Decyzja 82/854/EWG w sprawie zasad mających zastosowanie w dziedzinie gwarancji eksportowych i finansowania wywozu, w odniesieniu do niektórych umów podwykonawstwa ze stronami z innych Państw Członkowskich Wspólnot Europejskich lub z państw trzecich

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1982.357.20

Akt obowiązujący

Wersja od: 18 grudnia 1982 r.

DECYZJA RADY

z dnia 10 grudnia 1982 r.

w sprawie zasad mających zastosowanie w dziedzinie gwarancji eksportowych i finansowania wywozu, w odniesieniu do niektórych umów podwykonawstwa ze stronami z innych Państw Członkowskich Wspólnot Europejskich lub z państw trzecich

(82/854/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 18 grudnia 1982 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 113,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

wzrost współzależności systemów gospodarczych Państw Członkowskich wymaga wzmocnienia współpracy i wypracowania wspólnych rozwiązań problemów, jakie stwarzają gwarancje eksportowe i finansowanie przy zawieraniu umów podwykonawstwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Załącznik do niniejszej decyzji określa szczegółowe zasady mające zastosowanie w każdym Państwie Członkowskim, dotyczące finansowania umów podwykonawstwa zawartych ze stronami z innych Państw Członkowskich Wspólnot Europejskich lub państw trzecich oraz automatycznego objęcia takich umów ubezpieczeniem, które może być przyznane głównemu wykonawcy w imieniu państwa lub przy jego wsparciu.

Artykuł  2

Jednakże przepisów sekcji IV nie stosuje się do umów podwykonawstwa dotyczących transakcji wywozowych przeprowadzanych przy wszelkich formach wsparcia finansowego udzielanego przez Państwo Członkowskie.

Artykuł  3

Decyzja 70/552/EWG⁽¹⁾ traci moc.

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1983 r.

Artykuł  4

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 10 grudnia 1982 r.

	W imieniu Rady
	G. FENGER MØLLER
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 284 z 30.12.1970, str. 59.

ZAŁĄCZNIK

SEKCJA  I

Definicja "umowy podwykonawstwa"

Przez "umowę podwykonawstwa" rozumie się umowę zawartą między przedsiębiorstwem (zwanym dalej "głównym wykonawcą") a innym przedsiębiorstwem (zwanym dalej "podwykonawcą"), na podstawie której strony uzgadniają, że w celu wykonania innej umowy, zawartej między głównym wykonawcą i przedsiębiorstwem trzecim (zwanym dalej "nabywcą"), podwykonawca zobowiązuje się do dostarczenia towarów lub świadczenia usług, które główny wykonawca musi włączyć w zakres zamówienia lub zużytkować w celu dostarczenia produktu lub produktów zamówionych przez nabywcę, przyjmując, że:

a) Sytuacja prawna

Podwykonawca nie jest stroną podpisującą umowę, która została zawarta między głównym wykonawcą a nabywcą oraz

główny wykonawca ponosi wobec nabywcy pełną odpowiedzialność za wykonanie umowy i wszelkie ryzyko związane z jej wykonaniem; ryzyko to może zostać objęte gwarancją.

b) Sytuacja techniczna i ekonomiczna

Dostawy realizowane przez podwykonawcę obejmują towary (oprócz surowców i półproduktów) i/lub usługi, które pod względem technicznym lub ekonomicznym stanowią dla nabywcy niezbędne środki pomocnicze do realizacji umowy przez głównego wykonawcę.

SEKCJA  II

Automatyczne objęcie ubezpieczeniem umów podwykonawstwa

1. Umowy podwykonawstwa zawarte wyłącznie przez strony w jednym lub w kilku Państwach Członkowskich są automatycznie objęte ubezpieczeniem, które może być przyznane głównemu wykonawcy, jeżeli kwota umowy podwykonawstwa wynosi nie więcej niż:

– 40 % dla umów, których wartość nie przekracza 7.500.000 euro ¹ ,

– 3.000.000 euro ² dla umów o wartości od 7.500.000-10.000.000 euro ³ ,

– 30 % dla umów o wartości przekraczającej 10.000.000 euro ⁴ .

Jeżeli jednak ubezpieczyciel kredytu przyznanego głównemu wykonawcy nie może zapewnić ubezpieczenia na całość transakcji z powodu szczególnie wysokiego ryzyka związanego z transakcją, zainteresowane instytucje ubezpieczające kredyty odbywają konsultacje w celu rozwiązania problemu poprzez przyznanie wspólnego ubezpieczenia lub, jeśli jest to możliwe, reasekurację.

2. Jeżeli w ramach umów wywozowych, umowy podwykonawstwa zawierane są zarówno w Państwach Członkowskich, jak i w państwach trzecich, umowy podwykonawstwa w Państwach Członkowskich są automatycznie objęte ubezpieczeniem, o ile całkowita kwota podwykonawstwa we wszystkich państwach nie przekracza wartości procentowych oraz limitów ustalonych w ust. 1 w odniesieniu do wartości umowy.

3. Ubezpieczenie jest przyznawane głównemu wykonawcy na takich samych warunkach, bez względu na to, czy główny wykonawca korzysta z podwykonawstwa krajowego czy też z podwykonawstwa w innych Państwach Członkowskich.

SEKCJA  III

Finansowanie umów podwykonawstwa, które zostały objęte ubezpieczeniem

Bez uszczerbku dla zastosowania zwyczajowych kryteriów przyjętych w bankowości, takie samo traktowanie, jak w przypadku umów wywozowych obejmujących wyłącznie dostawy krajowe, stosuje się w zakresie finansowania, w odniesieniu do umów wywozowych, w ramach których zleca się podwykonawstwo włączone do umowy zgodnie z przepisami sekcji II.

SEKCJA  IV

Wymiana informacji

1. Późniejsza wymiana informacji odbywa się w ramach Grupy ds. Koordynacji Polityki Ubezpieczenia Kredytu, Gwarancji Kredytowych i Kredytów Finansowych w odniesieniu do poszczególnych umów, w ramach których wartość podwykonawstwa w państwach trzecich przekracza 30 % oraz w odniesieniu do mieszanego podwykonawstwa zarówno w Państwach Członkowskich, jak w państwach trzecich, jeżeli jego wartość całkowita przekracza 30 %.

Jednakże taka wymiana informacji odbywa się jedynie w przypadku poszczególnych umów, których wartość przekracza 500.000 euro ⁵ , i w ramach których został przyznany kredyt na okres dłuższy niż trzy lata.

Stosuje się, co następuje:

– takie poszczególne umowy należy uznać się za umowy wyjątkowe,

– Grupa ds. Koordynacji może w dowolnym momencie przeprowadzić analizę trudności, które mogą wystąpić w związku z niektórymi umowami zgłoszonymi w ramach późniejszej wymiany informacji,

– jeżeli na podstawie nabytego doświadczenia okaże się, że procedura późniejszej wymiany informacji jest niezadowalająca, Komisja i Państwa Członkowskie mogą zażądać ustalenia metod i środków poprawy tych aspektów, które okazały się niezadowalające.

3. Jeżeli Państwo Członkowskie proponuje zawarcie z państwem trzecim porozumienia dotyczącego objęcia umów podwykonawstwa ubezpieczeniem na zasadzie wzajemności, zainteresowane Państwo Członkowskie przedstawia wstępne zawiadomienie, po którym mają nastąpić konsultacje w ramach Grupy ds. Koordynacji Polityki Ubezpieczania Kredytów, Gwarancji Kredytowych i Kredytów Finansowych. Jeżeli Rada nie postanowi inaczej, wartości procentowe dotyczące automatycznego objęcia ubezpieczeniem dopuszczalnego przy takich porozumieniach nie mogą przekroczyć 30 % bez względu na to, czy podwykonawstwo ma miejsce w państwie trzecim, z którym zawarto porozumienie, czy też podwykonawstwo dotyczy innych państw.

SEKCJA  V

Podstawa obliczania

Wymienione wartości procentowe i kwoty są obliczane zgodnie z następującymi zasadami:

– wydatki towarzyszące wywozowi, tzn. koszty transportu i ubezpieczenia, wliczone są w całkowitą kwotę umowy na podstawie, której obliczane są wymienione wartości procentowe i kwoty,

– koszty finansowania są w całości wyłączone z kwoty umowy bez względu na to, czy są wyszczególnione,

– niepodlegająca zwrotowi część dodatkowych lokalnych wydatków na dostawy nie jest zazwyczaj odliczana od kwoty umowy. Jednakże przyjmuje się, że jeśli ta część przekracza 15 % całkowitej kwoty umowy z potrąceniem kosztów finansowania, nadwyżka zostanie odliczona.

¹ Z dniem 1 stycznia 1999 r., na podstawie art. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady nr 1103/97 z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie niektórych przepisów dotyczących wprowadzenia euro (Dz.U.UE.L.97.162.1), odniesienie do ECU zastępuje się odniesieniem do euro według kursu jednego euro do jednego ECU.

² Z dniem 1 stycznia 1999 r., na podstawie art. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady nr 1103/97 z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie niektórych przepisów dotyczących wprowadzenia euro (Dz.U.UE.L.97.162.1), odniesienie do ECU zastępuje się odniesieniem do euro według kursu jednego euro do jednego ECU.

³ Z dniem 1 stycznia 1999 r., na podstawie art. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady nr 1103/97 z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie niektórych przepisów dotyczących wprowadzenia euro (Dz.U.UE.L.97.162.1), odniesienie do ECU zastępuje się odniesieniem do euro według kursu jednego euro do jednego ECU.

⁴ Z dniem 1 stycznia 1999 r., na podstawie art. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady nr 1103/97 z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie niektórych przepisów dotyczących wprowadzenia euro (Dz.U.UE.L.97.162.1), odniesienie do ECU zastępuje się odniesieniem do euro według kursu jednego euro do jednego ECU.

⁵ Z dniem 1 stycznia 1999 r., na podstawie art. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady nr 1103/97 z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie niektórych przepisów dotyczących wprowadzenia euro (Dz.U.UE.L.97.162.1), odniesienie do ECU zastępuje się odniesieniem do euro według kursu jednego euro do jednego ECU.