Dyrektywa 97/78/WE ustanawiająca zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich
Dz.U.UE.L.1998.24.9
Akt utracił mocDYREKTYWA RADY 97/78/WE
z dnia 18 grudnia 1997 r.
ustanawiająca zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 43,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(2),
uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(3),
(1) Produkty zwierzęce lub produkty pochodzenia zwierzęcego i produkty roślinne podlegające kontrolom mającym na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu się zaraźliwych i zakaźnych chorób zwierzęcych zostały wymienione w załączniku II do Traktatu.
(2) Ustanowienie zasad na poziomie wspólnotowym dotyczących organizacji kontroli weterynaryjnych produktów pochodzących z państw trzecich pomaga w zabezpieczeniu dostaw i zapewnieniu stabilności rynku harmonizując przy tym środki niezbędne do zagwarantowania ochrony zdrowia zwierząt i ludzi.
(3) Ustanowienie rynku wewnętrznego podkreśliło potrzebę ustanowienia wspólnych zasad w zakresie kontroli weterynaryjnych tym bardziej, że zniesione zostały kontrole na granicach wewnętrznych.
(4) Od chwili przyjęcia dyrektywy Rady 90/675/EWG z dnia 10 grudnia 1990 r., ustanawiająca zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich(4) odnotowano postęp w jej zastosowaniu oraz zdobyto nowe doświadczenia; do celów lepszej przejrzystości dyrektywa ta powinna zostać zmieniona.
(5) Należy ustanowić ujednolicone warunki dla wszystkich produktów pochodzenia zwierzęcego przywożonych z państw trzecich do Wspólnoty; z tego powodu należy zastosować jeden program kontroli dla tych produktów a także dokonać koniecznych dostosowań.
(6) Należy ustanowić przepisy, na podstawie których przesyłki wprowadzone do Wspólnoty bez zgłoszenia w granicznym posterunku kontroli, zostaną poddane kontroli weterynaryjnej w takim posterunku.
(7) Państwa Członkowskie mogą, w pewnych przypadkach, narzucić dodatkowe wymagania dla przywożonych produktów. Państwo Członkowskie przeprowadzające kontrole musi uwzględnić w trakcie przeprowadzania tej kontroli wspomniane dodatkowe wymagania krajowe.
(8) W odniesieniu do przeładunku w transporcie morskim lub powietrznym produktów o ostatecznym miejscu przeznaczenia we Wspólnocie należy ustanowić wyraźne przepisy w sprawie miejsca przeprowadzania kontroli.
(9) Prawodawstwo wspólnotowe wymaga, aby pewne produkty były monitorowane od miejsca przybycia do Wspólnoty do miejsca przeznaczenia w celu zabezpieczenia zdrowia ludzi i zwierząt; z tego powodu należy ustanowić wyraźne przepisy.
(10) Powinny zostać ustanowione rygorystyczne przepisy w celu zapewnienia, że produkty przybywające na granicę Wspólnoty, dla których Wspólnota nie jest ostatecznym miejscem przeznaczenia, opuszczą Wspólnotę.
(11) Te produkty, które są dostosowane do wymagań wspólnotowych w zakresie przywozu powinny być oddzielone od tych, które ich nie spełniają; w celu uwzględnienia tych różnic powinny być ustanowione odrębne systemy kontroli.
(12) Zaopatrzenie w produkty pochodzenia zwierzęcego załogi i pasażerów w środkach transportu morskiego i powietrznego ma istotne znaczenie handlowe we Wspólnocie; produkty te często nie spełniają wymagań Wspólnoty; z tego powodu powinny zostać ustanowione rygorystyczne przepisy w celu zabezpieczenia zdrowia ludzi i zwierząt.
(13) Produkt wspólnotowy, który został odrzucony przez państwo trzecie i zwrócony do Wspólnoty powinien być uważany za produkt, który nie spełnia już wymagań wspólnotowych; z tego powodu powinny zostać ustanowione rygorystyczne przepisy w tym zakresie w celu zabezpieczenia zdrowia ludzi i zwierząt.
(14) Powinny zostać ustanowione dodatkowe środki bezpieczeństwa w celu zapobieżenia nadużyciom finansowym, należy również przewidzieć zharmonizowane środki w celu zwalczenia oszukańczych działań i nieprawidłowości.
(15) Dyrektywa 90/675/EWG została zasadniczo i wielokrotnie zmieniona; obecnie konieczna stała się kolejna zmiana, dlatego też do celów przejrzystości i racjonalności dyrektywa ta powinna zostać uchylona i zastąpiona,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Kontrole weterynaryjne produktów z państw trzecich wprowadzanych na jednym z terytoriów wymienionych w załączniku I przeprowadzane są przez Państwa Członkowskie zgodnie z niniejszą dyrektywą oraz z rozporządzeniem (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie urzędowych kontroli przeprowadzanych w celu zapewnienia weryfikacji zgodności z prawem paszowym i żywnościowym, zasadami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt(5).
ROZDZIAŁ I
ORGANIZACJA I WYNIKI KONTROLI
ORGANIZACJA I WYNIKI KONTROLI
Państwa Członkowskie mogą przeprowadzić kontrolę manifestu pokładowego statków i samolotów i kontrolę w celu stwierdzenia czy zgadzają się one ze wspomnianymi wyżej deklaracjami i dokumentami.
Urzędowy lekarz weterynarii zapewni, że przeprowadzane są wszelkie działania wymagane w celu zachowania bazy danych określonej w decyzji 92/438/EWG.
Kontrole te muszą być przeprowadzane zgodnie z kryteriami ustanowionymi w załączniku III;
Jednakże, tam gdzie jest to wymuszone warunkami geograficznymi (takimi jak nabrzeże rozładunkowe lub przejście), dopuszczalne jest usytuowanie granicznego posterunku kontroli w pewnej odległości od miejsca wprowadzenia zgodnie z procedurą ustanowioną w ust. 2 a w przypadku transportu kolejowego, na pierwszej stacji wyznaczonej przez właściwe władze;
Urzędowy lekarz weterynarii zapewni, że przeprowadzane są wszelkie aktualizacje baz danych określonych w art. 1 ust. 1 tiret trzecie decyzji 92/438/EWG.
dodatkowe informacje muszą być podane do wiadomości właściwych władz miejsca przeznaczenia za pomocą systemu wymiany informacji ANIMO określonej w dyrektywie 90/425/EWG.
Wyniki kontroli zostają przekazane właściwym władzom weterynaryjnym odpowiedzialnym za graniczny posterunek kontroli, przez który produkty zostały wprowadzone. W zależności od wyników tych kontroli działania ustanowione w art. 24 zostaną wprowadzone, jeśli będzie to niezbędne.
W przypadku gdy przedsiębiorstwo nie dostosuje się do wymogu powiadamiania, Państwo Członkowskie może wycofać jego zatwierdzenie i narzucić niezbędne kary zgodnie z charakterem poniesionego ryzyka.
Komisja opublikuje wykaz zatwierdzonych przedsiębiorstw oraz przygotuje jego aktualizację i powiadomienie Państw Członkowskich.
Takie zmniejszenie częstotliwości musi być przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29.
Zaniechanie kontroli dokumentów i kontroli tożsamości może być dopuszczone przez właściwe władze weterynaryjne w odniesieniu do transportu morskiego lub powietrznego w przypadku gdy przesyłka:
W wyjątkowych przypadkach, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi lub zwierząt lub gdy zachodzi podejrzenie niezgodności, należy przeprowadzić dodatkową kontrolę fizyczną;
Jeżeli urzędowy lekarz weterynarii w granicznym posterunku kontroli, przez który przesyłka została wprowadzona, nie zostanie powiadomiony o opuszczeniu Wspólnoty przez te produkty w terminie określonym w ust. 2 lit. c) tiret trzecie, przekaże sprawę właściwemu organowi celnemu, który przeprowadzi dochodzenie, jeśli niezbędne, w celu określenia rzeczywistego miejsca przeznaczenia produktów.
W przypadku braku wyraźnego określenia końcowego przeznaczenia, produkty należy uważać za przeznaczone do wolnego obrotu na jednym z terytoriów wymienionych w załączniku I.
Jednakże kontrola fizyczna nie jest wymagana, z wyjątkiem podejrzenia, że istnieje zagrożenie zdrowia zwierząt lub ludzi, jeśli kontrola dokumentów wykaże, że produkty nie spełniają wymagań wspólnotowych.
Takim przesyłkom towarzyszą dokumenty określone w art. 7 ust. 1. oraz, jeżeli niezbędne, uwierzytelnione tłumaczenia tych dokumentów.
Jednakże właściwe władze mogą, w przypadku istniejących składów, zezwolić na oddzielne składowanie takich produktów w tym samym budynku, jeżeli produkty niespełniające norm wspólnotowych są przechowywane w wydzielonych i zamkniętych przestrzeniach tych pomieszczeń,
Jeżeli kontrole określone w ust. 2 wykażą, że osoba odpowiedzialna za przesyłkę złożyła fałszywe oświadczenie w odniesieniu do ust. 1 zostanie ona zobowiązana do usunięcia towarów zgodnie z art. 17.
Wspomniane przesyłki zostaną następnie przekazane na warunkach zapewniających dokonania przewozu, bez rozładowania towaru, pod nadzorem właściwych władz, w wodoszczelnych pojazdach lub kontenerach zaplombowanych przez te władze.
Przesyłki takie nie mogą być przekazywane między składami określonymi w niniejszym artykule.
Komisja zapewni opublikowanie wykazu z lit. a) w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich i przekaże wykaz podmiotów gospodarczych z lit. b) pozostałym Państwom Członkowskim.
W przypadku, gdy wykryte zostaną niezgodności umyślne lub wynikające z poważnych zaniedbań, wobec osoby odpowiedzialnej za przewóz przesyłki zastosowane zostaną kary ustanowione przez prawo krajowe danego Państwa Członkowskiego po opuszczeniu składu przez przesyłkę.
W przypadku, gdy takie produkty lub ich odpadki kuchenne są wyładowywane, wówczas muszą one zostać zniszczone. Zniszczenie tych produktów nie jest, jednakże konieczne, gdy są one bezpośrednio przenoszone z jednego środka transportu międzynarodowego do drugiego w tym samym porcie i pod dozorem celnym;
W przypadku określonym w lit. e) oraz w niniejszym przypadku Państwo Członkowskie przeznaczenia zapewni, że produkty nie mogą być wykorzystane do celów innych niż te, dla których zostały one przywiezione na jego terytorium.
W tym przypadku, urzędowy lekarz weterynarii w granicznym posterunku kontroli musi:
W trakcie odsyłania produktów określonych w niniejszym punkcie lub potwierdzenia przyczyn odrzucenia, właściwe władze składują wymienione produkty pod swoim nadzorem, na koszt osoby odpowiedzialnej za przesyłkę.
Ponadto, w przypadku wykrycia nieprawidłowości wynikających z poważnego zaniedbania lub umyślnego naruszenia, Państwo Członkowskie musi obciążyć osobę odpowiedzialną za przesyłkę karami przewidzianymi w jego ustawodawstwie.
Komisja, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29 przyjmie, na podstawie planów określonych w ustępie drugim, przepisy stosowane w przywozie produktów do pewnych części terytoriów wymienionych w załączniku I w celu uwzględnienia barier naturalnych, specyficznych dla danego terytorium, w szczególności ich odległości od części kontynentalnej Wspólnoty.
W tym celu Republika Francuska i Republika Grecka przedłożą Komisji plan ustanawiający, w szczególności w przypadku francuskich departamentów zamorskich oraz pewnych wysp i grup wysp, charakter kontroli, które należy przeprowadzić w przypadku przywozu do tych regionów produktów pochodzących z państw trzecich, uwzględniając ograniczenia geograficzne specyficzne dla danych terytoriów.
Powyższe plany określają kontrole przeprowadzane w celu niedopuszczenia w żadnym przypadku do odesłania produktów wprowadzanych na te terytoria do innych części terytorium Wspólnoty, chyba że te terytoria są zgodne z wymaganiami wspólnotowego prawodawstwa weterynaryjnego.
Zgodnie z tą samą procedurą przyjmuje się:
Jednakże, w drodze odstępstwa od art. 3 ust. 2 Państwo Członkowskie może, na mocy procedury określonej w art. 29 upoważnić do przeprowadzania kontroli ustanowionych w niniejszej dyrektywie w odniesieniu do tuńczyków mrożonych i głęboko mrożonych, które zostały wyładowane bezpośrednio bez pozbawiania głowy lub patroszenia ze statku należącego do wspólnych przedsiębiorstw zarejestrowanych zgodnie z odpowiednimi przepisami wspólnotowymi pod warunkiem, że:
przeprowadzą wszelkie kontrole weterynaryjne, które lekarz weterynarii lub władze uznają za stosowne, w celu potwierdzenia lub wykluczenia podejrzenia.
Produkty po kontroli muszą pozostać pod nadzorem właściwych władz do momentu uzyskania wyników kontroli.
Jeżeli podejrzenie zostanie potwierdzone, należy nasilić kontrole produktów tego samego pochodzenia zgodnie z art. 17 ust. 3.
(skreślony)
ROZDZIAŁ II
PRZEPISY DOTYCZĄCE ZABEZPIECZEŃ
PRZEPISY DOTYCZĄCE ZABEZPIECZEŃ
Kiedy Państwo Członkowskie podejmie tymczasowe środki ochronne w odniesieniu do państwa trzeciego lub przedsiębiorstwa w państwie trzecim na mocy niniejszego ustępu, powiadomi ono o tym pozostałe Państwa Członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu Weterynaryjnego.
W ciągu 10 dni roboczych sprawa zostanie przedstawiona Stałemu Komitetowi Weterynaryjnemu, zgodnie z warunkami art. 28 w celu rozszerzenia, zmiany lub uchylenia środków przewidzianych w ust. 1 i 3. Procedura przewidziana w art. 28 może być także zastosowana w celu przyjęcia niezbędnych decyzji, również tych, które dotyczą przepływu wewnątrzwspólnotowego produktów oraz tranzytu.
ROZDZIAŁ III
INSPEKCJA I KONTROLE
INSPEKCJA I KONTROLE
(skreślony)
W przypadku gdy te dodatkowe kontrole potwierdzą niezgodność z prawodawstwem wspólnotowym, przesyłkę naruszającą przepisy lub jej część należy usunąć zgodnie z art. 17,
Jeżeli niezbędne, w celu przywrócenia korzyści płynących z wymienionej umowy, delegacja ze Wspólnoty składająca się z biegłych z Państw Członkowskich, przybędzie z wizytą do danego kraju, na koszt tego kraju, w celu sprawdzenia, czy takie działania zostały podjęte.
Ostatnie Państwo Członkowskie podejmie wszelkie niezbędne działania i powiadomi właściwe władze pierwszego Państwa Członkowskiego o rodzaju przeprowadzonych kontroli, podjętych decyzjach i powodach takich decyzji.
Jeżeli właściwe władze pierwszego Państwa Członkowskiego uznają, że podjęte działania nie są wystarczające, zbadają one, wspólnie z właściwymi władzami drugiego Państwa Członkowskiego możliwe sposoby i środki naprawy sytuacji, gdy to niezbędne, przez odbycie wizyty w tym Państwie Członkowskim.
W przypadku gdy kontrole określone w akapicie pierwszym wykażą powtarzające się niedostosowanie do niniejszej dyrektywy, właściwe władze Państwa Członkowskiego przeznaczenia powiadamiają o tym Komisję i właściwe władze pozostałych Państw Członkowskich.
Komisja może, na wniosek właściwych władz Państwa Członkowskiego przeznaczenia lub z własnej inicjatywy, uwzględniając rodzaj zgłoszonych naruszeń:
W toku badań Komisji, Państwo Członkowskie będące stroną musi, na wniosek Państwa Członkowskiego przeznaczenia, nasilić kontrole w granicznym posterunku kontroli, składzie celnym, wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym.
Państwo Członkowskie przeznaczenia może, ze swojej strony, nasilić kontrole produktów pochodzących z tych źródeł.
Na wniosek jednego z tych dwóch Państw Członkowskich, w przypadku gdy inspekcja potwierdzi niezgodności określone w akapicie piątym tiret pierwsze, Komisja musi, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 28 podjąć odpowiednie środki. Środki te muszą być jak najszybciej potwierdzone lub zrewidowane, zgodnie z tą samą procedurą.
Decyzje podjęte przez właściwą władzę oraz powody tych decyzji zostaną podane do wiadomości osoby odpowiedzialnej za przesyłkę, której te decyzje dotyczą lub jej przedstawicielowi.
Jeżeli ta osoba lub jej przedstawiciel przedstawi taki wniosek, wspomniane decyzje i ich powody zostaną jej przekazane na piśmie, włącznie z informacją o prawach do odwołania przysługujących jej na mocy obowiązujących przepisów prawnych w Państwie Członkowskim przeprowadzającym kontrole, a także stosowanej procedurze i terminach.
Państwa Członkowskie zapewnią, że urzędowi lekarze weterynarii wyznaczeni do sprawowania funkcji w granicznych posterunkach kontroli wezmą udział w specjalnych programach szkoleniowych określonych w niniejszym artykule.
Komisja, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29, opracuje instrukcje dotyczące tych programów.
Komisja, przynajmniej raz w roku, zorganizuje seminaria dla tych osób, które prowadzą programy, w celu zapewnienia ich koordynacji.
Środki przewidziane w niniejszym artykule zostaną sfinansowane zgodnie z tytułem III decyzji 90/424/EWG.
ROZDZIAŁ IV
PRZEPISY OGÓLNE
PRZEPISY OGÓLNE
W przypadku odniesienia do procedury przewidzianej w niniejszym artykule, Stały Komitet Weterynaryjny utworzony na mocy decyzji Rady 68/361/EWG(26) podejmie decyzje zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 17 dyrektywy 89/662/EWG.
W przypadku odniesienia procedury przewidzianej w niniejszym artykule Stały Komitet Weterynaryjny podejmie decyzje zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 18 dyrektywy 89/662/EWG.
Załączniki II i III mogą zostać uzupełnione zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29.
Niniejszą dyrektywę stosuje się bez uszczerbku dla zobowiązań wynikających z przepisów prawa celnego.
Państwa Członkowskie mogą wykorzystać wspólnotową pomoc finansową, przewidzianą w art. 38 decyzji 90/424/EWG, w celu wykonania niniejszej dyrektywy.
Dyrektywa 90/675/EWG traci moc z dniem 30 czerwca 1999 r.
Akty prawne przyjęte na podstawie dyrektywy 90/675/EWG muszą obowiązywać do chwili przyjęcia przepisów, które mają je zastąpić na podstawie niniejszej dyrektywy.
Każdy akt prawny, przyjęty na podstawie niniejszej dyrektywy musi, jeśli to stosowne, podawać datę, od której jego przepisy będą zastępować odpowiadające im przepisy w akcie przyjętym na podstawie dyrektywy 90/675/EWG.
Odniesienia do uchylonej dyrektywy należy rozumieć jako odniesienia do niniejszej dyrektywy oraz odczytywać zgodnie z tabelą korelacji zawartą w załączniku IV.
Państwa Członkowskie stosują te przepisy od dnia 1 lipca 1999 r.
Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
Sporządzono w Brukseli, dnia 18 grudnia 1997 r.
W imieniu Rady | |
F. BODEN | |
Przewodniczący |
(1) Dz.U. C 285 z 23.8.1997, str. 7.
(2) Dz.U. C 85 z 17.3.1997, str. 76.
(3) Dz.U. C 66 z 3.3.1997, str. 43.
(4) Dz.U. L 373 z 31.12.1990, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 96/43/WE (Dz.U. L 162 z 1.7.1996, str. 1).
(5) Dz.U. L z 30.4.2004, str. 1.
(6) Dz.U. L 395 z 30.12.1989, str. 13. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 92/118/EWG (Dz.U. L 62 z 15.3.1993, str. 49).
(7) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 29. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 92/118/EWG.
(8) Dz.U. L 273 z 10.10.2002, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 808/2003 (Dz.U. L 117 z 13.5.2003, str. 1).
(9) Dz.U. L 18 z 23.1.2003, str. 11.
(10) Dz.U. L 273 z 10.10.2002, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 808/2003 (Dz.U. L 117 z 13.5.2003, str. 1).
(11) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1. Rozporządzenie zmienione ostatnio rozporządzeniem (WE) nr 82/97 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 17 z 21.1.1997, str. 1).
(12) Dz.U. L 243 z 25.8.1992, str. 27. Decyzja zmieniona Aktem Przystąpienia z 1994 r.
(13) Dz.U. L 62 z 15.3.1993, str. 49. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 96/90/WE (Dz.U. L 13 z 16.1.1997, str. 24).
(14) Dz.U. L 9 z 15.1.1993, str. 33. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 96/32/WE (Dz.U. L 9 z 12.1.1996, str. 9).
(15) Dz.U. L 331 z 17.11.1992, str. 16.
(16) Dz.U. L 125 z 23.5.1996, str. 10.
(17) Dz.U. L 268 z 14.9.1992, str. 35. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 96/23/WE (Dz.U. L 125 z 23.5.1996, str. 10).
(18) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1427/97 (Dz.U. L 196 z 24.7.1997, str. 31).
(19) Dz.U. L 125 z 23.5.1996, str. 3.
(20) Dz.U. L 302 z 31.12.1972, str. 28. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 96/91/WE (Dz.U. L 13 z 16.1.1997, str. 27).
(21) Dz.U. L 363 z 27.12.1990, str. 51. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 1994 r.
(22) Dz.U. L 121 z 12.5.1994, str. 3.
(23) Dz.U. L 268 z 24.9.1991, str. 15. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 96/23/WE (Dz.U. L 125 z 23.5.1996, str. 10).
(24) Dz.U. L 378 z 31.12.1982, str. 58. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 1994 r.
(25) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 19. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 94/370/WE (Dz.U. L 168 z 2.7.1994, str. 31).
(26) Dz.U. L 255 z 18.10.1968, str. 23.
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK I
12 TERYTORIA WYMIENIONE W ART. 1
12 TERYTORIA WYMIENIONE W ART. 1
2. Terytorium Republiki Bułgarii.
3. Terytorium Republiki Czeskiej.
4. Terytorium Królestwa Danii z wyjątkiem Wysp Owczych i Grenlandii.
5. Terytorium Republiki Federalnej Niemiec.
6. Terytorium Republiki Estońskiej.
7. Terytorium Irlandii.
8. Terytorium Republiki Greckiej.
9. Terytorium Królestwa Hiszpanii z wyjątkiem Ceuty i Melilli.
10. Terytorium Republiki Francuskiej.
11. Terytorium Republiki Chorwacji.
12. Terytorium Republiki Włoskiej.
13. Terytorium Republiki Cypryjskiej.
14. Terytorium Republiki Łotewskiej.
15. Terytorium Republiki Litewskiej.
16. Terytorium Wielkiego Księstwa Luksemburga.
17. Terytorium Węgier.
18. Terytorium Malty.
19. Terytorium Królestwa Niderlandów w Europie.
20. Terytorium Republiki Austrii.
21. Terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
22. Terytorium Republiki Portugalskiej.
23. Terytorium Rumunii.
24. Terytorium Republiki Słowenii.
25. Terytorium Republiki Słowackiej.
26. Terytorium Republiki Finlandii.
27. Terytorium Królestwa Szwecji.
28. Terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.
ZAŁĄCZNIK II
ZATWIERDZONE WYMAGANIA DLA GRANICZNYCH POSTERUNKÓW KONTROLI
ZATWIERDZONE WYMAGANIA DLA GRANICZNYCH POSTERUNKÓW KONTROLI
– personel niezbędny do kontroli dokumentów (świadectwa zdrowia publicznego i świadectwa zdrowia zwierząt lub jakichkolwiek innych dokumentów ustanowionych prawodawstwem wspólnotowym) towarzyszących produktom,
– odpowiednią liczbę personelu weterynaryjnego i personelu pomocniczego specjalnie wyszkolonego do systematycznego przeprowadzania kontroli fizycznych każdej przesyłki, związaną z ilością produktów, którymi zajmuje się graniczny posterunek kontroli,
– odpowiedni personel do pobierania i przetwarzania próbek z przesyłek produktów zgłoszonych w danym granicznym posterunku kontroli,
– odpowiednio duże pomieszczenia udostępnione personelowi odpowiedzialnemu za przeprowadzanie kontroli weterynaryjnych,
– odpowiednie, higieniczne pomieszczenia i urządzenia do przeprowadzania rutynowych analiz i pobierania próbek zgodnie z niniejszą dyrektywą,
– odpowiednie, higieniczne pomieszczenia i urządzenia do pobierania i przetwarzania próbek do rutynowych kontroli ustanowionych w zasadach wspólnotowych (normy mikrobiologiczne),
– usługi wyspecjalizowanego laboratorium posiadającego możliwość przeprowadzania szczególnych analiz próbek pobranych w tym granicznym posterunku kontroli,
– pomieszczenia i pomieszczenia chłodnicze do składowania częściowych przesyłek pobranych do analiz i produktów, których nie dopuszczono do wolnego obrotu przez urzędowego lekarza weterynarii odpowiedzialnego za graniczny posterunek kontroli,
– odpowiednie urządzenia do szybkiej wymiany informacji, w szczególności z innymi granicznymi posterunkami kontroli (przez skomputeryzowany system przewidziany w art. 20 dyrektywy 90/425/EWG lub projekt SHIFT),
– usługi przedsiębiorstwa wykwalifikowanego do przetwarzania przewidzianego w dyrektywie 90/667/EWG.
ZAŁĄCZNIK III
KONTROLA FIZYCZNA PRODUKTÓW
KONTROLA FIZYCZNA PRODUKTÓW
a) badania sensorycznego: zapachu, koloru, konsystencji, smaku;
b) podstawowych prób fizycznych i chemicznych: cięcie, rozmrażanie, gotowanie;
c) badań laboratoryjnych na obecność:
pozostałości,
czynników chorobotwórczych,
skażeń,
przejawów zmian.
Niezależnie od rodzaju produktu następujące działania muszą być przeprowadzone:
a) kontrola warunków i środków transportu w celu zidentyfikowania, w szczególności, braków i przerw chłodzenia;
b) faktyczna waga przesyłki oraz waga, jaka została odnotowana na świadectwie zdrowia lub dokumencie musi być porównana, a całość przesyłki zważona wtedy, gdy jest to konieczne;
c) materiały do opakowania i wszystkie oznakowania (stemple, etykiety) znajdujące się na nich, muszą być sprawdzone w celu zapewnienia ich dostosowania do prawodawstwa wspólnotowego;
d) temperatura wymagana przez przepisy wspólnotowe musi być sprawdzona w celu dostosowania warunków w czasie transportu;
e) cały zestaw paczek lub próbek w przypadku produktów masowych musi być oceniony przed poddaniem go badaniu sensorycznemu lub próbom fizycznym, chemicznym i laboratoryjnym.
Przeprowadzone muszą być liczne próby różnych próbek pobranych z całej przesyłki, która może być częściowo rozładowana, jeśli będzie to niezbędne do zapewnienia, że pobrano próbki ze wszystkich części.
Badania muszą pokryć 1 % sztuk lub paczek w przesyłce, od minimalnie dwóch sztuk/paczek do maksymalnie dziesięciu.
Jednakże, w zależności od produktów oraz okoliczności, władze weterynaryjne mogą zażądać przeprowadzenia bardziej szczegółowych kontroli.
W przypadku produktów masowych, przynajmniej pięć próbek musi być pobranych z różnych części przesyłki;
f) jeśli prowadzone są w sposób losowy badania laboratoryjne nie dające natychmiastowych wyników, przesyłka może być zwolniona, jeśli nie ma bezpośredniego zagrożenia zdrowia ludzi lub zwierząt.
Jednakże, w przypadku gdy testy laboratoryjne zostały przeprowadzone w związku z podejrzeniem o niezgodność lub wyniki z poprzednich testów są pozytywne, przesyłki mogą być zatrzymane do momentu uzyskania negatywnych wyników;
g) środki transportu muszą być całkowicie rozładowane wyłącznie w następujących przypadkach:
– produkty zostały załadowane w taki sposób, że dostęp do całości przesyłki jest niemożliwy tylko przez częściowe rozładowanie produktów,
– kontrole próbek wykazały niezgodności,
– poprzednia przesyłka wykazała niezgodność,
– urzędowy lekarz weterynarii podejrzewa, że istnieją niezgodności;
h) po zakończeniu kontroli fizycznej, właściwe władze muszą zatwierdzić kontrolę przez zamknięcie i oficjalne pieczętowanie wszystkich otwartych paczek oraz przez ponowne zaplombowanie wszystkich kontenerów; należy wówczas umieścić numery plomb na dokumencie tranzytu przez granicę.
ZAŁĄCZNIK IV
ZESTAWIENIE PORÓWNAWCZE
ZESTAWIENIE PORÓWNAWCZE
Dyrektywa 90/675/EWG | Niniejsza dyrektywa |
art. 1 | art. 1 |
art. 2 ust. 1 | art. 2 ust. 1 |
art. 2 ust. 2 lit. a) | art. 2 ust. 2 lit. a) |
art. 2 ust. 2 lit. b) | art. 2 ust. 2 lit. b) |
art. 2 ust. 2 lit. c) | art. 2 ust. 2 lit. c) |
art. 2 ust. 2 lit. d) | art. 2 ust. 2 lit. d) |
art. 2 ust. 2 lit. e) | art. 2 ust. 2 lit. e) |
art. 2 ust. 2 lit. f) | art. 2 ust. 2 lit. f) |
art. 2 ust. 2 lit. g) | art. 2 ust. 2 lit. g) |
art. 2 ust. 2 lit. h) | art. 2 ust. 2 lit. k) |
art. 3 | - |
art. 4 | - |
art. 5 | art. 12 |
art. 6 | art. 13 |
art. 7 | - |
art. 8 ust. 1 | - |
art. 8 ust. 2 | art. 4 ust. 4 lit. b) |
art. 8 ust. 3 | art. 10 |
art. 8 ust. 4 | art. 9 |
art. 9 | art. 6 |
art. 10 | - |
art. 11 | - |
art. 12 | art. 11 |
art. 13 | art. 14 |
art. 14 | art. 16 |
art. 15 | - |
art. 16 | art. 17 |
art. 17 | art. 18 |
art. 18 | art. 19 |
art. 18a | art. 21 |
art. 19 | art. 22 |
art. 20 | art. 23 |
art. 21 | art. 25 |
art. 22 | art. 26 |
art. 23 | art. 28 |
art. 24 | art. 29 |
art. 25 | art. 30 |
art. 26 | art. 31 |
art. 27 | - |
art. 28 | - |
art. 29 | - |
art. 30 | - |
art. 31 | art. 32 |
art. 32 | art. 34 |
art. 33 | art. 36 |
załącznik I | załącznik I |
załącznik II | załącznik II |
- | załącznik III |
- skreślony przez art. 58 pkt 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz.U.UE.L.04.165.1) z dniem 1 stycznia 2006 r.
- zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 2006/104/WE z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.352) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2007 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst ze względu na swą bezprzedmiotowość.
-zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.
- zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 2006/104/WE z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.352) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2007 r.
- zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 2013/20/UE z dnia 13 maja 2013 r. (Dz.U.UE.L.13.158.234) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 lipca 2013 r.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.