wartość ta przekracza 2,5 m/s2. Jeżeli wartość ta nie przekracza 2,5 m/s2, należy wskazać to w instrukcji,
- ważoną wartość skuteczną przyspieszenia działającego na ciało operatora (stopy i pośladki), jeżeli wartość ta przekracza 0,5 m/s2. Jeżeli wartość ta nie przekracza 0,5 m/s2, należy wskazać to w instrukcji.
W przypadku gdy normy zharmonizowane nie mają zastosowania, pomiary drgań wykonuje się przy zastosowaniu metody najbardziej odpowiedniej dla danej maszyny.
Producent musi podać warunki pracy maszyny podczas pomiarów i metody pomiaru, jakie zostały zastosowane;
b) w przypadku gdy maszyna ma kilka zastosowań w zależności od użytego wyposażenia, producenci maszyny podstawowej, do której dołącza się wyposażenie wymienne oraz producenci tego wyposażenia wymiennego muszą zapewnić informacje, niezbędne do celów bezpiecznego montażu i stosowania tego wyposażenia wymiennego.
4. ZASADNICZE WYMOGI W ZAKRESIE OCHRONY ZDROWIA I BEZPIECZEŃSTWA ZAPOBIEGAJĄCE SZCZEGÓLNYM ZAGROŻENIOM ZWIĄZANYM Z PODNOSZENIEM
W uzupełnieniu do zasadniczych wymogów zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa przedstawionych w sekcji 1 i 2, maszyny stwarzające zagrożenie związane z podnoszeniem, głównie niebezpieczeństwo upadku ładunku i zderzenia lub niebezpieczeństwo przechyłu podczas podnoszenia, muszą zostać zaprojektowane i wykonane w sposób zapewniający spełnienie wymogów określonych poniżej.
Zagrożenia spowodowane podnoszeniem mają miejsce w szczególności w przypadku maszyn przeznaczonych do przemieszczania pojedynczych ładunków, związanego ze zmianą poziomu. Ładunkiem mogą być przedmioty, materiały lub towary.
4.1. Uwagi ogólne
4.1.1. Definicje
a) osprzęt nośny:
»osprzęt nośny« oznacza części składowe lub wyposażenie nieprzymocowane do maszyny, a umieszczone między maszyną i ładunkiem lub na ładunku, w celu jego zamocowania;
b) elementy osprzętu nośnego:
»elementy osprzętu nośnego« oznaczają elementy pomocne przy wykonywaniu lub użytkowaniu zawiesi, takie jak haki oczkowe, zaciski kabłąkowe, pierścienie, śruby oczkowe itp.;
c) ładunek prowadzony:
»ładunek prowadzony« oznacza ładunek, którego przenoszenie odbywa się w całości wzdłuż sztywnych lub elastycznych prowadnic, o położeniu ustalonym za pomocą stałych zamocowań;
d) współczynnik bezpieczeństwa:
»współczynnik bezpieczeństwa« oznacza arytmetyczny stosunek obciążenia, które według gwarancji producenta maszyna lub element osprzętu są w stanie utrzymać, do maksymalnego udźwigu naniesionego na danym wyposażeniu, osprzęcie lub maszynie;
e) współczynnik próbny:
»współczynnik próbny« oznacza stosunek obciążenia użytego do przeprowadzenia prób statycznych i dynamicznych na elemencie wyposażenia, maszynie lub osprzęcie, do udźwigu podanego na wyposażeniu, maszynie lub osprzęcie;
f) próba statyczna:
»próba statyczna« oznacza badanie, podczas którego maszyna lub osprzęt nośny są poddawane oględzinom, a następnie poddawane są działaniu siły odpowiadającej udźwigowi pomnożonemu przez odpowiedni współczynnik przeciążenia dla prób statycznych i ponownie skontrolowane bezpośrednio po zdjęciu obciążenia w celu upewnienia się, że nie nastąpiło żadne uszkodzenie;
g) próba dynamiczna:
»próba dynamiczna« oznacza badanie, podczas którego maszyna obciążona pełnym udźwigiem pracuje we wszystkich możliwych konfiguracjach, ze zwróceniem uwagi na dynamiczne zachowanie się maszyny w celu sprawdzenia, czy maszyna i jej elementy bezpieczeństwa działają właściwie.
4.1.2. Ochrona przed zagrożeniami mechanicznymi
4.1.2.1. Ryzyka związane z brakiem stabilności
Projekt i wykonanie maszyny musi zapewniać utrzymanie stabilności opisanej w sekcji 1.3.1, zarówno podczas pracy jak i postoju, a także podczas wszystkich etapów transportu, montażu i demontażu, podczas dających się przewidzieć awarii części składowych, jak również podczas prób przeprowadzanych zgodnie z instrukcją obsługi.
W tym celu producent lub jego upoważniony przedstawiciel, posiadający siedzibę we Wspólnocie, musi zastosować właściwe metody sprawdzania; szczególnie w przypadku samobieżnych wózków przemysłowych o wysokości podnoszenia przekraczającej 1,80 m, producent lub jego upoważniony przedstawiciel posiadający siedzibę we Wspólnocie musi dla każdego typu wózka przeprowadzić próbę stateczności podstawy lub podobną próbę albo zlecić przeprowadzenie takiej próby.
4.1.2.2 Prowadnice i tory szynowe
Maszyny muszą być wyposażone w urządzenia, które działają na prowadnice lub tory szynowe, zapobiegając tym samym wypadnięciu z tych szyn lub prowadnic.
Jednakże jeżeli mimo takich urządzeń, maszyna wykolei się lub nastąpi uszkodzenie szyny, prowadnicy albo części jezdnych, należy zastosować takie urządzenia, które zapobiegną upadkowi sprzętu, części składowej maszyny czy ładunku lub też wywróceniu się maszyny.
4.1.2.3. Wytrzymałość mechaniczna
Maszyny, osprzęt nośny i części składowe, które można demontować, muszą wytrzymywać naprężenia, którym są poddawane podczas użytkowania oraz, w miarę potrzeb, podczas postoju, instalowania i w warunkach użytkowania określonych przez producenta, we wszystkich odpowiednich konfiguracjach i przy uwzględnieniu, tam gdzie to konieczne, warunków atmosferycznych oraz sił wywieranych przez osoby. Spełnienie niniejszego wymogu obowiązuje również podczas transportu, montażu i demontażu.
Maszyny i osprzęt nośny muszą być zaprojektowane i wykonane w sposób zapobiegający awariom spowodowanym zmęczeniem lub zużyciem części, z należytym uwzględnieniem ich użytkowania zgodnego z przeznaczeniem.
Stosowane materiały dobiera się zgodnie ze środowiskiem pracy maszyny przewidywanym przez producenta, ze szczególnym uwzględnieniem korozji, ścierania, udarów, kruchości na zimno i starzenia.
Maszyny i osprzęt nośny muszą być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby mogły wytrzymać przeciążenie podczas prób statycznych, nie wykazując trwałych odkształceń lub innych uszkodzeń. W obliczeniach uwzględnia się wartość współczynnika przeciążenia dla prób statycznych, wybranego w celu zagwarantowania odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa. Dla współczynnika tego przyjmuje się z reguły następujące wartości:
a) dla maszyn obsługiwanych ręcznie i osprzętu nośnego: 1,5;
b) dla innych maszyn: 1,25;
Maszyny muszą być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby mogły być poddane bez uszkodzenia próbom dynamicznym pod obciążeniem równym udźwigowi pomnożonemu przez współczynnik przeciążenia dla prób dynamicznych. Współczynnik ten dobiera się w celu zapewnienia właściwego poziomu bezpieczeństwa, a jego wartość przyjmuje się z reguły jako 1,1.
Próby dynamiczne przeprowadza się na maszynach przygotowanych do użytkowania w normalnych warunkach. Z zasady próby te przeprowadza się przy prędkościach znamionowych ustalonych przez producenta. Jeżeli obwód sterowania maszyny pozwala na kilka jednoczesnych ruchów (np. obrót i przemieszczenie ładunku), próby przeprowadza się w najmniej sprzyjających warunkach, tj. zwykle przy kojarzeniu odpowiednich ruchów.
4.1.2.4. Krążki, bębny, łańcuchy lub liny
Średnica krążków, bębnów i kół musi być proporcjonalna do rozmiaru liny lub łańcucha, do którego można je zamontować.
Bębny i koła muszą być zaprojektowane, wykonane i zainstalowane w taki sposób, aby współpracujące z nimi liny lub łańcuchy mogły się na nie nawijać, nie spadając.
Na linach używanych bezpośrednio do podnoszenia lub podtrzymywania ładunków nie mogą występować żadne sploty, z wyjątkiem splotów na końcówkach (sploty takie są dopuszczalne w instalacjach zaprojektowanych do regularnej modyfikacji w zależności od potrzeb). Współczynnik bezpieczeństwa dla całych lin i ich końcówek dobiera się tak, aby zapewnić odpowiedni poziom bezpieczeństwa; wartość tego współczynnika wynosi zazwyczaj pięć.
Współczynnik bezpieczeństwa łańcuchów do podnoszenia dobiera się tak, aby zapewnić odpowiedni poziom bezpieczeństwa; wartość tego współczynnika wynosi zazwyczaj cztery.
Aby sprawdzić dobór odpowiedniego współczynnika bezpieczeństwa, producent lub jego upoważniony przedstawiciel, posiadający siedzibę we Wspólnocie, musi przeprowadzić odpowiednie próby w odniesieniu do typu łańcucha i liny zastosowanej bezpośrednio do podnoszenia ładunku oraz końcówek lin lub zlecić przeprowadzenie takich prób.
4.1.2.5. Elementy osprzętu nośnego
Wymiary osprzętu nośnego muszą być dobierane z należytym uwzględnieniem procesów zmęczenia i starzenia się podczas określonej liczby cykli roboczych, odpowiadającej oczekiwanemu okresowi użytkowania określonemu w warunkach pracy dla danego zastosowania.
Ponadto:
a) współczynnik bezpieczeństwa lin stalowych z końcówkami dobiera się tak, aby zapewnić odpowiedni poziom bezpieczeństwa; wartość tego współczynnika wynosi z reguły pięć. Sploty lub pętle mogą występować wyłącznie na końcówkach liny;
b) w przypadku zastosowania łańcuchów o ogniwach spawanych lub zgrzewanych, muszą to być łańcuchy o ogniwach krótkich. Współczynnik bezpieczeństwa dla tych łańcuchów dobiera się tak, aby zapewnić odpowiedni poziom bezpieczeństwa; jego wartość wynosi zazwyczaj cztery;
c) współczynnik bezpieczeństwa dla lin lub zawiesi z materiałów włókienniczych zależy od materiału, metody wykonania, wymiarów i zastosowania. Współczynnik ten dobiera się tak, aby zapewnić odpowiedni poziom bezpieczeństwa i jego wartość wynosi zazwyczaj siedem, z zastrzeżeniem, że użyte materiały są wysokiej jakości, a metoda produkcji jest odpowiednia do danego zastosowania. W przeciwnym razie wartość współczynnika z reguły się zwiększa, aby zapewnić równoważny poziom bezpieczeństwa.
Liny i zawiesia z materiałów włókienniczych muszą być pozbawione węzłów, połączeń i splotów, poza końcówkami, wyjątek stanowią zawiesia tworzące zamkniętą pętlę bez końca;
d) współczynnik bezpieczeństwa wszystkich metalowych części składowych stanowiących część zawiesi lub stosowanych wraz z zawiesiami dobiera się tak, aby zapewnić odpowiedni poziom bezpieczeństwa, wartość tego współczynnika wynosi zazwyczaj cztery;
e) maksymalny udźwig zawiesia wielocięgnowego określa się na podstawie współczynnika bezpieczeństwa najsłabszego cięgna; liczby cięgien i współczynnika redukcyjnego, który zależy od układu zawiesia;
f) w celu sprawdzenia doboru właściwego współczynnika bezpieczeństwa, producent lub jego upoważniony przedstawiciel posiadający siedzibę we Wspólnocie, musi przeprowadzić odpowiednie próby dla każdego typu elementów określonych w lit. a), b), c) i d) lub zlecić przeprowadzenie takich prób.
4.1.2.6. Sterowanie ruchami
Urządzenia sterujące ruchami muszą działać w taki sposób, aby maszyny, na których są one zainstalowane, były bezpieczne:
a) maszyny muszą być tak zaprojektowane lub wyposażone w takie urządzenia, aby amplituda ruchu ich części składowych nie przekraczała określonych granic. W odpowiednich przypadkach rozpoczęcie pracy przez takie urządzenie musi zostać poprzedzone ostrzeżeniem;
b) w przypadku gdy można manewrować jednocześnie w tym samym miejscu kilkoma maszynami stacjonarnymi lub maszynami na szynach, co może grozić kolizją, projekt i wykonanie takich maszyn musi umożliwiać zamontowanie układów zapobiegających takiemu zagrożeniu;
c) mechanizmy maszyn muszą być zaprojektowane i wykonane tak, aby ładunki nie mogły przesuwać się w sposób stwarzający niebezpieczeństwo lub nieoczekiwanie spadać, nawet w przypadku częściowego lub całkowitego odcięcia zasilania lub kiedy operator przestaje kierować maszyną;
d) w normalnych warunkach pracy nie może istnieć możliwość opuszczenia ładunku wyłącznie przy pomocy hamulca ciernego, z wyjątkiem tych maszyn, których funkcja wymaga takiego sposobu działania;
e) projekt i wykonanie urządzeń chwytających muszą zapobiegać przypadkowemu upuszczeniu ładunku.
4.1.2.7. Przenoszenie ładunków
Stanowisko kierowcy maszyny musi być umiejscowione w sposób zapewniający możliwie jak najszerszy widok trajektorii ruchomych części, w celu uniknięcia kolizji z osobami i sprzętem lub innymi maszynami, które mogą manewrować w tym samym czasie i stwarzać tym samym potencjalne zagrożenie.
Maszyny stacjonarne, przenoszące ładunki prowadzone, muszą być zaprojektowane i wykonane tak, aby ochronić osoby narażone przed uderzeniem ładunkiem lub przeciwwagą.
4.1.2.8. Oświetlenie
Maszyny, które wymagają ochrony przed skutkami zastosowania oświetlenia podczas użytkowania, muszą być wyposażone w system uziemiający.
4.2. Szczególne wymogi w odniesieniu do maszyn z napędem innym niż ręczny
4.2.1. Sterowanie
4.2.1.1. Stanowisko kierowcy
Wymogi ustanowione w sekcji 3.2.1 mają zastosowanie także w odniesieniu do maszyn stacjonarnych.
4.2.1.2. Siedzisko
Wymogi ustanowione w sekcji 3.2.2 akapit drugi i trzeci oraz w sekcji 3.2.3 mają zastosowanie również w odniesieniu do maszyn stacjonarnych.
4.2.1.3. Urządzenia sterownicze
Urządzenia sterujące ruchem maszyn lub ich osprzętu muszą powracać do swego położenia neutralnego zaraz po ich uwolnieniu przez operatora. Jednakże w przypadku wykonywania niepełnych lub całkowitych ruchów, przy których nie istnieje ryzyko związane z możliwością kolizji ładunku lub maszyny, urządzenia te można zastąpić urządzeniami umożliwiającymi automatyczne zatrzymywanie na wybranych poziomach, bez stałego oddziaływania na urządzenie sterownicze umożliwiające ruch.
4.2.1.4. Kontrola obciążenia
Maszyny o maksymalnym udźwigu nie mniejszym niż 1.000 kilogramów lub o momencie wywracającym nie mniejszym niż 40.000 Nm muszą być wyposażone w urządzenia ostrzegające kierowcę i zapobiegające niebezpiecznym ruchom ładunku w przypadku:
- przeciążenia maszyny:
- spowodowanego przekroczeniem dopuszczalnego udźwigu, lub
- spowodowanego momentem na skutek przekroczenia dopuszczalnego obciążenia,
- przekroczenia momentu mogącego doprowadzić do wywrócenia w wyniku podnoszenia ładunku.
4.2.2. Instalacje transportu linowego
Liny nośne, liny napędne i liny nośno-napędne muszą być podtrzymywane przez obciążnik lub przez urządzenie pozwalające na nieprzerwaną kontrolę naciągu.
4.2.3. Ryzyko dla osób narażonych. Dostęp do stanowiska kierowcy i punktów interwencyjnych
Maszyny o ładunkach prowadzonych i maszyny, których podstawy ładunkowe przemieszczają się wzdłuż ściśle określonych torów, muszą być wyposażone w urządzenia zapobiegające wszelkiemu ryzyku dla osób narażonych.
4.2.4. Przydatność do pracy zgodnie z przeznaczeniem
Kiedy maszyna jest wprowadzana do obrotu lub po raz pierwszy oddawana do użytku, producent lub jego upoważniony przedstawiciel, posiadający siedzibę we Wspólnocie, poprzez podjęcie właściwych środków lub zlecenie ich podjęcia, musi zapewnić, aby osprzęt nośny i maszyny w stanie gotowym do użytku, zarówno obsługiwane ręcznie, jak i napędzane mechanicznie, mogły spełniać swoje funkcje w sposób bezpieczny. Wspomniane środki muszą uwzględniać statyczne i dynamiczne własności maszyn.
Jeżeli maszyna nie może być zmontowana w zakładzie producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela posiadającego siedzibę we Wspólnocie, należy podjąć właściwe środki w miejscu użytkowania maszyny. W pozostałych przypadkach, środki te mogą zostać podjęte w zakładzie producenta albo w miejscu użytkowania maszyny.
4.3. Oznakowania
4.3.1. Łańcuchy i liny
Każdy odcinek łańcucha, liny lub pasa, niebędący częścią zespołu, musi zostać oznakowany, lecz w przypadku braku takiej możliwości, musi mieć zamocowaną na stałe tabliczkę lub pierścień z podaną nazwą i adresem producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela posiadającego siedzibę we Wspólnocie oraz oznakowania identyfikacyjne odpowiedniego świadectwa.
Świadectwo powinno zawierać informacje wymagane w normach zharmonizowanych lub, jeżeli takie normy nie istnieją, powinno zawierać co najmniej następujące informacje:
- nazwę producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela posiadającego siedzibę we Wspólnocie,
- odpowiednio, adres producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela posiadającego siedzibę we Wspólnocie, w zależności od przypadku,
- opis łańcucha lub liny zawierający:
- wymiary nominalne,
- rodzaj konstrukcji,
- materiały użyte do wykonania, oraz
- wszelkie specjalne procesy obróbki metalurgicznej, jakim materiał ten został poddany,
- normy, według których przeprowadzono próby, jeżeli zostały one przeprowadzone,
- maksymalne obciążenie eksploatacyjne łańcucha lub liny. Można podać szereg wartości dla określonych zastosowań.
4.3.2. Osprzęt nośny
Osprzęt nośny musi być oznakowany następującymi szczegółowymi danymi:
- określenie producenta,
- oznakowanie materiału (np. wg klasyfikacji międzynarodowej) w przypadku gdy informacja taka jest potrzebna do celów porównywalności wymiarowej,
- udźwig,
- oznakowanie WE.
W przypadku osprzętu wyposażonego w części składowe takie jak liny lub linki, na których niemożliwe jest umieszczenie oznakowania, dane wymienione w akapicie pierwszym muszą zostać podane na tabliczce lub w inny sposób i trwale przymocowane do osprzętu.
Dane muszą być czytelne i umieszczone w taki sposób, aby nie mogły ulec zniszczeniu wskutek używania osprzętu, ścierania itd., ani nie mogły obniżyć wytrzymałości tego urządzenia.
4.3.3. Maszyny
Oprócz podstawowych informacji przewidzianych w sekcji 1.7.3, na każdej maszynie muszą zostać podane, w sposób czytelny i nieusuwalny, dane dotyczące obciążenia znamionowego:
i) wyrażone w formie niezakodowanej i umieszczone w widocznym miejscu, w przypadku urządzeń, dla których przewidziano tylko jedną dopuszczalną wartość obciążenia;
ii) jeżeli obciążenie nominalne zależy od układu maszyny, każde stanowisko kierowcy musi zostać zaopatrzone w tablicę obciążeń podającą nominalne obciążenie dla każdego układu, przy czym zaleca się stosowanie formy wykresu lub tabeli.
Maszyny zaopatrzone w podstawy ładunkowe, umożliwiające dostęp osobom i stwarzające zagrożenie upadkiem, muszą być wyposażone w czytelne i nieusuwalne ostrzeżenia zabraniające podnoszenia ludzi. Ostrzeżenia te muszą być widoczne z każdego miejsca, z którego możliwy jest dostęp.
4.4. Instrukcja obsługi
4.4.1. Osprzęt nośny
Każdy element osprzętu nośnego lub każda niepodzielna partia tego osprzętu muszą być zaopatrzone w instrukcję obsługi zawierającą co najmniej następujące dane szczegółowe:
- normalne warunki użytkowania,
- zasady obsługi, montażu i konserwacji,
- ograniczenia w stosowaniu (w szczególności w przypadku urządzeń, które nie mogą być zgodne z sekcją 4.1.2.6 lit. e)).
4.4.2. Maszyny
Oprócz informacji określonych w sekcji 1.7.4, instrukcja obsługi musi zawierać następujące informacje:
a) charakterystykę techniczną maszyny, w szczególności:
- w stosownych przypadkach, tablicę podającą udźwigi nominalne, opisaną w sekcji 4.3.3 ppkt ii),
- reakcje na podporach lub zakotwiczeniach oraz charakterystykę torów,
- w stosownych przypadkach określenie obciążenia balastowego i sposób jego mocowania;
b) zawartość dziennika użytkowania, jeśli nie jest on dostarczony wraz z maszyną;
c) wskazówki dotyczące użytkowania, w szczególności w przypadku gdy operator urządzenia nie widzi bezpośrednio podnoszonego ładunku;
d) niezbędne zalecenia dotyczące przeprowadzania prób przed pierwszym oddaniem do użytku maszyn, które nie są montowane w zakładzie producenta.
5. ZASADNICZE WYMOGI W ZAKRESIE OCHRONY ZDROWIA I BEZPIECZEŃSTWA W ODNIESIENIU DO MASZYN PRZEZNACZONYCH DO PRACY POD ZIEMIĄ
W uzupełnieniu do zasadniczych wymogów zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa przedstawionych w sekcji 1 i 2, maszyny przeznaczone wyłącznie do pracy pod ziemią, muszą być zaprojektowane i wykonane zgodnie z wymogami określonymi poniżej.
5.1. Zagrożenia wynikające z braku stabilności
Zmechanizowane obudowy kroczące muszą być zaprojektowane i zbudowane w taki sposób, aby poruszając się utrzymywały określony kierunek ruchu i nie ulegały poślizgowi przed obciążeniem, podczas obciążenia ani po usunięciu ładunku. Muszą one być wyposażone w zakotwiczenia dla płyt górnych poszczególnych stojaków hydraulicznych.
5.2. Ruch
Zmechanizowane obudowy płyt górnych muszą pozwalać na swobodne poruszanie się narażonych osób.
5.3. Oświetlenie
Wymogi ustanowione w sekcji 1.1.4 akapit trzeci nie mają zastosowania.
5.4. Urządzenia sterownicze
Urządzenia sterujące przyspieszeniem i hamowaniem maszyn poruszających się po szynach muszą być obsługiwane ręczne. Urządzenie czuwakowe może jednak być sterowane nożnie.
Urządzenia sterujące zmechanizowanej obudowy kroczącej muszą być zaprojektowane i zainstalowane w taki sposób, aby w czasie przemieszczania się obudowy operator znajdował się pod osłoną nieruchomego segmentu obudowy. Urządzenia sterujące muszą być zabezpieczone przed ich przypadkowym zwolnieniem.
5.5. Zatrzymywanie
Przeznaczone do pracy pod ziemią maszyny samobieżne poruszające się po szynach muszą być wyposażone w urządzenia czuwakowe, działające na obwód sterujący ruchem maszyny.
5.6. Pożar
W przypadku urządzeń posiadających części wysoce łatwopalne obowiązują przepisy sekcji 3.5.2 tiret drugie.
System hamulcowy maszyn przeznaczonych do wykonywania prac podziemnych musi być zaprojektowany i wykonany w taki sposób, aby nie powodował iskrzenia i nie wywoływał pożarów.
Maszyny przeznaczone do wykonywania prac podziemnych, zaopatrzone w silniki cieplne, muszą być wyposażone wyłącznie w silniki spalinowe na paliwo o niskiej prężności pary, w których wykluczone jest występowanie iskier pochodzenia elektrycznego.
5.7. Emisja pyłu, gazów itp.
Gazy spalinowe z silników spalinowych nie mogą być odprowadzane w górę."
ZAŁĄCZNIK II
"12. Maszyny do robót podziemnych następujących rodzajów:
- maszyny szynowe: lokomotywy i wózki hamulcowe,
- hydrauliczne obudowy zmechanizowane,
- silniki spalinowe do instalowania w maszynach do robót podziemnych.
13. Ręcznie ładowane pojazdy asenizacyjne do odpadów z gospodarstw domowych, wyposażone w mechanizm prasujący.
14. Osłony i rozłączne wały pędne z przegubami uniwersalnymi, opisane w sekcji 3.4.7.
15. Podnośniki do obsługi pojazdów."
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.