Decyzja 2008/233/WE zmieniająca decyzję 2004/558/WE wdrażającą dyrektywę Rady 64/432/EWG w sprawie dodatkowych gwarancji dla handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem odnoszących się do zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła i zatwierdzenia programu zwalczania przedstawionego przez niektóre państwa członkowskie

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2008.76.56

Akt jednorazowy
Wersja od: 19 marca 2008 r.

DECYZJA KOMISJI
z dnia 17 marca 2008 r.
zmieniająca decyzję 2004/558/WE wdrażającą dyrektywę Rady 64/432/EWG w sprawie dodatkowych gwarancji dla handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem odnoszących się do zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła i zatwierdzenia programu zwalczania przedstawionego przez niektóre państwa członkowskie

(notyfikowana jako dokument nr C(2008) 1004)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2008/233/WE)

(Dz.U.UE L z dnia 19 marca 2008 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady nr 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną(1), zwłaszcza jej art. 9 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 9 dyrektywy 64/432/EWG stanowi, że państwo członkowskie posiadające obowiązkowy krajowy program zwalczania jednej z chorób zakaźnych wymienionych w załączniku E (II) do tej dyrektywy może przedłożyć ten program Komisji do zatwierdzenia. Artykuł ten definiuje także dodatkowe gwarancje, które mogą być wymagane w handlu wewnątrzwspólnotowym.

(2) Decyzja Komisji 2004/558/WE z dnia 15 lipca 2004 r. wdrażająca dyrektywę Rady nr 64/432/EWG w sprawie dodatkowych gwarancji dla handlu wewnątrzwspólnotowego bydłem odnoszących się do zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła i zatwierdzenia programów zwalczania przedstawionych przez niektóre państwa członkowskie(2) zatwierdza programy kontroli i zwalczania zakażenia bydlęcym wirusem opryszczki typu 1 ("BHV1") przedstawione przez państwa członkowskie wymienione w załączniku I do tej decyzji, dla regionów wymienionych we wspominanym załączniku, do których mają zastosowanie dodatkowe gwarancje w zakresie BHV1 zgodnie z art. 9 dyrektywy 64/432/EWG.

(3) Republika Czeska przedstawiła program mający na celu zwalczenie infekcji BHV1 na całym terenie tego państwa członkowskiego. Program ten spełnia kryteria określone w art. 9 ust. 1 dyrektywy 64/432/EWG. W programie tym określone są również zasady przemieszczania bydła w obrębie kraju, które są równoważne z zasadami wdrożonymi uprzednio w niektórych państwach członkowskich lub w ich regionach i które to zasady pomogły skutecznie zwalczyć chorobę w tych państwach członkowskich lub ich regionach.

(4) Należy zatwierdzić program przedstawiony przez Republikę Czeską oraz dodatkowe gwarancje przedstawione zgodnie z art. 9 dyrektywy 64/432/EWG.

(5) Należy zatem zmienić odpowiednio załącznik I do decyzji 2004/558/WE.

(6) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Załącznik I do decyzji 2004/558/WE zastępuje się tekstem załącznika do niniejszej decyzji.

Artykuł  2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 17 marca 2008 r.

W imieniu Komisji
Androulla VASSILIOU
Członek Komisji

______

(1) Dz.U. 121 z 29.7.1964, s. 1977/64. Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 2007/729/WE (Dz.U. L 294 z 13.11.2007, s. 26).

(2) Dz.U. L 249 z 23.7.2004, s. 20 Decyzja zmieniona decyzją 2007/584/WE (Dz.U. L 219 z 24.8.2007, s. 37).

ZAŁĄCZNIK

"ZAŁĄCZNIK I
Państwa członkowskieRegiony państw członkowskich, do których mają zastosowanie dodatkowe gwarancje w zakresie zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy bydła zgodnie z art. 9 dyrektywy 64/432/EWG
Republika CzeskaWszystkie regiony
NiemcyWszystkie regiony z wyjątkiem Regierungsbezirke Oberpfalz i Oberfranken w kraju związkowym Bawaria.
WłochyRegion autonomiczny Friuli-Wenecja Julijska. Autonomiczna Prowincja Trento"

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.