Zamach stanu w Mauretanii.
Dz.U.UE.C.2009.295E.89
Akt nienormatywnyP6_TA(2008)0411
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 4 września 2008 r. w sprawie zamachu stanu w Mauretanii
(2009/C 295 E/21)
(Dz.U.UE C z dnia 4 grudnia 2009 r.)
Parlament Europejski,
– uwzględniając oświadczenie swojego przewodniczącego, sprawującej aktualnie urząd prezydencji Rady w imieniu Unii Europejskiej, wysokiego przedstawiciela ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, Komisji, Rady Bezpieczeństwa ONZ, Unii Afrykańskiej (UA), Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej oraz Międzynarodowej Organizacji Frankofonii w związku z zamachem stanu w Mauretanii,
– uwzględniając drugą wizytę w Mauretanii od czasu zamachu stanu specjalnego przedstawiciela sekretarza generalnego ONZ na Afrykę Zachodnią, Saïda Djinnita,
– uwzględniając Akt ustanawiający UA, który potępia wszelkie próby siłowego przejęcia władzy,
– uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w dniu 6 sierpnia 2008 r. miał miejsce zamach stanu w Mauretanii, w wyniku którego mauretański prezydent Sidi Mohamed Ould Cheikh Abdallahi został obalony przez grupę zdymisjonowanych przez niego w tym dniu wysokich stopniem generałów,
B. mając na uwadze, że wybory parlamentarne w listopadzie i grudniu 2006 r., wybory do senatu w styczniu 2007 r. oraz wybór prezydenta Sidi Mohameda Ould Cheikh Abdallahiego w marcu 2007 r. zostały uznane przez międzynarodowych obserwatorów, w tym obserwatorów UE, w szczególności przez misje obserwacyjne oddelegowane przez Parlament Europejski, za sprawiedliwe i przejrzyste, w wyniku czego Parlament Europejski stał się gwarantem legalności tych wyborów,
C. mając na uwadze, że ponad dwie trzecie posłów mauretańskiego parlamentu podpisało deklarację poparcia dla inicjatora zamachu stanu, Mohameda Ould Abdel Aziza i innych generałów; mając na uwadze, że w czerwcu 2008 r. władza ustawodawcza przyjęła wniosek nieufności wzywający usilnie prezydenta Abdallahiego do dokonania zmian w rządzie oraz że 49 posłów złożyło swój mandat po tym, jak prezydent Abdallahi mianował 12 ministrów spośród osób, które pełniły funkcje za czasów bardzo niepopularnego poprzedniego reżimu,
D. mając na uwadze, że tylko przedstawiciele narodu wybrani w wyborach powszechnych są uprawnieni do podejmowania decyzji w sprawie przyszłości politycznej, gospodarczej i społecznej oraz że demokracja zakłada równowagę między władzą wykonawczą a ustawodawczą w oparciu o legitymację wyborczą,
E. mając na uwadze, że zamach stanu został dokonany w warunkach fatalnej sytuacji gospodarczej i społecznej oraz że rozwój jest najlepszą rękojmią sukcesu demokracji,
F. uznając postępy poczynione w kwestii powrotu uchodźców i przyjęcia prawa uznającego niewolnictwo w kraju za niezgodne z prawem,
G. mając na uwadze wsparcie ze strony Unii na rzecz procesu przemian demokratycznych oraz program wsparcia w wysokości 156.000.000 EUR na lata 2008-2013 w ramach dziesiątego Europejskiego Funduszu Rozwoju obok udzielonego już wsparcia i pomocy w wysokości 335.000.000 EUR przyznanej od 1985 r.,
H. mając na uwadze, że Bank Światowy zawiesił pomoc dla Mauretanii w wysokości 175.000.000 EUR i że zawieszenie tych przelewów odbije się negatywnie na około 17 krajowych projektach w Mauretanii oraz na udziale tego państwa w regionalnych projektach Banku Światowego, w szczególności w zakresie rozwoju rolnictwa, opieki zdrowotnej, szkolnictwa, infrastruktury i budowy dróg,
I. mając na uwadze, że demokratyczna Mauretania stanowi ośrodek stabilności w tym szczególnie zapalnym subregionie, który wyróżnia z jednej strony obecność na obszarze Sahary na północno-wschodniej granicy z Algierią i Mali organizacji Salaficka Grupa Modlitwy i Walki, będącej odłamem Al-Kaidy w Islamskim Maghrebie, a z drugiej strony rebelia Tuaregów,
J. mając na uwadze, że rozporządzenie konstytucyjne, w którym junta określiła swoje uprawnienia i które umożliwia jej rządzenie w oparciu o dekrety, nie ma żadnej podstawy prawnej,
1. potępia wojskowy zamach stanu dokonany przez mauretańskich generałów, drugi w ciągu trzech lat w tym państwie, który stanowi pogwałcenie legalności konstytucyjnej i rezultatów demokratycznych wyborów, zweryfikowanych na poziomie międzynarodowym; ubolewa z powodu tego kroku wstecz w stosunku do znacznego postępu w zakresie rozwoju demokracji i stanu prawa w ciągu ostatnich lat w Mauretanii; wzywa, aby obecna napięta sytuacja polityczna w Mauretanii została rozwiązana w ramach instytucjonalnych wynikających z przemian demokratycznych oraz aby porządek konstytucyjny i rządy cywilne zostały przywrócone możliwie jak najszybciej;
2. domaga się, aby natychmiast uwolniony został prezydent Sidi Mohamed Ould Cheikh Abdallahi, a także premier Yahya Ahmed Ould el-Waghef oraz inni członkowie rządu nadal przebywający w areszcie domowym w różnych miejscach kraju;
3. domaga się pełnego poszanowania konstytucyjnego umocowania władzy prezydenta i parlamentu Mauretanii, co zakłada uregulowanie mechanizmów kohabitacji prezydenta i parlamentu oraz mechanizmów utrzymywania równowagi między władzą wykonawczą a władzą ustawodawczą według i w ramach konstytucji, której zmiany, mające na celu zapewnienie większej stabilności, mogą nastąpić jedynie zgodnie z jej własnymi przepisami, po szerokiej debacie z udziałem wszystkich sił politycznych;
4. jest zdania, że w drodze szczerej i otwartej debaty między głównymi siłami politycznymi należy określić sposoby i środki konstytucyjne niezbędne do zakończenia kryzysu;
5. z zadowoleniem przyjmuje powrót uchodźców, przyjęcie ustawy penalizującej niewolnictwo oraz projekt ustawy o liberalizacji mediów; ubolewa, że nie doszło do demokratycznego rozwiązania problemów narosłych wskutek kryzysu humanitarnego i związanych z prześladowaniami czarnych obywateli Mauretanii, które miały miejsce w 1990 r., chociaż prezydent zobowiązał się do powołania komisji śledczej;
6. domaga się przywrócenia należnych praw uchodźcom, którzy powrócili do Mauretanii, poprzez zwrócenie im zagrabionych majątków;
7. apeluje, aby obywatele mauretańscy, już teraz szczególnie poszkodowani kryzysem gospodarczym i żywnościowym, nie stali się zakładnikami obecnego kryzysu, i wzywa Komisję Europejską do wdrożenia projektów wspierających społeczeństwo obywatelskie w ramach europejskiego instrumentu na rzecz demokracji i praw człowieka;
8. odnotowuje ogłoszenie przez juntę wojskową nowych wyborów prezydenckich, ubolewa jednak, że w przeciwieństwie do junty, która sprawowała władzę w latach 2005-2007, obecna nie zobowiązała się do neutralności; wzywa rządzące siły wojskowe o bezzwłoczne zobowiązanie się do określenia harmonogramu, zgodnie z którym przywracane będą instytucje demokratyczne, przewidującego utworzenie rządu tymczasowego w porozumieniu z wszystkimi siłami politycznymi;
9. popiera wysiłki Unii Afrykańskiej na rzecz rozwiązania kryzysu racjonalnymi środkami;
10. zwraca się do Komisji o podjęcie dialogu politycznego, zgodnie z art. 8 umowy o partnerstwie pomiędzy członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, podpisanej w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r.(1) w wersji zmienionej w Luksemburgu dnia 24 czerwca 2005 r. (umowy z Kotonu), z myślą o przywróceniu konstytucyjnej legalności, oraz o poinformowanie Parlamentu o wyniku tych rozmów; jeżeli te ostatnie nie przyniosą skutku, wzywa do reaktywowania art. 96 umowy z Kotonu, co mogłoby pociągnąć za sobą zamrożenie pomocy, z wyjątkiem pomocy żywnościowej i humanitarnej;
11. apeluje do sprawującej obecnie urząd prezydencji Rady o dalsze uważne śledzenie sytuacji politycznej w tym kraju, w ścisłej współpracy z UA, oraz o zapewnienie bezpieczeństwa obywateli Unii;
12. wzywa do jak najszybszego wysłania delegacji parlamentarzystów, którzy spotkaliby się z parlamentarzystami mauretańskimi i zaproponowali pomoc w wychodzeniu z kryzysu;
13. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji i rządom państw członkowskich, a także instytucjom UA, Wspólnocie Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej, Międzynarodowej Organizacji Frankofonii oraz Radzie Bezpieczeństwa ONZ.
______
(1) Dz.U. L 317 z 15.12.2000, s. 3.