Rozporządzenie 2046/97 w sprawie współpracy Północ-Południe w kampanii przeciwko narkotykom i narkomanii

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1997.287.1

Akt utracił moc
Wersja od: 28 grudnia 2005 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 2046/97
z dnia 13 października 1997 r.
w sprawie współpracy Północ-Południe w kampanii przeciwko narkotykom i narkomanii

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 130w,

uwzględniając wniosek Komisji(1),

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 189c Traktatu(2),

a także mając na uwadze, co następuje:

następstwa gospodarki opierającej się na produkcji środków odurzających - lub czerpiącej znaczące zyski z takiej produkcji - dla struktur rozwijającego się społeczeństwa, poddają w wątpliwość harmonijną integrację kraju z gospodarką światową;

rozpad struktur społecznych w krajach rozwijających się, wynikający ze spożywania narkotyków oraz z istnienia pokrewnego przemysłu szkodzi trwałemu rozwojowi społecznemu oraz realizacji celów polityki Wspólnoty w dziedzinie współpracy dla rozwoju, określonych w art. 130u Traktatu;

w ramach walki z dostarczaniem narkotyków szczególnie istotne jest, żeby radykalnie ograniczyć ubóstwo na Południu i zaoferować ludności legalną alternatywę do prowadzenia nielegalnych upraw;

należy wesprzeć instytucjonalnie te kraje rozwijające się, które o to wnioskują, żeby mogły one skutecznie walczyć z narkomanią;

w komunikacie z dnia 23 czerwca 1994 r. do Parlamentu Europejskiego i Rady, Komisja przedstawiła swoje wytyczne dotyczące planu działań Unii Europejskiej w walce z narkotykami (1995-1999), włącznie ze środkami na poziomie międzynarodowym;

Parlament Europejski wypowiedział się na temat tych wytycznych w swojej opinii w sprawie tego komunikatu przyjętej w dniu 15 czerwca 1995 r.;

Czwarta konwencja AKP-WE oraz układy o współpracy, stowarzyszeniu i partnerstwie podpisane przez Wspólnotę z krajami rozwijającymi się zawierają klauzule dotyczące współpracy w walce z nadużywaniem oraz z nielegalnym handlem narkotykami, dotyczące nadzoru handlu prekursorami, produktami chemicznymi oraz substancjami psychotropowymi, oraz wymiany odpowiednich informacji, łącznie ze środkami w zakresie prania pieniędzy; istnieje związek między walką z narkotykami a narkomanią, a także celami współpracy prowadzonej przez Wspólnotę i kraje rozwijające się, będące jej partnerami;

międzynarodowa strategia walki wspólnotowej z nadużywaniem i nielegalnym handlem narkotykami opiera się na powszechnym przystąpieniu do Jednolitej konwencji o środkach odurzających z 1961 r., zmienionej Protokołem z 1972 r., do Konwencji. o substancjach psychotropowych z 1971 r., do Międzynarodowej konwencji o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi z 1988 r., jak również na systematycznym wdrażaniu tych konwencji na poziomie krajowym i międzynarodowym;

Wspólnota Europejska jest stroną Konwencji z 1988 r., w szczególności na mocy jej art. 12, i przyjęła ona prawodawstwo wspólnotowe oparte na zaleceniach Grupy Zadaniowej

ds. Produktów Chemicznych (CATF) utworzonej przez G7 i przewodniczącego Komisji w 1989 r., której skuteczność zostałaby ogólnie zwiększona poprzez przyjęcie odpowiednich przepisów prawnych i procedur w innych regionach świata;

skuteczna walka z narkotykami powinna także zawierać środki przeciw praniu pieniędzy pochodzących z nielegalnego handlu narkotykami, takie jak przyjęcie odpowiednich ram prawnych oraz stosownych mechanizmów w przedmiotowych krajach;

prawa człowieka powinny być należycie przestrzegane podczas wykonania środków na mocy niniejszego rozporządzenia;

Państwa Członkowskie Wspólnoty Europejskiej zatwierdziły deklarację polityczną oraz globalny plan działań przyjęte przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych na jego siedemnastym posiedzeniu specjalnym;

finansowa kwota referencyjna, w rozumieniu pkt 2 deklaracji Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji z dnia 6 marca 1995 r. jest włączona do niniejszego rozporządzenia na okres 1998-2000, bez uszczerbku dla uprawnień organu budżetowego określonych w Traktacie,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

W ramach polityki współpracy na rzecz rozwoju i uwzględniając szkodliwe skutki produkcji, handlu oraz spożywania narkotyków na działania rozwojowe, Wspólnota prowadzi działania w zakresie współpracy w dziedzinie walki z narkotykami i narkomanią w krajach rozwijających się, dając pierwszeństwo tym, którzy wykazali na najwyższym poziomie polityczną wolę rozwiązania problemu narkomanii. Istnienie takiej woli może być okazane, między innymi, poprzez ratyfikację Jednolitej konwencji z 1961 r., zmienionej Protokołem z 1972 r., Konwencji z 1971 r. oraz Konwencji z 1988 r. Zaangażowanie ze strony krajów rozwijających się konkretyzuje się, między innymi, poprzez wdrożenie ustawodawstwa krajowego przeciw praniu pieniędzy pochodzących z nielegalnych narkotyków.

Artykuł  2

Pomoc zapewniona na mocy niniejszego rozporządzenia uzupełnia i wzmacnia pomoc zapewnianą przez inne instrumenty współpracy na rzecz rozwoju.

Artykuł  3

Wspólnota udziela wsparcia priorytetowego, na wniosek kraju partnerskiego, dla przygotowania ogólnego planu krajowego walki z narkotykami, w ścisłej konsultacji z Programem Narodów Zjednoczonych ds. Międzynarodowej Kontroli Narkotyków (UNDCP). Plany te, będą wskazywać nie tylko cele, strategie oraz priorytety walki z narkotykami, ale także potrzeby w znaczeniu wszelkich środków, łącznie z finansowymi, tworząc w ten sposób zintegrowane, multidyscyplinarne i wielosektorowe podejście, którego zamiarem jest maksymalizacja skuteczności krajowych programów walki z narkotykami oraz pomocy międzynarodowej.

Zapobieganie narkomanii oraz ograniczenie popytu powinny stanowić przedmiot spójnej polityki obejmującej edukację oraz obiektywną informację dotyczącą konsekwencji narkomanii skierowaną w szczególności do ludzi młodych.

Współpraca wspólnotowa przebiega w duchu dialogu odzwierciedlającego rzeczywiste różnice kulturowe, które mają wpływ na postrzeganie problemów związanych z narkomanią. Dialog tego rodzaju jest podstawą dla zagwarantowania społecznej i politycznej możliwości realizacji strategii walki z narkotykami.

Artykuł  4

Działając przeważnie w ramach strategii ustalonej przez plany krajowe, Wspólnota wspiera działania szczególne mogące mieć wymierne skutki (to znaczy wyniki skuteczne i namacalne w terminie ustalonym z góry) w następujących dziedzinach:

– rozwój możliwości instytucjonalnych, w szczególności dla:

– wprowadzenia przez kraje rozwijające się planów krajowych walki z narkotykami,

– umów między Wspólnotą i niektórymi krajami rozwijającymi się, w szczególności w dziedzinie walki z niewłaściwym wykorzystaniem prekursorów chemicznych i walki z praniem pieniędzy,

– ograniczenie popytu, w szczególności poprzez analizę zjawiska lokalnego, wprowadzenie środków kontroli handlu i spożycia środków odurzających i substancji psychotropowych, leczenie i resocjalizacja narkomanów, a także ograniczenie ryzyka. Te działania muszą być częścią polityki zdrowia i edukacji, rozwoju, walki z ubóstwem oraz z wykluczeniem społecznym i gospodarczym,

– promocja projektów pilotażowych rozwoju alternatywnego, pojmowana jako proces, poprzez który produkcja nielegalnych narkotyków zostaje ostatecznie zwalczona i wyeliminowana, drogą stosownych środków rozwoju obszarów wiejskich w kontekście trwałego krajowego wzrostu gospodarczego. Te projekty zawierają środki społeczne i gospodarcze, które uwzględniają czynniki przyczyniające się do nielegalnej produkcji, a także środki, które mogą ułatwić lepsze wykorzystanie preferencji handlowych. W związku z tym systematycznie badana jest możliwość większego wykorzystania innych instrumentów finansowych Wspólnoty (np. ALA) oraz Europejskiego Funduszu Rozwoju dla projektów rozwoju alternatywnego,

– finansowanie badań, seminariów, forów celem wymiany doświadczeń w wyżej wymienionych dziedzinach.

Podczas identyfikacji, planowania i realizacji działań szczególna uwaga zostanie poświęcona udziałowi społeczności lokalnych lub grup docelowych.

Wspólnota wspiera tylko projekty, w ramach, których zagwarantowane jest poszanowanie praw człowieka.

Artykuł  5 1

Partnerami tej współpracy, kwalifikującymi się do otrzymania pomocy finansowej na mocy niniejszego rozporządzenia, są organizacje regionalne i międzynarodowe, w szczególności UNDCP, organizacje pozarządowe, krajowe, regionalne i lokalne urzędy i agencje, organizacje gminne, instytucje oraz podmioty publiczne. Uprawnienie do udziału w umowach jest określone zgodnie z kryteriami kwalifikującymi, a także odstępstwami od nich, zawartymi w rozporządzeniu (WE) nr 2110/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 grudnia 2005 r. w sprawie dostępu do pomocy zagranicznej Wspólnoty(3).

Artykuł  6
1.
Instrumenty, które mają zostać zastosowane w trakcie działań określonych art. 3 i 4 obejmują badania, pomoc techniczną, szkolenia lub inne usługi, dostawy oraz roboty budowlane, jak również audyty i misje mające na celu ocenę i monitorowanie.
2.
Stosownie do potrzeb danych działań, finansowanie wspólnotowe może pokryć tak koszty inwestycyjne, z wyjątkiem zakupu nieruchomości, jak i koszty operacyjne, w walucie obcej lub lokalnej. Jednakże z wyjątkiem programów szkoleniowych, koszty operacyjne mogą być zwykle pokrywane tylko wprowadzania początkowej fazie oraz na zasadzie degresywnej.
3.
Dla każdego działania w ramach współpracy dąży się do finansowego udziału partnerów określonych w art. 5. O udział ten wnioskować się będzie w granicach możliwości danych partnerów i w zależności od charakteru danego działania.
4.
O udział finansowy partnerów lokalnych, w szczególności funkcjonowaniem odniesieniu do kosztów operacyjnych, zabiega się przede wszystkim w przypadku projektów, których przeznaczeniem jest rozpoczęcie realizacji długoterminowych działań, w celu zagwarantowania wykonalności tych projektów po zakończeniu finansowania wspólnotowego.
5. 2
Można poszukiwać możliwości współfinansowania z innymi podmiotami finansującymi, w szczególności z Państwami Członkowskimi. Udział w procedurach zawierania umów za pośrednictwem organizacji międzynarodowych lub współfinansowanych przez państwo trzecie jest określony w rozporządzeniu (WE) nr 2110/2005.
6.
Komisja zapewni, żeby został uwydatniony wspólnotowy charakter pomocy udzielonej na podstawie niniejszego rozporządzenia.
7.
Aby osiągnąć określone w Traktacie cele spójności i komplementarności oraz mając na celu zagwarantowanie optymalnej skuteczności ogółu tych działań, Komisja podejmie wszelkie niezbędne środki koordynujące, obejmujące w szczególności:

a) system regularnej wymiany i analizy informacji w sprawie działań finansowanych oraz tych, których finansowanie proponuje Wspólnota i Państwa Członkowskie;

b) koordynację realizacji działań na miejscu za pomocą regularnych spotkań i wymiany informacji między przedstawicielami Komisji i Państw Członkowskich w kraju korzystającym z pomocy.

8.
Celem osiągnięcia jak największego skutku w skali światowej i krajowej, Komisja we współpracy z Państwami Członkowskimi, podejmuje wszelkie inicjatywy konieczne do zapewnienia właściwej koordynacji oraz ścisłej współpracy z krajami beneficjentami, podmiotami finansującymi oraz z innymi zaangażowanymi organizacjami międzynarodowymi, w szczególności z organizacjami stanowiącymi część systemu Narodów Zjednoczonych oraz w szczególności z UNDCP.
Artykuł  7

Wsparcie finansowe na mocy niniejszego rozporządzenia udzielane jest w postaci dotacji.

Artykuł  8

Finansowa kwota referencyjna na wdrożenie niniejszego programu w latach 1998-2000 wynosi 30 miliony ECU.

Wartość rocznych środków zatwierdzana jest przez organ budżetowy w ramach limitów perspektyw finansowych.

Artykuł  9
1.
Komisja odpowiada za ocenę, zatwierdzanie i zarządzanie działaniami objętymi niniejszym rozporządzeniem zgodnie z obowiązującymi procedurami budżetowymi i innymi, w szczególności z ustanowionymi w rozporządzeniu finansowym mającym zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich.
2.
Przy ocenie projektów i programów uwzględnia się następujące czynniki:

– skuteczność i wykonalność działań,

– aspekty kulturalne, społeczne, równości płciowej oraz środowiska,

– instytucjonalny rozwój niezbędny do osiągnięcia celów projektu,

– doświadczenie zdobyte na podstawie działań tego samego rodzaju.

3.
Decyzje odnoszące się do dotacji przekraczających 2 miliony ECU na pojedyncze działanie, finansowanych z tytułu niniejszego rozporządzenia, oraz jakiekolwiek zmiany powodujące zwiększenie o więcej niż 20 % sumy zatwierdzonej początkowo na takie działanie, przyjmowane są na mocy procedury ustanowionej w art. 10.

Komisja powiadamia w krótkiej formie określony w art. 10 komitet o decyzjach finansowych, które zamierza podjąć w odniesieniu do projektów i programów o wartości poniżej 2 milionów ECU. Informacje te zostają udostępnione najpóźniej tydzień przed podjęciem decyzji.

4.
Komisja jest upoważniona do zatwierdzenia, bez zasięgania opinii komitetu określonego w art. 10, wszelkich dodatkowych zobowiązań, które są niezbędne do pokrycia przewidywanych lub rzeczywistych przekroczeń kosztów związanych z danymi działaniami, jeżeli przekroczenie lub dodatkowe zapotrzebowanie jest mniejsze lub równe 20 % początkowego zobowiązania ustalonego w decyzji finansowej.
5.
Wszelkie porozumienia i umowy finansowe, zawierane na mocy niniejszego rozporządzenia przewidują, iż Komisja i Trybunał Obrachunkowy przeprowadzają kontrolę na miejscu zgodnie ze zwykłymi procedurami, ustanowionymi przez Komisję na mocy obowiązujących przepisów, w szczególności z procedurami ustanowionymi w rozporządzeniu finansowym mającym zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich.
6.
W przypadku gdy działania są przedmiotem umowy finansowej między Wspólnotą a krajem beneficjentem, umowa ta przewiduje, że podatki, opłaty i inne należności nie są pokrywane przez Wspólnotę.
7. 3
Uprawnienie do udziału w procedurach przetargowych na podstawie niniejszego rozporządzenia określa się zgodnie z kryteriami kwalifikującymi oraz odstępstwami od nich, zawartymi w rozporządzeniu (WE) nr 2110/2005.
8. 4
Pochodzenie dostaw i materiałów zakupionych na podstawie niniejszego rozporządzenia określają reguły pochodzenia, a także odstępstwa od tych reguł, zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 2110/2005.
9.
Szczególną uwagę należy zwrócić na:

– dążenie do efektywności pod względem kosztów i trwałego skutku przy opracowaniu projektów,

– jasne określenie i monitorowanie celów i wskaźników realizacji dla wszystkich projektów.

Artykuł  10 5
1.
Komisję wspomaga Komitet ds. Rozwoju, właściwy pod względem geograficznym.
2.
W przypadku odniesienia się do niniejszego artykułu - art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE(4) stosuje się z uwagi na przepisy zawarte w jej art. 8.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3.
Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.
4.
W ramach Komitetu określonego w ust. 1, raz do roku ma miejsce wymiana poglądów na podstawie prezentacji przez przedstawiciela Komisji strategicznych wytycznych dla działań, które mają zostać przeprowadzone w następnym roku.
Artykuł  11
1.
Po upływie każdego roku budżetowego Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie podsumowujące działania sfinansowane w ciągu tego roku oraz oceniające wykonanie niniejszego rozporządzenia w tym okresie.

Podsumowanie zawiera w szczególności informacje o podmiotach, z którymi zawarto umowy.

2.
Komisja regularnie ocenia działania finansowane przez Wspólnotę w celu ustalenia, czy cele tych działań zostały osiągnięte i zapewnienia wytycznych dla poprawy skuteczności przyszłych działań. Komisja przedkłada komitetowi określonemu w art. 10 podsumowanie przeprowadzonych ocen, które komitet może zbadać, w razie potrzeby. Sprawozdania z ocen są udostępniane każdemu Państwu Członkowskiemu na żądanie.
3.
Komisja informuje Państwa Członkowskie, najpóźniej miesiąc po podjęciu decyzji, o zatwierdzonych działaniach i projektach, określając ich koszt i charakter, jak również kraj otrzymujący pomoc i partnerów.
Artykuł  12
1.
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.
2.
Trzy lata po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie ocenę całości działań finansowanych przez Wspólnotę na mocy niniejszego rozporządzenia i, w razie potrzeby, propozycje ich zmiany lub zakończenia.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 13 października 1997 r.

W imieniu Rady
J.-C. JUNCKER
Przewodniczący

______

(1) Dz.U. C 242 z 19.9.1995, str. 8.

(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 19 kwietnia 1996 r. (Dz.U. C 141 z 13.5.1996, str. 252), wspólne stanowisko Rady z dnia 22 listopada 1996 r. (Dz.U. C 6 z 9.1.1997, str. 1) oraz decyzja Parlamentu

(3) Dz.U. L 344 z 27.12.2005, str. 1.

(4) Decyzja Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiająca warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23). Europejskiego z dnia 13 marca 1997 r. (Dz.U. C 115 z 14.4.1997, str. 127).

1 Art. 5 zmieniony przez art. 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2110/2005 z dnia 14 grudnia 2005 r. w sprawie dostępu do pomocy zagranicznej Wspólnoty (Dz.U.UE.L.05.344.1) z dniem 28 grudnia 2005 r.
2 Art. 6 ust. 5 zmieniony przez art. 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2110/2005 z dnia 14 grudnia 2005 r. w sprawie dostępu do pomocy zagranicznej Wspólnoty (Dz.U.UE.L.05.344.1) z dniem 28 grudnia 2005 r.
3 Art. 9 ust. 7 zmieniony przez art. 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2110/2005 z dnia 14 grudnia 2005 r. w sprawie dostępu do pomocy zagranicznej Wspólnoty (Dz.U.UE.L.05.344.1) z dniem 28 grudnia 2005 r.
4 Art. 9 ust. 8 zmieniony przez art. 11 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2110/2005 z dnia 14 grudnia 2005 r. w sprawie dostępu do pomocy zagranicznej Wspólnoty (Dz.U.UE.L.05.344.1) z dniem 28 grudnia 2005 r.
5 Art. 10 zmieniony przez art. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1882/2003 z dnia 29 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.284.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 20 listopada 2003 r.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.