Decyzja wykonawcza 2015/1084 zatwierdzająca w imieniu Unii Europejskiej pewne zmiany załączników II, V, VII i VIII do Umowy między Wspólnotą Europejską a Nową Zelandią w sprawie środków sanitarnych stosowanych w handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi
Dz.U.UE.L.2015.175.45
Akt jednorazowyDECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2015/1084
z dnia 18 lutego 2015 r.
zatwierdzająca w imieniu Unii Europejskiej pewne zmiany załączników II, V, VII i VIII do Umowy między Wspólnotą Europejską a Nową Zelandią w sprawie środków sanitarnych stosowanych w handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE L z dnia 4 lipca 2015 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając decyzję Rady 97/132/WE z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie zawarcia Umowy między Wspólnotą Europejską a Nową Zelandią w sprawie środków sanitarnych stosowanych w handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi 1 , w szczególności jej art. 3,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Umowa między Wspólnotą Europejską a Nową Zelandią w sprawie środków sanitarnych stosowanych w handlu żywymi zwierzętami i produktami zwierzęcymi (zwana dalej "Umową") przewiduje możliwość uznania równoważności środków sanitarnych, jeśli Strona dokonująca wywozu w sposób obiektywny wykaże, że środki przez nią stosowane zapewniają taki sam poziom ochrony jak środki Strony dokonującej przywozu ("Strony").
(2) Umowa została zatwierdzona decyzją 97/132/WE, w której przewidziano także, że zmiany załączników do Umowy, dokonywane na podstawie zaleceń Wspólnego Komitetu Zarządzającego, należy przyjmować zgodnie z procedurą, o której mowa w dyrektywie Rady 72/462/EWG 2 . Dyrektywa 72/462/EWG została uchylona dyrektywą Rady 2004/68/WE 3 . Motyw 10 dyrektywy 2004/68/WE stanowi, że zasady dotyczące zdrowia publicznego oraz urzędowych kontroli, które stosowane są do mięsa i produktów mięsnych na mocy dyrektywy 72/462/EWG, zostały zastąpione tymi z rozporządzenia (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady 4 . Motyw ten stanowi także, że pozostałe zasady dyrektywy 72/462/EWG zostały zastąpione dyrektywą 2002/99/WE 5 i dyrektywą 2004/68/WE.
(3) Po restrukturyzacji nowozelandzkich właściwych organów, która miała miejsce w 2010 r., nowym właściwym organem jest ministerstwo ds. sektorów produkcji podstawowej (Ministry for Primary Industries). Unia zaproponowała nieznaczne zmiany definicji ról państw członkowskich i Komisji. Strony zaleciły aktualizację załącznika II do Umowy w celu odzwierciedlenia tych zmian.
(4) Strony zaleciły wprowadzenie zmian do definicji różnych statusów równoważności, mianowicie do statusu "Tak 6 " w glosariuszu w załączniku V do Umowy zawierającego odniesienie do wzorcowego poświadczenia, o którym mowa w załączniku VII sekcja 1 lit. a) dotyczącym certyfikacji. Strony chciały także stworzyć podstawę prawną dla korzystania przez Unię ze zintegrowanego systemu elektronicznego Unii, o którym mowa w decyzji Komisji 2003/24/WE 7 ("TRACES"), do celów wystawiania świadectw przywozowych dla produktów o statusie "Tak 8 " z Nowej Zelandii. Pozwoli to na szybsze aktualizowanie certyfikacji, a także na zastosowanie elektronicznej certyfikacji. Strony zaleciły także dodanie definicji TRACES i elektronicznego systemu Nowej Zelandii (E-cert) oraz aktualizację nazw pewnych chorób zwierząt wymienionych w glosariuszu w załączniku V do Umowy.
(5) Nowa Zelandia przeprowadziła nową ocenę ryzyka przywozu nasienia i zarodków bydła. W wyniku tej oceny krwotoczna choroba zwierzyny płowej nie jest już uznawana za chorobę istotną w odniesieniu do nasienia bydła i Nowa Zelandia skreśliła swoje odnośne warunki dotyczące przywozu. Ponadto Nowa Zelandia zmieniła warunki dotyczące gorączki Q i wirusowej biegunki bydła (typ II). Strony zaleciły zatem zmianę załącznika V do Umowy sekcja 1 rozdział 1 "Nasienie" oraz rozdział 2 "Zarodki", oraz zmianę załącznika V sekcja 1 rozdział 28 "Przepisy różne dotyczące certyfikacji". Strony zaleciły także skreślenie w sekcji 1 rozdział 1 "Nasienie" poprzednich "działań" dotyczących wywozu z Nowej Zelandii do Unii oraz wprowadzenie nowego "działania", w ramach którego Unia zastanowi się, czy badanie nasienia pod kątem zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy (IBR) metodą łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR) zatwierdzoną przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE) daje równoważną pewność co do wolności od choroby IBR. Należy zatem zmienić warunki szczególne w załączniku V do Umowy sekcja 1 rozdziały 1 i 2 oraz odpowiednie przepisy dotyczące certyfikacji w załączniku V sekcja 5 rozdział 28.
(6) W odniesieniu do żywych pszczół Unia przyjęła nowe przepisy w sprawie wykazu państw członkowskich lub regionów wolnych od warrozy u pszczół oraz państw członkowskich lub regionów objętych ograniczeniami w handlu. Ograniczenia w handlu mają zastosowanie także do Nowej Zelandii, która nie jest wolna od tej choroby. Strony zaleciły, by w załączniku V do Umowy sekcja 1 rozdział 3 "Żywe zwierzęta" w odniesieniu do żywych pszczół i trzmieli, w tym "plazmy zarodkowej pszczół i trzmieli" w warunkach szczególnych dodać ograniczenie wywozu do państw członkowskich lub ich regionów wymienionych w załączniku do decyzji wykonawczej Komisji 2013/503/UE 9 . Ponadto decyzją Komisji 2010/270/UE 10 Unia zmieniła swoje warunki dotyczące przywozu odnośnie do zgnilca amerykańskiego pszczół. Strony zaleciły więc zmianę załącznika V do Umowy sekcja 5 rozdział 28 "Przepisy różne dotyczące certyfikacji".
(7) Ze względu na spójność z załącznikiem V do Umowy sekcja 2 rozdział 4.B "Świeże mięso drobiowe" Strony uzgodniły zmianę tytułu sekcji 2 załącznika V, poprzez dodanie słowa "świeże" przed słowami "mięso drobiowe".
(8) Nowa Zelandia przeprowadziła ocenę ryzyka dotyczącego syndromu rozrodczo-oddechowego świń (PRRS) i zmieniła swoje warunki dotyczące przywozu mięsa wieprzowego. Strony zaleciły zatem, by dodać PRRS w załączniku V do Umowy sekcja 2 rozdział 4.A "Mięso świeże" w warunkach szczególnych dotyczących zdrowia zwierząt, w wierszu dotyczącym świń na wywóz z Unii do Nowej Zelandii, oraz określić odpowiednie poświadczenia w załączniku V sekcja 5 rozdział 28.
(9) W 2010 r. Nowa Zelandia zmieniła przepisy dotyczące postępowania z kartonami z mięsem. Unia przeanalizowała te nowe przepisy i stwierdziła, że są one równoważne z przepisami Unii. Strony uzgodniły zatem utrzymanie równoważności i nie ma potrzeby zmiany załącznika V do Umowy.
(10) W 2012 r. Nowa Zelandia zmieniła swój system kontroli mięsa wołowego, baraniego i koziego. Główne zmiany dotyczą przekazania zadań w zakresie kontroli jakości mięsa podmiotom prowadzącym przedsiębiorstwo spożywcze, przy zachowaniu ogólnego nadzoru właściwego organu. Unia przeanalizowała te nowe przepisy i stwierdziła, że są one równoważne z przepisami Unii. Strony uzgodniły zatem utrzymanie równoważności i nie ma potrzeby zmiany załącznika V do Umowy.
(11) Nowa Zelandia przeprowadziła naukową ocenę ryzyka dotyczącego produktów z mleka surowego oraz ustanowiła warunki przywozowe i mechanizmy prawne uznawania równoważności w odniesieniu do produktów z niepasteryzowanego mleka (z wyjątkiem mleka surowego). Unia zapoznała się z tą oceną i w 2010 r. obie Strony doszły do wniosku, że należy uznać wzajemną równoważność tych produktów i zaleciły takie uznanie. Z uwagi na spójność i w celu uproszczenia Strony zaleciły, by w załączniku V do Umowy sekcja 3 rozdział 8 "Mleko i produkty mleczne do spożycia przez ludzi" zastąpić podtyp "Sery miękkie z mleka surowego" i "Sery twarde z mleka surowego (typu parmezan)" nowym podtypem "Produkty z mleka niepasteryzowanego (z wyjątkiem mleka surowego)" o statusie "Tak 11 " bez żadnych warunków szczególnych.
(12) Rozporządzeniem Komisji (UE) nr 15/2011 12 Unia zmieniła przepisy dotyczące metod wykrywania biotoksyn morskich w żywych małżach. W latach 2003, 2006 i 2010 Nowa Zelandia przedstawiła Unii dokumentację dotyczącą równoważności swoich metod wykrywania biotoksyn oraz kryteriów zatwierdzenia. Po przeanalizowaniu sprawy Strony uznały, że ich odpowiednie systemy są równoważne i nie ma potrzeby zmiany załącznika V.
(13) Unia przeprowadziła szeroki przegląd przepisów dotyczących produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego. Rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady 13 zostało uchylone i zastąpione rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 14 oraz rozporządzeniem Komisji (UE) nr 142/2011 15 . Przeanalizowawszy kwestię utrzymania równoważności, Strony doszły do wniosku, że nowe przepisy Unii nie mają wpływu na status równoważności dotyczący produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego zarówno w przypadku wywozu z Nowej Zelandii do Unii, jak i z Unii do Nowej Zelandii na podstawie Umowy, nie ma zatem potrzeby zmiany załącznika V.
(14) Odnosząc się do zmiany rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 w drodze rozporządzenia Komisji (WE) nr 668/2004 16 , w której dodano dodatki smakowe i pochodne tłuszczowe jako osobne towary, Strony zaleciły dodanie dodatków smakowych do wykazu towarów wymienionych w sekcji 4 załącznika V do Umowy rozdział 21 "Karma dla zwierząt domowych (w tym przetworzona) zawierający wyłącznie materiał kategorii 3". Strony zaleciły ustalenie statusu "Tak 17 " w odniesieniu do zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego dla wywozu z Nowej Zelandii do Unii oraz statusu "BO" dla wywozu z Unii do Nowej Zelandii.
(15) Strony zaleciły zmianę tytułu rozdziału 27 w załączniku V do Umowy sekcja 5 z "Definicje" na "Kwestie przekrojowe" oraz skreślenie wszystkich podrozdziałów w tym rozdziale.
(16) W załączniku V do Umowy sekcja 5 rozdział 27 "Systemy certyfikacji" dookreślono rodzaje towarów, do których ma zastosowanie równoważność systemów certyfikacji. Strony zaleciły przesunięcie tego dookreślenia rodzaju towarów z kolumny "Warunki szczególne" do kolumny "Równoważność" w tym podrozdziale, bez wprowadzania jakichkolwiek zmian.
(17) Strony zaleciły dodanie w załączniku V do Umowy sekcja 5 rozdział 27 podrozdziału dotyczącego powrotnego wywozu przywożonych produktów, które pochodzą z państwa trzeciego i z zakładu(-ów) upoważnionego(-ych) do wywozu produktów zarówno do Unii, jak i do Nowej Zelandii. Przepis ten znajduje się obecnie w załączniku VII do decyzji Komisji 2003/56/WE 18 .
(18) Przeanalizowawszy tę kwestię, Strony doszły do wniosku, że w przypadku produktów, dla których ustalono równoważność "Tak 19 ", systemy monitorowania i badań mikrobiologicznych produktów rybołówstwa i produktów mleczarskich są równoważne, stwierdzono jednak, że kryteria mikrobiologiczne mogą się różnić. Podmioty dokonujące wywozu odpowiadają za spełnienie wprowadzonych przez Strony dokonujące przywozu kryteriów bezpieczeństwa żywności. Strony zaleciły dodanie w załączniku V do Umowy sekcja 5 rozdział 27 podrozdziału dotyczącego systemu monitorowania i badań mikrobiologicznych. Przepisy te mają zastosowanie także do sektora mięsa w oparciu o status równoważności uprzednio uzgodniony przez Strony.
(19) Przeanalizowawszy tę kwestię, Strony doszły do wniosku, że stosowane przez obie Strony systemy wpisywania zakładów w wykazie są równoważne. Strony zalecają zatem dodanie w załączniku V do Umowy sekcja 5 rozdział 27 podrozdziału dotyczącego uproszczonej procedury wpisu do wykazu nowozelandzkich zakładów produkujących produkty zwierzęce na wywóz do Unii. Dotyczy to produktów, w przypadku których ustalono równoważność w zakresie zdrowia publicznego.
(20) W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 20 Unia zmieniła swoje warunki przywozu dotyczące gąbczastej encefalopatii bydła (BSE). Aby odzwierciedlić te zmiany, Strony zaleciły aktualizację załącznika V do Umowy sekcja 5 rozdział 28 "Przepisy różne dotyczące certyfikacji".
(21) Strony zaleciły, by w załączniku V do Umowy sekcja 5 rozdział 28 nie wymieniać państw członkowskich i ich regionów wolnych od IBR i z zatwierdzonymi programami zwalczania choroby, lecz zamieścić w tym rozdziale odniesienie do decyzji Komisji 2004/558/WE 21 , w której uznaje się i wymienia te państwa członkowskie i ich regiony.
(22) Strony zaleciły, by w załączniku V do Umowy sekcja 5 rozdział 28 nie wymieniać państw członkowskich i ich regionów wolnych od choroby Aujeszkyego i z zatwierdzonymi programami zwalczania choroby, lecz zamieścić w tym rozdziale odniesienie do decyzji Komisji 2008/185/WE 22 , w której uznaje się i wymienia te państwa członkowskie i ich regiony.
(23) Strony zaleciły dodanie w załączniku V do Umowy sekcja 5 rozdział 28 poświadczenia dotyczącego klasycznego pomoru świń w odniesieniu do produktów ze zdziczałych świń wywożonych z Unii do Nowej Zelandii.
(24) Ze względu na spójność z załącznikiem V do Umowy sekcja 5 rozdział 28 Strony zaleciły zastosowanie terminu "poświadczenie" w tabeli w rozdziale 29 "Wspólnie uzgodnione środki zwalczania chorób" w tym załączniku.
(25) Strony zaleciły podział rozdziału 29 w załączniku V do Umowy sekcja 5 na dwa podrozdziały: "29.A. Wspólnie uzgodniony status chorobowy dla określonych chorób", obejmujący obecny rozdział 29, oraz nowy podrozdział "29.B. Wspólnie uzgodnione środki zwalczania chorób w razie wystąpienia określonych chorób".
(26) Jeżeli chodzi o art. 6 Umowy, mianowicie "Dostosowanie do warunków regionalnych", Strony zaleciły dodanie w załączniku V do Umowy sekcja 5 podrozdział 29.B wspólnych warunków handlowych w odniesieniu do niektórych produktów zwierzęcych w razie wystąpienia określonej choroby na terytorium drugiej Strony.
(27) Aby uprościć certyfikację w załączniku VII do Umowy oraz ułatwić przejście na certyfikację elektroniczną, Strony zaleciły wprowadzenie w sekcji 1 w tym załączniku możliwości ograniczenia liczby wzorów świadectw poprzez zmniejszenie liczby wymaganych poświadczeń. Ponadto Strony zaleciły, by obowiązek zamieszczania odniesień do przepisów Strony dokonującej wywozu, przewidziany w załączniku V do Umowy, należał do decyzji Strony dokonującej przywozu.
(28) Strony doprecyzowały, że wzór poświadczenia zdrowia, jak przewidziano w sekcji 1 załącznika VII do Umowy, można stosować wtedy, gdy żywe zwierzę lub produkt ma status równoważności "Tak 23 " w odniesieniu do wyłącznie do zdrowia publicznego lub do zdrowia zwierząt, nie ma natomiast potrzeby równoważności w odniesieniu do certyfikacji. W związku z tym Strony zaleciły wprowadzenie zmian do sekcji 1 tego załącznika, w tym wprowadzenie przepisu, zgodnie z którym wzory poświadczeń na świadectwach wystawionych po dacie wysyłki mogą być stosowane wyłącznie w odniesieniu do żywych zwierząt i produktów, w przypadku których w załączniku V do Umowy sekcja 5 rozdział 27 ustalono równoważność systemów certyfikacji.
(29) Strony zaleciły ustanowienie w załączniku VII sekcja 1 podstawy prawnej dla uwzględnienia w świadectwie pewnych opcjonalnych dodatkowych przepisów określonych w załączniku V do Umowy. Zmiana ta dotyczy dodatkowych poświadczeń opisanych w tym załączniku sekcja 5 rozdział 28 oraz, w odniesieniu do wywozu z Unii do Nowej Zelandii, dodatkowego poświadczenia "produkt zwierzęcy kwalifikuje się bez ograniczeń do handlu wewnątrzunijnego".
(30) Aby uprościć certyfikację przewidzianą w sekcji 2 załącznika VII do Umowy oraz ułatwić przejście na certyfikację elektroniczną, Strony zaleciły skreślenie obowiązku, by w świadectwach zamieszczać noty wyjaśniające odnośnie do sposobu wypełnienia świadectw, a także skreślenie obowiązku zamieszczania poświadczeń niemających związku z przesyłką. Ponadto Strony zaleciły dopuszczenie drobnych zmian w formacie wzoru świadectwa.
(31) Obie Strony stworzyły elektroniczne systemy certyfikacji, a także ustanowiły połączenie między nowozelandzkim systemem E-cert i unijnym systemem TRACES, umożliwiając przesył danych między tymi systemami. Pozwala to na przekazywanie drogą elektroniczną świadectw dotyczących produktów z Nowej Zelandii wywożonych do Unii. Ze względu na to, że certyfikacja elektroniczna zapewnia równoważne gwarancje do certyfikacji papierowej, Strony zaleciły wprowadzenie do załącznika VII do Umowy niezbędnego mechanizmu prawnego, który pozwala na wyłączne stosowanie certyfikacji elektronicznej.
(32) Strony przeprowadziły ponowną ocenę określonych w załączniku VIII do Umowy sekcja A kontroli granicznych żywych zwierząt i produktów zwierzęcych. Strony zaleciły ustalenie poziomu kontroli tożsamości na 100 % oraz pozostawienie Stronom swobody decyzyjnej co do stosowania tej częstotliwości. Następnie Strony zaleciły ustanowienie podstawy prawnej dla przekazania czynności w zakresie kontroli granicznych odpowiedzialnej osobie lub podmiotowi. Ze względu na wysoki poziom wymiany handlowej i wiarygodność handlu między Stronami Strony zaleciły obniżenie częstotliwości kontroli bezpośrednich produktów zwierzęcych do spożycia przez ludzi z 2 % do 1 %. Strony doprecyzowały, iż w kontekście częstotliwości kontroli bezpośrednich żywe zwierzęta do spożycia przez ludzi należą do tej samej kategorii, co produkty zwierzęce do spożycia przez ludzi, a zatem zalecono dodanie słów "Żywe zwierzęta" przed słowami "produkty zwierzęce do spożycia przez ludzi" w załączniku VIII sekcja A rozdział 2 "Kontrole bezpośrednie", którego nazwa otrzymuje brzmienie: "Kontrole bezpośrednie (w tym wyrywkowe lub ukierunkowane)".
(33) Po przeprowadzeniu ponownej oceny opłat za kontrole w odniesieniu do kontroli granicznych Strony zaleciły aktualizację tych opłat w załączniku VIII do Umowy sekcja B. W odniesieniu do wywozu z Nowej Zelandii do Unii Strony zaleciły stosowanie opłat za kontrole zgodnie z załącznikiem V do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady 24 obniżonych o 22,5 %. Wysokość tego obniżenia obliczono na podstawie założenia, że towary przywożone z Nowej Zelandii są poddawane kontrolom bezpośrednim z częstotliwością wynoszącą tylko 10 % częstotliwości kontroli bezpośrednich stosowanej w odniesieniu do innych państw trzecich, oraz przy założeniu, że koszty kontroli bezpośrednich stanowią 25 % łącznych kosztów kontroli. W przypadku wywozu z Unii do Nowej Zelandii rozróżnia się przesyłki obejmowane kontrolą dokumentacji i tożsamości oraz takie, które dodatkowo poddaje się kontroli bezpośredniej. Zostanie to szczegółowo uregulowane w ramach dostosowania do inflacji nowozelandzkich opłat za kontrole.
(34) Ze względu na zmiany przepisów obu Stron odniesienia do prawodawstwa w załącznikach do Umowy stały się nieaktualne. Obie Strony zaleciły więc aktualizację odniesień do prawodawstwa Unii i Nowej Zelandii w tych załącznikach.
(35) Odnosząc się do tych proponowanych zmian załączników II, V, VII i VIII do Umowy, na swoich posiedzeniach i telekonferencjach w dniach 30-31 marca 2009 r., 24 czerwca 2010 r., 24 marca 2011 r., 29-30 maja 2012 r. i 12 grudnia 2013 r. Wspólny Komitet Zarządzający zalecił ich wprowadzenie.
(36) W wyniku tych zaleceń należy zmienić odpowiednie przepisy załączników II, V, VII i VIII do Umowy.
(37) Zgodnie z art. 16 Umowy zmiany załączników są ustalane wspólnie, co może następować w drodze wymiany listów między Stronami.
(38) W związku z powyższym należy zatwierdzić w imieniu Unii zalecone zmiany załączników II, V, VII i VIII do Umowy.
(39) Zgodnie z art. 18 ust. 3 Umowy uzgodnione zmiany załączników do Umowy powinny wejść w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu, w którym Strony powiadomiły siebie nawzajem na piśmie, że ich odpowiednie procedury wewnętrzne dotyczące przyjęcia zmian zostały zakończone.
(40) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: