Dyrektywa 95/53/WE ustalająca zasady dotyczące organizacji urzędowych inspekcji w zakresie żywienia zwierząt

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1995.265.17

Akt utracił moc

Wersja od: 1 września 2001 r.

DYREKTYWA RADY 95/53/WE

z dnia 25 października 1995 r.

ustalająca zasady dotyczące organizacji urzędowych inspekcji w zakresie żywienia zwierząt

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 43,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

żywienie zwierząt stało się bardzo ważnym elementem rolnictwa wspólnotowego;

przyjęcie na szczeblu wspólnotowym zasad dotyczących organizacji urzędowych inspekcji w zakresie żywienia zwierząt pomaga zabezpieczyć zdrowie zwierząt, zdrowie ludzi oraz środowisko naturalne, zapewnić uczciwość transakcji handlowych oraz chronić interesy konsumentów;

należy ustanowić zasady przeprowadzania urzędowych inspekcji pasz ze względu na bardzo szeroki asortyment używanych produktów, ogromną ilość partii towarów będących przedmiotem obrotu, zintegrowaną strukturę sektora oraz, w szczególności, potrzebę zapewnienia zarówno pożywności pasz spożywanych przez zwierzęta jak i jakości artykułów żywnościowych;

w celu osiągnięcia powyższego celu, zasady ustanowione w niniejszej dyrektywie powinny obejmować wszystkie produkty i substancje stosowane w żywieniu zwierząt we Wspólnocie; w związku z powyższym powinny być przeprowadzane inspekcje obejmujące produkty przywożone do Wspólnoty lub dopuszczane do swobodnego obrotu we Wspólnocie;

definicja pojęcia "właściwy organ" nie powstrzymuje Państw Członkowskich od delegowania, w całości lub w części, odpowiedzialności organu w zakresie przeprowadzania urzędowych inspekcji w zakresie żywienia zwierząt, pod warunkiem że inspekcje nadal przeprowadzane będą pod jego nadzorem;

w celu zapewnienia skuteczności inspekcji powinno przeprowadzać się je regularnie; nie mogą ograniczać się do przedmiotu, etapu czy okresu w którym są przeprowadzane; inspekcje powinny przybierać odpowiednie formy zapewniające ich skuteczność;

w celu uniknięcia obchodzenia procedur inspekcyjnych, konieczne jest zapewnienie, że zamiar wywozu produktu ze Wspólnoty nie będzie podstawą wyłączenia produktu spod właściwej inspekcji przez Państwa Członkowskie;

produkty z państw trzecich powinny podlegać wyrywkowym kontrolom dokumentacyjnym i indentyfikacyjnym przy wwozie do Wspólnoty;

należy ustanowić przepisy umożliwiające Państwom Członkowskim wyznaczenie punktów wjazdowych w celu zapewnienia skutecznego przeprowadzenia inspekcji produktów, nie uchybiając innym przepisom legislacji wspólnotowej, w szczególności dyrektywom 90/675/EWG⁽⁴⁾ oraz 92/118/EWG⁽⁵⁾ dotyczącym warunków kontroli weterynaryjnej i inspekcji zdrowia zwierząt;

należy ustanowić zasady regulujące organizację i kroki podejmowane po przeprowadzeniu kontroli bezpośrednich dokonywanych przez właściwe organy;

w odniesieniu do handlu wewnątrz Wspólnoty, należy położyć nacisk na kontrole przeprowadzane w miejscu pochodzenia; jednakże w razie domniemania nieprawidłowości, kontrolę można wyjątkowo przeprowadzić podczas tranzytu produktów lub na miejscu przeznaczenia;

niniejsze rozwiązanie wymaga większego zaufania do inspekcji przeprowadzanych przez Państwo Członkowskie wysyłające; Państwa Członkowskie wysyłające powinny zapewnić, że kontrole przeprowadzane są we właściwy sposób;

należy ustanowić przepisy regulujące działania podejmowane w wypadku, gdy kontrola ujawni, że przesyłka jest nieprawidłowa;

do celów zagwarantowania skuteczności, Państwa Członkowskie wysyłające zapewniają, że produkty spełniają zasady wspólnotowe; w razie naruszeń Komisja powinna być zdolna do podjęcia działań, we współpracy z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi, w szczególności do kontroli na miejscu i podejmowania środków stosownych do sytuacji;

zgodnie z dyrektywą Rady 70/373/EWG⁽⁶⁾, wszystkie metody pobierania próbek oraz przeprowadzania analiz niezbędne do dokonywania urzędowych kontroli pasz powinny być przyjęte na szczeblu wspólnotowym;

chociaż przedsiębiorstwa nie powinny posiadać prawa przeciwstawiania się przeprowadzaniu inspekcji, tym niemniej ich słuszne prawa powinny być przestrzegane, w szczególności prawo do zachowania tajemnicy produkcji oraz prawo do odwołania;

organy odpowiedzialne za przeprowadzanie inspekcji mogą różnić się w poszczególnych Państwach Członkowskich; w związku z powyższym konieczne jest opublikowanie listy organów właściwych z danej dziedziny w każdym Państwie Członkowskim, z określeniem ich właściwości terytorialnej oraz wskazaniem laboratoriów uprawnionych do przeprowadzania analiz w związku z takimi inspekcjami;

chociaż zasadniczo opracowanie programów inspekcji należy do Państw Członkowskich, z punktu widzenia właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego niezbędnym jest przygotowanie wspólnych programów również na szczeblu wspólnotowym;

zadanie przyjmowania środków stosowania niniejszej dyrektywy należy powierzyć Komisji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ  I

PRZEPISY WSTĘPNE

Artykuł  1

1. Niniejsza dyrektywa ustala zasady regulujące przeprowadzanie urzędowych inspekcji w zakresie żywienia zwierząt.

2. Niniejszą dyrektywę stosuje się bez naruszenia bardziej szczegółowych zasad wspólnotowych, w szczególności wspólnotowych zasad celnych oraz wspólnotowych zasad weterynaryjnych.

Artykuł  2

1. Użyte w niniejszej dyrektywie określenia oznaczają:

a) ¹ "inspekcja urzędowa w zakresie żywienia zwierząt", zwana dalej "inspekcją" - inspekcję przeprowadzaną przez właściwe organy w celu sprawdzenia zgodności z przepisami wspólnotowymi ustanowionymi w:

– dyrektywie Rady 70/524/EWG z dnia 23 listopada 1970 r. dotyczącej dodatków paszowych⁽⁷⁾,

– dyrektywa Rady 1999/29/WE z dnia 22 kwietnia 1999 r. w sprawie substancji i produktów niepożądanych w żywieniu zwierząt⁽⁸⁾,

– Dyrektywa Rady 96/25/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie obrotu materiałami paszowymi zmieniająca dyrektywy 70/524/EWG, 74/63/EWG, 82/471/EWG i 93/74/EWG oraz uchylająca dyrektywę 77/101/EWG,

– dyrektywie Rady 79/373/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie wprowadzenia do obrotu mieszanek paszowych⁽⁹⁾,

– dyrektywie Rady 82/471/EWG z dnia 30 czerwca 1982 r. dotyczącej niektórych produktów stosowanych w żywieniu zwierząt⁽¹⁰⁾,

– dyrektywie Rady 93/74/EWG z dnia 13 września 1993 r. w sprawie pasz przeznaczonych do szczególnych potrzeb żywieniowych⁽¹¹⁾, oraz

– innych zasadach z zakresu żywienia zwierząt zawierających przepisy dotyczące urzędowych inspekcji przeprowadzanych zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy;

b) "kontrola dokumentacji" - weryfikację dokumentów towarzyszących produktowi lub jakichkolwiek informacji podanych na produkcie;

c) "kontrola identyfikacyjna" - weryfikację, jedynie poprzez kontrolę wizualną, zgodności między dokumentami, oznakowaniem a produktami;

d) "kontrola bezpośrednia" - kontrolę samego produktu, włączając, w miarę potrzeby, pobieranie próbek i badanie laboratoryjne;

e) ² "produkt przeznaczony do żywienia zwierząt" lub "produkt": pasze zwierzęce lub inne substancje stosowane w żywieniu zwierząt;

f) "właściwy organ" - organ Państwa Członkowskiego odpowiedzialny za przeprowadzanie urzędowych kontroli w zakresie żywienia zwierząt;

g) "przedsiębiorstwo" - jakiekolwiek przedsiębiorstwo produkujące lub wytwarzające produkt lub dysponujące produktem w fazie przejściowej przed wprowadzeniem go do obrotu lub wprowadzające produkt do obrotu;

h) ³ "włączanie do obrotu" lub "obrót": posiadanie wszelkiego rodzaju produktu przeznaczonego do żywienia zwierząt w celu sprzedaży, łącznie z oferowaniem do sprzedaży lub wszelkiej innej formy przekazania, nieodpłatnie lub odpłatnie stronom trzecim, a także sprzedaż i inne formy samego przekazania.

2. Stosuje się, w miarę potrzeby, definicje zawarte w legislacji wspólnotowej odnoszące się do dziedziny żywienia zwierząt.

Artykuł  3

1. Państwa Członkowskie podejmą wszelkie niezbędne środki zapewniające przeprowadzanie inspekcji zgodnie z niniejszą dyrektywą.

2. Państwa Członkowskie nie wyłączają produktu spod właściwej inspekcji na podstawie zamiaru przeznaczenia go do wywozu.

Artykuł  4

1. Inspekcje przeprowadza się:

a) w regularnych odstępach czasu;

b) w przypadku podejrzenia braku zgodności;

c) z zastosowaniem środków proporcjonalnych do pożądanego celu, w szczególności w zależności od przewidywanego ryzyka oraz zdobytego doświadczenia.

2. Inspekcje obejmują wszystkie etapy produkcji i wytwarzania, fazy pośrednie przed wprowadzeniem do obrotu, łącznie z przywozem, oraz stosowanie produktów.

Właściwy organ wybiera etap lub etapy najbardziej odpowiednie dla zamierzonego celu inspekcji.

3. Ogólną zasadą jest, że inspekcje przeprowadza się bez wcześniejszego ostrzeżenia.

4. Inspekcje obejmują również zastosowania zabronione w żywieniu zwierząt.

Artykuł  4a ⁴

1. Państwa Członkowskie opracowują operacyjne plany gotowości określające środki działania, jakie mają być niezwłocznie wdrożone w przypadku stwierdzenia, że produkt przeznaczony do żywienia zwierząt stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub stanu środowiska naturalnego, a także wyszczególniające uprawnienia i obowiązki oraz kanały przekazywania informacji. O ile stosowne, Państwa Członkowskie wprowadzają poprawki do tychże planów, zwłaszcza w świetle zmian w organizacji służb inspekcji i zdobytych doświadczeń, łącznie z tymi, jakie zostały zebrane podczas ćwiczeń symulacyjnych.

2. Państwa Członkowskie przesyłają Komisji sporządzone przez siebie operacyjne plany gotowości, a także wszelkie ewentualnie wprowadzone zmiany.

3. Komisja bada plany i proponuje zainteresowanemu Państwu Członkowskiemu wszelkie zmiany, które byłyby pomocne w zapewnieniu przez dane Państwo Członkowskie równoważnych gwarancji efektywności. Aby osiągnąć ten cel, gdzie konieczne, Komisja, działając zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 23, może wydać wytyczne celem dokonania harmonizacji planów gotowości.

ROZDZIAŁ  II

PRZYWÓZ Z PAŃSTW TRZECICH

Artykuł  5 ⁵

Z zastrzeżeniem przepisu art. 4 ust. 1 Państwa Członkowskie podejmują wszelkie niezbędne kroki w celu zapewnienia, aby w momencie wprowadzania produktów na obszar celny Wspólnoty właściwe organy poddały je kontroli dokumentacji w odniesieniu do każdej partii oraz wyrywkowym kontrolom identyfikacyjnym w celu zweryfikowania:

– ich rodzaju,

– ich pochodzenia,

– geograficznego miejsca przeznaczenia,

w celu określenia procedury celnej mającej do nich zastosowanie.

Jeśli jest to właściwe, szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu są przyjmowane zgodnie z procedurą określoną w art. 23.

Artykuł  6

Do celów kontroli przewidzianych w art. 5 Państwa Członkowskie mogą wyznaczyć określone punkty wjazdowe na swoje terytoria dla różnych rodzajów produktów.

W tym samym celu Państwa Członkowskie mogą żądać zawiadomienia ich z wyprzedzeniem o wysłaniu produktów do konkretnego punktu wjazdowego.

Artykuł  7 ⁶

Państwa Członkowskie zapewniają zgodność produktów przeprowadzając wyrywkowe kontrole bezpośrednie przed wprowadzeniem ich do obrotu.

Jeśli jest to właściwe, szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu są przyjmowane zgodnie z procedurą określoną w art. 23.

Artykuł  8

1. W przypadku, gdy kontrole wykazują, że produkty nie spełniają wymogów ustanowionych zasad, Państwo Członkowskie zakazuje ich wjazdu lub wprowadzenia do obrotu i nakazuje odesłanie ich z obszaru wspólnotowego; Państwo Członkowskie informuje niezwłocznie Komisję oraz inne Państwa Członkowskie o odrzuceniu produktów ze wskazaniem stwierdzonych naruszeń.

2. Z zastrzeżeniem przepisów ust. 1 Państwa Członkowskie mogą upoważnić, na warunkach ustanowionych przez właściwy organ, do przeprowadzenia jednej z następujących czynności:

– doprowadzenia produktu do zgodności z istniejącymi wymogami w ustalonym ostatecznym terminie, lub

– odkażenia, w miarę potrzeby, lub

– przetworzenia w inny właściwy sposób, lub

– użycia do innych celów, lub

– zniszczenia produktów.

Państwa Członkowskie zapewniają, że czynności wymienione w akapicie pierwszym nie spowodują żadnych niekorzystnych skutków dla zdrowia ludzi i zwierząt lub dla środowiska naturalnego.

3. Koszty poniesione w związku z podjęciem środków zgodnie z ust. 1 i 2 pokrywane są przez upoważnionego posiadacza lub jego przedstawiciela.

Artykuł  9

1. W przypadku gdy nie wprowadza się produktów do obrotu na terytorium Państwa Członkowskiego, które przeprowadza kontrole określone w art. 5 i, w miarę potrzeby, kontrole bezpośrednie, to Państwo Członkowskie wydaje zainteresowanej osobie dokument wskazujący rodzaj przeprowadzonej kontroli i jej wynik. Dokumenty handlowe zawierają informację o tym dokumencie.

Jednakże nie wpływa to na prawo Państwa Członkowskiego docelowego do przeprowadzania wyrywkowych kontroli produktów.

2. Dokument wzorcowy i, w miarę potrzeby, szczegółowe zasady stosowania ust. 1 przyjmuje się, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 23, przed dniem 30 kwietnia 1998 r.

Artykuł  9a ⁷

1. Jeżeli pojawia się na terytorium państwa trzeciego problem, który może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi lub zwierząt albo dla środowiska, Komisja z własnej inicjatywy lub na wniosek Państwa Członkowskiego, w zależności od powagi sytuacji, podejmuje niezwłocznie następujące środki, zgodnie z procedurą zawartą w art. 23a:

– wstrzymuje przywóz produktów z całego danego państwa trzeciego lub z jego części lub też z jednego lub więcej szczegółowo określonych zakładów produkcyjnych i, jeśli jest to właściwe, z państwa trzeciego tranzytowego, i/lub

– ustanowi specjalne warunki dotyczące produktów przeznaczonych do przywozu z całego danego państwa trzeciego lub z jego części.

2. Jednakże, w nagłych przypadkach, Komisja może tymczasowo przyjąć środki określone w ust. 1, po poinformowaniu Państw Członkowskich. Komisja przedstawia sprawę do zaopiniowania Stałemu Komitetowi ds. Pasz w ciągu dziesięciu dni roboczych, zgodnie z procedurą określoną w art. 23a, w celu rozszerzenia, zmiany lub uchylenia tych środków. Przyjęte przez Komisję środki stosuje się do czasu zastąpienia ich nowym aktem prawnym.

3. Jeżeli Państwo Członkowskie oficjalnie poinformuje Komisję o potrzebie podjęcia środków ochronnych i gdy Komisja nie podejmie działań zgodnie z ust. 1, Państwo Członkowskie może przyjąć tymczasowe środki ochronne w odniesieniu do przywozu. Jeżeli Państwo Członkowskie wprowadza tymczasowe środki ochronne, niezwłocznie informuje o tym inne Państwa Członkowskie i Komisję. Komisja przedstawia sprawę Stałemu Komitetowi ds. Pasz w ciągu dziesięciu dni roboczych, zgodnie z procedurą określoną w art. 23a, w celu rozszerzenia, zmiany lub uchylenia krajowych tymczasowych środków ochronnych.

Artykuł  9b ⁸

1. W miarę potrzeby mogą zostać przeprowadzone przez ekspertów Komisji i Państwa Członkowskiego kontrole na miejscu w państwie trzecim w celu sprawdzenia, czy gwarancje udzielane przez ten kraj w odniesieniu do warunków produkcji i wprowadzania do obrotu produktów są co najmniej równoważne warunkom wymaganym we Wspólnocie.

2. Kontrole określone w ust. 1 są prowadzone w imieniu Wspólnoty, która ponosi ich koszty.

3. Komisja informuje Państwa Członkowskie o wynikach kontroli określonej w ust. 1.

4. W miarę potrzeby zostają przyjęte szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 23.

ROZDZIAŁ  III

WYMIANA HANDLOWA WE WSPÓLNOCIE

Artykuł  10

Państwa Członkowskie podejmą wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że produkty przeznaczone do wysyłki do innego Państwa Członkowskiego badane są z taką samą starannością, jak te, przeznaczone do wprowadzenia do obrotu na ich własnym terytorium.

Sekcja  1

Kontrole w miejscu pochodzenia

Artykuł  11

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że właściwy organ przeprowadza inspekcje przedsiębiorstw w celu stwierdzenia wypełniania przez nie ich zobowiązań wynikających z przepisów wspólnotowych oraz spełniania wymogów wspólnotowych przez produkty przeznaczone do obrotu.

2. Jeśli istnieją podstawy uzasadniające podejrzenie niespełniania wymogów, właściwy organ przeprowadza konieczne inspekcje, a jeżeli podejrzenie potwierdzi się, podejmuje odpowiednie środki.

Sekcja  2

Inspekcja w miejscu przeznaczenia

Artykuł  12

1. 9 Właściwe władze Państwa Członkowskiego przeznaczenia mogą w miejscu przeznaczenia sprawdzić zgodność produktów z przepisami art. 2 ust. 1 lit. a) za pomocą wyrywkowych kontroli niemających charakteru dyskryminacyjnego. W szczególności, a także tylko w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia tego rodzaju wyrywkowych kontroli, Państwo Członkowskie może zwrócić się do operatorów o zgłaszanie do tych właściwych władz faktu przybycia produktów. Państwa Członkowskie informują Komisję o tym, że skorzystały z tego środka.

2. Jednakże, jeśli właściwy organ Państwa Członkowskiego tranzytowego lub Państwa Członkowskiego docelowego posiada informacje, z której wynika podejrzenie naruszenia, można przeprowadzać kontrole również podczas transportu produktów przez terytorium tego Państwa Członkowskiego.

Artykuł  13

1. 10 Jeżeli w czasie kontroli przeprowadzonej w miejscu docelowym przesyłki lub w czasie transportu, Państwo Członkowskie ustali niespełnianie przez produkty warunków ustanowionych w przepisach art. 2 ust. 1 lit. a), podejmie odpowiednie środki i formalnie zażąda od nadawcy, odbiorcy lub innej uprawnionej osoby, dokonania, na warunkach ustanowionych przez właściwy organ, następujących czynności:

– doprowadzenia produktu do zgodności z istniejącymi wymaganiami w ustalonym ostatecznym terminie, lub

– unieszkodliwiając produkty tam, gdzie jest to odpowiednie,

– przetworzenia w inny właściwy sposób, lub

– użycia do innych celów, lub

– odesłania do kraju pochodzenia, po poinformowaniu właściwego organu kraju pochodzenia przedsiębiorstwa, lub

– zniszczenia produktów.

2. Koszty poniesione w związku z podjęciem środków zgodnie z ust. 1 pokrywa nadawca lub inna uprawniona osoba, włączając, w miarę potrzeby, odbiorcę.

Sekcja  3

Współpraca w przypadkach wystąpienia naruszeń

Artykuł  14 ¹¹

W przypadkach zniszczenia, wykorzystania do innych celów, odesłania do kraju pochodzenia lub unieszkodliwienia produktów, przewidzianych w art. 13 ust. 1, Państwo Członkowskie przeznaczenia powinno bezzwłocznie skontaktować się z państwem wysyłającym. To ostatnie powinno podjąć wszelkie niezbędne środki działania i powiadomić Państwo Członkowskie przeznaczenia o charakterze i wyniku przeprowadzonych inspekcji, o podjętych decyzjach i ich uzasadnieniu.

Jeśli Państwo Członkowskie docelowe obawia się, że podjęte środki są nieodpowiednie, obydwa Państwa Członkowskie poszukują rozwiązań i środków poprawy sytuacji; w miarę potrzeby, może to obejmować przeprowadzenie wspólnej inspekcji na miejscu.

W przypadku, gdy inspekcje przeprowadzane zgodnie z art. 12 wykazują powtarzające się nieprawidłowości, Państwo Członkowskie docelowe informuje Komisję i inne Państwa Członkowskie.

Artykuł  15

1. Komisja, na wniosek Państwa Członkowskiego docelowego lub z własnej inicjatywy, biorąc pod uwagę rodzaj stwierdzonych naruszeń, może:

– wysłać przedstawicieli, we współpracy z zainteresowanym Państwem Członkowskim, do odnośnego przedsiębiorstwa,

– zażądać od Państwa Członkowskiego nadającego zaostrzenia kontroli produktów pochodzących z odnośnego przedsiębiorstwa.

2. Komisja informuje zainteresowane Państwa Członkowskie o dokonanych ustaleniach.

Do czasu dokonania ustaleń przez Komisję, Państwo Członkowskie nadające musi, na prośbę Państwa Członkowskiego docelowego, zaostrzyć kontrole produktów pochodzących z odnośnego przedsiębiorstwa.

Państwo Członkowskie docelowe może ze swojej strony zaostrzyć kontrole produktów pochodzących z tego samego przedsiębiorstwa.

3. Komisja może dokonać przeglądu sytuacji w ramach Komitetu, określonego w art. 23. Może podjąć niezbędne decyzje, włączając w to decyzje odnoszące się do przepływu produktów wewnątrz Wspólnoty, zgodnie z procedurą ustanowioną w tym samym artykule.

Sekcja  3a ¹²

Klauzula ochronna

Artykuł  15a

1. Jeśli z powodu produktu przeznaczonego do żywienia zwierząt w jednym lub większej liczbie Państw Członkowskich pojawia się problem, który prawdopodobnie może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt lub stanu środowiska naturalnego i nie może on zostać opanowany w sposób zadowalający za pomocą środków działania podjętych przez dane Państwo(-a) Członkowskie, Komisja, działając zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 23a, ze swojej własnej inicjatywy lub też na wniosek Państwa Członkowskiego powinna natychmiast, w zależności od powagi sytuacji, przyjąć następujące środki:

– zawiesić włączanie do obrotu wewnątrz Wspólnoty wykorzystania do żywienia zwierząt a także wywozu do państw trzecich produktów z całego lub części terytorium danych Państw Członkowskich lub z jednego lub większej liczby zakładów położonych na terytorium Wspólnoty, lub też

– ustalić specjalne warunki wprowadzania do obrotu we Wspólnocie, wykorzystania do żywienia zwierząt, a także wywozu do państw trzecich produktów z całego lub części terytorium danych Państw Członkowskich lub z jednego lub większej liczby zakładów położonych na terytorium Wspólnoty.

2. Jednakże w sytuacjach kryzysowych Komisja może tymczasowo przyjąć środki określone w ust. 1 po konsultacji z danymi Państwami Członkowskimi i po poinformowaniu innych Państw Członkowskich. Przedkłada ona daną sprawę na forum Stałego Komitetu ds. Pasz, ustanowionego na mocy art. 1 decyzji 70/372/EWG⁽¹²⁾ w ciągu dziesięciu dni roboczych celem zasięgnięcia jego opinii zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 23a pod kątem rozszerzenia, zmiany lub uchylenia tychże środków.

Jeśli Państwo Członkowskie oficjalnie poinformuje Komisję o potrzebie podjęcia środków ochronnych oraz jeśli Komisja nie ma możliwości stosowania środków określonych w ust. 1, to dane Państwo Członkowskie może przyjąć tymczasowe środki ochronne w odniesieniu do wykorzystania lub włączenia do obrotu. Jeśli dane Państwo Członkowskie przyjmie takie środki, powinno ono natychmiast poinformować o tym pozostałe Państwa Członkowskie oraz Komisję. Komisja zwraca się z zapytaniem do Stałego Komitetu ds. Pasz w ciągu dziesięciu dni roboczych celem zasięgnięcia jego opinii zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 23a pod kątem rozszerzenia, zmiany lub uchylenia tymczasowych środków ochronnych podjętych przez dane Państwo Członkowskie.

Artykuł  15b

Komisja informuje Parlament Europejski o środkach podjętych na podstawie art. 9a i 15a.

Sekcja  4

Inspekcje w gospodarstwach rolnych

Artykuł  16

Państwa Członkowskie gwarantują, że właściwy organ ma dostęp do miejsc, w których prowadzona jest produkcja rolna oraz do miejsc, w których produkty są wytwarzane lub stosowane, w celu przeprowadzenia wymaganych kontroli.

ROZDZIAŁ  IIIA ¹³

SYSTEM INFORMACJI O ZAGROŻENIACH ZWIĄZANYCH Z PASZAMI

Artykuł  16a

Państwa Członkowskie nakazują, aby osoby odpowiedzialne za przedsiębiorstwo miały obowiązek natychmiastowego informowania właściwych władz danego Państwa Członkowskiego o posiadaniu dowodów na to, że dana partia produktów żywienia zwierząt, która została wwieziona na terytorium Wspólnoty z państwa trzeciego lub też włączona do obrotu, a którą mają w posiadaniu lub na własność:

– przekracza maksymalne poziomy ustalone w sekcji A załącznika II do dyrektywy 1999/29/WE, powyżej których danego produktu nie można podawać zwierzętom jako paszy czy też mieszać go z innymi produktami przeznaczonymi do żywienia zwierząt, albo też

– nie jest zgodny z jednym z pozostałych przepisów, określonych w art. 2 ust. 1 lit. a) niniejszej dyrektywy, oraz z powodu tejże niezgodności, mając na uwadze cel, do jakiego została przeznaczona, stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zdrowia zwierząt i stanu środowiska.

Osoby odpowiedzialne za zakłady przedstawiają wszystkie szczegóły umożliwiające precyzyjną identyfikację odnośnych produktów lub partii produktów, a także możliwie jak najpełniejszy opis zagrożenia, jakie stanowi dany produkt czy produkty oraz wszelkie informacje umożliwiające odtworzenie miejsca pochodzenia produktu czy produktów. Informują one właściwe władze danego Państwa Członkowskiego także o działaniach, wraz z ich opisem celem zapobieżenia powstaniu zagrożenia dla zdrowia ludzi, zdrowia zwierząt i stanu środowiska.

Państwa Członkowskie ustalają takie same wymagania dotyczące informacji o zagrożeniu, jakie stwarzają dane produkty przeznaczone do żywienia zwierząt w stosunku do prowadzących monitoring zdrowia gospodarstw takich jak te określone w art. 10 dyrektywy Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego⁽¹³⁾ oraz do osób odpowiedzialnych za laboratoria wykonujące badania.

Tam, gdzie stosowne, właściwe władze stosują przepisy art. 3, 11 lub 13.

Artykuł  16b

1. Gdy na podstawie analizy dostępnych czynników ryzyka właściwe władze danego Państwa Członkowskiego posiadają informacje wskazujące na to, że dana przesyłka produktu czy produktów przeznaczonych do żywienia zwierząt stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt i stanu środowiska naturalnego, dokonują weryfikacji otrzymanych informacji oraz, tam gdzie stosowne, zapewniają podjęcie koniecznych środków, aby dana przesyłka nie została wykorzystana do żywienia zwierząt, została umieszczona pod nadzorem, a także aby niezwłocznie przeprowadzić dochodzenie dotyczące:

– rodzaju zagrożenia oraz, tam gdzie stosowne, poziomu niepożądanych substancji,

– ewentualnego źródła niepożądanych substancji lub zagrożenia,

celem przeprowadzenia bardziej dokładnej oceny ryzyka.

Gdzie sytuacja tego wymaga, ocenę ryzyka można rozszerzyć na inne przesyłki tego samego produktu lub innych produktów w łańcuchu paszowym i żywieniowym, który może zawierać niepożądane substancje lub w zakresie, w jakim takie ryzyko może istnieć, przy uwzględnieniu domieszki niepożądanych substancji w innych produktach przeznaczonych do żywienia zwierząt i możliwego powtórnego wprowadzenia niebezpiecznych produktów do łańcucha paszowego.

2. Jeżeli istnienie poważnego ryzyka zostaje potwierdzone zgodnie z ust. 1, dane Państwa Członkowskie zapewniają, aby ostateczne przeznaczenie danej przesyłki zawierającej niepożądane substancje łącznie z przeprowadzeniem ewentualnej dekontaminacji, a także wszelkie dalsze działania celem jej unieszkodliwienia, ponownego przetworzenia czy zniszczenia nie miało szkodliwych następstw w stosunku do zdrowia ludzi, zwierząt i stanu środowiska naturalnego, a także, tam gdzie to możliwe, w przypadku obecności tych substancji niepożądanych lub rozprzestrzenienia się ryzyka ich obecności na inne przesyłki czy też przeniknięcia do łańcucha paszowego lub żywieniowego niezwłocznie dokonują one identyfikacji i umieszczenia pod kontrolą innych przesyłek produktów uznanych za stanowiące zagrożenie, a także, o ile stosowne, dokonują identyfikacji żywych zwierząt żywionych niebezpiecznymi produktami oraz wprowadzają środki, o których stanowi dyrektywa 96/23/WE, lub w przypadku innych odnośnych przepisów Wspólnoty w zakresie zdrowia zwierząt lub bezpieczeństwa żywności pochodzenia zwierzęcego zapewniają koordynację między odnośnymi służbami inspekcji w celu uniknięcia włączenia do obrotu produktów stanowiących zagrożenie, a także zapewniają stosowanie wszystkich procedur wycofania z rynku produktów znajdujących się już w obrocie.

Artykuł  16c

1. W przypadku gdy Państwo Członkowskie stwierdzi, że w danym produkcie przeznaczonym do żywienia zwierząt, który został już włączony do obrotu na jego własnym terytorium, a także terytorium innych Państw Członkowskich, lub w produkcie pochodzącym z państw trzecich, który został wwieziony na terytorium Wspólnoty w celu włączenia go do obrotu w jednym lub większej liczbie Państw Członkowskich, występuje:

– przekroczenie maksymalnych poziomów ustalonych w sekcji A załącznika II do dyrektywy 1999/29/WE, powyżej którego produktu jako takiego nie wolno stosować do żywienia zwierząt ani też do mieszania z innymi produktami przeznaczonymi do żywienia zwierząt, lub

– niezgodność z jednym z innych przepisów określonych w art. 2 ust. 1 lit. a) niniejszej dyrektywy, a w następstwie niniejszego braku zgodności stanowi zagrożenie oraz w związku z zamierzonym celem stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt i stanu środowiska,

dane Państwo Członkowskie bezzwłocznie zawiadamia o tym Komisję.

Państwo to przedstawia informacje wystarczające, aby dokonać identyfikacji danego produktu, określić jego pochodzenie, a także umieścić go pod kontrolą oraz, w miarę możliwości, również żywe zwierzęta, które były nim karmione, a także szczegółowo określić środki ochronne, które są przewidywane lub też zostały już podjęte, celem umożliwienia Komisji właściwego poinformowania pozostałych Państw Członkowskich.

2. Każde z zainteresowanych Państw Członkowskich niezwłocznie zawiadamia Komisję o wszelkich dalszych środkach podjętych w związku ze zgłoszonymi zagrożeniami, łącznie z informacją o ustaniu sytuacji zagrożenia.

3. Komisja i Państwa Członkowskie ustanawiają i zapewniają funkcjonowanie systemu szybkiego powiadamiania na warunkach określonych zgodnie z procedurą określoną w art. 23 w związku z przyspieszeniem powiadamiania i upowszechniania alarmów określonych w ust. 1 oraz informacji określonych w art. 8 ust. 1.

4. Komisja informuje Parlament Europejski o podjętych środkach celem przyspieszenia wysyłania powiadomień i upowszechnienia informacji.

ROZDZIAŁ  IV

OGÓLNE PRZEPISY I KONTROLE ¹⁴

Artykuł  17

1. Państwa Członkowskie zapewniają przeprowadzanie inspekcji w taki sposób, aby zminimalizować opóźnienia w dostawie produktów oraz aby inspekcje nie powodowały nieuzasadnionych przeszkód w ich wprowadzaniu do obrotu.

2. 15 Państwa Członkowskie zapewniają, aby urzędnicy odpowiedzialni za inspekcje podlegali obowiązkowi zachowania tajemnicy służbowej. Jednakże niniejszy przepis nie wpływa na możliwości właściwych władz Państw Członkowskich dotyczących upowszechniania informacji niezbędnych dla celów związanych z zapobieganiem poważnym zagrożeniom dla zdrowia ludzi, zdrowia zwierząt oraz stanu środowiska.

Artykuł  17a ¹⁶

1. Z zastrzeżeniem przepisów art. 15 eksperci Komisji mogą w zakresie niezbędnym do celów związanych z jednolitym stosowaniem przepisów niniejszej dyrektywy przeprowadzać inspekcje na miejscu przy współpracy z właściwymi władzami Państw Członkowskich. Państwa Członkowskie, na których terytorium prowadzone są inspekcje, powinny zapewnić wszelką niezbędną pomoc ekspertom w czasie wypełniania ich obowiązków. Komisja informuje właściwe władze, Państwa Członkowskie i Parlament Europejski o wynikach przeprowadzonych inspekcji.

2. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu, a zwłaszcza regulujące uzgodnienia dotyczące współpracy z władzami krajowymi należy przyjąć zgodnie z procedurą określoną w art. 23.

Artykuł  18

1. W przypadku pobierania próbek produktów do analizy, Państwa Członkowskie przyjmują przepisy niezbędne do:

– zapewnienia, że podmioty poddane kontrolom uprawnione są do wydania w ich sprawie drugiej opinii,

– zapewnienia, że urzędowo zapieczętowane odnośne próbki są zabezpieczone.

2. Państwa Członkowskie sporządzają wykaz laboratoriów odpowiedzialnych za wykonywanie analiz; zapewniają, że laboratoria wyznaczone są na podstawie ich możliwości diagnostycznych.

3. Państwa Członkowskie zapewniają pobieranie próbek oraz ich analizę zgodnie z zasadami wspólnotowymi.

Jednakże w razie braku zasad i metod wspólnotowych, Państwa Członkowskie podejmą wszelkie niezbędne kroki w celu zapewnienia, aby inspekcje były przeprowadzane:

– zgodnie z normami uznanymi przez organy międzynarodowe,

– w razie braku takich norm, zgodnie z naukowo uznanymi zasadami krajowymi spełniającymi ogólne zasady Traktatu.

4. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 23.

Artykuł  19

Każde Państwo Członkowskie podejmie środki w celu zapewnienia, że wszystkie przepisy niniejszej dyrektywy są w pełni stosowane. Należy ustanowić kary na wypadek niewykonywania powyższych środków. Kary powinny być skuteczne, współmierne do celu oraz o odpowiednim skutku odstraszającym.

Artykuł  20

Niniejsza dyrektywa nie wpływa na prawo odwoływania się, istniejące na mocy obowiązujących przepisów Państw Członkowskich, od decyzji właściwych organów.

W przypadku stwierdzenia naruszenia przepisów decyzje podjęte przez właściwy organ oraz uzasadnienia takich decyzji powinny być podane do wiadomości zainteresowanemu podmiotowi lub jego przedstawicielowi.

Na wniosek zainteresowanego podmiotu lub jego przedstawiciela wspomniane decyzje wraz z uzasadnieniem podawane są na piśmie z pouczeniem o prawie do odwołania się przysługującym na mocy obowiązujących przepisów Państwa Członkowskiego dokonującego inspekcji oraz z pouczeniem o procedurze i terminach mających zastosowanie.

Artykuł  21

Po roku od wejścia w życie niniejszej dyrektywy każde Państwo Członkowskie poinformuje Komisję o:

– właściwym organie lub organach, ich właściwości miejscowej i rzeczowej,

– laboratorium lub laboratoriach określonych w art. 18 ust. 2,

– w miarę potrzeby, wykazie punktów wjazdowych określonych w art. 6.

Powyższe informacje, z późniejszymi zmianami, publikuje się w serii "C" Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich.

Artykuł  22

1. Najpóźniej do dnia 1 października 1998 r. Państwa Członkowskie sporządzą programy określające krajowe środki podejmowane do osiągnięcia celów niniejszej dyrektywy.

Programy uwzględniają szczególną sytuację każdego Państwa Członkowskiego oraz wymieniają rodzaj i częstotliwość inspekcji, które są przeprowadzane regularnie.

2. 17 Przed dniem 1 kwietnia każdego roku, a przed dniem 1 kwietnia 2000 r. po raz pierwszy, Państwa Członkowskie przekazują Komisji wszystkie istotne informacje dotyczące wykonywania w roku poprzednim programów określonych w ust. 1, wyszczególniając:

– kryteria stosowane przy sporządzaniu programów,

– ilość i rodzaj przeprowadzonych inspekcji,

– wyniki inspekcji, w szczególności liczbę i rodzaj stwierdzonych naruszeń,

– działania podjęte w razie stwierdzenia naruszeń.

Informację tę należy przedstawić w formie rocznych raportów według wzoru, który ma zostać sporządzony na podstawie art. 23.

3. 18 Przed dniem 1 października każdego roku, a przed dniem 1 października 2000 r. po raz pierwszy, Komisja przedkłada ogólne sprawozdanie podsumowujące, dotyczące wyników inspekcji przeprowadzonych na szczeblu wspólnotowym, łącznie z wnioskiem zalecenia dotyczącego wspólnego programu inspekcji na rok następny, do przyjęcia zgodnie z procedurą określoną w art. 23. Zalecenie może zostać zmienione w terminie późniejszym, zgodnie z wymogami wykonania wspólnego programu.

Wspólny program określa w szczególności priorytety służące jego wykonaniu.

W informacjach przewidzianych w ust. 2 należy uwzględnić oddzielną sekcję poświęconą wykonaniu wspólnego programu.

Zbiorczy raport podsumowujący, określony w akapicie pierwszym, przekazywany jest do wiadomości Parlamentu Europejskiego.

4. 19 Bez uszczerbku dla przepisów ust. 1, 2 i 3, jeżeli ochrona środowiska albo zdrowia ludzi lub zwierząt wymaga natychmiastowego wprowadzenia ograniczonych, szczególnych, skoordynowanych programów kontroli na szczeblu Wspólnoty, Komisja podejmie niezbędne środki zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 23.

Programy te stosuje się przede wszystkim w sytuacjach spowodowanych szczególnym wypadkiem.

Artykuł  23 ²⁰

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Pasz (zwany dalej "Komitetem").

2. W przypadku odwołania do niniejszego artykułu stosuje się przepisy art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy art. 8 tej decyzji.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi 3 miesiące.

3. Komitet przyjmuje własny regulamin.

Artykuł  23a ²¹

1. Komisja jest wspomagana przez Stały Komitet ds. Pasz (zwany dalej "Komitetem").

2. W przypadku odwołania do niniejszego artykułu stosuje się przepisy art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy art. 8 tej decyzji.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi 15 dni.

3. Komitet przyjmuje własny regulamin.

Artykuł  24

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy nie później niż do dnia 30 kwietnia 1998 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Środki przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł  25

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł  26

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 25 października 1995 r.

	W imieniu Rady
	L. ATIENZA
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 313 z 19.11.1993, str. 10.

⁽²⁾ Dz.U. C 128 z 9.5.1994, str. 97.

⁽³⁾ Dz.U. C 127 z 7.5.1994, str. 10.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 373 z 31.12.1990, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (EWG) nr 1601/92 (Dz.U. L 173 z 27.6.1992, str. 13).

⁽⁵⁾ Dz.U. L 62 z 15.3.1993, str. 49. Dyrektywa ostatnio zmieniona decyzją Komisji 94/723/WE (Dz.U. L 288 z 9.11.1994, str. 48).

⁽⁶⁾ Dz.U. L 170 z 3.8.1970, str. 2. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (EWG) nr 3768/85 (Dz.U. L 362 z 31.12.1985, str. 8).

⁽⁷⁾ Dz.U. L 270 z 14.12.1970. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 94/77/WE (Dz.U. L 350 z 31.12.1994, str. 113).

⁽⁸⁾ Dz.U. L 115 z 4.5.1999, str. 32.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 86 z 6.4.1979, str. 30. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 93/74/EWG (Dz.U. L 237 z 22.9.1993, str. 23).

⁽¹⁰⁾ Dz.U. L 213 z 21.7.1982, str. 8. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 93/74/EWG (Dz.U. L 237 z 22.9.1993, str. 23).

⁽¹¹⁾ Dz.U. L 237 z 22.9.1993, str. 23.

⁽¹²⁾ Dz.U. L 170 z 3.8.1970, str. 1.

⁽¹³⁾ Dz.U. L 125 z 23.5.1996, str. 10.

¹ Art. 2 ust. 1 lit. a):

- zmieniona przez art. 3 dyrektywy nr 1999/20/WE z dnia 22 marca 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.80.20) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 25 marca 1999 r.

- zmieniona przez art. 1 pkt 1 lit. a) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/46/WE z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.234.55) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 września 2001 r.

² Art. 2 ust. 1 lit. e) zmieniona przez art. 1 pkt 1 lit. b) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/46/WE z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.234.55) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 września 2001 r.

³ Art. 2 ust. 1 lit. h) zmieniona przez art. 1 pkt 1 lit. c) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/46/WE z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.234.55) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 września 2001 r.

⁴ Art. 4a dodany przez art. 1 pkt 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/46/WE z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.234.55) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 września 2001 r.

⁵ Art. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2000/77/WE z dnia 14 grudnia 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.333.81) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 29 grudnia 2000 r.

⁶ Art. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2000/77/WE z dnia 14 grudnia 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.333.81) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 29 grudnia 2000 r.

⁷ Art. 9a dodany przez art. 1 pkt 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2000/77/WE z dnia 14 grudnia 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.333.81) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 29 grudnia 2000 r.

⁸ Art. 9b dodany przez art. 1 pkt 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2000/77/WE z dnia 14 grudnia 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.333.81) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 29 grudnia 2000 r.

⁹ Art. 12 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/46/WE z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.234.55) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 września 2001 r.

¹⁰ Art. 13 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/46/WE z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.234.55) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 września 2001 r.

¹¹ Art. 14 zmieniony przez art. 1 pkt 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/46/WE z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.234.55) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 września 2001 r.

¹² Sekcja 3a dodana przez art. 1 pkt 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/46/WE z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.234.55) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 września 2001 r.

¹³ Rozdział IIIA dodany przez art. 1 pkt 7 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/46/WE z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.234.55) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 września 2001 r.

¹⁴ Tytuł rozdziału IV zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2000/77/WE z dnia 14 grudnia 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.333.81) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 29 grudnia 2000 r.

¹⁵ Art. 17 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/46/WE z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.234.55) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 września 2001 r.

¹⁶ Art. 17a:

- dodany przez art. 1 pkt 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2000/77/WE z dnia 14 grudnia 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.333.81) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 29 grudnia 2000 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/46/WE z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.234.55) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 września 2001 r.

¹⁷ Art. 22 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 10 lit. a) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/46/WE z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.234.55) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 września 2001 r.

¹⁸ Art. 22 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 10 lit. b) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/46/WE z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.234.55) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 września 2001 r.

¹⁹ Art. 22 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2000/77/WE z dnia 14 grudnia 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.333.81) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 29 grudnia 2000 r.

²⁰ Art. 23 zmieniony przez art. 1 pkt 7 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2000/77/WE z dnia 14 grudnia 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.333.81) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 29 grudnia 2000 r.

²¹ Art. 23a dodany przez art. 1 pkt 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2000/77/WE z dnia 14 grudnia 2000 r. (Dz.U.UE.L.00.333.81) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 29 grudnia 2000 r.