Zaproszenie do składania wniosków - EACEA 04/2017 w ramach programu Erasmus+ - Działanie podstawowe 2 - Współpraca na rzecz innowacji i wymiany dobrych praktyk - Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych.
Dz.U.UE.C.2017.26.8
Akt nieocenianyZAPROSZENIE DO SKŁADANIA WNIOSKÓW - EACEA 04/2017 w ramach programu Erasmus+
Działanie podstawowe 2 - Współpraca na rzecz innowacji i wymiany dobrych praktyk
(2017/C 26/06)
(Dz.U.UE C z dnia 26 stycznia 2017 r.)
Celem sojuszy na rzecz umiejętności sektorowych jest eliminowanie niedoborów kwalifikacji w ramach jednego lub większej liczby profili zawodowych w określonym sektorze. Sojusze realizują ten cel, identyfikując specyficzne potrzeby istniejące lub pojawiające się na rynku pracy (strona popytowa) i zwiększając zdolność reagowania na potrzeby rynku pracy w ramach systemów wstępnego i ustawicznego kształcenia i szkolenia zawodowego na wszystkich szczeblach (strona podażowa). Opierając się na dowodach dotyczących zapotrzebowania na umiejętności, sojusze na rzecz umiejętności sektorowych wspierają proces opracowywania i dostarczania transnarodowych treści w obszarze szkolenia zawodowego, a także rozpowszechniają metody nauczania i szkolenia związane z kluczowymi europejskimi profilami zawodowymi.
Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych tworzone z myślą o prowadzeniu strategicznej współpracy sektorowej w dziedzinie umiejętności zapewniają możliwość identyfikowania i opracowywania konkretnych działań umożliwiających dostosowanie poziomu popytu i podaży na umiejętności w celu zapewnienia ogólnego wsparcia na rzecz realizacji strategii wzrostu dla określonego sektora.
Projekty dotyczące jednej z wymienionych poniżej "Części" mogą zapewnić możliwość zrealizowania tych celów:
Część 1 - Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych tworzone do celów identyfikacji potrzeb w obszarze umiejętności
Celem tych sojuszy jest identyfikowanie potrzeb w dziedzinie umiejętności i niedoborów kwalifikacji w określonym sektorze gospodarki i przedstawianie szczegółowych dowodów w tym zakresie. Zapewniłoby to możliwość wyeliminowania takich niedoborów poprzez organizowanie szkoleń, niezależnie od tego, czy byłyby to szkolenia bazujące na programach kształcenia i szkolenia zawodowego, czy też szkolenia organizowane w jakimkolwiek innym sektorze kształcenia i szkolenia.
Działaniom na rzecz zidentyfikowania przyszłych potrzeb w zakresie umiejętności i opracowania definicji tych potrzeb powinny towarzyszyć badania potrzeb rynku pracy w danym sektorze. Potrzebne umiejętności powinny zostać zidentyfikowane w ramach odpowiednich profili zawodowych w danym sektorze, w miarę możliwości w oparciu o europejską klasyfikację umiejętności, kompetencji, kwalifikacji i zawodów (ESCO). W stosownych przypadkach należy wykorzystywać informacje na temat umiejętności zgromadzone przez "europejskie rady ds. umiejętności sektorowych" oraz informacje zawarte w już istniejących badaniach dotyczących umiejętności sektorowych, uwzględniając wyniki prac wcześniejszych sojuszy na rzecz umiejętności sektorowych. Unijna panorama umiejętności zawiera wiele informacji na temat umiejętności oraz analiz i badań poświęconych poszczególnym profesjom (zawodom) i sektorom: http://skillspanorama.cedefop.europa.eu/en.
Współpraca między podmiotami publicznymi i prywatnymi (takimi jak ministerstwa pracy, partnerzy społeczni, organizatorzy kształcenia i szkolenia, podmioty zajmujące się gromadzeniem informacji o rynku pracy, przedsiębiorstwa, w tym MŚP, izby handlowe, publiczne i prywatne służby zatrudnienia oraz krajowe urzędy statystyczne) w kwestiach związanych z rynkiem pracy powinna zostać zorganizowania w taki sposób, aby zapewnić możliwość identyfikowania i przewidywania utrzymujących się niedoborów kwalifikacji i przypadków niedopasowania umiejętności na szczeblu sektorowym w odniesieniu do określonego zbioru profili zawodowych. W tym kontekście istotne znaczenie ma maksymalizacja synergii z innymi inicjatywami sektorowymi.
Część 2 - Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych tworzone do celów opracowywania i realizacji programów kształcenia i szkolenia zawodowego
Celem tych sojuszy jest reagowanie na niedobory kwalifikacji zidentyfikowane w danym sektorze gospodarki i potrzeby tego sektora, opracowywanie programów nauczania, a także opracowywanie metod nauczania i prowadzenia szkoleń. Programy nauczania i metody szkoleniowe powinny uwzględniać element wyraźnie zorientowany na uczenie się oparte na pracy i powinny wspierać transnarodową mobilność osób uczących się.
Przy wdrażaniu programów kształcenia i szkolenia zawodowego lub przy opracowywaniu standardów kwalifikacji w oparciu o profile zawodowe bazujące - w miarę możliwości - na ESCO partnerzy będą musieli interpretować istniejące dowody naukowe dotyczące zapotrzebowania na umiejętności specyficzne dla określonych grup zawodowych. W stosownych przypadkach należy opierać się na informacjach na temat umiejętności zgromadzonych przez "europejskie rady ds. umiejętności sektorowych" oraz informacjach zawarte w już istniejących badaniach dotyczących umiejętności sektorowych, uwzględniając wyniki prac wcześniejszych sojuszy na rzecz umiejętności sektorowych. Unijna panorama umiejętności zawiera wiele informacji na temat umiejętności oraz analiz i badań poświęconych poszczególnym profesjom (zawodom) i sektorom: http://skillspanorama.cedefop.europa.eu/en.
Proces opracowywania i wdrażania programów nauczania zawodowego powinien przebiegać zgodnie z następującymi kluczowymi zasadami: (i) zapewnienie jakości, w tym skuteczne systemy śledzenia osób uczących się oraz przekazywania informacji zwrotnych; (ii) programy nauczania i kwalifikacji zorientowane na efekty uczenia się; (iii) realizowanie programów nauczania w modularny sposób na wszystkich etapach; (iv) uwzględnianie odpowiednio długich okresów uczenia się opartego na pracy; (v) uwzględnienie doświadczeń międzynarodowych (w zakresie mobilności osób uczących się, nauczycieli i osób prowadzących szkolenia).
Partnerzy w ramach sojuszy powinni przedstawić we wniosku środki na rzecz formalnego uznania nowych lub dostosowanych programów nauczania zawodowego i kwalifikacji zawodowych, które zamierzają podjąć w odpowiednich państwach i sektorach, oraz określić sposób, w jaki będą kontynuowały wdrażanie rezultatów projektu po zakończeniu finansowania ze strony UE. Oczekuje się, że sojusze na rzecz umiejętności sektorowych przeprowadzą proponowane działania w sposób zapewniający możliwość maksymalizacji ich wpływu na jeden profil zawodowy w danym sektorze lub na większą liczbę tych profili.
Część 3 - Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych tworzone do celów opracowania nowego podejścia strategicznego ("plan działania") do kwestii współpracy sektorowej w dziedzinie umiejętności
Plan działania na rzecz współpracy sektorowej w dziedzinie umiejętności to jedno z dziesięciu działań przewidzianych w Nowym europejskim programie na rzecz umiejętności 1 . Jego celem jest poprawa gromadzenia informacji na temat umiejętności oraz opracowanie przejrzystej strategii i instrumentów zapewniających możliwość wyeliminowania niedoborów umiejętności w określonych sektorach gospodarki. Plan działania będzie realizowany jako projekt pilotażowy w sześciu sektorach: sektorze motoryzacyjnym, sektorze obrony, sektorze technologii morskiej, sektorze kosmicznych usług geoinformacyjnych, sektorze tekstylnym/odzieżowym/skórzanym/obuwniczym i sektorze turystyki.
Sojusze tworzone w ramach części 3 będą wspierały realizację planu działania poprzez opracowywanie strategii w dziedzinie umiejętności sektorowych. Strategia sektorowa musi wywrzeć systemowy i strukturalny wpływ przejawiający się ograniczeniem niedoboru wykwalifikowanej siły roboczej oraz zapewnieniem jakości i poziomu umiejętności odpowiedniego do tego, by wspierać wzrost, innowacje i konkurencyjność w sektorze. W strategii należy zawrzeć precyzyjnie określony zestaw działań, kluczowych etapów i dobrze określonych rezultatów, aby dostosować poziom popytu i podaży na umiejętności w celu zapewnienia ogólnego wsparcia na rzecz realizacji strategii wzrostu dla określonego sektora.
Strategia na rzecz umiejętności sektorowych wniesie wkład w zwiększenie puli talentów i zapewni wsparcie na rzecz dostosowania siły roboczej do wymogów związanych ze zmianami przemysłowymi i rynkowymi zachodzącymi w danym sektorze, przyczyniając się tym samym do zagwarantowania jej długoterminowej konkurencyjności. Strategia będzie koncentrowała się w szczególności na nowych zmianach technologicznych (np. na technologiach cyfrowych i kluczowych technologiach prorozwojowych).
Cele części 1 (prognozowanie popytu na umiejętności) i części 2 (reagowanie na zidentyfikowane zapotrzebowanie na umiejętności poprzez opracowywanie i wdrażanie programów kształcenia i szkolenia zawodowego) muszą zostać uwzględnione w strategii na rzecz umiejętności sektorowych.
Partnerzy są zobowiązani to stworzenia sojuszu sektorowego na rzecz współpracy w dziedzinie umiejętności na szczeblu UE oraz do wdrażania konkretnych działań napędzanych popytem. Sojuszem zarządzać będą przedstawiciele danego sektora, przy czym w jego skład wchodzić będą również inne istotne zainteresowane strony, takie jak organizatorzy kształcenia i szkolenia, partnerzy społeczni, klastry i sieci, instytucje badawcze, urzędy statystyczne, służby zatrudnienia i organy ds. kwalifikacji (w przypadkach, w których będzie to możliwe).
Część 1:
Sojusz na rzecz umiejętności sektorowych musi obejmować co najmniej 12 krajów objętych programem, a w jego realizacji muszą brać udział co najmniej dwie organizacje, z których przynajmniej jedna musi reprezentować daną branżę, a jedna - organizatorów kształcenia i szkolenia.
Za kwalifikujące się organizacje uczestniczące uznaje się:
Część 2:
Sojusz na rzecz umiejętności sektorowych musi obejmować co najmniej cztery kraje objęte programem, a w jego realizacji musi brać udział co najmniej osiem organizacji, z których przynajmniej trzy muszą reprezentować daną branżę lub sektor (np. izby lub stowarzyszenia branżowe), a przynajmniej trzy - organizatorów kształcenia i szkolenia.
Za kwalifikujące się organizacje uczestniczące uznaje się:
Część 3:
Sojusz na rzecz umiejętności sektorowych musi obejmować co najmniej sześć krajów objętych programem, a w jego realizacji musi brać udział co najmniej 12 organizacji, z których przynajmniej pięć musi reprezentować daną branżę lub sektor (np. izby lub stowarzyszenia branżowe), a przynajmniej pięć musi być organizatorami kształcenia i szkolenia.
Za kwalifikujące się organizacje uczestniczące uznaje się:
Za kwalifikujące się kraje uznaje się:
Kraje objęte programem Erasmus+:
We wniosku należy przedstawić spójny i kompleksowy zestaw wymienionych poniżej działań i rezultatów dla każdej części oraz - w stosownych przypadkach - dla danego sektora.
W przypadku wszystkich trzech części należy położyć szczególny nacisk na kwestie związane z umiejętnościami cyfrowymi, ponieważ ich znaczenie dla wszystkich profili zatrudnienia w ramach całego rynku pracy stale się zwiększa. Działania w tym obszarze należy podejmować, zachowując synergię z nową koalicją na rzecz umiejętności cyfrowych i zatrudnienia i podejmując wysiłki na rzecz promowania umiejętności istotnych z punktu widzenia kluczowych technologii prorozwojowych. Ponadto należy wspierać wysiłki w obszarze przechodzenia na gospodarkę o obiegu zamkniętym, wprowadzając zmiany w systemach kwalifikacji i krajowych programach nauczania w taki sposób, aby zapewnić możliwość pokrycia pojawiającego się zapotrzebowania zawodowego na "zielone umiejętności".
Część 1 - Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych tworzone do celów identyfikacji potrzeb w obszarze umiejętności
Definiowanie potrzeb w zakresie umiejętności i organizowania szkoleń w określonym sektorze gospodarki:
Część 2 - Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych tworzone do celów opracowywania i realizacji programów kształcenia i szkolenia zawodowego
Opracowywanie transnarodowych programów nauczania zawodowego o zasięgu sektorowym:
Realizacja programów nauczania zawodowego:
Część 3 - Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych tworzone do celów opracowania nowego podejścia strategicznego ("plan działania") do kwestii współpracy sektorowej w dziedzinie umiejętności
Sojusze na rzecz umiejętności sektorowych tworzone w ramach tej części muszą zapewniać prowadzenie zrównoważonej współpracy w obszarze rozwijania umiejętności między kluczowymi branżowymi zainteresowanymi stronami w danym sektorze, organizatorami kształcenia i szkolenia oraz organami publicznymi.
Sojusze muszą opracować strategię dotyczącą umiejętności sektorowych, aby wesprzeć realizację celów wyznaczonych w strategii rozwoju opracowanej dla danego sektora. Wspomniana strategia powinna stanowić pierwszy, kluczowy wynik projektu - należy wskazać w niej konkretne działania i przedstawić precyzyjnie określony zestaw działań, kluczowych etapów i dobrze określonych rezultatów, aby zapewnić możliwość ustalenia najlepszego sposobu dostosowania popytu na umiejętności do podaży umiejętności.
W strategii należy szczegółowo określić, w jaki sposób istotne tendencje, takie jak zachodzące w danym sektorze zmiany o charakterze globalnym, społecznym i technologiczny, mogą wpłynąć na kwestie związane z miejscami pracy oraz na zapotrzebowanie na umiejętności. W strategii powinno się przedstawić orientacyjny harmonogram jej realizacji i zwrócić szczególną uwagę na wpływ technologii cyfrowych i kluczowych technologii prorozwojowych.
Sojusze tworzone w ramach tej części obejmują działania przedstawione w części 1 (właściwe dla danego sektora) i działania przedstawione w części 2. Muszą one obejmować w szczególności następujące działania:
W planie działania należy również wskazać, w jaki sposób możliwości w zakresie otrzymania finansowania ze środków UE (np. w ramach europejskich funduszy strukturalnych, Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych, programu Erasmus+, programu COSME, programów sektorowych), a także finansowania ze środków krajowych i regionalnych, może przyczynić się do realizacji strategii na rzecz wspierania rozwoju umiejętności. W planie działania należy wziąć pod uwagę krajowe i regionalne strategie inteligentnej specjalizacji. W tym kontekście można rozważyć możliwość opracowania modeli w oparciu o dobre przykłady działań wspierających odpowiednie korzystanie z takiego finansowania, a także działań na rzecz podnoszenia poziomu umiejętności pracowników,
Kwalifikujące się wnioski zostaną ocenione w oparciu o następujące kryteria:
Próg dla wniosków, które zostaną przedłożone komisji oceniającej, wynosi co najmniej 70 punktów (na 100 punktów ogółem).
Szacuje się, że całkowity budżet przeznaczony na współfinansowanie projektów wynosi maksymalnie 28 mln EUR (1 mln EUR na część 1, 3 mln EUR na część 2 i 24 mln EUR na część 3).
Jeżeli chodzi o część 1, kwota poszczególnych dotacji będzie wynosiła od 330 000 EUR do 500 000 EUR. Agencja przewiduje, że sfinansowane zostaną około trzy projekty.
Jeżeli chodzi o część 2, kwota poszczególnych dotacji będzie wynosiła od 700 000 EUR do 1 000 000 EUR. Agencja przewiduje, że sfinansowane zostaną około cztery projekty.
Jeżeli chodzi o część 3, kwota poszczególnych dotacji będzie wynosiła maksymalnie 4 000 000 EUR. Agencja przewiduje, że sfinansowanych zostanie około sześć projektów. Można wybrać tylko jeden wniosek dla danego sektora pilotażowego.
Agencja zastrzega sobie prawo do nieprzyznania wszystkich dostępnych funduszy.
Wnioski należy złożyć do dnia 2 maja 2017 r., do godz. 12.00 (południe czasu brukselskiego).
Wytyczne wraz z elektronicznym formularzem zgłoszeniowym znajdują się na stronie internetowej:
https://eacea.ec.europa.eu/erasmus-plus/funding/sector-skills-alliances-2017_en
Wnioski muszą spełniać wszystkie wymogi określone w wytycznych.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.