Decyzja 2008/200/WE w sprawie zakończenia procedury badawczej dotyczącej praktyk handlowych stosowanych przez Argentynę w związku z przywozem wyrobów włókienniczych i odzieżowych
Dz.U.UE.L.2008.60.34
Akt indywidualnyDECYZJA KOMISJI
z dnia 20 lutego 2008 r.
w sprawie zakończenia procedury badawczej dotyczącej praktyk handlowych stosowanych przez Argentynę w związku z przywozem wyrobów włókienniczych i odzieżowych
(Dz.U.UE L z dnia 5 marca 2008 r.)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 3286/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. ustanawiające procedury wspólnotowe w zakresie wspólnej polityki handlowej w celu zapewnienia wykonania praw Wspólnoty zgodnie z zasadami handlu międzynarodowego, w szczególności tymi ustanowionymi pod auspicjami Światowej Organizacji Handlu(1), w szczególności jego art. 11 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
A. POSTĘPOWANIE
(1) W dniu 11 października 1999 r. Euratex - Europejska Organizacja ds. Odzieży i Wyrobów Tekstylnych (Euro-pean Apparel and Textile Organisation) złożyła skargę zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 3286/94 (zwanego dalej "rozporządzeniem") w imieniu członków organizacji eksportujących do Argentyny lub mających taki zamiar.
(2) Skarżący twierdził, że sprzedaż wyrobów włókienniczych i odzieżowych ze Wspólnoty do Argentyny napotyka szereg przeszkód w handlu w rozumieniu art. 2 ust. 1 wymienionego wyżej rozporządzenia, tzn. "praktyki handlowe przyjęte lub utrzymywane przez państwo trzecie, w stosunku do których zasady handlu międzynarodowego ustanawiają prawo do wszczęcia postępowania". Domniemane przeszkody w handlu:
a) procedury kontrolne przed wysyłką i minimalne wartości celne;
b) nadmierne wymagania dotyczące świadectw pochodzenia;
c) wymóg przedstawienia formularza deklaracji składu wyrobu;
d) nadmiernie uciążliwy wymóg etykietowania;
e) podatek "statystyczny" i dyskryminujący VAT.
(3) Skarżący twierdził również, że praktyki te powodowały niekorzystne skutki w handlu, w rozumieniu art. 2 ust. 4 rozporządzenia.
(4) W związku z tym Komisja zdecydowała, po konsultacjach z Komitetem Doradczym ustanowionym na mocy rozporządzenia, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie procedury badawczej w celu rozważenia stanu prawnego i faktycznego podniesionych kwestii. W konsekwencji procedura badawcza została wszczęta dnia 27 listopada 1999 r.(2).
B. USTALENIA WYNIKAJĄCE Z PROCEDURY BADAWCZEJ
(5) W 2000 r. badanie w sprawie świadectwa pochodzenia wykazało, że uciążliwe wymogi okazały się naruszać art. VIII ust. 3 i art. X Układu GATT 1994, art. 7 ust. 1 Porozumienia WTO w sprawie wyrobów włókienniczych oraz odzieżowych oraz że naruszają zalecenia zawarte w art. VIII ust. 1 lit. c) Układu GATT 1994. Środki dotyczące wymogu etykietowania okazały się naruszać art. 2 ust. 2 Porozumienia WTO w sprawie barier technicznych w handlu i naruszają zalecenia zawarte w art. VIII ust. 1 lit. c) Układu GATT 1994. Odnośnie do formularza deklaracji składu wyrobu okazało się, że wymóg ten jest niezgodny z art. 2 Porozumienia WTO w sprawie licencjonowania przywozu. Jeśli chodzi o procedurę kontroli minimalnych wartości celnych, służby Komisji nie mogły zająć ostatecznego stanowiska z powodu wprowadzenia ostatnio nowego prawa regulującego tę kwestię. W kwestii procedur kontrolnych przed wysyłką nie stwierdzono pogwałcenia jakichkolwiek szczególnych postanowień Porozumienia WTO w sprawie inspekcji przedwysyłkowej. Jednakże nie wydaje się, aby wymóg ten odpowiadał celowi i duchowi Porozumienia. W końcu nie stwierdzono naruszenia zasad WTO odnośnie do podatku "statystycznego", zaś kwestia dyskryminującego VAT została już potraktowana w ramach innej procedury TBR (rozporządzenie w sprawie przeszkód w handlu) dotyczącej przywozu wykończonych skóry do Argentyny(3).
(6) Procedura badawcza wykazała również, że środki poddane badaniu, w ujęciu łącznym, spowodowały niekorzystne skutki w handlu lub zagrażały ich spowodowaniem, w zrozumieniu art. 2 ust. 4 rozporządzenia.
C. ROZWÓJ SYTUACJI PO ZAKOŃCZENIU DOCHODZENIA
(7) Po zakończeniu dochodzenia rozpoczęła się wieloletnia dyskusja z władzami argentyńskimi w celu osiągnięcia polubownej ugody mającej na celu zniesienie lub stopniowe złagodzenie wyżej wymienionych przeszkód w handlu.
(8) Jeśli chodzi o praktyki ustalania wartości celnej sytuacja uległa w ostatnich latach poprawie. Nastąpiło zwiększenie przejrzystości, od kiedy producenci i eksporterzy europejscy mogą uczestniczyć w wyznaczaniu szacunkowych wartości w procedurze określania wartości celnej. Kontrole przedwysyłkowe zostały wycofane, zaś wymóg przedstawienia formularza deklaracji składu wyrobu nie wydaje się stwarzać jakiegokolwiek problemu eksporterom.
(9) W kwestii świadectwa pochodzenia osiągnięto znaczny postęp od momentu przyjęcia Instruccion General No 9/2002 de la Direccion General de Aduanas w dniu 8 lutego 2002 r. Do niedawna główną pozostającą przeszkodą w handlu stojącą przed europejskim przemysłem był wymóg, w przypadku handlu trójkątnego, przedstawienia władzom argentyńskim nie tylko świadectwa pochodzenia, lecz również faktury między producentem towarów pochodzących z krajów trzecich a eksporterem w kraju wysyłki. Wymóg ten wiązał się z kwestią poufności oryginalnej transakcji. Dzięki przyjęciu Nota External No 3/07 de Administracion Federal de Ingresos Publicos (Subdireccion general tecnico legal aduanera) Argentyna skutecznie uchyliła wymóg dostarczania kopii oryginalnej faktury, co zostało obecnie zastąpione świadectwem wystawionym przez właściwe organy kraju wysyłki, np. izbę handlową, a następnie poświadczonego przez kraj wysyłki w konsulacie Argentyny.
(10) Odnośnie do wymogu etykietowania związanego z obowiązkowym naszywaniem znaczków skarbowych władze Argentyny poinformowały, że koszty takiego wymogu w porównaniu z wartością wysyłki są bardzo niskie. W związku z tym okazuje się, że ewentualne niekorzystne skutki tej pozostałej przeszkody w handlu nie mają i nie mogą mieć materialnego wpływu na gospodarkę Wspólnoty lub regionu Wspólnoty ani na sektor produkcji wyrobów włókienniczych.
D. WNIOSKI I ZALECCNIA
(11) W świetle powyższej analizy uznaje się, że procedura badawcza doprowadziła do satysfakcjonującej sytuacji odnośnie do domniemanych przeszkód w handlu wymienionych w skardze Eurateksu lub że, w przypadku przyszywania znaczków skarbowych, badane środki nie mają same w sobie materialnego wpływu na regiony Wspólnoty Europejskiej produkujące wyroby włókiennicze. Należy w związku z tym zakończyć procedurę badawczą zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia.
(12) Zasięgnięto opinii Komitetu Doradczego w zakresie środków przewidzianych w niniejszej decyzji,
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Sporządzono w Brukseli, dnia 20 lutego 2008 r.
| W imieniu Komisji | |
| Peter MANDELSON | |
| Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 349 z 31.12.1994, s. 71. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 356/95 (Dz.U. L 41 z 23.2.1995, s. 3).
(2) Dz.U. C 340 z 27.11.1999, s. 70.
(3) Dz.U. L 295 z 4.11.1998, s. 46.