Zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji typu kołowych ciągników rolniczych lub leśnych.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1974.84.10

Akt utracił moc

Wersja od: 1 maja 2004 r.

DYREKTYWA RADY

z dnia 4 marca 1974 r.

w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji typu kołowych ciągników rolniczych lub leśnych

(74/150/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 28 marca 1974 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽²⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

w każdym Państwie Członkowskim ciągniki muszą spełniać pewne obowiązkowe wymogi techniczne; wymogi te różnią się w poszczególnych Państwach Członkowskich i w konsekwencji utrudniają handel w Europejskiej Wspólnocie Gospodarczej;

takie przeszkody utrudniające ustanowienie i właściwe funkcjonowanie wspólnego rynku mogą zostać zmniejszone lub nawet zlikwidowane w przypadku gdy wszystkie Państwa Członkowskie przyjmą takie same wymogi, dodatkowo lub zamiast obowiązującego prawa krajowego;

wymogi niniejszej dyrektywy odnoszą się do ciągników wyposażonych w ogumienie pneumatyczne, których maksymalna prędkość konstrukcyjna wynosi między 6 a 25 km/h; wymogi te mają przede wszystkim na celu poprawę bezpieczeństwa na drogach i przy pracy na ile dotyczy to konstrukcji tych pojazdów; z drugiej strony, inne ciągniki, w szczególności te, których maksymalna prędkość konstrukcyjna wynosi ponad 25 km/h, będą, jeżeli zajdzie taka potrzeba, podlegały specjalnym wymogom;

ustanowioną praktyką Państw Członkowskich jest sprawdzanie zgodności ciągników z odpowiednimi wymogami technicznymi przed wprowadzeniem ich do obrotu; kontrolą taką objęte są wszystkie typy ciągników;

ujednolicone wymogi techniczne, mające zastosowanie do poszczególnych części ciągników oraz ich właściwości, powinny zostać określone w specjalnych dyrektywach;

na poziomie wspólnotowym konieczne jest wprowadzenie wspólnotowej procedury homologacji typu dla każdego typu ciągnika, tak aby zgodność ze wspomnianymi wyżej wymogami mogła być sprawdzana, a także aby każde Państwo Członkowskie mogło uznać kontrole przeprowadzone przez inne Państwa Członkowskie;

procedura ta musi umożliwiać każdemu Państwu Członkowskiemu stwierdzenie, czy dany typ ciągnika został poddany kontroli określonej w specjalnej dyrektywie i czy został wymieniony na świadectwie homologacji typu; procedura ta musi pozwalać producentom na wystawianie świadectwa zgodności wszystkim ciągnikom, które zgodne są z homologowanym typem; ciągnik posiadający takie świadectwo musi być uważany przez wszystkie Państwa Członkowskie za zgodny z ich przepisami krajowymi; każde Państwo Członkowskie powinno powiadamiać pozostałe Państwa Członkowskie o każdym nowym ciągniku, który uzyskał homologację typu;

jako środek przejściowy musi być możliwe przyznanie homologacji typu na podstawie wymogów wspólnotowych po wejściu w życie specjalnych dyrektyw dotyczących różnych części ciągników lub ich właściwości, podczas gdy jednocześnie obowiązują wymogi krajowe w stosunku do części i właściwości jeszcze nieobjętych takimi dyrektywami;

bez uszczerbku dla art. 169 i 170 Traktatu pożądane jest w ramach współpracy między właściwymi władzami Państw Członkowskich ustanowienie przepisów mających pomóc rozwiązać spory natury technicznej dotyczące zgodności modeli produkcyjnych z homologowanym typem;

ciągnik może być zgodny z homologowanym typem, ale mimo to posiadać pewne cechy, które mogą stanowić zagrożenie bezpieczeństwa na drodze i przy pracy; dlatego zaleca się stosowanie odpowiedniej procedury w celu wykluczenia tego niebezpieczeństwa;

postęp techniczny wymaga szybkiego dostosowania wymogów technicznych określonych w specjalnych dyrektywach; aby ułatwić realizację środków wymaganych do osiągnięcia tego celu, powinna zostać określona procedura mająca na celu ustanowienie ścisłej współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Komitetu ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektyw dotyczących Usuwania Barier Technicznych w Handlu w Sektorze Ciągników Rolniczych lub Leśnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ  I

Definicje

Artykuł  1

1. "Ciągnik rolniczy lub leśny" oznacza każdy pojazd silnikowy, wyposażony w koła lub gąsienice, posiadający co najmniej dwie osie, którego główna funkcja polega na mocy pociągowej i który został specjalnie skonstruowany w celu holowania, pchania, przewożenia lub napędzania niektórych narzędzi, maszyn lub przyczep, przeznaczonych do stosowania w rolnictwie lub leśnictwie. Może on być wyposażony w celu przewożenia rzeczy i osób.

2. 1 Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie jedynie do ciągników określonych w ust. 1, które są wyposażone w ogumienie pneumatyczne i posiadają przynajmniej dwie osie oraz maksymalną prędkość konstrukcyjną między 6 a 40 km/godz.

Artykuł  2

Do celów niniejszej dyrektywy:

a) ² "krajowa homologacja typu" oznacza procedurę administracyjną znaną jako:

– "agrégation par type" oraz "aanneming" w prawie belgijskim,

– "standardtypegodkendelse" w prawie duńskim,

– "allgemeine Betriebserlaubnis" w prawie niemieckim,

– "réception par type" w prawie francuskim,

– "type-approval" w prawie irlandzkim,

– "omologazione" lub "approvazione del tipo" w prawie włoskim,

– "agréation" w prawie luksemburskim,

– "typegoedkeuring" w prawie niderlandzkim,

– "type-approval" w prawie Zjednoczonego Królestwa,

– έγκρισητνπον, w prawie greckim,

– homologación de tipo w prawie hiszpańskim,

– aprovaçao de marca e modelo w prawie portugalskim,

– "Typengenehmigung" w przepisach prawa austriackiego,

– "tyyppihyväksyntä" / "typgodkännande" w przepisach prawa fińskiego,

– "typgodkännande" w przepisach prawa szwedzkiego,

– "vnitrostátní schválení typu" w prawie czeskim,

– "riiklik tüübikinnitus" w prawie estońskim,

– "Έγκριση Τύπου" w prawie cypryjskim,

– "Tipa apstiprināšana" w prawie łotewskim,

– "tipo patvirtinimas" w prawie litewskim,

– "típusjóváhagyás" w prawie węgierskim,

– "tip approvat" w prawie maltańskim,

– "homologacja typu pojazdu" w prawie polskim,

– "homologacija" w prawie słoweńskim,

– "typové schválenie" w prawie słowackim;

b) ³ "homologacja typu EWG" oznacza procedurę, w której Państwo Członkowskie zaświadcza, że typ ciągnika spełnia wymogi techniczne określone w dyrektywach specjalnych wymienionych w załączniku II i przeszedł kontrole wymienione w świadectwie homologacji typu EWG, którego wzór znajduje się w załączniku II.

ROZDZIAŁ  II

Homologacja typu EWG

Artykuł  3 ⁴

Wniosek o uzyskanie homologacji typu EWG jest kierowany przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela do Państwa Członkowskiego. Do wniosku załączony jest wyczerpujący wykaz informacji lub dokument informacyjny, których wzory znajdują się w załączniku I oraz dokumenty wymienione w tym załączniku. Wniosek dotyczący każdego typu ciągnika może zostać skierowany tylko do jednego Państwa Członkowskiego.

Artykuł  4

1. 5 Państwo Członkowskie udziela homologacji wszystkich typów ciągników (określonych w załączniku II, łącznie z kategorią, do której należą), które spełniają następujące warunki:

a) typ ciągnika musi być zgodny ze szczegółowymi danymi umieszczonymi na dokumencie informacyjnym;

b) typ ciągnika musi pozytywnie przejść kontrole wymienione we wzorze świadectwa homologacji typu, określonym w art. 2 lit. b).

2. Państwo Członkowskie, które przyznało homologację typu, podejmuje niezbędne środki w celu sprawdzenia, w stosownym zakresie i jeżeli zajdzie taka potrzeba, we współpracy z właściwymi władzami pozostałych Państw Członkowskich, że modele produkcyjne zgodne są z homologowanym prototypem. Sprawdzenie to ogranicza się do kontroli na miejscu.

Państwo Członkowskie wypełnia wszystkie sekcje świadectwa homologacji typu dla każdego homologowanego typu ciągnika.

Artykuł  5

1. Właściwe władze każdego Państwa Członkowskiego wysyłają w terminie jednego miesiąca do właściwych władz pozostałych Państw Członkowskich kopie dokumentu informacyjnego i świadectwa homologacji typu dla każdego typu ciągnika, który homologowały lub któremu odmówiły homologacji.

2. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel w kraju rejestracji wypełnia świadectwo zgodności, którego wzór znajduje się w załączniku III, dla każdego ciągnika wyprodukowanego zgodnie z homologowanym prototypem.

3. Państwa Członkowskie mogą jednakże dla celów podatków od ciągników lub wypełnienia dokumentów rejestracyjnych zwrócić się o dane szczegółowe, nieuwzględnione w załączniku III, a które powinny się znaleźć na świadectwie zgodności, pod warunkiem że dane te zostaną jednoznacznie umieszczone na dokumencie informacyjnym lub też że można je będzie z niego wywnioskować w prosty sposób.

Artykuł  6

1. Państwo Członkowskie, które przyznało homologację typu EWG, musi podjąć niezbędne środki w celu zapewnienia, że jest ono powiadamiane o każdej przerwie w produkcji oraz o każdej zmianie w danych szczegółowych znajdujących się na dokumencie informacyjnym.

2. Jeżeli to państwo uważa, że taka zmiana nie wymaga wprowadzenia zmian do istniejącego świadectwa homologacji typu lub wypełnienia nowego świadectwa homologacji typu, właściwe władze tego państwa powiadamiają o tym producenta i wysyłają do właściwych władz pozostałych Państw Członkowskich, w odstępach czasu, egzemplarze zmian w dokumentach informacyjnych, które zostały już rozpowszechnione.

3. Jeżeli to państwo uzna, że zmiany wprowadzone w dokumencie informacyjnym stanowią podstawę do nowych kontroli lub nowych badań oraz że jest w związku z tym konieczna zmiana istniejącego świadectwa homologacji typu lub wypełnienie nowego świadectwa homologacji typu, właściwe władze informują o tym producenta i, w terminie jednego miesiąca od czasu wypełnienia nowych dokumentów, rozsyłają je do właściwych władz pozostałych Państw Członkowskich.

4. W przypadku gdy do świadectwa homologacji typu wprowadzane są zmiany lub gdy jest zastępowane nowym, lub gdy produkcja homologowanego typu ciągnika została zakończona, właściwe władze Państwa Członkowskiego, które przyznało tę homologację typu, przekazują w terminie jednego miesiąca właściwym władzom pozostałych Państw Członkowskich numery seryjne ostatniego ciągnika wyprodukowanego w zgodności ze starym świadectwem i, jeżeli zajdzie taka potrzeba, numery seryjne pierwszego ciągnika wyprodukowanego zgodnie z nowym lub zmienionym świadectwem.

Artykuł  7

1. Państwa Członkowskie nie mogą odmówić rejestracji ciągnika ani zakazać jego sprzedaży, wprowadzenia do ruchu lub użytkowania z przyczyn odnoszących się do jego konstrukcji lub funkcjonowania, jeżeli ciągnik ten posiada świadectwo zgodności.

2. Jednakże świadectwo to nie stanowi dla Państwa Członkowskiego przeszkody w podjęciu takich środków w stosunku do ciągników, które nie są zgodne z homologowanym prototypem.

Niezgodność z homologowanym prototypem stwierdza się w przypadku gdy występują różnice w szczegółowych danych dokumentu informacyjnego oraz gdy te zmiany nie zostały dopuszczone na mocy art. 6 ust. 2 lub 3 przez Państwo Członkowskie, które przyznało homologację typu. Uznaje się, że ciągnik nie różni się od homologowanego typu w przypadku gdy na zakres tolerancji zezwalają specjalne dyrektywy oraz gdy ten zakres tolerancji jest przestrzegany.

Artykuł  8

1. Jeżeli Państwo Członkowskie, które przyznało homologację typu EWG stwierdza, że większa liczba ciągników posiadających świadectwo zgodności z określonym typem nie jest zgodna z typem, na który przyznało homologację typu, przyjmuje niezbędne środki w celu zapewnienia, aby modele produkcyjne były zgodne z homologowanym typem. Właściwe władze tego państwa informują właściwe władze pozostałych Państw Członkowskich o przyjętych środkach, które mogą, w miarę potrzeb, obejmować cofnięcie homologacji typu EWG. Wspomniane władze przyjmują podobne środki, jeżeli są powiadamiane przez właściwe władze innego Państwa Członkowskiego o takim braku zgodności.

2. Właściwe władze Państw Członkowskich powiadamiają się wzajemnie, w terminie jednego miesiąca, o każdym cofnięciu homologacji typu EWG oraz powodach takiej decyzji.

3. Jeżeli Państwo Członkowskie, które przyznało homologację typu EWG nie zgadza się z brakiem zgodności, o którym zostało powiadomione, zainteresowane Państwa Członkowskie starają się załagodzić powstały spór.

Komisja jest informowana na bieżąco i, w miarę potrzeby, służy odpowiednimi konsultacjami w celu doprowadzenia do ugody.

Artykuł  9

1. Jeżeli Państwo Członkowskie uznaje, że ciągniki określonego typu mogą stanowić zagrożenie na drodze i przy pracy, chociaż posiadają prawidłowo wystawione świadectwo zgodności, wówczas takie państwo może, najdłużej na okres sześciu miesięcy, odmówić dokonania rejestracji nowych ciągników tego typu lub zakazać ich sprzedaży, wprowadzenia do ruchu lub użytkowania na swoim terytorium. Powiadamia o tym pozostałe Państwa Członkowskie i Komisję, podając powody swojej decyzji.

2. Komisja w ciągu sześciu tygodni zasięga opinii zainteresowanych Państw Członkowskich. Niezwłocznie wydaje opinię i podejmuje właściwe kroki. W przypadku gdy Komisja uzna, że zmiany przewidziane w art. 11 są niezbędne, okres określony w ust. 1 niniejszego artykułu jest przedłużany aż do momentu zakończenia procedury określonej w art. 13.

Artykuł  9a ⁶

1. W przypadku gdy odrębne dyrektywy zawierają jasne wskazania do takiego postępowania, homologacja typu EWG może być także udzielona dla typów systemów lub części ciągników, które stanowią oddzielny podzespół techniczny.

2. W przypadku gdy oddzielny podzespół techniczny, który ma zostać zatwierdzony, spełnia swoje funkcje lub stanowi szczególną cechę w połączeniu z innymi częściami ciągnika i z tego powodu zgodność z jednym lub więcej wymaganiami może być sprawdzona, jedynie gdy oddzielny podzespół techniczny podlegający zatwierdzeniu działa w połączeniu z innymi częściami ciągnika, czy to prawdziwymi, czy symulowanymi, zakres homologacji typu EWG dla oddzielnego podzespołu technicznego musi być odpowiednio ograniczony. Świadectwo homologacji typu EWG dla oddzielnego podzespołu technicznego zawiera wtedy wszelkie ograniczenia dotyczące jego zastosowania oraz wskazanie dotyczące wszelkich warunków jego montowania. Przestrzeganie tych ograniczeń i warunków sprawdzane jest w trakcie przeprowadzania homologacji typu EWG ciągnika.

3. Artykuły 3-9 oraz 14 stosuje się w sposób analogiczny.

Jednakże posiadacz homologacji typu EWG dla oddzielnego podzespołu technicznego przyznanej zgodnie z niniejszym artykułem jest zobowiązany nie tylko do wypełnienia świadectwa przewidzianego w art. 5 ust. 2, ale także do dołączenia do każdego wyprodukowanego podzespołu zgodnie z zatwierdzonym typem nazwy handlowej lub znaku, typu oraz, jeżeli tak stanowi odrębna dyrektywa, numeru homologacji typu.

ROZDZIAŁ  III

Przepisy przejściowe

Artykuł  10

1. Po wejściu w życie niniejszej dyrektywy oraz gdy specjalne dyrektywy niezbędne do przyznawania homologacji typu EWG zaczną być stosowane:

– w Państwach Członkowskich, w których ciągniki lub rodzaj ciągników podlegają krajowej homologacji typu, na życzenie składającego wniosek krajowa homologacja typu jest oparta na zharmonizowanych wymogach technicznych zamiast na odpowiednich wymogach krajowych;

– w Państwach Członkowskich, w których ciągniki lub rodzaj ciągników nie podlegają krajowej homologacji typu, sprzedaż, rejestracja, wprowadzenie do ruchu i użytkowanie takich ciągników nie może spotkać się z odmową lub zakazem na podstawie tego, że spełniają one zharmonizowane wymogi techniczne zamiast odpowiednich wymogów krajowych, pod warunkiem że producent lub jego upoważniony przedstawiciel powiadomią właściwe władze tych państw, że się do nich stosują;

– na wniosek producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela oraz po przedłożeniu dokumentu informacyjnego określonego w art. 3 zainteresowane Państwo Członkowskie wypełnia sekcje świadectwa homologacji typu określonego w art. 2 lit. b). Egzemplarz tego świadectwa jest wydawany składającemu wniosek. Pozostałe Państwa Członkowskie przyjmują ten dokument w dowód tego, że wymagana kontrola została przeprowadzona na tym samym typie ciągnika.

2. Przepisy ust. 1 niniejszego artykułu tracą moc z chwilą wejścia w życie wszystkich wymogów koniecznych do przyznania homologacji typu EWG.

ROZDZIAŁ  IV

Przepisy ogólne i końcowe

Artykuł  11 ⁷

Wszelkie zmiany, które są konieczne w celu dostosowania:

– załączników I, II i III do niniejszej dyrektywy, lub

– przepisów zawartych w specjalnych dyrektywach, określonych w załączniku II i określonych w każdej z tych dyrektyw

do postępu technicznego, są przyjmowane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 13.

Procedurę tę stosuje się także do celów wprowadzenia przepisów dotyczących homologacji typu EWG dla oddzielnych podzespołów technicznych w odrębnych dyrektywach.

Artykuł  12

1. Niniejszym ustanawia się Komitet ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektyw dotyczących Zniesienia Technicznych Barier w Handlu w Sektorze Ciągników Rolniczych lub Leśnych, zwany dalej "Komitetem"; składać się on z przedstawicieli Państw Członkowskich, a jego przewodniczącym jest przedstawiciel Komisji.

2. 8 (skreślony).

Artykuł  13 ⁹

1. Komisję wspomaga Komitet ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektyw w Sektorze Ciągników Rolniczych i Leśnych.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE⁽³⁾.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  14

W każdej decyzji podjętej w zastosowaniu przepisów przyjętych przy wykonywaniu niniejszej dyrektywy i odmawiającej lub zawieszającej homologację typu, lub odmawiającej rejestracji, lub zakazującej sprzedaży lub użytkowania, są szczegółowo wyjaśnione powody, na których się ona opiera. Decyzję przekazuje się zainteresowanym stronom i jednocześnie powiadamia o środkach zaradczych, które są im dostępne zgodnie z obowiązującym prawem Państw Członkowskich, a także o terminie przyznanym na realizację tych środków.

Artykuł 15

1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie osiemnastu miesięcy od jej notyfikacji i niezwłocznie informują o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w zakresie objętym niniejszą dyrektywą.

Artykuł  16

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 4 marca 1974 r.

	W imieniu Rady
	W. SCHEEL
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 160 z 18.12.1969, str. 29.

⁽²⁾ Dz.U. C 48 z 16.4.1969, str. 17.

⁽³⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I ¹⁰

WZÓR DOKUMENTU INFORMACYJNEGO

grafika

ZAŁĄCZNIK  II ¹¹

grafika

ZAŁĄCZNIK  III ¹²

grafika

¹ Art. 1 ust. 2:

- zmieniony przez art. 1 ust. 1 dyrektywy nr 82/890/EWG z dnia 17 grudnia 1982 r. (Dz.U.UE.L.82.378.45) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 21 grudnia 1982 r.

- zmieniony przez art. 1 tiret pierwsze dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 97/54/WE z dnia 23 września 1997 r. (Dz.U.UE.L.97.277.24) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 30 października 1997 r.

² Art. 2 lit. a):

- zmieniona przez art. 21 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Greckiej i dostosowań w Traktatach (Dz.U.04.90.864/19) z dniem 1 stycznia 1981 r.

- zmieniona przez art. 26 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej oraz dostosowań w Traktatach (Dz.U.04.90.864/23) z dniem 1 stycznia 1986 r.

- zmieniona przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

- zmieniona przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

³ Art. 2 lit. b) zmieniona przez art. 1 pkt 1 dyrektywy Komisji nr 2001/3/WE z dnia 8 stycznia 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.28.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 19 lutego 2001 r.

⁴ Art. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy Komisji nr 2001/3/WE z dnia 8 stycznia 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.28.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 19 lutego 2001 r.

⁵ Art. 4 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy Komisji nr 2001/3/WE z dnia 8 stycznia 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.28.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 19 lutego 2001 r.

⁶ Art. 9a dodany przez art. 1 lit. a) dyrektywy nr 79/694/EWG z dnia 24 lipca 1979 r. (Dz.U.UE.L.79.205.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1979 r.

⁷ Art. 11 zmieniony przez art. 1 lit. b) dyrektywy nr 79/694/EWG z dnia 24 lipca 1979 r. (Dz.U.UE.L.79.205.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1979 r.

⁸ Art. 12 ust. 2 skreślony przez art. 3 rozporządzenia nr 807/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.36) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.

⁹ Art. 13 zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 807/2003 z dnia 14 kwietnia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.122.36) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 5 czerwca 2003 r.

¹⁰ Załącznik I:

-zmieniony przez art. 1 lit. c) dyrektywy nr 79/694/EWG z dnia 24 lipca 1979 r. (Dz.U.UE.L.79.205.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1979 r.

- zmieniony przez art. 3 dyrektywy Komisji nr 2000/2/WE z dnia 14 stycznia 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.21.23) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 2000 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy Komisji nr 2001/3/WE z dnia 8 stycznia 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.28.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 19 lutego 2001 r.

¹¹ Załącznik II:

-zmieniony przez art. 1 lit. d) dyrektywy nr 79/694/EWG z dnia 24 lipca 1979 r. (Dz.U.UE.L.79.205.17) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 26 lipca 1979 r.

- zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 88/297/EWG z dnia 3 maja 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.126.52) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 6 maja 1988 r.

- zmieniony przez art. 3 dyrektywy Komisji nr 2000/2/WE z dnia 14 stycznia 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.21.23) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 lutego 2000 r.

- zmieniony przez art. 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2000/25/WE z dnia 22 maja 2000 r. w sprawie środków stosowanych przeciwko stałym i gazowym zanieczyszczeniom pochodzącym z silników napędzających ciągniki rolnicze lub leśne i zmieniającej dyrektywę Rady 74/150/EWG (Dz.U.UE.L.00.173.1) z dniem 12 lipca 2000 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy Komisji nr 2001/3/WE z dnia 8 stycznia 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.28.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 19 lutego 2001 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

¹² Załącznik III:

-zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy Komisji nr 2001/3/WE z dnia 8 stycznia 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.28.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 19 lutego 2001 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.