Rozporządzenie 3051/95 w sprawie zarządzania zapewniającego bezpieczeństwo na promach pasażerskich (typu ro-ro)

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1995.320.14

Akt utracił moc

Wersja od: 19 grudnia 2002 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 3051/95

z dnia 8 grudnia 1995 r.

w sprawie zarządzania zapewniającego bezpieczeństwo na promach pasażerskich (typu ro-ro)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 84 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji ⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ⁽²⁾,

działając zgodnie z procedurą określoną w art. 189 lit. c) Traktatu ⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

Wspólnota wyraża głęboki żal w związku z katastrofami morskimi, w których giną ludzie;

Międzynarodowy Kodeks Zarządzania Zapewniającego Bezpieczeństwo, wprowadzając bezpieczną eksploatację statków i zapobieganie zanieczyszczeniom, dalej zwany "Kodeksem ISM", został przyjęty przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO) rezolucją Zgromadzenia Ogólnego A.741(18) z dnia 4 listopada 1993 r. w obecności Państw Członkowskich i, poprzez włączenie go do Międzynarodowej Konwencji Bezpieczeństwa Życia na Morzu 1974 r., będzie dotyczył statków pasażerskich typu ro-ro od dnia 1 lipca 1998 r.;

stanowi on jedno z serii przedsięwzięć mających na celu poprawę bezpieczeństwa na morzu; Kodeks ISM nie ma jeszcze mocy obowiązującej, lecz jest zalecany do stosowania;

bezpieczeństwo życia ludzkiego na morzu może być skutecznie podwyższone przez stosowanie Kodeksu ISM w sposób ścisły i na zasadzie obowiązywania;

najpilniejszą sprawą dla Wspólnoty jest zarządzanie zapewniające bezpieczeństwo na promach pasażerskich typu ro-ro; wprowadzenie Kodeksu ISM przez wszystkie Państwa Członkowskie w sposób jednolity i konsekwentny może stanowić krok na drodze do zarządzania bezpieczeństwem na promach pasażerskich typu ro-ro;

w swojej rezolucji z dnia 22 grudnia 1994 r., dotyczącej bezpieczeństwa promów pasażerskich typu ro-ro ⁽⁴⁾, Rada zachęciła Komisję do przedstawienia propozycji zgodnego z prawem międzynarodowym, wcześniejszego obowiązkowego zastosowania Kodeksu ISM do wszystkich promów pasażerskich typu ro-ro, uprawiających żeglugę do lub z portów europejskich;

wymagane jest ścisłe i obowiązkowe wprowadzenie Kodeksu ISM, tak aby zapewnić stworzenie i właściwe utrzymanie przez armatorów eksploatujących morskie promy pasażerskie typu ro-ro systemów zarządzania zapewniających bezpieczeństwo zarówno na poziomie statku, jak i na poziomie przedsiębiorstwa;

najlepszym sposobem zapewnienia wcześniejszego obowiązkowego wprowadzenia przepisów Kodeksu ISM i skutecznej kontroli jego stosowania bez zakłócania konkurencji pomiędzy różnymi portami Wspólnoty i promami typu ro-ro jest działanie na poziomie Wspólnoty; rozporządzenie, które może być stosowane bezpośrednio, może zapewnić takie wprowadzenie; wcześniejsze wprowadzenie wymaga, aby rozporządzenie to obowiązywało od dnia 1 lipca 1996 r.;

wcześniejsze obowiązkowe wprowadzenie Kodeksu ISM na wszystkich promach typu ro-ro, niezależnie od ich bandery, bierze także pod uwagę wymaganie zawarte w ust. 2 rezolucji IMO A.741(18), w którym usilnie nakłania się rządy do jak najszybszego wprowadzenia Kodeksu, dając pierwszeństwo, między innymi, statkom pasażerskim;

bezpieczeństwo statków jest podstawowym obowiązkiem państwa bandery; Państwa Członkowskie mogą zapewnić spełnienie odpowiednich zasad zarządzania zapewniającego bezpieczeństwo przez promy podnoszące ich banderę i armatorów eksploatujących te promy; jedyną drogą do zapewnienia przez Państwa Członkowskie bezpieczeństwa wszystkich promów typu ro-ro, niezależnie od ich bandery, zatrudnionych lub planowanych do zatrudnienia na regularnych liniach z ich portów, jest wymaganie skutecznego wdrożenia zasad bezpieczeństwa jako warunku do uprawiania żeglugi na liniach regularnych z ich portów;

armatorzy eksploatujący promy typu ro-ro wyłącznie na wodach osłoniętych między portami tego samego Państwa Członkowskiego w warunkach mniejszego ryzyka, ale zmuszeni do podjęcia proporcjonalnie większego wysiłku organizacyjnego niż inni armatorzy, powinni skorzystać z czasowego zwolnienia;

należy ustalić wymagania, zgodnie z którymi przepisy Kodeksu ISM są wprowadzane w życie, i określić warunki do wydawania i potwierdzania dokumentu zgodności i świadectwa zarządzania zapewniającego bezpieczeństwo;

Państwa Członkowskie, celem wypełniania swoich obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia, mogą uznać za konieczne udzielenie pełnomocnictw lub oparcie się na wyspecjalizowanych organizacjach; właściwą drogą do zapewnienia jednolitego i właściwego poziomu kontroli jest wymóg, aby organizacjami tymi były tylko te organizacje, które spełniają wymagania dyrektywy Rady 94/57/WE z dnia 22 listopada 1994 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach oraz odpowiednich działań administracji morskich ⁽⁵⁾;

Państwo Członkowskie musi mieć możliwość zawieszenia żeglugi pewnych promów typu ro-ro ze swoich portów, jeżeli stwierdzi, że istnieje ryzyko poważnego zagrożenia bezpieczeństwa życia lub mienia lub zagrożenie środowiska, zależnie od decyzji podjętej w ramach komitetu regulaminowego, do której Państwo Członkowskie musi się zastosować;

konieczne jest stworzenie uproszczonej procedury wprowadzania przez komitet regulaminowy zmian do niniejszego rozporządzenia, wynikłych z rozwoju sytuacji na forum międzynarodowym;

szybkie wprowadzenie tych zasad bezpieczeństwa stwarza Grecji szczególne techniczne i administracyjne problemy, spowodowane bardzo dużą ilością działających w Grecji armatorów, którzy eksploatują promy pod grecką banderą i wyłącznie między greckimi portami; z tego powodu powinno być udzielone ograniczone w czasie zwolnienie, uwzględniając to, że regularna żegluga pasażerska i promowa między greckimi portami została, na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 3577/92 z dnia 7 grudnia 1992 r. dotyczącego stosowania zasady swobody świadczenia usług w transporcie morskim w obrębie Państw Członkowskich (kabotaż morki ) ⁽⁶⁾, wyłączona do dnia 1 stycznia 2004 r. spod zasady swobody świadczenia usług,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Celem niniejszego rozporządzenia jest podniesienie poziomu bezpiecznego zarządzania i bezpiecznej eksploatacji oraz zapobieganie zanieczyszczeniom z promów pasażerskich typu ro-ro uprawiających żeglugę regularną do lub z portów Państw Członkowskich Wspólnoty przez zapewnienie, że armatorzy eksploatujący promy typu ro-ro spełniają wymagania Kodeksu ISM poprzez:

– ustanowienie i właściwe utrzymywanie przez armatorów systemów zarządzania zapewniającego bezpieczeństwo na statkach i na lądzie, oraz

– kontrolę tych systemów przez administrację państwa bandery i państwa portu.

Artykuł  2

Do celów niniejszego rozporządzenia i z myślą o wprowadzeniu Kodeksu ISM:

a) "prom typu ro-ro" oznacza morski statek pasażerski z urządzeniami umożliwiającymi wtaczanie na i wytaczanie ze statku pojazdów drogowych i szynowych, przewożący więcej niż 12 pasażerów;

b) "żegluga regularna" oznacza szereg połączeń promowych tak zorganizowanych, aby obsłużyć połączenia między dwoma lub większą ilością tych samych portów:

1. zgodnie z opublikowanym rozkładem rejsów; lub

2. w taki sposób, że połączenia te są na tyle regularne lub częste, że stanowią dający się wyróżnić systematyczny szereg połączeń;

c) "armator" oznacza właściciela promu typu ro-ro lub jakąkolwiek organizację lub osobę, jak zarządca lub czarterujący statek, która przyjęła od właściciela odpowiedzialność za eksploatację promu typu ro-ro;

d) 1  "uznana organizacja" oznacza organ uznany zgodnie z przepisami dyrektywy 94/57/WE, zmienioną dyrektywą Komisji 97/58/WE⁽⁷⁾;

e) 2  "Kodeks ISM" oznacza Międzynarodowy Kodeks Zarządzania Bezpieczną Eksploatacją Statków i Zapobiegania Zanieczyszczeniom, przyjęty przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO) poprzez rezolucję Zgromadzenia A.741(18) z dnia 4 listopada 1993 r., zmienioną rezolucją IMO MSC.104 (73) z dnia 5 grudnia 2000 r. i załączonej do niniejszego rozporządzenia;

f) "administracja" oznacza rząd państwa, którego banderę prom typu ro-ro ma prawo podnosić;

g) "dokument zgodności" oznacza dokument wydany armatorowi zgodnie z ust. 13.2 Kodeksu ISM;

h) 3  "certyfikat zarządzania bezpieczeństwem" oznacza certyfikat wystawiony dla promów typu ro-ro zgodnie z ppkt 13.7 Kodeksu ISM;

i) "wody osłonięte" oznaczają obszary, na których roczne prawdopodobieństwo wystąpienia znacznej wysokości fali przekraczającej 1,5 m jest mniejsze niż 10% i na których prom ro-ro w żadnym momencie nie jest dalej niż 6 mil morskich od miejsca schronienia, gdzie rozbitkowie mogą wylądować.

Artykuł  3

Rozporządzenie stosuje się do wszystkich armatorów eksploatujących w żegludze regularnej do lub z portu Państwa Członkowskiego Wspólnoty przynajmniej jeden prom typu ro-ro, bez względu na jego banderę.

Artykuł  4

1. 4  Wszystkie przedsiębiorstwa spełniają wszystkie przepisy ppkt 1.2-13.1 i ppkt 13.6 Kodeksu ISM tak, jakby jego przepisy były obowiązkowe, jako wymóg dla ich statków mających świadczyć regularne usługi do i z portu Państwa Członkowskiego Wspólnoty.

2. W drodze odstępstwa od przepisów ust. 1, armatorzy eksploatujący prom lub promy typu ro-ro w żegludze regularnej wyłącznie na wodach osłoniętych między portami tego samego Państwa Członkowskiego mogą opóźnić dostosowanie się do przepisów niniejszego rozporządzenia do dnia 1 lipca 1997 r.

Artykuł  5

1. 5  Państwa Członkowskie dostosują się do przepisów ppkt 13.2, 13.3, 13.4, 13.5, 13.7-13.11, pkt 14 i 16 Kodeksu ISM tak, jakby jego przepisy były obowiązkowe, w odniesieniu do przedsiębiorstw i promów typu ro-ro.

2. Do celów określonych w ust. 1 Państwa Członkowskie mogą bądź tylko upoważnić, bądź też polegać całkowicie lub częściowo na uznanej organizacji.

Do celów określonych w ust. 13.2 Kodeksu ISM Państwo Członkowskie może wydać dokument zgodności tylko armatorowi, którego główna siedziba znajduje się na jego własnym terytorium. Przed wydaniem Państwo Członkowskie radzi się administracji państwa, którego banderę promy typu ro-ro tego armatora mają prawo podnosić, jeśli ta administracja nie jest administracją Państwa Członkowskiego wydającego.

3. Dokument zgodności jest ważny tylko przez pięć lat od daty wydania, pod warunkiem że zawsze jest przeprowadzana coroczna ocena mająca na celu potwierdzenie właściwego funkcjonowania systemu zarządzania zapewniającego bezpieczeństwo, a także potwierdzenie, że ewentualne zmiany wprowadzone od czasu ostatniej oceny są zgodne z przepisami Kodeksu ISM.

4. Świadectwo zarządzania zapewniającego bezpieczeństwo jest ważne tylko przez pięć lat od daty wydania, pod warunkiem że zawsze jest przeprowadzana, co najmniej co 30 miesięcy lub częściej, pośrednia ocena mająca na celu potwierdzenie właściwego funkcjonowania systemu zarządzania zapewniającego bezpieczeństwo oraz potwierdzenie, że ewentualne zmiany wprowadzone od czasu ostatniej oceny są zgodne z przepisami Kodeksu ISM.

5. Do celów określonych w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności w art. 6, każde Państwo Członkowskie uznaje dokument zgodności lub świadectwo zarządzania zapewniającego bezpieczeństwo wystawione przez administrację jakiegokolwiek innego Państwa Członkowskiego lub przez uznaną organizację działającą w jego imieniu.

6. Państwo Członkowskie uznaje dokument zgodności i świadectwo zarządzania zapewniającego bezpieczeństwo wystawione przez lub w imieniu administracji państw trzecich, jeżeli zapewnia ono zgodność tych dokumentów z przepisami niniejszego rozporządzenia.

Dokumenty zgodności i świadectwa zarządzania zapewniającego bezpieczeństwo wydane w imieniu administracji państw trzecich mogą być uznane tylko wtedy, jeżeli są wydane przez uznane organizacje.

Artykuł  6

Państwa Członkowskie upewniają się, że wszyscy armatorzy uprawiający żeglugę regularną promami typu ro-ro do lub z ich portów spełniają wymagania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  7

Jeśli Państwo Członkowskie uzna, że armator, niezależnie od posiadania dokumentu zgodności, nie może uprawiać żeglugi regularnej promem ro-ro do lub z jego portów, ponieważ zaistniało ryzyko poważnego zagrożenia bezpieczeństwa życia lub mienia lub zagrożenie środowiska, żegluga taka jest zawieszona do czasu usunięcia zagrożenia.

W takich okolicznościach postępuje się w sposób następujący:

a) Państwo Członkowskie niezwłocznie informuje Komisję i inne Państwa Członkowskie, podając powody uzasadniające takie postępowanie;

b) Komisja sprawdza, czy zawieszenie jest usprawiedliwione przyczynami stanowiącymi poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa i środowiska;

c) na podstawie art. 10 ust. 2 podjęta zostaje decyzja, czy postanowienie Państwa Członkowskiego o zawieszeniu żeglugi z przyczyn stanowiących zagrożenie dla życia, mienia bądź też środowiska jest usprawiedliwione, a jeśli nie, to Państwu Członkowskiemu stawia się żądanie cofnięcia zawieszenia.

Artykuł  8

Trzy lata po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, celem oceny ogólnych warunków Kodeksu ISM, Komisja przeprowadzi przegląd jego wdrożenia i zaproponuje odpowiednie kroki.

Artykuł  9 ⁶

Celem oceny rozwoju sytuacji na forum międzynarodowym, w szczególności w IMO,

a) określenie: "Kodeks ISM" w art. 2;

b) okresy ważności dokumentu zgodności i/lub świadectwa zarządzania zapewniającego bezpieczeństwo i częstotliwość ich oceny określone w art. 5 ust. 3 i 4;

c) Załącznik;

d) określenie: "uznana organizacja" w art. 2;

mogą zostać zmienione zgodnie z procedurą przedstawioną w art. 10 ust. 2, w szczególności mogą zostać wprowadzone wytyczne dotyczące wdrożenia Kodeksu ISM przez administracje.

Zmiany do instrumentów międzynarodowych określonych w art. 2 mogą być wyłączone z zakresu niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2099/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 listopada 2002 r. ustanawiającego Komitet ds. Bezpiecznych Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczeniom Morza przez Statki (COSS)⁽⁸⁾.

Artykuł  10 ⁷

1. Komisja jest wspomagana przez Komitet ds. Bezpiecznych Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczeniom Morza przez Statki (COSS) utworzony na mocy art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2099/2002.

2. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (9), uwzględniając przepisy jej art. 8.

Przyjmuje się, że termin określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi dwa miesiące.

3. Komitet uchwala swój regulamin.

Artykuł  11

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1996 r.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 1996 r.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, niniejsze rozporządzenie nie jest do 31 grudnia 1997 r. stosowane w stosunku do armatorów działających w ramach prawa greckiego, którzy mają swoje główne siedziby w Grecji i którzy eksploatują promy typu ro-ro zarejestrowane w Grecji i podnoszące jej banderę, uprawiające żeglugę regularną wyłącznie pomiędzy portami greckimi.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 8 grudnia 1995 r.

	W imieniu Rady
	J. BORRELL FONTELLES
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 298 z 11.11.1995, str. 23 oraz zmieniony wniosek przedstawiony 15 czerwca 1995 r. (Dz.U. C 288 z 11.11.1995, str. 31).

⁽²⁾ Dz.U. C 236 z 11.9.1995, str. 42.

⁽³⁾ Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 14 czerwca 1995 r. (Dz.U. C 166 z 3.7.1995, str. 55). Wspólne stanowisko Rady z dnia 28 września 1995 r. (Dz.U. C 297 z 10.11.1995, str. 1) oraz decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 29 listopada 1995 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

⁽⁴⁾ Dz.U. C 379 z 31.12.1994, str. 8.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 319 z 12.12.1992, str. 20.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 364 z 12.12.1992, str. 7.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 274 z 7.10.1997, str. 8.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 324 z 29.11.2002, str. 1.

⁽⁹⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

ZAŁĄCZNIK  ⁸

SPIS TREŚCI

TYTUŁ I

Międzynarodowy Kodeks Zarządzania Bezpieczną Eksploatacją Statków i Zapobiegania Zanieczyszczeniom (Międzynarodowy Kodeks Zarządzania Bezpieczeństwem (ISM))

CZĘŚĆ A - STOSOWANIE

1. Ogólne

1.1. Definicje

1.2. Cele

1.3. Stosowanie

1.4. Wymogi funkcjonalne dotyczące systemu zarządzania bezpieczeństwem (SMS)

2. Polityka bezpieczeństwa i ochrony środowiska

3. Obowiązki i uprawnienia przedsiębiorstwa

4. Wyznaczona(-e) osoba(-y)

5. Obowiązki i uprawnienia kapitana

6. Środki i personel

7. Opracowanie planów dla operacji pokładowych

8. Gotowość awaryjna

9. Sprawozdania i analiza niezgodności, wypadków i zdarzeń niebezpiecznych

10. Konserwacja statku i wyposażenia

11. Dokumentacja

12. Sprawdzanie, przegląd i ocena przedsiębiorstwa

CZĘŚĆ B - CERTYFIKACJA, SPRAWDZANIE

13. Certyfikacja i sprawdzanie okresowe

14. Tymczasowa certyfikacja

15. Sprawdzanie

16. Formularze certyfikatów

grafika

Dodatek

TYTUŁ II

Przepisy dla administracji dotyczące stosowania Międzynarodowego Kodeksu Zarządzania Bezpieczeństwem

CZĘŚĆ A - PRZEPISY OGÓLNE

CZĘŚĆ B - CERTYFIKACJA I NORMY

1. Akceptacja i uznanie tymczasowego dokumentu zgodności i tymczasowego certyfikatu zarządzania bezpieczeństwem

2. Proces certyfikacji

3. Norma zarządzania

4. Normy kwalifikacji

5. Formularze dokumentu zgodności i certyfikatu zarządzania bezpieczeństwem

grafika

¹ Art. 2 lit. d) zmieniona przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia Komisji nr 179/98 z dnia 23 stycznia 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.19.35) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1998 r.

² Art. 2 lit. e) zmieniona przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia Komisji nr 1970/2002 z dnia 4 listopada 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.302.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 listopada 2002 r.

³ Art. 2 lit. h) zmieniona przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia Komisji nr 1970/2002 z dnia 4 listopada 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.302.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 listopada 2002 r.

⁴ Art. 4 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia Komisji nr 1970/2002 z dnia 4 listopada 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.302.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 listopada 2002 r.

⁵ Art. 5 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia Komisji nr 1970/2002 z dnia 4 listopada 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.302.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 listopada 2002 r.

⁶ Art. 9 zmieniony przez art. 10 pkt 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2099/2002 z dnia 5 listopada 2002 r. ustanowiającego Komitet ds. Bezpiecznych Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczeniu Morza przez Statki (COSS) i zmieniającego rozporządzenia dotyczące bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniom morza przez statki (Dz.U.UE.L.02.324.1) z dniem 19 grudnia 2002 r.

⁷ Art. 10 zmieniony przez art. 10 pkt 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2099/2002 z dnia 5 listopada 2002 r. ustanowiającego Komitet ds. Bezpiecznych Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczeniu Morza przez Statki (COSS) i zmieniającego rozporządzenia dotyczące bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniom morza przez statki (Dz.U.UE.L.02.324.1) z dniem 19 grudnia 2002 r.

⁸ Załącznik:

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia Komisji nr 179/98 z dnia 23 stycznia 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.19.35) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1998 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia Komisji nr 1970/2002 z dnia 4 listopada 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.302.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 listopada 2002 r.