Dyrektywa 75/117/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących stosowania zasady równości wynagrodzeń dla mężczyzn i kobiet

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1975.45.19

Akt utracił moc

Wersja od: 12 lutego 1975 r.

DYREKTYWA RADY

z dnia 10 lutego 1975 r.

w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących stosowania zasady równości wynagrodzeń dla mężczyzn i kobiet

(75/117/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 19 lutego 1975 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽²⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

wprowadzenie w życie zawartej w art. 119 Traktatu zasady, zgodnie z którą mężczyźni i kobiety powinni otrzymywać równe wynagrodzenie, jest integralną częścią ustanowienia i funkcjonowania wspólnego rynku;

zapewnienie stosowania tej zasady, za pomocą odpowiednich przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, należy głównie do obowiązków Państw Członkowskich;

uchwała Rady z dnia 21 stycznia 1974 r.⁽³⁾ w sprawie programu działań społecznych, którego celem jest umożliwienie harmonizacji warunków życia i pracy, przy jednoczesnym podtrzymaniu ich poprawy oraz uzyskanie zrównoważonego społecznego i gospodarczego rozwoju Wspólnoty, uznała, że należy przyznać pierwszeństwo działaniom podjętym w imieniu kobiet, jeśli chodzi o dostęp do zatrudnienia, kształcenie i rozwój zawodowy, a także jeśli chodzi o warunki pracy, w tym wynagrodzenie;

pożądane jest wzmocnienie ochrony podstawowych praw za pomocą norm, zmierzających do ułatwienia praktycznego stosowania zasady równości w taki sposób, aby wszystkim pracownikom Wspólnoty zapewnić ochronę w tym zakresie;

pomimo wysiłków poczynionych w celu stosowania uchwały podjętej przez konferencję Państw Członkowskich dnia 30 grudnia 1961 r. w sprawie równości wynagrodzenia dla mężczyzn i kobiet, w różnych Państwach Członkowskich wciąż istnieją rozbieżności; przepisy krajowe powinny więc zostać zbliżone w zakresie stosowania zasady równości wynagrodzeń,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

Zawarta w art. 119 Traktatu zasada równości wynagrodzeń dla kobiet i mężczyzn, zwana dalej "zasadą równości wynagrodzeń", oznacza zniesienie wszelkiej dyskryminacji ze względu na płeć w odniesieniu do wszelkich aspektów i warunków wynagrodzenia za taką samą pracę lub za pracę o równej wartości.

W szczególności w przypadku, gdy ustalanie wynagrodzeń odbywa się w oparciu o system zaszeregowania pracowników, musi on być oparty na tych samych kryteriach w odniesieniu do kobiet i mężczyzn oraz musi być sporządzony w taki sposób, aby wykluczyć jakąkolwiek dyskryminację ze względu na płeć.

Artykuł  2

Państwa Członkowskie wprowadzą do swych krajowych systemów prawnych środki niezbędne do zapewnienia wszystkim pracownikom, którzy uważają się za pokrzywdzonych w wyniku niestosowania zasady równości wynagrodzeń, możliwości dochodzenia swoich roszczeń przed sądem, po wyczerpaniu możliwości odwoławczych przed innymi właściwymi organami.

Artykuł  3

Państwa Członkowskie zniosą wszelką dyskryminację między mężczyznami a kobietami, niezgodną z zasadą równości wynagrodzeń, wynikającą z przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych.

Artykuł  4

Państwa Członkowskie podejmą wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że przepisy niezgodne z zasadą równości wynagrodzeń, zawarte w układach zbiorowych pracy, siatkach płac, porozumieniach płacowych czy indywidualnych umowach o pracę zostaną albo będą mogły zostać uznane za nieważne, bądź że będą mogły zostać zmienione.

Artykuł  5

Państwa Członkowskie podejmą wszelkie niezbędne środki, mające na celu ochronę pracowników przed zwolnieniem ich z pracy przez pracodawcę, w odwecie za skargę wniesioną w obrębie danego przedsiębiorstwa, lub za wszczęcie postępowania sądowego, mającego na celu wyegzekwowanie poszanowania zasady równości wynagrodzeń.

Artykuł  6

Państwa Członkowskie, zgodnie z właściwymi im uwarunkowaniami krajowymi i krajowymi systemami prawnymi, podejmą środki niezbędne do zapewnienia stosowania zasady równości wynagrodzeń. Zapewnią również dostępność do skutecznych środków prawnych w celu zapewnienia przestrzegania tej zasady.

Artykuł  7

Państwa Członkowskie zapewnią, aby środki przyjęte na mocy niniejszej dyrektywy, jak również odpowiednie przepisy już obowiązujące w tej dziedzinie, zostały podane do wiadomości pracowników przy użyciu wszelkich stosownych środków, na przykład w miejscu ich zatrudnienia.

Artykuł  8

1. W ciągu roku od momentu notyfikacji niniejszej dyrektywy Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do jej wykonania i bezzwłocznie powiadomią o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie przekażą do wiadomości Komisji teksty przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, przyjętych, w zakresie objętym niniejszą dyrektywą.

Artykuł  9

W ciągu dwóch lat od upłynięcia rocznego okresu, określonego w art. 8, Państwa Członkowskie przedstawią Komisji wszelkie niezbędne informacje, które umożliwią jej sporządzenie sprawozdania dotyczącego stosowania niniejszej dyrektywy, w celu jego przedłożenia Radzie.

Artykuł  10

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 10 lutego 1975 r.

	W imieniu Rady
	G. FITZGERALD
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 55 z 13.5.1974, str. 43.

⁽²⁾ Dz.U. C 88 z 26.7.1974, str. 7.

⁽³⁾ Dz.U. C 13 z 12.2.1974, str. 1.