Wytyczne techniczne dotyczące wykonywania rozporządzenia (WE) nr 689/2008 - Publikacja dokonana zgodnie z art. 23 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 689/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. dotyczącego wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów.
Dz.U.UE.C.2011.65.1
Akt obowiązującyWYTYCZNE TECHNICZNE DOTYCZĄCE WYKONYWANIA ROZPORZĄDZENIA (WE) NR 689/2008
Publikacja dokonana zgodnie z art. 23 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 689/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. dotyczącego wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów
(2011/C 65/01)
(Dz.U.UE C z dnia 1 marca 2011 r.)
OŚWIADCZENIE O ZRZECZENIU SIĘ ODPOWIEDZIALNOŚCI
Niniejszy przewodnik nie ustanawia żadnych nowych przepisów legislacyjnych. Odzwierciedla on przyjętą przez Komisję interpretację rozporządzenia (WE) 689/2008 oraz innych wspomnianych w nim aktów prawnych. Przewodnik nie ustanawia żadnych nowych praw ani obowiązków, które nie zostały przewidziane w rozporządzeniu. Należy zwrócić uwagę, że w każdym przypadku wiążąca wykładnia prawa unijnego leży ostatecznie w gestii Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
UŻYWANE SKRÓTY I DEFINICJE
CLP Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006
CoP Konferencja Stron
DNA Wyznaczony organ krajowy
EDEXIM Europejska baza danych dotyczących wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów
WE Wspólnota Europejska
EWG Europejska Wspólnota Gospodarcza
UE Unia Europejska
FAO Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa
GHS Globalnie Zharmonizowany System Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów
Zwrot określający zagrożenie oznacza zwrot przypisany klasie i kategorii zagrożenia, opisujący rodzaj zagrożeń wywoływanych przez substancję lub mieszaninę stwarzającą zagrożenie, w tym, w odpowiednich przypadkach, stopień zagrożenia
OECD Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju
PCB Polichlorowane bifenyle
PIC Zgoda po uprzednim poinformowaniu
TZO Trwałe zanieczyszczenia organiczne
Zwrot wskazujący środki ostrożności oznacza zwrot opisujący zalecane środki służące zmniejszeniu lub zapobieganiu szkodliwym skutkom, które wynikają z narażenia na substancję lub mieszaninę stwarzającą zagrożenie podczas jej stosowania lub unieszkodliwiania
Zwroty R Zwroty opisujące ryzyko wynikające z zagrożeń związanych ze stosowaniem substancji
REACH Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów
RIN Identyfikacyjny numer referencyjny
Zwroty S Zwroty opisujące wymogi bezpieczeństwa i procedury stosowane w sytuacjach kryzysowych dotyczące bezpiecznego stosowania substancji
TARIC Tarif Intégré de la Communauté, tj. Zintegrowana Taryfa Wspólnoty Europejskiej
TFUE Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
UNEP Program Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska
1. WPROWADZENIE
Przemysł chemiczny Unii Europejskiej jest jednym z największych na świecie producentów chemikaliów. Zakres jego produktów obejmuje liczne substancje przeznaczone do wielorakich zastosowań. Niektóre spośród tych substancji są niebezpieczne dla zdrowia ludzkiego lub środowiska i muszą być stosowane w warunkach kontrolowanych. Niektóre chemikalia, które są wytwarzane na potrzeby wywozu i przeznaczone do stosowania w innych krajach, są zakazane lub podlegają surowym ograniczeniom na terenie Unii Europejskiej.
Ważne jest, aby wiedzieć, w jaki sposób bezpiecznie przechowywać, transportować i stosować niebezpieczne chemikalia, a także jak usuwać odpady. Niezbędne jest również opanowanie wiedzy w zakresie szybkiego i skutecznego postępowania w sytuacjach awaryjnych oraz w przypadkach wymagających pomocy medycznej i zagrażających środowisku. Niestety, w wielu krajach, zwłaszcza rozwijających się, brakuje zdolności w dziedzinie bezpiecznego obchodzenia się z chemikaliami. Niejednokrotnie pracownicy nie są szkoleni w zakresie właściwego stosowania niebezpiecznych chemikaliów i postępowania z ich odpadami. Zdarza się, że władze i przedsiębiorstwa w tych krajach nie dysponują odpowiednią infrastrukturą do przechowywania i pozbywania się chemikaliów. Czasami brakuje im wiedzy na temat zagrożeń stwarzanych przez daną substancję chemiczną oraz sposobów zapobiegania szkodliwemu oddziaływaniu na ludzi i środowisko.
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 689/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r.(1) dotyczące wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów jest ostatnim z serii przyjętych w ciągu ostatnich lat środków mających na celu uregulowanie wspomnianej kwestii. Wdraża ono na terenie UE Konwencję rotterdamską w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu (PIC) w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami, aby chronić zdrowie ludzkie i środowisko przed potencjalnym szkodliwym oddziaływaniem oraz przyczyniać się do wykorzystywania tego rodzaju chemikaliów w sposób przyjazny dla środowiska naturalnego. Rozporządzenie spełnia również określony w Konwencji sztokholmskiej wymóg dotyczący trwałych zanieczyszczeń organicznych, gdyż zakazuje wywozu chemikaliów zidentyfikowanych w Konwencji jako trwałe zanieczyszczenia organiczne, chyba że w Konwencji sztokholmskiej przewidziano szczególne zwolnienia. Zastępuje ono rozporządzenie (WE) nr 304/2003(2) Parlamentu Europejskiego i Rady(3).
Rozporządzenie (WE) nr 689/2008 potwierdza zobowiązanie UE do zapewnienia należytej kontroli w obrocie i stosowaniu niebezpiecznych chemikaliów na poziomie globalnym w oparciu o zasadę, zgodnie z którą powinna ona pomagać w ochronie zdrowia ludzkiego i środowiska zarówno na swoim terenie, jak i poza jej granicami. Rozporządzenie oparte jest na art. 133 WE (obecnie art. 207 TFUE) oraz art. 175 WE (obecnie art. 192 TFUE) w celu odzwierciedlenia wpływu przepisów na kwestie dotyczące zarówno handlu, jak i środowiska naturalnego.
Rozporządzenie (WE) nr 689/2008 obejmuje szereg zmian technicznych w odniesieniu do przepisów operacyjnych rozporządzenia (WE) nr 304/2003 w świetle dotychczasowych doświadczeń w zakresie wykonywania. W szczególności, także w reakcji na trudności spowodowane opóźnieniami w uzyskiwaniu odpowiedzi na wnioski o wyraźną zgodę na przywóz, przewidziano procedurę umożliwiającą tymczasowe dokonywanie wywozu niektórych chemikaliów w przypadku, gdy mimo wszelkich starań nie można uzyskać odpowiedzi od państwa przywozu. W rozporządzeniu określono szczególne warunki niezbędne do udzielenia tego rodzaju zwolnień, a także ustanowiono właściwe terminy. Co więcej, w określonych warunkach przewiduje się zwolnienie z obowiązku otrzymania wyraźnej zgody w przypadku wywozu niektórych chemikaliów do krajów będących członkami Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD).
Ponadto zmienione rozporządzenie wzmacnia i rozszerza rolę bazy danych Komisji o nazwie EDEXIM poprzez wprowadzenie wymogu, zgodnie z którym powiadomieniom o wywozie, decyzjom w sprawie przywozu, zgodom i zwolnieniom utrzymywanym w bazie danych przypisywany jest system kodów. Aby ułatwić egzekwowanie przepisów celnych i zmniejszyć obciążenie administracyjne, eksporterzy powinni podawać wspomniane kody w swoich zgłoszeniach wywozowych. Rozporządzenie utrzymuje także szereg przepisów wykraczających poza wymogi Konwencji rotterdamskiej, mając na względzie osiągnięcie wyższego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska.
Niniejszy przewodnik rozpoczyna się w sekcji II wprowadzeniem do Konwencji rotterdamskiej, włącznie z jej podstawowymi zasadami i mechanizmami. Sekcja ta obejmuje krótki opis dziedzin, w których rozporządzenie UE wykracza poza wymogi Konwencji. W sekcji III przewodnika zamieszczono omówienie poszczególnych artykułów rozporządzenia (WE) nr 689/2008, w którym wyjaśniono w zrozumiały sposób najważniejsze wymogi każdego z przepisów oraz zwrócono uwagę na relację pomiędzy poszczególnymi przepisami. Następnie w sekcji IV przedstawiono rolę Komisji w codziennym wykonywaniu rozporządzenia oraz w utrzymywaniu bazy danych EDEXIM. Na koniec w sekcji V zamieszczono kilkanaście przykładów przedstawiających sposoby praktycznej realizacji wymogów rozporządzenia w różnych przypadkach.
W załącznikach zawarto przydatne informacje dodatkowe. Załączniki 1- zidentyfikowanych w Konwencji jako trwałe zanieczyszczenia organiczne, chyba że w Konwencji sztokholmskiej przewidziano szczególne zwolnienia. Zastępuje ono rozporządzenie (WE) nr 304/2003 (2) Parlamentu Europejskiego i3 stanowią kopie załączników I, II i V do rozporządzenia (WE) nr 689/2008. Proszę zwrócić uwagę, że załącznik I do rozporządzenia podlega regularnym aktualizacjom, przy czym najbardziej aktualna jego wersja będzie podawana do wiadomości publicznej na stronie internetowej Komisji pod adresem http://edexim.jrc.ec.europa.eu.. W załączniku 4 zamieszczono schematy blokowe najważniejszych procedur powiązanych z wywozem chemikaliów, które przyjęto do celów wykonywania rozporządzenia, natomiast w załączniku 5 omówiono najważniejsze zadania stojące przed eksporterami. Załącznik 6 zawiera wykaz języków zalecanych do celów etykietowania przedmiotów wywozu. Załącznik 7 obejmuje wykaz wyznaczonych organów krajowych w państwach członkowskich UE, natomiast w załączniku 8 wymieniono kraje OECD, w odniesieniu do których można zastosować zwolnienie z obowiązku uzyskania wyraźnej zgody, a także ich odpowiednie DNA.
Należy zwrócić uwagę, że rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006(4) (rozporządzenie CLP) ustanawia nowe przepisy w zakresie klasyfikacji, oznakowania i pakowania chemikaliów w UE, przy czym zastąpiło już niektóre części dyrektywy Rady 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawodawczych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych(5). Rozporządzenie (WE) 1272/2008 zastąpi w całości dyrektywę 67/548/EWG oraz dyrektywę 1999/45/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 maja 1999 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania preparatów niebezpiecznych(6) do dnia 1 czerwca 2015 r. Terminologia użyta w rozporządzeniu (WE) nr 689/2008 nadal opiera się na poprzednich dyrektywach, zostanie jednak w najbliższej przyszłości dostosowana do rozporządzenia CLP. Przykładowo, w rozporządzeniu CLP zamiast terminu "preparat" używany jest termin "mieszanina". Tym samym używany w przewodniku termin "preparat" należy rozumieć jako oznaczający to samo, co termin "mieszanina" w rozporządzeniu CLP.
2. KONWENCJA ROTTERDAMSKA
Celem Konwencji rotterdamskiej w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu (PIC) w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami jest promowanie wspólnej odpowiedzialności oraz wysiłków jej Stron w międzynarodowym handlu niebezpiecznymi chemikaliami, tak by chronić zdrowie ludzkie i środowisko przed potencjalnym szkodliwym działaniem oraz przyczyniać się do ich stosowania w sposób przyjazny dla środowiska naturalnego. Opracowano ją w oparciu o doświadczenia nabyte przy wdrażaniu Wytycznych Londyńskich w sprawie wymiany informacji na temat substancji chemicznych w obrocie międzynarodowym w ramach Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska (UNEP), zmienionego w 1989 r., oraz o Międzynarodowy kodeks dystrybucji i stosowania pestycydów Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), zmieniony w 1990 r. We wspomnianych instrumentach przewidziano dobrowolną procedurę PIC.
Konwencję przyjęto i otwarto do podpisu na konferencji w Rotterdamie w 1998 r., przy czym weszła ona w życie w dniu 24 lutego 2004 r. Do dnia 31 października 2010 r. ratyfikowały ją 139 Stron. Konferencja Stron (CoP) odbywa się co dwa lata. Oprócz przyjęcia decyzji w sprawie zarówno przepisów operacyjnych Konwencji, jak i kwestii proceduralnych związanych z wdrażaniem, Strony ustaliły, że Sekretariat Konwencji powinien zostać wspólnie ustanowiony przez Program Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska w Genewie i Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa w Rzymie.
Przed przyjęciem Konwencji Unia Europejska uczestniczyła w dobrowolnej procedurze, która uzyskała moc prawnie wiążącą w UE dzięki rozporządzeniu (EWG) nr 2455/92. W następstwie ratyfikacji Konwencji rotterdamskiej przez Unię Europejską w dniu 20 grudnia 2002 r. (zob. decyzja Rady 2003/106/WE(7)), rozporządzenie (EWG) nr 2455/92 zostało zastąpione rozporządzeniem (WE) nr 304/2003, które wdrożyło w pełni przepisy Konwencji oraz włączyło szereg przepisów wykraczających poza jej wymogi. W szczególności UE postanowiła nie ograniczać zakresu rozporządzenia do chemikaliów podlegających Konwencji, ale uwzględnić także chemikalia zakazane lub podlegające surowym ograniczeniom na poziomie UE. W miarę rozwoju prawodawstwa UE, do uwzględnienia dodatkowych chemikaliów niezbędne były cztery zmiany do załącznika I. Rozporządzenie (WE) nr 689/2008 zastąpiło obecnie rozporządzenie (WE) nr 304/2003, przy czym utrzymano przepisy wykraczające poza Konwencję.
Konwencja obejmuje dwie kategorie chemikaliów, mianowicie pestycydy i chemikalia przemysłowe. Zgodnie z podstawową zasadą wywóz zakazanych lub podlegających surowym ograniczeniom chemikaliów włączonych do załącznika III do Konwencji może nastąpić jedynie za zgodą po uprzednim poinformowaniu (PIC) Strony przywozu. Ustanowiono procedurę dotyczącą formalnego otrzymywania i podawania do wiadomości decyzji państw przywozu w sprawie ich zamiaru otrzymywania przyszłych wysyłek niektórych chemikaliów, a także zapewniania, że państwa wywozu będą stosować się do tych decyzji. W chwili obecnej procedurze PIC podlega 40 chemikaliów. Konwencja ustanawia mechanizm umożliwiający włączanie kolejnych substancji pod warunkiem spełnienia określonych kryteriów.
Strony muszą powiadamiać Sekretariat o wszelkich ostatecznych działaniach regulacyjnych zakazujących lub obejmujących surowymi ograniczeniami daną substancję objętą zakresem Konwencji w drodze przedkładania tzw. powiadomień o PIC. Powiadomienia o PIC skutkują włączeniem danej substancji do tego procesu. Po przedłożeniu Sekretariatowi powiadomień przez co najmniej dwie Strony wywodzące się z różnych regionów geograficznych (określonych przez CoP) na podstawie Konwencji, informacje zostaną poddane ocenie przez organ pomocniczy, Komitet Kontroli Chemicznej (CRC), w skład którego wchodzą wyznaczeni przez władze specjaliści w dziedzinie zarządzania chemikaliami. Jeżeli zostaną spełnione odpowiednie kryteria określone w Konwencji, CRC sporządza projekt wytycznych dla decyzji i zaleca CoP wymienienie danej substancji chemicznej w załączniku III oraz objęcie jej procedurą PIC. Następnie CoP podejmuje na zasadzie jednomyślności decyzję dotyczącą objęcia danej substancji wspomnianą procedurą. Następnie wszystkim Stronom udostępniane są wytyczne dla decyzji, w których znajdują się informacje umożliwiające im podjęcie świadomej decyzji dotyczącej przyjęcia lub odrzucenia przywozu, albo dopuszczenia przywozu pod pewnymi warunkami. Sekretariat informuje co sześć miesięcy wszystkie Strony o otrzymanych odpowiedziach poprzez podawanie do wiadomości publicznej tak zwanych "okólników PIC" na stronie internetowej PIC pod adresem http://www.pic.int/. Odpowiedzi dotyczące przywozu są także publikowane w bazie danych na wspomnianej stronie internetowej. Strony wywozu mają obowiązek zapewnienia, aby ich eksporterzy przestrzegali wszystkich decyzji w sprawie przywozu. Obowiązek ten ma na celu ochronę tych państw przywozu, które nie dysponują infrastrukturą pozwalającą im chronić się w wystarczający sposób przed niepożądanym przywozem.
Kolejny kluczowy filar Konwencji jest związany z wymianą pomiędzy Stronami informacji dotyczących chemikaliów stanowiących potencjalne zagrożenie, które mogą być przedmiotem wywozu. Głównym przepisem w tym aspekcie jest wymóg, zgodnie z którym Strona planująca dokonanie wywozu substancji chemicznej, której stosowanie na jej terytorium jest zabronione lub podlega surowym ograniczeniom, musi powiadomić Stronę przywozu, że będzie miał miejsce tego rodzaju wywóz. Wymóg ten musi zostać spełniony przed dokonaniem pierwszej wysyłki oraz corocznie po jej dokonaniu (tzw. procedura "powiadomienia o wywozie"), aż do momentu, gdy substancja ta zostanie objęta procedurą PIC, a Strona przywozu przekaże odpowiedź dotyczącą przywozu substancji chemicznej przekazanej Stronom. Ponadto Strona wywozu ma obowiązek wymagać, aby wywóz chemikaliów objętych procedurą PIC podlegał wymogom dotyczącym etykietowania zapewniającym odpowiednią dostępność informacji dotyczących ryzyka lub zagrożeń dla zdrowia ludzkiego lub środowiska. Może ona również narzucić podobne wymogi dotyczące wywozu w odniesieniu do innych chemikaliów, które są zabronione lub podlegają surowym ograniczeniom w obrocie krajowym.
Konwencja zawiera również przepisy dotyczące pomocy technicznej pomiędzy Stronami. Strony posiadające bardziej zaawansowane programy w zakresie regulowania kwestii związanych z chemikaliami powinny udzielać pomocy technicznej, włącznie ze szkoleniami, innym Stronom, np. krajom rozwijającym się, aby pomóc im stworzyć własną infrastrukturę i zdolności do zarządzania chemikaliami.
Jak wspomniano powyżej, istnieje szereg aspektów, w których rozporządzenie wykracza poza wymogi określone w Konwencji rotterdamskiej, co ma na celu osiągnięcie wyższego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska. Wymogi dotyczące powiadomienia o wywozie oraz wyraźnej zgody nie dotyczą jedynie krajów będących Stronami Konwencji, ale obejmują wszystkie kraje. Zakres rozporządzenia rozszerzono tak, aby uwzględnić wszystkie chemikalia zakazane lub podlegające surowym ograniczeniom na poziomie UE. Mając na względzie ujęcie większej ilości chemikaliów, dwie kategorie zastosowania określone w Konwencji zostały podzielone na dwie podkategorie: pestycydy podzielono na pestycydy przeznaczone do wykorzystania w rolnictwie i nieprzeznaczone do wykorzystania w rolnictwie, natomiast chemikalia przemysłowe na chemikalia do profesjonalnego zastosowania i chemikalia do ogólnego zastosowania. Tym samym, na podstawie rozporządzenia UE, zakaz lub surowe ograniczenie w odniesieniu do substancji chemicznej na poziomie podkategorii (nawet jeżeli nie jest ona zakazana ani nie podlega surowym ograniczeniom na poziomie kategorii zastosowania określonej w Konwencji), mogą skutkować powiadomieniem o wywozie. Tym samym niektóre chemikalia, które nie kwalifikują się do procedury PIC zgodnie z art. 5 Konwencji, w związku z czym nie jest w ich przypadku wymagane powiadomienie o wywozie zgodnie z art. 12 Konwencji, podlegają mimo wszystko powiadomieniom o wywozie zgodnie z rozporządzeniem.
Ponadto eksporterzy UE mają obowiązek sporządzenia powiadomień o wywozie niezależnie od zamierzonego zastosowania oraz bez względu na to, czy zastosowanie to jest zakazane lub podlega surowym ograniczeniom na terenie UE. Taka sama zasada odnosi się również do wniosków o wyraźną zgodę. Co więcej, w odniesieniu do wymogu dotyczącego wyraźnej zgody, zakres włączonych chemikaliów wykracza poza wykaz chemikaliów podlegających procedurze PIC na podstawie Konwencji, co ma na celu włączenie do dowolnej z dwóch kategorii określonych w Konwencji także wszystkich chemikaliów kwalifikujących się do powiadomienia o PIC.
3. ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 689/2008
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 689/2008 dotyczące wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów zostało przyjęte w dniu 17 czerwca 2008 r. i weszło w życie w dniu 1 sierpnia 2008 r. Zastępuje ono rozporządzenie (WE) nr 304/2003, które zostało uchylone. Poniżej opisano główne przepisy rozporządzenia.
3.1. Artykuł 1: CELE Rozporządzenie ma kilka celów:
- wdrożenie Konwencji rotterdamskiej (w niektórych przypadkach rozporządzenie wykracza poza jej przepisy), również w odniesieniu do krajów, które nie są Stronami Konwencji;
- nałożenie na wywóz wszystkich niebezpiecznych chemikaliów takich samych wymagań dotyczących pakowania i etykietowania, jakie mają zastosowanie na terenie UE, chyba że jest to niezgodne z wymogami państwa przywozu.
Należy zwrócić uwagę, że pakowanie i etykietowanie produktu końcowego musi być zawsze zgodne z wymogami państwa przywozu, w którym jest on wprowadzany na rynek, jeżeli takie wymogi istnieją.
3.2. Artykuł 2: ZAKRES
Rozporządzenie obejmuje:
- chemikalia podlegające procedurze PIC,
- chemikalia, które są zakazane lub podlegają surowym ograniczeniom na terenie UE,
- wszystkie chemikalia, w przypadku ich wywozu, w zakresie pakowania i etykietowania (zgodnie z wymaganiami UE - zob. art. 16).
Rozporządzenie nie ma zastosowania do chemikaliów takich jak leki, materiały promieniotwórcze, odpady, broń chemiczna, środki spożywcze oraz dodatki do żywności, pasze, organizmy zmodyfikowane genetycznie, produkty farmaceutyczne (z wyjątkiem środków odkażających, środków owadobójczych i środków niszczących pasożyty), odpowiadające definicjom zawartym w innych aktach prawnych UE. Rozporządzenie nie ma również zastosowania do chemikaliów wywożonych lub przywożonych do celów badawczych lub analitycznych, pod warunkiem, że ich ilości prawdopodobnie pozostają bez wpływu na zdrowie ludzkie lub środowisko oraz w żadnym wypadku nie są większe niż 10 kg substancji w jej postaci własnej lub 10 kg substancji w przypadku, gdy są zawarte w mieszaninach (preparatach) z innymi substancjami.
Należy zwrócić uwagę, że ustanowiono specjalną procedurę administracyjną w celu ułatwienia wywozów zwolnionych z przepisów rozporządzenia. Zwolnienie to ma zastosowanie do chemikaliów wywożonych do celów badawczych lub analitycznych w ilościach nieprzekraczających 10 kg. Wspomniana procedura, znana pod nazwą "wniosek o specjalny RIN", została opisana w rozdziale 3.17. Należy zwrócić uwagę, że procedurę tę stosuje się także w odniesieniu do chemikaliów wymienionych w części 3 załącznika I, w przypadku których decyzja w sprawie przywozu, opublikowana w okólniku PIC, wyraża zgodę na przywóz, jak również ma zastosowanie art. 7 ust. 6.
3.3. Artykuł 3: DEFINICJE
Definicje najważniejszych terminów użytych w rozporządzeniu obejmują: chemikalia, preparat, wyrób, pestycydy i chemikalia przemysłowe (są to określone w Konwencji kategorie zastosowania, które w rozporządzeniu podzielono w każdym przypadku na dwie podkategorie), chemikalia podlegające powiadomieniom o wywozie, chemikalia kwalifikujące się do powiadomienia o PIC, chemikalia podlegające procedurze PIC, chemikalia zakazane i chemikalia podlegające surowym ograniczeniom.
Na przykład: "chemikalia" są to substancje zarówno w postaci własnej, jak i w preparacie, lub preparaty, wyprodukowane lub uzyskiwane w sposób naturalny, lecz niezawierające organizmów żywych. "Pestycyd" jest to substancja chemiczna, która należy do jednej z poniższych podkategorii: stosowana jako środek ochrony roślin, albo stosowana jako pestycyd do innych celów, na przykład jako produkt biobójczy. "Chemikalia przemysłowe" są to chemikalia należące do jednej z poniższych podkategorii: chemikalia do profesjonalnego zastosowania albo chemikalia do ogólnego zastosowania. "Chemikalia zakazane" są to chemikalia, których każde zastosowanie w ramach co najmniej jednej podkategorii lub kategorii zostało zakazane przez ostateczne działanie regulacyjne na terenie UE w celu ochrony zdrowia ludzkiego lub środowiska. Obejmuje to przypadki, w których chemikalia nie zostały zatwierdzone do ich pierwszego zastosowania lub zostały wycofane przez przemysł z rynku lub z dalszego rozpatrywania w procesie powiadamiania, rejestracji lub zatwierdzania, a także gdy istnieje dowód, że chemikalia te stwarzają zagrożenie dla zdrowia ludzkiego lub środowiska. "Chemikalia podlegające surowym ograniczeniom" zdefiniowano podobnie i są to chemikalia, w przypadku których niemal wszystkie zastosowania w ramach co najmniej jednej podkategorii lub kategorii zostały zakazane.
Definicje te są generalnie zgodne z definicjami stosowanymi w Konwencji, istnieją jednak pewne istotne różnice.
Wprowadzenie podkategorii zastosowania chemikaliów w celu ustalenia potrzeby powiadomienia o wywozie chemikaliów zakazanych lub podlegających surowym ograniczeniom na terenie UE oznacza, że powiadomieniom o wywozie będzie podlegać więcej chemikaliów niż miałoby to miejsce bez takiego wprowadzenia. Wykaz tych chemikaliów zamieszczono w części 1 załącznika I do rozporządzenia. Aby móc jednak zakwalifikować daną substancję chemiczną także do powiadomienia o PIC (część 2 załącznika I), musi być ona zakazana lub podlegać surowym ograniczeniom na terenie UE w ramach kategorii zastosowania określonej w Konwencji. Do "chemikaliów" należą substancje w postaci własnej lub w preparacie, tj. mieszaniny lub roztwory składające się z co najmniej dwóch substancji.
Definicje obejmują również pojęcie "wyrobów". Są to produkty gotowe zawierające chemikalia, których zastosowanie w tym szczególnym produkcie zostało zakazane lub objęte surowymi ograniczeniami przez akty prawne UE. Wyroby zawierające tego rodzaju chemikalia w postaci nieprzereagowanej podlegają powiadomieniom o wywozie. Wyroby wymienione w załączniku V są objęte zakazem wywozu.
Na mocy definicji "wywozu" rozporządzenie ma zastosowanie do wywozu z obszaru celnego Unii Europejskiej. Obszar celny obejmuje także obszary, w których mają zastosowanie specjalne przepisy celne, np. wolne obszary celne i składy wolnocłowe.
"Eksporter" także został zdefiniowany w ściśle określony sposób i oznacza osobę posiadającą umowę wywozową, lub w przypadku braku umowy, osobę uprawnioną do decydowania o wywozie chemikaliów z obszaru celnego Unii Europejskiej (niezależnie od tego, z którego państwa członkowskiego wywożony towar opuszcza obszar celny). W przypadku, gdy eksporter nie posiada siedziby w UE, obowiązki eksportera musi wypełniać Strona umowy posiadająca siedzibę w UE.
Ponadto należy zwrócić uwagę na fakt, że o ile nie określono inaczej, obowiązki wynikające z rozporządzenia obejmują wywóz do wszystkich krajów niezależnie od tego, czy są one Stronami Konwencji.
3.4. Artykuł 4: WYZNACZENIE ORGANÓW KRAJOWYCH
Państwa członkowskie mają obowiązek wyznaczyć co najmniej jeden organ krajowy (DNA), który będzie sprawować funkcje administracyjne zgodnie z rozporządzeniem, a także poinformować o tym Komisję.
3.5. Artykuł 5: UDZIAŁ UNII EUROPEJSKIEJ W KONWENCJI
Komisja jest wspólnym wyznaczonym organem, poprzez który Unia Europejska jest Stroną Konwencji, i ściśle współpracuje z DNA państw członkowskich. Funkcja ta obejmuje przekazywanie powiadomień UE o wywozie, przedkładanie powiadomień o PIC, przyjmowanie powiadomień o wywozie z państw trzecich, przedkładanie decyzji UE w sprawie przywozu chemikaliów PIC oraz wymianę informacji z Sekretariatem PIC. Komisja koordynuje również wkład UE we wszystkie kwestie techniczne związane z Konwencją, Konferencją Stron i jej organami pomocniczymi, takimi jak Komitet Kontroli Chemicznej.
3.6. Artykuł 6: CHEMIKALIA PODLEGAJĄCE POWIADOMIENIOM O WYWOZIE, CHEMIKALIA KWALIFIKUJĄCE SIĘ DO POWIADOMIENIA O PIC ORAZ CHEMIKALIA PODLEGAJĄCE PROCEDURZE PIC
Wykaz chemikaliów należących do powyższych kategorii zamieszczono w załączniku 1 do rozporządzenia. Wykaz w stanie na dzień publikacji zamieszczono w załączniku 1 do niniejszego przewodnika. Uaktualniony wykaz znajduje się na stronie internetowej EDEXIM pod adresem http://edexim.jrc.ec.europa.eu.
Załącznik podzielono na trzy oddzielne części zgodnie z określonymi kategoriami.
W części 1 wymieniono chemikalia lub grupy chemikaliów podlegające powiadomieniom o wywozie. Część ta obejmuje wszystkie chemikalia zabronione lub podlegające surowym ograniczeniom na terenie UE przynajmniej w jednej podkategorii zastosowania (tj. pestycydy stosowane jako środki ochrony roślin, pozostałe pestycydy, na przykład produkty biobójcze, chemikalia przemysłowe do profesjonalnego zastosowania lub chemikalia przemysłowe do ogólnego zastosowania). W części tej zamieszczono również chemikalia kwalifikujące się do powiadomienia o PIC oraz chemikalia podlegające procedurze PIC (wymienione w załączniku III do Konwencji).
W części 2 wymieniono chemikalia kwalifikujące się do powiadomienia o PIC, ponieważ są one zakazane lub podlegają surowym ograniczeniom na terenie Unii Europejskiej w kategorii zastosowania określonej w Konwencji (tj. pestycydy lub chemikalia przemysłowe).
W części 3 wymieniono chemikalia lub grupy chemikaliów podlegające procedurze PIC (wymienione w załączniku III do Konwencji).
Dla każdej pozycji wskazano różne kategorie lub podkategorie zastosowania. W przypadku chemikaliów zakazanych lub podlegających surowym ograniczeniom na terenie UE, najważniejszymi źródłami stosownych działań regulacyjnych w chwili obecnej są: dyrektywa 91/414/EWG(8), która z dniem 14 czerwca 2011 r. zostanie zastąpiona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin(9), dyrektywa 98/8/WE dotycząca wprowadzania do obrotu produktów biobójczych(10) oraz rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH)(11).
Należy zwrócić uwagę, że wykazy chemikaliów w różnych częściach załącznika I pokrywają się. Wszystkie chemikalia znajdujące się w części 2 i 3 wymieniono również w części 1 (z wyjątkiem 8 chemikaliów PIC wymienionych w części 3, ale wyłączonych z części 1, gdyż zgodnie z przepisami Konwencji sztokholmskiej są one objęte zakazem wywozu)(12). Oprócz powiadomienia o wywozie, wywóz chemikaliów wymienionych w części 2 i 3 wymaga również wyraźnej zgody państwa przywozu (zob. art. 13 poniżej).
Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 689/2008 został zmieniony rozporządzeniami Komisji (WE) nr 15/2010 i (UE) nr 196/2010, przy czym będzie on nadal uaktualniany w świetle dalszych działań regulacyjnych na mocy aktów prawnych UE, jak również dalszego rozwoju w ramach Konwencji. Z najbardziej aktualną wersją będzie można zapoznać się na stronie internetowej Komisji pod adresem http://edexim.jrc.ec.europa.eu.
3.7. Artykuł 7: POWIADOMIENIA O WYWOZIE PRZEKAZANE PAŃSTWOM TRZECIM
Obowiązek powiadomienia o wywozie dotyczy wszystkich chemikaliów wymienionych w części 1 załącznika I w odniesieniu do wywozu do jakiegokolwiek kraju, bez względu na to, czy kraj ten jest Stroną Konwencji, oraz niezależnie od zamierzonego zastosowania chemikaliów. Preparat zwierający substancję chemiczną wymienioną w załączniku I również podlega powiadomieniu, jeżeli stężenie takiej substancji jest na tyle duże, aby mogło skutkować obowiązkiem etykietowania zgodnie z dyrektywą 1999/45/WE. W przypadku niektórych wyrobów zawierających chemikalia wymienione w załączniku I także może być wymagane powiadomienie o wywozie (zob. art. 14). W odniesieniu do każdej przedmiotowej substancji, preparatu lub wyrobu należy przedłożyć odrębne powiadomienie o wywozie, w następstwie czego nadany zostanie odrębny RIN.
W przypadku, gdy eksporter w państwie członkowskim na terenie UE zamierza dokonać wywozu określonej substancji chemicznej podlegającej powiadomieniu z UE do państwa trzeciego po raz pierwszy a także po raz pierwszy w każdym następnym roku, należy zastosować procedurę powiadomienia o wywozie.
Powiadomienie o wywozie nie jest już jednak wymagane w sytuacji, gdy dana substancja chemiczna zostanie objęta procedurą PIC, a Strona Konwencji przywozu udzieliła odpowiedzi dotyczącej przywozu, chyba że Strona przywozu w dalszym ciągu wymaga powiadomienia. Wymóg ten przestaje również obowiązywać, gdy państwo przywozu oficjalnie zrzeka się prawa do otrzymania powiadomienia o wywozie. Wspomniane informacje będą udostępnione na stronie internetowej EDEXIM pod adresem http://edexim.jrc.ec.europa.eu, w sekcji "Info Importing Country (Państwo przywozu - informacje)".
We wszystkich pozostałych przypadkach eksporter ma obowiązek przedłożyć powiadomienie o wywozie swojemu DNA co najmniej 30 dni przed dokonaniem pierwszego wywozu i co najmniej 15 dni przed dokonaniem pierwszego wywozu w każdym następnym roku kalendarzowym. Zaleca się jednak przedkładanie powiadomienia DNA w możliwie najwcześniejszym terminie, tak by zapewnić wystarczającą ilość czasu na przetworzenie.
Dokonywanie powiadomień w odniesieniu do następnych wywozów tej samej substancji chemicznej do tego samego kraju w tym samym roku kalendarzowym nie jest wymagane, chyba że wymogi państw przywozu przewidują inaczej. Tym niemniej wywóz tej samej substancji chemicznej do innego państwa trzeciego będzie uważany za "pierwszy wywóz" i również będzie podlegał procedurze powiadomienia o wywozie.
Informacje, jakie należy podać w powiadomieniu o wywozie, określono w załączniku II do rozporządzenia, który załączono do niniejszego przewodnika jako załącznik 2. Do celów powiadomienia o wywozie należy wykorzystać formularz powiadomienia o wywozie dostępny w EDEXIM. DNA, który może nałożyć na eksportera opłatę administracyjną celem pokrycia swoich kosztów, dokona kontroli powiadomienia, a jeżeli jej wyniki nie będą zadowalające, skontaktuje się niezwłocznie z eksporterem, tak by mógł on dostarczyć brakujące informacje. Z chwilą, gdy powiadomienie o wywozie zostanie przesłane do EDEXIM (bezpośrednio przez eksportera lub za pośrednictwem DNA), powiadomienie to jest rejestrowane w EDEXIM i nadawany jest identyfikacyjny numer referencyjny. Do czasu przetworzenia powiadomienia przez DNA lub Komisję projekt powiadomienia jest przechowywany w EDEXIM. Ostateczne powiadomienie, po zatwierdzeniu przez Komisję, jest przesyłane do DNA państwa przywozu wraz z formularzem potwierdzenia odbioru oraz - w przypadku, gdy przedkłada je eksporter - kopią karty charakterystyki danej substancji lub preparatu. Wspomniane ostateczne powiadomienie jest przechowywane w EDEXIM, gdzie dostęp do niego ma zarówno eksporter, jak i DNA. RIN będzie aktywny zgodnie ze wskazaniem przekazanym w wiadomości przesłanej (bezpośrednio przez EDEXIM lub za pośrednictwem DNA) eksporterowi celem poinformowania go o ważności RIN. Wywóz może być dokonany po upływie okresu określonego w art. 7 ust. 2 i ustalonego w oparciu o ważność RIN. W przypadku chemikaliów wymienionych także w części 2 i 3 załącznika I, RIN nie może być aktywowany, gdyż w pierwszej kolejności należy uzyskać wyraźną zgodę państwa przywozu - zob. art. 13. Procedurę powiadomienia o wywozie określoną w art. 7 przedstawiono w załączniku 4: Diagram przepływu zadań 1.
RIN powiadomienia o wywozie będzie ważny od daty podanej przez eksportera w powiadomieniu jako data wywozu, lub od najwcześniejszej możliwej daty stosownie do terminów określonych w rozporządzeniu. RIN powiadomień o wywozie zachowuje ważność jedynie do dnia 31 grudnia roku, w którym sporządzono powiadomienie. Jeżeli w następnym roku ma być dokonany kolejny wywóz, należy przedłożyć, przetworzyć i przesłać do państwa przywozu nowe powiadomienie o wywozie. W takim przypadku eksporter ma obowiązek ponownie wprowadzić do EDEXIM powiadomienie o wywozie, natomiast Komisja wyśle nowe powiadomienie o wywozie do państwa przywozu. Następnie nadawany jest nowy RIN powiadomienia o wywozie, którego ważność określana jest na dany rok kalendarzowy.
Komisja działa jako wspólny DNA Unii Europejskiej, w związku z czym wysyła i odbiera wszystkie powiadomienia o wywozie w imieniu państw członkowskich. Skutkiem tego zadaniem Komisji jest wnioskowanie o potwierdzenie odbioru powiadomień o wywozie. Komisja wyśle powiadomienie dotyczące pierwszego wywozu z UE każdej substancji chemicznej/preparatu zawierającego substancję chemiczną wymienioną w załączniku I do państwa przywozu nie później niż 15 dni przed pierwszym wywozem, a później ponownie każdego roku przed pierwszym wywozem dokonanym w danym roku. Nawet w przypadku, gdy Komisja wysłała wcześniejsze powiadomienie do państwa przywozu w związku z powiadomieniem przedłożonym przez jednego z eksporterów, inni eksporterzy mają obowiązek przedłożyć powiadomienie zanim będą mogli dokonać swojego pierwszego wywozu przedmiotowej substancji chemicznej w danym roku. Wykaz przedmiotowych chemikaliów oraz państw przywozu na każdy rok będzie podany do wiadomości publicznej na stronie http://edexim.jrc.ec.europa.eu.
Jeżeli wywóz ma związek z sytuacjami nadzwyczajnymi dotyczącymi zdrowia ludzkiego lub środowiska, w których przypadku opóźnienie mogłoby wpłynąć na pogorszenie sytuacji, wówczas państwo członkowskie (po konsultacji z Komisją) może zadecydować o całkowitym lub częściowym odstąpieniu od okresu oczekiwania lub od wymogów dotyczących informacji.
Władze państwa przywozu mogą odpowiedzieć na powiadomienie UE o wywozie wnioskując o przekazanie dalszych informacji. Informacje te przekazuje eksporter, odpowiedni DNA w danym państwie członkowskim lub Komisja. Jeżeli dana substancja jest substancją wymienioną w części 1 lub substancją wymienioną w części 2 albo 3, w przypadku której istnieje już ogólna wyraźna zgoda, nie ma to wpływu na prawo eksportera do dokonania wywozu danej substancji chemicznej.
Nowe powiadomienie wymagane jest w przypadku:
- zmiany prawodawstwa UE dotyczącego obrotu i stosowania lub etykietowania danej substancji chemicznej;
- gdy skład preparatu zmieniono tak, że stężenie odpowiednich chemikaliów uległo zmianie (na przykład w stopniu skutkującym zmianą wymaganego etykietowania).
Nowe powiadomienie musi zawierać wskazanie, że jest ono poprawioną wersją poprzedniego powiadomienia. W tym celu należy zaznaczyć odpowiednie zdanie w formularzu powiadomienia o wywozie, które wskazuje, że powiadomienie to jest poprawioną wersją poprzedniego powiadomienia.
Komisja ma obowiązek powtarzania powiadomień w razie braku potwierdzenia odbioru od państwa przywozu. W razie potrzeby przedłożona zostanie druga kopia powiadomienia. Należy jednak po raz kolejny podkreślić, że nie ma to bezpośredniego wpływu na przebieg wywozu. Przykłady 1 i 3 zamieszczone w sekcji V przedstawiają procedurę dotyczącą powiadomienia o wywozie w odniesieniu do substancji wymienionych w części 1 załącznika I.
3.8. Artykuł 8: POWIADOMIENIA O WYWOZIE OTRZYMYWANE OD PAŃSTW TRZECICH
Jeżeli Komisja otrzyma z państwa trzeciego powiadomienie o wywozie dotyczące substancji chemicznej, w przypadku której obrót lub stosowanie jest zakazane lub podlega surowym ograniczeniom w kraju pochodzenia, rejestruje je w bazie danych EDEXIM. Komisja potwierdza odbiór pierwszego powiadomienia w odniesieniu do każdej substancji chemicznej, otrzymanego z innego kraju. Komisja przekazuje kopię powiadomienia wraz ze wszystkimi dostępnymi informacjami DNA państwa członkowskiego otrzymującego przywóz, i na żądanie przesyła kopie innym państwom członkowskim.
W przypadkach, gdy DNA w danym państwie członkowskim otrzymuje powiadomienie, musi wysłać je niezwłocznie do Komisji wraz z wszystkimi stosownymi informacjami.
3.9. Artykuł 9: INFORMACJE DOTYCZĄCE WYWOZU I PRZYWOZU CHEMIKALIÓW
Podczas pierwszego kwartału każdego roku eksporter
- substancji wymienionych w załączniku I,
- preparatów zawierających substancje wymienione w załączniku I w stężeniu, które skutkuje obowiązkiem etykietowania zgodnie z dyrektywą 1999/45/WE, lub
- wyrobów zawierających substancje wymienione w części 2 lub 3 załącznika I w postaci nieprzereagowanej, lub preparatów zawierających takie substancje w stężeniu, które skutkuje obowiązkiem etykietowania zgodnie z dyrektywą 1999/45/WE
ma obowiązek poinformować swój DNA o ilościach wspomnianych chemikaliów (substancji w postaci własnej oraz zawartych w preparatach lub wyrobach) wywiezionych do każdego państwa przywozu w roku poprzednim. Informacje powinny obejmować wykaz nazw (nazwisk) i adresów każdego importera, do którego dokonano wysyłki. Należy zwrócić uwagę, że z definicji "wyrobu" wynika, iż informacje dotyczące wywozu są wymagane jedynie w przypadku, gdy stosowanie danej substancji chemicznej w szczególnym wyrobie jest zakazane lub podlega surowym ograniczeniom na mocy aktów prawnych UE, ale nie jest zakazane ani nie podlega surowym ograniczeniom we wszystkich pozostałych wyrobach, w których substancja może być stosowana bez ograniczeń.
Każdy wywóz chemikaliów wymienionych w części 2 i 3 załącznika I, który jest dokonywany za zgodą DNA eksportera oraz Komisji, ale bez wyraźnej zgody Strony przywozu lub innego kraju, należy wymienić oddzielnie (zob. art. 13 ust. 7).
Importerzy mają obowiązek przekazać te same informacje dotyczące ilości chemikaliów wprowadzonych na rynek wewnętrzny.
Należy przekazać także wszelkie dodatkowe informacje, o które zwrócił się DNA lub Komisja.
DNA zestawią i zagregują informacje otrzymane od eksporterów i importerów zgodnie z formatem przedstawionym w załączniku III do rozporządzenia, oraz przekażą je Komisji. Komisja opublikuje następnie ogólne streszczenie informacji jawnych w internecie.
3.10. Artykuł 10: UCZESTNICTWO W PROCEDURZE POWIADOMIENIA O PIC
Chemikalia kwalifikujące się do powiadomienia o PIC (tj. zakazane lub podlegające surowym ograniczeniom w Unii Europejskiej w kategorii zastosowania określonej w Konwencji) włączono do części 2 załącznika I. Po ich włączeniu Komisja ma obowiązek powiadomić o nich Sekretariat PIC nie później niż 90 dni po rozpoczęciu obowiązywania stosownego działania regulacyjnego UE. Powiadomienie musi zawierać informacje wymienione w załączniku IV do rozporządzenia. Jeżeli Komisja nie dysponuje tymi informacjami, może zażądać od eksporterów/importerów dostarczenia takich informacji w terminie 60 dni. Powiadomienie należy uaktualnić w przypadku zmiany w działaniu regulacyjnym zakazującym danej substancji chemicznej lub obejmującym ją surowymi ograniczeniami.
Przy określaniu priorytetów w odniesieniu do powiadomień Komisja weźmie pod uwagę, czy dane chemikalia podlegają już procedurze PIC, zakres w jakim mogą być spełnione wymogi dotyczące informacji określone w załączniku IV do Konwencji rotterdamskiej, a także poziom ryzyka powodowanego przez chemikalia, w szczególności w przypadku krajów rozwijających się.
Państwa członkowskie mogą również przedłożyć, za pośrednictwem Komisji, powiadomienia o chemikaliach zakazanych lub podlegających surowym ograniczeniom na mocy krajowych działań regulacyjnych. W takich przypadkach wymaga się, aby dane państwo członkowskie dostarczyło stosownych informacji Komisji, która przekaże je wszystkim pozostałym państwom członkowskim. Państwa członkowskie mogą przesyłać swoje uwagi w terminie czterech tygodni. Ostatecznie przedkładające państwo członkowskie decyduje, czy zwrócić się do Komisji z wnioskiem o przekazanie powiadomienia Sekretariatowi PIC lub o dostarczenie informacji na mocy art. 11.
W przypadku, gdy Komisja otrzymuje informacje dotyczące powiadomień PIC od innych Stron Konwencji, przekazuje je niezwłocznie wszystkim państwom członkowskim i, w stosownych przypadkach, przygotowuje przyjęcie odpowiednich środków UE. Informacje te zostaną również zamieszczone na stronie internetowej EDEXIM pod adresem http://edexim.jrc.ec.europa.eu.
3.11. Artykuł 11: INFORMACJE DOTYCZĄCE CHEMIKALIÓW NIEKWALIFIKUJĄCYCH SIĘ DO POWIADOMIENIA O PIC, JAKIE NALEŻY PRZEDŁOŻYĆ SEKRETARIATOWI PIC
Oprócz powiadomienia o PIC rozporządzenie przewiduje inne środki rozpowszechniania informacji dotyczących zakazanych lub podlegających surowym ograniczeniom chemikaliów, zgodnie z przepisami Konwencji dotyczącymi wymiany informacji. Odnoszą się one, na przykład, do chemikaliów, które są zakazane lub podlegają surowym ograniczeniom na terenie Unii Europejskiej jedynie w podkategorii zastosowania, i tym samym nie kwalifikują się do powiadomienia o PIC. Odnoszą się one również do chemikaliów zakazanych lub podlegających surowym ograniczeniom na mocy krajowych działań regulacyjnych w co najmniej jednym państwie członkowskim, jeżeli państwa te stwierdzą, po przeprowadzeniu wyżej wspomnianej procedury konsultacji, że powiadomienie o PIC nie byłoby odpowiednie.
W takich przypadkach Komisja przekazuje stosowne informacje Sekretariatowi PIC, tak by powiadomić o tym pozostałe Strony Konwencji.
3.12. Artykuł 12: ZOBOWIĄZANIA W ODNIESIENIU DO PRZYWOZU CHEMIKALIÓW
Rozporządzenie nakłada na państwa członkowskie wymóg, zgodnie z którym kontrolują one przywóz chemikaliów wymienionych w załączniku I, jak również wyznaczają organy, np. celne, mające tę odpowiedzialność(13). Wprawdzie rozporządzenie nie obejmuje żadnych szczegółowych przepisów dotyczących ograniczeń lub zakazu przy przywozie, ustanawia ono jednak procedurę, za pośrednictwem której Komisja, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi, może dokonać oceny i podjąć decyzje w sprawie przywozu w odniesieniu do chemikaliów objętych procedurą PIC.
Komisja otrzymuje wytyczne dla decyzji z Sekretariatu PIC, po czym przekazuje je państwom członkowskim. W terminie dziewięciu miesięcy od daty wysłania przez Sekretariat wytycznych dla decyzji, Komisja przyjmuje decyzję Unii Europejskiej w sprawie przywozu w odniesieniu do danej substancji chemicznej, dotyczącą co najmniej jednej kategorii zastosowania w odniesieniu do substancji chemicznej określonej w wytycznej dla decyzji. Przed przyjęciem decyzji Komisja otrzymuje opinie państw członkowskich zgodnie z procedurą komitetu doradczego poprzez głosowanie w komitecie ustanowionym na mocy art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 (REACH).
Decyzje w sprawie przywozu są oparte na obowiązujących aktach prawnych UE, które są stosowane w kontekście Konwencji rotterdamskiej. Decyzja w sprawie dopuszczenia substancji chemicznej do przywozu lub stosowania lub wprowadzania na rynek na terytorium UE jest ustalana na podstawie aktów prawnych UE regulujących przywóz, stosowanie lub wprowadzanie na rynek przedmiotowej substancji chemicznej, np. REACH lub aktów prawnych w sprawie środków ochrony roślin lub produktów biobójczych. Tym samym rozporządzenie (WE) nr 689/2008 nie obejmuje żadnych szczegółowych przepisów w odniesieniu do ograniczeń lub zakazu przy przywozie.
Decyzja w sprawie przywozu jest przekazywana Sekretariatowi Konwencji rotterdamskiej(14), przy czym Strony wywozu mają obowiązek stosować się do tej decyzji.
Decyzja w sprawie przywozu nie jest skierowana do państw członkowskich, w związku z czym nie ustanawia żadnych przepisów, do przestrzegania których byłyby zobowiązane państwa członkowskie lub operatorzy. Przepisy, do przestrzegania których zobowiązane są państwa członkowskie i operatorzy, są ustanowione na mocy innych stosownych aktów prawnych UE. W przypadku wprowadzenia zmian w aktach prawnych lub innej zmiany statusu prawnego substancji chemicznej (np. po zakończeniu oceny w ramach wspomnianych aktów prawnych) decyzje w sprawie przywozu są zmieniane.
W stosownych przypadkach, na pisemny wniosek zainteresowanego państwa lub państw członkowskich, w decyzji w sprawie przywozu uwzględnione będą również inne, bardziej szczegółowe przepisy krajowe. Decyzje w sprawie przywozu będą dotyczyć kategorii zastosowania określonej w Konwencji PIC w odniesieniu do przedmiotowej substancji chemicznej.
Przy ocenie informacji zawartych w wytycznych dla decyzji, Komisja oraz państwa członkowskie rozważą potrzebę przyjęcia środków UE, a w przypadku, gdy zmniejszenie ryzyka dla zdrowia ludzkiego i środowiska zostanie uznane za niezbędne, Komisja zaproponuje odpowiednie akty prawne UE.
3.13. Artykuł 13: ZOBOWIĄZANIA W ODNIESIENIU DO WYWOZU CHEMIKALIÓW INNE NIŻ POWIADOMIENIE O WYWOZIE
Eksporterzy UE są zobowiązani postępować zgodnie z decyzjami w sprawie przywozu (zarówno przejściowymi, jak i ostatecznymi), podjętymi przez państwa trzecie, które są publikowane co 6 miesięcy w "okólniku PIC" wydawanym przez Sekretariat PIC (i które są również podawane do wiadomości publicznej na stronie internetowej Konwencji pod adresem http://www.pic.int). Komisja przekazuje okólniki PIC DNA oraz stowarzyszeniom branżowym. Ponadto Komisja podaje je do wiadomości publicznej w bazie danych EDEXIM na stronie http://edexim.jrc.ec.europa.eu. Decyzje w sprawie przywozu można uzyskać również od DNA. Zobowiązanie do zgodności z decyzjami w sprawie przywozu zaczyna obowiązywać 6 miesięcy po przekazaniu informacji przez Sekretariat.
Co się tyczy wywozu chemikaliów wymienionych w części 3 załącznika I, w przypadku których decyzja w sprawie przywozu opublikowana w ostatnim okólniku PIC wyraża zgodę na przywóz, na mocy art. 7 ust. 6 nie jest niezbędne powiadamianie o wywozie, chyba że Strona przywozu wprowadza inny wymóg. Eksporterzy mają jednak obowiązek podać RIN (identyfikacyjny numer referencyjny decyzji w sprawie przywozu) w zgłoszeniu celnym. Wspomniany RIN można otrzymać albo w drodze procedury administracyjnej znanej pod nazwą "wniosek o specjalny RIN", albo poprzez sprawdzenie w bazie danych zawierającej decyzje w sprawie przywozu w EDEXIM. Z racji, iż baza danych zawierająca decyzje w sprawie przywozu jeszcze nie istnieje, w okresie bieżącym należy stosować to drugie rozwiązanie. W ramach procedury "wniosku o specjalny RIN" eksporter w pierwszej kolejności sprawdza, czy art. 13 ust. 6 lit. b) w połączeniu z art. 7 ust. 6 ma zastosowanie do wywozu. Jeżeli tak, eksporter zwraca się z wnioskiem o specjalny RIN do DNA wywozu. Jeżeli wszystkie wymogi są spełnione, DNA wywozu zatwierdza wniosek i aktywuje RIN, którego eksporter ma obowiązek używać w zgłoszeniu celnym (procedurę tę przedstawiono w załączniku 4: Diagram przepływu zadań 4). Procedura alternatywna, która nie jest jeszcze dostępna, umożliwi eksporterowi sprawdzenie w bazie danych zawierającej decyzje w sprawie przywozu w EDEXIM na stronie http://edexim.jrc.ec.europa.eu, na której znajdzie RIN, którego należy używać w zgłoszeniu celnym. Eksporter ma obowiązek zapewnić, aby jego wywóz spełniał wszelkie wymogi określone w decyzji w sprawie przywozu.
W wielu przypadkach państwa przywozu nie sporządzają odpowiedzi do Sekretariatu PIC lub odpowiadają przy użyciu decyzji tymczasowej, która nie uwzględnia przywozu. Przy uwzględnieniu niewielu wyjątków, które określono poniżej, rozporządzenie wykracza tym samym poza Konwencję i wprowadza wymóg, zgodnie z którym wyraźną zgodę państwa przywozu należy uzyskać przed dokonaniem wywozu. Ponadto wymóg ten ma zastosowanie nie tylko do chemikaliów podlegających procedurze PIC (tj. wymienionych w części 3 załącznika I do rozporządzenia), ale również do chemikaliów kwalifikujących się do powiadomienia o PIC (tj. wymienionych w części 2 załącznika I).
Należy wystąpić o wyraźną zgodę i uzyskać ją za pośrednictwem DNA eksportera oraz DNA lub innych właściwych organów w państwie przywozu. Zgodnie z zaleceniem eksporter lub importer nie powinien w żaden sposób bezpośrednio kontaktować się ze wspomnianymi organami do momentu, gdy DNA eksportera zwróci się do niego formalnie. Informacje dotyczące DNA oraz (w przypadku podmiotów niebędących stronami) innych właściwych organów są podane do wiadomości publicznej na stronie internetowej EDEXIM pod adresem http://edexim.jrc.ec.europa.eu. W przypadku wystąpienia problemów związanych z określeniem organów w państwie przywozu, lub gdy odpowiedź trudno jest uzyskać z innych powodów, można zwrócić się z wnioskiem o pomoc do Komisji. DNA państwa członkowskiego wywozu powinien poinformować Komisję o tym, czy otrzymuje od stron trzecich uaktualnione informacje dotyczące DNA.
Jeżeli Komisja lub DNA eksportera nie otrzyma odpowiedzi w terminie 30 dni od daty wydania wniosku, Komisja wyśle przypomnienie do DNA importera. Jeżeli będzie taka potrzeba, w razie braku odpowiedzi w terminie kolejnych 30 dni Komisja może wysyłać ponowne przypomnienia. Procedurę tę przedstawiono w załączniku 4: Diagram przepływu zadań 2.
Zaleca się występowanie o wyraźną zgodę z jak największym wyprzedzeniem w stosunku do daty wywozu. Jednym ze sposobów dostarczania niezbędnych informacji w celu umożliwienia państwu przywozu podjęcia decyzji mogłaby być kopia wstępna powiadomienia o wywozie (dostępna w EDEXIM). Mając na względzie ułatwienie DNA lub innemu właściwemu organowi w państwie przywozu realizacji procesu, byłoby wskazane, aby eksporterzy przedkładali DNA eksportera kopie wszystkich rejestracji lub zezwoleń wydanych przez państwo przywozu w odniesieniu do danej substancji chemicznej. DNA eksportera mógłby wtedy załączyć dokumentację do wniosku o zgodę.
Wyraźna zgoda występuje w różnych formach. Może na przykład wystąpić w formie oficjalnej decyzji w sprawie przywozu przekazanej przez Sekretariat, udzielającej jasno określonej zgody państwa przywozu na przywóz (w przypadku substancji chemicznej podlegającej procedurze PIC), lub w formie e-maila lub pisma potwierdzającego od właściwych organów w państwie przywozu. Każdy dokument wykorzystany jako podstawa do zezwolenia na wywóz substancji chemicznej, w przypadku której wymagana jest wyraźna zgoda, otrzymuje niepowtarzalny identyfikator (identyfikator wyraźnej zgody) i jest przechowywany w EDEXIM.
Z chwilą otrzymania przez DNA wyraźnej zgody w odniesieniu do substancji lub preparatu, DNA przesyła ją do EDEXIM. Owa "istniejąca" wyraźna zgoda może być następnie wykorzystana przez DNA do zatwierdzenia powiadomień o wywozie, a także przez Komisję do potwierdzenia ważności RIN w odniesieniu do wszelkich następnych wniosków do przedmiotowego kraju, pod warunkiem, że w pierwotnej odpowiedzi na wniosek o wyraźną zgodę nie określono żadnych szczególnych warunków. W związku z tym DNA powinny dokonać sprawdzenia w EDEXIM, aby dowiedzieć się, czy istnieje już stosowna odpowiedź na wniosek o wyraźną zgodę. Jeżeli tak, wówczas DNA nie mają obowiązku zwracać się ponownie z wnioskiem o wyraźną zgodę przedmiotowego kraju. Jeżeli zgoda istnieje, DNA powinien zatwierdzić powiadomienie o wywozie i przekazać je Komisji bez tworzenia nowego wniosku o wyraźną zgodę. Komisja sprawdzi w EDEXIM, czy istnieje już ważna zgoda na wywóz, a jeżeli istnieje, wykorzysta istniejącą zgodę w celu potwierdzenia ważności RIN.
Wyraźna zgodna w odniesieniu do substancji chemicznej zachowuje ważność w przypadku następnych wywozów dokonywanych przez dowolnego eksportera UE przez okres trzech lat kalendarzowych, chyba że w wyraźnej zgodzie określono inaczej. Warunki określone przez państwa przywozu powinny zostać przekazane wszystkim eksporterom przez DNA otrzymujący wyraźną zgodę poprzez przesłanie ich do pola "uwagi" w interfejsie EDEXIM dla eksporterów. Pod koniec trzeciego roku DNA eksportera ma obowiązek sporządzić nowy wniosek o wyraźną zgodę do DNA Strony przywozu lub właściwego organu innego państwa przywozu, który należy przekazać za pośrednictwem Komisji. W oczekiwaniu na odpowiedź na nowy wniosek, wywóz danej substancji chemicznej może być nadal dokonywany przez okres 12 miesięcy.
Co się tyczy substancji, w przypadku których oprócz przedłożenia powiadomienia o wywozie wymagana jest wyraźna zgoda (tj. chemikalia wymienione w części 2 i niektóre chemikalia wymienione w części 3, w przypadku których decyzja w sprawie przywozu nie istnieje), ważność wyraźnej zgody może być zróżnicowana, i w większości przypadków będzie inna niż ważność RIN. Z zasady wyraźna zgoda zachowuje ważność do końca trzeciego roku począwszy od dnia, w którym została otrzymana. RIN natomiast zachowa swoją ważność jedynie do dnia 31 grudnia roku, w którym sporządzono powiadomienie, a następnie zostanie dezaktywowany. W takim przypadku należy w następnym roku sporządzić nowe powiadomienie o wywozie, przy czym Komisja nada nowy RIN. Nowy RIN zostanie aktywowany niezwłocznie po przetworzeniu powiadomienia o wywozie, o ile spełnione zostaną wszystkie warunki. Występowanie z wnioskiem o nową zgodę nie będzie konieczne do czasu upływu terminu ważności wyraźnej zgody na koniec trzeciego roku począwszy od dnia, w którym została otrzymana.
Rozporządzenie przewiduje dwa możliwe zwolnienia z wymogu, zgodnie z którym wyraźną zgodę należy otrzymać przed dokonaniem wywozu chemikaliów podlegających procedurze PIC lub kwalifikujących się do powiadomienia o PIC. Po pierwsze, w przypadku gdy dana substancja chemiczna kwalifikująca się do powiadomienia o PIC (wymieniona w części 2 załącznika I) ma zostać wywieziona do krajów OECD(15), istnieje możliwość odstąpienia od wymogu na podstawie indywidualnej oceny każdego przypadku. Decyzję o odstąpieniu od wymogu musi podjąć DNA eksportera po konsultacji z Komisją, przy czym podstawą decyzji jest fakt, że dana substancja chemiczna jest, w czasie przywozu, certyfikowana, zarejestrowana lub dozwolona w tym kraju OECD. Procedurę tę przedstawiono w załączniku 4: Diagram przepływu zadań 3.
Po drugie, zwolnienie może zostać przyznane na podstawie indywidualnej oceny każdego przypadku zgodnie z art. 13 ust. 7, jeżeli mimo wszelkich starań nie otrzymano odpowiedzi w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku o wyraźną zgodę w odniesieniu do danej substancji chemicznej podlegającej procedurze PIC lub kwalifikującej się do powiadomienia o PIC (chemikalia wymienione w części 2 lub 3 załącznika I). Decyzję o odstąpieniu od wymogu podejmuje DNA eksportera po konsultacji z Komisją, przy czym musi opierać się na dowodach pochodzących z oficjalnych źródeł Strony przywozu lub innego kraju i potwierdzających, że przedmiotowa substancja chemiczna jest certyfikowana, zarejestrowana lub dozwolona w tym kraju. Przy podejmowaniu decyzji dotyczącej wywozu chemikaliów wymienionych w części 3 załącznika I, decyzja musi również uwzględniać możliwe oddziaływanie na zdrowie ludzkie i środowisko w kraju będącym Stroną przywozu lub w innym kraju. Tego rodzaju zwolnienia mogą zostać przyznane na okres wynoszący maksymalnie 12 miesięcy, po upływie którego wymagana jest wyraźna zgoda, chyba że otrzymano odpowiedź na początkowy wniosek o wyraźną zgodę. Po upływie okresu wynoszącego maksymalnie 12 miesięcy, jeżeli nie otrzymano odpowiedzi na wniosek o wyraźną zgodę, eksporter będzie musiał ponownie ubiegać się o wyraźną zgodę za pośrednictwem DNA eksportera, co oznacza, że wspomnianą powyżej procedurę przeprowadza się ponownie od początku.
Mając na względzie zwiększenie prawdopodobieństwa otrzymania odpowiedzi na wniosek o wyraźną zgodę, zachęca się DNA do wykorzystania w największym możliwym stopniu oficjalnej konfiguracji językowej ONZ oraz do składania wniosku o wyraźną zgodę w języku, który jest najbardziej stosowny w danym państwie przywozu. DNA mogą korzystać z szablonów pism w sprawie wyraźnej zgody oraz formularzy odpowiedzi w najbardziej powszechnych językach: angielskim (EN), francuskim (FR) i hiszpańskim (ES), które udostępniono w sekcji "Explicit Consent (Wyraźna zgoda)" na stronie internetowej EDEXIM pod adresem http://edexim.jrc.ec.europa.eu.
Informacje zawierające szczegółowe dane o chemikaliach, w przypadku których ubiegano się o wyraźną zgodę, otrzymane odpowiedzi oraz przyznane zwolnienia zostaną przekazane przez DNA eksporterów i utrzymywane w bazie danych EDEXIM. Każdy dokument wykorzystany jako dowód (decyzja podjęta przez państwo przywozu lub alternatywny dowód wykorzystany do celów zwolnienia) można zidentyfikować w bazie danych EDEXIM na podstawie przypisanego mu niepowtarzalnego identyfikatora (identyfikatora wyraźnej zgody). Wszystkie wnioski o wyraźną zgodę wraz ze stosownymi informacjami, włącznie z ich statusem, są ujęte w EDEXIM, przy czym DNA w innych państwach członkowskich mogą uzyskać do nich wgląd. Informacje jawne Komisja podaje do publicznej wiadomości w internecie.
Należy zwrócić uwagę, że obowiązek uzyskania wyraźnej zgody odnosi się także do wywozu preparatów (tj. mieszanin zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008) zawierających substancje wymienione w części 2 lub części 3 załącznika I w stężeniach, które mogłyby skutkować obowiązkiem etykietowania zgodnie z dyrektywą 1999/45/WE(16). Oznacza to, że należy wnioskować o odrębną wyraźną zgodę w odniesieniu do każdego preparatu, przy czym w przypadku każdego preparatu nadawany jest następnie odrębny RIN wyraźnej zgody. Mając na względzie ułatwienie wykonywania tego przepisu, wniosek o wyraźną zgodę zawiera różne pytania, na które odpowiedzi udzielić ma DNA w państwie przywozu. Jedno z tych pytań
brzmi: "- czy organ wyraża zgodę na przywóz innych preparatów zawierających tę samą substancję wymienioną w załączniku I?" W większości przypadków odpowiedź DNA na powyższe pytanie brzmi "nie", co następnie skutkuje koniecznością przedłożenia odrębnego wniosku o wyraźną zgodę w odniesieniu do wszystkich pozostałych preparatów, natomiast w przypadku odpowiedzi pozytywnej DNA i Komisja mogą bezpośrednio zatwierdzić wywóz innych preparatów zawierających daną substancję.
Ponieważ preparat zawiera więcej niż jedną substancję, należy sprawdzić w przypadku każdej substancji, czy istnieje obowiązek uzyskania wyraźnej zgody. Jeżeli co najmniej jedna substancja skutkuje wspomnianym obowiązkiem, należy przedłożyć wniosek o wyraźną zgodę. Państwo przywozu może udzielić niesprecyzowanej odpowiedzi, że zarejestrowane chemikalia są dopuszczone do przywozu. Jeżeli substancja A w preparacie AB jest wymieniona w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 689/2008 oraz jest zarejestrowana w państwie przywozu, wywóz może być dokonany nawet wówczas, gdy substancja B nie jest zarejestrowana, pod warunkiem, że nie jest wymieniona w załączniku I. Wniosek o wyraźną zgodę wynikał z uwzględnienia substancji A, nie substancji B.
Oprócz wyżej wspomnianych zobowiązań istnieją wymagania związane z jakością wywożonych produktów. Eksporter ma obowiązek zapewnić, że produkty podlegające wywozowi nie są wywożone w terminie 6 miesięcy przed upływem ich daty ważności, jeżeli taka data istnieje lub można ją określić na podstawie daty produkcji, chyba że swoiste właściwości chemikaliów sprawiają, iż jest to niewykonalne. W przypadku pestycydów rozmiar oraz opakowanie zbiorcze pojemników muszą zostać zoptymalizowane tak, aby zmniejszyć ryzyko stworzenia przestarzałych zapasów, natomiast na etykiecie należy umieścić określone informacje o warunkach przechowywania i stabilności w warunkach klimatycznych państwa przywozu. Ponadto wywożone pestycydy muszą być zgodne z ustanowioną prawnie specyfikacją czystości UE.
3.14. Artykuł 14: WYWÓZ NIEKTÓRYCH CHEMIKALIÓW ORAZ WYROBÓW ZAWIERAJĄCYCH CHEMIKALIA
Wywóz wyrobów(17) zawierających niektóre chemikalia również podlega wymogom w zakresie powiadomienia o wywozie określonym w art. 7. Dotyczą one jedynie wyrobów zawierających chemikalia w postaci nieprzereagowanej (tj. takie, które mogłyby grozić wyciekiem): chemikalia podlegające procedurze PIC, chemikalia zakazane lub podlegające surowym ograniczeniom na mocy aktów prawnych UE w przypadku, gdy ich stosowanie jest ograniczone w tym szczególnym wyrobie, lub preparaty zawierające takie substancje w stężeniu, które mogłoby skutkować obowiązkiem etykietowania zgodnie z dyrektywą 1999/45/WE lub rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008(18).
Ponadto wywóz niektórych chemikaliów i wyrobów wymienionych w załączniku V do rozporządzenia, których stosowanie jest całkowicie zabronione w Unii Europejskiej, nie jest dozwolony. Obecnie załącznik V obejmuje mydła zawierające rtęć oraz 10 chemikaliów lub grup chemikaliów wymienionych w Konwencji sztokholmskiej w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych (TZO) zgodnie z zawartymi w niej przepisami, i jest ujęty w załączniku 3 do niniejszego przewodnika. Przyszłe decyzje podejmowane na podstawie Konwencji sztokholmskiej mogą doprowadzić do włączenia większej ilości chemikaliów i wyrobów do załącznika V.
3.15. Artykuł 15: INFORMACJE DOTYCZĄCE PRZEWOZÓW TRANZYTOWYCH
W przypadku gdy Strona Konwencji wymaga informacji dotyczących przewozów tranzytowych substancji chemicznej podlegającej procedurze PIC, eksporter ma obowiązek, w takim zakresie w jakim jest to możliwe, przekazać swojemu DNA informacje określone w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 689/2008 nie później niż 30 dni przed wykonaniem pierwszego przewozu tranzytowego, oraz nie później niż 8 dni przed każdym następnym przewozem. DNA przekaże te informacje wraz ze wszelkimi dostępnymi dodatkowymi informacjami Komisji, która przekaże je DNA w kraju będącym wnioskującą Stroną przywozu nie później niż 15 dni przed pierwszym przewozem tranzytowym oraz przed każdym następnym przewozem. Obecnie żadna ze Stron Konwencji nie sygnalizowała, że wymaga tego rodzaju informacji.
3.16. Artykuł 16: INFORMACJE DOŁĄCZANE DO WYWOŻONYCH CHEMIKALIÓW
Eksporterzy wszystkich niebezpiecznych chemikaliów, zgodnie z definicjami zawartymi w aktach prawnych UE, mają obowiązek pakować i etykietować swoje produkty w taki sposób, jak gdyby miały być one wprowadzone na rynek w Unii Europejskiej, chyba że państwo przywozu ma swoje własne szczególne wymogi, przy jednoczesnym uwzględnieniu odpowiednich norm międzynarodowych.
Stosowne przepisy UE określono w następujących aktach prawnych:
- dyrektywa Rady 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawodawczych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych(19);
- dyrektywa 1999/45/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 maja 1999 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania preparatów niebezpiecznych(20);
- dyrektywa Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotycząca wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin(21);
- dyrektywa 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotycząca wprowadzania do obrotu produktów biobójczych(22);
- rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006(23).
Na etykiecie należy umieścić między innymi następujące informacje:
- nazwa handlowa lub oznaczenie preparatu;
- nazwisko, pełny adres i numer telefonu osoby mającej siedzibę w Unii, odpowiedzialnej za wprowadzenie preparatu na rynek, którą może być producent, importer lub dystrybutor;
- standardowy symbol (lub piktogram) zagrożenia lub odpowiednia kombinacja symboli oraz oznaczenie(-a) zagrożenia;
- standardowe "zwroty R" (lub zwroty określające zagrożenie) opisujące szczególne ryzyko wynikające z zagrożeń związanych ze stosowaniem substancji;
- standardowe "zwroty S" (lub zwroty wskazujące środki ostrożności) opisujące wymogi w zakresie bezpieczeństwa i procedury stosowane w sytuacjach kryzysowych związane z bezpiecznym stosowaniem danej substancji;
- dane identyfikujące daną substancję lub substancje wchodzące w skład preparatu (lub mieszaniny) zgodnie z międzynarodowym systemem nomenklatury.
Należy zwrócić uwagę, że powyższy wykaz nie jest wyczerpujący i że szczegółowe wymogi prawne zostały określone w art. 10 dyrektywy 1999/45/WE oraz w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1272/2008, które ustanawia także nowe wymogi dotyczące informacji, jakie należy umieścić na etykiecie. Wspomniane nowe wymogi, jak również zastąpienie symboli zagrożenia oraz standardowych zwrotów piktogramami i zwrotami zagrożenia zgodnie z systemem GHS stosuje się od dnia 1 grudnia 2010 r. w odniesieniu do substancji, a od dnia 1 czerwca 2015 r. w odniesieniu do mieszanin. Rozporządzenie (WE) nr 1272/2008 wprowadza także termin "mieszaniny", który zastępuje termin "preparaty".
Standardowe symbole zagrożenia stosowane w Unii Europejskiej:
Przedstawione powyżej standardowe symbole zagrożenia zostaną zastąpione piktogramami zagrożenia zgodnie z systemem GHS na mocy rozporządzenia (WE) nr 1272/2008, które wdraża Globalnie Zharmonizowany System Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów. Piktogramy zagrożenia zgodnie z systemem GHS zamieszczono poniżej:
Załącznik V do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 zawiera kompletny wykaz piktogramów zagrożenia zgodnych z CLP/GHS w odniesieniu, w stosownych przypadkach, do każdej klasy zagrożenia i kategorii zagrożenia. Jest on podany do wiadomości publicznej na stronie http://ec.europa.eu/enterprise/sectors/chemicals/documents/classification/index_en.htm.
Na mocy rozporządzenia PIC informacje na etykiecie muszą także zawierać datę ważności (w razie konieczności z uwzględnieniem różnych stref klimatycznych) oraz, w stosownych przypadkach, datę produkcji.
Ponadto każdemu importerowi należy przesłać wraz z substancją chemiczną kartę charakterystyki. Karta charakterystyki musi być zgodna z art. 31 oraz załącznikiem II do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH)(19).
Informacje na etykiecie oraz w karcie charakterystyki należy, w takim zakresie w jakim jest to możliwe, podać w językach urzędowych lub w co najmniej jednym głównym języku kraju przeznaczenia lub obszaru zamierzonego zastosowania (zob. załącznik 6 do niniejszego przewodnika, zawierający wykaz języków)(20).
3.17. Artykuł 17: ZOBOWIĄZANIA PAŃSTW CZŁONKOWSKICH I EKSPORTERÓW W ODNIESIENIU DO KONTROLI PRZYWOZU I WYWOZU
Państwa członkowskie mają obowiązek wyznaczyć organy, takie jak urzędy celne, do celów kontroli przywozu i wywozu chemikaliów wymienionych w załączniku I. Organy te wraz z Komisją powinny koordynować swoje działania wykonawcze w odniesieniu do eksporterów, natomiast państwa członkowskie mają obowiązek składania okresowych sprawozdań dotyczących tego rodzaju działań. Należy zauważyć, że ograniczenia dotyczące przywozu wynikają ze stosownych aktów prawnych UE, takich jak rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (REACH), dyrektywa 91/414/EWG lub dyrektywa 98/8/WE (aby zapoznać się ze szczegółami zob. wytyczne dotyczące art. 12).
Eksporterzy mają obowiązek zamieścić odpowiedni identyfikacyjny numer referencyjny (RIN) w swoich zgłoszeniach celnych w odniesieniu do powiadomień o wywozie, decyzji w sprawie przywozu oraz otrzymanych wyraźnych zgód, jak również zwolnień w zakresie wywozu wymienionych chemikaliów. Informacje te należy wpisać w polu 44 Jednolitego Dokumentu Administracyjnego (SAD) lub w odpowiadającym mu elemencie danych elektronicznego zgłoszenia wywozowego, wypełnionym zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny(21).
Proszę zwrócić uwagę, że Y915 to kod TARIC, który określa wymóg dotyczący RIN. Jeżeli w polu 44 SAD umieszczony jest kod Y915, powinien być do niego dołączony RIN. W związku z powyższym w polu 44 powinien znajdować się Y915 oraz RIN. Istnieją inne powiązane środki stosowane w TARIC i związane z rozporządzeniem PIC, które wyszczególniono poniżej:
- Y916 - Środek ten wskazuje, że substancja chemiczna, która ma zostać wywieziona, nie jest objęta przepisami załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 689/2008 (dotyczącymi ograniczeń wywozu). Ograniczenia nie mają zastosowania.
- Y917 - Środek ten wskazuje, że substancja chemiczna, która ma zostać wywieziona, nie jest objęta przepisami załącznika V do rozporządzenia (WE) nr 689/2008 (dotyczącymi zakazów w odniesieniu do wywozu niektórych chemikaliów). Zakazy nie mają zastosowania.
- Y919 - Środek ten wskazuje, że substancja chemiczna, która ma zostać wywieziona, jest objęta przepisami art. 2 ust. 2 lit. i) rozporządzenia (WE) nr 689/2008, które zwalniają wywóz ze wszystkich wymogów pod warunkiem, że dana substancja chemiczna jest wywożona do celów badawczych lub analitycznych w ilościach nieprzekraczających 10 kg.
W przypadku Y919 powinien być do niego dołączony "specjalny RIN" (zob. poniżej).
Jeżeli w polu 44 wpisany jest RIN, organy celne powinny dokonać sprawdzenia statusu wywozu w interfejsie EDEXIM dla organów celnych. Jeżeli RIN jest aktywny do celów przedmiotowego wywozu, wywóz ten powinien być odprawiony zwykłym trybem. W przypadku, gdy urzędnicy celni stwierdzą jakikolwiek problem związany z kodem TARIC lub RIN wpisanym w polu 44, wywóz nie powinien zostać dozwolony, natomiast eksporter ma obowiązek odebrać chemikalia.
Specjalna procedura administracyjna znana pod nazwą "wniosek o specjalny RIN", która została ustanowiona w celu ułatwienia niektórych wywozów, jest wykorzystywana również w odniesieniu do przedmiotów wywozu objętych zwolnieniem określonym w art. 2 ust. 2 lit. i), tj. substancji wymienionych w załączniku I lub załączniku V i wywożonych do celów badawczych i analitycznych w ilościach nieprzekraczających 10 kg. W ramach procedury "wniosku o specjalny RIN" eksporter sprawdza w pierwszej kolejności, czy art. 2 ust. 2 lit. i) ma zastosowanie do wywozu. Jeżeli tak, eksporter zwraca się z wnioskiem o specjalny RIN do DNA wywozu. Jeżeli art. 2 ust. 2 lit. i) ma zastosowanie, DNA wywozu zatwierdza wniosek i aktywuje RIN, który powinien być użyty przez eksportera w zgłoszeniu celnym. Procedurę tę przedstawiono w załączniku 4: Diagram przepływu zadań 4.
3.18. Artykuł 18: KARY
Państwa członkowskie mają obowiązek zapewnić prawidłowe wykonywanie rozporządzenia oraz dysponować systemem kar za nieprzestrzeganie przepisów, które są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Informacje dotyczące kar należy udostępnić na żądanie.
3.19. Artykuł 19: WYMIANA INFORMACJI
Komisja oraz państwa członkowskie powinny ułatwiać przekazywanie innym krajom informacji dotyczących chemikaliów podlegających rozporządzeniu. W rozporządzeniu uznano potrzebę zastosowania określonych środków zapewniających poufność informacji. Za poufne nie można jednak uznawać poniższych informacji:
- informacje określone w załączniku II (wymóg informowania o powiadomieniu o wywozie) oraz w załączniku IV (wymóg informowania o powiadomieniu o PIC);
- informacje zawarte w karcie charakterystyki;
- data ważności substancji chemicznej;
- data produkcji substancji chemicznej;
- informacje dotyczące środków ostrożności, w tym klasyfikacja zagrożenia, charakter ryzyka oraz stosowne warunki bezpiecznego stosowania;
- sumaryczne wyniki badań toksykologicznych i ekotoksykologicznych;
- informacje dotyczące obchodzenia się z opakowaniami po opróżnieniu ich z chemikaliów.
3.20. Artykuł 20: POMOC TECHNICZNA
Komisja oraz państwa członkowskie powinny współpracować przy ułatwianiu pomocy technicznej, w szczególności mając na względzie umożliwienie wdrożenia Konwencji krajom rozwijającym się oraz krajom, których gospodarka jest w fazie transformacji.
3.21. Artykuł 21: MONITOROWANIE I SPRAWOZDAWCZOŚĆ
Artykuł 21 jest standardowym artykułem w aktach prawnych UE, określającym wymogi w zakresie monitorowania i sprawozdawczości związane z funkcjonowaniem i wykonywaniem rozporządzenia.
Zarówno państwa członkowskie, jak i Komisja będą monitorować rozwój sytuacji w ramach rozporządzenia. Państwa członkowskie mają obowiązek regularnie przesyłać Komisji informacje dotyczące funkcjonowania różnych procedur, natomiast Komisja ma obowiązek składać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie okresowe sprawozdania dotyczące całościowego funkcjonowania rozporządzenia. Raz jeszcze należy podkreślić istnienie przepisów chroniących tajemnicę handlową.
3.22. Artykuł 22: UAKTUALNIANIE ZAŁĄCZNIKÓW
Decyzja o uaktualnieniu załączników będzie podejmowana w drodze procedury komitetu regulacyjnego połączonej z kontrolą. W ramach wspomnianej procedury wnioski Komisji, zanim zostaną przedłożone Radzie i Parlamentowi Europejskiemu do kontroli, trafiają do Komitetu składającego się z przedstawicieli państw członkowskich. Negatywna opinia Rady lub Parlamentu Europejskiego zobowiązywałaby Komisję do przedłożenia Komitetowi zmienionego wniosku w sprawie środka lub do przedstawienia wniosku ustawodawczego, który musiałby zostać przyjęty w ramach procedury współdecyzji.
Załącznik I będzie poddawany przeglądowi przynajmniej raz do roku. Jeżeli do różnych części załącznika I zostaną włączone nowe chemikalia, będzie to skutkować, w stosownych przypadkach, wymogami w zakresie powiadomienia o wywozie, przedłożeniem powiadomienia o PIC, wymogami w zakresie wyraźnej zgody na wywóz oraz obowiązkiem przestrzegania podjętych przez inne kraje decyzji w sprawie przywozu w odniesieniu do chemikaliów podlegających procedurze PIC.
Przedstawione poniżej środki mające na celu uaktualnienie załączników należy przyjąć w drodze tej samej procedury:
- włączenie substancji chemicznej objętej rozporządzeniem (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. dotyczącym trwałych zanieczyszczeń organicznych(22) do części 1 załącznika V;
- zmiana załącznika I, w tym zmiany dotychczasowych wpisów;
- włączenie substancji chemicznej już podlegającej zakazowi wywozu na poziomie UE do części 2 załącznika V;
- zmiana załączników II, III, IV i VI; oraz
- środki mające na celu wprowadzenia zmian w dotychczasowych wpisach w załączniku V.
Włączenie substancji lub wyrobów, których wywóz nie jest jeszcze zakazany, do części 2 załącznika V (co oznacza zakaz wywozu) spowoduje konieczność podjęcia wspólnej decyzji przez Parlament Europejski i Radę na wniosek Komisji.
3.23. Artykuł 23: WYTYCZNE TECHNICZNE
Komisja, mając na względzie zapewnienie pomocy przy wykonywaniu, opracuje wytyczne techniczne, których przykładem jest niniejszy przewodnik. Wszystkie wytyczne zostaną podane do wiadomości publicznej w EDEXIM.
3.24. Artykuł 24: KOMITET
Komisję wspiera komitet ustanowiony na mocy art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006. Do jego głównych zadań należy głosowanie w sprawie proponowanych decyzji UE w sprawie przywozu (art. 12) oraz w sprawie proponowanych zmian w załącznikach do rozporządzenia (art. 22).
4. EUROPEJSKA BAZA DANYCH DOTYCZĄCYCH WYWOZU I PRZYWOZU NIEBEZPIECZNYCH CHEMIKALIÓW
Wiele zadań związanych z codziennym wykonywaniem rozporządzenia (WE) nr 689/2008 jest realizowanych przy użyciu Europejskiej bazy danych dotyczących wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów (EDEXIM). Baza danych stanowi istotne narzędzie przetwarzania wymogów prawnych i zarządzania nimi oraz wymiany informacji i jest wykorzystywana przez europejskich uczestników sektora zaangażowanych w odpowiednie działania. Co więcej, uczestnicy sektora z państw trzecich mogą wykorzystywać EDEXIM jako źródło informacji w tej sprawie.
EDEXIM jest nieprzerwanie aktualizowana w związku z rosnącą liczbą powiadomień, które należy przetworzyć, jak również z powodu rosnącego zapotrzebowania na dodatkowe funkcje ułatwiające uczestnikom sektora codzienną pracę. Obecnie baza danych posiada pięć interfejsów:
- interfejs dostępny dla ogółu społeczeństwa, zawierający informacje jawne;
- interfejs dla DNA do wykorzystania przez państwa członkowskie w celu zarządzania wykonywaniem rozporządzenia (WE) nr 689/2008, w szczególności w zakresie powiadomień o wywozie (art. 7) oraz wniosków o wyraźną zgodę (art. 13);
- interfejs dla eksporterów, wykorzystywany przez eksporterów UE w celu powiadamiania (a następnie prowadzenia działań następczych) o planowanych wywozach oraz przekazywania niezbędnych informacji zgodnie z wymogami prawnymi rozporządzenia (WE) nr 689/2008, i tym samym do przyspieszania procedur;
- interfejs dla organów celnych, którego celem jest pomoc organom celnym w kontrolowaniu handlu niebezpiecznymi chemikaliami;
- interfejs dla organów administracyjnych (wykorzystywany przez Komisję) do celów przetwarzania i przechowywania powiadomień o przywozie i wywozie, jak również podstawowego utrzymania strony internetowej.
Głównym celem EDEXIM jest pełnienie funkcji platformy przetwarzania wymogów prawnych oraz udostępnianie użytkownikowi informacji dotyczących wykonywania rozporządzenia (WE) nr 689/2008 na terenie Unii Europejskiej, związanych z:
- powiadomieniami o wywozie w odniesieniu do chemikaliów wymienionych w załączniku I do rozporządzenia;
- decyzjami w sprawie przywozu, podjętymi przez kraje na żądanie, w odniesieniu do chemikaliów wymienionych w części 2 lub 3 załącznika I do rozporządzenia; oraz
- decyzjami w sprawie przywozu sporządzonymi przez kraje uczestniczące w międzynarodowej procedurze PIC na podstawie Konwencji rotterdamskiej w odniesieniu do chemikaliów wymienionych w części 3 załącznika I do rozporządzenia.
Interfejs dla eksporterów umożliwia eksporterom powiadamianie swoich DNA, bezpośrednio i w trybie online, o planowanym wywozie chemikaliów wymienionych w załączniku I. Po utworzeniu i zapisaniu przez eksportera powiadomienia o wywozie, wywozowi przypisywany jest nieaktywny identyfikacyjny numer referencyjny wywozu (RIN). Po przedłożeniu przez eksportera DNA niezwłocznie przetwarza powiadomienie o wywozie i - jeżeli jest ono kompletne i poprawne - przekazuje je Komisji. EDEXIM powiadamia eksportera po przedłożeniu Komisji powiadomienia przez DNA. Wpisując RIN w sekcji "Search Activation Status by RIN (Wyszukiwanie statusu aktywacji na podstawie RIN)", eksporter może monitorować status przetwarzania swojego powiadomienia. Eksporter jest również informowany po ostatecznym zatwierdzeniu powiadomienia, włącznie z okresem ważności powiadomienia. W przypadku substancji niewymagających wyraźnej zgody, RIN będzie aktywny (tzn. wywóz będzie dozwolony) począwszy od daty wywozu określonej przez eksportera lub od najwcześniejszej możliwej daty stosownie do terminów określonych w rozporządzeniu. Co się tyczy wywozów, w przypadku których wymagana jest wyraźna zgoda, RIN zostanie aktywowany dopiero wówczas, gdy spełnione zostaną odpowiednie warunki.
System EDEXIM przypisuje także każdej wyraźnej zgodzie wewnętrzny numer identyfikacyjny, tj. identyfikacyjny numer referencyjny wyraźnej zgody (lub, w skrócie, identyfikator wyraźnej zgody), który jest łączony z powiadomieniem w czasie przetwarzania. W przypadku, gdy DNA wysyła do EDEXIM wyraźną zgodę, EDEXIM informuje Komisję, tak by mogła ona przetworzyć wyraźną zgodę. DNA i Komisja mają dostęp do wykazu wyraźnych zgód.
Jeżeli wyraźna zgoda nie istnieje, EDEXIM poinformuje eksportera, że wywóz nie jest dozwolony.
Interfejs EDEXIM dostępny dla ogółu społeczeństwa obejmuje następujące funkcje: sprawdzenie istniejących powiadomień o wywozie w odniesieniu do pierwszego w ciągu roku wywozu niektórych niebezpiecznych chemikaliów do kraju przeznaczenia; informacje na temat wymogów dotyczących klasyfikacji i etykietowania niebezpiecznych chemikaliów objętych rozporządzeniem oraz preparatów zawierających takie chemikalia; informacje na temat decyzji państw trzecich w sprawie przywozu w odniesieniu do chemikaliów wymienionych w części 2 lub 3 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 689/2008, jak również statystyka dotycząca zarejestrowanych powiadomień o wywozie z Unii Europejskiej.
Mając na względzie ułatwienie eksporterowi realizacji procedur, EDEXIM działa w oparciu o pojedynczy identyfikacyjny numer referencyjny, otrzymany poprzez przedłożenie powiadomienia lub poprzez przedłożenie wniosku o specjalny RIN. Przedłożenie powiadomienia jest obowiązkowe w odniesieniu do chemikaliów wymienionych w części 1 i części 2 załącznika I, a także w przypadku chemikaliów wymienionych w części 3 załącznika I, w przypadku których nie istnieje decyzja w sprawie przywozu. Co się tyczy chemikaliów wymienionych w części 3 załącznika I, w przypadku których decyzja w sprawie przywozu wyrażająca zgodę na przywóz jest opublikowana w okólniku PIC, planuje się udostępnienie dwóch wariantów działania mających na celu uzyskanie RIN, który należy podać w zgłoszeniu celnym: 1) przedłożenie wniosku o specjalny RIN za pośrednictwem EDEXIM, lub 2) sprawdzenie w bazie danych zawierającej decyzje w sprawie przywozu w EDEXIM. Z racji, iż baza danych zawierająca decyzje w sprawie przywozu nie jest jeszcze dostępna, eksporterzy powinni na razie korzystać z drugiego wariantu działania. Wniosek o specjalny RIN należy również sporządzić w odniesieniu do wywozów objętych zwolnieniem określonym w art. 2 ust. 2 lit. i), tj. substancji wymienionych w załączniku I lub załączniku V, wywożonych do celów badawczych i analitycznych w ilościach nieprzekraczających 10 kg.
Wykorzystanie i terminologia w zakresie identyfikacyjnych numerów referencyjnych jest z przyczyn praktycznych odmienna od tych określonych w rozporządzeniu (WE) nr 689/2008. Szczegóły są następujące:
Identyfikacyjny numer referencyjny wywozu, wymieniony w rozporządzeniu, jest taki sam jak identyfikacyjny numer referencyjny otrzymany w drodze przedłożenia powiadomienia o wywozie.
Identyfikacyjny numer referencyjny wyraźnej zgody, wymieniony w rozporządzeniu, jest taki sam jak identyfikator wyraźnej zgody wykorzystywany przez EDEXIM do identyfikacji każdej wyraźnej zgody oraz zwolnienia. Podawanie tego numeru w zgłoszeniu celnym nie jest konieczne, gdyż odpowiednia wyraźna zgoda jest załączona do powiadomienia o wywozie i można ją zidentyfikować na podstawie RIN.
Identyfikacyjny numer referencyjny decyzji w sprawie przywozu jest to RIN otrzymany w drodze przedłożenia wniosku o specjalny RIN w odniesieniu do chemikaliów wymienionych w części 3 załącznika I, w przypadku których decyzja w sprawie przywozu wyrażająca zgodę na przywóz jest opublikowana w okólniku PIC, lub poprzez sprawdzenie w bazie danych zawierającej decyzje w sprawie przywozu w EDEXIM (proszę zwrócić uwagę, że baza danych zawierająca decyzje dotyczące przywozu nie jest jeszcze dostępna).
5. PRZYKŁADY
W poniższych przykładach zaprezentowano kroki, jakie powinni podjąć eksporterzy w kilku przedstawionych możliwych scenariuszach. Scenariusze oparte są na założeniu, że eksporter w celu powiadomienia o wywozie korzysta z EDEXIM, gdyż stało się to już powszechną praktyką. W przykładzie 1 przedstawiono szereg wymogów dotyczących informacji, które należy podać w zgłoszeniach celnych oraz DNA, jak również obowiązków dotyczących pakowania i etykietowania, których należy przestrzegać w każdym przypadku, gdy dokonuje się wywozu chemikaliów wymienionych w załączniku I. Aby uniknąć powtórzeń, wspomniane wymogi nie są w pełni wyszczególnione w przykładach następujących po przykładzie 1, natomiast zamieszczono po prostu odniesienia do nich.
Po pierwsze, EDEXIM przydzieli eksporterowi dokonującemu wywozu chemikaliów wymienionych w załączniku I identyfikacyjny numer referencyjny (RIN), natomiast eksporter ma obowiązek podać ten identyfikacyjny numer referencyjny w swoim zgłoszeniu celnym. Po drugie, w czasie pierwszego kwartału następnego roku eksporter ma obowiązek zgłosić swojemu DNA ilości chemikaliów, tj. chemikaliów wymienionych w załączniku I, niektórych preparatów zawierających substancje wymienione w załączniku 1 oraz niektórych wyrobów zawierających substancje wymienione w części 2 lub 3 załącznika I, które przedsiębiorstwo dokonujące wywozu wysłało zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 689/2008, a także nazwisko i adres każdego importera, do którego dokonano wysyłki.
Co więcej, eksporterzy dokonujący wywozu wszystkich niebezpiecznych chemikaliów, zgodnie z definicjami zawartymi w aktach prawnych UE, mają obowiązek pakować i etykietować swoje produkty zgodnie z prawodawstwem UE. Ponadto każdemu importerowi należy wysłać kartę charakterystyki ze wszystkimi informacjami podanymi, w zakresie w jakim jest to możliwe, w języku urzędowym używanym w państwie przywozu oraz w języku angielskim.
Przykład 1
Producent w jednym z państw członkowskich UE zamierza dokonać po raz pierwszy wywozu heksachloroetanu do kraju A. Heksachloroetan jest wymieniony w części 1 załącznika I do rozporządzenia, ponieważ jest to substancja podlegająca surowym ograniczeniom w zakresie zastosowania przemysłowego. Wydaje się, że przedmiotowa substancja chemiczna nie była wcześniej wywożona z UE do kraju A.
- Eksporter ma obowiązek przedłożyć za pośrednictwem EDEXIM swojemu wyznaczonemu organowi krajowemu (DNA) powiadomienie o wywozie zawierające informacje określone w załączniku II do rozporządzenia nie później niż 30 dni przed datą wywozu. EDEXIM przypisuje powiadomieniu o wywozie nieaktywny identyfikacyjny numer referencyjny (RIN).
- Po ustaleniu, że powiadomienie o wywozie jest kompletne, DNA natychmiast przekazuje Komisji powiadomienie o wywozie. Po potwierdzeniu, że do tej pory nie sporządzono żadnego powiadomienia UE o wywozie na dany rok kalendarzowy, Komisja wysyła powiadomienie o wywozie do kraju A. Jeżeli powiadomienie o wywozie zostało na ten rok sporządzone, powiadomienie o wywozie jest przechowywane w EDEXIM, ale nie wysyłane.
- Eksporter zostanie poinformowany przez EDEXIM, że powiadomienie o wywozie zostało przetworzone oraz że RIN zostanie aktywowany (tj. wywóz może być dokonany) począwszy od przewidywanej daty wywozu, którą zgłoszono w powiadomieniu o wywozie. RIN należy podać w zgłoszeniu celnym.
- Chemikalia muszą być opakowane i etykietowane zgodnie z przepisami obowiązującymi w UE, z wyjątkiem sytuacji, gdy państwo przywozu wprowadza inny wymóg. Eksporter wysyła importerowi kartę charakterystyki.
- Etykieta i karta charakterystyki powinny być wydrukowane w języku angielskim oraz w języku urzędowym używanym w kraju A (aby zapoznać się z dalszymi wytycznymi w sprawie języków, zob. załącznik 6).
- W stosownych przypadkach na etykiecie należy umieścić datę ważności i datę produkcji, jak również szczególne informacje dotyczące warunków przechowywania i stabilności w warunkach klimatycznych kraju A. Wywozu chemikaliów należy dokonać nie później niż sześć miesięcy przed upływem ich daty ważności.
- Ponadto rozmiar i opakowanie zbiorcze pojemników z pestycydami powinny być zoptymalizowane w taki sposób, aby zminimalizować ryzyko stworzenia przestarzałych zapasów.
- W czasie pierwszego kwartału następnego roku producent UE informuje swój DNA o ilościach chemikaliów wysłanych do kraju A w czasie poprzedniego roku.
Przykład 2
Przedsiębiorstwo Chemoproducts zamierza dokonać wywozu trichlorku boru do kraju B. Trichlorek boru nie jest wymieniony w załączniku I do rozporządzenia, został jednak sklasyfikowany jako niebezpieczna substancja chemiczna zgodnie z dyrektywą 67/548/EWG i jest sklasyfikowany jako substancja chemiczna stwarzająca zagrożenie w załączniku VI do rozporządzenia (WE) 1272/2008(23).
- Eksporter nie ma obowiązku przekazania swojemu DNA żadnych informacji. Wywozu można dokonać bez powiadomienia o wywozie lub zgody państwa przywozu.
- Zastosowanie mają wymogi dotyczące pakowania i etykietowania przedmiotów wywozu, daty ważności chemikaliów, a także przekazywania kart charakterystyki, jak przedstawiono w przykładzie 1.
Przykład 3
Przedsiębiorstwo ABC Chemicals zamierza dokonać wywozu chloroformu do kraju C. Chloroform jest wymieniony w części 1 załącznika I do rozporządzenia i wcześniej w tym samym roku był wywożony do kraju C przez inne przedsiębiorstwo, nigdy przedtem nie był jednak wywożony przez przedsiębiorstwo ABC Chemicals.
- Eksporter ma obowiązek przedłożyć swojemu wyznaczonemu organowi krajowemu (DNA) powiadomienie o wywozie zawierające informacje określone w załączniku II do rozporządzenia nie później niż 30 dni przed datą wywozu.
- Po zapisaniu i przedłożeniu powiadomienia o wywozie, eksporter otrzymuje RIN, który na tym etapie nie jest aktywowany.
- Po ustaleniu, że powiadomienie o wywozie jest kompletne i poprawne, DNA przekazuje Komisji powiadomienie o wywozie. Komisja sprawdza powiadomienie i zatwierdza je, co skutkuje aktywowaniem RIN w odniesieniu do wywozu począwszy od przewidywanej daty wywozu. Przy uwzględnieniu, że powiadomienie UE o wywozie zostało już sporządzone na dany rok kalendarzowy, powiadomienie o wywozie jest przechowywane w EDEXIM, ale nie wysyłane do państwa przywozu.
- Zastosowanie mają wymogi dotyczące informacji, które należy podać w zgłoszeniach celnych oraz odpowiedniemu DNA, jak również pakowania i etykietowania przedmiotów wywozu, daty ważności oraz pojemników, a także przekazywania kart charakterystyki, jak przedstawiono w przykładzie 1.
Przykład 4
Przedsiębiorstwo LongShip zamierza dokonać wywozu PCT do kraju D będącego Stroną Konwencji. PCT podlegają procedurze PIC na podstawie Konwencji rotterdamskiej i są tym samym wymienione w części 1 i 3 załącznika I do rozporządzenia. Kraj D przekazał decyzję w sprawie przywozu w najnowszym uaktualnionym okólniku PIC, udzielając zgody.
- Eksporter nie ma obowiązku przedkładać powiadomienia o wywozie i może dokonać wywozu pod warunkiem, że przewidywane zastosowanie w państwie przywozu jest zgodne z kategorią, w której dana substancja została wymieniona w załączniku III do Konwencji.
- Zaleca się, aby eksporter sporządził wniosek o specjalny RIN (do swojego DNA, który zamieści go w EDEXIM, lub bezpośrednio za pośrednictwem EDEXIM), oraz aby podał wspomniany RIN w zgłoszeniu celnym. Ewentualnie eksporter może dokonać sprawdzenia w bazie danych zawierającej decyzje w sprawie przywozu w EDEXIM, aby otrzymać RIN, który należy podać w zgłoszeniu celnym. Należy zwrócić uwagę, że baza danych zawierająca decyzje w sprawie przywozu nie jest jeszcze dostępna.
- Zastosowanie mają wymogi dotyczące informacji, które należy podać w zgłoszeniach celnych oraz odpowiedniemu DNA, jak również pakowania i etykietowania przedmiotów wywozu, daty ważności oraz pojemników, a także przekazywania kart charakterystyki, jak przedstawiono w przykładzie 1.
Przykład 5
Przedsiębiorstwo KillingPest z siedzibą w jednym z państw członkowskich UE zamierza dokonać przywozu parationu z kraju E w celu wyprodukowania pestycydu, a następnie dokonać wywozu tego preparatu do kraju F. Stosowanie parationu jako pestycydu jest w UE zabronione (dotyczy zarówno stosowania jako środka ochrony roślin, jak i produktu biobójczego). Przedmiotowa substancja jest wymieniona w części 1 załącznika I do rozporządzenia, jak również w części 3 (podlega procedurze PIC w kategorii pestycydów). W ostatnim okólniku PIC decyzją w sprawie przywozu w odniesieniu do UE jest "brak zgody" w odniesieniu do kategorii zastosowania jako pestycydu. Decyzją w sprawie przywozu w odniesieniu do kraju F jest "zgoda".
- Niezależnie od decyzji UE w sprawie przywozu, przedsiębiorstwo może dokonać przywozu przedmiotowej substancji w celu przetworzenia przemysłowego i wyprodukowania pestycydu, gdyż nie zostanie ona wprowadzona na rynek na terenie UE.
- Z racji, iż kraj F udzielił zgody na przywóz, można dokonać wywozu. Powiadomienie o wywozie nie jest konieczne.
- Zaleca się, aby eksporter sporządził wniosek o specjalny RIN (do swojego DNA, który zamieści go w EDEXIM, lub bezpośrednio za pośrednictwem EDEXIM), oraz aby podał wspomniany RIN w zgłoszeniu celnym. Ewentualnie eksporter może dokonać sprawdzenia w bazie danych zawierającej decyzje w sprawie przywozu w EDEXIM, aby otrzymać RIN, który należy podać w zgłoszeniu celnym. Należy zwrócić uwagę, że baza danych zawierająca decyzje w sprawie przywozu nie jest jeszcze dostępna.
- Zastosowanie mają wymogi dotyczące informacji, które należy podać w zgłoszeniach celnych oraz odpowiedniemu DNA, jak również pakowania i etykietowania przedmiotów wywozu, daty ważności oraz pojemników, a także przekazywania kart charakterystyki, jak przedstawiono w przykładzie 1.
Przykład 6
Pewien eksporter zamierza po raz pierwszy dokonać wywozu chlordimeformu do kraju G będącego Stroną Konwencji. Chlordimeform jest wymieniony w części 1 i 3 załącznika I do rozporządzenia, ponieważ podlega procedurze PIC w kategorii pestycydów. W ostatnim okólniku PIC nie wymieniono żadnej decyzji w sprawie przywozu w odniesieniu do kraju G.
- Eksporter ma obowiązek przedłożyć swojemu wyznaczonemu organowi krajowemu (DNA) powiadomienie o wywozie zawierające informacje określone w załączniku II do rozporządzenia nie później niż 30 dni przed datą wywozu.
- Po zapisaniu i przedłożeniu powiadomienia o wywozie eksporter otrzymuje RIN, który na tym etapie nie jest jeszcze aktywowany.
- Wywozu nie można dokonać, chyba że DNA w kraju G udzielił swojej wyraźnej zgody na przywóz chlordimeformu. Jeżeli DNA eksportera ustali w oparciu o EDEXIM, że nie istnieje jeszcze tego rodzaju zgoda, DNA eksportera będzie musiało ubiegać się o tę zgodę w DNA w kraju G (w razie potrzeby Komisja służy pomocą).
- Jeżeli, mimo wszelkich starań, w terminie 60 dni nie uzyska się odpowiedzi, i jeżeli istnieją udokumentowane dowody potwierdzające, że chlordimeform jest zarejestrowany lub dozwolony w kraju G do stosowania jako pestycyd, DNA eksportera może, po konsultacji z Komisją, podjąć decyzję zezwalającą na dokonanie wywozu. Zezwolenie na wywóz może jednak zostać przyznane jedynie na okres wynoszący maksymalnie 12 miesięcy, po upływie którego konieczne będzie zwrócenie się z ponownym wnioskiem o wyraźną zgodę kraju G. Warunki określone w niniejszym ustępie mają również zastosowanie do przykładu 7 przedstawionego poniżej.
- W zależności od ostatecznego wyniku procedury wniosku o wyraźną zgodę wywóz może zostać dozwolony, a Komisja może aktywować RIN. W przeciwnym razie RIN pozostanie nieaktywny.
- Wymóg przedstawienia przez eksportera rocznego powiadomienia o wywozie będzie nadal obowiązywał, nawet w przypadku otrzymania wyraźnej zgody, chyba że kraj G zrzekł się swojego prawa do otrzymywania tego rodzaju powiadomień.
- Gdyby wywóz miał zostać dokonany, w ramach wyraźnej zgody lub na podstawie zwolnienia, zastosowanie mają wymogi dotyczące informacji, które należy podać w zgłoszeniach celnych oraz odpowiedniemu DNA, jak również pakowania i etykietowania przedmiotów wywozu, daty ważności oraz pojemników, a także przekazywania kart charakterystyki, jak przedstawiono w przykładzie 1.
Przykład 7
Przedsiębiorstwo Buy and Sell zamierza po raz pierwszy dokonać wywozu pestycydu zawierającego nitrofen do kraju H. Nitrofen jest wymieniony w części 1 i 2 załącznika I do rozporządzenia. Na terenie UE jego stosowanie jako środka ochrony roślin jest zabronione, a Sekretariat PIC został powiadomiony o stosownym działaniu regulacyjnym. Kraj H jest Stroną Konwencji. Z racji, iż przedmiotowa substancja chemiczna nie podlega procedurze PIC, nie istnieje jednak żadna decyzja w sprawie przywozu w odniesieniu do tej substancji.
- Eksporter ma obowiązek przedłożyć swojemu wyznaczonemu organowi krajowemu (DNA) powiadomienie o wywozie zawierające informacje określone w załączniku II do rozporządzenia nie później niż 30 dni przed datą wywozu.
- Po zapisaniu i przedłożeniu powiadomienia o wywozie, eksporter otrzymuje RIN, który na tym etapie nie jest jeszcze aktywowany.
- Tak jak w przypadku opisanym w przykładzie 6 powyżej, wywozu nie można dokonać, chyba że DNA w kraju H udzielił swojej wyraźnej zgody na przywóz nitrofenu. Różnica polega na tym, że ponieważ przedmiotowa substancja chemiczna nie podlega procedurze PIC, decyzja w sprawie przywozu nie została z pewnością opublikowana w ostatnim okólniku PIC. Zastosowanie mają te same warunki, które przedstawiono w przykładzie 6, włącznie z wymogiem ubiegania się o wyraźną zgodę, możliwością wnioskowania o ograniczone czasowo zwolnienie, jak również koniecznością uzyskania wyraźnej zgody w terminie późniejszym.
- W zależności od ostatecznego wyniku procedury wniosku o wyraźną zgodę wywóz może zostać dozwolony, a Komisja może aktywować RIN. W przeciwnym razie RIN pozostanie nieaktywny.
- Gdyby wywóz miał zostać dokonany, zastosowanie mają wymogi dotyczące informacji, które należy podać w zgłoszeniach celnych oraz odpowiednim DNA, jak również pakowania i etykietowania przedmiotów wywozu, daty ważności oraz pojemników, a także przekazywania kart charakterystyki, jak przedstawiono w przykładzie 1.
- Wymóg przedstawienia przez eksportera rocznego powiadomienia o wywozie będzie nadal obowiązywał, nawet w przypadku otrzymania wyraźnej zgody, chyba że kraj H zrzekł się swojego prawa do otrzymywania tego rodzaju powiadomień.
Przykład 8
Przedsiębiorstwo Exterminator zamierza dokonać wywozu dimetenamidu do kraju I będącego krajem OECD. Stosowanie dimetenamidu jako pestycydu jest zakazane w UE. Jest on wymieniony w części 1 i 2 załącznika I do rozporządzenia, i tym samym w normalnych okolicznościach wymagana byłaby wyraźna zgoda państwa przywozu. Z racji, iż przedmiotowa substancja chemiczna nie podlega procedurze PIC, nie istnieje żadna decyzja w sprawie przywozu w odniesieniu do tej substancji.
- Eksporter ma obowiązek przedłożyć swojemu wyznaczonemu organowi krajowemu (DNA) powiadomienie o wywozie zawierające informacje określone w załączniku II do rozporządzenia nie później niż 30 dni przed datą wywozu.
- Po zapisaniu i przedłożeniu DNA powiadomienia o wywozie eksporter otrzymuje RIN, który na tym etapie nie jest jeszcze aktywowany.
- Jeżeli powiadomienie o wywozie zostanie uznane za kompletne i poprawne, DNA przekazuje je następnie Komisji. Jeżeli na dany rok kalendarzowy nie sporządzono powiadomienia UE o wywozie, Komisja przekazuje je do kraju I. Jeżeli na dany rok sporządzono powiadomienie o wywozie, jest ono przechowywane w EDEXIM, ale nie wysyłane.
- Dimetenamid jest wymieniony w części 2 załącznika I, w związku z czym wywozu nie można dokonać, chyba że ubiegano się o wyraźną zgodę na przywóz i otrzymano ją. Ponieważ kraj I jest krajem OECD, DNA może jednak rozważyć zastosowanie zwolnienia i w związku z tym może zwrócić się z wnioskiem do eksportera o przedstawienie dokumentów dowodowych potwierdzających, że przedmiotowa substancja jest certyfikowana, zarejestrowana lub dozwolona. Jeżeli wspomniany dowód został przedstawiony, DNA może zadecydować, po konsultacji z Komisją, że wywozu można dokonać bez wyraźnej zgody państwa przywozu.
- Jeżeli jednak DNA, po konsultacji z Komisją, zadecyduje że wyraźna zgoda jest wymagana, niezbędne będzie otrzymanie wyraźnej zgody DNA w kraju I, zgodnie z przykładem 7 powyżej.
- W zależności od ostatecznego wyniku procedury wniosku o wyraźną zgodę wywóz może zostać dozwolony, a Komisja może aktywować RIN. W przeciwnym razie RIN pozostanie nieaktywny.
- Zastosowanie mają wymogi dotyczące informacji, które należy podać w zgłoszeniach celnych oraz odpowiedniemu DNA, jak również pakowania i etykietowania przedmiotów wywozu, daty ważności oraz pojemników, a także przekazywania kart charakterystyki, jak przedstawiono w przykładzie 1.
- Wymóg przedstawienia przez eksportera rocznego powiadomienia o wywozie będzie nadal obowiązywał, nawet w przypadku otrzymania wyraźnej zgody, chyba że kraj I zrzekł się swojego prawa do otrzymywania tego rodzaju powiadomień.
Przykład 9
Przedsiębiorstwo XYZ zamierza dokonać wywozu 1,2-dibromoetanu (EDB) do kraju J do zastosowania przemysłowego. EDB jest wymieniony w części 1 i 3 załącznika I do rozporządzenia. Jego stosowanie jako środka ochrony roślin na terenie UE jest zabronione, jest on również wymieniony w procedurze PIC w kategorii pestycydy. W ostatnim okólniku PIC decyzją w sprawie przywozu dla kraju J jest "zgoda" dla stosowania jako pestycydu.
- Z racji, iż przedmiotowa substancja podlega procedurze PIC w przypadku stosowania jako pestycydu, ale nie w przypadku zastosowania przemysłowego, kraj J nie ustanowił decyzji udzielającej zgody na przywóz EDB do zastosowania przemysłowego. W rezultacie eksporter ma obowiązek przedłożyć powiadomienie o wywozie oraz musi otrzymać wyraźną zgodę na przywóz do zastosowania przemysłowego. W tym celu należy postępować zgodnie z tą samą procedurą, którą przedstawiono w przykładach 6 i 7.
- Zastosowanie mają wymogi dotyczące informacji, które należy podać w zgłoszeniach celnych oraz odpowiedniemu DNA, jak również pakowania i etykietowania przedmiotów wywozu, daty ważności oraz pojemników, a także przekazywania kart charakterystyki, jak przedstawiono w przykładzie 1.
Przykład 10
Przedsiębiorstwo Pest Products zamierza dokonać wywozu preparatu grzybobójczego zawierającego pentachlorofenol (60 % składnika czynnego) o nazwie Fungicide X do kraju K. Pentachlorofenol jest wymieniony w części 1 i 3 załącznika I do rozporządzenia, ponieważ podlega procedurze PIC w kategorii pestycydów. Kraj K nie jest Stroną Konwencji, tak więc w odniesieniu do tego kraju w żadnym okólniku PIC nie ma żadnych decyzji w sprawie przywozu. Wcześniej w tym samym roku inne przedsiębiorstwo UE dokonało wywozu innego preparatu (zawierającego 30 % pentachlorofenolu) po uzyskaniu za pośrednictwem swojego DNA wyraźnej zgody władz kraju K. Wyraźna zgoda nie dotyczy wszystkich preparatów zawierających pentachlorofenol, a jedynie tego szczególnego preparatu.
- Eksporter ma obowiązek przedłożyć swojemu DNA powiadomienie o wywozie zawierające informacje określone w załączniku II do rozporządzenia nie później niż 30 dni przed datą wywozu. Powiadomienie zostanie przekazane Komisji, która przedłoży je jako powiadomienie UE o wywozie.
- Wywozu nie można jednak dokonać do czasu, gdy właściwe organy w kraju K udzielą dalszej wyraźnej zgody w odniesieniu do Fungicide X, ponieważ istniejąca wyraźna zgoda była ograniczona do innej formy użytkowej. Aby uzyskać taką zgodę, należy postępować zgodnie z tą samą procedurą, którą przedstawiono w przykładach 6 i 7.
- Zastosowanie mają wymogi dotyczące informacji, które należy podać w zgłoszeniach celnych oraz odpowiedniemu DNA, jak również pakowania i etykietowania przedmiotów wywozu, daty ważności oraz pojemników, a także przekazywania kart charakterystyki, jak przedstawiono w przykładzie 1.
Przykład 11
Przedsiębiorstwo Laboratory Analysis Products zamierza dokonać wywozu 100 g nitrofenu do kraju L do wykorzystania w laboratorium w celach analitycznych. Nitrofen jest wymieniony w części 1 i 2 załącznika I do rozporządzenia, i tym samym w normalnych okolicznościach wymagana byłaby wyraźna zgoda państwa przywozu. Z racji, iż ilość nitrofenu przeznaczona do wywozu w 2011 r. do kraju L jest mniejsza niż 10 kg i nie jest uznawana za mogącą wywierać niekorzystny wpływ na zdrowie ludzkie lub środowisko, gdyż jest używana w warunkach laboratoryjnych do celów analitycznych, wywóz wchodzi w zakres art. 2 ust. 2 lit. i) rozporządzenia (WE) nr 689/2008 i jest tym samym zwolniony z wymogów rozporządzenia. Aby jednak uniknąć trudności przy odprawie celnej, ustanowiono specjalną procedurę mającą na celu otrzymanie aktywowanego RIN.
- Zaleca się, aby eksporter przedłożył, za pośrednictwem EDEXIM, wniosek o specjalny RIN swojemu DNA nieco wcześniej przed przewidywaną datą dokonania wywozu. Po zatwierdzeniu przez DNA eksporter otrzyma aktywowany RIN.
- Eksporter powinien podać RIN w swoim zgłoszeniu celnym.
______
(1) Dz.U. L 204 z 31.7.2008, s. 1.
(2) Dz.U. L 63 z 6.3.2003, s. 1.
(3) Rozporządzenie (WE) nr 304/2003 zostało unieważnione przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w 2006 r., gdyż opierało się wyłącznie na art. 175 ust. 1 (Środowisko) Traktatu, podczas gdy powinno opierać się na dwóch podstawach prawnych, mianowicie na art. 13 (Wspólna polityka handlowa) oraz art. 175 (sprawa C-178/03 (Komisja przeciwko Parlamentowi i Radzie)).
(4) Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1.
(5) Dz.U. L 196 z 16.8.1967, s. 1, dyrektywa 67/548/EWG zostanie całkowicie uchylona rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008 z dniem 1 czerwca 2015 r.
(6) Dz.U. L 200 z 30.7.1999, s. 1, dyrektywa 1999/45/EWG zostanie całkowicie uchylona rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008 z dniem 1 czerwca 2015 r.
(7) Dz.U. L 63 z 6.3.2003, s. 27.
(8) Dz.U. L 230 z 19.8.1991, s. 1.
(9) Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1.
(10) Dz.U. L 123 z 24.4.1998, s. 1.
(11) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1.
(12) Wykaz tych chemikaliów zamieszczono w załączniku 3 do niniejszego przewodnika (załącznik V do rozporządzenia).
(13) Zob. art. 17 rozporządzenia.
(14) Decyzja jest także podawana do wiadomości publicznej, w szczególności podmiotom, których dotyczy, przez DNA w państwach członkowskich. Jest ona również publikowana w regularnie wydawanym "okólniku PIC", opracowywanym przez Sekretariat PIC (zob. niżej) oraz na stronie internetowej PIC pod adresem http://www.pic.int.
(15) Zob. załącznik 8 do niniejszego przewodnika, w którym zamieszczono wykaz krajów OECD.
(16) Proszę zwrócić uwagę, że dyrektywa 1999/45/WE zostanie całkowicie uchylona rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008 z dniem 1 czerwca 2015 r.
(17) Definicję podano w art. 3.
(18) Proszę zwrócić uwagę, że dyrektywa 1999/45/WE zostanie całkowicie uchylona rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008 z dniem 1 czerwca 2015 r.
(19) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1.
(20) Aby uzyskać dalsze wytyczne w sprawie rozporządzenia CLP oraz jego wymogów dotyczących oznakowania i kart charakterystyki, proszę zapoznać się z witryną internetową Europejskiej Agencji Chemikaliów: http://echa.europa.eu/clp/clp_help_en.asp
(21) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.
(22) Dz.U. L 229 z 30.4.2004, s. 5.
(23) Proszę zwrócić uwagę, że dyrektywa 67/548/WE zostanie całkowicie uchylona rozporządzeniem (WE) 1272/2008 z dniem 1 czerwca 2015 r.