Dyrektywa 89/297/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zabezpieczeń bocznych (osłon bocznych) niektórych pojazdów silnikowych i ich przyczep

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1989.124.1

Akt utracił moc

Wersja od: 27 kwietnia 1989 r.

DYREKTYWA RADY

z dnia 13 kwietnia 1989 r.

w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zabezpieczeń bocznych (osłon bocznych) niektórych pojazdów silnikowych i ich przyczep

(89/297/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 5 maja 1989 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100a,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

we współpracy z Parlamentem Europejskim⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

istotne jest przyjęcie środków w celu stopniowego ustanawiania rynku wewnętrznego w okresie upływającym dnia 31 grudnia 1992 r.; rynek wewnętrzny obejmuje obszar bez wewnętrznych granic, w którym zapewniony jest swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału;

wymagania techniczne, które muszą spełniać pojazdy na mocy ustawodawstw krajowych, odnoszą się między innymi do osłon bocznych w pojazdach silnikowych i ich przyczepach;

wymagania te różnią się między Państwami Członkowskimi; dlatego też konieczne jest, by wszystkie Państwa Członkowskie przyjęły jednakowe wymagania zarówno w uzupełnieniu, jak i w miejsce istniejących przepisów, tak aby umożliwić, w szczególności, procedurę homologacji typu EWG, która stanowiła przedmiot dyrektywy Rady 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep⁽⁴⁾, ostatnio zmienionej dyrektywą 87/403/EWG⁽⁵⁾, która zostanie wprowadzona w odniesieniu do każdego typu pojazdu;

w celu zwiększenia bezpieczeństwa ruchu drogowego należy zamocować osłony boczne we wszystkich pojazdach należących do górnej kategorii masy, aby zapewnić niechronionym użytkownikom dróg (przechodniom, rowerzystom, motocyklistom) skuteczne zabezpieczenie przed ryzykiem wpadnięcia pod bok pojazdu;

z przyczyn praktycznych wydaje się konieczne zapewnienie różnych terminów składania wniosków dotyczących nowych homologacji typu i wszystkich nowych pojazdów;

zbliżenie ustawodawstw krajowych odnoszących się do pojazdów silnikowych obejmuje wzajemne uznawanie przez Państwa Członkowskie kontroli przeprowadzonych przez każde z nich na podstawie wspólnych wymagań,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

Do celów niniejszej dyrektywy "pojazd" oznacza każdy pojazd silnikowy kategorii N₂ i N₃ oraz przyczepę kategorii 0₃ i 0₄, określonych w załączniku 1 do dyrektywy 70/156/EWG, przeznaczony do użytkowania na drodze, z nadwoziem lub bez oraz o maksymalnej prędkości konstrukcyjnej przekraczającej 25 km/h.

Artykuł  2

1. Żadne Państwo Członkowskie nie może, z przyczyn dotyczących zabezpieczeń bocznych, odmówić udzielenia homologacji typu EWG lub krajowej homologacji typu pojazdu, jeżeli pojazd ten spełnia wymagania ustalone w Załączniku.

2. Żadne Państwo Członkowskie nie może, z przyczyn dotyczących zabezpieczeń bocznych, odmówić lub zabronić sprzedaży, zarejestrowania, dopuszczenia do ruchu lub użytkowania pojazdu, jeżeli pojazd ten spełnia wymagania wymienione w niniejszym Załączniku.

Artykuł  3

Państwo Członkowskie, które udzieliło homologacji typu EWG, podejmuje niezbędne środki w celu zapewnienia, że będzie informowane o każdej modyfikacji części lub właściwości, określonych w Załączniku. Właściwe organy tego Państwa Członkowskiego określają, czy zachodzi konieczność powtórnego przeprowadzenia badań na zmodyfikowanym prototypie i sporządzenia nowego sprawozdania. Jeżeli badania wykażą, że wymagania niniejszej dyrektywy nie są spełnione, modyfikacja nie zostanie zatwierdzona.

Artykuł  4

1. Od dnia 1 czerwca 1990 r. Państwa Członkowskie:

– mogą nie wydawać już dokumentów przewidzianych w art. 10 ust. 1 tiret trzecie dyrektywy 70/156/EWG w odniesieniu do typu pojazdu, którego zabezpieczenia boczne nie spełniają wymagań niniejszej dyrektywy,

– mogą odmówić udzielenia krajowej homologacji typu w odniesieniu do typu pojazdu, którego zabezpieczenia boczne nie są zgodne z przepisami niniejszej dyrektywy.

2. Od dnia 1 maja 1991 r. Państwa Członkowskie mogą zakazać dopuszczenia po raz pierwszy do ruchu pojazdów, których zabezpieczenia boczne nie są zgodne z przepisami niniejszej dyrektywy.

Artykuł  5

Zmiany konieczne dla przyjęcia wymagań Załącznika w celu uwzględnienia postępu technicznego przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 13 dyrektywy 70/156/EWG.

Artykuł  6

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 30 października 1989 r. i niezwłocznie poinformują o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł  7

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 13 kwietnia 1989 r.

	W imieniu Rady
	P. SOLBES
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 265 z 5.10.1987, str. 21.

⁽²⁾ Dz.U. C 94 z 11.4.1988, str. 23.

⁽³⁾ Dz.U. C 80 z 28.3.1988, str. 17.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 42 z 23.2.1970, str. 1.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 220 z 8.8.1987, str. 44.

ZAŁĄCZNIK

WYMAGANIA TECHNICZNE DOTYCZĄCE ZABEZPIECZEŃ BOCZNYCH

1. Przepisy ogólne i definicje

1.1. Każdy pojazd kategorii N₂, N₃, 0₃ i 0₄ jest skonstruowany i/lub wyposażony tak, aby jako kompletna całość zapewniał skuteczne zabezpieczenie niechronionych użytkowników dróg (przechodniów, rowerzystów, motocyklistów) przed ryzykiem wpadnięcia pod bok pojazdu oraz wciągnięcia pod jego koła⁽¹⁾.

Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do:

- ciągników naczepowych,

- przyczep specjalnie zaprojektowanych i skonstruowanych do przewozu bardzo długich ładunków o niepodzielnej długości, takich jak drewno, pręty metalowe itd.,

- pojazdów zaprojektowanych i skonstruowanych do celów specjalnych, w przypadku kiedy z przyczyn praktycznych niemożliwe jest zamocowanie takich zabezpieczeń bocznych.

1.2. Uważa się, że pojazd spełnia wymagania wymienione w ppkt 1.1, jeżeli jego części boczne zapewniają ochronę zgodnie z przepisami poniższych podpunktów.

1.3. Definicje

1.3.1. Typ pojazdu do celów zabezpieczeń bocznych

Określenie "typ pojazdu do celów zabezpieczeń bocznych" oznacza pojazd, który nie różni się pod względem następujących właściwości:

szerokości osi tylnej, budowy, wymiarów, kształtu oraz materiałów nadwozia i podwozia, charakterystyki zawieszenia pojazdu, o ile są zgodne z wymaganiami pkt 2.

1.3.2. "Masa nieobciążona" oznacza masę pojazdu w stanie gotowości do jazdy, niezajętą przez użytkowników i nieobciążoną, lecz kompletną, wraz z paliwem, płynem chłodzącym, smarami, narzędziami oraz kołem zapasowym, w przypadku kiedy stanowią one wyposażenie standardowe dostarczone przez producenta.

1.4. Położenie pojazdu

Podczas badania, celem sprawdzenia zgodności ze specyfikacjami technicznymi wymienionymi w pkt 2, pojazd jest umieszczony w sposób następujący:

- na powierzchni poziomej i płaskiej,

- koła kierowane są w położeniu do jazdy do przodu,

- pojazd jest nieobciążony,

- naczepy są ustawione na ich podporach z poziomą płaszczyzną ładunkową.

2. Zabezpieczenie boczne zapewnione poprzez specjalne urządzenie (osłonę boczną)

2.1. Urządzenie to nie zwiększa szerokości pojazdu, zaś główna część jego zewnętrznej powierzchni nie jest skierowana do wewnątrz więcej niż 120 mm od najbardziej wysuniętej na zewnątrz płaszczyzny (szerokość maksymalna) pojazdu. Jego przednie zakończenie może w niektórych pojazdach być skierowane do wewnątrz zgodnie z ppkt 2.4.2 i 2.4.3. Jego tylnia część nie jest skierowana do wewnątrz ponad 30 mm od krawędzi opon tylnych wysuniętej najbardziej na zewnątrz (wyłączając każde wybrzuszenie opon znajdujących się blisko podłoża) co najmniej na odcinku 250 mm położonych najbardziej z tyłu.

2.2. Zewnętrzna powierzchnia urządzenia jest gładka, wyraźnie płaska lub poziomo pofałdowana i w miarę możliwości jest ciągła od przodu do tyłu; części przyległe mogą jednak zachodzić na siebie pod warunkiem, że krawędzie zachodzące skierowane są do tyłu i do dołu lub może zostać pozostawiona przerwa nie większa niż 25 mm mierzona wzdłużnie pod warunkiem, że część skierowana do tyłu nie wystaje poza płaszczyznę części skierowanej do przodu; kopulaste główki śrub lub nitów mogą wystawać poza powierzchnię na odległość nieprzekraczającą 10 mm, zaś inne części mogą wystawać na tę samą odległość pod warunkiem, że są one gładkie i podobnie zaokrąglone; wszystkie zewnętrzne brzegi i rogi są zaokrąglone, o promieniu nie mniejszym niż 2,5 mm (zbadane zgodnie z dyrektywą 74/483/EWG⁽²⁾).

2.3. Urządzenie to może składać się z ciągłej płaszczyzny płaskiej lub z jednej lub więcej poziomych szyn, lub też zestawu płaszczyzn i szyn; w przypadku gdy stosuje się szyny, nie są one oddalone od siebie więcej niż 300 mm i mają nie mniej niż:

- 50 mm wysokości w przypadku kategorii pojazdów N₂ i 0₃,

- 100 mm wysokości i są wystarczająco płaskie w przypadku pojazdów kategorii N₃ i 0₄.

Zestawy płaszczyzn i szyn tworzą ciągłą osłonę boczną, pod warunkiem jednak spełnienia przepisów ppkt 2.2

2.4. Przednia krawędź osłony bocznej jest skonstruowana w następujący sposób:

2.4.1. Jest umieszczona:

2.4.1.1. na pojeździe silnikowym: nie dalej niż 300 mm w stosunku do tylnej części poprzecznej pionowej płaszczyzny stycznej do najbardziej wysuniętej do tyłu części opony na kole znajdującym się bezpośrednio przed osłoną;

2.4.1.2. na dyszlu przyczepy: nie dalej niż 500 mm w stosunku do tylnej części płaszczyzny określonej w ppkt 2.4.1.1;

2.4.1.3. na naczepie: nie dalej niż 250 mm w stosunku do tylnej części poprzecznej środkowej płaszczyzny podpór, jeżeli są one zainstalowane, jednakże odległość od przedniej krawędzi do płaszczyzny poprzecznej przechodzącej przez środek sworznia siodła, w jego najbardziej wysuniętej pozycji, nie może przekraczać 2,7 m.

2.4.2. W przypadku kiedy przednia krawędź jest położona w inny sposób w przestrzeni otwartej, krawędź składa się z elementu pionowego ciągłego rozciągającego się przez całą wysokość osłony; zewnętrzne i przednie części tego elementu sięgają co najmniej 50 mm do tyłu i są skierowane 100 mm do wewnątrz w przypadku pojazdów kategorii N₂ i 0₃ oraz co najmniej 100 mm do tyłu i są skierowane 100 mm do wewnątrz w przypadku pojazdów kategorii N₃ i 0₄.

2.4.3. W pojeździe silnikowym, w którym wymiar 300 mm, określony w ppkt 2.4.1.1, wypada wewnątrz kabiny, osłona jest tak skonstruowana, aby dotykała poszycia kabiny i jeżeli to konieczne, była zwrócona do środka pod kątem nieprzekraczającym 45º. Przerwa wzdłużna wynosząca 100 mm jest dozwolona pomiędzy przednią krawędzią i poszyciem kabiny w przypadku kabiny zawieszonej oraz kabiny odchylanej. W tym przypadku przepisów ppkt 2.4.2 nie stosuje się.

2.4.4. W pojeździe silnikowym, w którym wymiar 300 mm, określony w ppkt 2.4.1.1, wypada poza kabiną, a osłona boczna jest wysunięta do przodu, jak wskazano w ppkt 2.4.3, jako opcja dla producenta, muszą być spełnione przepisy ppkt 2.4.3.

2.5. Tylna krawędź osłony bocznej nie jest położona więcej niż 300 mm do przodu w stosunku do poprzecznej pionowej płaszczyzny stycznej do najbardziej wysuniętej do przodu części opony na kole znajdującym się bezpośrednio z tyłu; ciągły element pionowy nie jest wymagany na krawędzi tylnej.

2.6. Dolna krawędź osłony bocznej w żadnym punkcie nie znajduje się dalej niż 550 mm powyżej podłoża.

2.7. Górna krawędź osłony bocznej nie znajduje się niżej niż 350 mm od tej części konstrukcji pojazdu, przeciętej lub połączonej pionową płaszczyzną styczną do zewnętrznej płaszczyzny opon, wyłączywszy wszystkie ich wybrzuszenia znajdujące się przy podłożu, z wyjątkiem następujących przypadków:

2.7.1. jeżeli płaszczyzna wymieniona w ppkt 2.7 nie przecina konstrukcji pojazdu, górna krawędź znajduje się na poziomie płaszczyzny platformy ładunkowej lub na wysokości 950 mm od podłoża, w zależności od tego, która z tych wielkości jest mniejsza;

2.7.2. jeżeli płaszczyzna wymieniona w ppkt 2.7 przecina konstrukcję pojazdu na poziomie większym niż 1,3 m powyżej podłoża, wtedy górna krawędź osłony bocznej znajduje się nie mniej niż 950 mm powyżej podłoża;

2.7.3. w pojeździe zaprojektowanym i skonstruowanym w sposób specjalny, przystosowanym nie tylko do przewozu kontenera lub zdejmowanego nadwozia, górna krawędź osłony może być określona zgodnie z ppkt 2.7.1 i 2.7.2, przy czym kontener lub nadwozie jest uznane za część pojazdu.

2.8. Osłony boczne są odpowiednio sztywne, zamontowane w sposób bezpieczny (nie mogą mieć możliwości obluzowania na skutek wibracji podczas normalnego użytkowania pojazdu) i, z wyjątkiem części wymienionych w ppkt 2.9, są wykonane z metalu lub innego odpowiedniego materiału.

Osłony boczne są uważane za odpowiednie, jeżeli są w stanie wytrzymać statyczną siłę poziomą 1 kN, przyłożoną prostopadle na jakąkolwiek część jej zewnętrznej powierzchni środkiem bijaka o zakończeniu okrągłym i płaskim, którego średnica wynosi 220 mm ± 10 mm, i jeżeli odchylenie osłony pod obciążeniem jest nie większe niż:

- 30 mm w najdalej odsuniętych do tyłu 250 mm osłony, oraz

- 150 mm w pozostałej części osłony.

2.8.1. Zgodność z powyższymi wymaganiami może być sprawdzona za pomocą obliczeń.

2.9. Części na stałe zamocowane do pojazdu, np. skrzynka akumulatora, zbiornik sprzężonego powietrza, zbiornik paliwa, światła, odbłyśniki, koło zapasowe oraz skrzynka z narzędziami, mogą być włączone do osłony bocznej, jeżeli spełniają wymagania dotyczące wymiarów objętych niniejszą dyrektywą. W przypadku przerw stosowane są wymagania wymienione w ppkt 2.2.

2.10. Osłony boczne nie mogą być użyte do przyłączenia przewodów hamulcowych, powietrznych lub hydraulicznych.

3. Na zasadzie odstępstwa od powyższych przepisów następujące typy pojazdów muszą spełniać określone przepisy jedynie we wskazanych przypadkach:

3.1. Rozciągana przyczepa spełnia wszystkie wymagania pkt 2, w przypadku długości minimalnej; kiedy przyczepa jest rozciągnięta, osłony boczne spełniają wymagania ppkt 2.6, 2.7 i 2.8, a także 2.4 lub 2.5, ale niekoniecznie wszystkie jednocześnie; rozciągnięcie przyczepy nie powoduje przerw w długości osłon bocznych;

3.2. pojazd zbiornikowy, który jest pojazdem zaprojektowanym wyłącznie do przewozu substancji płynnych w zamkniętym zbiorniku umieszczonym na pojeździe i zaopatrzonym w przewód giętki lub rurę, służące do załadowania i rozładowania, jest zaopatrzony w osłony boczne, które spełniają w praktycznie możliwym zakresie wymagania pkt 2; ścisłe spełnienie tego punktu może być wymagane jedynie wtedy, kiedy jest to spowodowane potrzebami eksploatacyjnymi;

3.3. W pojeździe wyposażonym w wysuwane podpory, służące zapewnieniu dodatkowej stateczności podczas ładowania i rozładowania lub podczas innych działań, do których pojazd jest zaprojektowany, osłona boczna może być zainstalowana z dodatkowymi przerwami, aby zapewnić wysunięcie podpór, jeżeli zaistnieje taka konieczność.

3.4. W pojeździe wyposażonym w punkty mocowania przeznaczone dla poziomego systemu przeładunku przerwy w osłonach bocznych są dozwolone w celu przeprowadzenia i naprężenia wiązań mocujących.

4. Jeżeli boki pojazdu są zaprojektowane i/lub wyposażone w taki sposób, że dzięki ich kształtowi i charakterystyce elementów poszczególnych części razem spełniają wymagania pkt 2, mogą one zastępować osłony boczne.

5. Wniosek o homologację typu EWG

5.1. Wniosek o homologację typu EWG pojazdu w odniesieniu do zabezpieczeń bocznych składa producent pojazdu lub jego upoważniony przedstawiciel.

5.2. Wnioskowi muszą towarzyszyć niżej wymienione dokumenty w trzech egzemplarzach i następujące informacje:

5.2.1. opis pojazdu z punktu widzenia kryteriów określonych w ppkt 1.4.1 wraz ze zwymiarowanymi rysunkami i fotografiami lub rozwiniętymi rzutami boków pojazdu. Muszą być wymienione numery i/lub symbole identyfikacyjne typu pojazdu;

5.2.2. opis techniczny części zapewniających zabezpieczenie boczne wraz z wystarczająco szczegółowymi informacjami.

5.3. pojazd reprezentatywny dla typu podlegającego homologacji musi być przedstawiony służbie technicznej odpowiedzialnej za przeprowadzenie badań homologacji typu.

6. Homologacja typu EWG

6.1. Świadectwo homologacji typu EWG dla typu pojazdu musi być zaopatrzone w Załącznik opracowany zgodnie z przykładem przedstawionym w dodatku.

______

⁽¹⁾ Niniejsza dyrektywa nie zakazuje żadnemu krajowi przyjęcia dodatkowych wymagań dotyczących części pojazdu znajdujących się przed kołami przednimi i za kołami tylnymi.

⁽²⁾ Dz.U. L 266 z 2.10.1974, str. 4.

DODATEK

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

WZÓR

grafika