Wzmocnienie możliwości Unii Europejskiej w dziedzinie ochrony ludności.
Dz.U.UE.C.2001.82.1
Akt nienormatywnyREZOLUCJA RADY I PRZEDSTAWICIELI RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH, ZEBRANYCH W RADZIE
z dnia 26 lutego 2001 r.
w sprawie wzmocnienia możliwości Unii Europejskiej w dziedzinie ochrony ludności
(Dz.U.UE C z dnia 13 marca 2001 r.)
RADA I PRZEDSTAWICIELE RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH ZEBRANYCH W RADZIE
1. PRZEKONANI, że niekończące się serie klęsk żywiołowych, technologicznych oraz spowodowanych działaniami ludzkimi dotykające Unię Europejską oraz państwa trzecie wzywają do wzmocnienia i usprawnienia możliwości Unii Europejskiej i Państw Członkowskich w dziedzinie ochrony ludności.
2. WIERZĄC, że, bez uszczerbku dla obowiązków Państw Członkowskich, Wspólnota powinna wspierać właściwą kombinację środków przygotowawczych i zapobiegawczych, sprawne gromadzenie i przepływ informacji oraz doświadczenia, koordynację środków istniejących na szczeblu danego Państwa Członkowskiego oraz szczeblu wspólnotowym, a także współpracę między Państwami Członkowskimi, w szczególności jeżeli klęski te występują na skalę przekraczającą możliwości interwencyjne pojedynczego Państwa Członkowskiego.
3. PODKREŚLAJĄC fakt, że programy wspólnotowego działania w dziedzinie ochrony ludności ustanowione na mocy decyzji Rady 98/22/WE(1) i decyzji Rady 1999/847/WE(2) przyczyniają się do lepszego wykorzystania i zintegrowania zasobów Państw Członkowskich oraz środków uzupełniających przyjętych w odpowiedzi na wcześniejsze rezolucje Rady i Państw Członkowskich(3).
4. ZWAŻYWSZY, że właściwym jest uzupełnienie wcześniejszych rezolucji niniejszą rezolucją, biorąc pod uwagę niedawne zmiany, również te w pozamilitarnym zarządzaniu kryzysami w ramach wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB).
5. PODKREŚLAJĄ, że elastyczność, która została wprowadzona w program wspólnotowego działania powinna ułatwić dostosowanie działań przewidzianych na szczeblu Wspólnoty i Państwa Członkowskiego do zmieniających się priorytetów w dziedzinie ochrony ludności, między innymi przez ulepszone włączenie celów ochrony ludności do innych polityk i działań, takich jak ochrona środowiska naturalnego, i polepszać rolę środków trwałych ochrony ludności w cywilnym aspekcie zarządzania kryzysami.
6. INFORMACJA/KSZTAŁCENIE/KOMUNIKACJA
PODKREŚLAJĄ w tym względzie:
a) vademecum ochrony ludności w Unii Europejskiej, które, między innymi, zawiera opis krajowej organizacji ochrony ludności, właściwych tekstów prawnych i metodologii planowania w sytuacjach nadzwyczajnych zagrożeń, stwierdzając, że musi być uaktualnione i uzupełniane w poszczególnych względach;
b) wartość dodaną wspólnotowego systemu kontaktów pomiędzy korespondentami krajowymi;
c) że zwiększone wykorzystanie zaawansowanych systemów informatycznych i telekomunikacyjnych jest niezbędne do udostępniania aktualnych informacji dotyczących klęsk;
d) znaczenie inicjatyw takich jak kampanie informacyjne w dziedzinie ochrony ludności oraz inicjatywy informujące, kształcące i uświadamiające skierowane do społeczeństwa, w szczególności do młodych ludzi w celu podniesienia poziomu ochrony obywateli we własnym zakresie;
e) korzyści z wymiany osób odpowiedzialnych za ochronę ludności jako części programów szkoleniowych, w szczególności w trakcie ćwiczeń symulacyjnych, oraz ułatwienie poszerzania doświadczenia osób pracujących na rzecz ochrony ludności;
f) że współpraca pomiędzy szkołami i krajowymi ośrodkami szkoleniowymi zaangażowanymi w ochronę ludności powinny postępować szybciej;
g) wartość oceny doświadczenia w sektorze wolontariatu - organizacjach pozarządowych i prywatnych zaangażowanych w ochronę ludności w celu lepszego wykorzystania zasobów i poprawienia stopnia ich przyczynienia się do działań związanych z ochroną ludności.
7. DZIAŁANIA OPERACYJNE I INSTRUMENTY
PODKREŚLAJĄ:
a) postęp poczyniony w zakresie rozwiązań dotyczących pomocy między Państwami Członkowskimi i organizacjami zaangażowanymi w ochronę ludności;
b) wartość wspólnotowego podręcznika działania, który wymienia krajowe i wspólnotowe, punkty kontaktowe dotyczące dostępności opinii ekspertów w niektórych dziedzinach interwencji, jak również rejestry zasobów dostępnych w Państwie Członkowskim oraz procedury i uzgodnienia dotyczące udostępniania takich zasobów, które przyczynią się do lepszej koordynacji pomiędzy Państwami Członkowskimi;
c) wartość całodobowej obsługi operacyjnej udostępnionej przez Komisję i uzgodnień z Komisją dotyczących oddelegowania biegłych;
d) użyteczność wspólnego alarmowego numeru telefonu 112 ustanowionego na mocy decyzji Rady 91/396/EWG z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie wprowadzenia jednego europejskiego numeru alarmowego(4);
e) rolę stałej sieci korespondentów krajowych w zapewnieniu spójności we współpracy Wspólnoty oraz w gromadzeniu informacji dotyczącej pomocy dostępnej w każdym Państwie Członkowskim w przypadku klęsk;
f) ważną rolę, którą mogą odgrywać dyrektorzy generalni ochrony ludności lub osoby im odpowiadające w ustalaniu kluczowych priorytetów i wspólnych celów oraz w zapewnieniu wysokiego stopnia koordynacji, w szczególności podczas ich regularnych spotkań.
8. WSPÓŁPRACA MIĘDZYNARODOWA
a) PODKREŚLAJĄC, że koordynacja środków podjętych na szczeblu międzynarodowym, na przykład w ramach ONZ, OBWE i NATO, będzie polepszona w celu racjonalnego wykorzystania zasobów zaangażowanych w takie środki; stwierdzając zamiar Państw Członkowskich i Komisji do podjęcia kroków w celu uniknięcia powtarzania tych samych czynności i polepszenia możliwie najskuteczniejszego wykorzystania wiedzy fachowej;
b) STWIERDZAJĄ, że kraje EFTA uczestniczą w różnych działaniach w ramach programu wspólnotowego działania;
c) PRZYJMUJĄ z zadowoleniem fakt, że konwencja EKG/ONZ dotycząca transgranicznych efektów wypadków przemysłowych weszła w życie z dniem 19 kwietnia 2000 r.;
d) NALEGAJĄ na natychmiastowe wykonanie rezolucji Rady i przedstawicieli rządów Państw Członkowskich, zebranych w Radzie, z dnia 9 grudnia 1999 r. dotyczącej współpracy Państw Członkowskich Europy Środkowej i Wschodniej oraz Cypru w dziedzinie ochrony ludności(5), w szczególności w odniesieniu do wymiany informacji między nimi, oraz odnośnych instrukcji obsługi. UZNAJĄ, że takie samo postępowanie powinno być stosowane w odniesieniu do innych państw, które są kandydatami do przystąpienia do Unii Europejskiej;
e) WZYWAJĄ Komisję i Państwa Członkowskie do kontynuacji projektu pilotażowego dotyczącego ochrony ludności podjętego w ramach Strategii Eurośródziemnomorskiej oraz do poszukiwania sposobów i środków zmierzających do wzmocnienia współpracy w ramach tej strategii;
f) RÓWNIEŻ WZYWAJĄ Komisję i Państwa Członkowskie do poszukiwania sposobów i środków zmierzających do ustanowienia podobnych działań za pośrednictwem eurobałtyckiego programu ochrony ludności w regionie Morza Bałtyckiego i Morza Barentsa.
9. ZASOBY OCHRONY LUDNOŚCI W RAMACH ZARZĄDZANIA KRYZYSAMI
a) STWIERDZAJĄC, że podczas wykonywania planu działania pozamilitarnego zarządzania kryzysami przygotowanego przez Helsińską Radę Europejską w grudniu 1999 r. może zaistnieć konieczność wykorzystania środków trwałych ochrony ludności i, w konsekwencji, należy zapewnić, że dąży się do spójności pomiędzy filarami;
b) PRZYJMUJĄ Z ZADOWOLENIEM FAKT, że ochrona ludności została potraktowana priorytetowo w badaniu konkretnych celów cywilnych aspektów zarządzania kryzysami, które zostało przedłożone Radzie w dniach 19 i 20 czerwca 2000 r. na szczycie w Feirze;
c) STWIERDZAJĄ powołanie decyzją Rady, przyjętą dnia 22 maja 2000 r., Komitetu Aspektów Cywilnych Zarządzania Kryzysami(6);
d) ZALECAJĄ, by środki trwałe ochrony ludności lub Państw Członkowskich były wykorzystywane w ramach zarządzania kryzysami wspierając tym samym CFSP, po sprawdzeniu ich przez kompetentne organy.
______
(1) Dz.U. L 8 z 14.1.1998, str. 20.
(2) Dz.U. L 327 z 21.12.1999, str. 53.
(3) Rezolucje z dnia:
– 25 czerwca 1987 r. w sprawie wprowadzenia współpracy Wspólnoty w zakresie ochrony ludności (Dz.U. C 176 z 4.7.1987, str. 1),
– 13 lutego 1989 r. w sprawie rozwoju we współpracy Wspólnoty w zakresie ochrony ludności (Dz.U. C 44 z 23.2.1989, str. 3),
– 23 listopada 1990 r. w sprawie współpracy Wspólnoty w zakresie ochrony ludności (Dz.U. C 315 z 14.12.1990, str. 1),
– 23 listopada 1990 r. w sprawie poprawy wzajemnej pomocy między Państwami Członkowskimi w przypadku klęski żywiołowej bądź spowodowanej przez człowieka (Dz.U. C 315 z 14.12.1990, str. 3),
– 8 lipca 1991 r. w sprawie poprawy wzajemnej pomocy w przypadku klęski żywiołowej bądź technologicznej (Dz.U. C 198 z 27.7.1991, str. 1),
– 31 października 1994 r. w sprawie wzmocnienia współpracy Wspólnoty w zakresie ochrony ludności (Dz.U. C 313 z 10.11.1994, str. 1).
(4) Dz.U. L 217 z 6.8.1991, str. 31.
(5) Dz.U. C 373 z 23.12.1999, str. 2.
(6) Dz.U. L 127 z 27.5.2000, str. 1.