Wyrok Trybunału z dnia 28 września 2015 r. w sprawie E-6/15 - Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Królestwu Norwegii.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.422.7

Akt nienormatywny

Wersja od: 17 listopada 2016 r.

WYROK TRYBUNAŁU

z dnia 28 września 2015 r.

w sprawie E-6/15

Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Królestwu Norwegii

(Uchybienie zobowiązaniom przez państwo EFTA - Swoboda świadczenia usług - Dyrektywa 2006/123/WE dotycząca usług na rynku wewnętrznym - Lokalne wymogi zezwolenia na roboty budowlane)

(2016/C 422/06)

(Dz.U.UE C z dnia 17 listopada 2016 r.)

W sprawie E-6/15 Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Królestwu Norwegii - SKARGA o stwierdzenie, że Królestwo Norwegii, utrzymując w mocy ustęp drugi sekcji 20-1 i sekcji 22-3 ustawy o planowaniu i budownictwie, w związku z sekcjami od 9-1 do 9-4 i 11-1 kodeksu budowlanego, które nakazują, aby przedsiębiorstwa wykonujące roboty budowlane uzyskały pozwolenie od władz lokalnych przed rozpoczęciem prac, nie wypełniło swoich zobowiązań wynikających z art. 16 aktu, o którym mowa w punkcie 1 załącznika X do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie usług na rynku wewnętrznym), lub ewentualnie art. 36 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Trybunał w składzie: Carl Baudenbacher (prezes) i sędziowie: Per Christiansen i Páll Hreinsson (sędzia sprawozdawca), wydał dnia 28 września 2015 r. wyrok zawierający sentencję o następującej treści:

Trybunał niniejszym:

1. Orzeka, że Królestwo Norwegii, utrzymując w mocy ustęp drugi sekcji 20-1 i sekcji 22-3 ustawy o planowaniu i budownictwie w związku z sekcjami od 9-1 do 9-4 i 11-1 kodeksu budowlanego, które nakazują, aby przedsiębiorstwa wykonujące roboty budowlane uzyskały pozwolenie od władz lokalnych przed rozpoczęciem prac, uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 16 aktu, o którym mowa w punkcie 1 załącznika X do Porozumienia EOG (dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie usług na rynku wewnętrznym).

2. Obciąża Królestwo Norwegii kosztami postępowania.