Dyrektywa 90/377/EWG dotycząca wspólnotowej procedury w celu poprawy przejrzystości cen gazu i energii elektrycznej dla końcowych odbiorców przemysłowych

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1990.185.16

Akt utracił moc

Wersja od: 29 czerwca 2007 r.

DYREKTYWA RADY

z dnia 29 czerwca 1990 r.

dotycząca wspólnotowej procedury w celu poprawy przejrzystości cen gazu i energii elektrycznej dla końcowych odbiorców przemysłowych

(90/377/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 17 lipca 1990 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 213,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

istnienie przejrzystości ceny energii w stopniu wzmacniającym warunki zapewniające niezakłóconą konkurencję w ramach wspólnego rynku jest niezbędne dla urzeczywistnienia oraz sprawnego funkcjonowania wewnętrznego rynku energii;

przejrzystość może przyczynić się do zlikwidowania dyskryminacji odbiorców poprzez zwiększenie ich wolności wyboru między różnymi źródłami energii oraz różnymi dostawcami;

obecnie stopień przejrzystości waha się w zależności od źródła energii, państwa lub regionu Wspólnoty, tym samym poddając w wątpliwość osiągnięcie wewnętrznego rynku energii;

jednakże ceny płacone przez przemysł we Wspólnocie za zużywaną energię stanowią jeden z czynników wpływających na ich konkurencyjność i dlatego powinny mieć charakter poufny;

system obejmujący standardowych odbiorców stosowany przez Urząd Statystyczny Wspólnot Europejskich (SOEC) w jego publikacjach dotyczących cen oraz system cen rynkowych, który zostanie wprowadzony dla głównych przemysłowych odbiorców energii elektrycznej, zapewnią, że przejrzystość cen nie będzie przeszkodą dla zachowania poufności;

konieczne jest zwiększenie liczby kategorii odbiorców, stosowanych przez Urząd Statystyczny Wspólnot Europejskich do poziomów, na których odbiorcy pozostają reprezentatywni;

w ten sposób przejrzystość cen dla odbiorców końcowych będzie osiągnięta bez naruszania niezbędnej zasady poufności umów; w celu zachowania poufności warunkiem opublikowania ceny jest istnienie co najmniej trzech odbiorców w danej kategorii;

informacje dotyczące gazu i energii elektrycznej zużywanej przez przemysł dla końcowych odbiorców energii, umożliwią również dokonywanie porównań z innymi źródłami energii (ropa naftowa, węgiel, paliwa kopalne, odnawialne źródła energii) oraz innymi odbiorcami;

zarówno przedsiębiorstwa dostarczające gaz i energię elektryczną, jak też odbiorcy gazu i energii elektrycznej podlegają, niezależnie od stosowania niniejszej dyrektywy, zasadom konkurencji określonym w Traktacie oraz w rezultacie Komisja może wymagać przekazywania informacji o cenach i warunkach sprzedaży;

znajomość obowiązujących systemów cenowych tworzy część przejrzystości cen;

informacje dotyczące podziału odbiorców na kategorie oraz wielkości odpowiadających im udziałów rynkowych stanowią również część przejrzystości cen;

przekazywanie informacji Urzędowi Statystycznemu Wspólnot Europejskich na temat cen i warunków sprzedaży odbiorcom i stosowanych systemów cenowych, jak również na temat podziału odbiorców na kategorie według wielkości zużycia, powinno zapewnić Komisji wystarczające podstawy do podjęcia decyzji, jeśli konieczne, w odniesieniu do odpowiednich działań lub propozycji w świetle sytuacji na wewnętrznym rynku energii;

dane dostarczone Urzędowi Statystycznemu Wspólnot Europejskich będą bardziej wiarygodne, gdy przedsiębiorstwa same je opracują;

znajomość systemu podatkowego i opłat parafiskalnych istniejących w każdym Państwie Członkowskim jest istotna do zapewnienia przejrzystości cen;

musi istnieć możliwość weryfikowania wiarygodności danych dostarczonych Urzędowi Statystycznemu Wspólnot Europejskich;

osiągnięcie przejrzystości zakłada publikację i rozpowszechnianie cen oraz systemów cenowych najszerzej jak to możliwe wśród odbiorców;

w celu realizacji przejrzystości cen energii system powinien być oparty o wypróbowaną specjalistyczną wiedzę oraz metody opracowane i stosowane przez Urząd Statystyczny Wspólnot Europejskich, dotyczące przetwarzania, weryfikacji oraz publikowania danych;

w perspektywie urzeczywistnienia wewnętrznego rynku energii system przejrzystości cen powinien zacząć sprawne działanie w najszybszym możliwym terminie;

jednolite wykonanie niniejszej dyrektywy może nastąpić we wszystkich Państwach Członkowskich, jedynie jeśli rynek gazu ziemnego, szczególnie w odniesieniu do infrastruktury, osiągnie dostateczny poziom rozwoju,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

Państwa Członkowskie podejmują kroki niezbędne do zapewnienia, że przedsiębiorstwa dostarczające gaz lub energię elektryczną do końcowych odbiorców przemysłowych, które są określone w załączniku I i II, przekazują informacje Urzędowi Statystycznemu Wspólnot Europejskich w formie przewidzianej w art. 3:

1. o cenach i warunkach sprzedaży gazu i energii elektrycznej końcowym odbiorcom przemysłowym,

2. o stosowanym systemie cenowym,

3. o podziale odbiorców oraz odpowiadających wielkościach poszczególnych kategorii zużycia, w celu zapewnienia reprezentatywności tych kategorii na poziomie krajowym.

Artykuł  2

1. Przedsiębiorstwa określone w art. 1 zgromadzą dane przewidziane w art. 1 ust. 1 i 2 do dnia 1 stycznia i 1 lipca każdego roku. Dane te, sporządzone zgodnie z przepisami określonymi w art. 3, zostaną przekazane do Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich oraz do właściwych władz Państw Członkowskich w terminie dwóch miesięcy.

2. Na podstawie danych określonych w ust. 1 Urząd Statystyczny Wspólnot Europejskich każdego roku, w maju oraz w listopadzie publikuje we właściwej formie ceny gazu i energii elektrycznej dla odbiorców przemysłowych w Państwach Członkowskich oraz systemy cenowe służące do tego celu.

3. Informacje przewidziane w art. 1 ust. 3 są przekazywane co dwa lata do Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich oraz do właściwych władz Państw Członkowskich. Pierwsze przekazanie informacji dotyczy stanu na dzień 1 stycznia 1991 r. Informacje, o których mowa, nie zostaną opublikowane.

Artykuł  3

Przepisy wykonawcze dotyczące formy, treści i wszystkich pozostałych cech informacji przewidzianej w art. 1 zostały określone w załączniku I i II.

Artykuł  4

Urząd Statystyczny Wspólnot Europejskich nie ujawni danych dostarczonych mu na podstawie art. 1, które mogłyby, ze względu na swój charakter, stanowić tajemnicę handlową. Do takich poufnych danych statystycznych przekazywanych Urzędowi Statystycznemu Wspólnot Europejskich, będą mieli dostęp jedynie urzędnicy Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich. Dane takie mogą być wykorzystywane jedynie do celów statystycznych.

Niniejszy przepis nie stoi jednakże na przeszkodzie opublikowaniu danych w formie zagregowanej, nieumożliwiającej identyfikacji poszczególnych transakcji handlowych.

Artykuł  5

Jeśli Urząd Statystyczny Wspólnot Europejskich stwierdzi istotne ze statystycznego punktu widzenia nieprawidłowości lub brak spójności danych przekazywanych na mocy niniejszej dyrektywy, może zwrócić się do władz krajowych o pozwolenie na kontrole właściwych dezagregowanych danych, jak również metod obliczania lub oceny stanowiących podstawę dla zagregowanych danych, w celu oceny, a nawet zmiany wszelkich informacji uznanych za nieprawidłowe.

Artykuł  6

Gdzie właściwe, Komisja dokona koniecznych zmian w załącznikach do niniejszej dyrektywy, w świetle szczególnych problemów, które zostały ustalone. Zmiany takie mogą jednakże obejmować jedynie techniczne elementy załączników i nie mogą powodować zmian ogólnej struktury systemu.

Artykuł  7 ¹

1. W celu przyjęcia zmian określonych w art. 6 Komisję wspomaga Komitet.

2. W przypadku odniesienia się do niniejszego artykułu - art. 3 i 7 decyzji 1999/468/WE⁽⁴⁾ stosuje się z uwagi na przepisy zawarte w jej art. 8.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  8

Raz do roku Komisja przedstawi Parlamentowi, Radzie oraz Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu sprawozdanie podsumowujące wykonanie przepisów niniejszej dyrektywy.

Artykuł  9

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy nie później niż do dnia 1 lipca 1991 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

W przypadku gazu ziemnego niniejsza dyrektywa nie będzie wykonana w Państwach Członkowskich w terminie do pięciu lat od dnia wprowadzenia tego źródła energii na dany rynek. Zainteresowane Państwo Członkowskie wyraźnie i niezwłocznie poinformuje Komisję o dacie wprowadzenia tego źródła energii na rynek krajowy.

Artykuł  10

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 29 czerwca 1990 r.

	W imieniu Rady
	M. SMITH
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 257 z 10.10.1989, str. 7.

⁽²⁾ Dz.U. C 149 z 18.6.1990.

⁽³⁾ Dz.U. C 75 z 26.3.1990, str. 18.

⁽⁴⁾ Decyzja Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiająca warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23)

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I ²

CENY GAZU

Ceny gazu dla końcowych odbiorców przemysłowych⁽¹⁾ należy zebrać i opracować zgodnie z następującą metodologią:

a) Należy zbierać ceny płacone przez końcowych odbiorców przemysłowych dokonujących zakupu gazu ziemnego dostarczanego w systemie sieciowym na własne potrzeby.

b) Uwzględnia się wszystkie rodzaje przemysłowego wykorzystania gazu, ale system nie obejmuje odbiorców wykorzystujących gaz:

– w celu wytwarzania energii elektrycznej w elektrowniach lub elektrociepłowniach,

– w celach nieenergetycznych (np. w przemyśle chemicznym),

– w ilościach przekraczających 4.000.000 gigadżuli (GJ) rocznie.

c) Rejestrowanie cen opiera się na systemie zakresów standardowego zużycia określonych na podstawie rocznego zużycia gazu.

d) Ceny należy zbierać dwa razy w roku, na początku każdego półrocza (styczeń i lipiec); będą one stanowić średnią cenę gazu płaconą przez końcowego odbiorcę przemysłowego w poprzednim półroczu. Pierwsze sprawozdanie zawierające dane dotyczące cen dla Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich będzie dotyczyło sytuacji z dnia 1 stycznia 2008 r.

e) Ceny należy wyrażać w walucie krajowej za 1 GJ. Stosowana jednostka energii jest mierzona na podstawie wartości opałowej górnej.

f) Ceny muszą zawierać wszystkie pobierane opłaty: opłaty sieciowe plus zużyta energia minus ewentualne rabaty lub premie plus inne opłaty (najem licznika, opłaty stałe itd.). Opłaty instalacyjne nie są uwzględniane.

g) Ceny należy zarejestrować jako średnie ceny krajowe.

h) Państwa członkowskie opracowują i wdrażają opłacalne procedury w celu zapewnienia reprezentatywnego systemu przetwarzania danych opartego o następujące zasady:

– ceny odzwierciedlają średnie ważone ceny, przy czym jako współczynnik wagowy stosowane są udziały rynkowe zbadanych dostawców gazu. Średnia arytmetyczna cen będzie podawana wyłącznie w przypadkach, gdy nie ma możliwości obliczenia średniej ważonej. W każdym przypadku państwo członkowskie gwarantuje, że badanie obejmuje reprezentatywną część rynku krajowego,

– udziały rynkowe powinny być oparte na ilości gazu, za jaką dostawca gazu wystawił faktury dla końcowych odbiorców przemysłowych. W miarę możliwości udziały rynkowe należy obliczać osobno dla każdego zakresu standardowego zużycia. Informacjami wykorzystanymi przy obliczaniu średnich ważonych cen zarządza państwo członkowskie, przestrzegając zasad poufności,

– w celu zachowania poufności dane odnoszące się do cen będą przekazywane tylko wówczas, jeśli w danym państwie członkowskim jest przynajmniej trzech odbiorców końcowych w każdej z kategorii określonych w lit. j).

i) Należy przekazać trzy poziomy cen:

– ceny bez podatków i opłat,

– ceny bez VAT i innych podatków podlegających zwrotowi,

– ceny zawierające wszystkie podatki, opłaty i VAT.

j) Ceny gazu zostaną obliczone dla następujących kategorii końcowych odbiorców przemysłowych:

Końcowi odbiorcy przemysłowi	Roczne zużycie gazu (GJ)
	Najniższe	Najwyższe
Zakres I1		< 1.000
Zakres I2	1.000	< 10.000
Zakres I3	10.000	< 100.000
Zakres I4	100.000	< 1.000.000
Zakres I5	1.000.000	<= 4.000.000

k) Co dwa lata Urzędowi Statystycznemu Wspólnot Europejskich wraz ze styczniowym sprawozdaniem dotyczącym cen przekazane zostaną informacje dotyczące zastosowanego systemu przetwarzania danych, w szczególności: opis badania i jego zakres (liczba zbadanych dostawców, łączny odsetek reprezentowanego rynku itd.) oraz kryteria wykorzystane przy obliczaniu średnich ważonych cen oraz łącznego zużycia dla każdego zakresu. Pierwsze sprawozdanie dotyczące systemu przetwarzania danych będzie dotyczyło sytuacji z dnia 1 stycznia 2008 r.

l) Raz do roku Urzędowi Statystycznemu Wspólnot Europejskich wraz ze styczniowym sprawozdaniem dotyczącym cen przekazane zostaną informacje dotyczące głównych średnich cech i czynników wpływających na ceny zebrane dla każdego zakresu zużycia. Informacje te zawierają:

– średnie współczynniki obciążenia dla końcowych odbiorców przemysłowych odpowiadające każdemu zakresowi zużycia obliczone na podstawie całkowitej dostarczonej energii i średniego maksymalnego zapotrzebowania;

– opis rabatów udzielanych w przypadku dostaw przerywanych;

– opis opłat stałych, z tytułu najmu licznika lub innych opłat istotnych na poziomie krajowym.

m) Raz do roku wraz ze styczniowym sprawozdaniem dotyczącym cen należy również przekazać informacje dotyczące stawek i metody obliczania, jak również opis podatków nakładanych na sprzedaż gazu końcowym odbiorcom przemysłowym. Opis musi zawierać wszelkie opłaty niebędące podatkami, obejmujące koszty systemu, oraz zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych.

Opis podatków zawiera trzy wyraźnie oddzielone sekcje:

– podatki, opłaty, opłaty niebędące podatkami i inne opłaty, w tym opłaty skarbowe, niewyszczególnione w fakturach wystawionych końcowemu odbiorcy przemysłowemu. Pozycje opisane w tym punkcie zostaną zawarte w zebranych danych w ramach poziomu cen: "ceny bez podatków i opłat",

– podatki i opłaty wyszczególnione w fakturach wystawionych końcowym odbiorcom przemysłowym i uznane za niepodlegające zwrotowi. Pozycje opisane w tym punkcie zostaną zawarte w zebranych danych w ramach poziomu cen: "ceny bez VAT i innych podatków podlegających zwrotowi",

– podatek od wartości dodanej (VAT) i inne podatki podlegające zwrotowi, wyszczególnione w fakturach wystawionych końcowym odbiorcom przemysłowym. Pozycje opisane w tym punkcie zostaną zawarte w zebranych danych w ramach poziomu cen: "ceny zawierające wszystkie podatki, opłaty i VAT".

Stosowne podatki, opłaty, opłaty niebędące podatkami i inne opłaty, w tym opłaty skarbowe, obejmują:

– podatek od wartości dodanej,

– opłaty koncesyjne. Są to zazwyczaj licencje i opłaty za wykorzystanie terenu i własności prywatnej lub państwowej na potrzeby sieci lub innych instalacji gazowych,

– podatki lub opłaty ekologiczne. Pozycja ta dotyczy zazwyczaj wspierania odnawialnych źródeł energii lub kogeneracji albo opłat za emisje CO₂, SO₂ lub innych substancji przyczyniających się do zmian klimatu,

– inne podatki lub opłaty związane z sektorem energetycznym: zobowiązania lub opłaty z tytułu świadczenia usług publicznych, opłaty służące finansowaniu organów regulacyjnych sektora energetycznego,

– inne podatki lub opłaty niezwiązane z sektorem energetycznym: krajowe, lokalne lub regionalne podatki z tytułu zużycia energii, podatki z tytułu dystrybucji gazu itd.

Podatki dochodowe, podatki od nieruchomości, olej napędowy, podatki drogowe, podatki z tytułu licencji tele- i radiokomunikacyjnych i reklam, opłaty licencyjne, podatki związane z odpadami nie są uwzględniane i nie są ujmowane w opisie, ponieważ stanowią one niewątpliwie część kosztów ponoszonych przez operatorów i mają zastosowanie także do innych branż lub rodzajów działalności.

n) W państwach członkowskich, w których jedno przedsiębiorstwo dokonuje całej sprzedaży przemysłowej, informacje takie mogą zostać przekazane przez to przedsiębiorstwo. W państwach członkowskich, w których działa więcej przedsiębiorstw, informacje powinny zostać przekazane przez niezależny organ statystyczny.

______

⁽¹⁾ Pojęcie "końcowi odbiorcy przemysłowi" może obejmować innych odbiorców, niebędących osobami fizycznymi.

ZAŁĄCZNIK  II ³

CENY ENERGII ELEKTRYCZNEJ

Ceny energii elektrycznej dla końcowych odbiorców przemysłowych⁽¹⁾ należy zebrać i opracować zgodnie z następującą metodologią:

a) Należy zbierać ceny płacone przez końcowych odbiorców przemysłowych dokonujących zakupu energii elektrycznej na własne potrzeby.

b) Uwzględnia się wszystkie rodzaje przemysłowego wykorzystania energii elektrycznej.

c) Rejestrowanie cen opiera się na systemie zakresów standardowego zużycia określonych na podstawie rocznego zużycia energii elektrycznej.

d) Ceny należy zbierać dwa razy w roku, na początku każdego półrocza (styczeń i lipiec); będą one stanowić średnią cenę energii elektrycznej płaconą przez końcowego odbiorcę przemysłowego w poprzednim półroczu. Pierwsze sprawozdanie zawierające dane dotyczące cen dla Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich będzie dotyczyło sytuacji z dnia 1 stycznia 2008 r.

e) Ceny należy wyrażać w walucie krajowej za 1 kWh.

f) Ceny muszą zawierać wszystkie pobierane opłaty: opłaty sieciowe plus zużyta energia minus ewentualne rabaty lub premie plus inne opłaty (opłaty z tytułu mocy produkcyjnych, koszty sprzedaży, najem licznika itd.). Opłaty instalacyjne nie są uwzględnione.

g) Ceny należy zarejestrować jako średnie ceny krajowe.

h) Państwa członkowskie opracowują i wdrażają opłacalne procedury w celu zapewnienia reprezentatywnego systemu przetwarzania danych opartego o następujące zasady:

– ceny odzwierciedlają średnie ważone ceny, przy czym jako współczynnik wagowy stosowane są udziały rynkowe zbadanych dostawców energii elektrycznej. Średnia arytmetyczna cen będzie podawana wyłącznie w przypadkach, gdy nie ma możliwości obliczenia średniej ważonej. W każdym przypadku państwo członkowskie gwarantuje, że badanie obejmuje reprezentatywną część rynku krajowego,

– udziały rynkowe powinny być oparte na ilości energii elektrycznej, za jaką dostawca wystawił faktury dla końcowych odbiorców przemysłowych. W miarę możliwości udziały rynkowe należy obliczać osobno dla każdego zakresu standardowego zużycia. Informacjami wykorzystanymi przy obliczaniu średnich ważonych cen zarządza państwo członkowskie, przestrzegając zasad poufności,

– w celu zachowania poufności dane odnoszące się do cen będą przekazywane tylko wówczas, jeśli w danym państwie członkowskim jest przynajmniej trzech odbiorców końcowych w każdej z kategorii określonych w lit. j);

i) Należy przekazać trzy poziomy cen:

– ceny bez podatków i opłat,

– ceny bez VAT i innych podatków podlegających zwrotowi,

– ceny zawierające wszystkie podatki, opłaty i VAT.

j) Ceny energii elektrycznej zostaną obliczone dla następujących kategorii końcowych odbiorców przemysłowych:

Końcowi odbiorcy przemysłowi	Roczne zużycie energii elektrycznej (MWh)
	Najniższe	Najwyższe
Zakres IA	< 20
Zakres IB	20	< 500
Zakres IC	500	< 2.000
Zakres ID	2.000	< 20.000
Zakres IE	20.000	< 70.000
Zakres IF	70.000	<= 150.000

k) Co dwa lata Urzędowi Statystycznemu Wspólnot Europejskich wraz ze styczniowym sprawozdaniem dotyczącym cen przekazane zostaną informacje dotyczące zastosowanego systemu przetwarzania danych, w szczególności: opis badania i jego zakres (liczba zbadanych dostawców, łączny odsetek reprezentowanego rynku itd.) oraz kryteria wykorzystane przy obliczaniu średnich ważonych cen oraz łącznego zużycia dla każdego zakresu. Pierwsze sprawozdanie dotyczące systemu przetwarzania danych będzie dotyczyło sytuacji z dnia 1 stycznia 2008 r.

l) Raz do roku Urzędowi Statystycznemu Wspólnot Europejskich wraz ze styczniowym sprawozdaniem dotyczącym cen przekazane zostaną informacje dotyczące głównych średnich cech i czynników wpływających na zebrane ceny dla każdego zakresu zużycia.

Informacje te zawierają:

– średnie współczynniki obciążenia dla końcowych odbiorców przemysłowych, odpowiadające każdemu zakresowi zużycia, obliczone na podstawie całkowitej dostarczonej energii i średniego maksymalnego zapotrzebowania,

– tabelę określającą granice napięcia dla poszczególnych państw,

– opis opłat stałych, z tytułu najmu licznika lub innych opłat istotnych na poziomie krajowym.

m) Raz do roku wraz ze styczniowym sprawozdaniem dotyczącym cen należy również przekazać informacje dotyczące stawek i metody obliczania, jak również opis podatków nakładanych na sprzedaż energii elektrycznej końcowym odbiorcom przemysłowym. Opis musi zawierać wszelkie opłaty niebędące podatkami, obejmujące koszty systemu, oraz zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych.

Opis podatków zawiera trzy wyraźnie oddzielone sekcje:

– podatki, opłaty, opłaty niebędące podatkami i inne opłaty, w tym opłaty skarbowe, niewyszczególnione w fakturach wystawionych końcowemu odbiorcy przemysłowemu. Pozycje opisane w tym punkcie zostaną zawarte w zebranych danych w ramach poziomu cen: "ceny bez podatków i opłat",

– podatki i opłaty wyszczególnione w fakturach wystawionych końcowym odbiorcom przemysłowym i uznane za niepodlegające zwrotowi. Pozycje opisane w tym punkcie zostaną zawarte w zebranych danych w ramach poziomu cen: "ceny bez VAT i innych podatków podlegających zwrotowi",

– podatek od wartości dodanej (VAT) i inne podatki podlegające zwrotowi wyszczególnione w fakturach wystawionych końcowym odbiorcom przemysłowym. Pozycje opisane w tym punkcie zostaną zawarte w zebranych danych w ramach poziomu cen: "ceny zawierające wszystkie podatki, opłaty i VAT". Stosowne podatki, opłaty, opłaty niebędące podatkami i inne opłaty, w tym opłaty skarbowe, obejmują:

– podatek od wartości dodanej,

– opłaty koncesyjne. Są to zazwyczaj licencje i opłaty za wykorzystanie terenu i własności prywatnej lub państwowej na potrzeby sieci lub innych instalacji elektroenergetycznych,

– podatki lub opłaty ekologiczne. Pozycja ta dotyczy zazwyczaj wspierania odnawialnych źródeł energii lub kogeneracji albo opłat za emisje CO2, SO2 lub innych substancji przyczyniających się do zmian klimatu,

– podatki związane z energią jądrową i inne podatki związane z czynnościami kontrolnymi: opłaty związane z likwidacją obiektów jądrowych, opłaty z tytułu kontroli, opłaty związane z instalacjami jądrowymi itd.,

– inne podatki lub opłaty związane z sektorem energetycznym: zobowiązania lub opłaty z tytułu świadczenia usług publicznych, opłaty służące finansowaniu organów regulacyjnych sektora energetycznego,

– inne podatki lub opłaty niezwiązane z sektorem energetycznym: krajowe, lokalne lub regionalne podatki z tytułu zużycia energii, podatki z tytułu dystrybucji gazu itd.

Podatki dochodowe, podatki od nieruchomości, akcyza na produkty ropopochodne i paliwa inne niż wykorzystywane do produkcji energii elektrycznej, olej napędowy, podatki drogowe, podatki z tytułu licencji tele- i radiokomunikacyjnych i reklam, opłaty licencyjne, podatki związane z odpadami nie są uwzględniane i nie są ujmowane w opisie, ponieważ stanowią one niewątpliwie część kosztów ponoszonych przez operatorów i mają zastosowanie także do innych branż lub rodzajów działalności.

n) Raz do roku Urzędowi Statystycznemu Wspólnot Europejskich wraz ze styczniowym sprawozdaniem dotyczącym cen przekazane zostanie zestawienie głównych składników cen energii elektrycznej. Zestawienie głównych składników cen energii elektrycznej zostanie oparte o następującą metodologię:

Całkowita cena energii elektrycznej dla danego zakresu zużycia stanowi sumę cen "przesyłu", cen "energii i dostaw" (od momentu wytworzenia do momentu sprzedaży, z wyjątkiem sieci) oraz wszystkich podatków i opłat.

– cena "przesyłu" stanowi stosunek przychodów z opłat za przesył i dystrybucję do odpowiadającej im ilości kWh na zakres zużycia (jeżeli jest możliwe uzyskanie informacji na ten temat). Jeżeli nie jest możliwe uzyskanie informacji na temat oddzielnych ilości kWh na dany zakres, należy podać wartość szacunkową,

– cena "energii i dostaw" to cena całkowita minus cena "przesyłu" oraz minus wszystkie podatki i opłaty,

– podatki i opłaty. Dla tego składnika wprowadza się dodatkowy podział:

– podatki i opłaty nakładane na ceny "przesyłu",

– podatki i opłaty nakładane na ceny "energii i dostaw",

– VAT i inne podatki podlegające zwrotowi.

UWAGA: Jeżeli usługi uzupełniające zostały określone oddzielnie, mogą być włączone do jednego z dwóch głównych składników w następujący sposób:

– cena "przesyłu" obejmuje następujące koszty: opłaty za przesył i dystrybucję, straty związane z przesyłem i dystrybucją, koszty sieci, koszty usług posprzedażnych, koszty serwisowania systemu i najem liczników,

– cena "energii i dostaw" obejmuje następujące koszty: wytwarzanie, agregowanie, bilansowanie energii, koszty dostarczonej energii, obsługa klienta, zarządzanie obsługą klienta, pomiary i inne koszty związane z dostawą,

– pozostałe koszty szczególne. Pozycja ta obejmuje koszty, które nie stanowią kosztów sieciowych, kosztów energii i dostaw ani podatków. Jeżeli takie koszty zaistnieją, zostaną one wykazane oddzielnie.

o) W państwach członkowskich, w których jedno przedsiębiorstwo dokonuje całej sprzedaży przemysłowej, informacje takie mogą zostać przekazane przez to przedsiębiorstwo. W państwach członkowskich, w których działa więcej przedsiębiorstw, informacje powinny zostać przekazane przez niezależny organ statystyczny.

______

⁽¹⁾ Pojęcie "końcowi odbiorcy przemysłowi" może obejmować innych odbiorców, niebędących osobami fizycznymi.

¹ Art. 7 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1882/2003 z dnia 29 września 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.284.1) zmieniającego nin. dyrektywę z dniem 20 listopada 2003 r.

² Załącznik I:

-zmieniony przez art. 1 lit. a) dyrektywy Komisji nr 93/87/EWG z dnia 22 października 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.277.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 27 października 1993 r.

- zmieniony przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

- zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 2006/108/WE z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.414) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2007 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 2007/394/WE z dnia 7 czerwca 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.148.11) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 29 czerwca 2007 r.

³ Załącznik II:

-zmieniony przez art. 1 lit. b)-d) dyrektywy Komisji nr 93/87/EWG z dnia 22 października 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.277.32) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 27 października 1993 r.

- zmieniony przez art. 29 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Austrii, Republiki Finlandii i Królestwa Szwecji oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.04.90.864/29) z dniem 1 stycznia 1995 r.

- zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

- zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 2006/108/WE z dnia 20 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.363.414) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 2007 r.

- zmieniony przez art. 1 decyzji Komisji nr 2007/394/WE z dnia 7 czerwca 2007 r. (Dz.U.UE.L.07.148.11) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 29 czerwca 2007 r.