Wyrok Trybunału z dnia 10 grudnia 2014 r. w sprawie E-18/14 - Wow air ehf. przeciwko islandzkiemu organowi ds. konkurencji (Samkeppniseftirlitið), Isavia ohf. i Icelandair ehf.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.183.9

Akt nienormatywny

Wersja od: 4 czerwca 2015 r.

WYROK TRYBUNAŁU

z dnia 10 grudnia 2014 r.

w sprawie E-18/14 Wow air ehf. przeciwko islandzkiemu organowi ds. konkurencji (Samkeppniseftirlitið), Isavia ohf. i Icelandair ehf.

(Rozporządzenie (EWG) nr 95/93 - Przydzielanie czasu na start lub lądowanie w portach lotniczych EWG -Interwencje organów ds. konkurencji - Procedura przyspieszona)

(2015/C 183/10)

(Dz.U.UE C z dnia 4 czerwca 2015 r.)

W sprawie E-18/14 Wow air ehf. przeciwko islandzkiemu organowi ds. konkurencji (Samkeppniseftirlitið), Isavia ohf. i Icelandair ehf. - WNIOSEK do Trybunału na podstawie art. 34 Porozumienia pomiędzy państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości złożony przez Sąd Okręgowy w Reykjaviku (Héraðsdómur Reykjavíkur) dotyczący wykładni rozporządzenia Rady (EWG) nr 95/93 z dnia 18 stycznia 1993 r. w sprawie wspólnych zasad przydzielania czasu na start lub lądowanie w portach lotniczych Wspólnoty Trybunał w składzie: Carl Baudenbacher (prezes) oraz sędziowie Per Christiansen (sędzia sprawozdawca) i Páll Hreinsson, wydał w dniu 10 grudnia 2014 r. wyrok zawierający sentencję następującej treści:

1. Zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 95/93 państwo EOG zobowiązane jest wyznaczyć wykwalifikowaną osobę fizyczną lub prawną na koordynatora portu lotniczego po zasięgnięciu opinii stron wymienionych w tym artykule. Artykuł 4 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 95/93 stanowi, że koordynator wykonuje swoje obowiązki w sposób niezależny zarówno pod względem prawnym, jak i faktycznym, od wszelkich zainteresowanych stron, oraz że między koordynatorem a wszelkimi zainteresowanymi stronami istnieje funkcjonalny rozdział. Jeśli powyższe warunki są przestrzegane, państwa EOG mają swobodę uznania przy ustalaniu statusu koordynatora. Z powyższych ustaleń wynika, że sądy krajowe są zobligowane wyciągnąć niezbędne wnioski w celu zapewnienia skuteczności rozporządzenia (EWG) nr 95/93.

2. Procedura składania skarg określona w art. 11 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 95/93 nie jest obowiązkowa. W związku z tym procedura ta nie wyklucza możliwości składania skarg na podstawie przesłanek wynikających z prawa konkurencji bezpośrednio do krajowych organów ds. konkurencji.

3. Zgodnie z art. 8b rozporządzenia (EWG) nr 95/93 zalecenia organów publicznych dotyczące przydziału czasu na start lub lądowanie w celu sprzyjania konkurenc i mogą być kierowane do przewoźników lotniczych, lecz nie mogą być adresowane do koordynatora. Ponadto wydawanie zaleceń organowi zarządzającemu portem lotniczym nie służyłoby żadnemu celowi. W odróżnieniu od podstawowego przydziału czasu na start lub lądowanie, za który odpowiada wyłącznie koordynator, rozporządzenie (EWG) nr 95/93 nie zakazuje transferu czasu na start lub lądowanie, po tym jak został on przydzielony, jeśli jest to konieczne w świetle prawa konkurencji. W konsekwencji organy ds. konkurencji w państwie członkowskim EOG mogą wydać zainteresowanym przedsiębiorstwom zalecenia, jeśli zajdzie konieczność zastosowania takiego środka zaradczego w świetle prawa konkurencji obowiązującego w EOG lub danym państwie.