Decyzja wykonawcza 2020/248 ustanawiająca wytyczne techniczne dotyczące kontroli zgodnie z art. 17 dyrektywy 2006/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2020.51.4

Akt obowiązujący

Wersja od: 25 lutego 2020 r.

DECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2020/248

z dnia 21 lutego 2020 r.

ustanawiająca wytyczne techniczne dotyczące kontroli zgodnie z art. 17 dyrektywy 2006/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady

(notyfikowana jako dokument nr C(2020) 889)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(Dz.U.UE L z dnia 25 lutego 2020 r.)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 2006/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie gospodarowania odpadami pochodzącymi z przemysłu wydobywczego oraz zmieniającą dyrektywę 2004/35/WE ¹ , w szczególności jej art. 22 ust. 1 lit. c),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Art. 17 dyrektywy 2006/21/WE wymaga przeprowadzenia kontroli każdego obiektu unieszkodliwiania odpadów, o którym mowa w art. 7 tej dyrektywy, tak aby zapewnić, że przestrzega on odpowiednich warunków zezwolenia. Aby kontrole te były sprawne i skuteczne, właściwe organy powinny dysponować odpowiednimi zasobami, być niezależne od operatorów przedmiotowych obiektów unieszkodliwiania odpadów, posiadać niezbędne funkcje i uprawnienia oraz być uprawnione do korzystania z pomocy operatorów. Działania kontrolne powinny również obejmować współpracę i koordynację między organami krajowymi odpowiedzialnymi za zapewnienie, aby obiekty unieszkodliwiania odpadów podlegające pod ich jurysdykcję były zgodne z przepisami dyrektywy 2006/21/WE.

(2) Aby kontrole były sprawne i proaktywne, powinny być one planowane z wyprzedzeniem za pomocą planów kontroli odzwierciedlających zagrożenia, jakie niosą ze sobą dane obiekty unieszkodliwiania odpadów.

(3) Z uwagi na to, że obiekty unieszkodliwiania odpadów wchodzące w zakres art. 7 dyrektywy 2006/21/WE obejmują obiekty, które powinny posiadać zezwolenie, a art. 7 stanowi, że żaden obiekt unieszkodliwiania odpadów nie może działać bez zezwolenia, plany kontroli muszą uwzględniać te obiekty unieszkodliwiania odpadów, które powinny posiadać zezwolenie, ale go nie posiadają.

(4) Państwa członkowskie powinny zachować pewien margines swobody przy stosowaniu wytycznych dotyczących kontroli, z uwzględnieniem różnych okoliczności każdego obiektu unieszkodliwiania odpadów, aby zapewnić, że kontrole są proporcjonalne do danych zagrożeń dla środowiska i bezpieczeństwa, jakie stwarza każdy obiekt unieszkodliwiania odpadów.

(5) W celu uwzględnienia różnych sytuacji ewentualnej niezgodności z zezwoleniami, należy przewidzieć zarówno kontrole rutynowe, jak i nierutynowe w odpowiedzi na poważne skargi, wypadki, incydenty oraz przypadki niezgodności. Podczas przeprowadzania kontroli inspektorzy powinni również uwzględniać wyniki kontroli przeprowadzonych na podstawie innych obowiązujących przepisów unijnych w zakresie, w jakim wyniki te mogą również wskazywać na ewentualne problemy z wymogami dotyczącymi zezwoleń określonymi w art. 7 dyrektywy 2006/21/WE.

(6) W celu zapewnienia skuteczności kontroli konieczne jest, aby pewien odsetek działań kontrolnych, a w szczególności kontroli w terenie, był niezapowiedziany.

(7) Aby umożliwić wyciągnięcie wniosków z działań kontrolnych, w szczególności kontroli w terenie, oraz aby zapewnić podstawę empiryczną dla przyszłych kontroli i innych powiązanych środków, ważne jest, aby wszystkie działania kontrolne były odpowiednio udokumentowane, w tym poprzez regularne sprawozdania z kontroli w terenie.

(8) W celu skutecznego zapewnienia zgodności z warunkami zezwolenia ważne jest, aby kontrole ułatwiały i umożliwiały podejmowanie dalszych środków w celu reagowania na wykryte przypadki niezgodności.

(9) Biorąc pod uwagę, że ryzyko jest różne w zależności od etapu eksploatacji danego obiektu unieszkodliwiania odpadów, konieczne jest, aby wytyczne techniczne zawierały szczegółowe przepisy dotyczące poszczególnych etapów eksploatacji obiektów unieszkodliwiania odpadów objętych art. 7 dyrektywy 2006/21/WE.

(10) Biorąc pod uwagę, że obiekty unieszkodliwiania odpadów kategorii A stwarzają potencjalnie większe ryzyko, wytyczne techniczne muszą zawierać szczegółowe przepisy dotyczące takich obiektów.

(11) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 23 ust. 2 dyrektywy 2006/21/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Przyjmuje się wytyczne techniczne dotyczące kontroli obiektów unieszkodliwiania odpadów zgodnie z art. 17 dyrektywy 2006/21/WE, określone w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł  2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 21 lutego 2020 r.

	W imieniu Komisji
	Virginijus SINKEVIČIUS
	Członek Komisji

ZAŁĄCZNIK

WYTYCZNE TECHNICZNE DOTYCZĄCE KONTROLI OBIEKTÓW UNIESZKODLIWIANIA ODPADÓW

CZĘŚĆ  A

CELE

W niniejszych wytycznych określono elementy, które należy wziąć pod uwagę podczas kontroli obiektów unieszkodliwiania odpadów objętych art. 7 dyrektywy 2006/21/WE, za których prowadzenie mają odpowiadać właściwe organy zgodnie z art. 17 tej dyrektywy. Celem takich kontroli jest zapewnienie, aby każdy obiekt unieszkodliwiania odpadów otrzymał wymagane zezwolenie i spełniał odpowiednie warunki zezwolenia. Kontrole odnoszą się do różnych etapów życia obiektów unieszkodliwiania odpadów.

Wytyczne te dotyczą ogólnych ram prowadzenia kontroli (część C), ukierunkowania kontroli na każdy z poszczególnych etapów życia obiektów unieszkodliwiania odpadów (część D) oraz konkretnych elementów istotnych dla kontroli obiektów kategorii A (część E).

CZĘŚĆ  B

DEFINICJA

Na potrzeby niniejszych wytycznych "kontrola" oznacza wszystkie działania podejmowane przez właściwy organ lub w jego imieniu w celu zapewnienia przestrzegania przez obiekty unieszkodliwiania odpadów objęte art. 7 dyrektywy 2006/21/WE warunków zezwolenia, które to zezwolenie muszą otrzymać wspomniane obiekty. Działania te mogą obejmować w szczególności:

– ocenę istotnych kwestii środowiskowych i kwestii z zakresu bezpieczeństwa oraz zagrożeń stwarzanych przez obiekty unieszkodliwiania odpadów,

– przeprowadzanie kontroli w terenie w celu sprawdzenia zakładu, warunków panujących w obiekcie, odpowiedniego wyposażenia, w tym czy jest odpowiednio utrzymywany, stosownej dokumentacji i danych elektronicznych, środków i systemów wewnętrznych oraz procesów operacyjnych,

– przeprowadzanie rozmów z personelem pracującym w obiekcie unieszkodliwiania odpadów,

– poszerzanie wiedzy operatorów na temat odpowiednich wymogów prawnych oraz wpływu działań operatorów na środowisko,

– pobieranie próbek,

– w stosownych przypadkach wykorzystywanie technik obserwacji Ziemi i innych form zdalnego nadzoru, w tym form wykorzystujących czujniki in situ,

– weryfikowanie systemów samodzielnego monitorowania przez operatorów,

– sprawdzanie dokumentów i danych elektronicznych, w tym sprawozdań operatorów, w sposób inny niż poprzez kontrole w terenie,

– sprawdzanie środków i systemów wewnętrznych operatora oraz procesów operacyjnych w sposób inny niż poprzez kontrole w terenie,

– sprawdzanie gwarancji finansowych lub równoważnych,

– rejestrowanie faktycznych informacji na temat niezgodności,

– identyfikowanie przyczyn wykrytego przypadku niezgodności i możliwych rodzajów wpływu tej niezgodności na środowisko i zdrowie ludzkie,

– sporządzanie opisu wykrytego przypadku niezgodności, zwłaszcza okoliczności (w tym osób), które doprowadziły do niezgodności, w celu ustalenia w największym możliwym zakresie, jakie działania należy podjąć, by zapewnić zgodność, i umożliwić przeprowadzenie takich działań, m.in. poprzez współpracę i dzielenie się ustaleniami z innymi odpowiednimi właściwymi organami.

Kontrole, w tym kontrole w terenie, mogą być działaniem rutynowym, tj. prowadzonym w ramach regularnego zestawu działań, a także działaniem nierutynowym, tj. prowadzonym w odpowiedzi na poważne skargi lub w celu zbadania poważnych wypadków, incydentów i innych przypadków niezgodności.

CZĘŚĆ  C

PROWADZENIE SZCZEGÓŁOWYCH KONTROLI, DOCHODZEŃ I GROMADZENIE INFORMACJI

1. Właściwe organy

Należy wziąć pod uwagę następujące aspekty:

a) dostępność właściwych organów zajmujących się kontrolą całego terytorium państwa członkowskiego oraz całego zakresu obiektów unieszkodliwiania odpadów objętych art. 7 dyrektywy 2006/21/WE;

b) niezależność właściwych organów i ich zdolność do wykonywania wszystkich zadań niezbędnych do przeprowadzenia kontroli;

c) uprawnienia właściwych organów do prowadzenia kontroli, w tym prawo do wchodzenia na teren obiektów i badania kluczowych aktywów, dokumentów i danych elektronicznych;

d) dostępność odpowiednich zasobów, personelu i wyposażenia, którymi dysponują właściwe organy w celu przeprowadzenia inspekcji;

e) ustalenia, jakimi właściwe organy dysponują w zakresie współpracy i koordynacji swoich działań z innymi odpowiednimi organami, w szczególności z innymi organami odpowiedzialnymi za zgodność z zezwoleniami wymaganymi w ramach prawodawstwa krajowego lub unijnego z zakresu ochrony środowiska, które ma zastosowanie lub jest odpowiednie dla obiektów objętych art. 7 dyrektywy 2006/21/WE;

f) poziom wiedzy, doświadczenia i kompetencji potrzebny inspektorom do przeprowadzenia kontroli, w szczególności w odniesieniu do projektu, budowy, eksploatacji i zamknięcia obiektów unieszkodliwiania odpadów;

g) organizacja szkoleń w celu zaktualizowania wiedzy inspektorów;

h) wszelkie niezbędne wsparcie udzielane przez operatorów właściwym organom, by umożliwić im prowadzenie kontroli, w tym kontroli w terenie, pobierania próbek i gromadzenia informacji niezbędnych do wykonywania czynności zgodnie z art. 17 dyrektywy 2006/21/WE.

Przy przeprowadzeniu kontroli właściwe organy mogą otrzymywać wsparcie niezależnych ekspertów oraz delegować takim ekspertom zadania w zakresie kontroli zgodnie z przepisami krajowymi, pod warunkiem że niezależni eksperci w swoich działaniach podlegają nadzorowi właściwego organu. Właściwy organ określa minimalne kwalifikacje ekspertów i ocenia, czy eksperci posiadają takie kwalifikacje. Właściwy organ weryfikuje także, czy eksperci nie posiadają osobistego interesu w odniesieniu do wyniku kontroli.

2. Organizacja kontroli

2.1. Plany kontroli

Należy wziąć pod uwagę następujące aspekty:

a) planowanie kontroli z wyprzedzeniem poprzez opracowanie planu lub planów na właściwym poziomie administracyjnym w oparciu o ogólną ocenę odpowiednich kwestii i zagrożeń z zakresu środowiska i bezpieczeństwa w związku z obiektami unieszkodliwiania odpadów, a także - gdy są już dostępne informacje na temat zgodności - w oparciu o ogólną ocenę stanu zgodności obiektów unieszkodliwiania odpadów, które to obiekty działają na obszarze objętym planem. Takie plany można w stosownych przypadkach zintegrować lub połączyć z innymi planami kontroli;

b) okresowy przegląd oraz, w stosownych przypadkach, aktualizacja planu lub planów kontroli;

c) objęcie przez plan lub plany kontroli wszystkich obiektów unieszkodliwiania odpadów zgodnie z art. 7 dyrektywy 2006/21/WE;

d) włączenie do każdego planu kontroli następujących elementów:

(i) ogólna ocena odpowiednich kwestii i zagrożeń z zakresu środowiska i bezpieczeństwa;

(ii) obszar geograficzny objęty planem kontroli;

(iii) wykaz obiektów unieszkodliwiania odpadów objętych planem kontroli, które posiadają zezwolenie;

(iv) środki służące zapewnianiu identyfikacji obiektów unieszkodliwiania odpadów objętych art. 7 dyrektywy 2006/21/WE, które funkcjonują bez zezwolenia;

(v) procedury dotyczące prowadzenia kontroli rutynowych;

(vi) procedury dotyczące prowadzenia kontroli nierutynowych;

(vii) procedury dotyczące prowadzenia zapowiedzianych i niezapowiedzianych kontroli w terenie;

(viii) w stosownych przypadkach ustalenia dotyczące współpracy i koordynacji w przypadku różnych właściwych organów odpowiedzialnych za kontrolę oraz w przypadku tych organów i innych organów odgrywających rolę w egzekwowaniu zezwoleń wymaganych na podstawie przepisów krajowych lub przepisów Unii z zakresu ochrony środowiska, które mają zastosowanie lub są odpowiednie dla obiektów unieszkodliwiania odpadów objętych art. 7 dyrektywy 2006/21/WE;

(ix) informacje dotyczące zasobów ludzkich, finansowych i innych zasobów wymaganych przez właściwy organ do celów realizacji planu kontroli.

2.2. Kontrole rutynowe

Należy wziąć pod uwagę następujące aspekty:

a) przeprowadzanie kontroli rutynowych w regularnych odstępach czasu w oparciu o odpowiednią ocenę ryzyka danego obiektu unieszkodliwiania odpadów;

b) właściwa częstotliwość kontroli w terenie w oparciu o odpowiednią ocenę ryzyka danego obiektu unieszkodliwiania odpadów, odzwierciedlająca także potencjalnie wysokie zagrożenie, jakie niosą ze sobą obiekty kategorii A;

c) stosowanie następujących kryteriów oceny ryzyka w odniesieniu do obiektów unieszkodliwiania odpadów:

(i) potencjalny i rzeczywisty wpływ obiektów na zdrowie człowieka i środowisko naturalne, uwzględniając poziomy i rodzaje emisji, wrażliwość lokalnego środowiska naturalnego i zagrożenia awariami, jak określono bardziej szczegółowo w najlepszej dostępnej technice (BAT 5) dokumentu referencyjnego BAT dotyczącej zarządzania odpadami pochodzącymi z przemysłu wydobywczego (MWEI BREF) ² ;

(ii) poprzednia dokumentacja dotycząca przestrzegania przepisów;

(iii) udział operatora obiektu unieszkodliwiania odpadów w systemie zarządzania środowiskowego (EMS - Environmental Management System), sprecyzowanym w najlepszej dostępnej technice BAT 1 dokumentu referencyjnego BREF dotyczącego gospodarowania odpadami pochodzącymi z przemysłu wydobywczego (MWEI BREF);

d) odnotowywanie przez inspektora, w stosownych przypadkach, odpowiednich wyników kontroli przeprowadzonych na podstawie innych mających zastosowanie przepisów unijnych;

e) dostarczenie operatorowi - w przypadku gdy kontrole w terenie zapowiada się z wyprzedzeniem - harmonogramu kontroli oraz szczegółów na temat informacji i wszelkiego innego wsparcia, które operator będzie musiał zapewnić;

f) w przypadku wykrycia niezgodności lub zagrożenia wystąpieniem niezgodności - przeprowadzenie dochodzenia oraz, w stosownych przypadkach, przekazanie jego wyników innym organom, w szczególności w celu:

(i) przedstawienia opisu przypadku niezgodności lub zagrożenia wystąpieniem niezgodności, w którym to opisie wyjaśniono jego przyczyny oraz wpływ na środowisko i zdrowie ludzkie, a w szczególności wskazano okoliczności (w tym osoby), które doprowadziły do niespełnienia wymogów;

(ii) przedstawienia bazy faktów, aby ułatwić i umożliwić przeprowadzenie odpowiednich działań, by rozwiązać kwestię wykrytych niezgodności i zapobiec przyszłemu wystąpieniu niezgodności, w tym w stosownych przypadkach dodatkowych kontroli, środków naprawczych stosowanych przez operatora, aktualizacji warunków zezwolenia, zawieszenia zezwolenia lub wykorzystania sankcji;

g) w przypadku zawieszenia eksploatacji obiektu unieszkodliwiania odpadów z uwagi na niezgodność z warunkami zezwolenia - podjęcie dalszych działań kontrolnych w celu osiągnięcia wyników w zakresie ochrony środowiska i innych wyników, które miały zostać zapewnione w ramach warunków zezwolenia.

2.3. Kontrole nierutynowe

Należy wziąć pod uwagę następujące aspekty:

a) przeprowadzanie kontroli nierutynowych, w tym kontroli w terenie, jak najszybciej po tym, jak właściwy organ otrzyma poważne skargi dotyczące niezgodności z wymogami zezwolenia lub w inny sposób dowie się o poważnych wypadkach, incydentach lub innych przypadkach niezgodności, niezależnie od tego, czy takie wydarzenia należy zgłaszać zgodnie z art. 11 ust. 3 lub art. 12 ust. 6 dyrektywy 2006/21/WE; w szczególności w celu:

(i) wyjaśnienia przyczyn wydarzenia, jego wpływu na środowisko i zdrowie ludzkie, a w szczególności wskazania okoliczności (w tym osób), które doprowadziły do niezgodności;

(ii) przedstawienia bazy faktów, aby ułatwić i umożliwić przeprowadzenie odpowiednich działań, by rozwiązać kwestię wykrytego przypadku niezgodności i zapobiec przyszłym wypadkom, incydentom lub przypadkom niezgodności, w tym w stosownych przypadkach dodatkowych kontroli, środków naprawczych stosowanych przez operatora, aktualizacji warunków zezwolenia, zawieszenia zezwolenia lub wykorzystania sankcji;

b) odnotowywanie przez inspektora, w stosownych przypadkach, odpowiednich wyników kontroli przeprowadzonych na podstawie innych mających zastosowanie przepisów unijnych;

c) prowadzenie kontroli nierutynowych jak najszybciej w odniesieniu do ponownego rozpatrzenia lub aktualizacji zezwolenia, a w stosownych przypadkach przed takim ponownym rozpatrzeniem lub aktualizacją zezwolenia.

2.4. Niezapowiedziane kontrole w terenie Należy wziąć pod uwagę następujące aspekty:

a) przeprowadzenie odpowiedniej liczby niezapowiedzianych kontroli w terenie, w szczególności w przypadkach, gdy są one istotne dla wykrycia problemów lub ekspozycji na ryzyko bądź konieczności zareagowania na naglącą sytuację;

b) na ile to wykonalne w praktyce - wzięcie pod uwagę, podczas podejmowania decyzji w sprawie niezapowiedzianych kontroli w terenie, kwestii związanych z bezpieczeństwem i zdrowiem oraz ewentualnej konieczności obecności personelu operacyjnego w obiekcie unieszkodliwiania odpadów.

3. Dokumentacja kontroli

3.1. Dokumentacja czynności wchodzących w zakres kontroli, w tym kontroli w terenie Należy wziąć pod uwagę następujące aspekty:

a) odpowiednia dokumentacja wszystkich działań kontrolnych;

b) po każdej kontroli w terenie w obiekcie posiadającym zezwolenie sporządzenie sprawozdania z kontroli w obiekcie na piśmie i przechowywanie go w identyfikowalnej formie w łatwo dostępnej i utrzymywanej w odpowiedni sposób bazie danych;

c) uwzględnienie w sprawozdaniu z kontroli w terenie celu kontroli, zebranych danych, informacji i ustaleń, ich oceny oraz wniosku, czy dany obiekt unieszkodliwiania odpadów spełnia odpowiednie warunki zezwolenia oraz czy powinno się podjąć dalsze działania;

d) ukończenie sprawozdania z kontroli w terenie w terminie dwóch miesięcy od takiej kontroli, o ile podczas tej kontroli nie dokonano poważniejszych ustaleń - w takim wypadku konieczne może być uzgodnienie innego terminu;

e) w stosownych przypadkach dostarczenie operatorowi, przed sfinalizowaniem sprawozdania z kontroli w terenie lub po jego sfinalizowaniu, możliwości przedstawienia uwag;

f) udostępnianie opinii publicznej informacji o wynikach kontroli w terenie oraz, w stosownych przypadkach, innych działań wchodzących w zakres kontroli zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2003/4/WE ³ .

CZĘŚĆ  D

. PRZEDMIOT KONTROLI NA POSZCZEGÓLNYCH ETAPACH ŻYCIA OBIEKTU UNIESZKODLIWIANIA ODPADÓW

1. Kontrole w nowych obiektach unieszkodliwiania odpadów przed rozpoczęciem operacji składowania Do celów kontroli należy wziąć pod uwagę następujące aspekty:

a) wdrożenie środków podjętych w celu zmniejszenia wpływu na środowisko w czasie eksploatacji obiektu unieszkodliwiania odpadów i po jego zamknięciu, w tym, jeżeli jest to wymagane, środków dotyczących zanieczyszczonej wody i odcieku;

b) zgodność lokalizacji, projektu i budowy obiektu unieszkodliwiania odpadów z elementami dotyczącymi bezpieczeństwa i środowiska określonymi w zezwoleniu;

c) zawartość, dostępność i skuteczność systemu samodzielnego monitorowania służącego do regularnego monitorowania i przeprowadzania samodzielnych kontroli przez operatorów oraz planowanego przekazywania danych z monitorowania właściwemu organowi;

d) wdrożenie środków w zakresie zarządzania, utrzymywania i nadzoru planowanych w celu zapewnienia fizycznej stabilności obiektu oraz zapobiegania zanieczyszczeniu gleby, powietrza, wód powierzchniowych lub gruntowych w perspektywie krótko- i długoterminowej, jak również w celu zminimalizowania ewentualnych szkód w krajobrazie;

e) dostępność odpowiednich zasobów ludzkich oraz kompetencje pracowników odpowiedzialnych za zarządzanie środowiskowe i bezpieczeństwo obiektu unieszkodliwiania odpadów;

f) adekwatność planu dotyczącego zamknięcia, o którym mowa w art. 5 ust. 3 lit. f) dyrektywy 2006/21/WE;

g) w przypadku gdy właściwy organ wymaga gwarancji finansowej lub jej ekwiwalentu - adekwatność gwarancji finansowej lub jej ekwiwalentu pod względem jej kwoty i formy; czy istnieje potrzeba przeglądu i weryfikacji klasyfikacji danego obiektu unieszkodliwiania odpadów jako obiektu kategorii A;

h) zgodność z wszelkimi innymi warunkami zezwolenia i innymi właściwymi wymogami określonymi w dyrektywie 2006/21/WE.

2. Kontrole w działających obiektach unieszkodliwiania odpadów Do celów kontroli należy wziąć pod uwagę następujące aspekty:

a) niekorzystne skutki obiektu unieszkodliwiania odpadów dla środowiska i zdrowia ludzkiego oraz środki podjęte w celu zmniejszenia wpływu na środowisko; w szczególności, czy obiekt unieszkodliwiania odpadów był odpowiednio wybudowany, zarządzany i utrzymywany w celu zapewnienia jego fizycznej stabilności oraz zapobiegania zanieczyszczeniu lub skażeniu gleby, powietrza, wód powierzchniowych lub podziemnych w perspektywie długo- i krótkoterminowej, jak również w celu zmniejszenia w możliwie najszerszym zakresie szkód wyrządzanych krajobrazowi, a także sposób, w jaki te skutki korespondują z warunkami zezwolenia oraz informacje zawarte w ocenie oddziaływania na środowisko, jeżeli ocena taka jest wymagana;

b) zgodność ilości, charakterystyki i klasyfikacji odpadów składowanych w obiekcie unieszkodliwiania odpadów z elementami określonymi w zezwoleniu;

c) zgodność szacunkowego wytwarzania odcieku, w tym zawartości zanieczyszczeń w odcieku ze składowanych odpadów, oraz bilansu wodnego obiektu unieszkodliwiania odpadów z elementami określonymi w zezwoleniu;

d) zmiany strukturalne i operacyjne w obiekcie unieszkodliwiania odpadów: sprawdzenie 1) zarządzania zasobami wodnymi; 2) jakości geotechnicznych robót budowlanych (np. budowa wzniesionej tamy/wału); 3) zarządzania systemami bezpieczeństwa geotechnicznego (przykładowo monitoring pokrycia powierzchni, stabilności i bezpieczeństwa); 4) ilości i charakterystyki odpadów składowanych w porównaniu z prognozami zawartymi w planie gospodarki odpadami; 5) możliwości tworzenia się odcieku ze składowanych odpadów, włącznie z zawartością substancji zanieczyszczającej w odcieku w porównaniu z przewidywaniami zawartymi w planie gospodarki odpadami; 6) bilansu wodnego obiektu unieszkodliwiania odpadów w porównaniu z prognozami w planie gospodarki odpadami; oraz 7) zastosowanych technik w zakresie zarządzania bezpieczeństwem i środowiskiem i monitorowania środowiska, jak też adekwatności tych technik;

e) przyjęcie środków zalecanych lub nałożonych w następstwie poprzednich kontroli;

f) wymagane w zezwoleniu sprawozdania i oświadczenia związane z kontrolą dotyczącą bezpieczeństwa i kwestii środowiskowych;

g) wyniki, kompletność i wydajność programu samodzielnego monitorowania służącego do regularnego monitorowania i zgłaszania wszelkich danych z monitorowania (w stosownych przypadkach) właściwemu organowi, a także sposób zarządzania tym programem;

h) wizualne nieprawidłowości w obiekcie;

i) reprezentatywność próby i charakterystykę odpadów wydobywczych;

j) role, obowiązki i kompetencje pracowników odpowiedzialnych za zarządzanie środowiskowe i zarządzanie bezpieczeństwem w obiekcie unieszkodliwiania odpadów, a także dostępność wystarczających zasobów ludzkich oraz szkolenie zapewniane personelowi;

k) procedury powiadamiania właściwego organu o wszelkich zdarzeniach, które mogą wpłynąć na stabilność obiektu unieszkodliwiania odpadów oraz o wszelkich istotnych niekorzystnych skutkach dla środowiska ujawnionych w drodze stosownych procedur kontroli i monitorowania;

l) adekwatność planu dotyczącego zamknięcia, o którym mowa w art. 5 ust. 3 lit. f) dyrektywy 2006/21/WE oraz zgodność wszelkich działań w zakresie stopniowego zamykania obiektu z tym planem;

m) w przypadku gdy właściwy organ wymaga gwarancji finansowej lub jej ekwiwalentu - adekwatność kwoty i formy gwarancji finansowej lub jej ekwiwalentu do obliczonych kosztów wypełnienia obowiązków operatora wynikających z zezwolenia, w tym ustaleń dotyczących zamknięcia i fazy poeksploatacyjnej obiektu oraz rekultywacji terenu, na który wywarł wpływ ten obiekt;

n) klasyfikacja danego obiektu unieszkodliwiania odpadów jako obiektu kategorii A lub obiektu niespełniającego kryteriów kategorii A;

o) zgodność z wszelkimi innymi warunkami zezwolenia i innymi właściwymi wymogami określonymi w dyrektywie 2006/21/WE.

3. Ostateczna kontrola na miejscu w obiekcie unieszkodliwiania odpadów zgodnie z art. 12 ust. 3 dyrektywy 2006/21/WE Do celów kontroli należy wziąć pod uwagę następujące aspekty:

a) niekorzystny wpływ obiektu unieszkodliwiania odpadów na środowisko i zdrowie ludzkie i środki podjęte w celu zmniejszenia takiego wpływu po zamknięciu obiektu, w tym - jeżeli jest to wymagane - środki dotyczące zanieczyszczonej wody i odcieku;

b) wdrożenie planu dotyczącego zamknięcia, o którym mowa w art. 5 ust. 3 lit. f) dyrektywy 2006/21/WE;

c) rekultywacja terenu, na który miał wpływ obiekt unieszkodliwiania odpadów;

d) adekwatność planu i ustaleń dotyczących utrzymywania, monitorowania i kontroli obiektu unieszkodliwiania odpadów w fazie poeksploatacyjnej, a także wdrożonych w tej fazie środków naprawczych, w tym funkcjonowanie i adekwatność sprzętu służącego do monitorowania, nadzoru i kontroli;

e) w przypadku gdy właściwy organ wymaga gwarancji finansowej lub jej ekwiwalentu - adekwatność kwoty i formy gwarancji finansowej lub jej ekwiwalentu do obliczonych kosztów wypełnienia obowiązków operatora wynikających z zezwolenia, w tym zakończenia ustaleń dotyczących zamknięcia i fazy poeksploatacyjnej obiektu oraz pozostałej rekultywacji terenu, na który wywarł wpływ ten obiekt;

f) klasyfikacja danego obiektu unieszkodliwiania odpadów jako obiektu kategorii A lub obiektu niespełniającego kryteriów kategorii A;

g) zgodność z wszelkimi innymi warunkami zezwolenia i innymi właściwymi wymogami określonymi w dyrektywie 2006/21/WE.

4. Kontrole w obiektach unieszkodliwiania odpadów w fazie poeksploatacyjnej w odniesieniu do obiektów zamkniętych po dniu 1 maja 2008 r.

Do celów kontroli należy wziąć pod uwagę następujące aspekty:

a) niekorzystny wpływ obiektu unieszkodliwiania odpadów na środowisko i zdrowie ludzkie i środki podjęte w celu zmniejszenia takiego wpływu po zamknięciu obiektu, w tym - jeżeli jest to wymagane - środki dotyczące zanieczyszczonej wody i odcieku;

b) zgodność między, z jednej strony, niekorzystnym wpływem, o którym mowa w lit. a), a z drugiej strony, warunkami zezwolenia i informacjami zawartymi w ocenie oddziaływania na środowisko, jeżeli jest ona wymagana;

c) zgodność wytwarzania odcieku, w tym zawartości zanieczyszczeń w odcieku ze składowanych odpadów, oraz bilansu wodnego obiektu unieszkodliwiania odpadów oraz, jeśli jest to wymagane, postępowania z zanieczyszczoną wodą i odciekiem, z elementami określonymi w zezwoleniu;

d) wdrożenie planu dotyczącego zamknięcia, o którym mowa w art. 5 ust. 3 lit. f) dyrektywy 2006/21/WE;

e) adekwatność planu dotyczącego zamknięcia, o którym mowa w art. 5 ust. 3 lit. f) dyrektywy 2006/21/WE, w szczególności w odniesieniu do zapotrzebowania na dodatkowe środki dotyczące zamknięcia i rekultywacji w oparciu o ocenę ryzyka środowiskowego i ocenę skutków;

f) rekultywacja terenu, na który miał wpływ obiekt unieszkodliwiania odpadów; adekwatność planu i ustaleń dotyczących utrzymywania, monitorowania i kontroli obiektu unieszkodliwiania odpadów w fazie poeksploatacyjnej, a także wdrożonych w tej fazie środków naprawczych, w tym funkcjonowanie i adekwatność sprzętu służącego do monitorowania, nadzoru i kontroli oraz adekwatność przekazywania wszystkich danych z monitorowania właściwemu organowi;

g) procedura powiadamiania właściwego organu o wszelkich zdarzeniach lub zmianach, które mogą wpłynąć na stabilność obiektu unieszkodliwiania odpadów oraz o wszelkich istotnych niekorzystnych skutkach dla środowiska ujawnionych w drodze stosownych procedur kontroli i monitorowania;

h) w przypadku gdy właściwy organ wymaga gwarancji finansowej lub jej ekwiwalentu - adekwatność kwoty i formy gwarancji finansowej lub jej ekwiwalentu do obliczonych kosztów wypełnienia obowiązków wynikających z zezwolenia, w tym zakończenia ustaleń dotyczących fazy poeksploatacyjnej obiektu, działań naprawczych oraz rekultywacji terenu, na który wywarł wpływ ten obiekt;

i) klasyfikacja danego obiektu unieszkodliwiania odpadów jako obiektu kategorii A lub obiektu niespełniającego kryteriów kategorii A;

j) zgodność z wszelkimi innymi warunkami zezwolenia i innymi właściwymi wymogami określonymi w dyrektywie 2006/21/WE.

CZĘŚĆ  E

DODATKOWE ELEMENTY KONTROLI OBIEKTÓW UNIESZKODLIWIANIA ODPADÓW KATEGORII A

1. Kontrole tam w przypadku obiektów unieszkodliwiania odpadów kategorii A, w których znajdują się odpady przeróbcze

W przypadku gdy kontrola dotyczy tam obiektów unieszkodliwiania odpadów kategorii A, w których znajdują się odpady przeróbcze, oprócz istotnych elementów wymienionych w części D inspektor bierze pod uwagę następujące aspekty:

a) rodzaj i stan środków ochrony przed erozją;

b) adekwatność pod względem elementów projektowania hydrologicznego, takich jak bilans wodny, dostępna wolna przestrzeń (odległość pionowa (wysokość) między normalnym operacyjnym poziomem stawu a koroną tamy);

c) skład, stan i integralność struktury plaży, w tym obecność depresji, zagęszczenie odpadów przeróbczych, kontrolę pyłu;

d) zmiany w koronie lub skarpie tamy przy porównaniu stanu obecnego ze stanem przewidzianym w projekcie;

e) funkcjonowanie i stan systemu odwadniania oraz struktur geotechnicznych (takich jak geomembrany, tamy) i urządzeń (przykładowo służących do monitorowania struktury tamy);

f) obszary wycieków i przecieków oraz ilość materiału, które wyciekł;

g) wszelkie wykryte uszkodzenia;

h) drzewa i roślinność na tamie.

2. Kontrola urządzeń zrzutu w obiektach unieszkodliwiania odpadów kategorii A, w których znajdują się odpady przeróbcze

W przypadku kontroli urządzeń zrzutu w obiektach unieszkodliwiania odpadów kategorii A, w których znajdują się odpady przeróbcze, oraz funkcjonowania takich urządzeń zrzutu, oprócz istotnych elementów wymienionych w części D inspektor bierze pod uwagę następujące elementy:

a) adekwatność dostępu do linii i punktów zrzutu;

b) uszkodzenia urządzeń budowlanych i kontrolnych;

c) przeciek w urządzeniach zrzutu lub w ich pobliżu;

d) erozja ujścia/zrzutu w skarpie odpowietrznej;

e) roślinność wewnątrz lub w pobliżu urządzeń zrzutu;

f) sprzęt służący do regulacji zrzutu;

g) urządzenia zrzutu awaryjnego;

h) zasilanie awaryjne;

i) tempo wzrostu zrzutów do stawu osadowego i związane z nim tempo podnoszenia się poziomu stawu (mierzone w metrach/rok);

j) system rozmieszczania odpadów przeróbczych;

k) system zarządzania zasobami wodnymi.

3. Kontrole obiektów unieszkodliwiania odpadów kategorii A, w których znajdują się skały płonne

W przypadku gdy kontrola dotyczy obiektu unieszkodliwiania odpadów kategorii A, w którym znajdują się skały płonne, oprócz istotnych elementów wymienionych w części D inspektor bierze pod uwagę następujące aspekty:

a) wietrzenie skał;

b) jakość i ilość wody przeciekowej;

c) adekwatność środków podjętych w celu zmniejszenia wpływu na środowisko obiektów unieszkodliwiania skał płonnych;

d) poprawność i skuteczność działań w zakresie rekultywacji prowadzonych na podstawie stosownych zobowiązań prawnych.

¹ Dz.U. L 102 z 11.4.2006, s. 15.

² http://eippcb.jrc.ec.europa.eu/reference/BREF/jrc109657_mwei_bref_-_for_pubsy_online.pdf

³ Dyrektywa 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska i uchylająca dyrektywę Rady 90/313/EWG (Dz.U. L 41 z 14.2.2003, s. 26).