Zawiadomienie dotyczące środków antydumpingowych nałożonych na przywóz etanoloamin pochodzących ze Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz częściowego wznowienia dochodzenia antydumpingowego dotyczącego przywozu etanoloamin pochodzących ze Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.314.12

Akt nienormatywny
Wersja od: 18 października 2012 r.

Zawiadomienie dotyczące środków antydumpingowych nałożonych na przywóz etanoloamin pochodzących ze Stanów Zjednoczonych Ameryki oraz częściowego wznowienia dochodzenia antydumpingowego dotyczącego przywozu etanoloamin pochodzących ze Stanów Zjednoczonych Ameryki

(2012/C 314/10)

(Dz.U.UE C z dnia 18 października 2012 r.)

Wyrokiem z dnia 8 maja 2012 r. w sprawie T-158/10, Sąd Unii Europejskiej (dalej "Sąd") unieważnił rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 54/2010 z dnia 19 stycznia 2010 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz etanoloamin pochodzących ze Stanów Zjednoczonych Ameryki(1) ("rozporządzenie antydumpingowe w sprawie ceł ostatecznych" lub "zaskarżone rozporządzenie") w zakresie, w jakim dotyczy ono przedsiębiorstwa Dow Chemical Company ("Dow Chemical" lub "przedsiębiorstwo objęte postępowaniem").

W związku z wyrokiem z dnia 8 maja 2012 r. przywóz do Unii Europejskiej etanoloamin produkowanych przez Dow Chemical nie podlega już środkom antydumpingowym wprowadzonym rozporządzeniem Rady (UE) nr 54/2010.

1.
Informacje dla organów celnych

W związku z powyższym ostateczne cła antydumpingowe zapłacone zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 54/2010 na przywóz do Unii Europejskiej etanoloaminy objętej obecnie kodami CN ex 2922 11 00 (monoetanoloamina) (kod TARIC 2922 11 00 10), ex 2922 12 00 (dietanoloamina) (kod TARIC 2922 12 00 10) i 2922 13 10 (trietanolamina), pochodzącej ze Stanów Zjednoczonych Ameryki i wytwarzanej przez Dow Chemical (dodatkowy kod TARIC: A115) należy zwrócić lub umorzyć. Wnioski o zwrot lub umorzenie należy składać do krajowych organów celnych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa celnego.

2.
Częściowe wznowienie dochodzenia antydumpingowego

Wyrokiem z dnia 8 maja 2012 r. Sąd unieważnił rozporządzenie (UE) nr 54/2010. Sąd stwierdził, że Rada popełniła dwa błędy w ustaleniach: (i) stwierdzając utrzymywanie się dumpingu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, a w związku z tym na tej podstawie, przyjmując prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu oraz (ii) w określeniu niewykorzystanych mocy produkcyjnych etanoloamin w Stanach Zjednoczonych na poziomie 60 000 ton.

Zgodnie z orzecznictwem unijnym(2) w przypadkach, gdy postępowanie składa się z kilku etapów, unieważnienie jednego z tych etapów nie unieważnia całości postępowania. Postępowanie antydumpingowe stanowi przykład takiego postępowania wieloetapowego. W rezultacie unieważnienie części rozporządzenia w sprawie ostatecznych ceł antydumpingowych nie pociąga za sobą unieważnienia całej procedury przed przyjęciem przedmiotowego rozporządzenia. Z drugiej strony zgodnie z art. 266 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej instytucje Unii Europejskiej zobowiązane są do wykonania wyroku Sądu z dnia 8 maja 2012 r. W związku z powyższym instytucje Unii, stosując się w ten sposób do przedmiotowego wyroku, mają możliwość skorygowania tych aspektów zaskarżonego rozporządzenia, które doprowadziły do jego unieważnienia, pozostawiając niezmienioną treść niepodlegających zaskarżeniu przepisów, które nie zostały objęte wyrokiem(3). Należy zaznaczyć, że nadal obowiązują wszelkie pozostałe ustalenia poczynione w zaskarżonym rozporządzeniu, które nie zostały zaskarżone w terminie przewidzianym na odwołanie, i w związku z tym nie były rozpatrywane przez właściwe sądy i nie doprowadziły do unieważnienia zaskarżonego rozporządzenia.

Komisja zdecydowała więc wznowić dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu etanoloamin pochodzących ze Stanów Zjednoczonych Ameryki wszczęte na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej(4) (zastąpione rozporządzeniem Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej(5)) ("rozporządzenie podstawowe"). Wznowienie to ma ograniczony zakres obejmujący wykonanie ustaleń Sądu wspomnianych powyżej.

3.
Procedura

Ustaliwszy, po konsultacji z Komitetem Doradczym, że jest to uzasadnione, Komisja niniejszym częściowo wznawia dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu etanoloamin pochodzących ze Stanów Zjednoczonych Ameryki, wszczęte na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego poprzez opublikowanie zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej(6).

Wznowienie jest ograniczone do wykonania powyższego wyroku w zakresie określenia kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym oraz niewykorzystanych mocy produkcyjnych etanoloamin w Stanach Zjednoczonych.

Wszystkie zainteresowane strony wzywa się niniejszym do przedstawienia swoich opinii, przedłożenia informacji oraz dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty. Wymienione informacje i dowody je potwierdzające powinny wpłynąć do Komisji w terminie określonym w pkt 4 lit. a) niniejszego zawiadomienia.

Ponadto Komisja może przesłuchać zainteresowane strony, pod warunkiem że wystąpiły one z wnioskiem o przesłuchanie, wskazując szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane. Wniosek ten należy złożyć w terminie określonym w pkt 4 lit. b) niniejszego zawiadomienia.

4.
Terminy
a)
Dla stron zgłaszających się i przedkładających informacje

Wszystkie zainteresowane strony, jeżeli ich wnioski mają być uwzględnione podczas dochodzenia, muszą zgłosić się do Komisji, przedstawić swoje opinie i przedstawić wszystkie informacje w terminie 20 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, o ile nie wskazano inaczej. Należy zwrócić uwagę na fakt, iż korzystanie z większości praw proceduralnych ustanowionych w rozporządzeniu podstawowym jest uwarunkowane zgłoszeniem się przez stronę w wyżej wymienionym terminie.

b)
Przesłuchania

Wszystkie zainteresowane strony mogą składać wnioski o przesłuchanie przez Komisję w takim samym terminie 20 dni.

5.
Oświadczenia pisemne i korespondencja

Wszelkie oświadczenia i wnioski przedkładane przez zainteresowane strony należy składać na piśmie (nie w formie elektronicznej, chyba że ustalono inaczej); należy w nich wskazać nazwę, adres, adres e-mail, numery telefonu i faksu zainteresowanej strony. Wszelkie oświadczenia pisemne, łącznie z informacjami wymaganymi w niniejszym zawiadomieniu i korespondencję dostarczaną przez zainteresowane strony na zasadzie poufności należy oznakować "Limited"(7) oraz, zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, dołączyć do nich wersję bez klauzuli poufności, oznakowaną "Do wglądu zainteresowanych stron".

Adres Komisji do celów korespondencji:

European Commission

Directorate-General for Trade

Directorate H

Office: N105 08/020

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

Faks +32 22956505

6.
Brak współpracy

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania ustaleń, potwierdzających lub zaprzeczających, na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informacje, informacje te nie są brane pod uwagę, a ustalenia mogą być dokonywane na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i ustalenia dokonywane są na podstawie dostępnych faktów, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

7.
Przetwarzanie danych osobowych

Należy zauważyć, iż wszelkie dane osobowe zgromadzone podczas niniejszego dochodzenia będą traktowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych(8).

8.
Rzecznik praw stron

Należy również zauważyć, że w przypadku napotkania przez zainteresowane strony problemów związanych z korzystaniem z prawa do obrony strony te mogą wystąpić o interwencję urzędnika Dyrekcji Generalnej ds. Handlu pełniącego rolę rzecznika praw stron. Pośredniczy on w kontaktach między zainteresowanymi stronami i służbami Komisji, zapewniając, w stosownych przypadkach, mediację w kwestiach proceduralnych związanych z ochroną interesów stron podczas postępowania, w szczególności w odniesieniu do spraw dotyczących dostępu do akt, poufności, przedłużenia terminów oraz rozpatrywania pisemnych lub ustnych oświadczeń lub uwag. Dodatkowe informacje i dane kontaktowe zainteresowane strony mogą uzyskać na stronach internetowych Dyrekcji Generalnej ds. Handlu dotyczących rzecznika praw stron (http://ec.europa.eu/trade/tackling-unfai-rtrade/hearing-officer/index_en.htm).

______

(1) Dz.U. L 17 z 22.1.2010, s. 1.

(2) Sprawa T-2/95, Industrie des poudres sphériques (IPS) przeciwko Radzie, Rec. 1998, s. II-3939.

(3) Sprawa C-458/98 P, Industrie des poudres sphériques (IPS) przeciwko Radzie, Rec. 2000, I-08147.

(4) Dz.U. L 56 z 6.3.1996, s. 1.

(5) Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 51.

(6) Dz.U. C 270 z 25.10.2008, s. 26.

(7) Oznacza to, że dokument przeznaczony jest jedynie do użytku wewnętrznego. Jest on chroniony zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43). Jest to dokument poufny zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego i art. 6 Porozumienia WTO o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (porozumienie antydumpingowe).

(8) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.