Dyrektywa 91/496/EWG ustanawiająca zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych zwierząt wprowadzanych na rynek Wspólnoty z państw trzecich i zmieniająca dyrektywy 89/662/EWG, 90/425/EWG oraz 90/675/EWG
Dz.U.UE.L.1991.268.56
Akt utracił mocDYREKTYWA RADY
z dnia 15 lipca 1991 r.
ustanawiająca zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych zwierząt wprowadzanych na rynek Wspólnoty z państw trzecich i zmieniająca dyrektywy 89/662/EWG, 90/425/EWG oraz 90/675/EWG
(Dz.U.UE L z dnia 24 września 1991 r.)
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 43,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(2),
a także mając na uwadze, co następuje:
żywe zwierzęta są wyszczególnione w wykazie zamieszczonym w załączniku II do Traktatu;
ustalenie zasad na poziomie Wspólnoty w sprawie organizacji kontroli weterynaryjnych dotyczących zwierząt pochodzących z państw trzecich pomaga zabezpieczyć dostawy i zapewnia stabilność rynku oraz prowadzi do harmonizacji środków niezbędnych do zapewnienia ochrony zdrowia zwierząt;
artykuł 23 dyrektywy Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami, mając na względzie wprowadzenie rynku wewnętrznego(3), określa w szczególności konieczność ustalenia przez Radę przepisów i zasad ogólnych stosowanych w kontrolach dotyczących przywozu z państw trzecich zwierząt objętych powyższą dyrektywą;
kontroli w zakresie dokumentacji i identyfikacji należy poddać każdą partię zwierząt z państw trzecich w momencie ich wejścia na obszar Wspólnoty;
należy ustalić zasady dotyczące organizacji kontroli oraz działań następujących po kontrolach fizycznych, przeprowadzanych w całej Wspólnocie przez właściwe władze weterynaryjne;
należy sformułować przepis dotyczący zabezpieczeń; w powyższej sprawie Komisja musi mieć możliwość działania, szczególnie poprzez inspekcję miejsc, w których prowadzone są kontrole, oraz przyjęcia środków odpowiednich do okoliczności;
w celu zapewnienia sprawności systemu kontroli należy wprowadzić procedurę zatwierdzającą oraz prowadzić inspekcje granicznych posterunków kontroli, a także dokonywać wymiany urzędników upoważnionych do przeprowadzania kontroli zwierząt pochodzących z państw trzecich;
ustalenie wspólnych zasad na poziomie Wspólnoty staje się tym bardziej niezbędne, że wprowadzenie rynku wewnętrznego doprowadzi do zniesienia wewnętrznych kontroli granicznych;
należy wprowadzić zmiany do dyrektyw: 89/662/EWG(4), 90/425/EWG oraz 90/675/EWG w celu dostosowania ich do niniejszej dyrektywy;
określenie pewnych środków przejściowych o ograniczonym czasie obowiązywania wydaje się niezbędne w celu ułatwienia przejścia na nowe zasady dotyczące kontroli, ustanowione na mocy niniejszej dyrektywy;
zadanie przyjęcia środków do zastosowania niniejszej dyrektywy powinno zostać powierzone Komisji,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Rozdział I
Organizacja kontroli i działania pokontrolne
Organizacja kontroli i działania pokontrolne
Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 23 istnieje możliwość odstępstwa, z zachowaniem pewnych warunków, które zostaną przyjęte zgodnie z tą samą procedurą indywidualnego badania klinicznego w odniesieniu do pewnych kategorii i gatunków zwierząt;
Badanie musi być przeprowadzone po sprawdzeniu baz danych określonych w art. 1 tiret drugie decyzji 92/438/EWG.
Do celów następnych kontroli podczas transportu oraz, tam gdzie jest to właściwe, kontroli zgodności z dodatkowymi wymaganiami dotyczącymi gospodarstw rolnych, będących miejscem przeznaczenia, urzędowy lekarz weterynarii przekaże właściwym władzom Państw Członkowskich przeznaczenia niezbędne informacje (z zastosowaniem systemu wymiany informacji, określonego w art. 20 dyrektywy 90/425/EWG).
W wypełnianiu tych zadań urzędowemu lekarzowi weterynarii może pomagać wykwalifikowany personel, odpowiednio przeszkolony oraz pracujący pod jego kierownictwem.
Wprowadzenie zwierząt na obszar określony w załączniku I do dyrektywy 90/675/EWG jest zakazane wówczas, gdy kontrola wykaże, że:
Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 23.
Jednakże, tam gdzie jest to wymuszone warunkami geograficznymi (jak nabrzeże wyładunkowe, stacja kolejowa, przejścia) i pod warunkiem że w danym przypadku posterunek kontroli znajduje się daleko od gospodarstw rolnych lub miejsc, w których przechowywane są zwierzęta, które mogą być zakażone chorobą zakaźną, dopuszczalne jest usytuowanie posterunku kontroli w pewnej odległości od przejścia granicznego;
W celu ustanowienia wykazu granicznych posterunków kontroli Komisja przedłoży Stałemu Komitetowi Weterynaryjnemu, w terminie do dnia 1 stycznia 1992 r., sprawozdanie dotyczące wyników kontroli, określonych w akapicie pierwszym, a także propozycje po uwzględnieniu wniosków ze sprawozdania. Wykaz ten zostanie zatwierdzony, a następnie zaktualizowany zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 22.
Wspomniane sprawozdanie będzie obejmować wszystkie problemy, które napotykają niektóre Państwa Członkowskie w przypadku, gdy z zamieszczenia na ostatecznym wykazie, określonym w ust. 3 akapit pierwszy, wyniknie wyłączenie z dniem 1 lipca 1992 r. dużej liczby granicznych posterunków kontroli.
Po uwzględnieniu wszelkich tego rodzaju problemów niektóre graniczne posterunki kontroli będą mogły kontynuować swoją działalność oraz uzyskać maksymalnie trzy lata na dostosowanie do wymagań niniejszej dyrektywy w zakresie urządzeń i struktur.
Komisja opublikuje wykaz zatwierdzonych granicznych posterunków kontroli, oraz kolejne aktualizacje, w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.
W szczególności informacje przekazane właściwej władzy miejsca przeznaczenia za pomocą systemu wymiany informacji określonego art. 20 dyrektywy 90/425/EWG muszą precyzować, czy:
W ostatnim przypadku zwierzęta mogą opuścić graniczny posterunek kontroli po przeprowadzeniu kontroli dokumentacji i identyfikacji, wyłącznie w zaplombowanych pojazdach oraz wyłącznie po dokonaniu następujących czynności przez urzędowego lekarza weterynarii:
W przypadku zwierząt przeznaczonych do uboju Państwa Członkowskie mogą zastosować wyłącznie rozwiązanie określone w i).
Państwa Członkowskie poinformują Komisję i przedstawicieli innych Państw Członkowskich spotykających się w ramach Stałego Komitetu Weterynaryjnego o przypadkach zastosowania rozwiązań określonych w ii);
Zwierzęta do uboju podlegają w rzeźni przeznaczenia odpowiednim przepisom Wspólnoty dotyczącym uboju danych gatunków.
Należy zastosować szczególne środki ostrożności w czasie przewozu między stacjami kwarantanny w miejscach pochodzenia i przeznaczenia, i granicznych posterunkach kontroli oraz w stacjach kwarantanny, określonych w poprzednim akapicie tiret pierwsze, mogą być wprowadzone zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 23.
Szczególne warunki zatwierdzenia stosowane w odniesieniu do różnych gatunków zwierząt zostaną przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 23.
Szczegółowe zasady jednolitego stosowania niniejszej litery mogą być przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 22.
W powyższym przypadku urzędowy lekarz weterynarii z granicznego posterunku kontroli musi:
Jeżeli odesłanie wysyłki nie jest możliwe, w szczególności z przyczyn wynikających z bezpieczeństwa zwierząt, urzędowy lekarz weterynarii:
Właściwe władze centralne poinformują Komisję o przypadkach skorzystania z tych odstępstw zgodnie z przepisami ust. 4.
Komisja będzie regularnie informować Stały Komitet Weterynaryjny o takich przypadkach.
Dochód ze sprzedaży produktów, określonych w ust. 1 lit. c) akapit trzeci, musi być przekazany właścicielowi zwierząt lub jego przedstawicielowi, po odliczeniu powyższych kosztów.
Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 23, Komisja przyjmie, na podstawie planów, określonych w akapicie drugim, przepisy dotyczące przywozu zwierząt do uboju przeznaczonych do spożycia lokalnego oraz do hodowli i produkcji na pewnych częściach obszarów, określonych w załączniku I do dyrektywy 90/675/EWG, uwzględniając naturalne ograniczenia, specyficzne dla danego obszaru, w tym ich odległości od części kontynentalnej Wspólnoty.
W tym celu, najpóźniej do dnia 31 grudnia 1991 r., Państwa Członkowskie przedstawią Komisji plan zawierający procedury określające przeprowadzanie kontroli w przywozie zwierząt z państw trzecich na obszary, określone w akapicie pierwszym. Plany te muszą uwzględnić kontrole, które należy przeprowadzić, aby zapobiec sytuacji, w której zwierzęta wprowadzone na teren Wspólnoty zostałyby, w jakichkolwiek okolicznościach, odesłane na inne terytoria Wspólnoty.
W celu przeprowadzenia kontroli, określonych w art. 7 ust. 3 niniejszej dyrektywy, identyfikacja i rejestracja określone art. 3 ust. 1 lit. c) dyrektywy 90/425/EWG muszą być przeprowadzone w miejscu przeznaczenia zwierząt, z wyjątkiem zwierząt do uboju i zarejestrowanych koniowatych, kiedy jest to właściwe, po okresie obserwacji określonym w art. 8A ust. 5 wspomnianej dyrektywy.
Procedury określające identyfikację lub znakowanie zwierząt do uboju ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 23.
Państwa Członkowskie pobierają, przy przywozie zwierząt określonych w niniejszej dyrektywie, opłaty za kontrole weterynaryjne i zdrowotne zgodnie z dyrektywą 96/23/WE(12).
Na mocy procedury określonej art. 23 i w oparciu o zasadę wzajemności rzadziej przeprowadzane kontrole identyfikacji i/lub kontrole fizyczne mogą, bez uszczerbku dla kontroli sprawdzających, czy wypełniane są wymagania dotyczące warunków utrzymania zwierząt w trakcie przewozu, być zastosowane w pewnych warunkach, w szczególności w świetle wyników kontroli przeprowadzonych przed przyjęciem niniejszej dyrektywy.
Przyznając tego rodzaju odstępstwa, Komisja weźmie pod uwagę następujące kryteria:
Niniejsza dyrektywa nie wpływa na prawo do odwołania się od decyzji podjętych przez właściwe władze, wynikające z przepisów obowiązujących w Państwach Członkowskich.
Decyzje podjęte przez właściwe władze Państw Członkowskich będących krajami przeznaczenia, a także przyczyny podjęcia takich decyzji podawane są do wiadomości importera, którego one dotyczą, lub jego przedstawiciela.
Jeżeli importer lub jego przedstawiciel poproszą o to, wspomniane wyżej decyzje i powody ich podjęcia winny być przekazane na piśmie z podaniem praw do odwołania, które mu przysługują na mocy prawa obowiązującego w Państwie Członkowskim, w którym znajduje się graniczny posterunek kontroli, a także procedury i związane z tym terminy.
Austria i Finlandia będą dysponowały okresem trzech lat od daty wejścia w życie Traktatu o Przystąpieniu na wprowadzenie systemu sprawdzającego przewidzianego w niniejszym rozdziale. W trakcie tego okresu przejściowego, Austria i Finlandia będą stosowały środki określone przed wejściem w życie Traktatu o Przystąpieniu zgodnie z procedurą określoną w art. 23. Środki te muszą zapewniać, że przeprowadzane są wszystkie konieczne badania możliwie blisko od zewnętrznej granicy wspólnoty.
(skreślony)
Rozdział II
Przepisy dotyczące zabezpieczeń
Przepisy dotyczące zabezpieczeń
W przypadku gdy Państwo Członkowskie podejmie tymczasowe środki zapobiegawcze w odniesieniu do państwa trzeciego, na podstawie przepisów niniejszego ustępu, poinformuje ono o nich pozostałe Państwa Członkowskie i Komisję zgodnie z art. 12 ust. 5.
Rozdział III
Inspekcja
Inspekcja
W przypadku gdy, na podstawie kontroli przeprowadzonych w punkcie zbytu zwierząt, właściwe władze Państwa Członkowskiego stwierdzą, że niniejsza dyrektywa nie jest stosowana przez graniczny posterunek kontroli innego Państwa Członkowskiego, winno ono bezzwłocznie skontaktować się z właściwymi władzami krajowymi tego Państwa Członkowskiego.
Państwo to podejmie wszelkie niezbędne kroki i poinformuje właściwe władze państwa, od których uzyskało informacje, o charakterze przeprowadzonej kontroli, podjętej decyzji oraz przyczynach leżących u podstawy tej decyzji.
Jeżeli właściwe władze Państwa Członkowskiego, które odnotowały naruszenie dyrektywy, uznają, że podjęte kroki nie są wystarczające, zbadają one z właściwymi władzami Państwa Członkowskiego, którego to dotyczy, sposoby i środki pozwalające na poprawę sytuacji, jeśli to konieczne, przez wizytację w tym Państwie Członkowskim.
W przypadku gdy kontrole określone w akapicie pierwszym wykażą powtarzające się naruszenia przepisów niniejszej dyrektywy, właściwe władze Państwa Członkowskiego przeznaczenia poinformują o nich Komisję i właściwe władze pozostałych Państw Członkowskich.
Komisja musi, na wniosek właściwych władz Państwa Członkowskiego przeznaczenia lub z własnej inicjatywy, oddelegować do danego Państwa Członkowskiego zespół do przeprowadzenia inspekcji we współpracy z właściwymi władzami krajowymi. W zależności od rodzaju zaobserwowanego naruszenia zespół ten może pozostać w tym Państwie Członkowskim do chwili podjęcia decyzji, określonych w akapicie ostatnim.
W trakcie pozyskiwania danych przez Komisję kontrolowane Państwo Członkowskie musi na wniosek Państwa Członkowskiego przeznaczenia zacieśnić kontrole w granicznym posterunku kontroli lub stacji kwarantanny, w których zaobserwowano niedostosowanie się do niniejszej dyrektywy.
Państwo Członkowskie przeznaczenia może, w odniesieniu do własnego obszaru, zintensyfikować kontrole zwierząt pochodzących ze wspomnianych źródeł.
Na wniosek jednego z Państw Członkowskich, których dotyczy powyższe zdarzenie, oraz zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 22, Komisja musi, w przypadku potwierdzenia niezgodności przez inspekcję, określonych w akapicie piątym, przyjąć właściwe środki. Środki te muszą być rozpatrzone i zatwierdzone tak szybko, jak to jest możliwe, zgodnie z tą samą procedurą.
Rozdział IV
Przepisy ogólne
Przepisy ogólne
Gdy jest mowa o procedurze przewidzianej w niniejszym artykule, wówczas podejmuje się działania zgodnie z art. 17 dyrektywy 89/662/EWG.
Gdy jest mowa o procedurze przewidzianej w niniejszym artykule, wówczas podejmuje się działania zgodnie z art. 18 dyrektywy 89/662/EWG.
Zmian w załącznikach, o ile zajdzie taka potrzeba, dokonuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 23.
Niniejsza dyrektywa nie narusza zobowiązań wynikających z przepisów celnych.
W oczekiwaniu na decyzje określone w art. 5 i 6 niniejszej dyrektywy obowiązują działania przyjęte zgodnie z art. 12 dyrektywy 72/462/EWG.
"Artykuł 22
Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 1 lipca 1992 r.".
"Artykuł 7
1. Państwa Członkowskie zapewnią, że w trakcie przeprowadzania kontroli w miejscach, przez które zwierzęta i produkty określone w załączniku I z państwa trzeciego mogą być wprowadzone na obszary, określone w załączniku I do dyrektywy 90/675/EWG, takich jak porty, porty lotnicze i graniczne posterunki kontroli z państwami trzecimi, podejmowane będą następujące działania:
a) kontrola świadectw i dokumentów towarzyszących zwierzętom i produktom;
b) zwierzęta ze Wspólnoty i produkty będą podlegać przepisom dotyczącym kontroli ustalonym w art. 5;
c) produkty z państw trzecich będą podlegać przepisom określonym dyrektywą 90/675/EWG;
d) zwierzęta z państw trzecich będą podlegać przepisom określonym dyrektywą 91/496/EWG.
2. Jednakże od dnia 1 stycznia 1993 r. i w drodze odstępstwa od ust. 1 wszystkie zwierzęta lub produkty przewożone środkami transportu pozwalającymi na regularne i bezpośrednie połączenie między dwoma punktami geograficznymi Wspólnoty podlegają przepisom dotyczącym kontroli określonym art. 5.";
"Artykuł 23
Rada, na podstawie sprawozdania Komisji, do którego załączone są propozycje odnośnie do których Rada podejmie decyzje większością kwalifikowaną, ponownie zbada:
- przepisy art. 10 i art. 5 ust. 2 lit. a) w terminie do dnia 1 stycznia 1993 r.,
- pozostałe przepisy w terminie do dnia 1 stycznia 1996 r.";
"ii) pozostałe przepisy niniejszej dyrektywy do dnia 1 lipca 1992 r.;"
skreśla się akapit drugi.
"6. W terminie 10 dni roboczych Stały Komitet Weterynaryjny odniesie się do zagadnienia, zgodnie z przepisami art. 23, w celu przedłużenia, zmiany lub uchylenia środków określonych w ust. 1, 3 i 5. Procedura przewidziana w art. 23 może być również zastosowana do przyjęcia niezbędnych decyzji, w tym tych, które dotyczą przepływu produktów wewnątrz Wspólnoty oraz tranzytu.";
Działając zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 23, Komisja może przyjąć na okres trzech lat środki przejściowe niezbędne do dostosowania kontroli do nowych uzgodnień, określonych niniejszą dyrektywą.
Państwa Członkowskie w szczególności Austria i Finlandia mogą skorzystać z finansowej pomocy Wspólnoty określonej art. 38 dyrektywy 90/424/EWG przeznaczonej na realizację niniejszej dyrektywy, w szczególności na stworzenie sieci wymiany informacji między służbami weterynaryjnymi a punktami granicznymi.
Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.
Środki przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.
Jeżeli termin, określony w akapicie poprzednim, nie może być dotrzymany, podjęte zostaną w wyznaczonym terminie środki tymczasowe określone w art. 28.
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 15 lipca 1991 r.
W imieniu Rady | |
P. BUKMAN | |
Przewodniczący |
(1) Dz.U. C 89 z 6.4.1991, str. 5.
(2) Dz.U. C 183 z 15.7.1991.
(3) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 29. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 91/174/EWG (Dz.U. L 85 z 5.4.1991, str. 37).
(4) Dz.U. L 395 z 30.12.1989, str. 13.
(5) Dz.U. L 373 z 31.12.1990, str. 1.
(6) Dz.U. L 243 z 25.8.1992, str. 27.
(7) Dz.U. L 340 z 11.12.1991, str. 17.
(8) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 42.
(9) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 55.
(10) Dz.U. L 302 z 31.12.1972, str. 28. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 91/266/EWG (Dz.U. L 134 z 29.5.1991, str. 45).
(11) Dz.U. L 351 z 2.12.1989, str. 34.
(12) Dz.U. L 125 z 23.5.1996, str. 10.
(13) Dz.U. L 275 z 26.9.1986, str. 36.
(14) Dz.U. L 378 z 31.12.1982, str. 58. Dyrektywa zmieniona decyzją 90/134/EWG (Dz.U. L 76 z 22.3.1990, str. 23).
(15) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 19. Decyzja zmieniona decyzją 91/133/EWG (Dz.U. L 66 z 13.3.1991, str. 18).
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK A
Ogólne warunki dotyczące zatwierdzenia granicznego posterunku kontroli.
Ogólne warunki dotyczące zatwierdzenia granicznego posterunku kontroli.
1) przejście graniczne przeznaczone do przewozu żywych zwierząt pozwalające na zaoszczędzenie zwierzętom zbędnego oczekiwania na granicy;
2) urządzenia (łatwe do mycia i dezynfekcji) do załadunku i rozładunku różnych środków transportu, kontroli, karmienia, pojenia i opieki nad zwierzętami, o odpowiedniej powierzchni, oświetleniu i wentylacji dla określonej liczby zwierząt do kontroli;
3) dostateczną ilość personelu weterynaryjnego i pomocniczego odpowiednio przeszkolonego do przeprowadzania kontroli towarzyszących dokumentów oraz badań klinicznych, określonych w art. 4, 5, 8 i 9 niniejszej dyrektywy, dostosowaną do liczby zwierząt, którymi zajmuje się graniczny posterunek kontroli;
4) dostatecznie duże pomieszczenia przeznaczone dla personelu odpowiedzialnego za przeprowadzanie kontroli weterynaryjnych, w tym szatnie, prysznice i toalety;
5) odpowiednie pomieszczenia i urządzenia do pobierania i obróbki próbek przeznaczonych do rutynowych kontroli ustalonych przepisami Wspólnoty;
6) usługi profesjonalnego laboratorium będącego w stanie przeprowadzić specjalne badania próbek pobranych w posterunkach.;
7) usługi przedsiębiorstwa znajdującego się w bezpośredniej okolicy, które posiada pomieszczenia i urządzenia do przechowania, karmienia, pojenia i leczenia zwierząt, a jeśli będzie to konieczne, do uboju zwierząt;
8) jeżeli posterunki takie służą jako punkty postoju lub przeładunku zwierząt w trakcie przewozu, odpowiednie udogodnienia do rozładunku zwierząt, pojenia, karmienia i przechowania w razie potrzeby i niezbędnej opieki lub, jeśli to konieczne, do uboju na miejscu w sposób, który zaoszczędzi im zbędnego cierpienia;
9) odpowiedni sprzęt pozwalający na szybką wymianę informacji z innymi granicznymi posterunkami kontroli oraz właściwymi władzami weterynaryjnymi, określonymi w art. 20 dyrektywy 90/425/EWG;
10) sprzęt i urządzenia do mycia i dezynfekcji.
ZAŁĄCZNIK B
Ogólne warunki dotyczące zatwierdzenia stacji kwarantanny
Ogólne warunki dotyczące zatwierdzenia stacji kwarantanny
2. Ponadto stacja kwarantanny musi:
– znajdować się pod stałą kontrolą i odpowiedzialnością urzędowego lekarza weterynarii,
– znajdować się w pewnej odległości od gospodarstw rolnych lub innych miejsc, gdzie przechowywane są zwierzęta, które mogą być zakażone chorobą zakaźną,
– posiadać sprawny system kontroli w celu zapewnienia właściwego nadzoru nad zwierzętami.
- zmieniony przez sprostowanie z dnia 23 marca 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.84.29/2).
- zmieniony przez art. 9 pkt 8 decyzji nr 92/438/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. (Dz.U.UE.L.92.243.27) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 24 lipca 1992 r.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.