Art. 3. - Dyrektywa 2001/40/WE w sprawie wzajemnego uznawania decyzji o wydalaniu obywateli państw trzecich

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2001.149.34

Akt obowiązujący
Wersja od: 2 czerwca 2001 r.
Artykuł  3
1.
Wydalenie określone w art. 1 stosuje się do następujących przypadków:

a) obywatel państwa trzeciego podlega decyzji o wydaleniu opartej na poważnym i bieżącym zagrożeniu dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa narodowego, podejmowanej w następujących przypadkach:

– skazanie obywatela państwa trzeciego przez wydające Państwo Członkowskie za przestępstwo zagrożone karą pozbawienia wolności na co najmniej jeden rok,

– istnienie poważnych podstaw uwiarygodniających, iż obywatel państwa trzeciego popełnił poważne przestępstwa karne bądź iż istnieją pewne dowody zamiaru popełnienia przez niego takich przestępstw na terytorium Państwa Członkowskiego.

z zastrzeżeniem przepisów art. 25 ust. 2 Konwencji z Schengen, jeżeli dana osoba posiada zezwolenie na pobyt wydane przez egzekwujące Państwo Członkowskie lub inne Państwo Członkowskie, Państwo egzekwujące skonsultuje się z państwem wydającym oraz z państwem, które wydało zezwolenie. Istnienie decyzji o wydaleniu, podjętej według niniejszego punktu, pozwala na cofnięcie zezwolenia na pobyt, jeżeli jest to dopuszczone przez ustawodawstwo krajowe państwa, które wydało zezwolenie;

b) obywatel państwa trzeciego jest poddany decyzji o wydaleniu opartej na braku stosowania się do przepisów krajowych dotyczących wjazdu lub pobytu cudzoziemców.

W tych dwóch przypadkach określonych lit. a) i b), wydające Państwo Członkowskie nie może uchylić ani zawiesić decyzji o wydaleniu.

2.
Państwa Członkowskie stosują niniejszą dyrektywę z należytym poszanowaniem praw człowieka i podstawowych wolności.
3.
Niniejszą dyrektywę stosuje się. nie naruszając przepisów Konwencji wyznaczającej państwo odpowiedzialne za rozpatrywanie wniosków o udzielenie azylu wniesionych w jednym z Państw Członkowskich Wspólnoty Europejskiej oraz Porozumień o readmisji zawartych między Państwami Członkowskimi.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.