Rozporządzenie 136/66/EWG w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1966.172.3025

Akt utracił moc

Wersja od: 5 listopada 2004 r.

ROZPORZĄDZENIE RADY NR 136/66/EWG

z dnia 22 września 1966 r.

w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów ^*

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Tekst niniejszego rozporządzenia nie uwzględnia wszystkich zmian. Niektóre akty zmieniające nie zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - polskim wydaniu specjalnym, ponieważ instytucje UE uznały zmiany wynikające z nich za pochłonięte przez akty zmieniające opublikowane w kolejnych tomach tego wydawnictwa.

..................................................

RADA EUROPEJSKIEJ WSPÓLNOTY GOSPODARCZEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 42 i 43,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia⁽¹⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

sytuacja na rynku Wspólnoty olejów i tłuszczów pochodzenia roślinnego lub morskiego charakteryzuje się wysokim popytem i niską całkowitą produkcją; Państwa Członkowskie są dlatego w znacznej mierze uzależnione od dostaw z rynku światowego; sytuacja ta uzasadnia zniesienie różnych barier przywozowych i ich zastąpienie, z wyjątkiem przypadków, w których dotyczy to niektórych produktów z oliwy z oliwek, Wspólną Taryfą Celną, co ułatwi przemysłowi uzyskanie dostaw, umożliwiając bezcłowy przywóz surowców, podczas gdy cła na produkty gotowe służą ochronie tego przemysłu oraz zapewni dostawy dla konsumentów w rozsądnych cenach;

jednakże zniesienie barier przywozowych pozostawiłoby rynek Wspólnoty nasion oleistych, owoców oleistych i pochodzących z nich olejów bez ochrony przeciwko zakłóceniom powodowanym przez przywóz niektórych produktów z państw trzecich lub przez różnice wynikające z działań państw trzecich, między cenami produktów pochodnych z nasion oleistych i owoców oleistych a cenami tych nasion i owoców; zakłócenia te powodują poważne szkody dla interesów producentów i przemysłu przetwórczego; należy więc przewidzieć odpowiednie środki zaradcze z uwzględnieniem zobowiązań międzynarodowych;

z powodu sytuacji na rynku światowym, niektóre sektory produkcji rolnej i przemysłowej we Wspólnocie mogłyby ulec niekorzystnemu wpływowi, jeśli skutki zniesienia barier przywozowych nie zostałyby zrównoważone innymi środkami; spożycie oliwy z oliwek może zmniejszyć się, jeśli doszłoby do znacznego spadku cen olejów z nią konkurujących; ponadto, inne oleje i nasiona oleiste pozostają w bezpośredniej konkurencji z olejami i nasionami oleistymi przywożonymi z państw trzecich po obniżonej stawce celnej lub bez cła;

uprawa oliwek i produkcja oliwy z oliwek mają szczególne znaczenie gospodarcze w niektórych regionach Wspólnoty, w których często stanowią najważniejsze źródło dochodów dla dużej części ludności; oliwa z oliwek jest najważniejszym źródłem tłuszczów dla wielu kategorii konsumentów; uprawa nasion oleistych, w szczególności rzepaku, rzepiku i słonecznika, przyczynia się do efektywności gospodarstw poprzez umożliwienie poprawy równowagi technicznej i finansowej; jest więc konieczne wspieranie tych rodzajów działalności poprzez zastosowanie odpowiednich środków;

w tym celu wprowadzenie do obrotu wspólnotowych zbiorów tych produktów powinno zapewnić producentom godziwy dochód, którego poziom można określić poprzez docelową cenę producenta w przypadku oliwy z oliwek i cenę docelową w przypadku nasion oleistych; różnica między tymi cenami a ceną do zaakceptowania przez konsumenta reprezentuje pomoc, którą należy przyznać, aby osiągnąć pożądany cel;

preferencje konsumentów umożliwiają sprzedaż oliwy z oliwek po cenie wyższej niż cena produktów podobnego rodzaju; jest zatem możliwe, z uwzględnieniem cen produktów konkurujących, określenie docelowej ceny rynkowej, która zasadniczo zapewni producentowi znaczną część koniecznego dochodu w postaci przychodów ze sprzedaży;

docelowa cena rynkowa oliwy z oliwek nie może osiągnąć swoich celów, jeśli cena rzeczywiście obowiązująca na rynku nie jest możliwie najbardziej zbliżona do ceny rynkowej; należy przewidzieć mechanizmy stabilizujące w produkujących Państwach Członkowskich i na granicy Wspólnoty;

pożądana stabilność może zostać osiągnięta we Wspólnocie poprzez umożliwienie na obszarach produkcji oliwy z oliwek, oferowania właściwym agencjom Państw Członkowskich; z powodu geograficznej koncentracji produkcji i spożycia, cena interwencyjna płacona za oliwę przez agencje interwencyjne może być taka sama we wszystkich centrach interwencyjnych; ponadto, w celu zapewnienia stałej równowagi między podażą i popytem i w celu przeciwdziałania skutkom wahań produkcji należy przewidzieć możliwość upoważnienia agencji interwencyjnych do stworzenia zapasów buforowych;

w celu uzyskania pożądanego poziomu stabilizacji rynku Wspólnoty, szczególnie poprzez zapewnienie, żeby wahania cen na rynku światowym nie wpływały na ceny obowiązujące wewnątrz Wspólnoty, należy ustanowić przepis w sprawie pobierania opłaty przywozowej odpowiadającej różnicy między ceną progową, pochodną od docelowej ceny rynkowej, a cenami obowiązującymi na rynku światowym; jeśli ochrona ma być całkowita i spójna w odniesieniu do makuchów, innych pozostałości pochodzących z ekstrakcji oliwy z oliwek i oliwek przeznaczonych do produkcji oliwy, należy zastosować system, który miałby taki sam skutek;

w przypadku oliwy z oliwek używanej do wyrobu konserwowanych ryb i warzyw, należy zawiesić opłatę lub przyznać zwrot, aby umożliwić producentom sprostanie konkurencji z podobnymi produktami wytwarzanymi z oliwy zakupionej po cenach rynku światowego;

dostawy oliwy z oliwek konsumentom mogą być zagrożone, jeśli stosunek cen światowych do wspólnotowych mógłby doprowadzić do znaczącego wywozu oliwy z oliwek; ponadto, przywóz lub wywóz tego produktu może w niektórych okolicznościach doprowadzić do zakłóceń na rynku; należy zatem ustanowić przepis w sprawie postępowania w takiej sytuacji;

o ile dotyczy to nasion oleistych, możliwa jest ochrona rolników przed wszelkimi rodzajami ryzyka, które mogłoby być spowodowane, pomimo przewidzianego systemu pomocy, chwiejnym stanem rynku poprzez wprowadzenie mechanizmu interwencyjnego obejmującego skup ilości oferowanych agencjom interwencyjnym po cenach interwencyjnych, które należy ustalić, ze względu na fakt, że obszar produkcji jest rozległy, a centra przetwórcze nieliczne, w świetle naturalnych warunków kształtowania się cen;

wykaz nasion oleistych objętych opisanym powyżej systemem należy sporządzić w taki sposób, by włączone zostały gatunki, które są obecnie najszerzej uprawiane; należy jednakże przewidzieć możliwość rozszerzenia tego systemu na inne nasiona w przypadku gdy doświadczenie wskazuje na taką konieczność;

zniesienie środków zachęcających do produkcji oleju z pestek winogron w niektórych Państwach Członkowskich wymaga przyjęcia specjalnych środków umożliwiających odpowiedniemu przemysłowi, dostosowanie się do nowych warunków rynkowych;

spójność przepisów regulujących wspólną organizację rynku olejów i tłuszczów zostałaby osłabiona, jeśli skutki tych przepisów połączyłyby się ze skutkami stosowania pomocy niezgodnymi z Traktatem; do czasu wejścia w życie wspólnej polityki rolnej w sektorze lnu należy przewidzieć wyjątek w odniesieniu do pomocy w produkcji siemienia lnianego przeznaczonego do ekstrakcji oleju;

wspólna organizacja rynku olejów i tłuszczów musi równocześnie uwzględniać w odpowiedni sposób cele przewidziane w art. 39 i 110 Traktatu;

w celu ułatwienia wykonywania proponowanych środków należy przewidzieć procedurę wprowadzającą bliską współpracę między Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Komitetu Zarządzającego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1 ¹

1. Zostaje utworzona wspólna organizacja rynku nasion oleistych, owoców oleistych, olejów i tłuszczów roślinnych, a także olejów i tłuszczów z ryb i ssaków morskich.

2. 2 Niniejsze rozporządzenie obejmuje następujące produkty:

Kod CN		Wyszczególnienie
a) 1201 00 90		Nasiona soi, także łamane, inne niż z przeznaczeniem
		do siewu
1202 10 90		Orzeszki ziemne, niepalone ani nieprzygotowane
		inaczej, w łupinkach, inne niż z przeznaczeniem do
		siewu
1202 20 00		Orzeszki ziemne, niepalone ani nieprzygotowane
		inaczej, łuskane, łamane albo nie, inne niż z
		przeznaczeniem do siewu
1203 00 00		Kopra
1204 00 90		Nasiona lnu, także łamane, inne niż z przeznaczeniem
		do siewu
1205 00 90		Nasiona rzepaku lub rzepiku, także łamane, inne niż
		z przeznaczeniem do siewu
1206 00 90		Nasiona słonecznika, także łamane, inne niż z
		przeznaczeniem do siewu
1207 10 90		Orzechy palmowe i ich jądra, także łamane, inne niż
		z przeznaczeniem do siewu
1207 20 90		Nasiona bawełny, także łamane, inne niż z
		przeznaczeniem do siewu
1207 30 90		Nasiona rącznika, także łamane, inne niż z
		przeznaczeniem do siewu
1207 40 90		Nasiona sezamu, także łamane, inne niż z
		przeznaczeniem do siewu
1207 50 90		Nasiona gorczycy, także łamane, inne niż z
		przeznaczeniem do siewu
1207 60 90		Nasiona krokosza barwierskiego, także łamane, inne
		niż z przeznaczeniem do siewu
1207 91 90		Nasiona maku, także łamane, inne niż z
		przeznaczeniem do siewu
1207 92 90		Orzechy masłosza (orzechy karite), także łamane,
		inne niż z przeznaczeniem do siewu
1207 99 91		Nasiona konopi, także łamane, inne niż z
		przeznaczeniem do siewu
1207 99 99		Inne nasiona i owoce oleiste, także łamane, inne niż
		z przeznaczeniem do siewu
b) 1208		Mąka i mączka z nasion lub owoców oleistych, inne
		niż z gorczycy
1504		Tłuszcze i oleje i ich frakcje, z ryb lub ze ssaków
		morskich, także rafinowane, ale niemodyfikowane
		chemicznie
1507		Olej sojowy i jego frakcje, także rafinowane, ale
		niemodyfikowane chemicznie
1508		Olej z orzeszków ziemnych i jego frakcje, także
		rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie
1511		Olej palmowy i jego frakcje, także rafinowane, ale
		niemodyfikowane chemicznie
1512		Olej słonecznikowy, z krokosza balwierskiego lub
		bawełniany i ich frakcje, także rafinowane, ale
		niemodyfikowane chemicznie
1513		Olej kokosowy, olej z ziaren palmowych lub olej
		babassu oraz ich frakcje, także rafinowane, ale
		niemodyfikowane chemicznie
1514		Olej rzepakowy, rzepikowy lub gorczycowy i ich
		frakcje, także rafinowane, ale niemodyfikowane
		chemicznie
ex 1515		Pozostałe ciekłe tłuszcze i oleje roślinne z
		wyjątkiem oleju jojoba: 1515 60) oraz ich frakcje,
		także rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie
ex 1516		Tłuszcze i oleje zwierzęce lub roślinne i ich
		frakcje, częściowo lub całkowicie uwodornione,
		estryfikowane wewnętrznie, reestryfikowane lub
		elaidynizowane, także rafinowane, ale dalej
		nieprzetworzone, z wyjątkiem uwodornionego oleju
		rycynowego, tzw. 'wosku opalowego': 1516 20 10
ex 1517		Margaryna, jadalne mieszaniny albo wyroby z
		tłuszczów lub olejów zwierzęcych lub roślinnych, lub
		z frakcji różnych tłuszczów lub olejów, innych niż
		jadalne tłuszcze lub oleje albo ich frakcje objęte
		pozycją 1516, z wyjątkiem podpozycji 1517 10 10,
		1517 90 10 oraz 1517 90 93
1518 00 31	)	Oleje roślinne, ciekłe, zmieszane, do zastosowań
1518 00 39	}	technicznych lub przemysłowych innych niż produkcja
	)	środków spożywczych do spożycia przez ludzi
1522 00 91		Osady i szlamy olejowe, sopstoki, pozostałości powstałe
		przy obróbce substancji tłuszczowych oraz wosków
		zwierzęcych lub roślinnych, z wyjątkiem tych
		zawierających olej o charakterystyce oliwy z oliwek
1522 00 99		Inne pozostałości powstałe przy obróbce substancji
		tłuszczowych oraz wosków zwierzęcych lub roślinnych, z
		wyjątkiem tych zawierających olej o charakterystyce
		oliwy z oliwek
2304 00 00		Makuchy i inne pozostałości stałe, także mielone lub w
		postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji oleju sojowego
2305 00 00		Makuchy i inne pozostałości stałe, także mielone lub w
		postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji oleju z
		orzeszków ziemnych
ex 2306		Makuchy i inne pozostałości stałe, także mielone lub w
		postaci granulek, pozostałe z ekstrakcji tłuszczów lub
		olejów roślinnych, inne niż z pozycji nr 2304 lub 2305,
		z wyjątkiem makuchów i innych pozostałości powstałych z
		ekstrakcji oliwy z oliwek ujętych podpozycją 2306 90
c) 1509		Oliwa i jej frakcje, także rafinowane, ale
		niemodyfikowane chemicznie
1510 00		Pozostałe oleje i ich frakcje, otrzymane wyłącznie z
		oliwek, także rafinowane, ale niemodyfikowane
		chemicznie, włącznie z mieszaninami tych olejów lub ich
		frakcji z olejami lub frakcjami objętymi pozycją 1509
d) 0709 90 31		Oliwki, świeże lub chłodzone, do celów innych niż
		produkcja oliwy
0709 90 39		Pozostałe oliwki, świeże lub chłodzone
0710 80 10		Oliwki (niegotowane albo gotowane na parze lub w
		wodzie), mrożone
0711 20		Oliwki zakonserwowane tymczasowo (na przykład w gazowym
		dwutlenku siarki, w solance, w wodzie siarkowej lub w
		innych roztworach konserwujących), ale nienadające się w
		tym stanie do bezpośredniego spożycia
ex 0712 90 90		Oliwki suszone, całe, cięte w kawałki, w plasterkach,
		łamane lub w proszku, ale dalej nieprzetworzone
ex 2001 90 90		Oliwki przetworzone lub zakonserwowane za pomocą octu
		lub kwasu octowego
ex 2004 90 30		Oliwki przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
		pomocą octu lub kwasu octowego, mrożone
2005 70 00		Oliwki przetworzone lub zakonserwowane inaczej niż za
		pomocą octu lub kwasu octowego, niemrożone
e) 1522 00 31	)	Pozostałości po obróbce substancji tłuszczowych lub
1522 00 39	}	wosków zwierzęcych lub roślinnych, zawierających olej o
	)	charakterystyce oliwy z oliwek
2306 90 11	)	Makuchy i inne pozostałości stałe, pozostałe z
2306 90 19	}	ekstrakcji oliwy z oliwek
	)

TYTUŁ  I

Handel

Artykuł  2 ³

1. Przywóz do Wspólnoty wszelkich produktów wymienionych w art. 1 ust. 2 lub produktów objętych kodami CN 0709 90 39, 0711 20 90, 2306 90 19, 1522 00 31, 1522 00 39, podlega obowiązkowi przedstawienia pozwolenia na przywóz.

Wywóz ze Wspólnoty oliwy z oliwek odbywa się pod warunkiem przedstawienia pozwolenia na wywóz.

Wywóz ze Wspólnoty innych produktów wymienionych w art. 1 ust. 2 może zostać objęty obowiązkiem przedstawienia pozwolenia na wywóz.

Pozwolenia wydaje Państwo Członkowskie każdemu wnioskodawcy bez względu na położenie jego siedziby we Wspólnocie oraz bez uszczerbku dla środków przyjmowanych w związku ze stosowaniem przepisów art. 3.

Pozwolenia na wywóz i na przywóz są ważne na obszarze całej Wspólnoty. Pozwolenia takie są wydawane po złożeniu zabezpieczenia gwarantującego, że produkty zostaną wywiezione lub przywiezione w okresie ważności pozwolenia; z wyjątkiem przypadków wystąpienia siły wyższej, zabezpieczenie przepada w części lub całości, jeżeli w ciągu tego okresu wywóz lub przywóz nie mają miejsca lub mają miejsce tylko częściowo.

2. Okres ważności pozwolenia oraz inne szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu są ustalane zgodnie z procedurą określoną w art. 38.

Artykuł  2a ⁴

1. 5 O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, do produktów wymienionych w art. 1 ust. 2 mają zastosowanie stawki celne Wspólnej Taryfy Celnej.

2. 6 Bez względu na ust. 1, jeżeli cena rynkowa oliwy z oliwek we Wspólnocie znacznie przewyższa cenę docelową produkcji, pomniejszoną o kwotę pomocy produkcyjnej oraz kwotę uwzględniającą wahania na rynku i koszty transportu oliwy z oliwek z obszarów produkcji do miejsc jej spożycia, w ciągu okresu co najmniej trzech miesięcy, wówczas, w celu zapewnienia, że rynek wspólnotowy jest odpowiednio zaopatrywany w oliwę z oliwek poprzez przywóz z państw trzecich, Komisja może, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 38:

– częściowo lub całkowicie zawiesić stosowanie wspólnych ceł na oliwę z oliwek oraz ustanowić szczegółowe regulacje dotyczące każdego takiego zawieszenia,

– otworzyć kontyngent przywozowy w odniesieniu do przywozu oliwy z oliwek o wspólnej zmniejszonej stawce celnej oraz ustanowić szczegółowe regulacje dotyczące zarządzania każdym takim kontyngentem.

Środki te stosuje się przez ściśle wymagany minimalny okres, który w żadnym wypadku nie może przekroczyć końca danego roku gospodarczego.

Artykuł  2b ⁷

1. Bez uszczerbku dla przepisów art. 10 ust. 2, w celu zapobiegania lub przeciwdziałania niekorzystnym skutkom dla rynków we Wspólnocie wynikających z przywozu niektórych produktów wymienionych w art. 1, przywóz jednego lub więcej takich produktów przy stawce celnej określonej w art. 10 podlega obowiązkowi wniesienia dodatkowej należności przywozowej, jeśli zostały spełnione warunki określone w art. 5 Porozumienia w sprawie rolnictwa zawartego zgodnie z art. 228 Traktatu wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, chyba że jest mało prawdopodobne, aby taki przywóz zakłócił rynek wspólnotowy, lub jeśli skutki tego byłyby niewspółmierne do zamierzonego celu.

2. Ceny spustowe, poniżej których może zostać nałożona dodatkowa należność przywozowa równe są cenom zgłoszonym przez Wspólnotę Światowej Organizacji Handlu

Wielkości spustowe, które musza zostać przekroczone, aby została nałożona dodatkowa należność przywozowa, określa się w szczególności w oparciu o wspólnotowy przywóz w okresie trzech lat poprzedzających rok, w którym wystąpiły niekorzystne skutki określone w ust. 1 lub istnieje prawdopodobieństwo ich wystąpienia.

3. Ceny importowe brane pod uwagę przy nakładaniu dodatkowych opłat celnych są ustalane na podstawie cen importowych cif dla danej przesyłki.

Ceny importowe cif są w tym celu poddawane weryfikacji na podstawie reprezentatywnych cen danego produktu na rynkach światowych, lub na wspólnotowym rynku przywozowym danego produktu.

4. Komisja przyjmuje szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu zgodnie z procedurą określoną w art. 38. Te szczegółowe zasady określają w szczególności:

a) produkty, na które stosuje się dodatkowe należności przywozowe zgodnie z art. 5 Porozumienia w sprawie rolnictwa;

b) pozostałe kryteria niezbędne do stosowania przepisów ust. 1 zgodnie z art. 5 wspomnianego Porozumienia.

Artykuł  3 ⁸

1. W zakresie niezbędnym do umożliwienia wywozu oliwy z oliwek oraz materiału siewnego rzepiku i rzepaku pochodzących ze zbiorów we Wspólnocie na podstawie notowań lub cen tych produktów na rynku światowym, oraz w ramach limitów wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 228 Traktatu, różnica między tymi notowaniami lub cenami, a cenami we Wspólnocie, może być pokrywana refundacjami wywozowymi.

2. Dla dokonywania rozdziału ilości, które mogą zostać wywiezione przy zastosowaniu refundacji wywozowych, ustanawia się metodę, która:

a) najlepiej odpowiada charakterowi produktu oraz sytuacji na danym rynku, umożliwiając najbardziej efektywne wykorzystanie dostępnych środków z uwzględnieniem efektywności oraz struktury przywozu Wspólnoty, nie powodując jednakże dyskryminacji między dużymi i małymi podmiotami gospodarczymi;

b) jest najmniej uciążliwa administracyjnie dla podmiotów, przy uwzględnieniu wymogów administracyjnych;

c) zapobiega dyskryminacji między zainteresowanymi podmiotami.

3. Refundacje są takie same dla całej Wspólnoty.

Mogą się one różnić w zależności od miejsca przeznaczenia, jeżeli wymaga tego sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków. W przypadku oliwy z oliwek refundacje można ustalać także na różnych poziomach odpowiednio do ich jakości i sposobu przygotowania do sprzedaży, jeżeli wymaga tego sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków.

Refundacje ustala się zgodnie z procedurą określoną w art. 38. Szczególnie dla oliwy z oliwek refundacje mogą być ustalane:

a) w regularnych odstępach czasu;

b) przez zaproszenie do składania ofert jeśli jest to uzasadnione sytuacją rynkową. Dla oliwy z oliwek przetarg może ograniczać się do niektórych miejsc przeznaczenia, określonej ilości, jakości oraz sposobu przygotowania do sprzedaży.

Z wyjątkiem przypadków gdy kwota refundacji zostaje ustalona w ogłoszeniu o przetargu, kwota ta jest ustalana co najmniej raz w miesiącu. Jeżeli jest to konieczne, refundacje w okresie interwencyjnym mogą być dostosowywane przez Komisję na wniosek Państwa Członkowskiego lub z jej własnej inicjatywy.

4. Refundacje dla oliwy z oliwek ustala się przy uwzględnieniu:

a) istniejącej sytuacji oraz prawdopodobnych trendów:

– na rynku wspólnotowym w odniesieniu do cen oliwy z oliwek oraz jej dostaw;

– na rynku światowym w odniesieniu do cen oliwy z oliwek;

b) limitów wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 228 Traktatu.

Jednakże w przypadku gdy sytuacja na rynku światowym nie pozwala na określenie najbardziej korzystnych cen oliwy z oliwek, można wziąć pod uwagę cenę na tym rynku głównych konkurujących z oliwą olejów roślinnych oraz odnotowaną różnicę między tą ceną a ceną oliwy z oliwek w reprezentatywnym okresie.

Kwota refundacji nie może przekraczać różnicy między ceną oliwy z oliwek we Wspólnocie oraz na rynku światowym dostosowanej, jeżeli jest to właściwe, tak by uwzględnić koszty wywozu produktu na tamten rynek.

5. Refundacje dla rzepiku i rzepaku ustala się w świetle:

a) uzyskiwanych cen we Wspólnocie na różnych rynkach reprezentatywnych dla przetwarzania i wywozu oraz poziomu cen rynkowych we Wspólnocie na materiał siewny rzepiku i rzepaku, jak również prawdopodobne kierunki zmian tych cen;

b) sytuacji we Wspólnocie w zakresie dostaw omawianych produktów w stosunku do popytu;

c) najbardziej korzystne kursy cenowe odnotowane na różnych rynkach państw trzecich przywozu;

d) koszty wysyłki na rynku światowym;

e) gospodarczy aspekt proponowanego wywozu;

f) ograniczenia wynikające z umów zawartych zgodnie z art. 228 Traktatu.

6. Refundację przyznaje się jedynie na wniosek i po przedstawieniu odpowiedniego pozwolenia na wywóz.

7. Refundacja stosowana w odniesieniu do wywozu oliwy z oliwek oraz materiału siewnego rzepiku i rzepaku jest refundacją mająca zastosowanie w dniu złożenia wniosku o wydanie pozwolenia, a w przypadku refundacji zróżnicowanej jest to refundacja mająca zastosowanie w tym samym dniu:

a) w odniesieniu do miejsca przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu lub, gdzie stosowne;

b) w odniesieniu do rzeczywistego miejsca przeznaczenia, jeżeli różni się ono od miejsca przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu. W takim przypadku zastosowana kwota nie może przekraczać kwoty mającej zastosowanie w odniesieniu do miejsca przeznaczenia wskazanego w pozwoleniu.

W celu zapobiegania nadużywaniu elastyczności rozwiązań przewidzianych w niniejszym ustępie można przyjąć odpowiednie środki.

8. W przypadku oliwy z oliwek oraz materiału siewnego rzepiku i rzepaku można odstąpić od przepisów ust. 6 i 7, o ile w odniesieniu do tych produktów refundacje wypłaca się w ramach operacji pomocy żywnościowej, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38.

9. Zgodność z limitami ilościowymi wynikającymi z umów zawartych zgodnie z art. 228 Traktatu zapewnia się na podstawie świadectw wywozowych wydanych na okresy referencyjne przewidziane w powołanym artykule i mające zastosowanie w odniesieniu do danych produktów. Biorąc pod uwagę zgodność ze zobowiązaniami wynikającymi z Porozumienia w sprawie rolnictwa, zakończenie okresów referencyjnych nie ma wpływu na ważność pozwoleń na wywóz.

10. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu, w tym przepisów dotyczących redystrybucji nieprzydzielonych lub niewykorzystanych ilości przeznaczonych do wywozu, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38.

Artykuł  3a ⁹

1. Ogólne zasady interpretacji Nomenklatury Scalonej i szczególne zasady jej stosowania mają zastosowanie do klasyfikacji taryfowej produktów objętych niniejszym rozporządzeniem; nomenklatura taryfowa wynikająca ze stosowania niniejszego rozporządzenia zostaje włączona do Wspólnej Taryfy Celnej.

2. O ile niniejsze rozporządzenie lub przepisy wydane na jego podstawie nie stanowią inaczej, w handlu z państwami trzecimi zakazane jest:

– nakładanie jakichkolwiek opłat o skutku równoważnym do opłat celnych,

– stosowanie jakiegokolwiek ograniczenia ilościowego lub środka o skutku równoważnym.

Artykuł  3b ¹⁰

1. Jeżeli wskutek przywozu lub wywozu jednego lub kilku produktów określonych w art. 1 rynek wspólnotowy zostaje dotknięty lub zagrożony poważnymi zakłóceniami, mogącymi zagrozić osiągnięciu celów określonych w art. 39 Traktatu, możliwe jest przyjęcie odpowiednich środków w handlu z państwami trzecimi, do czasu ustąpienia takiego zakłócenia lub groźby zakłócenia.

Rada, działając na wniosek Komisji, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 43 ust. 2 Traktatu, przyjmuje ogólne zasady stosowania niniejszego ustępu.

2. Jeśli zaistnieje sytuacja określona w ust. 1, Komisja, na prośbę Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy, decyduje o koniecznych środkach; po powiadomieniu Państwa Członkowskiego o przyjętych środkach są one niezwłocznie stosowane. W przypadku gdy Komisja otrzymuje wniosek od Państwa Członkowskiego podejmuje stosowną decyzję w terminie trzech dni roboczych od jego otrzymania.

3. Każde z Państw Członkowskich może przedłożyć Radzie środek, o którym zadecydowała Komisja w terminie trzech dni roboczych następujących po dniu zawiadomienia go o tej decyzji. Rada zbiera się niezwłocznie. Może ona, stanowiąc większością kwalifikowaną, zmienić lub uchylić środek.

4. Niniejszy artykuł stosuje się uwzględniając zobowiązania wynikające z umów zawartych zgodnie z art. 228 ust. 2 Traktatu.

TYTUŁ  II

Oliwa z oliwek

Artykuł  4 ¹¹

1. Cenę docelową produkcji ustala się dla Wspólnoty.

Tę cenę ustala się na poziomie obrotu hurtowego zwykłej oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia o zawartości wolnych kwasów tłuszczowych, wyrażonych jako kwas oleinowy, wynoszącej 3,3 g/100g.

2. 12 Na lata gospodarcze 1998/99-2003/04 docelowa cena produkcji przewidziana w ust. 1 wynosi 383,77 ECU/100 kg.

3. Z zastrzeżeniem innych decyzji Rady stanowiącej większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, rok gospodarczy dla oliwy z oliwek trwa od dnia 1 listopada do dnia 31 października następnego roku.

Artykuł  5 ¹³

1. Przyznaje się pomoc produkcyjną w odniesieniu do oliwy z oliwek. Ta pomoc ma przyczynić się do uzyskania godziwych dochodów przez producentów.

Pomoc przyznawana jest plantatorom oliwek na podstawie ilości oliwy z oliwek, jaką rzeczywiście wytwarzają.

Bez uszczerbku dla różnych obniżek, przewidzianych w regułach wspólnotowych, pomoc wypłacana jest plantatorom oliwek w pełnej wysokości.

2. 14 Od roku gospodarczego 1998/99, jednostkowa kwota pomocy produkcyjnej przewidzianej w ust. 1 wynosi 1.322,5 EUR/tonę.

3. 15 Maksymalna ilość oliwy z oliwek, do której ma zastosowanie pomoc przewidziana w ust. 1 wynosi 1.783.811 ton na rok gospodarczy. Powyższą maksymalną gwarantowaną ilość rozdziela się pomiędzy Państwa Członkowskie w formie krajowych ilości gwarantowanych (NGQ):

– Grecja: 419.529 ton

– Hiszpania: 760.027 ton

– Francja: 3.297 ton

– Włochy: 543.164 ton

– Cypr: 6.000 ton

– Portugalia: 51.244 ton

– Słowenia: 400 ton

– Malta: 150 ton

Krajowe ilości gwarantowane ustanowione dla Malty i Cypru są tymczasowe. Liczby te zostaną poprawione w 2005 r. po wprowadzeniu Systemu Informacji Geograficznej (GIS). Jeżeli kwalifikująca się produkcja różni się od ustalonych ilości, Komisja decyduje, zgodnie z procedurą o której mowa w artykule 38 rozporządzenia nr 136/66/EWG, o odpowiednim dostosowaniu maltańskich i cypryjskich krajowych gwarantowanych ilości.

4. Każde Państwo Członkowskie może, na warunkach zatwierdzonych przez Komisję zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38, przeznaczyć część swojej NGQ oraz pomocy produkcyjnej w odniesieniu do oliwy z oliwek na wspieranie produkcji oliwek stołowych.

W takich przypadkach NGQ wykorzystywane do celów stosowania ust. 5 i 6 jest ilością podaną w ust. 3, pomniejszoną o ilość odpowiadającą pomocy przyznanej dla oliwek stołowych.

5. W przypadku gdy rzeczywista wielkość produkcji w danym roku gospodarczym w Państwie Członkowskim jest mniejsza od jego NGQ:

a) 20 % niedoboru rozdziela się między Państwa Członkowskie, które przekroczyły swoje NGQ w ciągu tego samego roku gospodarczego; rozdziału dokonuje się proporcjonalnie do NGQ państw będących beneficjantami tych ilości; oraz

b) 80 % niedoboru dodaje się do NGQ danego Państwa Członkowskiego, jaką dysponuje ono tylko w następnym roku gospodarczym.

Pozostałe ilości rozdziela Komisja zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38.

6. Pomoc ustaloną w ust. 2 przyznaje się tym Państwom Członkowskim, których rzeczywista wielkość produkcji, uznana za kwalifikującą się do uzyskania pomocy, jest mniejsza lub równa ich NGQ przy uwzględnieniu wszystkich zwyżek określonych w ust. 5.

W pozostałych Państwach Członkowskich jednostkowa pomoc jest równa kwocie ustalonej w ust. 2 pomnożonej przez współczynnik. Ten współczynnik uzyskuje się w wyniku podzielenia NGQ zainteresowanego Państwa Członkowskiego, uwzględniającej wszystkie zwyżki określone w ust. 5, przez rzeczywistą wielkość produkcji uznanej za kwalifikującą się do otrzymania pomocy.

7. 16 Do celów kontroli ilości oliwy z oliwek kwalifikującej się do otrzymania pomocy ustala się wydajność oliwek i oliwy z oliwek dla jednorodnego obszaru produkcji w każdym roku gospodarczym.

8. Uznane organizacje producentów i związki tych organizacji mogą być włączone do prac nad określaniem rzeczywistej wielkości produkcji, zgodnie z ust. 5 i ustalania wydajności, określonej w ust. 7.

9. 17 Pewną część pomocy produkcyjnej przyznanej wszystkim lub niektórym producentom wykorzystuje na finansowanie regionalnych środków poprawy jakości oliwy z oliwek oraz produkcji oliwek stołowych i wpływu tej produkcji na środowisko we wszystkich producenckich Państwach Członkowskich.

W latach gospodarczych 1998/99 i 2003/04 wspomniana wyżej część wynosi 1,4 % pomocy produkcyjnej, przyznawanej producentom oliwy z oliwek oraz oliwek stołowych.

10. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, ustala ogólne zasady w celu stosowania niniejszego artykułu.

11. Plony określone w ust. 7 i szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38 niniejszego rozporządzenia oraz, stosownie do przypadku, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 13 rozporządzenia Rady (EWG) nr 729/70 z dnia 21 kwietnia 1970 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej⁽⁴⁾.

Artykuł  5a ¹⁸

(skreślony)

Artykuł  6 ¹⁹

Docelowa cena produkcji jest ustalana na poziomie odpowiednim dla producentów, przy uwzględnieniu potrzeby utrzymania produkcji we Wspólnocie na wymaganym poziomie.

Artykuł  7 ²⁰

(skreślony)

Artykuł  8 ²¹

(skreślony)

Artykuł  9 ²²

(skreślony)

Artykuł  10 ²³

(skreślony)

Artykuł  11 ²⁴

(skreślony)

Artykuł  11a ²⁵

Poszczególne Państwa Członkowskie podejmują wszelkie niezbędne kroki w celu uznania za karalne przypadków naruszenia systemu pomocy określonego w art. 5. Jeżeli o naruszeniach poinformują agencje kontroli przewidziane w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2262/84 z dnia 17 lipca 1984 r. wprowadzającym szczególne środki w sektorze oliwy z oliwek⁽⁵⁾, Państwa Członkowskie podejmują decyzje w sprawie działań, jakie należy podjąć w ciągu 12 miesięcy od uzyskania takiej informacji.

Państwa Członkowskie informują Komisję o środkach przewidzianych w ust. 1 natychmiast po ich przyjęciu.

Artykuł  12 ²⁶

(skreślony)

Artykuł  12a ²⁷

W przypadku poważnych zakłóceń na rynku w niektórych regionach Wspólnoty w celu regulacji rynku może, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38, zostać podjęta decyzja upoważniająca instytucje, udzielające wystarczających gwarancji i zatwierdzone przez Państwa Członkowskie, do zawierania umów na składowanie oliwy z oliwek, którą sprzedają. Pierwszeństwo wśród takich instytucji mają organizacje producentów i związki tych organizacji, uznane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 952/97⁽⁶⁾.

Środki określone w akapicie pierwszym mogą być stosowane między innymi w przypadku gdy średnia cena odnotowana na rynku w reprezentatywnym okresie kształtuje się na poziomie niższym niż 95 % ceny interwencyjnej obowiązującej w roku gospodarczym 1997/98.

Kwota pomocy przyznanej na realizację umów oraz szczegółowe zasady wykonania niniejszego artykułu, w szczególności ilości, jakość i okres przechowywania oliwy, ustala się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38 w taki sposób, by zapewnić jej znaczące oddziaływanie tej pomocy na rynek. Pomoc może być przyznana w drodze przetargu.

Artykuł  13 ²⁸

Aby złagodzić wpływ wahań plonów na równowagę między popytem a podażą i w ten sposób stabilizować ceny dla konsumentów, Rada stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może zażądać od agencji interwencyjnych utworzenia zapasu buforowego oliwy z oliwek; zgodnie z tą samą procedurą Rada ustala warunki dotyczące tworzenia, zarządzania i dysponowania zapasem buforowym.

Artykuł  14 ²⁹

(skreślony)

Artykuł  15 ³⁰

(skreślony)

Artykuł  16 ³¹

(skreślony)

Artykuł  17 ³²

(skreślony)

Artykuł  18 ³³

(skreślony)

Artykuł  19 ³⁴

(skreślony)

Artykuł  20 ³⁵

1. W przypadku wywozu oliwy z oliwek do państw trzecich oraz cen światowych wyższych niż cena wspólnotowa można zastosować opłatę wyrównawczą w celu pokrycia różnicy.

2. 36 (skreślony).

3. Opłata wywozowa ustalana jest przez Komisję.

4. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu są przyjmowane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38.

Artykuł  20a ³⁷

1. Oliwa z oliwek do wytwarzania konserwowanych ryb objętych kodem CN 1604, z wyjątkiem podpozycji 1604 30, konserwowanych skorupiaków i mięczaków objętych kodami CN 1605 oraz konserwowanych warzyw objętych kodami 2001, 2001, 2003, 2004 i 2005 korzysta z systemu refundacji produkcyjnych.

2. 38 Kwota refundacji ustalana jest na podstawie różnicy między cenami uzyskiwanymi na rynku światowym i na rynku wspólnotowym. W tym celu bierze się pod uwagę:

– opłaty przywozowe mające zastosowanie do oliwy z oliwek objętej podpozycją CN 1509 90 00 w okresie referencyjnym,

– czynniki uwzględniane przy ustalaniu refundacji wywozowych obowiązujących w stosunku do oliwy z oliwek objętej podpozycją CN 1509 90 00 w okresie referencyjnym.

3. Refundacja uprzednio ustalona zostaje utrzymana w przypadku gdy różnica między refundacją wymienioną i nową refundacją nie przekracza kwoty, która zostanie ustalona.

4. 39 (skreślony).

5. Uprawnienie do refundacji uzyskuje się w momencie wykorzystania oliwy do wytwarzania konserw. Państwo Członkowskie zapewnia, przy pomocy uzgodnień w zakresie nadzoru, że refundacja przyznawana jest wyłącznie w odniesieniu do oliwy z oliwek wykorzystywanej do produkcji konserw określonych w ust. 1.

6. Refundacja produkcyjna ustalana jest przez Komisję co dwa miesiące.

7. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu, w szczególności zasady dotyczące uzgodnień w zakresie nadzoru, określone w ust. 5, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38.

Artykuł  20b ⁴⁰

(skreślony)

Artykuł  20c ⁴¹

Grupy producentów uznane w rozumieniu niniejszego rozporządzenia muszą:

a) składać się z indywidualnych plantatorów i/lub organizacji zaangażowanych w produkcję, przetwórstwo lub handel oliwkami, oliwą z oliwek, w skład których wchodzą wyłącznie plantatorzy oliwek;

b) być zdolne do kontrolowania produkcji oliwek i oliwy z oliwek swoich członków;

c) w przypadku gdy nie należą one do uznanego stowarzyszenia grupy producentów:

– być upoważnione do składania wniosków o przyznanie pomocy w imieniu swych członków plantatorów,

– być upoważnione do otrzymywania pomocy oraz do jej rozdziału między swoich członków;

d) jeżeli należą są one do stowarzyszenia, być upoważnione do dostarczania stowarzyszeniu oświadczenia o wielkości produkcji w odniesieniu do członka plantatora w celu wystąpienia z wnioskiem o przyznanie pomocy;

e) posiadać minimalną liczbę członków lub reprezentować minimalny procent producentów oliwek lub oliwy z oliwek w regionie, w którym zostały ustanowione;

f) nie stosować dyskryminacji w żadnym z zakresów swojej działalności w stosunku do producentów spełniających warunki przyjęcia do grupy, w szczególności w związku z przynależnością państwową lub miejscem prowadzenia działalności;

g) posiadać statut zawierający przepisy zapewniające każdemu członkowi grupy pragnącemu z niej wystąpić możliwość uczynienia tego:

– po okresie minimum 3 lat pozostawania członkiem grupy od chwili jej uznania,

– oraz pod warunkiem pisemnego powiadomienia grupy o swym zamiarze co najmniej 12 miesięcy przed wystąpieniem z niej.

2. Uznane stowarzyszenia grup w rozumieniu niniejszego rozporządzenia muszą:

a) składać się wyłącznie z grup określonych w ust. 1;

b) być zdolne do koordynowania i weryfikacji działalności grup wchodzących w skład stowarzyszenia;

c) być upoważnione do składania jednego wniosku o przyznanie pomocy w imieniu wszystkich producentów będących członkami grup;

d) być upoważnione do otrzymywania pomocy oraz do jej podziału między producentów, określonych w lit. c);

e) składać się z minimalnej liczby grup członkowskich lub reprezentować minimalny udział procentowy w produkcji w danym Państwie Członkowskim;

f) posiadać statut zawierający przepisy zapewniające każdemu członkowi stowarzyszenia pragnącemu wystąpić ze stowarzyszenia możliwość uczynienia tego:

– po okresie członkostwa w stowarzyszeniu producentów wynoszącym co najmniej 3 lata od chwili uznania stowarzyszenia,

– oraz pod warunkiem pisemnego powiadomienia stowarzyszenia o swym zamiarze co najmniej 12 miesięcy przed wystąpieniem z niego.

3. Uznanie dla grupy lub stowarzyszenia wycofuje się, jeżeli warunki uznania nie zostały spełnione lub przestały być spełniane.

4. Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością na wniosek Komisji, określa ogólne zasady stosowania przepisów niniejszego artykułu.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu są określane zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38.

Artykuł  20d ⁴²

1. 43 Na podstawie niniejszego rozporządzenia, potrąca się pewien procent z kwoty pomocy produkcyjnej wypłacanej uznanym organizacjom producentów i związkom tych organizacji. Uzyskane w ten sposób środki finansowe przeznacza się na wspieranie działań podejmowanych na mocy art. 5 ust. 7 i art. 20c.

Od roku gospodarczego 1998/99 procent pomocy produkcyjnej wskazany w akapicie pierwszym wynosi 0,8 %.

2. Po złożeniu przez stowarzyszenie wniosku o przyznanie pomocy dane Państwo Członkowskie jest upoważnione do wypłacenia stowarzyszeniu zaliczki w wysokości ustalonej na podstawie kwoty przyznanej pomocy.

3. 44 (skreślony).

4. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38.

TYTUŁ  III

Inne oleje roślinne i nasiona oleiste produkowane we Wspólnocie

Artykuł  21

Nasiona oleiste, do których stosują się przepisy art. 22-29, określa się następująco:

– nasiona rzepaku i rzepiku,

– nasiona słonecznika.

Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą głosowania ustanowioną w art. 43 ust. 2 Traktatu, na wniosek Komisji może podjąć decyzję o rozszerzeniu zakresu stosowania tych przepisów na inne nasiona oleiste.

Artykuł  22 ⁴⁵

1. Cena docelowa i podstawowa cena interwencyjna dla każdego gatunku nasion oleistych są ustalane dla Wspólnoty przed dniem 1 sierpnia każdego roku.

2. Z zastrzeżeniem art. 25, ceny te obowiązują w ciągu roku gospodarczego rozpoczynającego się w roku następnym. Dotyczą one standardowej jakości i są ustalane na etapie sprzedaży hurtowej, z magazynu, bez rozładunku.

3. Rok gospodarczy dla nasion rzepiku i rzepaku rozpoczyna się dnia 1 lipca i kończy dnia 30 czerwca.

Rok gospodarczy dla ziaren słonecznika rozpoczyna się dnia 1 września i kończy dnia 31 sierpnia.

4. Rada przyjmuje ceny określone w ust. 1 zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 43 ust. 2 Traktatu, jak również standardową jakość, do której odnoszą się te ceny.

Artykuł  23

Ceny docelowe ustala się na godziwym poziomie dla producentów, z uwzględnieniem potrzeby utrzymania produkcji Wspólnoty na wymaganym poziomie.

Artykuł  24 ⁴⁶

1. Cenę interwencyjną ustala się przez zmniejszenie ceny docelowej:

– o składnik uwzględniający wahania rynku,

– o składnik uwzględniający koszt transportu nasion z obszarów produkcji do obszarów użytkowania.

Te dwie części składowe są stosowane w przypadku normalnego zbioru plonów.

2. Centra skupu interwencyjnego ustala się po konsultacjach z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 38.

Artykuł  24a ⁴⁷

1. 48 Cena docelowa, cena interwencyjna oraz cena skupu interwencyjnego dla ziarna rzepaku dwuzerowego wzrasta o dodatek.

2. Kwotę dodatku ustala się w sposób umożliwiający poprawę podaży ziarna odmian "dwuzerowych" we Wspólnocie.

Kwotę tę ustala Rada w tym samym czasie oraz zgodnie z tą samą procedurą, jak w przypadku cen docelowych i interwencyjnych.

3. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu, w szczególności warunki, jakie muszą być spełnione, by ziarno można było zakwalifikować jako odmianę "dwuzerową" przyjmuje się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 38.

Artykuł  25 ⁴⁹

W celu umożliwienia wahań sprzedaży, cena docelowa, interwencyjna oraz skupu interwencyjnego, co miesiąc rosną o tę samą wartość dla wszystkich trzech cen, przez okres, który zostanie określony na przynajmniej pięć miesięcy, od początku piątego miesiąca roku gospodarczego dla ziarna rzepaku oraz od początku czwartego miesiąca roku gospodarczego dla ziarna słonecznika.

Miesięczne zwyżki, które są jednakowe w każdym miesiącu, są ustalane corocznie przez Radę, stanowiącą zgodnie z procedurą głosowania, ustanowioną w art. 43 ust. 2 Traktatu, na wniosek Komisji, z uwzględnieniem przeciętnych kosztów składowania oraz oprocentowania podlegającego zapłacie we Wspólnocie.

Artykuł  26

1. 50 Agencje interwencyjne dokonują skupu w okresie od dnia 1 listopada do dnia 31 maja, natomiast w odniesieniu do ziarna słonecznika oferowanego do skupu interwencyjnego w Hiszpanii i Portugalii, od dnia 1 sierpnia do dnia 30 kwietnia, na warunkach ustanowionych w ust. 2 i 3 oferowanego im ziarna wyprodukowanego we Wspólnocie. Cena skupu interwencyjnego wynosi 94% ceny interwencyjnej. Jeżeli jest to właściwe, cena ta podlega comiesięcznym wzrostom, do dodatku określonego w art. 24a oraz do dostosowania określonego w art. 27a ust. 4.

Jednakże jeżeli jakość nasion oferowanych agencji interwencyjnej nie odpowiada jakości, w odniesieniu, do której cena interwencyjna została ustalona, cenę skupu dostosowuje się za pomocą taryfy wzrostów i obniżek cen.

Ponadto jeżeli na żądanie agencji interwencyjnej nasiona dostarcza się do miejsca innego niż centrum wskazane przez sprzedającego w momencie składania oferty, wynikająca stąd dla sprzedającego zmiana w kosztach transportu jest uwzględniana przy dokonywaniu zapłaty.

2. 51 Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, określa warunki interwencji, w szczególności zasady regulujące zbyt przez agencje interwencyjne ziaren oleistych skupowanych przez te agencje.

3. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu oraz w szczególności zasady dotyczące jakości i wielkości oferowanych przesyłek, przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38.

Artykuł  27 ⁵²

(uchylony)

Artykuł  27a ⁵³

1. 54 Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 43 ust. 2 Traktatu, ustala, na każdy rok gospodarczy, poczynając od roku 1986/87 r., maksymalne gwarantowane ilości dla nasion rzepaku produkowanych we Wspólnocie i dla ziaren słonecznika produkowanych we Wspólnocie.

Bez względu na przepisy zawarte w akapicie poprzednim Rada ustala maksymalne ilości gwarantowane, wyłącznie na rok gospodarczy 1991/92, na tym samym poziomie, jak w przypadku roku gospodarczego 1990/91.

2. Maksymalne gwarantowane ilości nasion rzepaku i ziaren słonecznika wyznaczane są w zależności od ilości wyprodukowanych w okresie referencyjnym oraz od spodziewanego poziomu zapotrzebowania.

3. 55 Jeżeli produkcja ziarna rzepaku lub ziarna słonecznika, przed końcem października, przekracza maksymalną gwarantowaną ilość danego ziarna w danym roku gospodarczym, kwota pomocy przyznanej na ten rok gospodarczy zostaje zmniejszona przez zastosowanie względem ceny docelowej współczynnika odzwierciedlającego zaistniałą różnicę.

Jeżeli stosowanie przepisów powyższego akapitu w odniesieniu do produkcji rzeczywistej, a nie względem produkcji szacowanej na początku danego roku gospodarczego, powodowałoby zmniejszenie kwoty pomocy, w innym wymiarze niż rzeczywiście zastosowane obniżenie tej kwoty, wówczas kwota pomocy za następny rok gospodarczy zostaje odpowiednio dostosowana w celu uwzględnienia tej sytuacji.

Bez względu na akapit pierwszy i drugi dostosowanie kwoty pomocy w odniesieniu do materiału siewnego rzepaku wyprodukowanego w Hiszpanii w roku gospodarczym 1991/92 ustala się tak, by dostosowana cena docelowa była taka sama w Hiszpanii, jak we Wspólnocie w dniu 31 grudnia 1985 r.

3a. 56 W przypadku szacowania i ustalania wielkości produkcji, zbiory plonów na terytorium byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej do celów niniejszego artykułu nie są brane pod uwagę.

4. Jeżeli stosowane są przepisy ust. 3, cena skupu jest zmniejszana o tę samą kwotę, co pomoc.

5. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, przyjmuje zasady ustalania współczynnika określonego w ust. 3 akapit pierwszy.

6. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu są przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38.

Artykuł  28 ⁵⁷

(skreślony)

Artykuł  29

Cenę na rynku światowym, obliczaną dla punktu granicznego Wspólnoty, określa się na podstawie najkorzystniejszych warunków zakupu, przy czym w przypadku gdy jest to właściwe, ceny dostosowuje się z uwzględnieniem cen produktów konkurencyjnych. Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą głosowania ustanowioną w art. 43 ust. 2 Traktatu, na wniosek Komisji ustanawia kryteria określania tej ceny oraz określa punkt graniczny Wspólnoty wyznaczany dla poszczególnych gatunków nasion.

Artykuł  30

Każde Państwo Członkowskie może przyznać pomoc na ekstrakcję oleju z pestek winogron zbieranych na terytorium Wspólnoty na okres pięciu lat, począwszy od dnia zniesienia środków krajowych wpływających na zwyżkę cen olejów roślinnych innych niż oliwa z oliwek.

Artykuł  31

Do czasu wprowadzenia w życie wspólnej polityki w sektorze lnu, Państwa Członkowskie mogą przyznawać pomoc na produkcję siemienia lnianego przeznaczonego do ekstrakcji oleju.

Artykuł  32

Pomoc przewidziana w art. 30 i 31 może być przyznawana wyłącznie w odniesieniu do produktów, które zostały objęte bezpośrednim lub pośrednim wsparciem cen w danym Państwie Członkowskim w okresie roku gospodarczego poprzedzającego datę rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

Pomoc musi być przyznawana od pierwszego roku gospodarczego, w którym niniejsze rozporządzenie jest stosowane i wyłącznie w stopniu niezbędnym do utrzymania tego wsparcia cen.

Państwa Członkowskie przekazują Komisji wszelkie informacje dotyczące wprowadzenia, obliczania i przyznawania tej pomocy zanim rozpocznie się jej stosowanie.

TYTUŁ  IV

Przepisy ogólne

Artykuł  33

Z zastrzeżeniem innych przepisów niniejszego rozporządzenia, art. 92, 93 i 94 Traktatu stosuje się w odniesieniu do produkcji i handlu produktami wymienionymi w art. 1.

Artykuł  34

Środki podejmowane przez Państwa Członkowskie w celu zwiększenia ceny na inne oleje roślinne w związku z ceną na oliwę z oliwek w celu zapewnienia zbytu produkowanej w kraju oliwy z oliwek są niezgodne ze stosowaniem niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do produktów wymienionych w art. 1 ust. 2 lit. c).

Artykuł  35 ⁵⁸

1. Stosowanie opisów i definicji oliw z oliwek oraz olejów z oliwek wytłoczonych z resztek oliwek określonych w Załączniku jest obowiązkowe w odniesieniu do wprowadzenia do obrotu danych produktów w każdym Państwie Członkowskim, w handlu wewnątrzwspólnotowym oraz w handlu z państwami trzecimi.

.

. Jedynie oliwy określone w pkt. 1 lit. a) i b), pkt. 3 i 6 Załącznika mogą być wprowadzane do obrotu na etapie detalicznym.

3. Do dnia 31 grudnia 1989 r. Państwa Członkowskie mogą zezwolić na:

– stosowanie do celów obrotu oliwami i olejami z oliwek wytłoczonymi z resztek oliwek na ich terytorium definicji i opisów stosowanych w praktyce w każdym z Państw Członkowskich w dniu 31 października 1987 r.,

– stosowanie w przypadku oliwy określonej w pkt. 3 Załącznika przeznaczonej do wywozu terminu czysta oliwa z oliwek.

4. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może zmieniać opisy i definicje określone w Załączniku.

5. Jeżeli powstają trudności w zakresie obrotu we Wspólnocie produktami określonymi w Załączniku, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38 może zostać podjęta decyzja o przedłużeniu, dla jednego lub kilku przedmiotowych produktów, termin 31 grudnia 1989 r. ustanowionego w ust. 3. Okres takiego przedłużenia nie może przekraczać dwóch lat.

Artykuł  35a ⁵⁹

1. Normy handlowe, dotyczące w szczególności stopniowania jakości, opakowań zbiorczych i prezentacji mogą zostać ustanowione w odniesieniu do produktów określonych w art. 1.

W przypadku gdy ustanowione są takie normy, produkty, których one dotyczą, mogą być wprowadzane do obrotu jedynie zgodnie z tymi normami.

2. Państwa Członkowskie, w przypadku produktów podlegających normom handlowym, kontrolują zgodność produktów z tymi normami. Powiadamiają one Komisję o regulacjach, jakie wprowadziły w celu zastosowania niniejszego ustępu.

3. Normy handlowe przyjmowane są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38. Uwzględniają one technikę produkcji i wymagania rynkowe oraz zmiany w metodach stosowanych do ustalania cech fizycznych, chemicznych i organoleptycznych produktów określonych w art. 1. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu i, jeżeli jest to stosowne, wykorzystywanych metod analizy, są przyjmowane zgodnie z tą samą procedurą.

Artykuł  36

Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą głosowania ustanowioną w art. 43 ust. 2 Traktatu, na wniosek Komisji może zmienić wykaz produktów określonych w art. 1 lub przyjąć w odniesieniu do tych produktów wszelkie środki stanowiące odstępstwo od przepisów niniejszego rozporządzenia w celu uwzględnienia specjalnych warunków, które mogą mieć wpływ na te produkty.

Artykuł  36a ⁶⁰

1. Oliwa z oliwek dostarczana w ramach pomocy żywnościowej jest zakupywana na rynku wspólnotowym lub pochodzi z zapasów posiadanych przez agencje interwencyjne.

Oleje roślinne wyszczególnione w art. 1 ust. 2 lit. b), dostarczane w ramach pomocy żywnościowej, są zakupywane na rynku wspólnotowym.

2. Jednakże w nagłej potrzebie lub w przypadku niedostępności na rynku wspólnotowym, produkty wyszczególnione w ust. 1 mogą być zakupywane w kraju rozwijającym się.

3. Kryteria dla uruchamiania produktów, w szczególności kryteria zakupu produktów na rynku wspólnotowym lub decydowania o wykorzystaniu oliwy z oliwek posiadanej przez agencje interwencyjne, są przyjmowane przez Radę stanowiącą większością kwalifikowaną na wniosek Komisji.

4. Szczegółowe zasady uruchamiania i dostawy produktów dostarczanych w ramach pomocy żywnościowej przyjmuje się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 38.

Artykuł  37

1. Ustanawia się Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów (zwany dalej "Komitetem"), w którego skład wchodzą przedstawiciele Państw Członkowskich i któremu przewodniczy przedstawiciel Komisji.

2. W ramach Komitetu głosy Państw Członkowskich są ważone zgodnie z art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

Artykuł  38 ⁶¹

1. Komisja jest wspomagana przez "Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów", zwany dalej "Komitetem".

2. W przypadku dokonania odniesienia do niniejszego artykułu mają zastosowanie art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na jeden miesiąc.

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł  39

Komitet może rozpatrywać wszystkie inne sprawy przedstawione przez przewodniczącego z własnej inicjatywy lub na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego.

Artykuł  40

Na koniec okresu przejściowego Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą głosowania ustanowioną w art. 43 ust. 2 Traktatu, na wniosek Komisji podejmuje decyzję w świetle doświadczenia nabytego w sprawie zachowania lub wprowadzenia zmian do przepisów art. 38.

Artykuł  41

1. Rozporządzenie Rady nr 25 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej⁽²⁾ i ustanowione do tego rozporządzenia przepisy wykonawcze stosuje się w odniesieniu do wprowadzenia do obrotu produktów wymienionych w art. 1 od dnia rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

2. Kwoty wyrównawcze przewidziane w art. 3 ust. 6 uznaje się za opłaty w odniesieniu do państw trzecich w rozumieniu art. 11 ust. 4 rozporządzenia Rady nr 130/66/EWG ⁽³⁾ w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej.

Artykuł  42

Niniejsze rozporządzenie stosuje się przy jednoczesnym uwzględnieniu celów wymienionych w art. 39 i w art. 110 Traktatu.

Artykuł  42a ⁶²

Do Wspólnej Taryfy Celnej załączonej do rozporządzenia (EWG) nr 950/68 wprowadza się następujące zmiany:

Nr pozycji WTC	Oznaczenie towarów	Stawka celna
		Autonomiczne % lub opłata	Konwencyjna%
1	2	3	4
07.01	N. Oliwki:
	II. Pozostałe	7 (L)	-
07.02	A. Oliwki:
	II. Pozostałe	8 (L)	-
07.03	A. Makuchy i inne pozostałości stałe z
	ekstrakcji oliwy z oliwek:
	I. Zawierające mniej niż 3% oliwy z oliwek	Zwolnione	-
	II. Zawierające więcej niż 3% oliwy	Zwolnione (L)	-

Artykuł  42b ⁶³

1. 64 Najpóźniej do dnia 30 czerwca 1985 r. Komisja przedłoży Radzie raport mający na celu analizę szczegółowych działań, które należy podjąć tam gdzie jest to konieczne w odniesieniu do odmian oliwek umieszczonych w tabeli, ujętych w podtytułach: 07.01 N I, b. 07.02 A, 07.03 I, b. 07.04 B, b. 20.01 C oraz b. 20.02 B.

2. Rada, podejmując decyzję kwalifikowaną większością głosów na podstawie propozycji Komisji, zatwierdzi szczegółowe działania, o których mowa w ustęp 1 najpóźniej do dnia 31 grudnia 1985 r.

Artykuł  43

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się w odniesieniu do produktów wymienionych w art. 1 ust. 2 lit. c), d) i e) od dnia 1 listopada 1966 r. oraz w odniesieniu do innych produktów wymienionych w art. 1 od dnia 1 lipca 1967 r.

Jeżeli wprowadzenie środków przejściowych okaże się niezbędne w celu ułatwienia przejścia ze systemu obowiązującego w Państwach Członkowskich na system ustanowiony na mocy niniejszego rozporządzenia, w szczególności, jeśli wprowadzenie tego systemu w przewidzianych terminach powodowałoby istotne trudności w odniesieniu do niektórych produktów, środki takie przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 38.

Okres ważności tych środków ogranicza się do pierwszego roku stosowania niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do każdego produktu.

Niniejsze rozporządzenia wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 września 1966 r.

	W imieniu Rady
	B.W. BIESHEUVEL
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. 119 z 3.07.1965, str. 2040/65.

⁽²⁾ Dz.U. 30 z 20.04.1962, str. 991/62.

⁽³⁾ Dz.U. 165 z 21.09.1966, str. 2965/66.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 94 z 28.4.1970, str. 13. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1287/95 (Dz.U. L 125 z 8.6.1995, str. 1).

⁽⁵⁾ Dz.U. L 208 z 3.8.1984, str. 11. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2599/97 (Dz.U. L 351 z 23.12.1997, str. 17).

⁽⁶⁾ Dz. U. L 142 z 2.6.1997, str. 30.

ZAŁĄCZNIK ⁶⁵

OPISY ORAZ DEFINICJE OLIWY Z OLIWEK ORAZ OLIWY Z WYTŁOCZYN Z OLIWEK OKREŚLONYCH W ART. 35

1. OLIWA Z OLIWEK PIERWSZEGO TŁOCZENIA

Oliwa otrzymana z owoców drzew oliwnych wyłącznie środkami mechanicznymi albo innymi środkami fizycznymi, pod warunkiem że nie powoduje to zmian w oliwie, która nie została poddana żadnej innej obróbce poza czyszczeniem, przelewaniem, wirowaniem albo filtrowaniem, z wyłączeniem oliwy otrzymywanej przy użyciu rozpuszczalników albo środków wspomagających o działaniu chemicznym lub biochemicznym, albo w procesie ponownej estryfikacji, oraz zmieszanej z oliwami innych rodzajów.

Oliwa z oliwek pierwszego tłoczenia jest klasyfikowana i opisywana wyłącznie w następujący sposób:

a) Ekstra oliwa z oliwek pierwszego tłoczenia

Oliwa z oliwek pierwszego tłoczenia o maksymalnej wolnej kwasowości, wyrażonej w kwasie oleinowym, 0,8 g na 100 g, której pozostałe właściwości są zgodne z ustanowionymi dla tej klasy.

b) Oliwa z oliwek pierwszego tłoczenia

Oliwa z oliwek pierwszego tłoczenia o maksymalnej wolnej kwasowości, wyrażonej w kwasie oleinowym, 2 g na 100 g, której pozostałe właściwości są zgodne z ustanowionymi dla tej klasy.

c) Oliwa z oliwek lampante

Oliwa z oliwek pierwszego tłoczenia o maksymalnej wolnej kwasowości, wyrażonej w kwasie oleinowym, powyżej 2 g na 100 g, której pozostałe właściwości są zgodne z ustanowionymi dla tej klasy.

2. RAFINOWANA OLIWA Z OLIWEK

Oliwa z oliwek otrzymana przez rafinowanie oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia, o wolnej kwasowości wyrażonej w kwasie oleinowym, nie wyższej niż 0,3 g na 100 g, której pozostałe właściwości są zgodne z ustanowionymi dla tej klasy.

3. OLIWA Z OLIWEK - ZŁOŻONA Z RAFINOWANEJ OLIWY Z OLIWEK I OLIWY Z OLIWEK PIERWSZEGO TŁOCZENIA

Oliwa z oliwek otrzymana przez zmieszanie rafinowanej oliwy z oliwek oraz oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia innej niż oliwy lampante, posiadająca zawartość wolnej kwasowości, wyrażonej w kwasie oleinowym nie większą niż 1 g na 100 g, której pozostałe właściwości są zgodne z ustanowionymi dla tej klasy.

4. SUROWA OLIWA Z WYTŁOCZYN Z OLIWEK

Oliwa otrzymana z wytłoczyn z oliwek w drodze traktowania rozpuszczalnikami lub przy zastosowaniu zabiegów fizycznych albo oliwa odpowiadająca oliwie z oliwek lampante, z wyjątkiem posiadającej określone właściwości, z wyłączeniem oliwy otrzymywanej w drodze procesu ponownej estryfikacji i mieszanek z oliwami innych rodzajów, której pozostałe właściwości są zgodne z ustanowionymi dla tej klasy.

5. RAFINOWANA OLIWA Z WYTŁOCZYN Z OLIWEK

Oliwa otrzymana przez rafinowanie surowej oliwy z wytłoczyn z oliwek posiadająca zawartość wolnej kwasowości, wyrażonej w kwasie oleinowym, nie większą niż 0,3 g na 100 g, której pozostałe właściwości są zgodne z ustanowionymi dla tej klasy.

6. OLIWA Z WYTŁOCZYN Z OLIWEK

Oliwa otrzymana przez wymieszanie rafinowanej oliwy z wytłoczyn z oliwek i oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia innej niż oliwa lampante, posiadająca zawartość wolnej kwasowości wyrażoną w kwasie oleinowym, nie większą niż 1 g na 100 g, której pozostałe właściwości są zgodne z ustanowionymi dla tej klasy.

^* Z dniem 1 listopada 1978 r. od stosowania nin. rozporządzenia wprowadzono odstępstwo zgodnie z art. 4 rozporządzenia nr 2580/78 z dnia 31 października 1978 r. (Dz.U.UE.L.78.309.13). Odstępstwo wygasa z dniem 31 grudnia 1978 r.

¹ Art. 1 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1562/78 z dnia 29 czerwca 1978 r. (Dz.U.UE.L.78.185.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1979 r.

² Art. 1 ust. 2:

- zmieniony przez art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 3454/80 z dnia 22 grudnia 1980 r. (Dz.U.UE.L.80.360.16) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1981 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia Komisji nr 3994/87 z dnia 23 grudnia 1987 r. (Dz.U.UE.L.87.377.31) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1988 r.

³ Art. 2:

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1562/78 z dnia 29 czerwca 1978 r. (Dz.U.UE.L.78.185.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1979 r.

- zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.349.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1995 r.

⁴ Art. 2a dodany przez art. 2 rozporządzenia nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.349.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1995 r.

⁵ Art. 2a ust. 1 według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1581/96 z dnia 30 lipca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.206.11) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 sierpnia 1996 r.

⁶ Art. 2a ust. 2:

- dodany przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1581/96 z dnia 30 lipca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.206.11) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 sierpnia 1996 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1638/98 z dnia 20 lipca 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.210.32) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1998 r.

⁷ Art. 2b dodany przez art. 2 rozporządzenia nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.349.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1995 r.

⁸ Art. 3:

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1562/78 z dnia 29 czerwca 1978 r. (Dz.U.UE.L.78.185.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1979 r.

- zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.349.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1995 r.

⁹ Art. 3a dodany przez art. 2 rozporządzenia nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.349.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1995 r.

¹⁰ Art. 3b dodany przez art. 2 rozporządzenia nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.349.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1995 r.

¹¹ Art. 4:

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2146/68 z dnia 20 grudnia 1968 r. (Dz.U.UE.L.68.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 stycznia 1969 r.

- zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 2580/78 z dnia 31 października 1978 r. (Dz.U.UE.L.78.309.13) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 1 listopada 1978 r. Odstępstwo wygasa z dniem 31 grudnia 1978 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1562/78 z dnia 29 czerwca 1978 r. (Dz.U.UE.L.78.185.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1979 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1638/98 z dnia 20 lipca 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.210.32) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1998 r.

¹² Art. 4 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1513/2001 z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.201.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 2001 r.

¹³ Art. 5:

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1562/78 z dnia 29 czerwca 1978 r. (Dz.U.UE.L.78.185.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1979 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 1638/98 z dnia 20 lipca 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.210.32) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1998 r.

¹⁴ Art. 5 ust. 2:

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia nr 1513/2001 z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.201.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 2001 r.

- zmieniony przez art. 21 pkt 1 rozporządzenia nr 865/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz zmieniającego rozporządzenie (EWG) nr 827/68 (Dz.U.UE.L.04.161.97) z dniem 1 listopada 2004 r.

¹⁵ Art. 5 ust. 3 zmieniony przez art. 20 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej (Dz.U.UE.L.03.236.33) z dniem 1 maja 2004 r.

¹⁶ Z dniem 5 listopada 2004 r. od stosowania art. 5 ust. 7 wprowadzono odstępstwo zgodnie z art. 1 rozporządzenia Komisji nr 1878/2004 z dnia 28 października 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.326.27). Odstępstwo wygasa z dniem 31 października 2005 r.

¹⁷ Art. 5 ust. 9:

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. b) i c) rozporządzenia nr 1513/2001 z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.201.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 2001 r.

- zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 1873/2002 z dnia 14 października 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.284.1) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 1 listopada 2002 r.

¹⁸ Art. 5a skreślony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 1638/98 z dnia 20 lipca 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.210.32) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1998 r.

¹⁹ Art. 6 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1562/78 z dnia 29 czerwca 1978 r. (Dz.U.UE.L.78.185.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1979 r.

²⁰ Art. 7 skreślony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 1638/98 z dnia 20 lipca 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.210.32) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1998 r.

²¹ Art. 8 skreślony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 1638/98 z dnia 20 lipca 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.210.32) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1998 r.

²² Art. 9 skreślony przez art. 2 rozporządzenia nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.349.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1995 r.

²³ Art. 10 skreślony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1915/87 z dnia 2 lipca 1987 r. (Dz.U.UE.L.87.183.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lipca 1987 r.

²⁴ Art. 11 skreślony przez art. 15 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 2826/2000 z dnia 19 grudnia 2000 r. w sprawie działań informacyjnych i promocyjnych dotyczących produktów rolnych na rynku wewnętrznym (Dz.U.UE.L.00.328.2) z dniem 1 stycznia 2001 r.

²⁵ Art. 11a:

- dodany przez art. 1 rozporządzenia nr 1562/78 z dnia 29 czerwca 1978 r. (Dz.U.UE.L.78.185.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1979 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr 1638/98 z dnia 20 lipca 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.210.32) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1998 r.

²⁶ Art. 12 skreślony przez art. 1 pkt 7 rozporządzenia nr 1638/98 z dnia 20 lipca 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.210.32) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1998 r.

²⁷ Art. 12a:

- dodany przez art. 1 rozporządzenia nr 3179/93 z dnia 16 listopada 1993 r. (Dz.U.UE.L.93.285.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 23 listopada 1993 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 8 rozporządzenia nr 1638/98 z dnia 20 lipca 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.210.32) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1998 r.

²⁸ Art. 13 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1562/78 z dnia 29 czerwca 1978 r. (Dz.U.UE.L.78.185.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1979 r.

²⁹ Art. 14 skreślony przez art. 2 rozporządzenia nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.349.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1995 r.

³⁰ Art. 15 skreślony przez art. 2 rozporządzenia nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.349.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1995 r.

³¹ Art. 16 skreślony przez art. 2 rozporządzenia nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.349.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1995 r.

³² Art. 17 skreślony przez art. 2 rozporządzenia nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.349.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1995 r.

³³ Art. 18 skreślony przez art. 2 rozporządzenia nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.349.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1995 r.

³⁴ Art. 19 skreślony przez art. 2 rozporządzenia nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.349.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1995 r.

³⁵ Art. 20:

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1562/78 z dnia 29 czerwca 1978 r. (Dz.U.UE.L.78.185.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1979 r.

- zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.349.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1995 r.

³⁶ Art. 20 ust. 2 skreślony przez art. 1 pkt 9 rozporządzenia nr 1638/98 z dnia 20 lipca 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.210.32) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1998 r.

³⁷ Art. 20a:

- dodany przez art. 1 rozporządzenia nr 1562/78 z dnia 29 czerwca 1978 r. (Dz.U.UE.L.78.185.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1979 r.

- zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.349.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1995 r.

³⁸ Art. 20a ust. 2:

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 1581/96 z dnia 30 lipca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.206.11) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 sierpnia 1996 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 10 rozporządzenia nr 1638/98 z dnia 20 lipca 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.210.32) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1998 r.

³⁹ Art. 20a ust. 4 skreślony przez art. 1 pkt 10 rozporządzenia nr 1638/98 z dnia 20 lipca 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.210.32) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1998 r.

⁴⁰ Art. 20b skreślony przez art. 2 rozporządzenia nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.349.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1995 r.

⁴¹ Art. 20c:

- dodany przez art. 1 rozporządzenia nr 1562/78 z dnia 29 czerwca 1978 r. (Dz.U.UE.L.78.185.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1979 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 1413/82 z dnia 18 maja 1982 r. (Dz.U.UE.L.82.162.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 czerwca 1982 r.

⁴² Art. 20d:

- dodany przez art. 1 rozporządzenia nr 1562/78 z dnia 29 czerwca 1978 r. (Dz.U.UE.L.78.185.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1979 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 1413/82 z dnia 18 maja 1982 r. (Dz.U.UE.L.82.162.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 czerwca 1982 r.

⁴³ Art. 20d ust. 1:

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia nr 2260/84 z dnia 17 lipca 1984 r. (Dz.U.UE.L.84.208.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1984 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 1638/98 z dnia 20 lipca 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.210.32) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1998 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 1513/2001 z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.201.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 2001 r.

- zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 1873/2002 z dnia 14 października 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.284.1) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 1 listopada 2002 r.

- zmieniony przez art. 21 pkt 2 rozporządzenia nr 865/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku oliwy z oliwek i oliwek stołowych oraz zmieniającego rozporządzenie (EWG) nr 827/68 (Dz.U.UE.L.04.161.97) z dniem 1 listopada 2004 r.

⁴⁴ Art. 20d ust. 3 skreślony przez art. 1 pkt 12 rozporządzenia nr 1638/98 z dnia 20 lipca 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.210.32) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1998 r.

⁴⁵ Art. 22 zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1585/80 z dnia 24 czerwca 1980 r. (Dz.U.UE.L.80.160.2) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1982 r.

⁴⁶ Art. 24:

- zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 1585/80 z dnia 24 czerwca 1980 r. (Dz.U.UE.L.80.160.2) wprowadzającego odstępstwo od jego stosowania z dniem 29 czerwca 1980 r. (Dz.U.UE.L.80.160.2). Odstępstwo wygasa z dniem 30 września 1982 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1585/80 z dnia 24 czerwca 1980 r. (Dz.U.UE.L.80.160.2) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1982 r.

⁴⁷ Art. 24a:

- dodany przez art. 1 pkt 7 rozporządzenia nr 1413/82 z dnia 18 maja 1982 r. (Dz.U.UE.L.82.162.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 czerwca 1982 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1454/86 z dnia 13 maja 1986 r. (Dz.U.UE.L.86.133.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 maja 1986 r.

⁴⁸ Art. 24a ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 1225/89 z dnia 3 maja 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.128.15) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 maja 1989 r.

⁴⁹ Art. 25:

- zmieniony przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr 1915/87 z dnia 2 lipca 1987 r. (Dz.U.UE.L.87.183.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lipca 1987 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 1225/89 z dnia 3 maja 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.128.15) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 maja 1989 r.

⁵⁰ Art. 26 ust. 1:

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1454/86 z dnia 13 maja 1986 r. (Dz.U.UE.L.86.133.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 maja 1986 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 7 rozporządzenia nr 1915/87 z dnia 2 lipca 1987 r. (Dz.U.UE.L.87.183.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lipca 1987 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 2210/88 z dnia 19 lipca 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.197.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 lipca 1988 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 1225/89 z dnia 3 maja 1989 r. (Dz.U.UE.L.89.128.15) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 maja 1989 r.

⁵¹ Art. 26 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 2210/88 z dnia 19 lipca 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.197.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 lipca 1988 r.

⁵² Art. 27 uchylony przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 1513/2001 z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.201.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 2001 r.

⁵³ Art. 27a:

- dodany przez art. 1 pkt 4 rozporządzenia nr 1454/86 z dnia 13 maja 1986 r. (Dz.U.UE.L.86.133.8) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 maja 1986 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 8 rozporządzenia nr 1915/87 z dnia 2 lipca 1987 r. (Dz.U.UE.L.87.183.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lipca 1987 r.

⁵⁴ Art. 27a ust. 1:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 1098/88 z dnia 25 kwietnia 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.110.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 kwietnia 1988 r. Zmiany wynikające z art. 1 pkt 1 nie zostały naniesione na tekst, gdyż art. 1 pkt 1 został pominięty w polskiej wersji tekstu rozporządzenia zmieniającego. Zdaniem Redakcji SIP LEX pominięcie jednostki w tekście aktu zmieniającego nastąpiło na skutek omyłki pisarskiej, co znajduje potwierdzenie w fakcie, że przywołana jednostka zmieniająca występuje w angielskiej, niemieckiej i francuskiej wersji tekstu przywołanego aktu zmieniającego. W wersji anglojęzycznej zmieniony art. 27a ust. 1 brzmi następująco:

"The Council, acting in accordance with the procedure laid down in Article 43 (2) of the Treaty, shall fix, for periods of three marketing years, and beginning with the 1988/89, 1989/90 and 1990/91 marketing years, maximum guaranteed quantities for Community colza and rape seed and Community sunflower seed."

- zmieniony przez art. 2 pkt 1 rozporządzenia nr 1720/91 z dnia 13 czerwca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.162.27) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 1991 r.

⁵⁵ Art. 27a ust. 3:

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 1098/88 z dnia 25 kwietnia 1988 r. (Dz.U.UE.L.88.110.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 kwietnia 1988 r.

- zmieniony przez art. 2 pkt 2 i 3 rozporządzenia nr 1720/91 z dnia 13 czerwca 1991 r. (Dz.U.UE.L.91.162.27) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 czerwca 1991 r.

⁵⁶ Art. 27a ust. 3a dodany przez art. 2 rozporządzenia nr 3577/90 z dnia 4 grudnia 1990 r. w sprawie środków przejściowych i dostosowań wymaganych w sektorze rolnym w wyniku zjednoczenia Niemiec (Dz.U.UE.L.90.353.23) z dniem 1 stycznia 1991 r.

⁵⁷ Art. 28 skreślony przez art. 2 rozporządzenia nr 3290/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. (Dz.U.UE.L.94.349.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1995 r.

⁵⁸ Art. 35:

- zmieniony przez art. 6 rozporządzenia nr 2146/68 z dnia 20 grudnia 1968 r. (Dz.U.UE.L.68.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 stycznia 1969 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 9 rozporządzenia nr 1915/87 z dnia 2 lipca 1987 r. (Dz.U.UE.L.87.183.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lipca 1987 r.

⁵⁹ Art. 35a dodany przez art. 1 pkt 10 rozporządzenia nr 1915/87 z dnia 2 lipca 1987 r. (Dz.U.UE.L.87.183.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lipca 1987 r.

⁶⁰ Art. 36a dodany przez art. 1 rozporządzenia nr 1556/84 z dnia 4 czerwca 1984 r. (Dz.U.UE.L.84.150.5) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 czerwca 1984 r.

⁶¹ Art. 38 zmieniony przez art. 1 pkt 5 rozporządzenia nr 1513/2001 z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.201.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 2001 r.

⁶² Art. 42a:

- dodany przez art. 7 rozporządzenia nr 2146/68 z dnia 20 grudnia 1968 r. (Dz.U.UE.L.68.314.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 stycznia 1969 r.

- zmieniony przez art. 2 rozporządzenia nr 1562/78 z dnia 29 czerwca 1978 r. (Dz.U.UE.L.78.185.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1979 r.

⁶³ Art. 42b dodany przez art. 21 Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Greckiej i dostosowań w Traktatach (Dz.U.04.90.864/19) z dniem 1 stycznia 1981 r.

⁶⁴ Art. 42b ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 3 rozporządzenia nr 2260/84 z dnia 17 lipca 1984 r. (Dz.U.UE.L.84.208.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1984 r.

⁶⁵ Załącznik:

-zmieniony przez art. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 1915/87 z dnia 2 lipca 1987 r. (Dz.U.UE.L.87.183.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 lipca 1987 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 13 rozporządzenia nr 1638/98 z dnia 20 lipca 1998 r. (Dz.U.UE.L.98.210.32) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 1998 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr 1513/2001 z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.201.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 2001r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 6 rozporządzenia nr 1513/2001 z dnia 23 lipca 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.201.4) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 listopada 2003 r.