Wyrok Trybunału z dnia 10 maja 2016 r. w sprawie E-19/15 - Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Księstwu Liechtensteinu.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.66.30

Akt nienormatywny

Wersja od: 2 marca 2017 r.

WYROK TRYBUNAŁU

z dnia 10 maja 2016 r.

w sprawie E-19/15 Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Księstwu Liechtensteinu

(Uchybienie zobowiązaniom państwa EOG/EFTA - Systemy uprzedniego zezwolenia na prowadzenie działalności i transgraniczne świadczenie usług - Dyrektywa 2006/123/WE - Art. 31 Porozumienia EOG - Art. 36 Porozumienia EOG - Uzasadnienie - Proporcjonalność)

(2017/C 66/09)

(Dz.U.UE C z dnia 10 maja 2016 r.)

W sprawie E-19/15, Urząd Nadzoru EFTA przeciwko Księstwu Liechtensteinu - WNIOSEK o stwierdzenie, że utrzymując w mocy przepisy krajowe dotyczące systemów uprzedniego zezwolenia w odniesieniu do przedsiębiorstw pragnących prowadzić działalność lub świadczyć usługi transgraniczne w Liechtensteinie, Księstwo Liechtensteinu naruszyło swoje zobowiązania wynikające z artykułów 9, 10, 13 i 16 aktu prawnego przywołanego w pkt 1 załącznika X do Porozumienia EOG (dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca usług na rynku wewnętrznym), dostosowanego do Porozumienia EOG Protokołem 1 do tego Porozumienia, oraz że naruszyło swoje zobowiązania wynikające z art. 31 i 36 Porozumienia EOG w zakresie, w jakim prowadzenie działalności oraz świadczenie usług transgranicznych nie są objęte zakresem wspomnianego aktu, Trybunał w składzie: Carl Baudenbacher (prezes) oraz sędziowie Per Christiansen oraz Páll Hreinsson (sędzia sprawozdawca), wydał w dniu 10 maja 2016 r. wyrok zawierający sentencję następującej treści:

Trybunał niniejszym:

1. Orzeka, że Księstwo Liechtensteinu naruszyło zobowiązania wynikające z art. 9, 10, 13 i 16 aktu prawnego przywołanego w pkt 1 załącznika X do Porozumienia EOG (dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca usług na rynku wewnętrznym), dostosowanego do Porozumienia EOG Protokołem 1 do tego porozumienia:

a) na skutek utrzymania w mocy art. 7 krajowej ustawy o handlu, który ustanawia system uprzedniego zezwolenia w odniesieniu do przedsiębiorstw zamierzających prowadzić działalność w Liechtensteinie;

b) na skutek utrzymania w mocy art. 8 ust. 1 krajowej ustawy o handlu w zakresie, w jakim nakłada się w nim warunki, które nie są jasne i jednoznaczne, na potrzeby udzielania uprzedniego zezwolenia przedsiębiorstwom zamierzającym prowadzić działalność w Liechtensteinie (a mianowicie warunek posiadania niezbędnego personelu oraz warunek posiadania odpowiedniej znajomości języka niemieckiego);

c) na skutek braku zagwarantowania, że warunki uprzedniego zezwolenia określone w krajowej ustawie o handlu nie powielają wymogów ani kontroli, które są równoważne i zasadniczo porównywalne w odniesieniu do celu, któremu usługodawca podlega już w innym państwie EOG;

d) na skutek braku zagwarantowania jasnych procedur i formalności dotyczących uprzedniego zezwolenia na mocy krajowej ustawy o handlu; oraz

e) na skutek utrzymania w mocy art. 21 krajowej ustawy o handlu, w którym wprowadzono wymóg, by przedsiębiorstwa zgłaszały z wyprzedzeniem zamiar świadczenia usług transgranicznych w Liechtensteinie.

2. Orzeka, że w zakresie, w jakim świadczenie usług objęte krajową ustawą o handlu nie wchodzi w zakres aktu prawnego przywołanego w pkt 1 załącznika X do Porozumienia EOG (dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca usług na rynku wewnętrznym), dostosowanego do Porozumienia EOG Protokołem 1 do tego Porozumienia, Księstwo Liechtensteinu naruszyło swoje zobowiązania wynikające z art. 31 i 36 Porozumienia EOG:

a) na skutek utrzymania w mocy art. 7 krajowej ustawy o handlu; oraz

b) na skutek utrzymania w mocy art. 21 krajowej ustawy o handlu;

3. Obciąża Księstwo Liechtensteinu kosztami postępowania.