Rozporządzenie 1041/2008 w sprawie zasad przyznawania pomocy dla wywozu wołowiny i cielęciny, które mogą korzystać ze szczególnych regulacji przywozowych w Kanadzie

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2008.281.3

Akt obowiązujący

Wersja od: 24 października 2008 r.

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1041/2008

z dnia 23 października 2008 r.

w sprawie zasad przyznawania pomocy dla wywozu wołowiny i cielęciny, które mogą korzystać ze szczególnych regulacji przywozowych w Kanadzie

(Wersja skodyfikowana)

(Dz.U.UE L z dnia 24 października 2008 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku)⁽¹⁾, w szczególności jego art. 172 ust. 2 w powiązaniu z art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2051/96 z dnia 25 października 1996 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady przyznawania pomocy w odniesieniu do wywozu wołowiny i cielęciny, które mogą korzystać ze szczególnych regulacji przywozowych w Kanadzie i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1445/95⁽²⁾ zostało znacząco zmienione⁽³⁾. W celu zapewnienia jasności i zrozumiałości należy je więc ujednolicić.

(2) Zgodnie z Porozumieniem zawartym na zakończenie negocjacji między Wspólnotą Europejską a Kanadą na mocy art. XXIV:6 GATT, określonego w załączniku IV do decyzji Rady 95/591/WE z dnia 22 grudnia 1995 r. dotyczącej wniosków z wyników negocjacji z niektórymi państwami trzecimi na mocy art. XXIV:6 GATT i innych związanych z tym kwestii⁽⁴⁾ (Stany Zjednoczone i Kanada), subsydia wywozowe do świeżej, chłodzonej lub mrożonej wołowiny i cielęciny przeznaczonej dla Kanady ograniczone są do 5.000 ton rocznie.

(3) Zarządzanie tym porozumieniem powinno być oparte o wnioski o wydanie szczególnych wspólnotowych pozwoleń na wywóz zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 382/2008 z dnia 21 kwietnia 2008 r. w sprawie zasad stosowania pozwoleń na przywóz i na wywóz w sektorze wołowiny i cielęciny (wersja przekształcona)⁽⁵⁾. Ponadto należy opracować formularz świadectwa tożsamości dla kanadyjskich organów celnych. Niezbędne jest określenie rodzaju tych świadectw tożsamości i procedury ich wykorzystywania.

(4) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia szczegółowe zasady stosowania w odniesieniu do wywozu do Kanady 5.000 ton wołowiny i cielęciny w roku kalendarzowym, pochodzącej ze Wspólnoty, świeżej, schłodzonej lub mrożonej, kwalifikującej się do szczególnego traktowania.

2. Mięso określone w ust. 1 musi spełniać ustanowione przez Kanadę wymagania dotyczące ochrony zdrowia i pochodzić od zwierząt poddanych ubojowi nie wcześniej niż z dwumiesięcznym wyprzedzeniem w stosunku do wywozowej odprawy celnej.

Artykuł  2

Podczas dokonywania wywozowej odprawy celnej wydawane jest na żądanie wnioskującego świadectwo tożsamości określone w art. 3, po przedstawieniu pozwolenia na wywóz wystawionego zgodnie z art. 15 rozporządzenia (WE) nr 382/2008 i świadectwa weterynaryjnego wykazującego datę uboju zwierząt, od których pochodzi wywożone mięso.

Artykuł  3

1. Świadectwo tożsamości jest sporządzane, w co najmniej jednym egzemplarzu, na formularzu odpowiadającym wzorowi zamieszczonemu w załączniku I.

Świadectwo drukowane jest w języku angielskim na białym papierze o wymiarach 210 × 297 mm. Każde świadectwo posiada indywidualny numer seryjny nadawany przez urząd celny określony w art. 4.

Wywożące państwo członkowskie może wymagać, by wszelkie świadectwa stosowane na jego terytorium były wydrukowane w jednym z jego języków urzędowych, jak również w języku angielskim.

2. Kopie opatrzone są tym samym numerem seryjnym co oryginał. Wszelkie dane szczegółowe wprowadzane do oryginału i kopii są pisane na maszynie, lub, jeżeli wprowadzane są ręcznie, drukowane są atramentem i wielkimi literami.

Artykuł  4

1. Świadectwo tożsamości i jego kopie są wystawiane przez urząd celny, w którym następuje wywozowa odprawa celna mięsa.

2. Urząd celny określony w art. 1 poświadcza we właściwej sekcji oryginał świadectwa i przekazuje świadectwo zainteresowanym stronom, zatrzymując kopię.

Artykuł  5

Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu sprawdzenia pochodzenia i rodzaju produktów, dla których wystawiane są świadectwa tożsamości.

Artykuł  6

Rozporządzenie (WE) nr 2051/96 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia należy odczytywać jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku III.

Artykuł  7

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 października 2008 r.

	W imieniu Komisji
	José Manuel BARROSO
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 274 z 26.10.1996, s. 18.

⁽³⁾ Zob. załącznik II.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 334 z 30.12.1995, s. 25.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 115 z 29.4.2008, s. 10.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  I

Świadectwo tożsamości, o którym mowa w art. 3

grafika

ZAŁĄCZNIK  II

Uchylone rozporządzenie ze zmianą

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2051/96

(Dz.U. L 274 z 26.10.1996, s. 18).

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2333/96 jedynie artykuł pierwszy

(Dz.U. L 317 z 6.12.1996, s. 13).

ZAŁĄCZNIK  III

Tabela korelacji

Rozporządzenie (WE) nr 2051/96	Niniejsze rozporządzenie
Artykuły 1-5	Artykuły 1-5
Artykuł 6	-
-	Artykuł 6
Artykuł 7	Artykuł 7
Załącznik	Załącznik I
-	Załącznik II
-	Załącznik III