Rozporządzenie 382/2008 w sprawie zasad stosowania pozwoleń na przywóz i na wywóz w sektorze wołowiny i cielęciny (Wersja przekształcona)
Dz.U.UE.L.2008.115.10
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 382/2008
z dnia 21 kwietnia 2008 r.
w sprawie zasad stosowania pozwoleń na przywóz i na wywóz w sektorze wołowiny i cielęciny
(Dz.U.UE L z dnia 29 kwietnia 2008 r.)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1254/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny 1 , w szczególności jego art. 29 ust. 2, art. 33 ust. 12 i art. 41,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1445/95 z dnia 26 czerwca 1995 r. w sprawie zasad stosowania pozwoleń na przywóz i na wywóz w sektorze wołowiny i cielęciny oraz uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2377/80 2 kilkakrotnie ulegało zasadniczym zmianom 3 . Ze względu na konieczność wprowadzenia dalszych zmian, dla zachowania przejrzystości, rozporządzenie to powinno zostać przekształcone.
(2) Rozporządzenie (WE) nr 1254/1999 stanowi, że cały przywóz do Wspólnoty produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia odbywa się na podstawie pozwoleń na przywóz. Doświadczenie pokazuje, że należy ściśle monitorować trend w wymianie handlowej wszystkimi produktami sektora wołowiny i cielęciny o szczególnym znaczeniu dla równowagi tego szczególnie wrażliwego rynku. W celu poprawy zarządzania rynkiem należy również wprowadzić wymóg posiadania pozwoleń na przywóz dla produktów oznaczonych kodami CN od 1602 50 31 do 1602 50 80 i 1602 90 69.
(3) Należy monitorować przywóz do Wspólnoty młodych samców, w szczególności cieląt. Wydanie pozwoleń na przywóz tych zwierząt powinno być uwarunkowane podaniem kraju ich pochodzenia.
(4) Na mocy art. 6 ust. 4 decyzji Rady 79/542/EWG z dnia 21 grudnia 1976 r. ustalającej wykaz państw trzecich lub części państw trzecich i ustanawiającej warunki zdrowia zwierząt i ludzi oraz warunki wystawiania świadectw weterynaryjnych dla przywożonych do Wspólnoty pewnych żywych zwierząt i ich świeżego mięsa 4 oryginał świadectwa weterynaryjnego musi towarzyszyć bydłu do czasu, gdy dotrze ono do posterunku kontroli granicznej.
(5) W Zintegrowanej Taryfie Wspólnot Europejskich (TARIC) znajdują się numery porządkowe, które umożliwiają identyfikację przywozowych kontyngentów taryfowych, produktów oraz, w niektórych przypadkach, ich pochodzenie. Od państw członkowskich powinno się wymagać zamieszczania tych numerów na pozwoleniach na przywóz lub na wypisie(-ach) z nich oraz używania ich w powiadomieniach dla Komisji.
(6) Właściwe organy krajowe wydające pozwolenia na przywóz nie zawsze znają kraj pochodzenia towarów sprowadzonych w ramach kontyngentów otwartych dla kilku krajów lub towarów sprowadzonych według stawek WTC. Identyfikacja kraju pochodzenia w przypadku kontyngentu taryfowego lub przywozu niepreferencyjnego powinna być podstawowym wymaganiem w rozumieniu rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2220/85 z dnia 22 lipca 1985 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych 5 , i dlatego powinien zostać wprowadzony wymóg wpisania kraju pochodzenia dla danych kontyngentów lub przywozu niepreferencyjnego w kolumnie 31 pozwolenia na przywóz lub wypisu z niego.
(7) Rozporządzenie (WE) nr 1254/1999 wymaga okazania pozwolenia na wywóz z wcześniejszym ustaleniem refundacji w przypadku jakiejkolwiek operacji wywozowej, co do której wnioskuje się o dopłatę. Należy ustalić szczegółowe zasady stosowania tego przepisu, obejmujące w szczególności składanie wniosków i informacje zamieszczane we wnioskach i pozwoleniach. Należy stosownie uzupełnić przepisy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na przywóz i na wywóz oraz świadectw o wcześniejszym wyznaczeniu refundacji dla produktów rolnych 6 .
(8) Artykuł 33 ust. 11 rozporządzenia (WE) nr 1254/1999 przewiduje, że na podstawie pozwoleń na wywóz przestrzegane będą zobowiązania dotyczące wolumenu wywozu wynikające z porozumień zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu. Dlatego też należy ustanowić dokładne zasady składania wniosków, wydawania pozwoleń oraz okresu ważności tych pozwoleń.
(9) Ponadto decyzje w sprawie wniosków o pozwolenie na wywóz powinny być ogłaszane dopiero po upływie okresu potrzebnego na ich rozpatrzenie, umożliwiającego Komisji oszacowanie wnioskowanych ilości i odnośnego kosztu oraz, gdy stosowne, podjęcie szczególnych działań w sprawie tych wniosków. W swoim interesie wnioskodawcy powinni być w stanie wycofać wnioski w przypadku ustanowienia w stosunku do nich współczynnika akceptacji.
(10) W przypadku wniosków na ilości nieprzekraczające 25 ton należy zezwolić na natychmiastowe wydanie pozwolenia, jeśli o to wnioskuje podmiot gospodarczy. By zapobiec obchodzeniu standardowych przepisów należy ograniczyć okres ważności takich pozwoleń.
(11) W celu umożliwienia bardzo dokładnego zarządzania wywożonymi ilościami nie powinno się stosować przepisów dotyczących tolerancji ustanowionych rozporządzeniem (WE) nr 1291/2000.
(12) Konieczne jest włączenie do niniejszego rozporządzenia przepisów szczególnych dotyczących wywozu, ustanowionych rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1643/2006 z dnia 7 listopada 2006 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania przyznawania pomocy w odniesieniu do wywozu produktów z wołowiny i cielęciny, które mogą korzystać ze szczególnych regulacji przywozowych w państwie trzecim 7 oraz rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2051/96 z dnia 25 października 1996 r. ustanawiającym niektóre szczegółowe zasady przyznawania pomocy w odniesieniu do wywozu wołowiny i cielęciny, które mogą korzystać ze szczególnych regulacji przywozowych w Kanadzie i zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 1445/95 8 .
(13) W celu prawidłowego kierowania systemem pozwoleń na przywóz i na wywóz Komisja potrzebuje dokładnych informacji o złożonych wnioskach o pozwolenie oraz o wykorzystaniu wniosków już wydanych. Wymóg skuteczności zarządzania narzuca, by komunikaty z państw członkowskich do Komisji były przekazywane w jednym, ustalonym formacie.
(14) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wołowiny i Cielęciny,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
- zmieniony przez art. 4 ust. 8 rozporządzenia nr 411/2014 z dnia 23 kwietnia 2014 r. (Dz.U.UE.L.2014.121.27) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 25 kwietnia 2014 r.
- zmieniony przez art. 4 ust. 9 rozporządzenia nr (UE) 2015/2079 z dnia 18 listopada 2015 r. (Dz.U.UE.L.2015.302.71) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 22 listopada 2015 r.
- zmieniony przez art. 7 rozporządzenia nr 1247/2008 z dnia 11 grudnia 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.335.35) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 15 grudnia 2009 r.
- zmieniony przez art. 8 rozporządzenia nr 1157/2009 z dnia 27 listopada 2009 r. (Dz.U.UE.L.09.313.60) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 1 grudnia 2009 r.
- zmieniony przez art. 8 rozporządzenia nr 1000/2010 z dnia 3 listopada 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.290.26) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 9 listopada 2010 r.
- zmieniony przez art. 5 rozporządzenia nr 1108/2011 z dnia 28 października 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.287.19) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 7 listopada 2011 r.
- zmieniony przez art. 6 rozporządzenia nr 1222/2012 z dnia 14 grudnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.349.35) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 22 grudnia 2012 r.
- zmieniony przez art. 7 rozporządzenia nr 1191/2013 z dnia 20 listopada 2013 r. (Dz.U.UE.L.2013.314.1) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 26 listopada 2013 r.
- dodany przez art. 6 pkt 4 rozporządzenia nr 173/2011 z dnia 23 lutego 2011 r. (Dz.U.UE.L.11.49.16) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 2011 r.
- zmieniony przez art. 3 pkt 3 rozporządzenia nr 1212/2012 z dnia 17 grudnia 2012 r. (Dz.U.UE.L.12.348.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2013 r.