Dyrektywa 2003/100/WE zmieniająca załącznik I do dyrektywy 2002/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie niepożądanych substancji w paszach zwierzęcych
Dz.U.UE.L.2003.285.33
Akt jednorazowyDYREKTYWA KOMISJI 2003/100/WE
z dnia 31 października 2003 r.
zmieniająca załącznik I do dyrektywy 2002/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie niepożądanych substancji w paszach zwierzęcych
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę 2002/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 maja 2002 r. w sprawie niepożądanych substancji w paszach zwierzęcych(1), zmienioną dyrektywą Komisji 2003/57/WE(2), w szczególności jej art. 8 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Dyrektywa 2002/32/WE przewiduje, że wykorzystanie produktów przeznaczonych do pasz zwierzęcych z poziomem zawartości substancji niepożądanych przewyższającym najwyższe dopuszczalne poziomy ustanowione w załączniku I do tej dyrektywy jest zakazane.
(2) Kiedy dyrektywa 2002/32/WE została przyjęta, stwierdzono, że przepisy ustanowione w załączniku I zostaną poddane przeglądowi na podstawie uaktualnionych ocen naukowych zagrożenia oraz biorąc pod uwagę zakaz jakiegokolwiek rozcieńczania zanieczyszczonych niezgodnych produktów przeznaczonych do pasz zwierzęcych.
(3) Naukowemu Komitetowi ds. Żywienia Zwierząt (SCAN) został i odpowiednio złożony wniosek o bezzwłoczne dostarczenie uaktualnionych naukowych ocen zagrożenia. SCAN przyjął opinię w sprawie niepożądanych substancji w paszach dnia 20 lutego 2003 r., która została uaktualniona dnia 25 kwietnia 2003 r. Opinia ta przewiduje wszechstronny przegląd możliwych zagrożeń dla zwierząt oraz zdrowia publicznego w wyniku obecności różnych niepożądanych substancji w paszach zwierzęcych.
(4) SCAN jednakże potwierdził, że dodatkowe szczegółowa oceny ryzyka są niezbędne w celu pozwolenia na pełny przegląd załącznika I do dyrektywy 2002/32/WE. Od maja 2003 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przejął od Komisji Europejskiej odpowiedzialność za zagadnienia oceny naukowej pasz oraz bezpieczeństwa żywności. EFSA został poproszony o przeprowadzenie tych szczegółowych ocen ryzyka.
(5) W międzyczasie zostało wskazane, że dostawa niektórych podstawowych oraz wartościowych materiałów paszowych mogłaby być zagrożona ze względu na poziom niektórych niepożądanych substancji w niektórych materiałach paszowych ze względu na zanieczyszczenia tłowe jest bliska do przekroczenia najwyższego dopuszczalnego poziomu ustanowionego w załączniku I do dyrektywy 2002/32/WE. Zostały odkryte pewne niespójności między przepisami Załącznika.
(6) Załącznik powinien z tego względu zostać zmieniony tymczasowo, do czasu szczegółowej naukowej oceny ryzyka, utrzymując wysoki poziom ochrony dla zdrowia zwierząt oraz zdrowia publicznego oraz środowiska naturalnego.
(7) W celu utrzymania wysokiego poziom ochrony w odniesieniu do zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt oraz środowiska naturalnego, uznaje się, że jeśli materiały paszowe są podawane bezpośrednio zwierzętom lub jeśli są stosowane mieszanki paszowe uzupełniające, ich zastosowanie w dawkach dziennych nie powinno prowadzić do narażenia zwierząt na działanie wyższego poziomu niepożądanych substancji niż odpowiadający najwyższym dopuszczalnym poziom narażenia na działanie w przypadku gdy stosowane są jedynie mieszanki paszowe pełnoporcjowe w dawkach dziennych.
(8) SCAN potwierdza, że arsen w jego formach organicznych posiada ograniczoną toksyczność. Oznaczenie arsenu ogółem w paszy może z tego względu nie zawsze dokładnie odzwierciedlać ryzyka spowodowane przez formy nieorganiczne. Jednakże formy organiczne oraz nieorganiczne formy arsenu mogą być rozróżnione jedynie złożoną metodą analizy, która nie jest chętnie stosowana w ramach urzędowych kontroli. Z tego względu właściwe jest w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów odniesienie do arsenu ogółem z możliwością wymagania bardziej szczegółowej analizy pozostałości, w szczególności w przypadku obecności Hizikia fusiforme. W przypadku braku wspólnotowej metody analizy w odniesieniu do oznaczania arsenu ogółem, niezbędne jest udowodnienie zadowalającego działania wykorzystanej procedury przetwarzania próbek oraz metody analizy przez wykorzystanie certyfikowanego materiału informacyjnego, zawierającego znaczącą część arsenu w jego organicznej formie.
(9) Niezbędne jest również uwzględnienie faktu, iż więcej niż 95 % arsenu obecnego w materiałach paszowych pochodzenia morskiego znajduje się w mniej toksycznych formach organicznych oraz ostatnich osiągnięć formułowania pasz dla ryb zawierających większe udziały oleju z ryb oraz mączki rybnej.
(10) Obecne najwyższe dopuszczalne poziomy dla arsenu, ołowiu oraz fluoru w niektórych mineralnych materiałach paszowych nie odzwierciedlają obecne normalne poziomy zanieczyszczenia tłowego. Ze względu na niską biodostępność tych niepożądanych materiałów w paszach mineralnych, właściwe jest zapewnienie, że te zasadnicze oraz wartościowe materiały paszowe mogą być dostarczane bez zagrażania zdrowiu publicznemu oraz zdrowiu zwierząt oraz środowisku naturalnemu.
(11) Aflatoksyna B1 jest genotoksyczną substancją rakotwórczą, która jest wykryta w mleku w formie jej metabolitu aflatoksyny M1. Właściwe jest utrzymanie najwyższych dopuszczalnych poziomów w odniesieniu do aflatoksyn na jak najniższym rozsądnie osiągalnym poziomie w celu ochrony zdrowia publicznego. Właściwe praktyki obchodzenia się oraz suszenia mogą utrzymać niskie poziomy aflatoksyn w różnych materiałach paszowych oraz skuteczne procedury odkażania istnieją w celu zmniejszenia poziomów aflatoksyny B1. Właściwe jest, aby jednakowy najwyższy dopuszczalny poziom aflatoksyny B1 powinien stosować się do wszystkich materiałów paszowych.
(12) Pełne nasiona bawełny zawierają wysokie poziomy wolnego gossypolu jako naturalnego składnika. Z tego względu właściwe jest to ustalenie szczególnych najwyższych dopuszczalnych poziomów dla wolnego gossypolu w pełnych ziarnach bawełny.
(13) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
| W imieniu Komisji | |
| David BYRNE | |
| Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 140 z 30.5.2002, str. 10.
(2) Dz.U. L 151 z 19.6.2003, str. 38.